Banówka (słow. Baníkov, 2178 m n.p.m.) – szczyt leŜący w grani
Transkrypt
Banówka (słow. Baníkov, 2178 m n.p.m.) – szczyt leŜący w grani
Banówka (słow. Baníkov, 2178 m n.p.m.) – szczyt leŜący w grani głównej Tatr Zachodnich. Znajduje się pomiędzy szczytem Pachola (2167 m), oddzielony od niego Banikowską Przełęczą (2040 m), a Hrubą Kopą (2166 m), od której oddziela go Przełęcz nad Zawratami. Północne stoki Banówki opadają bardzo stromą ścianą o 350 m wysokości do Doliny Spalonej. W dolnej części tych ścian znajdują się ogromne stoŜki piargowe. Zachodnia część grani Banówki łączy się granią z Jałowieckim Przysłopem i Rosochą. Ta grań o łącznej długości ok. 7 km oddziela Dolinę Parzychwost od Doliny śarskiej. Bezpośrednio pod południowymi zboczami Banówki w górnym odcinku Doliny śarskiej znajduje się polodowcowy kocioł zwany Banikowskim Kotłem[1]. Banówka zbudowana jest z krystalicznych skał (granodioryty rohackie) i swoim wyglądem przypomina Tatry Wysokie. We wschodnich jej zboczach znajduje się charakterystyczna skalna czuba i Igła w Banówce (Baníkowská Ihla). Szlak turystyczny jest miejscami mocno eksponowany, prowadzi po duŜych blokach i płytach skalnych i wymaga, zwłaszcza w czasie deszczu duŜej ostroŜności. Banówka tworzy długą i prawie poziomą grań ze słabo wyodrębnionymi wierzchołkami. Z jej grani i wierzchołka rozległa panorama. Kazimierz Paszucha, który wraz z Czesławem Łapińskim trawersował tę grań 24 kwietnia 1948 r., tak ją opisywał: "Ze szczytu bajkowy widok ośnieŜonych NiŜnich Tatr, a popod nimi całą doliną wije się srebrna nić Wagu, na zachód widać pasmo gór odcinających się jasnymi poświatami – wszystko w słońcu, śniegu i ciemnej zieleni. Po północnej stronie Babia Góra i Pilsko. Widok ciekawy i niezapomniany."[2] Na Banówce znajdują się siedliska rzadkich roślin alpejskich. Na jej północnych, stromych ścianach rośnie m.in. goryczka przezroczysta, skalnica mchowata, jaskier alpejski i lodnikowy. Polska nazwa szczytu pochodzi od gwarowej liptowskiej nazwy "Banovka", ta zaś od słowa bania, oznaczającego dawniej kopalnię. W XVIII w. bowiem u podnóŜa Banówki, jak zresztą w wielu innych miejscach Tatr poszukiwano rud Ŝelaza, jednak z mizernym skutkiem[2]. Szlaki turystyczne [edytuj] – czerwony szlak biegnący granią główną Tatr Zachodnich na odcinku od Smutnej Przełęczy do Banikowskiej Przełęczy przez Trzy Kopy, Hrubą Kopę i Banówkę. • • Czas przejścia ze Smutnej Przełęczy na Banówkę: 1:45 h, z powrotem tyle samo Czas przejścia z Banówki na Banikowską Przełęcz: 20 min, ↑ 30 min – zielony szlak z bufetu Rohackiego obok Rohackich Stawów przez Banikowską Przełęcz na szczyt (odcinek od przełęczy razem ze szlakiem czerwonym), a z niego przez Jałowiecki Przysłop i Jałowiecką Przełęcz do Schroniska śarskiego w Dolinie śarskiej. • • Czas przejścia z bufetu na Banówkę: 4:05 h, ↓ 3:05 h Czas przejścia ze szczytu do schroniska: 2 h, ↑ 3 h