8—15.12.2013 Książka Programowa (Programme Book) 6. Międzynarodowy Festiwal Teatralny Boska Komedia

Transkrypt

6. Międzynarodowy Festiwal Teatralny Boska Komedia
8—15.12.2013
Książka Programowa
(Programme Book)
6th Divine Comedy International Theatre Festival
Intro — Bartosz Szydłowski _______________________________ 3
Intro — Bogdan Zdrojewski ______________________ 5
Intro — Jacek Majchrowski ___________________________________ 6
Intro — Izabela Helbin ___________________ 7
Kalendarium wydarzeń (Calendar of Events) ________________ 10
INFERNO: Polski Konkurs (Polish Competition) ________________ 18
INFERNO: Międzynarodowe Jury (International Jury) _________________ 22
INFERNO: Amatorki (Women as Lovers) __________________ 30
INFERNO: Caryca Katarzyna (Catherine the Great) ________________ 34
INFERNO: Chopin bez fortepianu (Chopin without Piano) _____ 38
INFERNO: Courtney Love ______________________ 42
INFERNO: Diabeł (The Devil) __________________________ 46
INFERNO: Do Damaszku (The Road to Damascus) ________________ 50
INFERNO: Ja, Piotr Rivière... (I, Pierre Rivière...) ______________________ 54
INFERNO: Kabaret Warszawski ______________________ 58
INFERNO: Morrison/Śmiercisyn (Morrison/Sonofdeath) _____ 62
INFERNO: Na Boga! (For God’s Sake!) __________________________ 66
INFERNO: Nietoperz (The Bat) __________________ 70
INFERNO: Podróż zimowa (A Winter Journey) ______________________ 74
Reżyserzy Polskiego Konkursu Inferno
(Polish Contest Inferno Directors) ______________________ 78
PARADISO: Laboratorium Młodych (Young Artists’ Lab) ________ 96
PARADISO: Koło kwintowe (Circle of Fifths) _______ 100
PARADISO: Love & Information __________________________ 104
PARADISO: Niech no tylko zakwitną jabłonie ________________________ 108
PARADISO: Pływalnia (The Swimming Pool) __________________ 112
PURGATORIO: Spektakle i Wydarzenia Towarzyszące
(Additional Performances and Events) _______________________ 116
PURGATORIO: Klub miłośników filmu MISJA (The Mission Fun Club) ____ 120
PURGATORIO: Macabra Dolorosa _________________ 124
PURGATORIO: Piccolo Coro Dell Europa _________________ 128
PURGATORIO: Postrzał (Slipped Disc) _________________________ 132
PURGATORIO: Smutki tropików (Sorrows of the Tropics) ___________ 136
PURGATORIO: Wałbrzych UTOPIA 2039 ___________ 140
PURGATORIO: Zabójca (The Killer) ________________________ 144
Festiwalowe miejsca (Festival Venues) ______ 148
Teatry (Theatres) ______________________________________________ 150
Klasyka Żywa _________________________________________ 160
Organizatorzy (Organizers) ______________________ 162
zósta edycja Teatralnego Festiwalu Boska
Komedia będzie subiektywnym przeglądem najbardziej reprezentatywnych przedstawień nowego polskiego teatru.
Konkurs — INFERNO — to przede
wszystkim wybór najszerzej dyskutowanych spektakli ostatniego sezonu,
które oddają temperaturę twórczą
i aspiracje polskich artystów teatru.
Inferno stanowi rdzeń festiwalu,
a głównym celem sekcji jest pokazanie różnorodności polskiej sceny
teatralnej oraz zapoznanie publiczności z najnowszymi trendami inscenizacyjnymi oraz eksperymentami
podejmowanymi przez reżyserów.
Być może to ostatnie lata, gdy teatr
posiada swobodę komentowania
rzeczywistości, poszukuje trudnych
S
6. Międzynarodowy Festiwal Teatralny
8—15.12.2013
PL
2
EN
he sixth edition of the
Divine Comedy International
Theatre Festival is a subjective review of everything
that’s most representative of new
Polish theatre. The Main Contest,
INFERNO, comprises the most
distinguished and widely discussed
performances from last season,
that showcase the wide range of
talents and artistic aspirations of
Polish directors. Inferno is a core
section of the festival, as its main
purpose is to present the diverse
landscape of Polish theatre life as
well as to familiarize audiences
with the latest trends and areas of
artistic exploration and experimentation undertaken by prominent and
acclaimed directors. Perhaps this
is the last era when the theatre can
T
odpowiedzi lub jest po prostu miejscem kłopotliwych dla nas wszystkich pytań. Być może, obudzimy się
wkrótce w krainie, gdzie jedyną formą
akceptowalną będzie teatr środka,
z pewnością wartościowy i doskonały
warsztatowo, ale bezpieczny i pozbawiony marzeń o transformacji świata
przy pomocy sztuki. A przecież
teatr to również forum niepokojów
i niecierpliwości, barometr stanu
świadomości społecznej i podświadomych społecznych potrzeb. Ja wierzę,
że marzenia napędzają nas wszystkich i jeśli zostaną sformatowane do
wymiaru możliwości ekonomicznych,
jeśli w imię pragmatyki zgodzimy
się na wymazywanie artystycznej
nieodpowiedzialności z ram naszego
społeczeństwa, zacznie umierać
coś więcej niż sam teatr. I dopiero
INTRO
comment on reality, ask hard questions and look for uneasy answers.
Maybe we will wake up one day soon
in a land where only compromised
theatre will be possible and it will
surely be valuable and perfectly
structured, but safe and deprived of
dreams about transforming the world
through art. And theatre is, after all,
a form of anxiety and impatience,
the barometer of social awareness
and unconscious societal needs.
I strongly believe that we are all
powered by dreams, and if they were
limited by economic standards and if
because of pragmatism we agreed to
erase artistic responsibility from our
communities, we would lose something much bigger than the theatre
itself. We would be united in deleting
illusions of possible utopias, without
3
wtedy staniemy się realnym condominium sił, które ze spokojem i czystym
sumieniem wymażą wszelkie
złudzenia o możliwych utopiach.
Spotykamy się w Krakowie, aby nasze
marzenia wzmocnić, spotykamy
się, aby rozmawiać o zagrożeniach,
spotykamy się, aby uczestniczyć
w święcie teatru, jednej z ostatnich
przystani snucia opowieści o ludzkich utopiach.
Bartosz Szydłowski
Dyrektor Artystyczny
Międzynarodowego Festiwalu
Teatralnego Boska Komedia
iędzynarodowy Festiwal
Teatralny „Boska Komedia”
jest od kilku lat jednym
z najważniejszych polskich
festiwali teatralnych. Organizatorzy
potrafili nadać mu formę precyzyjnego mechanizmu, który zapewnia
uczestnikom i publiczności wiele artystycznych emocji, służąc zarazem
promocji polskiej kultury na świecie.
Goście i jurorzy przybywają do
Krakowa z różnych stron świata, by
smakować polski teatr i przyznawać
prestiżowe statuetki „Boskiego Komedianta”. W ramach trzech nurtów
prezentowane są przedstawienia
konkursowe, powstałe na rodzimych scenach, prapremiery spektakli
koprodukowanych przez Festiwal
oraz Teatr Łaźnia Nowa, a także
najświeższe produkcje młodego
M
PL
PL
EN
EN
pokolenia. W efekcie ten ze wszech
miar międzynarodowy festiwal
koncentruje się na teatrze polskim,
stawiając go na należnym miejscu,
przyciągającym uwagę teatromanów
z kraju i zza granicy.
Jestem przekonany, że Publiczności tego znakomitego Festiwalu nie
wypada rekomendować konkretnych
wydarzeń, gdyż wszystkie zasługują
na uwagę. Pozostaje mi więc życzyć
Państwu, aby zstąpienie w „ciemny
las” teatru prezentowanego podczas
szóstej edycji „Boskiej Komedii” przyniosło jak najwięcej artystycznych
niespodzianek, emocji i olśnień.
Bogdan Zdrojewski
Minister Kultury i Dziedzictwa
Narodowego
4
5
nternational Theatre Festival
Divine Comedy over the last
couple of years has become
one of the most important
theatre festivals in Poland. The organizers managed to shape it in a way it
gives the participants and the audiences numerous artistic emotions while
at the same time it helps to promote
Polish culture abroad.
The guests and jurors come to
Krakow from all over the world to
enjoy Polish theatre and give prestigious statuettes of the “Divine Comedian”. The festival is comprised of
three main parts – one of them presents Contest shows that premiered
over the last season, the other offers
world premieres of the shows coproduced by the festival and Laźnia
Nowa Theatre and the last one showcases skills and talents of the young
generation of artists. As a consequ-
I
blinking an eye. We meet in Krakow
to strengthen our dreams, to discuss
dangers and potential threats, and
we meet to participate in the process
of celebrating theatre, one of the last
havens of telling stories of humanity’s greatest utopias.
Bartosz Szydłowski
Artistic Director of Divine Comedy
International Theatre Festival
ence, this truly international festival concentrates on Polish theatre,
putting it in the right place so that it
could attract the attention of theatregoers from Poland and abroad.
I truly believe that it is unnecessary to recommend particular events
to the audience of this outstanding
festival as they are all worth seeing.
All I want to wish then is for you,
Ladies and Gentleman, to enjoy walking into the “dark woods” of the theatre presented at the sixth edition of
Divine Comedy and I hope it will bring
you lots of artistic surprise, emotions
and revelations.
Bogdan Zdrojewski
The Minister of Culture
and National Heritage
iędzynarodowy Festiwal
Teatralny Boska Komedia ofiarowuje nam kolejną, niepowtarzaną okazję
obejrzenia rekomendowanych przez
krytyków, ale też najszerzej dyskutowanych spektakli teatralnych z całej Polski.
Już po raz szósty z rzędu twórcy
najlepszych inscenizacji spotkają się
w festiwalowym „piekle”, aby rywalizować o tytuł Komedianta Roku. Będziemy mogli przyjrzeć się najnowszym dokonaniom mistrzów i sukcesom utalentowanych debiutantów,
uczestniczyć w spotkaniach z krytykami i wybitnymi twórcami teatru.
Cieszę się, że i tym razem zaproszenie do Krakowa przyjęło tak wielu znamienitych gości z Polski, Europy i świata, że Boska Komedia jak
M
zawsze liczyć może na współpracę
międzynarodowego jury.
Serdecznie gratuluję wszystkim
twórcom tego wspaniałego teatralnego święta.
Życzę Państwu niezapomnianych
wrażeń i emocji.
Jacek Majchrowski
Prezydent Miasta
Krakowa
a mapie wydarzeń kulturalnych organizowanych w Krakowie, Boska
Komedia zajmuje szczególną pozycję. To pierwsza od
dłuższego czasu tak duża impreza
teatralna, jaka regularnie co rok
pojawia się w Krakowie. A nigdzie
indziej tak jak w tym mieście teatr
nie koncentruje na sobie uwagi
publiczności, krytyków i znawców.
Sztuka teatru — ta wysoka
i ta lżejsza — zawsze znajduje
w Krakowie przychylność i zrozumienie. I pewnie dlatego idea festiwalu prezentującego to, co na
polskiej scenie najbardziej wyjątkowe, wymykające się szablonom
i kwestionujące prawdy uznawane dotąd za objawione, padła na
wyjątkowo podatny grunt.
N
PL
PL
EN
EN
Nawet te założenia nie stanowią
jednak gwarancji spełnienia
artystycznego celu — bo w świecie
wydarzeń kulturalnych zdarza
się, że równie ambitnie zakrojone
przedsięwzięcia kończą się
sukcesem głównie towarzyskim.
Trudno jednak o lepszy niż Boska
Komedia przykład festiwalu, który by
tak bezceremonialnie i natychmiast
zawładnął sercami swoich odbiorców.
Szaleństwo z biletami, których w dniu
rozpoczęcia imprezy dostać już nie
sposób, żywo reagująca publiczność,
długo w noc po spektaklu trwające
dyskusje — te zorganizowane i te
spontaniczne... To chyba najlepszy
dowód na to, że coś nas — odbiorców
ery talent shows i politycznych
sitcomów — potrafi poruszyć
rzeczywiście.
6
7
he Divine Comedy
International Theatre
Festival once again offers
us a chance to see plays
from all over Poland: works not only
highly-recommended by critics, but
also widely discussed and admired by
audiences.
For the sixth year running, the
directors of the best performances
will face off in the festival’s “hell”
and compete for the title of the
Divine Comedian of the Year. We will
have an opportunity to see works
by established masters as well as
brand-new voices, and to participate
in meetings with critics and
distinguished artists.
I am personally pleased that so
many acclaimed guests from Poland,
Europe and all over the world have
he Divine Comedy
International Theatre
Festival has a special place
on the cultural map of
Krakow. It’s the first theatre festival
of this importance and scale to take
place annually in the city. Nowhere
else does theatre attract so much
attention from audiences, critics
and theatre-goers. The art of theatre
– both in its artistic dimension and
in its more entertaining one — has
always found an audience in Krakow.
And that’s probably why the idea of a
festival that presents us with what’s
most special about the Polish stage
— the kind of unconventional work
that questions so-called “truth” —
flourishes and prospers in this city.
But these ideas alone don’t
guarantee a fulfillment of artistic
T
T
accepted the invitation to come to
Krakow and that Divine Comedy, as
always, can count on the expertise
of an international jury.
I would like to congratulate the
creators of this fantastic celebration
of theatre.
I wish you, Ladies and Gentlemen,
many unforgettable moments,
emotions and insights.
Jacek Majchrowski
Mayor of the City
of Krakow
purpose: often in the art world
certain events result only in social
success. Divine Comedy, however,
quickly won the hearts of audiences.
The madness of getting tickets to
the shows, which sell out before the
festival starts; vivid reactions from
audiences; long discussions after the
shows — the organized ones and the
more spontaneous ones… This is the
best proof that we, the consumers of
the talent show and sitcom era, can
still be moved.
The Divine Comedy Festival
engages audiences in direct
interactions: it stimulates their
emotions; it presents its worldviews.
Watching different events at the
festival, we enter a variety of worlds,
going into Dantesque fascinations
and circles of initiation that attract
Boska Komedia bezpośrednio
wchodzi w interakcję z odbiorcą,
stymuluje jego emocje, przekonuje do
swoich racji. Wchodząc w wydarzenia
Boskiej Komedii, wchodzimy w inny
świat, w kolejne Dantejskie fascynacje i stopnie wtajemniczenia, przyciągające zarazem i budzące dreszcz:
czyż może być większy magnes dla
ludzkiego umysłu niż zobaczyć piekło
— i móc je opuścić?
W moim odczuciu odbiorcami Boskiej Komedii są także sami twórcy:
w poczuciu, że nic tu nie muszą udowadniać — bo przecież zapraszamy
najlepszych — mogą skoncentrować
się na relacji z publicznością i z samą
festiwalową formułą, która dla nich
również stanowi emocjonalne wyzwanie, ale i źródło intelektualnej refleksji. Stwierdzenie, że na czas Boskiej
Komedii Kraków zamienia się w jeden wielki teatralny obiekt, widownię i scenę zarazem, byłoby banalne
— gdyby nie było prawdziwe.
Czerpię wielką przyjemność z faktu,
że do realizacji tego projektu od samego początku w znaczącym stopniu
przyczyniło się Krakowskie Biuro Festiwalowe. Wierzę, że również w tym
roku Boska Komedia będzie dla nas
wszystkich okazją do wielu zaskoczeń, odkryć i spotkań.
Izabela Helbin
Dyrektor Krakowskiego
Biura Festiwalowego
adamgolecdotcom
PL
8
EN
and thrill at the same time. Is there
a better magnet for the human mind
than to see hell and be able to leave
it behind?
In my opinion, the audience
of Divine Comedy is also comprised
of the artists themselves; they
can feel confident that they don’t
have to prove their worth since
we only invite the best. They can
concentrate on their relationship
with their audience, embodying the
festival formula, which is not only
to issue an emotional challenge
but also to serve as a source of
intellectual reflection. To say that
during the Divine Comedy Festival
Krakow turns into one big theatre
complex, becoming both stage and
auditorium, would be a cliché — if it
weren’t true.
I take great pleasure in the
fact that Krakow Festival Office
has played an important role from
the very beginning in the process
of organizing this festival. I strongly
believe that this year’s Divine Comedy
will, as usual, provide us with an
opportunity for plenty of surprising
encounters and discoveries.
Izabela Helbin
Director of the Krakow
Festival Office
18:00
230’
INF.
NDZ.
19:00
90’
PURG.
10
8.12
Ja, Piotr Rivière, skorom
już zaszlachtował...
(I, Pierre Rivière, Having
Slaughtered...) / reż. (dir.)
Agata Duda-Gracz / Teatr
Muzyczny Capitol 2012
(The Musical Theatre Capitol
2012)
TVP Kraków
Studio S-3 w Łęgu,
ul. Nowohucka 44
(TVP Kraków
Studio S-3 Łęg, 44
Nowohucka St.)
Smutki tropików (Sorrows
of the Tropics) / premiera!
(premiere!) / reż. (dir.) Paweł
Świątek / Festiwal Boska
Komedia, Teatr Łaźnia Nowa 2013
(Divine Comedy Festival, Łaźnia
Nowa Theatre 2013)
Teatr Łaźnia Nowa —
Mała Scena,
Os. Szkolne 25
(Łaźnia Nowa Theatre
— Small Stage,
Os. Szkolne 25)
17:00
180’
17:30
80’
19:30
230’
Calendar
of events
PURG.
90’
SUN.
INF.
15:00
INF.
12:00
PURG.
PON.
INF.
Kalendarium
wydarzeń
9.12
MON.
Inauguracja festiwalu oraz
prezentacja Konkursu „Klasyka
Żywa” (Inauguration of the festival
and the presentation of the „Live
Classics” contest)
Centrum Festiwalowe
— Bunkier Sztuki,
Pl. Szczepański 3a
(Festival Centre
— Bunkier Sztuki,
Pl. Szczepański 3a)
Smutki tropików (Sorrows
of the Tropics) / premiera!
(premiere!) / reż. (dir.) Paweł
Świątek / Festiwal Boska
Komedia, Teatr Łaźnia Nowa 2013
(Divine Comedy Festival, Łaźnia
Nowa Theatre 2013)
Mała Scena,
Os. Szkolne 25
— Small Stage,
Os. Szkolne 25)
Podróż zimowa (A Winter
Journey) / reż. (dir.) Maja
Kleczewska / Teatr Polski
Bydgoszcz, Teatr Powszechny
w Łodzi 2013 (Teatr Polski
in Bydgoszcz, Teatr Powszechny
in Łódź 2013)
Teatr Łaźnia Nowa
— Duża Scena,
Os. Szkolne 25 (Łaźnia
Nowa Theatre — Main
Stage, Os. Szkolne 25)
Chopin bez fortepianu
(Chopin Without Piano) / reż.
(dir.) Michał Zadara / CENTRALA
i Agencja Artystyczna GAP 2013
(CENTRALA, GAP Artistic Agency
2013)
TVP Krakow —
Krzemionki, Studio
S-2, ul. Krzemionki 30
(TVP Krakow Studio
S-2 — Krzemionki,
30 Krzemionki St.)
Ja, Piotr Rivière, skorom
już zaszlachtował...
(I, Pierre Rivière, Having
Slaughtered...) / reż. (dir.)
Agata Duda-Gracz / Teatr
Muzyczny Capitol 2012
(The Musical Theatre Capitol
2012)
TVP Kraków
ul. Nowohucka 44
(TVP Kraków
Studio S-3 Łęg,
44 Nowohucka St.)
11
16:00
90’
17:00
135’
20:00
180’
PAR.
PAR.
180’
INF.
16:00
INF.
12
Inauguracja PARADISO
(PARADISO Inauguration)
Teatr PWST
— Scena 210,
ul. Straszewskiego 22
(PWST Theatre
— 210 Stage, 22
Straszewskiego St.)
Pływalnia (THE SWIMMING
POOL) / reż. (dir.) Krystian Lupa
/ Państwowa Wyższa Szkoła
Teatralna im. L. Solskiego
w Krakowie 2013 (The Ludwik
Solski State Drama School
in Krakow 2013)
Teatr PWST
— Scena 210,
(PWST Theatre
— 210 Stage, 22
Straszewskiego St.)
Nietoperz (The Bat) / reż. (dir.)
Kornél Mundruczó / TR Warszawa
2012 (TR Warszawa 2012)
Narodowy Stary Teatr
— Scena #Helena,
ul. Jagiellońska 1
(National Stary
Theatre —
#Helena Stage,
1 Jagiellońska St.)
Podróż zimowa (A Winter
Journey) / reż. (dir.) Maja
Kleczewska / Teatr Polski
Bydgoszcz, Teatr Powszechny
w Łodzi 2013 (Teatr Polski
in Bydgoszcz, Teatr Powszechny
in Łódź 2013)
Teatr Łaźnia Nowa
— Duża Scena,
Os. Szkolne 25 (Łaźnia
Nowa Theatre — Main
Stage, Os. Szkolne 25)
18:30
80’
20:30
90’
21:00
90’
INF.
18:00
90’
15:00
11.12
WED.
Postrzał (Slipped Disc) /
reż. (dir.) Dariusz Starczewski /
Sztuka na wynos 2013 (art to go
2013)
sztuka na wynos
— Scena Pokój,
ul. Starowiślna 55/6
(Flat Stage
by art to go,
55/6 Starowiślna St.)
Morrison/Śmiercisyn
(Morrison/SONOFDEATH) / reż.
(dir.) Paweł Passini / Opolski Teatr
Lalki i Aktora im. Alojzego Smolki
2013 (Opole Puppet and Actor
Theatre 2013)
Teatr Łaźnia Nowa
— Mała Scena,
Os. Szkolne 25
— Small Stage,
Os. Szkolne 25)
Zabójca (The Killer) / reż. (dir.)
Jarosław Tumidajski / Teatr
Ludowy w Krakowie 2013 (Ludowy
Theatre in Krakow 2013)
Teatr Ludowy — Scena
Pod Ratuszem, Rynek
Główny 1 (Ludowy
Theatre — Pod
Ratuszem Stage,
1 Main Sq.)
Caryca Katarzyna (Catherine
the Great) / reż. (dir.) Wiktor
Rubin / Teatr im. St. Żeromskiego
w Kielcach 2013 (Żeromskiego
Theatre in Kielce)
— Scena #Kolonia,
ul. Starowiślna 21
(National Stary
Theatre — Stage
#Kolonia,
21 Starowiślna St.)
Macabra Dolorosa / reż. (dir.)
Paweł Szarek / Teatr Nowy
Kraków 2013 (Teatr Nowy
in Krakow 2013)
Teatr Nowy,
ul. Gazowa 21
(Teatr Nowy, 21
Gazowa St.)
TUE.
PURG.
10.12
ŚR.
INF.
wt.
— Scena #Helena,
ul. Jagiellońska 1
(National Stary
Theatre —
#Helena Stage,
PURG.
Nietoperz (The Bat) / reż. (dir.)
Kornél Mundruczó / TR Warszawa
2012 (TR Warszawa 2012)
PURG.
135’
INF.
21:00
13
90’
20:15
195’
INF.
14
Teatr Łaźnia Nowa
— Mała Scena,
Os. Szkolne 25
— Small Stage,
Os. Szkolne 25)
Diabeł (THE DEVIL) / reż.
(dir.) Radek Rychcik / Teatr
Współczesny w Szczecinie 2013
(Współczesny Theatre in Szczecin
2013)
— Scena #Helena,
ul. Jagiellońska 1
(National Stary
Theatre —
#Helena Stage,
Amatorki (WOMEN AS
LOVERS) / reż. (dir.) Ewelina
Marciniak / Teatr Wybrzeże 2012
(Wybrzeże Theatre in Gdańsk
2012)
Teatr Łaźnia Nowa
— Mała Scena,
Os. Szkolne 25
— Small Stage,
Os. Szkolne 25)
Na Boga! (FOR GOD’S
SAKE!) / reż. (dir.) Marcin Liber /
Teatr Dramatyczny im. Józefa
Szaniawskiego w Wałbrzychu
2013 (Szaniawski Drama Theatre
in Walbrzych 2013)
— Scena #Kolonia,
ul. Starowiślna 21
(National Stary
Theatre —
#Kolonia Stage,
21 Starowiślna St.)
17:00
130’
17:30
105’
20:00
220’
20:00
100’
20:00
90’
PAR.
Amatorki (WOMEN AS
LOVERS) / reż. (dir.) Ewelina
Marciniak / Teatr Wybrzeże 2012
(Wybrzeże Theatre in Gdańsk
2012 )
INF.
PT.
INF.
19:00
THU.
PAR.
100’
12.12
PURG.
18:15
INF.
90’
INF.
16:00
INF.
CZW.
13.12
FRI.
Do Damaszku (THE ROAD TO
DAMASCUS) / reż. (dir.) Jan Klata
/ Narodowy Stary Teatr 2013
(National Stary Theatre 2013)
— Scena #Helena,
ul. Jagiellońska 1
(National Stary
Theatre —
#Helena Stage,
Koło kwintowe (THE CIRCLE
OF FIFTHS) / reż. (dir.) Aleksandra
Popławska / Państwowa Wyższa
Szkoła Teatralna im. L. Solskiego
in Krakow 2013)
Teatr PWST
— Scena 210,
(PWST Theatre
— 210 Stage, 22
Straszewskiego St.)
Courtney Love / reż. (dir.)
Monika Strzępka / Teatr Polski
we Wrocławiu 2012 (Polish
Theatre in Wrocław 2012)
Teatr Łaźnia Nowa
— Duża Scena,
Os. Szkolne 25
(Łaźnia Nowa
Theatre — Main Stage,
Os. Szkolne 25)
Niech no tylko zakwitną
jabłonie / reż. (dir.) Wojciech
Kościelniak / Państwowa Wyższa
in Krakow 2013)
Teatr PWST
— Scena 210,
(PWST Theatre
— 210 Stage, 22
Straszewskiego St.)
2013)
sztuka na wynos
— Scena Pokój,
(Flat Stage
by art to go,
15
75’
17:00
300’
90’
21:00
PURG.
19:30
PURG.
16
SAT.
NDZ.
Koło kwintowe (THE CIRCLE
OF FIFTHS) / reż. (dir.) Aleksandra
Popławska / Państwowa Wyższa
in Krakow 2013)
Teatr PWST
— Scena 210,
(PWST Theatre
— 210 Stage, 22
Straszewskiego St.)
14:00
PICCOLO CORO DELL EUROPA /
reż. (dir.) Iga Gańczarczyk / Teatr
Łaźnia Nowa 2013 (Łaźnia Nowa
Theatre 2013)
Teatr Łaźnia Nowa
— Mała Scena,
os. Szkolne 25
— Small Stage,
os. Szkolne 25)
17:00
Kabaret warszawski / reż.
(dir.) Krzysztof Warlikowski /
Nowy Teatr 2013
TVP Kraków
ul. Nowohucka 44
(TVP Kraków
Studio S-3 Łęg,
44 Nowohucka St.)
2013)
sztuka na wynos
— Scena Pokój,
(Flat Stage
by art to go,
RAUT DANTEGO (DANTE’S
PARTY) / Ogłoszenie wyników
Jury Inferno i wręczenie
Krakowskich Nagród Teatralnych
(the announcement of INFERNO
winners and Krakow Theatre
Awards ceremony)
Cafe Bunkier, Plac
Szczepański 3a
(Cafe Bunkier, 3a
Szczepański Sq.)
120’
300’
PAR.
14.12
INF.
15:00
PURG.
105’
INF.
14:30
PAR.
SOB.
15.12
SUN.
Love & Information / reż. (dir.)
Monika Strzępka / Państwowa
Wyższa Szkoła Teatralna
im. L. Solskiego w Krakowie —
Filia we Wrocławiu 2013 (The
Ludwik Solski State Drama
School, Wrocław Branch 2013)
Teatr PWST — Scena
Wyspiańskiego,
(PWST Theatre —
Wyspiańskiego Stage,
2 Straszewskiego St.)
Kabaret warszawski / reż.
(dir.) Krzysztof Warlikowski /
Nowy Teatr 2013
TVP Kraków
ul. Nowohucka 44
(TVP Kraków
Studio S-3 Łęg,
44 Nowohucka St.)
17
INFERNO
Polski Konkurs
Polish Competition
INFERNO czyli Konkurs Polski, na
który składa się dwanaście starannie
wyselekcjonowanych przedstawień,
jakie swoją premierę miały w sezonie
2012/2013. Jest to wybór najszerzej
dyskutowanych spektakli ostatniego
sezonu, które oddają temperaturę
twórczą i aspirację polskich
artystów teatru. Głównym celem
zestawienia jest wyeksponowanie
różnorodności polskiej sceny
teatralnej oraz zapoznanie
publiczności z najnowszymi trendami
inscenizacyjnymi i eksperymentami
podejmowanymi przez reżyserów.
Laureaci zostaną wyłonieni przez
międzynarodowe jury, a główna
nagroda, Boskiego Komedianta,
w wysokości 50 tys. złotych,
ufundowana przez prezydenta
Jacka Majchrowskiego, zasili budżet
ośrodka będącego producentem
zwycięskiego spektaklu.
Po prezentacji przedstawień
zapraszamy na spotkania
z reżyserami i zespołami
artystycznymi, prowadzone przez
znanych krytyków teatralnych,
m.in. Łukasza Drewniaka, Joannę
Derkaczew i Łukasza Maciejewskiego. Szczegółowy plan spotkań
na stronie internetowej festiwalu.
PL
20
EN
INFERNO, or the Polish Competition, is comprised of twelve carefully
selected performances that had their
premieres in season 2012/2013. It’s
a core section of the festival, as its
main purpose is to showcase the
diverse landscape of Polish theater
life and the latest trends and areas
of artistic exploration and experimentation undertaken by prominent and
acclaimed directors. Winners will be
chosen by the international jury, and
The Divine Comedian, the main prize
in the sum of 50,000 PLN established
by the President of the City of Krakow
Jacek Majchrowski, will be awarded
to the theatre that produced the
winning show.
After the shows we kindly invite
you to participate in the discussions,
led by well-known critics: Łukasz
Drewniak, Joanna Derkaczew
and Łukasz Maciejewski with the
directors and artistic teams of the
INFERNO performances. For more
info go to festival website.
8.12 NDZ. (SUN.)
12.12 CZW. (THU.)
18:00 — Ja, Piotr Rivière, skorom
już zaszlachtował… (I, PIERRE
RIVIERE...) / reż. (dir.) Agata
Duda-Gracz
16:00 — Amatorki (WOMEN
AS LOVERS) / reż. (dir.) Ewelina
Marciniak
9.12
PON. (MON.)
17:00 — Podróż zimowa
(WINTER JOURNEY) / reż. (dir.) Maja
Kleczewska
17:30 — Chopin bez fortepianu
(Chopin without Piano) /
reż. (dir.) Michał Zadara
19:30 — Ja, Piotr Rivière, skorom
już zaszlachtował… (I, PIERRE
RIVIERE...) / reż. (dir.) Agata
Duda-Gracz
21:00 — Nietoperz (The Bat) /
reż. (dir.) Kornél Mundruczó
10.12 WT. (TUE.)
17:00 — Nietoperz (THE BAT) —
reż. (dir.) Kornél Mundruczó
17:00 — Podróż zimowa
(WINTER JOURNEY) / reż. (dir.) Maja
Kleczewska
18:15 — Diabeł (DEVIL) /
reż. (dir.) Radek Rychcik
19:00 — Amatorki (WOMEN AS
LOVERS) / reż. (dir.) Ewelina Marciniak
20:15 — Na Boga! (FOR GOD’S
SAKE!) / reż. (dir.) Marcin Liber
13.12 PT. (FRI.)
17:00 — Do Damaszku (THE ROAD
TO DAMASCUS) / reż. (dir.) Jan Klata
20:00 — Courtney Love /
reż. (dir.) Monika Strzępka
14.12 SOB. (SAT.)
17:00 — Kabaret warszawski /
reż. (dir.) Krzysztof Warlikowski
15.12 NDZ. (SUN.)
17:00 — Kabaret warszawski /
reż. (dir.) Krzysztof Warlikowski
11.12 ŚR. (WED.)
18:00 — Morrison/Śmiercisyn
(Morrison/Sonofdeath) /
reż. (dir.) Paweł Passini
20:30 — Caryca Katarzyna
(Catherine the Great) /
reż. (dir.) Wiktor Rubin
INFERNO
21
Ju
ry
Międzynarodowe
Jury Konkursu
Polskiego
David Dower
Reżyser, Dyrektor Artystyczny
ArtsEmerson w Bostonie, odpowiedzialny za prezentację zespołów zagranicznych i repertuar. Od października 2006 roku do kwietnia 2012 pracował w Arena Stage w Waszyngtonie jako kierownik zespołu zajmującego się linią artystyczną tej instytucji. Dower ze swoimi współpracownikami planował repertuar na kolejne sezony, prowadził castingi oraz
zamawiał teksty u dramatopisarzy.
Dzięki grantowi z W. Mellon Foundation, w 2006 roku przeprowadził ankietę wśród praktyków teatru, dotyczącą nowej dramaturgii. Opracowane wyniki posłużyły do przygotowania raportu, który opublikował pod tytułem The Gates of Oportunity na stronie www.mellon.org, oraz stworzenia,
razem z Polly Carl, reżyserką teatralną, American Voices New Play Institute. David Dower jest także autorem
podcastu The David Dower Friday Phone Call, w którym podczas telefonicznych wywiadów z uczestnikami życia
teatralnego omawia bieżące wydarzenia oraz perspektywy rozwoju teatru
w USA. Oprócz działalności za kulisami teatru, Dower reżyseruje spektakle
w teatrach Nowego Jorku, Waszyngtonu, Bostonu oraz innych miastach
Wschodniego Wybrzeża.
PL
23
EN
David Dower
International Jury
of Polish Contest
A ___________________________________ Z
David Dower is the Director of Artistic
Programs for ArtsEmerson: The World
On Stage in Boston, Massachusetts,
leading the season planning process
that results in 15 – 18 international
projects each year in four venues in
Boston’s historic Theater District on
the campus of Emerson College. He
also serves a founding advisor to the
HowlRound Center for the Theater
Commons, also housed at Emerson.
Prior to joining ArtsEmerson, he was
the Associate Artistic Director at
Arena Stage, where he led the Artistic
Development team and created the
American Voices New Play Institute.
He is also a founding member of the
National Theater Project jury, supporting the touring of new theater in the
US and internationally. David also
designed and directed the NEA New
Play Development Program, which
was housed at Arena and managed
by the Institute during its first three
years. A documentary film on this
work, by Emmy–winning filmmaker
Robert Levi, has been made for PBS,
due for release in December, 2013.
Prior to joining Arena in 2006, he
was the founding Artistic Director
of The Z Space and a founder of its
predecessor, The Z Collective, both
in San Francisco. He has directed
over 25 new works of theater performed in resident theaters around
the US and on tour. You can follow
David on HowlRound.com, where his
a contributing editor, and on Twitter
(@ddower).
INFERNO
Matthias Frense
Matthias Frense jest głównym dramaturgiem w niemieckim Ringlokschuppen w Mülheim. Studiował
na Wydziale Dramatycznym Uniwersytetu Hall w Anglii oraz reżyserię
teatralną na hamburskim Uniwersytecie oraz Akademii Muzycznej
i Sztuk Performatywnych. Pracował
jako asystent reżysera w teatrze
Thalia w Hamburgu przy produkcjach
George’a Tabori, Roberta Wilsona,
Dimitera Gotscheffa i Jürgena
Flimma. Był zatrudniony w charakterze szefa produkcji Cirque de
Soleil w Monachium i Ruhrtriennale
w Essen. Przygotował rozliczne interdyscyplinarne projekty teatralne
i performatywne we frankfurckim
TAT, nadzorowane przez Williama
Forsythe’a. Od 2006 roku jest kuratorem programu teatralnego
w Ringlokschuppen, w Mülheim,
nowego centrum sztuk performatywnych w rejonie Zagłębia Ruhry.
Rainer Hofmann
Rainer Hofmann jest Artystycznym
i Naczelnym Dyrektorem Festiwalu
Sztuk Performatywnych SPRING
w Utrechcie, który powstał jako
połączenie Springdance i Werf
a/d Festival. Wcześniej był Dyrektorem Artystycznym Huis en Festival
a/d Werf. W 2008 był kuratorem
7. Festiwalu Politik im Freien Theatre
(„polityki w niezależnym teatrze“)
PL
PL
EN
EN
w Kolonii, w 2010 roku był szefem
działu produkcji Festival Theatre
der Welt w Essen i Mülheim/Ruhr.
Piastował rozmaite funkcje, pracując
dla teatrów miejskich oraz festiwali
i firm producenckich. Publikował
artykuły w takich czasopismach
jak Theatre der Zeit oraz Stadtrevue
Köln i pracował jako moderator oraz
członek komitetów i jury.
24
25
Matthias Frense
Matthias Frense is head dramaturg
at Ringlokschuppen Mülheim,
Germany. He studied Drama at Hull
University, England, and Theatre
Directing at Hamburg University /
Academy of Music and Performing
Arts. As an assistant director
at Thalia Theater Hamburg he
worked with George Tabori, Robert
Wilson, Dimiter Gotscheff and
Jürgen Flimm. He was employed
Rainer Hofmann
as a production manager by Cirque
du Soleil in Munich as well as
Ruhrtriennale in Essen. Under the
direction of William Forsythe he
produced a large scale of theatre
and interdisciplinary art projects
at TAT Frankfurt. Since 2006 he
is curating the theatre program
of Ringlokschuppen Mülheim, an
aspiring centre for the performing
arts in the Ruhr area.
INFERNO
Rainer Hofmann is artistic and
general director of SPRING
Performing Arts Festival Utrecht,
the merger of Springdance and
Festival a/d Werf. Before he was
artistic director of Huis en Festival
a/d Werf. In 2008 he curated the
7. Festival Politik im Freien Theater
(„politics in off theatre“) in Cologne,
in 2010 he was head of production
at Festival Theater der Welt in
Essen and Mülheim/Ruhr. Earlier he
worked in different functions for city
theatres as well as for production
houses and festivals. He published
articles in magazines like Theater der
Zeit or Stadtrevue Köln and worked
as moderator and in juries and
committees.
INFERNO
Bia Junqueira
Bia Junqueira jest interdyscyplinarną
artystką, reżyserem i kuratorem. Jej
zainteresowania obejmują miejsca
styczne pomiędzy językami oraz
środkami teatralnymi i owocują
zaznajomieniem brazylijskiej
publiczności z nowymi trendami
i narzędziami współczesnej
performatyki. Jest jedną z założycieli
grupy artystycznej, która organizowała
i sprawowała kuratorską opiekę nad
Międzynarodowym Festiwalem Sztuki
w Rio de Janeiro i TEMPO_FESTIVAL.
Junqueira pracuje jako kurator
i dyrektor artystyczny od 1996 roku,
współpracując z festiwalami czy
organizując specjalne artystyczne
wydarzenia oraz wystawy. Jest
członkiem Jury Przyznającego Shell
Prize, najważniejszą teatralną nagrodę
w Brazylii. Brała udział w Forum
Światowej Kultury jako współautorka
książki Rio 40 Graus. Prowadzi zajęcia
poświęcone sztuce i jej reżyserowaniu
w Fundacji Getulio Vargas. Junqueira
pracowała w latach 1987 – 1989
w paryskiej operze i miała okazję
współpracować z tak uznanymi
europejskimi reżyserami jak: Patrice
Chéreau, Jorge Lavelli, Bernard Sobel,
Yannis Kokkos.
Shen Lin
Shen Lin jest profesorem i szefem
Instytutu Badawczego w Centralnej
Akademii Dramatu w Pekinie. Jest
również redaktorem naczelnym The
Drama Journal, jednego z najważniejszych teatralnych magazynów
w Chinach. Ukończył studia magisterskie i obronił doktorat w Instytucie Szekspirowskim Uniwersytetu Birmingham, w Anglii. Następnie odbył po-doktorski staż w Folger
PL
PL
EN
EN
Shakespeare Library w Waszyngtonie. Został nagrodzony jako „Wybitny
młody profesor pekińskiego uniwersytetu” oraz otrzymał specjalne stypendium państwowe za wkład w rozwój
sztuki, a także nagrodę Ministerstwa
Edukacji dla „najlepszych naukowców nowego tysiąclecia” oraz za
swoje prace teoretyczne i krytyczne
nagrodę „All China Drama Award”.
Publikuje zarówno po angielsku, jak
i chińsku artykuły na temat interkulturowego teatru, dramatu i przekładu,
Szekspira oraz współczesnego chińskiego teatru oraz tłumaczy zachodnie sztuki i libretta operowe. Prowadził gościnne wykłady na rozlicznych
uniwersytetach w Europie i Ameryce
Północnej, aktualnie związany z Freie
Universität w Berlinie oraz Verflechtungen von Theater Kulturen i Institut für
Theaterwissenschaft.
26
27
Bia Junqueira
Bia Junqueira is an interdisciplinary
artist, curator, art director. Her path
and interest for the intersection,
association of languages and for
providing the Brazilian audience with
new references placed her as one of
the founders of the group that has
developed, realized, directed and
curated the riocenacontemporanea
- International Festival of Arts
of Rio de Janeiro and now the
TEMPO_FESTIVAL das Artes. She
has been developing her work
as a curator and Artistic Director
since 1996, with festivals, special
showcase focus, exhibitions, She is
in jury board of Shell Prize, the most
important and renowned theater
award in Brazil. She participated in
Shen Lin
the Fórum Cultural Mundial, as the
co-author of the book Rio 40 Graus.
She runs and manages the courses
connected to art direction in the
Getulio Vargas Foundation. She
worked in Ópera de Paris - Palais
Garnier from 1987 to 1989 and had
a chance to collaborate with great
European theatre directors such
as Patrice Chéreau, Jorge Lavelli,
Bernard Sobel, Yannis Kokkos.
INFERNO
Shen Lin is professor and head of
the Research Institute, the Central
Academy of Drama, Beijing. He is also
the executive Editor-in-Chief of The
Drama Journal. He received his PhD
and M.A degrees in the Shakespeare
Institute, University of Birmingham,
U.K., and did post-doctoral studies
in the Folger Shakespeare Library
in Washington D.C. He was awarded
“Distinguished Young Professor of
Beijing Universities and Colleges”,
“State Council Special Grant for
Contribution to Culture and Art”,
Ministry of Education’s “Millennium
Endowments for Leading Scholars”,
and “All China Drama Award” (Theory
and Criticism). He has published
in both English and Chinese on
intercultural theatre, drama translation,
Shakespeare and contemporary
Chinese theatre as well as translations
of Western plays and operas. He
was visiting professor at various
universities in Europe and Northern
America, and is currently a fellow in
Verflechtungen von Theater Kulturen,
Institut für Theaterwissenschaft, Freie
Universität Berlin.
INFERNO
Elisabeth Schweeger
Urodziła się w 1954 roku w Wiedniu.
Teatralny kurator i reżyser. Studiowała komparatystkę, literaturę i filozofię w Innsbrucku, Wiedniu i Paryżu.
Od 2009 roku jest Dyrektorem Artystycznym KunstFestSpiele w Hanowerze. W latach 1993-2001 była
Dyrektorem Artystycznym bawarskiego teatru stanowego, Marstall,
w Monachium, a w latach 20012009 – Dyrektorem Artystycznym
Leman YILMAZ
Schauspiel we Frankfurcie. Jej prace
kuratorskie obejmują wiele wystaw,
między nimi documenta Kassel,
weneckie Biennale/austriacki pawilon, a także wystawy w Monachium,
Frankfurcie, Berlinie i Wiedniu. Od
2010 jest Prezesem Stowarzyszenia Przyjaciół Weneckiego Biennale.
Schweeger mieszka w Berlinie.
Yilmaz jest Dyrektorem festiwalu
IKSV teatralnego w Stambule,
studiowała na Wydziale Socjologii
Uniwersytetu w Bosforze oraz
obroniła doktorat na Wydziale
Krytyki i Dramaturgii Uniwersytetu
w Stambule. Pracowała jako
dziennikarz i ma na swoim koncie
rozliczne publikacje o tańcu
i teatrze. Pracowała również jako
asystent dyrektora we Francuskim
PL
PL
EN
EN
Instytucie w Stambule, gdzie była
odpowiedzialna za organizację
wydarzeń teatralnych, muzycznych,
tanecznych i ekspozycje prac
francuskich i tureckich artystów.
Współpracowała z Heinerem
Goebbelsem w teatrze Vidy w Lozannie. Wykłada zarządzanie sztukami
performatywnymi na Uniwersytecie
Beykent oraz na Wydziale Pantomimy
w Stambulskim Konserwatorium.
28
29
Elisabeth Schweeger
Leman YILMAZ
Born 1954 in Vienna/Austria. Theatre
director and Curator. She studied
Comparative Literature and Philosophy in Innsbruck, Vienna and Paris.
Since 2009 Intendant/Artistic Director of the KunstFestSpiele Herrenhausen in Hannover. From 1993-2001:
Artistic Director in Bavarian State
Theatre/marstall, Münich and from
2001-2009 intendant/Artistic Director
of Schauspiel Frankfurt. Her work as
a curator includes many exhibitions
among others for the documenta
Kassel, the Venice Biennale /Austrian
Pavilion, Munich, Frankfurt, Berlin,
Vienna. Since 2010 she has been the
President of the Society of Friends
of the Venice Biennale. Schweeger
lives in Berlin.
Yilmaz is the Director of IKSV/
Istanbul Theatre Festival. She has
graduated from Bosphorus University,
Sociology Department. She did Ph.D.
at Istanbul University Critics and
Dramaturgy Department. She worked
for the press and has written many
articles on dance and theatre. She
worked as the Director’s assistant
in Istanbul French Institute and
organized many activities (theatre,
dance, concerts, expositions…) with
French and Turkish artists. She
worked at Vidy Theatre- Lausanne
with Heiner Goebbels. She is
teaching also at Beykent University
(Management of Performing Arts)
and at Istanbul Conservatory
Pantomime Department.
INFERNO
INFERNO
INFERNO: POLSKI KONKURS
Ewelina Marciniak w swoim spektaklu wyreżyserowanym w gdańskim
Teatrze Wybrzeże konsekwentnie podąża przyjętą przez siebie drogą artystyczną. Podobnie jak w jej wcześniejszych przedstawieniach, tak i tutaj w centrum znajduje się kobiecość
oraz pytania o to, co ją wyznacza, nie
tyle nawet z biologicznego, ale bardziej z kulturowego punktu widzenia. Oparte na głośnej powieści nagrodzonej Noblem Efride Jelinek, pod
tym samym tytułem, Amatorki angażują widzów w szereg zdawałoby się
dziecinnie niewinnych gier, jakie stopniowo odsłaniają swoje okrucieństwo. A wszystko po to, żeby uświadomić nam nie tyle nawet opresyjność tradycyjnego porządku, kojarzonego z męską władzą i kapitalistycznym systemem, ale poddać rodzajowi wiwisekcji ludzkie uczucia i emo-
Amatorki
12 grudnia (12th December) 2013 — CZW. (THU.) — 16:00
Teatr Łaźnia Nowa, Mała Scena
(Łaźnia Nowa Theatre — Small Stage)
cje, uwięzione w gęstej siatce dyskursów i schematów. Pojedynek między męskością a kobiecością, jaki odbywa się w spektaklu Marciniak, nie
sprowadza się jedynie do odkrywania
przed publicznością kolejnych genderowych pułapek, ale bardziej nawet
uczula ją na wszechobecne kulturowe klisze, odpowiedzialne za nierówności społeczne i płciowe. A te zestawione z bezlitosną ekonomią i władzą pieniądza, mogą okazać się zgubne nie tylko dla książkowych czy scenicznych bohaterów.
Amatorki, wraz z wcześniejszymi spektaklami Marciniak, Kobietą
z przeszłości i Bohaterkami, składają
się na jej ambiwalentną i okrutną
„trylogię kobiecości”. Reżyserka,
jak zaznaczali recenzenci wspomnianych przedstawień, umiejętnie posługuje się kliszami języko-
PL
Dominik Werner
30
REŻYSER (DIRECTOR)
90’
Ewelina Marciniak
Producent (PRODUCTION)
Teatr Wybrzeże w Gdańsku
(Wybrzeże Theatre
in Gdańsk)
Women as Lovers
INFERNO: POLISH CONTEST
31
EN
With the play she directed at the
Wybrzeże Theatre in Gdańsk, Ewelina
Marciniak continues to follow her
unique artistic path. Like in her
previous work, her focus here centers
on femininity and what defines
it, not so much from a biological
perspective as from a cultural one.
Based on the renowned novel of the
same title by the Noble Prize winner
Elfriede Jelinek, Women as Lovers
involves the audience in a variety
of seemingly childish and innocent
little games that gradually reveal
their cruelty. This is not only to make
us aware of the oppressiveness
of traditional power structures
associated with male dominance
and the capitalist system, but also
to carry out a vivisection of human
feelings and emotions, trapped
in a dense grid of discourses and
behavioral patterns. The battle
between femininity and masculinity
in Marciniak’s show does not only
lead, however, to dismantling various
gender traps, but also makes the
viewers realize the strength of
omnipresent cultural clichés, partially
responsible for social and gender
inequalities. And this, combined with
a ruthless economy and the power
of money, could turn out to have
fatal repercussions — not only for
theatrical and literary characters.
Women as Lovers, together with
Marciniak’s previous plays, The
Woman Before and a piece based
on a Polish play titled Bohaterki,
make up her cruel and ambivalent
“trilogy of femininity”. Critics have
praised the director for her fluency
and skills when it comes to using
language clichés and deconstructing
wymi i przy ich pomocy prześwietla oraz poddaje dekonstrukcji kulturowe normy wyznaczające binarne
podziały genderowe. W spektaklu na
podstawie powieści Jelinek Marciniak angażuje publiczność nie tyle
nawet na poziomie emocjonalnym,
co bardziej usiłuje zaktywizować
ją społecznie i politycznie, malując
przed widzami krajobraz, na jaki składają się kolejne prowadzone w obrębie przedstawionego świata manipulacje. Aktorzy stają się wobec tego
nie tyle już odtwórcami przypisanych
im przez reżyserkę ról, co bardziej
performerami, wciągającymi widzów
w zaprojektowaną dla nich podróż
po najmroczniejszych zakamarkach
fundowanej przez stereotypy i wszelkie przejawy niesprawiedliwości
rzeczywistości.
PL
Zespół (Team)
Reżyseria (Directed by) –
Ewelina Marciniak
Adaptacja (Adaptation) –
Michał Buszewicz
Dramaturgia (Dramaturgy) –
Michał Buszewicz
Scenografia (Scenography) –
Marta Stoces MizBeware
Muzyka (Music) –
Ala Masskotka, Piotr Kubiak
Choreografia (Choreography) –
Dominika Knapik
Producent (Production) –
Teatr Wybrzeże w Gdańsku
(Wybrzeże Theatre in Gdańsk)
32
33
EN
Obsada (Cast)
cultural norms defining binary gender
oppositions. In the performance
based on Jelinek’s novel, Marciniak
engages the audience not simply
on an emotional level, but also
socially and politically, presenting
a landscape painted with a variety
of manipulations happening within
the stage world. So the actors
become more than just traditional
personas: they transform themselves
into performers, involving the viewers
in a journey through the darkest
corners of our everyday reality
founded on stereotypes and various
forms of injustice.
Brigitte — Dorota Androsz
Heinz — Piotr Biedroś
Matka — Małgorzata Brajner
Paula — Katarzyna Dałek
Erich — Piotr Domalewski
Ojciec — Krzysztof Matuszewski
oraz (and) Ala Masskotka
premiera (premiere) —
24 listopada 2012 (24th November 2012)
www.teatrwybrzeze.pl
Spektakl Wiktora Rubina z kieleckiego
Teatru im. Stefana Żeromskiego
stawia szereg pytań o to co wyznacza
tzw. „historyczną prawdę” i stanowi
o niepodważalności pewnych modeli
narracji o przeszłości. Przygotowane
na podstawie sztuki Jolanty Janiczak
przedstawienie problematyzuje nie
tylko postać samej legendarnej
Carycy Katarzyny, co bardziej
nawet posługuje się jej losami
jako rodzajem metafory, mającej
odsłonić mechanizmy pisania
i produkowania historii. Ambicją
dramatopisarki nie jest bowiem
bynajmniej dotarcie do obiektywnej
wersji wydarzeń o życiu Katarzyny,
ani stworzenie jej wiarygodnego
psychologicznie portretu.
Zamiast tego, Rubin i Janiczak
uświadamiają widzom, że oficjalne
Caryca Katarzyna
11 grudnia (11th December) 2013 — ŚR. (WED.) — 20:30
Narodowy Stary Teatr — Scena #Kolonia
(The National Stary Theatre – #Kolonia Stage)
modele historycznych dyskursów
są zawsze uwikłane w ideologię
i służą legitymizacji władzy, ściśle
złączonej z patriarchalnym układem
sił. Ukazując sceniczne wydarzenia
z perspektywy wyjątkowej kobiety,
dopuszczonej do rządów i wielkiej
polityki, reżyser i dramatopisarka
roztaczają przed publicznością obraz
tresowanego i dyscyplinowanego
„w drodze na tron” ciała. Posługują
się przy tym dosadnym, docierającym
do samego sedna genderowych
i kulturowych stereotypów językiem,
który nie pozostawia złudzeń co
do płciowych ograniczeń nie tylko
odległego, historycznego świata.
Twórcy przedstawienia zadają
szereg niewygodnych pytań nie
tylko na temat tego, co wiemy
o historycznej Carycy Katarzynie,
PL
Michał Walczak
34
Reżyseria
(Directed by)
90’
Wiktor Rubin
Teatr im. Stefana
Żeromskiego w Kielcach
(Żeromskiego Theatre
in Kielce)
Catherine the Great
35
EN
Wiktor Rubin’s play, which premiered
at Żeromskiego Theatre in Kielce,
questions so-called “historical truth”
and the modes of narrating the past.
Based on Jolanta Janiczak’s script,
the performance not only tells the
legendary story of Catherine the
Great, but uses her case as a kind
of a metaphor intended to reveal
the mechanisms behind writing and
producing history. The playwright’s
ambition is not to create an objective
narrative about the Empress’s life,
nor to sketch out a psychologically
credible portrait. Instead, Rubin and
Janiczak make the audience realize
that official historic discourses
are always entangled in ideology
and used to legitimize the power
of the traditional patriarchal order.
Presenting the action from the
point of view of an extraordinary
woman who had a unique chance to
actually hold power, the director and
playwright show us her process of
training and disciplining her body on
her “way to the throne”. At the same
time, the stage language is quite
strong and pointed and it pierces
right through gender and cultural
stereotypes, exposing gender and sex
limitations not only from the past, but
also from the present.
The creators of the play ask
several uncomfortable questions
not only about what we know of the
historical Catherine the Great, but
more importantly about what we
imagine we know. In their version,
the empress becomes a kind of
an empty figure that we animate
ourselves, filling her with erotic
ale bardziej nawet – co sobie o niej
wyobrażamy. W ich wersji monarchini
staje się rodzajem pustej figury, której
my sami nadajemy sens i znaczenie,
wypełniając kolejnymi erotycznymi
fantazjami o jej słynnych miłosnych
podbojach czy lękiem przed władzą
absolutną. W jednej ze scen
spektaklu aktorka grającą tytułową
postać, prowokacyjnie obnaża pierś
i przykłada sobie do niej miniaturową
scenę ze światełkami, każąc dotykać
się widzom, badając stopień swojego
i ich podniecenia oraz przyjemności.
Trudno o bardziej wymowny
znak odsyłający do perwersyjnej
seksualności kieleckiej Katarzyny,
która w teatralnej opowieści
Rubina i Janiczak funkcjonuje jako
„hipsersamica”, marząca o tym, by
na zawsze posiąść Rosję i Europę.
PL
36
EN
Zespół (Team)
Wiktor Rubin
Tekst i dramaturgia (Play and
dramaturgy) – Jolanata Janiczak
Scenografia i kostiumy (Scenography
and costumes) – Mirek Kaczmarek
Producent (Production) – Teatr
im. Stefana Żeromskiego w Kielcach
Obsada (Cast)
Elżbieta Romanowna (Elizabeth
Romanovna) — Joanna Kasperek
37
Kanclerz (Chancellor) —
Dawid Żłobiński
Piotr III (Peter III) –
Wojciech Niemczyk
fantasies about her famous love
affairs or fears of absolute power. In
one of the scenes, the actress playing
the title character provocatively puts
a miniature stage with lights close to
her bare chest and encourages the
audience to touch her, exploring their
level of mutual arousal and pleasure.
It would be hard to find a more
eloquent symbol of the perverse
sexuality of Catherine the Great
“made in Kielce”, who in Rubin and
Janiczak’s theatrical tale functions
as a “hyper-female”, dreaming
of possessing Russia and Europe
forever.
Katarzyna II (Catherine II)–
Marta Ścisłowicz
Joanna bez numeru (Joanna without
number) – Beata Pszeniczna
Paweł I (Paul I) – Andrzej Plata
Alicja w Krainie Czarów (Alice
in Wonderland) – Dagna Dywicka
Orłow Grigori (Grigory Orlov) –
Edward Janaszek
Lizawieta Woroncowa (Elizaveta
Vorontsova) – Ewelina Gronowska
Stanisław August Poniatowski –
Tomasz Nosinski
13 kwietnia 2013 (13th April 2013)
www.teatr-zeromskiego.com.pl
Michał Zadara, który w swojej
dotychczasowej twórczości
wielokrotnie sięgał po mity oscylujące
wokół polskości i patriotyzmu, tym
razem konfrontuje się z dziedzictwem
muzyki Fryderyka Chopina. Dwa
koncerty fortepianowe e-moll i f-moll,
które są podstawą przedstawienia,
wykonywane są tylko przez orkiestrę.
Partię fortepianu zastępują zaś
monologi aktorki, Barbary Wysockiej.
Przy akompaniamencie Simfonietta
Cracovia pod batutą Jacka
Kaspszyka, aktorka precyzyjnie
odtwarza partyturę muzyczną,
starając się poprzez proces werbalny
stworzyć rodzaj substytutu dla
dźwięków fortepianu. Scenariusz
tego nietypowego widowiska powstał
na podstawie wywiadów z pianistami,
fragmentów dzieł muzykologicznych,
Chopin bez fortepianu
9 grudnia (9th December) 2013 — PON. (MON.) — 17:30
TVP Kraków Studio S-2 Krzemionki
(TVP Krakow Studio S-2 — Krzemionki)
Natalia Kabanow
38
80’
Reżyseria
(Directed by)
Michał Zadara
CENTRALA/Agencja
Artystyczna GAP
(CENTRALA/GAP Artistic
Agency)
Chopin without Piano
filozoficznych, listów Chopina oraz
tekstów teoretycznych. Warto
przy tym zaznaczyć, że radykalny
i niezwykle ryzykowny eksperyment
Zadary nie ma na celu obniżenia
rangi wartości fortepianu, lecz
służy ukazaniu muzyki polskiego
kompozytora z zupełnie innej
perspektywy. Interdyscyplinarny
performans Wysockiej, kieruje uwagę
odbiorcy na te elementy dzieła
Chopina, które były do tej pory mało
eksploatowane. Spektakl, którego
struktura odpowiada kompozycji
koncertu staję się komentarzem do
twórczości kompozytora, ale także
pretekstem do rozmowy na temat
recepcji muzyki w ogóle.
Paradoksalne działanie
polegające na zastąpieniu partii
fortepianu performansem, w którym
PL
39
EN
Michał Zadara, who in his past work
investigated myths around Polish
identity and patriotism, this time
takes on Fryderyk Chopin’s musical
heritage. Both piano concertos in
E minor and F minor, which are the
basis of presentation, are performed
here by an orchestra without a piano.
The piano parts are replaced by
monologues spoken by an actress,
Barbara Wysocka. Accompanied by
Simfonietta Cracovia, conducted by
Jacek Kaspszyk, the actress precisely
re-creates the score, trying to,
through her verbal process, establish
a kind of a substitute for the sounds
of a piano. The script of this unusual
show is based on interviews with
pianists, pieces of philosophical,
musicological and theoretical texts
as well as Chopin’s letters. It is worth
stating that the radical and risky
experiment undertaken by Zadara is
not supposed to diminish the value
of a piano as a musical instrument,
but rather to present the work of the
Polish composer from a radically
different perspective. Wysocka’s
interdisciplinary performance draws
attention to elements of Chopin’s
composition that have not been
explored yet. Therefore, the show
itself, with is structure resembling
a concerto, becomes a commentary
on the composer’s body of work and
at the same time serves as an excuse
to discuss the reception of music
in general.
Paradoxically, replacing piano
parts with a performance piece characterized by its physical actions, tone
and tempo helps to revive Chopin’s
kluczowe znaczenie odgrywają
działania fizyczne, ton oraz tempo
mówienia, sprawia, że muzykę
Chopina udaje się wskrzesić Zadarze.
Charakterystyczne i reprodukowane
przez kulturę masową fragmenty
klasycznych koncertów polskiego
kompozytora zostają poddane
artystycznej rewizji, dzięki której
to, co zmieniło się w kicz na
nowo zyskuje rangę arcydzieła.
Na szczególną uwagę zasługuje
frenetyczny występ Barbary
Wysockiej, która w pragnieniu
zastąpienia nieobecnego instrumentu
wzbija się na wyżyny aktorskiego
warsztatu. Jej gra daleka jest
jednak od gwiazdorskiego
pragnienia zawładnięcia sceną
i bliżej jej do nowoczesnych
performansów, w których ciało
aktora staje się narzędziem,
jednym z elementów wieloznacznej
konstrukcji. Zaskakujący przebieg
i dramaturgia przedstawienia,
znacząco odbiegające od tego,
do czego przyzwyczaiły nas teatry
repertuarowe, daje szansę na
pojawienie się w polskim teatrze
zupełnie nowej jakości.
Zespół (Team)
Orkiestra (Orchestra) –
Sinfonietta Cracovia
Muzyka (Music) – Fryderyk Chopin
Michał Zadara
Światło (Lights) – Artur Sienicki
Dyrygent (Conducted by) –
Jacek Kaspszyk
Tekst (Script) – Barbara Wysocka
i Michał Zadara
Aktorka (Actress) – Barbara Wysocka
Menedżerka Projektu
(Project Manager) –
Marta Kuźmiak
CENTRALA/Agencja Artystyczna GAP
(CENTRALA/GAP Artistic Agency)
PL
40
41
EN
music. The characteristic pieces
from the Polish composer’s canon, so
widely reproduced in mass culture,
are revised here – and what had been
turned into kitsch is restored to the
ranks of masterpiece. Of particular
note is the frenetic performance by
Barbara Wysocka, whose determination to replace the parts of the missing instrument rises to the heights
of artistic challenges. But Wysocka’s
stage presence stays well away from
any aspirations to stardom; rather it
references modern performance art,
in which the actor’s body becomes
a tool, a single component within
a complex structure. The surprising
trajectory and dramaturgy of the
show, so different from typical repertory theatre, brings a new and invigorating quality to the Polish stage.
23 marca 2013 (23rd March 2013)
www.agencja.e-gap.pl
We wrocławskim spektaklu Moniki
Strzępki i Pawła Demirskiego
opowieść o najbardziej kultowej
kapeli lat dziewięćdziesiątych,
Nirvanie, staje się wehikułem do
ukazania korupcji i zakłamania
nie tylko branży muzycznej, ale
i postawienia pytań o wolność
tworzenia i trwania przy swoich
ideałach w dobie agresywnego
kapitalizmu. To jednak nie tragiczna
historia wokalisty zespołu znajduje
się tutaj na pierwszym planie,
a bardziej jego kontrowersyjnej
żony, Courtney Love. Uwielbiana
przez jednych i wraz ze swym
zespołem Hole zaliczana do grona
najwybitniejszych muzyków
grunge’owych, odsądzana od
czci i wiary przez innych, Love
w wersji Strzępki i Demirskiego
Courtney Love
13 grudnia (13th December) 2013 — PT. (FRI.) — 20:00
Teatr Łaźnia Nowa – Duża Scena
(Łaźnia Nowa Theatre — Main Stage)
jest symbolem świata, w którym
talent i samą muzykę przesłaniają
nie tylko skandale obyczajowe,
ale i chęć szybkiego zysku.
Figury amerykańskich rockowych
artystów zostają przez reżyserkę
z premedytacją zderzone
z realiami polskiego show
biznesu, odsłaniając bezlitosne
i wyniszczające aspekty polityki
sukcesu. Bezkompromisowy
tekst Pawła Demirskiego z kolei,
wzbogacony o wyśpiewane
przez zespół Teatru Polskiego
szlagiery Nirvany, Hole i Guns
N’ Roses, wybrzmiewa jako
zacięta i jak najbardziej słuszna
krytyka mechanizmów działania
kapitalistycznej gospodarki,
sprowadzającej sztukę do poziomu
kolejnego towaru.
PL
Natalia Kabanow
42
220’
Reżyseria i światła (Light
design and directed by)
Monika Strzępka
Producent (Producer)
Teatr Polski we Wrocławiu
(Polish Theatre in Wrocław)
43
EN
Monika Strzępka and Paweł Demirski’s new play, which premiered in
Wrocław, telling the story of 90s cult
band Nirvana, becomes not only
a vehicle to reveal the corruption and
hypocrisy of the music industry; it
also implies questions about creative
freedom and being truthful to your
own ideals in the era of aggressive
capitalism. But the tragic story of
the group’s front man is not the main
focus here; rather it’s his controversial wife, Courtney Love. She and
her band Hole were adored by many
who considered them to have been
among the greatest musicians of the
grunge scene, yet were scorned and
mocked by others. Love, in Strzępka
and Demirski’s version, is a symbol of
a world where talent and music itself
are quickly buried by scandals and
the desire for a quick profit. The director deliberately juxtaposes the figures
of American rock musicians with
the reality of Polish show business,
revealing the ruthless and destructive
aspects of the politics of success.
Paweł Demirski’s uncompromising
text — enhanced by Nirvana, Hole
and Guns N’ Roses hits, performed
by the team from the Polish Theatre
in Wrocław — presents a fierce and
pointed critique of the mechanisms
behind the capitalist system that
reduce art to the level of just another
product.
In Strzępka and Demirski’s
play the story of Cobain and Love
becomes a way of describing the
transformation of the political system
in Poland, as well as asking questions
about the limits of artistic freedom
in the era of aggressive capitalism.
The creators of the piece wonder
whether – if it hadn’t been for his
suicide at the age of 27 – Nirvana’s
W przedstawieniu Strzępki
i Demirskiego historia Cobaina i Love
staje się pretekstem do opowiedzenia
o polskiej transformacji ustrojowej,
ale i postawienia szeregu pytań
o granice wolności kreatywnej
w czasach kapitalizmu. Twórcy
spektaklu zastanawiają się nie tylko
nad tym czy gdyby nie samobójstwo
w wieku dwudziestu siedmiu lat,
to lider Nirvany wciąż stałby się
ikoną anty-systemowego buntu
i niepokorności wobec sztywnych
zasad i norm, ale również podają
w wątpliwość romantyczne z gruntu
idee niszowej sztuki. Zamiast
tego pokazują, że niezależność
w muzyce, ale i innych sferach
działalności artystycznej to
jedynie rodzaj nastoletniego mitu
i ideologiczna konstrukcja, za
którą prędzej czy później trzeba
będzie zapłacić wysoką cenę.
Przypomina o tym nieubłaganie
przypadek Cobaina, który jak się
zdaje, nie tylko nazbyt uwierzył we
własny geniusz, ale i dał się porwać
wyobrażeniom o nieskrępowanej
niczym energii twórczej. Courtney
Love to jednak coś więcej niż tylko
snuta ku przestrodze opowieść
o hipokryzji branży muzycznej. To
przedstawienie, które uderza w same
podstawy neoliberalnej polityki,
poddając rewizji jej niebezpieczne
założenia i fundamenty, z kultem
indywidualizmu i jednostkowej
wolności na czele.
Obsada (Cast)
Reżyseria i światła (Light design and
directed by) – Monika Strzępka
Courtney Love; Dziewczyna Axla
Rose (Courtney Love; Axl Rose’s Girl)
— Katarzyna Strączek
Paweł Demirski
and costumes) – Michał Korchowiec
Muzyka (Music) – Jan Suświłło
Rafał Urbacki
Przygotowanie wokalne
(Vocal training) – Magdalena
Śniadecka-Skrzypek
PL
44
EN
front man would have still been the
icon of the anti-establishment rebellion against strict norms and rules,
but they also question the romantic
notions behind the concept of “truly
underground art”. In fact, they claim
that independence in music as well
as other artistic activities is nothing
but a kind of a teenage myth and an
ideological construct that sooner or
later requires a high price to be paid.
Cobain believed strongly in his own
genius, and let himself be swept up
by the dream of limitless creative
freedom; he is a case in point. But
Courtney Love offers more than just
a cautionary tale about the hypocrisy
of the music industry. It is a performance that deconstructs the foundations of neoliberal politics, revising its
basic and pretty dangerous schemes,
like the cult of individuality and the
illusion of freedom of choice.
Zespół (Team)
Przygotowanie instrumentalne
(Instrumental training) –
Rafał Matuszak
Producent (Producer) – Teatr Polski
we Wrocławiu (Polish Theatre
in Wrocław)
Mąż Rodziny Dobrych; Szef Wytwórni;
Bill Clinton (Husband of Good Family;
Head of Record Label; Bill Clinton) —
Adam Cywka
Axl Rose; Wychowawca Kolonijny;
Aktor Prezydent (Axl Rose; Summer
Camp Teacher; Actor President) –
Mariusz Kiljan
Krist Novoselic; Działacz
Demokratyczny; Hipis z Mazur (Krist
Novoselic; Democratic Activist;
Hippie from Masuria)– Andrzej Kłak
Everett True; Pan Darek (Everett True;
Mister Darek) – Igor Kujawski
Żona Rodziny Dobrych; Tracy;
Dziewczyna z Kolonii Letnich (Wife of
Good Family; Tracy; Girl from Summer
Camp) – Agnieszka Kwietniewska
Dave Grohl; Kevin Arnold (Dave Grohl;
Kevin Arnold) – Michał Majnicz
Henry Rollins; Kolega Pei; Chad
Channing (Henry Rollins; Peja’s
Buddy; Chad Channing) – Michał
Mrozek
30 grudnia 2012
(30th December 2012)
www.teatrpolski.wroc.pl
Frances Bean Cobain; Jonathan
Poneman (Frances Bean Cobain;
Jonathan Poneman) – Michał
Opaliński
Kurt Cobain; Stary Kurt Cobain;
Nastolatek z Mazur (Kurt Cobain; Old
Kurt Cobain; Teenager from Masuria)
– Marcin Pempuś
45
W swoim najnowszym spektaklu
zrealizowanym dla Teatru Współczesnego w Szczecinie, Radek Rychcik
sięga po bardzo atrakcyjny i zdawałoby się opracowany już na wiele
sposobów temat źródła i genezy
lęku. Zagadka Laury Palmer powraca,
a wraz z nią obrazy, które pamiętamy z klasyki horroru – Egzorcysty, Lśnienia i kultowego serialu
Miasteczko Twin Peaks. Oryginalny scenariusz spektaklu Rychcika to prowadzona z przymrużeniem oka podróż w głąb wyobraźni,
zasiedlonej przez hollywoodzkie
opowieści, w której ważne miejsce
zajmują obrazy diabła i zła. Reżyser
odwołując się do popkulturowych
reprezentacji zła, próbuje dotrzeć
istoty mocno zakorzenionego we
współczesnej sztuce okrucień-
Diabeł
Narodowy Stary Teatr – Scena #Helena
(The National Stary Theatre – #Helena Stage)
stwa. Sprytnie grając z konwencjami
seriali lat 90-tych, a także legendarnych amerykańskich thrillerów
i horrorów, dokonuje dekonstrukcji
mitu amerykańskości, z jej fascynacją i estetyzacją brutalności. Tytułowy diabeł, z którego różnymi wcieleniami ścierać się będą trzej sceniczni
egzorcyści nie jest już tylko uniwersalnym symbolem zła, lecz demonem
masowej wyobraźni, uzależnionej od
silnie zmediatyzowanego przekazu.
Scenografia przedstawienia przywodzi na myśl słynny czerwony pokój
z Miasteczka Twin Peaks, w którym
halucynacji doznawał agent Cooper.
Ta klaustrofobiczna przestrzeń stanie
się dla Rychcika punktem wyjścia do
snucia refleksji na temat kulturowych
źródeł ludzkiego lęku. Podobnie jak
w serialu, scenę zaludnią demoniczne
PL
Bartłomiej Sowa
46
100’
Scenariusz i reżyseria
(Directed by/
Screenplay by)
Radek Rychcik
Teatr Współczesny
w Szczecinie (Współczesny
Theatre in Szczecin)
The Devil
47
EN
In his latest play, staged at the
Współczesny Theatre in Szczecin,
Radek Rychcik explores the theme
of the sources and origins of fear in
a beautiful and multifaceted way.
The mystery of Laura Palmer returns
here, combined with familiar images
from horror movie classics such
as The Exorcist, The Shining and the
cult TV show Twin Peaks. Rychcik’s
original script for the show takes
the audience on a tongue-in-cheek
journey into the imagination, finding
a Hollywood story centered on
the devil and images of evil. The
director references pop-culture
representations of evil, trying to get
to the essence of the cruelty that’s
deeply-rooted in contemporary art. By
cleverly playing with the conventions
of television shows from the 90s as
well as legendary thrillers and horror
films, the director deconstructs
the myth of Americanism and its
fascination with aestheticized
violence. The titular devil, who
in various embodiments will wipe out
three different stage exorcists, is no
longer the universal symbol of evil,
but rather a demon of the popular
imagination, who depends upon
and is fueled by his representations
in the media.
The set design in the play
resembles the famous red room
from Twin Peaks where agent Cooper
goes through his hallucinations.
This claustrophobic space provides
a starting point for Rychcik to reflect
on the cultural sources of human
fear. Like in the aforementioned
show, the stage is soon filled with
postacie, które po dziś dzień stanowią poczet popkulturowej ikonografii zła. Upiorny Bob będący bohaterem koszmarów sennych niejednego
nastolatka powraca jednak u Rychcika w mniej egzaltowanym wydaniu. Tak jak we Fragmentach dyskursu
miłosnego, gdzie reżyser zastanawiał
się nad uwikłaniem uczuć w rozpoznawalne wzorce i schematy, tak
i tutaj mamy do czynienia z niemal
socjologiczną analizą potężnej siły,
która zdaje się kierować współczesnym światem. Co więcej, Rychcik odziera mitologicznego diabła
z naddanych mu przez wyobraźnię
demonicznych przymiotów. Diabeł
okazuje się w istocie maską skrywającą pustkę, a budzenie strachu najłatwiejszym rozwiązaniem na emocjonalnej pustyni współczesności.
PL
48
EN
demonic characters who even today
inhabit the pop-culture pantheon
of the iconography of evil. Demonic
Bob, who appears in the nightmares
of numerous teenagers, returns here
in a less exalted version. Just as
in A Lover’s Discourse: Fragments,
in which the director examines the
entanglement of feelings in a variety
of patterns and diagrams, Rychcik
again offers an almost sociological
analysis of a powerful force that
seems to be running the modern
world. Moreover, Rychcik strips the
mythological devil of the demonic
qualities given to him by the human
imagination. The devil turns out to be,
in fact, just a mask hiding nothing but
emptiness and evoking terror – the
easiest feeling to stimulate in the
emotional desert of our times.
Zespół (Team)
Scenariusz i reżyseria (Directed by/
Screenplay by) – Radek Rychcik
Scenografia, kostiumy, światła
(Scenography, costumes and lights) –
Anna-Maria Karczmarska
Muzyka (Music) –
Michał Lis i Piotr Lis
Teatr Współczesny w Szczecinie
(Współczesny Theatre in Szczecin)
Obsada (Cast)
Iwona Kowalska, Joanna Matuszak,
Arkadiusz Buszko, Michał
Lewandowski, Grzegorz Młudzik
49
6 października 2013 (6th October 2013)
www.wspolczesny.szczecin.pl
Spektakl Jana Klaty zrealizowany
w Narodowym Starym Teatrze
w Krakowie w ramach inauguracji
sezonu poświęconego twórczości
jednego z najwybitniejszych
polskich reżyserów teatralnych,
Konrada Swinarskiego, opowiada
o dzisiejszej duchowo-religijnej
kondycji ludzkiej. Przedstawienie
jest adaptacją sztuki szwedzkiego
dramatopisarza, Augusta
Strindberga z 1898 roku, pod
tym samym tytułem, która
wyznaczyła nowe drogi rozwoju dla
europejskiego teatru. Akcja tekstu,
ale i samego spektaklu, ukazuje
w kilkunastu luźno związanych
ze sobą epizodach, wewnętrzną
podróż głównego bohatera, który
staje się rodzajem „everymana”,
jak w soczewce skupiając w sobie
Do Damaszku
Narodowy Stary Teatr – Scena #Helena
Magda Hueckel
50
130’
Reżyseria, opracowanie
tekstu, opracowanie
muzyczne (Adaptation,
soundtrack, directed by)
Jan Klata
Producent (Production)
im. H. Modrzejewskiej
w Krakowie (The National
Stary Theatre in Krakow)
The Road to Damascus
egzystencjalne dylematy ludzkości.
Celowo Strindberg, ale i sam Klata
odwołują się do biblijnej wyprawy
Świętego Pawła Apostoła i historii
jego nawrócenia, czyniąc z nich
metaforyczną ramę dla scenicznych
wydarzeń. W wersji Klaty określa
je nie tylko już oniryczna poetyka
sennego koszmaru, ale dosadne,
momentami wręcz brutalne obrazy,
ukazujące odwieczną walkę
płci, popadanie w szaleństwo
czy stanowiące po prostu
metafizyczne dygresje. Reżyser
ilustruje je prawdziwie eklektyczną
ścieżką dźwiękową, na której
psychodeliczne numery muzyczne
sąsiadują z utworem Radiohead
czy dance’owymi hitami, na czele
z niezapomnianym przebojem Army
of Lovers Crucified.
PL
51
EN
Jan Klata’s play that premiered at
The National Stary Theatre in Krakow,
inaugurating the season devoted to
the work of Konrad Swinarski, one
of the outstanding Polish theatre
directors, presents the audience
with a diagnosis of the modern
spiritual and religious condition
of humanity. The performance is
based on Swedish author August
Strindberg’s play of the same title,
written in 1898, which marked a new
direction for European theatre. The
action of the play, and the show itself,
is comprised of several loosely-linked
episodes that depict an inner journey
of the protagonist who serves as
an “everyman”, reflecting the major
moral and existential dilemmas
of an ordinary human being. Both
Strindberg and Klata deliberately refer
to the biblical story of Saint Paul The
Apostle and his conversion, making
it a kind of a metaphorical frame for
the staged events. In Klata’s version
these events are determined not only
by the phantasmagorical poetics
of a nightmare, but also fierce,
sometimes brutal images showing
a wide range of topics – among them
the everlasting struggle between
men and women and insanity – while
some of them serve as metaphysical
digressions. The director illustrates
them with a truly eclectic soundtrack
with psychedelic numbers played
alongside the works of Radiohead
and dance hits; in particular the
unforgettable Army of Lovers’ song,
Crucified.
Estetykę Do Damaszku
w dużej mierze wyznaczają pytania
o sens egzystencji i rozważania
o doczesności i niestałości
„wszystkich rzeczy tego świata”.
Nie bez przyczyny scenografia
zaprojektowana przez Mirka
Kaczmarka przywodzi na myśl
katakumby, w których zamiast
szczątek ciał piętrzą się jednak tylko
i wyłącznie czaszki – pozostałości
po organie odpowiedzialnym za
metafizyczne lęki i wątpliwości
człowieka. Klata umiejętnie
przekłuwa ten znak w krytykę
skupionej na teraźniejszości
subkultury hipsterów, z jej ślepą
pogonią za tym, co niszowe, ale
zarazem modne i snuje opowieść
o niczym innym jak klasycznie
pojmowanym kryzysie wieku
średniego głównego bohatera
swojego przedstawienia. W ujęciu
reżysera staje się on artystąperformerem, który porzucił
rodzinę, żeby malowniczo cierpieć,
a następnie zamieniać osobisty
ból na rzekomo wywrotową sztukę.
Pytanie tylko czy w przeciwieństwie
do centralnej postaci spektaklu, poza
ironią i sarkazmem, jakie dyktują
dynamikę modnej obecnie stylistyki,
jesteśmy w stanie wydobyć z siebie
inny rodzaj reakcji w starciu ze
sprawami ostatecznymi.
Zespół (Team)
Obsada (Cast)
Reżyseria, opracowanie tekstu,
opracowanie muzyczne (Adaptation,
soundtrack, directed by) – Jan Klata
Aldona Grochal, Katarzyna
Krzanowska, Beata Paluch, Dorota
Segda, Krzysztof Globisz, Adam
Nawojczyk, Krzysztof Zarzecki,
Marcin Czarnik, Justyna Wasilewska
Opracowanie tekstu, dramaturgia
(Adaptation and dramaturgy) –
Sebastian Majewski
Mirek Kaczmarek
Ruchy (Choreography) –
Maćko Prusak
Producent (Production) – Narodowy
Stary Teatr im. H. Modrzejewskiej
w Krakowie (The National Stary
Theatre in Krakow)
5 października 2013
(5th October 2013)
www.stary.pl/pl
PL
52
53
EN
The aesthetic of The Road to
Damascus is marked by questions
about the meaning of human
existence and reflections on the
temporality and impermanence
of “the things of this world”. Not
for nothing the set design by
Mirek Kaczmarek brings to mind
catacombs, where instead of bodily
remains the audience can see
piles of skulls – which remind us
of the organ responsible for the
metaphysical fears and doubts of
humanity. Klata masterfully turns
this symbol into a form of critique
of the hipster subculture, focused
only on the “here and now”, with its
blind pursuit of everything that’s
seemingly niche but at the same time
fashionable. The director also tells
the story of the typical middle-age
crisis of the play’s protagonist.
In Klata’s vision, he becomes an
artist/performer who abandons
his family so that he can suffer
beautifully, and then transform
his personal pain into supposedly
subversive art. But the question is
whether, unlike the central character
of the piece, we are still able to
face serious issues without the
characteristic irony and sarcasm that
define the dynamics of hipster style
and the modern way of life.
Ja, Piotr Rivière, skorom już
zaszlachtował siekierom swoją
matkę, swojego ojca, siostry swoje,
brata swojego i wszystkich sąsiadów
swoich… to autorskie przedstawienie
Agaty Dudy-Gracz, inspirowane
wydarzeniami, jakie rozegrały się
w 1835 roku w pewnej normandzkiej
wsi. Młody człowiek, Piotr Rivière,
zamordował matkę, siostrę i brata,
a schwytany i skazany na śmierć,
opisał w szczegółowej relacji
wszystko, co doprowadziło do
zbrodni. Ramą inscenizacyjną
spektaklu staje się rozprawa sądowa,
podczas której Piotr Rivière wyjawia
w obliczu teatralnych widzów –
będących zarazem uczestnikami
procesu – motywy swojego
postępowania. Reżyserka pokazując
historię zbrodniarza z wielu
Ja, Piotr Rivière...
8 grudnia (8th December) 2013 — NDZ. (SUN.) — 18:00
TVP Kraków Studio S-3 w Łęgu
(TVP Kraków Studio S-3 Łęg)
Greg Noo-Wak
54
230’
Scenariusz, reżyseria,
scenografia, kostiumy
(Screenplay, scenography,
costumes and direction)
Agata Duda-Gracz
Teatr Muzyczny Capitol
(The Musical Theatre
Capitol)
I, Pierre Rivière...
perspektyw ujawnia arbitralność
naszych sądów i opinii oraz każe
zrewidować pochopnie podejmowane
oceny. W odróżnieniu od książki
pod redakcją Michela Foucault Ja,
Piotr Riviere, w której postępowanie
zabójcy zostało poddane naukowej
analizie, Duda-Gracz staje się
zrozumieć jego postępowanie i dojść
do psychologicznych, społecznych
ale także emocjonalnych przyczyn
mordu.
W wersji Dudy-Gracz Piotr
Rivière postrzega samego
siebie jako zbawiciela ludzkości,
uwalniającego swoich krewnych
od ziemskiego cierpienia
i rozpaczy. Reżyserka angażuje
publiczność w zainscenizowany
proces, każąc jej wysłuchać
zeznań ponad czterdziestu ofiar
PL
55
EN
I, Pierre Rivière, Having Slaughtered
with an Axe My Mother, My Father,
My Sisters, My Brother and All My
Neighbours… is the title of Agata
Duda-Gracz’s play inspired by events
which took place in a Norman village
in the year 1835. A young man,
Pierre Rivière, killed his mother,
sister and brother, got captured
and sentenced to death, but also
gave a thorough report on the
incidents and what exactly drew
him to committing these crimes.
The staging of the performance is
framed by the court case during
which Pierre Rivière confesses to
murders and reveals his motives
before the audience members,
who become his witnesses and
participants in the trial. The director
shows the story of a murderer from
a variety of perspectives, making us
realize how arbitrary our opinions
and judgments tend to be. Unlike
Michel Foucault, in the book that he
edited titled I, Pierre Rivière, which
offers an academic analysis of the
actions undertaken by the criminal,
Duda-Gracz makes an attempt to
understand Rivière’s behavioral
patterns and to get to the bottom
of the psychological, societal and
emotional reasons for the murders
he committed.
In Duda-Gracz’s version Pierre
Rivière sees himself as the savior of
the human race, setting his relatives
free from earthly misery and despair.
The director engages the audience
in a staged trial, presenting the
testimonies of over forty victims
and witnesses of crimes. Their inner
i świadków zbrodni. Ich wewnętrzne
monologi nie tyle nawet służą
zrekonstruowaniu kolejnych mordów,
co bardziej uświadamiają, że nie
da się przeprowadzić klarownych,
binarnych podziałów między
dobrem a złem, a zależą one raczej
od okoliczności i poziomu naszej
wiedzy o konkretnych zdarzeniach.
Celem Dudy-Gracz nie jest bynajmniej
usprawiedliwienie poczynań bohatera
jej spektaklu, ale bardziej obnażenie
przed widzami mechanizmów
działania moralnego relatywizmu,
w imię którego jesteśmy skłonni
wytłumaczyć i zracjonalizować nawet
najbardziej okrutne zachowania, jeśli
tylko wystarczająco sympatyzujemy
czy utożsamimy się ze zbrodniarzem.
Zespół (Team)
PL
EN
monologues are not supposed to
help to reconstruct the subsequent
murders, but rather make us realize
that there’s a thin line between good
and evil, and they both depend on
circumstances as well as our degree
of knowledge about specific events.
Duda-Gracz’s aim then is not to
justify the actions of her protagonist;
she focuses instead on revealing
the mechanisms of moral relativism,
which can make us explain and
rationalize even the cruelest behavior
if we sympathize and identify with the
criminal strongly enough.
Cieśla — Adrian Kąca
Scenariusz, reżyseria, scenografia,
kostiumy (Screenplay, scenography,
costumes and direction) –
Agata Duda-Gracz
Babka Rivière — Janina Garbińska-Budzińska
Muzyka (Music) – Piotr Dziubek
Amerykanka — Elżbieta Kłosińska
Współpraca przy tekstach piosenek
(Song lyrics) – Rafał Dziwisz
Amien – Magda Kumorek (gościnnie)
Reżyseria świateł (Lights) –
Katarzyna Łuszczyk
Wizualizacje (Videos) –
Karol Rakowski, Spectribe Film
& Theater Production
Asystenci reżysera (Director’s
assistants) – Agata Schweiger,
Kamil Błoch
56
Ksiądz – Andrzej Gałła
Obsada (Cast)
Muzyczny Capitol (The Musical
Theatre Capitol)
Obrzympałowa – Agnieszka
Oryńska-Lesicka
Młynarzowa – Elżbieta Romanowska
Victoria – Helena Sujecka
(gościnnie)
Wędrowiec – Bartosz Picher
Młynarz – Tomasz Schimscheiner
(gościnnie, Teatr Ludowy w Krakowie)
Rivière – Cezary Studniak
Prosper – Krzysztof Wach (gościnnie,
Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi)
Bobek – Mikołaj Woubishet
Rivièrowa – Justyna Szafran
Piotr – Sambor Czarnota (gościnnie,
Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi)
Obrzympał – Piotr Gajda
Chyba Lutek – Tomasz Leszczyński
Alfons Wąs – Łukasz Wójcik
Grajek – Tomasz Wesołowski
(gościnnie)
Gównojad – Michał Zborowski
(Studium Musicalowe Capitol)
9 listopada 2012
(9th November 2012)
teatr-capitol.pl
57
Najnowszy projekt teatralny
jednego z bardziej uznanych
i nagradzanych na świecie polskich
reżyserów teatralnych, Krzysztofa
Warlikowskiego, jest oparty na
dwóch zupełnie różnych tekstach
– I’m a Camera Johana van Drutena
i scenariuszu filmu Shortbus Johna
Camerona Mitchella. Z jednej strony
więc Niemcy za czasów Republiki
Weimerskiej, kiedy władzę zaczynają
przejmować naziści, z drugiej – Nowy
Jork po 11 września. Te odległe od
siebie czasoprzestrzenie Warlikowski
zamienia w rodzaj wirtualnego
laboratorium, w którym widzowie
stają się świadkami badania
seksualnych lęków i fobii oraz
spychanych w sferę podświadomości
pragnień i pożądań. W tych
scenicznych światach przegląda się
Kabaret Warszawski
14 grudnia (14th December) 2013 — SOB. (SAT.) — 17:00
TVP Kraków Studio S-3 w Łęgu
(TVP Kraków Studio S-3 Łęg)
współczesna Warszawa, a reżyser
zastanawia się nad ograniczeniami
artystycznej, choć nie wyłącznie,
ekspresji oraz tym, co wyznacza
normy obyczajowo-społeczne.
Warlikowski wraz z zespołem
Nowego Teatru, nie bez przyczyny
sięga po estetykę kabaretu,
pozwalającą mu nie tylko zburzyć
sceniczną iluzję i obnażyć szereg
konwencji przedstawieniowych,
ale i czynnie zaangażować
publiczność w proces opowiadania
o kulturowych i seksualnych
tabu. A jednocześnie odsłonić
mechanizmy odpowiedzialne za
uwikłanie jednostek w opresyjny
system, w którym jedynej nadziei na
transformację, jak się zdaje, można
dopatrywać się w sztuce jako takiej
i wolności tworzenia.
PL
Magda Hueckel
58
300’
reżyseria (Directed by)
Krzysztof Warlikowski
Nowy Teatr
59
EN
The latest play by one of the
most prominent, award-winning
Polish theatre directors, Krzysztof
Warlikowski, is based on two very
different texts – Johan van Druten’s
I’m a Camera and the screenplay by
John Cameron Mitchell for his movie
Shortbus. The two distinct historical
realities channeled here – Weimar
Germany prior to the Nazi takeover,
and post-9/11 New York – are virtual
laboratories of time and space.
Warlikowski investigates, together
with the audience, sexual fears and
phobias as well as repressed desires
and passions. These two worlds
serve as a mirror in which today’s
Warsaw can see itself. The director
questions the limits of artistic and
other forms of expression as well as
the processes that establish social
and cultural norms. Warlikowski and
the Nowy Teatr company use the
aesthetics of cabaret with specific
intent, since it allows them to not
only break the staged illusion and
expose theatrical conventions but
also to actively involve the spectators
in the process of analyzing sexual
and cultural taboos. At the same
time, the cabaret art form helps to
discover the mechanisms responsible
for confining the individual within an
oppressive system, where the only
hope for transformation, it seems, is
art itself and creative freedom.
The conventions of cabaret in
Warlikowski’s new play allow him
to showcase the vocal skills and
talents of the artistic team of Nowy
Teatr, as well as touch upon much
darker content whilst using a lighter
Kabaretowa formuła w nowym
przedstawieniu Warlikowskiego
umożliwia nie tylko zaprezentowanie
umiejętności wokalnych zespołu
Nowego Teatru, ale pozwala
reżyserowi pod pozorem beztroskiej
zabawy przemycić o wiele bardziej
mroczne treści niż może się to
zdawać na pierwszy rzut oka.
Inspirowany kultowym i dość
nietypowym musicalem filmowym
w reżyserii Boba Fosse’ego, Kabaret
Warszawski również stanowi rodzaj
przepisania i wariacji wokół, lekkich
w tonacji chwytów dramaturgicznoinscenizacyjnych. Numery
muzyczne nie służą tu wyłącznie
jako komentarz do scenicznej akcji,
ale mają za zadanie zaktywować
widzów do zadawania niewygodnych
pytań o moralne i etyczne koszty
użytej w złej wierze sztuki. Reżyser
stawiając publiczność w sytuacji
szukających spełnienia i miłości
bohaterów obrazu Mitchella, choć
momentami z perwersyjną niemal
przyjemnością odsłania schematy
regulujące i dyscyplinujące
społeczeństwo, kładzie jednak
nacisk nie na obnażenie
opresyjności i normatywności świata
przedstawionego czy idąc dalej –
naszej codziennej rzeczywistości
– ale w artystycznej działalności
dopatruje się utopijnych możliwości
szeroko zakrojonych kulturowych
transformacji.
PL
60
EN
Zespół (Team)
Obsada (Cast)
Krzysztof Warlikowski
Piotr Gruszczyński
Stanisława Celińska, Magdalena
Cielecka, Ewa Dałkowska,
Małgorzata Hajewska-Krzysztofik,
Maja Ostaszewska, Magdalena
Popławska, Claude Bardouil, Andrzej
Chyra, Bartosz Gelner, Wojciech
Kalarus, Redbad Klijnstra, Zygmunt
Malanowicz, Piotr Polak, Jacek
Poniedziałek, Maciej Stuhr
Scenografia i kostiumy
(Scenography and costumes) –
Małgorzata Szczęśniak
Muzycy (Musicians) – Paweł Bomert,
Piotr Maślanka, Paweł Stankiewicz,
Fabian Włodarek
Muzyka oryginalna (Music) –
Paweł Mykietyn
Nowy Teatr
Reżyseria świateł (Lighting design) –
Felice Ross
Koproducenci (Coproduction) –
Festival d’Avignon, Les Théâtres
de la Ville de Luxembourg, Théâtre
National de Chaillot, Paryż, Théâtre
de la Place, Liège, La Comédie de
Clermont-Ferrand – scène nationale,
Narodowy Instytut Audiowizualny
(Festival d’Avignon, Les Theatres
de la Ville de Luxembourg, Theatre
National de Chaillot, Paris, Theatre
de la Place, Liege, La Comedie de
Clermont-Ferrand)
Adaptacja (Adaptated by) –
Krzysztof Warlikowski, Piotr
Gruszczyński, Szczepan Orłowski
Ruch (Choreography) –
Claude Bardouil
Animacje (Video) – Kamil Polak
form – or so it might appear at first.
Inspired by the odd, cult musical
by Bob Fosse, Kabaret Warszawski
offers a rewriting and new approach
to the entertaining dramaturgical
devices typical of this particular
genre. The musical numbers don’t
necessarily comment on the action or
complement it; rather their purpose
is to encourage the audience to ask
uncomfortable questions about the
moral and ethical aspects of the arts
when used with the wrong intention.
The director makes the viewers
walk in the shoes of the characters
taken from Mitchell’s picture, who
struggle with their lives and all try to
find love, but not merely to reveal the
mechanisms that train and discipline
society with perverse pleasure.
In fact, instead of making his main
focus the critique of oppressive and
normalizing rules of the stage world
and therefore our everyday reality,
Warlikowski interprets creative
power and artistic activity as utopian
potential and perceives in them
the possibility for powerful cultural
transformation.
23 września 2013
(23rd September 2013)
www.nowyteatr.org/pl
61
Paweł Passini w swoim opolskim spektaklu opowiada o jednym
z najbardziej ikonicznych muzyków XX wieku. W opartym na tekście
Artura Pałygi przedstawieniu to
jednak nie życie legendarnego wokalisty The Doors jest na pierwszym
planie, a raczej jego śmierć i konotacje, jakie uruchamia. Reżysera interesują narosłe wokół artysty mity,
którymi żongluje po to, żeby roztoczyć przed widzami gęstą sieć
kontekstów i współczesnych skojarzeń związanych niekoniecznie tylko
z samym Morrisonem, co bardziej
z popkulturową pamięcią o nim.
Postać wokalisty pozwala Passiniemu badać możliwości i granice
nie wyłącznie artystycznego buntu
oraz zastanowić się nad konsekwencjami postępującej amerykaniza-
Morrison/Śmiercisyn
Teatr Łaźnia Nowa – Mała Scena
cji świata. Morrison staje się w tym
ujęciu rodzajem bezwolnej marionetki, uzależnionej od zewnętrznych
sił, a reżyser celowo zderza zespół
aktorski opolskiego teatru z postacią
lalkową, jaką wprowadza na scenę.
Passini odkrywa tym samym przed
publicznością interesującą dynamikę
akcji, wyznaczaną przez plan aktorski
i lalkowy oraz kolejne kultowe numery
The Doors.
Passini odwołuje się w swoim
opolskim spektaklu nie tylko do
legendarnego już fabularnego filmu
The Doors Olivera Stone’a, ale i do
onirycznej estetyki obrazów Davida
Lyncha. W jego przedstawieniu Morrison leży w wannie w swoim paryskim
mieszkaniu i snuje narkotyczne wizje,
w których wydaje mu się, że wędruje
po bajkowej krainie OZ. Jawa miesza
PL
Rafał Mielnik
62
90’
Paweł Passini
Teatr Lalki i Aktora w Opolu
(Teatr Lalki i Aktora
in Opole)
Morrison/Sonofdeath
63
EN
In the play he directed in Opole,
Paweł Passini tells the story of one
of the most iconic musicians of the
twentieth century. Based on a text
by Artur Pałyga, the performance
however isn’t centered on the life
of the legendary singer of the Doors,
but rather on his death and its
connotations. The director is mainly
interested here in the myths that have
grown around the artist; he exposes
them to engage the audience in
a dense play of contexts and modern
associations — not necessarily with
Morrison himself, but more with our
pop-culture memory of him. The
figure of the singer allows Passini
to explore the possibilities and
limits of artistic and other forms
of rebellion, as well as to reflect on
the ongoing Americanization of the
world. Morrison becomes in this light
a kind of a marionette, dependent
entirely on external forces, and the
director deliberately confronts the
actors of Opole Puppet and Actor
Theatre with a puppet treated as
a stage partner. Passini stages this
interesting dynamic between actors
and puppets against classic hits by
The Doors.
Passini refers in his Opole play
not only to the cult classic film
by Oliver Stone but also to the
phantasmagorical poetics of David
Lynch’s work. In his presentation,
Morrison lies in a bathtub in his Paris
apartment and spins narcotized
dreams of wandering through
the magical land of Oz. In his
hallucinations reality becomes fiction
and childhood memories transform
mu się ze snem, wspomnienia z dzieciństwa z dramatycznymi epizodami z dorosłego życia. Tymczasem w korytarzu czeka na niego jego
największa muza i natchnienie, która
wyznacza w dużej mierze klimat przebojów The Doors – śmierć. Reżyser
nie ogranicza się jednak do nakreślenia przejmującej, poetyckiej wersji
ostatnich dni legendarnego wokalisty,
ale pokazuje również widzom inną
kapelę, która marzy o tym, żeby stać
się niczym legendarny zespół Morrisona. Problem w tym, że jej członkowie nie potrafią się odpowiednio
zbuntować. Passini z przekorą pyta
więc o sens i istotę rockowej rebelii, która w świecie, jaki przypieczętował tragiczny los Morrisona, jest
tylko kolejną pozą i marketingowym
chwytem.
Zespół (Team)
Pamela Courson – Helena Sujecka
Obsada (Cast)
Paweł Passini
Tekst (Text) – Artur Pałyga
Zuzanna Srebrna
Projekcje multimedialne (Multimedia
projections) – Maria Porzyc
Opracowanie muzyczne (Musical
working) – Sambor Dudziński,
Paweł Passini
Producent (Production) – Teatr Lalki
i Aktora w Opolu (Teatr Lalki i Aktora
in Opole)
Jim Morrison — Sambor Dudziński
Śmierć (Death) – Beata Kucharska/
Karolina Gorzkowska
Magda Przeszkadzajki, Ray
Manzarek, Strach na Wróble
(Magda Przeszkadzajki (small
percussion instruments), Ray
Manzarek, Scarecrow)–
Aleksandra Mikołajczyk
Ojcomatka (Fatheromather) –
Mariola Ordak-Świątkiewicz
Menel, Sprzedawca, Producent,
Strażnik (Tramp, Seller, Producer,
Guard) – Zygmunt Babiak
Menel, Sprzedawca, Jacek, Danny
Sugerman (Tramp, Seller, Jacek,
Danny Sugerman) – Łukasz Bugowski
Bębniarz Benek, John Densmore,
Blaszany Drwal (Drummer, John
Densmore, Tin Woodman) –
Krzysztof Jarota
Tuba Jurek, Robby Krieger, Tchórzliwy
Lew (Tuba, Robby Krieger, Cowardly
Lion)– Miłosz Konieczny
PL
64
65
EN
into dramatic episodes from his adult
life. Meanwhile, Morrison’s greatest
muse and only inspiration awaits
him in the hallway: the one who sets
the tone for The Doors’ greatest
hits – death herself. But the director
doesn’t limit himself to sketching
out a poetic and deeply moving
story of the vocalist’s last days; he
simultaneously shows a band whose
biggest dream is to become like The
Doors. The problem is its members
cannot rebel properly. Passini
ironically questions the nature of true
rock rebellion in a world that sealed
the tragic fate of Morrison and has
turned it into just another fetish and
commodity.
23 lutego 2013 (23rd February 2013)
www.teatrlalki.opole.pl
Spektakl Marcina Libera z Teatru
Dramatycznego w Wałbrzychu
to – jak zaznacza sam autor –
zwieńczenie jego kilkuletniej pracy
nad wątkiem polskiej wiary. Tekst
Jarosława Murawskiego napisany
trzynastozgłoskowcem odwołuje
się do wielkopiątkowego zwyczaju
wodzenia Judasza, kultywowanego
w śląskim Skoczowie. Ten ludyczny
element staje się pretekstem do
stworzenia wielowątkowej historii,
dotyczącej źródeł polskiej wiary, jej
komercjalizacji, dewocji, ideologizacji
i fanatyzmu. Co bardzo istotne,
reżyser z dużą dozą dystansu traktuje
portretowane przez siebie środowiska
i nie opowiadając się po żadnej ze
stron, piętnuje wszelkie przejawy
radykalizmu. W ostrzu satyry znajdą
się zatem zarówno konserwatyści,
Na Boga!
Narodowy Stary Teatr – Scena #Kolonia
(The National Stary Theatre – #Kolonia Stage)
Bartłomiej Sowa
66
195’
Marcin Liber
Teatr Dramatyczny
im. Jerzego Szaniawskiego
w Wałbrzychu (Szaniawski
Drama Theatre in Walbrzych)
For God’s Sake!
Obrońcy Krzyża jak i poznańscy
anarchiści. Liber wtyka zatem kij
w sam środek mrowiska, próbując
otrzeźwić rozhisteryzowanych
fanatyków, dla których kwestia wiary
już dawno straciła metafizyczny
wymiar i stała się potężnym orężem
w walce o polityczną władzę.
Odnosząc się do tradycji
wielkich polskich dzieł epoki
romantyzmu, a zarazem biorąc ją
w rodzaj ironicznego nawiasu, Liber
tworzy przejmujące oskarżenie
kościoła katolickiego jako instytucji.
Wykorzystanie wierszowanych
kwestii uwzniośla i odrealnia
podejmowane w przedstawieniu
tematy i tak nagle bunt parafian
przeciwko księdzu-homoseksualiście
i byłemu pracownikowi służb
specjalnych, który zabrania odbycia
PL
67
EN
Marcin Liber’s play that premiered
at Szaniawski Drama Theatre in
Walbrzych is, according to the
director himself, the culmination of
many years devoted to exploring
issues around Polish faith.
Jarosław Murawski’s rhymed text
refers to the Good Friday tradition
of tempting Judas, cultivated in
a Silesian town called Skoczowo.
This theme becomes the basis
for creating a multi-threaded
story about the sources of Polish
religiosity, its commercialization,
ideological implications, bigotry and
fanaticism. It’s worth emphasizing
that the director treats the various
environments and subcultures he
touches upon with detachment,
without taking a side, critiquing
all kinds of radicalism. His satire
is in fact pointed at right-wing
conservatives, Jesus-freaks but
also at anarchist organizations from
Poznań. Liber stirs up a hornet’s nest,
making an attempt to tame hysterical
fanatics who do not care about the
metaphysical aspect of faith but only
see it as a weapon in the battle for
political power and influence.
Liber refers to the great tradition
of Polish works of Romanticism,
while ironically distancing himself
from their conventions, to create
a moving indictment of the Catholic
Church as an institution. He elevates
his subject matter with poetic
language and takes it into the realm
of the unreal; suddenly the rebellion
of one parish against a gay priest
and a former secret service spy’s
objection to a traditional procession
tradycyjnej ludowej procesji,
zamienia się w metafizyczną
rewolucję i kończy szatańskim
sądem nad Bogiem. Kościołowi
katolickiemu zostają zarzucone
winy z czasów niemieckiej okupacji
Jugosławii, zbrodnie biskupa
Pavelicia na Serbach i Żydach,
legendarnemu polskiemu kardynałowi
Wyszyńskiemu wyciąga się artykuł
prasowy sprzed wojny popierający
faszyzm. A całość wieńczy bunt
Boga przeciw Polsce i Kościołowi,
który po latach udręczenia, nie może
już spokojnie patrzeć na kolejne
nadużycia religijnych uczuć i symboli.
Zespół (Team)
Marcin Liber
Michał Pabian
and costumes) – Grupa Mixer
Muzyka (Music) – Aleksandra Gryka
Opracowanie muzyczne (Musical
arrangement) – Małgorzata Sarbak
Światła (Lights) – Mirek Kaczmarek
Asystent reżysera (Director’s
assistant) – Tomasz Kaczorowski
PL
68
EN
turn into a metaphysical revolution
and satanic court proceedings
against God. The Catholic Church
is blamed for its faults during the
German occupation of Yugoslavia as
well as the crimes of bishop Pavelic
against Jews and Serbs, and the
legendary Polish cardinal Wyszyński
is reminded of his article supporting
fascism prior to the war. The finale
shows God – who after years of
torment can no longer stand people
hiding behind religious feelings and
symbols – revolting against Poland
and the Church.
Teatr Dramatyczny im. Jerzego
(Szaniawski Drama Theatre
in Walbrzych)
69
Obsada (Cast)
Małgorzata Białek, Angelika
Cegielska, Sara Celler – Jezierska,
Karolina Krawiec, Joanna Łaganowska, Małgorzata Łakomska,
Rozalia Mierzicka, Irena Wójcik,
Mirosława Żak, Włodzimierz Dyła /
gościnnie/, Rafał Kosowski, Piotr
Mokrzycki, Filip Perkowski, Dariusz
Skowroński, Czesław Skwarek, Piotr
Tokarz, Ryszard Węgrzyn
teatr.walbrzych.pl
Uznany węgierski reżyser, Kornél
Mundruczò, nominowany do canneńskiej Złotej Palmy za film Łagodny potwór – projekt Frankenstein, wraz z zespołem TR Warszawa przygotował
mroczny i nietypowy spektakl na motywach operetki Zemsta nietoperza Johanna Straussa (syna). Akcja przedstawienia rozgrywa się w nowoczesnej klinice śmierci, w samym środku zimy, na kilka dni przez Nowym Rokiem. Reżyser gromadzi w jednej, zamkniętej przestrzeni różniące się wiekiem, płcią oraz doświadczeniem postaci i stawia je przed moralnymi
i etycznymi dylematami dotyczącymi wolności wyboru i tego, kto powinien sprawować ostateczną władzę nad ludzkim życiem. Pełne cynizmu, gorzkie dialogi stopniowo odsłaniają utajone pokłady żalu i lęku wy-
Nietoperz
10 grudnia (10th December) 2013 — WT. (TUE.) — 17:00
Narodowy Stary Teatr — Scena #Helena
nikające z bezradności w starciu ze
sprawami ostatecznymi. Mundruczò
wykorzystuje konwencje opery buffo w sposób przekorny i ironiczny po
to, żeby zdiagnozować przed widzami
jedną z głównych przypadłości nowoczesności – nieumiejętność rozmawiania o kwestiach metafizycznych
bez uciekania w sarkazm. Jednocześnie tworzy rodzaj sterylnego świata,
w którym zgoda na zakończenie życia
i dyskusje wokół eutanazji, zdają się
o wiele łatwiejsze niż szczera rozmowa o własnych uczuciach i emocjach.
Węgierski reżyser z premedytacją
pogrywa z motywami dzieła Straussa,
zamieniając je prowokacyjnie
w rodzaj tragifarsy o eutanazji. Udaje mu się przy tym dotknąć tajemnicy
istnienia i wykreować rodzaj traktatu religijnego, który w wyważony spo-
PL
Kuba Dąbrowski
70
135’
Kornél Mundruczò
TR Warszawa (TR Warsaw)
The Bat
71
EN
Acclaimed Hungarian director, Kornél
Mundruczò, whose movie Tender
Son, The Frankenstein Project was
nominated for the Golden Palm at
Cannes Film Festival, has created
a dark and unusual play with the
actors of TR Warsaw, based on
motifs taken from a famous operetta,
The Bat, by Johann Strauss Jr. The
action of the performance takes
place in a modern clinic of death,
in the middle of winter, right before
New Year’s. The director gathers
characters of various age, sex and
experience into a single closed
space, and makes them confront
moral and ethical dilemmas about
freedom of choice and issues of
who should have the final say and
control over a human life. Bitter and
cynical dialogues gradually expose
hidden fears and regrets resulting
from the helplessness experienced
when facing the ultimate challenge.
Mundruczò uses the conventions
of a comic opera in an ironic way
so as to reveal one of the main ills
of our times – not knowing how to
talk about the metaphysical aspects
of our existence without sarcasm.
He creates a sterile world where
a decision to end a person’s life and
discussing euthanasia seem much
easier than a simple, honest talk
about one’s feelings and emotions.
The Hungarian director deliberately plays with some of the motifs
of Strauss’ piece, provocatively
turning it into a kind of a tragicomedy
about euthanasia. He manages to
touch upon the mystery of being,
creating a kind of a religious treaty
sób balansuje między oskarżeniem
Boga a pogodzeniem się z kształtem
tzw. „praw ustanowionych”. Operetkowe szlagiery mają stanowić tutaj
przeciwwagę dla wszechobecnego
cierpienia i nicości otaczającej bohaterów. Zwłaszcza, że fabularny punkt
wyjścia spektaklu – dzień przed
zamknięciem kliniki śmierci pojawia się w niej klient, który chce bezboleśnie odejść, a wraz z nim decyduje się umrzeć jego żona – okazuje się pretekstem do przeprowadzenia
szeroko zakrojonej krytyki współczesności, z całym jej nihilizmem i cynizmem. Jednak mimo szeregu etycznych wątpliwości, jakie wyznaczają dynamikę świata przedstawionego, Mundruczò pozostawia widzom
w finale nadzieję, wierząc w triumf
poświęcenia i siłę miłości.
Zespół (Team)
Reżyseria (Directed by)–
Kornél Mundruczò
Scenariusz (Script) – Kata Wéber,
Kornél Mundruczó
and costumes) – Márton Ágh
Muzyka (Music) – János Szemenyei
Gábor Thury
Światło i wideo (Lights and video) –
Kornél Mundruczó
TR Warszawa (TR Warsaw)
PL
72
EN
which balances between accusing
God of the shape of world governed
by established laws and accepting
them. Operetta numbers here are
a counterpoint to the ubiquitous
suffering and nothingness that
surrounds the characters. Even
more so when one thinks about the
story’s starting point: a day before
closing of the clinic of death, a client
who wants to end his life appears,
together with his wife who is willing
to die with him – which is a pretext
to launch a wide-ranging critique
of modernity, with all its nihilism and
cynicism. However, despite a number
of ethical questions that define the
dynamics of the world presented,
Mundruczò leaves the audience with
hope in the end, believing in the triumph of love, sacrifice and strength.
73
Obsada (Cast)
Małgorzata Buczkowska, Roma
Gąsiorowska, Agnieszka Podsiadlik,
Justyna Wasilewska, Rafał
Maćkowiak, Dawid Ogrodnik,
Sebastian Pawlak, Adam Woronowicz
20 września 2012 (20th September 2012)
trwarszawa.pl
W przygotowanym jako koprodukcja
Teatru Powszechnego w Łodzi
i Teatru Polskiego w Bydgoszczy
spektaklu Maja Kleczewska,
wraca do twórczości jednej
z najwybitniejszych współczesnych
powieścio- i dramatopisarek, Elfriede
Jelinek. Autobiograficzna na poły
sztuka austriackiej Noblistki to rodzaj
gorzkiego rozliczenia ze światem,
rządzonym przez patriarchalne
normy. Ten zalewający widzów ze
sceny potok słów to także próba
zmierzenia się z odchodzeniem
i przemijaniem w wydaniu niezwykle
świadomie operującej językiem
artystki. Reżyserka podąża za
gęstym, mrocznym i bezlitosnym
dyskursem Jelinek, jaki tym razem
prowadzi do samego wnętrza
austriackich piwnic, z których po
Podróż zimowa
Teatr Łaźnia Nowa — Duża Scena
latach wychodzą kobiece ofiary,
gwałcone i bite przez sadystycznych
mężczyzn. Społeczeństwo
zmęczone nieustannymi medialnymi
doniesieniami o kolejnych
cierpieniach, nie chce słuchać
ich historii, obarczając je za to
odpowiedzialnością za ich własny
los. Kleczewska tworzy barwny
sceniczny kolaż nietypowych
postaci, jakie przemawiają do
widzów ostrymi jak brzytwa
monologami, rozpisanymi przez
Jelinek. Od pluszowych zwierzaków,
przez gwiazdy porno, gospodynie
domowe, szaleńców i ikony
popkultury, aż po samą austriacką
artystkę, która pojawia się w finale.
Wszyscy oni wieszczą zagładę
świata zbudowanego na hipokryzji,
cynizmie i niesprawdzających się już
PL
Magda Hueckel
74
180’
Reżyseria (directed by)
Maja Kleczewska
Teatr Powszechny w Łodzi/
Teatr Polski w Bydgoszczy
A Winter Journey
75
EN
In her play, which is a coproduction
between Polski Theatre in Bydgoszcz
and Powszechny Theatre in Łódź,
Maja Kleczewska revisits the work
of one of the greatest contemporary
novelists and playwrights, Elfriede
Jelinek. The play by the Austrian
Nobel Prize-winner, with a slightly
autobiographical touch, is a bitter
settling of scores with a world
governed by patriarchal norms.
Great waves of words flow over the
audience, representing an attempt
to face the passing of time and
the process of fading away, made
by an artist whose language skills
are unique and breathtaking. The
director follows the dense, dark
and merciless Jelinek discourse,
which this time leads to the interior
of an Austrian cellar, where female
victims are released after years of
captivity during which they were
raped and beaten by sadistic men.
But a society tired of ongoing
media coverage of suffering and
pain doesn’t want to listen to their
stories, partially blaming them for
their own misery. Kleczewska creates
a vivid stage collage of unusual
characters who speak in fierce,
razor-sharp monologues written by
Jelinek. They range from teddy toys
to porn stars, from housewives to
crazies, from pop-culture icons to the
Austrian artist herself, who appears
in the finale of the show. They are all
prophets of a world falling to pieces
not just because of hypocrisy and
cynicism, but also because traditional
social and cultural norms and values
have long lost their validity. Now, it
w nowej rzeczywistości tradycyjnych
wartościach społecznych
i kulturowych.
„Opowiadam w kółko o tym
samym i nikt nie chce mnie już
słuchać” mówi w pewnym momencie
pojawiające się w spektaklu
Kleczewskiej wcielenie Jelinek.
I w istocie, austriacka Noblistka od
lat nieprzerwanie zawzięcie rozprawia
się z własnym krajem, wytykając
mu obłudę i problematyczną
przeszłość, jak i szeroko pojętym
złem. Reżyserka zdaje się wtórować
jej w tej wojnie, uruchamiając
w Podróży zimowej szereg konwencji
teatralnych, jakie prowadzą nie tyle
nawet do obnażenia ideologicznych
implikacji świata przedstawionego,
co bardziej nawet do rozsadzenia
dyskursu jako takiego. Tym samym
Kleczewska, w ślad za Jelinek, uderza
w same podstawy krytykowanego
z zaciętością przez pisarkę systemu.
Sceniczne piekło, jakie obie artystki
gotują swoim postaciom, ale i samym
widzom, wyłożone lustrzanymi
taflami i tiulowymi zasłonami, ma
nie tylko obudzić nas z marazmu,
ale zaktywizować do walki o zmianę
nieznośnego kształtu rzeczywistości.
Maja Kleczewska
Scenariusz sceniczny (Stage Script) –
Maja Kleczewska, Łukasz Chotkowski
Łukasz Chotkowski
Scenografia, światła, wideo
(Scenography, lights and videos) –
Wojciech Puś
Muzyka (Music) –
Joanna Halszka-Sokołowska
Kostiumy (Costumes) – Konrad Parol
PL
76
EN
is only a matter of time before we all
go insane.
“I go on and on about the same
things and no one wants to listen
to me anymore” says Jelinek’s alter
ego at one point in Kleczewska’s
play. And indeed, the Austrian
Noble Prize-winner has constantly
and furiously confronted her home
country for years, pointing out its
duplicity and problematic past,
and evil in the broadest sense. The
director seems to be fighting the
same battle in A Winter’s Journey,
engaging a series of theatrical
conventions that not only expose the
ideological implications of the stage
world, but also destroy the discourse
itself. Therefore, Kleczewska,
following Jelinek’s lead, hits at the
very foundations of the system so
Zespół (Team)
bravely and fiercely criticized by the
writer. The stage hell that both artists
have prepared for their characters
and the audience, lined with
mirrored panes and tulle curtains,
is supposed to shake us out of our
apathy and activate the struggle for
a transformation of an unbearable
state of things.
Ruch sceniczny (Stage movement) –
Beata Eckert
Powszechny w Łodzi/Teatr Polski
w Bydgoszczy
Obsada (Cast)
Jakub Firewicz, Beata Ziejka, Karolina
Adamczyk, Małgorzata Witkowska,
Julia Wyszyńska, Michał Czachor,
Michał Jarmicki, Mateusz Łasowski,
Piotr Stramowski
premiera łódzka (premiere) —
23 marca 2013 (23rd March 2013)
powszechny.pl
premiera bydgoska (premiere) —
23 kwietnia 2013 (23rd April 2013)
www.teatrpolski.pl
77
Reżyserzy Polskiego
Konkursu Inferno
A _______________ Z
78
1.
2.
3.
4.
5.
6.
Agata Duda-Gracz (1974) __ 1
Reżyserka i scenografka wyróżniająca
się własnym, wyrazistym językiem
teatralnym. Absolwentka Historii
sztuki na UJ i Wydziału Reżyserii
PWST w Krakowie. Będąc jeszcze
na studiach wyreżyserowała takie
spektakle jak Kreatura wg J. Murrela
czy Kain G. Byrona Do wszystkich
swoich spektakli sama przygotowuje
scenografię. Wyreżyserowała m.in.:
Grzeszne dzieciństwo wg M. Twaina,
Nierządy i Wybranych wg J. Geneta,
Prze(d)stawienie T. Dorsta i U. Ehler,
a ostatnio Balkon J. Geneta i Romea
i Julię wg W. Szekspira. Jest autorką
scenografii do takich spektakli jak
m.in.: Naprawiacz świata T. Bernharda
(reż. L. Piskorz), Jesienin wg
S. Jesienina (reż. J. Grałek, B. Wójcik),
Loteria na mężów, czyli narzeczony
nr 69 K. Szymanowskiego (reż.
J. Opalski), Życie w teatrze D. Mameta
(reż. M. Kuźmiński). Jednym
z głównych motywów, jakie podejmuje
w swoim teatrze jest konfrontacja
mitu z rzeczywistością oraz badanie
relacji pomiędzy sacrum a profanum.
Galgenberg wg M. de Ghelderode jest
kolejnym spektaklem zrealizowanym
przez Agatę Dudę-Gracz w Teatrze
im. Juliusza Słowackiego w Krakowie,
wcześniej wyreżyserowała: Abelarda
i Heloizę R. Vaillanda i Kaligulę
A. Camusa. Biorąc na warsztat sztuki
Michela de Ghelderode, Agata DudaGracz dokonała autorskiej adaptacji
jego utworów. Najciekawsze wątki
wybrane m.in. z Wędrówki Mistrza
Kościeja i Kobiet u Grobu połączyły
się w spójną całość, której tematem
jest grzeszna natura człowieka
i wszechobecny lęk przed śmiercią.
PL
79
EN
7.
10.
8.
11.
9.
12.
Polish Contest
Inferno Directors
Agata Duda-Gracz (1974) __ 1
Director and stage designer distinguished by her own clear theatrical language. A graduate in History of Art at
the Jagiellonian University and the Faculty of Direction at the Ludwik Solski
State Drama School in Kraków. While
still a student, she directed productions such as J. Murrel’s Creature and
Byron’s Cain. She has prepared the
set design for all her productions. Her
credits include: Sinful Childhood after
Mark Twain, Debauchery and The Chosen after Jean Genet, Prze(d)stawienie
by T. Dorst and U. Ehler, and recently Genet’s Balcony and Shakespeare’s
Romeo and Juliet. She is the creator
of stage designs for productions like:
T. Bernhard’s Restorer of the World (dir.
L. Piskorz), Jesienin after S. Jesienin (dir. J. Grałek, B. Wójcik), The Lot-
tery for Husbands, or Fiancé no. 69 by
K. Szymanowski (dir. J. Opalski), and
D. Mamet’s A Life in the Theatre (dir.
M. Kuźmiński).One of the leitmotifs of
her theatre is the confrontation of myth
with reality and the investigation of the
relationships between the sacrum and
the profanum. Galgenberg after M. de
Ghelderode is Agata Duda-Gracz’s latest production at the Juliusz Słowacki
Theatre in Kraków, where she has previously directed Heloise et Abelard by
R. Vailland and A. Camus’ Caligula. Taking Michel de Ghelderode’s dramatic output, AgataDuda-Gracz has created an original adaptation of his works.
The most interesting threads, selected
from The Travels of Master Kościej and
The Women at the Tomb combine into
a coherent whole, the topic of which is
the sinful nature of humanity and the
omnipresent fear of death.
Jan Klata (1973) _________________ 2
Studiował reżyserię dramatu
najpierw w Warszawie, a potem
w PWST w Krakowie. Był asystentem
Jerzego Grzegorzewskiego, Jerzego
Jarockiego oraz Krystiana Lupy.
Po studiach pracował m.in. jako
copywriter, dziennikarz muzyczny
oraz reżyser telewizyjnego
talk-show. Pierwszą realizacją Klaty
na zawodowej scenie był Rewizor
Mikołaja Gogola przygotowany
w Teatrze Dramatycznym
im. Szaniawskiego w Wałbrzychu
(2003). Miesiąc później w Teatrze
Polskim we Wrocławiu wystawił
własną sztukę Uśmiech grejpruta.
W 2004 w Stoczni Gdańskiej
odbyła się głośna premiera
spektaklu H. wg Hamleta Williama
Shakespeare’a, zrealizowana przez
Teatr Wybrzeże. Od tej pory reżyser
stale współpracuje z najciekawszymi
scenami teatralnymi w Polsce –
m.in. TR Warszawa, Narodowym
Starym Teatrem w Krakowie, Teatrem
Polskim we Wrocławiu czy Teatrem
Polskim w Bydgoszczy. W 2006
roku reżyser otrzymał Paszport
Polityki w kategorii teatr – nagroda
przyznana została za nowatorskie
i odważne odczytywanie klasyki
oraz za pasję i upór w badaniu
narodowych mitów i diagnozowaniu
polskiej rzeczywistości. Za świetnie
przyjęty spektakl Sprawa Dantona
(Teatr Polski we Wrocławiu 2008)
Klata otrzymał nagrodę im. Konrada
Swinarskiego, Laur Konrada na
katowickim festiwalu Interpretacje
oraz nagrodę za reżyserię na
festiwalu Boska Komedia 2008.
Na zamówienie Festiwalu Dialog
Czterech Kultur w 2009 roku reżyser
zrealizował współczesną wersję
Ziemi obiecanej według Władysława
Reymonta. Od stycznia 2013 roku
Klata pełni funkcję Dyrektora
Narodowego Starego Teatru
w Krakowie, gdzie wyreżyserował
do tej pory: Trzy stygmaty Palmera
Eldritcha (2006) Philipa K. Dicka,
Oresteję Ajschylosa (2007), Trylogię
Heneryka Sienkiewicza (2009), Wesele
hrabiego Orgaza Romana Jaworskiego
(2010), Tajnego agenta Josepha
Conrada oraz Do Damaszku Augusta
Strindberga (2013).
PL
PL
EN
EN
Maja Kleczewska (1973) ___ 3
Absolwentka Wydziału Reżyserii
Państwowej Wyższej Szkoły
Teatralnej w Krakowie. Reżyserowała
w teatrach – im. Słowackiego
w Krakowie (Noże w kurach Davida
Harrowera), Teatrze im. C.K. Norwida
w Jeleniej Górze (Elektrę Hugo
von Hofmannstahla, Czajkę Antoniego
Czechowa), Dramatycznym im.
J. Szaniawskiego w Wałbrzychu (Lot
nad kukułczym gniazdem Keseya, Czyż
nie dobija się koni? Horace’a McCoya);
im. J. Kochanowskiego w Opolu
(Makbeta Williama Shakespear’a;
Opowieści Lasku Wiedeńskiego
Ödöna von Horvátha, Zmierzch
bogów Nicola Badalucco, Enrico
Medioliego, Luchino Viscontiego,
Braci i sióstr Antoniego Czechowa
i Fiodora Dostojewskiego); Teatrze
80
81
Jan Klata (1973) _________________ 2
Jan Klata studied drama directing,
first in Warsaw and then at the
Ludwik Solski State Drama School
in Kraków. He was an assistant to
Krystian Lupa, Jerzy Grzegorzewski,
and Jerzy Jarocki. Having graduated,
Klata worked as a copywriter, musical
journalist, and talk-show director.
His directing début on stage was
M. Gogol’s The Government Inspector
(2003) at the Szaniawski Theatre
in Wałbrzych. A month later, he
produced at the Polski Theatre
in Wrocław his own play entitled
Grejprut’s Smile. At the Gdańsk
Shipyards in 2004, the famous
premiere was performed of his H.
inspired by William Shakespeare’s
Hamlet and set on stage by the
Wybrzeże Theatre in Gdańsk. Since
then, the director has worked on
Poland’s most attractive stages,
including TR Warszawa, the National
Stary Theatre in Kraków, the Polski
Theatre in Wrocław, and the Polski
Theatre in Bydgoszcz. In 2006,
Klata received the Passport of
Polityka Weekly in the category
“Theatre”, which he was awarded
for innovative and daring readings
of classical works, for the passion
and persistence in examining the
national myths and diagnosing Polish
reality. For his critically acclaimed
The Danton Case (Polish Theatre
in Wrocław, 2008) Klata received
the Konrad Swinarski Award and
the Laurel Wreath of Konrad at the
11th “Interpretations” Festival in
Katowice, and the Award for the
Director at the Boska Komedia –
Divine Comedy Festival in 2008.
To the order of the “Dialogue of Four
Cultures” Festival, the director put to
stage a contemporary version of The
Promised Land (2009) after Władysław
Reymont. In January 2013 Klata
became the Artistic Director of the
National Stary Theatre in Krakow
where he has directed such shows
as: Philip K. Dick’s Three Stigmata
of Palmer Eldritch (2006), Aeschylus’
Oresteia (2007), The Trilogy (2009)
after Henryk Sienkiewicz, Roman
Jaworski’s Wesele Hrabiego Orgaza
(2010), The Secret Agent after Joseph
Conrad and August Strindberg’s The
Road to Damascus (2013).
Maja Kleczewska (1973) ___ 3
A graduate of the Faculty of
Directing at the Ludwik Solski
State Drama School in Kraków
(2001), directed for the Słowacki
Theatre in Kraków (Anna Reynolds
and Moira Buffini’s Jordan, 2000;
Harrower’s Knives in Hens (2002),
Norwid Theatre in Jelenia Góra
(Hofmannstahl’s Electra, 2001;
Chekhov’s Czajka The Seagull),
2004), Szaniawski Dramat Theatre
in Wałbrzych (Kesey’s One Flew over
the Cuckoo’s Nest, 2002; McCoy’s
They Shoot Horses, Don’t They?,
2003); Kochanowski Theatre in
Opole (Shakespeare’s Macbeth,
2004; Horváth’s Tales from the Vienna
Wood, 2008), Bogusławski Theatre
in Kalisz (Büchner’s Woyzeck, 2005),
the National Stary Theatre in Kraków
im. W. Bogusławskiego w Kaliszu
(Woyzecka George’a Büchnera);
Starym Teatrze w Krakowie (Sen
nocy letniej Williama Shakespeare’a;
Zbombardowanych Sarah Kane);
Teatrze Narodowym (Fedrę oraz
Marata/Sade Petera Weissa,
Orysteję Ajschylosa); Teatrze
Polskim w Bydgoszczy Płatonowa
wg Antoniego Czechowa,
Babel Elfriede Jelinek i Burzę Williama
Shakespeare’a). Reżyserowała
również w Operze Narodowej
(Sudden Rain Aleksandra Nowaka,
Between Agaty Zubel). Laureatka
nagród m.in. za Lot nad kukułczym
gniazdem (statuetka Wojciecha oraz
nagroda zespołowa dla realizatorów
spektaklu na XLIII Kaliskich
Spotkaniach Teatralnych; nagroda
publiczności za reżyserię na VII
Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki
Reżyserskiej Interpretacje‘2005
w Katowicach,) i Woyzecka (Laur
Konrada oraz nagroda dziennikarzy
za reżyserię na VIII Ogólnopolskim
Festiwalu Sztuki Reżyserskiej
Interpretacje’2006 w Katowicach),
a także Paszportu Polityki (2007).
W czerwcu 2013 roku otrzymała
Doroczną Nagrodę Ministra
Kultury i Dziedzictwa Narodowego
w dziedzinie Teatr za miniony sezon.
Marcin Liber (1970) __________ 4
Aktor, reżyser, założyciel Teatru
Usta Usta z Poznania. Ukończył
kulturoznawstwo na Uniwersytecie
Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Już na studiach został członkiem
poznańskiego Teatru Biuro Podróży,
w którym pozostał nieprzerwanie od
roku 1988 do 1999. Jednocześnie
współpracował jako aktor,
scenarzysta i reżyser z innymi
poznańskimi scenami – Teatrem
Ósmego Dnia, Teatrem Porywacze
Ciał i Polskim Teatrem Tańca.
W roku 1999, wspólnie z Wojciechem
Wińskim, zakłada w Poznaniu Teatr
Usta Usta/2xU – teatr alternatywny,
poruszający w swoich spektaklach
tematy trudne, często drażniące,
ale również wymagające od widza
zaangażowania, reakcji na to, co
PL
PL
EN
EN
dzieje się na scenie. Od 1996 roku,
tworzy spektakle autorskie, takie
jak Autofobia w 1996 roku i Jedynak
w roku 1998. Zmiana kierunku
działania dojrzewa w nim od kilku
lat, a wyreżyserowanie sztuki Śmierć
Człowieka – Wiewiórki, powstałej
na podstawie tekstu Małgorzaty
Sikorskiej – Miszczuk, rozpoczyna
okres długotrwałej współpracy
reżysera i dramatopisarki. W Teatrze
Współczesnym w Szczecinie
wspólnie wystawiają spektakl ID,
a w 2011 roku wraz z Magdą Fertacz
i Sywią Chutnik III Furie w Teatrze
im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy.
Wśród najgłośniejszych i najszerzej
dyskutowanych spektakli Libera
są Utwór o matce i ojczyźnie (Teatr
Współczesny w Szczecinie, 2010),
Aleksandra. Rzecz o Piłsudskim (Teatr
Dramatyczny im. J. Szaniawskiego
82
83
(Shakespeare’s A Midsummer Night’s
Dream, 2006; Sarah Kane’s Blasted,
2007). At the National Theatre,
she directed Fedra (2008) and
Weiss’s Marat/Sade, and in the Polish
Theatre in Bydgoszcz Platonov
based on Chekhov’s play. Her
award-winning shows include One
Flew over the Cuckoo’s Nest (Wojciech
statuette, and the team award for
the production team at the 43rd
Theatre Meetings in Kalisz 2003,
Audience Award for directing at the
7th Interpretacje National Festival
of Art of Direction in Katowice,
2005) and Woyzeck (Laurel Wreath
of Konrad and the journalists’ award
for directing at the 8th Interpretacje
National Festival of Art of Direction
in Katowice, 2006), and, last but not
least, the Passport of Polityka Weekly
(2007).
Marcin Liber (1970) __________ 4
Actor, director, the founder of
Usta Usta Theatre from Poznań.
He graduated from the Department
of Culture Studies at Adam
Mickiewicz University in Poznań.
While still a student, he became
a member of Biuro Podróży Theatre
and continued working under its
auspices between the years 1988
till 1999. At the same time he
collaborated as an actor, dramaturg
and director with other stages in
Poznań – Óśmy Dzień Theatre,
Polish Dance Theatre and Porywacze
Ciał Theatre. In 1999, together
with Wojciech Wiński, he founded
Usta Usta Theatre in Poznań, an
alternative performance space
which shows demand a special kind
of engagement from the audience.
Starting from 1996 he has been
creating independent shows such
as Autophobia in 1996 and The Only
Child in 1998. Directing The Death of
a Squirrel-Man, based on Małgorzata
Sikorska-Miszczuk’s play starts a new
chapter in his career, marked out by
his collaboration with a playwright.
Together, they staged a show
called ID at Współczesny Theatre in
Szczecin and in 2011, in cooperation
with Magda Fertacz and Sylwia
Chutnik, a performance titled III Furies
at Helena Modrzejewska Theatre in
Legnica. The most distinguished and
widely-discussed shows directed
by Libera over the last couple of
years include: A Piece on Mother and
Fatherland (Współczesny Theatre in
Szczecin, 2010), Alexandra, A Thing
About Piłsudski (Szaniawski Drama
Theatre in Wałbrzych, 2011), Trash
w Wałbrzychu, 2011), Trash Story
(Teatr Lubuski w Zielonej Górze
im. L. Kruczkowskiego, 2012),
Dyskretny urok burżuazji (Teatr
Nowy w Poznaniu, 2012), Być jak
Steve Jobs (Narodowy Stary Teatr
w Krakowie, 2013). W roku 2012
Liber został uhonorowany Laurem
Konrada, w sezonie bieżącym –
nagrodą za reżyserię spektaklu
„Na Boga!” prezentowanym na
XIII Ogólnopolskim Festiwalu
Dramaturgii Współczesnej
„Rzeczywistość przedstawiona”.
Ewelina
Marciniak (1984) ________________ 5
Reżyser, studentka reżyserii
krakowskiej PWST, europeistyki
na UJ, absolwentka dramatologii
UJ. Reżyserowała w Starym
Teatrze w Krakowie Wynajem na
podstawie tekstu Nisa-Momme
Stockmana oraz Zmartwychwstanie
świata, spektakl Proces berentyzacji
w ramach Dni Dramaturgii w Teatrze
im. Szaniawskiego w Wałbrzychu,
zaś w TR Warszawa czytanie
tekstu Zarys historii miłosnej oraz
Mocarza Stanisława Brzozowskiego
w Instytucie Teatralnym. Swój
pierwszy spektakl – Nowe Wyzwolenie
zrealizowała na zaproszenie aktorów
Centrum Sztuki Kontrast i Teatru
Polskiego w Bielsku-Białej. Tutaj
również w marcu 2012 roku oddała
premierę Zbrodni Michała Buszewicza,
spektaklu inspirowanego kryminałem
Witolda Gombrowicza Zbrodnia
z premedytacją. Była asystentką: Anny
Augustynowicz, Pawła Miśkiewicza
i Bogdana Hussakowskiego.
Wyreżyserowany przez nią
monodram Medea otrzymał Grand
Prix na Ogólnopolskim Przeglądzie
Monodramu Współczesnego.
Zdobyła nagrodę za Zbrodnię
na 18. Ogólnopolskim Konkursie
na Wystawienie Polskiej Sztuki
Współczesnej. Prowadzi aktywną
działalność w zakresie edukacji
artystycznej. Od trzech lat prowadzi
zajęcia teatralne dla uboższych
dzieci z okolic Krakowa (Rząska,
Zabierzów, Piekary). W 2012 roku
wyreżyserowała Amatorki Elfride
Jelinek w adaptacji Michała
Buszewicza w Teatrze Wybrzeże
PL
PL
EN
EN
w Gdańsku, spektakl ten otrzymał
Grand Prix festiwalu Kontrapunkt
w Szczecinie. W czerwcu 2013 roku
w Teatrze Polskim w Bydgoszczy
odbyły się pokazy przedpremierowe
Skąpca Moliera, przepisanego przez
Michała Buszewicza (premiera
listopad 2013). Zbrodnia została
pokazana w ramach koreańskiego
festiwalu sztuk teatralnych Seoul
Performing Arts Festival 2013.
84
85
Story (Kruczkowski Theatre in Zielona
Góra, 2012), The Discreet Charm of the
Bourgeoisie (Nowy Theater in Poznań,
2012), Being Steve Jobs (National
Stary Theatre in Krakow, 2013). In
2012 Liber got awarded with Konrad
Laur, during this artistic season –
with a prize for directing of his latest
show – For God’s Sake!.
Ewelina
Marciniak (1984) ________________ 5
Director, student at the Ludwik Solski
State Drama School in Krakow,
graduate of Drama Studies and
European Studies at Jagiellonian
University. Her first performance, The
New Deliverance, based on a play by
S.I. Witkiewicz’s (2010), produced
at the invitation of the actors of the
Kontrast Centre for Arts and the Teatr
Polski in Bielsko-Biała, was awarded
a prize for direction at the second
m-teatr Young People Confrontations
in Koszalin. In 2011, she prepared
Crime by Michał Buszewicz for the
Polish Theatre in Bielsko-Biała,
for which she was awarded the
prize for direction at the 18th
All-Poland Contest for the Staging
of a Contemporary Polish Play; the
performance was also selected as the
best performance of the contest. At
the National Stary Theatre in Krakow
she directed Death and Resurrection
of the World by Nis-Momme
Stockman, a well-known German
playwright of the young generation
(Polish premiere: 28th September
2012). Ewelina Marciniak was also
an assistant to Anna Augustynowicz
in the production of The Sunken
Cathedral by Gert Jonke, to Bogdan
Hussakowski in the production
of Philosophy in the Bedroom by
Marquis de Sade, and to Paweł
Miśkiewicz in the production of The
Seagull by Chekhov. In 2011 and 2012,
she coordinated the Summer Theatre
project sponsored by the Theatre
Institute; she also prepared the
reading of An Outline of a Love Story
at the TR in Warsaw. In June 2012,
at the Bałtycki Teatr Dramatyczny in
Koszalin, she directed A Woman from
Before by Roland Schimmelpfennig.
The Medea monodrama she produced
for the Drama Laboratory in Warsaw
(written by Magdalena Marciniak,
performed by Julia Wyszyńska) won
the Grand Prix of the 9th All-Poland
Review of Modern Monodrama.
In June 2012, Ewelina Marciniak
was selected a Polish Radio
Programme 3 Talent, while the Jury
of the Bydgoszcz Premiere Festival
awarded her with a prize for the
direction of Crime, which recently had
a successful, sold-out run at the theatre
festival in Southern Korea called Seoul
Performing Arts Festival 2013.
Kornél
Mundruczó (1975) _____________ 6
Reżyser filmowy, scenarzysta i aktor.
Mundruczó urodził się na Węgrzech.
Studiował w Węgierskim Instytucie
Filmowym, a obecnie jest znanym
europejskim reżyserem filmowym,
którego dzieła prezentowane są na
najbardziej prestiżowych festiwalach
na całym świecie. Po nakręceniu
filmu krótkometrażowego (AFTA,
2001) wyreżyserował cztery filmy
pełnometrażowe (Kilka pogodnych
dni, 2002, Joanna, 2005, Delta,
2008, Projekt Frankeinstein, 2010).
Otrzymał wiele nagród na różnego
rodzaju festiwalach filmowych. Jego
ostatni film, Projekt Frankenstein, po
raz pierwszy pokazano w ramach
oficjalnej selekcji festiwalu
w Cannes w 2010 roku. Od 2003 roku
współpracował również z Krétakör
Theatre, teatrem Thalia w Hamburgu
oraz Schauspiel w Hanowerze.
Obecnie w teatrach wystawiane
są cztery jego dzieła: Lód Sorokina
w Narodowym Teatrze Węgierskim,
Projekt Frankenstein, międzynarodowa
koprodukcja Ciężko być bogiem na
tournee na festiwalach teatralnych
na całym świecie oraz jego ostatnia
praca teatralna, Eszter Solymosi
z Tiszaeszlar w Schauspiel Hannover.
Paweł Passini (1977) __________ 7
Reżyser teatralny. Absolwent
Wydziału Reżyserii warszawskiej
Akademii Teatralnej. Wcześniej
studiował na Uniwersytecie
Warszawskim filozofię
i kulturoznawstwo. Jako spektakl
dyplomowy zrealizował Dybuka
Szymona An-skiego w poznańskim
Teatrze Nowym. Związany
z Ośrodkiem Praktyk Teatralnych
Gardzinice i Ośrodkiem Badania
Twórczości Jerzego Grotowskiego
we Wrocławiu. Pracował
m.in. w Izraelu, Finlandii, Belgii,
Niemczech i Rumunii, w swej
karierze ma także epizody aktorskie.
Wyreżyserował m.in. Zbrodnię
z premedytacją Witold Gombrowicza
w Teatrze Miejskim w Gdyni, Klątwę
Stanisława Wyspiańskiego i Ifigenię
PL
PL
EN
EN
w Aulidzie Eurypidesa w Teatrze
im. Kochanowskiego w Opolu,
Kordiana Juliusza Słowackiego
w Teatrze Polskim w Warszawie
i Amszela Kafkę (współautorstwo
z Tomaszem Gwincińskim) w Teatrze
Polskim we Wrocławiu. 1 sierpnia
2008 roku w Muzeum Powstania
Warszawskiego przygotował Hamleta
44 wg Szekspira. W 2007 roku na
scenie krakowskiej Łaźni Nowej
wyreżyserował Odpoczywanie –
pierwszy spektakl pokazywany na
żywo w Internecie. Teatr internetowy
to kolejny projekt reżysera, który
założył wspólnie ze Stowarzyszeniem
Teatralnym Chorea (www.nettheatre.
pl). W Stowarzyszeniu Chorea
powstał w 2007 roku także kolejny
spektakl Passiniego – Szczeźli!
wg tekstów Tadeusza Kantora.
Reżyserował również na nowo
86
87
Kornél
Mundruczó (1975) _____________ 6
Film director, screenwriter and actor.
Kornel Mundruczo was born in
Hungary. He studied at the Hungarian
University of Film and Drama
and is now a renowned European
film-director, whose films premier at
the most prestigious festivals all over
the world. After a short film(AFTA,
2001), he directed four features films
(Pleasant days, 2002, Johanna, 2005,
Delta, 2008; The Frankenstein-Project,
2010) and won various awards in
famous festivals. His latest film
The Frankenstein-Project premiered
in the Official Selection of Cannes
2010. Since 2003, he has also been
working for the stage with Kretakor
Theatre, Thalia Theater Hamburg and
Schauspiel Hannover among others.
He has four performances running
in theater at the moment: The Ice
from Sorokin in the National Theatre
of Hungary, The Frankenstein-project,
and the international coproduction
Hard to be a god touring on theatre
festivals worldwide and his latest
theatre work Eszter Solymosi of
Tiszaeszlar in Schauspiel Hannover.
Paweł Passini (1977) __________ 7
Theatre director. Graduate from the
Faculty of Direction at Warsaw’s
Theatre Academy. Earlier he had
also studied Philosophy and Cultural
Studies at the University of Warsaw.
His diploma production was Shalom
Anski’s Dybbuk at Poznań’s Nowy
Theatre. He has links with the
Gardzienice Centre for Theatrical
Practice and Jerzy Grotowski’s
Centre for the Investigation of
Creativity in Wrocław. He has
worked in Israel, Finland, Belgium,
Germany and Romania, and has
also had episodes of acting during
his career. He has directed Witold
Gombrowicz’s Crime With Malice
Aforethought at the Miejski Theatre
in Gdynia, StanisławWyspiański’s
The Curse and Euripides’ Iphigeneia
at Aulis at the Kochanowski Theatre
in Opole, Juliusz Słowacki’s Kordian
at the Polish Theatre in Warsaw and
Amszel Kafka (co-authorship with
Tomasz Gwiciński) at the Polish
Theatre in Wrocław. On August 1st
2008 at the Museum of the Warsaw
Uprising he produced Hamlet 44 after
Shakespeare. In 2007 for Kraków’s
Łaźnia Nowa Theatre he directed
Rest. It is the first show performed
live on the internet. Internet theatre
is the director’s latest project,
which he started up together with
the Chorea Theatrical Association
(www.nettheatre.pl). In the Chorea
Association there was also another
show in 2007 by Passini – Szczeźli,
based on texts by Tadeusz Kantor.
Recently, the director produced one
part of the Nothing Human triptych
(2008) for the Scena Prapremier
otwartej lubelskiej Scenie Prapremier
InVitro przygotował jedną z części
tryptyku Nic co ludzkie (2008).
Passini jest Stypendystą Ministra
Kultury i Dziedzictwa Narodowego,
laureatem Złotej Maski za najlepszy
spektakl sezonu 2005/06 za
Ifigenię w Aulidzie oraz Nagrody
Głównej XXIX Opolskiego Festiwalu
Konfrontacje Klasyki za reżyserię
Klątwy.
Wiktor Rubin (1978) ___________ 8
Absolwent socjologii na
Uniwersytecie Jagiellońskim
oraz Wydziału Reżyserii Dramatu
krakowskiej PWST; studiował
również filozofię. Debiutował w 2006
polską prapremierą Mojo Mickybo
O. McCafferty’ego przygotowaną
w Teatrze Krypta w Szczecinie. Za
ten spektakl otrzymał Grand Prix
festiwalu Kontrapunkt 2006, Grand
Prix Festiwalu Prapremier Bydgoszcz
2006 oraz wyróżnienie na festiwalu
Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych
2007. W Teatrze Polskim
w Bydgoszczy zrealizował Tramwaj
zwany pożądaniem T. Williamsa
(2006) oraz Przebudzenie wiosny
F. Wedekinda (2007), Drugie zabicie
psa w/g M. Hłasko(2007); w Teatrze
Wybrzeże w Gdańsku Lillę Wenedę
J. Słowackiego (2007) oraz Orgię
P. Pasoliniego (2010), która została
nominowana do Sztormów Roku,
a w 2011 reżyser otrzymał Nagrodę
Prezydenta miasta Gdańsk. W Teatrze
Polskim we Wrocławiu wyreżyserował
Terrodrom Breslau wg powieści
T. Staffela (2006), Cząstki elementarne
wg powieści M. Houellebecqa
(2008), Lalkę na motywach powieści
B. Prusa, wyróżnioną na Opolskich
Konfrontacjach Teatralnych „Klasyka
Polska” 2009. W krakowskiej Łaźni
Nowej przygotował Emigrantów
S. Mrożka (2010). W ostatnim czasie
wystawiał dramaty Jolanty Janiczak:
w Teatrze im. Szaniawskiego
w Wałbrzychu James Bonda: świnie nie
widzą gwiazd J. (2010), a w Kieleckim
Teatrze im. Żeromskiego Joannę
Szaloną: Królową (2011), Ofelię (2011)
w Teatrze im. W. Horzycy w Toruniu,
PL
PL
EN
EN
Tak powiedział Michael J. w Teatrze
Wybrzeże w Gdańsku, Karzeł, down
i inne żywioły w Teatrze Nowym
w Łodzi oraz najnowszą realizację
Carycę Katarzynę w kieleckim Teatrze
im. Żeromskiego. Jego spektakle
były wielokrotnie pokazywane
na najważniejszych festiwalach
w Polsce, m.in. na Boskiej Komedii
w Krakowie, Warszawskich
Spotkaniach Teatralnych,
Interpretacjach w Katowicach,
Prapremierach w Bydgoszczy,
Festiwalu Klasyka Polska w Opolu,
czy Szczecińskim Kontrapunkcie.
88
89
InVitro in Lublin. He has been
awarded grants from the Minister
of Culture and National Heritage, he
is the winner of a Golden Mask for
the best show of the 2005/06 season
for Iphigeneia at Aulis and the First
Prize at the 29th Opole Festival of
Confrontations with the Classics for
his direction of The Curse.
Wiktor Rubin (1978) ___________ 8
A graduate of Jagiellonian University
with a degree in sociology, and
a graduate of the Faculty of Drama
Direction of the Ludwik Solski State
Drama School in Krakow. He also
studied philosophy. He made his
debut in 2006 with Mojo Mickybo
by Owen McCafferty, which was
prepared in the Krypta Theatre in
Szczecin. The play was honored with
the Grand Prix at 2006 Kontrapunkt
Festival, the Grand Prix at the
Prapremiere Festival in Bydgoszcz
(2006) and the distinction at the
Festival of Pleasant and Unpleasant
Plays in 2007. In 2006 he prepared
Tennessee Williams’ play A Streetcar
Named Desire in the Polski Theatre
in Bydgoszcz, Spring Awakening
(2007) by Frank Wedekind and Killing
of the Second Dog (2007) by Marek
Hłasko, also in the Polski Theatre
in Bydgoszcz; his performances at
the Wybrzeże Theatre in Gdańsk
include Lilia Weneda (2007) by
Juliusz Słowacki and Pasolini’s play
Orgy (2010) that was nominated
for the Sztormy Roku Award, and
in 2011 the director received the
Award of Mayor the City of Gdańsk.
In the Polski Theater in Wrocław he
directed Terrodrom Breslau (2006),
based on the novel by Tim Staffel, The
Elementary Particles (2008) based on
Michel Houellebecq’s novel and The
Doll based on the novel by Bolesław
Prus, the performance distinguished
at Opole Theatre Confrontations “The
Polish Classics” in 2009. In the Laźnia
Nowa Theatre he prepared Stanisław
Mrożek’s play The Emigrants in 2010.
His more recent performances
include Jolanta Janiczak’s dramas:
James Bond-Pigs Do Not See Stars
(2010) at the Szaniawski Drama
Theatre in Wałbrzych and Joanna
the Mad; Queen (2011) and Ophelia
(2011) at William Horzyca Theatre
in Toruń and Michael J. Said at the
Wybrzeże Theatre in Gdańsk. His
performances were shown at the
most important festivals in Poland
including the Divine Comedy Festival
in Krakow, Warsaw Theatre Meetings,
Festival of the Art of Directing
“Interpretations” in Katowice,
Prapremiere Festival in Bydgoszcz,
Polish Classics Festival in Opole or
Kontrapunkt Festival in Szczecin.
Radek Rychcik (1981) ________ 9
Studiował na Uniwersytecie
Warszawskim oraz w Państwowej
Wyższej Szkole Teatralnej
im. Ludwika Solskiego w Krakowie.
Należy do młodego pokolenia
artystów kształtujących współczesny
teatralny język w Polsce. Rozpoczął
swoją karierę jako asystent uznanego
reżysera, Krystiana Lupy, przy jego
spektaklu Factory 2, a następnie
później wystawił kilka przedstawień
w polskich teatrach. Szczególną
uwagę przyciągnęła produkcja
Samotności pół bawełnianych na
podstawie sztuki Bernarda-Marie
Koltésa, pokazywana na wielu
festiwalach na całym świecie
(m.in. w teatrze REDCAT w Los
Angeles a także na On the Boards
w Seattle, Under the Radar w Nowym
Jorku, Festiwalu PuSH w Vancouver,
festiwalu Santiago a Mil w Chile
czy PAMS w Seulu). Za spektakl
Łysek z pokładu Idy (2010) został
uhonorowany najbardziej prestiżową
w Polsce nagrodą za reżyserię –
Laurem Konrada. Natomiast za
inscenizację Hamleta (2011), otrzymał
Grand Prix czternastego Festiwalu
Szekspirowskiego w Gdańsku.
Monika Strzępka (1976) __ 10
Reżyserka, studiowała na Wydziale
Reżyserii Akademii Teatralnej
w Warszawie. Zadebiutowała
w 2004 Polaroidami Marka
Ravenhilla na Scenie Polskiej
w Czeskim Cieszynie. Kolejne
przedstawienie to Z twarzą przy
ścianie Anny Bednarskiej (Teatrze
Polskim w Bydgoszczy). Rok później
pracowała w Teatrze Wybrzeże
w Gdańsku, gdzie zrealizowała Szeks
show presents Yorick, czyli wyznania
błazna, według scenariusza Andrzeja
Żuławskiego. Kolejne realizacje
reżyserki to powrót do dramaturgii
współczesnej opisującej kalekie,
wyjałowione międzyludzkie relacje
i zdegradowany świat. W 2005 był
Honor Samuraja Adama Rappa (Teatr
w Jeleniej Górze), w 2006 Prezydentki
PL
PL
EN
EN
Wernera Schwaba (Scena Polska
w Czeskim Cieszynie). Kolejne
przedstawienia Monika Strzępka
przygotowywała wspólnie
z Pawłem Demirskim. W tandemie
z dramaturgiem powstały najpierw
Dziady. Ekshumacja (Teatr Polski
we Wrocławiu, 2007), następnie
spektakle: Był sobie Polak, Polak,
Polak i Diabeł… (Teatr Dramatyczny
w Wałbrzychu, 2007), Śmierć
Podatnika (Teatr Polski we
Wrocławiu, 2007), Diamenty to
węgiel, który wziął się do roboty
(Teatr Dramatyczny w Wałbrzychu,
2008), Opera gospodarcza dla ładnych
pań i zamożnych panów (Teatr
im. Jana Kochanowskiego w Opolu,
2008) oraz Sztuka dla dzieci (Teatr
im. Norwida w Jeleniej Górze, 2009),
Niech żyje wojna (Teatr Dramatyczny
w Wałbrzychu, 2009), Był sobie
90
91
Radek Rychcik (1981) ________ 9
Studied at Warsaw University and
at the Ludwik Solski State Drama
School in Cracow. He belongs to
the youngest generation of artists
who participate in shaping the
contemporary theatre discourse in
Poland. He started his career as an
assistant of the renowned director
Krystian Lupa at the production
Factory 2, later staged several theatre
pieces in a number of Polish theatres.
He markedly attracted attention
with the production of In the Solitude
of Cotton Fields by Bernard-Marie
Koltès which was performed at many
festivals all over the world (RED CAT
in Los Angeles, On the Boards in
Seattle, Under the Radar in New York,
PuSH Festival in Vancouver, Santiago
a Mil Festival in Chile, PAMS in Soule
and elsewhere). For the production
Łysek of Ida Board (2010) he received
the most prestigious Polish award
for direction the “Laur Konrada”, for
his Hamlet (2011) he got the Grand
Prix of the 14thShakespeare’s Festival
in Gdansk.
Monika Strzępka (1976) __ 10
A theatre director, studied at the
Department of Directing of the
Theatre Academy in Warsaw. Her
début was a 2004 production of
Mark Ravenhill’s Some Explicit
Polaroids on the Polish Stage in
Český Těšín (Czech Republic).
Her next productions included
Anna Bednarska’s Z twarzą przy
ścianie (Polish Theatre in Bydgoszcz).
A year later she was working for
the Wybrzeże Theatre in Gdańsk,
where she directed Shex Show
presents Yorick, or Confessions of the
Jester based on a script by Andrzej
Żuławski. Her later works returned
to contemporary drama, describing
lame, impoverished interpersonal
relations, and the degraded world;
in 2005, it was her Honor Samuraja
(based on Adam Rapp’s Stone Cold
Dead Serious, Theatre in Jelenia
Góra), and in 2006, Werner Schwab’s
Die Präsidentinnen (the Polish Stage
in Český Těšín). Monika Strzępka
worked on her later projects with
Paweł Demirski. The tandem began
with Forefathers’ Eve. Exhumation at
the Polish Theatre in Wrocław (2007),
followed by There was a Pole, a Pole,
a Pole, and Devil… (Dramatyczny
Theatre in Wałbrzych, 2007), Death
of a Taxpayer (Polish Theatre in
Wrocław, 2007), Diamonds are Coal
that got to Work (Dramatyczny
Theatre in Wałbrzych, 2008), Business
Opera for Pretty Ladies and Wealthy
Gentlemen (Jan Kochanowski Theatre
in Opole, 2008) and A Play for Children
(Norwid Theatre in Jelenia Góra,
2009), Niech żyje wojna (Drama
Theatre in Wałbrzych, 2009), There
Andrzej Andrzej Andrzej i Andrzej
(Teatr Dramatyczny w Wałbrzychu,
2010), Tęczowa Trybuna 2012
(Teatr Polski we Wrocławiu, 2011),
Położnice szpitala św. Zofii (Teatr
Rozrywki w Chorzowie, 2011),
W imię Jakuba S. (Teatr Dramatyczny
w Warszawie/Łaźnia Nowa
w Krakowie, 2011), O dobru (Teatr
Dramatyczny w Wałbrzychu, 2012),
Firma (Teatr Nowy w Poznaniu,
2012) oraz Courtney Love (Teatr
Polski we Wrocławiu, 2012).
Strzępka jest laureatką wielu nagród,
m.in. Paszportu Polityki w dziedzinie
Teatr, a jej spektakle dwukrotnie
zwyciężyły na festiwalu Boska
Komedia (w 2010 roku najlepszym
spektaklem festiwalu został wybrany
Był sobie Andrzej Andrzej Andrzej
i Andrzej, a rok później – Tęczowa
Trybuna 2012).
Krzysztof
Warlikowski (1962) __________ 11
Studiował na Uniwersytecie
Jagiellońskim historię, filozofię
i filologię romańską. W 1984 roku
podjął studia historyczno teatralne
w paryskiej Ecole Pratique des
Hautes Etudes na Sorbonie. Po
powrocie do Polski uczestniczył
w zajęciach w teatrze przy
Instytucie Francuskim. W 1989
roku został przyjęty na Wydział
Reżyserii Dramatu w Państwowej
Wyższej Szkole Teatralnej im.
Ludwika Solskiego w Krakowie.
Jednym z nauczycieli Krzysztofa
Warlikowskiego był Krystian Lupa,
który wywarł ogromny wpływ na
młodego reżysera. Na studiach
asystował przy spektaklach takich
wybitnych twórców jak Jean-Pierre
Garnier, Krystian Lupa i Peter
Brook. W 1993 roku Krzysztof
Warlikowski został zaproszony
do Budapesztu na warsztaty dla
młodych reżyserów Unii Teatrów
Europy. Jego dyplom reżyserski
Markiza O. wg. Heinricha von
Kleista był wystawiany w 1993 roku
na Scenie Kameralnej Starego
Teatru im. Heleny Modrzejewskiej
w Krakowie. Po ukończeniu studiów
Krzysztof Warlikowski reżyserował
w różnych teatrach w Polsce i za
granicą. Jego spektakle można było
oglądać m.in.: w Krakowie, Poznaniu,
Toruniu, Radomiu, Warszawie,
Hamburgu, Tel Awiwie, Mediolanie,
Stuttgarcie. Stałą współpracę
podjął w 1999 roku z Teatrem
Rozmaitości (dziś TR) w Warszawie,
gdzie zrealizował siedem spektakli,
które odnosiły sukcesy w Polsce
PL
PL
EN
EN
i za granicą. Były zapraszane na
międzynarodowe festiwale, m.in. na
Festiwal Teatralny w Awinionie.
W tym czasie artysta reżyserował też
w teatrach za granicą w Zagrzebiu,
Bonn, Nicei, Amsterdamie,
Hanowerze i Paryżu.W 2000 roku
Krzysztof Warlikowski wystawił
swoją pierwszą operę w Teatrze
Wielkim w Warszawie. Od tamtej pory
reżyseruje opery na największych
scenach Europy. Próbował też
sił jako aktor. W 2011 roku do kin
wszedł film Łukasza Barczyka Italiani,
w którym zagrał główną rolę. W 2008
roku objął stanowisko dyrektora
artystycznego Nowego Teatru
w Warszawie.W marcu 2013 roku
został mianowany Komandorem
francuskiego Orderu Sztuki
i Literatury przez Ambasadora Francji
w Polsce, Pierre’a Buhlera.
92
93
Was Andrzej Andrzej Andrzej and
Andrzej (Drama Theatre in Wałbrzych,
2010), Rainbow Stand 2012 (Polish
Theatre in Wrocław, 2011), Położnice
szpitala św. Zofii (Rozrywki Theatre
in Chorzów, 2011), In the Name of
Jakub S. (Drama Theatre in Warsaw/
Łaźnia Nowa Theatre in Kraków,
2011), On Being Good (Drama Theatre
in Wałbrzych, 2012), The Firm (Nowy
Theatre in Poznań, 2012) and
Courtney Love (Polish Theatre in
Wrocław, 2012). Strzępka is a winner
of numerous prizes and awards,
amongst them Polityka Weekly
Passport. Her shows won twice the
Polish Contest at Divine Comedy
International Theatre Festival
(in 2010 the best performance title
went to There Was Andrzej Andrzej
Andrzej and Andrzej and in 2011 to
Rainbow Stand 2012).
Krzysztof
Warlikowski (1962) __________ 11
One of the most prominent European
directors of his generation. In
collaboration with scenic designer
Małgorzata Szczęśniak, Warlikowski
creates outstanding theatrical
images. Through his work process,
he leads his actors to reach the
deepest layers of their creativity.
He has directed over forty theatre
and opera productions in Poland
and abroad: in Israel, Italy, France,
Belgium, Germany, Spain and
Holland. He completed his studies
at the Jagiellonian University, Thea
Ludwik Solski State Drama School
in Krakow and at the Sorbonne
University as an assistant to
Krystian Lupa, Giorgio Strehler,
Ingmar Bergman, and Peter Brook.
He has a versatile body of work –
from Shakespeare’s The Merchant
of Venice, The Winter’s Tale, and
Hamlet; to Sophocles’ Electra and
Euripides’ The Phoenicians and
The Bacchae; to Verdi’s Don Carlos.
He is best known for his staging
of modern plays, including Franz
Kafka’s The Trial and Bernard-Marie
Koltès’ Roberto Zucco and Quai
Ouest. His 2002 production of Sarah
Kane’s Cleansed at the Festival
d’Avignon and the Festival de
Théâtre des Amériques in Montreal
received wide acclaim. Among
his most famous productions are
also The Dybbuk after S. An-ski and
Hanna Krall which was presented
at BAM’s 2004 Next Wave Festival,
and Hanoch Levin’s Krum which was
presented at BAM in 2007. Both
of these productions premiered
at TR Warszawa, the theater he
collaborated with from 1999 until
2007. In 2007 he returned to the
Festival d’Avignon directing Tony
Kushner’s Angels in America with
TR Warszawa. He is Artistic Director
of Nowy Teatr in Warsaw.A separate
field of Krzysztof Warlikowski’s
work involves opera including
collaborations with Warsaw’s Teatr
Wielki (Poland’s National Opera) and
the Paris National Opera. In 2008
Warlikowski, together with a group
of collaborators, opened his own
theatre, Nowy Teatr. Warlikowski
inagurated the Nowy Teatr in Warsaw
with a performance of (A)pollonia.
The world premiere took place in May
2009 in Warsaw. It was the only
Polish performance being shown
at the prestigious Festival d’Avignon
2009.Warlikowski is a winner
Michał Zadara (1976) _______ 12
Znany z innowacyjnego podejścia
do polskiej klasyki, chwalony za
konstruowanie skomplikowanych
systemów inscenizacyjnych
oraz za autorskie spektakle
dotyczące konkretnego miejsca
(n.p. Hotel Savoy w Łodzi, Muzeum
Powstania Warszawskiego,
Belweder w Warszawie). Studiował
Teatr i Politykę w Swarthmore
College, oceanografię w Woods
Hole, reżyserię w Krakowie. Był
asystentem lub współpracownikiem:
Małgorzaty Szczęśniak, Krzysztofa
Warlikowskiego, Kazimierza Kutza,
Jana Peszka, Armina Petrasa,
Roberta Wilsona. Stworzył ponad
30 inscenizacji dramatycznych,
operowych oraz multimedialnych
m.in w teatrach: Wybrzeże
w Gdańsku, Starym w Krakowie,
Współczesnym we Wrocławiu,
Narodowym w Warszawie,
Współczesnym w Szczecinie,
Maxim Gorki w Berlinie, HaBima
w Tel Awiwie, Schauspielhaus
w Wiedniu; Capitol we Wrocławiu,
Collective: Unconscious w Nowym
Jorku, Polskim w Bydgoszczy,
Operze Wrocławskiej, Operze
Narodowej, Muzeum Powstania
Warszawskiego, Muzeum Sztuki
Nowoczesnej w Warszawie. Laureat
Paszportu Polityki w 2007 r. za „za
imponującą aktywność twórczą
i za przedstawienia przywracające
wiarę w to, że teatr jest przestrzenią
artystycznej wolności”. Autor
filmów niezależnych i instalacji
wideo. W 2012 roku na zamówienie
Muzeum Powstania Warszawskiego
wykonał mozaikę z 31,000 kamieni
upamiętniającą cywilne ofiary
Powstania Warszawskiego. Autor
felietonów politycznych na www.
krytykapolityczna.pl, współ-inicjator
ruchu Obywatele Kultury, gitarzysta
zespołu All Stars Dansing Band.
W październiku 2013 wystawił
w Wiedniu nową sztukę Biljany
Srbljanovicpt: PRINCIP.
PL
PL
EN
EN
94
95
of numerous awards, including
Polityka Weekly’s Passport for 2002,
Golden Yorick award of the Theatrum
Gedanense Foundation for the best
Shakespeare production (2003) and
the Award of the French Theatre
Critics’ Union, both in 2003 for
TR Warszawa’s production of Sarah
Kane’s Cleansed, judged to be the
best foreign language production to
be presented in France during the
2002/03 season. He was honored
by the Theatre Critics’ Section of the
Polish branch of the International
Theatre Institute for popularizing
Polish theatrical culture abroad.
In 2004 he received the French title
of Chevalier de l’Ordre des Arts et
de Lettres and the Diploma of the
Minister of Foreign Affairs of Poland
for his distinguished service to
Poland abroad. In 2006 he received
the prestigious Meyerhold Award
in Moscow, and in April 2008, the
X Europe Prize New Theatrical
Realities in Thessaloniki, Greece.
In May 2008 New York’s Village
Voice gave Krzysztof Warlikowski
its Obie Award for the direction
of Krum by Hanoch Levin, presented
by TR Warszawa at BAM’s 25th
Next Wave Festival. He was
awarded a prize “Golden Mask”
for the best foreign performance
shown in Russia in 2011. In May
2012 Warlikowski was honored
by the international jury chaired
by Gerard Mortier of The Diagilev
Award in Perm for the performance
African Tales by Shakespeare. In
2013 he received a high distinction
of Commandeur des Arts et Lettres
from the French Ambassador
in Poland, Pierre Buhle.
Michał Zadara (1976) _______ 12
Theatre director, known for his
innovative approach to classical
Polish literature and design
of complex theatrical systems for
original, site-specific stagings (Hotel
Savoy in Łódź, The Warsaw Rising
Museum) He studied Theatre and
Political Science at Swarthmore
College, Oceanography at Woods
Hole, Directing in Krakow, after which
he worked as an assistant for set
designer Małgorzata Szczęśniak, and
directors Kazimierz Kutz, Jan Peszek
and Armin Petras. Since 2004, he has
directed at the following theatres:
Wybrzeże in Gdańsk (Danzig),
National Stary Theatre in Krakow,
Współczesny in Wrocław (Breslau),
the National Theatre in Warsaw,
Współczesny in Szczecin, Maxim
Gorki in Berlin, National HaBima
Theatre in Tel Aviv, Schauspielhaus
in Vienna; and Capitol Music Theatre
in Wrocław. He received the Polityka
Passport, the most prestigious
cultural prize in Poland, in 2007. He
has also directed independent films
and made video installations. In 2012,
the Museum of the Warsaw Rising
commissioned a public monument
commemorating the civilian victims
of the Warsaw rising from him.
He writes a political column for
www.krytykapolityczna.pl. In October
2013, he directed the world premiere
of Biljana Srbljanovic’s new play
PRINCIP in Vienna.
PARADISO
Laboratorium Młodych
Young Artists’ Lab
Festiwalowe PARADISO pomyślane
jest w tym roku jako przegląd prac
studentów Państwowej Wyższej
Szkoły Teatralnej im. Ludwika
Solskiego w Krakowie i jej
wrocławskiej filii. Ta część festiwalu
ma stanowić rodzaj „wylęgarni”
nowych talentów. Przedstawienia
przygotowane pod okiem
doświadczonych reżyserów, jak
chociażby Krystiana Lupy czy Moniki
Strzępki, ale i mniej znanych twórców
mają na celu prezentację możliwości
aktorskich najmłodszego pokolenia
polskich artystów.
10.12 WT. (TUE.)
14.12 SOB. (SAT.)
16:00 — Pływalnia
(THE SWIMMING POOL) —
reż. (dir.) Krystian Lupa
14:30 — Koło kwintowe
(THE CIRCLE OF FIFTHS) /
reż. (dir.) Aleksandra Popławska
13.12 PT. (FRI.)
15.12 NDZ. (SUN.)
17:30 — Koło kwintowe
(THE CIRCLE OF FIFTHS) /
reż. (dir.) Aleksandra Popławska
14:00 — Love & Information /
reż. (dir.) Monika Strzępka
20:00 — Niech no tylko
zakwitną jabłonie /
reż. (dir.) Wojciech Kościelniak
PL
98
99
EN
This year’s PARADISO is designed
to provide a showcase of works by
the students of The Ludwik Solski
State Drama School in Krakow and
its branch in Wroclaw. This part ofthe
festivalis akind of “nursery” for new
talent. Working under the watchful
eye of distinguished directors
such as Krystian Lupa and Monika
Strzępka, up-and-coming artists have
the possibility to work with a new
generation of graduating Polish
actors.
PARADISO
PARADISO: LABORATORIUM MŁODYCH
Koło kwintowe jest dyplomowym
spektaklem IV roku wydziału
aktorskiego krakowskiej PWST,
wyreżyserowanym przez Aleksandrę
Popławską, która szukając materiału
do pracy ze studentami sięgnęła po
nieszablonową formalnie powieść
Szymona Bogacza. Podczas
zimowej nocy, na wsi, na skutek
gwałtownej śnieżycy, podróżujący
trasą krajową zostają zmuszeni do
postoju. W konsekwencji interwencji
sztabu kryzysowego zostaje
dla nich przygotowany nocleg
w miejscowej szkole, gdzie lokalna
ludność dostarcza im ciepłe posiłki
i śpiwory. Koło kwintowe to w muzyce
zbiór wszystkich tonacji durowych
i molowych przedstawiony w formie
okręgu. Wykorzystując ten wzór,
Bogacz, a w ślad zanim Popławska,
Koło kwintowe – fragmenty
Teatr PWST – Scena 210
(PWST Theatre — 210 Stage)
Katarzyna Chumra-Cegiełkowska
100
105’
Reżyseria, adaptacja,
opracowanie muzyczne
(Directed, adapted and
musically supervised by)
Aleksandra Popławska
Produkcja (Production)
Państwowa Wyższa Szkoła
Teatralna im. Ludwika
Solskiego w Krakowie
(The Ludwik Solski State
Drama School in Krakow)
The circle of fifths – fragments
PARADISO: YOUNG LABORATORY
stworzyli cykl mini-opowieści,
w których każdy z bohaterów ma
szansę za zaprezentowanie wydarzeń
z własnej perspektywy. Jedenaście
finezyjnie połączonych etiud ujawnia
kolejne rozwiązania inscenizacyjne
i możliwości aktorskie krakowskich
studentów.
PL
101
EN
Koło kwintowe (The Circle of Fifths)
is a diploma performance by the
fourth year students of The Ludwik
Solski State Drama School in
Krakow, directed by Aleksandra
Popławska, who in the process
of looking for material decided to
stage the unconventional novel by
Szymon Bogacz. One winter night,
somewhere in the countryside,
with a blizzard approaching, people
travelling by the country railway are
forced to stop. After an intervention
made by the crisis committee, they
find accommodation at a nearby
school where the local community
provides them with shelter and hot
meals. In musical terms the title of
the show means a collection of all
the minor and major tones presented
in the form of a circle. Using this
pattern, Bogacz and Popławska
create a cycle of mini-tales, where
each of the characters gets a chance
to present the events from their
own perspective. Eleven delicately
interconnected shorts reveal a variety
of staging techniques as well as the
impressive range of acting skills
of Krakow students.
Zespół (Team)
Obsada (Cast)
Reżyseria, adaptacja, opracowanie
muzyczne (Directed, adapted and
musically supervised by) –
Aleksandra Popławska
Alicja Karluk, Anna Paruszyńska,
Ewa Porębska, Lena Schimscheiner,
Maciej Charyton, Marek Grabiniok,
Mikołaj Jodliński, Kamil Mróz, Michał
Nowak, Damian Strzała, Kosma
Szyman
Paula Grocholska
Kostiumy (Costumes) –
Adam Kasianiuk
Muzyka (Music) – Maria Janicka
Produkcja (Production):
Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna
im. Ludwika Solskiego w Krakowie
(The Ludwik Solski State Drama
School in Krakow)
Projekcje (Projections) –
Mateusz Kucharski
Asystent reżyserki (Director’s
Assistant) – Adam Kasjaniuk
102
Warsztaty z ruchu scenicznego
(Stage movement training) –
Tomasz Wesołowski
103
11 października 2013 (11th October 2013)
www.pwst.krakow.pl
Love & Information
Teatr PWST — Scena 210
Oparty na sztuce jednej
z wybitniejszych współczesnych
dramatopisarzy, Caryl Churchil, Love
& Information w reżyserii Moniki
Strzępki to spektakl dyplomowy
studentów IV roku Wydziału
Aktorskiego wrocławskiej filii
krakowskiej PWST. Przetłumaczony
na język polski przez Pawła
Demirskiego tekst składa się
z pięćdziesięciu sześciu scen,
w których ponad sto postaci
usiłuje zrobić użytek z posiadanych
informacji. Churchil, a za nią
Strzępka, zastanawiają się tutaj nie
tylko nad szybkością przepływu
wiadomości w dobie Internetu
i postępującej mediatyzacji
społeczeństw, ale również
problematyzują same modele
komunikacji międzyludzkiej, ukazując
ich uwikłanie w rozmaite ideologie.
Wraz z zespołem młodych aktorów
twórcy przedstawienia wskazują na
jeden z największych paradoksów
nowoczesności – łatwość dostępu
do wszelkich źródeł wiedzy przy
równoczesnej nieumiejętności
poruszania się w gąszczu informacji,
jakie codziennie dosłownie zalewają
nas z ekranów telewizorów,
komputerów, ale i ulic.
PL
104
105
EN
Reżyseria (Directed by)
105’
Monika Strzępka
PWST w Krakowie, Filia
we Wrocławiu (The Ludwik
Solski State Drama School,
Wrocław Branch)
Based on a play by one of the most
distinguished modern playwrights,
Caryl Churchil, Love & Information,
directed by Monika Strzępka, is
a diploma performance by the
graduating students of the Actors
Department at the Wrocław branch
of the Krakow theatre school. The
text, translated into Polish by Paweł
Demirski, is comprised of 56 scenes
in which over 100 characters try
to make use of the different kinds
of information they possess.
Churchil and Strzępka both reflect
on the fast pace of exchanging
information in the era of Internet and
mediatized societies, and analyze
various models of inter-personal
communication, revealing their
entanglement in oppressive
ideologies. Together with the team
of young actors, the creators of the
piece point at one of the biggest
paradoxes of modernity – easy
access to data and knowledge
sources and a feeling of being lost
in the virtual “piles” of information
they evoke that seem to originate
from everywhere: TV news, computer
screens and the streets.
Zespół (Team)
Obsada (Cast)
Monika Strzępka
Agata Bykowska, Karolina Gibki,
Agata Grobel, Sonia Roszczuk, Michał
Czaderna, Dawid Czupryński, Dariusz
Dudzik, Łukasz Kaczmarek ,Tomasz
Kocuj, Michał Kosela, Dawid Lipiński,
Adam Pietrzak, Radomir Rospondek,
Jacek L. Zawada
Tłumaczenie (Translation) –
Paweł Demirski
and costumes) – Mateusz Stępniak
Muzyka (Music) – Jan Suświłło
Asystent reżysera (Director’s
Assistant) – Radomir Rospondek
Producent (Production) – PWST
w Krakowie, Filia we Wrocławiu
(The Ludwik Solski State Drama
School, Wrocław Branch)
Asystent scenografa (Scenographer’s
Assistant) – Mateusz Mirowski
106
107
23 marca 2013 (23rd March 2013)
www.pwst.wroc.pl/?c=static_sites&sid=29
Niech no tylko
zakwitną jabłonie
Niech no tylko zakwitną jabłonie
to dyplomowy spektakl IV roku
specjalności aktorskiej krakowskiej
PWST. Przedstawienie w reżyserii
Wojciecha Kościelniaka jest
autorskim projektem powstałym
na podstawie scenariusza
legendy polskiej piosenki
poetyckiej, Agnieszki Osieckiej.
Opowiedziana piosenkami historia
przed- i powojennej Polski, do lat 50
włącznie, w inscenizacji młodszych
Teatr PWST — Scena Wyspiańskiego
(PWST Theatre — Wyspiańskiego Stage)
Jacek Wrzesiński
108
Wojciech Kościelniak
100’
(Ludwik Solski Drama State
School in Krakow)
o dwa pokolenia studentów pozwala
spojrzeć na teksty artystki z zupełnie
innej perspektywy. Dla młodych
aktorów, stworzony przez Osiecką
świat jest pewnego rodzaju utopią,
rzeczywistością odległą a mimo
traumatyczności fascynującą.
Przedstawienie staje się zatem nie
tylko osobistym hołdem złożonym
poetce, ale indywidualną próbą
ocalenia pamięci minionych pokoleń
i obrony przed resentymentem.
PL
109
EN
A diploma performance piece by
the graduating students of acting
specialization at The Ludwik Solski
Drama State School in Krakow.
The show, directed by Wojciech
Kościelniak, is a project based on
the script by the legendary Polish
poet and songwriter, Agnieszka
Osiecka. The story of pre-war and
post-war Poland that goes until the
50s, told through songs, presented
from the perspective of students
who are younger by two generations,
gets a new shape and dimension.
The world created by Osiecka offers
a kind of utopia, a distant reality that
despite the traumatic experiences
is still fascinating to young actors.
Therefore, the piece becomes not
only a personal tribute to the poet but
also an attempt to save memories
from the past, while at the same time
serving as a lesson in how to avoid
sentimentality.
Zespół (Team)
Obsada (Cast)
Wojciech Kościelniak
Daniel Malchar, Jan Sobolewski,
Łukasz Stawowczyk, Weronika
Wronka, Marta Mazurek, Karolina
Głąb, Adrianna Kućmierz
Kierownictwo i opracowanie
muzyczne (Music supervised by) –
Dawid Sulej Rudnicki
Przygotowanie wokalne (Vocal
training) – Anna Branny
Współpraca scenograficzna
(Scenography) – Ryszard Hodur
im. Ludwika Solskiego w Krakowie
(Ludwik Solski Drama State School
in Krakow)
Asystent Reżysera (Director’s
Assistant) – Adrianna Kućmierz
Zespół muzyczny (Music band) –
Dawid Rudnicki, Grzegorz Bąk,
Damian Niewiński
110
111
8 marca 2013 (8th March 2013)
www.pwst.krakow.pl
Pływalnia
Ewelina Konior-Słowińska, Karol Kowalik
112
180’
Opieka pedagogiczna
(Artistic and pedagogical
supervision)
Krystian Lupa
(The Ludwik Solski State
Drama School in Krakow)
The Swimming Pool
Pływalnia to spektakl dyplomowy
IV roku studentów wydziału
aktorskiego objęty opieką
pedagogiczną Krystiana Lupa.
Reżyser już po raz drugi się po tekst
skandynawskiego dramaturga Larsa
Noréna Krąg personalny 3:1. Podobnie
jak w poprzednim przedstawieniu
zrealizowanym w koprodukcji
z teatrem z Lozanny, bohaterami
spektaklu są osoby wyrzucone
poza społeczny margines, nie
potrafiące podporządkować się
obowiązującym normom oraz
w jawny sposób manifestujące
swoją alienację i nieprzystosowanie.
W hali opuszczonej pływalni, która
staje się rodzajem emocjonalnego
laboratorium, Lupa gromadzi
postaci, które w kapitalistycznym
społeczeństwie skazane są na
ostracyzm i izolację. Prostytutki,
narkomani, alkoholicy czy bezdomni
stają się jednak uniwersalnymi
figurami samotności wyrażającymi
zagubienie współczesnej
cywilizacji. W zainicjowanym
przez Lupę performatywnym
socjo-eksperymencie ważna rola
przypada publiczności, od której
zależy możliwość społecznej zmiany.
PL
113
EN
The Swimming Pool is a diploma play
prepared by graduating students
under the pedagogical and artistic
supervision of Krystian Lupa. The
director stages the text by Lars
Norén, a Scandinavian playwright, for
the second time. Like in the previous
version of the show, co-produced by
a theatre in Lausanne, the central
focus here is on individuals living
on the margins of society, the
outcasts and misfits manifesting
their alienation and inability to
follow strict rules and societal
norms. In the hall of an abandoned
swimming pool building, which
becomes a kind of a laboratory of
emotions, Lupa gathers characters
who are sentenced to social
ostracism and isolation in a capitalist
society. Prostitutes, drug addicts,
alcoholics and homeless people turn
into universal figures of solitude
expressing the confusion of modern
civilization. The audience plays an
important part in this performative
social experiment initiated by Lupa,
since it’s up to them whether change
could really happen or not.
Zespół (Team)
Obsada (Cast)
Opieka pedagogiczna (Artistic and
pedagogical supervision) –
Krystian Lupa
Marcel Borowiec, Bartłomiej
Kotschedoff, Tomasz Madej, Paweł
Peterman, Aleksandra Pisula, Anna
Maria Stachoń, Sandra Staniszewska, Magdalena Woleńska, Tomasz
Chrapusta, Marek Grabiniok, Kosma
Szyman, Łukasz Wójcik
Współpraca reżyserska
(Co-directors) – Łukasz Korczak,
Magda Kupryjanowicz
Asystenci reżysera (Director’s
Assistants) – Krzysztof Popiołek,
Hubert Sulima
Arek Ślesiński
Producent (Production) – Państwowa
Wyższa Szkoła Teatralna im. Ludwika
Solskiego w Krakowie (The Ludwik
Solski State Drama School in Krakow)
Video (Video projections) – Łukasz
Korczak, Magda Kupryjanowicz
114
115
www.pwst.krakow.pl
PURGATORIO
Spektakle i Wydarzenia
Towarzyszące
Additional Performances
and Events
PURGATORIO łączy w sobie showcase
krakowskich przedstawień wraz
z wydarzeniami towarzyszącymi
i innymi atrakcjami odbywającymi
się w Centrum Festiwalowym.
Podczas festiwalu będziemy
mogli zobaczyć przedstawienia,
które zazwyczaj umykają uwadze
krytyków teatralnych. W tym roku
nacisk położony zostaje na działania
bardziej alternatywne, usytuowane
poza teatralnym mainstreamem.
W Centrum Festiwalowym w ramach
tzw. Teatru od kuchni – Scen
Dantejskich z twórcami INFERNO
odbędą się spotkania z twórcami
biorącymi udział w Konkursie
Polskim. Dyskusje o teatrze, sztuce
i codzienności będą miały miejsce
w dość nietypowych okolicznościach,
przy kuchennym stole.
9.12 PON. (MON.)
13.12 PT. (FRI.)
15:00 — Smutki tropików
(Sorrows of the Tropics) /
reż. (dir.) Paweł Świątek
20:00 — Postrzał (Slipped Disc) /
reż. (dir.) Dariusz Starczewski
11.12 ŚR. (WED.)
18:30 — Zabójca (The Killer) /
reż. (dir.) Jarosław Tumidajski
14.12 SOB. (SAT.)
15:00 — PICCOLO CORO DELL
EUROPA / reż. (dir.) Iga Gańczarczyk
21:00 — Macabra Dolorosa /
reż. (dir.) Paweł Szarek
PL
118
119
EN
PURGATORIO combines Krakow
showcase performances with the
festival’s special events and other
things happening at the Festival
Center. During the festival, the
audience will get a chance to see
shows that normally might not
attract the critics’ attention. This year
the emphasis is on more alternative
theatrical initiatives, situated outside
of the mainstream. Meetings with
the directors of the performances
competing in the Polish Contest
INFERNO will be held at the Festival
Center, this year they are held under
the name Dantesque Scenes in the
Kitchen. Discussions about theatre,
the arts and other matters will be
led in an unusual setting – behind
a kitchen table.
PURGATORIO
PURGATORIO: WYDARZENIA TOWARZYSZĄCE
Dżungla amazońska, połowa
XVIII wieku. W odizolowanej od
świata osadzie Indian Guarani,
ojciec Gabriel prowadzi działalność
misyjną. Przybywa do niego
kapitan Rodrigo Mendoza, dawny
najemny łowca niewolników, który
szuka odkupienia za dokonane
bratobójstwo. Pod wpływem idei
Gabriela, o stworzeniu tubylcom
utopijnej chrześcijańskiej enklawy,
dokonuje się w nim wewnętrzne
oczyszczenie. Na przeszkodzie
staje im konflikt imperialistycznych
interesów królestw Hiszpanii
i Portugalii, dążących do przejęcia
wpływów nad misją. Z Watykanu
przybywa wysłannik papieski,
kardynał Altamirano, by zadecydować
o dalszych losach indiańskiej
społeczności... Fabuła spektaklu,
Klub miłośników
filmu MISJA
Teatr Łaźnia Nowa — Duża Scena
Bartosz Siedlik
120
85’
Bartosz Szydłowski
Teatr Łaźnia Nowa
(Łaźnia Nowa Theatre)
The Mission Fun Club
PURGATORIO: ADDITIONAL EVENTS
odwołująca się do głośnego filmu
Misja z Jeremy’m Ironsem i Robertem
de Niro w rolach głównych, staje
się pretekstem do analizy postaw
rządzących współczesnym
światem, gdzie konsumpcja
wypiera wartości wspólnotowe.
Zrealizowana w nowatorskiej formie,
Misja Bartosza Szydłowskiego
wprowadza widzów w przestrzeń
gry, gdzie niepowtarzalną atmosferę
buduje wysmakowana scenografia
i odwołujące się do estetyki płaszcza
i szpady kostiumy.
PL
121
EN
Amazon jungle, the second half
of the 18th century. In an isolated
village, inhabited by the Guarani
Indians, Father Gabriel conducts his
missionary work. Captain Rodrigo
Mendoza, a former slave hunter,
comes to visit him one day, searching
for redemption for a fratricide he
committed. Influenced by Gabriel’s
plan to create a utopian Christian
enclave for the savages, Rodrigo
undergoes an inner transformation.
The only thing standing in their way
is the imperialist conflict between
the kingdoms of Spain and Portugal,
since both of them want to take
control of the mission. The pope’s
messenger, Cardinal Altamirano,
comes from Vatican City to make
a decision on the future of the Indian
community… The narrative of the
play references the well-know film
The Mission, starring Jeremy Irons
and Robert de Niro, and becomes an
excuse to analyze the attitudes of
the people who have power over the
modern world, where consumerism
forces out community values.
Directed with flair and originality
by Bartosz Szydłowski, The Mission
engages the audience in a theatrical
game, in a unique visual environment
characterized by sophisticated set
design and costumes that riff on
the aesthetics of cloak and dagger
productions.
Zespół (Team)
Obsada (Cast)
Bartosz Szydłowski
Ojciec Gabriel (Father Gabriel) —
Krzysztof Zarzecki/Mateusz Janicki
Scenariusz i dramaturgia (Screenplay
and dramaturgy) – Jolanta Janiczak
Rodrigo Mendoza — Radosław
Krzyżowski
Scenografia i kostiumy
(Scenogaphy and costumes) –
Małgorzata Szydłowska
Altamirano — Jan Peszek
Cezary Tomaszewski
Sebastian — Mateusz Janicki
Muzyka (Music) – Michał Litwiniec
Prowadzenie warsztatów
(Workshops) – Steen Haakon
122
Cabeza I — Krzysztof Głuchowski
Hontar — Jakub Kotyński
Carlotta — Wiktoria Kulaszewska
Cabeza II — Grzegorz Łukawski
Współpraca dramaturgiczna
(Dramaturgical collaboration) –
Bartek Harat
Ipatupa — Maciej Sajur
Media (Media) – Przemek Fik
Miłośnicy filmu „Misja” (The Mission
Fun Club): Maria Bareła, Włodzimierz
Bareła, Mariusz Cichoński, Barbara
Dziedzic, Stanisław Dziedzic, Jadwiga
Jamińska, Ewa Michałowicz, Hanna
Napora, Ewa Nowakowska-Włodek,
Tadeusz Siudak, Łukasz Szczepan
Szczepanik, Dominika Śniegocka,
Urszula Tylek, Agnieszka Wierny
Kamery (Cameras) – Sebastian
Strama, Aleksander Trafas
Łaźnia Nowa (Łaźnia Nowa Theatre)
Felipe Mendoza — Dominik Stroka
123
20 maja 2013 (20th May 2013)
laznianowa.pl
„MACABRA DOLOROSA albo
rewia Dada w 14 piosenkach
z monologami”
Macabra Dolorosa
Wyreżyserowany przez Pawła
Szarka w Teatrze Nowym
w Krakowie spektakl składa się
z fragmentów Medei Eurypidesa,
listów Magdy Goebbels,
elementów historii medialnej wokół
Katarzyny W. oraz spraw słynnych
dzieciobójczyń. Wiodącym dla
całego przedstawienia tematem
jest duchowy, moralny i cielesny
upadek matki, nie tylko w jego
symbolicznym, ale i jak najbardziej
realnym wymiarze. Reżyser nie
bez przyczyny zdecydował się na
formę surrealistycznego show,
przywodzącego na myśl rewie spod
znaku DADA z pierwszej połowy
Teatr Nowy
(Teatr Nowy)
Aleksandra Burska
124
90’
Paweł Szarek
Teatr Nowy w Krakowie
(Teatr Nowy in Krakow)
XX wieku, którą wzbogacił typowymi
dla niemieckiego kabaretu z tego
okresu wstawkami. Dzięki temu
opowiedziana przez niego historia
przemocy nie przypomina wcale
tanich gazetowych artykułów
a obnaża przed widzami ideologiczne
pułapki macierzyństwa, zastawione
na kobiety przez patriarchalny
system. Monologi oraz numery
muzyczne brawurowo wykonuje
Katarzyna Chlebny, na oczach widzów
przeistaczając się w kolejne postaci
i wyśpiewując przetłumaczone na
język polski piosenki Nicka Cave’a,
Marilyna Mansona czy kultowej
kapeli The Tiger Lillies.
PL
125
EN
Directed by Paweł Szarek and
produced by Nowy Teatr in Krakow,
the play is comprised of fragments
of Medea by Euripides, pieces taken
from Magda Goebbels’ letters,
elements of the media scandal
around Katarzyna W., and other cases
of famous mothers who killed their
own children. The main theme of the
performance is the spiritual, moral
and material downfall of the mother,
understood not only in its symbolic
but also its corporeal sense. The
director deliberately uses the form
of a surreal show resembling Dada
revues from the first half of the
twentieth century, which he enriches
with elements typical of German
cabaret from the same period.
In this way the story of violence
he tells doesn’t turn into a cheap
tabloid article but instead reveals
the ideological traps of motherhood,
created by a patriarchal system that
imprisons women. Monologues and
musical numbers are masterfully
performed by Katarzyna Chlebny, who
transforms before the audience from
one stage persona to another while
singing songs by Nick Cave, Marilyn
Manson and cult band The Tiger
Lillies, amongst others.
Zespół (Team)
Paweł Szarek
Scenariusz i wykonanie
(Screenplay and performance) –
Katarzyna Chlebny
Muzycy (Music) – Paweł Harańczyk
(pianino), Łukasz Marek (perkusja)
Producent (Production) – Teatr Nowy
w Krakowie (Teatr Nowy in Krakow)
126
127
1 czerwca 2013 (1st June 2013)
www.teatrnowy.com.pl
Projekt w reżyserii Igi Gańczarczyk,
wyprodukowany przez Teatr Łaźnia
Nowa jest inspirowany powieścią
Król Maciuś Pierwszy Janusza
Korczaka, w którym główny bohater
inicjuje powstanie sejmu złożonego
z dzieci, jakie mają przeprowadzić
szereg reform społecznych, jak
również poglądami samego autora
dotyczącymi równouprawnienia
dzieci. To także nawiązanie do
jednego z epizodów z Podróży
Guliwera Jonathana Swifta, w którym
Guliwer, przebywając w kraju
Liliputów, dochodzi do wniosku,
że politykę uprawia się według
absurdalnych zasad. Przedsięwzięcie
powstało z udziałem grupy dzieci
w wieku 9-12 lat. Poza próbami
teatralnymi i ruchowymi, młodzi
uczestnicy spektaklu brali udział
Piccolo Coro Dell Europa
Teatr Łaźnia Nowa — Mała Scena
w warsztatach równości i tolerancji,
które nie pozostały bez wpływu
na kształt przedstawienia. Piccolo
Coro Dell’Europa jest wyjątkową
teatralną opowieścią o świecie
widzianym z perspektywy dziecka,
które usiłuje uporządkować sobie
otaczającą rzeczywistość. Poprzez
zabawy, gagi sytuacyjne i słowne czy
wreszcie ośmieszenie norm i zasad,
jakimi rządzi się konserwatywny
świat dorosłych, spektakl staje
się rodzajem emancypacyjnego
dziecięcego manifestu, którego
powinni wysłuchać wszyscy,
niezależnie od wieku.
PL
Tomasz Wiech
128
75’
Reżyseria i scenariusz
(Direction and screenplay)
Iga Gańczarczyk
Teatr Łaźnia Nowa
129
EN
Iga Gańczarczyk’s project, produced
by Łaźnia Nowa Theatre, is inspired
by Janusz Korczak’s novel titled
King Maciuś the First, in which the
protagonist initiates the founding
of a government made up entirely
of children; this government is
tasked with carrying out a variety
of social reforms. The play also
references an episode from Jonathan
Swift’s Gulliver’s Travels – the one
where Gulliver finds himself in the
land of Lilliput and comes to the
conclusion that politics evolve from
entirely absurd rules. A group of
kids aged 9-12 takes part and stars
in the performance. In addition to
theatrical and movement rehearsals,
the young actors participated in
educational equality and tolerance
workshops, which deeply influenced
the dynamics of the play. Piccolo
Coro Dell’Europa is a unique theatrical
story about the world seen from
the perspective of children trying to
make sense of their environment.
Through games, comedic scenes
and jokes, and mocking the norms
that govern the uptight adult world,
the show becomes a kind of a child’s
emancipation manifesto that should
be heeded carefully by everyone,
regardless of their age.
Zespół (Team)
Obsada (Cast)
Reżyseria i scenariusz (Direction and
screenplay) – Iga Gańczarczyk
Oliwia Dębosz, Gabriela Fielek, Anna
Gabańska, Adam Gilarski, Róża
Głąbińska, Zofia Gniadek, Kuba
Kiełbowski, Marta Kruszyńska, Zofia
Krzyszycha, Eliza Kuczyńska, Alicja
Madejska, Anastazja Martyniec, Damian Ruszkowski, Dominika Rykała,
Igor Wypiór
Scenografia, kostiumy, światła
(Scenography, costumes and lights) –
Latala Design (Dagmara Latała, Jacek
Paździor)
Dominika Knapik
Muzyka (Music) – Daniel Pigoński
Łaźnia Nowa (Łaźnia Nowa Theatre)
Warsztaty edukacyjne i współpraca
dramaturgiczna (Educational
workshops and dramaturgical
collaboration) – Agata Otrębska
130
131
19 lipca 2013 (19th July 2013)
laznianowa.pl
Przygotowany przez prywatną
artystyczną krakowską organizację
Sztuka na wynos – Scenę Pokój,
wyreżyserowany przez Dariusza
Starczewskiego spektakl oparty
jest na sztuce Ingrid Lausund,
znanej również pod tytułem
Skrzywienie kręgosłupa. To nowe
tłumaczenie tekstu jednej z bardziej
popularnych i odnoszących
sukcesy dramatopisarek
z kręgu niemieckojęzycznego,
zamówione specjalnie z okazji
tego przedsięwzięcia, pełne jest
dosadnych gier słownych,
odsłaniających przed widzami
całe okrucieństwo korporacyjnego
świata, w którym rozgrywa się akcja
przedstawienia. Pięciu aktorów
grających w niewielkiej białej
przestrzeni mieszkalnego pokoju
Postrzał
Scena Pokój
(Flat Stage by art to go)
Marta Ankiersztejn
132
90’
Dariusz Starczewski
Sztuka na wynos – Scena
Pokój (Flat Stage by art
to go)
Slipped Disc
dla nie więcej niż trzynastu widzów
dokonuje na oczach publiczności
istnej biurowej rewolucji. Kolejne
osobiste historie, przeplecione
wątkami typowymi dla motywu
wyścigu szczurów, z obowiązkową
zawiścią i niechęcią do swoich
współpracowników, zostają
wykorzystane jako broń w walce
o lepszą pozycję i większe pieniądze.
Ubrani w garnitury i garsonki
bohaterowie spektaklu paląc spore
ilości papierosów, prowadzą cyniczne
rozmowy obnażające miałkość
świata przedstawionego, w którym
ludzkie emocje zostają sprowadzone
do poziomu karty przetargowej
w bitwie o awans.
PL
133
EN
Produced by the Krakowian
underground theatre called art to go,
directed by Dariusz Starczewski, the
show is based on a play by Ingrid
Lausund, who is one of the most
acclaimed playwrights from the
German-speaking world. This new
translation of the text into Polish,
prepared exclusively for the sake
of this performance, is full of fierce
word games that reveal the cruelty
of the corporate environment, in
which the action of the piece takes
place. Five actors play out in a small,
white space of an apartment room
that could accommodate no more
than thirteen audience members and
start a true office rebellion. Following
personal stories, entangled with plot
threads typical of a rat race motif,
with hatred towards the coworkers
and mutual jealousy, are used in
a struggle for a better job position
and more money. Dressed up in
elegant suits men and women in the
show, smoking one cigarette after the
other, carry out cynical conversations
that uncover the shallowness
of the stage world where human
emotions serve as a mean to fight for
promotion.
Zespół (Team)
Obsada (Cast)
Dariusz Starczewski
Kretzky — Michał Kitliński
and costumes) – Marta DąbrowskaOkrasko
Muzyka (Music) – Mateusz Kobiałka
Światło (Lights) – Marek Oleniacz
Asystentka kostiumografki
(Costume Designer’s Assistant) –
Dorota Bielecka
Hufschmidt — Dariusz Starczewski
Schmitt — Anka Graczyk
Kristensen — Anna Siek
Kruse — Kamil Toliński
www.facebook.com/sztukanawynos
Sztuka na wynos – Scena Pokój
(Flat Stage by art to go)
134
135
Wyreżyserowany przez Pawła
Świątka spektakl przygotowany jest
w koprodukcji przez teatr Łaźnia
Nowa i festiwal Boska Komedia.
Oparte na sztuce Mateusza Pakuły
jej prapremierowe przedstawienie
inauguruje festiwal. Tekst nawiązuje
do twórczości legendarnego filozofa
i etnografa Claude’a Lévi-Straussa.
Smutki tropików przedstawiają kilka
historii młodych Europejczyków,
którym nie wystarcza życie na
Starym Kontynencie więc wyruszają
w podróż do odległych światów.
Reżyser wykorzystuje technikę
storytellingu (snucia opowieści)
nie tylko do zaprezentowania
indywidualnych losów swoich
postaci, ale do czynnego
zaangażowania publiczności
w proces zgłębiania tak odmiennych
Smutki tropików
Teatr Łaźnia Nowa — Mała Scena
Tomasz Wiech
136
Paweł Świątek
90’
Teatr Łaźnia Nowa/Festiwal
Boska Komedia (Łaźnia
Nowa Theatre/Divine
Comedy Festival)
Sorrows of the Tropics
zjawisk jak: turystyka, ucieczka,
pogoń za nowymi doznaniami,
korespondencja wojenna czy
duchowa i ideowa przemiana. Twórcy
spektaklu stawiają szereg pytań
mających pomóc dotrzeć do podłoża
kulturowego fenomenu ostatnich
lat – podróży i przemieszczania się
jako filozofii życia. Unikają jednak
łatwych i jednoznacznych diagnoz
społecznych czy odpowiedzi.
PL
137
EN
The show, directed by Paweł Świątek,
is a special co-production between
the Laźnia Nowa Theatre and the
Divine Comedy Theatre Festival.
Based on a play by Mateusz Pakuła,
the performance inaugurates the
festival. The text references the
works of the legendary philosopher
and ethnographer Claude LeviStrauss. Sorrow of the Tropics
presents stories of young Europeans
who find their lives in the old world
limiting so they decide to travel to
distant realities. The director uses
the technique of storytelling not only
to depict the individual trajectories
of his characters, but also to
actively engage the audience in the
process of analyzing such diverse
phenomena as tourism, escapism,
chasing new sensations, war
reporting and spiritual and ideological
transformation. The creators of the
piece ask a number of questions that
are supposed to get to the bottom
of a phenomenon of recent years –
travel and mobility as a philosophy
of life. But they manage to steer clear
of any straightforward explanations
or social commentary.
Zespół (Team)
Obsada (Cast)
Paweł Świątek
Małgorzata Gorol, Marek Hucz,
Martyna Krzysztofik, Zuzanna
Skolias, Łukasz Stawarczyk, Rafał
Szumera
Scenariusz i dramaturgia (Screenplay
and dramaturgy) – Mateusz Pakuła
Marcin Chlanda
Julia Kornacka
Teatr Łaźnia Nowa/Festiwal Boska
Komedia (Łaźnia Nowa Theatre/
Divine Comedy Festival)
138
139
8 grudnia 2013 (8th December 2013)
laznianowa.pl
boskakomedia.pl
Wałbrzych UTOPIA 2039
Teatr Dramatyczny im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu
(Drama Theatre in Wałbrzych)
Wałbrzych UTOPIA 2039 inauguruje
jubileuszowy, 50. sezon artystyczny
Teatru Dramatycznego im. Jerzego
Szaniawskiego w Wałbrzychu, a jego
premiera w ramach festiwalu Boska
Komedia w Krakowie, odbędzie się
7 grudnia 2013 roku w wałbrzyskim
teatrze. Spektakl to opowieść
o alternatywnej historii miasta
zakodowanego w biografiach,
fantazja o Wałbrzychu jako Szwajcarii
Europy – mieście spełnienia
liberalnego i socjalistycznego snu.
Oto w mieście-miejscu Niemożliwym
spotykają się po wojnie ludzie,
których łączy to, że do niego niegdyś
przyjechali i je opuścili. Wałbrzych
po wojnie był dziewiczym terenem,
który bohaterowie zapisują swoimi
biografiami, jakie przeradzają się
w biblijne niemal przypowieści.
Spotkanie migrantów prowokuje
wybuch nowej rzeczywistości,
w której próbują się zadomowić.
Każdy przychodzi ze swoją strategią
tożsamościową, z własną fantazją
o mieście Spełnionego Snu. Miasto
ma dla nich swoją utopię. Czy na
taki nowy wspaniały świat czekają
mieszkańcy miasta W.?
PL
140
141
EN
90’
Reżyseria, opracowanie
muzyczne (Directed and
Piotr Ratajczak
Teatr Dramatyczny
w Wałbrzychu, Festiwal Boska
Komedia (Drama Theatre
in Wałbrzych, Divine Comedy
International Theatre Festival)
Wałbrzych UTOPIA 2039 inaugurates
the 50th artistic season at the
Jerzy Szaniawski Drama Theatre in
Wałbrzych. Its premiere is scheduled
for December 7th, 2013 at the
Silesian Theatre and is held under
the auspices of the Divine Comedy
International Theatre Festival. The
play tells an alternative history of
the city, coded in the biographies
of its inhabitants: it’s a fantasy
about Wałbrzych as Switzerland,
Europe – a fulfillment of the liberal,
socialist dream. This impossible
city-place becomes a meeting ground
for people who once left it and now
have returned. Wałbrzych after the
war was a kind of no-man’s-land,
and the characters in the play
shape it with personal stories that
become almost biblical parables.
The meeting of immigrants provokes
the establishment of a new reality
into which they try to settle down.
They all bring their own identities
and fantasies about the city of the
Fulfilled Dream. The city offers them
its own utopia. Is this then the brave
new world that awaits the good
people of W. city?
Zespół (Team)
Obsada (Cast)
Reżyseria, opracowanie muzyczne
(Directed and musically supervised
by) – Piotr Ratajczak
Wiktora Kulaszewska (gość.), Joanna
Łaganowska, Irena Wójcik, Ewelina
Żak, Rafał Kosowski, Filip Perkowski,
Tomasz Pisarek (gość.), Czesław
Skwarek, Piotr Tokarz
Tekst (Text) – Piotr Rowicki
Michał Pabian
Scenografia, kostiumy (Scenography
and costumes) – Matylda Kotlińska
Teatr Dramatyczny w Wałbrzychu/
Festiwal Boska Komedia (Drama
Theatre in Wałbrzych/Divine Comedy
International Theatre Festival)
Arkadiusz Buszko
Światła (Lights) – Tadeusz Perkowski
142
143
7 grudnia 2013 (7th December 2013)
teatr.walbrzych.pl
boskakomedia.pl
Wyreżyserowany przez Jarosława
Tumidajskiego, wystawiony na Scenie
pod Ratuszem Teatru Ludowego
w Krakowie, spektakl jest inscenizacją
sztuki rosyjskiego dramatopisarza
Aleksandra Mołczanowa pod tym
samym tytułem. Paradoksalnie, do
żadnej zbrodni nie dochodzi w trakcie
właściwej akcji przedstawienia, ale
główny bohater, Andriej (brawurowo
zagrany przez młodego absolwenta
krakowskiej PWST, Ryszarda
Starostę) musi wywiązać się
z zadania, które w każdej chwili
może przerodzić się w krwawą
misję. Chłopak, który zaciągnął
dług u miejscowego rzezimieszka,
w zamian za jego anulowanie,
ma zająć się ściągnięciem innej
należności od jednego z dłużników.
Wraz z dziewczyną swojego
Zabójca
Teatr Ludowy – Scena Pod Ratuszem
(Teatr Ludowy)
Sebastian Strama
144
85’
Reżyseria i opracowanie
muzyczne (Directed and
Jarosław Tumidajski
Teatr Ludowy w Krakowie
(Teatr Ludowy in Krakow)
The Killer
zleceniodawcy, Oksaną, (w tej roli
Patrycja Durska), która ma być
gwarancją, że Andriej nie stchórzy
i nie ucieknie, bohater wyrusza więc,
żeby odzyskać pieniądze. Reżyser
wykorzystuje w swoim spektaklu
konwencje melodramatyczne, które
mistrzowsko zderza z kryminalnymi
wątkami. Narrację i kształt Zabójcy
wyznaczają również metafizyczne
dylematy i wątpliwości co do
wiary w Boga głównej postaci,
uzupełnianie przygotowanymi przez
Mirka Kaczmarka wizualizacjami.
Nie prowadzą one bynajmniej do
ideowego oczyszczenia, a bardziej
niż stanowić punkt wyjścia do
refleksji o zbrodni i karze, ukazują
wszechobecny religijny kicz, którym
wypełnia się współcześnie duchowe
potrzeby.
PL
145
EN
Directed by Jarosław Tumidajski and
staged by Teatr Ludowy in Krakow,
the play is based on a text by the
same title by Russian playwright
Alexander Mołczanow. Despite what
the title might suggest, the narrative
contains no act of killing – but
the protagonist, Andriej (a great
performance by recent The Ludwik
Solski State Drama School in Krakow
graduate Ryszard Starosta) has to
complete a task that could turn into
a bloody mission at any time. The
young man is indebted to a local
petty criminal, and in exchange for
a promise that he won’t have to pay
it all back he has to collect a bigger
debt from someone else. Together
with a girlfriend of his “client” named
Oksana (played by Patrycja Durska),
who’s supposed to guard him so
he won’t run away, the young man
sets out to get the money back. The
director skillfully interweaves the
conventions of crime stories and
melodrama. The narration of The
Killer is also shaped by metaphysical
dilemmas and doubts about the
existence of God, illustrated by
video projections created by Mirek
Kaczmarczyk. They do not lead,
however, to an ideological retribution
and do not stimulate reflections on
the nature of crime and punishment,
but instead reveal the omnipresent
religious kitsch that serves as
a substitute for spiritual needs
in our age.
Zespół (Team)
Obsada (Cast)
Reżyseria i opracowanie muzyczne
(Directed and musically supervised
by) – Jarosław Tumidajski
Andriej — Ryszard Starosta
Oksana — Patrycja Durska
Scenografia i wideo (Scenography
and videos) – Mirek Kaczmarek
Ludowy w Krakowie (Teatr Ludowy
in Krakow)
146
147
24 maja 2013 (24th May 2013)
www.ludowy.pl
Festiwalowe Miejsca
Centrum Festiwalowe
Galeria Bunkier Sztuki
Kraków, pl. Szczepański 3A
Duża Scena, Mała Scena
Kraków, os. Szkolne 25
Narodowy Stary Teatr —
Scena #Helena
Kraków, ul. Jagiellońska 1
Narodowy Stary Teatr —
Scena #Kolonia
Kraków, ul. Starowiślna 21
Teatr Ludowy — Scena
pod Ratuszem
Kraków, Rynek Główny 1
TVP Kraków Studio S-2 — Krzemionki
Kraków, ul. Krzemionki 30
TVP Kraków Studio S-3 — Łęg
Kraków, ul. Nowohucka 44
Kraków, ul. Straszewskiego 22
Teatr PWST — Scena Wyspiańskiego
Kraków, ul. Straszewskiego 22
Scena Pokój
Kraków, ul. Starowiślna 55/6
Teatr Nowy
Kraków, ul. Gazowa 21
Wałbrzych, Plac Teatralny 1
PL
148
149
EN
Festival Centre
Bunkier Sztuki Gallery
Kraków, 3A Szczepański Sq.
Łaźnia Nowa Theatre —
Main Stage, Small Stage
Kraków, os. Szkolne 25
National Stary Theatre —
#Helena Stage
Kraków, 1 Jagiellońska St.
National Stary Theatre —
#Kolonia Stage
Kraków, 21 Starowiślna St.
Festival Venues
Ludowy Theatre —
Pod Ratuszem Stage
Kraków, 1 Main Sq.
TVP Krakow Studio S-2 — Krzemionki
30 Krzemionki St.
TVP Kraków Studio S-3 — Łęg
Kraków, 44 Nowohucka St.
PWST Theatre — 210 Stage
Kraków, 22 Straszewskiego St.
PWST Theatre — Wyspiańskiego
Stage
Kraków, 2 Straszewskiego St.
Flat Stage by art to go
Kraków, 55/6 Starowiślna St.
Teatr Nowy
Kraków, 21 Gazowa St.
Szaniawski Drama Theatre
in Walbrzych
Wałbrzych, 1 Teatralny Sq.
Teatry
Agencja Artystyczna GAP
Agencja Artystyczna GAP jest
jednostką organizacyjną Fundacji
Gospodarki i Administracji Publicznej,
organizuje m. in.: festiwale, koncerty
i wieczory klubowe; spektakle
teatralne; wystawy i wernisaże;
przedsięwzięcia integrujące
środowisko akademickie; imprezy
tematyczne i okolicznościowe.
CENTRALA
CENTRALA to nowa przestrzeń
twórcza stworzona przez Michała
Zadarę. Jej misją jest produkcja
aktualnych i nowatorskich dzieł,
wykraczających poza przyjęte normy
nie tylko pod względem estetyki
i treści, ale także pod względem
relacji w procesie produkcji. Artyści
i pisarze związani od początku
z CENTRALĄ to Arkadiusz Brykalski,
Krzysztof Bieliński, Jan Duszyński,
Allen Kuharski, Artur Sienicki, Arek
Ślesiński, Robert Rumas, Barbara
Wysocka i Michał Zadara. Dyrektor
zarządzającą CENTRALI jest Marta
Kuźmiak.
im. Heleny Modrzejewskiej
w Krakowie
Narodowy Stary Teatr im. Heleny
Modrzejewskiej w Krakowie to jedna
z najstarszych (1781) publicznych
scen w Polsce. Jego artystyczną
renomę współtworzyli Tadeusz Kantor, Jerzy Grotowski, Zygmunt Hübner,
Konrad Swinarski, Jerzy Jarocki,
Jerzy Grzegorzewski, Krystian Lupa
czy Andrzej Wajda. Od stycznia
PL
150
151
EN
Alojzy Smolka Opole Puppet
and ActorTheatre
The theatre was founded in 1937. It’s
named after Alojzy Smolka, a famous
puppeteer, director and actor. The
repertoire is composed of classical
plays, fables and other original
shows. The theatre is managed by
Krstian Kobyłka.
art to go
Theatres
An Artistic platform created by Anka
Graczyk and Dariusz Starczewski.
In March 2013 they established
Scena Pokój (probably the smallest
theatre in Poland). There’s only
13 seats in the audience.
CENTRALA
CENTRALA is a new artistic space
created by Michał Zadara. Its mission
to create the innovative and original
works of art that go beyond the
standard aesthetical norms. Artists
who collaborate with CENTRALA
include: Arkadiusz Brykalski,
Krzysztof Bieliński, Jan Duszyński,
Allen Kuharski, Artur Sienicki, Arek
Ślesiński, Robert Rumas, Barbara
Wysocka and Michał Zadara. The
place is managed by Marta Kuźmiak.
Laznia Nowa Theatre
Laznia Nowa Theatre during eight
years of its existence has earned
a solid brand on Polish theatre
market, creating among others:
Genius Loci Theatre Festival, The
2013 roku dyrektorem jest Jan Klata,
jego zastępcą – Sebastian Majewski.
Repertuar Starego wyznaczają inscenizacje tekstów współczesnych i reinterpretacje klasyki dokonywane pod
szyldem festiwalu re_wizje. Obszar
eksperymentów artystycznych
wyznaczają warsztaty, pokazy wideo,
słuchowiska, spotkania z twórcami
oraz koncerty, wystawy i instalacje.
Od 2009 roku Narodowy Stary Teatr
współtworzy prestiżową międzynarodową sieć Mitos21: European Theatre
Network.
zanie głębokiego dialogu z widownią.
Dialog może opierać się na porozumieniu, ale może także zaczynać
się od prowokacji zmieniającej rutynowy tryb myślenia. Nowy Teatr chce
rozbudować przestrzenie dialogu
z publicznością, nie ograniczając się
jedynie do działań ściśle teatralnych.
Ma być miejscem nowej sytuacji artystycznej. Wolnym polem działania dla
zaproszonych artystów i kuratorów,
przestrzenią tworzoną przez ludzi
z pomysłami.
Nowy Teatr
Opolski Teatr Lalki i Aktora
im. Alojzego Smolki
Nowy Teatr tworzy Krzysztof Warlikowski i grupa jego stałych współpracowników. Głównym celem, do
którego za każdym razem zmierza
reżyser, jest komunikacja oraz nawią-
Teatr powstał w 1937 roku.
Teatr nosi imię Alojzego Smolki,
wybitnego lalkarza, reżysera
i aktora. Na repertuar teatru składają
się przedstawienia autorskie,
interpretacje klasyki, a także bajki
oraz spektakle odwołujące się do
commedii dell’arte. Dyrektorem teatru
jest Krystian Kobyłka.
Teatralna im. L. Solskiego
im. L. Solskiego w Krakowie została
założona w 1946 roku przez Juliusza Osterwę, w wyniku połączenia trzech działających w Krakowie studiów: Studia Aktorskiego
przy Starym Teatrze, Studia Aktorskiego przy Teatrze im. J. Słowackiego oraz Studia Dramatycznego Iwo Galla. W pierwszym okresie swego istnienia Szkoła kształciła
aktorów dramatycznych w toku trzyletnich studiów. W 1949 roku zmieniono nazwę na Państwową Wyższą
PL
PL
EN
EN
Szkołę Aktorską, wtedy też przedłużono okres studiów do czterech lat.
Dzisiejsza nazwa, Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. Ludwika
Solskiego, została przyjęta w 1955
roku. W latach 1954 -1964 krakowska
PWST kształciła również aktorów na
Oddziale Lalkarskim (absolwentami
tego kierunku byli m.in. Maja Komorowska, Ryszard Cieślak, Kazimierz
Kaczor). W nowym kształcie specjalizacja lalkarska została reaktywowana w 1972 r. już jako samodzielny
Wydział Lalkarski z siedzibą we Wrocławiu. W krakowskiej PWST prowadzone są również studia na kierunku
reżyserii. Pierwotnie wydział został
powołany w 1955 r., ale ze względów
organizacyjnych przetrwał tylko do
1962 r. Absolwentami Wydziału Reżyserii byli m. in.: Mieczysław Górkiewicz, Jerzy Grotowski, Halina Grygla-
152
153
Divine Comedy International Theatre
Festival and Slawomir Mrozek’s
Festival. Despite localization and
counter to stereotypes of hopelessness of Nowa Huta district there are
many international projects and coproductions produced in Laznia. On
the basis of close cooperation with
inhabitants programs and author’s
performances are created. Laznia’s
actions are multilevel - just to bring
together different types of audience.
We fight for each and every viewer,
we do not lock ourselves in the
tower made of ivory. We revert to
fundamental questions of poeple
strongly connected to the place and
its role in the development of local
community. We firmly believe in
theatre becoming axis mundi in the
district – daily, inhabited place. Affirmation, belief in creative strength of
human being and straightforwardness enabled Laznia to take root in
the district, win over faithful audience and make plans for the future.
Ludowy Theatre
Teatr Ludowy is one of the youngest
theatres in Cracow. The theatre
opened in 1955 with a premiere
of Krakowiacy i górale by Wojciech
Bogusławski. Since 2005 the theatre
is managed by Jacek Strama. The
theatre specializes in contemporary
dram, modern re-interpretations
of classics and well-made plays.
Nowy Teatr
Nowy Theatre is created by Krzysztof
Warlikowski and a group of his
regular collaborators. The main goal,
which behind the concept of this
place, is communication and creating
a meaningful dialogue with the
audience. This dialogue can be based
on an understanding or it can start
with a provocation that changes the
routine way of thinking. Nowy Teatr
seeks to expand the area of dialogue
with the audience not confining
itself to theater performances alone.
It aims to be a place for a whole new
artistic situation. An area free for
artists and curators to create a space
defined by innovative people.
Nowy Theatre Kraków
Nowy Theatre in Krakow is
a non-profit organization founded
in 2006 by Piotr Sieklucki. The
main mission of the theatre is to
promote modern drama and organize
education projects and to fight with
discrimination. The theatre was
co-founded by: Dana Bień, Tomasz
Kireńczuk, Łukasz Błażejewski,
Dominik Nowak and Marek Kutnik.
The theatre is sponsored by the City
Council and by Ministry of Culture
and National Heritage.
Polish Theatre in Wrocław
The theatre is comprised of three
stages: the Small Stage, Świebodzki
Stage and the Jerzy Grzegorzewski
Stage. Since 2006 the theatre
has been managed by Krzysztof
Mieszkowski who is both, its
Artistic and Managing director. The
theatre has a unique education
and pro bono program: „Aktywne
poniedziałki”(„Active Mondays”)
a series that consist of meetings with
szewska. Ponownie Wydział Reżyserii Dramatu powołał Rektor Jerzy
Krasowski w 1973 r. Do tej pory
Wydział wykształcił około stu reżyserów, tworząc wizerunek polskiego
teatru współczesnego (m.in. Mikołaj Grabowski, Krystian Lupa, Edward
Lubaszenko, Anna Polony, Krzysztof
Babicki, Tadeusz Bradecki, Andrzej
Dziuk, Waldemar Zawodziński, Anna
Augustynowicz, Grzegorz Jarzyna,
Krzysztof Warlikowski).
Sztuka na wynos
sztuka na wynos - platforma artystyczna powstała z inicjatywy Anki
Graczyk i Dariusza Starczewskiego.
W marcu 2013 tego powstała Scena
Pokój (najprawdopodobniej najmniejszy, nie tylko w Krakowie, teatr.
Widownia dla 13 osób).
Teatr im. Stefana Żeromskiego
w Kielcach
Teatr Dramatyczny im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu powstał
jako miejski teatr w 1957 roku. Obecnie publiczność teatru to publika młodzieżowa, szkolna, i indywidualna
natomiast w latach 70. była to publika organizowana, gdzie zakłady pracy
finansowały pracownikom wyjścia do
teatru. Sezon 2007/2008 zakończony
został wyróżnieniem: wieloletnie sta
rania Teatru Dramatycznego zostały docenione przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, który 12 maja 2008 przyznał Teatrowi
honorową odznakę „ZASŁUŻONY DLA
KULTURY POLSKIEJ”. Dyrektorem
naczelnym teatru jest Danuta Marosz,
funkcję dyrektora artystycznego pełni
Piotr Ratajczak.
Istnieje od 1945 r. Odbywa się tu kilka
premier rocznie. Poza swoim repertuarem teatr prezentuje także spektakle
zapraszanych zespołów. Każdy sezon
kończy się plebiscytem o „Dziką
Różę”, podczas którego publiczność
nagradza najlepszych aktorów i najpopularniejsze przedstawienia. Historia najnowsza kieleckiej sceny wiąże
się z dyrektorem Piotrem Szczerskim,
który przyjechał z Krakowa, jak sądził
„na chwilę” i został do dziś.
Teatr Ludowy
Teatr Ludowy jest jednym z najmłodszych teatrów Krakowa. Otwarty
został w 1955 roku a pierwszą premierą byli Krakowiacy i górale Woj-
PL
PL
EN
EN
ciecha Bogusławskiego. Od 2005
roku Teatr Ludowy prowadzi Jacek
Strama. Proponowany obecnie przez
teatr repertuar to współczesna dramaturgia europejska, współcześnie
interpretowana klasyka oraz dobrze
skrojona komedia.
Teatr Łaźnia Nowa
Teatr Łaźnia Nowa w Nowej Hucie to
najmłodszy krakowski teatr, znajdujący się w wyremontowanych halach
warsztatów szkolnych, posiadający dwie sceny, mogące pomieścić kilkuset widzów. Pomimo nowohuckiej lokalizacji i wbrew stereotypom
o beznadziei dzielnicy, w Łaźni Nowej
realizowane są projekty międzynarodowe i koprodukcje z partnerami z całej Polski, powstają programy
i spektakle autorskie w oparciu o ści-
154
155
artists and politics and Wszechnica
Teatralna; meetings, lectures
and screenings about Kantor’s,
Grzegorzewski’s, Grtowski’s and
Müller’s theatre.
Powszechny Theatre in Łódź
This stage was launched under
its current name, as Powszechny
Theatre, in May 1945. Its character
was shaped by such directors as:
Jadwiga Chojnacka, Roman Sykała,
Roman Kłosowski, Mirosław Szonert,
Bohdan Cybulski and Maciej Korwin.
Since 1995 the Theatre has been
run by Ewa Pilawska, who created
its distinct comedic profile giving by
establishing here the Polish Centre of
Comedy. The Theatre also organizes
interactive events – discussions,
exhibitions and book promotions.
Stefan Żeromski Theatre
in Kielce
and Camera Obscura, International
Documentary Festival.
The Dramatyczny Theatre
in Wałbrzych
The theatre was founded in 1945.
Apart from its own repertoire the
theatre showcases other Polish
performances. Its Artistic Director is
Piotr Szczerski. The theatre organizes
a competition called “A Wild Rose” –
a contest where the audience gives
the awards to the best show and
actors of the season.
The Capitol Music Theatre
The Dramatyczny Theatre has
operated in Wałbrzych since 1957,
and is the city’s only professional
stage. For many years, the
theatre offered the audiences
a highly varied repertoire with
predominantly contemporary
productions, focused on the
dialogue with reality. In the last
few seasons, the theatre received
a few dozen invitations to drama
festivals and reviews in Poland and
abroad. From its numerous artistic
tours, the company have brought
a number of awards. In search of
the most intriguing realm, and one
opening the broadest potential,
the dramatic The “Wałbrzyskie
Fanaberie Teatralne” is a festival
Teatr Polski Bydgoszcz
Teatr Polski in Bydgoszcz is the
biggest and the most famous
theatre in Bydgoszcz. Its Artistic
Director is Paweł Łysak. The theatre
co-produces annual events: Festiwal
Prapremier (the only festival in
Poland that showcases premieres)
The Capitol Music Theatre was
officially founded on 22March 1955,
when its team staged the Johann
Strauss Die Fledermaus, directed by
Szymon Szurmiej. The theatre was
named Operetka Dolnośląska its
repertoire included classic operettas
(Offenbach, Abraham, Dostal,
Strauss) and the shows took placeat
the Opera Wrocławska building.
In 1964 Operetka moved to its current
location, former Silesian cinema.
The name of the stage changed
a few a times. On June 2004 the City
Council voted the new resolution
and created The Musical Theatre
CAPITOL.
słą współpracę z mieszkańcami dzielnicy. Interesuje nas “teatr dla ludzi”.
Walczymy o każdego widza, nie
zamykamy się w wieży z kości słoniowej. Powracamy do fundamentalnych pytań o wspólnotę wokół miejsca, o jego rolę w rozwoju społeczności lokalnej. Wierzymy, że teatr może
stać się axis mundi w dzielnicy, miejscem codziennym i zamieszkałym.
Afirmatywność, wiara w siłę kreatywną człowieka, bezpośredniość pomogły Łaźni zakorzenić się w dzielnicy,
pozyskać wiernych widzów i snuć plany na przyszłość.
Teatr Muzyczny Capitol
Za dzień powstania Teatru przyjmuje
się 21 marca 1955, kiedy po raz
pierwszy wystawiono Zemstę
Nietoperza Johanna Straussa
w reżyserii Szymona Szurmieja.
W tym czasie teatr nosił nazwę
Operetka Dolnośląska, repertuar
obejmował przede wszystkim
klasyczne operetki (Offenbach,
Abraham, Dostal, Strauss),
a spektakle odbywały się na scenie
Opery Wrocławskiej. W 1964 roku
Operetka przeniosła się z Opery
do swojej obecnej siedziby, czyli
budynku ówczesnego kina Śląsk.
W ciągu kolejnych lat regularnie
zmieniano nazwę tej sceny – w 1977
roku na Teatr Muzyczny, w 1979
na Operetka Wrocławska, a w 1991
dwa człony nazwy połączono
w jeden: Teatr Muzyczny-Operetka
Wrocławska. W lipcu 2004 Rada
Miejska Wrocławia przegłosowała
uchwałę o zmianie nazwy tej sceny
i powrocie do historycznej nazwy
Teatr Muzyczny CAPITOL.
Teatr Nowy w Krakowie
Teatr Polski w Bydgoszczy
Teatr w Krakowie, założony przez
Piotra Siekluckiego w 2006 r. jako
stowarzyszenie non-profit, które
wszystkie wypracowane środki przeznacza na bieżącą działalność i cele
statutowe, m.in. promocję nowej
dramaturgii, promocję młodych artystów, działania edukacyjne z dziedziny sztuki, przeciwdziałanie wykluczeniom. W gronie założycieli Teatru
są: Dana Bień, Tomasz Kireńczuk,
Łukasz Błażejewski, Dominik Nowak
i Marek Kutnik. Mecenasem stałego
miejsca jest Janusz Marchwiński.
Teatr Nowy w Krakowie jest programowo finansowany ze źródeł Gminy
Miejskiej Kraków, a także Urzędu
Województwa Małopolskiego oraz
Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa
Narodowego.
Największy i najbardziej znany teatr
w Bydgoszczy. Obecnie dyrektorem
teatru jest Paweł Łysak. Teatr jest
organizatorem corocznych imprez:
Festiwalu Prapremier – jedynego
w Polsce festiwalu teatralnego,
którego program obejmuje
prapremiery oraz Camera Obscura
– Międzynarodowego Festiwalu
Reportażu.
PL
PL
EN
EN
Teatr Polski we Wrocławiu
Teatr Polski we Wrocławiu składa
się z trzech scen: Sceny Kameralnej,
Sceny na Świebodzkim i Sceny
im. Jerzego Grzegorzewskiego.
Od września 2006 roku dyrektorem
naczelnym i artystycznym jest
Krzysztof Mieszkowski. Teatr
156
157
without a definite subject, with the
only distinguishing feature of the
repertoire being its relevance and
high artistic quality of the invited
productions. The Days of Drama,
on the other hand, familiarize the
audiences with current theatrical
and literary trends. The theatre
is run by Danuta Marosz, who
and Piotr Ratajczak (its Artistic
Director).
The GAP ArtisticAgency
The GAP Artistic Agency is a part of
Economy and Public Administration
Foundation. The agency organizes
festivals, concerts, club evenings,
dance performances, exhibitions,
vernissages and other special
events that integrate the academic
community.
The Ludwik Solski State Drama
School in Krakow
The Ludwik Solski State Drama
School in Cracow was founded in
1946 by Juliusz Osterwa as a result
of merging three independent actor’s
studios: Actor’s Studio of National
Stary Theatre, Actor’s Studio of
Słowacki Theatre and The Iwo
Gall Drama Studio. In the very first
period of its existence, the school
educated students in a three- year
training course. In 1949 the name of
the school was changed into State
Drama School. The current name
was taken up in 1955. In 1954-1964,
the Ludwik Solski Drama School
had also a Puppet Department
(the department’s graduates are
Maja Komrowska, Ryszard Cieśak,
Kazimierz Kaczor). The new puppet
department was reactivated in 1972
in Wrocław. School in Cracow has
also a directing department. Its
most well-known graduates include:
Mieczysław Górkiewicz, Jerzy
Grotowski, Halina Grylaszewska,
Mikołaj Grabowski, Krystian
Lupa, Edward Lubaszenko, Anna
Augustynowicz, Grzegorz Jarzyna
and Krzysztof Warlikowski.
The National Stary Theatre
in Kraków
Established in 1781, The National
Stary Theatre in Kraków is one
of Poland’s oldest public theatres.
Connected to the stage are the
names of eminent directors,
including Tadeusz Kantor, Jerzy
Grotowski, Zygmunt Hübner, Konrad
Swinarski, Jerzy Jarocki, Jerzy
Grzegorzewski, Krystian Lupa and
Andrzej Wajda. Since January 2013
is Director has been Jan Klata, with
Sebastian Majewski as his Deputy
Director. There are two program
strands that mar out the repertoire
of Stary: different, original takes on
contemporary drama and theatre
and reinterpretations of Polish and
world classics, held under the brand
of the re_wizje. Since 2009 the
theatre is a member of a prestigious
international network - Mitos21,
European theatres collaboration
network.
TR Warszawa
TR Warszawa is one of the most
well-known theatres in Poland.
It is considered to be a modern
theatre open to new ideas,
prowadzi działalność edukacyjną
i pro publico bono, prowadząc cykl
„Czynne poniedziałki”, w ramach
których odbywają się spotkania
z artystami z różnych dziedzin sztuki
(Magiel literacki, Magiel sztuk, Magiel
filmowy, Magiel teatralny) oraz
politykami (Magiel polityczny).Inna
ścieżka edukacyjna to Wszechnica
Teatralna proponująca młodzieży
spotkania, wykłady i projekcje,
np. na tematyka teatru T. Kantora,
J. Grzegorzewskiego, J. Grotowskiego
czy H. Müllera.
Teatr Powszechny w Łodzi
Teatr powstał w maju 1945 roku.
Charakter jego repertuaru nadały
prace takich reżyserów jak- Jadwiga
Chojnacka, Roman Sykała, Roman
Kłosowski, Mirosław Szonert, Bohdan
Cybulski czy Maciej Korwin. Od
1995 roku teatrem zarządza Ewa
Pilawska, która odpowiedzialna
jest za indywidualny profil teatru
tworząc w nim Centrum Polskiej
Komedii. Teatr organizuje i wspiera
różnorodne interaktywne wydarzenia
jak dyskusje, wystawy oraz promocje
teatralnych publikacji.
Teatr Współczesny
w Szczecinie
Zawodowa scena teatralna
wystawiająca sztuki współczesne,
klasykę dramaturgii oraz,
sporadycznie, przedstawienia dla
dzieci. Teatr kierowany jest przez
dyrektora naczelnego Mirosława
Gawędę (od 2009 roku) i dyrektor
artystyczną Annę Augustynowicz
(od 1992 roku).
Teatr Wybrzeże
Teatr Wybrzeże jest obecnie jednym
z najbardziej znanych i cenionych
miejsc na teatralnej mapie Polski.
Spektakle Wybrzeża goszczą
na najważniejszych festiwalach
w Polsce, m. in. na Warszawskich
Spotkaniach Teatralnych,
Boskiej Komedii, Festiwalu
Prapremier. Zespół artystyczny
Teatru Wybrzeże jest laureatem
najbardziej prestiżowych polskich
nagród teatralnych, m. in. Nagrody
im. Swinarskiego (dla Grzegorza
Wiśniewskiego za Zmierzch Bogów).
TR Warszawa
TR Warszawa to od ponad dziesięciu
lat jeden z najpopularniejszych
teatrów w Polsce. Uważany
PL
PL
EN
EN
158
za nowoczesny teatr otwarty
na nowe idee, równocześnie
kultywujący najlepsze teatralne
tradycje. Wysoką pozycję
TR Warszawa wśród młodych
teatrów europejskich potwierdzają
nagrody przyznane na festiwalach
krajowych i międzynarodowych.
Najnowsze spektakle TR Warszawa
to T.E.O.R.E.M.A.T. na podstawie
twórczości Piera Paolo Pasoliniego,
w reżyserii Grzegorza Jarzyny, Między
nami dobrze jest Doroty Masłowskiej
we współpracy z Schaubühne am
Lehniner Platz, Areteia Grzegorza
Jarzyny we współpracy z Schauspiel
Essen, zrealizowany jako część
programu „Europejska Stolica Kultury
RUHR.2010”, Jackson Pollesch
RenéPollescha oraz Nosferatu
Grzegorza Jarzyny, spektakl
inspirowany Draculą Brama Stokera.
159
a theatre that cultivates the best
theatrical traditions. TR’s high
position in various rankings
of young European theatres is
confirmed by numerous awards
won by the company at domestic
and international festivals. Among
the theatre’s latest projects are:
T.E.O.R.E.M.A.T., based on the
works of Pier Paolo Pasolini,
directed by Grzegorz Jarzyna,
a co-production with Schaubühne
am Lehniner Platz - Dorota
Masłowska’s No Matter How Hard
We Tried, Areteia by Grzegorz
Jarzyna, a co-production with
Schauspiel Essen prepared as
part of the program RUHR.2010
– European Capital of Culture,
Jackson Pollesch by René Pollesch,
Nosferatu by Grzegorz Jarzyna,
inspired by Bram Stokers’ Dracula.
Współczesny Theatre
in Szczecin
A professional theatre company that
stages contemporary plays, classic
drama and occasional performances
for children. It is run by Managing
Director Mirosław Gawęda (since
2009) and Artistic Director Anna
Augustynowicz (since 1992).
Wybrzeże Theatre
Wybrzeże Theatre is one of the
most well-known and recognized
theatres in Poland. The Wybrzeże
Theatre’s shows get invited
to the most important Polish
festivals, including: Warszawskie
Spotkania Teatralne, Divine Comedy
International Theatre Festival and
Festiwal Prapremier. The Wybrzeże
artistic team is a winner of the most
prestigious Polish theatre awards,
incl. The Swinarski Award (given to
Grzegorz Wiśniewski for Twilights
of the Gods).
Klasyka Żywa
Konkurs „Klasyka Żywa” w ramach obchodów
250-lecia teatru publicznego w Polsce
Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa
Narodowego oraz Instytut Teatralny
im. Zbigniewa Raszewskiego zapraszają do udziału w Konkursie na
Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury
Polskiej „Klasyka Żywa”. Konkurs jest
jednym z wielu wydarzeń organizowanych dla uczczenia przypadającego w 2015 roku jubileuszu 250-lecia
teatru publicznego w Polsce.
Celem Konkursu jest podjęcie na
nowo wyzwań, jakie stawia przed polskim teatrem dorobek rodzimego dramatopisarstwa. Dorobek minionych
stuleci stanowi zarazem zobowiązanie i wyzwanie. Zmierzenie się z nim,
spotkanie z tym rozległym i odmiennym światem, wielokrotnie w przeszłości prowadziło do stworzenia oryginalnych, nowatorskich przedstawień o wysokiej jakości artystycznej i silnym rezonansie społecznym,
by przypomnieć tylko inscenizacje
Leona Schillera, Kazimierza Dejm-
ka, Konrada Swinarskiego czy Jerzego Grzegorzewskiego. W takim twórczym dialogu kształtowały się niepowtarzalne i zyskujące rezonans światowy teatry Jerzego Grotowskiego
i Tadeusza Kantora.
Inicjatywa zorganizowania Konkursu powstała w nadziei nawiązania
do tych świetnych tradycji, z zamiarem nadania pracom nad tekstami dawnymi nowego impetu, także
przez zachęcanie do repertuarowych
odkryć i sięgania po teksty rzadko,
lub wręcz nigdy nie wystawiane.
Konkurs składa się z dwóch części. W pierwszej Komisja Artystyczna oceniać będzie projekty inscenizacji, przyznając tym, które uzna za
najciekawsze, środki na sfinansowanie produkcji spektaklu. Druga część
to Konkurs przedstawień, w którym
mogą wziąć udział spektakle oparte
na dziełach literatury polskiej spełniających warunki zawarte w Regulaminie Konkursu.
PL
160
161
EN
www.klasykazywa.pl
“Living Classics” Contest Celebrates
250 Years of Public Theatre in Poland
Living Classics
The Ministry of Culture and National
Heritage and the Zbigniew Raszewski Theatre Institute would like to invite you to participate in “Living Classics”, a competition for productions
of classic works of Polish Literature. The contest is one of numerous
events to be held in 2015 to celebrate
250 years of public theatre in Poland.
The goal of the contest is
to encourage Polish theatres to
face the challenges posed by
the achievements of the nation’s
playwrights. The dramaturgical
accomplishments of the past few
centuries constitute both a duty and
a challenge. Confrontations with
these texts, encounters with this vast
and alien world, have often inspired
original, innovative productions
of high artistic caliber and profound
social relevance—one need only
recall productions by Leon Schiller,
Kazimierz Dejmek, Konrad Swinarski,
and Jerzy Grotowski. It was in the
fires of this creative dialogue that
the inimitable and world-renowned
theatres of Jerzy Grotowski and
Tadeusz Kantor were forged.
The contest is being organized
in the hopes of drawing on these sacred traditions with the aim of reigniting some of the old enthusiasm for
work on classic texts. Another aim
is to encourage theatres to innovate by exploring texts that have rarely,
if ever, been staged.
The competition consists of
two parts. In the first part, a jury will
evaluate project proposals and allocate financial support for the projects
it judges to be the most interesting.
The second part, the production
contest, is open to all productions
that meet the conditions outlined in
the Contest Rules.
Organizatorzy
Teatr Łaźnia Nowa
Teatr Łaźnia Nowa w Nowej Hucie
to najmłodszy krakowski teatr,
znajdujący się w wyremontowanych
halach warsztatów szkolnych,
posiadający dwie sceny, mogące
pomieścić kilkuset widzów.
Podczas ośmiu lat istnienia,
Łaźnia Nowa wypracowała
sobie solidną markę na polskim
rynku teatralnym, wykreowała
m.in.: Festiwal Teatralny Genius
Loci, Międzynarodowy Festiwal
Teatralny Boska Komedia i Festiwal
Mrożkowski. Spektakle Łaźni
otrzymywały wiele nagród i gościły
na wielu festiwalach. Z uwagi na
wyjątkową przestrzeń koncertową,
gościmy w Łaźni liczne wydarzenia
muzyczne, takie jak: Sacrum
Profanum i Unsound oraz koncerty
od sceny klubowej po gwiazdorskie
Guano Apes, Apocalypticę, Kult,
Myslovitz.
Pomimo nowohuckiej lokalizacji
i wbrew stereotypom o beznadziei
dzielnicy, w Łaźni Nowej realizowane
są projekty międzynarodowe
i koprodukcje z partnerami
z całej Polski, powstają programy
i spektakle autorskie w oparciu
o ścisłą współpracę z mieszkańcami
dzielnicy. Interesuje nas “teatr
dla ludzi”. Walczymy o każdego
widza, nie zamykamy się w wieży
z kości słoniowej. Powracamy do
fundamentalnych pytań o wspólnotę
wokół miejsca, o jego rolę w rozwoju
społeczności lokalnej. Wierzymy,
że teatr może stać się axis mundi
w dzielnicy, miejscem codziennym
i zamieszkałym. Afirmatywność,
wiara w siłę kreatywną człowieka,
PL
162
163
EN
Laznia Nowa Theatre
Organizers
Laznia Nowa Theatre during eight
years of its existence has earned
a solid brand on Polish theatre
market, creating among others:
Genius Loci Theatre Festival,
The Divine Comedy International
Theatre Festival and Slawomir
Mrozek’s Festival. Laznia’s
performances were rewarded many
times and invited on numerous
festivals. Because of specific
concert space Laznia Nowa hosts
many music events such as:
Sacrum Profanum or Unsound
Festival and concerts – from club
music to stars like Guano Apes,
Apocalyptica or The Residents.
Despite localization and counter
to stereotypes of hopelessness
of Nowa Huta district there are
many international projects and
co-productions produced in Laznia.
On the basis of close cooperation
with inhabitants programs and
author’s performances are created.
Laznia’s actions are multilevel - just
to bring together different types
of audience. We fight for each
and every viewer, we do not lock
ourselves in the tower made of ivory.
We revert to fundamental questions
of poeple strongly connected to the
place and its role in the development
of local community. We firmly believe
in theatre becoming axis mundi
in the district – daily, inhabited
place. Affirmation, belief in creative
strength of human being and
straightforwardness enabled Laznia
to take root in the district, win over
faithful audience and make plans for
the future.
bezpośredniość pomogły Łaźni
zakorzenić się w dzielnicy, pozyskać
wiernych widzów i snuć plany na
przyszłość.
Krakowskie Biuro Festiwalowe
powstało w 1997 roku jako gminna
instytucja kultury. Pod obecną nazwą
– Krakowskie Biuro Festiwalowe –
funkcjonuje od 2005 roku. Krakowskie Biuro Festiwalowe zajmuje się
realizacją i promocją wielkich wydarzeń kulturalnych o zasięgu lokalnym,
ogólnopolskim i międzynarodowym.
W tym gronie znajdują się zarówno
najbardziej prestiżowe i doceniane
przez światową krytykę wydarzenia
muzyczne – od podkreślającego
atmosferę Wielkiego Tygodnia festiwalu Misteria Paschalia poprzez
awangardowy w duchu Sacrum
Profanum aż po wielkie widowiska
plenerowe z udziałem stutysięcznej
publiczności – jak i nowatorskie
działania w dziedzinie sztuki współczesnej (Art Boom), teatru (Boska
Komedia) czy literatury (Conrad
Festival). Dodatkowo, Krakowskie Biuro Festiwalowe koordynuje
program 6 zmysłów, od 2008 roku
gromadzący najważniejsze wydarzenia kulturalne miasta. Jeśli dodać
do tego zarządzanie siecią punktów
informacji miejskiej, prowadzenie
miejskich portali (kulturalnego i turystycznego), projekty wydawnicze
i zintegrowaną politykę promocyjną,
a także sieć świetnych kontaktów
i doskonałą orientację w realiach
administracyjnych, otrzymujemy
rzeczywisty obraz Krakowskiego
Biura Festiwalowego jako instytucji
o znaczącym potencjale, zdolną do
efektywnej współpracy z najpoważniejszymi producentami wielkich
przedsięwzięć, a przy tym umiejącą
zaspokoić oczekiwania realizatorów
i artystów klasy światowej.
Bartosz Szydłowski
Dyrektor Artystyczny Boskiej
Komedii; reżyser teatralny, szef
nowohuckiego teatru Łaźnia Nowa,
założyciel niezależnego krakowskiego
Stowarzyszenia Teatralnego „Łaźnia”.
Urodzony w 1968 roku we
Wrocławiu, ukończył filmoznawstwo
na Uniwersytecie Jagiellońskim
w Krakowie oraz Wydział Reżyserii
Dramatu krakowskiej PWST.
W 1996 roku założył Stowarzyszenie
Teatralne „Łaźnia”: niezależną
scenę teatralną, która od początku
PL
PL
EN
EN
swojego istnienia prowadziła także
interdyscyplinarną działalność
kulturalną, przygotowywała
projekty społeczno-edukacyjne
i silnie angażowała się w życie
lokalnej społeczności. Wystawiał
dramaturgię współczesną: Pana
Pawła Tankreda Dorsta (1999),
Zabawę Sławomira Mrożka (2000);
jako pierwszy w Polsce zrealizował
na scenie dramat Sarah Kane Miłość Fedry (2001) oraz Tatuaż
(2002) Dei Loher. Przygotował
także spektakle na podstawie
dramatów współczesnego polskiego
dramatopisarza Pawła Jurka –
Wściekliznę Show, albo Fajnych
Ludzi (2003) oraz Pokolenie porno
(2003). W roku 2005 przeniósł swoją
działalność do Nowej Huty – tworząc
jedną z najdynamiczniejszych
instytucji w Polsce. Zrealizowane
164
165
Krakow Festival Office
The Krakow Festival Office
(Krakowskie Biuro Festiwalowe,
KBF) was established in 1997 as
a municipal institution of culture.
It has functioned under its current
name since 2005. The Krakow
Festival Office deals with the
organization and promotion of major
cultural events of local, national, and
international scope. The number of
the events organized includes both
the most prestigious musical events,
which have been highly praised in
international critics milieu – from
the Misteria Paschalia Festival,
that emphasizes the atmosphere of
Easter Week, via Sacrum Profanum
with its avant-garde spirit, to the
huge open-air spectacles that attract
hundreds of thousands spectators,
as well as innovative projects in the
field of the contemporary arts (Art
Boom), theatre (Divine comedy),
and literature (Conrad Festival).
Additionally, the Krakow Festival
Office coordinates the program
Six Senses, which brings together
all the major Krakow events.When
this is combined with the operation
of a network of tourist information
points, the management of the city’s
virtual portals (both cultural and
tourist) and its editorial projects,
and integrated with the policy
of promotion as well as a network
of fantastic contacts, and a perfect
knowledge of Polish administrative
reality, we build a highly realistic
image of the Krakow Festival Office
as an institution of significant
potential, which is capable of
effective co-operation with the
principal producers of major projects,
whilst at the same time is capable of
satisfying the expectations of worldclass producers and artists.
Bartosz Szydłowski
Bartosz Szydłowski is the Artistic
Director of the Divine Comedy
Festival, but also a theatre director
who is in charge of the Nowa Huta
Łaźnia Nowa Theatre. He is also the
founder of Krakow’s independent
Theatre Association “Łaźnia”. Born
in 1968 in Wrocław, he is a graduate
of film studies at the Jagiellonian
University in Krakow and theatre
direction at The Ludwik Solski State
Drama School in Krakow (PWST).
In 1996 Szydłowski founded the
“Łaźnia” Theatre Association, an
independent theatre, which has
been involved in interdisciplinary
cultural activities since its inception.
The theatre has worked on the
preparation of various social and
educational projects and is strongly
involved in the life of the local
community. Szydłowski has mostly
staged contemporary plays, such
as Tankred Dorst’s Herr Paul (1999)
and Sławomir Mrożek’s The Party
(2000). In 2001, he staged the first
Polish performance of Sarah Kane’s
Phaedra’s Love and, in 2002, The
Tattoo by Dea Loher. The theatre gave
performances based on the plays
of contemporary Polish playwright
Paweł Jurek, such as The Rabies
Show and Cool People (2003) and
the Porno Generation (2003). In
2005, Szydłowski moved his work to
Nowa Huta, creating one of the most
dynamic theatrical institutions in
tam spektakle to Edyp - tragedia
sentymentalna z Nową Hutą w tle
(2006) oraz Krwawe wesele, czyli
muzyczna opowieść o cygańskim sercu,
oparte na motywach dramatu Garcii
Lorki (2007). W Łaźni wyreżyserował
również Moralność Pani Dulskiej,
czyli w poszukiwaniu zagubionego
kramu (2009), a ramach obchodów
80-tych urodzin Sławomira Mrożka
przygotował spektakl Fakir (2010),
na podstawie opowiadania pisarza,
który w trakcie pracy z aktoramiamatorami, mieszkańcami
nowohuckich dzielnic, przerodził
się w osobne przedsięwzięcie Fakir,
czyli optymizm (2011). W 2011 roku
Szydłowski przygotował największą
jak do tej pory produkcję Łaźni
Nowej – Wejście smoka. Trailer,
w którym poza znakomitymi aktorami
udział wzięli mistrzowie sztuk walki.
Z kolei spektakl Antyzwiastowanie
(2012) to wyreżyserowana przez
niego w Łaźni Nowej koprodukcja
z wrocławskim Teatrem Lalek.
Szydłowski został nagrodzony
Srebrnym Medalem Ministra Kultury
„Gloria Artis” oraz laureatem Złotego
Lauru za mistrzostwo w sztuce
i reżyserii.
www.laznianowa.pl
PL
166
EN
Poland. His shows include Oedipus
– a sentimental tragedy with Nowa
Huta in the background (2006) and
A bloody wedding that is a musical
story about gypsy heart, loosely based
on Garcia Lorca’s play (2007). In
2009 he directed at Łaźnia Nowa The
Morality of Mrs Dulska, or in search
of the lost chakra. Participating in
the celebrations of the 80th birthday
of Sławomir Mrożek, Szydłowski
directed a play, based on a short
story Fakir (2010, which transmuted
into a separate project Fakir or
Optimism (2011) while working with
amateur actors from Nowa Huta
neighborhoods. In 2011 he prepared
the biggest production in the history
of Łaźnia Nowa Theatre – Enter the
Dragn. Trailer, starring acclaimed
actors and martial arts champions.
His show Anti-Annunciation (2012)
is a coproduction between Łaźnia
Nowa and Wrocław Doll Theatre.
Szydłowski was awarded Silver Gloria
Artis Medal for Merit to Culture from
the Minister of Culture and Golden
Lauer for the mastery in art and
in directing.
www.laznianowa.pl
Notatki (Notes)
172
Notatki (Notes)
173
Credits
174
Dyrektor Artystyczny
(Artistic Director) —
Bartosz Szydłowski
Organizatorzy
(Organizers)
Teatr Łaźnia Nowa
Dyrektor (Director) — Bartosz Szydłowski
(Krakow Festival Office)
Dyrektor (Director) — Izabela Helbin
Producent Festiwalu
(Festival Producer) — Jarosław Tochowicz
Producent Wykonawczy: Obsługa widza,
gości i imprez (Executive Producer: Guest,
Event and Audience Manager) —
Krzysztof Głuchowski
Departament Minosa:
koordynacja przedstawień
(Minos Department:
Performance Coordination)
Koordynacja teatrów (Theatre
Coordination) — Katarzyna Brudek
Tłumaczenia i napisy (Subtitles
Coordination) — Malina Szczepańska
Departament Charona: Branża
(Charon Department: Industry
Services)
Koordynator (Coordinator) —
Agnieszka Federowicz
Sekretarz Jury (Jury Secretary) —
Katarzyna Pielacha
Transport (Transport Coordination) —
Małgorzata Warszawska
Departament Cerbera: Obsługa
Widza (Cerber Department: Audience
Coordination)
Koordynator Sprzedaży i Obsługi Widza
(Sales Coordinator) — Anna Kenig
Koordynator Obsługi Widza w Teatrach
(Audience Coordinators) — Izabela Oleś,
Bożena Sowa, Sylwia Kołomańska
Departament Wergiliusza:
redakcja www i katalogu
(Vergilius Department: WEBSITE
AND CATALOGUE EDITING)
Redakcja, tłumaczenia, teksty (Editors,
translations and texts) — Agnieszka Marek,
Grześ Stępniak
Video — Dawid Kozłowski, Alek Trafas
Departament Dantego:
Wolontariat (Dante DepartmenT:
Volunteer Work)
Koordynator (Coordinator) — Bożena Sowa
Departament Nemroda:
PR i Promocja (Nemrod Department:
PR and Promo)
PR — Marta Pawlik
Promocja (Promo) — Monika Tatka
Departament Beatrycze
(Beatrice Department)
Projekty graficzne, identyfikacja wizualna
festiwalu (Graphic Design and Festival’s
Visual Identification) — Victor Soma
Scenografia (Scenography) —
Małgorzata Szydłowska
Skład katalogu (Catalogue Typesetting) —
Magdalena Pieczka
Hosting i CMS stron www (Hosting
and CMS) — tenkai.pl
System sprzedaży biletów (Ticket Sale
System) — Eurobilet: Vector Software
Drukarnia (Printing House) —
Drukarnia Offsetowa Know-How
www.dkh.com.pl
175
6. Międzynarodowy Festiwal Teatralny Boska Komedia
Dziewięć dni jak dziewięć kręgów dantejskich
wielkiego święta sceny — konkurs przedstawień,
showcase oraz przegląd prapremier i debiutów
w jednym — 6. Międzynarodowy Festiwal Teatralny
Boska Komedia nadchodzi!
6th International “Divine Comedy” Theatre Festival
Nine days as the nine Dantesque circles of the great feast
of theatre — a competition of performances, a showcase
and a review of world premieres and debuts all in one —
the 6th International “Divine Comedy” Theatre Festival is
approaching!
www.boskakomedia.pl
www.divinecomedy.pl

8—15.12.2013 Książka Programowa (Programme Book) 6. Międzynarodowy Festiwal Teatralny Boska Komedia

Transkrypt

Podobne dokumenty

Dziś w programie

Program – Walizka 2015

Program PDF - Białostocki Ośrodek Kultury

ShakeSpeare daily

Fenomen festiwalu Ursynalia – Warsaw Student Festival

Drezno Przewodnik po mieście