PM09/PM10 - instrukcja - IMiUE

POLITECHNIKA ŚLĄSKA W GLIWICACH
WYDZIAŁ INŻYNIERII ŚRODOWISKA i ENERGETYKI
INSTYTUT MASZYN i URZĄDZEŃ ENERGETYCZNYCH
Kocioł parowy I
Kocioł parowy II
Laboratorium pomiarów maszyn cieplnych
PM – 9
PM – 10
Opracował: dr inż. Katarzyna Janusz-Szymańska
Sprawdził: dr inż. Grzegorz Wiciak
1. Opis instalacji technicznej
Badana siłownia cieplna znajduje się w Hali Maszyn Cieplnych Wydziału Inżynierii
Środowiska i Energetyki w Gliwicach. Zbudowana jest według schematu klasycznej siłowni
kondensacyjnej - składa się z kotła, turbiny, generatora oraz chłodni kominowej.
Zamontowanym kotłem jest kocioł typu Velox, analizowaną turbiną jest turbina parowa typu
VGT - 15/12, natomiast generator jest produkcji firmy Mather & Platt Ltd. typ S14.
Schemat instalacji przedstawiono na rys. 1.
Rys. 1 Schemat instalacji siłowni cieplnej w budynku Hali Maszyn Cieplnych Politechniki
Śląskiej
2. Cel i zakres badania kotła parowego "VELOX"
Badania dydaktyczne kotła, turbiny, generatora prowadzone w laboratorium Hali Maszyn
Cieplnych umożliwiają studentom praktyczne poznanie podstawowych maszyn i urządzeń
elektrowni cieplnej przez uczestniczenie w rozruchu i prowadzeniu ruchu tych maszyn,
wykonanie pomiarów i sporządzenie bilansów energii.
3. Dane techniczne badanego kotła
Kocioł parowy typu VELOX
Producent BROWN BROWERI
Ciśnienie robocze 42kG/cm2 (42 at = 41,19 bar = 4,119 MPa)
Ilość pary 15 t/h
Rok produkcji - 1938
Temperatura znamionowa pary 300°C
Paliwo - gaz CH4 o ciśnieniu 0,28 MPa
4.Budowa i działanie kotła "VELOX"
Badany kocioł jest kotłem parowym produkującym parę przegrzaną o wydajności nominalnej
15 Mg/h. Początkowo kocioł ten był opalany olejem opałowym, następnie gazem miejskim,
koksowniczym, jednak ostatecznie został on zaadaptowany do opalania gazem ziemnym.
Na rys. 2 przedstawiona została sylwetka kotła.
Rys. 2 Kocioł typu Velox
Kocioł typu "Velox" obok podstawowego zadania jakim jest generacja pary realizuje obieg
turbiny gazowej. W ciągu spalinowym kotła realizowany jest obieg turbiny gazowej, która
napędza sprężarkę powietrza. Schemat zespołu kotłowego obrazuje rys. 3.
Komora paleniskowa kotła stanowi jednocześnie komorę spalania dla obiegu gazowego,
dlatego panuje w niej odpowiednio wysokie ciśnienie - około 2,5 bar. W stropie komory
paleniskowej umieszczony jest palnik gazowy (3). Komora paleniskowa ma kształt cylindra
utworzonego przez opłomki ustawione na jej obwodzie, jedna przy drugiej. Opłomki mają
średnicę 146 mm i wewnątrz umieszczone koncentrycznie płomieniówki o średnicy 110 mm,
do których spaliny wpływają od dołu. Górą spaliny opuszczają płomieniówki i kierowane są
do turbiny zespołu ładującego. Na turbinie (10) ulegają ekspansji i wykonują pracę, następnie
wpływają do podgrzewacza wody (6). Po opuszczeniu podgrzewacza spaliny płyną do
komina.
Rys. 3 Schemat zespołu kotłowego
1- Oddzielacz wody i pary; 2- Pompa przewałowa (obiegowa); 3- Palnik gazowy; 4- Kocioł z
paleniskiem; 5- Sito przed turbiną gazową; 6- Podgrzewacz kondensatu; 7- Odgazowywacz;
8- Pompa zasilająca kocioł; 9- Zbiornik kondensatu; 10- Zespół ładujący; 11- Zbiornik i
pompa olejowa; 12- Chłodnica olejowa; 13- Zawory bezpieczeństwa; 14- Pierścień zbiorczy
pary przegrzanej; 15- Pierścień zbiorczy pary nasyconej.
Kocioł opalany jest gazem ziemnym z sieci miejskiej. Powietrze do spalania dostarczane jest
przez sprężarkę wchodzącą w skład zespołu ładującego (10). Jest ona napędzana przez turbinę
gazową. Cała moc turbiny gazowej jest zużywana do napędu sprężarki zespołu ładującego.
Nadmiar mocy turbiny gazowej nad moc napędową sprężarki stanowi efekt pracy obiegu
gazowego i jest zamieniany na energię elektryczną w generatorze napędzanym od wspólnego
wału turbiny i sprężarki. Wyżej wspomniany generator może pracować zarówno jako
prądnica i jako silnik. Jako silnik pracuje w fazie rozruchowej kotła.
Gaz zasilający palnik kotła pobierany jest z zewnętrznej sieci. Zanim jednak trafi do palnika,
musi przejść przez zawór ręczny, zawór regulacji przepływu gazu i zawór doprowadzający
gaz do palnika. Palnik zastosowany w kotle jest dwu-płomieniowy – rozpałkowego i
zasadniczego płomienia.
Kocioł "Velox" jest kotłem z wymuszonym obiegiem o parowniku za pomocą pompy
przewałowej (2). Pompa ta zasysa wodę z separatora i tłoczy od dołu do opłomek. Mieszanka
parowo-wodna powraca do separatora. Z uwagi na pionowe ustawienie separatora i
wynikająca stąd małą powierzchnię rozdziału wody od pary zabudowano urządzenie
cyklonowe. Para nasycona z separatora dopływa do kolektora zbiorczego i stąd wypływa do
spiralnych rurek przegrzewacza parowego umieszczonych wewnątrz płomieniówek.
Kocioł zasilany jest kondensatem powracającym z turbiny parowej. Kondensat wraz z wodą
uzupełniającą podawany jest do odgazowywacza (7). Odgazowana woda gromadzona jest w
zbiorniku wody zasilającej i tłoczona przez pompy wody zasilającej (8) do kotła.
Pompa wody zasilającej (8) podaje czynnik, który przepływa przez podgrzewacz kondensatu
(6) skąd trafia do walczaka (1). Pod walczakiem znajduje się pompa przewałowa (2) (pompa
wewnętrznego obiegu kotła), która pompuje wodę do kolektorów u góry paleniska. Woda
zostaje rozprowadzona do płomienic, a następnie ponownie do walczaka (walczak – pompa –
walczak). Para jest podawana do kolektorów parowych i do rurek przegrzewacza pary. W
pierwszej kolejności nagrzewa się woda w rurce, potem w płomienicy. Z przegrzewacza para
jest kierowana do turbiny, a po rozprężeniu w turbinie i skropleniu czynnik trafia do dolnego
zbiornika, a stamtąd za pomocą pompy kierowany jest do zbiornika górnego. Jeśli woda
zasilająca osiągnie około 100°C przepuszczana jest przez odgazowywacz. W walczaku
regulowany jest poziom wody, jeśli staje się on zbyt niski, zawór regulujący jej poziom
otwiera się. Możliwa jest także ręczna regulacja poziomu wody w walczaku.
Schemat obiegu wody w rurach płomienicowych obrazuje rys. 4.
Rys. 4 Schemat obiegu wody w rurach płomienicowych
1- Pierścień zbiorczy pary przegrzanej; 2- Pierścień zbiorczy pary nasyconej; 3- Przegrzewacz
pary.
5. Bilans kotła
Obliczanie entalpii gazu
Tabela pomiarowa I
Lp.
Przepływ gazu, m3
1.
6362,40
2.
6364,34
3.
6366,30
4.
6368,22
5.
6372,14
Wartość średnia
Wartości obliczane
ΔV, m3
1,96
1,92
1,78
2,14
Δτ, s
0
180
180
180
180
Vg, m3/s
0,0109
0,0107
0,099
0,0119
0,0108
Tn = 273,15 K
pn = 0,101325 MPa
Tg = 293,85 K
pg = 0,28 MPa
n g  Vg 
n g  0,0108 
Tn  p g
Tg  p n

1
22, 41
273,15  0,28
1

293,85  0,101325 22,41
 kmol. pal. 
n g  0,0012

s


 MJ 
Entalpia dewaluacji metanu: MWd CH 4  802,3

 kmol 
I ch  n g  MWd CH 4
I ch  0,0012  802,3
I ch  998,13kW 
Entalpia fizyczna gazu wynosi 0, gdyż dla gazów w temperaturze poniżej 25 oC (298,15 K)
przyjmuje się, entalpię fizyczną równą 0.
If 0
Strumień entalpii całkowitej wynosi:
I g  I ch  I f
I g  998,13  0
I g  988,13kW 
Strumień entalpii pary na wylocie z przegrzewacza
Obliczenia wykonujemy dla wartości średnich wyznaczonych w tabeli pomiarowej II.
Obliczamy strumień masy skroplin wykorzystując pomiar przyrostu poziomu wody w
zbiorniku mierniczym o znanych wymiarach oraz pomiar temperatury skroplin.
TABELA POMIAROWA II
L.p.
Poziom wody w
zbiorniku
Temp skroplin
o
[cm]
[m]
t3 [ C]
T3 [K]
1.
8,0
0,080
21
294,15
2.
18,0
0,180
22
295,15
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
27,0
37,0
45,0
54,0
64,0
76,0
54,0
0,270
0,370
0,450
0,540
0,640
0,760
0,540
22
22
22
22
22
22
22
295,15
295,15
295,15
295,15
295,15
295,15
295,15
10.
61,0
0,610
22
295,15
11.
67,5
0,675
22
295,15
12.
74,0
0,740
22
295,15
13.
14.
80,0
86,0
0,800
0,860
22
22
295,15
295,15
wartości średnie
Odstęp
czasu Δτ [s]
ΔH [m]
120
0,100
120
0,100
120
0,090
120
0,120
120
0,070
120
0,065
120
0,060
295,03
0,103
odrzucono
Wymiary podstawy zbiornika:
a = 1,20 [m]
b = 0,63 [m]
Przyrost objętości wody w zbiorniku pomiarowym ΔVSK :
VSK  a  b  H
 
 1,2  0,63  010  0,076m  ,
 1, 2  0,63  0,09  0,068m ,
 1,2  0,63  0,12  0,091m  .
VSK 1  1,2  0,63  0,10  0,076 m 3 ,
VSK 2
V SK 3
V SK 4
3
3
3
Strumień skroplin VSK :
VSK
VSK 

 m3 
0,076
VSK1 
 0,00063  ,
120
 s 
 m3 
0,076
VSK 2 
 0,00063  ,
120
 s 
 m3 
0,068
VSK 3 
 0,00057  ,
120
 s 
 m3 
0,091
VSK 4 
 0,00076  .
120
 s 
Średni strumień skroplin VSKś :
n
VSKś 
 VSKi
i 1
n
 m3 
0,00063  0,00063  0,00057  0,00076

VSKś 
 0,00065 
4
 s 
Objętość właściwa wody (skroplin) odczytana z tablic dla temperatury średniej
Tśr  295,03K  wynosi:

3

,
 kg 
v w T 295 ,03  0,0010022 m
natomiast gęstość:
 w T  295 ,03
 kg 
 997,80  3  .
m 
Strumień masy skroplin wynosi więc:
m SK   w  VSK
m SK  997,80  0,00065
 kg 
m SK  0,644 
 s 
Ze względu na dużą niedokładność pomiaru strumienia skroplin wynikającą z przyjętej
metody pomiaru przyjmujemy, że strumień skroplin wypływających ze skraplacza będzie
równy strumieniowi pary dopływającej do turbiny:
m SK  m P
Stąd (po obliczeniach w następnym punkcie):
 kg 
m SK  0,2589 
 s 
Obliczanie strumienia masy pary poprzez pomiar spadku ciśnienia na kryzie
Ciśnienie pary p1
manometryczne
2
Temp
pary t1
o
TABELA POMIAROWA III
Ciśń. pary p1k przed
Temp
kryzą manometr.
skroplin t3
o
Różnica ciśnień Poziom wody
na kryzie ΔHk Hg - w zbiorniku
H2O [mm]
ΔH/Δτ [m/s]
[kG/cm ]
19,00
[MPa]
[ C]
[ C]
[kG/cm2]
[MPa]
1,86
302
21
18
1,77
53
18,20
1,79
302
22
18
1,77
54
18,00
18,00
17,90
17,90
17,10
19,90
21,00
22,00
1,77
1,77
1,76
1,76
1,68
1,95
2,06
2,16
302
301
301
301
301
300
298
298
22
22
22
22
22
22
22
22
18
18
19
21
21
19
18
17
1,77
1,77
1,86
2,06
2,06
1,86
1,77
1,67
54
54
54
54
54
54
55
54
19,00
1,86
292
22
16
1,57
54
17,50
1,72
289
22
15
1,47
54
16,90
15,90
ŚREDNIA
1,66
1,56
1,84
282
279
298,92
22
22
21,9
18,17
1,78
54,00
Obliczenia wykonano wg polskiej normy PN-93/M-53950/01.
Średnica wewnętrzna rurociągu:
D = 100 [mm]
Średnica kryzy:
d = 67,5 [mm]
Przewężenie kryzy β:
d

D
67,5

100
  0,675
Ciśnienie absolutne przed kryzą p1k ,abs :
p1k , abs  p1k ,man  p b
p1k , abs  1,78  0,101325
(przyjęto pb=pn)
p1k , abs  1,88MPa 
Różnica ciśnień na kryzie p :
Do obliczeń przyjęto:
 kg 
 kg 
m
 Hg  13560 3  ,  H 2O  1000 3  , g  9,81 2  .
m 
m 
s 
p  H k  g   Hg   H 2O 
p  0,054  9,81 13560  1000
p  0,00665353[ MPa ]
Temperatura pary przed kryzą T1, k = 569,13K (295,98oC).
Dla tej wartości odczytano z tablic:
 Lepkość dynamiczna pary w temperaturze 295,98oC
0,00083
0,00083
0,00075
0,00100
0,00058
0,00054
0,00050
0,00076
1  0,000022[ Pa  s] ,

Objętość właściwa pary (dla ciśnienia p1k , abs  1,88 MPa )
 m3 
v1  0,14  ,
 kg 
 Gęstość pary
 kg 
 1  7,143 3  ,
m 
 Wykładnik izentropy pary w temperaturze 295,98oC
1  1,3 .
Współczynnik przepływu kryzy C:
 106 
C  0,5959  0,0312  0,1840  0,0029 

 ReD 
Liczba Reynoldsa odniesiona do średnicy rurociągu ReD :
4  mp
Re D 
  1  D
2,1
3
0, 75
2,5
Re D 
 0,0900
L1   4
 0,0337L'2  3
4
1 
4  0,644
3,14  0,000022  0,1
Re D  330627,57
Ponieważ mamy przytarczowy odbiór ciśnienia, wartości L1 i L2 ' są równe zero.
Współczynnik przepływu kryzy w pierwszym przybliżeniu wynosi:
C  0,5959  0,0312 
C  0,5959  0,0312  0,675
2,1
2 ,1
3
 0,1840   0,0029 
2 ,5
 10 6 


 Re D 
3
 0,1840  0,675  0,0029  0,675
2 ,5
0 ,75
 10 6



 330627,57 
C  0, 21
Liczba ekspansji  1 :
 1  1  (0,41  0,35   4 ) 
p
 1  p1, k
 1  1  0,41  0,35  0,0675 4  
0,0066535
1,3  1,78
 1  0,9953
Strumień masy pary:
m p 
C
1 
4
 1 
 2
 d  2  p   1
4
3,14  0,0675 2
m p 
 0,9953 
 2  0,0066535  10 6  7,143
4
4
1  0,675
0,21
 kg 
m p  0, 2589 
 s 
0 , 75
Wyznaczenie entalpii pary świeżej (korzystamy z wykresu i - s dla pary )
Dla ciśnienia p1k , abs  1,88 MPa i temperatury T1, k = 569,13 K (295,98oC) odczytano entalpię
właściwą pary:
 kJ 
i p  3070  
 kg 
Strumień entalpii pary świeżej I ;
p
I p  m p  i p
I p  0,2589  3070
I p  794,82[kW ]
Stechiometria spalania
TABELA POMIAROWA IV
L.p.
CO [%]
CO2 [%]
O2 [%]
λ [-]
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
0,1520
0,1500
0,1500
0,0940
0,0800
0,0320
0,0300
0,0300
0,0500
0,0260
0,0280
0,0500
2,9000
2,9000
2,9100
4,1500
4,3200
5,2700
5,3400
5,3400
4,7800
5,7700
6,5900
7,7600
16,0100
16,0200
16,0300
13,9400
13,8600
12,1200
12,0900
12,1200
13,1300
11,3200
9,9900
7,9500
4,4400
4,4450
4,4430
3,2000
3,1400
2,5600
2,5450
2,5550
2,8590
2,3400
2,0360
1,6980
ŚREDNIA
0,0336
5,3000
12,1560
2,5718
odrzucono
Skład spalin na wylocie z komory paleniskowej:
 kmol , C 
nC'  CH 4  1
,
 kmol , g .s. 
 kmol , H 2 
nH' 2  2CH 4  2
,
 kmol , g .s. 
 kmol , O2 
nO min  nC'  0,5n H' 2  1  0,5  2  2
,
 kmol , g .s. 
n
 kmol , pow 
2
na min  O min 
 9,52 
,
0, 21 0, 21
 kmol , g.s. 
 kmol , pow 
na'    na min  2,5718  9,52  24,49 
,
 kmol , g .s. 
 kmol , pow. 
n a  n g  na'  0,0012  24, 49  0,0305
,
s


Bilans spalin:
''
''
''
nsw
 nCO
 nCO
 nO'' 2  nN'' 2  nH'' 2O
2
 kmol , O2 
nO'' 2    1  nO min  2,5718  1  2  3,1436
,
 kmol , g.s. 
 kmol, H 2 O 
n H'' 2O  n H' 2  2 
,
kmol
,
g
.
s
.


 kmol , N 2 
n N'' 2  0,79na'  0,79  24,49  19,35
,
 kmol , g .s. 
''
n sw

nO'' 2
O2 

 kmol, s.w 
3,1436
 25,86
,
12,1560
 kmol, g .s. 
100
n"CO  n"sw CO   25,84 
 kmol , CO 
0,0336
 0,0087
,
100
 kmol , g.s. 
n"CO2  n" sw CO 2   25,84 
 kmol , CO 2 
5,3
 1,3706
.
100
 kmol , g.s. 
Cząstkowe strumienie gazów spalinowych:
n i  n g  ni''
 kmol , O 2 
n O2  n g  nO'' 2  0,0012  3,1436  0,0039
,
s


 kmol , N 2 
n N 2  n g  n N'' 2  0,0012  19,35  0,0241
,
s


 kmol, H 2 O 
n H 2O  n g  n H'' 2O  0,0012  2  0,0024
,
s


 kmol , CO 
''
n CO  n g  nCO
 0,0012  0,0087  0,0000108
 ,
s

 kmol , CO2 
''
n CO2  n g  nCO
 0,0012  1,3706  0,0017 
.
2
s


Entalpie cząstkowe gazów spalinowych
TABELA POMIAROWA V
L.p.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Temp. spalin
Temp.
Temp. spalin Temp. spalin Temp. powietrza
Temp. spalin za
za
powietrza za
przed turbiną za turbiną przed dmuchawą
podgrzewaczem
paleniskiem
dmuchawą
gazową [oC] gazową [oC]
[oC]
[oC]
[oC]
[oC]
267
263
283
288
291
299
305
238
236
248
254
257
263
297
8.
309
ŚREDNIA
288,125
32
32
32
32
33
33
33
95
96
96
95
92
92
90
Temp. pary
za kotłem
[oC]
243
242
252
260
262
267
271
21
21
21
21
21
21
21
282
273
300
309
306
313
320
271
274
21
33
90
328
258
258,9
21
32,5
93,25
303,875
Entalpie cząstkowe wyznacza się z tablic dla poszczególnych składników gazów
spalinowych, przy czym entalpia całkowita dla CO jest sumą entalpii fizycznej i chemicznej.
Dla pozostałych składników entalpię całkowitą stanowi entalpia fizyczna. Cząstkowe entalpie
fizyczne wyznaczamy dla średniej temperatury spalin przed turbiną gazową Tsp2 .
Tsp 2  531,15[ K ]
T
Mi O
2
MiN
0
T
2
0
2
 kJ 
 7566
,
 kmol, N 2 


kJ
 10626
,
 kmol, CO2 
T
Mi CO
 kJ 
 7802
,
kmol
,
O

2 
0
Mi CO T0
 kJ

 7598
,
 kmol, CO 
 kJ
,
 282984

 kmol, CO 
MWd CO
T
MiH O 0
2


kJ
 8881
.
 kmol, H 2 O 
Jednostkowy strumień entalpii spalin przed turbiną gazową :
Isp'' 2  nO'' 2 MiO2
T
0
 n N'' 2 MiN 2
T
0
''
 nCO
MiCO2
2
T
0

''
 nCO
MiCO
T
0

 MWd CO  n H'' 2O MiH 2O
T
0
I " sp2  0,0039  7802  0,0241  7566  0,0017  10626  0,0000108  7598  282984   0,0024  8881
 kJ

Isp" 2  205777 

 kmol , g.s 
Strumień entalpii spalin przed turbiną gazową :
Isp2  n g  Isp'' 2
Isp2  0,0012  205777
Isp2  256[kW ]
Strumień entalpii powietrza przy temperaturze T pow  305,15K :
Mi  pow.  945

kJ

 kmol, pow. 
I pow.  n a  Mi  pow.
I pow  0,0305  945
I pow  28,81[kW ]
Bilans zespołu ładującego
Strumień entalpii spalin na wylocie z turbiny gazowej dla temperatury Tsp3 = 532,05 K:
Mi O
2
T
0
 kJ 
 7831
,
 kmol , O2 
Mi N
Mi CO
 kJ 
 7593
,
 kmol, N 2 
T
2
0


kJ
 10667
,
 kmol, CO2 
T
2
0
 kJ
,
 7625

kmol
,
CO


Mi CO T0
kJ
,

 kmol, CO 
MWd CO  282984


kJ
 8913
.
 kmol , H 2 O 
T
Mi H O 0
2
Jednostkowy strumień entalpii spalin za turbiną gazową :
Isp'' 3  nO'' 2 MiO2
T
0
 n N'' 2 MiN 2
T
''
 nCO
MiCO2
2
0
T
0

''
 nCO
MiCO
T
0

 MWd CO  n H'' 2O MiH 2O
I " sp 3  0,0039  7831  0,0241  7593  0,0017  10667  0,0000108  7625  282984   0,0024  8913
 kJ 
Isp" 3  206511

 kmol, g.s 
Isp3  n g  Isp'' 3
Isp3  0,0012  206511
Isp 3  257[kW ]
Strumień entalpii powietrza na wlocie do dmuchawy:
Średnia temperatura na wlocie do dmuchawy wynosi: TD  294,15K
I  n  Mi 
D
Mi 1 X
a
1 X a
T
a
T
 Mi  pow | 0pow  X a  Mi H 2O | 0pow
Mi 1 X
X a  0 więc:
Mi  pow |T0
Mi 1 X
a
pow
T
a
 Mi  pow | 0pow


kJ
 610

 kmol, pow. 


kJ
 610

 kmol , pow. 
ID  n a  Mi 1 X a
ID  0,0305  610
ID  18,59[kW ]
Bilans podgrzewacza wody
Średnia temperatura spalin na wylocie z podgrzewacza wody Tsp4 = 366,4 K.
Mi O
T
MiN
T
2
2
0
0
 kJ 
 2761
,
 kmol, O2 
 kJ 
 2719
,
 kmol, N 2 
T
0
MiCO


kJ
 3586
,
 kmol, CO2 
T
2
0
 kJ
,
 2723

 kmol , CO 
Mi CO T0
 kJ
,
 282984

 kmol, CO 
MWd CO


kJ
 3152
.
 kmol, H 2 O 
T
Mi H O 0
2
Jednostkowy strumień entalpii spalin za podgrzewaczem wody :
Isp'' 4  nO'' 2 MiO2
T
0
 n N'' 2 Mi N 2
T
0
T
''
 nCO
MiCO2
2
0

''
 nCO
MiCO
T
0

 MWd CO  n H'' 2O MiH 2O
T
0
I " sp4  0,0039  2761  0,0241 2719  0,0017  3586  0,0000108  2723  282984  0,0024  3152
 kJ

Isp" 4  74992

 kmol , g.s 
I  n  I ''
sp4
g
sp4
Isp4  0,0012  74992
Isp4  93[kW ]
Strumień entalpii wody zasilającej na wlocie do podgrzewacza wody :
Średnia temperatura spalin na wylocie z podgrzewacza wody Tw = 365K.
 kJ 
i w  384,73 
 kg 
I  i  m
w
w
sk
Iw  384,73  0, 2589
I  99,6[ kW ]
w
Sprawność kotła brutto
K 
I p  Iw
I  I
g
K 
pow
794,82  99,6
998,13  28,81
 K  0,68
6. Opracowanie wyników pomiarów



Wypełnić tabele pomiarowe.
Sporządzić bilans energii.
Wyznaczyć sprawność kotła
7. Sprawozdanie
Sprawozdanie powinno zawierać:





Stronę tytułową (nazwę ćwiczenia, numer sekcji, nazwiska i imiona ćwiczących oraz
datę wykonania ćwiczenia).
Dane znamionowe badanego układu.
Schemat układu pomiarowego.
Tabele wyników pomiarowych i obliczenia.
Uwagi i wnioski.