Ćwiczenia reakcji i zdolności przewidywania w treningu bramkarskim
Transkrypt
Ćwiczenia reakcji i zdolności przewidywania w treningu bramkarskim
Ćwiczenia reakcji i zdolności przewidywania w treningu bramkarskim Opracował; Marek Dragosz Marek Dragosz Trener II klasy piłki nożnej w klubie Orzeł Myślenice. Założyciel szkoły bramkarskiej KeeperLeo w Krakowie. Były trener bramkarzy w m.in. MKS Trzebinia, Koszarawa Żywiec. Uczestnik i prelegent wielu szkoleń i kursów w Polsce, Niemczech, USA, Holandii, Anglii, Włoszech, Hiszpanii i Czechach. Posiadacz certyfikatu Holenderskiego i Angielskiego Związku Piłki Nożnej. Odbył staże szkoleniowe w Lechii Gdańsk, Zagłębiu Lubin, Legii Warszawa i Cracovii Kraków, AIK Sztokholm, MŠK Žilina i FC Porto. Konsultant szkolenia bramkarzy w Libiih Thomas Sports Academy w Kamerunie, a także twórca pierwszej szkoły bramkarskiej w tym kraju - „Goalkeeper Cameroon”, doradca techniczny w Alvasto Soccer Academy w Nigerii, prezes Sotonte Football Academy w Lagos (Nigeria). Zdolność przewidywania i reakcji na sytuacje boiskowe nie jest jednoznacznie zdefiniowana w piłkarskiej terminologii. Nie zmienia to faktu, że intuicja i odgadywanie zamiarów rywala jest umiejętnością, która wiele razy w ciągu meczu decyduje o powodzeniu akcji. Ćwiczenia, które prezentuję – poza nadrzędną cechą przewidywania - mogą być wykorzystywane do poprawy zdolności komunikacyjnych bramkarza. Grający na tej pozycji często w czasie gry jest zmuszony do interwencji w różnych obszarach pola karnego, najczęściej pod presją czasu i zwykle w konieczności uzyskania przewagi nad przeciwnikiem. Podczas tych ćwiczeń uwaga i skupienie bramkarza muszą być maksymalne. Każde dośrodkowanie, każdy strzał na bramkę to dla bramkarza swoiste studium ruchu i dystansu do rywala, trajektorii i prędkości piłki. Brak skupienia a co za tym idzie prawidłowego odczytania tych informacji powoduje, że trenowanie cech przewidywania nie ma sensu. Myślę, że podane niżej przykłady ćwiczeń można zarówno używać w pracy z bramkarzami w każdym wieku, niezależnie od umiejętności bramkarza jak i modyfikować je dowolnie w zależności od grupy, z którą pracujemy. Trener naprzeciw bramkarza trzymając w dłoniach za sobą dwa znaczniki różnych kolorów. Pokazuje jeden z nich i to jest sygnał dla bramkarza do startu w kierunku jednego z dwóch znaczników o barwie takiej samej jak te trzymane przez trenera ustawionych 7 metrów od bramki. Start ma nastąpić w kierunku koloru wskazanego przez trenera (1). Następnie bramkarz szybko wraca do pozycji wyjściowej. W tym czasie zza pola karnego wbiegają w nie dwaj zawodnicy prowadzący piłkę ubrani w koszulki w kolorach odpowiadających znacznikom. Bramkarz równie szybko startuje w kierunku tego z nich, który nosi kolor taki jak znacznik wskazany przez trenera i ten do którego przed chwilą startował (3) i broni w sytuacji 1 x 1 (4). Bramkarz po zagraniu trenera będzie atakował piłkę w jednym z trzech pasów wyznaczonych przez znaczniki w różnych kolorach: niebieskim (pas najdalszy od bramkarza), zielonym (pas środkowy) i czerwonym (pas najbliższy bramkarza). W momencie zagrania trenera, bramkarz obserwując tor lotu piłki musi głośno krzyknąć deklarując, w którym pasie (obszarze) będzie chwytał piłkę. Bramkarz ustawiony w polu bramkowym. Trzech innych zawodników będzie zagrywać piłkę w kierunku czterech stref wyznaczonych przez pary kolorowych znaczników. Na rysunku: pierwsza z prawej strony bramkarza strefa wyznaczona przez dwa zielone znaczniki, pierwsza z lewej – przez czerwone, dwie środkowe – para czerwonych i para niebieskich. Po zagraniu partnerów, a przed wejściem w kontakt z piłką bramkarz musi krzyknąć określając, w której strefie znajdzie się gdy będzie chwytał piłkę Bramkarz ustawiony w polu bramkowym. Trener w bocznej strefie boiska na wysokości pola karnego zagrywa piłkę w kierunku czterech stref wyznaczonych przed polem bramkowym. Na rysunku: pierwsza z prawej strony bramkarza strefa wyznaczona przez cztery pomarańczowe znaczniki, pierwsza z lewej – przez zielone, dwie środkowe – cztery czerwone i cztery niebieskie. W momencie zagrania trenera, bramkarz obserwując tor lotu piłki musi głośno krzyknąć deklarując, w której strefie będzie chwytał piłkę. Bramkarz ustawiony w polu bramkowym. Jeden z zawodników w bocznej strefie boiska na wysokości pola karnego zagrywa piłkę w kierunku zawodników atakujących piłkę po dośrodkowaniu. W okolicach połowy boiska, w różnych jej częściach ustawiona trójka zawodników – każdy w koszulce innego koloru. Po zagraniu partnerów, a przed wejściem w kontakt z piłką bramkarz musi krzyknąć (A) określając, w kierunku którego zawodnika ustawionego na połowie boiska będzie podawał piłkę, przemieszcza się szybko w kierunku linii pola karnego i zagrywa tam gdzie zadeklarował (B). Podobnie jak powyżej z tą różnicą, że zawodnik, który wykonuje dośrodkowanie głośno nakreśla bramkarzowi kierunek podania piłki. Bramkarz musi zatem jeszcze przed chwytem (A) zareagować na ustawienie partnerów na linii środkowej by potem przemieszczając się w kierunku linii pola karnego znaleźć jak najkrótszą drogę do przebycia (B) i zagrać tam gdzie wskazał dośrodkowujący zawodnik.