WIADOMOŚCI ZAK 1 - Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego

WIADOMOŚCI ZAK
Styczeń 2013
Drogie Siostry i drodzy Bracia w ZAK,
Z radością przedstawiamy refleksję dotyczącą Oktawy Epifanii, przygotowaną przez ks. Jana Kupkę SAC oraz opis
końcowych celebracji Jubileuszowego Roku obchodzonego w Rzymie.
1. WIARA, LITURGIA I ŻYCIE CHRZEŚCIJAN W OKTAWIE EPIFANII
Pięćdziesiąta rocznica kanonizacji św. Wincentego Pallottiego jest stosownym czasem do przypomnienia
uroczystych obchodów Oktawy Epifanii, zainicjowanych przez Niego. Przez tę celebrację pragnął zwrócić uwagę
mieszkańców Rzymu na głęboką tajemnicę chrześcijańskiej wiary i pokazać powszechność Kościoła Katolickiego.
Uroczystość Oktawy Epifanii była syntezą myśli Pallottiego, duszą apostolstwa i wyrazem życia całego Zjednoczenia
Apostolstwa Katolickiego, które założył w 1835. Szczególnym celem obchodów było zachowanie, obrona wiary i
rozpalanie miłości pośród katolików oraz szerzenie wiary i miłości w całym świecie, aby wkrótce nastała jedna
owczarnia, pod jednym Pasterzem. W rzeczywistości Epifania jest objawieniem Jezusa poganom, jest świętowaniem
ludzi, którzy weszli do Owczarni. Przyciągająca światłością gwiazdy, która zaprasza wszystkich ludzi do złożenia
pokłonu przed Jezusem i do adorowania Go. Świętowanie Oktawy Epifanii miała dla Pallottiego potężne i skuteczne
znaczenie dla obrony wiary, rozwijania świadomości misyjnej wśród chrześcijan i wobec ludzi, którzy pragnęli
powrócić do jedności z Kościołem Jezusa Chrystusa. Podkreślał także jak istotna jest jedność wśród księży oraz
współpraca pomiędzy kapłanami, zakonami i osobami świeckimi, co w rezultacie wśród wierzących ukazuje
apostolstwo Kościoła bardziej owocne.
Przez blisko 135 lat Rzymianie uczestniczyli w uroczystości Oktawy Epifanii, od momentu zapoczątkowania jej
przez Św. Wincentego Pallottiego. Pallotti obchodził ją po raz pierwszy w kościele Spirito Santo dei Napoletani.
Frekwencja była tak duża, iż musiał szukać większego kościoła w Rzymie. Dlatego w następnych latach organizował
obchody w kościołach San Carlo al Corso i San Silvestro in Capite. Od roku 1841 do 1969 Oktawa była zawsze
obchodzona w kościele Sant’Andrea della Valle. Dnia 13 stycznia 1903 roku, dokładnie w tym kościele, błogosławiony
papież Jan XXIII, wtedy student w Rzymie, uczestniczył w zakończeniu obchodów Oktawy. W swoim dzienniku zapisał:
Jezus jaśniejący w Hostii położony w artystycznie wykonanym żłóbku. Jak wiele myśli wypełnia mój rozum. Myślę o
powołaniu pogan, o chrześcijańskich misjach swoim zasięgiem obejmujących cały świat - prawdziwie katolicki, to jest
powszechny Kościół (Dziennik duszy, włoskie wydanie, Cinisello Balsamo 2000, s. 196).
Czasami mówi się, że należy zapomnieć o przeszłości i zacząć coś nowego. Historia jest jednak jak lustro i
prawdziwy skarb; jest nauczycielką ludzkiego życia. W lustrze historycznych zapisków o Oktawie zapoczątkowanej
przez św. Wincentego odnajdujemy testament o nieocenionym znaczeniu i wartości rzymskich celebracji. W 1850
r. w biograficznym szkicu o Wincentym Pallottim, Salvatore Proja napisał, że zasadniczą ideą jego myśli było szerzenie
myśli o ponownym zjednoczeniu ludzi. Pallotti chciał osiągnąć cel przez ustanowienie świętowania Oktawy Epifanii.
Głoszenie kazań w różnych językach, celebracje w różnych rytach oraz uczestnictwo ludzi żyjących według różnego
sposobu wyznawania wiary ukazywały jedność i uniwersalność Kościoła (cf. Album, n. 13 of Many 25th 1850, pp. 97101). 75 lat później kronika Rzymu, gazeta “Corriere d’Italia” napisały: “Wczoraj, w kościele S. Andrea della Valle,
rozpoczęła się Oktawa Epifanii, to jest święto, które manifestuje jedność w wierze. (...) Podczas 8 dni, uroczyste Msze
św. będą sprawowane w różnych orientalnych rytach tj. ormiańskim, chaldejskim, syro-anticheńskim, grekosłowiańskim, syro-maronickim, greko-ruteńskim, etiopskim, i greckim oraz w rycie łacińskim. Uroczyste Msze św. w
obrządku łacińskim są sprawowane w różnych zgromadzeniach zakonnych. Kazania, zwykle dwa dziennie wygłaszane
jedno po łacinie, kolejne po francusku, angielsku, polsku, irlandzku, hiszpańsku, holendersku i niemiecku. Kolegia
różnych narodowości skierowały się w stronę ołtarza by służyć. (...). W uroczystość oktawy Epifanii zachowała się
pamięć o Czcigodnym Słudze Wincentym Pallottim. Epifania, która upamiętniła wezwanie pogan do wiary,
odpowiedziała wielce na ideę, którą Pallotti zainicjował w Zjednoczeniu Apostolstwa Katolickiego. Pallotti, jako
pierwszy podarował całkowicie nową formę świętowania, która ma korzenie w dawnych czasach wyrażając
koncepcję jedności i uniwersalności Kościoła” (Corriere d’Italia, 8 styczeń 1924, s. 4).
Duch świętej Oktawy Epifanii, zainicjowanej przez św. Wincentego Pallottiego zachęca nas do życia naszą wiarą
w jedności z Kościołem. Włączenie w program Epifanii, celebracji orientalnych rytów, ukazało nie tylko piękno i
bogactwo wschodniej Liturgii, ale także stało się - pomimo różnych rytów, języka, i narodowości - widzialnym
znakiem zjednoczenia Kościoła Wschodu i Zachodu, Z tą śmiałą propozycją, Pallotti chciał wyrazić znaczenie tradycji i
różnorodności form życia we wspólnej nauce tej samej wiary i stworzyć, w centrum chrześcijaństwa, klimat
potrzebny do doświadczenia i przeżycia jedności w Kościele. Oktawa Epifanii, zapoczątkowana przez Świętego
Wincentego była, zatem i pozostaje celem powszechnego Kościoła, do którego należy cała Rodzina Pallotyńska.
Oktawa promowana przez Pallottiego utrzymuje, aż do dnia dzisiejszego, to głębokie chrześcijańskie rozumienie
jedności, ponieważ w to, jest wpleciona wiara, liturgia i chrześcijańskie życie. Droga powszechności Kościoła,
faktycznie odbija się echem w Oktawie Epifanii. Ta celebracja zbliża nas do życia naszą wiarą, zaangażowaniem
apostolskim w jedności z naszymi braćmi i siostrami w całym świecie, pracując, doświadczając ogromu miłości Ojca,
Syna i Ducha Świętego.
2. OBCHODY W RZYMIE NA ZKOŃCZENIE ROKU JUBIELEUSZOWEGO RZYMIE.
Zakończenie Jubileuszu 50 rocznicy kanonizacji Wincentego Pallottiego było obchodzone w Rzymie przez
Rodzinę Pallotyńską w duchu wdzięczności i radości. Hasło Roku Jubileuszowego, Promieniujmy świętością Boga
przenikało wszystkie uroczystości. Gabriella Acerbi (Wspólnota Quinta Dimensione), przewodnicząca komitetu
organizacyjnego Roku Jubileuszowego witała uczestników w każdy dzień na rozpoczęcie celebracji. W sobotę 19
stycznia rozpoczęło się Triduum w kościele Spirito Santo dei Napoletani wypełnionym wiernymi. Ks. Jacob
Nampudakam SAC, Przełożony Generalny i Kościelny Asystent ZAK wyraził wdzięczność ks. Francesco Bartoloni,
Moderatorowi Generalnemu Misjonarzy Najdroższej Krwi, za przewodniczenie Mszy Św. W swojej homilii, ks.
Francesco mówił o podobieństwie świętych założycieli Kacpra del Bufalo i Wincentego Pallottiego w ich misyjnym
duchu i współpracy oraz o braterskich więziach, które istnieją pomiędzy członkami obu Fundacji, aż do dzisiaj. Na
zakończenie Mszy Św., która była animowana przez Siostry Pallotynki, ks. Natalino Zagotto, rektor kościoła
uhonorował Św. Wincentego przez przypomnienie jego życia i jego cierpienia w tym miejscu. Nazwał on kościół
„ojczyzną“ Rodziny Pallotyńskiej z całego świata.
20 stycznia, w niedzielę, w dzień 50 rocznicy, ogromny tłum, odznaczający się białymi chustami, z wizerunkiem
św. Wincentego zgromadził się pod kolumnami bazyliki św. Piotra, szukając schronienia przed deszczem. Siostry
Pallotynki pełne radości witały członków Rodziny Pallotyńskiej oraz tych, którzy przyjechali z Umbrii, San Giorgio di
Cascia, skąd pochodziła rodzina św. Wincentego. Następnie, wszyscy członkowie i przyjaciele Rodziny Pallotyńskiej
weszli do bazyliki gdzie została sprawowana Msza św., pod przewodnictwem kard. Angelo Amato, Prefekta
Kongregacji ds. Świętych. W swojej homilii Kardynał podkreślił, że Pallotti jest darem dla Kościoła, cytując wypowiedzi
różnych papieży i słowa współczesnych św. Wincentemu, wypowiadających się w procesie kanonizacyjnym. Dzisiaj,
zakończył, Założyciel wzywa licznych członków Rodziny Pallotyńskiej do ożywienia wiary i rozpalenia miłości, jako
pełnych radości i entuzjazmu uczniów Jezusa w świecie, podążających za ewangelicznym przesłaniem w bardziej
radykalny sposób. Chór ZAK, przez śpiewanie pieśni w różnych językach, wyraził powszechność Zjednoczenia,
założonego przez Pallottiego. Tego dnia popołudnie było przeznaczone na “rodzinne spotkanie” w San Salvatore in
Onda. W programie była prezentacja slajdów, spotkanie ze świadkami kanonizacji w 1963 roku i dzielenie się
historycznymi wspomnieniami, przeżyciami i duchowym doświadczeniem. Rodzina Pallottiego z San Giorgio i ksiądz
proboszcz z tamtejszej parafii byli bardzo dotknięci tym doświadczeniem. Ofiarowali obraz i zaśpiewali pieśń o św.
Wincentym. Kończąc swoje przemówienia trzej przełożeni generalni zachęcili wszystkich do rozpoczęcia na nowo z
Chrystusem, Apostołem Ojca, tak jak to czynił Pallotti. Zamykając świętowanie Roku Jubileuszowego w Rzymie ks.
Jacob powiedział o wielu łaskach, które otrzymaliśmy podczas tego roku, w szczególności „o nowo zasianym ziarnie”,
projekcie nowej misji w Peru, zapoczątkowanej przez Prowincję Niepokalanego Poczęcia ze Stanów Zjednoczonych.
Ksiądz także zaznaczył, że Kard. Tarcisio Bertone wysłał do Rodziny Pallotyńskiej jubileuszowe przesłanie w imieniu
Ojca Świętego. 21 stycznia, w poniedziałek rano, ks. Gilberto Orsolin, rektor wspólnoty domu generalnego,
celebrował Mszę św. wraz ze studentami, personelem i Siostrami Matki Bożej Pięknej Miłości w SS. Salvatore in
Onda. Kościół zapełnił się po raz kolejny wieczorem w Wigilię święta. Studenci z Papieskiego Uniwersytetu Urbaniana
animowali Mszę św., podczas której ks. Tadeusz Wojda SAC, ostatnio nominowany podsekretarz Kongregacji
Ewangelizacji Narodów, był głównym celebransem. W swojej homilii powiedział, w jaki sposób nasz świat ukazuje
Boga, jako zimnego, bezdusznego, podczas, gdy Bóg ma nas w swoim sercu. Ksiądz dodał, że właśnie, Pallotti odniósł
sukces w uświadamianiu ludziom Bożej miłości, dlatego i my możemy dążyć do stawania się świętymi w obecnych
czasie. Tradycyjnie student z seminarium z uniwersytetu - w tym roku narodowości chińskiej - odpowiedział na list
Pallottiego, na który nigdy Pallottti nie otrzymał odpowiedzi. 22 stycznia, we wtorek, Rodzina Pallotyńska
zgromadziła się ponownie, tym razem w kościele in Sant’Andrea della Valle, gdzie Pallotti zainicjował Oktawę
Epifanii, i gdzie była ona obchodzona przez 128 lat. W miejscu, gdzie Pallotti wygłosił Apel Majowy do wszystkich
ludzi dobrej woli, ks. Jacob zaprosił Rodzinę Pallotyńską do rozpoczęcia duchowej podróży i odnowy apostolskiej w
świetle duchowości i charyzmatu św. Wincentego. Chór dziecięcy z parafii pallotyńskiej z Neapolu, chór ZAK i
dziewczęta z Pia Casa di Carità – w znacznej mierze zatroszczyli się o oprawę liturgiczną. Każdy uczestnik otrzymał
świecę z wizerunkiem Pallottiego, zapalaną przez przełożonych generalnych od płomienia głównej Jubileuszowej
świecy, jako znak wezwania by być światłem w świecie. Razem, świeccy, konsekrowani i duchowni członkowie ZAK
odnowili Akt Zobowiązania Apostolskiego. Niech Wincenty Pallotti pomoże swoim synom i córkom być
autentycznymi apostołami, dającymi pełne wiary świadectwo świętości Boga we współczesnym Kościele i świecie.