Ministerstwo Sportu i Turystyki Rzeczypospolitej Polskiej

Ministerstwo Sportu i Turystyki Rzeczypospolitej Polskiej

Ministerstwo Sportu i Turystyki
Rzeczypospolitej Polskiej
11. Konferencja Ministrów Rady Europy odpowiedzialnych za sport,
Ateny 11 - 12 grudnia 2008 r.
2009-03-06
W dniach 11-12 grudnia 2008 r. w Atenach odbyła się 11. Konferencja Ministrów Rady
Europy odpowiedzialnych za sport. Uczestniczył w niej Adam Giersz, Sekretarz Stanu w
Ministerstwie Sportu i Turystyki.
Obrady podzielone zostały na następujące bloki tematyczne:
Temat 1. Etyka i autonomia w sporcie
Temat 2. Aktualne problemy politycznej pan-europejskiej współpracy w zakresie sportu.
Podczas pierwszej części obrad, w dniu 11.12.2008 r., poruszono zagadnienia związane z
etyką w sporcie. Zaprezentowano historyczne i filozoficzne korzenie pojęcia (Lambros
Couloubaritsis, Profesor Uniwestyetu Brukselskiego), nowe wyzwania stojące przed sportem
w kontekście etyki (Sigmund Loland, Rektor Norweskiej Szkoły Nauk Sportowych), implikacje
polityczne, jakie z tego wynikają, a także postrzeganie etyki z punktu widzenia ruchu
sportowego (Brigitta Kervinen, Przewodnicząca ENGSO).
Wnioski płynące z pierwszych wystąpień były następujące: obrona i promowanie etyki w
sporcie to niezwykle aktualne zagadnienie. Konieczna jest przede wszystkim pozytywna
kultura sportu, wspierana przez komunikację i edukację. Edukacja fizyczna i sportowa musi
obejmować naukę dokonywania etycznych wyborów. To jedyny sposób na dopilnowanie, aby
sport był nadal postrzegany jako czynnik samorealizacji i zapobiegania chorobom oraz
szkodliwemu i niepożądanemu postępowaniu lub nawykom. W związku z tym Kodeks Etyki
Sportowej musi pozostać głównym elementem międzyrządowych zaleceń w Europie. Nie
wystarczy jednak samo przyjęcie czy proklamowanie kodeksu etyki. Konieczne jest również
jego skuteczne monitorowanie, a także podjęcie działań w kierunku jego wdrażania na
szczeblu krajowym i międzynarodowym. Kluczem do rozwiązania tego problemu nie jest
zwykłe przyjęcie ustawodawstwa krajowego. Większość tych kwestii i problemów musi być
przedmiotem dialogu między rządem a przedstawicielami ruchu sportowego. Obecnie
dostrzec można wiele negatywnych zjawisk wynikających z braków etycznych w sporcie,
które szkodzą jego wizerunkowi i reputacji sportowców: „ustawianie" meczów, nielegalne
zakłady, naruszenie zasad dobrego rządzenia, stosowanie inżynierii genetycznej, łamanie
praw dzieci oraz dyskryminacja. Konieczna jest dokładna obserwacja i analiza występowania
tych problemów oraz sposobu, w jaki się rozwijają, w świetle Kodeksu Etyki Sportowej. Nadal
należy sprzeciwiać się tym zjawiskom, we współpracy ze społecznością sportową.
Wezwano zgromadzonych ministrów do debaty i odpowiedzi na następujące pytania:
czy promocja etyki w sporcie jest jednym z priorytetów w zakresie sportu?
czy ja dotąd władze publiczne oraz ruch sportowy odniosły sukces w promocji etyki w
sporcie?
co należy uczynić na poziomie europejskim, aby lepiej zmobilizować władze publiczne i
ruch sportowy do wspierania etyki w sporcie?
czy istnieje potrzeba, aby opracować odrębne standardy w zakresie omawianych na
spotkaniu „nowych wyzwań w zakresie etyki w sporcie?
W drugiej części obrad rozpatrywany był problem autonomii w sporcie. Zaprezentowano
historyczną i filozoficzną perspektywę pojęcia (Jean-Loup Chappelet, Profesor, Szwajcarska
Szkoła Administracji Publicznej), implikacje polityczne (Jeannot Krecké, Minister Gospodarki i
Handlu Zagranicznego, Minister Sportu Luksemburga) oraz perspektywę ruchu sportowego
(Patrick Hickey, Prezydent Europejskiego Komitetu Olimpijskiego). Podsumowując
wystąpienia w tej części, trzeba podkreślić, iż autonomia może zostać opisana jako jedno z
podstawowych kryteriów nowoczesnego modelu organizacji sportowej oraz jedna z głównych
cech europejskiego modelu sportu. Przyczyny, jakimi kierują się organy władzy, udzielając
autonomii ruchowi sportowemu, opierają się na teorii, zgodnie z którą, aby zapewnić
publiczny dostęp do działalności sportowej, a zatem, aby zapewnić wspólne korzyści, jakich
oczekuje się od sportu (w takich dziedzinach, jak zdrowie publiczne, edukacja oraz integracja
społeczna), ruch sportowy może bardziej skutecznie zorganizować się w ramach własnych
federacji niż pod kierownictwem organów władzy. Zasada ta jest godna pochwały i możliwa
do uzasadnienia względami społeczno-ekonomicznymi w rozwiniętych społeczeństwach.
Obecnie jednak staje one wobec coraz większej złożoności systemów międzynarodowych i
olimpijskich oraz zwiększającego się wymiaru ekonomicznego sportu, który, chociaż z całą
pewnością sprzyja autonomii finansowej, pociąga za sobą nowe rodzaje ryzyka ze strony
osób trzecich (sponsorów, mediów, inwestorów, hazardzistów itd.). W konfrontacji ze
środowiskiem, które uległo zmianie, organizacje sportowe i państwa muszą kontynuować
swój dialog, aby sprecyzować pojęcie autonomii, pamiętając jednocześnie o konieczności
zapewnienia możliwości dostosowania tego modelu do różnych środowisk. Na szczeblu
europejskim właściwym organem międzyrządowym dla potrzeb dyskusji nad tym modelem i
jego wdrażania może być Rada Europy, ponieważ jej zakres geograficzny i członkostwo są
prawie takie same, jak w przypadku różnych europejskich federacji sportu.
Ministrowie wezwani zostali do dyskusji na następujące tematy :
jak pogodzić oczekiwania władz publicznych oraz ruchu sportowego w zakresie
autonomii w sporcie?
biorąc pod uwagę różnorodność podejść i praktyk, w jaki sposób ustalić standardy dla
promocji autonomii w sporcie?
które dobre praktyki powinny być upowszechniane dla obrony i wzmacniania autonomii
w sporcie?
Po prezentacjach nastąpiła runda wypowiedzi przedstawicieli poszczególnych państw.
Przedstawicielka Republiki Serbii podkreśliła konieczność odniesienia dyskusji na temat
autonomii i etyki w sporcie do konkretnych i rzeczywistych działań, tak aby nie były one
jedynie rozpatrywane z wysokiego szczebla, nie znajdując odzwierciedlenia w codziennym
życiu. Przedstawiciel Republiki Cypryjskiej wspominał o konieczności wykreowania systemu
zachęt dla zachowywania etyki w sporcie. Konieczne są również szczegółowe programy
edukacyjne w tym zakresie. Przedstawiciel Republiki Federalnej Niemiec wspomniał, że
charakter sportu w danym kraju zależy również od struktury zarządzania sportem, od tego
czy jest scentralizowana czy zdecentralizowana, jak chociażby w Niemczech. Etyka w sporcie
nie jest tylko kwestią konkretnych regulacji, ale o wiele ważniejsze są reguły niepisane –
tworzenie pozytywnej kultury wśród kibiców i sportowców. Przedstawiciel Watykanu
podkreślił, że trzeba wykorzystywać działania już podjęte, nie trzeba tworzyć nowych
instytucji i programów, ale skupić się na jak najlepszym wykorzystaniu tego, co już zostało
utworzone. W tym kontekście przedstawiciel Republiki Malty jeszcze raz podkreślił znaczenie
Kodeksu Etyki Rady Europy. Wyraził również opinię, że zasad fair play trzeba uczyć się jak
najwcześniej, włączając w to edukację wczesnoszkolną. Przedstawiciel Królestwa Norwegii
podniósł temat dialogu pomiędzy ruchem sportowym a władzami publicznymi. Odniósł się
również do Kodeksu Etyki, który jego zdaniem powinien być lepiej wykorzystywany.
Podziękował również EPAS-owi za przeprowadzone badania dotyczące autonomii w sporcie
(ankieta skierowana była do państw Rady Europy – odpowiedzi udzieliło 26 państw, w tym
Polska), podkreślając jednocześnie, że aby jego wyniki były reprezentatywne, konieczne jest
dalsze zbieranie danych wśród pozostałych państw, które do tej pory nie wypełniły
kwestionariusza.
Przedstawiciel Polski zaprezentował na forum następujące stanowisko:
„Europejska Konferencja Ministrów Sportu jest unikalną platformą wymiany poglądów
pomiędzy wszystkimi europejskimi partnerami odpowiedzialnymi za rozwój sportu na
szczeblu rządowym. Decyzje i rekomendacje przyjęte przez ESC mają więc wagę
szczególną. Uważam, że podjęcie przez Radę Europy tematu etyki w sporcie jest szczególnie
trafnym wyborem. Od wielu lat obserwujemy komercjalizację sportu, która spowodowała, że
walka o pieniądze i wpływy często wypacza zasadę uczciwej rywalizacji. Korupcja w sporcie,
doping, chuligaństwo na stadionach sprawiają, że trudno jest przedstawiać sport jako szkołę
życia, a wzór zachowań sportowych zgodny z zasadami etyki i sprawiedliwości społecznej".
Reprezentant Polski przypomniał również, że problem korupcji i łamania etyki w sporcie to
problem, z którym polskie Ministerstwo Sportu i Turystyki miało bardzo dużo do czynienia w
ostatnich miesiącach. Pan Minister wspomniał również o znaczeniu szkolenia i edukacji w tym
zakresie, przytaczając przykład zrealizowanego w Polsce projektu twinningowego z
Ministerstwem Spraw Wewnętrznych Niemiec, którego efektem było przeszkolenie
urzędników Ministerstwa oraz pracowników polskich związków sportowych
i innych
stowarzyszeń (ogółem 350 osób) w zakresie norm etycznych i standardów zachowań w
sytuacjach sprzyjających korupcji i nadużyciom w sporcie.
Minister Królestwa Niderlandów podkreślał problem dyskryminacji w sporcie jako szczególnie
ważny, a zbyt mało nagłaśniany. Podstawowe znaczenie ma tutaj chociażby dostęp do sportu
dla wszystkich. W większości nowoczesnych społeczeństw wielokulturowych najmniej
zamożne grupy, mniejszości etniczne, osoby niepełnosprawne, a także kobiety są
niedostatecznie reprezentowane w sporcie. Jeśli sport uznawany jest za element dobrobytu
społecznego i ludzkiego, niezbędny dla zapewnienia dobrego stanu zdrowia oraz
przyczyniający się do integracji społecznej, ten nierówny dostęp do sportu jest głęboko
niesprawiedliwy i wymaga zastosowania środków naprawczych.
Ostatnim punktem agendy pierwszego dnia konferencji była kwestia wyborów kandydata
Rady Europy do Komitetu Wykonawczego WADA. Oficjalnie zgłoszono dwóch kandydatów:
1. Jaime Lissavetsky, Sekretarz Stanu odpowiedzialny za Sport w Hiszpanii
2. Jeannot Krecké, Minister Gospodarki i Handlu Zagranicznego, Minister Sportu
Luksemburga.
Obydwaj ministrowie zaprezentowali swoje kandydatury i zwrócili się do zebranych z prośbą o
poparcie.
Drugiego dnia konferencji tematem wiodącym były zagadnienia związane z paneuropejską
współpracą w zakresie sportu. Przed rozpoczęciem omawiania szczegółowych tematów, o
zabranie głosu poprosił Jeannot Krecké, który oficjalnie poinformował, iż wycofuje się z
dalszego kandydowania i udzielił poparcia Ministrowi Lissavetskiemu.
Prowadzący obrady przeszedł do punktu agendy dotyczącego współpracy Europy zWADA.
Maud de Boer-Buquicchio, Zastępca Sekretarza Generalnego Rady Europy, zaprezentowała
stanowisko RE w sprawie niewystarczającego poziomu współpracy z WADA. Podkreśliła, że
w dalszym ciągu wpływ Europy w Radzie Zarządzającej nie może zostać uznany za
satysfakcjonujący. Europejski głos w tak ważnych sprawach jak reforma statutu WADA, czy
kwestia Międzynarodowego Standardu w dziedzinie Ochrony Prywatności i Danych
Osobowych pozostały bez echa (negatywna opinia w przedmiocie zgodności tego standardu
z prawem wspólnotowym, wydana przez Grupę Roboczą ds. Ochrony Osób Fizycznych w
zakresie Przetwarzania Danych Osobowych). Proces decyzyjny w ramach WADA powinien
być bardziej transparentny i powinien bazować na przejrzystych i jasnych regułach.
Peter de Klerk, Przewodniczący Europejskiego Komitetu Ad hoc przy WADA, zaprezentował
znaczenie CAHAMA jako narzędzia pan-europejskiej współpracy. Pan de Klerk zauważył, że
sukces WADA polega na tym, iż instytucja ta umiejętnie łączy świat sportu i władze publiczne.
Zidentyfikował również najważniejsze zadania dla CAHAMA:
– wypracowywanie na forum CAHAMA wspólnego europejskiego stanowiska w kluczowych
kwestiach dotyczących antydopingu;
– wzmocnienie znaczenia europejczyków we władzach WADA.
Pan David Howman, Dyrektor Generalny WADA przedstawił sprawozdanie z bieżącej
działalności kierowanej przez siebie organizacji. Wspomniał m .in. o zawartym między WADA
a Interpolem porozumieniu w dziedzinie zwalczania handlu substancjami zabronionymi.
Zapowiedział większe kary za posiadanie i upowszechnianie niedozwolonych substancji.
Również Pan Howman podkreślał wielokrotnie konieczność zwiększania znaczenia
europejczyków we władzach i w działalności WADA, chociażby z uwagi na wysokość składek
płaconych przez państwa europejskie do tej organizacji. Podkreślano też znaczenie
współpracy z przemysłem farmaceutycznym, zwracając uwagę na pozytywne doświadczenia
WADA w zakresie takiej współpracy. Podkreślano jednocześnie, że konieczne jest
poszukiwanie coraz to nowych rozwiązań w dziedzinie walki z dopingiem, rozwiązań takich,
jak porozumienia z przedstawicielami farmacji.
Ministrowie rozważyć mieli następujące tematy:
czy w rok po Konferencji w Madrycie, Europejscy Ministrowie ds. Sportu wysoko
oceniają rolę, jaką władze publiczne odgrywają w ramach WADA?
jakie są oczekiwania w stosunku do realizowanych projektów (np. rewizja statutu
WADA, wyjaśnienia w sprawie koordynacji działań z innymi instytucjami publicznymi,
wpływ i kontrybucje kontynentów w obrębie WADA)?
kto będzie reprezentował europejskie władze publiczne w Komitecie Wykonawczym
WADA w latach 2009-2010?
Drugim subtematem dotyczącym pan-europejskiej współpracy, były zagadnienia związane z
UE (Biała Księga Sportu i Traktat Lizboński): wystąpienia w tych tematach zaprezentowali
Bernard Laporte (Sekretarz Stanu odpowiedzialny za sport we Francji – jako przedstawiciel
Prezydencji) oraz Pierre Mairesse (Dyrektor, Dyrekcja ds. Młodzieży, Sportu i Obywateli KE).
Przypomniano o dużym sukcesie, jakim było wprowadzenie na forum UE pierwszego
wspólnego dokumentu tak całościowo obejmującego sport, jakim jest Biała Księga.
Zaakcentowano również, iż Komisja Europejska otrzyma prawdopodobnie nowe narzędzie,
jakim będzie Traktat z Lizbony, dzięki któremu możliwe będzie w przyszłości opracowanie
programu Unii Europejskiej w obszarze sportu. Jednocześnie ewentualne wdrożenie Traktatu
Lizbońskiego i wzmocnienie współpracy w ramach UE nie może negatywnie wpłynąć na
osłabienie współpracy prowadzonej w ramach RE i istniejących już ciał. Dobrym przykładem
współpracy może być fakt, iż Rada Europy została zaproszona jako obserwator na pierwsze
posiedzenie Grupy Roboczej UE ds. Antydopingu. Wydaje się to być krokiem w dobrym
kierunku, choć konieczne będzie zwrócenie większej uwagi na to by unikać duplikowania
działań poszczególnych organizacji. Przypomniano również, iż w czasie spotkań w trakcie
francuskiego przewodnictwa w Radzie UE uzgodniono, iż tematy związane ze sportem będą
rozpatrywane jeden po drugim, nie czekając na konkretne sprawy i precedensy. Europejska
legislacja musi być kompleksowa, a nie może powstawać ad. hoc.
Problemy przedstawione
następujących kwestii:
pod
rozwagę
zgromadzonym
ministrom
odnosiły
się
do
z perspektywy paneuropejskiej, jakie są oczekiwania dotyczące nowego Traktatu
Unijnego?
jakie są oczekiwania w zakresie współpracy sportowej pomiędzy Radą Europy i Unią
Europejską?
Ostatnim tematem poruszanym podczas Konferencji była prezentacja działań EPAS
(Enlarged Partial Agreement on Sport). Krisztina Göntér, Przewodnicząca Rady
Zarządzającej EPAS przedstawiła genezę powstania organizacji, jej główne cele,
dotychczasowe działania, budżet oraz listę państw członkowskich (29 członków, jako ostatnia
przystąpiła Hiszpania).
Ministrowie zostali wezwani do określenia:
jakie są oczekiwania członków oraz nie-członków EPAS w stosunku do tej poszerzonej
częściowej umowy do końca jej okresu próbnego?
jakie są najważniejsze i najbardziej pilne wyzwania, które muszą być podjęte poprzez
wspólne projekty władz publicznych i ruchu sportowego?
Po prezentacji w sprawie EPAS nastąpiła runda wypowiedzi poszczególnych Ministrów.
Przedstawiciel Republiki Federalnej Niemiec zauważył, iż postawa WADA w sprawie
standardu w dziedzinie ochrony danych osobowych to duży zawód. Przykład ten uwidocznił
również słabość organizacji w niektórych kwestiach (przy niewątpliwym dostrzeżeniu jej
zasług), co może być argumentem na rzecz zrewidowania statutu WADA. Przedstawicielka
Republiki Serbii z kolei mówiła o dużych oczekiwań w stosunku do EPAS (Serbia jest
członkiem od początku 2008 r.) oraz podkreślała duży postęp w pracach ciał zajmujących się
antydopingiem. Przedstawiciel Republiki Francuskiej odniósł się przede wszystkim do
sukcesu, jakim jest wyłonienie wspólnego kandydata Rady Europy do Komitetu
Wykonawczego WADA. Wyraził nadzieję, iż będzie to pierwszy krok do wzmacniania roli
europejczyków w tej organizacji i że uda się prowadzić współpracę państw europejskich z
WADA na nowych warunkach, adekwatnych do obciążeń finansowych, jakie państwa
europejskie ponoszą ze względu na przynależność do tej organizacji. Europa musi mówić
bardziej stanowczym głosem, a jeśli głos ten nie jest uwzględniany – wyciągać z tego
konsekwencje.
Przedstawiciel Federacji Rosyjskiej również podzielił pogląd, iż Europa musi pełnić większą
rolę w WADA. Dlatego konieczne jego zdaniem są częstsze spotkania, w ramach których
można by było uzgadniać wcześniej stanowisko RE wobec najważniejszych kwestii.
Przedstawiciel Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej podkreślił to, iż
próby wpływu wewnątrz WADA muszą być wspólne, a stanowiska jednolite, wtedy głos
Europy będzie bardziej zauważalny. Wspominał również, że kolejne Igrzyska Olimpijskie
odbędą się na terenie Europy (Londyn 2012), tym bardziej powinno nam zależeć, aby
usprawnić prace ciał zajmujących się dopingiem. Wyzwania, jakie stwarza współcześnie sport
są coraz większe, dlatego nie można tracić czasu i wysiłków na spory strukturalne. Podkreślał
wielokrotnie znaczenie wzajemnej komunikacji. Przedstawiciel Białorusi mówił o różnego
rodzaju problemach, które dotykają państwa nie będące członkami UE. Zaproponował
rozważenie możliwości ustosunkowania się RE do takich kwestii, jak np. wizy dla
zawodników. Bardzo pozytywnie ocenił dotychczasową działalność EPAS i wyraził nadzieję
na dalsze sukcesy tej organizacji. Przedstawiciel Republiki Azerbejdżanu również wyrażał się
pozytywnie o EPAS, podkreślając, iż organizacja ta powinna służyc jako platforma do
formułowania wspólnych projektów, szerzenia wartości europejskich. Poinformował również
wszystkich zgromadzonych, iż kolejna Nieformalna Konferencja Ministrów RE ds. Sportu
odbędzie się w Baku, stolicy Azerbejdżanu w 2010 r.
Przedstawiciel Królestwa Norwegii odniósł się do wypowiedzi przedstawiciela Francji
uważając, iż stanowisko francuskie jest trochę zbyt mocno sformułowane. Norwegia
opowiada się za rozwijaniem dialogu, dyskusji, zaznaczaniem swojej obecności i
poszukiwaniem wspólnych rozwiązań z WADA, podczas gdy jego zdaniem wypowiedź
przedstawiciela Francji świadczy o nastawieniu konfrontacyjnym. Przedstawiciel Królestwa
Szwecji wyraził opinię, iż WADA powinna ewoluować bardziej w kierunku struktury właściwej
instytucjom publicznym. Wezwał państwa RE do lepszego wykorzystywania narzędzi, jakie
daje CAHAMA oraz EPAS – zaapelował o jak najliczniejsze wstępowanie do tej organizacji.
Przedstawiciel Republiki Finlandii podkreślał, że popiera podejście norweskie, jeżeli chodzi o
współpracę z WADA, a więc oparte na dialogu i poszukiwaniu wspólnych rozwiązań.
Przedstawicielka Republiki Armenii poinformowała, iż jej kraj podjął decyzję o przystąpieniu
d o EPAS i w tej chwili finalizowane są niezbędne kroki formalne. Również przedstawiciel
Republiki Włoskiej zapowiedział, iż Włochy bardzo mocno zainteresowane są przystąpieniem
d o EPAS, a pozytywne opinie wyrażane przez uczestników Konferencji utwierdzają ich w
dotychczasowym przekonaniu. Przedstawiciel Królestwa Niderlandów ponownie wrócił do
tematu współpracy z WADA. W jego mniemaniu, konieczne jest zwiększenie znaczenia
politycznych ciał sportowych (ministerstw odpowiedzialnych za sport) w kreowaniu polityki
WADA. Poparł również podejście francuskie, oparte na twardym stawianiu granic, gdy
rekomendacje i opinie europejskie nie są respektowane. Odniósł się także do problemu
standardu ochrony danych osobowych. Jego zdaniem standard WADA nie może być
stosowany w połączeniu z prawem wspólnotowym, co tworzy niebezpieczny precedens
prawny. WADA powinna jeszcze raz rozpatrzyć problem biorąc pod uwagę zastrzeżenia UE.
O głos ponownie poprosił przedstawiciel Republiki Francji, który zdementował, jakoby Francja
nie opowiadała się za dialogiem z WADA. Ale jednocześnie pragnął przypomnieć, że Europa
musi się zastanowić nad tym, co robić w sytuacji, gdy jej głos będzie lekceważony, a
przyszłoroczna konferencja stron UNESCO (październik 2009) nie przyniesie pożądanych
zmian w statucie.
Dyskusja została zamknięta wystąpieniem Pana Michela Platiniego, Prezydenta UEFA,
którego komentarz był zarazem wyrażeniem podejścia ruchu sportowego do omawianych
problemów. Prezydent Platini zauważył, że wartości, które są fundamentem gier zespołowych
(nie tylko piłki nożnej), okazują się fundamentalnymi wartościami Rady Europy. Etyka i
autonomia sportu są kluczowe, w innym razie wszelka rywalizacja sportowa zostaje
wypatrzona i zniekształcona. Jako ważne aktualnie problemy, z którymi zmierzyć się musi
zarówno ruch sportowy, jak i rządy wymienił przede wszystkim przeciwdziałanie
dyskryminacji, a w tym zapobieganie aktom rasizmu na stadionach. Platini podkreślił również,
że zagadnieniem, które powinno zyskiwać na znaczeniu i coraz częściej pojawiać się w
debacie publicznej są kwestie związane z obroną praw młodych zawodników. Problemy te są
już dziś bardzo ważne dla UEFA i organizacja ta zamierza podejmować konkretne działania w
kierunku przeciwdziałania negatywnym zjawiskom w tych obszarach.
Ostatnim punktem agendy było przyjęcie tekstów trzech rezolucji dotyczących etyki,
autonomii i współpracy pan-europejskiej.
Załączniki do pobrania
Rezolucja nr 1 - Etyka w sporcie [60,5 KB]
Rezolucja nr 2 - Autonomia w sporcie [36,6 KB]
Rezolucja nr 3 - Bieżące kwestie polityczne dotyczące ogólnoeuropejskiej współpracy w
zakresie sportu [65 KB]