List RWR do MSW

RATOWNICTWO WODNE RZECZPOSPOLITEJ
UL. H. SAWICKIEJ 20
62-800 KALISZ
Tel. 501 65 55 18
e’mail: [email protected]
Dyrektor Departamentu
Ratownictwa i Ochrony Ludności
Pan
Sławomir Górski
W
imieniu
Uczestników
Pierwszego,
Otwartego
Zebrania,
zorganizowanego przez Ratownictwo Wodne Rzeczpospolitej, dnia 1 grudnia 2012
roku w Kaliszu, zwracam się z prośbą o wyjaśnienie, interpretację, potwierdzenie lub
odrzucenie naszego rozumienia kwestii, dotyczących obecnej sytuacji prawnej w
ratownictwie wodnym.
Nie ulega wątpliwości, że nowe przepisy (począwszy od Ustawy Prawo
wodne, przez Ustawę o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach
wodnych, do ostatniego
Rozporządzenia w sprawie szkoleń w ratownictwie
wodnym), wprowadziły tak wiele, istotnych zamian, że środowisko ratownicze nie jest
w stanie zasymilować wszystkich tych nowości, bez wsparcia informacyjnego.
Szanując czas i energię Pańskiego Departamentu, postanowiliśmy nie
występować z wieloma pismami – osobno, lecz zorganizować spotkanie i zebrać
wszelkie wnioski, zapytania i wątpliwości w jedno, wspólne stanowisko, czego
efektem jest niniejszy dokument.
Będziemy wdzięczni za udzielenie wyjaśnień w następujących kwestiach:
1. Jak winno się traktować uprawnienia ratowników, uzyskane przed
dniem 1 stycznia 2012 roku, które w świetle wcześniej obowiązujących
regulacji, nie stanowiły „pełnych uprawnień zawodowych”, (stopnie
wymienione w załączniku nr 1). Czy niezależnie od uzyskanych
uprawnień, osoby te spełniają wymóg Ustawy o bezpieczeństwie (…)
art. 2 ust. 5, jako odpowiadające w całości warunkom definicji
ratownika wodnego?
2. Jak traktować uprawnienia ratowników, którzy uzyskali tytuły:
młodszego ratownika, ratownika WOPR, ratownika WOPR
śródlądowego, basenowego i pływalni oraz starszego ratownika – w
szkoleniach rozpoczętych po wejściu w życie Ustawy o
bezpieczeństwie (…)? Pytanie pozostaje w bezpośrednim związku z
art. 41 pkt 1 i 2 Ustawy.
3. Czy można nadawać tytuł ratownika wodnego osobom, które nie
posiadają ważnych uprawnień ratownika KPP? (w załączniku nr 2,
screen strony internetowej Dolnośląskiego WOPR, z której wynika, że
ratownik wodny przystępujący do egzaminu – czyli kończący szkolenie,
ma mieć ukończony 17 rok życia, a co za tym idzie – nie może
posiadać szkolenia Ratownika KPP).
4. Czy MSW wyraża zgodę na cedowanie uprawnień przez WOPR – na
przykład na realizację szkolenia ratowników (art. 22 pkt 1 ppkt 2
Ustawy)? Wątpliwość powstała w związku z informacją zawartą w
załączniku nr 3 (screen strony WPR Wlkp., które organizuje i prowadzi
szkolenia ratowników „za zgodą WOPR”).
5. Czy kandydat na Instruktora, musi posiadać przygotowanie
pedagogiczne jako warunek przystąpienia do szkolenia bądź jako
warunek przed uzyskaniem uprawnień Instruktora? Czy wymóg ten
(posiadanie przygotowania pedagogicznego) dotyczy wyłącznie osób,
mających stanowić kadrę szkoleniową (dydaktyczną) w podmiocie
uprawnionym do wykonywania ratownictwa wodnego? Nie ma w
Ustawie (ani innym akcie prawnym) definicji Instruktora – jak ma to
miejsce w przypadku ratownika wodnego – zatem nie jest pewne, czy
można szkolić osoby spełniające wymagania wstępne i egzaminacyjne
– nadając im tytuł Instruktora, a dopiero w chwili, gdy mają one
stanowić kadrę szkoleniową – muszą przedstawić dokument o
posiadanym przygotowaniu pedagogicznym.
6. Kolejne
zapytanie
dotyczy
samej
definicji
przygotowania
pedagogicznego. Wiadomym jest, że te kwalifikacje posiadają osoby z
wykształceniem pedagogicznym (Ustawa Karta Nauczyciela) oraz
osoby spełniające wymagania Rozporządzenia Ministra Edukacji
Narodowej z dnia 15 grudnia 2010 roku w sprawie praktycznej nauki
zawodu. Czy również osoby posiadające tytuł Instruktora dyscypliny
sportu lub Instruktora rekreacji ruchowej w zakresie dyscypliny, po
ukończonym 250 godzinnym szkoleniu – spełniają ten wymóg
(posiadają przygotowanie pedagogiczne)?
7. Czy – w związku z art.21 pkt 1, 2 i 3, Zarządzający wyznaczonym
obszarem wodnym może zlecić w jakiejkolwiek formie (np. w
przetargu), prowadzenie, kierowanie i organizowanie działań
ratowniczych (w tym zatrudnianie ratowników wodnych), podmiotom
nie mającym uprawnień do wykonywania ratownictwa wodnego?
8. Czy wskazanie podmiotu uprawnionego do wykonywania ratownictwa
wodnego w ustawowym zapisie art. 12 pkt 1, w osobie Wodnego
Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, jest jednoczesnym nadaniem
tego uprawnienia wszystkim podmiotom z „dodatkiem” WOPR w
nazwie, mimo odrębnej, niezależnej osobowości prawnej – wynikającej
z własnej rejestracji, własnego statutu, własnych władz itd.?
9. Ze statutu WOPR (centralnego) wynika, że ta struktura posiada
jednostki terenowe (wojewódzkie), lecz zrzesza osoby fizyczne. Jaki
więc jest status wspomnianych jednostek wojewódzkich, w ramach
struktury WOPR, skoro są samodzielnymi OSOBAMI PRAWNYMI,
posiadającymi własne nazwy (np. Dolnośląskie WOPR, WOPR
Województwa Kujawsko – Pomorskiego itd.) i odrębne wpisy
rejestrowe w KRS?
10. Czy cedowanie praw WOPR ZG odbywa się „w dół” – na wszystkie
jednostki (samodzielne podmioty prawne) – tzw. jednostki terenowe –
np. Rejonowe WOPR w Kaliszu, Zarząd Rejonowy WOPR w Koninie,
Oddział Miejski WOPR w Pile, etc.?
11. Czy w związku z powyższym: podmioty prawne, takie jak
Jeleniogórskie WOPR, Sudeckie WOPR (działające nieprzerwanie od
kilkudziesięciu lat), również posiadają to uprawnienie – do
wykonywania ratownictwa wodnego (mimo braku współpracy z WOPR
ZG)?
Wnosimy jednocześnie o wzięcie pod uwagę naszych sugestii, do wprowadzenia
przy ewentualnej nowelizacji obecnych przepisów, które są naszym zdaniem
nieścisłe lub niejednoznaczne w interpretacji:
1) W Rozporządzeniu z dnia 21 czerwca, jeden szkoleniowiec podczas
szkolenia na stopień ratownika wodnego, może w czasie zajęć
praktycznych mieć pod opieką 15 uczestników. W związku z tym
wymaganych jest m.in. 15 bojek SP. Analogicznie na szkoleniu
Instruktorów, na jednego prowadzącego przypada 10 uczestników, a
bojek SP – 15. Dlaczego?
2) Czym dyktowany był wymóg posiadania do realizacji procesu
szkolenia, manekina o niezwykle dokładnie opisanym wyglądzie
zewnętrznym? Dlaczego kolor czerwony (utrwalony w świadomości
ratowników – zawodników, w standardach ILS) miałby być lepszy niż
np. żółty (znany szczególnie dobrze, jako manekin szkoleniowy),
dlaczego twarz ma być pomalowana na inny kolor? (to istotne w
czasie zawodów ratowniczych, by widzieć jak manekin jest holowany,
ale nie w nauce technicznego wykonywania tej czynności). Czy nie
lepszym rozwiązaniem, byłaby określona pojemność litrowa takiego
manekina, aniżeli zewnętrzne, nieistotne z technicznego poziomu
sprawności ratowniczej – cechy?
3) Skoro w szkoleniu ratowników i instruktorów wymagane są boje SP –
jako sprzęt do nauki technik ratowniczych (stanowiący skąd inąd
doskonałą formę osobistego zabezpieczenia ratownika w czasie
potencjalnej akcji) – dlaczego tenże sprzęt (boja SP), nie znajduje się
jako obowiązkowe zabezpieczenie osobiste w miejscu pracy (na
kąpieliskach, w miejscach wykorzystywanych do kąpieli i pływalniach).
Należy bezwzględnie wprowadzić boje, jako obligatoryjne
wyposażenie wszystkich rodzajów miejsc do kąpieli – z przypisaniem
do osoby ratownika (jak to obecnie ma miejsce w stosunku do rzutki
ratowniczej) ew. pasa, który także chroni ratownika i ofiarę. Na całym
świecie tzw. podręczny czy osobisty sprzęt, to właśnie boje i pasy
(które ratownicy mają obowiązek stale posiadać „przy sobie”), ale
nigdy rzutki.
4) Wymagana omawianym Rozporządzeniem deska ratownicza,
niezbędna do edukacji ratowników, również nie jest wymagana
Rozporządzeniem z 27 lutego – jako wyposażenie wyznaczonych
obszarów wodnych.
5) W rozporządzeniu z dnia 23 stycznia 2012 w sprawie minimalnych
wymagań dotyczących liczby ratowników wodnych zapewniających
stałą kontrolę wyznaczonego obszaru wodnego, znajduje się zapis
dotyczący liczby ratowników w miejscu przeznaczonym do kąpieli, a
we wszystkich pozostałych dokumentach – jest miejsce
wykorzystywane do kąpieli. Sądzić można, że te zapisy są tożsame,
ale nie takie same – należy więc ujednolicić to nazewnictwo.
6) W Rozporządzeniu z dnia 6 marca, znajduje się literowy błąd (§ 2 pkt
2 - granice stref dla umiejących i niemiejących pływać), który wymaga
korekty.
7) W tym samym rozporządzeniu, określenie granic kąpieliska jest
nieprecyzyjne i można dojść do wniosku, że strefa dla nieumiejących
pływać może się hipotetycznie znaleźć za granicą strefy dla
pływających. Dookreślenie końcowej odległości strefy dla umiejących
pływać, bez wskazania najdalszej odległości strefy dla niepływających
– może tak właśnie skutkować. Prawdopodobnie w (§ 2 pkt 1 ppkt 2 w
ostatniej części zapisu winno się zamienić kolory granic – pław,
wówczas zapis byłby logiczny). Czyli: kąpielisko powinno się kończyć
(granica żółtych pław) na odległości 50 metrów od brzegu lub 50
metrów od linii pław w kolorze czerwonym, przy czym te czerwone
boje – oznaczające strefę dla nieumiejących pływać, nie powinny być
dalej niż 50 metrów od brzegu. A zapis jest odwrotny (załącznik –
graficzna prezentacja zapisu).
8) Czy nie należałoby wprowadzić zapisów, dotyczących standaryzacji
(certyfikacji) sprzętu w ratownictwie wodnym – jak ma to miejsce w
przypadku sprzętu wymaganego na łodziach? (Rozporządzenie
Ministra Infrastruktury z dnia 5 listopada 2010 roku w sprawie
wymagań technicznych i wyposażenia statków żeglugi śródlądowej
oraz upoważniania podmiotów do wykonywania przeglądów
technicznych statków, Dz.U. Nr 216, poz. 1423). Sytuacja obecna
powoduje dowolną interpretację, w zakresie technicznych wymogów,
budowy, pływalności, materiału, etc. np. w odniesieniu do deski
ratowniczej, pasa ratowniczego, bojki SP – można je w zasadzie
wykonać „domowym sposobem” i uznać, że spełniają wymagania
(gdyż nie są określone żadne).
9) Podobnie rzecz ma się np. ze standaryzowanymi dokumentami pracy
ratowników wodnych. Brakuje formularzy (wypełnianych przez
strażaków czy ratowników medycznych) w obrębie udzielanej
kwalifikowanej pierwszej pomocy. Te, których „używają” wspomniane
służby stanowią załączniki do odpowiednich rozporządzeń. Nie ma
więc mowy o „złych” drukach. Ratownictwo wodne jako część systemu
– nie posiada takiego formularza, zatem każdy podmiot może
opracować swoją wersję, mogą być popełniane błędy, może być różna
interpretacja etc. Należy dookreślić tę kwestię w formie załącznika do
rozporządzenia w sprawie szkoleń w ratownictwie wodnym lub
rozporządzenia w sprawie wyposażenia wyznaczonych obszarów
wodnych.
10) Podniesiona
została
kwestia
wymagań
szkoleniowych
i
egzaminacyjnych, w czasie których ratownicy są obecnie
przygotowywani do pracy na wszystkich rodzajach akwenów. Grupy
pracujące nad morzem uznają, że zarówno zawartość merytoryczna
szkolenia jak też (przede wszystkim) wymagania egzaminacyjne są
dalekie od realiów panujących na kąpieliskach nadmorskich.
Postulują, za naszym pośrednictwem, aby ratownik wodny poza
umiejętnościami stricte pływackimi, musiał wykonać inne próby, np.
bieg na dystansie 400 metrów – w określonym czasie oraz
podciąganie na drążku – 5 powtórzeń. Taki test ogólnej sprawności
fizycznej ma być, ich zdaniem, gwarantem znacznie większej
przydatności, w warunkach pracy na plażach nadmorskich (częsta
konieczność dobiegnięcia do miejsca zdarzenia, wypychanie łodzi z
plaży itp.).
Prosimy także o zamieszczenie na stronie MSW informacji o podmiotach
uprawnionych do wykonywania ratownictwa wodnego, które dotychczas otrzymały
takową zgodę (wraz z numerem i dniem jej nadania), gdyż osoby poszukujące
potwierdzenia naszych uprawnień – nie odnajdując takiego zapisu na witrynie mają
wątpliwości w tej materii.
W imieniu obecnych na Zebraniu, reprezentujących:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
RWR w Kaliszu
RWA w Sosnowcu
RW Sława w Sławie
Rejonowe WOPR w Kaliszu
Grupę Operacyjną WOPR we Wrocławiu
WOPR w Warszawie
Jeleniogórskie WOPR
Sudeckie WOPR