Technologia Informacyjna

Technologia Informacyjna
Kryteria oceniania
1. Ocena końcowa jest równoważna z
oceną z egzaminu ustnego
2. Aby przystąpić do egzaminu należy mieć
oceny pozytywne z :
1. Prezentacja multimedialna przedstawiona
na zajęciach
2. Kartkówki
3. Dopuszczalna jest jedna nieobecność na
zajęciach.
4. Strona internetowa
http://fizyka-z-astronomia.w.interia.pl/
Rozkład materiału
I. Sieci komputerowe (1 godzina)
-Sieci komputerowe.
II. Budowa komputera (2 godziny)
II. Opracowywanie dokumentów tekstowych (5 godzin)
-Charakterystyka edytorów tekstu. Dokumenty i pliki.
Paski narzędzi. Wyświetlanie tekstu.
- Operacje na blokach.
- Ogólne zasady pisania tekstów.
- Formatowanie tekstów w zależności od przeznaczenia
dokumentu.
- Inne funkcje formatowania.
- Wstawianie rysunków do tekstu.
- Tabele w dokumentach tekstowych. Drukowanie dokumentów.
Arkusz kalkulacyjny (6 godzin)
- Arkusz kalkulacyjny. Okno programu. Szablony arkuszy.
Nawigacja i zaznaczanie. Edycja danych.
- Formatowanie danych. Pułapki formatowania. Paradoksy
dodawania.
- Tworzenie wykresów w arkuszu kalkulacyjnym.
- Ćwiczenia w tworzeniu wykresów w arkuszu
- Funkcje i formuły.
- Rozwiązywanie zadań z zakresu matematyki z
wykorzystaniem arkusza kalkulacyjnego
Bazy danych (7 godzin)
- Bazy danych – rodzaje.
- Odchudzanie tabeli. Lista potrzeb. Wymagania stawiane
bazom danych
- Ogólne zasady projektowania baz danych.
- Architektura bazy danych.
- Własna baza danych: lista życzeń, wykaz danych, tabele i
relacje.
- Praca z programem MS Access. Obiekty bazy danych.
- Definiowanie pól i klucza bazy danych. Kwerendy,
formularze, raporty, strony, makra, moduły. FAQ — edycja
baz danych.
Metody prezentacji informacji z wykorzystaniem
technologii informacyjnej (5 godziny)
- Tworzenie dokumentów w HTML
- Wstawianie obrazków w dokumencie HTML.
- Lista wypunktowana, lista numerowana, tabele w HTML.
-Prezentacja: OCR, skanowanie, strona WWW.
Podsumowanie pierwszego roku nauki TI. (1 godzina)
- Egzamin ustny
Arytmetyka komputera
Systemy zapisu liczb
• System dziesiętny
Podstawą układu dziesiętnego jest liczba
10, a wszystkie liczby można zapisywać
dziesięcioma cyframi: 0, 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7,
8, 9.
Jednostka każdego następnego rzędu jest
dziesięć razy większa od jednostki rzędu
poprzedniego.
Zapis liczby całkowitej w systemie dziesiętnego
ma postać:
ai-1ai-2… a2a1a0= ai-1*10i-1+ ai-1*10i-1+… a2*102+ a1*101+ a0*100
System dwójkowy (binarny)
Najprostszym układem pozycyjnym jest dwójkowy
układ numeracji zwany też systemem binarnym.
Podstawę jego stanowi liczba 2, wszystkie więc
liczby można pisać dwiema tylko cyframi: 0 i 1, a
więc dowolna liczba dwójkowa zawiera same
zera i jedynki. Liczby naturalne w systemie
dwójkowym zapisujemy analogicznie jak w
systemie dziesiętnym - zamiast kolejnych potęg
liczby dziesięć, stosujemy kolejne potęgi liczby
dwa.
Zapis liczby całkowitej w systemie
dwójkowym ma postać:
ai-1ai-2… a2a1a0= ai-1*2i-1+ ai-1*2i-1+… a2*22+ a1*21+ a0*20
System ósemkowy
System ósemkowy, zwany też oktogonalnym, używany był kiedyś do skrócenia
zapisu liczb dwójkowych, chociaż teraz raczej się go nie używa. Podstawą tego
systemu jest liczba 8 i posiada on osiem cyfr: 0, 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7.
Liczba 8 to trzecia potęga dwójki. Każdym trzem cyfrom systemu binarnego
(dwójkowego) odpowiada jedna cyfra systemu ósemkowego.
Zapis liczby całkowitej w systemie
ósemkowym ma postać:
ai-1ai-2… a2a1a0= ai-1*8i-1+ ai-1*8i-1+… a2*82+ a1*81+ a0*80
Np.
1448 = 10010
System szesnastkowy
System heksadecymalny, czyli szesnastkowy, nie jest używany bezpośrednio
przez układy cyfrowe, stanowi natomiast wygodny, zwarty sposób zapisu liczb
binarnych.
W systemie heksadecymalnym do zapisu dowolnej liczby dysponujemy
szesnastoma cyframi. Ponieważ symboli graficznych oznaczających liczby
arabskie jest dziesięć, brakuje symboli sześciu cyfr. Przyjęto więc, że będą
oznaczane początkowymi literami alfabetu (dużymi lub małymi). Zatem A oznacza
dziesiątkę, B jedenastkę, aż do cyfry F, która oznacza piętnastkę. Pełny zestaw
cyfr heksadecymalnych jest następujący:
ai = { 0, 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, A, B, C, D, E, F }
gdzie ai oznacza cyfrę heksadecymalną. Jak łatwo sprawdzić, cyfr
heksadecymalnych jest szesnaście. Liczba szesnaście jest też podstawą tego
systemu. Formalny zapis
a n - l . . . a0 oznacza więc:
ai-1ai-2… a2a1a0= ai-1*16i-1+ ai-1*16i-1+… a2*82+ a1*81+ a0*80
Najistotniejszą cechą systemu heksadecymalnego jest łatwość przechodzenia
od zapisu binarnego do heksadecymalnego i na odwrót, przez co zapis
heksadecymalny staje się zwartym zapisem liczb binarnych.
Zadanie
Zapisać liczbę binarną 1001011010B w postaci liczby heksadecymalnej.
Przeliczaną liczbę binarną dzielimy od końca (czyli od najmłodszej pozycji) na
czwórki, a następnie każdą z nich zapisujemy w postaci jednej cyfry
heksadecymalnej, zgodnie z tabelą 2.1. Jeżeli ostatni fragment liczby nie jest pełną
czwórką, możemy ją dopełnić do czwórki zerami. Tak więc dla liczby binarnej
001001011010:
0010 0101 1010B = 25AH
Podobnie możemy postąpić przy przeliczaniu w drugą stronę. Wówczas każdą
cyfrę heksadecymalną zapisujemy w postaci czwórki cyfr binarnych. Ewentualne
nieznaczące zera na początku liczby binarnej można w wyniku pominąć.
Zadanie
Zapisać liczbę heksadecymalną 7cd5H w postaci liczby
binarnej.
Sieci komputerowe
Podstawowe informacje o sieciach
• Warunki istnienia sieci
Podsumowanie
• Rodzaje sieci
klient-serwer
Topologie sieci
Topologia magistrali
Topologię magistrali wyróżnia to, że wszystkie węzły sieci
połączone są ze sobą za pomocą pojedynczego, otwartego
kabla (czyli umożliwiającego przyłączanie kolejnych urządzeń).
Kabel taki obsługuje tylko jeden kanał i nosi nazwę magistrali.
Oba końce magistrali muszą być zakończone opornikami
ograniczającymi, zwanymi również często terminatorami.
Oporniki te chronią przed odbiciami sygnału.
Topologia gwiazdy
Połączenia sieci LAN o topologii gwiazdy z przyłączonymi
do niej urządzeniami rozchodzą się z jednego, wspólnego
punktu, którym jest koncentrator. Każde urządzenie
przyłączone do sieci w tej topologii może uzyskiwać
bezpośredni i niezależny od innych urządzeń dostęp do
nośnika, dlatego uszkodzenie jednego z kabli powoduje
zerwanie połączenia tylko z jednym komputerem i nie
wywołuje awarii całej sieci.
Topologia pierścienia
W sieci o topologii pierścienia (ring) wszystkie komputery są połączone
logicznie w okrąg. Dane wędrują po tym okręgu i przechodzą przez każdą
z maszyn. W układzie fizycznym sieć pierścieniowa wygląda podobnie jak
sieć o topologii gwiazdy. Kluczową różnicą jest urządzenie połączeniowe,
nazywane wielostanowiskową jednostką połączeniową (ang. MAU MultiStation Access Unii). Wewnątrz MAU dane są przekazywane
okrężnie od jednej stacji do drugiej.
HARDWARE
Karta sieciowa, wejścia BNC (koncentryk) i RJ-45 (skrętka)
PCMCIA (ang. Personal Computer Memory Card International Association) to
międzynarodowe stowarzyszenie producentów kart pamięci dla komputerów
osobistych. Celem organizacji jest wprowadzenie i rozwijanie
międzynarodowego standardu kart rozszerzeń dla komputerów przenośnych.
Sieć bezprzewodowa WLAN (ang. Wireless LAN) – sieć lokalna
zrealizowana bez użycia przewodów.
Bezprzewodowa karta sieciowa PCI TP-Link TL-WN551G 54 Mbps jest zgodna
ze standardem 802.11g oraz 802.11b. Umożliwia bezprzewodowe podłączenie
komputera do sieci lokalnej LAN. Wykorzystuje bezprzewodową technologię
RF (Radio Frequency) do wysyłania i odbioru danych.
Miniaturowa bezprzewodowa karta sieciowa:
oprócz bezprzewodowych standardów 802.11g (54
Mbit/s) i 802.11b (11 Mbit/s), FRITZ!WLAN USB Stick
obsługuje także wersję turbo 802.11g++ oferującą
przepustowość 125Mbit/s.
HP iPAQ Pocket PC h4150 - komputer przenośny
• jest wyposażony w kartę WLAN i moduł Bluetooth to
może oznaczać tylko, że e-maile można wysyłać,
chodząc nawet ulicami.
• Porty komunikacyjne: WLAN 802.11b, Bluetooth, IrDA
• Procesor: Intel Xscale 400 MHz
• Pamięć operacyjna: 64 MB SDRAM, 32 MB FlashROM
• System operacyjny: Windows Mobile 2003 Premium do
Pocket PC
Kabel koncentryczny, często nazywany "koncentrykiem", składa
się z dwóch koncentrycznych (czyli współosiowych) przewodów.
Kabel ten jest dosłownie współosiowy, gdyż przewody dzielą
wspólną oś. Najczęściej spotykany rodzaj kabla koncentrycznego
składa się z pojedynczego przewodu miedzianego, znajdującego
się w materiale izolacyjnym. Izolator (lub inaczej dielektryk) jest
okolony innym cylindrycznie biegnącym przewodnikiem, którym
może być przewód lity lub pleciony, otoczony z kolei następną
warstwą izolacyjną.
Skrętka (od ang. twisted-pair wire) jest
to rodzaj kabla sygnałowego (służącego
do przesyłania informacji), który
zbudowany jest z jednej lub więcej par
skręconych z sobą przewodów
miedzianych, przy czym każda z par
posiada inną długość skręcenia w celu
obniżenia zakłóceń wzajemnych,
zwanych przesłuchami. Niestety
skręcenie przewodów powoduje
równocześnie zawężenie pasma
transmisyjnego.
Zalety kabla światłowodu
• Nie powodują interferencji elektrycznej w innych kablach, ani też nie są na nią podatne
• Impulsy świetlne mogą docierać znacznie dalej niż w przypadku sygnału w kablu
miedzianym
• Światłowody mogą przenosić więcej informacji niż za pomocą sygnałów
Do
łączenia sieci komputerowych używa
elektrycznych
się również giętkich włókien szklanych,
• Inaczej niż w przypadku prądu elektrycznego, gdzie zawsze musi być para przewodów
przez
które dane są przesyłane z
połączona w pełen obwód, światło przemieszcza się z jednego komputera do drugiego
wykorzystaniem
światła.
poprzez pojedyncze
włóknoCienkie włókna
szklane zamykane są w plastikowe
Wady
światłowodu
osłony,kabla
co umożliwia
ich zginanie nie
łamania.
Nadajnik na
jednymjest specjalny sprzęt do ich łączenia, który
•powodując
Przy instalowaniu
światłowodów
konieczny
końcu
światłowodu
wyposażony
jest w przechodzenia przez nie światła
wygładza
końce włókien
w celu umożliwienia
diodę świecącą lub laser, które służą do
• Gdy włókno zostanie złamane wewnątrz plastikowej osłony, znalezienie miejsca
generowania impulsów świetlnych
zaistniałego problemu jest trudne
przesyłanych włóknem szklanym.
• Naprawa złamanego
trudna ze względu na konieczność użycia
Odbiornik
na drugim włókna
końcu jest
używa
specjalnego sprzętu
do łączenia
światłoczułego
tranzystora
dodwu włókien tak, aby światło mogło przechodzić przez
miejsce łączenia
wykrywania
tych impulsów.
Koncentrator (ang. hub) - urządzenie łączące wiele komputerów w
sieci o topologii gwiazdy. Koncentrator najczęściej podłączany jest do
komputera głównego (serwera, często podłączonego do Internetu),
zaś do koncentratora podłączane są komputery będące stacjami
roboczymi. Do połączenia najczęściej wykorzystuje się kabel UTP
skrętka kategorii 5.
Przełącznik (przełącznica, komutator, także z ang. switch) – urządzenie
łączące segmenty sieci komputerowej, jego zadaniem jest przekazywanie
ramek między nimi.
Adres IP
Adres IP
Sieciowy adres IP – hierarchiczny, 32 bitowy, binarny, logiczny,
reprezentowany przez cztery liczby dziesiętne, zwane oktetami.
Każdy oktet reprezentuje jedną, 8 bitową liczbę binarną.
Przyjmuje więc wartości od 0 do 255
Mamy więc notację np.
118.57.251.26
Część adresu to numer podsieci, część to numer hosta.
Jak rozpoznać, która jest która?
Adres IP – klasy adresów
Adresy w Internecie podzielone są na KLASY adresów:
Adres IP – klasy adresów
Pierwszy oktet adresu zapisany binarnie identyfikuje Klasę:
1. 176.186.14.112
176 = 10110000 - B
2. 197.76.210.100
197 = 11000101 - C
3. 129.118.32.189
129 = 10000001 - B
4. 113.26.172.106
113 = 01110001 - A
5. 201.200.100.90
201 = 11001001 - C
6. 47.145.148.211
47 =
00101111 - A
Adres IP – klasy adresów
Aby określić klasę, należy patrzeć tylko na pierwszą liczbę:
1.
172.168.46.194:
172 - B
2.
118.57.251.26:
118 - A
3.
64.118.32.189:
64 - A
4.
200.52.157.156:
200 - C
5.
191.45.133.190:
191 - B
6.
225.117.117.89:
225 - D
7.
126.31.111.35:
126 - A
8.
192.250.16.81:
192 - C
9.
223.1.199.201:
223 - C
10.
145.209.40.12:
145 - B
Adres IP – klasy adresów
Część adresu to numer podsieci, część to numer hosta.
Jak rozpoznać, która jest która?
Klasy adresów IP
Adresy klasy A odnoszą się najczęściej do dużych sieci
zawierających wiele komputerów, adresy klasy B
odpowiadają sieciom średniej wielkości, zaś adresy klasy C
małym sieciom. Adresy klasy D to tzw. adresy grupowe,
wykorzystywane przy przesyłaniu wiadomości do grupy
komputerów w Internecie. Tego typu system umożliwia
znaczne zmniejszenie ruchu w sieci w stosunku do systemu
nawiązywania oddzielnych połączeń z każdym z
użytkowników. Klasa E jest eksperymentalna i
zarezerwowana dla IETF