Biuletyn 21 - Dzieło Nieustannej Nowenny Uczniów Jezusa

B i u l e t y n
21
Duch Święty tym potężniej zaznaczy swoje działanie w dziejach świata,
im częściej, goręcej i bardziej publicznie będzie wzywany.
Św. Arnold Janssen
Kwartalnik. Nr 1/2009
2
ŚWIĘTY KOŚCIÓŁ POWSZECHNY
<d.c.
Cokolwiek byśmy chcieli powiedzieć o Kościele,
musimy pamiętać, że dotykamy jego tajemnicy.
Tak, zaledwie d o t y k a m y, bowiem rozumem
ludzkim nie jesteśmy w stanie zgłębić i w pełni
uświadomić piękna Kościoła. Papież Paweł VI
wypowiedział niegdyś doniosłą myśl: Kościół.
Ach! Widzieć jego promienne oblicze! Widzieć jego
pierwotne piękno! Nieustanny świt zapowiada doskonałą pełnię!
Co papież miał na myśli, wypowiadając tę uroczystą sentencję?
Czym jest owo promienne oblicze Kościoła? Co oznacza jego
pierwotne piękno? I ten nieustanny ś w i t ? Jakimś zobrazowaniem –
oczywiście niedoskonałym – może być poranny brzask, świtanie,
zapowiadające nowy dzień. Firmament nasiąka szarością. Wokoło na
razie panuje mrok. Bywa, że nieśmiało pojawiają się promyki światła.
Powoli wyłaniają się kontury drzew, lasu, pagórków… Warto czasem
oderwać się od szarzyzny codzienności, by całym sobą wchłonąć
piękno tego promiennego świtu, który nasyca duszę radością życia.
Lecz jeszcze bardziej warto zmyślić się nad tym świtem, którym
jaśnieje Kościół święty.
Ojcowie soboru Watykańskiego II, podejmując refleksję nad
tajemnicą Kościoła, stwierdzają, że to właśnie Chrystus światłość
narodów, jaśnieje na obliczu Kościoła (por. KK 1). Kościół przeto – jako
Zgromadzenie Ludu Bożego – jaśnieje świętością Chrystusa, który jest
sprawcą i dokonawcą wszelkiej świętości (por. KK 40).
Święty. Ten termin nie jest nam obcy. Posługujemy się nim głównie
w czasie modlitwy, ale nie tylko. Jest to część mowy, oznaczająca
właściwość jakiegoś przedmiotu, jego cechę. Tak więc są „święte” dni,
„święte” tygodnie, „święte” sprawy itp. Przede wszystkim jednak
odnosi się on do spraw sakralnych – kultu, wiary, moralności. Warto tu
zauważyć jego miejsce w tzw. Składzie Apostolskim – najstarszym
Symbolu wiary, w którym wyznajemy: Wierzę … w święty Kościół
powszechny. Obszerniejszą formułę wyznania znajdujemy w Symbolu
zwanym „nicejsko-konstantynopolitańskim” z IV wieku o brzmieniu:
3
Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół – symbolu
odmawianym w Mszy św.
W Biblii wyraz święty występuje wielokrotnie. Semicki termin
qodeš = rzecz „święta”, „świętość” wywodzi się prawdopodobnie od
rdzenia, który oznacza „ciąć”, „odcinać”, sugeruje myśl o oddzieleniu
od tego, co nosi miano „profanum” (STB, X. Leon-Dufour, 972). To
spostrzeżenie jest ważne. Nie wszystko wprawdzie, co ludzie zwykli
nazywać „święte”, posiada tę samą rangę. Np. tzw. „święta sprawa”.
Zazwyczaj jednak „świętym” nazywamy przedmiot lub osobę
poświęconą Bogu. Naruszenie tej godności nosi miano profanacji, czyli
zbezczeszenia.
Biblia posługuje się tym wyrazem
na określenie Świętości Boga. Bóg
jest Święty w swojej istocie, czyli a bs o l u t n i e Święty, co wyraża
potrójne: Święty, Święty, Święty
(Iz 6,3; Ap 4,8). Bóg jest Święty, to
znaczy, że jest oddzielony od tego, co
nie-boskie. Świętość Boga jest
niedostępna dla człowieka. Żeby
człowiek mógł jej doświadczyć, Bóg
manifestuje ją przez swoje dzieła.
Znaczącym wydarzeniem w historii
wybranego ludu była teofania na
Synaju – przerażająca i tajemnicza, lecz zarazem błogosławiona. Bóg
wybrał sobie na własność jeden lud (laos), oddzielił go od narodów
pogańskich (goim) i uczynił go królestwem kapłanów i ludem świętym
(Wj 19,3 - 20). Odtąd Izrael wiedział, że Bóg jest „pośrodku” swojego
ludu: …pośrodku ciebie jestem Ja-Święty (Oz 11,9). Wiedział też, że jako
lud poświęcony Bogu, powinien wystrzegać się tego wszystkiego, co
mogłoby prowadzić do zerwania więzi z Tym, który go wybrał
i umiłował. Racją, dla której Izrael miał być ludem świętym, była
Świętość Boga: Bądźcie świętymi, bo i Ja jestem Święty, Jahwe, Bóg
wasz (Kpł 19,2; 20,26). Świętość ta była oparta na różnych przepisach
4
zarówno kultycznych jak i społecznych, rodzinnych, ekonomicznych,
rytualnych (por. Kpł 17-26). Nie sprawiała jednak świętości wewnętrznej.
Święty Kościół Chrystusowy. Wydarzenia, jakie dokonały się na
Synaju, były niewątpliwie wielkiej wagi. Miały one znaczenie nie tylko
dla Izraela, lecz – jak zauważa Konstytucja dogmatyczna o Kościele –
były przygotowaniem i typem nowego i doskonalszego przymierza (n. 9).
Zawarte przez Jezusa w Jego krwi (por. 1 Kor 11,25), ogarnia zasięgiem
wszystkie narody świata. Św. Paweł głosi: Chrystus umiłował Kościół
i wydał za niego samego siebie, aby go uświęcić, oczyściwszy
obmyciem wodą, któremu towarzyszy
słowo, aby samemu sobie przedstawić
Kościół jako chwalebny, nie mający
skazy czy zmarszczki, czy czegoś
podobnego, lecz aby był święty
i nieskalany (Ef 5,25-27).
O! Gdybyśmy mogli widzieć to
promienne oblicze Kościoła, jaśniejące
blaskiem Jezusa Chrystusa! Gdybyśmy
mogli ujrzeć jego nieskalaność bez skazy
i zmarszczki! Gdybyśmy mogli, choćby
na moment zobaczyć jego pierwotne
piękno! Jaśniało ono u samego zarania,
gdy Kościół „rodził się” w krwi Jezusa
i podczas wylania Ducha Świętego
w dniu Pięćdziesiątnicy.
Wymiary świętości Kościoła. Tu ograniczymy się do dwóch
wymiarów. Pierwszy można określić mianem: Fundamenty świętości.
Przede wszystkim jest nim Chrystus Jezus, Założyciel i Głowa Ludu
Bożego. On jest sprawcą i dokonawcą wszelkiej świętości (KK 40). On
też wraz z Ojcem zesłał na Lud Boży Ducha Świętego, przez którego
miłość Boża jest rozlana w naszych sercach (por. Rz 5,5). Duch Święty
działa w Kościele przez dary i charyzmaty (por. KK 12, 32; DA 3, 30).
Kościół jest święty, ponieważ ma do dyspozycji sakramenty święte,
przez które Duch Święty prowadzi ludzi drogą świętości.
5
Wymiar drugi – aktualizacja świętości. Świętość Kościoła zależy
także od poziomu świętości wiernych. Św. Paweł z naciskiem
podkreśla, że wolą Bożą jest wasze (=nasze) uświęcenie (1 Tes 4,3). Taki
jest Boży plan i zamiar wobec każdego z nas. Jezus Chrystus, Boski
Nauczyciel i Wzór doskonałego życia, podał miarę naszego
uświęcenia: Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz
niebieski (Mt 5,48). Normę tę przedłożył Jezus ludziom słabym, chorym
duchowo, skłonnym do kroczenia drogą samowoli. Przyszedł wezwać
do nawrócenia grzeszników (por. Mt 9,13; Mk 2,17; Łk 5,32).
Kościół, jako wspólnota wiernych, raduje się ze swoich świętych,
jednakże obejmuje w łonie swoim grzeszników, święty i zarazem ciągle
potrzebujący oczyszczenia (KK 8). Grzech, zwłaszcza śmiertelny, zadaje
ranę Kościołowi, grzeszącego pozbawia łaski uświęcającej. Uparte
trwanie w grzechu powoduje zerwanie więzi z Bogiem – źródłem
duchowego życia. Bóg w swoim miłosierdziu dał nam cudowne
narzędzie – sakrament pokuty i pojednania (por. J 20, 22-23) – sakrament
nawrócenia. Dlatego Kościół nieustannie zabiega o świętość wiernych.
Życie święte to droga nieustannego nawracania się. Z kolei każdy ma
do dyspozycji środki pomocne w drodze do świętości, są nimi:
słuchanie słowa Bożego, sakramenty, modlitwa, samozaparcie, służenie
innym w miłości (por. KK 42).
ks. W.W.
♣-♣-♣-♣-♣-♣-♣-♣
ustrzec skarb
Skarby są różne i różna jest ich wartość.
Skarb ma to do siebie, że się go pilnie strzeże.
Gdzie jest skarb wasz, tam będzie i serce
wasze (Łk 12,34). Z jakim skarbem związałem
swoje serce? Co naprawdę jest dla mnie
drogie? Wyznawcy Chrystusa od samego początku strzegli i bronili
skarbu wiary, oddając za Chrystusa i Jego Ewangelię nawet swoje
doczesne życie, by zapewnić życie wieczne. Niżej podaję katechezę św.
6
Cyryla Jerozolimskiego (315-378), doktora Kościoła, w której wzywa do
obrony tego cennego depozytu:
„W poznawaniu i wyznawaniu wiary przyjmij i zachowaj tylko to,
co przekazuje ci teraz Kościół, a potwierdza całe Pismo święte. Ale nie
wszyscy mogą czytać Pisma. Jednym utrudnia brak wykształcenia,
innym na przeszkodzie stoją różnorodne zajęcia. Aby więc na skutek
nieświadomości dusza nie doznała szkody, w krótkich zdaniach
Symbolu obejmujemy całą naukę wiary.
Tę wiarę polecam ci przyjąć jako wiatyk na całe życie. Poza nią
niczego już więcej nie przyjmuj, nawet gdybym ja sam, zmieniwszy
zdanie, zaczął mówić co innego niż to, czego uczę cię dzisiaj; nawet
gdyby anioł przeciwnik przemieniony w anioła światłości chciał
wprowadzić cię w błąd. Gdybyśmy nawet my lub anioł z nieba głosił
wam Ewangelię różną od tej, którą – obecnie – otrzymaliście, niech
będzie wyklęty (Ga 1,9).
Teraz więc słuchaj uważnie słów, staraj się zapamiętać prawdy
wiary. W stosownym czasie staraj się poznać świadectwa Pisma
odnoszące się do poszczególnych stwierdzeń. Symbol wiary nie został
ułożony według ludzkiego upodobania, ale stanowiąc wybrane
najważniejsze wypowiedzi Pisma, zawiera całą doktrynę wiary.
Podobnie jak ziarnko gorczycy zawiera w zalążku liczne gałęzie, tak
i Symbol wiary w nielicznych słowach obejmuje całą naukę zarówno
Starego, jak i Nowego Testamentu.
Baczcie przeto, bracia, i strzeżcie nauki, którą teraz otrzymujecie,
a wypiszcie ją na tablicach waszych serc.
Czuwajcie z całą pobożnością, aby nieprzyjaciel w chwili waszej
nieuwagi lub lenistwa nie wykradł wam skarbu; aby jakikolwiek
odszczepieniec nie sfałszował prawdy, która została wam powierzona.
Powierzenie Symbolu jest jakby wkładaniem pieniędzy do banku, co
też właśnie uczyniliśmy. Bóg zażąda od was tego, co zostało wam
przekazane. Nakazujemy – powiada Apostoł – w obliczu Boga, który
ożywia wszystko, i Chrystusa Jezusa, który złożył dobre wyznanie za
Poncjusza Piłata (1 Tm 6, 13), abyście przekazaną wam wiarę zachowali
nieskażoną aż do objawienia się Pana naszego Jezusa Chrystusa.
7
Oto teraz przekazany ci został skarb życia. W dniu swego
objawienia Pan zażąda od ciebie swej własności. Ukaże je we
właściwym czasie błogosławiony i jedyny Władca, Król królujących
i Pan panujących, jedyny mający nieśmiertelność, zamieszkujący
światłość niedostępną, którego żaden z ludzi nie widział, ani nie może
zobaczyć (1 Tm 6,15). Jemu chwała, cześć i panowanie na wieki wieków.
Amen.
(Zob.: Liturgia Godzin, t. IV, s. 384-385)
Przybądź Duchu Święty – część II
Światłości najświętsza – w życiu wewnętrznym są różne światła
i różne oświecenia, piszą o tym mistycy. Szczególnie Kościół wschodni
mocno wierzy, że święty to ten, który chodzi w światłości, bo stan łaski
jest właśnie światłem duszy i to najświętszym światłem.
Serce wierzących wnętrza poddaj swej
potędze – światłość ta dotyka najgłębszego
wnętrza człowieka, tam, gdzie Bóg stwarza
go jakby od środka, w głębi serca człowieka,
tam, gdzie Bóg dotyka go swoją łaską.
Mistyka zachodnia, szczególnie św. Jan od
Krzyża, dużo mówi o dotknięciach Bożych.
Duch Święty, dotykając serca człowieka,
objawia
swoją
potęgę,
która
jest
przeciwieństwem zniewolenia. Tylko Duch
Święty
może
wyrazić
nieskończoną
wszechmoc, a jednocześnie niesłychaną łagodność. Jest to Boska
jedność, łącząca w sobie moc i czułość.
Bez Twojego tchnienia, cóż jest wśród stworzenia? Jeno cierń
i nędze – wierzymy, że tchnienie Boga stwarza życie. Mówi o tym
pierwszy rozdział Księgi Rodzaju. Bez stwórczego tchnienia Boga nie
ma życia Bożego, a bez życia Bożego zostaje tylko cierń i nędze. Bez
tchnienia Ducha Świętego, bez życia łaski, człowiek jest pogrążony
w nędzy duchowej: jeno cierń i nędze. I chociaż może posiadać dużo
8
pieniędzy i prowadzić bardzo wygodne życia, w pewnym momencie
pojawi się uczucie jakiegoś niedosytu.
Obmyj, co nieświęte – tylko aniołowie są czyści w oczach Pana.
Człowiek w kontakcie z Duchem Świętym widzi swoją grzeszność,
swoją nieświętość i prosi Go, aby zechciał go obmyć. Woda jest
symbolem Ducha Świętego i w Ewangelii wg św. Jana czytamy, że
z boku Baranka wypłynęła woda.
Oschłym wlej zachętę – gdzie są oschłości, zniechęcenia życiem
małżeńskim, zakonnym, pracą zawodową, tam Duch Święty może nam
udzielić swojej łaski, przywrócić chęć wytrwania w małżeństwie,
w zakonie, w pracy mimo oschłości, które temu towarzyszą.
Szczególnie dotyczy to oschłości w modlitwie. Duch Święty może wlać
nam zachętę i będziemy modlić się nie dlatego, że jest nam przyjemnie
z Panem Bogiem, ale dlatego, że chcemy być Mu wierni.
Ulecz serca ranę – dziś często słyszymy o zranieniach
wewnętrznych i potrzebie ich uleczenia. Człowiek sam z siebie nie
potrafi tego zrobić, natomiast wierzymy, że Duch Święty potrafi
uleczyć ranę serca.
Nagnij, co jest harde – wszelkie nasze pychy są chyba dla Ducha
Świętego trudną przeszkodą, bo hardość ludzka jest bardzo
nieustępliwa, ale prosimy Go, by zechciał nagiąć hardość i twardość
naszych serc. Jak On to zrobi?
Rozgrzej serca twarde – miłością rozgrzewa serca twarde. To tak
jak ze stalą, która nienagrzana, sztywna, łatwo się łamie, gdy chcemy ją
nagiąć, a rozgrzana pozwala się kształtować.
Prowadź zabłąkane – miłość Ducha Świętego, która
rozgrzewa ludzkie serca, staje się też naszym
przewodnikiem, który prostuje nasze krzywe drogi
i wyprowadza nas z naszego zagubienia, zabłąkania.
Daj Twoim wierzącym, Tobie ufającym – jest to
prośba o dary. Najpierw modlimy się: Przybądź Duchu
Święty!, a potem prosimy Go o Jego dary.
Siedmiorakie dary – są to dary wymieniane przez
liturgię Kościoła. Liczba siedem oznacza tu pełnię, doskonałość, bo jak
wiemy, darów Ducha Świętego może być więcej.
9
Daj zasługę męstwa, daj wieniec zwycięstwa, daj szczęście bez
miary – tym szczęściem bez miary jest życie wieczne, do którego
dążymy i które jest naszym wieńcem zwycięstwa. Amen. Alleluja!
Na Nowy Rok 2009
naszym Drogim Pasterzom
Redakcja Biuletynu Dzieła N.N.
życzy promiennych łask w mocy
Ducha Świętego
Zapewnione wysłuchanie
„O cokolwiek będziecie prosić Ojca,
da wam w imię Moje” (J 16,23). Zachęceni
tym wezwaniem i umocnieni wiarą
w moc modlitwy zanoszonej w imię
Jezusa, przedkładamy Ojcu niebieskiemu
nasze intencje. Chodzi nam o wsparcie
wysiłków duszpasterskich biskupów
i kapłanów, by w ten sposób cały Kościół
wypełniał misję, powierzoną mu przez
Jezusa Chrystusa. Modlitwą pragniemy
towarzyszyć naszym siostrom i braciom,
zatroskanym o sprawy materialne
i duchowe.
10
W siódmym roku istnienia Dzieła Nieustannej Nowenny, który
rozpoczęliśmy w pierwszą niedzielę Adwentu, kierujemy naszą myśl
ku życiu. Wśród nowych intencji, jakie dołączyły się do pokaźnego już
rejestru intencji, znajduje się następująca: O ochotne w duchu wiary
i miłości podejmowanie duchowej adopcji dzieci nienarodzonych.
Obecnie jest to poważny problem i temat do głębokiej zadumy.
Program duszpasterski, wyznaczony na obecny Rok liturgiczny, podjął
ten właśnie temat pod hasłem: Otoczmy troską życie! Nasz Pasterz
skierował do nas List pasterski, w którym, jak pamiętamy, podkreślił
konieczność troski o życie: fizyczne, duchowe i środowiska.
Trzeba się nad tym zamyślić. Wielu jest takich, którzy myślą
i postępują z duchem czasu i wydaje się im, że ludzka wiedza i technika
rozwiąże wszystkie problemy i ułatwi nam życie. Tymczasem zamysły
ludzkie i próby technicznych rozwiązań nie zawsze spełniają nasze
oczekiwania. Bywa, że technika w rękach ludzi nieodpowiedzialnych
oraz polityków hołduje cywilizacji śmierci. W imię pluralizmu,
wolności, trendów mody i zachowań naturalnych, wmawia się
kobietom, że jeśli nie chcą, to nie muszą rodzić dzieci, które już się
poczęły. Prócz tego młodemu pokoleniu proponuje się metody
antykoncepcji i swobody seksualnej.
Malutka Gabrysia, modląc się z rodzicami każdego wieczoru,
dziękuje Bogu za dar życia. Dzieci, podczas rozważania o talentach,
również zwróciły uwagę, że pierwszym i najwpanialszym darem, jaki
otrzymały od kochającego Boga, jest życie. Trudno jest zrozumieć, że
ktoś szuka usprawiedliwienia, aby targnąć się na życie poczęte. Starsze
pokolenie nie miało takich możliwości, by na monitorze zobaczyć, jak
kształtuje się człowiek w łonie matki. Może dlatego też łatwiej było
wmówić kobietom, że to tylko „zlepek komórek”, „płód”, że to jeszcze
nie jest istota ludzka. Każda kobieta, która otrzymała dar stanu
błogosławionego, czuje, że dokonała się w niej niezwykła przemiana.
Jej kobiecość została dopełniona macierzyństwem. W jej łonie
zamieszkał drugi człowiek.
W okresie Bożego Narodzenia przeżywamy – między innymi –
wydarzenia, jakie dokonały się w Betlejem oraz relację o rozpaczy
matek wymordowanych dzieci z rozkazu Heroda. Ewangelista Mateusz
11
(2, 16-18) zobrazował tę rozpacz proroctwem Jeremiasza: Krzyk
usłyszano w Rama, płacz i jęk wielki. Rachel opłakuje swe dzieci i nie
chce utulić się w żalu, bo już ich nie
ma (Jr 31,15). Kobiety, które przeszły
aborcję, mówią dziś o płaczu dzieci,
których nigdy nie przytuliły,
o tęsknocie za tym dzieciątkiem i o
licznych problemach, z którymi
trudno żyć. W opiece modlitewnej
nie
można
też
zapomnieć
o cierpiących konsekwencje aborcji.
W Kościele Chrystusowym mamy
wzory świętych matek. One są
nieustannie
„nowoczesne”.
Kobiecości i macierzyństwa możemy
uczyć się u Matki Jezusa, od Joanny
Berty Mola, od św. Moniki i wielu
Ucieczka do Egiptu
innych. Wypraszajmy łaski dla siebie, a szczególnie naszym siostrom
i braciom w Chrystusie.
Monika Rogińska.
INAUGURACJA SIÓDMEGO ROKU DZIEŁA N.N.
Ełk, 29 listopada 2008
Zwyczajem lat ubiegłych w katedrze ełckiej miała miejsce
inauguracyjna uroczystość siódmego z kolei roku modlitewnego ruchu
pod nazwą Dzieło Nieustannej Nowenny. Jak zwykle kościół
katedralny wypełnił się pielgrzymami, tym razem – według
zamierzonego planu – tylko z zachodniej części diecezji oraz z Ełku.
W uroczystości wzięło udział kilku kapłanów, alumni Wyższego
Seminarium Duchownego, a także osoby konsekrowane.
W serdecznych słowach przywitał obecnych opiekun duchowy Dzieła,
ks. Włodzimierz Wielgat. Mszy św. koncelebrowanej przewodniczył
Pasterz diecezji, J.E. Ks. Biskup Jerzy Mazur. Ksiądz Biskup
12
w płomiennym słowie wyraził radość z licznie przybyłych członków
Dzieła N.N. Wyraził także wdzięczność ks. Włodzimierzowi oraz
księdzu Jarosławowi Mierzejewskiemu za ich zaangażowanie
w ten modlitewny ruch.
Ks. Biskup zauważył, że to coroczne spotkanie ma nas wzmocnić na
kolejny rok w modlitwie, w wierze i w czynieniu dobra na naszej
drodze do świętości. Mówił o potrzebie mocy w Duchu Świętym
w czasach, kiedy trzeba wypraszać łaski nawrócenia tym, którzy są po
stronie cywilizacji śmierci, by stali się budowniczymi cywilizacji
miłości. Nasz Pasterz wyjaśniał też, kim jest Duch Święty, jak pomaga
nam odkrywać Jezusa, jak sprawia, że jesteśmy jednym ciałem
w Kościele. Podał przykład św. Pawła – Apostoła Narodów – który na
swej drodze dał się prowadzić Duchowi Świętemu, tak też i my,
inspirowani przez tegoż Ducha w czasie modlitwy, możemy stawać się
dobrymi uczniami Jezusa i przyczyniać się do rozkwitu wiosny życia
chrześcijańskiego. Ks. Biskup wspomniał także zmarłą założycielkę
dzieła, śp. Danutę Bąk, która w codziennym życiu odkrywała rolę
Ducha Świętego i dała przykład życia, i odchodzenia do Boga.
W końcowym słowie do wiernych Ksiądz Biskup prosił, by przez
modlitwę wypraszali łaski miłosierdzia każdemu człowiekowi, aby stali
się żywą Ewangelią.
Po zakończonej Mszy św. i Koronce do Bożego Miłosierdzia
zebranych swoją obecnością w Domu Biskupim na spotkaniu przy
herbatce i przyjacielskiej rozmowie.
MT.
INAUGURACJA 2
Augustów, 6 grudnia 2008
Bazylika p.w. Najśw. Serca Pana Jezusa po raz pierwszy wypełniła
się członkami Dzieła Nieustannej Nowenny. Było to dnia 6 grudnia,
b.r. Okazało się, że trafną była decyzja, by Inaugurację siódmego roku
działalności modlitewnego ruchu pod nazwą Dzieło Nieustannej
Nowenny urządzić w dwóch punktach diecezji. W uroczystości wzięło
udział wielu kapłanów, którzy celebrowali Mszę św. pod
13
przewodnictwem Pasterza diecezji, J.E. Księdza Biskupa Jerzego
Mazura. W homilii Ks. Biskup podkreślił znaczenie tego modlitewnego
ruchu, którego celem jest duchowe wsparcie Ojca św., biskupów
i kapłanów. Podkreślił też, że modlitwa jest niezbędnym środkiem
w drodze do świętości pod kierownictwem Ducha Świętego. Ksiądz
Biskup wyraził wdzięczność duchowemu opiekunowi Dzieła, księdzu
Włodzimierzowi
Wielgatowi
oraz
księdzu
Jarosławowi
Mierzejewskiemu za ich zaangażowanie na rzecz tego modlitewnego
ruchu.
Po Mszy św. i odmówionej Koronce do Bożego Miłosierdzia
uczestnicy uroczystości przeszli do Sali w Domu Księży Emerytów na
gorącą herbatę i przyjacielską rozmowę. Spotkanie zaszczycił swoją
obecnością także Ksiądz Biskup, wyrażając jeszcze raz radość z udziału
tak licznych pielgrzymów.
Redakcja.
Na Nowy 2009 rok
Drogim w Jezusie Chrystusie
Czytelnikom Biuletynu – Siostrom i Braciom,
Redakcja życzy obfitości łask, zwłaszcza pokoju
i radości w Duchu Świętym. Niech strumienie
Jego żywych wód użyźnią Wasze serca darem
świętości.
W imieniu Zespołu redakcyjnego -
ks. W. W.
14
Relacja z dnia skupienia w Prostkach
W pierwszą niedzielę Adwentu W Prostkach odbył się dzień
skupienia. W dniu skupienia wzięła udział znaczna liczba osób. Było to
już drugie takie spotkanie z członkami Dzieła Nieustannej Nowenny.
Modlitwy rozpoczęły się o godz. 16.00 adoracją Najśw. Sakramentu.
Rozważania prowadziła młodzież, przygotowująca się do sakramentu
bierzmowania. Po adoracji opiekun duchowy Dzieła, ks. Włodzimierz
Wielgat wygłosił konferencję na temat grzechu i jego skutków.
Modlitwy zakończyły się Mszą św. koncelebrowaną pod
przewodnictwem duchowego opiekuna Dzieła N.N.
Niezwykle sympatycznie wypadło spotkanie przy herbatce w sali
szkolnej. Była okazja nawiązania przyjacielskiej rozmowy. Należy
życzyć dalszych takich owocnych spotkań.
Relacja Redakcji
Odeszli
od nas
Rok 2007 – Raczki: …….............. Sadowska Leokadia
2008 – Raczki: ……………... Prawdzik Janina
- " - Prostki ……………... Szturgulewska Helena
- " - - Augustów, Św. J.Chrz. Rółkowska Marianna
- " - - Giżycko, Ducha Świętego Poc. – Makowska Regina
- " - - Świętajno …………….Drażba Romualda
- " - - Filipów ………………Andryszczyk Stefania
- " - - Ełk, Św. Tomasza Ap. Prymaka Barbara
- " - - Ełk, Naj. Serca P.J. … Łubowicz Kazimiera
- " - - Ełk, Naj. Serca P.J. … Cześnik Janina
Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie, a światłość wiekuista
niechaj im świeci; niech odpoczywają w pokoju. Amen.
d
g
f
Sprostowanie:
błąd: zamiast
Przepraszamy!
d
g
f
d
g
f
d
W Biuletynie 20, s. 14 w rubryce o zmarłej znalazł się
„Krystyna Jankowaska”, powinno być Jankowska.
15
Nasz kalendarz
6. I – Misyjny Dzień Dzieci. Modlimy się w intencji misji.
2. II – Święto Ofiarowania Pańskiego. Modlimy się za osoby
konsekrowane.
11.II– Światowy Dzień Chorego. Modlitwą i ofiarą
wspomagamy chorych
25.II–Środa Popielcowa. Ten rodzaj (złe duchy) można
wyrzucić tylko modlitwą i postem (Mk 9,29).
19.III – Urocz. Św. Józefa.– Modlimy się za powołanych do
życia małżeńskiego
h
h h
h h h
h h
h h h
h h
h h
h h
Słowo od Redakcji ”Biuletynu”
Biuletyn Dzieła Nieustannej Nowenny jest kwartalnikiem, którego celem
jest wyjście naprzeciw duchowym potrzebom tych, którzy ochotnie podejmują
modlitwę w trosce o potrzeby Kościoła. Biuletyn jest organem bezpłatnym,
utrzymującym się z dobrowolnych ofiar tych, których na to stać. Redakcja
wyraża najserdeczniejsze podziękowanie wszystkim Ofiarodawcom, którzy już
pospieszyli
z pomocą. W ich intencji jeden raz w miesiącu jest odprawiana Msza św.
Redakcja będzie wdzięczna za nadesłane uwagi, spostrzeżenia i świadectwa.
c
c c c c c c c c c c c c c c c c c
Organ kierowniczy Dzieła Nieustannej Nowenny:
Przewodnicząca: Irena Tomkiel, 19-300 Ełk, ul. Łąkowa 34, (tel. 087
610 28 60). Zastępcy: mgr Małgorzata Gajewska, 19-300 Ełk, ul. Sportowa
5, (tel. 087-621 30 13). Krystyna Kulbacka, 19-300 Ełk, ul. Armii Krajowej
31/13 (tel. 087-610 38 67).
Redakcja Biuletynu:
Ks. Włodzimierz Wielgat, 19-300 Ełk, ul.
Kościuszki 13/3(tel. 610-05 40); Ks. Jarosław Mierzejewki, Pisanica; mgr
Marzena Tyborska; mgr Monika Rogińska.
16
I n a u g u r a c j a s i ó d m e g o r o k u D. N. N.