Scenariusz nr 1

Scenariusz zajęć w świetlicy szkolnej
Temat: Trzy magiczne słowa.
Czas trwania zajęć: 45 minut
Cele:

integracja grupy poprzez wspólną zabawę,
 wzajemne poznawanie się,

kształtowanie postawy szacunku na podstawie dwóch przykazań miłości (załącznik)

kształtowanie umiejętności aktywnego słuchania,

ćwiczenie pamięci,

wyrabianie nawyku stosowania zasad dobrego wychowania,

kształtowanie umiejętności posługiwania się „słowami-kluczami” (proszę, dziękuję,
przepraszam),

kształtowanie koordynacji ruchowej, rozpoznawania stronności ciała.
Metody:

ruchowe,

pogadanka,

elementy dramy.
Formy:

praca indywidualna i grupowa.
Środki:

tekst opowiadania „Pierwszy” L. J. Kerna,

krzesełka,

3 klucze i napisy ze słowami: „proszę, dziękuję, przepraszam”.
Przebieg zajęć:
1. Zabawa wstępna: „Imiona”- uczestnicy siadają w kręgu na dywanie bądź na krzesełkach i
kolejno każdy mówi swoje imię. Kolejne osoby powtarzają imiona poszczególnych osób i dodają
swoje.
1
2. Zabawa „Wszyscy, którzy…”- uczestnicy siedzą w kręgu jedna osoba stoi i mówi np. wszyscy, którzy mają niebieskie oczy… wówczas osoby z niebieskimi oczami wstają i muszą zmienić
miejsce, osoba bez krzesełka wymyśla kolejne zdania.
3. Zabawa „Wielka Pardubicka-wyścigi konne”- prowadzący pokazuje reszta naśladuje jego
ruchy przedstawiające wyścigi konne.
4. Prowadzący czyta dzieciom opowiadanie L. J. Kerna "Pierwszy" (załącznik). Po zakończeniu
lektury dzieci opowiadają własnymi słowami przebieg zdarzeń, wymieniają w tekście osoby i
charakteryzują ich wygląd zewnętrzny. Osobno charakteryzują głównego bohatera - Maćka.
Dzieci zwracają uwagę na zachowanie chłopca, oceniają je i omawiają, jak należało się w tej
sytuacji zachować. Nauczyciel pyta dzieci, czy znają inne, podobne sytuacje wymagające od
ludzi wczucia się (empatii) w sytuację drugiego człowieka i jak należałoby mu pomóc.
5. Drama:
Nauczyciel prosi o ustawienie krzesełek jak w autobusie. Na początku siada kierowca, kilkoro
dzieci zajmuje miejsca, inne oczekują na przystanku. Dzieci na przystanku reprezentują staruszkę z laską, mamę z dzieckiem, pana z ciężką paczką i inne wymyślone osoby oraz dziecko świetlicowe. Następnie autobus podjeżdża na przystanek. Dzieci ustalają kolejność wsiadania osób
oraz zachowanie dziecka w stosunku do staruszki, mamy z dzieckiem, pana z ciężką paczką itp.
Pasażerowie zajmują wolne miejsca w autobusie.
Nauczyciel zapoznaje dzieci z istota przykazania miłości Boga i bliźniego, które zobrazowane
jest w powyższej scenie. Dziecko umie odczytywać ich potrzeby, oczekiwania i spełnia je. Potrafi okazać szacunek wypełniając przykazania miłości. W tym miejscu nauczyciel przypomina o
formach grzecznościowych - proszę, dziękuję, przepraszam. Nauczyciel wraz z dziećmi podsumowuje zabawę i dla zapamiętania pokazuje trzy klucze, które będą symbolem trzech czarodziejskich słów: proszę, dziękuję, przepraszam. Słów, które potrafią załatwić wiele spraw
międzyludzkich. Następnie zawieszają klucze-słowa w widocznym miejscu w świetlicy.
6. Zabawa „Ludzie do ludzi”- uczniowie dobierają się w pary, prowadzący mówi np. ręka do
ręki, noga do nogi itd. Wówczas uczniowie w parach dotykają się wymienionymi częściami ciała. Gdy prowadzący powie: „Ludzie do ludzi” uczniowie zmieniają pary….
2
7. Ćwiczenie „Zrobić coś dobrego”- Jedna osoba stojąc w środku koła, pokazuje jakiś zły nastrój, który pozostali początkowo obserwują bez komentarza. Kiedy pokazujące dziecko siądzie
na swoim miejscu, reszta wykorzystuje różne sposoby, by jak najszybciej je rozweselić.
8. Na koniec przedstawiający nastrój wybiera, co w tej sytuacji szczególnie mu pomogło.
Na zakończenie porządkujemy miejsce pracy i zabawy.
Opracował ks. Damian Kubisz
3
Opowiadanie „Pierwszy”.
Pani z dzieckiem w poduszeczce,
Staruszeczka, dwie matrony,
W pewny mieście, które znacie,
Przy ulicy pięknych wierszy,
Zaraz przy tej staruszeczce
Mieszkał sobie jeden Maciek,
Z parasole pan uczony,
Który wszędzie pchał się pierwszy.
Jeden z Gdyni aż marynarz,
Żeby go opisać bliżej,
Muzyk, co do radia gra,
Trzeba by tysiąca słów.
I artysta, co go z kina
Zamiast tego
Cała chyba Polska zna...
Spójrzcie niżej –
Maciek razem z nimi czeka –
- tak wygląda Maciek ów:
Tramwaj słychać już z daleka,
Już hamuje... stanął już...
Gdy ten portret oglądali
Któż to pierwszy wsiada, któż?
Wszyscy ci,
Pani z dzieckiem w poduszeczce?
Co Maćka znali,
Staruszeczka? Dwie matrony?
Po kolei oświadczyli,
Czy ten, co przy staruszeczce z parasolem
Że istotnie,
stał uczony?
Że ich zdaniem,
Jest podobny niesłychanie.
Czy ten z Gdyni aż marynarz?
Nawet tato Maćka z mamą
Muzyk, co do radia gra? Czy artysta, co go z
Oznajmili mi to samo.
kina
Teraz każdy z nas Maćkowi
Cała Polska chyba zna?
Niech się przyjrzy, tak jak umie.
Nie wiem, czyby ktoś z was zgadł.
Dzięki temu portretowi
Kto wsiadł pierwszy?
Poznacie go nawet w tłumie.
Maciek wsiadł!
Oto w mieście, które znacie,
Gdy już pierwszy wszedł do środka,
Jest pogodny, śliczny ranek...
Mogli za nim wejść po schodkach:
Pani z dzieckiem w poduszeczce,
Właśnie z domu wyszedł Maciek –
Staruszeczka, dwie matrony,
I gdzie idzie?
Czy ten, co stał przy staruszeczce z paraso-
Na przystanek.
lem pan uczony,
Na przystanku, mili moi,
Za nim z Gdyni wszedł marynarz,
Kilka osób sobie stoi.
Muzyk, co do radia gra i artysta, co go z
kina
4
Cała Polska chyba zna...
Jedzie tramwaj, jedzie, jedzie,
Cała Polska chyba zna...
A gdy jedzie, dobrze siedzieć.
W związku z tym, kochane dzieci,
Jedno wolne miejsce tylko
Spójrzcie znowu na portrecik.
Było w cały tym tramwaju...
Do was zwracam się z apelem:
Właśnie zajął je przed chwilką...
Pamiętajcie, przyjaciele,
Jak myślicie: kto je zajął?
Pani z dzieckiem w poduszeczce?
Gdyby któreś z was w tramwaju,
Staruszeczka? Dwie matrony?
Kiedyś... w czerwcu, w styczniu, w maju,
Czy ten, co przy staruszeczce z parasolem
Czy też w innym jakimś czasie
stał uczony?
Zetknęło się z tym chłoptasiem,
To szepnijcie mimochodem,
Czy ten z Gdyni aż marynarz?
Że się starszych puszcza przodem
Muzyk, co do radia gra? Czy artysta, co go z
I że nigdy nie wypada,
kina
Jeśli starsi stoją, siadać!
Cała Polska chyba zna?
Wdzięczni wam ogromnie za to
Żadne z nich, kochani, bo
Będą
Maciek zajął miejsce to.
Mama Maćka, tato,
Jechał sobie, siedząc, dalej,
Pani z dzieckiem w poduszeczce,
A dokoła niego stali:
Staruszeczka, dwie matrony,
Pani z dzieckiem w poduszeczce,
ten, co stał przy staruszeczce z parasolem
pan uczony,
Staruszeczka, dwie matrony,
wdzięczny będzie też marynarz,
Czy ten, co stał przy staruszeczce z paraso-
Muzyk, co do radia gra i artysta, co go z
lem pan uczony,
kina
Obok z Gdyni stał marynarz,
Cała Polska chyba zna..
Muzyk, co do radia gra i artysta, co go z
kina
.
5
PROSZĘ
DZIĘKUJĘ
PRZEPRASZAM
KIEROWCA
STARUSZKA
MAMA Z DZIECKIEM
PAN Z DUŻĄ PACZKĄ
STARUSZEK
6
Dwa przykazania miłości:
„Będziesz miłował Pana Boga swego, z całego serca swego, z całej myśli swojej i ze wszystkich sił swoich. A bliźniego swego jak siebie samego”
7