Konspekt zajęć Czy naprawdę jesteśmy „Inni”?

Konspekt zajęć Czy naprawdę jesteśmy „Inni”?

Konspekt zajęć
Temat : Czy naprawdę jesteśmy „Inni”?
Cele :
- zachęta do przemyślenia własnej postawy wobec osób niepełnosprawnych,
- wypracowywanie tolerancji i akceptacji , uwrażliwienie na osoby będące w trudniejszej
sytuacji,
- kształtowanie rozwoju emocjonalnego i empatii u wychowanków,
- zaspokojenie potrzeby przynależności , przełamanie barier strachu.
Przewidywane osiągnięcia :
uczeń potrafi:
- wczuć się w sytuację innych osób,
- wskazać problemy, z jakimi borykają się osoby niepełnosprawne,
- umieć nawiązać kontakt z osobą niepełnosprawną
Środki dydaktyczne :
- film krótkometrażowy pt. „ Czy naprawdę jesteśmy inni? Razem w naszej szkole”, Anna
Maria Jopek „Id” – płyta CD, reprodukcje prac plastycznych wykonanych przez osoby
niepełnosprawne , wiersz J. Tuwima pt. „Pan Hilary”, czasopismo „Zwierciadło” nr 1//1923,
styczeń 2007r. , papierowe okulary , szalik.
Metody pracy :
- mini wykład,
- „burza mózgów”,
- instrukcja słowna – krótkie omówienie poszczególnych ćwiczeń,
- pogadanka,
- metoda praktycznego działania.
Formy pracy :
- grupowa,
- indywidualna.
Przebieg zajęć :
Część wstępna :
Przywitanie uczestników zajęć. Zaproszenie do obejrzenia gazetki ściennej – prac
plastycznych wykonanych przez osoby niepełnosprawne / malowane ustami lub nogami /
przy akompaniamencie piosenki pt. „ Z wadą serca” w wykonaniu Anny Marii Jopek i Kayah.
Krótka informacja na temat pozycji osób niepełnosprawnych obecnie w Polsce.
Część zasadnicza :
I. Projekcja filmu krótkometrażowego pt. „ Czy naprawdę jesteśmy inni? Razem w naszej
szkole”, pogadanka z dziećmi na temat obejrzanego filmu. Próba zdefiniowania określenia
‘osoba niepełnosprawna’.
II. Ćwiczenie „Niewidomi” : przewiązanie oczu uczniowi szalikiem , polecenie przejścia z
zasłoniętymi oczami wcześniej wskazanego odcinka, kilkakrotne powtórzenie ćwiczenia w
wykonaniu różnych uczniów.
Ćwiczenie zakończone pytaniami :
- „ Co czuliście , nic nie widząc ? ”,
- „ Co stanowiło największą trudność ? ”,
- „ Co wam zastępowało oczy, co najbardziej pomagało ? „.
III. Ćwiczenie „ Okulary „.
Odczytanie wiersza J. Tuwima pt. „Okulary”.
Biega, krzyczy pan Hilary :
„Gdzie są moje okulary?!”
Szuka w spodniach i w surducie,
w prawym bucie, w lewym bucie.
Wszystko w szafach poprzewracał ,
Maca szlafrok, palto maca.
„Skandal – krzyczy – nie do wiary!
Ktoś mi ukradł okulary!”
Pod kanapą, na kanapie,
Wszędzie szuka, parska, sapie
Szpera w piecu i w kominie,
W mysiej dziurze, na pianinie.
Już podłogę chce odrywać,
Już policję zaczął wzywać.
Nagle – zerknął do lusterka…
Nie chce wierzyć… Znowu zerka.
Znalazł! Są! Okazało się,
Że je ma ciągle na własnym nosie.
Skierowanie pytań do uczniów :
- „Do czego służą okulary?”
- „Dlaczego pan Hilary nie mógł znaleźć swoich okularów?”
„Okulary” – ćwiczenie polegające na założeniu przez uczniów wcześniej wykonanych
okularów , obranie się parami, próba powiedzenia sobie wzajemnie czegoś miłego. Po
zakończeniu ćwiczenia skierowanie pytania „Jak się czuły?” do dzieci noszących ‘specjalne’
okulary, jak też do dzieci noszących okulary na stałe.
Część końcowa:
Przybliżenie uczniom sylwetki Katarzyny Rogowiec , która straciła obie ręce w wypadku w
wieku 2 lat i 8 m-cy; medalistki w paraolimpiadzie w Turynie w 2006r., zdobywczyni dwóch
złotych medali w biegu na nartach w stylu klasycznym oraz w stylu dowolnym.
Fragmenty reportażu pt. „Olimpijka”
„(…) Mieszka sama. Sama sobie gotuje ( ma problem z zapałkami, więc kiedy potrzebuje
ognia, wykałaczki do szaszłyków odpala od piecyka gazowego). Sama się ubiera ( zamki
zapina za pomocą specjalnego haczyka , buty nosi na rzepy albo wsuwane , rzepy wszywa też
w spodnie zamiast guzików). Na wyjazdy zabiera ze sobą długi nóż pomocny podczas
posiłków. Kiedy trzeba , trzyma go między brodą a ramieniem i kroi. Nie lubi prosić o pomoc.
Wie, że jest twarda: - Pewnie , gdybym nie była taka charakterna , pozwoliłabym sobie
wmówić , że do niczego się nie nadaję. A do czego potrzebna jej pomoc? Chwilę się
zastanawia : - Nie jestem w stanie powiesić firanek. Ale czy czyste firanki są potrzebne do
życia?(…)”.
Podziękowanie uczestnikom za udział w zajęciach.