Mały gryzoń- co robić, kiedy dziecko gryzie, szczypie , drapie?

Mały gryzoń- co robić,
kiedy dziecko gryzie, szczypie , drapie?
Niepokoisz się, bowiem twoje dziecko swą złość okazuje gryząc, szczypiąc
i drapiąc? Czujesz się niewydolna wychowawczo, a rodzina uświadamia ci, że
masz problem? Panikować? Czekać? Kiedy powinna zapalić się czerwona lampka
ostrzegawcza? Kiedy zacząć się martwić?
To naturalne, że dziecko okazuje swoje niezadowolenie. Trudno się dziwić, że
robi to w sposób tak prymitywny i dosadny. Małe dziecko nie wie, czym są
negocjacje, kompromisy i rozmowy. Tupie zatem, krzyczy i gryzie- chcąc
osiągnąć cel. Przy okazji testuje rodziców, sprawdza, ile mu wolno, co zakazane,
gdzie przebiega granica „chcę- mogę”- to pozwala mu osadzić swoje ”ja”
w otaczającym świecie, zrozumieć jego reguły i zasady.
Poprzez zbieranie nowych doświadczeń rozwija swoją niezależność. Agresywnym
zachowaniem dziecko pozbywa się też negatywnych emocji, może chcieć tez
zwrócić na siebie uwagę. Najbardziej niepokorny maluch staje się około 2 roku
życia, kiedy to przeżywa fazę zwaną powszechnie „buntem dwulatka”- jeśli to
przetrwasz, potem może być już tylko lepiej.
Powód do zmartwienia masz wtedy, kiedy histeryczne i agresywne reakcje
dziecka są częste, stają się jedyną formą „dyskusji”, wręcz wpisują się w sposób
bycia dziecka. Jednym słowem- kiedy maluch próbuje przejąć rządy w domu, jest
głuchy na argumenty, wymusza i narzuca swoją wolę. Kiedy każde twoje
„nie” przeistacza twego słodkiego malucha w złośliwego gryzonia, plujka lub
krzykacza.
Co robić?

nie bój się mówić „nie” i ulegaj- nie kupuj batonika dla świętego spokoju,
tylko po to, żeby malec przestał wreszcie krzyczeć;

nie proś, żeby malec przestał cię bić i nie tłumacz mu, ze jest ci smutnokłóci się to bowiem z kierownicza funkcją rodziców- po prostu powiedz:
”nie wolno bić mamy. To mnie boli”; mów to stanowczo, bez gniewu; jeśli
to nie pomaga- patrząc mu prosto w oczy, przytrzymując dzieckopowtórz;

podczas ataku furii w miejscu publicznym nie słuchaj protestów- udawaj,
że nic nie słyszysz- i daj dziecku czas na uspokojenie się; jeśli to nie
pomaga- wyjdź ze sklepu lub odejdź na bok;

mów, rozmawiaj- jak tylko dziecko się uspokoi- tłumacz, ze takie
zachowanie nie dość, że jest niegrzeczne i denerwujące- jest też
pozbawione sensu. Krzykiem dziecko nie osiągnie celu;

bądź odpowiedzialnym rodzicem, kochaj mądrze- ustal granice, normy
i trzymaj się tego; nie folguj dziecku, bo masz dobry humor- jeśli
pozwalasz mu skakać na kanapie- przestrzegaj tego;

nie spychaj rozwiązania problemu na później, na „kiedy będzie starsze”;

dziecko gryzie i kopie, ponieważ inaczej nie potrafi okazać złości- naucz go
tego- pomóż „oczyścić się” ze złych emocji- niech rzuca zgniecioną w
papierowe kule gazetą lub po prosty niech swą złość „wyskacze”; możesz
też zorganizować maluchowi zabawę, by mogło w kontrolowany sposób
wyładować nadmiar energii;

dziecko gryzie i kopie, ponieważ próbuje osiągnąć cel- naucz go prosić
o coś, negocjować, uświadom, że krzykiem i przemocą niczego nie
osiągnie;

postaraj się szukać przyczyn złego zachowania (nadopiekuńczość,
rozpieszczanie, brak konsekwencji, brak czasu, sytuacja kryzysowa
w rodzinie, brak wspólnego frontu rodziców). Nie broń dziecka na siłę, nie
obwiniaj innych za jego naganne czyny;

ucz go odpowiedzialności za to, co robi. Jeśli kogoś uderzył- niech
przeprosi. Trzeba wyraźnie określać konsekwencje i najlepiej reagować od
razu;

kary stosuj z umiarem;

doceniaj nawet najdrobniejsze sukcesy oraz wysiłek włożony w wykonanie
zadania, aby dziecko miało poczucie własnej wartości;

staraj się być dla swojego dziecka pozytywnym wzorem do naśladowania.
Dziecko widząc agresywne zachowanie ojca lub matki, przenosi agresję na
teren szkoły, podwórka;

nie wolno łamać oporu dziecka wyłącznie dla zasady czy przez źle
rozumianą rodzicielską ambicję ("Bo ja tak każę!");

ważny jest jednolity front działań ze strony rodziców- nie może być tak, że
mama jest złym, a tata dobrym policjantem;

chwal. Zauważanie i docenianie tego, co maluch zrobił dobrze, jest
najskuteczniejszą zachętą do posłuszeństwa;

stwórz spokojną i życzliwą atmosferę w domu;

okazuj dziecku miłość i zainteresowanie;

zwróć uwagę, jakie bajki i filmy dziecko ogląda- jeśli spotykasz się w nich
z aktami przemocy- zwracaj uwagę, próbuj rozmawiać i tłumaczyć, ze tak
robić nie wolno;

rozmawiaj o problemach wychowawczych z innymi rodzicami;

czytaj fachową literaturę pedagogiczno-psychologiczną.
Źródło: Baby Boom