Zeszyt Nauczycielski nr 3

Transkrypt

Centrum Ksztaácenia Praktycznego
i Doskonalenia Nauczycieli
w Mielcu
Zeszyty Nauczycielskie
Nr 3
Projekt okáadki:
Marek Patyk
Skáad komputerowy:
Barbara Sáocka
Zespóá Redakcyjny:
Ewa Aleksiej, Józef Grzych, Daria Warzecha
Wydawca:
Centrum Ksztaácenia Praktycznego i Doskonalenia Nauczycieli w Mielcu
30-300 Mielec, WyspiaĔskiego 6
tel. (0-17) 7885193, 7885194, 7885195
e-mail: [email protected]
http://www.ckp.edu.pl
Druk:
>>>
ISBN 83-88308-83-1
Mielec, grudzieĔ 2005
2
Nauczanie zintegrowane
Spis treĞci
Od Redakcji ............................................................................................. 7
CzĊĞü I - konspekty
Marta Szeliga
Czy umiemy korzystaü z telewizji?
Konspekt zajĊü zintegrowanych w klasie II ............................................. 9
Ewa Drewniak, Wiesáawa Wrona
Rola i miejsce kobiety w Ğwiecie
Konspekt do zajĊü w klasie integracyjnej ............................................. 17
Dorota Kaáawaj
„Bajka o ĞnieĪynce i przebiĞniegu"
Konspekt do zajĊü z nauczania zintegrowanego w klasie III................. 25
Dorota Kaáawaj
Krajobraz polskich gór
Konspekt lekcji z nauczania zintegrowanego........................................ 31
ElĪbieta KwiecieĔ
ZwierzĊta leĞne
Konspekt zajĊü zintegrowanych w klasie II ........................................... 39
ElĪbieta KwiecieĔ
Hospitacja diagnozująca........................................................................ 43
Lucyna Cisowska
Wyruszamy w fantastyczną podróĪ
Hospitacja diagnozująca - konspekt zajĊü w klasie II............................ 47
ElĪbieta Kipa
Las i jego mieszkaĔcy – powtórzenie wiadomoĞci
Konspekt zajĊü zintegrowanychw klasie III ........................................... 53
3
Spis treĞci
Danuta Witek
àąka i jej mieszkaĔcy
Konspekt zajĊü zintegrowanych dla klasy II ..........................................61
Beata Feret
Wiosna w sadzie i ogrodzie
Konspekt do zajĊü zintegrowanych w klasie I .......................................67
Dorota Chomiuk, ElĪbieta Mazur
Wiosna budzi zapachami i kolorami
Konspekt zajĊü zintegrowanych w klasie I integracyjnej .......................73
Agnieszka Drozdowska
W zielonym kolorze. Zwiastuny wiosny
Konspekt do zajĊü zintegrowanych w klasie III .....................................79
Anna CzerwiĔska
Przyroda podczas wiosennej wycieczki
Konspekt zajĊü do naucz. zintegrow. w klasie I ....................................83
Dorota Narowska
Na ludową nutĊ Konspekt do zajĊü zintegrowanych w klasie III ...........87
Teresa Kusak
Konspekt zajĊü otwartych z uczniami zdolnymi
klas III w nauczaniu zintegrowanym ......................................................91
Mariola Kobos
Konspekt zajĊü korekcyjno – kompensacyjnych
dla pleców okrągáych .............................................................................95
Lidia Tylutki
Poznajemy wiersze Juliana Tuwima o dzieciach
Konspekt lekcji w klasie I .....................................................................101
BoĪena Rokosz, Renata Rdzak
Unia Europejska i jej symbole
Konspekt zajĊü do kl. II........................................................................107
Anna Szpakowska
Rozwijanie fantazji, zainteresowaĔ i zdolnoĞci uczniów
ZajĊcia Ğwietlicowe ..............................................................................113
4
CKPiDN w Mielcu – Zeszyty nauczycielskie – Nr3/2005
Aleksandra Woáoszyn
To mi siĊ udaáo – zajĊcia Ğwietlicowe..................................................117
Agata Burda-Rusin
Poznajemy zwyczaje boĪonarodzeniowe
Konspekt lekcji otwartej naucz. zintegrow. w kl III...............................123
Lucyna Maziarz
Przyjaciele ze Stumilowego Lasu
Konspekt lekcji otwartej naucz. zintegrow. w kl II................................127
CzĊĞü II - artykuáy
Dorota Kaáawaj, BoĪena Harchut
Multimedia w nauczaniu zintegrowanym .............................................131
Gabriela Podsiadáo
Sukcesy i trudnoĞci wychowawcze, ich przyczyny i nastĊpstwa.........135
Danuta Kaczor
Rozwijanie mowy dzieci z trudnoĞciami w porozumiewaniu siĊ..........139
Renata Cisowska
Z telewizją trzeba ostroĪnie .................................................................143
CzĊĞü III - scenariusze
Kazimiera Pazdro
Scenariusz uroczystoĞci pasowania pierwszoklasistów......................145
Alina KamiĔska
Za co kochamy nasze mamy?
Scenariusz uroczystoĞci dla klas I – III z okazji Dnia Matki.................155
BoĪena Rokosz
Scenariusz uroczystoĞci z okazji Dnia Babci i Dziadka.......................159
Kazimiera Pazdro
„Spotkanie z bajką”.
Scenariusz uroczystoĞci pasowania na czytelnika biblioteki...............169
Halina Grzyb, Joanna Koáek
Jak zorganizowaáyĞmy MiĊdzyszkolną OlimpiadkĊ Sportową
dla klas trzecich ...................................................................................173
5
Spis treĞci
Mariola Drewniak, ElĪbieta CiĊĪadáo
Festyn „DZIECI – DZIECIOM” (scenariusz dla klas I, II, III) ................177
Lidia Pieróg
„Idzie Mikoáaj”. Scenariusz przedstawienia..........................................181
BoĪena Harchut
Jaseáka (scenariusz) ............................................................................187
Maágorzata Jata
„Bezpieczna droga do szkoáy z odblaskami”.
Scenariusz przedstawienia teatralnego...............................................193
6
Od Redakcji
Przedstawiamy kolejny Zeszyt Nauczycielski, w którym znajdują siĊ teksty dotyczące codziennej pracy nauczycieli na poziomie ksztaácenia zintegrowanego.
Nauczanie i wychowanie w klasa I-III rozpoczyna organizowany przez szkoáĊ
proces wszechstronnego rozwoju osobowego uczniów w wymiarze intelektualnym,
psychicznym, spoáecznym, zdrowotnym, moralnym i duchowym. Praca
dydaktyczno-wychowawcza w klasach zintegrowanych powinna byü naleĪycie
prowadzona i uwzglĊdniaü róĪnorakie potrzeby rozwojowe wszystkich dzieci
i zapewniaü im dobry start szkolny.
Do prawidáowego przebiegu takiego procesu potrzebny jest nauczyciel, który
poszukuje nowatorskich rozwiązaĔ metodycznych w swojej pracy.
W Zeszycie Nauczycielskim Nr 3 przedstawione są konspekty i scenariusze
lekcji prowadzonych przez nauczycieli nauczania zintegrowanego i Ğwietlic, które
uwzglĊdniają potrzeby rozwojowe w zakresie wszystkich edukacji przewidzianych
na poziomie klas I-III.
Swoje miejsce w Zeszycie Nauczycielskim Nr 3 znalazáy referaty, scenariusze
uroczystoĞci i zajĊü pozalekcyjnych, propozycje organizowania konkursów oraz
konspekty zajĊü w klasach integracyjnych.
Zaprezentowane rozwiązania metodyczne zajĊü mogą byü propozycją, którą
nauczyciel moĪe twórczo modyfikowaü, uwzglĊdniając moĪliwoĞci uczniów oraz
wáasne twórcze pomysáy.
Doradca metodyczny
nauczania zintegrowanego
mgr Daria Warzecha
7
8
Nauczanie zintegrowane – konspekty
Czy umiemy korzystaü z telewizji?
Marta Szeliga
Szkoáa Podstawowa
w Gawáuszowicach
Konspekt zajĊü zintegrowanych w klasie II
Opracowanie regulaminu korzystania z telewizji. Zapisywanie odpowiedzi na
pytanie: Jakie filmy lubisz oglądaü w telewizji? Porządkowanie zdaĔ zgodnie
z wydarzeniami zapisanymi w pamiĊtniku Kasi. Dodawanie i odejmowanie liczb
dwucyfrowych z przekroczeniem progu dziesiątkowego. Wykonanie telewizora
z pudeáka. WymyĞlanie filmów „kreskówek”.
Zadania dydaktyczno- wychowawcze.
I.
W zakresie edukacji polonistycznej:
a) bogacenie sáownictwa
b) doskonalenie umiejĊtnoĞci wypowiadania siĊ na dany temat
c) ustalenie zasad korzystania z telewizji
d) utrwalenie pojĊü: rodzaj mĊski, ĪeĔski, nijaki rzeczownika
e) umiejĊtnoĞü porządkowania zdaĔ zgodnie z wydarzeniami
zapisanymi w pamiĊtniku pt.” Z pamiĊtnika Kasi”.
II.
W zakresie edukacji matematycznej:
a) usprawnianie techniki rachunkowej
b) doskonalenie umiejĊtnoĞci dodawania i odejmowania w zakresie
100
III.
W zakresie edukacji technicznej:
a) áączenie elementów kartonu, tekturki przez sklejanie
b) wymyĞlanie” kreskówek”
c) zapoznanie ze sposobami gospodarowania wolnym czasem
IV.
W zakresie edukacji ruchowej:
a) zabawa integracyjno- ruchowa „Ludzie do ludzi”.
9
Marta Szeliga – Czy umiemy korzystaü z telewizji (konspekt zajĊü zintegrowanych w kl. II)
Metody pracy:
x Pogadanka
x Rozmowa kierowana.
x Praca z tekstem
x Pokaz.
x Obserwacja.
x „Burza mózgów”.
x Opis üwiczeĔ praktycznych.
x Metoda gier i zabaw dydaktycznych.
x Praktycznego dziaáania.
Formy pracy:
Zbiorowa, indywidualna, grupowa.
ĝrodki dydaktyczne:
x PodrĊcznik i karty pracy.
x Rozsypanka sylabowa.
x Paski z zadaniami tekstowymi.
x Tekst z lukami oraz kartoniki z wyrazami do uzupeánienia.
x Telewizor z pudeáka – do demonstracji.
Przebieg zajĊü:
1.
CzynnoĞci organizacyjno-motywacyjne.
a) Powitanie. Wprowadzenie do tematu.
b) UáoĪenie wyników dziaáaĔ matematycznych w zakresie 100 od
najmniejszego do najwiĊkszego.
2 7 =
3 10 =
54 =
28 : 7 =
36 + 7 =
72 - 20 =
84 + 8 =
65 - 15 =
46 =
15 : 3 =
10 0 =
my
staü
ko
u
z te
wi
10
zji
le
rzy
mie
Czy
c)
Odczytanie hasáa z rozsypanki sylabowej „Czy umiemy korzystaü
z telewizji?”.
CzĊĞü wáaĞciwa.
a) Obejrzenie obrazków parami w podrĊczniku, przedstawiających
poprawne i niepoprawne zasady korzystania z telewizji.
b) Wspólne opracowanie regulaminu korzystania z telewizji.
Uzupeánianie tekstu z lukami sáownictwem: wieczorem, przesiaduj,
telewizjĊ, przeznaczone, ekranu, dzieci, samotnie- praca w grupach.
2.
Tekst regulaminu:
1.
2.
3.
4.
5.
Wybieraj programy ........................... dla ...................... w twoim wieku!
Nie .................................. przed telewizorem caáymi godzinami!
Oglądaj ............................ z odlegáoĞci 3 metrów od ..............................!
Zapalaj lampĊ, gdy oglądasz program ..................................!
Nie oglądaj telewizji samotnie!
Omówienie poszczególnych punktów regulaminu. Pogadanka na temat
wyboru programów telewizyjnych. Uzasadnianie wyboru. regulamin dzieci
powieszą w swoich pokojach i bĊdą go stosowaü.
c)
3.
Zabawa integracyjna „Ludzie do ludzi” uczniowie stają w parach, na
hasáo „ramiĊ do ramienia” dotykają siĊ ramionami, na hasáo „plecy
do pleców” dotykają siĊ plecami, na hasáo „ludzie do ludzi”
zmieniają siĊ w parach.
d) Sáuchanie wzorowo czytanego tekstu „Z pamiĊtnika Kasi”.
Odpowiedzi na pytania w związku z tekstem. Porządkowanie zdaĔ
zgodnie z wydarzeniami zapisanymi w pamiĊtniku Kasi.
e) Jak inaczej moĪna spĊdzaü wolny czas-metoda „.burzy mózgów”
f) Rozwiązanie zadania tekstowego: Film „Zorro” trwa 45 minut,
a film „Bolek i Lolek” trwa 27 minut. Ukáadanie pytaĔ i dziaáaĔ do
zadania.
g) Wykonanie telewizora z pudeáka np. po butach. WstĊpne
planowanie. àączenie kartonu, cienkiej tektury przez sklejanie.
h) WymyĞlanie filmów „kreskówek” – praca w zespoáach
kilkuosobowych.
i) Wykorzystanie wykonanych wczeĞniej telewizorów.
Rekapitulacja zajĊü:
Podsumowanie dnia, samoocena. W podsumowaniu przeanalizowano
przeprowadzoną dzieĔ wczeĞniej ankietĊ dla dzieci dotyczącą korzystania
z telewizji.
11
Marta Szeliga – Czy umiemy korzystaü z telewizji (ankieta dla dzieci)
Ankieta dla dzieci
1.
Jakie programy telewizyjne oglądasz?
2.
informacyjne
popularno- naukowe
teleturnieje
telenowele
filmy fabularne
bajki
Kiedy oglądasz telewizjĊ?
3.
od 15 do 17
od 17 do 20
od 20 do 22
w innym czasie
Ile czasu przeznaczasz na oglądanie telewizji?
4.
1-2 godzin
2-3 godziny
wiĊcej niĪ 3 godziny
Z kim oglądasz telewizjĊ?
sam(a)
z rodzeĔstwem
z rodzicami
12
Marta Szeliga – referat Oddziaáywanie telewizji na dziecko
Na najbliĪszym spotkaniu z rodzicami przeprowadziáam analizĊ ankiety przeprowadzonej wĞród uczniów i wygáosiáam referat na temat:
ODDZIAàYWANIE TELEWIZJI NA DZIECKO
DziĊki oddziaáywaniom Ğrodowiskowym dziecko ma moĪliwoĞü poznawania
nieznanych mu faktów, zjawisk dotyczących róĪnych dziedzin Īycia spoáecznego,
nauki, techniki, kultury. Istotne miejsce w tym procesie zajmuje telewizja. Coraz
czĊĞciej dzieciĔstwo wspóáczeĞnie Īyjących dzieci okreĞlane bywa mianem – dzieciĔstwa telewizyjnego. Odbiór telewizji przez dziecko rozpoczyna siĊ w domu
rodzinnym i trwa przez caáy okres jego dzieciĔstwa i máodoĞci.
WieloĞü kanaáów telewizyjnych daje dziecku moĪliwoĞü wybierania – zmianĊ
programów. Telewizja staje siĊ dzisiaj, dla dziecka, podstawowym czĊsto niezastąpionym Ĩródáem wiedzy, nowych wiadomoĞci, inspiruje do podejmowania nowych
dziaáaĔ o charakterze spoáecznym i opiekuĔczym; do nowych pozytywnych zachowaĔ.
W wielu rodzinach na wsi jak równieĪ w mieĞcie telewizja zaspokaja potrzeby
dzieci i rodziców dotyczących:
uczestnictwa w kulturze: chodzenie do kina, teatru, na koncerty muzyki
powaĪnej, lekkiej, do muzeum, na wystawy, do galerii, czytania ksiąĪek,
czasopism, gazet, sáuchania audycji radiowych;
potrzeb poznawczych związanych z uzyskaniem informacji, wiedzy
z zakresu róĪnych dziedzin nauki, techniki, kultury;
przeĪywania róĪnych wydarzeĔ sportowych, kulturalnych;
odpoczynku, zabawy, rozrywki
OkreĞlone warunki Īycia rodziny powodują, Īe telewizja przejmuje rolĊ wyrównującą braki tkwiące w rodzinie oraz w Ğrodowisku lokalnym, umoĪliwiając
realizacjĊ wielu wyĪej wymienionych potrzeb dzieci i rodziców. Telewizja przekazuje rodzicom w róĪnych programach wiedzĊ o wychowaniu i inspiruje ich do
okreĞlonych dziaáaĔ wychowawczych, poprzez stwarzanie moĪliwoĞci codziennego
skupiania wokóá siebie czáonków rodziny, umacniania wiĊzi psychicznej miĊdzy
nimi i w ten sposób integrowania rodziny. Odbywaü siĊ to powinno poprzez stworzenie rodzinno - domowego uczestnictwa w odbiorze programów telewizyjnych.
Dyskusje rodziców z dzieümi o programach telewizyjnych mogą pomóc im w zrozumieniu i przyswajaniu przekazywanej przez telewizjĊ wiedzy. Rodzice wyjaĞniają, táumaczą róĪne sekwencje programowe, przez co dzieci znajdują siĊ pod
mniejszym wpáywem negatywnych scen. Rodzice dostarczają poĪądanych, wartoĞciowych wzorów zachowaĔ.
13
Telewizja jest instytucja wspomagającą szkoáĊ w procesie wychowania i przekazywania umiejĊtnoĞci i wiadomoĞci. Programy kierowane do máodych odbiorców, odpowiednio przygotowane pod wzglĊdem merytorycznym i artystycznym
mogą im pomóc w prawidáowym rozumieniu wspóáczesnego Ğwiata.
Telewizja dostarcza wielu wartoĞciowych treĞci, szczególnie w programach
z zakresu biologii, fizyki, geografii i przyrody. Nie wymaga jednak wysiáku przyswajania ich, utrwalania i powiązania z innymi treĞciami. UczeĔ- widz ogląda to, co
chce. Nie to, co jest potrzebne, przydatne i wartoĞciowe, ale to, co go interesuje. Od
czasu wynalezienia pilota wzrosáa praktyczna áatwoĞü wybierania dowolnego kanaáu z telewizyjnej oferty. PodróĪowanie po „piĊtrach” telewizyjnych programów
zdaje siĊ byü Ĩródáem przyjemnoĞci samym w sobie i to stanowi istotĊ tego rodzaju
korzystania z telewizji. W zjawisku tym chĊtnie uczestniczą dzieci, przy czym
otwarte jest pytanie, co wynika z tego rodzaju kontaktów z telewizją?
ĝrodki masowego przekazu, koncentrują siĊ na pozyskaniu jak najwiĊkszej widowni. Uciekają siĊ do wątków sensacyjnych i wyrafinowanych aktów przemocy,
zarówno tych wymyĞlonych, jak i z „Īycia wziĊtych”. Coraz czĊĞciej do gustów
najmáodszych widzów, podobnie jak i nastolatków, autorzy programów próbują
dotrzeü poprzez eksponowania wątków sensacyjnych i towarzyszących im nieodáącznie aktów agresji fizycznej i sáownej. Filmy animowane wypeánione są obrazami i treĞcią tak charakterystyczną dla kina akcji. Przegląd tylko niektórych kreskówek, rejestr nagromadzonych w nich obraĨliwych i wulgarnych wypowiedzi
oraz liczne obrazy agresji fizycznej uĞwiadamiają, jak wielkim zagroĪeniem są
niewinne w oczach dorosáych bajki. Najmáodsze dzieci dowiadują siĊ, Īe walka
w imiĊ szlachetnego celu okupiona jest ofiarą, a w kaĪdej walce są zwyciĊzcy
i pokonani. Maluchy uczą siĊ, Īe najskuteczniejszym sposobem dochodzenia swoich racji, osiągania sukcesów, sprawowania wáadzy, czy zwalczania przeciwników
jest uĪycie siáy, a takĪe „odgrywanie” siĊ za swoje. Niektóre obrazy przypominają
sceny wyjĊte z horrorów, które dorosáym pokazuje siĊ po póánocy. Bestialskie
okaleczanie ciaáa, obcinanie gáów, podpalanie to nieliczne przykáady mogące powodowaü nerwice, lĊk, a nawet fobie. Na skutki nie trzeba dáugo czekaü. Dzieci
stają siĊ nadpobudliwe i napastliwe, a to odbija siĊ na funkcjonowaniu w grupie
rówieĞniczej, w kontaktach z rodzicami i nauczycielami, a takĪe na wynikach
w nauce. Znamy liczne przypadki z Īycia Ğwiadczące o tym, Īe máodzieĪ czĊsto
siĊga po argumenty siáowe. Posáuguje siĊ piĊĞciami i nogami. Coraz czĊĞciej
wyposaĪa siĊ w sprzĊty ulicznego bandyty – kije, noĪe, siekiery. Máodociani
záodzieje, bandyci dziaáają wedáug ĞciĞle okreĞlonych wzorów ekranowych.
Przemoc pokazywana w telewizji moĪe w pewnych warunkach powodowaü
niekorzystne zmiany w osobowoĞci dziecka, zarówno w sferze poznawczej,
emocjonalnej, jak teĪ behawioralnej.
Problemy wspóáczesnego Īycia, do których moĪna zaliczyü anonimowoĞü osiedli, rodziny jednopokoleniowe, pogoĔ za pieniądzem, frustracje związane z pracą –
14
wszystko to sprawia, Īe rodzice wiĊkszoĞü czasu spĊdzają poza domem. Nuda, brak
zajĊü pozalekcyjnych w szkole, zamykanie oĞrodków kulturalnych brak innej rozrywki niĪ telewizja powoduje, Īe dzieci wiele godzin po szkole spĊdzają przed
telewizorem. Telewizja staje siĊ czáonkiem rodziny. Ekranowy bohater staje siĊ
naszym znajomym, który przebywa z nami w pokoju. Nie wymaga wielu staraĔ
z naszej strony. Nie musimy z nim prowadziü konwersacji, podawaü obiadu, czĊstowaü herbata. Kontakt z nim jest jednoczeĞnie bardzo bliski, a takĪe dowolnie zdystansowany. Wypeánia nam poczucie pustki w pustym mieszkaniu, likwiduje izolacjĊ i zastĊpuje wiĊzi z innymi takĪe z rodzicami. GroĨne z punktu wychowawczego
są sygnaáy, Īe telewizja bardzo wyraĨnie ogranicza czas na rozmowy rodzinne,
kontakty bezpoĞrednie rodziców i dzieci, wspólne spacery, wyjazdy, itp. ZauwaĪa
siĊ, Īe dzieci coraz mniej czasu poĞwiĊcają na pracĊ na rzecz rodziny, domu, gospodarstwa domowego.
Telewizja podporządkowaáa sobie strukturĊ czynnoĞci dnia dziecka wprowadzając trwaáe zmiany w jego organizacjĊ, m. in. poprzez redukcjĊ czasu na naukĊ,
pracĊ, wypoczynek czynny. Konsekwencją, czego jest zaniedbywanie przez dzieci
nauki szkolnej w domu, skracanie czasu na jej wykonanie, odrabianie szkolnych
prac domowych w poĞpiechu,”, bo zaraz idzie dobry program w telewizji”. Niepokojące jest takĪe to, Īe prawie poáowa dzieci ogląda telewizjĊ podczas odrabiania
lekcji, co z pewnoĞcią nie pozostaje bez wpáywu na wykonanie zadaĔ. Telewizja
niszczy zdolnoĞü dziecka do samodzielnego myĞlenia, upoĞledza rozwój mózgowia,
zachĊca do myĞlowego lenistwa, osáabia zdolnoĞci jĊzykowe i wyobraĨniĊ dziecka.
Dzieci oglądające telewizjĊ codziennie przez wiele godzin maja rzeczywiĞcie sporo
wiadomoĞci, które jednak nie wiąĪą siĊ w Īadną caáoĞü, nie tworzą spójnego obrazu
Ğwiata, nie dają o nim jasnego, prawidáowego wyobraĪenia.
Codzienny, wielogodzinny kontakt dzieci z telewizją ma ujemny wpáyw na ich
zdrowie fizyczne. Telewizja wpáywa na wzrok dziecka powodując jego uszkodzenia. Z kolei ograniczenie czasu na zabawy i gry ruchowe, sportowe, przebywanie na
powietrzu stwarza niebezpieczeĔstwo chorób ukáadu kostno – miĊĞniowego. ZapadniĊta klatka piersiowa, zaokrąglone plecy, zwiotczaáe miĊĞnie, obniĪenie siĊ
sprawnoĞci fizycznej to objawy tzw. choroby telewizyjnej. Wielogodzinne przesiadywanie dzieci przed telewizorem prowadzi do skoliozy, zaburzeĔ w przemianie
materii, otyáoĞci, a nawet wzrostu cholesterolu we krwi. Bardzo niepokojące jest
równieĪ wzrost schorzeĔ alergicznych spowodowanych nadmiernym przeciąĪeniem
narządów zmysáu.
Reasumując naleĪy stwierdziü, Īe nasze dzieci oglądają telewizjĊ za czĊsto, za
dáugo i to programy wątpliwej jakoĞci.
15
Telewizja jest jednak wielkim dobrodziejstwem, ale tylko wtedy, gdy:
1. Mamy do czynienia z rodzinno – domowym uczestnictwem w odbiorze
programów.
2.
Gdy rodzice planują wspólnie z dzieckiem czas i porĊ oglądania telewizji oraz zapewniają mu odpowiednie warunki odbioru programów
telewizyjnych.
3.
Gdy máodociany widz ogląda programy przeznaczone dla niego i to
programy przygotowane prawidáowo pod wzglĊdem merytorycznym
i artystycznym..
Literatura:
1.
„Wesoáa szkoáa” – podrĊcznik do nauczania zintegrowanego w kl. II
oraz karty pracy.
2.
Program wczesnoszkolnej zintegrowanej edukacji XXI wieku klasy 1-3,
Jadwiga Hanisz.
3.
Izdebska J. – Rodzina, dziecko i telewizja. Biaáystok 1996, Trans
Humana.
4.
Kossowski P. Dziecko i reklama telewizyjna. Warszawa 1999, wyd.
Akad. „ĩak”.
5.
Izdebska J., Niektóre przejawy ujemnego oddziaáywania telewizji na
dzieci. Problemy opiekuĔczo-wychowawcze 5/1994.
6.
Sosa J., Wáącz mi kreskówkĊ, mamo. Nowa Szkoáa 2/2000.
16
Rola i miejsce kobiety w Ğwiecie
Ewa Drewniak
Wiesáawa Wrona
Konspekt do zajĊü
w klasie integracyjnej
Data: 24 marca 2004 r.
Klasa: II a – integracyjna
Prowadząca: mgr Ewa Drewniak
Nauczyciel wspomagający: mgr Wiesáawa Wrona
OĞrodek tematyczny: ROLA I MIEJSCE KOBIETY W ĝWIECIE
Temat dnia: Sylwetki sáawnych Polek.
Tematyka zajĊü:
Kobieta wczoraj i dziĞ, w Polsce i na Ğwiecie na podstawie: literatury,
malarstwa, muzyki, informacji
podanych przez nauczyciela oraz
wáasnych obserwacji.
Pisanie ĪyczeĔ – zwroty grzecznoĞciowe w korespondencji.
Wielka litera w pisowni zwrotów stosowanych w korespondencji.
Cel gáówny zajĊü:
x Pisanie ĪyczeĔ – zwroty grzecznoĞciowe w korespondencji.
x Wielka litera w pisowni zwrotów stosowanych w korespondencji.
Cele operacyjne:
W ZAKRESIE EDUKACJI POLONISTYCZNEJ:
x
x
x
Swobodnie wypowiada siĊ na okreĞlony temat, zamyka myĞli
w obrĊbie zdania.
Sáucha uwaĪnie tekstu czytanego przez nauczyciela.
Umie czytaü cicho ze zrozumieniem.
17
Ewa Drewniak, Wiesáawa Wrona – Rola i miejsce kobiety w Ğwiecie
x
x
x
x
x
x
x
x
x
Poznaje fragmenty utworów literackich, muzycznych, prac
malarskich znanych artystów.
Potrafi zinterpretowaü treĞü wiersza.
Stara siĊ „odczytaü” atmosferĊ dzieáa muzycznego, malarskiego,
muzycznego.
Poznaje sylwetki sáawnych Polek.
Bogaci swoje sáownictwo o nowe wyrazy i związki frazeologiczne.
Stosuje wielką literĊ w zwrotach grzecznoĞciowych w korespondencji.
Potrafi uáoĪyü Īyczenia z okazji imienin, urodzin.
Ukáada zdania z rozsypanki wyrazowej, uzupeániü tekst z lukami.
Rozpoznaje rzeczowniki poĞród innych czĊĞci mowy.
Zna nazwy wiosennych kwiatów objĊtych ochroną.
Przestrzega reguá ortograficznych.
Zna zasady pisowni wielką literą nazw paĔstw, narodowoĞci.
Zna róĪne sposoby komunikowania siĊ ludzi.
Umie pisaü czytelnie i estetycznie.
x
Wspóápracuje w zespole klasowym.
x
x
x
x
x
W ZAKRESIE EDUKACJI MATEMATYCZNEJ:
x
x
Praktycznie korzysta z reguá związanych z kolejnoĞcią wykonywania dziaáaĔ (w zakresie 100).
Liczy poprawnie w pamiĊci (dodaje, odejmuje, mnoĪy, dzieli
w zakresie 100).
W ZAKRESIE EDUKACJI PRZYRODNICZO – SPOàECZNEJ:
x
x
x
x
x
x
x
x
x
Rozpoznaje i nazywa pierwsze kwiaty wiosenne.
Poznaje walory estetyczne kwiatów.
Dostrzega charakterystyczne cechy wyglądu ludzi róĪnych ras.
Poznaje stroje kobiece pochodzące z róĪnych czĊĞci Ğwiata.
Potrafi pokazaü na mapie Ğwiata niektóre rejony, kraje zamieszkane
przez róĪne rasy, narodowoĞci.
Jest tolerancyjny wobec odrĊbnoĞci narodowej.
Jest dumny z powodu bycia Polakiem.
Umie okazaü szacunek, pamiĊü w stosunku do innych osób.
Jest wraĪliwy na dziedzictwo kulturowe innych narodów.
18
W ZAKRESIE EDUKACJI PLASTYCZNO- TECHNICZNEJ:
x
x
x
x
x
Zna zasady rysowania portretu.
Potrafi dostrzec charakterystyczne cechy wyglądu i umie je
przedstawiü Ğrodkami malarskimi .Stara siĊ zachowaü proporcje
przedstawionej czĊĞci ciaáa.
Doskonali sprawnoĞü manualną.
Czysto i estetycznie wykonuje pracĊ.
Utrzymuje porządek na stanowisku pracy.
W ZAKRESIE EDUKACJI MUZYCZNO- RUCHOWEJ:
x
x
x
x
x
x
Poznaje wybrane utwory muzyczne dedykowane kobietom przez
najwiĊkszych kompozytorów Ğwiata.
Potrafi w skupieniu wysáuchaü utworu muzycznego.
ĝpiewa piosenkĊ poprawnie pod wzglĊdem intonacyjnym i rytmicznym.
Potrafi ruchem, gestem, mimiką przedstawiü treĞü sáowną.
Rozwija cechy sprawnoĞciowo – motoryczne.
Respektuje zasady gier i zabaw zespoáowych.
Cele do realizacji na zajĊciach
dla uczniów objĊtych integracją:
x
x
x
x
x
x
x
Wypowiada siĊ krótkimi zdaniami
Wzbogaca czynny sáownik poprzez nowe wyrazy i związki
frazeologiczne.
Porządkuje sylaby i wyrazy w rozsypankach wyrazowo – zdaniowych.
Poznaje zasadĊ pisowni wielką literą zwrotów grzecznoĞciowych
w korespondencji,
nazwach paĔstw i narodowoĞci.
Poprawnie czyta tekst.
Pisze czytelnie i estetycznie.
x
Oblicza wyraĪenia arytmetyczne zgodnie z kolejnoĞcią wykonywania dziaáaĔ z pomocą nauczyciela i liczydáa.
19
W ZAKRESIE EDUKACJI PRZYRODNICZEJ:
x
x
x
x
Rozpoznaje i nazywa roĞliny kwitnące w okresie wczesnej wiosny.
Wskazuje roĞliny objĊte ochroną.
Poznaje stroje kobiece charakterystyczne dla okreĞlonego kraju,
czĊĞci Ğwiata.
Poznaje usytuowanie niektórych krajów na mapie Ğwiata.
W ZAKRESIE EDUKACJI MUZYCZNO- RUCHOWEJ:
x
x
Potrafi ruchem naĞladowaü okreĞlone nazwy czynnoĞci.
Próbuje Ğpiewaü piosenki wspólnie z zespoáem klasowym.
W ZAKRESIE EDUKACJI PLASTYCZNO- TECHNICZNEJ:
x
x
x
Doskonali sprawnoĞü manualną.
Wykonuje pracĊ przy pomocy nauczyciela.
Utrzymuje porządek na stanowisku pracy.
Metody pracy:
a) podające (pogadanka, opowiadanie, objaĞnienie),
b) problemowe (aktywizujące: dyskusja dydaktyczna związana z pogadanką),
c) eksponujące (pokaz poáączony z przeĪyciem),
d) praktyczne (pokaz),
e) stymulowania aktywnoĞci twórczej.
Formy pracy:
a) zbiorowa jednolita,
b) indywidualna jednolita,
c) indywidualna zróĪnicowana,
d) grupowa zróĪnicowana.
a) wiersze
I.
A. Mickiewicz „Do M...”, „NiepewnoĞü”
II.
J. Sáowacki „Do Pastereczki”
III.
L. Tylutki „Ach, kobiety”
b) malarstwo (albumy z reprodukcjami):
I.
Tycjan „Portret Izabeli Portugalskiej”
II.
V. van Gogh „Dziewczyna z cafe – chantant”
III.
J. Matejko „Portret Stanisáawy SerafiĔskiej”
20
c)
d)
e)
f)
g)
h)
i)
j)
k)
IV.
S. I. Witkiewicz „Portret kobiecy”
muzyka (kasety z nagraniami)
I.
E. John „ĩegnaj RóĪo Anglii”
II.
L. van Beethoven „Dla Elizy”
portrety:
I.
M. Konopnickiej – pisarki
II.
H. Modrzejewskiej- aktorki
III.
Królowej Jadwigi
IV.
M. Curie- Skáodowskiej- naukowca
V. M. Dąbrowskiej- pisarki
modele kwiatów wiosennych, kartoniki z ich nazwami (na odwrocie
dziaáania matematyczne).
tekst z lukami,
rozsypanka wyrazowa,
tekst wiersza pociĊty na wersy,
kartoniki z nazwami narodowoĞci,
stroje kobiece z wybranych czĊĞci Ğwiata,
mapa fizyczna Ğwiata.
Przebieg zajĊü:
I.
II.
CzynnoĞci organizacyjno- porządkowe:
Przywitanie goĞci.
Nawiązanie do tematu zajĊü:
Rachunek pamiĊciowy – obliczanie wyraĪeĔ arytmetycznych zgodnie
z kolejnoĞcią wykonywania dziaáaĔ (zakres 100).
Dziaáania zostaáy napisane na paskach kartonu i umieszczone pod
sylwetkami przedstawiającymi wiosenne kwiaty:
1.
64 6 6
48 : 8 24 6
58 4 7
45 10 5
3 2 : (9 0 8 6 )
82 56 7
3 10 5 2
Po wykonanym rachunku pamiĊciowym uczeĔ odwraca kartonik
i ukazuje siĊ nazwa kwiatu.
21
PodkreĞlenie w nazwach kwiatów kolejno podanych liter:
a) pierwszej
KROKUS
b) drugiej
ĩONKIL
c) piątej
PRZEBIĝNIEG
d) szóstej
PIERWIOSNEK
e) piątej
FIOàEK
f) siódmej
STOKROTKA
g) czwartej
SASANKA
Utrwalenie rzeczownika jako czĊĞci mowy oznaczającej nazwy roĞlin
(podanie nazw innych roĞlin – kwiatów kwitnących wiosną).
Zwrócenie uwagi na pisowniĊ wyrazów (trudnoĞci ortograficzne).
Wyszukiwanie wĞród kwiatów roĞlin chronionych.
Po podkreĞleniu liter odczytanie hasáa – tematu przewodniego lekcji:
KOBIETA
III.
Zapoznanie z tematyką zajĊü:
1. Pogadanka nauczyciela.
Przedstawienie wybranych fragmentów wierszy, prac malarskich,
utworów muzycznych, znanych artystów dla których natchnieniem
podczas tworzenia byáa kobieta.
Zapoznanie z sylwetkami znanych Polek (krótka charakterystyka kaĪdej
postaci kobiecej), odwoáanie siĊ do kserokopii portretów.
2. Czytanie wiersza pt. „Ach, kobiety” - L. Tylutki - czytają uczniowie
objĊci integracją.
3. Przerwa Ğródlekcyjna:
Uczniowie kolejno podają nazwy czynnoĞci, które kobiety na co dzieĔ
wykonują w domu.
Dzieci ruchem rąk ilustrują te czynnoĞci.
IV.
UĞwiadomienie uczniom szczegóáowego celu zajĊü – ukierunkowanie do
pisania ĪyczeĔ, zwroty grzecznoĞciowe w korespondencji, wielka litera
w ich pisowni.
1. Krótka rozmowa na temat sposobów skáadania ĪyczeĔ.
2. Podziaá klasy na dwuosobowe zespoáy – objaĞnienie zadaĔ do wykonania:
I zespóá – dobieranie parami w Īyczeniach staáych związków frazeologicznych (rozsypanka)
wszystkiego najlepszego
22
najserdeczniejsze Īyczenia
wszelkiej pomyĞlnoĞci
sto lat
duĪo zdrowia
pogody ducha
II zespóá – uzupeánianie wielkich liter w zwrotach grzecznoĞciowych:
(N) ajukochaĔsza Mamusiu!
(D) roga KoleĪanko!
(K) ochana Babciu!
(D) roga Aniu!
(N) ajukochaĔsza Siostrzyczko!
III zespóá – uzupeánianie tekstu z lukami. Zwrócenie uwagi na wielką literĊ
w pisowni wyrazów: Ci, Twoich, CiĊ, Twój
Z okazji ................... Imienin skáadam najserdeczniejsze
Īyczenia.
ĩyczĊ ................ duĪo zdrowia i wszelkiej pomyĞlnoĞci.
...................... Kochający syn Grzegorz.
IV zespóá – zabawa z wierszem (ukáadanie wiersza pociĊtego na wersy)
V zespóá – samodzielne zredagowanie ĪyczeĔ do dowolnie wybranej, bliskiej
kobiety
3.
V.
1.
Przepisywanie z tablicy do zeszytów ĪyczeĔ zredagowanych przez
uczniów.
RozwiniĊcie gáównego tematu zajĊü „ Kobieta wczoraj i dziĞ, w Polsce
i na Ğwiecie”.
Od początku lekcji poĞród uczennic siedzących w áawkach, są
dziewczynki ubrane w stroje charakterystyczne dla danego kraju, lub
czĊĞci Ğwiata.
Stroje są zbliĪone wyglądem do strojów pochodzących z: Polski, Chin,
Wietnamu, Japonii, Peru, Indii.
Demonstrowanie strojów, krótkie omówienie ich najbardziej charakterystycznych cech.
Wybieranie tabliczki z nazwą narodowoĞci, jakiej strój reprezentuje dana
uczennica i wrĊczanie jej tej tabliczki (Polka, Chinka, Wietnamka,
Japonka, Indianka, Hinduska) zwrócenie uwagi na pisowniĊ nazw
narodowoĞci – wielka litera.
Odszukanie na mapie Ğwiata krajów, z których pochodzą kobiety,
zwrócenie uwagi na wielką literĊ w pisowni nazw krajów Ğwiata.
23
2.
3.
VI.
VII.
Próba znalezienia odpowiedzi na pytanie „Co áączy kobiety na caáym
Ğwiecie?”, „Czego pragną kobiety na caáym Ğwiecie?”.
ZaĞpiewanie piosenki M. JeĪowskiej „Kolorowe dzieci”.
Przedstawienie wybranej, realnej postaci kobiecej, bliskiej kaĪdemu
dziecku – portret wykonują kredkami woskowymi.
Nauczyciel przypomina zasady przedstawiania portretu, zwraca uwagĊ
na zachowanie proporcji pomiĊdzy poszczególnymi czĊĞciami twarzy
ludzkiej.
Podczas pracy uczniowie sáuchają róĪnego rodzaju utworów
muzycznych poĞwiĊconych kobietom (od muzyki klasycznej po wspóáczesną).
Gry i zabawy na wesoáo.
Zabawy naĞladujące zachowania kobiet, charakterystyczny sposób
poruszania siĊ, reagowania, wspólne zabawy z dzieümi itd.
Podsumowanie lekcji – utrwalenie krĊgu przyjaĨni
Wszyscy wstają z krzeseá (goĞcie i uczniowie), podają sobie rĊce
tworząc krąg, uczniowie recytują:
Chcemy, chcemy pokoju!
Chcemy i wywalczymy,
Īe wojen juĪ nie bĊdzie,
tylko radoĞü sáoneczna
na caáej Ziemi wszĊdzie!
PoĪegnanie goĞci.
24
„Bajka o ĞnieĪynce i przebiĞniegu"
Dorota Kaáawaj
nauczyciel w Szkole Podstawowej. nr 6
w Mielcu
Konspekt do zajĊü z nauczania zintegrowanego
w klasie III
Tematyka zajĊü:
Wielozdaniowe wypowiedzi uczniów na temat zwiastunów wiosny. Próba odpowiedzi na pytanie: Skąd ĞnieĪyczka – przebiĞnieg wziąá swoją nazwĊ? – na
podstawie tekstu „Bajka o ĞnieĪynce i przebiĞniegu".
Zadania dydaktyczno — wychowawcze:
zapoznanie uczniów z treĞcią czytanki pt. „Bajka o ĞnieĪynce i przebiĞniegu”
poznanie zmian zachodzących w przyrodzie wiosną
poznanie nazw wiosennych kwiatów chronionych i rozróĪnianie ich wyglądu
doskonalenie umiejĊtnoĞci dáuĪszych wypowiedzi na dany temat
ksztaátowanie umiejĊtnoĞci dokonywania trafnej oceny i wyciągania
wniosków w oparciu o tekst czytanki
doskonalenie umiejĊtnoĞci uzupeániania tekstu z lukami
uwraĪliwienie na potrzebĊ niesienia pomocy innym
doskonalenie umiejĊtnoĞci kolejnoĞci wykonywania dziaáaĔ
wdraĪanie do wiązania myĞli w logiczną caáoĞü
25
Dorota Kaáawaj – Bajka o ĞnieĪynce i przebiĞniegu
W ZAKRESIE EDUKACJI ĝRODOWISKOWEJ:
rozróĪnianie wiosennych kwiatów chronionych na podstawie ilustracji
dobieranie i okreĞlanie naturalnego Ğrodowiska ich wystĊpowania
budzenie wraĪliwoĞci na otaczającą nas przyrodĊ
dostrzeganie piĊkna w otaczającym nas Ğwiecie
uĞwiadomienie potrzeby ochrony kwiatów wiosennych
W ZAKRESIE EDUKACJI MUZYCZNEJ
áączenie ruchu z muzyką
wyrabianie nawyku relaksacji przy muzyce
W ZAKRESIE EDUKACJI PLASTYCZNE - TECHNICZNEJ:
zapoznanie ze sposobem wykonania ksiąĪeczki
przedstawienie za pomocą Ğrodków plastycznych zwiastunów wiosny
Metody:

podające – rozmowa kierowana,
praktyczne – pokaz,
problemowe – aktywizujące – inscenizacja, rebus fonetyczny,
rozwiązywanie zagadek.
Formy pracy:
zbiorowa,
indywidualna zróĪnicowana.
rebus fonetyczny,
teksty zagadek,
ilustracje kwiatów i ptaków wiosennych teatrzyk tekst czytanki tekst
z lukami ucznia kasety z muzyką okáadki i strony (karty) ksiąĪeczek.
Przebieg zajĊü:
I.
Nawiązanie do tematu zajĊü.
1. Rozwiązanie rebusu fonetycznego.
26
72 : 9 - 4
42 : 7 - 3
54 : 9 - 4
48 : 6 - 5
28 : 7 + 1
40 : 8 - 3
2. Rozmowa na temat zmian zachodzących w przyrodzie wiosną.
W jakim dniu rozpoczyna siĊ kalendarzowa wiosna?
Po czym poznamy, Īe juĪ nadchodzi?
Co robią zwierzĊta?
Co siĊ dzieje z roĞlinami?
Jaka jest pogoda?
3. Odgadywanie zagadek o zwiastunach wiosny. PrzypiĊcie odgadniĊtych
roĞlin i ptaków w odpowiednich miejscach na ilustracji.
Jeszcze prawie nic nie kwitnie, ani w polu ni w ogrodzie,
a on juĪ przebiá Ğnieg i zakwitá biaáym dzwoneczkiem.
...................................................
(PrzebiĞnieg)
Wietrzyk wiosnĊ niesie. Cieple są juĪ ranki, a za wioską w lesie
zakwitáy
...................................................
(Sasanki)
Powiem po prostu nie zawile skromny,
lecz piĊkny jest
...................................................
(Zawilec)
Zwykáe záote, biaáe albo fioletowe wychodzą spod ziemi
marcowe.
...................................................
(Krokusy)
Tam w lesie cienistym zakwita niebiesko.
Na áące na pewno czuáaby siĊ kiepsko.
A gdy zakwita w marcu, to wtedy juĪ wiecie,
Īe nieodwoáalnie jest wiosna na Ğwiecie.
...................................................
(Przylaszczka)
27
Dorota Kaáawaj – Bajka o ĞnieĪynce i przebiĞniegu
Zobaczysz je na wiosnĊ, gdy na wierzbach rosną. Srebrne futra mają.
Jak siĊ nazywają?
(Bazie)
Powróciá do nas z dalekiej strony, ma dáugie nogi i dziób czerwony.
Dzieci siĊ Ğmiaáy gdy go witaáy, Īabki páakaáy przez dzionek caáy.
...................................................
(Bocian)
Gniazdko z báota lepi, pod dachu okapem. Przylatuje z wiosną, aby
uciec z latem.
...................................................
(Jaskóáka)
Przyleciaá szary ptaszek, nad polem zaĞpiewaá jak dzwonek. Znają
go dobrze dzieci, to jest ............................................
(Skowronek)
Prezentacja z kasety gáosu skowronka.
II.
Zapoznanie z tematyką zajĊü
1. Jak myĞlicie, który kwiat pierwszy pojawia siĊ wiosną, gdy na polach jest
jeszcze Ğnieg?
Czy znacie jego drugą nazwĊ?
Pokaz ilustracji ĞnieĪyczki – przebiĞniegu.
2. Zapoznanie z treĞcią tekstu „Bajka o ĞnieĪynce i przebiĞniegu" – gáoĞne
czytanie przez nauczyciela wraz z ilustrowaniem w teatrzyku.
Kto jest gáównym bohaterem bajki?
Jak wyglądaáa ĞnieĪynka?
O czym marzyáa?
Od jakich roĞlin chciaáa poĪyczyü kolor?
Który z wymienionych kwiatów byá dla niej Īyczliwy i pomógá
jej?
Jakie byáy roĞliny, które jej nie pomogáy?
Jaką nagrodĊ otrzymaá biaáy kwiatek w zamian za dobre serce?
Poszukanie i odczytanie fragmentu tekstu. Próba odpowiedzi na pytanie
zawarte w temacie.
28
III.
Przerwa Ğródlekcyjna.
ZaĞpiewanie piosenki poáączone z ruchem.
IV.
V.
Dobieranie wáaĞciwych cech (przymiotników) do bohaterów czytanki.
Uzupeánianie tekstu z lukami. Praca zróĪnicowana.
Bezbarwna ............................. bardzo chciaáa byü ................................
Prosiáa o pomoc kwiat ...................., ................i ...................... . Jednak roĞliny
te byáy egoistyczne, ...................... i ............................ ĝnieĪynce pomógá
biaáy kwiat bez nazwy.
Za dobre serce i ĪyczliwoĞü otrzymaá imiĊ: ĞnieĪyczka – ................................... .
kolorowa
róĪa
ĞnieĪynka
mlecz
VI.
VII.
trawa
przebiĞnieg
samolubne
nieĪyczliwe
Wklejanie na stronach ksiąĪeczki zwiastunów wiosny i podpisywanie
ich. (w miarĊ wolnego czasu)
Zabawa utrwalająca wiadomoĞci.
Nauczyciel czyta pytania, a uczniowie podnoszą odpowiedni kartonik.
1. Kalendarzowa wiosna rozpoczyna siĊ 21 marca.
2. Kwiaty zwiastujące wiosnĊ to róĪe.
3. Bazie rosną na wierzbie.
4. Z ciepáych krajów wracają wróble i sikorki.
5. Pierwszy kwiat, który zakwita wiosną to ĞnieĪyczka przebiĞnieg.
6. Wiosną dzieĔ jest coraz krótszy.
7. PrzebiĞniegi , krokusy, sasanki są pod ochroną.
8. Skowronki wiją gniazda na polach.
VIII.
Zadanie pracy domowej.
UáóĪ rymowankĊ o wioĞnie
29
30
Krajobraz polskich gór
Dorota Kaáawaj
nauczyciel nauczania zintegrowanego
Szkoáa Podstawowa nr 6
w Mielcu
Konspekt lekcji
z nauczania zintegrowanego
OĞrodek tematyczny:
Polska moja Ojczyzna
TEMAT: Krajobraz polskich gór – wykorzystanie prezentacji multimedialnej.
Zadania dydaktyczno-wychowawcze
doskonalenie umiejĊtnoĞci wypowiadania siĊ na dany temat na podstawie
slajdów, ilustracji i wáasnych doĞwiadczeĔ
bogacenie sáownictwa
ksztaátowanie umiejĊtnoĞci cichego czytania ze zrozumieniem
zachĊcanie do samodzielnej pracy
doskonalenie umiejĊtnoĞci tworzenia rodziny wyrazów
doskonalenie umiejĊtnoĞci wykonywania dziaáaĔ pisemnych
usprawnianie techniki rachunkowej
wdraĪanie do samodzielnoĞci i logicznego myĞlenia
31
Dorota Kaáawaj – Krajobraz polskich gór
W ZAKRESIE EDUKACJI ĝRODOWISKOWEJ:
doskonalenie umiejĊtnoĞci wáaĞciwego rozpoznawania kierunków na
mapie
wyszukiwanie na mapie pasm górskich ich wáaĞciwe nazywanie
propagowanie i zachowanie cennych elementów regionu np. folklor
góralski
poznanie roĞlin i zwierząt chronionych wystĊpujących w górach
rozumienie koniecznoĞci ochrony przyrody
wdraĪanie do odpowiedniego zachowania siĊ w górach
Metody:

podające – pogadanka,
praktyczne – pokaz,
praktyczne – üwiczenia,
programowane – z uĪyciem komputera – pokaz multimedialny.
Formy:
praca grupowa, zbiorowa, indywidualna.
ilustracje gór, mapa fizyczna Polski, prezentacja multimedialna, karty pracy,
ciupaga, chusta góralska, wyroby z weány owczej.
Przebieg lekcji:
1. OdgadniĊcie hasáa przez skreĞlenie spóágáosek miĊkkich.
ĝ û P û ħ O ĝ ē D ħ ĝ H ĝ ħ ē A ĝ û ħ L ĝ û ē ħ E (Podhale)
Wskazanie Podhala na mapie fizycznej.
2. Skojarzenia ze sáowem Podhale.
Uczniowie pracują w grupach. Sporządzają spis wyrazów, które kojarzą
siĊ ze sáowem Podhale.
3. Zespoáy przedstawiają swoje propozycje.
4. Przypomnienie kierunków na mapie oraz barw.
5. Poznajemy polskie góry.
Jak siĊ nazywają polskie góry? Wskazywanie ich na mapie. Odczytywanie
z mapy pasm górskich.
6. Pokaz slajdów
Prezentacja multimedialna przedstawiających Sudety, Beskidy,
Bieszczady, Tatry, Pieniny, Rysy, Trzy Korony, Giewont, Morskie Oko,
32
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
DolinĊ KoĞcieliską, Kasprowy Wierch. widok z Gubaáówki, Krupówki
w Zakopanem.
Praca z kartą pracy.
Zaznaczanie na mapie konturowej kierunków, kolorowanie wáaĞciwymi
kolorami gór. Dobieranie przymiotników okreĞlających góry. Ukáadanie
puzzli matematycznych.
Poznawanie
Īycia
górali.
Związek
miĊdzy
warunkami
geograficznymi, a typowymi zajĊciami górali.
Czym siĊ zajmują górale? Jak siĊ ubierają? (redyk, szaáasy, wyrób serów –
oscypki, strzyĪenie owiec, uprawa zbóĪ, turystyka: strój góralski: ciupaga,
kierpce. Taniec „Zbójnicki”, gwara góralska. Wygląd chaty góralskiej –
styl zakopiaĔski.
Pokaz slajdów prezentacji multimedialnej.
Tworzenie rodziny wyrazu – góra. àączenie góralskich nazw z informacjami.
Skarby tatrzaĔskiej przyrody.
RoĞliny i zwierzĊta chronione w górach. Pokaz slajdów prezentacji
multimedialnej.
Podpisywanie i odgadywanie nazw zwierząt chronionych.
Przypomnienie jak naleĪy zachowaü siĊ w górach.
Dlaczego góry są niebezpieczne?
Kto pomaga turystom w razie niebezpieczeĔstwa?
Co oznacza skrót GOPR?
Podsumowanie lekcji.
33
KARTA PRACY
1.
SkreĞl spóágáoski miĊkkie i odgadnij hasáo.
ĝûPûēÓĝēDħĝHĝēûAĝûēħLĝûēħE
....................................................................................................
2.
Napisz we wskazanych miejscach wáaĞciwe kierunki Ğwiata.
3.
Zaznacz na mapie Polski wáaĞciwymi kolorami góry. Uzupeánij
zdanie.
Góry znajdują siĊ na ………………………… Polski.
34
4.
Wpisz wyrazy w wykropkowane miejsca.
groĨne, wysokie, strzeliste, niskie, niebosiĊĪne, przyjazne, niebezpieczne,
áagodne, strome
5.
Wykonaj dziaáania. UáóĪ puzzle.
457
*5
1370
- 808
468
+ 359
1600
- 299
516
+ 397
324
*7
35
6.
Utwórz rodzinĊ wyrazów wpisując brakujące czĊĞci wyrazu.
7.
Poáącz góralskie nazwy z odpowiednimi okreĞleniami.
8.
baca
góralska gospodyni
gazda
starszy, doĞwiadczony pasterz
gaĨdzina
máodszy pasterz owiec
juhas
gospodarz
Podpisz obrazki i rozwiąĪ zagadki.
Jest to Īaráok i Ğpioch wspaniaáy.
Je trzy miesiące, Ğpi trzy kwartaáy.
Górale mówią, Īe to artysta.
Nikt tak ze strachu jak on nie Ğwista.
........................................
Gdzie góry Karpaty, Īyje zwierz kudáaty.
Poluje na owce, napada na trzodĊ.
Ale lubi teĪ maliny i sáodziutki miodek. ........................................
Ma on piĊkne futro w cĊtki, a na uszach
Dwa pĊdzelki. Jest wesoáy, szybki, czujny.
Czy to kotek? Nie! Rozbójnik.
........................................
36
Jakie zwierzĊ z bajek ma takie
Zwyczaje, Īe chce poáknąü wnuczkĊ
WiĊc babciĊ udaje.
9.
........................................
Napisz co oznaczają te nazwy.
Tatry .............................................................
Morskie Oko ................................................
Rysy .............................................................
Zakopane ......................................................
Dunajec ........................................................
Oscypek ........................................................
Literatura:
1.
H. KitliĔska-PiĊta „ĝrodowisko spoáeczno-przyrodnicze. Z Ekoludkiem
poznajĊ przyrodĊ ojczystą”
2.
S. Sáyszowa „Dziecko rozpoczyna naukĊ”
3.
J. Stec „Zagadki dla najmáodszych”
37
RYSUNEK GÓRALA – PUZZLE.
38
ZwierzĊta leĞne
ElĪbieta KwiecieĔ
nauczycielka nauczania zintegrowanego
w Mielcu
Konspekt zajĊü zintegrowanych w klasie II
(przygotowanych pod kątem hospitacji diagnozującej)
Data: 20.11.2003
Czas trwania: 45 min.
Prowadząca: mgr ElĪbieta KwiecieĔ
Temat bloku: ZwierzĊta wokóá nas.
Temat dnia: ZwierzĊta leĞne.
Zadania dydaktyczno – wychowawcze:
edukacja Ğrodowiskowa
ksztaátowanie umiejĊtnoĞci rozpoznawania zwierząt leĞnych na podstawie
cech charakterystycznych
wdraĪanie do ochrony Ğrodowiska
edukacja polonistyczna
ksztaátowanie umiejĊtnoĞci poprawnego wypowiadania siĊ (pod
wzglĊdem logicznym i gramatycznym)
bogacenie sáownictwa uczniów
pobudzanie do logicznego myĞlenia
Metody:
a. podająca (objaĞnienie),
b. problemowe (aktywizujące i klasyczna),
c. eksponująca
39
ElĪbieta KwiecieĔ – ZwierzĊta leĞne, konspekt zajĊü zintegrowanych w klasie II.
Formy: zbiorowa, indywidualna
1.
ilustracje przedstawiające zwierzĊta leĞne
2.
duĪa ilustracja „Przygotowania zwierząt do zimy”
3.
rozsypanka zdaniowa
4.
obrazek do uáoĪenia
5.
kartoniki z napisami „tak” i „nie”
Przebieg zajĊü
1. Powitanie.
2. Wypowiedzi nt. zmian zachodzących w przyrodzie póĨną jesienią.
3. UáoĪenie obrazka i odczytanie tematu (obrazek pociĊty na 5 czĊĞci
przedstawia zwierzĊta przy paĞniku, sylaby na dole obrazka uáoĪą hasáo
„ZwierzĊta leĞne”).
4. Wypowiedzi dotyczące tekstu „Co sáychaü w lesie?” (tekst opracowany
poprzedniego dnia).
5. Rozwiązywanie zagadek o zwierzĊtach leĞnych, wskazywanie zwierząt na
ilustracji.
6. Utrwalenie róĪnic pomiĊdzy ptakami i ssakami.
7. Ukáadanie pytaĔ na podstawie ilustracji (uczniowie uwaĪnie obserwują
przypiĊtą na tablicy ilustracjĊ „Przygotowania zwierząt do zimy” a nastĊpnie
sami ukáadają do niej pytania i zadają swoim kolegom).
8. Rozmowa z uczniami o przygotowaniach zwierząt do zimy (które zwierzĊta
gromadzą zapasy, które zasypiają, którym najtrudniej bĊdzie przetrwaü zimĊ,
jak moĪemy im pomagaü).
9. Ukáadanie kilkuzdaniowych wypowiedzi o wybranych zwierzĊtach leĞnych
(uczniowie przedstawiają siĊ jako zwierzĊta – mówią o swoim wyglądzie,
trybie Īycia).
10. Porządkowanie zdaĔ rozsypanki (rozsypanka na kolorowych paskach,
uáatwiających sprawdzenie poprawnoĞci wykonanej pracy).
Nadeszáa póĨna jesieĔ.
ZwierzĊta leĞne przygotowują siĊ do zimy.
Jedne gromadzą zapasy a inne zapadają w sen.
Najbiedniejsze bĊdą zimą zające, sarny i dziki.
To wáaĞnie im ludzie muszą pomagaü.
11. KoĔczenie zdaĔ rozpoczĊtych przez nauczyciela.
12. Zabawa utrwalająca wiadomoĞci (nauczyciel podaje w formie zdaĔ
oznajmujących prawdziwe i faászywe informacje o zwierzĊtach leĞnych,
uczniowie reagują podniesieniem kartoników z napisem „tak” lub „nie”).
40
EWALUACJA
(dotycząca zajĊü przeprowadzonych w klasie II w dniu 20.11.2003 r. przez
nauczycielkĊ nauczania zintegrowanego ElĪbietĊ KwiecieĔ)
OceĔ w skali od 1 do 6:
1. Przygotowanie uczącej do przeprowadzonych zajĊü
1
2.
5
6
2
3
4
5
6
2
3
4
5
6
BudowĊ arkusza hospitacji diagnozującej
1
5.
4
PrzydatnoĞü wybranych wskaĨników do moĪliwoĞci oceny umiejĊtnoĞci
wypowiadania siĊ uczniów .
1
4.
3
Dobór metod i form pracy do standardu okreĞlonego w arkuszu hospitacji
diagnozującej
1
3.
2
2
3
4
5
6
PrzydatnoĞü hospitowanych zajĊü dla Pani pracy zawodowej
1
2
3
4
5
6
Literatura:
1. M. Durda - „Hospitacja diagnozująca”, „Nowe w szkole” 3/2002
2. J. Hanisz - „Program wczesnoszkolnej zintegrowanej edukacji XXI wieku
klasy I-III”, nr DKW – 4014-267/99
41
42
Hospitacja diagnozująca
ElĪbieta KwiecieĔ
w Mielcu
Jednym z elementów mierzenia jakoĞci pracy szkoáy jest hospitacja diagnozująca. Jej gáównym celem jest badanie umiejĊtnoĞci uczniów. Hospitującego nie
interesuje zachowanie nauczyciela ani jego czynnoĞci, lecz zachowania i dziaáania
uczniów w czasie lekcji.
Podczas hospitacji diagnozującej nie zwraca siĊ uwagi na metody i formy pracy,
lecz na osiągniĊty przez uczniów poziom sprawnoĞci i umiejĊtnoĞci.
Ten typ hospitacji wymaga specjalnego przygotowania. Uczniowie mają siĊ popisaü tym, co juĪ potrafią, a hospitujący mają stwierdziü czy ich rozwój przebiega
wáaĞciwie. W tym celu naleĪy okreĞliü charakterystyczne zachowania uczniów,
które bĊdą Ğwiadczyáy o poziomie ich wiedzy czy umiejĊtnoĞci (dokáadne okreĞlenie wskaĨników).
Hospitacja diagnozująca przenosi obserwacjĊ z dziaáaĔ nauczyciela na dziaáania
uczniów. Obserwowane umiejĊtnoĞci maja charakter uniwersalny, miĊdzyprzedmiotowy. Hospitujący nie musi byü specjalistą.
Funkcje diagnozujące nie wykluczają funkcji doradczo – doskonalących hospitacji.
Hospitacja diagnozująca odchodzi od kontroli w kierunku wspomagania
i monitorowania.
Hospitacja diagnozująca to popis uczniowskich umiejĊtnoĞci. Mogą w niej
uczestniczyü oprócz dyrektora , inne osoby zaproszone na lekcjĊ (nauczyciele,
rodzice). Powinna ona odpowiedzieü na pytania: co uczeĔ potrafi, jak sobie radzi
z róĪnymi problemami, w jakim stopniu bierze udziaá w procesie lekcyjnym, itp.
Chodzi o to aby w centrum zainteresowania byá uczeĔ w róĪnych sytuacjach edukacyjnych. Hospitujących nie interesują metody pracy nauczyciela, ale to, czego
nauczyá uczniów i jakie mają oni osiągniĊcia.
43
ElĪbieta KwiecieĔ – Hospitacja diagnozująca (do zajĊü o tematyce ZwierzĊta leĞne)
W rozmowie pohospitacyjnej powinni uczestniczyü wszyscy, którzy brali udziaá
w pokazie. Dotyczy ona poziomu sprawnoĞci uczniów. Jej efektem powinna byü
rzetelna ocena i samoocena: co uczniowie potrafią? Co jeszcze powinni üwiczyü?
ARKUSZ HOSPITACJI DIAGNOZUJĄCEJ
Data hospitacji: 20.11.2003
Prowadzący zajĊcia: ElĪbieta KwiecieĔ
Cel hospitacji: Monitorowanie i ustalenie poziomu edukacyjnego uczniów
w zakresie umiejĊtnoĞci ustnego wypowiadania siĊ.
Klasa: II a
Tematyka zajĊü: ZwierzĊta leĞne.
STANDARD: WYPOWIEDZI USTNE
WSKAħNIKI
l.p.
(umiejĊtnoĞci
kluczowe)
uczniowie
1
2
1.
aktywnie
uczestniczą
w zajĊciach.
2.
na pytania
odpowiadają
caáym zdaniem.
3.
potrafią
zbudowaü
krótką
wypowiedĨ na
podst. wáasnych
doĞwiadczeĔ
i tekstu
(rozmowa
nt. póĨnej jesieni
i opracowanego
wczeĞniej tekstu
„Co sáychaü
w lesie?”)
Obserwowane umiejĊtnoĞci
nie
wystąpiáy
sáabo
dobrze
bardzo
dobrze
UWAGI
3
4
5
6
7
44
1
2
4.
potrafią
poprawnie
formuáowaü
pytania na
podstawie
ilustracji.
5.
umieją
zbudowaü
logiczną
uporządkowaną
wypowiedĨ na
podany temat
( dzieci
przedstawiają
siĊ jako leĞne
zwierzĊta).
6.
dobierają sáowa
i wyraĪenia
adekwatne do
tematu i rodzaju
wypowiedzi.
7.
potrafią
porządkowaü
zdania
w rozsypance
zdaniowej
(przygotowanie
do ukáadania
spójnej
wypowiedzi
wielozdaniowej).
8.
potrafią
poprawnie
zakoĔczyü
zdania
rozpoczĊte przez
nauczyciela.
3
4
45
5
6
7
ElĪbieta KwiecieĔ – Hospitacja diagnozująca (do zajĊü o tematyce ZwierzĊta leĞne)
1
9.
2
3
4
5
6
7
umieją uwaĪnie
sáuchaü
wypowiedzi
nauczyciela
(rozwiązywanie
zagadek, zabawa
utrwalająca
„prawda – faász”).
UCZNIOWIE POTRAFIĄ
...................................................................................................
.......................................................................................................
.......................................................................................................
.......................................................................................................
.......................................................................................................
.......................................................................................................
...........................................................
NALEĩY DOSKONALIû
...................................................................................................
.......................................................................................................
.......................................................................................................
.......................................................................................................
.......................................................................................................
.......................................................................................................
...........................................................
.........................................
......................................
podpis nauczyciela
podpis dyrektora
46
Wyruszamy w fantastyczną podróĪ
Lucyna Cisowska
Hospitacja diagnozująca
Konspekt zajĊü w klasie II
Prowadząca: Lucyna Cisowska
Obszar edukacyjny: edukacja matematyczna
Czas trwania: 45 minut
Temat dnia: Fantastyczna podróĪ
Temat zajĊü: Wyruszamy w fantastyczną podróĪ – doskonalenie techniki liczenia
w zakresie 100.
Cele gáówne:
Sprawdzenie umiejĊtnoĞci pamiĊciowego dodawania, odejmowania,
mnoĪenia i dzielenia w zakresie 100
UmiejĊtnoĞü pracy w grupach
Cele operacyjne:
UczeĔ:
potrafi w pamiĊci dodaü i odjąü liczbĊ dwucyfrową i jednocyfrową
z przekroczeniem progu dziesiątkowego
potrafi obliczyü sumy i róĪnice liczb dwucyfrowych w zakresie 100
wybranym sposobem
umie mnoĪyü i dzieliü w zakresie tabliczki mnoĪenia
potrafi wykonaü obliczenia zgodnie z kolejnoĞcią wykonywania dziaáaĔ
zgodnie wspóápracuje w grupie
poznaje prawa dzieci caáego Ğwiata
interpretuje ruchowo treĞü piosenki ,,Fantastyczna podróĪ”
47
Lucyna Cisowska – arkusz hospitacji diagnozującej – edukacja matematyczna.
Metody:
a. podająca: pogadanka, objaĞnianie
b. aktywizująca: gry i zabawy dydaktyczne
c. praktyczna
d. problemowa
Formy:
Zbiorowa, indywidualna, grupowa - zróĪnicowana
Plansza na tablicĊ obrazująca wyspy na oceanie, koperty z zadaniami dla
kaĪdej grupy, pomoce dla kaĪdego ucznia (bilety, czapki, karteczki) z dziaáaniami matematycznymi, kaseta magnetofonowa z piosenką.
Przebieg zajĊü:
I.
II.
CzĊĞü wstĊpna
1. Powitanie
2. CzynnoĞci organizacyjno- porządkowe
CzĊĞü gáówna
1. Pogadanka, rozmowa na temat Dnia Dziecka i praw dzieci w oparciu
o KonwencjĊ o Prawach Dziecka.
2. Zapoznanie z tematem lekcji i uĞwiadomienie uczniom celu zajĊü.
Nauczyciel zaprasza dzieci do wspólnej podróĪy po Oceanie WyobraĨni.
3. Podziaá klasy na 4 zespoáy. Rozdanie uczniom biletów podróĪy –
uczniowie, aby zająü miejsce w odpowiedniej grupie wykonują
dodawanie liczby dwucyfrowej i jednocyfrowej z przekroczeniem
progu dziesiątkowego. Odszukują wyniki rozstawione na stolikach.
4. Praca w grupach. KaĪda grupa otrzymuje kopertĊ z zaszyfrowanym
hasáem. Hasáo to dla szybszego odgadniĊcia zostaáo podzielone na
wyrazy. Zadaniem kaĪdego ucznia jest odgadniĊcie jednego wyrazu.
UczeĔ wykonuje mnoĪenie i dzielenia w zakresie 100, a wyniki
porządkuje rosnąco i przyporządkowuje im odpowiednie litery.
NastĊpnie grupa odczytuje uáoĪone hasáo. Wybiera lidera grupy.
I grupa – Wszystkie dzieci Ğwiata powinny znaü swoje prawa.
II grupa – Wszystkie dzieci Ğwiata mają prawo do godnego
i spokojnego Īycia.
III grupa – Nikt nie ma prawa ubliĪaü dzieciom ani ich krzywdziü.
IV grupa – Wszystkie dzieci mają prawo uczyü siĊ i rozwijaü
zdolnoĞci.
48
5.
6.
III.
ûwiczenie sprawdzające umiejĊtnoĞü dodawania i odejmowania liczb
dwucyfrowych.
KaĪdy uczeĔ wykonuje dodawanie i uzyskany wynik pokazuje na
lizakach. Uczniowie w grupie uzyskują ten sam wynik, co uáatwia
nauczycielowi sprawdzenie poprawnoĞci wykonania zadania.
NastĊpnie wykonują odejmowanie i zakáadają na gáowy czapki z odpowiednim wynikiem.
Przerwa Ğródlekcyjna – Ğpiew piosenki „Fantastyczna podróĪ”, poáączony z improwizacją ruchową.
ûwiczenie sprawdzające umiejĊtnoĞü obliczania wartoĞci wyraĪeĔ
zgodnie z kolejnoĞcią wykonywania dziaáaĔ. Uczniowie otrzymują
karteczki w czterech kolorach z wyraĪeniami.. Wykonują obliczenia
i wpisują wyniki. Nauczyciel sprawdza poprawnoĞü wykonania zadania. KaĪdy kolor oznacza inny wynik.
Dzieci po obliczeniu podróĪują w wyobraĨni na:
WyspĊ PrzyjaĨni – kolor Īóáty
WyspĊ SzczĊĞcia – kolor zielony
WyspĊ MarzeĔ – kolor niebieski
WyspĊ ObfitoĞci – kolor pomaraĔczowy
Uczniowie opisują sáowami Īycie na poszczególnych wyspach.
CzĊĞü koĔcowa
1. Ocena pracy poszczególnych grup i poszczególnych uczniów przez
nauczyciela.
2.
Podsumowanie dnia i wyciągniĊcie wniosku, Īe kaĪde dziecko ma
prawo do Īycia w pokoju, wychowania w rodzinie, miáoĞci i nauki.
49
ARKUSZ HOSPITACJI DIAGNOZUJĄCEJ
Data: 02.06.2004 r.
Prowadzący zajĊcia: Lucyna Cisowska
Cel hospitacji: Monitorowanie i ustalenie poziomu edukacyjnego uczniów w zakresie umiejĊtnoĞci dodawania, odejmowania, mnoĪenia i dzielenia
liczb do 100.
Klasa: II f
Tematyka zajĊü: Fantastyczna podróĪ
STANDARD
1. UmiejĊtnoĞü dodawania, odejmowania, mnoĪenia i dzielenia liczb
w zakresie 100.
l.p.
WskaĨniki
Samodzielnie
(uczeĔ)
(iloĞü ucz.)
1.
dodaje i odejmuje
w pamiĊci liczbĊ
dwucyfrową
i jednocyfrową
z przekroczeniem
progu dziesiątkowego
2.
mnoĪy i dzieli
w zakresie tabliczki
mnoĪenia
3.
potrafi obliczyü sumy
liczb dwucyfrowych
w zakresie 100
4.
potrafi obliczyü
róĪnice liczb
dwucyfrowych
w zakresie 100
5.
potrafi wykonaü
obliczenia zgodnie
z kolejnoĞcią
wykonywania dziaáaĔ
50
Wykonaá
z pomocą
Nie
wykonaá
(iloĞü ucz.)
(iloĞü ucz.)
Uwagi
STANDARD PONADPRZEDMIOTOWY
1. UmiejĊtnoĞü pracy w grupie.
Obserwowane umiejĊtnoĞci
wystąpiáy
WskaĨniki
(uczniowie)
l.p.
sáabo
1.
aktywnie uczestniczą
w zajĊciach
2.
zgodnie pracują
w grupach
3.
potrafią wybraü
lidera grupy
dobrze
Uwagi
bardzo
dobrze
Literatura:
1. T. Olejniczak, J. Pielachowski – Nadzór pedagogiczny i organizacyjny nad
szkoáami i placówkami oĞwiatowymi – zadania, przepisy i procedury 2004
2. M. Durda – Hospitacja diagnozująca ,,Nowe w szkole” 3/2002
3. M. Gáowacka, B. Huszcza – Hospitacja diagnozująca, ,,Gazeta szkolna”
5/2004 dod. s. X
4. B. Niemierko – MiĊdzy oceną szkolną a dydaktyką – WSiP, W-wa 1991
EWALUACJA
(dotycząca zajĊü przeprowadzonych w klasie II w dniu 02.06.2004 r. przez
nauczycielkĊ naucz. zintegr. L. Cisowską).
OceĔ w skali od 1 do 6:
1. Przygotowanie uczącej do przeprowadzonych zajĊü
1
2.
3
4
5
6
Dobór metod i form pracy do standardu okreĞlonego w arkuszu hospitacji
diagnozującej
1
3.
2
2
3
4
5
6
PrzydatnoĞü wybranych wskaĨników do moĪliwoĞci oceny sprawdzanych
umiejĊtnoĞci uczniów .
1
2
3
4
5
51
6
4.
BudowĊ arkusza hospitacji diagnozującej
1
5.
2
3
4
5
6
PrzydatnoĞü hospitowanych zajĊü dla Pani pracy zawodowej
1
2
3
4
5
52
6
Las i jego mieszkaĔcy – powtórzenie
wiadomoĞci
ElĪbieta Kipa
Konspekt zajĊü zintegrowanych
w klasie III
Data: 18.12.2003r.
Prowadząca: mgr ElĪbieta Kipa
OĞrodek tematyczny: LAS NAS ZAUROCZYà
Temat dnia: Las i jego mieszkaĔcy – powtórzenie wiadomoĞci
Zadania dydaktyczno – wychowawcze
EDUKACJA POLONISTYCZNA:
ksztaátowanie umiejĊtnoĞci budowania logicznej i poprawnej gramatycznie wypowiedzi na okreĞlony temat,
ukáadanie zdaĔ wykrzyknikowych,
utrwalenie zasad pisowni „nie” z czasownikami,
ksztaátowanie umiejĊtnoĞci stosowania poznanych reguá ortograficznych
w praktyce.
EDUKACJA PRZYRODNICZO – SPOàECZNA:
doskonalenie umiejĊtnoĞci rozpoznawania roĞlin i zwierząt leĞnych,
przyporządkowanie roĞlin leĞnych do okreĞlonej warstwy lasu,
rozróĪnianie typów lasów,
rozpoznawanie grzybów jadalnych i trujących,
przypomnienie zasad zachowania w lesie i zbierania grzybów,
rozpoznawanie odgáosów lasu i ich znaczenie dla czáowieka,
uwraĪliwienie na piĊkno przyrody.
53
ElĪbieta Kipa – Las i jego mieszkaĔcy – powtórzenie wiadomoĞci.
EDUKACJA MATEMATYCZNA:
utrwalenie dodawania i odejmowania sposobem pisemnym,
porządkowanie wyników dziaáaĔ od najwiĊkszego do najmniejszego.
EDUKACJA PLASTYCZNO – TECHNICZNA:
doskonalenie umiejĊtnoĞci skáadania papieru techniką orgiami,
komponowanie drzew liĞciastych i iglastych zgodnie z instrukcją,
umiejĊtnoĞü dobierania barw zgodnie z okreĞloną porą roku.
EDUKACJA MUZYCZNA:
sáuchanie odgáosów lasu,
rozpoznawanie dĨwiĊków przyjaznych i haáasu.
Metody:
a. podające – pogadanka, wyjaĞnienie,
b. problemowe aktywizujące – gry dydaktyczne,
c. eksponujące – pokaz multimedialny, film,
d. praktyczne – pokaz, üwiczenia.
Formy pracy: zbiorowa, grupowa, indywidualna.
prezentacja multimedialna „Las i jego mieszkaĔcy”,
wiersz Wá. ĝcisáowskiego pt. „Wycieczka”,
koszyk wiklinowy,
sylweta drzewa,
liĞcie z rozpoczĊtymi zdaniami,
karty z dziaáaniami matematycznymi i rozsypanką sylabową,
krzyĪówka,
wyrazy z lukami – napisy,
instrumenty,
kóáka i gotowe elementy do zajĊü plastycznych,
kukieáka czarownicy,
odznaki „Przyjaciel lasu”.
54
PRZEBIEG ZAJĉû:
1.
2.
Powitanie
Podanie tematu zajĊü.
Rozwiązywanie dziaáaĔ pisemnych. Porządkowanie wyników od
najwiĊkszego do najmniejszego. Odczytanie hasáa (Las i jego mieszkaĔcy).
1342
+ 739
Las
3.
4.
1796
+ 295
i
1022
+ 389
934
+ 285
1379
+ 278
1082
- 265
247
+ 58
je
go
miesz
kaĔ
cy
Wycieczka po lesie – pokaz prezentacji multimedialnej – roĞliny leĞne.
ĩywy obraz lasu.
Uczniowie uzupeániają wyrazy z lukami (nazwy
z trudnoĞciami ortograficznymi) i tworzą warstwy lasu:
drzewa – stoją
krzewy – wykonują przysiad
runo leĞne – dzieci siedzą
roĞlin
leĞnych
5.
Grzybobranie.
Ustalenie, co trzeba zabraü na grzybobranie (koszyk, atlas grzybów, noĪyk)
i jakich zasad przestrzegaü (nie wyrywaü grzybni, zawsze zbieraü znane
grzyby). Pokaz prezentacji multimedialnej.
6.
Zbieranie grzybów.
Na tablicy sylweta koszyka, obok nazwy grzybów. Uczniowie przenoszą
nazwy grzybów jadalnych do koszyka, a trujących pozostawiają.
7.
Rozwiązanie krzyĪówki.
Praca indywidualna. Odczytanie hasáa „LeĞne zwierzĊta”.
8.
9.
Multimedialna prezentacja przedstawicieli zwierząt leĞnych.
Zagadki o zwierzĊtach leĞnych.
Rozwiązywanie zagadek z prezentacji multimedialnej.
10.
Znaczenie lasu.
Odczytanie i omówienie haseá ze slajdu „Co nam daje las?”.
11.
Wiersz pt. „Wycieczka”
Wysáuchanie wiersza czytanego przez nauczyciela i jego analiza – wyszukiwanie odpowiednich fragmentów:
- O czym naleĪy pamiĊtaü i jak postĊpowaü, aby zostaü przyjacielem
lasu?
55
- Czy bohaterów wiersza moĪna zaliczyü do przyjacióá lasu?
12.
Ukáadanie zdaĔ wykrzyknikowych: Czego nie wolno robiü w lesie ?
Uczniowie otrzymują liĞcie z kartonu z zaczĊtymi zdaniami. Po dopisaniu
zakoĔczenia, odczytują je i przyklejają na sylwecie drzewa na tablicy.
Zwracamy uwagĊ na pisowniĊ przeczenia „nie” z czasownikami.
13.
Zabawa w rozpoznawanie odgáosów lasu.
Dzieci siedzą w krĊgu, mają zamkniĊte oczy, sáuchają odgáosów lasu.
NastĊpnie bawią siĊ w strojenie instrumentów. Uczniowie wykorzystują
instrumenty perkusyjne i naturalne. Zastanawiają siĊ, jaki wpáyw na nasz
organizm mają dĨwiĊki przyjazne i haáas?
14.
Bajka o wróĪce lesie.
Nauczyciel trzymając kukieákĊ czarownicy, opowiada jak wróĪka
wyczarowaáa las.
Najpierw wypowiedziaáa zaklĊcie: Ele – mele – lewa – niech wyrosną
drzewa!
I wyrosáy sosny, jodáy, Ğwierki, modrzewie. Jaki las wyczarowaáa?
(iglasty)
Potem poszáa w inne miejsce i znów wypowiedziaáa zaklĊcie:
Ele – mele – lewa – niech wyrosną drzewa!
I wyrosáy dĊby, buki, brzozy. Jaki las wyczarowaáa? (liĞciasty)
Gdy znudziáy siĊ jej wyczarowane lasy, pomieszaáa drzewa i powstaá
las (mieszany)
15.
Prace plastyczne.
Las – technika origami na bazie koáa – praca grupowa,
I grupa – las iglasty zimą,
II grupa – las mieszany jesienią,
III grupa – las liĞciasty latem.
W czasie pracy dzieci sáychaü cichą muzykĊ – Ğpiew ptaków.
16.
Podsumowanie:
Znamy las i jego mieszkaĔców.
Wiemy, jak naleĪy zachowywaü siĊ w lesie.
Otrzymujecie odznakĊ „Przyjaciel lasu”.
Literatura:
1. „Wesoáa Szkoáa” podrĊcznik do klasy III, WSiP
56
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
„Wesoáa Szkoáa” karty pracy
Ryszard WiĊckowski „ûwiczenia sáownikowo – frazeologiczne i syntaktyczne w klasach początkowych”
„Drzewa – encyklopedia kieszonkowa”
Encyklopedia multimedialna PWN
Encyklopedia ptaków PWN
Biologia PWN
Encyklopedia przyrody OPTIMUS PASCAL
Encyklopedia zwierząt OPTIMUS PASCAL
KrzyĪówka
Znaczenie haseá (wpisz w kolejnych wierszach od góry):
1. Chytry, rudy zwierz.
2. „Basia” z rudą kitą.
3. Ma rogi jak áopaty.
4. Mieszkanie myszy.
5. Ma kolce na grzbiecie.
6. Maáa, szara, leĞna, polna lub domowa.
7. Ma wielkie oczy, poluje w nocy.
8. Wielki, brunatny miĞ.
9. LeĞny zwierz z wielkimi rogami.
57
10.
11.
12.
13.
14.
Mieszkanie niedĨwiedzia.
LeĞny krewniak Ğwini.
Lekarz drzew.
Ryje pod ziemią i robi kopce.
Rechoce nad stawem.
Przykáady zdaĔ wykrzyknikowych:
Nie pali ....................................
np. Nie pali ogniska w lesie!
Nie krzyczy .............................
Nie krzyczy w lesie!
Nie páoszy ................................
Nie páoszy zwierząt!
Nie pozostawia ........................
Nie pozostawia Ğmieci!
Nie niszczy ..............................
Nie niszczy roĞlinnoĞci!
Nie áamie .................................
Nie áamie gaáĊzi!
Nie rozgrzebuje ......................
Nie rozgrzebuje mrowisk!
Nie zrywa ................................
Nie zrywa leĞnych roĞlin!
Nie obdziera ...........................
Nie obdziera kory z drzew!
Nie depcze ...............................
Nie depcze maáych drzewek!
Wiersz „Wycieczka”
Byá las, proszĊ was –
i do tego lasu
dla zabicia czasu
przyszáo máodzieĔców dziewiĊciu.
Pierwszy – wyrzeĨbiá noĪem
swoje nazwisko w korze.
Drugi – gdy tylko przybyá
skopaá niewinne grzyby.
Trzeci – wesoáoĞü roznieciá
bo porozrzucaá Ğmieci.
Czwarty – wrzeszczaá jak goryl,
echo gra do tej pory.
Piąty – z wiatrówką w dáoni
zacząá wiewiórkĊ goniü.
Szósty tak siĊ rozgniewaá,
Īe táuká butelki o drzewa.
58
Siódmy w zabawy szczycie
podpaliá leĞne paprocie.
Wreszcie dwaj pozostali
gaáĊzie poáamali.
A las,
proszĊ was,
westchnąá sobie ĪaáoĞnie.
- Ja wyrosáem piĊknie!
Ale co z nich wyroĞnie?
(Wáadysáaw ĝcisáowski)
59
60
àąka i jej mieszkaĔcy
Tryb Īycia, zwyczaje i cechy charakterystyczne
wybranych zwierząt áąkowych
Danuta Witek
Szkoáa Podstawowa
w Rydzowie
Konspekt zajĊü zintegrowanych dla klasy II
Zadania dydaktyczno-wychowawcze
x doskonalenie umiejĊtnoĞci swobodnego, wielozdaniowego wypowiadania siĊ na temat wybranych zwierząt, ich zwyczajów, i trybu
Īycia,
x doskonalenie techniki gáoĞnego czytania ze zrozumieniem poprzez
odczytywanie informacji na dany temat,
x ksztaátowanie wraĪliwoĞci ortograficznej poprzez zwrócenie uwagi na
pisowniĊ trudnych wyrazów,
x pogáĊbianie umiejĊtnoĞci ukáadania wyrazów z sylab i zdaĔ z rozsypanki wyrazowej,
x rozwijanie samodzielnoĞci myĞlowej poprzez indywidualną pracĊ,
x doskonalenie techniki rachunkowej w zakresie czterech podstawowych dziaáaĔ matematycznych,
EDUKACJA ĝRODOWISKOWA:
x poznanie wybranych gatunków zwierząt Īyjących na áące,
x zwrócenie uwagi na ich tryb Īycia, zwyczaje i cechy charakterystyczne,
61
Dorota Witek – àąka i jej mieszkaĔcy
x
x
charakterystyka áąki jako siedliska Īycia róĪnych gatunków zwierząt,
doskonalenie umiejĊtnoĞci klasyfikacji zwierząt áąkowych na: ptaki,
ssaki i owady.
EDUKACJA EKOLOGICZNA:
x zwrócenie uwagi na zwierzĊta poĪyteczne Īyjące na áące (biedronki,
krety, ptaki, owady), koniecznoĞü ich ochrony,
x ksztaátowanie kultury ekologicznej poprzez uĞwiadomienie uczniom
szkodliwoĞci wypalania traw na áące,
x uwraĪliwienie na wáaĞciwe zachowanie siĊ na áące.
EDUKACJA PLASTYCZNO-TECHNICZNA:
x ksztaátowanie wyobraĨni twórczej uczniów poprzez ukáadanie
kompozycji przedstawiającej áąkĊ i jej mieszkaĔców,
x ksztaácenie wraĪliwoĞci estetycznej.
Metody:
podające, poszukujące, rozmowy kierowanej, stymulowania aktywnoĞci
twórczej, üwiczeniowe
Formy pracy:
zbiorowa, indywidualna, grupowa, grupowo-jednolita
makieta áąki, sylwety zwierząt i roĞlin áąkowych, ilustracje zwierząt
i roĞlin áąkowych, chmurki z informacjami o wybranych zwierzĊtach, rozsypanki sylabowe i wyrazowe, kartoniki z dziaáaniami matematycznymi,
zagadki, pytania do turnieju, listki koniczyny, szablony zwierząt z papieru
Ğciernego, wysuszone okazy trawi roĞlin áąkowych, Ğcinki tekstylne, kolorowanka, karty pracy indywidualnej.
Przebieg zajĊü
1. CzynnoĞci organizacyjno-porządkowe:
a) powitanie,
b) zajĊcia integrujące grupĊ-przedstawienie siĊ kaĪdego dziecka
poprzez podanie nazwy ulubionej roĞliny lub zwierzątka.
2. Nawiązanie do tematu zajĊü
a) odgadywanie nazw roĞlin áąkowych przedstawionych na ilustracjach oraz obliczanie wyników dziaáaĔ umieszczonych na kartonikach pod ilustracjami,
b) odsáoniĊcie sylab na drugiej stronie ilustracji i odczytanie hasáa
Hasáo: „MieszkaĔcy áąki”.
62
3.
ZwierzĊta Īyjące na áące.
a) Odgadywanie, jakie zwierzĊta moĪna spotkaü na áące na podstawie
informacji umieszczonych na chmurkach, dotyczących ich wyglądu
zewnĊtrznego, zwyczajów i trybu Īycia,
b) PrzypiĊcie obok wáaĞciwej informacji ilustracji zwierzątka,
,,Jestem doskonaáym
górnikiem”
,,Zjadam Īaby,
pasikoniki, myszy”
,,Jestem wspaniaáym
skoczkiem”
,,Aby wydaü dĨwiĊk
napeániam gardáo
powietrzem”
,,Zjadam
mszyce”
,,Jestem ozdobą áąki,
mam kolorowe
skrzydáa”
,,Zbieram nektar
i pyáek, zapylam kwiaty”
,,Swoje gniazdo budujĊ
na ziemi wĞród traw”
bocian
pasikonik
biedronka
czajka
motyl
kret
Īaba
pszczoáa
c)
Spontaniczne wypowiedzi uczniów na temat przedstawionych na
ilustracjach zwierząt na podstawie wáasnych doĞwiadczeĔ, bezpoĞredniej obserwacji oraz zdobytych wczeĞniej wiadomoĞci.
4. àąka jako siedlisko Īycia róĪnych gatunków zwierząt.
(Dzieci wybierają sylwety zwierząt áąkowych i umieszczają je w odpowiednim miejscu na przygotowanej przez nauczyciela makiecie áąki).
5. Klasyfikacja zwierząt spotykanych na áące na: ptaki, ssaki, owady
(Wyrazy do wpisania do tabelki: bocian, krowa, koĔ, motyl, czajka,
pszczoáa, pasikonik, kret, biedronka )
ssaki
ptaki
63
owady
Dorota Witek – àąka i jej mieszkaĔcy
6.
Turniej wiedzy o Īyciu i zwyczajach zwierząt áąkowych – praca grupowa.
a) Przebieg konkursu:
¾ I etap – rozwiązywanie zagadek,
¾ II etap – udzielanie odpowiedzi na pytania nauczyciela,
¾ III etap – ukáadanie z rozsypanek wyrazowych haseá
dotyczących wáaĞciwego zachowania siĊ na áące.
TEKST ROZSYPANKI:
Nie páosz zwierząt!
Nie zrywaj caáych narĊczy kwiatów!
Nie wypalaj áąk, bo zniszczysz roĞliny i zwierzĊta!
b) Przyznanie nagród w postaci listków koniczynki.
c) Podsumowanie wyników konkursu – wyáonienie zwyciĊskiej grupy.
7. Przedstawienie áąki i jej mieszkaĔców za pomocą Ğrodków plastycznych –
twórcza praca dzieci.
Grupa I – technika frottage – tworzenie kompozycji áąki z suchych traw,
kwiatów, wyciĊtych sylwetek zwierząt, Ğcinków tekstylnych.
Grupa II – technika sgrafitto – wydrapywanie sylwetek zwierząt
i konturów roĞlin na kartce pokrytej kredką woskową i czarnym tuszem.
8.
9.
Analiza i ocena wykonanych prac.
PoĪegnanie.
TURNIEJ WIEDZY O ZWIERZĉTACH àĄKOWYCH
Zagadki
Ma czerwone nogi, chociaĪ nie zmarzá wcale,
Chce zielony przysmak w mokrej trawie znaleĨü.
Nie liĞü – a na áące i zielony
Nie zegar – a cyka jak szalony.
Nie w stajni skacze wolny.
JuĪ wiem! – to ....
Latem krąĪĊ, co mam siá,
zbieram z kwiatów záoty pyá.
Wesoáo skacze, ale ucieka,
gdy dziób czerwony ujrzy z daleka.
Na pastwisku, w sadzie, drąĪy korytarze,
Kopce z ziemi sypie, poáyka szkodniki,
Dosyü poĪyteczny, choü nie zawsze grzeczny.
64
Skrzydeáka mam jak páatki, choü nie jestem kwiatem,
i nad kwiatami w sáoĔcu wesoáo fruwam latem.
PYTANIA DO TURNIEJU
1. Jakiego koloru mają dziób i nogi máode bociany?
2. Dlaczego bocian samiec wczeĞniej przylatuje z ciepáych krajów?
3. Gdzie zakáadają swoje gniazda czajki?
4. Ile jajek skáada czajka i jakiego są koloru?
5. Co zawdziĊczamy pszczoáom?
6. Jakie zwierzĊta wystĊpują najczĊĞciej na áące (ptaki, ssaki czy owady)?
7. Dlaczego biedronki są poĪyteczne?
8. Po czym poznasz, gdzie przebywa kret?
9. SpoĞród zwierząt áąkowych wymieĔ co najmniej dwa zwierzĊta
poĪyteczne.
10. Czym Īywią siĊ motyle?
Literatura:
1.
Joanna Stec – „Zagadki dla najmáodszych”.
2.
Maria Kownacka – „Razem ze sáonkiem” cz. 2 – Wiosna
3.
H. KitliĔska-PiĊta – „Z Ekoludkiem poznajĊ Ğwiat” – kl. 2 podrĊcznik
z üwiczeniami
65
66
Wiosna w sadzie i ogrodzie
Beata Feret
Konspekt do zajĊü zintegrowanych
w klasie I
Krąg tematyczny: WszĊdzie wiosna.
Temat dnia: Wiosna w sadzie i ogrodzie.
Prowadząca: Beata Feret.
Zadania dydaktyczno-wychowawcze:
x wypowiada siĊ swobodnie na temat wiosny w ogrodzie i sadzie,
x popiera swoje wypowiedzi odpowiednimi fragmentami tekstu
z podrĊcznika,
x czyta gáoĞno, poprawnie i wyraĨnie,
x wypowiada siĊ peánymi zdaniami na dany temat,
x ukáada i pisze zdania z rozsypanki wyrazowej i sylabowej,
x áączy poprawnie czasowniki z rzeczownikami,
x stosuje w praktyce czasowniki w liczbie pojedynczej i mnogiej,
x rozwiązuje zagadki, rebusy, ukáada hasáa,
x umie udzieliü odpowiedzi na pytania.
x dostrzega i omawia róĪnice w wyglądzie sadu, ogrodu w zaleĪnoĞci
od pory roku,
x zna wybrane drzewa i krzewy owocowe oraz kwiaty,
x wie, jakie prace wykonywane są wiosną w ogrodzie i sadzie,
x okreĞla, do jakich prac wykorzystuje siĊ róĪne narzĊdzia ogrodnicze,
x jest wraĪliwy na piĊkno przyrody.
67
Beata Feret – Wiosna w sadzie i ogrodzie
x poprawnie dodaje i odejmuje w zakresie 20,
x ukáada liczby od najmniejszej do najwiĊkszej,
x dodaje jednakowe skáadniki,
x rozwiązuje zadania tekstowe.
EDUKACJA MUZYCZNO-RUCHOWA:
x Ğpiewa piosenkĊ pt. „Wiosna w ogródku”,
x uczestniczy w zabawach ruchowych, inspirowanych muzyką,
x rozwija wraĪliwoĞü muzyczną,
x Ğmiaáo odgrywa scenki pantomimiczne.
Metody pracy:
a) Podające: pogadanka, opowiadanie.
b) Problemowe: aktywizujące: gry dydaktyczne: symulacyjne.
c) Eksponujące: ekspozycja, pokaz poáączony z przeĪyciem.
d) Praktyczne: üwiczenia przedmiotowe.
Formy pracy:
a) aktywnoĞü indywidualna (jednolita, zróĪnicowana)
b) aktywnoĞü zbiorowa (jednolita z caáą klasą, jednolita grupowa).
a) podrĊcznik do ksztaácenia zintegrowanego „JuĪ w szkole”,
semestr II, str. 66-68,
b) üwiczenia „JuĪ w szkole”, czĊĞü 5, str. 64-68,
c) ilustracje: sad i ogród w róĪnych porach roku
d) rozsypanka wyrazowa, sylabowa,
e) dziaáania matematyczne,
f) rebusy, zagadki,
g) piosenka pt. „Wiosna w ogródku”, kaseta, semestr II.
Przebieg zajĊü:
1. Przywitanie.
2. Rozmowa z dzieümi na temat wyglądu sadu i ogrodu w róĪnych porach
roku:
wypowiedzi na temat ilustracji,
wyjaĞnienie róĪnicy miĊdzy sadem i ogrodem:
sad – miejsce uprawy drzew i krzewów owocowych,
68
ogród – miejsce uprawy drzew i krzewów owocowych, warzyw, roĞlin
ozdobnych,
wyszukanie róĪnic miĊdzy drzewem i krzewem. Drzewo – ma wyraĨny
pieĔ, gaáĊzie tworzą koronĊ. Krzew – nie ma wyraĨnego pnia, ma kilka
gaáĊzi.
3. Uczniowie wykonują dziaáania matematyczne (zróĪnicowane), nastĊpnie
porządkują wyniki od najmniejszego do najwiĊkszego i odczytują hasáo,
które jest tematem zajĊü: „Wiosna w sadzie i ogrodzie”.
I grupa:
II grupa:
11 - 8 = 3
WIOS
12 - 8 = 4 WIOSNA
12 - 8 = 4
NA
15 - 9 = 6 W
15 - 9 = 6
W
8 + 4 = 12 SADZIE
18 - 9 = 9
S.A.
6 + 8 = 14 I
8 + 4 = 12
DZIE
8 + 9 = 17 OGRODZIE
6 + 8 = 14
I
8 + 7 = 15
O
7 + 9 = 16
GRO
8 + 9 = 17
DZIE
4.
5.
6.
Jakie drzewa owocowe rosną w sadzie i ogrodzie? – üwiczenie 2, str. 65.
Uzupeánienie brakujących liter w wyrazach. Odczytanie hasáa: „Sadzimy
drzewa” – üwiczenie 1, str. 65.
Nawiązanie do hasáa „Sadzimy drzewa”. Przedstawienie na tablicy
„sadzenia drzew”, zwrócenie uwagi na wyraĪenia: 3 rzĊdy po 4 drzewa w
kaĪdym, 2 rzĊdy po 6 drzew w kaĪdym, 4 rzĊdy po 3 drzewa w kaĪdym:
Zapisanie formuá matematycznych - dodawanie jednakowych skáadników:
4 + 4 + 4 = 12,
7.
8.
6 + 6 = 12,
3 + 3 + 3 + 3 = 12
Praca w üwiczeniach pod kierunkiem nauczyciela – üwiczenie 1, str. 68.
Rozwiązywanie zagadek.
Na patyku zĊbów rządek, znają je na pewno dzieci. SáuĪą do równania
grządek. (grabie)
69
Beata Feret – Wiosna w sadzie i ogrodzie
Co kopie, chociaĪ nie ma nóg? BĊdziesz nią ogród skopaü mógá. (áopata)
Mam dáugą szyjĊ, mam teĪ ucho. Podlewam kwiaty, kiedy jest sucho.
(konewka)
9. Wyszukanie narzĊdzi wykorzystywanych do pracy w sadzie lub ogrodzie
– üwiczenie 3, str. 65.
10. Sáuchanie tekstu pt. „Ogród Agaty”, czytanego przez dzieci. Rozmowa na
temat wiosennych prac w ogrodzie. Zwrócenie uwagi na nazwy narzĊdzi
ogrodniczych, nazwy roĞlin oraz nazwy czynnoĞci. PodrĊcznik, str. 66.
11. Podpisanie ilustracji zgodnie z pytaniami: Co robi Agata?, Co robią
dzieci?, wykorzystując wyrazy z ramki - üwiczenie 4, str. 66.
12. ĝpiewanie piosenki pt. „Wiosna w ogródku”, improwizowanie ruchem jej
treĞci.
13. Scenki pantomimiczne: Co robiĊ w moim ogrodzie?
14. Podsumowanie zajĊü. Uszeregowanie promyczkowe pojĊü związanych
z ogrodem. MoĪe to byü nazwa roĞliny, narzĊdzia i czynnoĞci. Dzieci
ukáadają promyki.
OGRÓD
tulipan
bratki
Īonkile
forsycje
stokrotki
15.
16.
17.
18.
grabie
áopata
konewka
motyka
kopie
grabi
sadzi
Po uáoĪeniu promyków dzieci sprawdzają, który jest najdáuĪszy.
Rozwiązanie rebusu i napisanie odpowiedzi na pytanie: Co robią ludzie
wiosną w ogrodach? – üwiczenie 7, str. 67.
Praca domowa: ûwiczenie 2 i 3, str. 68.
Ewaluacja: Ocena tematu lekcji i atmosfery – zaznaczenie pozytywnych
lub negatywnych odczuü dzieci związanych z zajĊciami.
PoĪegnanie.
Literatura:
1.
Maágorzta Ewa Piotrowska, Maria Alicja SzymaĔska, PodrĊcznik do
ksztaácenia zintegrowanego „JuĪ w szkole”, Klasa I – semestr drugi,
Wydawnictwo Nowa Era, Warszawa 2003.
70
2.
3.
4.
Maágorzta Ewa Piotrowska, Maria Alicja SzymaĔska „JuĪ w szkole”,
üwiczenia czĊĞü 5, Wydawnictwo Nowa Era, Warszawa 2003.
Zagadki dla najmáodszych – materiaáy dydaktyczne, Wybór i opracowanie
Joanna Stec, Oficyna Wydawnicza i Fonograficzna, Kielce 1992.
Maágorzata Kwil, Zyta Nowak, Maágorzata Ewa Piotrowska, Danuta
Radulska, Maágorzata Wanda Szewczyk, Scenariusze zajĊü dziennych,
klasa pierwsza, semestr drugi, czĊĞü 2, Wydawnictwo Nowa Era, Warszawa
2003, str. 206.
71
72
Wiosna budzi zapachami i kolorami
Dorota Chomiuk, ElĪbieta Mazur
Scenariusz zajĊü zintegrowanych
w klasie I integracyjnej
Data: 30.03.2004 r.
Prowadząca: mgr Dorota Chomiuk.
Nauczyciel wspomagający: mgr ElĪbieta Mazur
OĞrodek tematyczny: Witaj wiosno!
Hasáo dnia: Wiosna budzi zapachami i kolorami.
Temat dnia: DáuĪsze wypowiedzi na temat: „Co wiosna juĪ obudziáa?”, na
podstawie ilustracji i wáasnych obserwacji. GáoĞne, indywidualne czytanie
tekstu „Wkrótce wiosna” i zestawienie jego treĞci z ilustracją. Ukáadanie zdaĔ
z rozsypanki wyrazowej. Pisownia wyrazów z „ó”. ĝpiewanie piosenki pt.
„Wkrótce wiosna”. Ukáadanie zadaĔ tekstowych do ilustracji.
Cel gáówny:
UczeĔ wypowiada siĊ na temat zmian zachodzących w przyrodzie wiosną.
Cele operacyjne:
W zakresie EDUKACJI POLONISTYCZNEJ:
UczeĔ:
x gáoĞno czyta tekst,
x potrafi porównaü tekst z ilustracją,
x rozróĪnia mowĊ poetycką od potocznej,
x potrafi wyszukaü i poprawnie zapisaü wyrazy z „ó” wymiennym
i niewymiennym zawarte w tekĞcie,
x ukáada zdania z rozsypanki wyrazowej.
W zakresie EDUKACJI SPOàECZNO – PRZYRODNICZEJ.
UczeĔ:
x potrafi nazywaü roĞliny kwitnące wiosną,
x potrafi nazywaü ptaki przylatujące do nas na wiosnĊ,
x klasyfikuje wyrazy oznaczające nazwy zwierząt i roĞlin.
73
Dorota Chomiuk, ElĪbieta Mazur – Wiosna budzi zapachami i kolorami
x rozróĪnia i nazywa pory roku.
W zakresie EDUKACJI MATEMATYCZNEJ.
UczeĔ:
x dodaje i odejmuje w zakresie 20 z przekroczeniem progu dziesiątkowego,
x ukáada zadania tekstowe do ilustracji.
W zakresie EDUKACJI MUZYCZNEJ.
UczeĔ:
x potrafi Ğpiewaü wyuczone piosenki,
x improwizuje Ğpiewaną piosenkĊ
Cele lekcji dla uczniów objĊtych integracją.
W zakresie EDUKACJI POLONISTYCZNEJ.
UczeĔ:
x sáucha czytanego tekstu,
x odpowiada na pytania związane z tekstem,
x uwaĪnie sáucha poleceĔ i wypowiedzi,
x wzbogaca swoje sáownictwo,
x potrafi odszukaü i podkreĞliü „ó” w wyrazach,
x czyta sylaby,
x skáada wyrazy z sylab z pomocą nauczyciela.
W zakresie EDUKACJI SPOàECZNO – PRZYRODNICZEJ.
UczeĔ:
x potrafi nazwaü zwiastuny wiosny na podstawie ilustracji,
x rozwija percepcjĊ wzrokową w toku obserwacji rzeczywistoĞci i na
obrazkach,
x rozpoznaje wiosnĊ na ilustracjach.
W zakresie EDUKACJI MATEMATYCZNEJ:
UczeĔ:
x przelicza elementy w zakresie 20,
x dodaje i odejmuje w zakresie 20.
W zakresie EDUKACJI MUZYCZNEJ.
UczeĔ:
x rozwija aktywnoĞü muzyczną wyraĪającą siĊ w Ğpiewie zbiorowym,
x aktywnie uczestniczy w zabawie ruchowej.
Formy pracy: zbiorowa, grupowa zróĪnicowana, indywidualna.
Metody pracy:
podające: pogadanka, rozmowa kierowana,
praktyczne: pokaz, üwiczenia przedmiotowe,
eksponujące: zabawa improwizowana.
74
ĝrodki dydaktyczne: ilustracje przedstawiające zwiastuny wiosny, ilustracje
ptaków i kwiatów, podrĊcznik „Wesoáa szkoáa” cz. 4, karty pracy „Wasoáa
szkoáa” cz. 4, kartoniki z dziaáaniami, rozsypanka wyrazowa, wyrazy
z nazwami roĞlin i zwierząt, liczmany demonstracyjne do zadaĔ tekstowych,
magnetofon i páyta z nagraniem, instrumenty perkusyjne.
Przebieg zajĊü:
1. Wprowadzenie do tematu.
Uczniowie:
obliczają dziaáania matematyczne na dodawanie i odejmowanie
w zakresie 20 z przekroczeniem progu dziesiątkowego,
wyróĪniają gáoskĊ z wyrazu, którą wskazuje wynik dziaáania,
odczytują hasáo.
SKO
WRO
NEK
PIER
WIO
SNEK
STO
KRO
TKA
SZPAK
JAS
KÓà
KA
PRZE
BI
ĝNIEG
BO
CIAN
KRO
KUS
S.A
SAN
KI
SàO
WIK
20-16 12-10
ZA
WI
LEC
12-5
17-14
10-9
9-6
13-8
7-5
14-8
11-6
19-16
4
2
7
3
1
3
5
2
6
5
3
W
I
T
A
J
W
I
O
S
N
O
ĝpiewanie piosenki „Wkrótce wiosna”
Odczytanie tekstu piosenki „Wkrótce wiosna” (podrĊcznik str. 34.)
Zestawienie treĞci tekstu z ilustracją (podrĊcznik str. 34)
Dlaczego ta ilustracja pasuje do sáów piosenki?
5. Zestawienie mowy poetyckiej z mową potoczną (karty pracy str. 40
üw. 1.).
Mowa poetycka: SáoĔce daje zimie pstryczka w nos.
Mowa potoczna: SáoĔce przygrzewa i robi siĊ coraz cieplej.
Mowa poetycka: Ptaki niosą wiosnĊ na skrzydáach.
Mowa potoczna: Wiosną powracają ptaki z ciepáych krajów.
2.
3.
4.
75
6.
7.
8.
9.
10.
11.
Pisownia wyrazów z „ó”, które wystąpiáy w tekĞcie (karty pracy str. 40
üw. 2)
jaskóáka, róĪ – „ó” niewymienne,
pól bo pole – „ó” wymienne.
Wybieranie ilustracji obrazujących zwiastuny wiosny, o których jest
mowa w wierszu.
Ukáadanie zdaĔ z rozsypanki wyrazowej pod obrazkami (dwie osoby
ukáada jedno zdanie).
a) Pierwszy rozkwita pierwiosnek.
b) ĝciągamy chochoáy z róĪ.
c) Wczesną wiosną Ğpiewa skowronek.
d) SáoĔce mocniej przygrzewa.
e) Wysoko latają róĪne ptaki.
f) ZáociĞcie kwitną leszczyny.
g) Obudziáy siĊ pszczoáy w ulach.
h) Pani wiosna chodzi po polach.
Zabawa ruchowa improwizowana.
Nauczyciel mówi zdania dotyczące róĪnych symptomów wiosny,
uczniowie wykonują odpowiednie gesty i ruchy. Nauczyciel
wykorzystuje instrumenty perkusyjne wedáug uznania.
Porządkowanie nazw roĞlin i zwierząt w tabelce.
Nazwy roĞlin: róĪa, leszczyna, pierwiosnek, stokrotka, zawilec, przebiĞnieg, krokus, sasanka.
Nazwy zwierząt: skowronek, szpak, jaskóáka, bocian, sáowik, kos,
gawron.
Ile jest nazw zwierząt?
Ile jest nazw roĞlin?
Których nazw jest wiĊcej?
Ile jest razem nazw roĞlin i zwierząt?
Ukáadanie zadaĔ tekstowych do ilustracji umieszczonych na tablicy.
9 + 5 = 9 = 9 + 1 + 4 = 10 + 4 = 14
12.
13.
ĝpiewanie piosenki „Wkrótce wiosna”.
Zadanie pracy domowej. Karty pracy str. 40 üw. 6, str. 41 üw. 2
76
KARTA PRACY DLA UCZNIA
1.
Uporządkuj nazwy roĞlin i zwierząt w tabelce (nazwy umieszczone są na
tablicy).
NAZWY ROĝLIN
NAZWY ZWIERZĄT
77
2.
UáóĪ treĞü zadania do ilustracji. Zapisz rozwiązanie i odpowiedĨ.
+
=
+
+
=
Odp.:
Literatura
1.
DAGMARA LANGE – „Zwiastuny wiosny”, 1996 Wydawnictwo
„Mulico”
2.
WOLFGANG DREYER – „-àąka”, Warszawa 1995 wydawnictwo
„Mulico”
3.
JAN SOKOàOWSKI – „Ptaki Polski” Warszawa 1965 PZWS
4.
JAN PINOWSKI – „O ptakach”, Warszawa 1975 WSIP
5.
JÓZEF BàACHOWICZ – „Ksztaátowanie umiejĊtnoĞci czytania ze
zrozumieniem”, Warszawa 1988 WSIP
78
W zielonym kolorze. Zwiastuny wiosny
Agnieszka Drozdowska
w Mielcu
w klasie III
Integralny oĞrodek tematyczny: Witaj Wiosno!
Temat dnia: W zielonym kolorze. Zwiastuny wiosny.
Swobodne wypowiedzi na temat zmian zachodzących w przyrodzie wczesną
wiosną oraz zwiastunów wiosny w oparciu o doĞwiadczenia dzieci oraz wiersze
„Wiosna” i „Zielony wiersz”. Samodzielne ukáadanie zdaĔ na temat- ulubiony kolor
wiosny. Pisownia wyrazów z „ą” i „Ċ”. ĝpiewanie piosenki pt. „Przyszáa pani
Wiosna” z taktowaniem na dwa.
Cel gáówny: Utrwalenie wiadomoĞci na temat zwiastunów wiosny.
Cele operacyjne:
UczeĔ:
ED. ĝRODOWISKOWA
x dostrzega zmiany zachodzące w przyrodzie wczesną wiosną,
x rozpoznaje roĞliny, zwierzĊta, owady i ptaki zwiastujące wiosnĊ,
ED. POLONISTYCZNA
x ukáada i zapisuje dáuĪszą, wielozdaniową wypowiedĨ na okreĞlony
temat,
x stosuje pisowniĊ wyrazów z „ą” i „Ċ”,
ED. MUZYCZNA
x Ğpiewa piosenkĊ z taktowaniem na dwa.
79
Agnieszka Drozdowska – W zielonym kolorze. Zwiastuny wiosny.
Formy pracy:
indywidualna,
grupowa – zróĪnicowana, zbiorowa
Metody pracy:
podające – pogadanka, opowiadanie;
praktyczne – pokaz, üwiczenia przedmiotowe;
eksponujące – ekspozycja (ekspozycja zwiastunów wiosny).
ĝrodki dydaktyczne: ilustracje przedstawiające zwiastuny wiosny, naturalne
okazy, strój pani Wiosny, kartki z rebusami dla kaĪdego ucznia, karty pracy,
podrĊcznik, magnetofon.
Przebieg zajĊü:
1. Powitanie.
2. WejĞcie uczennicy – pani Wiosny w stroju o barwach zieleni i Īóáci.
pani Wiosna niesie w koszyku zwiastuny wiosny np. wiosenne
kwiaty, motyle, ptaki, (wszystko sztuczne), rozmawia z dzieümi na
temat przyniesionych zwiastunów wiosny,
uczniowie otrzymują od pani Wiosny karteczki z rebusem, który
rozwiązują samodzielnie, hasáo: „Zwiastuny wiosny”,
dzieci przypominają znaczenie pojĊcia „Zwiastuny wiosny”, oraz
podają barwy jakie dominują wiosną,
3. Zapis do zeszytu tematu zajĊü: „Zwiastuny wiosny”.
4.
Przedstawienie uczniom rysunków przedstawiających po jednym
przykáadzie zwiastuna wiosny z grupy roĞlin, zwierząt, ptaków i owadów

uczniowie podają swoje propozycje innych zwiastunów wiosny
z kaĪdej grupy i zapisują je na tablicy,
roĞliny

5.
zwierzĊta
ptaki
owady
krokus
jeĪ
jaskóáka
motyl
przebiĞnieg
Īaba
bocian
pszczoáa
pierwiosnek
niedĨwiedĨ
skowronek
trzmiel
zapis nazw zwiastunów wiosny do zeszytu.
Pokaz naturalnych okazów roĞlin zwiastujących wiosnĊ np. bazie,
stokrotki, fioáki, itp.
80
6.
Przerwa Ğródlekcyjna – improwizacja ruchowa do sáów oraz melodii
piosenki pt. „Przyszáa pani Wiosna”.
7.
ĝpiewanie piosenki „Przyszáa pani Wiosna” z taktowaniem na dwa.
8.
Sáuchanie wierszy „Wiosna” i „Zielony wiersz” odczytanych przez dobrze
czytającego ucznia ukierunkowane pytaniami:
Gdzie przyszáa wiosna?
Jakie barwy najbardziej lubi wiosna?
9. Praca w grupach.
I grupa – uczniowie wypisują z wierszy rzeczowniki związane z wiosną
oraz dopisują wáasne propozycje rzeczowników
II grupa – uczniowie wypisują z wiersza „Zielony wiersz” przymiotniki
oraz dopisują wáasne propozycje przymiotników odnoszących
siĊ do wiosny.
10. Podsumowanie wiadomoĞci o wioĞnie, jej barwach i zwiastunach wiosny
uáoĪenie przez dzieci kilku zdaĔ na temat: Ulubiony kolor wiosny
wykorzystanie rzeczowników i przymiotników uprzednio wypisanych
przez uczniów,
zapis uáoĪonych zdaĔ w „Karcie pracy” – karta 4 üwiczenie 5,
z uwzglĊdnieniem pisowni wyrazów z „ą” i „Ċ”,
ocena pracy uczniów.
11. Zadanie i omówienie sposobu wykonania pracy domowej – karta 4 üw. 2.
12.
PoĪegnanie.
Literatura:
1.
P. Bąk „Czytanie i recytacja w klasach początkowych”, WSiP, Warszawa
1984 r.
2.
H. Gutowska „ĝrodowisko spoáeczno-przyrodnicze w klasach 1-3”, WSiP,
Warszawa 1989 r.
3.
H. Dobrowolska, A. Konieczna, W. Dziabaszewski „Wesoáa szkoáa.
Ksztaácenie zintegrowane w klasie 3. PodrĊcznik czĊĞü 3” i „Wesoáa
szkoáa. Ksztaácenie zintegrowane w klasie 3. Karty pracy ucznia.
CzĊĞü 3”, WSiP, Warszawa 2001 r.
81
82
Przyroda podczas wiosennej wycieczki
Anna CzerwiĔska
w Mielcu
Konspekt zajĊü do nauczania zintegrowanego
w klasie I
Tematyka zajĊü: Poznajemy i podpatrujemy przyrodĊ podczas wiosennej
wycieczki - zabawa dydaktyczna. Utrwalenie sáownictwa dotyczącego
wiosny.
Zadania dydaktyczno - wychowawcze
x rozpoznawanie, nazywanie i prawidáowe zapisywanie nazw roĞlin
i zwierząt leĞnych
x formuáowanie odpowiedzi na postawione pytania
x utrwalenie sáownictwa dotyczącego wiosny
x rozwijanie logicznego myĞlenia
x doskonalenie umiejĊtnoĞci dodawania i odejmowania w zakresie
20 z przekroczeniem progu dziesiątkowego
x rozróĪnianie podziaáu na drzewa, krzewy i roĞliny zielne
x rozróĪnianie i nazywanie wiosennych kwiatów i
przylatujących wiosną
x budzenie wraĪliwoĞci na otaczającą przyrodĊ
x utrwalenie zasad wáaĞciwego zachowania siĊ w lesie
EDUKACJA MUZYCZNA:
x áączenie ruchu z muzyką
x wyrabianie nawyku relaksacji przy muzyce:
83
ptaków
Anna CzerwiĔska – Przyroda podczas wiosennej wycieczki.
Metody:
podające: pogadanka, opowiadanie, objaĞnienie
problemowe aktywizujące: gra dydaktyczna symulacyjna
Formy pracy: zespoáowa, indywidualna
ĝrodki dydaktyczne: teksty zagadek, pytania i zadania do wykonania, szyfronada,
rozsypanki wyrazowe, plansza do gry, kostka i pionki /kolorowe magnesy/
Przebieg zajĊü:
I. CzynnoĞci organizacyjno- porządkowe
1. Powitanie
2. Podziaá uczniów na trzy grupy: ĝwierszcze, Mrówki, Biedronki /rozdanie
wszystkim uczniom czapeczek z nazwą grupy/.
3. Poznanie nastroju w jakim znajduje siĊ kaĪdy uczeĔ w danym dniu /wybór
przez kaĪde dziecko karteczki z ilustracją odpowiedniej twarzy/.
II. Nawiązanie do tematu zajĊü.
1. Przypomnienie w formie pytaĔ i odpowiedzi treĞci opowiadania
M. Kownackiej ,,Wiosenna wycieczka” /,,Razem ze sáonkiem - Wiosna”/.
-
Gdzie wybraáy siĊ dzieci?
Co zabraáy ze sobą?
Jak uporządkowaáy przyniesione zbiory?
III. Zapoznanie z tematyką zajĊü.
1. Odszyfrowanie tematu: WYRUSZAMY NA WIOSENNĄ WYCIECZKĉ.
Za kaĪdy prawidáowo odgadniĊty za pomocą szyfronady wyraz zespóá
otrzymuje zieloną kartĊ, którą wykorzysta podczas gry.
2. Przypomnienie zasad wáaĞciwego zachowania siĊ w lesie.
3. OdgadniĊcie motta wycieczki /uporządkowanie w kolejnoĞci rosnącej
wyników dziaáaĔ/: MIEJ USZY I OCZY SZEROKO OTWARTE.
4. Omówienie zasad gry.
ZASADY GRY
¾ GrĊ rozpoczyna zespóá, który w 2 rzutach wyrzuci najwiĊkszą
liczbĊ oczek.
¾ Na trasie nie wolno ominąü czerwonych i czerwono- zielonych pól.
ĩeby na nich stanąü trzeba wyrzuciü odpowiednią liczbĊ oczek lub
uĪyü zielonej karty.
¾ Pola czerwone. Za prawidáową odpowiedĨ przesuwamy siĊ o dwa
miejsca do przodu.
¾ JeĪeli odpowiedĨ bĊdzie báĊdna lub nie zostanie udzielona
zostajemy w tym samym miejscu.
84
¾ Pola czerwono- zielone. Po udzieleniu odpowiedzi na postawione
pytanie mamy moĪliwoĞü zdobycia zielonej karty, którą otrzymamy
wówczas, gdy po wysáuchaniu ciekawostki przyrodniczej
prawidáowo odpowiemy na jedno pytanie.
¾ Pola niebieskie. Przymusowy postój- opuszczamy jedną kolejkĊ
i zbieramy Ğmieci.
¾ GrĊ wygrywa zespóá, który pierwszy dotrze do mety.
5. ZaĞpiewanie piosenki ,, Na wĊdrówkĊ” i rozpoczĊcie gry.
ZESTAWY PYTAē I ZADAē DO WYKONANIA PRZEZ
POSZCZEGÓLNE ZESPOàY NA TRASIE WYCIECZKI
Biedronki
) Podaj nazwy 5 ptaków przylatujących do nas wiosną.
) UáóĪ hasáo z rozsypanki wyrazowej.
Nie/ páosz/ zwierząt/ leĞnych!/
) Podaj rozwiązanie zagadki.
Nogi ma czerwone, cienkie jak patyki,
a po nasze Īaby przybyá aĪ z Afryki. /bocian/
) RozwiąĪ zadanie.
Z wycieczki dzieci przyniosáy 9 szyszek Ğwierkowych
i 6 sosnowych. Ile szyszek przyniosáy dzieci?
) Powiedz przysáowie o kwietniu.
ĝwierszcze
) WymieĔ nazwy wiosennych miesiĊcy.
) Podaj rozwiązanie zagadki.
Mieszka przy ziemi, pod niebem Ğpiewa,
jego piosenka wiosnĊ przywiewa. /sáowik/
) RozwiąĪ zadanie.
W czasie wycieczki Marcin zrobiá 7 zdjĊü ptaków
i 6 zdjĊü drzew. Ile zdjĊü zrobiá Marcin?
) UáóĪ hasáo z rozsypanki wyrazowej.
Wszystkie/ Ğmieci/ zabierz/ ze sobą/ do domu!/
) Podaj datĊ rozpoczĊcia kalendarzowej wiosny.
85
Anna CzerwiĔska – Przyroda podczas wiosennej wycieczki.
)
)
)
)
)
Mrówki
Powiedz, co jest symbolem poĪegnania zimy?
RozwiąĪ zagadkĊ.
Gniazdko z báota lepi pod dachu okapem.
Przylatuje wiosną, aby uciec z latem. /jaskóáka/
UáóĪ hasáo z rozsypanki wyrazowej.
Nie/ zrywaj/ kwiatów/ chronionych!/
Policz ile kilometrów liczy trasa wiosennej wycieczki, na która wyruszyáa
klasa I A
Szkoáa- las –5km
W lesie- 2km
Las- szkoáa –7km
Powiedz przysáowie o marcu.
Ciekawostki przyrodnicze
Nietoperze nie zakáadają gniazd. Kiedy wieczorem wylatują na áowy, dzieci ich
lecą z nimi, przyczepione do futerka matki.
Pytanie: Gdzie są dzieci nietoperza, kiedy ich mama leci na Īer?
Maáe sarniĊta mają sierĞü w ciapki, a maáe dziki - warchlaczki- w paski. WĞród
zieleni lasu i plamek sáonecznych są dlatego mniej widoczne.
Pytanie: Które leĞne dzieci są w ciapki?
Máode bociany po wykluciu siĊ z jaj mają przez dáuĪszy czas czarne dzioby
i ciemno-szare, krótkie nogi; potem nogi im siĊ szybko wydáuĪają i wraz z dziobami zmieniają kolor na czerwony.
Pytanie: Jakiego koloru mają dziób i nogi máode bociany?
Kuka wyáącznie samiec kukuáki, samica wydaje gáos podobny do chichotu i syku.
Pytanie: Czy wszystkie kukuáki kukają?
PRZERWA ĝRÓDLEKCYJNA - ilustracja ruchowa do piosenki ,,Kukuáeczka”.
6. Kontynuacja gry.
IV. Podsumowanie zajĊü.
Literatura:
1.
M. Kownacka, Razem ze sáonkiem
2.
D. Czelakowska, Stymulująca funkcja gier i zabaw dydaktycznych
w ksztaáceniu sprawnoĞci jĊzykowej uczniów klas I - III, Kraków 1998
3.
I. Breguáa, Konkurs przyrodniczy kl. I - III pod hasáem: ,,Maáy przyjaciel
przyrody”, ĩycie Szkoáy 1997 nr 3.
4.
J. Stec, Zagadki dla najmáodszych
86
Na ludową nutĊ
Dorota Narowska
w klasie III
OĞrodek tematyczny: Tradycje ludowe.
Temat dnia: Na ludową nutĊ.
Prowadząca: Dorota Narowska
Zadania dydaktyczno-wychowawcze :
x WdraĪanie uczniów do swobodnych wypowiedzi na dany temat
i poprawnego budowania odpowiedzi na pytania.
x Wzbogacanie czynnego sáownika uczniów.
x Doskonalenie umiejĊtnoĞci páynnego i wyrazistego czytania.
x Utrwalenie pojĊü: przymiotnik i rzeczownik.
x Doskonalenie umiejĊtnoĞci ustnego opisywania stroju ludowego.
x Ksztaácenie umiejĊtnoĞci zmiany liczby pojedynczej na mnogą.
x Doskonalenie umiejĊtnoĞci rozwijania zdaĔ.
x Doskonalenie umiejĊtnoĞci pisania nazw: áowiczanka, mielczanka.
x Utrwalenie pojĊü: iloczyn, iloraz.
x Doskonalenie umiejĊtnoĞci mnoĪenia i dzielenia liczb w zakresie
1000.
x WdraĪanie do samodzielnego i logicznego myĞlenia.
x Zapoznanie uczniów z charakterystycznymi cechami strojów
ludowych z róĪnych regionów Polski.
87
Dorota Narowska - Na ludową nutĊ
x
x
x
x
Ksztaácenie umiejĊtnoĞci odszukiwania na mapie Polski róĪnych
regionów naszego kraju.
UwraĪliwienie uczniów na piĊkno ludowych strojów.
WdraĪanie uczniów do gáĊbszego poznawania i pielĊgnowania
polskich tradycji ludowych.
Zapoznanie uczniów ze strojami ludowymi z regionu, w którym
mieszkają.
EDUKACJA MUZYCZNO-RUCHOWA:
x Zapoznanie uczniów z ludowymi piosenkami.
x Doskonalenie umiejĊtnoĞci improwizowania ruchem ich treĞci
i melodii.
x Ksztaácenie umiejĊtnoĞci pokazywania ciaáem, gestem i ruchem
róĪnych sytuacji Īyciowych, drama: pokaz mody strojów ludowych.
x UwraĪliwienie uczniów na piĊkno ludowej muzyki.
Metody pracy:
a) Podające (pogadanka, opis, objaĞnienie),
b) problemowe - aktywizujące (metoda sytuacyjna),
c) eksponujące (pokaz poáączony z przeĪyciem),
d) praktyczne ( üwiczenia przedmiotowe ).
Formy pracy:
Zbiorowa, indywidualna-zróĪnicowana, grupowa.
podrĊcznik „Wesoáa szkoáa” cz. III
puzzle matematyczne
páyta z nagraniem ludowych piosenek w wykonaniu zespoáu „ĝląsk”
tekst z lukami
wyrazy na kartonikach do rozwijania zdaĔ
ilustracje strojów ludowych z róĪnych regionów Polski
strój ludowy zespoáu „Rzeszowiacy”
mapa fizyczna Polski
PRZEBIEG ZAJĉû:
1. Przywitanie.
2. Afirmacja:
PoáóĪ gáowĊ na stole, zamknij oczy, wyobraĨ sobie, Īe jesteĞ
w skansenie i oglądasz ludowe stroje i inne przedmioty stanowiące
88
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
sztukĊ ludową. Wszystko zapamiĊtujesz bez problemu, bo masz bardzo
dobrą pamiĊü
Ukáadanie puzzli matematycznych-podawanie wáaĞciwych iloczynów
i ilorazów liczb na kartonikach. Po poprawnym rozwiązaniu uczeĔ
odwraca kartonik na drugą stronĊ. W ten sposób kolejni uczniowie
odsáaniają obrazek, (strój ludowy).
Rozmowa na temat polskich strojów ludowych [ilustracje strojów na
tablicy]:
a) Jakie są cechy charakterystyczne strojów ludowych z róĪnych
regionów Polski?
b) W jakich okolicznoĞciach widziaáeĞ dorosáych i dzieci w strojach
ludowych?
Pokaz stroju rzeszowskiego [naturalny okaz] i pytanie, skąd pochodzi?
Opisywanie ustne tego stroju.
Odszukanie na mapie Polski regionów, z których pochodzą
zaprezentowane stroje ludowe.
Próby ustnego opisywania stroju áowickiego na podstawie projektu
plastycznego [lalka w skompletowanym stroju] wykonanego wczeĞniej na
edukacji plastycznej.
Przepisywanie opisu stroju poáączone ze zmianą liczby pojedynczej na
mnogą. K. 24 üw. 1 [praca zróĪnicowana - Janusz i Patryk otrzymują tekst
z lukami].
Wyraziste czytanie kilku opisów strojów áowickich. Ocena prac.
Sáuchanie ludowych piosenek w wykonaniu zespoáu „ĝląsk”.
Improwizacja ruchem treĞci i melodii z wykorzystaniem wczeĞniej
zrobionych lalek w strojach ludowych.
Rozwijanie zdania.
Zespóá taĔczy. K. 24 üw. 2.
Wykorzystanie zaprezentowanego sáownictwa [kartoniki z wyrazami na
tablicy]. WyróĪnianie przymiotników.
Drama: Pokaz mody ludowych strojów polskich.
Jedna osoba wchodzi w rolĊ prowadzącego pokaz mówiąc: np.
Rozpoczynamy pokaz ludowych strojów polskich przygotowanych
przez wybitnych plastyków i znawców folkloru.
Oto przed nami projekty pierwszego zespoáu. Przygotowali je …, itd.
Uczniowie z pierwszego zespoáu pojawiają siĊ na „wybiegu”
i demonstrują przygotowane projekty strojów [trzymają wysoko
w rĊkach lalki w wykonanych przez siebie strojach].Jedna osoba
z zespoáu dokonuje ich opisu.
89
Dorota Narowska - Na ludową nutĊ
13.
14.
15.
16.
Dopisywanie przymiotników do podanych rzeczowników [jeĞli wystarczy
czasu] K. 24 üw. 4.
Ocena pracy grup i poszczególnych uczniów przez nauczyciela. Ocena
aktywnej pracy przez nadanie tytuáu „Znawca folkloru”.
Zadanie pracy domowej - K. 24 üw. 3.UáóĪ krótką pisemną wypowiedĨ,
w której odpowiesz na nastĊpujące pytania: Jakie stroje ludowe noszone są
w twoim regionie? Czym siĊ wyróĪniają? Co ci siĊ w nich podoba?
Zaznaczenie pozytywnych i negatywnych odczuü dzieci związanych
z zajĊciami - „kosz i walizka”.
Tekst z lukami:
PiĊkne áowickie ............................ są tkane w kolorowe pasy. Na
biaáych ............................................... czerwienią siĊ sznury korali. Stroje
uzupeániają bogato ............................. gorsety.
PiĊknie wyglądają áowiczanki w ludowych ........................
Literatura:
1.
Encyklopedia dla dzieci „Polska moja ojczyzna”
2.
G. Kapica „Rozrywki umysáowe w nauczaniu początkowym”
3.
K. WlaĪnik, A. Záotkiewicz „ûwiczenia Ğródlekcyjne i miĊdzylekcyjne
w klasach początkowych”
90
Konspekt zajĊü otwartych
z uczniami zdolnymi klas III
w nauczaniu zintegrowanym
Teresa Kusak
w Mielcu
„ûWICZENIA W WIELOZMYSàOWYM POZNAWANIU OTOCZENIA”
ZajĊcia prowadzone wedáug autorskiego programu zajĊü pozalekcyjnych
„Program pracy z uczniami zdolnymi klas III”.
Prowadzący: Teresa Kusak, nauczycielka nauczania zintegrowanego
Data: 13.02.2004 r.
Miejsce: Szkoáa Podstawowa nr 3 im. Wojska Polskiego w Mielcu
Czas: 45 minut
Cele zajĊü:
x
x
x
x
x
x
x
x
Rozbudzanie ciekawoĞci poznawczej
Doskonalenie sprawnoĞci i wraĪliwoĞci zmysáów
Rozwijanie spostrzegawczoĞci
Rozwijanie twórczego myĞlenia
Poznanie zabaw interakcyjnych i relaksacyjnych
Poznanie üwiczeĔ bĊdących elementami treningu twórczoĞci
Doskonalenie pamiĊci
Rozwijanie wyobraĨni i fantazji
Formy:
a)
b)
c)
d)
indywidualna zróĪnicowana,
indywidualna jednolita,
zbiorowa jednolita,
zbiorowa zróĪnicowana
91
Teresa Kusak – ûwiczenia w wielozmysáowym poznawaniu otoczenia
Metody:
a)
b)
c)
podające – opis,
problemowe – aktywizujące (metoda sytuacyjna, gry dydaktyczne
symulacyjne),
praktyczne – pokaz, üwiczenia przedmiotowe
ĝrodki dydaktyczne: produkty spoĪywcze (jabáko, cytryna, sok pomaraĔczowy,
miód, przegotowana woda, chrupki kukurydziane, czekolada, torebka
herbaty, suszone grzyby), worek z nieprzeĨroczystej tkaniny Ğciągany
tasiemką, notesik, kalendarzyk kieszonkowy, dáugopis, zakáadka do
ksiąĪki, plastykowy portfelik, puzzle, maskotka, mydáo, woda
perfumowana, guzik, kreda, oáówek, noĪyczki, spodek, moneta
dwuzáotowa, áyĪeczka, kasztan, taca, áyĪeczki plastykowe, szalik,
chustka (do zasáoniĊcia przedmiotów leĪących na tacy)
Przebieg zajĊü
1. Powitanie – „Powitanie inaczej”
2. Zabawa interakcyjna – „Ludzie do ludzi”
3. ûwiczenia w poznawaniu najbliĪszego otoczenia – zabawa „Co siĊ
zmieniáo?”
Jedno dziecko wychodzi z sali. Podczas jego nieobecnoĞci prowadzący
zmienia jedną rzecz w wyglądzie sali (np. odsáania firankĊ, przesuwa
krzesáo, zmienia miejsce poáoĪenia kredy, otwiera okno, zapala Ğwiatáo).
Zadaniem odgadującego po wejĞciu do sali jest odpowiedĨ na pytanie
„Co siĊ zmieniáo?”
4. ûwiczenia w doskonaleniu zmysáu smaku – zabawa „Rozpoznaj smak”
Dzieci rozpoznają (mając zasáoniĊte oczy) smak produktów, nazywają je
i okreĞlają ich smak np. sáodkie jabáko, kwaĞna cytryna, sok
pomaraĔczowy, miód, woda, chrupki kukurydziane.
5. ûwiczenia w rozpoznawaniu przedmiotów za pomocą dotyku – zabawa
„Czarodziejski worek”
Dziecko dotyka przedmiot ukryty w worku, rozpoznaje go i nazywa.
JeĞli odgadnie, otrzymuje go w prezencie. Prowadzący wkáada do worka
nastĊpny przedmiot dla kolejnego dziecka i zabawa powtarza siĊ.
Proponowane przedmioty to: kalendarzyk kieszonkowy, dáugopis,
notesik, zakáadka do ksiąĪki, portfelik, puzzle w maáym, otwieranym
pudeáku, maskotka.
6. ûwiczenia w rozpoznawaniu przedmiotów za pomocą wĊchu – zabawa
„Poznaj Stachu po zapachu”
Dziecko rozpoznaje przedmiot po zapachu (mając zasáoniĊte oczy),
nazywa go i okreĞla jego zapach jako mocny, sáaby, delikatny,
przyjemny. KaĪde dziecko rozpoznaje w ten sposób inny przedmiot np.
92
7.
8.
9.
10.
11.
12.
czekolada, mydáo, torebka herbaty, suszone grzyby, cytryna, woda,
woda perfumowana.
ûwiczenia oddechowe – „Dmuchawiec”, „Gaszenie Ğwieczki”
ûwiczenia pamiĊci – zabawa „ZapamiĊtaj ukryte przedmioty”
Dzieci przyglądają siĊ przez 1 minutĊ i zapamiĊtują jak najwiĊcej
przedmiotów leĪących na tacy. Prowadzący nakrywa tacĊ
nieprzezroczystą chustą. NastĊpnie dzieci piszą na kartkach nazwy
zapamiĊtanych przedmiotów. Wygrywa osoba, która poda prawidáowo
wszystkie nazwy lub ich najwiĊkszą liczbĊ. Proponowane przedmioty
to: guzik, kreda, oáówek, noĪyczki, spodek, moneta, áyĪeczka, portfelik,
kasztan.
ûwiczenia bĊdące elementami treningu twórczoĞci – budowanie
áaĔcuchów skojarzeĔ
Prowadzący mówi wyraz, a dzieci podają skojarzenia do tego wyrazu
tworząc áaĔcuch skojarzeĔ. Proponowane wyrazy to: jĊzyk, rĊka, oczy,
Īarówka.
ûwiczenia relaksacyjne – zabawa „Guffi”
Dzieci chodzą z zamkniĊtymi oczami po sali. Prowadzący na ucho
nadaje jednemu z dzieci imiĊ Guffi. Dzieci chodzą, napotkane osoby
pytają: Guffi? JeĞli dotkną Guffiego, który milczy, áapią go za ramiona
tworząc pociąg. One teĪ stają siĊ Guffim. JeĞli dotkniĊta osoba nie jest
Guffim na pytanie odpowiada: Guffi. To oznacza, Īe naleĪy szukaü
dalej. Zabawa koĔczy siĊ z chwilą kiedy wszystkie osoby odnajdą
Guffiego i utworzą pociąg.
„Iskierka przyjaĨni” – prowadzący Ğciskając i lekko potrząsając dáoĔ
dziecka stojącego obok „przekazuje” iskierkĊ przyjaĨni. Dzieci stojąc
w kole, trzymają siĊ za rĊce i przekazują sobie w ten sam sposób
iskierkĊ, aĪ dotrze znów do prowadzącego.
Ewaluacja zajĊü – wypeánienie ankiety ewaluacyjnej.
ZakoĔczenie zajĊü
Literatura:
1.
Materiaáy warsztatowe i szkoleniowe
93
94
Konspekt zajĊü
korekcyjno - kompensacyjnych
dla pleców okrągáych
Mariola Kobos
nauczyciel nauczania zintegrowanego
w Mielcu
Wedáug toku lekcyjnego gier i zabaw
Temat: Rozciąganie miĊĞni nadmiernie napiĊtych i przykurczonych.
Cele:
x
x
x
x
àączenia przyjemnej zabawy z wykonywaniem üwiczeĔ korekcyjnych.
Rozciąganie miĊĞni piersiowych
Wzmocnienie miĊĞni Ğciągających áopatki i prostowników grzbietu.
Wyczucie swojego ciaáa oraz utrzymanie go w pozycji skorygowanej.
Metody: zabawowo-naĞladowcza, zadaniowa.
Forma: frontalna, zespoáowa.
Liczba üwiczących: 10.
Czas trwania: 45 minut.
Przybory i przyrządy: woreczki, szarfy, áaweczki gimnastyczne, kocyk.
95
Mariola Kobos – üwiczenia korekcyjno-kompensacyjne (konspekt zajĊü)
Przebieg lekcji:
TOK
TreĞü i opis zabawy
Uwagi
1
2
3
I CZĉĝû WSTĉPNA
1. Zbiórka,
przywitanie,
odliczanie
Ustawienie w szeregu, korekcja
postawy dzieci, podanie tematu zajĊü,
sprawdzenie pracy domowej.
2. Marsz oraz proste
üwiczenia stóp
i koĔczyn
dolnych.
3. ûwiczenie gáowy
i górnej czĊĞci
grzbietu.
Pw. marsz RR w dóá w skos, przejĞcie
do marszu na palcach, piĊtach,
z wysokim uniesieniem kolan.
4. ûwiczenia
koĔczyn górnych.
ZABAWA ZNAJDħ PARĉ
Pw. stanie. Poáowa grupy RR w górĊ,
wyprost (szarfy trzymane na koĔcach).
Druga poáowa grupy, RR Ğwiecznik.
Na sygnaá ZNAJDĩ PARĉ dzieci
dobierają siĊ parami, dziecko z szarfą
i bez szarfy i ustawiają siĊ tyáem do
siebie. Przekazanie szarfy górą o RR
wyprostowanych.
5. ûwiczenia miĊĞni
brzusznych.
ZABAWA POKAĩ SZARFĉ
Pw. leĪenie tyáem NN ugiĊte, RR
w Ğwiecznik, szarfa na brzuch. Na
sygnaá POKAĩ SZARFĉ – unoszenie
miednicy w górĊ. SCHOWAJ
SZARFĉ – przyciąganie kolan do
klatki piersiowej
ZABAWA MILCZEK
Pw. siad skrzyĪny, RR „skurcz
pionowy ramion”.
Prowadzący zadaje pytania, na które
dzieci odpowiadają ruchami gáowy.
W pá. strzaákowej - odpowiedĨ brzmi
tak w pá. czoáowej - nie wiem.
96
II CZĉĝû GàÓWNA
1
2
1. Zabawa
orientacyjna (lub
ZABAWA OGONKI
Pw. Stanie RR skurcz pionowy
ramion. Z tyáu za gumkĊ od spodenek
zaáoĪona szarfa bieg – na sygnaá
OGONKI, wszyscy starają siĊ zebraü
jak najwiĊcej szarf od przeciwników.
Zabawa koĔczy siĊ gdy wszystkie
ogonki zostaną oderwane. Przeliczenie
szarf uniesionych nad gáową, RR
wyprostowane (chwyt za koĔce szarf).
orientacyjno-bieĪna
ksztaácąca
spostrzegawczoĞü).
2. ûwiczenia
poprawiające
postawĊ o
charakterze pracy
miĊĞniowej,
wieloznacznej
(duĪych grup
miĊĞniowych).
3. Zabawa na
czworakach
(bieĪna z omijaniem
przeszkód lub
üwiczeniem
spostrzegawczoĞci).
4. Zabawy rzutne
z uĪyciem
woreczków lub
paáeczki.
ZABAWA UKRYJ SIĉ
Pw. siad klĊczny po przeciwnych
stronach áaweczki RR wyprostowane,
dáonie oparte o áaweczkĊ. Na hasáo
UKRYJ SIĉ dzieci wykonują
jednoczeĞnie opad T w przód, tak aby
plecy byáy poniĪej wysokoĞci
áaweczki. Na hasáo POPATRZ –
dzieci bez unoszenia T, unoszą gáowĊ
i patrzą na siebie.
ZABAWA ZAJĄCZKI
Pw. przysiad. Na hasáo ZAJĄCZKI
SKACZĄ – zajĊcze skoki.
ZAJĄCZKI STOJĄ SàUPKA –
przysiad klĊczny RR skurcz pionowy
ramion, gáowa wyciągniĊta w górĊ.
ZABAWA TRAF DO KOSZA
Pw. lĪenie przodem w kierunku
gáowami do siebie w odlegáoĞci
ok. 1 m.
I dz. RR – wyciągniĊte w przód
tworzą kosz (áokcie oderwane od
podáogi).
II dz. RR - wyciągniĊte w przód, rzut
woreczkiem do kosza (dwoma rĊkami)
áokcie oderwane od podáogi. Zmiana.
97
3
Mariola Kobos – üwiczenia korekcyjno-kompensacyjne (konspekt zajĊü)
1
5. Nauka
prawidáowego
chodu lub
üwiczenie rytmu,
zabawa ze
Ğpiewem.
2
3
ZABWA LABADO
Pw. stanie w kole, tyáem do Ğrodka
koáa. RR w bok na ramiona dziecka
stojącego obok. Ruch po obwodzie
koáa krokiem dostawnym w rytm
piosenki. Zmiana uáoĪenia RR- w dóá
w skos z rotacją zewnĊtrzną na
poĞladkach stojącego obok.
U nas
w szkole
wielki ruch
Ruch-uch
RĊka-rĊka
Noga-noga
Biodra-gáowabrzuch-uch
6. Intensywna
zabawa bieĪna
zakoĔczona
üwiczeniami na
drabinkach (zwis
i póázwis)
ZABAWA POWÓDħ
Pw. stanie, RR w bok . Bieg na sygnaá
POWÓDħ- podbieganie do drabinek
w pozycji tyáem do drabinki ,chwyt
dosiĊĪny ,podciąganie kolan .Na
sygnaá SàOēCE-bieg po sali w
pozycji skorygowanej.
7. Zabawa
ksztaácąca sáuch,
rozpoznawanie,
kolorów
i ksztaátów.
Pw. leĪenie przodem NN- ugiĊte RR
wyprostowane a potem ugiĊte
w áokciach trzymają woreczki.
Wystukiwanie sáów kipi kasza
w usáyszanym rytmie.
8. Druga zabawa na
czworakach
(o charakterze
intensywnych
üwiczeĔ tuáowia).
ZABAWA TUNEL
Podziaá dzieci na dwie grupy. Pw. siad
skrzyĪny w rzĊdzie po
przeciwlegáych stronach przed
koĔcami áaweczek uáoĪonych
równolegle, RR w Ğwiecznik. Kolejno
dojĞcie do áaweczek leĪenie przodem
na kocyku, chwyt dáoĔmi krawĊdzi
áawki. NN zgiĊte, podudzie
skrzyĪowane. Dzieci wykonują Ğlizg
na kocu do koĔca áawki po czym
oddają kocyk dziecku siedzącemu
naprzeciwko same ustawiają siĊ w
pozycji skorygowanej na koĔcu rzĊdu.
98
1
9. Zabawa
orientacyjno
porządkowa
z uwzglĊdnieniem
poprawnej
postawy
2
3
BEREK ZACZAROWANY
Bieg na palcach po sali RR splecione
z tyáu. Osoba zaczarowana przez
berka przyjmuje dowolną pozycjĊ
skorygowaną. W celu odczarowania
inny üwiczący przyjmuje taką samą
pozycjĊ naprzeciwko zaczarowanej
osoby.
III CZĉĝû KOēCOWA
1
1. ûwiczenia
oddechowe
2
3
ODLOT BOCIANÓW
Pw. siad klĊczny, RR wzdáuĪ tuáowia.
Wznos RR w górĊ bokiem – wdech,
opuszczanie RR bokiem – wydech
(rĊce - skrzydáa dotykają siĊ w górze
zewnĊtrzną stroną dáoni).
2. ûwiczenia stóp
w miejscu
i w marszu.
Marsz wzdáuĪ linii, RR w Ğwiecznik.
Na sygnaá GĄSIENICA zatrzymanie
siĊ i posuwanie siĊ po sali chodem
gąsienicy.
3. PoĪegnanie.
Podsumowanie zajĊü. Przypomnienie
o utrwaleniu pozycji skorygowanej
w domu podczas odrabiania lekcji,
oglądania telewizji i spoĪywania
posiáków.
Pw. Ukáon japoĔski poĪegnanie siĊ.
Zad. dom.
Narysuj tyle
kwiatów
ile razy
skorygowaáeĞ
swoją
postawĊ.
Literatura:
1.
M. J. Koáodziejowie „Gimnastyka korekcyjno-kompensacyjna w szkole”,
Wydawnictwo OĞwiatowe FOSZE Rzeszów 1998,
2.
T. Kasperczyk „Wady postawy ciaáa – diagnostyka i leczenie”, Kraków
2001,
3.
H. Malina „Wady koĔczyn dolnych, postĊpowanie korekcyjne”, Kraków
1996,
4.
S. Owczarek „Atlas üwiczeĔ korekcyjnych” WSiP, Warszawa 1998,
5.
R. TrzeĞniowski „Gry i zabawy ruchowe”.
99
100
Poznajemy wiersze
Juliana Tuwima o dzieciach
Lidia Tylutki
nauczanie zintegrowane
Konspekt lekcji w klasie I
Krąg tematyczny: Nasze spotkanie z lekturą.
Temat: POZNAJEMY WIERSZE JULIANA TUWIMA O DZIECIACH
Opracowanie: Lidia Tylutki (nauczanie zintegrowane)
Cele dydaktyczne:
w zakresie EDUKACJI POLONISTYCZNEJ:
x rozwiązywanie zagadek o wierszach J. Tuwima na podstawie
fragmentów i ilustracji,
x gáoĞne czytanie wybranych fragmentów o dzieciach,
x ukáadanie rad dla bohaterów wierszy – zdania oceniające
zachowanie,
x pisanie imion i tytuáów wielką literą,
w zakresie EDUKACJI MATEMATYCZNEJ:
x rozwiązywanie zadaĔ tekstowych na porównywanie w zakresie 25,
x ukáadanie treĞci zadaĔ do ilustracji,
w zakresie EDUKACJI MUZYCZNO – RUCHOWEJ:
x czytanie wierszy obrazkowych z podkáadem muzycznym,
x wielo-zmysáowe poznawanie klasycznej poezji dzieciĊcej,
Cele wychowawcze:
x ksztaátowanie pozytywnych zachowaĔ wobec dorosáych w oparciu
o analizĊ wierszy,
x aktywne wspóádziaáanie w zespole.
101
Lidia Tylutki – Poznajemy wiersze Juliana Tuwima o dzieciach
Zamierzenia nauczyciela:
UczeĔ potrafi:
x odgadnąü tytuá wiersza na podstawie ilustracji i fragmentu tekstu
x oceniü bohaterów wierszy oraz udzieliü rad dla nich.
x zapisaü rady w formie równowaĪników (bez wprowadzania nazwy)
x porównywaü liczby w zakresie 25 oraz samodzielnie rozwiązaü
proste zadanie tekstowe.
Metody:
podająca – czytanie tekstu literackiego
problemowa – aktywizująca; dyskusja dydaktyczna kierowana
eksponująca; prezentacja multimedialna
dziaáania praktyczne – üwiczenia w kartach pracy
Formy pracy:
praca zespoáowa jednolita i indywidualna,
egzemplarze lektury J. Tuwima pt. „Wiersze dla dzieci”, komputer i projektor
multimedialny, program komputerowy Power Point, obrazkowe ilustracje
wierszy, fiszki i karty pracy, plansze demonstracyjne do zadaĔ
matematycznych, magnetofon, Īetony aktywnoĞci.
Literatura:
1.
L. Bzowska, R. Kownacka – „Uczymy siĊ bawiąc” (wydawnictwo Klanza)
2.
Scenariusze zajĊü dziennych „JuĪ w szkole” – (wydawnictwo Nowa Era)
3.
J. Tuwim – „Wiersze dla dzieci” – z zasobów biblioteki szkolnej
Przebieg lekcji:
1. Powitanie uczniów sáowami:
Wszyscy są! Witam Was!
Zaczynamy juĪ czas.
Jestem ja – jesteĞ ty! Raz, dwa i trzy!
2. Rozwiązywanie zagadek związanych z wierszami J. Tuwima.
ilustracje na tablicy, karteczki z zagadkami i tytuáami (odwróconymi)
Nauczyciel przypina na tablicy ilustracje związane z wierszami J. Tuwima
„Lokomotywa”, „Warzywa”, „Okulary”, „Abecadáo”, „Rzepka”, „O Grzesiu
káamczuchu i jego cioci”, „Zosia Samosia”, „Idzie GrzeĞ przez wieĞ”.
Dzieci losują karteczki – zagadki z fragmentami wierszy.
102
KaĪde wybrane dziecko gáoĞno odczytuje fragment – zagadkĊ, a pozostaáe
wskazują, do której ilustracji pasuje czytany fragment. Jedno dziecko przypina
odpowiedni tytuá pod ilustracją.
Oto fragmenty:
3.
Nagle zerknąá do lusterka....
Nie chce wierzyü... znowu zerka.
Znalazá! Są! Okazaáo siĊ,
ĩe je ma na wáasnym nosie.
„Okulary”
Kurka na kiciĊ,
Kicia za Mruczka,
Mruczek za wnuczka,
Wnuczek za babciĊ,
Babcia za dziadka...
„Rzepka”
I peáno ludzi w kaĪdym wagonie,
A w jednym krowy, a w drugim konie
„Lokomotywa”
PoáoĪyáa kucharka na stole:
Kartofle, buraki, marchewkĊ, fasolĊ,
kapustĊ, pietruszkĊ, selery i groch...
„Warzywa”
O – jak balon pĊkáo,
AĪ siĊ P przelĊkáo,
T – daszek zgubiáo.
L – do U wskoczyáo...
„Abecadáo”
Idzie GrzeĞ
przez wieĞ,
Worek piasku niesie,
A przez dziurkĊ
Piasek ciurkiem...
„Idzie GrzeĞ”
Wszystko sama lepiej wie,
Wszystko sama robiü chce,
Dla niej szkoáa, ksiąĪka, mama
Nic nie znaczą – wszystko sama!
„Zosia Samosia”
List byá do wujka Leona,
A skrzynka byáa czerwona,
A koperta... no .. taka .. tego ...
Nic takiego nadzwyczajnego,
„O Grzesiu káamczuchu....”
Prezentacja multimedialna – slajdów. Fragmenty tekstów i ilustracji
ciąg dalszy.
Wykorzystanie pozostaáych wierszy Tuwima oraz odgadywanie ich tytuáów
Odgadnij tytuáy wierszy
Prezentacja: Lidii Tylutki
103
„Skandal! – krzyczy –
Nie do wiary!
KtoĞ mi ukradá ....
„OKULARY”
... Buch, jak gorąco!
Uch, jak gorąco!...
„Lokomotywa”
...Ma on cháopczyka
i dziewczynkĊ.
Miáego sáonika i Ğliczną sáoninkĊ.
„SáoĔ Trąbalski”
„Piasku mniej – nosiü lĪej”...
„Idzie GrzeĞ”
104
... Oj, przydaáby siĊ ktoĞ na
przyczepkĊ! ...
„Rzepka”
...Bo wszystko sama!
sama! sama!
„Zosia Samosia”
... A gdy ze szkoáy
do domu wraca.
Psoci, figluje –
to jego praca...
„Murzynek Bambo”
GRATULACJE !!!
105
4.
Dyskusja kierowana na temat przeczytanych wierszy.
Dlaczego ZosiĊ nazywano Samosią?
Co niósá GrzeĞ?
Dlaczego GrzeĞ wracaá przez wieĞ?
O co pytaáa Grzesia ciocia?
Jak zachowaá siĊ GrzeĞ wobec cioci?
5. Dobieranie ilustracji do wierszy, pisanie imion.
Uczniowie zapisują odpowiednie imiona dzieci pod ilustracjami w kartach
pracy.
Nauczyciel przypomina o pisowni wielka literą.
6. Przerwa Ğródlekcyjna.
ĝpiewanie z rytmicznym pokazywaniem piosenki „Lekcja rysunku”
Ukáadanie i zapisywanie prostych zdaĔ oceniających postaci z wierszy.
Uczniowie samodzielnie (niektórzy pod kierunkiem nauczyciela) zapisują po
jednym zdaniu o kaĪdym bohaterze w zeszycie üwiczeĔ. NastĊpnie wszyscy
gáoĞno czytają uáoĪone zdania.
NIGDY NIE KàAM.
BĄDħ UWAĩNY.
ZAWSZE SàUCHAJ RODZICÓW.
8. Ukáadanie zadania tekstowego na podstawie planszy rysunkowej
przedstawiającej dwoje czytelników.
Ocena najciekawszych i prawidáowych wypowiedzi.
9. Samodzielne rozwiązanie zadania na fiszkach matematycznych.
Kto przeczytaá wiĊcej wierszy – Zosia czy GrzeĞ?
Wpisz odpowiedni znak: =, <, >.
13
10
O ile wiĊcej wierszy przeczytaáa Zosia?
10. Podsumowanie lekcji i ocena aktywnoĞci uczniów na podstawie
zliczonych Īetonów.
11. Zadanie i objaĞnienie pracy domowej.
7.
106
Unia Europejska i jej symbole
BoĪena Rokosz
SP 1 Mielec,
Renata Rdzak
Integracja europejska
w nauczaniu zintegrowanym – konspekt zajĊü do kl. II
JesteĞmy w przededniu wstąpienia do Unii Europejskiej. Dlatego teĪ edukacja
europejska powinna byü rozpoczĊta juĪ w pierwszym etapie ksztaácenia tak, aby
máodzi Europejczycy zdobywali wyksztaácenie, które rozwijaü w nich bĊdzie
ĞwiadomoĞü opartą na wspólnym dobru, zrozumieniu, tolerancji i wierze
w wolnoĞü. Wszechstronny rozwój uczniów to wiedza o Europie, jej historii,
dziedzictwie kulturowym i róĪnorodnoĞci narodów, które ją tworzą.
W nauczaniu początkowym dzieci poznając swoją ojczyznĊ uĞwiadamiają sobie
toĪsamoĞü narodową: Jestem Polakiem, wiĊc Europejczykiem.
Wydaje siĊ, Īe treĞci związane z Unią Europejską są zbyt trudne dla máodych
ludzi. Jednak moĪliwoĞci oswojenia uczniów z tym tematem są ogromne. Na co
dzieĔ dziecko styka siĊ z wieloma wiadomoĞciami o Unii Europejskiej sáuchając
wypowiedzi dorosáych, oglądając telewizjĊ i strony internetowe, sáuchając radia.
Stwarza to wspaniaáe warunki dla nauczycieli i zachĊca do edukacji europejskiej
w celu jej uporządkowania.
Dzieci bardzo chĊtnie gromadzą i zbierają materiaáy na temat Unii Europejskiej
i dąĪeĔ Polski do wspólnej Europy. Wykorzystując to zaangaĪowanie moĪna
w prosty sposób stworzyü krąg tematyczny: JesteĞmy Europejczykami.
Proponujemy scenariusz zajĊü z tego krĊgu.
107
BoĪena Rokosz, Renata Rdzak – Unia Europejska i jej symbole
Scenariusz zajĊü dla klasy II
„Unia Europejska i jej symbole”
Temat dnia: Unia Europejska i jej symbole.
Cele:
x
x
x
Wiedzieü, jakie paĔstwa tworzą UniĊ Europejską.
Znaü symbole Wspólnoty Europejskiej:
flagĊ Unii,
„OdĊ do radoĞci” - hymn Unii,
„Syriusza” maskotkĊ Unii.
Umieü pokazaü na mapie paĔstwa Unii Europejskiej i nasz kraj.
x mapa „Integrująca siĊ Europa”,
x kaseta z nagraniem „Ody do radoĞci” – magnetofon,
x mapka konturowa Europy (dla kaĪdego ucznia),
x flaga Unii,
x ilustracja z Syriuszem,
x plansza z pieniĊdzmi euro,
x krzyĪówka.
Metody i formy:
x podające – pogadanka,
x problemowe – aktywizujące – gry dydaktyczne, dyskusja dydaktyczna,
x praktyczne – pokaz.
Przebieg zajĊü:
EDUKACJA MATEMATYCZNA
1. Dodawanie i odejmowanie pamiĊciowe w zakresie 100. Podziaá klasy na
dwie grupy. Uczniowie rozwiązują zadania porządkując wyniki rosnąco,
kaĪdy wynik ma przyporządkowaną liczb. Odczytują hasáo „Europa”.
Karty pracy dla kaĪdego dziecka.
I grupa
II grupa
6+2= E
9+2= E
15 – 3 = U
17 – 4 = U
20 + 4 = R
31 + 0 = R
56 – 5 = O
41 + 8 = O
69 + 5 = P
67 – 9 = P
70 + 6 = A
91 – 10 = A
108
2.
3.
WyjaĞnienie, jakimi pieniĊdzmi páaci siĊ w Europie (12 spoĞród 15 paĔstw
Unii uĪywa euro - bez Wielkiej Brytanii, Szwecji i Danii). Pokaz planszy
z euro.
Rozwiązywanie zadaĔ tekstowych:
a) Maciek ma 8 monet euro, a Wojtek o 7 monet euro wiĊcej. Ile
monet euro ma Wojtek? Ile monet euro mają razem?
b) Ania ma 42 euro, a jej siostra o 20 euro mniej. Ile euro ma siostra
Ani? Ile euro mają razem?
c) Kasia ma 15 euro, a jej siostra ma 9 euro. O ile wiĊcej euro ma
Kasia od swojej siostry?
EDUKACJA ĝRODOWISKOWA
1. Zabawa – „unijne podanie”
Uczniowie siadają w krĊgu. Jedna osoba siada w Ğrodku z piáką. Rzuca
piákĊ wypowiadając nazwĊ jakiegoĞ dowolnego paĔstwa. PiákĊ naleĪy
záapaü tylko wtedy, jeĞli paĔstwo jest paĔstwem europejskim. Osoba,
która siĊ pomyli odsuwa siĊ do tyáu na jedną kolejkĊ. Kto siĊ nie pomyli
zamienia siĊ z osobą siedzącą w Ğrodku i rzuca piáką.
2. RozáoĪenie mapy „Integrująca siĊ Europa”. Pokazanie ·konturu Europy
i jej paĔstw. Rozpoznanie miejsca poáoĪenia Polski.
3. Podziaá uczniów na grupy.
KaĪda grupa otrzymuje kopertĊ z ukrytymi w niej informacjami
o paĔstwach Unii (kolorowanki z ukrytymi flagami paĔstw i zagadki
o tych paĔstwach). Po odgadniĊciu przedstawiciel grupy wskazuje
paĔstwo na mapie.
4. Przypomnienie: jakie są symbole narodowe naszej ojczyzny. Rozmowa
dotycząca symboli europejskiej wspólnoty.
EDUKACJA MUZYCZNA
1. Odtworzenie z magnetofonu „Ody do radoĞci”. Poinformowanie uczniów,
Īe muzyka zostaáa zaczerpniĊta z IX symfonii Ludwiga van Bethovena,
tekst z „Ody do radoĞci” Fryderyka Schillera.
EDUKACJA POLONISTYCZNA
1. Nauczyciel wyjaĞnia, co to jest Unia Europejska (w skrócie przedstawia
historiĊ utworzenia wspólnoty), Komisja Europejska i wspólna polityka
paĔstw tworzących UniĊ.
2. Zapisanie wspólnie zredagowanej notatki do zeszytu.
np.:
Unia Europejska to piĊtnaĞcie paĔstw poáączonych w jedną
organizacjĊ, która prowadzi wspólną politykĊ: gospodarczą,
109
3.
4.
regionalną, rolną, kulturalną, walutową, zagraniczną oraz
wojskową.
PaĔstwa Unii: Francja, Niemcy, Belgia, Dania, Holandia,
Luksemburg, Wáochy, Wielka Brytania, Irlandia, Portugalia,
Hiszpania, Austria, Grecja, Szwecja i Finlandia.
Symbole Unii: hymn to „Oda do radoĞci”, a flaga jest niebieska
i ma 12 Īóátych gwiazdek.
Siedzibą Komisji Europejskiej i parlamentu jest stolica Belgii
Bruksela.
Nauczyciel zadaje pytanie: Co stanie siĊ 1 maja 2004 roku?
Dyskusja na temat tego, dlaczego Polska chce staü siĊ paĔstwem Unii
Europejskiej. Jakie korzyĞci páyną z przynaleĪnoĞci poszczególnych
paĔstw do Unii?
EDUKACJA TECHNICZNO - PLASTYCZNA
1. Uczniowie kolorem zielonym kolorują Rzeczpospolitą Polską na swojej
mapce konturowej. NastĊpnie kolorem niebieskim kolorują poszczególne
paĔstwa, które naleĪą do Unii.
2. Umieszczenie flagi Unii na tablicy.
Rozdanie niebieskich kartek bloku technicznego i wzorów gwiazdek.
Uczniowie odrysowują i wycinają gwiazdki naklejając je na niebieskiej
kartce tak, aby powstaáa flaga Unii (12 gwiazdek przypominających tarczĊ
zegarową). W Ğrodku pola gwiazdek umieszczają flagĊ Polski – paĔstwa,
które zmierza do Zjednoczonej Europy.
Prezentacja „Syriusza” – maskotki Unii. Ogáoszenie konkursu na projekt
polskiej wersji tej maskotki. Rozdanie konturów z Syriuszem.
110
Podsumowanie zajĊü – rozwiązanie krzyĪówki:
1.
2.
H
O
L
3.
4.
F
U
D
Z
I
A
L
N
D
I
A
N
I
E
M
C
Y
R
A
N
C
J
A
E
U
R
O
5.
6.
B
R
U
K
S
E
L
7.
E
U
R
O
P
O
L
P
8.
9.
11.
14.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
S
B
H
E
I
O
L
S
K
A
S
Z
P
A
N
I
A
10.
W
E
N
E
C
J
Z
W
E
C
J
A
12.
W
A
R
S
Z
A
W
A
13.
L
U
K
S
E
M
B
L
G
I
A
E
A
A
U
R
G
MieszkaĔcy Europy.
PaĔstwo tulipanów i wiatraków.
Nasz zachodni sąsiad.
ParyĪ jest stolicą.
Pieniądze zjednoczonej Europy.
Miasto – siedziba parlamentu Europejskiego.
Policja europejska.
Kandydat do Unii.
Kraj sáynący z walk byków.
Wáoskie miasto na wodzie.
Nasz baátycki sąsiad.
Stolica naszej Ojczyzny
Najmniejsze paĔstwo Unii.
Stolicą tego paĔstwa jest Bruksela.
Literatura:
1.
Bieda H. 15 lekcji o Europie, Wydawnictwo „ Wokóá nas”, Gliwice 2001.
111
2.
3.
4.
5.
6.
Czachór Z. Sáowniczek europejski, Przedstawicielstwo Komisji
Europejskiej w Warszawie, Warszawa 1996.
KĊdzior-Niczyporuk E. (red.) Wprowadzenie do pedagogiki zabawy,
Wydawnictwo KLANZA, Lublin 1998.
RoĞciszewski M. Gry i zabawy towarzyskie, Wiedza Powszechna,
Warszawa 1991.
Weidenfeld W., Wessels W. Europa od A do Z, wydawnictwo „Wokóá
nas”, Gliwice 2001.
Barankiewicz Z. M., MosiĔski B., Waluch K. Gry i zabawy w edukacji
europejskiej, Regionalne Centrum Informacji Europejskiej w Páocku, Páock
2003.
112
Rozwijanie fantazji, zainteresowaĔ
i zdolnoĞci uczniów
Anna Szpakowska
Ğwietlica szkolna przy SP 6
w Mielcu.
Swoją wieloletnią pracĊ pedagogiczno – wychowawczą w ĝwietlicy szkolnej
wzbogacam w róĪnego rodzaju gry, zabawy, konkursy. KaĪdy dobry nauczyciel
powinien mieü obok wiedzy teoretycznej i metodycznej szeroką wiedzĊ psychologiczną, która pomaga mu lepiej rozumieü swych wychowanków.
A.
ZABAWA DYDAKTYCZNA W OPARCIU O TEKST M. ORàONIA
pt. „O TYM NIE POMYĝLELI”.
Gry i zabawy są czynnikami rozwojowym, naturalnymi potrzebami dzieci.
Poprzez zabawy i gry efektywnie realizowane są cele:
rozwijanie i doskonalenie procesów zdolnoĞci orientacyjno – poznawczych,
budowanie poczucia wáasnej wartoĞci,
porozumiewanie siĊ miĊdzy uczniami w grupie o róĪnych temperamentach (charakterach),
doskonalenie koncentracji wszystkich uczniów,
znalezienie swojego miejsca w grupie,
odprĊĪeniu po nauce,
integracji grupy,
przyswajanie okreĞlonych umiejĊtnoĞci.
B.
CELE DYDAKTYCZNO – WYCHOWAWCZE:
Poznawczy: zapoznanie z tekstem M. Oráonia pt. „O tym nie pomyĞleli”.
Ksztaácący:
ksztaácenie pamiĊci sáuchowej oraz koncentracji, uwagi podczas
sáuchania utworów,
literackich,
113
Anna Szpakowska – Rozwijanie fantazji, zainteresowaĔ i zdolnoĞci uczniów

wyrabianie pomysáowoĞci oraz sprawnoĞci manualnej, ksztaátowanie
twórczoĞci plastycznej,
wyrabianie sprawnoĞci w gáoĞnym czytaniu i zrozumieniu treĞci
tekstu,
bogacenie czynnego sáownictwa i poczucia estetyki.
Wychowawczy: wdraĪanie do wspóádziaáania w grupie.
Metody: rozmowa kierowana, pokaz, metoda üwiczeĔ praktycznych.
Formy: zbiorowa praca w grupach zróĪnicowana.
Pomoce: kartoniki z numerami grup, kartki format A3 do pisania, kredki, (sáodycze
i breloczki - nagrody).
Przebieg zabawy dydaktycznej:
1.
Zapoznanie z tekstem M. Oráonia pt. „O tym nie pomyĞleli”:
Zdarzyáo siĊ to na zuchowym biwaku. Do druha druĪynowego
podszedá Jarek i powiedziaá:
– ProszĊ druha! Mam pomysá. Zabawimy siĊ w chowanego. Nasz
zastĊp ukryje siĊ w lesie, a druh nas bĊdzie szukaá. Na pewno nas druh
nie znajdzie.
Druh zastanowiá siĊ i odpowiedziaá:
– Zgoda. Dostaniecie nawet nagrodĊ za dobry pomysá.
Potem poszedá do swojego namiotu i po paru minutach wróciá z wielką
torbą cukierków, pysznych cukierków w kolorowych papierkach!
– oto nagroda! – rzeká.
Cháopcy zabrali torbĊ i ogromnie zadowoleni ruszyli w las.
Druh zaĞ przysiadá na pniu i uĞmiechnąá siĊ tajemniczo. O umówionej
godzinie wstaá i poszedá na poszukiwanie. UwaĪnie obserwowaá
ziemiĊ w lesie mech i trawĊ.
– Jest. Báyszczy w jagodzinach. LeĪy. Znowu leĪy – powtarzaá co
kilka kroków.
Wreszcie zza gĊstych krzaków doleciaáy go znajome gáosy. Cháopcy
nie spodziewali siĊ tak szybkiego druĪynowego i gwarzyli w najlepsze.
Mieli okropnie Ğmieszne miny, gdy go przed sobą ujrzeli.
– Jak ... jak nas druh znalazá? – wyjąkaá Jacek.
– Zwyczajnie.
– KtoĞ musiaá druhowi podpowiedzieü, gdzie jesteĞmy – nie dowierzaá
Jarek – KtoĞ musiaá druhowi pomóc. Inaczej by nas druh tak szybko
nie znalazá.
114
– Masz racjĊ – powiedziaá druĪynowy. – KtoĞ mi pomógá.
– Widzi druh! – uciszyá siĊ Jacek. – Ale kto?
– Wy sami!
– My? – zdumieli siĊ cháopcy.
– Tak. UĪyáem maáego podstĊpu i podstĊp siĊ udaá.
– Jakiego podstĊpu?
– Jeszcze siĊ nie domyĞlacie? – rozeĞmiaá siĊ druĪynowy.
Dopiero teraz rozejrzeli siĊ wokóá i rozjaĞniáo im siĊ w gáowach.
Zawstydzili siĊ. – nie pomyĞleliĞmy o tym – bąknąá Jacek.
2.
Podziaá dzieci na trzy grupy.
3.
Regulamin zabawy:
ZADANIE I
prawidáowa odpowiedz na zadane pytanie – 2pkt.
ZADANIE II
poprawnie narysowany obrazek – 5 pkt.
ZADANIE III
prawidáowe udzielenie odpowiedzi – 2 pkt.
4. Prezentacja grup i grupowych.
5. Przedstawienie Īetonów i nagród ( breloczki do kluczy, sáodycze).
Dzieci Podzielone na trzy grupy mają za zadanie:
I. Na kartkach z bloku napisaü jak nazywaáa siĊ zabawa zaproponowana
przez Jarka
napisaü miejsce zabawy
jaką nagrodĊ wyznaczyá druh
czy druh miaá trudnoĞci w odnalezieniu cháopców
(czas trwania 10 min.)
II. Narysowaü czĊĞü drogi i miejsce kryjówki cháopców.
(czas wykonania 10 min.)
(dodatkowe punkty za wykorzystanie caáej powierzchni karki i estetykĊ)
III. Odpowiedzieü na pytanie; jakiego podstĊpu uĪyá druh?
(czas trwania 5 min.)
6. Podsumowanie i narodzenie grup, które uzyskaáy najwiĊkszą iloĞü
punktów.
115
116
To mi siĊ udaáo
Aleksandra Woáoszyn
Ğwietlica przy SP 6
w Mielcu
W przygotowywaniu zajĊü dla dzieci uczĊszczających do Ğwietlicy czĊsto
korzystam z form oddziaáywaĔ werbalnych i niewerbalnych proponowanych przez
M. àobockiego („W poszukiwaniu skutecznych form wychowania”). W zasadzie,
w kaĪdy gotowy tekst literacki moĪna wpleĞü zadania, które wychowankowie
wykonują w grupach, w oparciu o te formy. ZajĊcia te cieszą siĊ duĪym
zainteresowaniem ze strony dzieci. Poprzez zabawĊ wychowankowie uczą siĊ
rozwiązywaü rozmaite problemy a jednoczeĞnie wspóápracowaü w grupie. PoniĪej
przedstawiam konspekt zajĊü otwartych, które przeprowadziáam dla rodziców
i opiekunów naszych wychowanków.
Temat: Zabawa dydaktyczna w oparciu o tekst M. WĊgrzeckiej „Czary mary”.
Doskonalenie umiejĊtnoĞci uwaĪnego sáuchania tekstu literackiego.
Cele:
x Poznawczy:
x zapoznanie z tekstem M. WĊgrzeckiej „Czary mary”.
x Ksztaácący:
x ksztaátowanie pamiĊci sáuchowej oraz koncentracji uwagi podczas
sáuchania utworów literackich,
x bogacenie czynnego sáownictwa,
x rozwijanie zdolnoĞci plastycznych i manualnych,
x rozwijanie umiejĊtnoĞci wspóápracy w grupie i zdrowej rywalizacji,
x doskonalenie umiejĊtnoĞci czytania.
x Wychowawczy:
x wdraĪanie do umiejĊtnej wspóápracy w grupie z poszanowaniem
pomysáów kaĪdego czáonka tej grupy.
Metody: pogadanka, pokaz, metoda zajĊü praktycznych.
117
Aleksandra Woáoszyn – To mi siĊ udaáo (zabawa dydaktyczna)
Formy:
x zbiorowa przez dziaáalnoĞü poznawczą, odtwórczą i twórczą,
x indywidualna przez dziaáalnoĞü twórczą.
Formy wychowania:
x formy oddziaáywaĔ werbalnych: wyzwalanie pomysáów,
x „burza mózgów”,
x formy oddziaáywaĔ niewerbalnych: swobodna ekspresja plastyczna.
Pomoce:
x kartki z rozpoczĊtymi nazwami druĪyn,
x kolorowe karteczki do losowania – zielone, pomaraĔczowe,
niebieskie,
x kartoniki z napisami TAK-zielone, NIE-niebieskie – dla kaĪdego
dziecka,
x kartki z napisanym zaklĊciem,
x kartki – miotáy z zapisanymi liczbami i literami,
x kartony do rysowania, kredki, dyplomy, sáodycze, gwizdek.
Tok zajĊü:
I.
CzĊĞü- wprowadzenie.
1. Powitanie.
2. Przedstawienie siĊ dzieci – runda.
3. Zapoznanie z reguáami zabawy.
W dniu dzisiejszym bĊdziecie uczestnikami zabawy, której nazwĊ
poznacie za chwilĊ. Tym celu musimy podzieliü siĊ na trzy grupy.
BĊdziemy to robiü poprzez losowanie kolorowego kartonika. Kolor,
który wyciągniecie bĊdzie jednoczeĞnie nazwą druĪyny (dzieci losują
kolory).
ProszĊ, aby druĪyna pomaraĔczowych zajĊáa miejsce pod
segmentem z ksiąĪkami, druĪyna zielonych pod segmentem
z zabawkami, a druĪyna niebieskich pod tablicą. Zastanówcie siĊ
i wybierzcie, lub wylosujcie spoĞród siebie kapitana oraz dokoĔczcie
nazwĊ druĪyny.
prezentacja druĪyn i kapitanów,
przedstawienie Īetonów,
118
II.
CzĊĞü – realizacja tematu.
1. Zapoznanie z nazwą zabawy.
ZADANIE I
Aby poznaü tytuá dzisiejszej zabawy macie do wykonania I zadanie.
W kopertach macie kartki – miotáy, na których znajdują siĊ liczby. Na
znak gwizdka wyciągniecie miotáy z koperty i zaczniecie pracowaü.
Zadanie polega na tym, Īeby uáoĪyü liczby od najwiĊkszej do
najmniejszej, nastĊpnie odwróciü je na drugą stronĊ i odczytaü hasáo.
Pracujemy wszyscy w tej sali. DruĪyna, która pierwsza poprawnie
wykona zadanie otrzyma 3 punkty, druga 2 punkty, trzecia 1 punkt.
DruĪyna, która jest gotowa do odczytania, sygnalizuje to przez
podniesienie rąk do góry (gáoĞne odczytanie hasáa: Czary-Mary).
Po ocenie dalszy ciąg zabawy.
2.
Zapoznanie z tekstem M. WĊgrzeckiej „Czary – Mary” (w trakcie
czytania tekstu dzieci wykonują w grupach kolejne zadania).
Mary – Czary (dla przyjacióá Marysia), po wielu latach
magicznej nauki, skoĔczyáa szkoáĊ i zostaáa dyplomowaną
czarownicą. Musiaáa jednak jeszcze zgáĊbiü wiedzĊ tajemną
i rozwiązaü pewne proste na pierwszy rzut oka, problemy.
Pierwszym z nich byáa wielka ksiĊga zaklĊü „Aketpa anzcigam”,
którą napisaá sáynny czarownik Kar Gam. Marysia znaáa zaklĊcia
na pamiĊü, ale nie bardzo wiedziaáa o co w tym wszystkim chodzi.
A byáy to bardzo waĪne zaklĊcia – znając je, moĪna byáo wyleczyü
prawie kaĪdą chorobĊ.
Zrezygnowana Mary wziĊáa ksiĊgĊ i przeczytaáa pierwsze,
najprostsze zaklĊcie:
Awoág aáalob ein ybeĪ
ûaworecaps oĪud zsisum.
– Ach, Īeby to byáo takie proste, jak „Podstawy magii” Abry
K. Dabry – westchnĊáa – albo „Czarodziejska pokusa” Hokusa.
Teraz jednak bardzo rzadko ktoĞ chciaá zamieniü ksiĊcia w ĪabĊ
albo ofiarowaü komuĞ zatrute jabáko. Trzeba wiĊc byáo zrozumieü,
co napisaá Kar Gam. Ale jak to zrobiü?
– Zapytam moją magiczną KulĊ KrĊculĊ – postanowiáa Mary.
119
ZADANIE II
Na kartkach w kopertach macie zapisane zaklĊcie, które usáyszeliĞcie
przed chwilą.
W przydzielonych salach odczytajcie uwaĪnie i dokáadnie zaklĊcie,
oraz zgadnijcie co ono oznacza. Oceniani bĊdziecie za áadne
przeczytanie zaklĊcia, a takĪe za wasze propozycje, co to zaklĊcie
oznacza. Na wykonanie zadania macie 5 minut.
za áadne odczytanie 5 pkt.
za odgadniĊcie i napisanie rozwiązania na kartce
(Īeby nie bolaáa gáowa, musisz duĪo spacerowaü) 5 pkt.
Po ocenie dalszy ciąg opowiadania.
Postawiáa KrĊculĊ tuĪ obok ksiĊgi i spojrzaáa na dziwacznie
odbijające siĊ w niej zaklĊcie.
– ĩe teĪ wczeĞniej na to nie wpadáam! – krzyknĊáa uradowana. –
Czarownik pisaá wszystko od koĔca! Poczciwy Mag Rak.
Marysia natychmiast odczytaáa wszystkie zaklĊcia i w nagrodĊ
postanowiáa kupiü sobie miotáĊ. To miaáa byü jej pierwsza wáasna
miotáa (przed zakoĔczeniem nauki uczennice wypoĪyczaáy latające
miotáy ze szkoáy).
Czarownica zaáoĪyáa czarną pelerynĊ, spiczasty kapelusz i piĊü
minut potem byáa w sklepie. AleĪ tu byá wybór! Miotáy proste
i skáadane, na zloty czarownic i na popoáudniowe przejaĪdĪki, na
wyprawy po kraju i za granicĊ, bogato zdobione i caákiem skromne.
Mary nie mogáa siĊ zdecydowaü. Nagle jej wzrok padá na stojącą
w kącie czerwoną miotáĊ, pod którą cichutko siedziaáa mysz. Kij byá
prosty, zwyczajny, zakoĔczony cudacznym pomponem, z którego na
wszystkie strony sterczaáo radoĞnie purpurowe wáosie...
ZADANIE III
Przypomnijcie sobie, jakie rodzaje mioteá byáy w sklepie i narysujcie
je. Podpiszcie, która miotáa do czego sáuĪyáa.
od 0 do 9 punktów za rysunki,
premia za wszystkie wymienione 5 punktów (czas 10 minut).
Po ocenie dalszy ciąg zabawy.
– To ta – pomyĞlaáa Marysia. – Miotáa w sam raz dla mnie.
Pogáadziáa kij, rozczochraáa pompon.
– Doskonaáy wybór – pochwaliáa sprzedawczyni. – Zbiera wszystkie
kurze.
– A czy dobrze siĊ na niej lata? – zapytaáa Marysia.
120
– To jest miotáa do zamiatania – uĞmiechnĊáa siĊ sprzedawczyni. –
Te do latania stoją na póáce.
Marysia zaczerwieniáa siĊ po sam czubek spiczastego kapelusza.
WziĊáa pierwszą miotáĊ z brzegu, zapáaciáa i czym prĊdzej wyszáa ze
sklepu.
– Nie doĞü, Īe wybraáam byle jaką miotáĊ, to teraz bĊdĊ musiaáa na
niej lataü – zmartwiáa siĊ Mary.
Problem polegaá na tym, Īe Mary miaáa straszny lĊk wysokoĞci.
Egzamin w szkole zdaáa z zamkniĊtymi oczami – miotáa znaáa
drogĊ. Ale jej nowa miotáa na pewno nie wiedziaáa, dokąd ma
lecieü.
– Nie mogĊ przecieĪ lataü za nisko, bo zaczepiĊ o gaáĊzie –
zastanawiaáa siĊ Marysia. – Co zrobiü, aby ziemia byáa troszeczkĊ
bliĪej?
Czarownica rozejrzaáa siĊ bezradnie po pokoju. Nawet zwykle
wesoáa czarotka, która staáa na parapecie, smĊtnie zwiesiáa gáowĊ.
ZADANIE IV
Co zrobiü, Īeby ziemia byáa troszeczkĊ bliĪej?
Zapiszcie pomysáy na kartkach, im wiĊcej dobrych pomysáów tym
wiĊcej punktów.
iloĞü punktów uzaleĪniona od iloĞci pomysáów,
premia za prawidáowe rozwiązanie 5 pkt.
premia dopiero po zakoĔczeniu opowiadania.
(czas 5 minut)
– Dobrze, dobrze juĪ ciĊ podlewam – powiedziaáa Mary do kwiatka.
Wstaáa, zrobiáa krok i ... rozáoĪyáa siĊ jak dáuga.
– Na ten baáagan nie dziaáają Īadne zaklĊcia – zezáoĞciáa siĊ. – Co
teĪ tutaj leĪy...?O! Moja stara lornetka!
Mary przetaráa szkáa, popatrzyáa na czarotkĊ.
– AleĪ ona jest wielka! – westchnĊáa zachwycona.
Spojrzaáa jeszcze raz i aĪ podskoczyáa z wraĪenia.
– JuĪ nie bĊdĊ musiaáa lataü nisko! – krzyknĊáa. – I nie bĊdĊ siĊ
baü! Ziemia bĊdzie blisko, bliziusieĔko... Sáynny stary mag miaá
racjĊ. – „Wszystko musi byü tak proste, jak to jest moĪliwe, byle nie
prostsze” Ale jak on siĊ nazywaá...?Miaá takie Ğpiące nazwisko –
Sennik, Senat, a moĪe Seneka...
Mary ziewnĊáa. To byá dáugi, mĊczący dzieĔ. NajwyĪszy czas iĞü
spaü – pomyĞlaáa.
– A jutro wypróbujĊ moją nową miotáĊ. I lornetkĊ..
121
3.
III.
Podsumowanie i przeliczenie zdobytych punktów – ogáoszenie wyników.
CzeĞü-podsumowanie.
1. Podsumowanie zajĊü – Zabawa sprawdzająca zapamiĊtanie treĞci
opowiadania – „Prawda Faász”.
Aby sprawdziü czy dobrze zapamiĊtaliĞcie opowiadanie proponujĊ wam
zabawĊ, w której usáyszycie zdania , a waszym zadaniem jest oceniü czy są
one zgodne z przeczytanym tekstem, czy teĪ nie. JeĞli jest to prawda
podnosicie zielony kartonik z napisem TAK, jeĞli nieprawda podnosicie
niebieski kartonik z napisem NIE.
¾ Mary Czary byáa czarownicą.
¾ Czarownice latają na odkurzaczach.
¾ Mary Czary miaáa lĊk wysokoĞci.
¾ KaĪda czarownica po ukoĔczeniu szkoáy dostaje w nagrodĊ
czarodziejski kufer.
¾ ZaklĊcia, których uczą siĊ czarownice są pisane wspak czyli trzeba je
czytaü od tyáu.
¾ Mary Czary miaáa oswojoną maápkĊ.
¾ Mary Czary codziennie na Ğniadanie zjadaáa nietoperza.
¾ Wszystkie czarownice muszą mieü latającą miotáĊ.
¾ W celu opanowania lĊku wysokoĞci, do latania Mary Czary uĪywaáa
lornetki.
Odkáadamy kartoniki. Czy ktoĞ chciaáby zabraü gáos i powiedzieü jak siĊ
czuá na dzisiejszych zajĊciach.
2.
PodziĊkowanie za udziaá w zajĊciach , wrĊczenie dyplomów i nagród.
Literatura:
1.
WĊgrzecka M.: Czary mary. „ĝwierszczyk”, 2003 nr 22.
2.
àobocki M.: W poszukiwaniu skutecznych form wychowania, WSiP,
Warszawa 1975.
122
Poznajemy zwyczaje boĪonarodzeniowe
Konspekt lekcji otwartej dla nauczycieli nauczania
zintegrowanego przeprowadzonej
w klasie III
Agata Burda-Rusin
Data: 16 grudzieĔ 2004 r.
Czas: 45 min
Osoba prowadząca: mgr Agata Burda-Rusin
OĞrodek tematyczny: Dobre tradycje.
Temat dnia: Poznajemy zwyczaje boĪonarodzeniowe.
Cele dydaktyczno wychowawcze:
x ksztaátowanie umiejĊtnoĞci swobodnego wyraĪania uczuü
x zapoznanie z historią związaną z tradycją wysyáanie kartek
Ğwiątecznych
x pielĊgnowanie zwyczaju przesyáania kartek z Īyczeniami boĪonarodzeniowymi.
W zakresie EDUKACJI MUZYCZNO-RUCHOWE:
x utrwalenie sáów i melodii utworu muzycznego „Nie miaáy anioáki”
W zakresie EDUKACJI TECHNICZNO-INFORMATYCZNEJ:
x ksztaátowanie umiejĊtnoĞci rysowania i malowania elementów
korzystając z funkcji przybornika i palety kolorów
x doskonalenie umiejĊtnoĞci kopiowania i przenoszenia fragmentów
rysunku
x rozróĪnianie przezroczystego i nieprzezroczystego stylu zaznaczania
x planowanie utworzenia obrazu przedstawionego we wzorze z wykorzystaniem elementów rysunku
123
Agata Burda-Rusin – Poznajemy zwyczaje boĪonorodzeniowe
x
x
dbanie o estetykĊ tworzonych prac
umiejĊtnoĞü zapisu wáasnych wytworów
x doskonalenie tabliczki mnoĪenia do 100
Metody:
x
x
x
x
metoda praktycznego dziaáania
pokaz
obserwacja
pogadanka
x stanowisko komputerowe – jedno dla dwojga uczniów
x kartki Ğwiąteczne
x plik z gotowymi elementami na kartki Ğwiąteczne
x gwiazdki z tabliczką mnoĪenia
Przebieg zajĊü
1. Wprowadzenie do tematyki zajĊü.
Dzieci siedzą w kole na dywanie.
Przypomnienie jakie ĞwiĊta obchodzimy w grudniu, w jaki sposób moĪna
skáadaü sobie Ğwiąteczne Īyczenia.
2. Prezentowanie przez dzieci swoich przyniesionych kartek Ğwiątecznych.
Co znajduje siĊ na tych kartkach?
Jakie elementy powtarzają siĊ najczĊĞciej?
Dzieci opowiadają o swojej kartce Ğwiątecznej pokazując ją innym
dzieciom.
3. Zapoznanie z historią Ğwiątecznej kartki.
Nauczyciel krótko opowiada o historii związanej z kartkami Ğwiątecznymi.
4. Zapoznanie dzieci z tematem i celami lekcji.
O tym co dzisiaj bĊdziemy robiü, dowiecie siĊ po rozwiązaniu dziaáaĔ na
gwiazdkach które musicie obliczyü. Potem gwiazdki uáoĪymy rosnąco. Po
odwróceniu gwiazdek odczytacie hasáo.
„Wykonujemy kartkĊ Ğwiąteczną w programie Paint”
Na dzisiejszych zajĊciach wykonamy sobie kartkĊ Ğwiąteczną z gotowych
elementów.
Zadanie to bĊdziemy realizowaü w edytorze grafiki Paint.
124
5.
Omówienie i zdefiniowanie üwiczenia przez nauczyciela.
Otworzenie plików pod nazwą „Kartka Ğwiąteczna”
Przenoszenie i kopiowanie wybranych fragmentów z pliku, dorysowanie
wáasnych elementów, napisanie aerografem napisu Wesoáych ĝwiąt
Nauczyciel wyjaĞnia bardzo dokáadnie zasady kopiowania, które dotyczą
miĊdzy innymi precyzyjnego zaznaczania obiektu oraz wklejanie
i przesuwanie obiektu we wáaĞciwe miejsce.
KlikniĊcie poza ramką aby odwoáaü zaznaczanie.
6.
Praca dzieci przy stanowiskach komputerowych.
Uczniowie w indywidualnym tempie wykonują üwiczenia pod kontrolą
nauczyciela.
7.
Przerw Ğródlekcyjna.
ĝpiew piosenki „Nie miaáy anioáki”
8.
Podsumowanie zajĊü, ocena prac i aktywnoĞci uczniów.
Dzieci przechodzą obok wszystkich komputerów oglądają prace.
Wybierają prace najciekawsze. Dzieci w nagrodĊ dostają znaczek
„Wspaniaáego malarza”
9.
Zapisanie prac do swoich folderów
125
126
Przyjaciele ze Stumilowego Lasu
Lucyna Maziarz
Konspekt lekcji otwartej dla nauczycieli nauczania
zintegrowanego
Data: 5 lutego 2004r
Osoba prowadząca: mgr Lucyna Maziarz
Klasa: II
OĞrodek tematyczny: Nie nudzimy siĊ w zimowe wieczory.
Temat dnia: Przyjaciele ze Stumilowego Lasu (zajĊcia z wykorzystaniem technologii informacyjnej).
Temat zajĊü: Zapoznanie z autorem i gáównymi bohaterami lektury „KubuĞ
Puchatek” z wykorzystaniem prezentacji multimedialnej pt. „Przyjaciele ze
Stumilowego Lasu”. Rozwiązywanie zadaĔ tekstowych. Tworzenie za
pomocą programu komputerowego Paint ilustracji do lektury. Zabawa
muzyczno – ruchowa „Kubusiowa piosenka”.
Cele dydaktyczno - wychowawcze:
x ksztaátowanie umiejĊtnoĞci swobodnego wyraĪania uczuü
x zapoznanie uczniów z genezą powstania lektury „KubuĞ Puchatek”
x zapoznanie z postacią autora oraz gáównymi bohaterami
x doskonalenie umiejĊtnoĞci gáoĞnego czytania
x doskonalenie umiejĊtnoĞci rozwiązywania zadaĔ tekstowych
x wdraĪanie do logicznego myĞlenia
x doskonalenie umiejĊtnoĞci biegáego mnoĪenia i dzielenia
127
Lucyna Maziarz – Przyjaciele ze Stumilowego Lasu
W zakresie EDUKACJI TECHNICZNO – INFORMATYCZNEJ:
x doskonalenie umiejĊtnoĞci posáugiwania siĊ komputerem
x higiena i bezpieczeĔstwo pracy z komputerem
x estetyka dobierania kolorów i tworzenia ilustracji w programie
komputerowym Paint
W zakresie EDUKACJI MUZYCZNO – RUCHOWEJ:
x utrwalenie sáów i melodii utworu muzycznego „Kubusiowa
piosenka”
x wykorzystanie ruchu podczas Ğpiewu piosenki
Metody:
a)
b)
c)
d)
e)
f)
Pogadanka
Pokaz
ûwiczenia praktyczne
Obserwacja
BezpoĞrednia praca z komputerem
Stymulowanie aktywnoĞci twórczej
Formy pracy: zbiorowa, indywidualna
ĝrodki dydaktyczne: maskotki, pluszowa postaü Kubusia Puchatka, lektura
„KubuĞ Puchatek” i inne ksiąĪki autorstwa A.A. Milne, urządzenia
technologii informacyjnej: komputery, prezentacja multimedialna
pt. „Przyjaciele ze Stumilowego Lasu” wáasnego autorstwa, treĞü
zadania tekstowego (zadanie domowe)
Przebieg zajĊü:
1.
Wprowadzenie do tematyki zajĊü – przedstawianie swoich przyjacióá
maskotek.
Dzieci siedzą w kole na dywanie, trzymają w rĊku ulubioną maskotkĊ
przyniesioną z domu. Przedstawiają swoje pluszaki i krótko o nich
opowiadają.
2.
Przedstawienie postaci Kubusia Puchatka.
Nauczyciel przedstawia dzieciom pluszową postaü bohatera zajĊü, krótko
przybliĪa historiĊ powstania ksiąĪki „KubuĞ Puchatek” i innych pozycji
autorstwa A.A. Milne.
3.
Przedstawienie postaci autora i gáównych bohaterów lektury przy
wykorzystaniu prezentacji multimedialnej „Przyjaciele ze Stumilowego
Lasu”.
128
Dzieci zajmują miejsca przy stanowiskach komputerowych, oglądają
prezentacjĊ, gáoĞno odczytują informacje o poszczególnych postaciach.
4.
Przerwa
Ğródlekcyjna:
z wykorzystaniem ruchu.
Ğpiewanie
„Kubusiowej
piosenki”
5.
Rozwiązywanie matematycznych zadaĔ z Kubusiem.
TreĞü zadaĔ znajduje siĊ w prezentacji multimedialnej, uczniowie
odczytują treĞü zadania, wspólnie dokonują jego analizy, rozwiązują
wybierając prawidáową odpowiedĨ (dzieci klikają na guziku z prawidáową
odpowiedzią, mogą równieĪ spróbowaü co siĊ stanie jeĪeli klikną na
báĊdnej odpowiedzi).
6.
Kolorowanie postaci z lektury „KubuĞ Puchatek” wykorzystując program
komputerowy Paint.
Dzieci wybierają jedną ilustracjĊ do lektury znajdującą siĊ w prezentacji
multimedialnej i kolorują ją. Mogą równieĪ sami dorysowywaü elementy za
pomocą dostĊpnych w programie Paint narzĊdzi.
7.
Podsumowanie zajĊü i ocena aktywnoĞci uczniów.
Pytania do uczniów:
Dlaczego KubuĞ Puchatek staá siĊ bohaterem ksiąĪki?
Czy potraficie wymieniü innych bohaterów lektury?
Czy podobaáy wam siĊ dzisiejsze zajĊcia, co wam siĊ wam najbardziej
podobaáo?
W nagrodĊ za aktywnoĞü w lekcji uczniowie otrzymują znaczki z postacią
Kubusia Puchatka.
8.
Zadanie pracy domowej.
Uczniowie dostają kartki z treĞcią zadania domowego.
129
130
Nauczanie zintegrowane – artykuáy
Multimedia w nauczaniu zintegrowanym
Dorota Kaáawaj
BoĪena Harchut
w Mielcu
W naszym codziennym Īyciu komputer staá siĊ nieodáącznym narzĊdziem wielu
przygotowywanych prac. Pojawia siĊ on w Ğwiecie naszych dzieci juĪ od
najmáodszych lat. Podejmują one pierwsze próby i opanowują wiele umiejĊtnoĞci,
które z trudem przychodzą starszym. Niestety, czĊsto zainteresowania
najmáodszych idą w niewáaĞciwym kierunku. Przyczyn tego jest wiele, stąd naleĪy
juĪ w edukacji wczesnoszkolnej podjąü starania, by temu zaradziü. Dziecko
potrzebuje odpowiednich wzorców zachowaĔ, by wybieraáo to, co wáaĞciwe.
Komputery i technologia informacyjna w szkoáach stwarzają nowe moĪliwoĞci
dla wszystkich dziedzin nauczania. W zaleĪnoĞci od zakresu i stopnia ich
wykorzystania, moĪna wyróĪniü dwa rodzaje zajĊü: zajĊcia informatyczne i inne, na
których komputer peáni rolĊ pomocniczą. Wykorzystanie komputerów na zajĊciach
innych niĪ informatyka naleĪy rozpocząü moĪliwie wczeĞnie. Nie trzeba byü
informatykiem, by posáugiwaü siĊ komputerem, nie trzeba czekaü na ukoĔczenie
kursów informatycznych, by stosowaü komputer jako pomoc dydaktyczną.
Proponujemy, by uczniowie posáugiwali siĊ komputerem od pierwszej klasy szkoáy
podstawowej. Wykorzystanie komputera na zajĊciach moĪe przybieraü róĪne formy
w zaleĪnoĞci od wyposaĪenia szkoáy.
Gáównymi celami edukacji medialnej powinno byü przygotowanie uczniów do
korzystania ze wszystkich rodzajów mediów, odbioru komunikatów medialnych
oraz posáugiwania siĊ mediami jako narzĊdziami pracy intelektualnej. Poprzez
pracĊ komputerem moĪemy rozwijaü nastĊpujące umiejĊtnoĞci i sprawnoĞci:
x sprawnoĞü manualną,
x koncentracjĊ uwagi,
x koordynacjĊ wzrokowo-ruchowo-sáuchową,
x umiejĊtnoĞü logicznego myĞlenia,
x podejmowanie decyzji i wyborów,
131
Dorota Kaáawaj, BoĪena Harchut – Multimedia w nauczaniu zintegrowanym
x
x
x
x
twórcze rozwiązywanie problemów,
planowanie dziaáaĔ,
korzystanie z róĪnych Ĩródeá informacji,
ocenĊ wáasnej pracy.
W trakcie zajĊü z wykorzystaniem Ğrodków multimedialnych moĪna posáugiwaü
siĊ róĪnymi Ğrodkami dydaktycznymi. Jednym z nich są multimedialne programy
edukacyjne. ZajĊcia z wykorzystaniem multimedialnych programów edukacyjnych
stwarzają warunki do rozwijania umiejĊtnoĞci dzieci w wielu zakresach tj. uczenia
siĊ, myĞlenia, poszukiwania, wyrównywania braków, wykorzystywania informacji
z róĪnych Ĩródeá, dziaáania wspóápracy i komunikowania siĊ. Programom dla dzieci
w nauczaniu zintegrowanym oprócz poprawnoĞci merytorycznej i dydaktycznej,
stawiane są dodatkowe wymagania:
x prostota i przyjazny sposób komunikacji,
x zrozumiaáy i natychmiastowy sposób reakcji na wszelkie
dziaáania dziecka,
x áączenie dobrej cech zabawy i wartoĞciowego materiaáu
dydaktycznego,
x uczenie logicznego i twórczego myĞlenia,
x stopniowanie trudnoĞci zadaĔ,
x wynagradzania dziecka za trafne rozwiązania krótką melodyjką
lub ciekawym efektem dĨwiĊkowym,
x umoĪliwienie przerwania i zakoĔczenia pracy w dowolnym
miejscu.
Podstawowym kryterium efektywnego zastosowania programu edukacyjnego
jest powiązanie go z treĞciami nauczania.
MoĪna tutaj wykorzystaü bogatą ofertĊ edukacyjnych programów
multimedialnych takich jak:
¾ edukacja polonistyczna – „Klik uczy ortografii”, „Klik uczy czytaü”,
„Moje pierwsze ABC”, „Zabawa z ortografią”, „Bolek i Lolek na tropie
zaginionej ksiĊgi ortograficznej”, „Multimedialny Ğwiat Juliana
Tuwima”, „Multimedialny Ğwiat Jana Brzechwy”.
¾ edukacja matematyczna – „Klik uczy liczyü w zielone szkole”,
„SzczĊĞliwa Cyfrolandia”, „Matma jest super”, „Wirtualna szkoáa
matematyka”, „Moje pierwsze zabawy matematyczne 1 2 3”, „Sokrates:
102 ciekawe zadania”.
¾ programy komunikacyjne – „Klik uczy zasad ruchu drogowego”,
„Dookoáa Polski”, „Dookoáa Ğwiata”.
132
¾ encyklopedie: Przyrody, Zwierząt, Ptaków, Kosmosu, „Multimedialny
sáownik ortograficzny dla dzieci”, „Wielka multimedialna encyklopedia
dla dzieci”.
Aby nauka z komputerem byáa zajĊciem ciekawym dzieci mogą tworzyü wáasne
prace i dokumenty. Do komputerowego redagowania tekstu sáuĪą specjalne
programy, zwana edytorami tekstu. Ich zaletą jest moĪliwoĞü áatwego poprawiania
báĊdów i wprowadzania zmian, wstawiania rysunków, zastosowania róĪnych
czcionek, czy krojów pisma.
DuĪą wartoĞü ksztaácącą mają programy graficzne. Rysowanie za pomocą
komputera wymaga zaangaĪowania psychicznego, stymuluje do twórczego
myĞlenia.
Nauczyciel sam moĪe tworzyü prezentacje multimedialne, które stanowią
wartoĞciową pomoc dydaktyczną. Jednym z najbardziej popularnych programów do
tworzenia prezentacji multimedialnych jest „Power Point”. Jego podstawową zaletą
jest to, Īe umoĪliwia áączenie wielu informacji z róĪnych programów. Tymi
informacjami mogą byü:
x teksty, tabele i wykresy utworzone w edytorze tekstu oraz
w arkuszu kalkulacyjnym lub bezpoĞrednio w Power Point
x rysunki – wĞród nich są: cliparty, autoksztaáty, ozdobne napisy,
fotografie
x filmy i dĨwiĊki utworzone za pomocą innych programów lub
wstawione bezpoĞrednio z pliku.
Komputery w edukacji wraz z technologią posáugiwania siĊ informacją
stanowią szansĊ odejĞcia od encyklopedyzmu, czyli od przekazywania przez
nauczycieli duĪych zasobów informacji. Jest zatem oczywiste, Īe wyposaĪenie
uczniów w kompetencje medialne i ich wykorzystanie to jedno z podstawowych
zadaĔ wspóáczesnej szkoáy.
Literatura:
1. T. KáosiĔska, „Edukacyjne programy multimedialne w ksztaáceniu
wczesnoszkolnym”, „ĩycie Szkoáy” 2002/3
2. R. Szafran, „Pomaga nam komputer”, „ĩycie Szkoáy” 2003/7
3. K. Kozioá, „Komputer w ksztaáceniu zintegrowanym”, „ĩycie Szkoáy”
2002/9
4. E. Malewicz, [w]: K. Kozioá „Komputer w ksztaáceniu zintegrowanym”,
Siedlce
2001
133
134
Sukcesy i trudnoĞci wychowawcze,
ich przyczyny i nastĊpstwa
Gabriela Podsiadáo
nauczanie zintegrowane
Cele:
Zapoznanie z przyczynami sukcesów i trudnoĞci wychowawczych oraz
ich nastĊpstw;
Ukazanie roli Ğrodowiska rodzinnego i szkolnego w stymulowaniu
rozwoju dziecka.
Sukcesy i trudnoĞci wychowawcze - od czego zaleĪą?
WyróĪnia siĊ trzy kategorie czynników wpáywających na efekty wychowawcze:
I.
Czynniki ekonomiczno-spoáeczne
Przyczyną trudnoĞci lub sukcesów moĪe byü:
Brak autorytetów lub wpáyw niewáaĞciwego autorytetu. ZaĞ wpáyw
autorytetu pozytywnego oddziaáywuje równieĪ pozytywnie i pomaga
w wychowaniu. Dla dzieci w máodszym wieku szkolnym najwaĪniejszym
autorytetem są rodzice, pani w klasie i inne najbliĪsze osoby.
Warunki rodzinne, w jakich wychowuje siĊ dziecko, a w szczególnoĞci
warunki materialne i mieszkaniowe rodziny, dbaáoĞü rodziców
o wszechstronny rozwój dziecka, pozycja dziecka w rodzinie, Īycie
umysáowe i moralne rodziny, kultura Ğrodowiska rodzinnego, atmosfera
domu rodzinnego, sposoby spĊdzania wolnego czasu, podziaá pracy i ról
w rodzinie, struktura rodziny (peána czy rozbita) oraz czy dziecko posiada
rodzeĔstwo. DuĪa rodzina stwarza wiĊcej okazji do kontaktów
miĊdzyosobowych, dziaáających wiĊkszą iloĞcią podniet i sytuacji.
Warunki wychowawcze w rodzinie sprzyjają wytwarzaniu siĊ rozmaitych
typów zachowaĔ. Z kolei wszelkiego typu dezorganizacja rodziny
wpáywa niekorzystnie na prawidáowy rozwój dziecka, jego zachowanie
i wyniki w nauce. Dom jest oazą wychowania i Īadna instytucja nie jest
w stanie go zastąpiü ani wyrĊczyü.
135
Gabriela Podsiadáo - Sukcesy i trudnoĞci wychowawcze, ich przyczyny i nastĊpstwa
II.
Czynniki biologiczno-psychologiczne
A wiĊc w szczególnoĞci indywidualne cechy dziecka i jego wáaĞciwoĞci
rozwojowe uwarunkowane genetycznie, jak pewne cechy charakteru, osobowoĞü
dziecka, jego temperament, rozwój umysáowy (spostrzeganie, myĞlenie, pamiĊü,
uwaga) oraz rozwój fizyczny (sprawnoĞü ruchowa, manualna, koordynacja
ruchów). Wymienione wáaĞciwoĞci rozwojowe dziecka mogą przyczyniaü siĊ do
powstawania róĪnorodnych trudnoĞci wychowawczych.
III.
Czynniki pedagogiczne
Stosowanie wáaĞciwych metod i Ğrodków wychowawczych (w domu
i w szkole);
Zbyt wysokie lub zbyt niskie wymagania stawiane dziecku;
JakoĞü komunikatów sáownych a takĪe niewerbalnych, kierowanych do
dziecka.
Ogromną rolĊ w ksztaátowaniu wáaĞciwych postaw wychowawczych odgrywa
klasa szkolna, czyli nauczyciel, jego osobowoĞü, styl kierowania klasą, umiejĊtnoĞü
wzbudzania zainteresowaĔ oraz motywacji do dziaáania.
Tak wiĊc ze swej strony bĊdĊ siĊ staraáa rozwijaü wszechstronnie uczniów poprzez:
ZachĊcanie do nauki i wzbudzanie róĪnorodnych zainteresowaĔ;
Stworzenie odpowiedniego klimatu w klasie tak, aby wszyscy czuli siĊ
dobrze i bezpiecznie;
UĞwiadomienie, jak waĪną rolĊ peáni nauka, wáaĞciwe zachowanie oraz
wspóádziaáanie;
Wspieranie rodziców w pokonywaniu trudnoĞci wychowawczych.
Przeprowadzone przeze mnie obserwacje oraz wyniki ankiety: „Kogo lubiĊ
i czyim chcĊ byü przyjacielem?” pozwalają mi na postawienie diagnozy, iĪ są
dzieci bardzo lubiane i mniej lubiane, a zdarza siĊ, Īe i takie, które są odrzucane,
nie wybierane przez nikogo. Powstaje wiĊc pytanie: Dlaczego są takie dzieci?
Gdzie tkwi przyczyna zaistniaáej sytuacji?
Jest jedno dziecko, którego nikt w swojej ankiecie nigdy nie wybraá. Powstaje
wiĊc problem: Jak oddziaáywaü wychowawczo na klasĊ, aby to zmieniü? Nie uda
mi siĊ to bez pomocy rodziców i to zarówno samego dziecka jak i wspóádziaáanie
pozostaáych.
Przede wszystkim powstaje proĞba, aby nie mówiü swoim dzieciom: „temu nie
poĪyczaj”, „z tym nie siedĨ”, „z tym siĊ nie baw” itp. Zdarza siĊ niestety, iĪ dzieci
mówią, Īe postĊpują wáaĞnie tak, bo kazaáa im mama. PomyĞlmy jednak, jak czuje
siĊ dziecko, którego to dotyczy, jakie jest jego samopoczucie. WiąĪe siĊ to równieĪ
z ksztaátowaniem u takiego dziecka niskiej samooceny, poczuciem, Īe jest gorsze,
136
nie lubiane. To z kolei rodzi agresjĊ, niechĊü do szkoáy i nauki oraz wywoáujĊ wiele
niepoĪądanych postaw i zachowaĔ ujawniających siĊ w szkole i w domu. Inne
dzieci uczą siĊ przez to nietolerancji, nieposzanowania innych, co teĪ wpáywa
negatywnie na ksztaátowanie siĊ ich charakteru.
Pozycja dziecka w grupie jest uwarunkowana zespoáem róĪnorodnych
czynników: wynikami w nauce, pewnymi cechami charakteru, zachowaniem.
NaleĪy wiĊc dąĪyü do tego, aby eksponowaü postĊpy dziecka odrzucanego w nauce
i zachowaniu. AngaĪowaü go do róĪnych prac na rzecz klasy. NaleĪy prowadziü
wiele zabaw i gier integrujących zespóá klasowy, zaĞ rodziców prosi siĊ
o dyplomatyczne rozmowy ze swoimi dzieümi.
Literatura
1. R. WolaĔski, „Biomedyczne podstawy rozwoju i wychowania”,
PWN, Warszawa 1999 r.
2. R. WolaĔski, „Czynniki rozwoju czáowieka”, PWN, Warszawa 1981 r.
3. B. Way, „Gry dramatyczne”, Warszawa 1990 r.
137
138
Rozwijanie mowy dzieci z trudnoĞciami
w porozumiewaniu siĊ
Danuta Kaczor
logopeda Szkoáy Podstawowej Nr 6
w Mielcu
Podstawą ksztaátowania siĊ i rozwoju osobowoĞci dzieci jest prawidáowe
ksztaátowanie siĊ i rozwój mowy. Mowa odgrywa powaĪną rolĊ w spoáecznych
kontaktach czáowieka z innymi ludĨmi. Kontakty te są moĪliwe dziĊki umiejĊtnoĞci
mówienia i rozumienia tekstów sáownych. DziĊki rozumieniu mowy dziecko
poznaje Ğwiat, dziĊki umiejĊtnoĞci mówienia jest w stanie wyraziü swoje uczucia
i spostrzeĪenia.
Są dzieci, u których nadawanie mowy i jej rozumienie jest zaburzone.
O opóĨnionym rozwoju mowy moĪemy mówiü wówczas, gdy sáownictwo
dziecka (zarówno sáownik czynny, jak i bierny) jest poniĪej normy przewidzianej
dla danego wieku.
MoĪe byü wiele przyczyn takiego stanu rzeczy. NajczĊstszymi przyczynami,
które powodują te trudnoĞci są:
zaburzenia sáuchu fizycznego i/lub fonematycznego,
zaniedbania Ğrodowiskowe,
opóĨnione dojrzewanie oĞrodkowego ukáadu nerwowego (wycinkowe
opóĨnienie w zakresie mowy, gdzie inteligencja dziecka jest na prawidáowym poziomie).
U dzieci niedosáyszących defekty sáuchu utrudniają dziecku uczenie siĊ jĊzyka
drogą sáuchową. Zbyt póĨne rozpoznawanie wad sáuchu, brak specjalistów kompetentnych w zakresie wszechstronnej pomocy terapeutycznej i doradczej dla rodziców i wynikający z tego bardzo czĊsty brak opieki logopedycznej
w najwczeĞniejszych okresach Īycia, w wieku niemowlĊcym i przedszkolnym,
czĊsto brak aparatów sáuchowych lub zbyt póĨne aparatowanie dziecka są powodem zwiĊkszonych trudnoĞci tych dzieci w porozumiewaniu siĊ.
Zaburzenia w rozwoju funkcji poznawczych mogą stanowiü przyczynĊ opóĨnieĔ w rozwoju mowy. Przede wszystkim naleĪy tu wymieniü sáabą pamiĊü sáu139
Danuta Kaczor - Rozwijanie mowy dzieci z trudnoĞciami w porozumiewaniu siĊ
chową i niedostateczne róĪnicowanie sáuchowe, zbyt wolny czas reakcji, gorszą
sprawnoĞü ruchową.
Gáówne znaczenie w powstawaniu opóĨnieĔ w rozwoju mowy moĪna przypisaü
zaniedbaniom Ğrodowiskowym (brak opieki nad mową dziecka). OpóĨnienie rozwoju mowy nastĊpuje równieĪ w przypadku braku wzorców do naĞladowania (np.
rodzice gáuchoniemi), lub gdy istniejący wzorzec jest nieprawidáowy.
Dzieci w wieku szkolnym, wykazujące opóĨnienia jĊzykowe, mają maáy zasób
sáów, trudnoĞci z formuáowaniem dáuĪszych wypowiedzi, wystĊpują czĊste agramatyzmy.
Likwidowanie przyczyn trudnoĞci w porozumiewaniu siĊ jest gáównym zadaniem domu, przedszkola, szkoáy, czy poradni specjalistycznych.
Celem postĊpowania z dzieckiem mającym trudnoĞci w porozumiewaniu siĊ,
jest wyrabianie zdolnoĞci do nawiązywania kontaktów sáownych.
Istotne jest wczeĞniejsze zapoznanie siĊ z wynikami badaĔ pediatrycznych, psychologicznych i pedagogicznych, w miarĊ potrzeb równieĪ specjalistycznych badaĔ
medycznych, np. audiologicznych, neurologicznych, oraz badaĔ logopedycznych.
Korzystanie z pomocy specjalistów jest niezbĊdne dla rodziców dzieci ze znacznymi opóĨnieniami i zaburzeniami rozwojowymi. ZnajomoĞü podstawowych zasad
pracy z dzieckiem w okresie przedszkolnym, uwzglĊdnianie odpowiednich metod
terapii, oraz zwracanie uwagi na indywidualne moĪliwoĞci i potrzeby dziecka jest
niezbĊdne dla optymalnego rozwoju mowy dziecka. UmiejĊtnoĞü peánej akceptacji
i dokáadnej obserwacji zachowaĔ dziecka, jego reakcji i osiągniĊü, wraz
z powtarzanymi okresowo badaniami specjalistycznymi pozwolą rozpoznawaü
moĪliwoĞci dziecka.
Rozwój jĊzykowy, powinien byü prowadzony równolegle z rozwojem umysáowym, ruchowym, psychicznym i duchowym.
O wiele waĪniejszą od biernego opanowania nawet duĪej liczby sáów jest zdolnoĞü do rozumienia tego co mówią inni. RównieĪ waĪna jest umiejĊtnoĞü tworzenia
zdaĔ, w których poszczególne sáowa bĊdą uĪyte zgodnie z kontekstem
i odpowiednio do sytuacji. NaleĪy zatem wystrzegaü siĊ uczenia dziecka tylko sáów
za pomocą zbioru obrazków, natomiast trzeba uczyü dziecko rozumienia zdaĔ
i wypowiadania siĊ. Na początku musi byü to mówienie związane z konkretną
sytuacją. S. Schmidt-Giovannini nazywa tego rodzaju postĊpowanie „terapią sytuacyjną”.
W centrum terapii musi znaleĨü siĊ rozmowa. Gdy jeden z partnerów nie potrafi
mówiü, zdaje egzamin metoda „podchwytywania”. Gdy dziecko wyraĪa swoje
potrzeby poprzez odpowiednie zachowanie, naleĪy zrozumieü je, „podchwyciü”
140
i przeáoĪyü na jĊzyk i w ten sposób nawiązaü „rozmowĊ” z dzieckiem (np. z uszkodzonym narządem sáuchu).
Zarówno sáownictwo, jak i formy gramatyczne naleĪy rozwijaü i utrwalaü
w odniesieniu do rzeczywistoĞci, stopniując trudnoĞci. ĩadne obrazki nie mogą
zastąpiü koniecznych i jak najczĊstszych rozmów z dzieckiem.
Mówiąc do dziecka trzeba uĪywaü na początku tych samych sformuáowaĔ,
w tych samych sytuacjach, mówiü o zdarzeniach z jego otoczenia, nazywając bliskie mu przedmioty. NaleĪy uĪywaü okreĞleĔ z mowy potocznej, nie tworzyü
sztucznych wypowiedzeĔ. Trzeba pozwoliü mówiü dziecku tak, jak ono umie. NaleĪy akceptowaü wszelkie próby wypowiedzi, áącznie z niepeánymi wypowiedziami, czy bezsáowną komunikacją.
Dziecko poznaje wyrazy na drodze manipulowania przedmiotami oraz
w zabawach, przeĪyciach i doĞwiadczeniach. Za pomocą obrazków naleĪy utrwalaü
tylko te wczeĞniej poznane wyrazy. Na temat obrazków trzeba z dzieckiem rozmawiaü, Īeby dowiedzieü siĊ co myĞli dziecko, a nie tylko zapoznawaü je z samą
treĞcią obrazka.
Do ustalania braków w podstawowym zasobie wyrazów u dzieci z trudnoĞciami
w porozumiewaniu siĊ, naleĪy uĪyü pomocy obrazkowych. Wyrazy wprowadzone
trzeba utrwalaü co jakiĞ czas.
Do rozwijania komunikacji jĊzykowej mogą byü pomocne obrazki z napisami.
SáuĪą one równieĪ nauce wczesnego czytania metodą globalną. Kartoniki
z napisami muszą mieü odpowiednią wielkoĞü liter i ten sam rodzaj pisma we
wszystkich grach i pomocach edukacyjnych.
Wyrazów naleĪy uĪywaü w róĪnych wypowiedziach, powiązanych z sytuacjami
codziennego Īycia dziecka.
ZajĊcia mają uaktywniaü ucznia w opanowaniu jĊzyka poprzez takie formy
dziaáalnoĞci, które stwarzają sytuacje wymagające posáugiwania siĊ jĊzykiem oraz
rozwijaü myĞlenie, a wiĊc: zabawy, piosenki, wiersze, dialogi, gry ruchowe, inscenizacje podczas których naleĪy realizowaü üwiczenia sáownikowo-frazeologiczne
i gramatyczne. ûwiczenia powinny mieü charakter i stopieĔ trudnoĞci dostosowany
do potrzeb, a wiĊc do wieku dzieci, ich liczebnoĞci oraz poziomu znajomoĞci jĊzyka.
Wybrane aspekty jĊzyka powinny byü ksztaácone na poszczególnych rodzajach
üwiczeĔ, a wiĊc:
umiejĊtnoĞü czytania ze zrozumieniem – czytanie objaĞnieĔ, instrukcji,
haseá przy krzyĪówkach, poleceĔ do samodzielnych üwiczeĔ, pytaĔ;
rozsypanki literowe, sylabowe, wyrazowe, wiersze, rymowanki, rebusy,
141
Danuta Kaczor - Rozwijanie mowy dzieci z trudnoĞciami w porozumiewaniu siĊ
-
-
-
Īarciki, dialogi, opowiadania, zagadki, czytanie par wyrazów podobnych
brzmieniowo, a róĪniących siĊ jedną gáoską,
umiejĊtnoĞü mówienia i rozumienia mowy – zabawy, inscenizacje,
prowadzenie dialogów, wiersze, rymowanki, ukáadanki obrazkowe,
piosenki, rozwiązywanie zagadek podanych ustnie, gry jĊzykowe,
umiejĊtnoĞü pisania – analiza gáoskowo-literowa na podstawie podanych
schematów, zapisywanie rozwiązaĔ rebusów, krzyĪówek, rozsypanek,
redagowanie pytaĔ, odpowiedzi, opisów, ĪyczeĔ, itp.,
opanowanie akcentu oraz intonacji – wiersze, üwiczenia muzyczne
i piosenki.
NaleĪy zwracaü uwagĊ na üwiczenia poĞwiĊcone opanowaniu form
gramatycznych:
odmiana rzeczowników,
rebusy dla poznania liczby mnogiej rzeczowników,
üwiczenia utrwalające zaimki osobowe,
üwiczenia utrwalające zaimki dzierĪawcze,
liczebniki,
przymiotniki – rodzaj, stopniowanie,
przysáówki – stopniowanie,
przyimek,
czasowniki – tryby, czasy, liczby i osoby. (NaleĪy zwróciü uwagĊ na rolĊ
przedrostka w zmianie znaczenia czasownika.)
Ze wzglĊdu na potrzebĊ zainteresowania rodziców nauką jĊzyka naleĪy wybrane üwiczenia przeznaczyü na pracĊ domową. Przy wyborze kolejnoĞci tematów
trzeba kierowaü siĊ zainteresowaniem uczniów i odpowiednimi Īyciowymi sytuacjami. Trzeba pamiĊtaü o tym, aby üwiczenia wymagające wiĊkszej koncentracji
uwagi przeplataü üwiczeniami o charakterze rozrywkowym, zabawami i Ğpiewem.
Literatura
1. K. Krakowiak, M. Panasiuk – „Komunikacja jĊzykowa i jej zaburzenia”.
2. H. Metera, H. Lindqvist – „Uczymy dzieci jĊzyka polskiego z pomocą
ilustrowanego sáownika jĊzyka polskiego dla dzieci” WSiP Warszawa
1993 r.
3. H. Rodak, D. Nawrocka – „Od obrazka do sáowa” – Poradnik dla pedagogów, logopedów i rodziców dzieci z trudnoĞciami w porozumiewaniu siĊ.
WSiP Warszawa 1995 r.
142
Z telewizją trzeba ostroĪnie
Renata Cisowska
Wspóáczesne dzieci Īyją w Ğwiecie zupeánie innym niĪ poprzednie pokolenia.
Coraz czĊĞciej ich dzieciĔstwo okreĞlane bywa mianem dzieciĔstwa telewizyjnego.
Odbiór telewizji przez dziecko rozpoczyna siĊ domu rodzinnym i trwa przez
caáy okres jego dzieciĔstwa i máodoĞci. W rodzinie prawidáowo funkcjonującej
rodzice, dziadkowie i caáa rodzina uczą miáoĞci, przyjaĨni, dobrych zasad. Lecz
w kaĪdym domu znajduje siĊ równieĪ niezmiernie silny czáonek rodziny, przy
którym bledną nauki dziadka, nakazy taty oraz troska mamy. Jest to domownik,
który zajmuje najwiĊkszy pokój, najlepsze miejsce przy oknie, wtrąca siĊ w kaĪdą
sytuacjĊ rodzinną. To telewizor, konkurent najwyĪszej wáadzy. Zabierze dziecku
matkĊ, kusząc ją kolejnym odcinkiem serialu, zabierze ojca, jeĞli ten jest
zagorzaáym kibicem sportowym. Wtrąca siĊ nawet w uroczystoĞci rodzinne. To on
ksztaátuje charakter, to on uczy wartoĞciowaü dobro i záo, z niego dziecko czerpie
wzorce.
W/g statystyk w Polsce, dzieci w wieku szkolnym oglądają telewizjĊ okoáo
20 godzin tygodniowo. Zapracowani rodzice chĊtnie oddają dziecko takiemu
„wychowawcy” w czasie, kiedy oni są zapracowani lub chcą odpocząü.
Dzieckiem wpatrzonym w niebieski ekran nie trzeba siĊ specjalnie zajmowaü,
nie trzeba go teĪ zabawiaü, podsuwaü mu pomysáów ani organizowaü mu czasu.
Telewizor staje siĊ lekarstwem, gdy dziecko jest znudzone, niegrzeczne,
zmartwione. Zdaje siĊ, Īe wszelkie dzieciĊce problemy przestają wtedy istnieü.
Dziecko oglądające telewizjĊ wygląda jak znieruchomiaáy posąĪek. Ekran
telewizyjny nie zmusza bowiem do myĞlenia, moĪna siedzieü i wcháaniaü.
„Telewizyjne” dzieci z czasem nie potrafią siĊ same bawiü, brak im nowych
pomysáów, gdyĪ telewizja nie zostawia miejsca dla dzieciĊcej wyobraĨni.
Nadmierne oglądanie telewizji moĪe zahamowaü zainteresowania dziecka
ksiąĪkami. Nie moĪe wiĊc dziwiü fakt, Īe dzieci naáogowo oglądające telewizjĊ
mają káopoty z czytaniem, ortografią, a w czasie lekcji są bierne, znudzone i nie
potrafią siĊ skoncentrowaü. W rezultacie osiągają gorsze wyniki w nauce, niĪ
rówieĞnicy spĊdzający przed telewizorem niewiele czasu.
143
Renata Cisowska – Z telewizją trzeba ostroĪnie
Ponadto telewizja wyraĨnie ogranicza czas na rozmowy rodzinne, wspólne
spacery, wyjazdy.
Kolejnym groĨnym skutkiem oglądania nadmiernej iloĞci programów
telewizyjnych jest wzrost lĊku. Od najmáodszych lat dzieci są straszone.
Oglądane przez dzieci sceny grozy, przemocy okrucieĔstwa, mogą pozostawiaü
u nich trwaáy uraz, lĊk, a takĪe wywoáywaü agresywne zachowania. Dzieci stają siĊ
nerwowe, czĊsto rozdraĪnione, áatwo wpadają w konflikty z otoczeniem. Ponadto
dzieci przejmują telewizyjny jĊzyk czĊsto nasycony wulgaryzmami. Dzieci
naĞladują zachowania filmowych bohaterów oraz identyfikują siĊ z postaciami
z filmów, gdzie dominuje bohater- twardziel naáadowany agresją.
Psychologowie twierdzą, Īe równieĪ reklamy telewizyjne mają záy wpáyw na
dzieci, gdyĪ budzą w nich chĊü posiadania reklamowanych produktów, utwierdzają
w egoizmie, pogáĊbiają poczucie mniejszej wartoĞci u dzieci nie posiadających
reklamowanych produktów.
Codzienny, wielogodzinny kontakt dzieci z telewizją ma ujemny wpáyw na ich
zdrowie fizyczne. Telewizja wpáywa niekorzystnie na wzrok dziecka, prowadzi do
skoliozy, zaburzeĔ przemianie materii, otyáoĞci, a nawet wzrostu cholesterolu we
krwi.
NaleĪy wspomnieü, Īe telewizja ma równieĪ swoje pozytywne strony i trzeba
umieü je mądrze wykorzystaü, gdyĪ odpowiednio traktowana moĪe staü siĊ
wartoĞciowym i niezastąpionym Ĩródáem wiedzy i nowych wiadomoĞci. Telewizja
inspiruje równieĪ do podejmowania ciekawych dziaáaĔ o charakterze spoáecznym
oraz zachĊca do nowych, pozytywnych zachowaĔ.
Wnioski:
1.
PowinniĞmy ograniczyü naszym dzieciom oglądanie telewizji.
2.
Musimy byü konsekwentni i przestrzegaü tych ograniczeĔ
3.
NaleĪy wybieraü odpowiednie programy i pory oglądania telewizji.
4.
Trzeba rozmawiaü o oglądanych programach telewizyjnych po to, by
podkreĞliü wartoĞci pozytywne, a negatywne skutki osáabiü.
5.
Zaproponujmy alternatywne formy rozrywki: ksiąĪka, zajĊcia ruchowe.
6.
Nie uĪywajmy telewizji jako „opiekunki” do dziecka.
7.
Nie stosujmy telewizji jako formy przekupstwa, nagrody lub kary.
8.
PamiĊtajmy, byĞmy sami dawali dobry przykáad, gdyĪ dzieci zamykają
uszy na rady, a otwierają oczy na przykáad.
144
Nauczanie zintegrowane – scenariusze
Scenariusz uroczystoĞci
pasowania pierwszoklasistów
Kazimiera Pazdro
w Mielcu
(W tle jesienna scenografia z przestrzennych, kolorowych liĞci i hasáo „Otwiera siĊ
nam wielka, ciekawa ksiĊga Ğwiata”. Na proscenium stoją pierwszoklasiĞci.)
Prowadząca:
DzieĔ dobry.
Witam wszystkich zebranych na uroczystym pasowaniu pierwszoklasistów na uczniów Szkoáy Podstawowej.
ProszĊ o powstanie.
BacznoĞü! Poczet sztandarowy, sztandar szkoáy wprowadziü!
Wprowadzenie sztandaru szkoáy
Prowadząca:
Do hymnu paĔstwowego!
Wszyscy Ğpiewają hymn paĔstwowy
Prowadząca:
Po hymnie!
Gáos zabierze teraz Dyrektor Szkoáy - pani Barbara Brudniak.
Wystąpienie Pani Dyrektor
Prowadząca:
Za chwilĊ nastąpi najwaĪniejszy moment dzisiejszej uroczystoĞci.
PierwszoklasiĞci w obecnoĞci zaproszonych goĞci, rodziców
i spoáecznoĞci szkolnej záoĪą przyrzeczenie.
BacznoĞü! Poczet sztandarowy wystąp!
145
Kazimiera Pazdro – scenariusz uroczystoĞci pasowania pierwszoklasistów
Do przyrzeczenia!
Do sztandaru podchodzi po 2 osoby z I klasy, przewodnicząca szkoáy czyta tekst
przyrzeczenia:
„BĊdziemy starali siĊ dobrze uczyü, uczciwie i rzetelnie pracowaü.
BĊdziemy zgodnymi kolegami i dobrymi Polakami.
BĊdziemy dbaü o dobre imiĊ szkoáy i godnie ją reprezentowaü na
zewnątrz”.
Uczniowie klas I odpowiadają – Przyrzekamy.
Prowadząca
Po przyrzeczeniu. Poczet sztandarowy wstąp.
Poczet wstĊpuje
Spocznij!
Prosimy teraz Panią Dyrektor o dokonanie ceremonii pasowania
pierwszoklasistów na uczniów SP nr 13 im. Jana Bytnara „Rudego”
w Mielcu, a wychowawców klas o wrĊczenie „Aktów Pasowania”
i pamiątkowych ksiąĪek.
Pani dyrektor przy pomocy oáówka dokonuje aktu pasowania, wychowawczynie
wrĊczają „Akty Pasowania” i pamiątkowe ksiąĪki
Prowadząca
Czy ktoĞ z goĞci zechce zabraü gáos?
Przemówienie goĞci
Prowadząca
ProszĊ o powstanie.
Poczet sztandarowy, sztandar szkoáy wyprowadziü!
Wyprowadzenie sztandaru szkoáy
Prowadząca
Dla ĞwieĪo pasowanych uczniów wystąpią nieco starsi koledzy.
A w dalszej czĊĞci przed paĔstwem zaprezentują siĊ pierwszoklasiĞci.
Starsza uczennica
„ChodĨcie Ğmiaáo...” - wiersz
146
ChodĨcie Ğmiaáo do szkoáy pierwszacy
Do zabawy wspólnej, do pracy.
Szkoáa drzwi swe otwiera goĞcinnie
Szkoáa dzisiaj serdecznie Was przyjmie.
TaĔce szkolnego zespoáu tanecznego
Starszy uczeĔ
„Powitanie pierwszej klasy” – wiersz
Wszystkim pierwszakom na początek
ĩyczymy w szkole duĪo piątek.
wiele sáoĔca na podwórzu,
maáo áez, humoru duĪo,
zdrowia, szczĊĞcia
i tak co rok,
by udany byá ten pierwszy krok.
Taniec „Krakowiak” – kl. I
Podkáad muz. „Nasza szkoáa” – slajdy z Īycia klasy
Pierwszoklasista
„KsiĊga” – wiersz
W szkole na nas czeka
rzecz nowa – obowiązek.
i coraz mniej zabawek,
i coraz wiĊcej ksiąĪek.
I choü moĪe
trudniejsze bĊdą
nastĊpne nasze lata,
otworzy siĊ nam wielka,
ciekawa ksiĊga Ğwiata.
PierwszoklasiĞci
„Jestem uczniem” – piosenka
Ukáad taneczny
IdĊ do szkoáy a ze mną przyjaciele
ĝpiewa wesoáo, bo przygód czeka wiele
Kim ja jestem wie kaĪdy z was
Do pierwszej klasy idĊ pierwszy raz
NiosĊ w tornistrze i ksiąĪki i zeszyty
W nowym piórniku mam kredki, dáugopisy
147
Kim ja jestem, wie kaĪdy z was
Do pierwszej klasy idĊ pierwszy raz
PierwszoklasiĞci
„Biegnie kreda” – piosenka
Cztery dziewczynki prezentują ukáad taneczny ze styropianowymi kredami
Biegnie kreda po tablicy hop, hop, hop
Kóáka i krzyĪyki üwiczy hop, hop, hop
Wtem literki hop i zwinnie uciekają poza linie.
Równaj szereg prostuj grzbiet
Rząd literek naprzód bieg.
Skacze kreda po tablicy szur, szur, szur
Kóáka i krzyĪyki üwiczy szur, szur, szur.
Wtem cyferki hyc ukradkiem wyskakują poza kratkĊ.
Równaj szereg ,Równaj krok
Rząd cyferek naprzód skok
Dziecko I
„Literki” – wiersz
Raz literki w abecadle
Chciaáy siĊ zabawiü
I káóciáy siĊ zajadle
Jak by siĊ zabawiü.
A krzyczaáo chcĊ byü pierwsze!
Ale B nie chciaáo.
C i D zgubiáy wiersze
E pod stóá zleciaáo.
O toczyáo siĊ toczyáo
AĪ w kaáamarz wpadáo
Tak o miejsce siĊ káóciáo
Caáe abecadáo.
Nagle sáychaü gáosik Anki
„Cicho mi w tej chwili,
Marsz literki do czytanki
Jak was ustawili.
PierwszoklasiĞci
„W Literkowie” – piosenka
Dzieci podnoszą ogromne styropianowe literki
148
Na spotkanie w Literkowie jedzie liter caáe mrowie.
Ciągnie ciuchcia wagoniki, pĊdzi pociąg w takt muzyki.
Stuku, puku, stuku, puku, stuku, puku
KaĪda wielka zaĞ litera sama w podróĪ siĊ wybiera
Be- balonem, Wu- na wrotkach, w Literkowie chce siĊ spotkaü.
Kiedy koniec lata bliski w Literkowie jest spotkanie.
KaĪda z liter w Literkowie o przygodach swych opowie.
Tralalala, tralalala, tralalala, tralalala, tralalala, tralalala
Dziecko II
„DyĪurny PtyĞ” – wiersz
Czy wiecie dzieci, kto to PtyĞ,
To PtyĞ dyĪury ma od dziĞ.
Kto odpowiada dziĞ za klasĊ?
Alojzy PtyĞ.
Kto zajĊü ma dziĞ caáą masĊ?
Alojzy PtyĞ.
Kto ma uwaĪaü, oczywista,
Īeby tablica byáa czysta,
Īeby przewietrzyü klasĊ szkolną,
nie robiü tego co nie wolno,
nie haáasowaü,
nie táuc szyb,
z akwarium nie wyjmowaü ryb...
Kto na to ma uwaĪaü dziĞ?
Alojzy PtyĞ
PierwszoklasiĞci
„RoĞlinki w klasie” – piosenka
RoĞlinki w klasie mam i bardzo o nie dbam
Co lubi kaĪda z nich, wie Ola, Kuba, Zbych.
Paprotka okiem zerka na Jarka i Roberta
Zielone listki maáe dziĊkują za zraszanie.
Dziecko III
„UczeĔ” – wiersz
Tornister ma postrzĊpiony,
W Ğrodku zeszyt – zatáuszczony.
Wszystkie kredki poáamane.
Wszystkie ksiąĪki –zabazgrane.
Palce caáe w atramencie,
Dziura w spodniach i na piĊcie.
149
Czy to uczeĔ z pierwszej „b”?
Nie, to niechluj z pierwszej „fe”
„Ojciec Wirgiliusz” – piosenka
Scenka – „Jacek, Wacek.”
Wacek
JesieĔ...
Jacek
JesieĔ, szkoáa...
Wacek
Czyli przyszáoĞ niewesoáa!
Coraz cháodniej, coraz nudniej!!!...
no i maáo Ğwiąt przed grudniem.
Jacek
Deszcze leją coraz czĊĞciej...
Czekaj moĪe bĊdzie grypa
Jacek
Trzy dni w áóĪku. Grypa – lipa!
To juĪ lepiej szkarlatyna.
Wacek
U mnie juĪ siĊ coĞ zaczyna.
Drapie w gardle, káuje w boku...
Jacek
Eeee, udajesz. DaábyĞ spokój!
Wacek
Kiedy ja juĪ nie wytrzymam!
ĩeby chociaĪ byáa zima
Jacek
Czáowiek uĪyáby na nartach!!!
Ech, ta jesieĔ diabáa warta.
Jacek
Pewnie. JesieĔ jest do chrzanu!
Wacek
Popatrz ile tu kasztanów!
Jacek
Prawda. O jak kocham babciĊ!
ChodĨ wyrzuümy z worków kapcie.
150
JesieĔ
O nic z tego mój kochany!
Zaraz oddaj te kasztany!
Jacek
ZwariowaáaĞ? Czy to kpiny?
Wacek
Eee, nie gadaj do dziewczyny!
Oddaj! Sáyszysz? Bo to nasze
JesieĔ
Nie strasz, bo siĊ nie przestraszĊ!
MyĞlisz Īe siĊ ciebie bojĊ?
Oddaj jabáko bo to moje!
Jacek
Czekaj! Dam ci jak ciĊ záapiĊ!
Wacek
Jacek ratuj! ona drapie!
JesieĔ
PuĞücie, bo narobiĊ krzyku
PrĊdzej paĨdzierniku, listopadzie
No nareszcie!
Caáe szczĊĞcie Īe jesteĞcie!
PaĨdziernik
Chcecie zrobiü awanturĊ?
Chcecie dostaü od nas w skórĊ?
Jacek
Ona pierwsza nas napadáa!
Wacek
Ona moje jabáko skradáa!
Jacek
I zabraáa nam kasztany!
Wacek
Jestem caáy podrapany!
Jacek
To kocica z pazurami.
151
JesieĔ
Bo jesteĞcie winni sami?
Jacek
Co, my winni? CoĞ takiego!
JesieĔ
WiĊc przypomnĊ ci kolego
ĪeĞ rozpuszczaá razem z Jackiem
plotki brzydkie i prostackie.
Wacek
Plotki? Jakie?
JesieĔ
O jesieni
PaĨdziernik
WiĊc jesteĞmy obraĪeni!
JesieĔ
jestem taka, jaka jestem!
gdy siĊ komuĞ nie podoba
mój charakter i osoba,
kto o wadach moich gada
niech mi jabáek nie podjada,
niech nie rusza mi kasztanów!
Miesiące
Zrozumiano proszĊ panów?
JesieĔ
WiĊc plotkujcie, bardzo proszĊ,
a ja z koszem siĊ wynoszĊ
Jacek
Sáuchaj Wacek, ja nie mogĊ...
Wacek
Nie wytrzymam juĪ
o rety!
taki straszny mam apetyt.
Jacek
AĪ mnie z gáodu Ğciska w doáku!
152
JesieĔ
Dokąd Īe to mój anioáku?
Czemu depczesz mi po piĊtach?
Jacek
Nie bądĨ taka juĪ zawziĊta.
Wacek
Teraz nam jest strasznie gáupio.
PaĨdziernik
Niech siĊ w twoje áaski wkupią!
Listopad
Niech siĊ wkupią obietnicą,
Īe pomogą swym rodzicom.
Jacek, Wacek
PomoĪemy!
JesieĔ
Doskonale!
Listopad
BĊdą uczyü siĊ wzorowo.
Jacek, Wacek
Trudno, zgoda.
JesieĔ
Sáowo?
Jacek, Wacek
Sáowo!
„Familijny blues” – piosenka
Prowadząca
Wszystkim pierwszoklasistom Īyczymy, by uczyli siĊ wzorowo tak jak
obiecali to cháopcy z inscenizacji.
Na tym zakoĔczyliĞmy dzisiejszą uroczystoĞü.
Wszystkim dziĊkujemy za przybycie.
Pierwszoklasistów, ich rodziców i goĞci zapraszamy na jadalniĊ na
herbatkĊ.
W scenariuszu wykorzystano utwory:
„DyĪurny PtyĞ” – K. Szpalski, M. Zaáucki
153
„KsiĊga” – W. Faber
„Literki” – Wá. Broniewski
„UczeĔ” – A. KamieĔska
„ Powitanie pierwszej klasy” – Cz. Janczarski
„Jacek, Wacek i JesieĔ – W. Chotomska
„Jestem uczniem” – S Karaszewski
„RoĞlinki w klasie” – S. àukasik
„W Literkowie” – S. Karaszewski
„Biegnie kreda po tablicy” – S. Karaszewski
„Familijny blues” – A. Biernat
154
Za co kochamy nasze mamy?
dla klas I – III z okazji Dnia Matki
Alina KamiĔska
w Mielcu
Cele uroczystoĞci:
1.
ukazanie roli i znaczenia matki w Īyciu kaĪdego dziecka,
2.
budzenie uczuü szacunku i miáoĞci do matki,
3.
ksztaátowanie umiejĊtnoĞci w zakresie prawidáowego przekazu treĞci
poetyckich i piosenek,
4.
záoĪenie ĪyczeĔ, wrĊczenie kwiatów i upominków samodzielnie
wykonanych przez uczniów.
Sala odĞwiĊtnie przystrojona portretami mam wykonanymi przez uczniów. Na
tablicy wyciĊty z kartonu lub wykonany kolorową kredą napis: „DZIĉKUJEMY
CI, MAMO”. Obok bukiet wyciĊtych z kartonu duĪych kwiatów.
Przebieg uroczystoĞci:
Narrator:
Serdecznie witamy nasze kochane Mamy. 26 maja jest Wasze
ĝwiĊto, a czy wiecie, od kiedy obchodzony jest MiĊdzynarodowy DzieĔ Matki?
Posáuchajcie:
DzieĔ Matki zaczĊto obchodziü w Stanach Zjednoczonych
w roku 1910. W Europie dzieĔ poĞwiĊcony matce pierwsza
wprowadziáa u siebie Austria. W jej Ğlady poszáy wkrótce kraje
skandynawskie, a potem inne. W Polsce po raz pierwszy obchodzono DzieĔ Matki w roku 1923 w Krakowie. DzieĔ ten
ustalono po to, aby przynajmniej raz w roku ludzie uprzytomnili
sobie, a matki odczuáy, jak waĪna jest ich rola w spoáeczeĔstwie.
155
Alina KamiĔska – scenariusz uroczystoĞci z okazji Dnia Matki
Dla mam wielu piosenkarzy Ğpiewa pieĞni. Posáuchajcie piosenki „PieĞĔ o matce” w wykonaniu Mieczysáawa Fogga.
(wáączenie fragmentu pieĞni)
Posáuchajcie teraz kochane mamusie wierszy i piosenek
w wykonaniu swoich pociech.
Recytacja wierszy:
A. ĝwirszczyĔskiej „DzieĔ Matki”
Cz. Janczarskiego „Nasza mama”
T. Kubiaka „Kocham ciĊ, mamo”
W. ĝcisáowskiego „Bukiecik dla mamy”
J. Ratajczaka „Mama”
Lewandowskiej „Caáa áąka dla mamy”
Narrator:
Posáuchajcie, co obiecują dzieci swoim kochanym mamom, gdy
dorosną w piosence „Kochana mamo” – Ğpiew zespoáowy.
Recytacja wierszy:
H. Bechlerowej „Bajka dla mamy”
J. Kulmowej „Mamy mamĊ”
D. Wawiáow „Mama ma zmartwienie”
J. PapuziĔskiej „Czekam na mamĊ”
T. Chudego „CóĪ to za dama”
W. GrodzieĔskiej „Do matki”
Piosenka „Piosenka o zwykáej mamie” – Ğpiew zespoáowy
Narrator:
A teraz naradĊ otwieramy, za co kochamy nasze mamy?
Dziewczynka I:
Najbardziej kocham moją mamĊ za to, Īe jest bardzo pracowita
i dba o mnie.
Nie skarĪy siĊ na swój los i nie narzeka.
Dziewczynka II:
Kocham swoją mamĊ najbardziej za to, Īe jest áagodna
i elegancka, ma áadne oczy i áadne wáosy, jest wesoáa i czĊsto siĊ
Ğmieje.
156
Dziewczynka III:
Najbardziej kocham moją mamĊ za to, Īe mi kupuje áadne ubrania, Īe mi nie Īaáuje na gumĊ do Īucia i czekoladĊ, chociaĪ nawet ma maáo pieniĊdzy.
Cháopiec I:
Najbardziej kocham moją mamĊ za to, Īe mnie rozumie, Īe jest
sprawiedliwa. Nigdy nie gniewa siĊ o takie rzeczy, które zdarzają siĊ przypadkiem, kiedy niechcący coĞ stáukĊ czy zniszczĊ.
Raz nawet, kiedy zgubiáem sporo pieniĊdzy i wróciáem do domu
z páaczem, powiedziaáa:
„Trudno synku, nie páacz juĪ.
Na drugi raz staraj siĊ bardziej uwaĪaü.”
LubiĊ ją dlatego, Īe nie káóci siĊ z tatą.
Nawet o to, Īe on za maáo zarabia.
Cháopiec II:
Najbardziej kocham moją mamĊ za to, Īe jest dobra dla wszystkich.
Mama uĞmiecha siĊ do innych ludzi i pomaga jak moĪe. Nie
przechodzi obojĊtnie obok gáodnych, bezdomnych psów
i kotów, pomaga im, daje poĪywienie i schronienie.
Narrator:
W tym szczególnym dniu skáadamy wszystkim mamom
najserdeczniejsze Īyczenia
wszystkie dzieci razem
„ZDROWIA, SZCZĉĝCIA, POMYĝLNOĝCI”
OdĞpiewanie „Sto lat”
Dzieci podchodzą do swoich mam i skáadają im Īyczenia, wrĊczają kwiaty i wáasnorĊcznie zrobione upominki.
Wspólny poczĊstunek.
PoĪegnanie.
Literatura:
1. K. Lenkiewicz „Wybór wierszy okolicznoĞciowych dla klas I - III”
2. E. GaáczyĔska, Z. Garczyk „Uczcijmy wierszem i piosenką”
3. Red. A. Poniecka - Piekuáowska „Pegazem przez rok szkolny”
157
158
Scenariusz uroczystoĞci z okazji
Dnia Babci i Dziadka
BoĪena Rokosz
w Mielcu
Przebieg uroczystoĞci:
Scena I
Dziewczynka I:
Witam wszystkich na tej sali,
dziĞ wnukowie bĊdą grali.
Byü aktorem trudna sprawa,
nie kaĪdemu biją brawa.
Dzisiaj obca jest nam trema!
Babcia z nami - nerwów nie ma!
Dziewczynka II:
Kalendarz ma kartek wiele
czarne na co dzieĔ, czerwone w niedzielĊ.
Zrywam dzisiaj kartkĊ, znowu zwykáa strona!
Lepsza na DzieĔ Babci byáaby – zielona,
albo Īóáta sáoneczna jak róĪa.
ZrobiĊ ci kalendarz, Babciu kiedy bĊdĊ duĪa
(wskazuje dwie kartki z kalendarza
21 I DzieĔ Babci, 22 I DzieĔ Dziadka)
Dziewczynka I:
ĩeby byáo jeszcze jaĞniej,
przygotowaáam takie hasáo:
Niech od Baátyku aĪ do stóp Tatr,
Īyją nam Babcie, Dziadkowie 100 lat!
(wskazuje napis znajdujący siĊ miĊdzy dwiema datami, które wskazaáa
dziewczynka II)
159
BoĪena Rokosz – scenariusz uroczystoĞci z okazji Dnia Babci i Dziadka
Dziewczynka II:
Czy wiecie, za co kochamy babciĊ?
Dziewczynka III:
Kiedy tylko masz ochotĊ,
ma dla ciebie serce záote!
Dziewczynka II:
Bo czĊsto przyjeĪdĪa do nas,
bo przynosi nam
pestki z dyni i winogrona.
Bo bierze nas na kolana.
Dziewczynka I:
I nigdy nie drĊczy nas pytaniami:
dlaczego bazgrzemy w zeszycie,
dlaczego drzemy spodnie,
czemu jesteĞmy tacy nieznoĞni albo zanadto spokojni,
dlaczego gubimy guziki, piórniki oraz czapki,
dlaczego nie jemy szpinaku,
dlaczego psujemy zabawki?
Dziewczynka III:
Babcia nie pyta nas o to.
I za to, Īe taka jest wáaĞnie,
uĞmiechamy siĊ do niej
najweselej, najjaĞniej.
Dziewczynka IV:
„Babcia kucharka”
Moja babcia ukochana
bardzo pyszne robi dania.
ZupkĊ z cienkim makaronem
i racuszki usmaĪone.
Lody, frytki i pączusie
Niechaj najedzą siĊ wnuczusie.
Ja gdy kiedyĞ bĊdĊ babcią
TeĪ nauczĊ siĊ gotowaü
I co tylko wnuki zechcą
Zawsze bĊdĊ im szykowaü.
160
(Caáa klasa Ğpiewa piosenkĊ „U Babci jest sáodko” sáowa W. Chotomska)
„U Babci jest sáodko”
Kiedy tata basem huknie,
kiedy mama ciĊ ofuknie,
kiedy patrzą na czáowieka okiem záym to do kogo czáowiek stuka,
gdzie azylu sobie szuka,
to do kogo, to do kogo tak jak w dym?
U Babci jest sáodko,
Ğwiat pachnie szarlotką.
- No, proszĊ, zjedz jeszcze Ĩdziebeáko
i gáowa do góry!
OdpĊdzĊ te chmury
i niebo odkurzĊ mioteáką.
Nie ma jak babcia,
jak babciĊ kocham bez babci byáby kiepski los.
Jak macie babciĊ
to siĊ nie trapcie,
bo wam nie spadnie z gáowy wáos!
U Babci jest sáodko,
Ğwiat pachnie szarlotką.
A moĪe chcesz placka spróbowaü?
Popijesz herbatĊ
i sáoĔce nad Ğwiatem
juĪ Ğwieci jak záoty samowar.
Wszystkie wnuki, nawet duĪe,
nawet takie po maturze,
nawet takie z dáugą brodą aĪ po pas,
niech do babci lecą z kwiatkiem
i zaniosą na dokáadkĊ
tĊ piosenkĊ, którą Ğpiewa kaĪdy z nas.
Scena II
Cháopiec I:
A za co kochamy Dziadka?
Cháopiec II:
Kto Ci opowie o dawnych latach?
161
Cháopiec III:
Opowie Ci Twój Dziadek?
Tych lat naoczny Ğwiadek
Cháopiec IV:
Otworzy serce, kieszeĔ otworzy, podsunie czekoladĊ.
Dziewczynka I:
Z twoich sukcesów
zawsze siĊ cieszy.
Dziewczynka II:
Kto?
Dziewczynka I:
No, wiadomo dziadek!
Dziewczynka III:
A jak coĞ spsocisz,
jak coĞ naknocisz,
jak trzeba spytaü o radĊ to kto za uszy
wyciągnie z biedy?
Cháopiec V:
WiĊc na czeĞü Babci i na czeĞü Dziadka
wszyscy Ğpiewamy tak:
(Wszystkie dzieci Ğpiewają piosenkĊ na melodiĊ „Száa dzieweczka do laseczka”)
Niech nam Īyją wszystkie babcie
i dziadkowie teĪ,
i dziadkowie teĪ
i dziadkowie teĪ,
bo bez nich jest Ğwiat markotny,
o czym dobrze wiesz,
Niech teĪ wiedzą, Īe wnuczĊta
bardzo wdziĊczne są,
i w podziĊce tĊ piosenkĊ
babciom, dziadkom Ğlą,
162
babciom, dziadkom Ğlą,
babciom, dziadkom Ğlą
Scena III
Cháopiec I:
(podbiega do wchodzącej babci - przebranej dziewczynki - i bierze od niej torbĊ
z zakupami. Babcia siada przy stoliku)
Oto moja Babcia.
Z uĞmiechem na twarzy.
Z torbą peáną jabáek i jarzyn.
No i zaraz wszystko siĊ odmienia.
W domu robi siĊ jaĞniej, weselej,
jakby Babcia przyniosáa niedzielĊ
z odrobiną BoĪego Narodzenia.
Dziewczynka:
W kuchni pachnie wesoáo rosoáem,
a my zaraz siądziemy za stoáem
i bĊdziemy jeĞü rosóá i Ğmiaü siĊ.
Wszystko milsze jest lepsze ciekawsze,
kiedy w domu ma siĊ na zawsze
Razem:
Taką dobrą, najukochaĔszą BabciĊ.
Dziewczynka: (podchodzi do siedzącej babci)
Babciu czy Ci juĪ mówiáam, Īe masz záote serce?
Cháopiec I:
Babciu, a czy Ci juĪ mówiáem, Īe masz záote rĊce?
Dziewczynka:
A ja, czy mówiáam, Īe Ğwietnie gotujesz
i zawsze tak cierpliwie mych zmartwieĔ wysáuchujesz?
Gdy mama ani tata nie mają czasu dla mnie,
ty zawsze go posiadasz, wiĊc kocham ciĊ ogromnie!
(Obydwoje przytulają siĊ do babci. Sáychaü dzwonek)
(Wchodzi dziadek , cháopiec prowadzi go do siedzącej przy stole babci)
Dziewczynka: (podchodzi do nich)
A czy ci dziadku, mówiáam,
Īe Ğwietnie mnie rozumiesz
163
i tak szczerze z dobrych stopni
ze mną siĊ radujesz?
Razem:
Gdy mama ani tata nie mają czasu dla mnie,
ty zawsze go posiadasz, wiĊc kocham ciĊ ogromnie.
Scena IV
(Babcia i dziadzio siedzą przy stole)
Dziewczynka I:
Moja babcia jest niezwykáa,
poáączenie babci z wróĪką,
zawsze w najtrudniejszych chwilach
wspomaga mnie swoją róĪdĪką.
Babciu moja ukochana,
ty pomimo, Īe zmĊczona
zawsze wspierasz mnie w trudnoĞciach,
cierpliwa i zadowolona!
Cháopiec I:
„Dziadek Józek”
Mój dziadek Józek Ğpi ode mnie dáuĪej
Bo jest juĪ dawno na emeryturze.
Lecz gdy siĊ zbudzi wcale siĊ nie nudzi
Tak jak nudzĊ siĊ czĊsto ja.
Mój dziadek Józek ma zdolnoĞci duĪe
I ciągle mu brakuje dnia.
W piecu napali, fiata nam naprawia
Potem o zdrowiu z babcią porozmawia
O coĞ zapyta, gazetĊ poczyta
Bo umie czytaü lepiej niĪ ja.
Dziewczynka II i Dziewczynka III:
Kochany Dziadku!
Jak dobrze Īe jesteĞ.
ĝwiat bez ciebie
nie byáby tym samym ĝwiatem!
To ty sprawiasz,
Īe chwile wspólnie z Tobą spĊdzone
są takie niezwykáe i niezapomniane,
164
a kaĪdy otrzymany od ciebie
cukierek smakuje jak miód.
JesteĞ kochany!
(Caáa klasa Ğpiewa piosenkĊ „Menuet dla dziadka” sáowa i muzyka M. Szreder)
Krynolinka, biaáa peruczka, popatrz dziadku, to twoja wnuczka,
która Ğlicznie taĔczy menueta i etykietĊ wybornie zna.
W moim maáym pokoiku są lustrzane Ğciany,
Pieski z porcelany strzegą go.
Gdy wybieram siĊ na spacerek, biegnie za mną piastunek szereg,
A ja coraz szybciej mknĊ po schodach i do ogrodu uciekam im!
JeĞli wnuczka Twa jest królewną, to Ty królem jesteĞ na pewno,
WiĊc Dziaduniu, proszĊ, siądĨ na tronie w záotej koronie jak król.
Bo za chwilĊ wybiegnie tutaj królewiczów tysiąc,
KaĪdy miáoĞü przysiąc zechce mi ...
Lecz Dziaduniu, cóĪ to siĊ dzieje, tam za oknem juĪ chyba dnieje,
A tu coraz ciszej gra muzyka i wszystko znika w krainie snu ...
Scena V
Dziewczynka:
Z okazji ĝwiĊta Babci
ja dzisiaj BabciĊ nauczĊ
jaka powinna byü wnuczka
i jaki powinien byü wnuczek.
Cháopiec:
Po pierwsze, proszĊ Babci
ja juĪ od dawna uwaĪam,
Īe nic tak wnucząt nie zdobi,
jak ... piĊkny uĞmiech na twarzach.
(wnuczĊta uĞmiechają siĊ najáadniej jak potrafią)
Dziewczynka:
UĞmiech jest dobry na co dzieĔ,
a nie wyáącznie od ĞwiĊta,
wiĊc wnuczek ma siĊ uĞmiechaü,
a wnuczka ma byü uĞmiechniĊta.
(Wnuczek bierze czajnik, udaje Īe parzy herbatĊ)
165
Cháopiec:
Po drugie - z czajnikiem w rĊku
równieĪ jest wnukom do twarzy.
KaĪdy doroĞlej wygląda
kiedy herbatĊ parzy.
(Wnuczek pokazuje, Īe potrafi wycieraü szklanki. Szklanki oczywiĞcie nie táucze)
Dziewczynka:
Po trzecie - chociaĪ wnuczek
czasami szklankĊ stáucze,
przy myciu naczyĔ takĪe
Ğlicznie wygląda wnuczek.
(WnuczĊta biorą miskĊ i chusteczki, bawią siĊ w pranie)
Cháopiec:
Po czwarte, proszĊ Babci,
po piąte i po szóste
niech Babcia nigdy wiĊcej
nie pierze wnuczkom chusteczek.
WnuczĊta chcą siĊ bawiü,
a moim skromnym zdaniemzabawką jest i fraszką
dla wnuków pranie.
Dziewczynka:
Po siódme, proszĊ Babci
wnuki powinny gderaü!
Cháopiec:
Dlaczego nasza Babcia nie chodzi do fryzjera?
WáóĪ Babciu nową sukniĊ!
Niech ciĊ uczesze fryzjer!
Posáuchaj Babciu radia!
Obejrzyj telewizjĊ!
Dziewczynka:
JuĪ nie myĞl, Babciu, o nas!
O sobie Babciu pomyĞl.
Czy Babcia nie uwaĪa,
Īe to jest Ğwietny pomysá!
166
Razem:
WiĊc przyrzekamy wszyscy,
Īe w dni zwykáe i ĞwiĊta,
kaĪdy z nas o tym wszystkim
zawsze bĊdzie pamiĊtaá.
Scena VI
(wszystkie dzieci Ğpiewają piosenkĊ) „Kwiatki dla Babci” muzyka i sáowa Maria
Szreder)
Jakie, Babciu lubisz kwiatki,
RóĪe, maki, czy báawatki?
Choü w ogródku peáno Ğniegu,
To dla wnuka nic trudnego.
WezmĊ kredki kolorowe
I juĪ kwiatki są gotowe.
Bo to dzisiaj Babci ĞwiĊto,
WiĊc dla Babci bukiet mam /2x
Mam dla Babci teĪ Īyczenia:
Niech siĊ speánią Jej marzenia,
ĩeby zawsze zdrowa byáa,
Ze wszystkiego siĊ cieszyáa,
Niech Ci, Babciu, Ğwieci sáoĔce,
DuĪe, jasne i gorące,
Niech Ci zawsze sáowik Ğpiewa,
Niech Ci miáo páynie czas.
/2x
Dziewczynka:
A my takĪe oprócz kwiatów,
nasze serca mamy przecieĪ,
serca - klejnot to najdroĪszy
i najwiĊkszy skarb na Ğwiecie!
MoĪe czasem aĪ za duĪo
róĪnych figlów ci páatamy
ale wiedz, Īe w kaĪdej chwili
bardzo mocno ciĊ kochamy!
Cháopiec:
Jestem jeszcze maáy
tylko w klasie drugiej
ĪyczĊ Tobie ma Babuniu
i mój drogi Dziadziu
167
ile gwiazdek báyszczy w Ğniegu
tyle szczĊĞcia dnia kaĪdego
od wnuka swojego.
Na zakoĔczenie wszystkie dzieci Ğpiewają zaproszonym goĞciom „Sto lat”.
I wrĊczają Babciom i Dziadkom wáasnorĊcznie wykonane prezenty - kwiaty
z kartonu, bibuáy i laurki z Īyczeniami.
Literatura
1. Lenkiewicz Krystyna „Wybór wierszy okolicznoĞciowych dla klas I-III”
2. Frątczakowie Emilia i Jan - „Wiersze i piosenki na uroczystoĞci rodzinne”,
wyd. Arkanus, Bydgoszcz 1995
3. „Nauczanie Początkowe” wydawnictwo pedagogiczne w Kielcach Nr 6,
Kielce 1990, praca zbiorowa pod red. I. SáuĪewskiej i I. Szypuáowej
4. Tomaszewska Maria, Muzyka kl. II.(kaseta z piosenkami), GdaĔsk 1996
5. PodrĊcznik do ksztaácenia zintegrowanego - Maágorzata Ewa Piotrowska,
Maria Alicja SzymaĔska „JuĪ w szkole”- kl.2, wyd. Nowa Era ,
6. Szreder Maria, Marzec Krzysztof - kaseta muzyczna do podrĊcznika „JuĪ
w szkole” – kl.2.
168
„Spotkanie z bajką”.
pasowania na czytelnika biblioteki
Kazimiera Pazdro
Spotkanie prowadzą uczniowie klasy III, honorowymi
uczestnikami są pierwszoklasiĞci
Baj (cháopiec ubrany w pelerynĊ i kapelusz, z wielką ksiĊgą i gĊsim piórem)
Jestem sobie baj, tysiąc bajek znam
Otoczcie mnie koáem coĞ wam o nich opowiem.
Dawniej kiedy byáem maáy,
Przedziwne siĊ rzeczy dziaáy.
W górach Īyli czarodzieje,
SáoĔ byá w taĔcu wodzirejem,
Ryba taĔcowaáa z rakiem,
W kątach kaĪdej wiejskiej chaty
Īyáy maciupeĔkie skrzaty,
Wróble uprawiaáy pole,
NiedĨwiedĨ uczyá w wiejskiej szkole,
Wilki pilnowaáy owiec,
Kuto kozy w Pacanowie,
ĩóáw miaá zaprzĊg z czterech Ğledzi,
RyĞ szyá futro dla niedĨwiedzi
Psy siĊ przyjaĨniáy z kotem,
Pcháa lataáa samolotem,
Kury niosáy záote jajka...
- Gdzie to wszystko byáo?
- W bajkach!
W tym dziwnym Ğwiecie kĊdyĞ daleko
Za siódmą górą, za siódmą rzeką,
JaĞniej siĊ iskrzą sáoĔca promienie,
Gadają ptaki, Īyją kamienie
W gáos ludzką mowa ropucha skrzeczy,
169
Kazimiera Pazdro – Pasowanie na czytelnika Biblioteki „Spotkanie z bajką”
ZwierzĊta maja rozum czáowieczy,
Bo teĪ i nieraz w zwierzĊcym ciele
ZaklĊty czáowiek lat Īyje wiele.
Cudna kraina! W niej wam o dzieci
jak mgnienie oka wieczór przeleci,
MyĞl poszybuje jakby skowronek,
Biü bĊdzie serce jak srebrny dzwonek,
Czasem wam w oku áezka zabáyĞnie,
Czasem na ustach uĞmiech zawiĞnie,
I w maáej gáówce zrobi siĊ jaĞniej
Po tej wĊdrówce w krainie baĞni...
Zaprezentowanie inscenizacji pt. „Calineczka”, przez klasĊ III
Prowadzący
PrzedstawiliĞmy Wam jedną z wielu baĞni. Teraz mamy zagadki
o bajkach
Smaczna chatka w lesie staáa
Zagubionych zapraszaáa.
O Babie Jadze nie wiedzieli
I domek z piernika jeĞü chcieli. (JaĞ i Maágosia)
Kto odwaĪnym, sprytnym czynem
Rzuciá siarĊ pod jaskinie?
Siarka w owcy jest ukryta,
Smok wybucha no i kwita. (Szewczyk Dratewka)
Nos mu urósá bez miary,
Gdy káamliwe miaá zamiary.
Czy znacie cháopca z drewna?
Byá taki – to rzecz pewna.
(Pinokio)
W bajce w butach chodziáem
I wcale siĊ nie nudziáem.
Szybko mnie rozpoznacie,
JeĞli bajeczkĊ znacie.
(Kot w butach)
Ona rodzinie w domu sprzątaáa,
Choü tak jak siostry na bal iĞü chciaáa.
I gdy ją wróĪka na bal wyprawiáa,
Na schodach paáacu bucik zgubiáa.
(Kopciuszek)
W jakiej bajce trzy Īyczenia
DolĊ ludzi miaáy zmieniaü?
Jest tam rybak, stara chatka,
Wiesz juĪ o czym ta zagadka?
170
(O rybaku i záotej rybce)
Ta dziewczynka maáa
Do chorej babci zmierzaáa.
Niosáa smakoáyków kilka
Spotkaáa w lesie wilka.
(Czerwony Kapturek)
Jak siĊ nazywa dziewczynka miáa,
Która w bajeczce gąski zgubiáa. (Sierotka Marysia)
Prowadzący
Do nastĊpnego zadania prosimy 5 osób.
Prezentujemy wam ilustracje i tytuáy znanych baĞni i bajek. Waszym
zadaniem jest dobraü odpowiednie tytuáy do ilustracji.
Prowadzący
NastĊpne 5 osób bĊdzie mogáo wykazaü siĊ znajomoĞcią bajek. KaĪdy
wybierze z worka jeden przedmiot i powie do jakiej bajki on pasuje
Prowadzący
Prosimy teraz 2 osoby z kaĪdej klasy. Waszym zadaniem jest uáoĪenie
bajkowych puzzli.
Uwaga: Dzieci za wszystkie poprawnie wykonane zadania otrzymują
nagrody bajeczki do kolorowania
Prowadzący
WykazaliĞcie siĊ Ğwietną znajomoĞcią bajek. MyĞlimy, Īe bĊdziecie
wspaniaáymi czytelnikami bo:
„KsiąĪka nas uczy, ksiąĪka cieszy
czasem zadziwi nas niemaáo,
albo po prostu tak rozĞmieszy,
jakby siĊ dobry Īart sáyszaáo.”
Teraz najwaĪniejsza osoba w bibliotece, czyli pani bibliotekarka dokona
aktu pasowania na czytelnika.
(Pani bibliotekarka grubą ksiĊga dotyka kaĪdego ucznia)
JesteĞcie peánoprawnymi czytelnikami tej bibliotek.
ĩyczymy Wam wielu radosnych chwil spĊdzonych z ksiąĪkowymi bohaterami.
Potrzebne rekwizyty: duĪe puzzle znanych bajek, zagadki, ilustracje bajek,
karty z tytuáami baĞni i bajek, przedmioty z bajek: groch, korona, wrzeciono,
orzech, kot, nagrody: kolorowani.
Wykorzystano:
1. „Piosenka o ksiąĪce” – K. I. GaáczyĔski
2. „Dawniej” – J. Jesionowski
3. „Calineczka” – E. GaáczyĔska, Z. Garczyk
171
172
Jak zorganizowaáyĞmy
MiĊdzyszkolną OlimpiadkĊ Sportową
dla klas trzecich
Halina Grzyb, Joanna Koáek
Koncepcja wychowania w zreformowanej szkole zakáada, Īe” uczeĔ powinien
mieü w szkole moĪliwoĞü integralnego rozwoju wszystkich sfer swojej osobowoĞci:
rozwijaü siĊ fizycznie, ksztaáciü zmysáy, uczyü siĊ kierowaü emocjami, nabywaü
sprawnoĞci intelektualne, rozwijaü moralnie, üwiczyü wolĊ i rozwijaü duchowo.”1
Na poziomie nauczania zintegrowanego zdecydowanie najwaĪniejsze jest
oddziaáywanie, które wpáywa na cechy fizyczne, uzdolnienia, zainteresowania,
postawy czy dyspozycje motywacyjne dziecka
Rolą wiĊc szkoáy jest stwarzanie jak najbardziej róĪnorodnych i ciekawych
sytuacji dydaktycznych sáuĪących rozwojowi indywidualnemu, interpersonalnemu
oraz zapoznawanie z wzorami spĊdzania czasu. Uczniowie powinni mieü
zapewnione odpowiednie warunki do harmonijnego rozwoju fizycznego
i psychicznego oraz zachowaĔ prozdrowotnych. Powinni mieü zagwarantowaną
niezbĊdną dawkĊ ruchu zaspokajającą ich biologiczną potrzebĊ aktywnoĞci
fizycznej i gwarantującą prawidáowy rozwój psychofizyczny. Ruch to rozwójrozwój to ruch.
Jak waĪny i potrzebny jest ruch, zabawa dzieciom w máodszym wieku
szkolnym, wie to kaĪdy nauczyciel uczący w tych klasach.
WystĊpując temu naprzeciw, zorganizowaáyĞmy olimpiadkĊ sportową dla
uczniów klas trzecich z mieleckich szkóá.
Do wszystkich szkóá podstawowych rozesáane zostaáy regulaminy wraz
z kartami zgáoszeĔ. W olimpiadce wziĊáo udziaá szeĞü szkóá reprezentowanych
przez oĞmioosobowe druĪyny, które wyáoniono spoĞród uczniów klas trzecich.
DruĪyny zmagaáy siĊ dzielnie w 11 konkurencjach. Nad przebiegiem olimpiadki
czuwaáo jury, w skáad, którego weszli: nauczyciel wychowania fizycznego, trzech
nauczycieli nauczania zintegrowanego. Podczas sportowych rozgrywek wszystkie
1
Podstawa programowa ksztaácenia ogólnego dla szeĞcioletnich szkóá i gimnazjów
173
Halina Grzyb, Joanna Koáek – MiĊdzyszkolna Olimpiadka Sportowa dla kl. III
druĪyny otrzymywaáy punkty. Liczba punktów decydowaáa o zajĊtym miejscu.
O oprawĊ artystyczną imprezy zadbaá zespóá taneczny „Promyczek” oraz dzieciĊcy
chórek szkolny.
Trzy zwyciĊskie druĪyny otrzymaáy dyplomy oraz nagrody rzeczowe w postaci
piáek, rakietek. Pozostaáe druĪyny równieĪ otrzymaáy pamiątkowe dyplomy oraz
skakanki. Wszyscy uczestnicy dostali ponadto soczki i batoniki.
Regulamin
Organizator: SP 6 w Mielcu
Termin: 23 maja 2003 r., godz. 900
Miejsce: Hala sportowa MOSiR Mielec
Cele:
propagowanie sportu wĞród dzieci,
popularyzacja aktywnego trybu Īycia,
wdraĪanie do zasad fair play,
konfrontacja wáasnych umiejĊtnoĞci z umiejĊtnoĞciami rówieĞników
z innych szkóá.
Uczestnictwo:
W zawodach uczestniczą uczniowie kl. trzecich. NaleĪy podaü datĊ
urodzenia. SzkoáĊ reprezentuje jedna druĪyna, skáadająca siĊ z 4 cháopców
i 4 dziewczynek, pod opieką jednego nauczyciela. Mile widziani kibice z kl.
trzecich wraz z nauczycielami.
Komisja:
Komisja w trzyosobowym skáadzie ocenia poprawnoĞü oraz szybkoĞü
wykonania üwiczeĔ.
Program zawodów:
SzybkoĞciowe konkurencje zespoáowe-bieg z kozáowaniem piáki,
czworakowanie, wyĞcigi w workach, bieg dwójkami z szarfą, skakanie na
kangurkach, bieg caáych druĪyn slalomem, toczenie piáki lekarskiej
slalomem, toczenie obrĊczy, konkurencje na celnoĞü, strzelanie goli nogą do
bramki.
Zgáoszenie:
Szkoáy przesyáają kartĊ zgáoszeĔ uczestników olimpiadki na póá miesiąca
przed olimpiadą do sekretariatu SP nr 6.
174
Punktacja:
W zaleĪnoĞci od iloĞci zgáoszonych druĪyn- pierwsza uzyskuje maksymalną
iloĞü punktów, kolejna o jeden punkt mniej (przykáad: przy 6 startujących
druĪynach: I miejsce- 6 punktów, II miejsce- 5 pkt. itd., ostatnia druĪyna
zdobywa 1 pkt.). Przy jednakowej iloĞci punktów o kolejnoĞci zespoáów
decyduje wiĊksza iloĞü wyĪszych miejsc.
Nagrody:
Dla najlepszych druĪyn przewidziane są dyplomy i nagrody rzeczowe. Dla
wszystkich uczestników przewidziano sáodycze oraz soczki.
Konkurencje I MiĊdzyszkolnej Olimpiadki Sportowej
Klas III w dn. 23.05.2003 r.:
1.
Bieg po prostej z kozáowaniem piáki w obie strony.
2.
Czworakowanie do przodu tyáem, z powrotem przodem.
3.
Strzelanie gola do bramki (3 osoby z druĪyny).
4.
WyĞcigi w workach w obie strony, obiegając pachoáek.
5.
Toczenie piáki lekarskiej do pachoáka, powrót z piáką pod pachą.
6.
Bieg dwójkami z szarfą na dwóch Ğrodkowych nogach, obiegniĊcie
pachoáka, tym samym sposobem powrót.
7.
Skakanie na kangurkach do pachoáka i powrót w taki sam sposób.
8.
Bieg caáych druĪyn slalomem miĊdzy pachoákami, trzymając rozciągniĊtą
skakankĊ, powrót na swoje miejsce.
9.
Toczenie piáki lekarskiej slalomem miĊdzy pachoákami, w obie strony.
10.
Bieg caáych druĪyn- przenoszenie piáki nad gáowami, ostatnia osoba
przebiega do przodu, wszyscy przebiegają aĪ caáa druĪyna bĊdzie po drugiej
stronie.
11.
Bieg z toczeniem obrĊczy slalomem w obie strony.
Przebieg imprezy:
I.
II.
Zaproszenie druĪyn ze szkóá na boisko MOSiR-u
Powitanie goĞci, druĪyn ze szkóá mieleckich, nauczycieli i kibiców.
III.
Przemówienie dyrektora szkoáy oraz przedstawiciela Wydziaáu OĞwiaty
w Mielcu.
IV.
WystĊp szkolnego chórku klas máodszych oraz zespoáu taĔca nowoczesnego
„Promyczek”.
175
Halina Grzyb, Joanna Koáek – MiĊdzyszkolna Olimpiadka Sportowa dla kl. III
V.
VI.
VII.
VIII.
IX.
X.
Zaproszenie druĪyn do sportowej rywalizacji, a kibiców do gorącego
kibicowania.
Zawody.
WystĊp chórku i zespoáu.
Liczenie punktów.
Ogáoszenie wyników, wrĊczenie nagród.
PodziĊkowanie sponsorom.
176
Festyn „DZIECI – DZIECIOM”
Mariola Drewniak, ElĪbieta CiĊĪadáo
Opracowaáy i przeprowadziáy w dniu 11.02.2004 r. MARIOLA DREWNIAK,
ELĩBIETA CIĉĩADàO
Do wspólnej zabawy zostali zaproszeni:
p. Joanna Szadkowska – dyr. OREW w Mielcu,
p. Arkadiusz Gaákowski – dyr. Ds. Edukacji,
p. Daria Warzecha – metodyk,
p. Wiesáaw Tomecki – Przew. Komitetu Rodzicielskiego SP 6,
p. Lech Stacho – dyr. SP 6,
p. Marzena Siembab – higienistka,
p. Zofia Mroczek – bibliotekarka.
CELE:
Pozyskanie Ğrodków na zakup owoców i sáodyczy dla OĞrodka
Rehabilitacyjno - Edukacyjno - Wychowawczego w Mielcu.
UwraĪliwienie dzieci na potrzeby innych.
Ukazanie radoĞci páynącej ze wspólnej zabawy.
WdraĪanie do uczciwej rywalizacji.
SCENARIUSZ DLA KLAS II
Przebieg:
Przywitanie dzieci z OĞrodka Rehabilitacyjno – Edukacyjno - Wychowawczego.
1. Powitanie klas – kl. II a, b, oraz kl. I „P” – „Prymusi” (zaproszeni na festyn
doroĞli)
„Prymusi” przejdą egzamin na ucznia.
2. KoĔczenie wiersza: (koĔczą dzieci lub „Prymusi”)
W Pacanowie kozy ...
WáaĞnie nową zacząá ...
WiĊc Kozioáek mądra ...
By ją skoĔczyü w ...
Báąka siĊ po caáym ...
A co przeĪyá i co ...
177
Mariola Drewniak, ElĪbieta CiĊĪadáo – Festyn „Dzieci – Dzieciom”
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
Aby dojĞü do ...
Bajka wszystko Wam ...
Rozpoznaj z jakiej bajki odwiedzili nas bohaterowie.
Na Ğrodek wychodzą dzieci przebrane za Kopciuszka, Królewicza,
12 Braci, Koguta, itp. „Prymusi” piszą odpowiedzi na kartkach.
Malowanie na duĪym formacie papieru, (praca indywidualna) zaáoĪenie
fartuszków.
„P” losują tematy pracy (przebijają baloniki): muchomorek,
autko, laleczka, misiaczek, pszczóáka, grzybek, kwiatuszek,
motylek itp. (prezentacja).
Przedstawiciele klas losują tematy – nazwiska goĞci na portret
(tajemnica) czas 5 min. Ci co nie pracują losują losy na loterii.
Prezentacja prac dzieci – odgadywanie, kogo portretowaáy.
Gotowanie (praca grupowa)
KaĪdy z „P” otrzymuje kartkĊ z kartonem wazy i nazwą potrawy
np. (bigos, pierogi ruskie, grochówka, saáatka warzywna, rosóá,
naleĞniki). NaleĪy wpisaü jakie produkty są potrzebne do
wykonania tych potraw.
Dzieci w klasach na kartkach ukáadają przepis na zdrową
surówkĊ.
Odczytanie prac.
Popis taneczny klasa VI (opiekun p. Dorota Wieczorek).
Lekcja rytmiki.
„P” i panie taĔczą do piosenki „Asereje” (prowadzą
dziewczynki). Do taĔca wáączają siĊ wszyscy.
Czesanie
kaĪdy uczeĔ z klasy „P” czesze dziewczynkĊ
uczniowie w klasach równieĪ
(muzyka, loteria)
Rymowanki (praca zespoáowa) – dopisanie brakującego początku, np.
....................................................... narty,
....................................................... karty.
....................................................... krok,
....................................................... mrok.
....................................................... Ğnieg,
....................................................... bieg.
Taniec uczennic klasy VI.
178
11.
Pasowanie „Prymusów” na „Honorowego Ucznia” oáówkiem pana dyrektora.
Otrzymują czapkĊ i lizaka.
12. ZakoĔczenie – loteria.
JeĪeli zabraknie czasu moĪna zrezygnowaü z punktu 9, 10.
SCENARIUSZ DLA KLAS I
Do udziaáu w zabawie zostali zaproszeni: p. Anna àuczak – bibliotekarka,
p. Danuta StyczeĔ zastĊpca dyr., rodzice uczniów klas I.
Przebieg:
1. Powitanie klas I oraz kl. I „P” – „Prymusi” (klasĊ tworzą zaproszeni goĞcie).
„Prymusi” przechodzą pasowanie.
2. Malowanie na duĪym formacie – przedstawiciele klas ciągną losy. Tematy:
baáwanek smutny, wesoáy, záy, páaczący, topniejący, po zastrzyku, ziewający.
Tematy dla „Prymusów”: laleczka, motylek, buciki, autko, pszczóáka,
kwiatuszek itp.
(prezentacja prac)
3. Taniec w wykonaniu uczennic klasy VI.
4. Lekcja rytmiki – wychowawczynie klas oraz „Prymusi” wychodzą na Ğrodek.
Taniec do piosenki „Asereje” – wáączają siĊ wszyscy.
5. Czesanie – kaĪdy z „Prymusów” czesze jedno dziecko, np. zrób kucyki,
zapleü warkoczyk. (pokaz fryzur).
6. KoĔczenie wiersza „Abecadáo” – wspólnie chórem.
Abecadáo z pieca ...
O ziemiĊ siĊ ...
Rozsypaáo siĊ po ...
Strasznie siĊ ... itd.
8. Unihokej trafianie do maáych bramek. Do konkursu przystĊpują
wychowawczynie z trójką dzieci i wszyscy „Prymusi”.
9. Ukáadanie przepisu na zdrową surówkĊ. (zapisywanie na kartkach)
10. Pasowanie „Prymusów” na „Honorowych Uczniów SP 6”.
MoĪliwoĞü rezygnacji z punktu 7 i 9.
179
Mariola Drewniak, ElĪbieta CiĊĪadáo – Festyn „Dzieci – Dzieciom”
SCENARIUSZ DLA KLAS III
Do wspólnej zabawy zostali zaproszeni rodzice z III klas.
Przebieg:
1. Powitanie klas III. Z rodziców utworzono klasĊ „P” – „Prymusi”(goĞcie).
„Prymusi” przechodzą pasowanie.
2. Malowanie na duĪym formacie. Temat: „Namalujcie portret swojej Pani”.
„Prymusi” losują osobne tematy: laleczka, buciki, samolocik,
motylek, pszczóáka itp.
(prezentacja prac)
4. Lekcja rytmiki – wychowawczynie klas oraz „Prymusi” wychodzą na
Ğrodek. Taniec do piosenki „Asereje” – wáączają siĊ wszyscy.
5. Czesanie – jedno dziecko z klasy jest czesane przez „Prymusów”
i wybranych uczniów, np. zrób kucyki, zapleü warkoczyk.
(prezentacja fryzur)
6. Dopisanie wierszyka do rymów – „P” pracują dwójkami, uczniowie ze
swoimi paniami w klasach.
....................................................... narty,
....................................................... karty.
....................................................... krok,
....................................................... mrok.
....................................................... Ğnieg,
....................................................... bieg.
8. Unihokej – trafianie do maáych bramek. Do konkursu przystĊpuje
wychowawczyni z trójką dzieci i wszyscy „Prymusi”.
9. Ukáadanie przepisu na zdrową surówkĊ (zapisywanie na kartkach –
odczytanie).
10. Pasowanie „Prymusów” na „Honorowych Uczniów SP 6”.
MoĪliwoĞü rezygnacji z punktu 6 i 7.
Literatura:
1. Kornel MakuszyĔski „Przygody Kozioáka Matoáka”
2. Julian Tuwim „Abecadáo”
3. Wanda Hemmerling „Zabawy w nauczaniu początkowym”, WSiP,
Warszawa 1990
180
„Idzie Mikoáaj”.
Scenariusz przedstawienia
Lidia Pieróg
w Mielcu
Dziecko 1:
DziĞ w ten dzieĔ grudniowy witamy tu zacnych goĞci
i wszystkie kochane dzieci.
BĊdziemy za chwilĊ Ğpiewaü i witaü dostojnego goĞcia,
Mikoáaja ĝwiĊtego, który o was pamiĊta.
Piosenka „DzyĔ, dzyĔ, dzyĔ, Mikoáaju ĝwiĊty”
Dziecko 2:
PrzyjedĨ do nas Mikoáaju, z workiem jak to niebo,
przywieĨ radoĞü i zabawki dla nas, dla kaĪdego.
PrzyjedĨ do nas Mikoáaju, na saniach srebrzystych,
niech Ci gwiazdy drogĊ wskaĪą, gdzie czekamy wszyscy.
Dziecko 3:
Ja siĊ tak bardzo, bardzo postaram
i zrobiĊ prezent dla Mikoáaja.
ZrobiĊ mu szalik piĊkny i nowy,
Īeby go nosiá w noce zimowe.
Dziecko 4:
I Īeby nie zmarzá w szyjĊ i w uszy
gdy z burej chmury Ğnieg zacznie prószyü.
Niech siĊ ucieszy Mikoáaj ĝwiĊty,
tak rzadko ktoĞ mu daje prezenty.
Dziecko 5:
Dokąd biegniesz zimo biaáa?
181
Lidia Pieróg – scenariusz przedstawienia „Idzie Mikoáaj”
Zima:
Do kaĪdego Mikoáaja!
Do tych zwykáych
i tych ĞwiĊtych,
wszystkim dzisiaj dam prezenty.
Dziecko 5:
A jakie?
Zima:
Lukrowaną laseczkĊ,
czapkĊ ze szklanym dzwoneczkiem,
jeden kolorowy kwiatek,
brodĊ z lukrowanej waty.
Dziecko 5:
I co jeszcze?
Zima:
Pomponik niebieskie,
kota, co cicho mruczy,
trzy oswojone bajki!
Dla wszystkich Mikoáajów
w ĞnieĪne Mikoáajki!
Dziecko 5:
ĝwiĊty Mikoáaj to taki ĞwiĊty,
który przynosi dzieciom prezenty.
I choü to moĪe jedynie bajka,
mieszka podobno gdzieĞ w Mikoáajkach.
Dziecko 6:
Ma tak jak mówią, domek z ogródkiem,
gdzie spĊdza chwile wytchnienia krótkie,
to choü to mĊczy go pewnie nieraz,
Co dzieĔ prezenty dla dzieci zbiera.
Dziecko 7:
Wreszcie nadchodzi chwila wáaĞciwa,
wiĊc renifery z Póánocy wzywa.
A z nimi sanie, do których ĝwiĊty
ostroĪnie wkáada wszystkie prezenty.
182
Dziecko 8:
Ruszają sanie, mkną ponad drzewa,
ĝwiĊty Mikoáaj wesoáo Ğpiewa.
A z saĔ ku ziemi w szalonym biegu
prezenty lecą jak páatki Ğniegu.
Dziecko 9:
Nad ranek koniec podniebnej jazdy,
na poĪegnanie mrugają gwiazdy.
I choü to moĪe jedynie bajka,
ĝwiĊty Mikoáaj Ğpi w Mikoáajkach.
Piosenka pt. „Dziadunio Mikoáaj”.
Dziecko 10:
KaĪde maáe dziecko dzisiaj siĊ cieszy,
bo ĝwiĊty Mikoáaj z podarkami Ğpieszy.
Dziecko 11:
KaĪde maáe dziecko ma minĊ uĞmiechniĊtą,
bo to dla nas jest wielkie ĞwiĊto.
Dziecko 12:
Zima juĪ na Ğwiecie i Ğnieg juĪ przyprószyá,
a ĝwiĊty Mikoáaj z darami wyruszyá.
Ja pisaáam liĞcik, by mi przyniósá lalkĊ.
UcieszĊ siĊ bardzo kiedy ją dostanĊ.
Dziecko 13:
Serduszko mi doĞü bije, bo tak siĊ radujĊ,
za podarek otrzymany serdecznie podziĊkujĊ.
Dziecko 14:
Z anioákami, z podarkami ĝw. Mikoáaj zstĊpuje,
pragnie wiedzieü, pragnie sáyszeü, jak siĊ dzieci sprawują.
Gdy Mikoáaj idzie z nieba, ĞcieĪki przygotowaü trzeba,
w Ğliczny puszek siĊ ukáada.
ĝnieĪynka:
Jestem ĞnieĪynka miáa, puszysta,
korona moja záocista.
Jestem zesáana z nieba na ziemiĊ,
by rozsiaü záociste promienie.
ChcĊ sypaü na Ğwiat caáy puszyste páatki
i uĞcielaü nimi drogi kaĪdej chatki.
183
Wielkiemu GoĞciowi co z nieba spieszy.
Czy znacie GoĞcia tego?
Czy znacie imiĊ Jego?
Dzieci:
Tak, tak. Zwie siĊ ĝwiĊtym Mikoáajem,
podarunki dzieciom daje.
ĝnieĪynka:
Co powiemy staruszkowi?
Dziecko 15:
Pochwalimy Pana Boga
gdy tu stanie w naszych progach.
Dziecko 16:
A ja dygnĊ áadnie nóĪką
i pokaĪĊ mu serduszko.
Dziecko 17:
Ja powitam go serdecznie,
jak to robią dzieci grzeczne
Dzieci: (razem)
Aniele BoĪy stróĪu nasz
przyprowadĨ Ğw. Mikoáaja tu do nas.
On pewnie w tej ulicy zabáąkaá siĊ NieboĪĊ
i do naszej szkoáy trafiü nie moĪe.
Anioáowie:
Nad ziemią cichy wieczór,
na niebie gwiazdki lĞnią.
Idziemy i szukamy gdzie grzeczne dzieci są.
Idzie ĝw. Mikoáaj w grudniową cichą noc,
niesie dla grzecznych dzieci podarków piĊknych moc.
Wchodzi ĝw. Mikoáaj.
Dzieci: (razem)
O, Witaj nam ĝw. Mikoáaju,
skąd do nas przybywasz?
PiĊkne masz ubranie, kapelusz wysoki,
pewnie Ci przeszkadzaá, gdyĪ szedá przez obáoki.
184
Dziecko 5:
MyĞmy siĊ martwili nasz ĝwiĊty kochany,
czy CiĊ w lesie nie napadli chuligani.
Dziecko 6:
Starsi dawno, dawno o Tobie mówili
i przypominali, byĞmy grzeczni byli.
I byliĞmy grzeczni, sáuchaliĞmy mamy,
moĪe zabaweczkĊ za to otrzymamy?
ĝwiĊty Mikoáaj:
Witajcie dzieci.
Przybyáem do Was w odwiedziny
i przywiozáem prezenty.
Jednak muszĊ zapytaü: Czy byáyĞcie grzeczne?
Dzieci: (razem)
Tak, byáyĞmy grzeczne.
ĝwiĊty Mikoáaj:
Przyjmijcie wiĊc moje upominki
(rozdaje sáodycze i kolorowanki)
Czy znacie zagadki o zimie?
Dzieci:
Tak
ĝwiĊty Mikoáaj:
To posáuchajmy.
Dziecko 1:
Z dala, z wysoka, patrzy jedna, druga
chociaĪ Īadna nie ma oka, a góry na nas mruga
(gwiazdka)
Dziecko 2:
Mam igieá sto tysiĊcy, moĪe nawet wiĊcej.
Gdy mnie stroiü mają, w pokoju stawiają.
(choinka)
Dziecko 3:
Nie deszcz i nie grad
spada z nieba, bieli Ğwiat.
(Ğnieg)
185
Dziecko 4:
Gruby, duĪy, biaáy caáy, w kij sĊkaty uzbrojony.
Garczek stary ma na gáowie, sam ze Ğniegu utoczony.
(baáwan)
Dziecko 5:
Wieje wiatr, szczypie mróz, biaáo dookoáa.
Jedzie wóz, jedzie wóz bez Īadnego koáa.
(sanki)
Dziecko 6:
Co to za siostrzyczki, kto odgadnąü zdoáa?
Choü nie liczą, nie rachują to na lodzi wypisują
ósemki i koáa?
(áyĪwy)
Dziecko 7:
TeĪ dwie siostry ale inne!
Równie szybki równie zwinne.
Gdy Ğnieg gáadki niby stóá,
pomkną szusem – z góry w dóá
(narty)
Dziecko 8:
Jaki to domek, niepotrzebny latem,
zimą co dzieĔ karmi zwierzĊta skrzydlate?
(karmnik)
ĝwiĊtu Mikoáaj:
CieszĊ siĊ, Īe odgadliĞcie wszystkie zagadki.
Ale muszĊ was juĪ opuĞciü bo czekają
na mnie inne dzieci. Do widzenia dzieci!
Do zobaczenia za rok!
Literatura:
1. 1. M. Krzysztaáowska, Tradycje, obrzĊdy i zwyczaje mikoáajkowe –
scenariusz uroczystoĞci kl. II, w: „ĩycie szkoáy” 10/2000.
2. 2. T. LeszczyĔska – Koziak, Zimo – ĝnieĪna Pani. Scenariusz spotkania dla
klas III-IV szkoáy podstawowej, w: „Biblioteka w szkole” 10/2000.
186
Jaseáka
BoĪena Harchut
w Mielcu
(Podkáad muzyczny)
I dziecko:
Byáa noc dĪdĪysta ..., byáa noc gáucha ...
W ciemnych uliczkach wiatr zimny dmuchaá,
gdy ĞwiĊty Józef do drzwi gospody pukaá,
o nocleg i kubek wody.
Wieczór ten bowiem bardzo siĊ dáuĪyá
po umĊczonej, przykrej podróĪy
od Nazaretu, bo w Betlejemie
miaá przyjĞü Zbawiciel Boski na ziemiĊ.
Nie byáo miejsca w Īadnej gospodzie.
Strudzona Maria drĪaáa na cháodzie
Czekając zwykáej ludzkiej litoĞci,
gdy Niebo na ziemi miaá zagoĞciü.
2 dziecko:
Strudzony Józef dojrzaá stajenkĊ,
tam siĊ narodziá Jezus maleĔki
KolĊda: Nie byáo miejsca dla Ciebie.
3 dziecko:
Na twardym sianku, chociaĪ zziĊbniĊta
usnĊáa sáodko Dziecina ĞwiĊta.
Nikt nie przygarnąá, nikt nie przytuliá
w swoim mieszkaniu BoĪej Matuli.
Tak CiĊ przyjĊli ludzie na Ğwiecie
Boskie DzieciĊ?
187
BoĪena Harchut – Jaseáka
4 dziecko:
Osioá rozpoznaá. Wóá parą ogrzewaá,
a zimne Betlejem przespaáo noc najpiĊkniejszą,
najĞwiĊtszą na ziemi,
gdy niebo ZbawcĊ zesáaáo!
Maryja:
tuli zmarzniĊte DzieciĊ i mówi:
Zimno w stajence ... Dziecina drĪy ...
Páacze maleĔstwo, wylewa ázy...
Nie páacz dziecino, nie páacz juĪ
i zmruĪ oczĊta do snu – zmruĪ.
KolĊda: LulajĪe Jezuniu.
Józef:
Spojrzyj Maryjo ..., spoĞród drzew
sáychaü radosny, miáy Ğpiew.
JuĪ są pasterze pod szopeczką!!!
Oj ! Uradują Dzieciąteczko.
KolĊda: PrzybieĪeli do Betlejem.
Pasterze:
Panienko ĞwiĊta i Józefie
przyjmijcie nasze dary.
My nie bogaci, bo pasterze,
wiĊc skromne te ofiary.
Ale co mamy, to dajemy,
przyjm to prosimy Ciebie.
BoĞcie biedniejsi dziĞ od pasterzy,
boĞcie są dziĞ – w potrzebie.
Józef:
Bóg nam wielki to zapáaci!
Wy – ludzie biedni, nie bogaci,
Ale ostatni kĊsek chleba
dzielicie z Panem! Stwórcą nieba!
Maryja:
Nie chodĨcie jeszcze pastuszkowie.
Dzieciątko z wami chce siĊ bawiü.
188
Wyciąga do Was maáe rączki
jakby chciaáo wam báogosáawiü.
Pasterz:
No to zaĞpiewajmy jeszcze coĞ wesoáo!
Uradujmy Dzieciąteczko ..., zróbmy áadne koáo!
KolĊda: Jezusa narodzonego.
5 dziecko:
Spoza siedmiu rzek i gór, jedzie, jedzie záoty dwór,
trzej królowie jadą – záoto, mirrĊ káadą,
pasterzy ich wita chór.
KolĊda: PójdĨmy wszyscy do stajenki.
Trzej Królowie: (chórem)
MĊdrcy ze Wschodu – Królowie bogaci,
idziemy do Ciebie Dziecino,
boĞmy ujrzeli gwiazdĊ przeĞliczną
nad naszą daleką krainą.
Idziemy z darami – prosimy w pokorze,
báogosáaw nam Boskie DzieciĊ,
a my, wiadomoĞü o Twym narodzeniu
po caáym ogáosimy Ğwiecie.
(Skáadają dary)
Kacper:
PrzyszliĞmy Ci Panie pokáon oddaü,
imiĊ Twoje Ğwiatu podaü,
Wielki JesteĞ i nie lichy,
i jako Baranek cichy.
Melchior:
SzukaliĞmy Ciebie w prastarej Ğwiątyni,
a Ty wolaáeĞ siĊ rodziü pomiĊdzy grzesznymi.
SzukaliĞmy Ciebie wĞród ludzi uczonych,
a Ty wĞród pasterzy w Īáobie poáoĪony.
Mój kraj jest peáen pachnącej Īywicy,
oto mirra – skáadam ją u stóp Matki Dziewicy.
Baltazar:
Mój kraj o DzieciĊ jest bogaty,
przeto przynoszĊ Ci dar záota.
189
BoĪena Harchut – Jaseáka
Niechaj idzie miĊdzy chaty.
MiáoĞü moją on oznacza
co wszystkich kocha i wszystkim przebacza.
Anioá I:
Ten opáatek to oznacza
Co zwyczajny chleb oracza, którym karmi siĊ rodzina.
On – ich jednoĞü przypomina.
Tym opáatkiem siĊ dzielicie- bo rodzinĊ stanowicie.
Macie wspólnie siĊ miáowaü,
Bogu wciąĪ za chleb dziĊkowaü.
Dzieląc siĊ zaĞ tym opáatkiem,
z bratem, siostrą, mamą, tatkiem,
zwykle skáada siĊ Īyczenia –
Dáugich lat i powodzenia!
I niech kaĪdy mocno wierzy
kto bliĨniemu Īyczy szczerze,
to Bóg speáni te Īyczenia,
w DzieĔ BoĪego Narodzenia.
Anioá II:
Pierwsi ludzie, Adam, Ewa,
zjedli w raju owoc z drzewa!
Zakaz BoĪy przekroczyli
i raj przez to utracili.
A te róĪne smakoáyki;
jabáka, cukry i pierniki,
co na drzewku siĊ zwisają
áaski BoĪe oznaczają.
To niebieskie, róĪne dary,
które daje Bóg bez miary.
O te dary siĊ starajcie,
pod choinką siĊ jednajcie !!!
Pastoraáka: Pastuszek bosy.
6 dziecko:
Pomódlmy siĊ w Noc Betlejemską. W noc szczĊĞliwego rozwiązania,
by wszystko nam siĊ rozplątaáo, wĊzáy, konflikty, powikáania.
Oby siĊ wszystkie trudne sprawy, porozkrĊcaáy jak supeáki.
Wáasne ambicje i urazy zaczĊáy Ğmieszyü jak kukieáki.
190
By Anioá podará kaĪdy dramat aĪ do rozdziaáu ostatniego,
káadąc na serce pogmatwane jak na osioáka – kompres Ğniegu.
Aby wątpiący siĊ rozpáakaá na cud czekając w swej kolejce,
a Matka Boska – cichych, ufnych – wziĊáa na rĊce.
Jak ciepáy chleb wziĊáa na rĊce.
Wszyscy:
Wesoáych ĝwiąt!!!
191
192
„Bezpieczna droga do szkoáy z odblaskami”.
Scenariusz
przedstawienia teatralnego
Maágorzata Jata
Publiczna Szkoáa Podstawowa
w Padwi Narodowej
(utrwalenie w ĞwiadomoĞci uczniów koniecznoĞci noszenia odblasków po zmroku
i zasad bezpiecznego poruszania siĊ po drodze).
Scenariusz
Miejsce przedstawienia: sala gimnastyczna.
Na podáodze rozáoĪone są dwa chodniki z przestrzenią miĊdzy nimi przedstawiającą
jezdniĊ. Na jezdni wyznaczone są pasy uliczne. Na Ğcianie znajduje siĊ dekoracja
symbolizująca otoczenie ulicy w postaci domów, drzew, zabudowaĔ wiejskich
i miejskich itp.
W przedstawieniu wystĊpują dzieci przebrane za: policjanta, starszą panią,
pieszych, znaki drogowe, sygnalizator uliczny, dziecko w jaskrawym ubraniu
z opaskami na ramionach, noc oraz pojazdy (dzieci trzymają w rĊkach obrĊcze –
kierownice).
STARSZA PANI
Na Ğrodek wychodzi dziewczynka przebrana za starszą, elegancką panią i mówi:
Kiedy rodzice byli mali
CzĊsto przez okno wyglądali.
Widzieli ludzi, co siĊ Ğpieszą:
Jedni rowerem, inni pieszo,
A kto siĊ Ğpieszyá bardziej troszkĊ
PĊdziá na rynek po doroĪkĊ.
193
Maágorzata Jata – „Bezpieczna droga do szkoáy z odblaskiem”
CHÓREK (Ğpiewa)
PradziadziuĞ z babcią jedzie karetką w szóstkĊ koni,
Pocztylion tuĪ na przedzie, trąbka echem dzwoni.
Tra ta ta ta, tra ta ta ta,
Tra ta ta ta, tra ta ta ta,
DziadziuĞ z babcią pocztą jedzie, trąbka echem gra.
A tatuĞ i mamusia, jak byli jeszcze mali,
Po szynach, po Īelaznych koleją jechali.
Pach pach pach pach, szu szu szu szu,
Pach pach pach pach, szu szu szu szu.
Sapie w gáos lokomotywa, pĊdzi co ma tchu.
STARSZA PANI
A teraz?
Stop! Nie moĪecie, jak rodzice,
Przebiec po prostu przez ulicĊ;
O, tam na rogu – biaáe pasy!
ĝwiatáo zapala siĊ czerwone...
A teraz ... marsz na drugą stronĊ.
Tak, tak – dziĞ mamy inne czasy.
CHÓREK (Ğpiewa)
W Warszawie na ulicy taksówki stoją rzĊdem,
Gdy komu bardzo spieszno – wnet zawiozą pĊdem.
Pan policjant rĊką macha, uciekajcie póki czas,
Bo samochód prĊdko jedzie i przejedzie was.
W tym czasie na ulicĊ wyjeĪdĪają pojazdy, a policjant stojący w pobliĪu pasów
reguluje ruch tarczą policyjną
POLICJANT
Kto zamierza przejĞü ulicĊ,
Musi poznaü tajemnicĊ.
Na chodniku przystaĔ bokiem,
Popatrz w lewo bystrym okiem,
Skieruj w prawo wzrok sokoli,
Znów na lewo spójrz powoli.
Jezdnia wolna wiĊc swobodnie
Mogą po niej przejĞü przechodnie.
194
Starsza pani stojąca na chodniku pokazuje sposób zachowania siĊ podczas
przechodzenia przez jezdniĊ i przechodzi na drugą stronĊ. Do ruchu wáączają siĊ
piesi, którzy chodzą po chodniku. Samochody zjeĪdĪają na miejsce postoju, káadą
kierownicĊ na podáodze i naĞladują wáączenie klaksonu samochodowego, który
sáychaü z nagrania.
CHÓREK (Ğpiewa)
Zwrotka I
Takty 1 – 4
Pod Warszawą piĊkna wieĞ.
w tym czasie kierowcy naĞladują pompowanie opony
Jak do máyna Īyto wieĨü?
rytmiczny skáon w przód i wyprost
Na pieczywo czeka sklep.
JakĪe rozwieĨü ĞwieĪy chleb?
Takty 5 – 12
Samochody, samochody,
samochody wyjeĪdĪają na ulicĊ
W kaĪdym jedzie szofer máody.
Wiozą cegáy, wiozą zboĪe,
Wiele innych rzeczy woĪą.
Miasto, szosa, pole, las. /bis
Trąbiąc juĪ minĊli nas.
Zwrotka II
Zjazd samochodów na miejsce postoju i ustawienie siĊ naprzeciwko dzieci, które
naĞladują pracĊ przy áadowaniu towarów na samochody – rytmiczne pochylanie siĊ
i prostowanie.
Takty 1 – 4
Gdy przybĊdziesz z innych stron,
Spójrz - za domem staje dom.
Dáawiá páuca ostry kurz.
Kto z Warszawy wywiózá gruz?
Takty 5 –1
ponowny wyjazd samochodów na ulicĊ
Samochody, samochody,
W kaĪdym razie szofer máody.
Wiozą cegáy, wiozą zboĪe,
Wiele innych rzeczy woĪą.
195
Miasto, szosa, pole, las. /bis
Trąbiąc juĪ minĊli nas.
NARRATOR I
Pan policjant to mi zuch,
Reguluje w mieĞcie ruch.
Podniósá rĊkĊ – auto staje,
Policjant zatrzymuje ruch pojazdów
Autobusy i tramwaje.
Potem ledwie skinąá gáową,
JuĪ pojazdy wszystkie gonią:
Policjant daje znak odjazdu stojącym pojazdom
Motocykle, samochody,
Z tramwajami mkną w zawody.
W takim ruchu rzecz nie prosta
Przez ulicĊ siĊ przedostaü.
WiĊc policjant starszej pani
(policjant zatrzymuje ruch)
Pomógá przejĞü przez skrzyĪowanie. (i przeprowadza starszą
panią)
Zawsze wszystkim pomóc gotów,
Wie gdzie Wola, gdzie Mokotów.
O ulicĊ spytaü mogĊ,
A on mi pokaĪe drogĊ.
Raz z przedszkola wszystkie dzieci,
Száy na spacer kiedyĞ w lecie.
Kiedy przejĞü przez jezdniĊ miaáy, (policjant zatrzymuje ruch
pojazdów)
Zaraz ruch zatrzymaá caáy.
(i grupa dzieci przechodzi
na drugą stronĊ)
POLICJANT
Jechaá pan nieprzepisowo.
Jeden z pojazdów zjeĪdĪa na lewy pas jezdni. Policjant zatrzymuje go.
196
NARRATOR
Pan policjant rzeká surowo.
POLICJANT
ProszĊ stanąü za tym starem
(policjant odchodzi za odjeĪdĪającym pojazdem)
Musi pan zapáaciü karĊ.
NARRATOR I
I ja chcĊ byü taki chwat
Kiedy minie parĊ lat.
KiedyĞ, kiedy bĊdĊ duĪy,
To w policji bĊdĊ sáuĪyá.
NARRATOR II
KaĪdy uczeĔ, nawet maáy,
Zna na pamiĊü uliczne sygnaáy,
I odróĪnia na ulicach
Wszystkie znaki na tablicach.
SYGNALIZATOR ULICZNY
Kiedy Ğwiatáo jest zielone,
MoĪesz przejĞü na drugą stronĊ.
A gdy Ğwieci siĊ czerwone,
Przechodzenie zabronione.
(pokazuje zielone,
a nastĊpnie czerwone koáo)
ZNAK NIEBEZPIECZNE ZAKRĉTY – PIERWSZY W LEWO
ZakrĊt za zakrĊtem
Przytrafi siĊ wszĊdzie.
Pierwszy z tych zakrĊtów
W lewą stronĊ bĊdzie.
ZNAK PRZEJAZDU KOLEJOWEGO Z ZAPORAMI
Wlazá kotek na páotek?
O tym nie ma mowy!
197
To jest strzeĪony
Przejazd kolejowy.
ZNAK PRZEJAZDU KOLEJOWEGO BEZ ZAPÓR
PĊdzi po szynach lokomotywa.
Za tym znakiem
NiestrzeĪony przejazd siĊ ukrywa.
ZNAK SKRZYĩOWANIA DRÓG
UwaĪaj pan, panie Janie
Wkrótce bĊdzie skrzyĪowanie.
ZNAK NIEBEZPIECZNEGO ZAKRĉTU W PRAWO
Zaraz bĊdzie skrĊt w prawo.
Wiesz? Wiem.
(odpowiada chórek dzieci)
Brawo! Brawo!
ZNAK ZAKAZU RUCHU PIESZYCH
Niech nikt z was siĊ nie spieszy.
Tutaj nie moĪe chodziü pieszy.
ZNAK MIEJSCA PRZEJĝCIA DLA PIESZYCH:
Miejsce przejĞcia dla pieszych
Nie ma siĊ co spieszyü.
Patrz uwaĪnie!
TĊdy przechodĨ! – to przejĞcie dla pieszych.
CHÓREK (Ğpiewa)
Wyszáa gapa na ulicĊ
Taka gapa, Īe aĪ strach
KtoĞ za koánierz gapĊ záapaá
KtoĞ za gapa krzykną ach
Ach ty gapo co ty robisz
To jest jezdnia chyba wiesz
Autobusy, samochody
Motocykle pĊdzą teĪ
198
refren
Uliczne sygnaáy
Zna duĪy i maáy
Uliczne sygnaáy trzeba
Dobrze znaü
Gdy Ğwiatáo zielone
(sygnalizator pokazuje Ğwiatáa)
Na drugą idĨ stronĊ
Lecz kiedy jest czerwone
Wtedy musisz staü
Jezdnia nie jest do spacerów
Do zabawy takĪe nie
Autobusy, sto rowerów
Motocykle pĊdzą teĪ
Nie bądĨ gapą, nie bądĨ gapą
Gapa moĪe skoĔczyü Ĩle
Popatrz w lewo, popatrz w prawo
Jezdnia wolna, wtedy przejdĨ
NARRATOR III:
Gdy widzimy, Īe kolega pĊdzi
(dziecko wybiega na ulicĊ
i bawi siĊ)
I na jezdniĊ wybiega, to woáamy:
CHÓREK DZIECI:
Wracaj káusem, (przestraszone dziecko schodzi z jezdni)
Bo nie jesteĞ autobusem!
NARRATOR III:
Tych, co siĊ czepiają wozów,
W mig bierzemy pod swój dozór.
Záapmy ich za mankiet spodni
I krzyknijmy:
CHÓREK DZIECI:
Marsz na chodnik!
NARRATOR III:
Gdy na jezdni nam siĊ zdarzy
Dwoje dzieci gra w piákĊ na jezdni
199
Ujrzeü piákĊ i piákarzy,
To woáamy bez obawy:
CHÓREK DZIECI:
Jezdnia nie jest do zabawy!
Dzieci przeraĪone schodzą z jezdni
NARRATOR III:
Gdy ujrzymy czytelnika,
Dziecko z bajeczką wchodzi na jezdniĊ
Co na jezdniĊ zszedá z chodnika,
Zawoáamy doĔ z daleka:
CHÓREK DZIECI
Jezdnia to nie biblioteka!
Dziecko schodzi z jezdni
NARRATOR III:
Do tramwaju nie skacz w biegu
I powstrzymaj swych kolegów,
JeĞli skoki chcą trenowaü,
Na boisko ich zaprowadĨ!
Dzwonek dzwoni, wiĊc do klasy
Narrator sáyszy dzwonek i idzie do szkoáy
Wskakujemy zgrabnym káusem
I z chodzenia po ulicach
Dostajemy piĊtkĊ z plusem!
Ulica pustoszeje. Na sali Ğciemnia siĊ. Sygnalizator uliczny i Znaki drogowe
gromadzą siĊ na pasach i rozmawiają szeptem. Dziewczynka przebrana za noc
chodzi i Ğpiewa piosenkĊ pt. „Idzie niebo ciemną nocą”
DZIECKO W JASKRAWYM UBRANIU:
Cháopiec ma jasne ubranie z opaskami odblaskowymi na ramionach
Kiedy nad miastem i nad wioską
Zmrok zapada,
To wĞród znaków, Ğwiateá i zebr
Trwa narada.
200
RozmyĞlają, debatują i nareszcie
Mają pomysá jak poruszaü siĊ
Bezpiecznie.
ZNAKI DROGOWE OGàASZAJĄ LUB CZYTAJĄ SWÓJ WERDYKT
JeĞli na drodze chcesz byü widoczny
O wieczorowej porze,
Musisz koniecznie zakáadaü ubranie
W jaskrawym kolorze.
KaĪdy kierowca bĊdzie widziaá ciĊ
Z daleka po zmroku,
Gdy zaáoĪysz opaski odblaskowe z boku.
By twoje Īycie byáo bezpieczne,
Zdrowe i kolorowe,
NOĝ ĝWIATEàKA ODBLASKOWE!!!
Cháopiec wrĊcza wszystkim wykonawcom Ğwiateáka odblaskowe. Dzieci zakáadają
je na szyjĊ przy piosence Marka Grechuty pt. „PamiĊtajcie, pamiĊtajcie”.
NastĊpnie káaniają siĊ i parami schodzą ze sceny po pasach.
W przedstawieniu wykorzystano:
wiersze:
„Kiedy rodzice byli mali” M. Terlikowskiej
„Gdy zamierzasz przejĞü przez ulicĊ” W. Chotomskiej
piosenki:
„PradziadziuĞ”,
„Uliczne sygnaáy”,
„Idzie niebo ciemną nocą”,
„PamiĊtajcie, pamiĊtajcie”
zabawĊ inscenizowaną z piosenką „Samochody”
201

Zeszyt Nauczycielski nr 3

Transkrypt

Podobne dokumenty

Park Narodowy Katmai