Email Template

Uchwała nr XLV/ 685/2006
Rady Miejskiej Kalisza
z dnia 18 maja 2006 roku
w sprawie nadania odznaki Zasłużony dla Miasta Kalisza.
Na podstawie art.18 ust 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r.o samorządzie gminnym ( Dz. U. z
2001 roku Nr 142 poz.1591 z późn. zm.) oraz § 8 ust. 1 Regulaminu nadawania oraz sposobu
wręczania, odznaczania i noszenia Odznaki „Zasłużony dla Miasta Kalisza” stanowiącego
załącznik nr 9 do Statutu Miasta Kalisza, będącego załącznikiem do uchwały Nr XVI/226/2004
z dnia 26.02.2004 r. w sprawie uchwalenia Statutu Kalisza - Miasta na prawach powiatu,
uchwala się co następuje:
§ 1.
Odznakę Zasłużony dla Miasta Kalisza otrzymują:
1. Tadeusz Matuszczak
2. dr nauk med. Janusz Tarchalski
3. prof. zw dr hab. Bogdan Walczak
4. Klasztor Ojców Franciszkanów w Kaliszu
5. Kaliskie Bractwo Strzelców Kurkowych
§ 2.
Wykonanie uchwały powierza się Przewodniczącemu Rady Miejskiej Kalisza oraz
Prezydentowi Miasta Kalisza.
§ 3.
Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
Uzasadnienie
do Uchwały nr XLV/ 685/2006
Rady Miejskiej Kalisza
z dnia 18 maja 2006 roku
w sprawie nadania odznaki Zasłużony dla Miasta Kalisza
Tryb składania wniosków na odznakę „Zasłużony dla Miasta Kalisza” był zgodny
z Regulaminem nadawania wyróżnień stanowiącym załącznik nr 9 do Statutu Miasta Kalisza
i nie budzi zastrzeżeń formalno-prawnych.
1. Tadeusz Matuszczak - kaliszanin, nauczyciel fizyki, od ponad 40 lat związany z Zespołem
Szkół Budowlanych w Kaliszu, a od 1982 r. dyrektor tej placówki.
W bogatej karierze zawodowej pełnił szereg odpowiedzialnych funkcji między innymi
przewodniczył Zespołowi Samokształcenia Dyrektorów Szkół Ponadpodstawowych w
województwie kaliskim, a od 1997 r. kieruje takim Zespołem w Kaliszu. Jest członkiem założycielem Sekcji Szkół Budowlanych przy Polskiej Izbie Przemysłowo-Handlowej
Budownictwa w Warszawie, a także współtwórca Ogólnopolskiego Programu Edukacji
Budowlanej realizowanego w większości szkół budowlanych w Polsce.
Żywotnie zainteresowany i zaangażowany w organizowanie współpracy zagranicznej. Nawiązał
bezpośrednie kontakty ze szkołą w Harzbergu w Niemczech, wspólnie z którą realizuje program
Unii Europejskiej - Socrate - Comenius1. Realizuje także międzynarodową wymianę
uczniowską z młodzieżą z Rosji. Aktywnie przygotowuje współpracę z Francją. Dzięki jego
osobistym zasługom powstało jedno z nielicznych w kraju Liceum Plastyczne.
Zapalony żeglarz, członek Polskiego Związku Żeglarskiego, współtworzył Klub Żeglarski w
Kaliszu, który liczy już 25 lat, a w latach 1980-84 pełnił funkcję Prezesa Okręgowego Związku
Żeglarskiego.
Za swoją nauczycielską i społeczną działalność wielokrotnie wyróżniony licznymi odznakami,
resortowymi nagrodami ministra, kuratora, itd.
Wspaniały nauczyciel, wychowawca wielu kaliszan, którzy dzięki niemu zdobyli zawód i
wykształcenie. Potrafił w młodym pokoleniu rozbudzić pasje społecznikowskie i twórcze.
Jako dyrektor Zespołu Szkół Budowlanych czynił starania o podniesienie rangi szkoły poprzez
systematyczną poprawę wyników nauczania, udział młodzieży w konkursach i pracy na rzecz
środowiska.
Bogaty dorobek pedagogiczny i społeczny w pełni zasługują na wyróżnienie odznaką Zasłużony
dla Miasta Kalisza.
2. Dr nauk med. Janusz Lech Tarchalski - urodził się 28 lutego 1958 roku w Bobrownikach
nad Prosną.
W 1999 roku na Akademii Medycznej im. Piastów Śląskich we Wrocławiu obronił na własnym
materiale badawczym pracę doktorską nt. „Ocena przydatności badań diagnostycznych,
inwazyjnych i nieinwazyjnych, w rozpoznawaniu choroby niedokrwiennej” - uzyskując tytuł
doktora nauk medycznych.
Jest autorem licznych prac, artykułów i doniesień naukowych, które opublikowano w
renomowanych czasopismach naukowych w kraju i zagranicą.
Aktywnie uczestniczy w życiu naukowym prezentując swoje prace na kongresach naukowych w
kraju i zagranicą m. in. - Berlinie - Niemcy, Winnipeg - Kanada, Atlanta - USA i Sydney Australia.
Jest pionierem kardiologii inwazyjnej w południowej Wielkopolsce i współtwórcą uruchomienia
pierwszej pracowni hemodynamicznej na tym terenie. Potrafił skutecznie zgromadzić wokół
siebie osoby i środowiska, które przekształciły pracownię badań inwazyjnych kaliskiego szpitala
w jedną z najnowocześniejszych w Polsce.
Pod jego kierunkiem wykształcił się i uformował zespół lekarzy zdolnych do prowadzenia
inwazyjnego chorób serca przez 24 godziny na dobę i 7 dni w tygodniu.
Zważywszy na odległość Kalisza od akademickich ośrodków medycznych tworzy pacjentom
dostęp do najnowszych technologii medycznych i ma szansę na uratowanie życia i
zapobiegnięcie trwałemu ciężkiemu kalectwu.
W trudnych latach ograniczenia dostępu do sprzętu medycznego był współzałożycielem i
sekretarzem stowarzyszenia „Towarzystwo Krzewienia Zdrowia w Kaliszu”, które w latach
1999-2000 całość zebranych środków finansowych przeznaczyło na zakup stentów do naczyń
wieńcowych.
W tym okresie ważyły się losy ośrodka hemodynamiki w Kaliszu i zakup sprężynek
samorozprężalnych do naczyń wieńcowych umożliwił zachowanie poziomu świadczeń,
utrzymanie finansowania badań przez Kasy Chorych, a wielu pacjentom uratował po prostu
życie.
Przez cały okres działania aktywnie na rzecz korporacji zawodowej lekarzy cieszy się w
środowisku niekwestionowanym autorytetem i stanowi wzór dla lekarzy.
Niezwykle koleżeński i uczynny posiada zdolności dydaktyczne i umiejętności pracy w zespole
na różnych pozycjach. Jako lekarz powołanie swe realizuje z zachowaniem najwyższych
standardów zawodowych i etycznych.
3. Prof. zw dr hab. Bogdan Walczak - Pan prof. Bogdan Walczak polonista – językoznawca.
Specjalista w zakresie językoznawstwa polonistycznego (głównie historii języka polskiego),
slawistycznego i ogólnego.
Na Uniwersytecie Adama Mickiewicza zatrudniony od ukończenia studiów w roku 1965,
kolejno na stanowiskach: asystenta- stażysty, asystenta, starszego asystenta ( w tym przez trzy
lata lektora języka polskiego na uniwersytecie w Lyonie we Francji) adiunkta, profesora
nadzwyczajnego i wreszcie profesora zwyczajnego. Jego rozprawa habilitacyjna z roku 1990 na
UAM to „Słownik wileński na tle dziejów polskiej leksykografii”.
Autor około 750 publikacji naukowych i popularnonaukowych, w tym 8 książek
autorskich i czterech redagowanych, z których najbardziej znane to: Między snobizmem i
modą a potrzebami języka, czyli o wyrazach obcego pochodzenia w polszczyźnie (Poznań
1987), Słownik wileński na tle dziejów polskiej leksykografii (Poznań 1991), podręcznik
akademicki Zarys dziejów języka polskiego (Poznań 1995, wyd. II Wrocław 1999) i (wspólnie z
Moniką Gruchmanową), Słownik gwary miejskiej Poznania (Warszawa-Poznań 1997, wyd. II
1999).
Laureat Nagrody Naukowej Miasta Poznania w roku 1998. Członek Komitetu
Językoznawstwa Polskiej Akademii Nauk ( od roku 2000), redaktor naczelny rocznika Slavia
Occidentalis (od roku 2002), członek Komitetu Redakcyjnego Słownika języka polskiego XVII
i 1 połowy XVIII wieku ( od roku 2002), członek kolegiów redakcyjnych Kroniki Miasta
Poznania ( od 1989) i Przeglądu Wielkopolskiego (od 1984).
Jest promotorem licznych przewodów doktorskich.
W latach 1993-1999 (przez dwie kadencje) dziekan Wydziału Filologii Polskiej i
Klasycznej UAM. W latach 1999-2005 (również przez dwie kadencje) prorektor Uniwersytetu
Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Społeczności akademickiej dał się poznać jako człowiek bardzo życzliwy wszystkim,
którzy się do niego w jakiejkolwiek sprawie się uciekali. Zamiast naukowo i politycznie
przemawiać, woli układać swe wystąpienia w rymowane wiersze, pełne humoru i bogate w
treści merytoryczne.
Odpowiedzialny w zespole rektorskim za ośrodki zamiejscowe, zakochał się, jak sam
mówi w Kaliszu.
Przyczynił się do tego, że w Kaliszu mamy Wydział Pedagogiczno-Artystyczny UAM.
Wydział na europejskim poziomie.
W miarę upływu lat przyjeżdżał do Kalisza coraz częściej ( na uroczystości uniwersyteckie, jak
inauguracje, wernisaże, koncerty, uroczystości miejskie itd.). Kalisz był i jest Jego pasją.
W swojej ostatniej kadencji prorektorskiej, więcej czasu spędzał w Kaliszu niż w
Poznaniu. Mimo, że nie jest już Prorektorem UAM i zakończył karierę „urzędniczą” a z
Kaliszem żegnał wielokrotnie, to jednak do dziś się definitywnie z naszym miastem nie
pożegnał. Nadal tu przyjeżdża, tu pracuje, tu tworzy nowy zbiór wierszy – tym razem o
Kaliszu. Tu opiekuje się swymi studentami i uczy ich miłości do Kalisza, której sam żywi jej
ogrom w swym sercu.
4. Klasztor Ojców Franciszkanów w Kaliszu - W Kaliszu historię swoją rozpoczynają w
połowie XIII wieku, kiedy to księżna Jolanta - córka króla węgierskiego Beli IV, po zaślubinach
w katedrze wawelskiej w 1256 r. z księciem kaliskim Bolesławem Pobożnym, przybyła do
Kalisza by odtąd przez lata u boku małżonka sprawować władzę jako księżna kaliska. Przybyła
do Kalisza ze swoim kapelanem, franciszkaninem - ojcem Janem z Bolonii. W krótkim czasie
sprowadzeni zostali również zakonnicy franciszkańscy, którym książę darował tereny w
południowo-zachodniej części powstającego miasta i wzniósł murowaną świątynię.
Rozbudowa kościoła nastąpiła za panowania na tronie polskim Kazimierza Wielkiego.
Król wyjątkowo hojny dla Kalisza (zapewne ze względu na rodzinne powiązania) nie tylko
nadawał miastu liczne przywileje ale i obdarzył je iście królewskimi fundacjami (m.in. dla
kolegiaty przekazał wspaniały kielich nazywany do dzisiaj kazimierzowskim). Za rządów
Kazimierza miasto otoczone zostało obronnymi murami a kościół 00. Franciszkanów znacznie
powiększono, nadając mu wygląd zbliżony do dzisiejszego a jednocześnie, ze względu na
usytuowanie (tuż przy murach), tworząc z niego ważny punkt obronny, swoisty bastion. Trudno
się dziwić szczodrości królewskiej - tutaj przecież urodziła się matka Kazimierza Wielkiego Jadwiga, jedna z trzech córek kaliskiej pary książęcej Jolanty i Bolesława, żona Łokietka,
królowa Polski, to przecież jego dziadkowie byli fundatorami i dobroczyńcami
franciszkańskiego kościoła.
Tak jak większość obiektów sakralnych w mieście, Franciszkanie dzielili z Kaliszem
dobre i złe chwile. Pożary miasta w latach 1537 i 1559 strawiły znaczną część miejskich
zabudowań, niestety ofiarą płomieni padł również kościół franciszkański wraz ze znakomitym
klasztornym archiwum i tak nie odbudowany pozostał do początku XVII wieku. Ruch
budowlany rozpoczęty pod koniec XVI wieku dzięki działalności prymasa Karnkowskiego
znacznie ożywił miasto.
W latach 1599-1632 dokonano gruntownej odbudowy kościoła a kilka lat później
przystąpiono do budowy murowanego klasztoru, wznosząc go w miejscu dawnego,
drewnianego.
W połowie XIX wieku odżyła też sprawa lochów, które ponoć istniały pod klasztorem od
czasów średniowiecznych, a którymi można było przejść pod rzeką w kierunku Rypinka i
Starego Miasta. Ujawnione w czasie jednej z powodzi, znakomicie służyły ojcu gwardianowi
Sebastianowi Martyńskiemu do utrzymywania kontaktów ze spiskowcami a potem i
powstańcami 1863 r. One też pozwoliły zbiec gwardianowi przed ścigającą go żandarmerią.
Walory architektoniczne franciszkańskiego kościoła można by wymieniać długo
podkreślając przede wszystkim jego znaczenie w sztuce i historii Kalisza. O jednym jednak
należy szczególnie pamiętać, że budownictwo franciszkańskie wywarło duży wpływ na dalszy
rozwój gotyckiej architektury kościelnej a na terenie Kalisza zapoczątkowało nie tylko
zastosowanie nowego, taniego materiału jakim była cegła ale również przeszczepiło wzorce
nowego stylu - architektury gotyckiej.
Przyznanie Odznaki Zasłużony dla Miasta Kalisza w przeddzień obchodów 750-lecia
powstania Świątyni – Klasztoru Ojców Franciszkanów w najstarszym z polskich miast, jest więc
w pełni zasadne i oczekiwane.
5. Kaliskie Bractwo Strzelców Kurkowych - W roku bieżącym Kaliskie Bractwo Strzelców
Kurkowych obchodzić będzie 15-lecie jego reaktywowania w Kaliszu w 1991 r., po dłuższej
przerwie spowodowanej zakazem działalności.
Tradycje Bractwa Kaliskiego sięgają czasów lokacji miasta. Prawdopodobnie z roku
1475 pochodzi statut bracki.
Bractwo Kurkowe to nie tylko kształtowanie patriotycznych postaw, ale również tych o
bardzo bogatej tradycji i różnorodnych formach życia towarzyskiego. W tym nurcie splatają się
zarówno idee świeckie, jak i chrześcijańskie. W burzliwych dziejach Rzeczypospolitej, Bractwo
przezwyciężało wszelkie przeciwności, pielęgnując szczytny dorobek. Ponadczasowe wartości
zawsze wyznaczały właściwy kierunek działań.
Reaktywowane w 1991 r. Kaliskie Bractwo Strzelców Kurkowych nawiązuje do
chlubnej tradycji. Życie wymagało jednak nadania działalności bardziej współczesnego
charakteru i ukształtowania na nowo przejmowanych wzorców postępowania.
Jednym z głównych celów Bractwa było dążenie do pobudowania w pobliżu miejsca, w
którym kiedyś stał modrzewiowy dworek własnej strzelnicy i siedziby brackiej.
Zamiary te zostały wysiłkiem Kaliskiego Bractwa urzeczywistnione już w roku 1998.
Przy Wale Jagiellońskim stanęła duża kryta strzelnica, służąca wszystkim mieszkańcom Kalisza.
-5Od ponad 10-ciu lat Kaliskie Bractwo Strzelców kurkowych opiekuje się bardzo
ważnym kaliskim zabytkiem - Basztą Dorotką. Bractwo poczyniło tam wielkie nakłady
finansowe i udostępniło ten zapomniany wcześniej zabytek zwiedzającym nasze miasto.
Organizacja ta bierze czynny udział w życiu społeczno-kulturalnym miasta,
przygotowując m.in. z okazji Święta Miasta Kalisza Europejskie Strzelania o Srebrną Lilię
Świętego Józefa. Impreza ta gromadzi przedstawicieli Bractw z kraju i z zagranicy. Jest
wydarzeniem bardzo ciekawym i lubianym przez Kaliszan, stanowiącym doskonały sposób
promocji najstarszego z polskich miast.
Kaliscy Bracia Kurkowi są bardzo czynnie obecni w organizowanych oficjalnych
uroczystościach miejskich. Również poprzez udział w imprezach o charakterze
międzynarodowym, organizowanych zarówno w naszym kraju jak i poza granicami, Kaliscy
Bracia Kurkowi doskonale promują Kalisz, przybliżając dorobek jego mieszkańców i
akcentując obecność Nadprośniańskiego Grodu na mapie Zjednoczonej Europy.
Wyróżnieni zostali pozytywnie zaopiniowani przez Kluby Radnych i Komisję Prawa,
Porządku Publicznego oraz Samorządu Osiedlowego Rady Miejskiej Kalisza.