docportfolio - WordPress.com
download 
Reklamacja Transkrypt
portfolio - WordPress.com
portfolio KAMA WRÓBEL WYSTAWY GOŚCINNE Masami Hirohata still life 14.10-19.10.2014 European Glass Festival 2014 Galeria R46, Wrocław Rokrocznie autor wystawy indywidualnej, odbywającej się w czasie festiwalu, wskazuje studenta uczelni artystycznej, studiującego na wydziale czy kierunku związanym ze szkłem artystycznym, który jego zdaniem zasługuje na przedstawienie swoich prac szerszej publiczności. W tym roku swoje realizacje zaprezentuje Masami Hirohata. stíll life to pierwsza, indywidualna wystawa artystki japońskiego pochodzenia Masami Hirohaty. Ekspozycja ta stanowi prezentację zbioru dotychczas powstałych obiektów, które w kilku przypadkach prezentowane były szerszej publiczności jedynie w ramach wystaw zbiorowych. Nigdy wcześniej jednak nie zaistniały one w obrębie jednej ekspozycji i nie zostały wyekspono wane jako właściwy, spójny projekt. stíll life w założeniach swych dotyka zagadnienia martwej natury, będącej motywem w historii sztuki tak znanym i popularnym, że aktualnie już wyeksploatowanym, okrzepłym i w pewnym sensie nieatrakcyjnym. Czy mimo to może być on jeszcze tematem ciekawym? Czy w dalszym ciągu może zainteresować odbiorcę i dostarczyć mu estetycznych wrażeń? Czy istnieje szansa na wydobycie z motywu tego nowej, właściwiej współczesnym czasom jakości? Młoda artystka – za pomocą autorskich realizacji – stara się na pytania te odpowiedzieć. Podejmując próbę wykreowania niejako nowego typu martwej natury, wtłacza ją w zupełnie nowe ramy, nadając jednocześnie nowych cech, sensów i kontekstów. Artystka pokazuje również, że motyw przypisany głównie malarstwu może zostać ożywiony także za pomocą szklanych elementów, co w rezultacie może stać się punktem wyjścia do eksperymentalnych, nowatorskich rozwiązań w tak interesującej dziedzinie, jaką jest sztuka szkła. Kurator wystawy: Kama Wróbel in progress. Sztuka mediów w kolekcji Dolnośląskiego Towarzystawa Zachęty Sztuk Pięknych 19.09-30.11.2014 Muzeum Współczesne Wrocław in progress to wybór instalacji, zapisów filmowych, wideo oraz fotografii z lat 1965-2012 z kolekcji Dolnośląskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych oraz audiowizualne materiały kontekstowe ze zbiorów Centrum Sztuki WRO. Wystawa proponuje spojrzenie na historię sztuki mediów z perspektywy wrocławskiej kolekcji, próbując zidentyfikować w zbiorach prace mogące służyć jako punkty węzłowe, wytyczające chronologię i budujące narracje wokół zagadnień kluczowych dla kształtowania się dziedziny, takich jak: wideo i multimedia, performans i sztuka akcji, czas, interaktywność i sieciowość. Wybrane prace wybitnych międzynarodowych artystów, także młodszego pokolenia, to dzieła kompleksowe w swoich możliwych odczytaniach, reprezentatywne dla sztuki mediów – zjawiska nieustannie aktualizującego się wobec rozwoju technologii i nurtów kultury współczesnej. Tytuł wystawy, nawiązując do animacji komputerowej Jacka Szleszyńskiego z 1996 roku, wskazuje na proces kształtowania się sztuki mediów, zjawiska wielokierunkowego i przebiegającego równolegle względem głównego nurtu sztuki współczesnej, a obecnie coraz bardziej zbliżającego się do jej centrum. Odnosi się także do miejsca sztuki mediów w kolekcji oraz programowej intencji kształtowania zbiorów wokół instalacji i nowych narzędzi, jakimi posługuje się ta charakterystyczna dla współczesności forma i prowadzi od fotografii, filmu i wideo, aż po media komunikacyjne. Zakres wystawy poszerzony jest o wybór prac wideo udostępniony w formie aplikacji oraz materiały kontekstowe. Są to zapisy wywiadów z artystami sztuki nowych mediów, przeprowadzone m.in. przez Piotra Krajewskiego i Violettę Kutlubasis-Krajewską, a także Agnieszkę Kubicką-Dzieduszycką podczas Międzynarodowych Festiwali Wizualnych Realizacji Okołomuzycznych WRO, Monitora Polskiego, Biennale Sztuki Mediów WRO, oraz audycje telewizyjne realizowane przez WRO we współpracy z TVP S.A. Transkrypcje tych wywiadów, jak i zarejestrowanych w latach 2009-2010 przez Kamę Wróbel wypowiedzi autorów dzieł prezentowanych na dotychczasowych wystawach wrocławskiej kolekcji, zostały ujęte w towarzyszącej wystawie publikacji. Kurator wystawy: Agnieszka Kubicka-Dzieduszycka Asysta kuratorska: Kama Wróbel Miłosz Flis Deriváty 29.07-30.08.2014 Galerie Vernon, Praga Pochodne, to najnowsza indywidualna wystawa Miłosza Flisa, która jest pierwszą, tak obszerną prezentacją twórczości wrocławskiego artysty poza granicami Polski. I nie będzie niczym złym, jeśli napiszę, że ekspozycja ta z założenia jest bardziej formą rozbudowanego przeglądu jego dotychczasowych działań, niż zamkniętym pod względem koncepcyjnym projektem artystycznym. Nie odnajdziemy tu bowiem określonego klucza czy ogólnej idei, która spajałaby wystawę tę w całość, a wielowątkową prezentację postawy artystycznej niezwykle uzdolnionego, polskiego twórcy, który dzięki ogromnym umiejętnościom, jak i niestandardowemu podejściu do myślenia o kreowanym przedmiocie, uznawany jest za jednego z ciekawszych i dobrze zapowiadających się artystów Wrocławia. Kurator wystawy: Kama Wróbel Cały tekst kuratorski: www.rewizje.wordpress.com Justyna Adamczyk Tego nie było 10.04-05.05.2014 Galeria Fibak, Warszawa Tego nie było to najnowszy projekt artystyczny wrocławskiej malarki Justyny Adamczyk, która w przestrzeni ekspozycyjnej Galerii Fibak zaprezentuje cykl obrazów powstałych w latach 2012-2013. Są to prace niezwykle intymne, będące jednocześnie zapisem osobistej opowieści o człowieku – jego życiu, sformatowanej codzienności i otaczającej go – nie zawsze przyjaznej – rzeczywistości. Ale nie tylko. Jest to również historia o współistnieniu, rozterkach, kondycji psychicznej każdego z nas – także samej artystki, która stopniowo, krok po kroku, odkrywa przed nami swoje emocje. Za pomocą obrazów opowiada odbiorcy o własnych doświadczeniach, krzywdach, bólach i refleksjach, jednocześnie wypierając natarczywe i nieustannie powracające wspomnienia. A te przecież nie zawsze są wiarygodne. Często upiększane i poprawiane przez wybiórczą pamięć, przybierają zupełnie inne kształty mamiąc nas złudnymi skrawkami tego co było. Za pomocą obrazów Adamczyk stara się nam opowiedzieć o emocjach, o których trudno jest mówić słowami. Ubarwia prawdę, chcąc by ta już przetworzona stała się rzeczywistością. Bo sztuka Adamczyk jest pewnym sensie autobiogra- ficzna. Posługując się charakterystycznym dla siebie zestawem symboli, form i kształtów, artystka w sugestywny sposób przemyca garść osobistych, czasem mrocznych myśli i odczuć sprawiając, że prace jej autorstwa nabierają szczególnej, intymnej, ale i niepokojącej aury. Acz – jak trafnie ujął to Piotr Stasiowski - nawet jeśli jej prace powstają z inspiracji bardzo osobistych, ich odbiór pozostaje w sferze indywidualnej każdego. Zaprezentowane w Galerii Fibak obrazy w dużej mierze wyrażają wariacje na temat małych okrucieństw i okropności. Mówią o swoistych ograniczeniach, brzydocie, podłości, dwulicowości, czy o oswajaniu absurdów poprzez wcielanie ich w formy, fantazje i urojenia. To ucieczka w świat odmienny od rzeczywistego – w świat fantasmagorycznych wizji, w którym wszystko jest możliwe i dozwolone. To wejście w świat, w którym wspomnienia mieszają się z fikcją, stając się rejestracjami, których w rzeczywistości nie było… . Kurator wystawy: Kama Wróbel Karolina Jaklewicz Północ 01.02-1.03.2014 Galeria Socato/Galeria na Solnym, Wrocław Zima, chłodne światło, ograniczona tonacja. Duchowość i przestrzenność zarazem. Byt i niebyt. Geometryczna dyscyplina i nadrealizm barwny. Północ. Tak w dużym skrócie można opisać najnowszy, bardzo osobisty projekt wrocławskiej artystki Karoliny Jaklewicz, która po raz pierwszy w swojej twórczości zmaga się z własną fascynacją, tęsknotą i zmaterializowaną inspiracją. Być może dlatego właśnie – w moim odczuciu – jest to cykl szczególny, bo przecierający nieznane dotąd szlaki i otwierający nowe możliwości. Punktem wyjścia do najnowszej grupy prac był Tryptyk Północny – obraz, którego centralna część hipnotyzuje. Zagarnia całkowitą uwagę i niezależnie od woli odbiorcy wprowadza w szczery stan kontemplacji. Zdumiewający, bo ukazujący niespotykane do tej pory w twórczości Jaklewicz podejście do kształtowania przestrzeni obrazowej. Idealna harmonia, czyste przestrzenie, wyważenie poziomów, równowaga, nowa kolorystyka i brak użycia jakiegokolwiek kształtu bryły sprawiają, że fragment ten w wyraźny sposób wyróżnia się na tle pozostałych realizacji. Bowiem pod względem kompozycyjnym zdecydowana większość prac opiera się na kształcie trójkąta – a więc figury, która w aktualnym okresie twórczości ma dla artystki szczególne znaczenie. Warto pamiętać bowiem, że stosunkowo niedawno dla Jaklewicz nadrzędną stała się wartość metafizyczna, która najpełniej wyrażana jest kształtem trójkąta właśnie. A ten zamierzeniem artystki przybrał autonomiczną formę, która nabrała charakteru symbolicznego czy też wyrażającego. Obecny we wcześniejszych fazach twórczości sześcian był punktem skupienia, trójkąt jest formą drogi. I właśnie tę drogę w subtelny sposób pokazuje nam artystka. Kurator wystawy: Kama Wróbel Cały tekst kuratorski: www.rewizje.wordpress.com Basia Bańda Szkicownik 24.10-08.11. 2013 Studio BWA - Wrocław SZKICOWNIK to najnowszy projekt Basi Bańdy, która w ramach wystawy we wrocławskim Studio BWA zaprezentuje cykl monochromatycznych, rysunkowych realizacji z lat 2012-2013 oraz obiekt rzeźbiarski. Zgromadzone w ramach wystawy prace to przede wszystkim rysunki. Po raz pierwszy wydobyte na pierwszy plan, często syntetyczne, spontaniczne szkice, na co dzień będące zapisem ulotnych myśli i inspiracji. Nie jest to więc typowy, konstytuowany określonym tematem projekt artystyczny – bardziej niekontrolowany przegląd swobodnego zapisu rodzących się w głowie artystki wizji i koncepcji, które często stanowią punkt wyjścia do większych realizacji końcowych – instalacji, obrazu, obiektu. Dlatego też nie odnajdziemy tu charakterystycznej dla Bańdy subtelnej, rozmytej plamy barwnej, a stosunkowo surową, konturową kreskę. Szkice te charakteryzują się swoistą prostotą, co nie oznacza jednak, że pozbawione są właściwej dla artystki estetyki. Również w tym cyklu Bańda sięga po zestaw form przynależących do świata fantazji dziecięcej, które przenikając się z baśniowymi i sennymi wątkami, tworzą nieco fantasmagoryczne wizje. Warto zaznaczyć, że nie bez znaczenia jest tu również podłoże, które sprowokowało artystkę do sięgnięcia po stylistykę znaną z fotografii wiktoriańskiej – przetworzonej jednak na właściwy dla Bańdy język wypowiedzi. Odnaleziony na strychu, pożółkły ze starości papier okazał się swoistym zapalnikiem do powstania nowych, na bieżąco notowanych wizji, które – zwyczajowo pełniąc funkcję szkicownika – na potrzebę wystawy przeistoczyły się w pełnowartościowe, autonomiczne dzieła Kurator wystawy: Kama Wróbel Paulius Rainys Balance 16.10 – 20.10,2013 European Glass Festival 2013 Galeria na Solnym, Wrocław Z Debiut autorski w ramach II. Europejskiego Festiwalu Szkła we Wrocławiu. Paulius Rainys - student na Wydziale Szkła Akademii Sztuk Pięknych w Wilnie, oddział w Kownie. Wystawa zbudowana na motywie wirującego szkła, które w swym kształcie przypomina znaną każdemu z nas dziecięcą zabawkę. Dla artysty obiekt ten ma bardzo głębokie, nieco symboliczne znaczenie, będąc jednocześnie najlepszym sposobem wyrażenia analizowanego problemu. Zdaniem Pauliusa Rainysa, synteza życia oparta jest na harmonii. My również ją posiadamy - w myśleniu, ekspresji, reakcji i działaniu. Chroni nas to przed rozbiciem na kawałki. Zwłaszcza kiedy jesteśmy ze szkła. Wiedza, umiejętność, spostrzegawczość i dokładność nadają sens - a jeśli nie mamy poczucia sensu, to nie mamy też równowagi. Wtedy taki kawałek szkła skazany jest na upadek. W każdym momencie naszego życia zmuszeni jesteśmy być w ruchu - fizycznym, psychicznym, duchowym i emocjonalnym - może to doprowadzić do zachwiania tak ważnej dla funkcjonowania równowagi i harmonii chroniących nas przed emocjonalnym rozbiciem. Michalina Kostecka Dress Code 01.03-17.03.2013 Galeria Miejska w Legnicy Dress Code to najnowszy projekt Michaliny Kosteckiej, wrocławskiej artystki, która od dłuższego czasu już w swej twórczości skupia się na przestrzeni związanej z życiem i kondycją współczesnego człowieka. Łącząc sferę duchową i cielesną w metaforyczny sposób odnosi się do pewnej formy kodu, który w życiu każdego z nas jest nieodłącznym elementem. Tytułowy Dress Code jedynie pozornie związany jest ze swym oryginalnym znaczeniem, będąc w rzeczywistości wyrafinowaną grą słowną w pełni oddającą charakter wystawy, w ramach której wrocławska artystka zaprezentuje szereg obiektów wykonanych z przetworzonych, znoszonych ubrań. Tak więc zarówno ubiór, jak i kod mają tu ogromne znacznie, pełniąc także rolę istotnych wskaźników interpretacyjnych. Ale dlaczego? Otóż w myśleniu artystki narodziła się koncepcja wielowarstwowego połączenia pozornie sprzecznych ze sobą zjawisk – kodu DNA i ubrania, które ten kod przenosi. Kostecka ową współzależność postanowiła przełożyć na język wypowiedzi artystycznej i głównym jego motywem uczynić właśnie ubranie – raz potraktowane jako linia kodu genetycznego, innym razem jako metafizyczny obiekt. Stąd też wśród zgromadzonych na ekspozycji prac będzie można zobaczyć skonstruowane z materiałowych pasów – niczym nowych nukleotydowych ciągów – mandale czy też – odwołującą się do starochińskiej koncepcji Yin i Yang – tytułową instalację Dress Code. I pomimo, że każda z realizacji może być odczytywana na różnych płaszczyznach interpretacyjnych – zarówno w sposób dosłowny, jak i w odniesieniu symbolicznym – to niemalże zawsze, spod kolorowych faktur, przebija się ukryta w nich prawda o jakże ważnym dla każdego z nas niewzruszonym upływie czasu. Ale czas ten przez Kostecką nie jest pojmowany jako linearny zapis, a kondensacja metafizycznie postrzeganej energii życia… I co ciekawe, artystka w myśleniu tym nie jest odosobniona, gdyż koncepcja ta pośrednio wiąże się z inuickimi wierzeniami, w których ubranie odgrywa równie ważną rolę – w symboliczny bowiem sposób przenosi pamięć o Kurator wystawy: Kama Wróbel Cały tekst kuratorski: www.rewizje.wordpress.com Centrum Kultury Agora Wrocław 2013/2014 Peter Klint Notatki z wyspy śledzia 17.05.2014-13.06.2014 Galeria CK Agora, Wrocław Peter Klint jest twórcą od lat związanym z urokliwą wyspą Sylt. Być może dlatego też większość z jego prac oscyluje wokół tematyki nadmorskiej, która jednak nie ma nic wspólnego z typowym pejzażem marynistycznym. Bowiem Peter Klint ukazuje nam codzienność widzianą w charakterystyczny sposób - oczami artysty, który w interesujący sposób przetwarza otaczającą go rzeczywistość. Artysta posługuje się abstrakcyjnym kolorytem, syntetyzuje kształty, a obecny niemalże wszędzie kontur sprawia, iż obrazy te pod względem stylistycznym chwilami przypominają ilustrację artystyczną. Czasem także widoczne są nawiązania do estetyki szablonu, drzeworytu i w końcu ekspresjonizmu niemieckiego. Wszystko to sprawia, że twórczość Petera Klinta można rozpatrywać na wielu płaszczyznach, odczytując dzięki temu wielowarstwową sieć znaczeń. Wernisaż odbędzie się w ramach programu Nocy Muzeów 2014. Strona artysty: www.peterklint.de Kurator: Kama Wróbel Adam Martyniak Brasiilitis 25.04.2013-14.05.2014 Galeria CK Agora, Wrocław Brasilitis to projekt w bezpośredni sposób odnoszący się do urbanistycznej wizji miasta idealnego, jakim – według założeń – miała się stać budowana w połowie XX wieku stolica Brazylii - Brasilia. Zaprojektowana według corbusierowskiego plan dictateur przestrzeń miejska nazwana została ucieleśnieniem najważniejszych idei XX-wiecznego modernizmu. Została także określona największą architektoniczną utopią, która zrodziła brasilitis – nową chorobę o podłożu depresyjnym, utożsamianą także z silnym syndromem patologicznym. Adam Martyniak za pomocą swego najnowszego projektu pragnie poddać analizie w dalszym ciągu obecne w architekturze modernistyczne paradygmaty, które nierzadko cechowały i cechują się utopijnymi pragnieniami. A te – jak mówi artysta – przenoszone do świata realnego w tak czystej postaci jak realizacja Brasilii mogą przynieść nieodwracalne szkody i tragiczne w skutkach doświadczenia. Za pomocą autorskich realizacji – obrazów i instalacji site-specific – Adam Martyniak podda analizie pojęcia takie jak: ład i porządek, zadając jednocześnie pytanieo moment, w którym stają się one celem samym w sobie? Potrzebą, która – paradoksalnie – niczemu poza czystą ideą nie służy. Kurator wystawy: Kama Wróbel Halina Trela Obecność Portretu 13.12.2013-03.01.2014 Centrum Kultury Agora, Wrocław Obecność Portretu to najnowszy projekt wrocławskiej artystki Haliny Treli, która fascynując się tradycyjnym medium rysunkowym – jakim jest węgiel – pragnie w eksperymentalny sposób połączyć go z nowymi środkami ekspresji twórczej. Inicjowany w przestrzeni Centrum Kultury Agora projekt jest początkiem zupełnie nowego cyklu realizacji, który odchodząc od klasycznego sposobu patrzenia na proces kreacji, skupi się na działaniach – z punktu widzenia formalnego – eksperymentalnych i efemerycznych. Artystka pozostała wierna stosowanej przez siebie technice i medium, pozbawiając ich jednak wszelkich spoiw i tradycyjnego podłoża rysunkowego. Być może dlatego też naturalnym skojarzeniem będzie tu mandala buddyjska, która jednak pozostaje jedynie nawiązaniem i inspiracją – głównym problemem nowego cyklu jest nieustannie zgłębiany przez Halinę Trelę temat portretu psychologicznego i przedstawiania ludzkiego oblicza kreowanego przy użyciu nietrwałego, sypkiego materiału. A materiałem tym jest mieszanka sadzy i mielonego węgla drzewnego, mającego w sugestywny sposób wyrazić prawdę o przemijaniu i trudnej sztuce umierania. Twórczość Haliny Treli hipnotyzuje. I jest to zdanie większości z tych, którzy mieli okazję stanąć z pracami artystki twarzą w twarz. Wielkoformatowe, monochromatyczne płótna, rysunki, instalacje mają ogromną siłę oddziaływania, która porusza i wyzwala najgłębiej ukryte emocje. Statyczne, niemalże przygniatające swoją wielkością, hiperrealistyczne portrety starszych ludzi, wydają się być podskórnie naszpikowane emanującą na nas siłą.. a może lepiej mądrością. Mądrością o bólu, świadomości gaśnięcia, smutku i w końcu samotności. Spoglądając na nas – niczym zastygłe maski kryją nieubłaganą a prawdę o nieuchronności naszego przemijania i nie pozwalają na pozostawanie wobec tego prawa obojętnym[1]. Bo nie można oprzeć się wrażeniu, że utrwalone na tekturach czy płótnach postaci bacznie się nam przyglądają. Jakby chciały coś powiedzieć, a może wyrazić, opowiedzieć. Z innej strony zaś portretowane twarze mogą być też po prostu metaforycznym pomnikiem, na którym odciśnięte zostały różne historie na swój własny sposób żyjących ludzi? Myślę, że akurat na te pytania każdy z nas może odpowiedzieć sam – zgodnie z własnymi przemyśleniami, doświadczeniami i wrażliwością. Kurator wystawy: Kama Wróbel Demoscena w ramach Level Art 13.11-06.12.2013 Centrum Kultury Agora, Wrocław Wystawa towarzysząca projektowi Level ART – koncepcji warsztatów edukacyjnych poświęconych machinimie – nowemu sposobowi kreacji filmu animowanego. Wystawa z założenia będzie miała charakter eksperymentalny. Przede wszystkim dlatego, że będzie to próba zaprezentowania fenomenu kulturowego, który poprzez swój charakter nigdy nie został poddany jednoznacznej klasyfikacji. Czym wobec tego jest demoscena? Sztuką, technologią czy może czymś pomiędzy? Nie chcemy odpowiadać na to pytanie, pozostawiając je w dalszym ciągu otwartym. Dlatego też wystawa ta jest dla nas prawdziwym wyzwaniem, trochę też procesem i eksperymentem, którego ostateczny kształt zobaczymy dopiero w listopadzie. O demoscenie… W literaturze przedmiotu scena sztuki komputerowej – zwana także demosceną – uznawana jest za kulturę powiązaną ze sztuką okołokomputerową, której działalność skupia się głównie na tworzeniu tzw. dem (demostration). Demo jest nieinteraktywnym, wizualno-audialnym programem o dynamicznych walorach graficznych, odbywającym się w czasie rzeczywistym na platformie komputerowej – będącym przy tym strukturą off-line’ową. Założeniem odgórnym dema jest popis zdolności programisty bądź programistów, czego efektem są wirtuozerskie pod względem wizualnym i muzycznym realizacje o skondensowanym do minimum kodzie programistycznym. Wystawa będzie miała historyczno-nostalgiczny charakter, ukazując ciekawsze, archiwalne materiały, jak i nowsze popisy wirtuozerskie. Wystawowe atrakcje: W ramach przygotowanej przez Centrum Kultury Agora wystawy zaprezentowane zostaną m.in: - legendarne już pierwsze komputery domowe oraz konsole do gier z możliwością grania; - archiwalne magazyny; - zaplecze demoscenowe (sendy, scheatowane znaczki pocztowe, invitki, votki, dyskietki); - pokazy dem oraz intr (przygotowane przez Pixel Heaven); - premiera Instalacji Telefonicznej Michała Szoty - wystawa obrazów Mariusza Wildemana; - pokaz filmu pt. Demoscene – The Art of The Algorithms (Flame Film, 2012). Kurator: Kama Wróbel Justyna Pennards-Sycz Poszukiwanie Rzeczywistości 20.09-16.10. 2013 (współorganizator: Media&Work) Centrum Kultury Agora, Wrocław Projekt pt. „Poszukiwanie Rzeczywistości” stanowi rozwinięcie problematyki tożsamości jednostki w świetle tezy, że obiektywna rzeczywistość nie istnieje. Jest to forma artystycznej podróży po miejscach mniej lub bardziej realnych, w której artystka podejmuje rozważania na temat natury ludzkiej - zarówno w kontekście jej fizycznej, jak i duchowej formy. Abstrakcyjne płótna zgromadzone na wystawie reprezentują naturalną tęsknotę człowieka za niezwykłością dnia codziennego – są próbą odpowiedzenia na pytanie o kolor, smak, zapach życia, które z czasem pokrywają się szarym cieniem banalności. „Poszukiwanie Rzeczywistości” jest akceptacją ograniczeń świata zewnętrznego, na gruncie których można zbudować własny dom. Pierwsza wystawa Justyny Pennards-Sycz w Polsce jest wynikiem poszukiwań własnej przestrzeni w rzeczywistości pełnej sztucznych granic. Czasem absurdalna i groteskowa, chwilami pełna życia i radości - wielokrotna zmiana kraju zamieszkania była dla artystki możliwością zmierzenia się z pytaniem: „Kim jestem?”. Stanowiła ona również motor napędowy dalszego poszukiwania ukrytych znaczeń w otaczającym nas świecie. Justyna Pennards-Sycz Malarka, ekonomistka i tłumaczka polskiego pochodzenia, aktywna działaczka grupy artystycznej „Fundacja Absoluut” w Amersfoot (Holandia). Wychowana w Gliwicach pod okiem nauczycieli akademickich, ojca astronoma i fizyka, oraz matki - chemiczki. W 1982 roku, ze względu na napiętą sytuację polityczną i gospodarczą kraju, rodzina podjęła decyzję o emigracji. Początkowo Niemcy, później Francja i Holandia. Wczesne próby twórcze oraz głęboko zakorzeniony przez rodzinę szacunek dla sztuki wysokiej zaowocowały studiami w Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Utrechcie (specjalizacja: malarstwo) oraz dalszym rozwojem w duchu malarstwa abstrakcyjnego. Współautorka licznych projektów artystycznych, popularyzujących sztukę w przestrzeniach publicznych (m.in. Hotel Bloom, Livebuild). Kurator: Kama Wróbel Centrum Kultury Agora Wrocław 2012/2013 Przypływ – Odpływ 14.06-07.07.2013 (kurator towarzyszący: Krzysztof Bryła) Centrum Kultury Agora, Wrocław Artyści biorący udział w wystawie: Aleksandra Bełz-Rajtak, Grzegorz Bolibok, Krzysztof Bryła, Justyna Dybala, Miłosz Flis, Adam Grudzień, Paulina Hendigery, Seweryn Jański, Paweł Marcinek, Michał Mejnartowicz, Michał Nowicki, Kamil Pieczykolan, dokonujących się w ich życiu. Często są to działania odnoszące się do religii, ciała, życia codziennego lub też chęci od niego oderwania się… Paulina Pluta, Krzysztof Rubach, Agnieszka Siebielec, Bogusława Trela, Ola Wach, Karolina Włodek, Kamila Wolszczak. Każdy z nich pochodzi z Lubelszczyzny. Każdy odebrał wykształcenie artystyczne – przynajmniej w podstawowym zakresie. Każdy przyjechał do Wrocławia kontynuować działalność i rozwój twórczy. Dla jednych Wrocław okaże się jedynie przystankiem, dla innych miejscem docelowym. Twórcy ci, to młodzi ludzie w wieku około 25-30 lat. Pokolenie, dla którego trauma wysiedleń jest w jakimś stopniu zabliźniona, a poczucie obcości nabiera innego kontekstu, gdzie podróż artystyczna spotyka się z historią sprzed kilkudziesięciu lat. Oczywiście, artyści nie odnoszą się tylko do tożsamości lokalnej. Nie starają się za wszelką cenę zilustrować życia z perspektywy artystycznego emigranta, lecz podejmują także autorefleksję na temat wpływów i odpływów Kurator: Kama Wróbel Antek Wajda O 09.05-05.06.2013 Centrum Kultury Agora, Wrocław Wystawa „O” Antka Wajdy to kolejna odsłona całkowicie nowych realizacji artysty, którego uwagę w sposób szczególny przykuwają przedmioty użytku codziennego. Bardzo często zapomniane i nieprzydatne, przetransponowane zostają na nowe podłoże, a pozbawione pierwotnego kontekstu, nabierają zupełnie nowych znaczeń. Tytułowe „O” to bezpośrednie nawiązanie do kształtu otworów/wlewów znajdujących się w kanistrach, które w prezentowanych pracach stają się twarzami pozornie niemych bohaterów. Dlaczego tylko pozornie? Gdyż każda z postaci wydaje się być uchwycona w symbolicznym momencie wypowiadania głoski „o” czy też mantrycznej, najświętszej sylaby Om. Utrzymana w obrębie działań trash art technika Antka Wajdy bez wątpienia otwiera wiele możliwości symbolicznej gry z widzem, a także poprzez swą nietypowość i w pewnym sensie nieprzewidywalność wprowadza go w świat całkowicie wolnych skojarzeń. Kurator: Kama Wróbel Po co sztuka w Agorze? 11.04-05.05.2013 wystawa współorganizowana z wrocławską PO CO Galerią ; Centrum Kultury Agora, Wrocław Artyści biorący udział w wystawie: Bart Art, Marta Borkowska, Paweł Borkowski (FRM Kid), Artur Grucela, Łukasz Jagoda, Honorata Jakubowska, Agnieszka Kajper, Janek Koza, Paweł Lisek, Bartek Majchrzak, XY Anka Mierzejewska, Aleksandra Mróz, Edmund Okstom, Marysia Orzeszyna, Magdalena Peszkowska, Karolina Pietrzyk, Hubert Pokrandt, Dorota Poprawa, Rafał Pyster, Beata Rojek, Maciek Salamon, Małgorzata Sawicka, Anna Szejdewik (Coxie), Monika Skorupska, Michał Sosiński, Ewelina Sośniak, Stanisław Szumski (SZUM), Antoni Wajda, Ewa Zwarycz. Prezentacja działań najbardziej znanych we Wrocławiu młodych twórców, których sposób kreacji jest zaangażowany, bezkompromisowy i odporny na wszelkie mody. Wystawa organizowana we współpracy z wrocławską Galerią POCO? Galeria POCO zrzeszając w dużej mierze artystów off’owych, daje szanse zapoznania się z aktualnymi trendami sztuki wrocławskiej, która prezentuje bardzo bogaty wachlarz postaw i technik. Wystawa w Galerii CK Agora to także próba przeniesienia prac do przestrzeni czysto ekspozycyjnej. Kurator: Kama Wróbel Anna Bujak Opowieść o cieniu 14.03-03.04.2013 Centrum Kultury Agora, Wrocław Opowieść o cieniu to kolejna już odsłona twórczości wrocławskiej rzeźbiarki Anny Bujak. Jej charakterystyczne, bezgłowe formy zwierzęce w metaforyczny sposób odnoszą się do najstarszych, animalistycznych wizerunków funkcjonujących w sztuce, będąc także pośrednio nawiązaniem do prehistorycznych malowideł naskalnych. Ale tylko pośrednio, gdyż w rzeczywistości obiekty te chwilami zmieniają się w przestrzenne nośniki wielu znaczeń, dzięki którym artystka wprowadza nas w tajemniczy, czasem rytualny świat archetypicznie postrzeganego zwierzęcia. Jest to również opowieść o człowieku, którego osobowość Anna Bujak bada za pomocą analizy – innego tym razem – archetypu cienia, uznawanego przez rzeźbiarkę jako negatywna czy wręcz zwierzęca strona ludzkiej osobowości. Sięgając po praktyki szamańskie, zapoznaje nas z wierzeniami, w myśl których kość postrzegana jest jako mistyczny łącznik życia i śmierci. Uznając ją za istotę rzeczy czy też rdzeń prawdy o istnieniu – przy użyciu języka sztuki – w symboliczny sposób rekonstruuje szkielet zwierzęcy, zataczając w ten sposób niemalże rytualne koło. Cytując słowa artystki: Formy nie posiadają głów, zatem pozbawione są najważniejszej części, co sprawia, że sytuuję je w kontekście współczesnym, w kontekście dzisiejszego spojrzenia na zwierzę. Archetyp zwierzęcia w dzisiejszym świecie częściowo stracił swoje znaczenie. Zwierzęta nie są już tajemnicze i niepokojące. Dekapitacja form mówi o tym, że współcześnie zwierzę staje się istotą podległą człowiekowi, niejednokrotnie odmawiając mu prawa do odczuwania bólu. Dla wielu ludzi zwierzę to tylko bezmyślne pozbawione uczuć mięso. Opowieść o cieniu jest więc przede wszystkim wielowątkową – chwilami mroczną historią o zwierzęciu – o jego naturze, zachowaniu, kulcie, pozycji, znaczeniu, życiu i upadku – jak i też o człowieku, który – przyjmując teorię darwinizmu – ze zwierzęcego świata się wywodzi i – chociaż o tym zapomina – w dużej mierze do niego należy. Kurator: Kama Wróbel od-Zysk. Recycling, upcycling design 07.02-03.03.2013 wystawa zbiorowa zorganizowana we współpracy z Galerią BB; Centrum Kultury Agora, Wrocław Artyści biorący udział w wystawie: Natalia Bieńkowska, Daria Burlińska, Ejtu (Katarzyna Gołaszewska, Bogumiła Zawada), Ekoista – Ania Rutkowska, Joanna Figurniak – Moo studio, Magdalena Godawa - MakkireQu, Pat Guzik, Anna Kasieczka METR64, Bogdan Kosak, M.A.M Airbag (Maja Szczypek, Ania Łyszcz, Magda Rychard), Bartosz Mucha, Pink Pug Design – Joanna Pytlewska, Piueco – Ola Hetich, Robert Pludra, Jakub Sobiepanek, Patka Smirnow, Piotr Stolarski, Trashki - Magdalena Olearczyk, Tomasz Wójcik, Natalia Polakowska, Alicja Panasiewicz i Kasia Dorota. Wystawa od–ZYSK – recycling, upcycling design to druga odsłona projektu, który po raz pierwszy został zaprezentowany w krakowskiej Galerii BB. Dzięki współpracy z Galerią oraz Fundacją Fly with Art ekspozycja ta zostanie pokazana także publiczności we Wrocławiu. Będzie to wystawa zbiorowa, w ramach której realizacje swe pokaże szereg młodych twórców zajmujących się projektowaniem użytkowym. Projektowi przyświeca idea przeciwstawienia się masowej – a więc pochłaniającej ogromne ilości energii – produkcji różnorodnych, często pozbawionych smaku obiektów, na rzecz przywrócenia pewnej równowagi zarówno pod względem artystycznym, jak i ekologicznym. Współczesna cywilizacja bowiem przyzwyczaiła nas do braku umiaru w zużyciu i konsumpcji, co docelowo może prowadzić do zaśmiecenia środowiska, w którym żyjemy, a także zubożenia wrażliwości artystycznej. W ramach projektu ważną kategorią stanie się edukacja w zakresie zasad recyclingu, który w idei swej pragnie walczyć z postępującą konsumpcją. Zaprezentowane w ramach wystawy obiekty w pewnym aspekcie nawiązują do działań z kręgu trash art, ukazując szerszej publiczności, że nie wszystko co w naszym mniemaniu jest odpadem, musi trafić na śmietnik. Recycling stał się inspiracją i sposobem na życie. Jak pisze Hanna Szpil – polski design pokochał recycling, upcycling i wszystko, co eko. Coraz więcej projektantów zaczęło tworzyć według zasady 3R – reduce, reused, recycle. Ich prace są obecne na wszystkich imprezach i targach designu. od –ZYSK – recycling, upcycling design zatem ma za zadanie poinformować odbiorcę o drzemiącym potencjale działań recyclingowych. Działanie to ma za zadanie w szczególności uwrażliwić na zagadnienia ekologiczne, a także uruchomić kreatywne myślenie wśród najmłodszych. Projekt realizowany będzie we współpracy kuratorskiej z Hanną Szpil, a także merytorycznej z Anitą Bialic Maja Muciek Małgorzata Maciaszek I tak na serio... 04.01-20.01.2013 Centrum Kultury Agora, Wrocław I tak na serio.. to wystawa, w ramach której realizacje swe zaprezentują dwie artystki – Małgorzata Maciaszek oraz Maja Muciek. Będzie to wyprawa w świat fantazji dziecięcej – jej dobrych i niewinnych stron, jak i tych niechcianych i niejednokrotnie skrywanych. Artystki w kontrastowy sposób zaprezentują świat rzeczywistości dziecięcej, który niemalże od samego początku spaczony jest przez wpływ człowieka dorosłego -świadomie, lub też nie – stosunkowo szybko odbierającego dziecku jego czystość i nieskażone myślenie o rzeczywistości, która go otacza. Małgorzata Maciaszek zaprezentuje prace o kontrastowej wymowie, skupiając się na kwestiach związanych z erotyzmem, okrucieństwem i infantylnością jednocześnie. W dużej mierze prace pochodzą z nowego cyklu pt. Dziewczęce fantazje. Zaprezentowane na wystawie obiekty będą odnosiły się do świata dziecięcego, będąc po części zabawkami, a po części przedmiotami wyjętymi z koszmarów. Koszmary i potwory w dzieciństwie rodzą się przecież pod wpływem otaczającej nas rzeczywistości – niedopowiedzeń, które docierają do świadomości dziecka ze świata dorosłych, np. ze zdjęć z gazet, obrazków z telewizji. Część prac ukazuje także erotyzm tam, gdzie go z pozoru nie powinno być. Artystka poszukuje granicy pomiędzy tym, co akceptowalne, a tym co odrzucone czy wstrętne (abject). Zabawki i proje- kcje z dzieciństwa przeniesione są tu do świata dorosłych i do świata sztuki. W przeciwieństwie do Małgorzaty Maciaszek, Maja Muciek ukaże nam świat wspaniały, który składa się z samych, małych cudów. Ukazując nam swe małe obrazki, akwarelki lub collage czy nawet obiekty, będące różnymi formami maskotek, odkrywanych przez nas niebek i kapliczek – trójwymiarowych obiektów, które zamieszkują obiekty po transformacji w szeroko rozumianej wolności twórczej nie respektującej żadnych tabu czy zasad (jak u dziecka). Kapliczki, więc to miejsce, w której wolność ta może się schować i istnieć bezpiecznie. Artystka poprzez swoje prace umożliwia nam powrót do chwil, gdy sami funkcjonowaliśmy w cudownym i beztroskim stanie. Dzięki niektórym realizacjom, poprzez samo przebywanie w ich otoczeniu doświadczamy ambiwalentnego uczucia nieopisanej satysfakcji i goryczy zarazem, pewną formą wkradającej się po czasie żałości, uświadamiającej nam, że w naszym dorosłym życiu trudno już o takie chwile czy momenty, w których tak niewiele potrzeba nam było do szczęścia. Kurator wystawy: Kama Wróbel Agata Czeremuszkin-Chrut Joanna Żochowska Body language 06.12-28.12.2012 Centrum Kultury Agora, Wrocław Wystawa o tematyce tożsamościowej, odnosząca się do kondycji człowieka oraz jego cielesności. Agata Czeremuszkin-Chrut zaprezentuje formy malarskie – oleje oraz akwarele – których motywem jest figura ludzka, na wiele sposobów dekonstruowana i poddawana specyficznej – aczkolwiek celowej – deestetyzacji. Pod względem stylistycznym malarstwo to odchodzi nieco od sztuki figuratywnej zmierzając ku abstrakcji, zachowując jednak znamiona sztuki przedstawiającej. W pewnym aspekcie więc twórczość Agaty Czeremuszkin-Chrut nawiązuje do ekspresyjnego figuratywizmu – w założeniach swych mającego ścisły związek z filozoficznym egzystencjalizmem – który w sposób szczególny traktował jednostkę ludzką. Podobnie Joanna Żochowska, z tym, że za pomocą rzeźby wyraża swoje zainteresowanie człowiekiem, a także jego ciałem. Podobnie jak Alina Szapocznikow dekonstruuje masę, tworząc w ten sposób niezwykle ciekawe – niemalże organiczne – formy. Rzeczywistość przedstawiona w twórczości Żochowskiej, ubrana jest w graficzne i inne nowoczesne środki wyrazu, które służą ułatwieniu prezentacji oraz interpretacji zmian dokonujących się w człowieku, świadomie podejmującym wyzwania natury. Stąd też jej stosunek do naturalnego ciała ludzkiego, które traktuje z pasją, co również wyraźnie ukazują pozwijane, surrealistyczne lalki rzeźbiarskie. Autorka, swoją twórczością, stara się otworzyć odbiorcę na tolerancję dla brzydoty oraz choroby, a co za tym idzie, pewnych psychicznych niedyspozycji, od których często nie jesteśmy zależni. Cykl lalek, powstałych w procesie re-cyclingu, z ręcznie wyrabianych elementów, przedstawia istoty skrzywdzone przez los, ludzi nie dających sobie rady w życiu, a przez to niesprawnych i wątłych, cichych. Same formy przypominające lalki, zainspirowane są marionetką oraz fetyszem afrykańskim. W rdzennej Afryce fetysz uosabiał wcielenie bóstwa i reprezentował moce magiczne. Poprzez rzeźbę jest symbolem tolerancji i wolności człowieka w jego samodoskonaleniu się bez względu na jego wady, które są przecież ludzkie, czyli są piękne przez sam fakt bycia człowieczymi. Artystka świadomie porusza tematy TABU, aby podkreślić wagę istniejących w społeczeństwie problemów etycznomoralnych. Kurator: Kama Wróbel Baśka Wesołowska Making it POP! 09.11-30.11.2012 Centrum Kultury Agora, Wrocław Wystawa “Making it POP!” jest zamknięciem pewnego etapu w twórczości Baśki Wesołowskiej. Okresu, kiedy jej prace są ściśle związane z fascynacją kulturą popularną. Czerpiąc z jej dorobku, artystka przetwarza współczesne emblematy kultury oraz łączy je fotografią i klasycznymi dziełami sztuki. Tworzy w ten sposób malarskie kolaże. Forma ta najpełniej pozwala opowiadać jej o tym, co interesuje artystkę najbardziej - o pamięci, przemijaniu. Zarówno prace malarskie jak i wykonane obiekty stanowią próbę opowiedzenia zapomnianych historii, przywrócenia ich do ludzkiej świadomości przez użycie języka współczesnej kultury. Wystawa z “Making it POP!” to wysłanie widza w podróż do osobliwych światów, gdzie na równych prawach egzystują bohaterowie komiksów, przedmioty codziennego użytku oraz Mistrzowie Malarstwa. Koncepcja wystawy zakłada dostosowanie przestrzeni ekspozycyjnej galerii CK Agora do charakteru wystawy, która w swoim założeniu w sposób bezpośredni odnosi się estetyki pop-art’u. Oprócz malarskich kolaży usytuowanych na ścianach, w przestrzeni rozmieszczone zostaną piramidki zbudowane ze zdobionych serigrafią pudeł. Na ich szczycie znajdą się makiety scenograficzne. Dodatkowo, specjalnie na cel wystawy, wykonane zostaną pop art’owe autoportrety artystki, które w wyraźny sposób nawiązują do prac Warhola. Całość – pomimo swej przewrotności – mówi o stosunkowo poważnych zagadnieniach. Przemijanie, odchodzenie, umieranie, procesy te odwiecznie towarzyszą ludzkości. Stanowią one nierozłączny element naszej egzystencji. Pragnienie przetrwania w pamięci potomnych wpisane jest w naszą naturę. Robienie zdjęć, pisanie dzienników, odwiedzanie grobów zmarłych; przytoczone zachowania dowodzą tej tezy. Jak sama mówi: Pamięć według mnie wpisana jest w nasze dziedzictwo, w naszą tożsamość. Wobec tego upatruję wartość w zachowywaniu pamięci. Stąd też w moich obrazach i grafikach poszukuję sposobu na uzewnętrznienie zapomnianych historii. Zarówno grafiki, jak i obrazy stanowią próbę ich ożywienia, przywrócenia do ludzkiej świadomości. Tworząc, rozpatruję problem fundamentalnych wartości: pamięci, dorobku kulturowego, czy dziedzictwa historycznego funkcjonującego we współczesnym świecie. Moje prace stanowią malarską kontaminację różnorodnych środków artystycznych z dziedziny malarstwa, grafiki, komiksu i graffiti. że dopiero zestawienie odmiennych środków wyrazu może oddać całokształt usłyszanych historii. Kurator: Kama Wróbel Paweł Modzelewski Oblicza/Oblicza 12.10-04.11.2012 Centrum Kultury Agora, Wrocław Wystawa pt. Oblicza/Oblicza to pierwsza, tak obszerna odsłona wieloetapowego projektu, który sukcesywnie, od wielu lat realizowany jest przez młodego wrocławskiego artystę Pawła Modzelewskiego. Ekspozycja ta stanowi więc prezentację zbioru dotychczas powstałych prac intermedialnych, które w kilku przypadkach prezentowane były szerszej publiczności w ramach wystaw indywidualnych, jak i zbiorowych. Nigdy wcześniej jednak nie zaistniały w obrębie jednej ekspozycji i nie zostały wyeksponowane jako właściwy, spójny cykl/projekt. Na wystawę złoży się więc szereg realizacji, które pomimo różnorodności formalno-stylistycznej, będą poruszały się wokół jednego zagadnienia – tożsamości ludzkiej, a może bliżej tożsamości jednostki. Paweł Modzelewski to młody - acz bardzo aktywny - artysta, a jego realizacje skupiają się przede wszystkim na subiektywnym dialogu z rzeczywistością. Modzelewski wciela się w aktora grającego główną rolę w swych realizacjach, gdzie wykorzystując motyw autoportretu, zmusza nas – odbiorców – do dialogu, bardzo często wewnętrznego, z samym sobą. Paweł Modzelewski (ur. 1987, Legnica), student Wydziału Grafiki i Sztuki Mediów Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu; dyplom licencjacki z wyróżnieniem obronił w 2011 roku. Laureat licznych nagród artystycznych, tym m.in.: nagroda Grand Prix za film pt.: „Odmięsowienie Szawła” oraz wyróżnienie w kategorii animacja za film pt.: „Elegia na odejście pióra atramentu lampy” w III edycji Ogólnopolskiego Festiwalu Filmów Amatorskich KLAPS (2011), wyróżnienie w konkursie MBP we Wrocławiu pt. „CINEMATEKA” (2012). W dorobku artystycznym ma na koncie kilka wystaw indywidualnych, m.in.: wystawa projektu INVIGILATOR (Centrum Sztuki Impart, Wrocław, 2011) czy wystawa instalacji wideo pt. OBLICZA/OBLICZA (Entropia, Wrocław, 2011). Jego prace były pokazywane m.in. w ramach 10. Przeglądu Sztuki SURVIVAL. Brał udział w wielu wystawach zbiorowych, takich jak m.in.: Made in Photo Ioraz Made in Photo II (Wrocław/Jelenia Góra, 2012) i Sichtweisen / Aspects w HBK Braunschweig, (2011). Prezentował swoje prace podczas festiwalu Podwodny Wrocław (Wrocław, 2009) i w ramach programu Fabryka Fotografii - Fotofestiwal (Łódź, 2011). Dodatkowo w 2011 roku otrzymał stypendium miasta Wrocław na realizację projektu instalacji multimedialnej INVIGILATOR. Kurator: Kama Wróbel PLATON GALERIA SZTUKI Wrocław 2012/2011 W kręgu młodej figuracji 10.09-03.10.2011 Galeria Sztuki PLATON, Wrocław Artyści biorący udział w wystawie: Magdalena Kwapisz-Grabowska, Agata Czeremuszkin-Chrut, Dominika Naziębły, Jacek Świgulski, Łukasz Fruczek, Magdalena Łazar-Massier, Włodzimierz Warulik. . W Kręgu Młodej Figuracji. Wystawa ta stanowi próbę uchwycenia aktualnych zjawisk artystycznych, oscylujących wokół pokrewnego klucza stylistycznego, które zbliżają się wyrazem do ekspresyjnego figuratywizmu. Stosując deformację, syntetyzm czy kontrastowe spięcia barwne grupa zaproszonych artystów z całej Polski poprzez swoje realizacje – niejednokrotnie przepełnione atmosferą lęku czy niepokoju – dowodzi, że poszukiwania zapoczątkowane w m.in. przez Teresę Pągowską są nadal żywe i kontynuowane przez młode pokolenie. Nowa figuracja ( termin ukuty przez Michela Ragona w 1961 roku) w sztuce była kierunkiem, który narodził się w połowie lat 60. XX wieku jako forma reakcji na rozwijający się wówczas abstrakcyjny ekspresjonizm. Z założenia więc działania neofiguratywne były w pewnym sensie powrotem do malarstwa figuratywnego, które jednak w sposób świadomy było poddawane różnorodnym deformacjom. Polityka antyestetyczna, jaka prowadzona była przez artystów związanych z nową figuracją miała ścisły związek z egzystencjalistycznym nurtem w filozofii, w myśl którego człowiek jawił się jako jednostka ludzka uwikłana w nieustające poczucie lęku, beznadziei czy niespełnienia żyjąc wokół ludzi, a będąc jednocześnie niewymownie samotnym. Człowiek w duchu egzystencjalizmu targany jest wewnętrznym poczuciem tragedii, zagrożenia i nieustającym lękiem przed śmiercią. Stąd też w twórczości neofiguratystów widoczne są takie elementy jak: kontrastowość, deformacja, ekspresja, atmosfera lęku i niepokoju podszyta symboliką. Zaprezentowane w Galerii Platon prace w pewnym aspekcie nawiązują do opisanego powyżej nurtu, będąc jednak w niektórych przypadkach radośniejszym głosem na temat życia i współczesności – o czym będą się mogli Państwo przekonać już 10 września. Kurator: Kama Wróbel Krzysztof Musiał O NIM 14.05-18.06.2011 Galeria Sztuki PLATON, Wrocław Od 14 maja 2011 roku w Galerii Sztuki Współczesnej Platon we Wrocławiu można podziwiać wystawę malarstwa Krzysztofa Musiała – artysty związanego na co dzień z Poznaniem, którego prace można zobaczyć nie tylko w Polsce, ale również na prestiżowych pokazach europejskich. Zuzanna Jędrzejewska twierdzi, że jego twórczość stała się swoistym towarem eksportowym polskiego malarstwa współczesnego, o czym najlepiej świadczy fakt, iż obrazy artysty prezento-wane były w galeriach Anglii (The Bloxham Galleries, Young Polish Art 2005 – Londyn) , Niemiec (Wystawa Polskiej Sztuki Współczesnej, w ramach programu KulturSommer – Schleswig-Holstein – Pinneberg), Danii (Lys Over Lolland – Ridehuset), Hiszpanii (Instistuto Barceloned de Arte Reial Cercle Artistic). Działalność Musiała wyróżniona została również przez środowiska artystyczne w Kompasie Młodej Sztuki 2009 – rankingu najlepszych polskich artystów. Prezentowana w Platonie wystawa O nim przyjechała do Wrocławia ze stolicy, a dokładnie z warszawskiej Galerii Elektor mieszczącej się w Mazowieckim Centrum Kultury i Sztuki, gdzie cieszyła się dużym zainteresowaniem. Ekspozycja ta obejmuje ponad dwadzieścia prac, które odznaczają się charakterystycznym dla Musiała typem ekspresji przywołującym na myśl z jednej strony estetykę ulicznego szablonu, a z drugiej kolorowe wariacje na temat codziennego życia, zakomponowane w pozornie przypadkowym kadrze. Bohaterowie prac Musiała są bardzo dynamiczni, a ich ekspresja potęgowana jest przez śmiałe zestawienia kolorystyczne, geometryczne tła i zdecydowane kontury. Głównym motywem jego twórczości jest osadzony w niedopowiedzianych okolicznościach człowiek, często poddany fragmentaryzacji, co w konsekwencji daje wrażenie efektu non finito. Poprzez traktowanie postaci ludzkiej sylwetowo i niedookreślanie jej twarzy, artysta pozbawia ją znamion indywidualności. Konstruuje świat, w którego centrum znajduje się istota ludzka, z jednej strony bardzo zuniwersalizowana, a z drugiej wyjątkowa, gdyż - jak sam mówi – natchnieniem jest jego syn, którego funkcjonowanie w rzeczywistości dostarcza mu nieustannej inspiracji. Jak słusznie zauważa Ewa Obrębowska-Piasecka Perspektywa przypisana dziecięcemu oglądowi świata wprowadza do obrazów pewien niepokój. Płótna rozpadają się przy tym zwykle na kilka epizodów: Czasem zdaje się, że sytuacje się po prostu multiplikują, ale to złudzenie – w kolejnych kadrach następują przecież zawsze jakieś drobne przesunięcia: to nie mechaniczne odbitki, ale nowe warstwy farby, nowe pociągnięcia pędzlem. Józef Hałas Gwasze 05.03-15.04. 2011 Galeria Sztuki PLATON, Wrocław Gwasze Józefa Hałasa to kolejna wystawa organizowana przez Galerię Sztuki Platon, prezentująca fascynujący fragment twórczości nestora malarstwa polskiego, związanego z Wrocławiem i tutejszą Akademią Sztuk Pięknych (wcześniej Państwową Wyższą Szkołą Sztuk Plastycznych). Artysta urodził się w 1927 roku w Nowym Sączu, jednak całe jego życie związane jest ze stolicą Dolnego Śląska, gdzie studiował, a następnie wykładał. Współtworzył powstałą w 1956 roku Grupę X, od 1961 należy do grupy Szkoła Wrocławska (znanej obecnie jako Grupa Wrocławska). Jako pedagog miał ogromny wpływ na rozwój wrażliwości artystycznej kolejnych pokoleń adeptów sztuki. Prezentacja gwaszy profesora Hałasa opatrzonych jego odręcznymi notatkami jest wyjątkową okazją aby przyjrzeć się ostatniej dekadzie twórczości artysty. Ekspozycja składa się z 34 prac, wyselekcjonowanych przez kuratorkę – Beatę Siemińską – we współpracy z samym artystą, które będzie można nabyć po prawdziwie atrakcyjnych na rynku sztuki cenach. Późne dzieła Hałasa mają wyjątkowy wymiar autorefleksji. Ich analityczny charakter i programowe powracanie do ekstraktów rzeczywistości, pochodzących z najdalszych wspomnień, służy swojego rodzaju syntezie artystycznych doświadczeń. Motywy nawiązują bowiem do wcześniejszej twórczości – do skosów i pionów oraz do motywu góry. Artysta eksperymentuje z kolejnymi rodzajami papieru, bawi się zróżnicowaną fakturą podobrazia, jest gotowy na nieprzewidziane efekty i ryzyko z nimi związane. Charakter zgromadzonych prac i istotę twórczości artysty doskonale oddają słowa Mirosława Ratajczaka, pochodzące z katalogu towarzyszącego wystawie: Hałas, jak mogłoby się wydawać, nie ma mistrzów, jego malarstwo nie „koresponduje” bezpośrednio ze współczesną mu sztuką, nie odwołuje się do żadnych tendencji, nurtów, teorii, których przecież było w wieku XX tak wiele i tak ważną rolę pełniły. Nawet kwestie związane z kolorem – a ten artysta uznawany jest za wybitnego kolorystę – są punktowane przez krytykę w zasadzie jedynie pochwałami.(…) wystawa gwaszy Józefa Hałasa wydaje się dobrą sposobnością, by o kolorze właśnie – i przede wszystkim – pomyśleć. Patrząc na konkretne przykłady. Nie tylko o tym, że piękny, lub że poszczególne prace odpowiadają naszym gustom czy nastrojowi (choć to punkt wyjścia w końcu nie najgorszy). Waldemar i Magda Kuczma Obszary Wspólne 29.01-28.02.2011 Galeria Sztuki PLATON, Wrocław Wystawa malarstwa Mariana Waldemara Kuczmy oraz Magdaleny Kuczmy pt. Obszary wspólne stanowi wyjątkową syntezę artystycznych dokonań pary wrocławskich twórców. Zgromadzone dzieła ukazują proces intelektualno-estetycznego przenikania się dwóch, odmiennych postaw, które pomimo wspólnego korzenia estetycznego, zasadniczo różnią się pod względem stylistyczno-formalnym. Obszary wspólne to nasza przestrzeń życiowa i artystyczna a w niej my dwoje o różnym spojrzeniu na życie; to opowieść o tym co nas łączy a co dzieli, o ciągłym odkrywaniu siebie nawzajem i dorastaniu do akceptacji różnic i podobieństw. Obszary wspólne to nasze wspólne przeżywanie, rozmowy, nasze miejsca, podróże; to rozważania o życiu, sensie tworzenia przy jednoczesnym byciu razem a jednak osobno; to wspólna Akademia, profesorowie i poszukiwania własnych koncepcji artystycznych Obszary wspólne zakreślone zdecydowanie lub subtelnie, wyrażone na płótnie i papierze. DZIAŁANIA STUDENCKIE 2008/2007 Katarzyna Widmańska Anatomia Melancholii 04.06-03.07.2008 Galeria Fotografii PROSPERO, Lublin Katarzyna Widmańska, jest absolwentką Instytutu Sztuki AP w Krakowie, gdzie uzyskała dyplom z rysunku w pracowni prof. Piotra Jargusza. Na co dzień zajmuje się fotografią. W swojej twórczości stara się kreować rzeczywistość, pokazywać ją przez pryzmat własnej osoby. Najwięcej nauk, ale też inspiracji, zarówno świadomych, jak i nieświadomych - czy jest to sposób operowania światłem, kolorem bądź przestrzenią kadru, Widmańska czerpie z malarstwa Wielkich Mistrzów takich jak Tycjan, Vermeer, Rembrandt, a przedmiotem jej fotografii są głównie kobiety i szeroko pojęta kobiecość - wraz ze swoim pięknem, emocjami, uczuciami. Wystawa pt.: „Anatomia melancholii”, jest zbiorem aktów ukazujących niezwykły cykl nastrojowych zdjęć przedstawiający zadumę, samotność, teatr życia, którego głównym aktorem jest kobieta. Kurator wystawy: Kama Wróbel Romualdas Požerskis Radości i troski małego Alfonsa 09.07-09.08.2008 Galeria Fotografii PROSPERO, Lublin Romualdas Požerskis urodził się w 1951 roku w Wilnie. Po ukończeniu studiów politechnicznych rozpoczął pracę w Stowarzyszeniu Litewskich zlecenia dla różnych pism litewskich i zagranicznych. Od 1993 roku wykłada historię i estetykę fotografii na Uniwersytecie Vytautas Magnus w Kownie. Požerskis jest artystą wielokrotnie nagradzanym. W 1989 roku przyznano mu tytuł Zasłużonego dla Kultury Litewskej, a w 1990 roku został laureatem Litewskiej Nagrody Narodowej, najwyższego na Litwie odznaczenia za osiągnięcia w dziedzinie kultury. W 1994 roku mianowano go Artystą FIAP (Federacja Międzynarodowej Sztuki Fotograficznej w Szwajcarii). Rok 2004 przyniósł mu wyróżnienie im. Alfreda Toepfera, mecenasa sztuki z Hamburga, za wkład w rozwój i popularyzację kulturowego dziedzictwa Centralnej i Wschodniej Europy, a 2005 został nagrodzony Krzyżem Rycerskim za Zasługi dla Litwy.Codzienne zmagania małego farmera, są pretekstem do ukazania refleksji na temat politycznych i ekonomicznych zmian zachodzących na Litwie w XX wieku. Niezwykły kontekst tych prac, prezentujący chwilami walkę pozornie bezbronnego karła z siłami natury i ujaźmiania jej, uprawiania ziemi i prowadze- nia gospodarstwa, nadaje specyficzny ton charakterystyczny dla twórczości Pozerskisa. Dokumentuje on pewne formy przeszłości, które odchodzą już w zapomnienie. Zwraca się w kierunku codziennych zdarzeń, pozornie banalnych, wyciągając z nich głębię liryczną i ton refleksji. Kurator wystawy: Kama Wróbel Marcin Giba Pod powiekami 13.08-18.09.2008 Galeria Fotografii PROSPERO, Lublin Cykl Pod powiekami to zestaw trzynastu, bardzo subtelnych fotografii w stonowanej kolorystyce. Są to fotografie inscenizowane i jak mówi autor: fotografie te mają wymiar osobisty, na zdjęciach jestem ja bądź moja żona. Trudno mówić o autoportretach gdyż nie do końca ilustrujmy siebie, lecz jedynie spełniamy role aktorów w zaaranżowanej przestrzeni. Wystawa to duża dawka fotografii kreatywnej. Marcin Giba wykazał się tutaj talentem w zakresie obrazowania metaforycznego o symbolicznych wyznacznikach. Zarówno akcesoria, jak też kolorystyka prac powodują, że widzimy w autorze interesującego twórcę, bardzo precyzyjnie wyrażającego swe przesłanie ideowe o onirycznym, postsurrealistycznym znaczeniu. Fotografie zostały zrobione metodą klasyczną (negatywy) oraz cyfrową i poddane obróbce komputerowej. Konwencjonalna fotografia, poddana mocnemu, lekko szokującemu zestawieniu, w której ciało człowieka jest punktem wyjścia do swobodnej kreacji. W Galerii Prospero zobaczymy m. in. parasole zawieszone w powietrzu, rybę przepływającą przez dłoń czy liście wyrastające z pleców. Marcin Giba urodził się w 1979 r. w Rybniku. Jest absolwentem Instytutu Twórczej Fotografii na Uniwersytecie Śląskim w Opavie. Oprócz fotografii zajmuje się także videoartem. Uczestniczył w wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą, wielokrotnie zdobywał nagrody za swoje prace. Jestem członkiem Klubu Fotograficznego Format w Rybniku www.format.art. pl oraz grupy twórczej Moloch www.moloch.republika.pl . W ramach Klubu Fotograficznego Format jest organizatorem corocznego Rybnickiego Festiwalu Fotografii. Mieszka i tworzy w Radlinie. Kurator wystawy: Kama Wróbel Georgia Krawiec dezORIENTacja 24.09-24.10.2008 Galeria Fotografii PROSPERO, Lublin Na cykl składają się prace powstałe w unikatowej solnej technologii na akwarelowym papierze, które artystka traktowała roztworami chemicznymi, sporządzonymi na podstawie własnych receptur. Na zakończenie ekspozycji, 24 października georgia Krawiec wygłosi autorski wykład. georgia Krawiec (1972) jest m.in. absolwentką Fotografii na Uniwersytecie Siegen / Niemcy, gdzie studiowała w klasie Jürgena Königsa. Od roku 2000 pracuje jako niezależny artysta fotograf. Członek ZPAF oraz członek honorowy Stowarzyszenia DOM FOTOGRAFII. Obok fotomontażu i różnych technik artystycznych analogowej manipulacji obrazu zajmuje się fotografią otworkową oraz technikami szlachetnymi. Od 2002 r. naucza Fotografii Eksperymentalnej i Technik Szlachetnych w Studium ZPAF oraz w EAF w Warszawie. Jej prace fotograficzne znajdują się w zbiorach prywatnych i publicznych w kraju, w Niemczech oraz w USA. Kurator wystawy: Kama Wróbel Ceramika 18.05-30.05.2007 Galeria 1 im. B.Słomki na KUL Wystawa Instytutu Sztuk Pięknych UMCS. Zakład rzeźby prof. Adama Myjaka Prace powstałe pod kierunkiem mgr Alicji Kupiec Mira Żelechower-Aleksiun Światło Midraszy 17.11-28.2007 kurator: Kama Wróbel, Zuzanna Zubek wystawa przygotowana w ramach projektu Schulzowska Jesień 7 listopada 2007 roku (sobota) o godz. 16.00 w Galerii 1 na KUL-u (Gmach Główny, II p.) odbędzie się wernisaż znakomitej współczesnej artystki Miry ŻelechowerAleksiun pt. Światło midraszy. Wystawa (17-28 listopada 2007 r.) połączona jest z obchodami Schulzowskiej jesieni poświęconej biografii i twórczości Brunona Schulza. Związek pomiędzy postacią malarki i pisarza przejawia się w ich żydowskich korzeniach, które mają ogromny wpływ na działalność artystyczną obojga. Zarówno twórczość Brunona Schulza, jak i Miry ŻelechowerAleksiun inspirowana jest tradycją judaistyczną, a przez to przepełniona atmosferą mistycyzmu i onirycznego surrealizmu, a także metafizyki i tajemnicy. Na wernisażu swoją obecnością zaszczyci nas sama artystka, wraz z którą w związku z kończącym się szabatem przejdziemy z czasu sacrum do czasu profanum. Wystawa prac Miry Żelechower- Aleksiun pt. Światło Midraszy daje okazję do obcowania ze sztuką dotykającą sacrum, tchnącą atmosferą religijnego mistycyzmu i niezgłębionej tajemnicy. Marek Rostworowski napisał, że obrazy artystki są owocem „ (...) osobistego objawienia, które nie wzięło się ani z wychowania, ani z przynależności do jakiejś wspólnoty, ani z przyjęcia określonej doktryny teologicznej, ale z intuicji własnych korzeni”. Właśnie dzięki intuicji możemy zbliżyć się do poszukiwanej przez artystkę prawdy, a także poczuć niezwykłą siłę i energię przebijającą z płócien. Możemy wreszcie skąpać się w świetle midraszy i doznać duchowego oczyszczenia, choć przez chwilę przeczuwając sens Księgi. Kurator wystawy: Kama Wróbel, Zuzanna Zubek Grupa Zamek. Karta z historii Lublina 1.12. – 25.12.2007 Galeria 1 im. B.Słomki na KUL Wystawa ta jest istotnym elementem dwudniowej sesji naukowej „Grupa Zamek w 50. rocznice powstania”. Towarzyszyć jej będą dyskusje panelowe, a także promocja książki pt. „Grupa Zamek. HistoriaKrytyka- Sztuka.” (pod red. Małgorzaty Kitowskiej-Łysiak, Marcina Lachowskiego, Piotra Majewskiego, wyd. TN KUL). Twórczość niezwykłej i awangardowej grupy artystycznej przybliżą nam związane z nią prace fotograficzne, dokumenty, monotypie, listy, plakaty z wystaw, a także oryginalny obraz. Ponadto ekspozycję urozmaici emisja radiowa oraz projekcja multimedialna. Grupa Zamek powstała w 1957 r. w gronie studentów historii sztuki KUL. Początkowo działała ona jako Koło Młodych Pla-styków przy lubelskim ZPAP. Do najznamienitszych jej członków należą: krytyk Jerzy Ludwiński oraz artyści: Włodzimierz Borowski, Tytus Dzieduszycki i Jan Ziemski, zaliczani dzisiaj do najważniejszych polskich przedstawicieli „malarstwa materii”. Krótka, ale intensywna działalność „ Zamkowiczów” uplasowała grupę w kręgu najważniejszych polskich zjawisk artystycznych 2 poł. lat 50. XX wieku, które nawiązały dialog ze sztuką zachodnioeuropejską. Wystawa grupy Zamek pt. Karta z historii Lublina stanowi doskonałą okazję do zapoznania się z nowatorską działalnością zwiazanych z nią artystów. Znaczenie twórczości „Zamkowiczów” dla Lublina w okresie „odwilży” pozwala ona dostrzec w kontekście pierwszego po wojnie „przebudzenia” nowoczesności- zjawiska wpisującego się w nurt awangardowej sztuki zachodnioeuropejskiej. Wernisaż skierowany jest do wszystkich zainteresowanych historią Lublina, malarstwem materii, sztuką tamtego okresu, a przede wszytskim- sztuką w ogóle. Przybliżając nam sylwetki ludzi, dla których twórczość alternatywna stanowiła cel życia, odkrywa przed nami niezwykle istotne, choć czasem nieznane wcześniej karty z historii Lublina. Kurator wystawy: Kama Wróbel, Zuzanna Zubek PUBLIKACJE FORMAT • Velodream i przedmioty gotowe w sztuce najnowszej, „Format”, nr 69/2014 (numer w przygotowaniu) • Pochodnie w kapsułach,[w:] Miłosz Flis, Pochodnia [katalog], Galerie Vernon/Galeria Miejska,Wrocław/Praga, 2014 • Planety w mojej głowie, „Format”, nr 69/2014 (numer w przygotowaniu) • 1990, [w:] 1990 [katalog], Galeria Miejska, Wrocław, 2014 , s.15-25. • Samotny wędrowiec w krainie malarstwa, czyli podróż Katarzyny Karpowicz, „Format”, nr 69/2014 • Bogowie, planety i inne ciała niebieskie [w:] Układ Planetarny [katalog], Galeria Miejska, Wrocław, 2014 , s.7-19. (numer w przygotowaniu) • To co skrywa się w cieniu [w:] Afekt [katalog], BWA Gorzów Wielkopolski, 2013 • Wroclove Design po raz drugi, „Format”, nr 69/2014 (numer w przygotowaniu) • Człowiek-zwierzę-roślina [w:] Człowiek-Zwierzę-Roślina [katalog], BWA Kielce, 2013 • Odnajdywanie przebiegu ulotnego czasu w twórczości Andrzeja Szumskiego, „Format”, nr 68/2014,s.76-80 • O twórczości Huberta Bujaka [w:] Człowiek-Zwierzę-Roślina [katalog], BWA Kielce, 2013 • Artysta w czasach (bez)nadziei. Kurator Libera, „Format”, nr 68/2014,s.134-136 • Bez tytułu [w:]Papier-płótno-ściana [katalog], red. Gustaw Nawrocki, Gorzów Wielkopolski, 2013 • Hello Modernity! Julii Curyło we wrocławskiej Galerii Miejskiej, „Format”, nr 67/2014,s.30-32 • Genderowa twórczość Macieja Osiki, Katalog do wystawy Autoportrety, red. Ida Smakosz– Hankiewicz, Wrocław, 2012, • LUXUS daje ci towar najwyższej jakości, w pełnym, nieścieralnym kolorze!, „Format”, nr 67, 2014, • Sztuka w ujęciu technologicznym, czyli o tegorocznej edycji Biennale Sztuki Mediów WRO, „Format”, nr 66, 2013, s.26-31 • Nieokiełznany, wolny duch lat 70. Gdzie jest PERMAFO?, „Format”, nr 65, 2013, s.42-46 • Ręką diabła rysowane – Tylko dla moich oczu Olafa Brzeskiego, „Format”, nr 65, 2013, s.36-37 • O pierwiastku duchowym w twórczości Karoliny Jaklewicz, „Format”, nr 65, 2013, s. 80-81 [druk nienumerowany]. • Cor ultimum moriens, czyli o projekcie Śmierć XXI Jacka Zachodnego, [w:] Monograficzny album Jacka Zachodnego, Okis, Wrocław 2011. • Wywiad z Yachem Paszkiewiczem [w:] Yach Film 2010.19 Festiwal Polskich Wideoklipów, [katalog], red. Magdalena Kunicka, Yach Paszkiewicz, Gdańsk 2010, s. 12–13. • O fotografii Veroniq Zafon słów kilka, [w:] Akt I taniec, [katalog], red. Weronika Drozd, Bytom, 2010, [druk nienumerowany] • Emocja i kolor, czyli o twórczości malarskiej Kasi Banaś, „Format”, nr 64, 2013, s. 50-52 • Pełnia sztuczna – wybór kolekcji dolnośląskiej Zachęty, „Format”, nr 64, 2013, s. 107-110 • Wcześniej-Dzisiaj. Wystawa z okazji jubileuszu 40-lecia Katedry Sztuki Mediów ASP we !Wrocławiu, „Format”, nr 2 KATALOGI DRUKOWANE INNE • Malarska ekspansja Anki Mierzejewskiej[w:] Anka Mierzejewska.Direct Painting [katalog], Galerie Miejska,Wrocław, • Robaki w służbie sztuki, „Transhuman. Rita Baum”, nr 18, Wrocław 2011, s.21–24. 2014 • Sztuka dla cybernetycznego życia [w:] in progress – gazeta na wystawę, Agnieszka Kubicka- Dzieduszycka, Kama Wróbel, 09. 2014, s.3-5. • Nie takie wideo straszne, czyli szkice do historii sztuki wideo w Polsce, „Quart”, 2010, nr 3/17, s. 53–72 • Underground w kulturze masowej. Rozmowa z Rafałem Karczem, „Ofensywa”, nr 1 (10), 2010, s. 39–40. PUBLIKACJE ON-LINE FORMAT-NET.PL • O sztuce wideo w Polsce. Ogólna klasyfikacja polskiej sztuki wideo • Dziewczęce fantazje Małgorzaty Maciaszek -wywiad • Krótka relacja z Sokołowska, Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Efemetyczenj Konteksty • Artystyczne zawłaszczenia w Galerii Neon RYNEK I SZTUKA.PL OBIEG.PL • O instalacji i rzeźbie, które oszukują rzeczywistość • We produce trash, are born from trash, and will turn back into trash – czy sztuka ze śmieci jest ładna? • Krótka historia instalacji wideo. • Umowa z galerią – jak zadbać o dobre warunki współpracy? • Czym jest portfolio artysty i jak powinno wyglądać? • Instant medium. O początkach sztuki wideo, polskiej scenie artystycznej i Biennale Mediów WRO Z Piotrem Krajewskim • 7 zasad dobrego portfolio on-line rozmawia Kama Wróbel • Symulacje, gry i obiekty przestrzenne w łódzkiej galerii NT – prace Andre Siera • Artysta, galeria i umowa między nimi • Ekstrawagancki świat Pyuupiru • Sztuka jako produkt codzienny • Czy aukcje młodej sztuki psują rynek? MAGAZYN O.PL • Artysta, a social media. Jak sobie radzić? • Czy polski rynek musi pozostawiać w cieniu? • Pod Prąd? 1990 we Wrocławiu • Badania nad sztuką – pojęcie obrazu oraz interpretacja znakowa dzieła. • (Bez)silne malarstwo młodych • Koniec Sztuki Donalda Kuspita- polemika. • Crash 2.0 – Robert B. Lisek w Galerii NT • Robakiwsłużbiesztuki • O kondycji rynku sztuki – rozmowa z Zofią Olesińską. • Sztuka a wojna – w oparciu o twórczość Andrzeja Wróblewskiego i Bronisława Wojciecha Linke. • Krytycznym okiem. Targi Sztuki w Krakowie. ARTPAPIER.COM • Co należy wiedzieć o fotografii kolekcjonerskiej? • Symulacje, sensory i algorytmy,[w:] ArtPapier, sierpień 15-16 (159-160)/2010 • Cykl: młoda, mniej znana sztuka w Polsce.Cz. I; Cz. II; Cz. III E-SPLOT.PL ONET.PL • Trochę Inny Festiwal Fotografii • Gówno artysty, czyli o tajemniczych puszkach Piero Manzoniego • Mit i melancholia w MWW • Mind Viewers. Kamili Szczęsnej Proces w Galerii BWA Szkło i Ceramika we Wrocławiu. INNE • Istvan Kantor aka Monty Cantsin Amen na opposite.uni.wroc.pl • O fotografii Veroniq Zafon słów kilka ARTYKUŁ oraz w folderze do wystawy prac artystki. • Rosa Menkman. Tipping point of failure w Galerii NT/Imaginarium w Łodzi • Ukryta Dekada polskiej sztuki wideo 1985-1995 • Wiek Średni Tomasza Domańskiego we wrocławskim Centrum Sztuki WRO FRAGMENTY ARTYKUŁÓW DO WGLĄDU NA www.rewizje.wordpress.com WROCŁAW, 2014
