Temat: ŚWIATŁO WIARY - Oaza

Temat: ŚWIATŁO WIARY
Do przeprowadzenia spotkania niezbędne jest zapoznanie się z wprowadzeniem do cyklu spotkań „FILAR
WIARY”.
Metoda
KRÓTKIE FORMUŁY WIARY
Cel dydaktyczny
Uczestnik wie czym jest wiara i potrafi sformułować swoje osobiste
wyznanie wiary.
Cel wychowawczy
Uczestnik pogłębia świadomość własnej wiary.
Potrzebne materiały
Pismo Święte, kartki z wypisanymi siglami z miejscem na zapisanie
wyznania lub wydrukowany załącznik, długopisy, cegiełka nr 1.
Przebieg spotkania:
1. Modlitwa do Ducha Świętego (wprowadzająca w temat spotkania)
2. Wprowadzenie
Spotkanie rozpoczynamy wspólną rozmową (mini dyskusją) na temat wiary. Pytania:
 Jak rozumiesz słowo wiara? Po co jest wiara? Co daje Ci wiara?
 Co oznacza, że wiara jest światłem? ( nawiązanie do tematu spotkania: ŚWIATŁO WIARY)
 Czy dla Ciebie wiara jest światłem? Co to oznacza?
Animator krótko podsumowuje dyskusję, tymi słowami lub podobnie:
Wiara jest jak latarnia na ulicy, która oświetla nam drogę, dzięki niej, wiemy, w którą stronę mamy iść,
widzimy kierunek i łatwiej jest nam się poruszać. Bez tej lampy łatwo można się zgubić na ciemnej ulicy,
zboczyć z głównej drogi i zabłądzić. Tej panującej ciemności towarzyszy strach i lęk, czujemy się samotni
i nie dostrzegamy, co się wokół nas dzieje. Światło lampy daje nam nadzieję i czujemy się pewniej,
potrafimy dostrzec cel naszej podróży, nie zboczymy z głównej drogi i nie będzie tak łatwo potknąć się
o kamień lub wpaść w dziurę. Wiara jest właśnie takim światłem na drodze naszego życia, nadaje cel i
sens naszej ziemskiej wędrówki, daje nam pewność, że idziemy w dobrym kierunku. Dzięki niej widzimy
też innych ludzi, którzy kroczą z nami tą samą drogą, w tym samym kierunku. Nie ma tu miejsca na
strach i niepewność. I jeśli czasem nasze światło- wiara osłabnie, to możemy ponownie je rozpalić
światłem- wiarą zaczerpniętą od innych osób.
 Odkrywamy pierwszą cegiełkę: „WIERZĘ”
 Zastanawiamy się nad treścią pierwszej cegiełki:
Co się kryje pod jej treścią? Wierzę….. w Boga? Czy Bogu?
Podsumowanie:
Te dwa pytania powinny się w naszej wierze uzupełniać. Nie możemy powiedzieć, że wierzymy w Boga,
ale nie wierzymy Bogu. Wiara w Boga łączy się z ufnością i całkowitym poddaniem Jego woli. Wierzę
Bogu, to znaczy ufam Mu, to oznacza chęć całkowitego poddania się Jego woli w moim życiu,
Wierzę w Boga (w Jego istnienie i obecność) i wierzę Bogu (wierzę w Jego działanie w moim życiu i chęć
prowadzenia mnie Jego drogami).
 Czym się różni wiara od wiedzy? Czy wierzymy w to co wiemy? -> wiara to nie tylko wiedza!
„Wierzyć to znaczy ufać kiedy cudów nie ma” /ks. Jan Twardowski/
„ Wiara to ciągłe szukanie, ciągłe wątpliwości, wiara nie oznacza kamiennego spokoju, braku
rozdarcia. W tym także jest podobna do miłości.” /ks. Jan Twardowski/
(Cytaty mogą pojawić się na wcześniej przygotowanych przez animatora kartkach.)
3. Wyjaśnienie metody krótkie formuły wiary:
Metoda polega na stworzeniu swojego osobistego wyznania wiary na podstawie fragmentów z Pisma
Świętego. Animator rozdaje uczestnikom wcześniej przygotowane kartki (format A5), na których
wypisane są sigla biblijne. Uczestnicy rozważając w ciszy wybrane fragmenty wypisują na kartce to, co
jest dla nich najważniejsze. Wypisują słowa bądź pojęcia, którymi można by było scharakteryzować
myśl, o którą chodzi. Zebrane słowa, myśli porządkują w całość. Następnie każdy osobiście układa swoje
wyznanie wiary, które powinno zaczynać się od słów: „Wierzę..”, „Wyznaję…”, „Ufam…”. Powinno być
ono oparte na słowach i cytatach zaczerpniętych tylko z fragmentów Pisma Świętego, połączonych
spójnikami tak, aby było ono poprawne stylistycznie. Wyznania wiary wykorzystujemy jako modlitwę
lub na zakończenie spotkania odczytujemy te wyznania jako owoce naszej pracy.
Fragmenty do naszego wyznania wiary:
Łk 9, 18-22 (ten fragment jedna osoba odczytuje na głos, kolejne już rozważamy osobiście)
J 12, 44-50
J 8, 12
2Sm 22, 26-32
J 10, 10-11. 14-17
J 14, 6
Uwagi:
Czas na pracę z tekstem i ułożenie swojego wyznania wiary: ok 15-20min.
Warto ustalić jakiś znak, dzięki któremu będziemy wiedzieć, że wszyscy są już gotowi, może to być na
przykład odłożenie długopisu, lub zamknięcie Pisma Świętego.
4. Postanowienie
Ustalamy postanowienie (indywidualne lub wspólne, które grupa zapisuje na wcześniej
przygotowanych przez animatora małych karteczkach).
Propozycja postanowienia: Codzienna modlitwa moim, stworzonym na dzisiejszym spotkaniu,
wyznaniem wiary.
5. Modlitwa na zakończenie
Jako modlitwę zachęcamy, aby każdy uczestnik przeczytał swoje wyznanie wiary, które kończymy
słowem: AMEN.
Załączniki:
1. Fragmenty z Pisma Świętego
Łk 9, 18-22
Gdy raz modlił się na osobności, a byli z Nim uczniowie, zwrócił się do nich z zapytaniem: «Za kogo uważają Mnie
tłumy?» Oni odpowiedzieli: «Za Jana Chrzciciela; inni za Eliasza; jeszcze inni mówią, że któryś z dawnych proroków
zmartwychwstał». Zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?» Piotr odpowiedział: «Za Mesjasza Bożego». Wtedy
surowo im przykazał i napomniał ich, żeby nikomu o tym nie mówili. I dodał: «Syn Człowieczy musi wiele
wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; będzie zabity, a trzeciego dnia
zmartwychwstanie».
J 12, 44-50
Jezus zaś tak wołał: «Ten, kto we Mnie wierzy, wierzy nie we Mnie, lecz w Tego, który Mnie posłał. A kto Mnie
widzi, widzi Tego, który Mnie posłał. Ja przyszedłem na świat jako światło, aby każdy, kto we Mnie wierzy, nie
pozostawał w ciemności. A jeżeli ktoś posłyszy słowa moje, ale ich nie zachowa, to Ja go nie sądzę. Nie
przyszedłem bowiem po to, aby świat sądzić, ale aby świat zbawić. Kto gardzi Mną i nie przyjmuje słów moich,
ten ma swego sędziego: słowo, które powiedziałem, ono to będzie go sądzić w dniu ostatecznym. Nie mówiłem
bowiem sam od siebie, ale Ten, który Mnie posłał, Ojciec, On Mi nakazał, co mam powiedzieć i oznajmić. A wiem,
że przykazanie Jego jest życiem wiecznym. To, co mówię, mówię tak, jak Mi Ojciec powiedział».
J 8, 12
A oto znów przemówił do nich Jezus tymi słowami: «Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie
chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia».
2Sm 22, 26-32
Jesteś miłościwy dla miłującego i względem nienagannego działasz nienagannie, względem czystego okazujesz
się czysty, względem przewrotnego jesteś przebiegły. Albowiem Ty wybawiasz naród uniżony, a oczy wyniosłe
pognębiasz. Bo Ty, o Panie, jesteś moim światłem: Pan rozjaśnia moje ciemności. Bo z Tobą zdobywam wały, mur
przeskakuję dzięki mojemu Bogu. Bóg - Jego droga nieskalana, słowo Pana w ogniu wypróbowane, On tarczą dla
wszystkich, którzy doń się chronią. Bo któż jest bogiem, prócz Pana lub któż jest skałą, prócz Boga naszego?
J 10, 10-11. 14-17
Złodziej przychodzi tylko po to, aby kraść, zabijać i niszczyć. Ja przyszedłem po to, aby [owce] miały życie i miały
je w obfitości. Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Ja jestem dobrym pasterzem
i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za
owce. Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i
nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz. Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je [potem]
znów odzyskać.
J 14, 6
Odpowiedział mu Jezus: «Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze
Mnie.