Ekspertyza techniczna

EKSPERTYZA TECHNICZNA
Sala gimnastyczna w Lgocie Górnej
42-300 MYSZKÓW, UL. PUŁASKIEGO 7/416
ADRES KORESPONDENCYJNY:
42-300 MYSZKÓW, UL. SIKORSKIEGO 53 „C”
e-mail: [email protected]
Niniejsza dokumentacja została sprawdzona i uznana za sporządzoną
prawidłowo zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz zasadami wiedzy
technicznej i moŜe zostać przekazana Inwestorowi
Obiekt:
SALA GIMNASTYCZNA I ŁĄCZNIK PRZY SZKOLE
PODSTAWOWEJ W LGOCIE GÓRNEJ, GM. KOZIEGŁOWY
Inwestor:
GMINA KOZIEGŁOWY
42-350 KOZIEGŁOWY, PLAC MONIUSZKI 14
Stadium:
EKSPERTYZA TECHNICZNA Z PROJEKTEM NAPRAWCZYM
Sprawdzający
Mgr inŜ. bud. Wiesław Liszewski
Projektant
Mgr inŜ. bud. Wiesław Habiera
MAJ 2009 r.
1
EKSPERTYZA TECHNICZNA
Sala gimnastyczna w Lgocie Górnej
Spis zawartości
1.
Podstawa opracowania ............................................................................................ 3
2.
Cel opracowania ....................................................................................................... 3
3.
Opis ogólny budynku ................................................................................................ 3
4.
Opis i ocena stanu technicznego elementów konstrukcyjnych budynku .................. 4
4.1.Posadowienie ..................................................................................................... 4
4.2.Główny układ konstrukcyjny budynku ................................................................. 5
4.3.Ściany wewnętrzne............................................................................................. 6
4.4.Ściany zewnętrzne ............................................................................................. 6
4.5.Stropy ................................................................................................................. 7
4.6.Stropodachy ....................................................................................................... 8
4.7.Konstrukcja stalowa zadaszenia sali .................................................................. 8
5.
Wnioski i zakres napraw ........................................................................................... 9
5.1.Wnioski ............................................................................................................... 9
5.2.Zakres napraw .................................................................................................... 9
6.
Technologia naprawy istniejących uszkodzeń ścian i tynków................................. 11
7.
Dokumentacja powołana w ekspertyzie................................................................ 166
8.
Informacja dotycząca bezpieczeństwa i ochrony zdrowia ……………………..……16
9.
Rysunki ……………………………………………………………………………………19
Rys. 01/K
- Rzut Sali gimnastycznej wraz z łącznikiem ………………19
Rys. 02/K
- Dźwigar i tęŜnikpoprzeczny …………………..……………20
Rys. 03/K
- Ściana oporowa …..…………………………………………21
10. Oświadczenia projektantów .……………………………………………………………22
11. Uprawnienia budowlane projektantów …...……………………………………………24
12. Zaświadczenia o przynaleŜności do izb zawodowych .………………………………26
13. Obliczenia statyczne ……………………………………….……………………………28
14. Dokumentacja fotograficzna ……………………………………….………..…………48
2
EKSPERTYZA TECHNICZNA
1.
Sala gimnastyczna w Lgocie Górnej
Podstawa opracowania
a) Umowa nr GK/17/09 z dnia 24.04.2009 r.
b) Egzemplarz projektu budowlanego opracowanego przez inŜ. Bohdana Jabłońskiego i
mgr inŜ. Aleksandrę Repelewicz - listopad 1995r.
c) Egzemplarz projektu budowlanego, część konstrukcyjna, opracowanego przez
mgr inŜ. Aleksandrę Repelewicz - listopad 1995r.
d) Opinia geotechniczna dla budynku sali gimnastycznej przy Szkole Podstawowej w
Lgocie Górnej opracowana na zlecenie UGiM Koziegłowy przez „GEOBIOS" sierpień 2002r.
e) Wizja lokalna oraz oględziny obiektu.
f) Polskie normy i literatura techniczna.
2.
Cel opracowania
W budynku sali gimnastycznej (oraz łączniku) przy Szkole Podstawowej w Lgocie
Górnej stwierdzono po kilku latach eksploatacji liczne zarysowania ścian, co
spowodowało częściowe wyłączenie budynku z eksploatacji. Wykonano ekspertyzę
stanu technicznego budynku oraz wykonano wzmocnienie posadowienia budynku sali
gimnastycznej (mikropalowanie fundamentów). Celem niniejszej ekspertyzy jest ocena
stanu technicznego budynku, określenie przyczyny powstałych uszkodzeń oraz
wskazanie sposobu ich naprawy.
3.
Opis ogólny budynku
Sala gimnastyczna została wybudowana w latach 1995-1998 jako drugi etap
rozbudowy Szkoły Podstawowej w Lgocie Górnej. Etapem pierwszym była dobudowa
segmentu dydaktycznego do budynku starej szkoły. Obie części zrealizowano jako
murowane, dwukondygnacyjne, segment dobudowany został podpiwniczony.
Przedmiotowa sala gimnastyczna jest samodzielnym, nie podpiwniczonym budynkiem
połączonym z dobudowanym wcześniej segmentem dydaktycznym za pomocą
parterowego łącznika. Jednonawowa sala gimnastyczna z oknami od strony
południowej wraz z parterowym zapleczem socjalnym zlokalizowanym od strony
północnej. Między salą a zapleczem biegnie korytarz nad którym znajduje się galeria
dla widzów. Budynek uŜytkowany jest zgodnie z przeznaczeniem.
3
EKSPERTYZA TECHNICZNA
4.
4.1.
Sala gimnastyczna w Lgocie Górnej
Opis i ocena stanu technicznego elementów konstrukcyjnych budynku
Posadowienie
Budynek posadowiono na Ŝelbetowych ławach oraz stopach fundamentowych, na
głębokości -1,60 i -2,00 poniŜej poziomu „zera". Projektant określił jednostkową
nośność podłoŜa na qr=220kPa, zastrzegając jednocześnie konieczność komisyjnego
potwierdzenia zgodności warunków rzeczywistych z załoŜonymi oraz ewentualną
korektą warunków posadowienia.
PoniewaŜ charakter uszkodzeń wskazywał na odkształcenia podłoŜa na podstawie
zaleceń ekspertyzy technicznej [1] zlecono wykonanie opinii geotechnicznej dla ustalenia
faktycznych warunków posadowienia budynku. Wykonane zostały cztery otwory
badawcze (w naroŜach budynku) dla określenia cech fizykomechanicznych gruntów, a
takŜe sondowanie dla określenia stopnia zagęszczenia podłoŜa. Układ warstw podłoŜa
pod budynkiem przedstawiono na przekrojach geologicznych stanowi załącznik 2 do
ekspertyzy [1].
Pod częścią fundamentów budynku (część zachodnia i południowa) zalegają luźne
nasypy (lD=0,30-0,50) o miąŜszości dochodzącej do 1,1 m. Nasypy składają się z piasku,
gleby, gruzu budowlanego oraz namułów organicznych. Pod pozostałą częścią zalegają
piaski drobne i średnie średnio zagęszczone oraz gliny piaszczyste i pylaste w stanie
twardoplastycznym i półzwartym. Warstwy nośne są nachylone w kierunku południowozachodnim. Głębiej zalegają Ŝwiry i pospółki zagęszczone. Warunki posadowienia są
zróŜnicowane i generalnie niekorzystne. PoniewaŜ brak jakichkolwiek danych o
sposobie przygotowania nasypów, naleŜy przyjąć wariant niekorzystny tj. wykonanie
nasypów w sposób niekontrolowany.
Po obciąŜeniu podłoŜa budynkiem nastąpiła jego konsolidacja i niekontrolowane
osiadanie. Wielkość osiadań jest zróŜnicowana z uwagi na zróŜnicowaną miąŜszość
nasypów oraz zróŜnicowany stopień zagęszczenia. Dodatkowo spływ w kierunku
zachodnim (po stropie glin) wód infiltrujących powoduje wynoszenia najdrobniejszych
cząstek spoza obrysu budynku, co powoduje dodatkowe rozluźnienie gruntów. Takie
warunki posadowienia spowodowały zróŜnicowane osiadania: maksymalne naroŜnika
pd-zach., a minimalne w linii ściany wschodniej. Spowodowało to ugięcia budynku
(krzywa wypukła), a w konsekwencji powstanie znacznych sił tnących i rozciągających
w ścianach budynku.
W celu stabilizacji gruntu w sierpniu 2007r wykonano mikropalowanie posadowienia
4
EKSPERTYZA TECHNICZNA
Sala gimnastyczna w Lgocie Górnej
budynku zgodnie z dokumentacją [2] wykonaną przez ZRGI „GEOTEST” z Tych.
Na podstawie przeprowadzonych oględzin budynku w maju 2009 r. oraz wykonania
badań szerokości rozwarcia rys w ścianach stwierdza się Ŝe proces osiadania został
znacznie zahamowany, co potwierdza brak postępowania rozwarcia rys na plombach
kontrolnych.
W celu zahamowania zjawiska infiltracji wód gruntowych w strukturze gruntu zaleca się
wykonanie przepony po stronie wschodniej budynku w odległości 2,0m od budynku na
głębokość 2,0m poniŜej terenu. Przeponę naleŜy wykonać jako ścianę Ŝelbetową
zgodnie z rys. 03/K grubości min. 0,20m
4.2.
Główny układ konstrukcyjny budynku
Główny układ nośny sali stanowi 7 poprzecznych ram o Ŝelbetowych słupach
utwierdzonych w stopach fundamentowych i przegubowo opartym na słupach stalowym
wiązarze kratowym. Rozstaw ram wynosi 3,0m. Słupy w osi B - są dodatkowo podparte w
płaszczyźnie poziomej tarczą stropu. Ściany szczytowe oparte w płaszczyźnie połaci na
poprzecznych tęŜnikach połaciowych usytuowanych w skrajnych polach. Zaprojektowano
takŜe podłuŜne tęŜniki połaciowe w skrajnych polach. Skratowanie obu tęŜników typu N zewnętrzne pasy skratowania tworzą Ŝelbetowe wieńce oczepowe na ścianach. Słupki i
krzyŜulce tęŜników spawane do stalowych marek zabetonowanych w wieńcach. W ścianach
nie wykonano Ŝadnych dodatkowych stęŜeń pionowych przenoszących obciąŜenia z połaci na
fundamenty.
Zaplecze wraz z korytarzem stanowi typowy układ konstrukcyjny ze stropami opartymi na
ścianach poprzecznych i usztywnieniu ścianami podłuŜnymi.
Zastosowano cięŜkie pokrycie wiązarów kratowych (płytki korytkowe), które w załoŜeniu miało
pełnić funkcję stabilizacji pasów górnych kratownic na wyboczenie w płaszczyźnie połaci.
Usztywnienie takie moŜliwe jest przy załoŜeniu przenoszenia przez tarczę pokrycia wyłącznie
sił ściskających, z uwagi na brak konstrukcyjnego połączenia stabilizowanych pasów z
płytkami korytkowymi. Przy pojawieniu się w płaszczyźnie połaci sił rozciągających, co ma
miejsce w chwili obecnej, tarcza dachowa przestaje pełnić rolę usztywnienia.
Zastosowano zbyt małe przekroje słupków. Ponadto przyjęty typ skratowania powoduje
powstawanie takŜe sił ściskających w krzyŜulcach tęŜników. Generalnie we wszystkich tęŜnikach
zastosowano zbyt smukłe pręty [smukłość x > 500] co powoduje ich wyboczenie.
5
EKSPERTYZA TECHNICZNA
Sala gimnastyczna w Lgocie Górnej
Zaprojektowane stęŜenia nie są w stanie zapewnić niezmienności geometrycznej połaci,
stabilizacji wyboczeniowej pasów kratownic oraz nie stanowią górnej podpory dla ścian
szczytowych.
4.3.
Ściany wewnętrzne
Ściany wewnętrzne grubości 25cm murowane z cegły ceramicznej pełnej na zaprawie
cementowo-wapiennej. Ściana podłuŜna w osi B wykonana do poziomu stropu (+3.00) jako
wypełnienie między słupami Ŝelbetowymi o przekroju 30x25cm. PowyŜej stropu, do poziomu
+5.80 zaprojektowano słupy, przenoszące pasmo ściany zewnętrznej wraz z opartymi na niej
wiązarami kratowymi oraz stropodachem pełnym galerii dla widzów. Pasmo ściany
wymurowane na b. niskim Ŝelbetowym, monolitycznym podciągu (bxh=52x20cm). Ściana ta od
strony wewnętrznej jest zarysowana w polach między słupami. Ponad to w połowie długości
sali ściana wewnętrzna w osi B jest pionowo zarysowana od poziomu stropu do posadzki.
Zarysowanie to przechodzi pod oparciem płyt stropowych korytarza wzdłuŜ podciągu w osi 3 na
ścianę zewnętrzną w osi B1 - powyŜej stropu.
Nie stwierdzono uszkodzeń słupów Ŝelbetowych.
Po zakończeniu prac wzmacniających posadowienie obiektu polegających na mikropalowaniu
fundamentów i ław wykonano remont sali gimnastycznej wraz z łącznikiem. Podczas remontu
wykonano prace polegające na wzmocnieniu i uzupełnienie ubytków tynku w strefach w których
wystąpiło zarysowanie poprzez montaŜ siatki z włókien szklanych.
Z obserwacji spękań ścian wnioskuje się Ŝe w wyniku przeprowadzonych prac wzmacniających
posadowienia budynku [2] szerokość rys nie ma charakteru postępującego. W miejscach
występowania rys określonych w ekspertyzie technicznej z września 2002 r. nie wystąpiły
nowe spękania.
Ściany wymagają naprawy.
4.4.
Ściany zewnętrzne
Ściany zewnętrzne zaplecza oraz łącznika warstwowe, murowane z bloczków gazobetonowych
odmiany 06 (wg projektu) na zaprawie cementowo-wapiennej. Układ warstw: od wewnątrz
gazobeton 12cm + 5cm styropian + 12cm gazobeton. Wieńce Ŝelbetowe ocieplone
styropianem grub. 8cm.
W ścianie podłuŜnej (północnej) zaplecza stwierdzono liczne zarysowania wzdłuŜ styku ściany
6
EKSPERTYZA TECHNICZNA
Sala gimnastyczna w Lgocie Górnej
ze stropem, rysy pionowe w ścianach podokiennych. Podobne rysy występują takŜe w ścianach
podłuŜnych łącznika - zwłaszcza ściana północna. Stwierdzono równieŜ pionowe rysy ścian
szczytowych zaplecza. Rysy widoczne są od strony wewnętrznej oraz zewnętrznej.
Ściany szczytowe sali gimnastycznej murowane jw. lecz z dodatkowymi rdzeniami Ŝelbetowymi
o przekrojach 21x30cm i wieńcami o przekrojach 21 x 24cm. Wieńce zaprojektowano w
poziomie -0.20 (na ścianach fundamentowych), w poziomie +2.96 (poziom stropu) oraz ukośny
wieniec łączący wieńce oczepowch ścian podłuŜnych.
Stwierdzono po dwie pionowe rysy na obu ścianach szczytowych. Największe rysy występują w
miejscu połączeń ścian szczytowych z wewnętrzną ścianą podłuŜną w osi B, z największym
nasileniem i rozwarciem rys w poziomie +5.80. Świadczy to o braku wieńca w tym miejscu lub o
braku jego zakotwienia w rdzeniu i podciągu ściany podłuŜnej (nie wykonywano odkrywki w
tym miejscu).
Z obserwacji spękań ścian wnioskuje się Ŝe w wyniku przeprowadzonych prac wzmacniających
posadowienia budynku [2] szerokość rys nie ma charakteru postępującego. W miejscach
występowania rys określonych w ekspertyzie techniczne z września 2002r nie wystąpiły nowe
spękania.
Ściana zewnętrzna w osi A szkieletowa - co 3,0m Ŝelbetowe słupy o przekroju 30x40cm,
zwieńczone ciągłym nadproŜem w poziomie +5.80. Pasmo ściany powyŜej poziomu +5.80
murowane jak ściany szczytowe. Pasmo zwieńczone monolitycznym wieńcem-gzymsem,
stanowiącym jednocześnie oczep dla oparcia wiązarów kratowych przekrycia sali. Opis ściany
podłuŜnej w osi B - pkt. 4.2.
Ściany podokienne, między słupami murowane z dwóch warstw bloczków o grubości 12cm
rozdzielonych izolacją termiczną (8cm styropianu).
Na paśmie nadokiennym ściany w osi A widoczne delikatne zarysowania pionowe. Ściany
podokienne równieŜ zarysowane pionowo.
Ściany wymagają naprawy jednakŜe rysy w ścianach podłuŜnych nie stanowią zagroŜenia dla
bezpieczeństwa budynku.
4.5.
Stropy
Nad zapleczem oraz korytarzem wykonano strop z prefabrykowanych płyt kanałowych systemu
„cegły Ŝerańskiej". Stropy w układzie poprzecznym. Stwierdzono typowe rysy wzdłuŜ styków
podłuŜnych płyt stropowych będące skutkiem klawiszowania płyt. Zarysowania te nie stanowią
zagroŜenia dla bezpieczeństwa budynku.
Stan stropów dobry.
7
EKSPERTYZA TECHNICZNA
4.6.
Sala gimnastyczna w Lgocie Górnej
Stropodachy
Stropodach zaplecza wykonano jako wentylowany z płyt korytkowych zamkniętych ułoŜonych
na aŜurowych murowanych z cegły dziurawki. Ścianki wymurowane na stropie z płyt
kanałowych. Ocieplenie z wełny mineralnej ułoŜone na stropie. Pokrycie papowe na zatartych
uprzednio płytkach korytkowych.
Stropodachy nad salą galerią oraz łącznikiem wykonane jako pełne. Na płytkach korytkowych
zamkniętych (zatartych) izolacja z płyt styropianowych (15cm), na których wykonano 3cm
warstwę szlichty cementowej. Pokrycie stanowią 3 warstwy papy asfaltowej na lepiku. Płytki
korytkowe oparte na ścianach lub na pasach górnych wiązarów kratowych bez dodatkowego
zwieńczenia.
Nie stwierdzono zarysowania złączy podłuŜnych między płytkami korytkowymi ułoŜonymi na
wiązarach kratowych.
Stropodachy nad zapleczem i galeria nie są uszkodzone.
4.7.
Konstrukcja stalowa zadaszenia sali
Konstrukcję nośną dachu sali gimnastycznej stanowią stalowe wiązary kratowe o rozpiętości
12,0m, ułoŜone w rozstawie co 3,0m. Kratownice o pasach równoległych, oparte przegubowo
na głowicach słupów w ścianach podłuŜnych (punkty oparć na róŜnych poziomach --dach
jednospadowy). Pręty kratownicy z kątowników równoramiennych połączone blachami
węzłowymi gr. 6mm. Wiązary stęŜone w poziomie pasa górnego tęŜnikami kratowymi (krata typu
N) poprzecznymi przy ścianach szczytowych i podłuŜnymi w polach skrajnych. Pasy i słupki
stęŜeń wykonane z kątowników równoramiennych. W 1/4 rozpiętości wykonano podłuŜne
stęŜenie „pionowe* (nachylone zgodnie z połoŜeniem krzyŜulca) na całej długości sali (krata typ
K). Pas górny tego stęŜenia jest jednocześnie pasem połaciowego tęŜnika podłuŜnego.
Zastosowano zbyt małe przekroje słupków i krzyŜulców dla przyjętego typu skratowania.
Generalnie we wszystkich tęŜnikach zastosowano zbyt smukłe pręty [smukłość x > 500] co
powoduje ich wyboczenie i wyłączenie z pracy w tęŜniku.
Zaprojektowane stęŜenia nie są w stanie zapewnić niezmienności geometrycznej połaci,
stabilizacji wyboczeniowej pasów kratownic oraz nie stanowią górnej podpory dla ścian
szczytowych.
Mimo braku oznak przeciąŜenia wykonano pełne obliczenia sprawdzające dla wiązara kratowego.
Wyniki obliczeń wykonane przy załoŜeniu stabilizacji pasa górnego przez tarczę dachową
8
EKSPERTYZA TECHNICZNA
Sala gimnastyczna w Lgocie Górnej
wykazały duŜe przekroczenia nośności w pasie górnym (od 13 do 34% przekroczenia) oraz w
przed skrajnych krzyŜulcach (>70% przekroczenia).
Wiązary kratowe zagroŜone katastrofą budowlaną. Konieczne jest natychmiastowe
wykonanie prawidłowego stęŜenia połaci oraz wzmocnienie konstrukcji dachu.
5.
Wnioski i zakres napraw
5.1.
Wnioski
Przeprowadzona ocena stanu technicznego oraz analiza nośności głównych elementów
konstrukcyjnych budynku sali gimnastycznej wraz z zapleczem i łącznikiem przy Szkole
Podstawowej w Lgocie Górnej, pozwala stwierdzić, Ŝe:
a) Konstrukcja ścian murowanych wymaga naprawy.
b) Konstrukcja stalowa zadaszenia sali gimnastycznej wymaga prac zabezpieczających i
naprawczych.
W związku z przekroczeniem nośności konstrukcji stalowej zadaszenia sali gimnastycznej
budynek jest w stanie awaryjnym, zagroŜony katastrofą budowlaną. Eksploatacja
budynku nie jest moŜliwa.
5.2.
Zakres napraw
Stan techniczny budynku wymaga przeprowadzenia prac budowlanych mających doprowadzić
budynek do stanu zapewniającego jego bezpieczne uŜytkowanie. Z uwagi na stopień
skomplikowania niezbędne jest wykonanie szczegółowej dokumentacji technicznej i
technologicznej dla poszczególnych zakresów prac.
5.2.1. Naprawa konstrukcji stalowej dachu sali gimnastycznej.
Elementy wiązarów kratowych są silnie przeciąŜone. Pod obciąŜeniem nie moŜna przeprowadzić
wzmocnienia przeciąŜonych elementów. Wykonywanie prac spawalniczych na silnie
obciąŜonych elementach doprowadzi do uplastycznienia materiału i powstania przegubów
plastycznych, co w efekcie spowoduje natychmiastową utratę nośności całego wiązara.
Dopiero po odciąŜeniu wiązarów moŜna przystąpić do wzmacniania poszczególnych prętów
kratownicy przez przyspawanie dodatkowych kształtowników zwiększając przekrój i promień
bezwładności prętów. Poza tym wszystkie prace wzmacniające naleŜałoby prowadzić na
wysokości - konieczność wykonywania spoin pułapowych. Jednak stemplowanie płyt
9
EKSPERTYZA TECHNICZNA
Sala gimnastyczna w Lgocie Górnej
korytkowych w celu odciąŜenia wiązara moŜe doprowadzić do zerwanie złącza płyt z pasem
górnym kratownicy, co powodowałoby konieczność ponownego ich układania wraz z pozostałymi
warstwami wyposaŜenia stropodachu.
Niezbędne jest takŜe wykonanie nowych, docelowych stęŜeń połaciowych. Istniejące połączenia
śrubowe (pojedyncze M8 i M10) mają zbyt niską nośność. Na blachach węzłowych stęŜeń
brakuje równieŜ miejsca na wykonanie połączeń śrubowych o wystarczającej nośności.
Połączenia naleŜy wykonać jako spawane wyłącznie do istniejących blach węzłowych. Zwraca się
uwagę na konieczność zastosowania prętów stabilizujących pasy górne na całej długości połaci.
Zalecenia:
W celu zminimalizowania uplastyczniania się przegubów podczas spawania prace naprawcze
naleŜy wykonać dwuetapowo.
1. Naprawa i wzmocnienie dźwigara kratowego.
Pas górny dźwigara kratowego wzmocniony poprzez zwiększenie przekroju poprzecznego
za pomocą blachownicy bl.6x120 (długość równa długości pasa) łączonych do istniejącego
przekroju za pomocą:
a) śrub M12x50 kl.5.6 co 0,50m (I – etap)
b) spawów pachwinowych przestawnych na całej długości pasa (II – etap).
Pas dolny dźwigara kratowego wzmocniony poprzez zwiększenie przekroju poprzecznego za
pomocą rury prostokątnej zimnowalcowanej RP100x50x5 (długość równa długości pasa)
łączonych do istniejącego przekroju za pomocą:
a) śrub samo wiercących M6x30 co 0,30m (I – etap)
b) spawów pachwinowych przestawnych na całej długości pasa (II – etap).
KrzyŜulce dźwigara kratowego wzmocniony poprzez zwiększenie przekroju poprzecznego za
pomocą LR35x4 (długość równa długości pasa) łączonych do istniejącego przekroju za
pomocą:
a) spawów pachwinowych oraz przewiązek (bl. 50x5x100) do istniejącego krzyŜulca (II –
etap).
W celu zmniejszenia wytęŜenia elementów konstrukcji wszystkie prace naleŜy wykonać
przed opadami śniegu.
2. Naprawa i wzmocnienie tęŜnika poprzecznego.
TęŜnik poprzeczny naleŜy wzmocnić poprzez zwiększenie przekroju poprzecznego
elementów (krzyŜulców i słupków). Wzmocnienie elementów naleŜy wykonać poprzez
wykonanie lustrzanego pręta łączonego poprzez spawanie do istniejącej konstrukcji za
pomocą przewiązek.
10
EKSPERTYZA TECHNICZNA
Sala gimnastyczna w Lgocie Górnej
5.2.2. Naprawa uszkodzonych elementów konstrukcyjnych budynku.
Zarysowania ścian wykonanych z bloczków gazobetonowych moŜna naprawić przez wykonanie
przemurowania zarysowanych fragmentów identycznym materiałem. PowyŜsze dotyczy
warstwy nośnej oraz licowej.
W ścianach szczytowych w poziomie +5.80 naleŜy wykonać dodatkowy wieniec, łącząc go z
Ŝelbetowymi rdzeniami ścian podłuŜnych (w osiach A i B). Pręty zbrojenia zakotwić w rdzeniach
przez ich wklejenie patentowanymi Ŝywicami syntetycznymi
Zarysowania w ścianach z cegły pełnej moŜna naprawić przez wykonanie obustronnego
zbrojenia spoin poziomych (co 2-warstwę).
Miejsca styku ścian murowanych z gazobetonu z elementami Ŝelbetowymi naleŜy przed
tynkowaniem dodatkowo osiatkować.
Zaleca się wykonanie dodatkowego ocieplenia ciągłego gzymsu w ścianie południowej, dla
uniknięcia napręŜeń termicznych.
W trakcie prac naleŜy kontrolować stan techniczny wszystkich „odkrywających" się elementów
konstrukcyjnych budynku i wykonać niezbędne naprawy. Całość prac musi być prowadzona
pod nadzorem osoby uprawnionej i posiadającej doświadczenie zawodowe przy pracach
remontowych.
5.2.3. Zabezpieczenie stabilizacji podłoŜa.
W celu zahamowania zjawiska infiltracji wód gruntowych w strukturze gruntu zaleca się wykonanie
przepony po stronie wschodniej budynku w odległości 2,0m od budynku na głębokość 2,0m
poniŜej terenu. Przeponę naleŜy wykonać jako ścianę Ŝelbetową wymiarach b x h x L = 0,20 x 2,0
x 55,0 (27,0 + 28,0) m (szer. x wys. x dług.).
Zalecenia:
Zbrojenie obwodowe wykonać ze stali AIIIN (RB500W) 2#16 natomiast powierzchniowe ściany za
pomocą siatek zgrzewanych Q337 łączonych na zakład 40,0cm. Beton C20/25.
6.
Technologia naprawy istniejących uszkodzeń ścian i tynków
6.1.
Zarysowania tynku (wąskie pęknięcia) na ścianach z cegły i gazobetonu.
6.2.
Szersze pęknięcia tynku na ścianach ceglanych.
6.3.
Szersze pęknięcia tynku na ścianach z gazobetonu.
11
EKSPERTYZA TECHNICZNA
6.4.
Sala gimnastyczna w Lgocie Górnej
Pęknięcia tynku w miejscach styku ścian murowanych z gazobetonu z
elementami monolitycznymi Ŝelbetowymi (słupy i wieńce).
Ad. 6. 1. Zarysowania tynków ścian (pęknięcia wyprawy tynkarskiej o szerokości do 0,5 mm), na
wszystkich rodzajach podłoŜa, spowodowane najczęściej skurczem zaprawy tynkarskiej, są
spękaniami dotyczącymi całej grubości wyprawy, lub jej części (np. samej gładzi, bądź gładzi i
narzutu) . Rysy te z reguły nie dotyczą materiału z którego wykonana jest ściana.
Naprawa tynku (usunięcie takich rys) winno polegać na:
a) ZwilŜeniu
powierzchni
pędzlem
tynkarskim
i
zeskrobanie
starej
farby
(dotyczy to zwłaszcza farby olejnej), po obu stronach rysy, o łącznej szerokości
około 10 cm.
b) Nacięcie
noŜem
lub
szpachlą
pęknięcia
(na
całą
jego
głębokość),
w
celu zwiększenia szerokości do ok. 2-3 mm.
c) Oczyszczenie
najlepiej
tak
powstałej
szczeliny
z
i1 resztek
kurzu
zaprawy,
przez przedmuchanie spręŜonym powietrzem.
d) Przemycie (zwilŜenie) wodą (co najmniej dwukrotne) kaŜdej szczeliny
e) Staranne zaszpachlowanie szczelin zaprawą gipsowo - wapienną, np. 1 :
2 : 4, wykonaną z drobnoziarnistego piasku .
f) Przetarcie
powierzchni
najbliŜszego
sąsiedztwo
szczeliny
(uprzednio
oczyszczonej z farby), zaprawą gips. - wap. jw., po obfitym skropieniu wodą.
g) Po pełnym wyschnięciu zaprawy - uzupełnienie malowania.
Ad. 6. 2. Pęknięcia tynku o grubości ponad 0,5 mm, na ścianach ceglanych, mogą
dotyczyć samego tynku, lub teŜ całej przegrody pionowej (otynkowanej dwustronnie
ściany). W celu przekonania się jaki charakter ma pęknięcie, naleŜy :
a) ZwilŜyć
powierzchnię
pędzlem
tynkarskim
i
zeskrobać
starą
farbę
(zwłaszcza farbę olejną), po obu stronach rysy, na łącznej szerokości ok. 15 cm.
b) Rozkuć pęknięcie (na całą głębokość tynku), w celu stworzenia bruzdy o szerokości ok. 34 cm .
c) Oczyścić starannie bruzdę z kurzu i resztek zaprawy, najlepiej przez przedmuchanie
spręŜonym powietrzem, bądź przepłukanie wodą.
d) Sprawdzenie
czy pęknięcie
dotyczyło tylko tynku,
czy teŜ widoczne
jest takŜe na ścianie ceglanej .
Pęknięcia ograniczające się tylko do tynku, mogły zostać spowodowane :
-
skurczem
technologicznym
zaprawy
12
tynkarskiej,
zwłaszcza
przy
EKSPERTYZA TECHNICZNA
Sala gimnastyczna w Lgocie Górnej
znacznych powierzchniach ścian,
-
skurczami termicznymi tynku na duŜych powierzchniach ścian,
-
skurczami termicznymi na styku muru ceglanego z innym materiałem (beton,
lub bloczki gazobetonowe).
Naprawa tynku (usunięcie takich rys), po wykonaniu czynności podanych w punktach
a) do d), winno polegać na:
e) Przemyciu (zwilŜeniu) wodą (co najmniej dwukrotne) kaŜdej bruzdy.
f) Starannym wypełnieniu bruzdy rzadką zaprawą cementowo - Wapienną, np. 1 : 2 : 10,
pozostawiając przy powierzchni tynku wolną przestrzeń o grubości 2-3 mm.
g) Na drugi dzień wypełnienie pozostałej przestrzeni bruzdy rzadką zaprawą wapienną np.
1:3 (wykonaną z drobnoziarnistego piasku), zrównując powierzchnię nowej szlichty z licem
tynku istniejącego z dokładnym zatarciem packą styropianową.
h) Po pełnym wyschnięciu zaprawy - uzupełnienie malowania. Pęknięcia nie ograniczające
się tylko do tynku, lecz sięgające w głąb ściany mogły zostać spowodowane :
-
zróŜnicowanym obciąŜeniem pionowym poszczególnych fragmentów ścian,
-
skurczami termicznymi duŜych powierzchniach ścian ceglanych,
-
skurczami termicznymi na styku muru ceglanego z innym materiałem (beton,
lub bloczki gazobetonowe),
-
nierównomiernym osiadaniem fundamentów budynku.
Naprawa tynku i muru (usunięcie takich rys), po wykonaniu czynności
podanych w punktach a) do d), winna polegać na:
6.2.1. Dla pęknięć o rozwartości do 5 mm:
e) Rozkuciu pęknięcia w murze ceglanym na głębokość 2-3 cm i szer. ok. 1,5-2 cm.
f) Dokładnym oczyszczeniu pogłębionej bruzdy z kurzu, kawałków cegły i resztek zaprawy
(naleŜy takŜe usunąć starą, ruszającą się zaprawę ze spoin, przez które przebiega
pęknięcie) .
g) Co najmniej dwukrotnym obfitym skropieniu bruzdy wodą.
h) Starannym wypełnieniu bruzdy rzadką zaprawą cementowo - wapienną, np. 1 : 2 : 10,
pozostawiając przy powierzchni tynku wolną przestrzeń o grubości około 2-3 mm.
i) Na drugi dzień wypełnienie pozostałej przestrzeni bruzdy rzadką zaprawą wapienną. 1 : 3
(wykonaną z drobnoziarnistego piasku), zrównując powierzchnię nowej szlichty z licem
tynku istniejącego z dokładnym zatarciem u packą drewnianą lub styropianową.
j) Po całkowitym wyschnięciu zaprawy - uzupełnienie malowania.
13
EKSPERTYZA TECHNICZNA
Sala gimnastyczna w Lgocie Górnej
6.2.1. Dla pęknięć o rozwartości powyŜej 5 mm:
Pęknięcia w ścianach nośnych z cegły pełnej na całą grubość ściany, o
szerokości przekraczającej 5 mm i znacznej długości naleŜy wypełnić nową, mocną
cegłą. W tym celu naleŜy mur z obu stron rysy rozebrać na szerokość nie niniejszą niŜ 1
cegła i na głębokość nie mniejszą niŜ pół cegły z wykonaniem strzępi w przynajmniej co
4 warstwie. Wskazane są równieŜ strzępia poprzeczne z wpuszczeniem części cegieł
głębiej w mur od pozostałych. Nowe cegły naleŜy murować na zaprawie cementowej z
dodatkiem plastyfikatora.
Alternatywnie moŜna dokonać wzmocnienia muru stosując pręty stalowe o średnicy 6
do 8 mm, betonowane w bruzdach wykutych prostopadle do pęknięcia (najlepiej w
spoinach, co 2-gą spoinę). Długość bruzd powinna sięgać minimum 50 cm poza
pęknięcie. Po dokładnym oczyszczeniu bruzd (np. za pomocą spręŜonego powietrza) i
dokładnym ich zwilŜeniu naleŜy je wypełnić gęstą zaprawą cementową 1:3 i wcisnąć w
nie odpowiedniej długości pręty zbrojeniowe. Dalej naleŜy postępować jak w punkcie
poprzednim.
Ad. 6. 3. Pęknięcia tynku o grubości ponad 0,5 mm, na ścianach gazobetonowych,
mogą dotyczyć samego tynku, lub teŜ całej przegrody pionowej (otynkowanej
dwustronnie ściany). W celu przekonania się jaki charakter ma pęknięcie, naleŜy :
a) ZwilŜyć
powierzchnię
pędzlem
tynkarskim
i
zeskrobać
starą
farbę
(zwłaszcza farbę olejną), po obu stronach rysy, na łącznej szerokości ok. 20 cm.
b) Rozkuć
pęknięcie
(na
całą
głębokość
tynku),
w
celu
stworzenia
bruzdy
o szerokości ok. 3-4 cm.
c) Oczyścić
starannie
bruzdę
z
kurzu
i
resztek
zaprawy,
najlepiej
przez
przedmuchanie spręŜonym powietrzem, bądź przepłukanie wodą.
d) Sprawdzenie
czy
pęknięcie
dotyczyło
tylko
tynku,
czy
teŜ
widoczne
jest takŜe na ścianie z bloczków PGS .
Pęknięcia ograniczające się tylko do tynku, mogły zostać spowodowane:
-
skurczem
technologicznym
zaprawy
tynkarskiej,
zwłaszcza
przy
znacznych powierzchniach ścian,
-
skurczami termicznymi tynku na duŜych powierzchniach ścian,
-
słabą przyczepnością zapraw tynkarskich do bloczków gazobetonowych,
-
skurczami termicznymi na styku muru z bloczków gazobetonowych z innym
materiałem (beton, lub cegła).
Naprawa tynku (usunięcie takich rys), po wykonaniu czynności podanych w punktach a)
do d), winno polegać na:
14
EKSPERTYZA TECHNICZNA
Sala gimnastyczna w Lgocie Górnej
e) Przemyciu (zwilŜeniu) wodą (co najmniej trzykrotne) kaŜdej bruzdy.
f) Starannym wypełnieniu bruzdy rzadką zaprawą cem. - wap., np. 1 :2 : 10, pozostawiając
przy powierzchni tynku wolną przestrzeń o grubości 2-3 mm.
g) Na
drugi
dzień
wypełnienie
pozostałej
przestrzeni
bruzdy
rzadką
zaprawą wapienną np. 1:3 (wykonaną z drobnoziarnistego piasku), zrównując
powierzchnię nowej gładzi z licem tynku istniejącego, z dokładnym zatarciem
packą styropianową.
h) Po pełnym wyschnięciu zaprawy - uzupełnienie malowania.
Pęknięcia nie ograniczające się tylko do tynku, lecz sięgające w głąb ściany
mogły zostać spowodowane:
-
zróŜnicowanym obciąŜeniem pionowym poszczególnych fragmentów ścian,
-
skurczami termicznymi duŜych powierzchniach ścian z bloczków PGS,
-
słabą przyczepnością zapraw murarskich do bloczków gazobetonowych,
-
skurczami termicznymi na styku muru ceglanego z innym materiałem (beton,
lub cegła ceramiczna),
-
niezbyt starannym wypełnieniem zaprawą spoin (zwłaszcza spoin pionowych),
w trakcie wznoszenia murów z bloczków gazobetonowych,
-
nierównomiernym osiadaniem fundamentów budynku.
Naprawa tynku i muru (usunięcie takich rys), po wykonaniu czynności
podanych w punktach a) do d), winna polegać na:
e) Poszerzeniu bruzdy w tynku do ok. 12 cm.
f) Rozkuciu pęknięcia w murze z bloczków PGS, na głębokość 5-10 cm, do szerokości 2 - 3
cm (zaleŜnie od szerokości pęknięć).
g) Dokładnym oczyszczeniu pogłębionej bruzdy z kurzu, kawałków bloczków, resztek
zaprawy (naleŜy takŜe usunąć starą, ruszającą się zaprawę ze spoin, przez które
przebiega pęknięcie) .
h) Co najmniej czterokrotnym obfitym skropieniu bruzdy wodą.
i) Starannym wypełnieniu bruzdy w murze z bloczków gazobetonowych rzadką zaprawą
cementowo - wapienną 1:1:6,
j) UłoŜenie siatki stalowej, np. Rabitz'a, o szerokości ok. 10 cm, na spodzie bruzdy wykutej w
tynku i zamocowanie jej do bloczków PGS np. gwoździami haczykowatymi (w odstępach
co ok. 20 cm, po kaŜdej stronie bruzdy).
k) Po dwukrotnym zwilŜeniu bruzdy wodą, wypełnienie oczek siatki rzadką zaprawą
cementowo - wapienną 1:1:6 (grubość warstwy ok. 5 mm).
Alternatywnie moŜna zastosować siatkę z tworzywa sztucznego, mocowaną do
15
EKSPERTYZA TECHNICZNA
Sala gimnastyczna w Lgocie Górnej
powierzchni bloczków zaprawą klejową.
l) Starannym wypełnieniu bruzdy rzadką zaprawą cem. - wap., np. 1 : 2 : 10, pozostawiając
przy powierzchni tynku wolną przestrzeń o grubości 2-3 mm.
m) Na drugi dzień wypełnienie pozostałej przestrzeni bruzdy rzadką zaprawą wapienną np.
1:3 (wykonaną z drobnoziarnistego piasku), zrównując powierzchnię nowej gładzi z licem
tynku istniejącego i dokładnie zacierając packą styropianową.
n) Po całkowitym wyschnięciu zaprawy - uzupełnienie malowania.
Ad. 6. 4. Pęknięcia tynku w miejscach styku ścian murowanych z bloczków
gazobetonowych, z monolitycznymi elementami Ŝelbetowymi (słupy i wieńce), moŜe
mieć przyczyny opisane w punkcie 1.3., do których dochodzą jeszcze :
-
mocno zróŜnicowane obciąŜenia pionowe słupów Ŝelbetowych i ścian z PGS,
-
bardzo zróŜnicowana sztywność tych elementów konstrukcyjnych,
-
odmienna rozszerzalność termiczna tych materiałów.
Naprawa pęknięć analogiczna jak to opisano w punkcie 1.3.
UWAGA:
W trakcie wykonywania wszystkich prac naleŜy na bieŜąco kontrolować stan
techniczny
wszystkich
konstrukcyjnych
budynku
odsłanianych
i
w
w
przypadku
trakcie
napraw
stwierdzenia
ich
elementów
uszkodzeń
niewidocznych wcześniej - wykonać niezbędne naprawy.
7.
Dokumentacja powołana w ekspertyzie.
[1] – Ekspertyza techniczna. Sala gimnastyczna i łącznik przy szkole podstawowej w
Lgocie Górnej, gm. Koziegłowy. mgr inŜ. Jacek Goska, wrzesień 2002r.
[2] – Projekt techniczny wzmocnienia posadowienia budynku.
8.
Informacja dotycząca bezpieczeństwa i ochrony zdrowia.
1. Zakres robót
W celu realizacji całego zamierzenia budowlanego, naleŜy zrealizować następujący
zakres robót:
Roboty budowlano-montaŜowe:
•
pomiary geodezyjne
•
roboty ziemne
•
roboty fundamentowe
•
roboty murarskie
•
roboty konstrukcyjne
•
roboty betoniarskie
16
EKSPERTYZA TECHNICZNA
Sala gimnastyczna w Lgocie Górnej
2. Wykaz istniejących obiektów
3. Wykaz elementów mogących stwarzać zagroŜenie
Na przedmiotowej działce nie występują elementy mogące stwarzać szczególne
zagroŜenie podczas prowadzenia prac budowlanych.
Podczas wykonywania robót budowlanych miejscami na działce które mogą
stwarzać zagroŜenia są:
• miejsca usytuowania rozdzielnicy elektrycznej
• plac składowania materiałów
• teren wokół budowanego obiektu (spadające przedmioty, zagroŜenia
stanowiskowe)
• stanowisko betoniarki, podajnika i materiałów sypkich
• stanowisko piły tarczowej
• kocioł do podgrzewania lepiku
4. Opis przewidywanych zagroŜeń
Ze względu na projektowany zakres prac istnieje moŜliwość wystąpienia
następujących zagroŜeń:
1) upadek z wysokości:
a) ekspozycja zagroŜenia bardzo duŜa - codziennie
b) miejsce występowania zagroŜenia to: rusztowania, drabiny, praca na wysokości,
prace przy montaŜu pokrycia dachowego, prace przy robotach betoniarskich przy
betonowaniu belek, płyty stropowej oraz słupów, prace murarskie przy
wykonywaniu elewacji, prace na stromych powierzchniach, prace blacharskie,
dekarskie, prace przy transporcie elementów konstrukcji i pokrycia na miejsce
wbudowania
c) zagroŜenie występuje w czasie 7,5 godziny dziennie
2) poraŜenie prądem elektrycznym:
a) ekspozycja zagroŜenia praktycznie moŜliwa- kilka razy na dzień
b) miejsce wystąpienia zagroŜenia to: elektronarzędzia, betoniarka, podajnik do
betonu, piła tarczowa, kable przesyłające energię elektryczną
c) zagroŜenie występuje w czasie do 3 godzin dziennie
3) skaleczenia:
a) ekspozycja zagroŜenia bardzo duŜa-codziennie
b) miejsce występowania zagroŜenia to: ostre krawędzie detali
c) zagroŜenie występuje 7,5 godziny dziennie
4) uderzenie i przygniecenie:
a) ekspozycja zagroŜenia bardzo duŜa- codziennie
b) miejsce występowania zagroŜenia: przy robotach montaŜowych, przy transporcie
ręcznym, przy składowaniu materiałów
c) zagroŜenie występuje w czasie 7,5 godziny dziennie
5) poślizgnięcie się, potknięcie się, upadek:
a) ekspozycja zagroŜenia bardzo duŜa- codziennie
b) miejsce występowania zagroŜenia to: stanowisko pracy, plac budowy
c) zagroŜenie występuje w czasie 7,5 godziny dziennie
17
EKSPERTYZA TECHNICZNA
Sala gimnastyczna w Lgocie Górnej
6) upadające przedmioty:
a) ekspozycja zagroŜenia bardzo duŜa- codziennie
b) miejsce występowania zagroŜenia to: rusztowania, montowana konstrukcja,
podnoszenie materiałów
c) zagroŜenie występuje w czasie 7,5 godziny dziennie
7) pochwycenie przez ruchome elementy maszyn:
a) ekspozycja zagroŜenia praktycznie moŜliwa- kilka razy na dzień
b) miejsce występowania zagroŜenia to: piła tarczowa, giętarka, betoniarka,
przecinarka do płytek, gilotyna
c) zagroŜenie występuje w czasie do 7,5 godzin dziennie
8) urazy oczu:
a) ekspozycja zagroŜenia praktycznie moŜliwa- kilka razy na dzień
b) miejsce występowania zagroŜenia to: betoniarka, stanowiska tynkarskie, miejsce
gaszenia wapna, roboty izolacyjne (wełna mineralna)
c) zagroŜenie występuje w czasie 7,5 godziny dziennie
9) oparzenia:
a) ekspozycja zagroŜenia praktycznie moŜliwa- kilka razy na dzień
b) miejsce występowania zagroŜenia to: kocioł do grzania lepiku, zgrzewarka do rur
pcv, roboty izolacyjne i pokrywcze.
c) zagroŜenie występuje w czasie 7,5 godziny dziennie
5. Informacje o sposobie prowadzenia instruktaŜu pracowników przed
przystąpienie do realizacji robót szczególnie niebezpiecznych, takich jak:
• roboty przy których wykonywaniu występuje ryzyko upadku z wysokości ponad
5,0m
• montaŜ, demontaŜ i konserwacja rusztowań
Pracownik przechodzi szkolenie wstępne ogólne oraz podstawowe prowadzone
przez kierownika budowy, natomiast pracownik
przesunięty do robót
niebezpiecznych przechodzi szkolenie stanowiskowe.
6. Wskazanie środków zapobiegających niebezpieczeństwom
Do zabezpieczeń stanowiska pracy na wysokości, przed upadkiem z wysokości,
naleŜy stosować środki ochrony zbiorowej, w szczególności balustrady, siatki
ochronne i siatki bezpieczeństwa.
Stosowanie środków ochrony indywidualnej, w szczególności takich jak szelki
bezpieczeństwa, jest dopuszczalne, gdy nie ma moŜliwości stosowania środków
ochrony zbiorowej.
Podczas prowadzenia robót ziemnych na głębokości poniŜej 1 metra w studniach
naleŜy stosować zabezpieczenie osób w postaci klatek zabezpieczających lub osłon
prefabrykowanych.
Podczas prowadzenia robót naleŜy zabezpieczyć przestrzeganie warunków
bezpieczeństwa i higieny pracy, zawartych w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury
w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania robót budowlanych
(Dz. U. Nr 47 poz. 401 z dnia 06-02-2003r.)
18