Aneks B - Wydawnictwo SEDNO

293
Aneks B Użycie poszczególnych retoryk w dyskusjach
o mniejszościach etnicznych i religijnych
W badanym materiale nie odwołano się do tej retoryki ani razu.
Choroba
Żydom zarzuca się, że mają nieproporcjonalnie duży wpływ na życie społeczne i polityczne, zajmują wysokie
pozycje w instytucjach prywatnych
i państwowych na całym świecie
i prezentują przy tym poparcie głównie
dla swoich współwyznawców, dyskryminując nienależące do mniejszości
osoby. W ramach tej retoryki bardzo
często zarzuca się im oraz ich obrońcom nadużywanie słowa „antysemita”
w odniesieniu do osób krytycznie wypowiadających się o tej mniejszości.
Przypinanie łatki (label) „antysemity”
odbierane jest jako forma cenzury.
Często używane określania:
• żydokomuna,
• ukryta władza,
• masoni,
• żydowskie lobby,
• propaganda izraelska.
Na polskim portalu stosunkowo często pojawiały się również komentarze
o „niewdzięcznych” Żydach, którzy
budują negatywny obraz Polaków
w innych krajach, a przecież w czasie
II wojny światowej tysiące Polaków
ukrywało Żydów i pomagało chronić
ich przed nazistami (zarzut fałszowania
historii).
Odwołujący się do tej retoryki użytkownicy podkreślali, że Cyganie
są bardzo często klientami opieki
społecznej, a więc obciążają budżet
państwa. Co więcej, nie są przedstawicielami „rdzennej ludności”,
więc wykorzystują obcy sobie kraj.
Z kolei prowadzony przez nich
„przestępczy” tryb życia sprawia,
że w wielu sytuacjach niecygańska część społeczeństwa pada
ofiarą kradzieży, wymuszenia bądź
oszustwa, lub też zmuszona jest
tolerować nieakceptowane zachowania charakterystyczne dla tej
mniejszości.
Dyskryminowana
większość
Mówiący już na samym początku swojej wypowiedzi zaznaczali, że „nie są
antysemitami, ale…”, po czym odwoływali się do elementów będących częścią negatywnego stereotypu tej grupy.
Żydzi / judaizm
Odwołujący się do tej retoryki internauci podkreślali, że istnieją dobrzy,
porządni Cyganie, ale to wyjątki,
gdyż większość reprezentuje jednak
cechy przypisywane im w ramach
retoryki dewiacji.
Cyganie
Pozorna
akceptacja
W odczuciu wielu internautów
islam prezentuje wartości zgoła
odmienne od tych uznawanych
za normę w demokracjach zachodnich. Mówi się tutaj wręcz
o „zderzeniu kultur”, a muzułmanom zarzuca się, że próbują oni, niekiedy również siłą,
narzucić swoją restrykcyjną
kulturę i religię niechcącej tego
większości. Często dochodzi
tutaj do zjawiska „nakładania
się dyskursów” – użytkownicy
krytykujący islam mogą np.
starać się udowodnić, że nie
można zaakceptować tej religii, gdyż promuje ona postawy
homofobiczne, mizoginistyczne,
a niekiedy nawet ksenofobię –
a więc atakuje inne, wymagające opieki i wsparcia mniejszości
i tym samym uderza w wartości
istotne dla nowoczesnych społeczeństw. Islam definiowany
jest więc jako olbrzymie zagrożenie z jednej strony z uwagi na
poszczególne akty przemocy,
do których uciekają się jego
wyznawcy (terroryzm), ale także z uwagi na niebezpieczeństwo, jakie niesie szerzenie się
tej ideologii.
W badanym materiale retoryka
ta pojawiła się tylko dwa razy
i za każdym w odniesieniu do
konkretnego narodu, w którym
islam był religia dominującą.
muzułmanie / islam
Retoryka dyskryminowanej większości
była najczęściej używanym sposobem argumentacji w dyskusji poświęconej imigrantom.
Odwołujące się do niej osoby zarzucały im, że:
• godząc się na niższe wynagrodzenie,
sprawili, że obniżyła się pensja oferowana do tej pory brytyjskim pracownikom;
• z uwagi na większą liczbę przyjezdnych
zwiększyły się ceny wynajmu mieszkań;
• zwiększyła się konkurencja na rynku
pracy;
• przyjeżdżający imigranci czerpią korzyści
z systemu pomocy społecznej, na który
Brytyjczycy od lat odkładają pieniądze.
Taki sposób argumentacji charakterystyczny
był dla użytkowników mówiących o tym, że
nie są oni źle nastawieni do imigrantów, ale
po prostu nie podoba się im zjawisko imigracji. W większości przypadków posiłkowali się
oni w tej samej wypowiedzi również retoryką
dyskryminowanej większości.
imigranci
294
Między homopresją a katonazizmem
W badanym materiale nie odwołano się do tej retoryki ani razu.
W badanym materiale nie odwołano Retoryka kryptożyda szczególnie częsię do tej retoryki ani razu.
sto pojawiała się na forach „Gazety
Wyborczej”, gdzie niechętni mniejszości
użytkownicy używali jej w celu dyskredytacji innych uczestników dyskusji
bądź osób wspominanych w artykule.
Typowym sposobem wykorzystania tej
To grzech
Krypto
„Sami są sobie winni”
Żydom zarzuca się, że od wieków sami
prowokują okazywaną im przez innych
agresję i niechęć, gdyż:
• nie asymilują się z ludnością lokalną;
• roztaczają wokół siebie aurę wyższości;
• w widoczny sposób preferują innych Żydów, np. jako pracodawcy;
• są materialistami i dominuje u nich
„wyznanie handlowe”.
Typowe dla tej retoryki jest też przekonanie o tym, że choć nawołują do
tolerancji i walki z dyskryminacją, sami
wykazują się nietolerancją wobec innych. Niekiedy w ramach przekonania
o tym, że Żydzi „sami są sobie winni”,
przytaczano również argumenty mówiące o tym, że przed wojną blisko
współpracowali z III Rzeszą i wspomagali jej działania.
„Brudne nieroby”
Dewiacyjność Cyganów związana
jest z prowadzonym przez nich
stylem życia, o którym mówi się,
że jest ich świadomym wyborem,
a nie wynikiem zewnętrznych okoliczności.
Zarzuca się im:
•żebractwo,
•kradzieże,
•zorganizowaną przestępczość,
•niedbanie o dzieci,
•brak poszanowania wobec
innych – głośne zachowanie
w miejscach publicznych,
niedbanie o higienę,
•dyskryminację kobiet.
Do często pojawiających się określeń pod adresem Cyganów należą:
•brudas,
•leń,
•złodziej,
•kłamczuch,
•cham,
•bydło.
Wskazuje się też na istniejące od
lat w języku polskim określenia
dyskredytujące tą grupę i potwierdzające stawiane im zarzuty: „wycyganić”, „cyganka ci powróży”.
Zakłada się, że Cyganie swoim zachowaniem sami zasłużyli sobie na
taką reputację.
To dewiacja
„Zgadzają się na życie w nieludzkich warunkach”
Imigrantom stawiano różne zarzuty, w zależności od tego, z jakiego kraju bądź kultury
pochodzili. Z największą krytyką spotkali się
Rumuni oraz muzułmanie – stawiane wobec
nich zarzuty w dużej części odpowiadały tym
wymienionym w poświęconych im w tej tabeli opisom. Wśród ogólnych zarzutów pod
adresem imigrantów, wskazujących na ich
„dewiacyjny” charakter znalazły się:
•kradną pracę przedstawicielom brytyjskiej klasy pracującej;
•zgadzają się na fatalne warunki pracy;
•przynajmniej część z nich przebywa
w kraju nielegalnie;
•mieszkają w kilka, niekiedy kilkanaście
osób w jednym domu (co jest niezgodne
z prawem);
•są głównymi klientami pomocy społecznej;
•kosztują kraj i podatników.
Zarzut bycia wyznawcą islamu W badanym materiale nie odwołano się do tej
stawiany jest zwykle użytkow- retoryki ani razu.
nikom broniącym tej religii.
Retoryka „kryptoislamisty” łączy
się często z dyskryminowaną
większością bądź dewiacją.
Krytykowanym użytkownikom
„Terroryści”
Islam bardzo często utożsamiany jest z terroryzmem, przemocą i agresją oraz zacofaniem.
Poza aktami terroryzmu, muzułmanom bardzo często zarzuca się:
•brak poszanowania dla
zachodnich wartości,
•dyskryminację kobiet,
mniejszości seksualnych
i innych grup religijnych,
•próbę narzucania swoich
wartości innym,
•niechęć do asymilacji,
•gettoizację z wyboru.
Do często pojawiających się
w ramach tej retoryki określeń
należą:
•wojujący Islam,
•islamiści,
•mordercy,
•turbaniarze,
•prymitywy,
•ciapaci,
•jihadidiots,
•goat-fuckers.
Jest to jeden z dominujących,
obok dyskryminowanej większości, sposobów argumentacji
w kwestiach dotyczących tej
mniejszości.
ANEKS B
295
Charakterystyczne dla tej retoryki jest
przeświadczenie o tym, że tzw. „kwestiom żydowskim” poświęca się zdecydowanie za dużo czasu i uwagi. Wbrew
temu, co postulują przedstawiciele
tego środowiska, Żydzi nie są już bowiem ofiarami prześladowań. Zarzuca
im się, że w najmniejszych przejawach
niechęci dopatrują się dyskryminacji. Tymczasem istnieje wiele innych
mniejszości znajdujących się w mniej
uprzywilejowanej sytuacji niż żydzi
i to im lepiej byłoby poświęcić uwagę.
W ramach tej retoryki kwestionuje się
również przypisywanie żydom specjalnych, wybitnych cech, takich jak inteligencja czy nadzwyczajna pracowitość.
Retoryką nawróconego imigranta posługiwali
się sami imigranci, którzy również zauważali
potrzebę zaostrzenia polityki imigracyjnej
i zgadzali się przynajmniej z częścią postulatów dyskryminowanej większości.
imigranci
Pojawia się często jako krytyka W badanym materiale nie odwołano się do tej
komentarzy w pozytywny spo- retoryki ani razu.
sób wypowiadających się na
temat islamu.
W badanym materiale nie odwołano
się do tej retoryki ani razu. Na podstawie zebranego materiału można
wywnioskować, że wypowiadający
się internauci prezentują skrajne
opinie na ten temat (w większości
negatywne), więc istnieją niewielkie szanse na pojawianie się tej
retoryki.
stawia się więc zarzut bycia
przedstawicielem grupy działającej na niekorzyść większości
społeczeństwa.
muzułmanie / islam
Bagatelizująca
(niezainteresowani)
retoryki jest podawanie „prawdziwych”
imion osób publicznych (polityków,
przedstawicieli mediów i świata finansjery), które wskazywać mają na ich
żydowskie pochodzenie. Często współwystępuje to z przekonaniem o istnieniu
wszechobecnego „lobby żydowskiego”.
Użytkownicy aktywnie występujący
w obronie mniejszości mogą się też
spodziewać, że zostaną zapytani o podanie swojego prawdziwego imienia
i nazwiska.
Żydzi / judaizm
W badanym materiale nie odwołano Retoryką nawróconego Żyda posługi- W badanym materiale nie odsię do tej retoryki ani razu.
wali się użytkownicy, którzy choć sami wołano się do tej retoryki ani
byli Żydami, przyznawali rację stawia- razu.
nym tej grupie zarzutom (np. o zbyt
częste przypisywanie antysemityzmu
osobom krytykującym mniejszość).
W większości przypadków przyznawali
oni, że nie należą do religijnych osób,
a niekiedy, że bliżej im jest nawet do
„rdzennych” przedstawicieli kraju,
w którym mieszkają, niż do innych
przedstawicieli własnej grupy.
Cyganie
Nawrócony…
Krypto
296
Między homopresją a katonazizmem
W ramach tej retoryki podkreślano,
że Polska i Polacy jako kraj „demokratyczny i cywilizowany” mają
obowiązek zadbania o przedstawicieli mniejszości, która znajduje się
w znacznie gorszej sytuacji materialnej niż reszta społeczeństwa.
W dyskusjach poruszających tematykę Cyganów po retorykę antyreligijną sięgano rzadko i nie było
to zwykle związane bezpośrednio
z mniejszością, ale z jakimś innym
tematem poruszonym w czasie
rozmowy.
Retoryka naturalności używana
była do obrony atakowanej mniejszości i pojawiała się najczęściej
w odpowiedzi na komentarze
podkreślające, że na złą reputację
Cyganie „pracowali sami od pokoleń”. Podkreślano, że dzieci nie
wybierają, w której rodzinie przyjdą na świat, i niesprawiedliwe jest
skazywać je z góry na ostracyzm
społeczny tylko dlatego, że urodziły
się akurat w takiej.
Postępowa
Antyreligijna
Naturalności
W badanych materiałach retoryka postępowa najczęściej
używana była do krytyki, a nie
obrony islamu. Jest to efektem
wizerunku tej religii jako zacofanej, nieumiejącej się zaadaptować do nowoczesności.
Po retorykę antyreligijną sięgali najczęściej
ci użytkownicy, którzy sprzeciwiali się przyjazdom imigrantów z krajów muzułmańskich
– islamowi przypisywano nawoływanie do
„świętej wojny”, krytykowano restrykcje,
jakie narzuca on swoim wyznawcom, dyskryminację kobiet, nietolerancyjne postawy
wobec innych grup społecznych itp.
Użytkownicy odwołujący się do retoryki postępowej podkreślali niekiedy, że Wielka
Brytania, jako kraj nowoczesny, powinna pomóc ludności pochodzącej z obszarów mniej
rozwiniętych – również poprzez otworzenie
dla nich swoich granic. Jednak w większości
przypadków wypowiadający się w tym tonie
internauci krytykowali przybywających do
Wielkiej Brytanii imigrantów i ich „zacofanie”,
a także zarzucali im, że nie asymilują się z lokalną kulturą.
Argumenty mówiące o naturalności W badanym materiale nie od- W badanym materiale nie odwołano się do tej
podkreślają, że Żydzi to nie tylko wy- wołano się do tej retoryki ani retoryki ani razu.
znanie, ale grupa etniczna, w której razu.
ktoś się rodzi. Kwestia przynależności
nie jest tutaj kwestią wyboru, a więc nie
powinna być podstawą do jakiejkolwiek
dyskryminacji przedstawicieli tej grupy.
Retoryka ta może pojawić się w dwóch postaciach:
- ogólnej, niezgadzającej się z koncepcją religii w ogóle i traktującej ją
jako przeżytek kulturowy, coś co wprowadza niepotrzebne podziały
w społeczeństwie, staje się czynnikiem racjonalizującym dyskryminację
przedstawicieli grup obcych;
- konkretnej, atakującej daną religię i jej dogmaty:
•w przypadku judaizmu celem ataku staje się najczęściej sama koncepcja „narodu wybranego”;
•islamowi przypisywano zaś nawoływanie do „świętej wojny”, restrykcje narzucane wyznawcom, dyskryminację kobiet, budowanie
nietolerancyjnych postaw wobec innych grup społecznych.
W tym drugim przypadku retoryka antyreligijna często współwystępuje
z retoryką proreligijną odnoszącą się do innego wyznania. Ma to pokazać
wyższość innej wiary nad tą krytykowaną.
W ramach tej retoryki podkreśla się
konieczność stworzenia wielokulturowego społeczeństwa opartego na
zasadach wzajemnej pomocy i zwalczaniu dyskryminacji wobec jakichkolwiek mniejszości. Odwołanie się do
retoryki postępowej może być jednak
(odwrotnie niż w przypadku innych
mniejszości) użyte do krytyki grupy –
może odwoływać się do przekonania,
że w nowoczesnych społeczeństwach
nie ma miejsca dla żadnych religii.
ANEKS B
297
Odwołujące się do tego sposobu argumentacji osoby twierdziły że przypisywane żydom cechy (pozytywne
– w ramach retoryki wyższości, bądź
negatywne – zwykle w ramach retoryki
dewiacji) nie mają żadnego potwierdzenia w rzeczywistości – są elementem stereotypu.
Antystereotyp Niekiedy próbowano walczyć
z uogólnianiem negatywnych cech
na całą społeczność, zwykle poprzez wskazanie na konkretne jednostki wyłamujące się z narzucanego im stereotypu.
żydzi / judaizm
Podobnie jak w przypadku mniejszości
cygańskiej, także i w przypadku żydów
po retorykę podobieństwa sięgano
zarówno przy obronie, jak i krytyce
mniejszości.
1. W połączeniu z dyskryminowaną
większością bądź dewiacją próbowano udowodnić, że żydów obowiązują
inne standardy – jeśli jakakolwiek inna
mniejszość zachowywałaby się w ten
sam sposób, spotkałaby się z ostrą
krytyką bądź karą. Żydzi są jednak
„nietykalni”.
2. Jeśli pojawiała się w odpowiedzi
na wypowiedzi sięgające po retorykę
dewiacji bądź wyższości, retoryka ta
mówiła o tym, że cechy bądź zachowania przypisywane żydom są charakterystyczne nie tylko dla przedstawicieli
tej mniejszości.
Cyganie
Podobieństwa Po retorykę podobieństwa sięgano
w różnych celach (zarówno do obrony, jak i ataku tej mniejszości):
1. Podkreślano podobieństwo istniejące pomiędzy Cyganami a Polakami
wyjeżdżającymi w poszukiwaniu
lepiej płatnej pracy do krajów lepiej
rozwiniętych.
2. Wskazywano, że nie tylko
Cyganie mają długą i niechlubną
historię, która mogłaby sugerować,
że „zasłużyli” sobie na złe traktowanie” (inne mniejszości/nacje traktujemy lepiej).
3. Często, w połączeniu z dyskryminowaną większością bądź
dewiacją, próbowano pokazać, że
gdyby ktokolwiek inny zachowywał
się w ten sam sposób, spotkałby się
ze znacznie surowszą karą.
4. Jeśli pojawiała się w odpowiedzi
na argumenty o dewiacji, retoryka
ta mówiła o tym, że cechy bądź zachowania przypisywane Cyganom
(np. kradzieże, żebractwo) są charakterystyczne nie tylko dla tej
mniejszości.
Odwołujący się do tego sposobu argumentacji internauci
zwracali uwagę, że islam nie
jest synonimiczny z agresją
i przemocą i że nie każdy wyznawca Koranu jest terrorystą. Sprzeciwiano się również
traktowaniu muzułmanów jako
homogenicznej grupy.
W przypadku muzułmanów po
retorykę podobieństwa sięgano
zwykle w celu obrony mniejszości i wskazywano na elementy
łączące islam z innymi, bardziej
społecznie
akceptowanymi
religiami – zwłaszcza chrześcijaństwem.
muzułmanie / islam
Odwołujący się do tego typu argumentacji internauci starali się udowodnić, że nie wszyscy,
a wręcz nawet większość, przyjezdnych nie
wpisuje się w stereotyp niewykwalifikowanego, niemówiącego po angielsku, niechcącego
się zasymilować imigranta wykorzystującego
brytyjski system pomocy społecznej. Poprzez
odwoływanie się do tej retoryki niektórzy
z użytkowników starali się udowodnić, że
wbrew obiegowej opinii, to nie imigranci są
winni zaistniałej sytuacji, ale nieprzemyślana
polityka imigracyjna.
W dyskursie dotyczącym imigrantów retoryka
podobieństwa pojawiała się głównie w obronie mniejszości. Do najczęściej pojawiających
się argumentów należał ten mówiący, że obywatele Wielkiej Brytanii również wyjeżdżają
za granicę w poszukiwaniu pracy.
imigranci
298
Między homopresją a katonazizmem
W badanym materiale nie odwołano W badanym materiale nie odwołano się
się do tej retoryki ani razu. Nie ist- do tej retoryki ani razu.
nieją żadne przesłanki co do tego,
że mogłoby się to zdarzyć (brak
przeszłości kolonialnej).
Antykolonialna
Użytkownicy odwołujący się do
retoryki antykolonialnej podkreślali, że Zachód nie powinien
starać się narzucać swojego własnego światopoglądu
oraz wartości kulturze typowo
wschodniej („nie dla kulturowego imperializmu”).
W badanym materiale nie odwołano Retoryka proreligijna, podobnie jak antyreligijna, w przypadku żydów
się do tej retoryki ani razu.
i muzułmanów może służyć zarówno do krytyki, jak i obrony bądź nawet
gloryfikacji mniejszości. Może pojawić się w dwóch wersjach:
- ogólnej, wyrażającej przekonanie, że religia w ogóle jest potrzebna, że
scala ona społeczeństwo, uczy ludzi wzajemnego szacunku i wpaja im
„prawdziwe” wartości;
- konkretnej:
•w przypadku judaizmu, osoby sięgające po tą retorykę będą zwracały
uwagę na to, że jest to jedna z niewielu religii, której wyznawcy nie
narzucają swojej wiary innym – nie czują potrzeby „nawracania innowierców”. Jednocześnie jest to religia, której założenia pozwalają
na spokojne koegzystowanie żydów i innych narodów.
•w przypadku islamu podkreśla się, że jest religią pokoju, a Koran nie
pochwala przemocy.
Niekiedy odwołanie się do retoryki proreligijnej ma na celu wykazanie
wyższości innego wyznania nad tym, o którym prowadzona jest rozmowa.
Odwołujący się do retoryki
dyskryminowani użytkownicy
zwracali uwagę, że największą
krzywdą wyrządzaną muzułmanom jest utożsamianie wszystkich wyznawców islamu z terrorystami. Inne praktyki dyskryminacyjne, których ofiarami
padają zwykle przedstawiciele
tej mniejszości, są efektem tego
zdemonizowanego wizerunku.
Często mówi się też o patrzeniu
na islam „z wyższością” i przez
pryzmat kultury Zachodu – nie
starając się nawet zrozumieć,
na czym rzeczywiście opiera
się ta religia.
Proreligijna
Internauci sięgający po retorykę dyskryminowani odwoływali się zarówno do wydarzeń, które miały miejsce
w przeszłości (prześladowania „narodu
wybranego”, Holocaust, wysiedlenia
Żydów w latach 60.) oraz mających
miejsce obecnie.
Wskazywano na różne formy dyskryminacji:
• fizycznej przemocy stosowanej
względem mniejszości (z morderstwami włącznie),
• dyskryminującym języku,
• stereotypizacji niejednorodnej
w odczuciu piszących grupy.
Zwracano uwagę na różne formy
dyskryminacji Cyganów:
•utrudnienia w dostępie do
edukacji dla dzieci;
•trudności z prawnym rozwiązaniem sytuacji meldunkowej
itp.;
•dyskryminacja na rynku pracy;
•brak programów wspomagających proces asymilacji
mniejszości, np. kursów
języka, a więc skazujący ją na
marginalizację.
Największą winą obarczano panujący negatywny stereotyp mniejszości.
Dyskryminowani
Postkolonialna odpowiedzialność
Retoryka ta używana jest w przypadku imigrantów z krajów, które były niegdyś koloniami brytyjskimi. Podkreśla się, że Wielka
Brytania musi wziąć odpowiedzialność za pomyłki popełnione w przeszłości i nie może po
prostu zamknąć granic dla obywateli krajów,
które kiedyś wyzyskiwała.
W dyskusji poświęconej imigrantom, do retoryki proreligijnej odwoływano się zwykle
w reakcji na krytyczne wobec przyjezdnych
komentarze posługujące się antyreligijnym
typem argumentacji.
Zwracano uwagę, że imigranci również
padają ofiarą wszystkich wspominanych
w retoryce dyskryminowanej większości
procederów: obniżania się płacy minimalnej,
fatalnych warunków mieszkaniowych. W dodatku muszą oni radzić sobie z panującą na
rynku pracy dyskryminacją.
ANEKS B
299
żydzi / judaizm
muzułmanie / islam
W badanym materiale nie odwołano W badanym materiale nie odwołano się W badanym materiale nie od- Po retorykę podwójnie wykluczeni sięgają
się do tej retoryki ani razu.
do tej retoryki ani razu.
wołano się do tej retoryki ani użytkownicy, którym zależy na podkreśleniu
razu.
nierównego traktowania imigrantów z różnych krajów.
Użyteczni, nie do zastąpienia
Retoryka wyższości przyjmuje w przypadku
migrantów specyficzną formę argumentacji,
która podkreśla ważną rolę, jaką odgrywają
oni dla gospodarki kraju, w którym pracują
– wykonują pracę, której nie wykonałby nikt
inny (z powodu niezadowalającego wynagrodzenia bądź też braku kwalifikacji), wspomagają gospodarkę, zarobione pieniądze wydają
również w danym kraju, a tym samym tworzą
nowe miejsca pracy, zaś pieniądze zarobione
przez uniwersytety dzięki studentom zagranicznym utrzymują całe szkolnictwo wyższe
itd.
Podwójnie
wykluczeni
Argumenty podkreślające wyższość i wyjątkowość islamu łączyły go głównie z osiągnięciami z przeszłości oraz naukami
Koranu.
Retoryka ta została użyta do krytyki argumentacji dyskryminowani. Zaznaczano, że
imigranci sami podjęli decyzję o przyjeździe
do kraju i podjęcia w nim pracy, że nikt ich
do tego nie zmuszał ani nie zachęcał – była
to ich samodzielna decyzja, sami więc muszą
zmierzyć się z jej konsekwencjami.
imigranci
W badanym materiale nie odwołano Użytkownicy odwołujący się do retoryki
się do tej retoryki ani razu.
wyższości przypisywali żydom wiele
cech wyróżniających ich pozytywnie na
tle innych grup. Do najczęściej wymienianych należały:
• przedsiębiorczość – wielu żydów
odnosi spektakularne sukcesy
w dziedzinie finansów, wielu jest
właścicielami dobrze prosperujących firm,
• inteligencja – udowadniano to
przytaczając przykłady noblistów
żydowskiego pochodzenia,
• przykładanie szczególnej uwagi do
edukacji dzieci,
• artystyczność – wielu żydów prezentuje zdolności muzyczne,
• większe niż innych mniejszości
zdolności adaptacyjne żydów, których można znaleźć mieszkających
w wielu krajach.
W badanym materiale nie odwołano W badanym materiale nie odwołano się W badanym materiale do resię do tej retoryki ani razu.
do tej retoryki ani razu.
toryki wyboru odwołano się
zaledwie jeden raz. W komentarzu tym krytykowano drugie
pokolenia imigrantów, które
choć urodzone na Zachodzie,
opowiadają się za wartościami
islamu. Ton wypowiedzi wyraźnie sugeruje, że jest to ten
„gorszy” wybór.
Cyganie
Wyższości
Wyboru
300
Między homopresją a katonazizmem