Dobre rady dla rodziców grupy Misiaków: Okazuj dziecku radość i

Dobre rady dla rodziców grupy Misiaków:
Okazuj dziecku radość i ciesz się razem z nim, że idzie do przedszkola.
Rano budź dziecko z uśmiechem na twarzy.
Pozwól mu zabrać z domu ulubioną przytulankę lub zabawkę.
Pomóż dziecku rozebrać się po przyjściu do przedszkola, a po południu ubrać. Nie wyręczaj
gonawet wtedy, gdy czyni to niezdarnie.
Pożegnanie w szatni powinno być krótkie: uśmiech, buziak i pa-pa.
Nie obiecuj dziecku, że odbierzesz je po obiedzie, skoro wiesz na pewno, że nie będziesz mógł
tego uczynić.
Do sali możesz wejść tylko na chwileczkę – oszczędzisz żalu i smutku innym dzieciom.
Jeżeli rozstanie z mamą jest bardzo bolesne, maluch powinien przez pierwsze dni przychodzić
do przedszkola z tatą.
Witaj swoje dziecko z uśmiechem, chwaląc je, np.: „Byłeś bardzo dzielny! Teraz idziemy do
domu”.
Nie wypowiadaj się negatywnie w obecności dziecka na temat sytuacji dotyczącej pobytu w
przedszkolu.
Nie wymuszaj na dziecku, by po przyjściu do domu natychmiast opowiadało o przedszkolu.
Poczekaj, aż samo zacznie mówić.
Nie pytaj, co i ile dziecko zjadło, ale z kim i w co się bawiło.
Jeśli chcesz, by dziecko słuchało:
•
Słuchaj także jego, a nie tylko mów.
•
Zachowaj z dzieckiem kontakt wzrokowy, pokaż, że słuchasz i interesuje Cię wszystko, co
mówi.
•
Nie powtarzaj po kilka razy tych samych poleceń.
•
Bądź konsekwentna w tym, co mówisz do dziecka i co robisz.
•
Używaj prostego języka, zrozumiałych słów. Nie podnoś głosu, ale i staraj się, by mowa nie
była zbyt monotonna.
•
Sprawdzaj, czy dziecko Cię słucha. Czasem przerwij mówienie i poobserwuj dziecko. Zadaj
pytanie i poczekaj na odpowiedź.
•
Wyjaśniaj, dlaczego. Motywuj swoje polecenia.
•
Nie kłóć się z dzieckiem. Wzburzone emocje przeszkadzają rozmowie.
•
Mów raczej wolno niż szybko, a najlepiej dbaj o naturalne tempo swojej wypowiedzi. Zbyt
wolne i dobitne tempo mówienia, irytuje równie mocno, jak nerwowe i przyspieszone.Dziecko
koncentruje się wówczas na formie, a nie na treści.
•
Mów zawsze na wydechu, a nie na wdechu. Gdy jesteś zdenerwowana, częściej nabierasz
powietrza, czasem robisz to w najmniej stosownym momencie i Twoja wypowiedź jest poszarpana.
Gorzej trafia do dziecka.
•
Otwieraj usta podczas mówienia. Jeśli będziesz mówiła niechlujnie, zbyt mało otwierając usta
przy wymawianiu samogłosek (a, o, u, e, y, i), Twoja wypowiedź będzie mało czytelna.Niektóre
fragmenty słów uciekną, inne będą zbyt mocno zaakcentowane.
•
Słuchaj, a nie tylko udawaj, że słuchasz. Nigdy nie rób tego przysłowiowym „jednym uchem”
(drugim łowiąc dźwięki dobiegające z telewizora). Dziecko szybko to odkryje i poczuje się
zlekceważone. Przestanie mówić, bo przecież mówi po to, by być rzeczywiście, a nie pozornie
wysłuchanym.
•
Słuchaj uważnie, niezależnie od tego, jak oceniasz problem, z którym dziecko zwraca się do
Ciebie. To, co dla Ciebie nie musi być ważne, może być takie dla niego.
•
Podczas słuchania dawaj znaki swojego zainteresowania. Czasem wystarczą krótkie
rozumiem, mmm, och!
•
Staraj się podczas słuchania nie zaprzeczać dziecięcym uczuciom. Słowa nie przejmuj się,
nieważne, nie becz, nie ma powodu zamiast pocieszać dziecko, jeszcze bardziej wytrącają je z
równowagi.
Fragment artykułu pochodzi z poradnika "Trudne sytuacje w przedszkolu"