28.11.1998 DZIENNIK URZĘDOWY WSPÓLNOT EUROPEJSKICH

06/t. 3
PL
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej
147
31998L0084
L 320/54
DZIENNIK URZĘDOWY WSPÓLNOT EUROPEJSKICH
28.11.1998
DYREKTYWA 98/84/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY
z dnia 20 listopada 1998 r.
w sprawie prawnej ochrony usług opartych lub polegających na warunkowym dostępie
otrzymywania i przekazywania informacji bez względu na
granice państwowe, a każde ograniczenie tego prawa musi
być oparte na stosownym rozważeniu innych uzasadnionych interesów zasługujących na ochronę prawną.
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
w szczególności jego art. 57 ust. 2, art. 66 oraz art. 100a,
(4)
Komisja podjęła szerokie konsultacje oparte na Zielonej
Księdze „Ochrona prawna usług kodowanych na rynku
wewnętrznym”; wyniki tych konsultacji potwierdziły
potrzebę istnienia instrumentu prawnego w ramach
Wspólnoty, zapewniającego ochronę prawną wszystkich
tych usług, za które wynagrodzenie polega na dostępie
warunkowym.
(5)
Parlament Europejski w swej rezolucji z dnia 13 maja
1997 r. roku w sprawie Zielonej Księgi (4), wezwał Komisję do przedstawienia projektu dyrektywy, obejmującego
wszelkie usługi kodowane, w odniesieniu do których kodowanie jest wykorzystywane dla zapewnienia wniesienia
opłaty, oraz uzgodnił, iż powinno to obejmować usługi
społeczeństwa informacyjnego świadczone na odległość
przy pomocy środków elektronicznych, jak i na indywidualne zamówienie odbiorcy, jak również usługi transmisyjne.
(6)
Możliwości stworzone przez technologie cyfrowe zapewniają potencjał dla zwiększenia wyboru ze strony konsumentów i wspierania różnorodności kulturowej poprzez
tworzenie coraz szerszego zakresu usług w rozumieniu
art. 59 i 60 Traktatu; rentowność tych usług będzie często
zależała od wykorzystania dostępu warunkowego w celu
uzyskania opłaty przez dostawcę usług; z tego względu
ochrona prawna świadczących usługi przeciwko nielegalnym urządzeniom, umożliwiającym dostęp do tych usług
bez opłaty, wydaje się konieczna w celu zapewnienia rentowności usług.
(7)
Znaczenie tego zagadnienia wyrażono w komunikacie
Komisji „Inicjatywa europejska w sprawie handlu elektronicznego”.
(8)
Zgodnie z art. 7a Traktatu rynek wewnętrzny obejmuje
obszar bez granic wewnętrznych, na którym zapewniony
jest swobodny przepływ towarów i usług; art. 128 ust. 4
Traktatu nakłada na Wspólnotę obowiązek uwzględnienia
aspektów kulturalnych w swoim działaniu na podstawie
uwzględniając wniosek Komisji (1),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (2),
stanowiąc zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 189b Traktatu (3),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1)
Ustanowione w Traktacie cele Wspólnoty obejmują m.in.
stworzenie coraz ściślejszego związku między narodami
Europy i zapewnienie postępu gospodarczego i społecznego poprzez eliminowanie dzielących je barier.
(2)
Transgraniczne świadczenie usług transmisyjnych i usług
społeczeństwa informacyjnego może przyczynić się z
punktu widzenia jednostki do pełnej skuteczności wolności słowa jako prawa podstawowego, a z punktu widzenia ogółu — do osiągnięcia celów ustanowionych w Traktacie.
(3)
Traktat przewiduje swobodny przepływ wszystkich usług,
które zwykle świadczone są za wynagrodzeniem; prawo
to, w zastosowaniu do transmisji i usług społeczeństwa
informacyjnego, stanowi także przejaw w prawie wspólnotowym zasady ogólnej, mianowicie zasady wolności
wyrażania opinii zagwarantowanej w art. 10 Europejskiej
Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych
Wolności; artykuł ten wyraźnie uznaje prawo obywateli do
(1) Dz.U. C 314 z 16.10.1997, str. 7 i Dz.U. C 203 z 30.6.1998, str. 12.
(2) Dz.U. C 129 z 27.4.1998, str. 16.
(3) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 30 kwietnia 1998 r. (Dz.U.
C 152 z 18.5.1998, str. 59), wspólne stanowisko Rady z dnia
29 czerwca 1998 r. (Dz.U. C 262 z 19.8.1998, str. 34) i decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 8 października 1998 r. (Dz.U. C 328 z
26.10.1998), decyzja Rady z dnia 9 listopada 1998 r.
(4) Dz.U. C 167 z 2.6.1997, str. 31.
148
PL
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej
Rady 89/552/EWG z dnia 3 października 1989 r. w sprawie koordynacji niektórych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich
dotyczących wykonywania telewizyjnej działalności transmisyjnej (1), powinny być uzupełnione przez odniesienie
do systemów dostępu warunkowego, ustanowionych
w niniejszej dyrektywie, w celu zapewnienia jednakowego
traktowania nadawców transmisji transgranicznych, niezależnie od miejsca ich siedziby.
innych postanowień Traktatu; na mocy art. 130 ust. 3
Traktatu Wspólnota musi w ramach prowadzonych działań i polityk przyczyniać się do tworzenia warunków niezbędnych dla konkurencyjności jej przemysłu.
(9)
06/t. 3
Niniejsza dyrektywa nie narusza możliwych przyszłych
przepisów Wspólnoty lub prawa krajowego zmierzających
do zapewnienia, aby usługi transmisyjne, które zostaną
uznane za leżące w interesie publicznym, nie były oparte
na dostępie warunkowym.
(17)
Zgodnie z uchwałą Rady z dnia 29 czerwca 1995 r. w sprawie skutecznego jednolitego stosowania prawa wspólnotowego i w sprawie kar stosowanych w związku z naruszaniem prawa wspólnotowego w ramach rynku
wewnętrznego (2), Państwa Członkowskie są zobowiązane
do podejmowania wszystkich środków zapewniających, że
prawo wspólnotowe jest stosowane z taką samą efektywnością i dokładnością, jak prawo krajowe.
(10)
Niniejsza dyrektywa nie narusza aspektów kulturalnych
jakiegokolwiek przyszłego działania wspólnotowego,
dotyczącego nowych usług.
(11)
Różnice między przepisami krajowymi dotyczącymi
ochrony prawnej usług dostępu warunkowego lub usług
opartych na takim dostępie naraża na tworzenie barier
wobec swobodnego przepływu usług i towarów.
(18)
Zastosowanie Traktatu nie jest wystarczające dla usunięcia
tych przeszkód dla rynku wewnętrznego; przeszkody te
powinny dlatego być usunięte przez ustanowienie równoważnego poziomu ochrony między Państwami Członkowskimi; oznacza to zbliżenie przepisów krajowych odnoszących się do działalności handlowej dotyczącej nielegalnych
urządzeń.
Zgodnie z art. 5 Traktatu Państwa Członkowskie są zobowiązane do podejmowania wszystkich właściwych środków dla zagwarantowania stosowania i skuteczności
prawa wspólnotowego, w szczególności poprzez zapewnienie, że wybrane sankcje są skuteczne, odstraszające
i proporcjonalne, a środki naprawcze właściwe.
(19)
Zbliżanie przepisów ustawowych, wykonawczych
i administracyjnych Państw Członkowskich powinno być
ograniczone do zakresu niezbędnego dla osiągnięcia celów
rynku wewnętrznego, zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w art. 3b ust. 3 Traktatu.
(20)
Dystrybucja nielegalnych urządzeń obejmuje także przekazywanie w jakikolwiek sposób i wprowadzanie takich
urządzeń do obrotu zarówno w obrębie Wspólnoty, jak
i poza nią.
(21)
Niniejsza dyrektywa pozostaje bez uszczerbku dla stosowania jakichkolwiek przepisów prawa krajowego, które
mogą zabraniać prywatnego posiadania nielegalnych urządzeń, stosowania wspólnotowych reguł konkurencji oraz
stosowania wspólnotowych reguł dotyczących prawa własności intelektualnej.
(22)
Prawo krajowe dotyczące sankcji i środków prawnych,
związanych z działalnością handlową mającą charakter
naruszenia, może stanowić, że działalność wykonuje się
wiedząc, lub mając racjonalne podstawy, aby dowiedzieć
się, że odnośne urządzenia były nielegalne.
(12)
(13)
(14)
(15)
(16)
Niezbędne wydaje się zapewnienie, że Państwa Członkowskie stworzą właściwą ochronę prawną przeciwko wprowadzaniu na rynek, dla bezpośredniej lub pośredniej
korzyści finansowej, nielegalnych urządzeń, które umożliwiają lub ułatwiają obchodzenie wszelkich środków technologicznych bez upoważnienia, pomyślanych jako
ochrona legalnie świadczonych usług.
Taka działalność handlowa dotycząca nielegalnych urządzeń obejmuje również przekaz informacji handlowej,
w tym wszelkie formy reklamy, marketingu bezpośredniego, sponsorowania, promocji sprzedaży oraz public
relations, promujących takie produkty i usługi.
Taka działalność handlowa jest szkodliwa dla konsumenta,
który może być wprowadzony w błąd co do pochodzenia
nielegalnych urządzeń; niezbędny jest wysoki poziom
ochrony konsumentów w celu zwalczania tego rodzaju
oszustwa wobec konsumentów; art. 129a ust. 1 Traktatu
stanowi, że Wspólnota powinna przyczyniać się do osiągnięcia wysokiego poziomu ochrony konsumentów
w ramach podejmowanych środków na podstawie art.
100a Traktatu.
Z tego względu ramy prawne dla tworzenia jednolitego
obszaru audiowizualnego, ustanowione przez dyrektywę
(1) Dz.U. L 298 z 17.10.1989, str. 23. Dyrektywa zmieniona dyrektywą
97/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 202
z 30.7.1997, str. 60).
(2) Dz.U. C 188 z 22.7.1995, str. 1.
06/t. 3
(23)
(24)
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej
PL
Sankcje i środki prawne przewidziane na mocy niniejszej
dyrektywy pozostają bez uszczerbku dla jakichkolwiek
innych sankcji lub środków prawnych przewidzianych
w prawie krajowym, takich jak ogólne środki zapobiegawcze lub zajęcie; Państwa Członkowskie nie są zobowiązane
do ustanowienia sankcji karnych za działalność mającą
charakter naruszenia objętą niniejszą dyrektywą; przepisy
Państw Członkowskich dotyczące działań w zakresie
dochodzenia odszkodowań powinny być zgodne z ich
ustawodawstwami krajowymi i systemami prawnymi.
Niniejsza dyrektywa pozostaje bez uszczerbku dla stosowania krajowych reguł nieobjętych niniejszą dyrektywą,
takich jak przyjęte dla ochrony małoletnich, w tym zgodnych z dyrektywą 89/552/EWG, lub przepisów prawa krajowego związanych z porządkiem publicznym lub bezpieczeństwem publicznym,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
149
b) warunkowy dostęp oznacza wszelkie środki i/lub urządzenia
techniczne, przy pomocy których dostęp do usług chronionych w zrozumiałej formie jest uwarunkowany wcześniejszym indywidualnym upoważnieniem;
c) urządzenia dostępu warunkowego oznaczają każdy sprzęt lub
oprogramowanie zaprojektowane lub przystosowane do udostępniania usług chronionych w zrozumiałej formie;
d) usługa towarzysząca oznacza instalację, utrzymanie lub zastąpienie urządzeń dostępu warunkowego, jak również świadczenie usług przekazu informacji handlowych w związku z
nimi lub usługami chronionymi;
e) urządzenie nielegalne oznacza wszelkie wyposażenie lub oprogramowanie zaprojektowane lub przystosowane do udostępniania usług chronionych w zrozumiałej formie bez zezwolenia świadczącego usługi;
f) dziedzina regulowana przez niniejszą dyrektywę oznacza wszelkie
przepisy odnoszące się do nielegalnej działalności, o której
mowa w art. 4.
Artykuł 1
Zakres
Celem niniejszej dyrektywy jest zbliżenie przepisów prawnych
Państw Członkowskich, dotyczących środków podejmowanych
przeciwko nielegalnym urządzeniom dającym nieuprawniony
dostęp do usług podlegających ochronie.
Artykuł 2
Artykuł 3
Zasady rynku wewnętrznego
1. Każde Państwo Członkowskie podejmuje środki niezbędne dla
zakazu na ich terytorium rodzajów działalności wymienionych
w art. 4 oraz dla zapewnienia sankcji i środków prawnych określonych w art. 5.
2. Bez uszczerbku dla ust. 1, Państwa Członkowskie nie mogą:
Definicje
Do celów niniejszej dyrektywy:
a) usługa chroniona oznacza dowolną z następujących usług,
świadczoną w zamian za wynagrodzenie i na podstawie
dostępu warunkowego:
— transmisję telewizyjną zgodnie z definicją art. 1 lit. a)
dyrektywy 89/552/EWG,
— transmisję radiową, oznaczająca dowolną transmisję
kablową lub bezprzewodową, w tym przez satelitę, programów radiowych skierowanych do odbioru publicznego,
— usługi społeczeństwa informacyjnego w rozumieniu art. 1
ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady
98/34/WE z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów
technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa
informacyjnego (1),
a) ograniczać świadczenia usług chronionych ani usług towarzyszących pochodzących z innego Państwa Członkowskiego;
b) ograniczać swobodnego przepływu urządzeń dostępu warunkowego
z powodów należących do dziedziny regulowanej przez niniejszą dyrektywę.
Artykuł 4
Rodzaje działalności mającej charakter naruszenia
Państwa Członkowskie zakazują na swym terytorium prowadzenia następujących rodzajów działalności:
a) produkcji, przywozu, dystrybucji, sprzedaży, wynajmu lub
posiadania urządzeń nielegalnych w celach handlowych;
lub świadczenie warunkowego dostępu do powyższych usług,
uznane za usługę samą w sobie;
b) instalacji, serwisu lub wymiany urządzeń nielegalnych
w celach handlowych;
(1) Dz.U. L 204 z 21.7.1998, str. 37. Dyrektywa ostatnio zmieniona
dyrektywą 98/48/WE (Dz.U. L 217 z 5.8.1998, str. 18).
c) korzystania z informacji handlowych w celu promowania
urządzeń nielegalnych.
150
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej
PL
06/t. 3
Artykuł 5
Artykuł 7
Sankcje i środki prawne
Sprawozdania
1. Sankcje muszą być skuteczne, odstraszające i proporcjonalne
do potencjalnego wpływu działalności mających charakter naruszeń.
Nie później niż trzy lata po wejściu w życie niniejszej dyrektywy,
a następnie co dwa lata, Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu
sprawozdania z wykonania niniejszej dyrektywy, załączając, gdzie
stosowne, propozycje, w szczególności w odniesieniu do definicji na mocy art. 2, dla jej dostosowania w świetle rozwoju gospodarczego i technicznego oraz konsultacji przeprowadzanych
przez Komisję.
2. Państwa Członkowskie podejmą konieczne środki dla zapewnienia, że podmioty świadczące usługi chronione, których interes
doznał na ich terytorium uszczerbku w wyniku wymienionej
w art. 4 działalności mającej charakter naruszenia, będą miały
dostęp do właściwych środków prawnych, włączając wystąpienia
z roszczeniem o odszkodowanie i uzyskanie nakazu sądu lub
innego środka zapobiegawczego oraz, gdy ma to zastosowanie,
złożenie wniosków o wycofanie z obiegu handlowego urządzeń
nielegalnych.
Artykuł 6
Artykuł 8
Wejście w życie
Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie z dniem jej opublikowania
w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.
Wykonanie
1. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania
niniejszej dyrektywy do dnia 28 maja 2000 r. Niezwłocznie
powiadomią o tym Komisję.
Wymienione środki powinny zawierać odniesienie do niniejszej
dyrektywy lub odniesienie to powinno towarzyszyć ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.
2. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.
Artykuł 9
Adresaci
Niniejsza dyrektywa jest skierowana do Państw Członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 20 listopada 1998 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego
W imieniu Rady
J. M. GIL-ROBLES
E. HOSTASCH
Przewodniczący
Przewodniczący