System budowlany budynków o skrajnie niskim zapotrzebowaniu

System budowlany budynków o skrajnie
niskim zapotrzebowaniu energetycznym
Na zużycie energii w budynkach bardzo duży, o ile nawet nie największy, wpływ ma system
budowlany za pomocą którego wykonany jest obiekt. Wobec tego pierwszym krokiem do
projektowania budynków o mniejszym zapotrzebowaniu energetycznym musi być modernizacja
dotychczas stosowanego systemu, odpowiedzialnego za wysoką energochłonność budowanych za
jego pomocą obiektów.
Na podstawie analizy istniejących rozwiązań dotyczących systemów budowlanych można
wnioskować, że obecny stan wiedzy z punktu widzenia rozwoju budownictwa proekologicznego - nie
jest kluczem dla rozwoju technologii mającej na celu projektowania budynków o skrajnie niskim
potencjale energetycznym. Wynika to z faktu, że obecnie projektuje się budynki mieszkalne w taki
sposób aby zapewnić możliwe jak najwyższe wymagania dotyczące ochrony cieplnej pomieszczeń,
ogranicza się straty ciepła przez przegrody przeźroczyste jak i nieprzeźroczyste, dobiera materiały
budowlane o jak najwyższych parametrach w zakresie izolacyjności, dąży się do redukcji wpływu
mostków cieplnych, ale w dalszym ciągu są to działania modyfikujące technologie stosowane obecnie
i nie mające one wpływu na rozwój nowych trendów w budownictwie.
Z przeglądu literatury wysunąć można wniosek, że rozpowszechnione pod koniec ubiegłego wieku
określenie budynku niskoenergetycznego zmierza coraz bardziej w kierunku pojęcia „domu
zrównoważonego”, czyli przyjaznego środowisku i otoczeniu, a więc także domu autonomicznego,
pracującego w założeniach jako budynek zasilany energią pochodzącą ze źródeł odnawialnych,
uniezależnionego od energii pochodzącej ze źródeł nieodnawialnych. Proces ten następuje poprzez
ewolucję technologiczną w dziedzinie budownictwa mieszkalnego.
Obecnym stanem wiedzy w tym zakresie są wspomniane wcześniej budynki niskoenergetyczne, które
np. w Niemczech określone zostało pojęciem „NEH” które przyjęło się jako pojęcie międzynarodowe
stosowane zarówno w Kanadzie jak i w krajach skandynawskich od 1979 r. [1]. Dalsza ewolucja tej
koncepcji w zakresie ograniczenia zużycia energii pierwotnej spowodowała powstanie „domu
pasywnego”, który stał się technologicznym następcą „domu niskoenergetycznego”. „Dom pasywny”
charakteryzuje się wyjątkowo niskim zapotrzebowaniem na energię służącą do ogrzewania wnętrza –
na poziomie 15 kWh/(m2 / roku).
Dla porównania zapotrzebowanie na ciepło dla domu „niskoenergetycznego” kształtuje się na
poziomie od 30 do 60 kWh/ (m2/rok), a w przypadku budynku tradycyjnego wzniesionego zgodnie z
obowiązującymi przepisami wartość ta zawiera się w przedziale od 90 do 120 kWh/ (m2/rok).
Dla lepszego zilustrowania problemu w Tabeli 1 przedstawiono zalecane współczynniki przenikania
ciepła przegród zewnętrznych budynku niskoenergetycznego „NEH” w Niemczech [1].
Tabela 1 Zalecane wartości współczynnika „U” dla domu niskoenergetycznego wg EnEv- Niemcy–
źródło [1]
W Tabeli 2 poniżej przedstawiono dla porównania dla warunków Polskich maksymalne wartości,
współczynnika przenikania „U” W/(m2K), dla poszczególnych przegród domu niskoenergetycznego.
Tabela 2 Maksymalne wartości współczynnika przenikania ciepła „U" dla warunków Polski.
Jak widać z powyższych zestawień to nie ma, rażących różnic w stosowanych technologiach zarówno
w Polsce jak i w Niemczech, co wynika z faktu, iż obecnie w krajach Wspólnoty jak i poza nią stosuje
się podobne, a nierzadko i takie same materiały budowlane o podobnych parametrach fizycznych,
niewielkie różnice w wartościach współczynników, też w żaden sposób nie są podstawą aby twierdzić,
że będą ewoluować w kierunku projektowania domów o standardzie nZEB, ponieważ nawet gdyby
założyć jeszcze bardziej rygorystyczne przepisy prawa w zakresie ochrony cieplnej budynku to i tak
nie osiągnie się założeń – które znalazły swoje odzwierciedlenie w zapisach wyżej cytowanej
Dyrektywy.
Dla jeszcze lepszego zilustrowania problematyki poniżej w Tabeli nr 3 zestawiono kilka ważniejszych
wartości „U” – współczynnika przenikania ciepła – [W/m2 K], dla domu o „zerowym potencjale
energetycznym”, badanym w Cardiff w Walii – UK, za pomocą programu TRNSYS [2].
Tabela 3 Materiały użyte dla budowy budynku o zerowym potencjale Cardiff w Walii – UK – źródło
[2]
Z powyższych zestawień wynika, jednoznacznie, że o tym czy budynek jest samowystarczalny
energetycznie czyli ma „zerowy” lub „dodatni” potencjał energetyczny, w żaden sposób nie decyduje
wartość współczynnika przenikania ciepła „U”, czy też zastosowane elementy architektoniczno konstrukcyjne obiektu lecz wyznacznikiem są urządzenia i instalacje wewnętrzne korzystające z OZE,
które mają zapewnić stałą produkcję energii w warunkach niepewności pogodowej, których dobór
zostanie poprzedzony wcześniej wnikliwą analizą lokalnych warunków klimatycznych.
Literatura:
[1] Albers J., Dommel R., Montaldo – Ventsman H., Nedo H. Übelacker E., Wagner J. Systemy
centralnego ogrzewania i wentylacji, poradnik dla projektantów i instalatorów, Wydawnictwo
Naukowo Techniczne, Warszawa 2007, str. 204-205
[2] Liping Wang, Julie Gwilliam, Phil Jones, „Case study of zero energy house design in UK”, Energy
and Buildings 41 (2009) str. 1215–1222
Opracowanie: mgr inż. Joanna Kopica, mgr inż. Radosław Turski.
Materiał objęty prawem autorskim. Publikacja w części lub w całości wyłącznie za zgodą redakcji.
KONTAKT
Biuro Obsługi Klienta
E-mail: [email protected]
WWW: www.pasywny-budynek.pl
Tel: 42 653-57-03
Adres:
Morgowa 4
90-950 Łódź