Generuj PDF - Wydział Prewencji KSP

WYDZIAŁ PREWENCJI KSP
Źródło: http://wprewencji.policja.waw.pl/wp/ochrona-dobr-kultury/36372,Przepisy-karne.html
Wygenerowano: Czwartek, 2 marca 2017, 15:14
PRZEPISY KARNE
Przepisy karne dotyczące przestępstw i wykroczeń przeciwko dziedzictwu kulturowemu, w tym archeologicznemu są
zawarte w rozdziale 11 Ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz w Kodeksie Karnym.
Przestępstwa przeciwko dziedzictwu kulturowemu,
także archeologicznemu.
●
Niszczenie lub uszkadzanie zabytku (art. 108 Ustawyo ochronie zabytków i opiece nad zabytkam);
●
Wywóz zabytku za granicę bez pozwolenia, niesprowadzenie do kraju w okresie ważności pozwolenia (art.109 Ustawy);
●
Podrobienie / przerobienie zabytku w celu użycia go w obrocie zabytkami – fałszerstwo (art. 109a Ustawy);
●
Umyślne zbycie podrobionego / przerobionego zabytku (art. 109b Ustawy);
●
Znieważanie lub ograbianie zwłok (art. 262 § 1 i 2 Kodeksu Karnego).
●
Kradzież (art. 278 Kodeksu Karnego).
●
Przywłaszczenie (art. 284 Kodeksu Karnego).
●
Paserstwo umyślne i nieumyślne (art. 291 i 292 Kodeksu Karnego).
Zgodnie z art. 294 § 2 Kodeksu Karnego każdy:
●
Kto zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą;
●
Kto przywłaszcza sobie cudzą rzecz ruchomą lub prawo majątkowe;
●
Kto przywłaszcza sobie powierzoną mu rzecz ruchomą;
●
Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub
cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania
przedsiębranego działania;
●
Kto cudzą rzecz niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku;
●
Kto rzecz uzyskaną za pomocą czynu zabronionego nabywa lub pomaga do jej zbycia albo tę rzecz przyjmuje lub pomaga
do jej ukrycia
w stosunku do dobra o szczególnym znaczeniu dla kultury,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Wykroczenia przeciwko dziedzictwu kulturowemu,
także archeologicznemu.
●
Niezabezpieczenie zabytku przez właściciela lub posiadacza(art. 110 Ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami);
●
Bezprawne poszukiwanie zabytków, także przy użyciu wszelkiego rodzaju urządzeń elektronicznych i technicznych oraz
sprzętu do nurkowania (art. 111 Ustawy);
●
Naruszenie zakazów albo ograniczeń w parku kulturowym(art. 112 Ustawy);
●
Niezawiadomienie WKZ o wydarzeniach istotnych dla ewidencjonowanego zabytku (art. 113 Ustawy);
●
Uniemożliwienie lub utrudnienie organowi ochrony zabytków dostępu do zabytku (art. 114 Ustawy);
●
Niezawiadomienie o odkryciu zabytku w trakcie wykonywania prac budowlanych lub ziemnych (art. 115 Ustawy);
●
Niezawiadomienie o przypadkowym odkryciu zabytku archeologicznego (art. 116 Ustawy);
●
Prowadzenie prac przy zabytku, albo badań archeologicznych bez zezwolenia (art. 117 Ustawy);
●
Bezprawne umieszczanie na zabytku wpisanym do rejestru tablic, napisów, urządzeń technicznych (art. 118 Ustawy);
●
Niewykonywanie zaleceń pokontrolnych WKZ (art. 119 Ustawy).
Art. 33 Ustawy precyzuje sposób postępowania w sytuacji przypadkowego znalezienia przedmiotu, co do którego istnieje
przypuszczenie, iż jest on zabytkiem archeologicznym. Znalazca jest obowiązany, przy użyciu dostępnych środków,
zabezpieczyć ten przedmiot i oznakować miejsce jego znalezienia oraz niezwłocznie zawiadomić o znalezieniu tego
przedmiotu właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków, a jeśli nie jest to możliwe, właściwego wójta, burmistrza lub
prezydenta miasta. Zgodnie z art. 34 ust. 1 Ustawy osobom, które odkryły bądź przypadkowo znalazły zabytek
archeologiczny i dopełniły ustawowych obowiązków przysługuje nagroda.
Znalazca przedmiotów wartości historycznej, nie będących zabytkami archeologicznymi,
także jest zobowiązany do ich oddania właściwemu organowi państwowemu Do sytuacji takiej odnoszą się przepisy art. 184 189 Kodeksu Cywilnego.
Zgodnie z art. 184 KC
„Pieniądze, papiery wartościowe, kosztowności oraz rzeczy mające
wartość naukową lub artystyczną znalazca powinien oddać niezwłocznie
na przechowanie właściwemu organowi państwowemu,
inne zaś rzeczy znalezione tylko na żądanie tego organu.”
Do poszukiwania zabytków archeologicznych jest wymagane pozwolenie właściwego Wojewódzkiego Konserwatora
Zabytków.
W myśl art. 36 ust. 1 Ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, pozwolenia Wojewódzkiego Konserwatora
Zabytków wymaga zarówno prowadzenie badań archeologicznych, jak i poszukiwanie
ukrytych lub porzuconych zabytków ruchomych, w tym zabytków archeologicznych, przy użyciu wszelkiego rodzaju urządzeń
elektronicznych i technicznych oraz sprzętu do nurkowania.
Pozwolenie, aby było ważne, powinno zawierać:
●
Określenie organu wydającego zgodę;
●
Określenie wnioskodawcy;
●
Określenie lokalizacji miejsca prowadzenia badań lub poszukiwań;
●
Określenie warunków przystąpienia i prowadzenia przez stronę badań lub poszukiwań oraz wskazanie zakresu i sposobu
ich prowadzenia;
●
Wyznaczenie terminu rozpoczęcia i zakończenia badań lub poszukiwań;
●
Określenie kierownika badań;
●
Pieczęć urzędową organu wydającego zgodę i podpis osoby uprawnionej.
Poszukiwanie zabytków porzuconych i zagubionych przy użyciu wszelkiego rodzaju urządzeń elektronicznych i technicznych
oraz sprzętu do nurkowania również wymaga pozwolenia
wojewódzkiego konserwatora zabytków (Art.36 p.12 Ustawy.)
Jeśli poszukiwania takie prowadzone będą w obrębie zabytków wpisanych do rejestru zabytków, pozwolenie powinno
zawierać elementy wymienione powyżej, a jeżeli poza zabytkami rejestrowymi,
wojewódzkiego konserwatora zabytków ogranicza w tym względzie jedynie kodeks postępowania administracyjnego.
(Rozporządzenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 27 lipca 2011 r. w sprawie prowadzenia prac
konserwatorskich, prac restauratorskich, robót budowlanych, badań konserwatorskich, badań architektonicznych i innych
działań przy zabytku wpisanym
do rejestru zabytków oraz badań archeologicznych (Dz. U. Nr 165, poz. 987)
Ocena: 0/5 (0)
Tweetnij