D - Sąd Rejonowy w Świdnicy

Sygn. akt I C 3173/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 4 listopada 2015 roku
Sąd Rejonowy w Świdnicy I Wydział Cywilny w składzie:
Przewodniczący SSR Maria Kruźlak
Protokolant Maja Foremny
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 listopada 2015 roku w Ś.
sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S.
przeciwko V. K.
o zapłatę
I. zasądza od pozwanego V. K. na rzecz strony powodowej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. kwotę
16.292,05 złotych (słownie: szesnaście tysięcy dwieście dziewięćdziesiąt dwa złote pięć groszy) z odsetkami umownymi
w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP w stosunku rocznym od dnia 14 stycznia 2013 roku do dnia
zapłaty,
II. zasądza od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 2.622 złote tytułem zwrotu kosztów procesu.
Sygn. akt I C 3173/13
UZASADNIENIE
Powódka (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. w pozwie skierowanym przeciwko pozwanemu V. K.
domagała się zasądzenia kwoty 16.375,86 zł z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej
NBP od dnia 14 stycznia 2013 roku do dnia zapłaty wraz kosztami procesu. W uzasadnieniu żądania podała, że w dniu
23 lutego 2009 roku pożyczkodawczyni (...) z siedzibą we W. udzieliła pozwanemu pożyczki w kwocie 27.000 zł z
zastrzeżeniem odsetek w przypadku nieterminowej spłaty w wysokości 4-krotności stopy lombardowej NBP. Z uwagi
na niedokonywanie spłat rat pożyczkowych pozwany, po uprzednim wezwaniu do zapłaty, otrzymał wypowiedzenie
umowy pożyczki, skutkiem czego niespłacona część wraz z należnymi odsetkami i kosztami została postawiona w stan
natychmiastowej wymagalności z upływem 30 dniowego terminu wypowiedzenia. Na podstawie umowy przelewu z
dnia 25 czerwca 2012 roku pożyczkodawca scedował na powódkę wierzytelności wobec pożyczkobiorców. Na kwotę
dochodzoną pozwem składają się: niespłacony kapitał w kwocie 14.093,60 zł, skapitalizowane odsetki za opóźnienie
naliczone do dnia wniesienia pozwu w kwocie 1.571,15 zł, odsetki umowne zwykłe w wysokości 554,07 zł, niezapłacone
opłaty – 157,04 zł.
Po wydaniu nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym powódka ograniczyła żądanie pozwu do
kwoty 16.273,61 zł, na którą składały się następujące sumy: 13.462,17 zł tytułem kapitału, 2.132,19 zł tytułem odsetek
za opóźnienie, 529,25 zł tytułem odsetek umownych zwykłych, 150 zł tytułem niezapłaconych opłat i prowizji. Kwotę
tę skorygowała ostatecznie do 16.292,05 zł, w tym 2.150,63 zł z tytułu skapitalizowanych odsetek za opóźnienie.
Pozwany wniósł o oddalenie powództwa. W sprzeciwie od nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu
upominawczym zaprzeczył, by zawierał umowę z powódką. Z ostrożności procesowej zarzucił, że powódka nie
wypowiedziała skutecznie umowy, zaprzeczył by powódka informowała go o zaległościach. Kwestionował też wysokość
dochodzonej kwoty bez wskazania, na czym polega nieprawidłowość jej wyliczenia.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Pozwany V. K. zawarł w dniu 23 lutego 2009 roku z (...) we W. umowę pożyczki (określoną jako kredyt konsumencki).
Kwotę pożyczki strony określiły na kwotę 27.000 zł. Termin jej spłaty wyznaczono na dzień 10 lutego 2014 roku. Spłata
miała następować według załączonego do umowy harmonogramu. W przypadku nieterminowej spłaty zastrzeżono
odsetki w wysokości nie przekraczającej 4 krotności stopy kredytu lombardowego NBP. Ponadto przewidziano
opłaty w kwocie 20 zł za czynności podejmowane przez pożyczkodawcę w przypadku opóźniania w uiszczaniu rat,
np. za wezwanie do zapłaty, wypowiedzenie umowy. Zgodnie z załączonym do umowy harmonogramem spłat rata
miesięczna poczynając od 10 marca 2009 roku wynosiła 607,91 zł. Pożyczkodawca zastrzegł prawo wypowiedzenia
pożyczki z 30 dniowym terminem wypowiedzenia i postawienie pożyczki wraz z odsetkami w stan natychmiastowej
wymagalności w przypadku stwierdzenia, że warunki pożyczki nie zostały dotrzymane.
Dowód: umowa pożyczki z planem spłaty – k. 37 - 40
Pozwany dokonał 32 wpłat w kwotach odpowiadających wysokości raty pożyczki lub wyższych, w tym ostatnim
wypadku - przy wpłatach dokonanych po terminie płatności. Początkowo raty wpływały regularnie, w 2011 roku
pozwany dokonywał wpłat z opóźnieniem, w niektórych miesiącach nie uiszczał w ogóle żadnej kwoty. Wpłaty
księgowano na poczet pożyczki, odsetek umownych, karnych oraz opłat za wezwanie do zapłaty. Ostatniej wpłaty
dokonał w lutym 2012 roku. Na dzień sprzedaży przez pożyczkodawcę wierzytelności wobec pozwanego zaległy kapitał
wynosił 13.462,17 zł, odsetki karne za opóźnienie - 302,07 zł, odsetki umowne - 529,25 zł, opłaty - 150 zł.
Dowód: zestawienie operacji – k. 86 – 111, k. 143 - 147
W dniu 25 października 2011 roku pożyczkodawca działający pod nową nazwą (...)we W. skierował do pozwanego
pismo zawierające wezwanie do zapłaty zaległości w kwocie 639,52 zł, kolejne wezwanie do zapłaty kwoty 661,58 zł
wysłał w dniu 27 grudnia 2011 roku. W dniu 13 lutego 2012 przesłał pozwanemu ponowne pismo oznaczone jako
ostateczne wezwanie do zapłaty. Podał, że zaległość w spłacie pożyczki na dzień 13 lutego 2012 roku wynosi 2.160,51
zł w tym 1.363,17 zł tytułem kapitału. W dniu 25 kwietnia 2012 roku skierował do pozwanego pismo zawierające
wypowiedzenie umowy pożyczki. W piśmie podano, że łączna wysokość przeterminowanego zadłużenia wynosi na
dzień 25 kwietnia 2012 roku 2.027,51 zł; składa się na nią zaległy kapitał w wysokości 1.535,93 zł, odsetki umowne,
odsetki karne koszty windykacji. Podano także, że kolejna rata w kwocie 619,31 zł wymagalna będzie w dniu 10 maja
2012 roku. Umowa odwoływała się do regulaminu udzielania kredytów i pożyczek.
Dowód: wypowiedzenie umowy – k. 41, zwrotne poświadczenie odbioru – k. 42 – 43, ostateczne wezwanie do zapłaty
– k. 76, dowód nadania – k. 77 – 78, wezwania do zapłaty z dowodami nadania – k. 79 – 82, regulamin – k. 83 - 85
Przedstawiciele pożyczkodawcy oraz przedstawiciele (...) S.a.r.l w L. złożyli w dniu 23 października 2012
roku oświadczenie potwierdzające dokonanie przelewu wierzytelności pożyczkodawcy określonych w załącznikach,
obejmujących również wierzytelność względem pozwanego. Umowa była zawarta 25 czerwca 2012 roku.
Dowód: oświadczenie z wyciągiem – k. 48 – 51, umowa z aneksem – k. 159 - 163
Przedstawiciele powódki oraz przedstawiciele (...) S.a.r.l w L. złożyli w dniu 23 października 2012 roku
oświadczenie potwierdzające powierniczy przelew wierzytelności określonych w załączniku, w skład których wchodziła
wierzytelności względem pozwanego. Umowa była zawarta 25 czerwca 2012 roku.
Dowód: oświadczenie z wyciągiem – k. 44 – 47, umowa z aneksem – k. 154 - 159
Postanowieniem z dnia 28 listopada 2012 roku Sąd Rejonowy w Wałbrzychu ogłosił upadłość likwidacyjną pozwanego
prowadzącego wraz ze S. W. działalność gospodarczą pod firmą PHU (...) Spółka cywilna w S.. Postanowieniem z
dnia 16 stycznia 2014 roku stwierdzono zakończenie postępowania upadłościowego i oddalono wniosek upadłych o
umorzenie zobowiązań.
Dowód: odpis postanowienia – k. 123, odpis postanowienia – k. 124 - 125
Sąd zważył:
informacje o jednostce
tezy z piśmiennictwa
W świetle przedłożonych przez powódkę dowodów, w szczególności umowy pożyczki, nie może budzić wątpliwości,
że pozwany zawarł z (...) we W. umowę pożyczki. Spółdzielcza (...) działała na podstawie przepisów obowiązującej
wówczas ustawy z dnia 14 grudnia 1995 roku o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz.U 1996, Nr
1 poz. 2 ze zmianami). Zgodnie z art. 3 ust. 1 tej ustawy celem kas było gromadzenie środków pieniężnych wyłącznie
swoich członków, udzielanie im pożyczek i kredytów, przeprowadzanie na ich zlecenie rozliczeń finansowych oraz
pośredniczenie przy zawieraniu umów ubezpieczenia na zasadach określonych w ustawie z dnia 28 lipca 1990 r. o
działalności ubezpieczeniowej.
Stosownie do przepisu art. 29 ust. 1 powołanej ustawy zasady udzielania pożyczek oraz ich spłaty określał statut kasy,
przy czym zgodnie z ust. 2 tegoż przepisu do umów kredytowych zawieranych przez kasy stosowało się odpowiednio
przepisy prawa bankowego, natomiast zgodnie z ust. 3 do umów o kredyt konsumencki zawieranych przez kasy
stosowało się przepisy ustawy z dnia 20 lipca 2001 r. o kredycie konsumenckim (Dz. U. Nr 100, poz. 1081).
Do umowy zawartej przez pozwanego należy wiec stosować przepisy ustawy o kredycie konsumenckim, wymienionej
w art. 29 ust. 3 ustawy o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych w brzemieniu obowiązującym w lutym
2009 roku, w tej dacie była bowiem zawarta umowa pożyczki.
Przepis art. 2 ust. 1 ustawy o kredycie konsumenckim z 20 lipca 2001 roku stanowi, że przez umowę o kredyt
konsumencki rozumie się umowę, na mocy której przedsiębiorca w zakresie swojej działalności, zwany dalej
"kredytodawcą", udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi kredytu w jakiejkolwiek postaci. Pojęcie
kredytu konsumenckiego zawiera ust. 2, stanowiąc w szczególności, że za umowę o kredyt konsumencki uważa się
m.in. umowę pożyczki. Do tej umowy zastosowanie mają więc przepisy k.c., w szczególności art. 720 i następne k.c.
Stosownie do art. 2 ust. 3 ustawy o kredycie konsumenckim, przepisy tej ustawy stosuje się także do umów, na mocy
których spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie
udzielenia swojemu członkowi kredytu w celu bezpośrednio niezwiązanym z działalnością gospodarczą. Pojęcie
konsumenta zawarte jest w art. 2 ust. 4, zgodnie z którym konsumentem jest osoba fizyczna, która zawiera umowę z
przedsiębiorcą w celu bezpośrednio niezwiązanym z działalnością gospodarczą.
Postanowienia umowy zawartej z pozwanym określone były w sposób nie pozostający w sprzeczności z regulacją
ustawową. Zgodnie z umową pozwany miał spłacić zaciągniętą pożyczkę w określonych ratach miesięcznych. Nie
spłacił jej w całości, bowiem po upływie około połowy okresu, jaki wynikał z planu spłat, pozwany zaprzestał
wpłacania jakichkolwiek sum. Tym samym nie wykonał należycie zobowiązania. Zgodnie z umową pożyczkodawca
mógł wzywać pozwanego do zapłaty, naliczając opłaty za tę czynność. Uprawniony był także do wypowiedzenia
pożyczki. Jednocześnie umowa przewidywała naliczania odsetek za opóźnienie w wysokości czterokrotności stopy
kredytu lombardowego NBP.
Pożyczka została wypowiedziana, postawiona w stan wymagalności i pożyczkodawca mógł domagać się zwrotu całej
kwoty. Jego wierzytelność względem pozwanego z tego tytułu została zbyta poprzednikowi prawnemu powódki.
Przelewy wierzytelności i w konsekwencji wstąpienie przez powódkę w prawa wierzyciela (art. 509 k.c.) zostały
stosownie do art. 6 k.c. udowodnione dokumentami w postaci umów, oświadczeń. Ich prawdziwości pozwany nie
kwestionował.
Nie budzi także wątpliwości sposób wyliczenia należności. Kwota dochodzona pozwem została wykazana dowodem
w postaci zestawieniem operacji dokonanych na rachunku pozwanego i wyliczeniem należności na dzień cesji
wierzytelności. Kwota odsetek karnych wzrosła do czasu wytoczenia powództwa, co nie może budzić wątpliwości,
a jej wyliczenie powódka przedstawiła w piśmie procesowym, odnosząc się do zmieniających się stóp kredytu
lombardowego NBP w okresie od wymagalności kwoty do wytoczenia powództwa.
Pozwany, kwestionując wysokość wyliczonej kwoty, nie wskazał konkretnych zarzutów, które uzasadniałyby
podważenie tak przedłożonego wyliczenia. Ciężar dowodu w tym zakresie spoczywał na pozwanym, stosownie do art.
6 k.c.
Oddaleniu podlegał wniosek o przesłuchanie świadka M. R.. Powołano go na okoliczność wykazania nieistnienia
umowy. Tymczasem powódka taki dokument przedstawiła, a jego prawdziwości pozwany nie kwestionował.
Przesłuchanie świadka przeciwko osnowie dokumentu nie znajdowało uzasadnienia w okolicznościach sprawy w
związku z treścią art. 247 k.p.c.
Na podstawie powołanych wyżej przepisów oraz art. 481§ 1 i 2 k.c. i art. 482 § 1 k.c., sąd uwzględnił żądanie pozwu w
całości tak co do należności głównej, odsetek jak i innych opłat.
W zakresie ograniczonego żądania postępowanie zostało odrębnym postanowieniem umorzone na mocy art. 355 § 1
k.p.c.
O kosztach orzeczono na podstawie 98 § 1 k.p.c., obciążając pozwanego sumą, na którą składają się opłaty sądowe i
koszty związane z ustanowieniem pełnomocnika.