Program - Niecodziennik Biblioteczny

Transkrypt

XIII MiĘdzynarodowy
Festiwal Organowy
KOŚCIÓŁ PW. ŚW. RODZINY
LUBLIN – CZUBY 2009
21 CZERWCA – 16 PAŹDZIERNIKA
ŚRODY GODZ. 19.00
Muzyka organowa przemawia tam, gdzie milknie słowo
Jan Paweł II
Biuro festiwalu:
Parafia św. Rodziny
20-535 Lublin, ul. Jana Pawła II 11
e-mail:[email protected]
www.par.sw-rodziny.lublin.pl
tel. kom. 0601 30 64 83
tel. 081 / 526 51 31, fax: 526 51 11
Dyrektor festiwalu – Robert Grudzień
Fundacja im. Mikołaja z Radomia – Oddział Lublin
tel. kom. 0 601 30 64 83
www.grudzien.pl
Współorganizatorzy:
Prezydent Miasta Lublin
Parafia pw. Św. Rodziny w Lublinie
Akcja Katolicka przy parafii pw. Św. Rodziny w Lublinie
Fundacja im. Mikołaja z Radomia
Urząd Marszałkowski Województwa Lubelskiego
Wojewoda Lubelski
Starostwo Powiatowe w Lublinie
Austriackie Forum Kultury
Patronat honorowy:
Prezydent Miasta Lublin Adam Wasilewski
Marszałek Województwa Lubelskiego Krzysztof Grabczuk
Patronat medialny:
TVP3 Lublin
Tygodnik Katolicki Niedziela
Radio eR
Radio Lublin
Gość Niedzielny
Lubelski Serwis Informacyjny
Obserwator
Niecodziennik Biblioteczny
JUBILEUSZ 25-LECIA PARAFII PW. ŚW. RODZINY W LUBLINIE
Zdjęcia:
Stanisław Sadowski, Robert Grudzień
Redakcja:
Fundacja im. Mikołaja z Radomia
Wydawca:
Parafia św. Rodziny w Lubline
Organizatorzy zastrzegają sobie prawo do zmiany
wykonawców i programu.
Wpłaty na rzecz
Międzynarodowego Festiwalu Organowego
w kościele św. Rodziny w Lublinie
można dokonywać na konto:
Getin Bank 52 1560 1195 0001 0214 2005 0001
Na okładce: oryginalne zdjęcie Jana Pawła II z pobytu w parafii pw. Św. Rodziny na Czubach w Lublinie
FESTIWAL POD HONOROWYM PATRONATEM
PREZYDENTA MIASTA LUBLIN
ADAMA WASILEWSKIEGO
I
MARSZAŁKA WOJEWÓDZTWA LUBELSKIEGO
KRZYSZTOFA GRABCZUKA
KOMITET HONOROWY
Genowefa Tokarska – Wojewoda Lubelski
JE ks. bp. Ryszard Karpiński – biskup pomocniczy Archidiecezji Lubelskiej
JM ks. prof. dr hab. Stanisław Wilk – Rektor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
JM prof. dr hab. Andrzej Dąbrowski – Rektor Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
JM prof. dr hab. Marek Opielak
– Rektor Politechniki Lubelskiej
JM prof. dr hab. Marian Wesołowski – Rektor Uniwersytetu Przyrodniczego
JM prof. dr hab. Andrzej Książek – Rektor Uniwersytetu Medycznego
Paweł Pikula – Starosta Powiatu Lublin
Piotr Kowalczyk – Przewodniczący Rady Miasta Lublin
KOMITET ORGANIZACYJNY
Robert Grudzień – Dyrektor Festiwalu, Fundacja im. Mikołaja z Radomia
Ks. Ryszard Jurak – Proboszcz Parafii św. Rodziny w Lublinie,
przewodniczący komitetu organizacyjnego
Włodzimierz Wysocki
– Z-ca Prezydenta Miasta Lublin
Marek Jakubowski – Prezes Akcji Katolickiej przy parafii św. Rodziny w Lublinie
Ryszard Burski – Prezes Spółdzielni Mieszkaniowej „Czuby”
Sławomir Podolski – Prezes Spółdzielni Budowlano-Mieszkaniowej „Oaza”
Dariusz Sienkiewicz – Dyrektor TVP3 Lublin
Mariusz Deckert
– Prezes Radia Lublin
Ks. Dr Robert Jasłak – Dyrektor Radia eR
Dorota Gonet Krzysztof Hudzik Agnieszka Przytuła Barbara Pycel
Urszula Buglewicz Janusz Świąder Anna Rzepa Wertmann
Stanisław Sadowski Stanisław Dziwiszek
Sebastian Bernat Piotr Jackowski
Jerzy Jacek Bojarski
WSPÓŁPRACA
– Radio Lublin
– Radio eR
– Tygodnik Katolicki „Gość Niedzielny”
– Tygodnik Katolicki „Gość Niedzielny”
– Tygodnik Katolicki „Niedziela” – edycja lubelska
– „Dziennik Wschodni”,
– „Obserwator”
– fotograf
– rejestrator-asystent
– współpraca
– słowo o muzyce
– Niecodziennik Biblioteczny
3
XIII MIĘDZYNARODOWY
FESTIWAL ORGANOWY
KOŚCIÓŁ PW. ŚW. RODZINY – LUBLIN – CZUBY
LATO – 2009
Lublin 2016 Europejska Stolica Kultury – Kandydat
Środy godz.19.00
21.06. Koncert inauguracyjny /niedziela, godz. 15.00/
Małgorzata Walewska – mezzosopran
Robert Grudzień – organy/fortepian
01.07. „Tryptyk śródziemnomorski ze św. Pawłem”
ks. bp. Ryszard Karpiński – słowo wstępne
Cezary Żak – recytacja
Paweł Gusnar – saksofon
Klaudiusz Baran – akordeon, bandoneon
08.07. Mario Sedlar – organy/Słowacja/
Chopin Piano Quintet
15.07. ks. Krzysztof Ołdakowski SJ
30. rocznica I pielgrzymki Jana Pawła II do ojczyzny.
„Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi, tej ziemi”
2 czerwca 1979 r. Jan Paweł II
Georgij Agratina – fletnia Pana, cymbały
Robert Grudzień – organy
22.07. Marek Toporowski – organy
29.07.
Antonio Vivaldi „Cztery pory roku”
Konstanty Andrzej Kulka – skrzypce
Członkowie Camerata Vistula
Aare-Paul Lattik – organy/Estonia/
05.08. „Klasyka w jazzie”
Trio t.r.b. classic /Niemcy/
Roza Kochanek – vocal
Benedikt Frąckiewicz – klarnet, saksofony
Thomas Glanc – organy, fortepian
12.08. Bogurodzica czyli Pacierz Staropolski
Anna Seniuk – recytacja
Tytus Wojnowicz – obój
Piotr Wilczyński – organy, klawesyn
19.08. Giedrius Prunskus – baryton /Litwa/
Jurgita Kazakeviciute – organy /Litwa/
Koncertu finałowy uczestników XVII Międzynarodowego Kursu
Muzyki Kameralnej Lublin 2009
4
26.08. Rok Juliusza Słowackiego
Spektakl Juliusz Słowacki – „Hymn”
Krzysztof Kolberger – recytacja
Robert Grudzień – fortepian, organy
Spotkanie autorskie, promocja książki Krzysztofa Kolbergera „Przypadek-nie przypadek”
09.09. Małgorzata Sęk – wiolonczela
Katarzyna Kwiatkowska – fortepian
23.09. Ludmiła Worobiec-Witek – skrzypce
Artur Jaroń – fortepian, organy
Orkiestra Szkoły Muzycznej I i II st. im. T Szeligowskiego
Kamila Siepsiak – saksofon /klasa prof. Andrzeja Waszczuka/
Iwona Borcuch – dyrygent
16.10. /pt/ Koncert finałowy
„Jestem głęboko przekonany, że w tamtym pamiętnym
dniu św. Jadwiga Śląska stała się patronką wyboru pierwszego
w dziejach Polaka na stolicę świętego Piotra”. Jan Paweł II 16 X 1979 r.
„Wołam do Ciebie Człowieku” –
Spektakl poetycko-muzyczny w oparciu o życie:
Świętej Jadwigi Śląskiej i Błogosławionej Matki Teresy z Kalkuty
Grażyna Barszczewska – recytacja
Magdalena Idzik – recytacja
Krzysztof Seroka – organy
JUBILEUSZ 25-LECIA PARAFII PW. ŚW. RODZINY W LUBLINIE
Impreza towarzysząca:
Wystawa fotograficzna Adama Bujaka: „KRAKÓW JANA PAWŁA II” 1–30 października 2009 r.
Koncerty towarzyszące: Niemce, Niedrzwica Duża, Janowiec, Kazimierz Dolny
ORGANIZATORZY ZASTRZEGAJĄ SOBIE MOŻLIWOŚĆ ZMIANY WYKONAWCÓW I PROGRAMU.
Kościół potrzebuje sztuki
Aby głosić orędzie, które powierzył mu Chrystus, Kościół potrzebuje sztuki. Musi bowiem sprawiać, aby rzeczywistość duchowa, niewidzialna, Boża, stawała się postrzegalna, a nawet w miarę możliwości pociągająca.
Musi zatem wyrażać w zrozumiałych formułach to, co samo w sobie jest niewyrażalne. Otóż sztuka odznacza
się sobie tylko właściwą zdolnością ujmowania wybranego aspektu tego orędzia, przekładania go na język barw,
kształtów i dźwięków, które wspomagają intuicję człowieka patrzącego lub słuchającego. Czyni to, nie odbierając
samemu orędziu wymiaru transcendentnego ani aury tajemnicy.
Kościół potrzebuje zwłaszcza tych, którzy umieją zrealizować to wszystko na płaszczyźnie literatury i sztuk
plastycznych, wykorzystując niezliczone możliwości obrazów oraz ich znaczeń symbolicznych. Sam Chrystus
często posługiwał się obrazami w swoim przepowiadaniu, co było w pełni zgodne z logiką Wcielenia, w którym
On sam zechciał się stać ikoną niewidzialnego Boga.
Kościół potrzebuje także muzyków. Ileż utworów muzyki sakralnej zostało skomponowanych w ciągu stuleci
przez twórców przenikniętych głębokim zmysłem tajemnicy! Tysiące wierzących umacniało swoją wiarę muzyką, która wypływała z serc innych wierzących i stawała się częścią liturgii, a przynajmniej bardzo cenną pomocą
w jej godnym sprawowaniu. Śpiew pozwala przeżywać wiarę jako żywiołową radość i miłość, jako ufne oczekiwanie na zbawczą interwencję Bożą.
Kościół potrzebuje architektów, bo potrzebne mu są przestrzenie, w których mógłby gromadzić chrześcijański lud i sprawować zbawcze misteria. Po straszliwych zniszczeniach ostatniej wojny światowej i po powstaniu
wielkich metropolii nowa generacja architektów nauczyła się rozumieć i spełniać wymogi chrześcijańskiego
kultu, potwierdzając, że temat religijny może być źródłem inspiracji także dla współczesnych stylów architektonicznych. Dzięki temu wzniesiono wiele świątyń, które są miejscami modlitwy, ale zarazem prawdziwymi
dziełami sztuki.
Jan Paweł II – z listu do artystów
5
21
CZERWCa
niedziela
godz. 15.00
Koncert inauguracyjny
Małgorzata Walewska – mezzosopran
Robert Grudzień – organy/fortepian
Program:
Cesar Franck – Panis Angelicus
Jan Sebastian Bach – Charles Gounod
– Ave Maria
Giovanni Battista Pergolesi – Stabat Mater
– „Eja mater, fons amoris”
Franciszek Schubert – Ave Maria
Georg Friedrich Haendel
– Opera „Xerxes” – Aria „Ombra mai fu”
Henry Purcell – Trumpet Tune
Jan Sebastian Bach
– Aria z III Suity D-dur /na strunie G/
Antonio Vivaldi – Koncert D-dur
Mieczysław Surzyński
– Improwizacje nt. Święty Boże
Robert Grudzień – Fantazja Janowi Pawłowi II,
Preludium
Małgorzata Walewska
Jedna z najsłynniejszych polskich artystek operowych, gwiazda nowojorskiej Metropolitan
Opera. Wybitna polska mezzosopranistka. W 1994 roku ukończyła z wyróżnieniem Akademię
Muzyczną w Warszawie. Jeszcze w czasie studiów została laureatką Międzynarodowego Akademickiego Konkursu Wokalnego we Wrocławiu (II nagroda, 1990) i Konkursu Alfreda Krausa na
Wyspach Kanaryjskich (I nagroda, 1992); była też finalistką Konkursu Belvedere (Wiedeń, 1992),
Konkursu Luciano Pavarottiego (Filadelfia, 1992) i Konkursu im. Stanisława Moniuszki (Warszawa, 1992). Scenicznym debiutem artystki była rola Azy w „Manru” Paderewskiego na deskach
Teatru Wielkiego w Warszawie (1991). Od tamtej pory w jej repertuarze znalazły się następujące
partie: Judyta w „Zamku księcia Sinobrodego” Bartóka, rola tytułowa w „Carmen” Bizeta, Polina
w „Damie pikowej” i Olga w „Eugeniuszu Onieginie” Czajkowskiego, Pierroto w „Lindzie z Chamonix” Donizettiego, Santuzza w „Rycerskości wieśniaczej” Mascagniego, Arnalta w „Koronacji
Poppei” Monteverdiego, partie verdiowskie – Fenena w „Nabuccu”, Emilia w „Otellu”, Amneris
w „Aidzie”, Ulrica w „Balu maskowym” i Pani Quickly w „Falstaffie”, a także Charlotta w „Wer-
6
therze” Masseneta, Cieca w „La Giocondzie” Ponchiellego, rola tytułowa w „Samsonie i Dalili”
Saint-Saënsa i Małgorzata w „Potępieniu Fausta” Berlioza. Występowała gościnnie w teatrach
operowych Berlina (Deutsche Oper), Bremy, Düsseldorfu (Deutsche Oper am Rhein), Essen, Genewy, Klagenfurtu, Las Palmas, Luksemburga, Rzymu (Teatro della Opera), Santa Cruz i Florydy
(Palm Beach Opera), Nowego Jorku (MET). W latach 1996–98 związana była stałym kontraktem z wiedeńską Staatsoper, a od 1999 roku współpracuje z drezdeńską Semperoper. Wśród jej
partnerów scenicznych znaleźli się m.in.: Renato Bruson, Placido Domingo, Simon Estes, Edita
Gruberova, Thomas Hampson, Dmitrij Hvorostovsky, Luis Lima, Luciano Pavarotti i Bernhard
Weikl. Brała udział w wielu festiwalach muzycznych. Śpiewała na scenach i estradach Austrii,
Finlandii, Francji, Hiszpanii, Niemiec, Szwajcarii, Włoch oraz Stanów Zjednoczonych. Z powodzeniem występuje także w repertuarze koncertowym i oratoryjnym wykonując m.in. utwory
Bacha („Magnificat”), Beethovena („IX Symfonia”), Brucknera („Te Deum”), Honeggera („Król
Dawid”), Mahlera („II i III Symfonia”), Pergolesiego i Rossiniego („Stabat Mater”) oraz Verdiego
(„Requiem”). Nagrywa płyty CD dla wytwórni fonograficznej Sony Music Polska. W grudniu
2004 r. wystąpiła w Operze Narodowej jako Hrabina w „Damie pikowej” Czajkowskiego, a kwietniu 2005 r. jako Amneris w „Aidzie” Verdiego.
•
ks. bp. Ryszard Karpiński – słowo wstępne
Cezary Żak – recytacja
Paweł Gusnar – saksofon
Klaudiusz Baran – akordeon, bandoneon
01
lipca
środa
godz. 19.00
Program:
„Tryptyk śródziemnomorski ze św. Pawłem”
Jan Sebastian Bach – Suita I BWV 1017
(transkrypcja na saksofon altowy solo)
Jan Sebastian Bach
– Sonata G-dur na viole da gamba i basso
continuo BWV 1027
(transkrypcja na saksofon sopranowy)
Pierre Max Dubois
– Utwory charakterystyczne w formie suity
na saksofon altowy i akordeon
Władysław Zołotariow – Sonata Nr 3 cz. IV
Allegro vivace con anima na akordeon solo
7
Astor Piazzolla – Grand Tango na saksofon
altowy i akordeon
Astor Piazzolla – „Ave Maria” na saksofon
sopranowy i akordeon
Astor Piazzolla – „Histoires du Tango” na
saksofon sopranowy i akordeon
Cezary Żak
Aktor teatralny i filmowy. Absolwent PWST we Wrocławiu w roku 1985. Obecnie związany
z warszawskimi Teatrami: Polonia oraz Powszechnym. Ogromną popularność przyniosły mu
role w serialach telewizyjnych „Miodowe lata” oraz „Ranczo”, gdzie zagrał dwie role braci
bliźniaków. Zagrał też w wielu filmach fabularnych takich jak m.in. „Zemsta” w reż. Andrzeja
Wajdy, „Cwał” w reż. Krzysztofa Zanussiego, „Płk. Kwiatkowski” w reż. Kazimierza Kutza oraz
w kilku Teatrach TV.
Ks. Bp Ryszard Karpiński
Urodzony 28 grudnia 1935 r. we wsi Rudzienko w par. Michów w rodzinie rolniczej. Szkołę powszechną zaczął na kompletach w czasie okupacji i ukończył w Michowie w roku 1948, średnią
– w Liceum Biskupim w Lublinie, przemianowanym wówczas na Niższe Seminarium Duchowne.
Po uzyskaniu matury, wstąpił w 1953 r. do Lubelskiego Seminarium Duchownego. 19 kwietnia
1959 r. przyjął święcenia kapłańskie. Przez jeden rok pełnił obowiązki wikariusza w parafii św.
Teresy od Dzieciątka Jezus w Lublinie i nauczyciela religii w Szkole Podstawowej nr 17 (29 godz.
tygodniowo). W latach 1960–1963 odbył studia biblijne w KUL zakończone licencjatem. W tym
czasie również prowadził katechezę w kościele św. Jozafata dla dzieci z Państwowej Szkoły Muzycznej (6 godz. tygodniowo). Studia kontynuował w Rzymie w latach 1963–1969. W 1966 r.
otrzymał licencjat z nauk biblijnych w Papieskim Instytucie Biblijnym, a w 1968 r. doktorat z teologii w Papieskim Uniwersytecie św. Tomasza z Akwinu. Okres wakacji wykorzystywał na pomoc
duszpasterską w różnych krajach i na naukę języków obcych. W latach 1970–1971 był prefektem w Seminarium Duchownym w Lublinie. Prowadził również wykłady biblijne w Instytucie
Wyższej Kultury Religijnej przy KUL i lektorat języka włoskiego w KUL. W latach 1971–1985
pracował w Rzymie w Papieskiej Komisji ds. Duszpasterstwa Migracji i Podróżujących, gdzie był
odpowiedzialny za sektor migracji. W tym okresie brał również udział w wielu zjazdach międzynarodowych poświęconych zagadnieniom migracji ludności oraz współpracował z polską sekcją
Radia Watykańskiego i z ,,L’Osservatore Romano”. W 1975 r. został odznaczony godnością kanonika honorowego Kapituły Katedralnej w Lublinie, a w 1977 r. kapelana Jego Świątobliwości.
24 sierpnia 1985 r. został mianowany biskupem tytularnym Minervino Murge i sufraganem lubelskim. Konsekrowany 28 września 1985 r. w katedrze lubelskiej przez Józefa Kardynała Glempa, Prymasa Polski. Jako swoje zawołanie wybrał słowa „Viatoribus fer auxilium” (nieś pomoc
ludziom w drodze). Jest m.in. wikariuszem generalnym, dziekanem Kapituły Archikatedralnej,
członkiem Rady Kapłańskiej i Kolegium Konsultorów. W ramach działalności ogólnokościelnej
wielokrotnie był Delegatem KEP na Międzynarodowe Kongresy Eucharystyczne, w latach 1988–
1993 był Konsultorem Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Migracji i Podróżujących, a w latach
1988–1998 pełnił funkcję Przewodniczącego Komisji ds. Duszpasterstwa Turystycznego, w latach
1990–1999 – pracował w ramach IX Komisji „Misji i Emigracji” II Polskiego Synodu Plenarnego, w latach 1991–2002 – był przewodniczącym Zespołu ds. Pomocy Katolikom na Wschodzie.
W latach 1989–1995 był delegatem KEP w Międzynarodowej Komisji Katolickiej ds. Migracji
8
w Genewie (uczestniczył w 12 zebraniach). Należy do Rady Krajowej Stowarzyszenia „Wspólnota
Polska”, mającej na celu podtrzymanie więzi Polaków i ludzi polskiego pochodzenia z Ojczyzną.
Często był emisariuszem KEP na różne zebrania, konferencje i uroczystości o charakterze międzynarodowym, a w latach 2003–2008 był Delegatem KEP ds. Duszpasterstwa Emigracji Polskiej
oraz Przewodniczącym Komisji Episkopatu ds. Polonii i Polaków za Granicą. Realizując swe
zawołanie pomocy będącym w drodze sam wiele podróżował. Odbył jako biskup 176 podróży
zagranicznych, w tym 75 w ostatnich latach w charakterze Delegata. Niektóre z nich obejmowały
dwa, a nawet 3 kraje. 17 razy przebywał z wizytą w USA, 13 – w Niemczech, 11 – we Francji, 10 –
we Włoszech, 6 – w Wielkiej Brytanii, 4 – w Szwajcarii, 3 – w Kanadzie, po dwa razy w Hiszpanii,
na Ukrainie, w Belgii, na Białorusi, w Austrii, Irlandii, Szwecji i w Holandii. Raz odwiedził Rodaków w Luksemburgu, Meksyku, Grecji, Izraelu, Rosji, Rumunii, RPA, Australii, na Węgrzech
i w Argentynie. Na święta Bożego Narodzenia i Wielkanocy kierował do rodaków za granicą
listy pasterskie. W ostatnim, na zakończenie kadencji Delegata KEP ds. duszpasterstwa emigracji,
napisał że było dla niego „wielkim zaszczytem kontynuować dzieło duszpasterstwa polskiego na
fundamencie moich zacnych poprzedników: abp. J. Gawliny, kard. Wł. Rubina i abp. Sz. Wesołego”. Dodał także: „zabieram niejako do swojego serca te pięć lat posługi i obiecuję szczerą pamięć
przed Panem we wszystkich Waszych intencjach”. Źródło: http://www.kuria.lublin.pl
Paweł Gusnar
Absolwent Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Swoje umiejętności doskonalił na wielu kursach mistrzowskich m.in. u Christiana Wirtha, Ed Bogaarda, Lawrensa
Gwoździa, Johanesa Ernst’a.
Jest laureatem I Międzynarodowego Konkursu Instrumentów Dętych w Dąbrowie Górniczej
(1992) a także zdobywcą wyróżnienia na Konkursie Zespołów Kameralnych we Wrocławiu
(1993).
Jako jeden z nielicznych saksofonistów z powodzeniem łączy działalność na polu muzyki klasycznej, jazzowej i rozrywkowej. Rocznie daje kilkadziesiąt koncertów zarówno jako solista jak
i kameralista występując w wielu miastach w kraju i zagranicą.
Paweł Gusnar współpracuje z orkiestrami: Kukla Band Zygmunta Kukli, Adama Sztaby, Tomasza
Szymusia, Tomasza Filipczaka oraz z Alex Band Aleksandra Maliszewskiego. Jest założycielem
i liderem Kwartetu Saksofonowego Akademia.
Saksofonista współpracuje z wieloma orkiestrami symfonicznymi, m.in. Filharmonią Narodową,
Sinfonią Varsovia, Polską Orkiestrą Radiową. Grał pod batutą wielu znanych dyrygentów, m.in.
S. Skrowaczewskiego, T. Strugały, K. Pendereckiego, W. Rajskiego, A. Wita, K. Korda, J. Maksymiuka, W. Michniewskiego, M. Minkowskiego, A. Duczmal, R. Becka, R. Rivolty, Y. Pascala Tortielier’a a także Ennio Moricone i Jose Cury.
Jako solista występował z orkiestrami: Amadeus, Concerto Avenna, UMFC w Warszawie, Royal Northern College of Music (Manchester), Filharmonią Łódzką, Opolską, Zabrzańską, Polską
Filharmonią Kameralną oraz z Sinfoniettą Cracovia, wykonując utwory m.in. Głazunowa, Milhauda, Cascena, Gershwina, Piazzoli.
Paweł Gusnar dokonał wielu prawykonań utworów współczesnych kompozytorów, m.in.
M. Bembinowa, A. Cieślaka, A. Dutkiewicza, A. Gronau-Osińskiej, B. Konowalskiego, P. Łukaszewskiego, P. Mossa, Z. Penherskiego, W. Ratusińskiej, E. Sikory, M. Sawy. W roku 2007 ukazała
się jego debiutancka solowa płyta „New Polish Music for saxophone and organ”, nagrana dla Musica Sacra (Fryderyk 2008 – nominacja). Jako muzyk sesyjny zapraszany jest do nagrań muzyki
filmowej i spektakli teatralnych oraz płyt.
Paweł Gusnar jest artystą firmy SELMER-Paris oraz D’Addario & Company (Rico).
Od roku 2003, Paweł Gusnar jest wykładowcą Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina
w Warszawie oraz Akademii Muzycznej im. Kiejstuta i Grażyny Bacewiczów w Łodzi.
9
Klaudiusz Baran
Urodził się w Przemyślu. W 1995 roku ukończył Akademię Muzyczną im. Fryderyka Chopina
w Warszawie w klasie prof. Jerzego Jurka. Jako stypendysta rządu francuskiego kontynuował studia w Conservatoire „Paul Dukas” w Paryżu w klasie prof. Maxa Bonnay’a.
Wielokrotnie uczestniczył w mistrzowskich kursach interpretacji pracując pod kierunkiem takich
pedagogów jak: Fridrich Lips, Mogens Ellegaard, Mie Miki, Teodoro Anzelotti, Matti Raantanen,
Wiaczesław Siemionow i in.
Jest laureatem m. in. I nagrody w Ogólnopolskim Konkursie Akordeonowym w Katowicach
w 1993 r., I nagrody w Międzynarodowym Konkursie Akordeonowym w Castelfidardo (Włochy)
w 1997 r, I nagrody w Międzynarodowym Konkursie Akordeonowym w Paryżu w 1997 r.
Uczestniczył w wielu festiwalach m. in. Festiwalu „Warszawska Jesień” „Koncercie Roku” w galerii Porczyńskich w Warszawie, Bydgoskim Festiwalu Laureatów Konkursów Muzycznych,
„Forum Lutosławskiego” w Filharmonii Narodowej w Warszawie, Festiwalu Muzyki Współczesnej „Musica Polonica Nova” we Wrocławiu, „Musica Moderna” w Łodzi, Festiwalu Muzyki Akordeonowej w Kragujevcu (Serbia), „Bajan i bajaniści” w Moskwie, „Brawo Maestro”
w Kąśnej Dolnej, „Skrzyżowanie Kultur” w Warszawie, „Dialogu Czterech Kultur” w Łodzi,
„EXPO 2008” w Saragossie, Festiwalu Muzyki Akordeonowej w Petersburgu, „Sezonie Kultury
Polskiej” w Rosji i wielu innych.
Jako solista współpracował z orkiestrami: Filharmonii Narodowej, Filharmonii Podlaskiej, Filharmonii Bałtyckiej, Filharmonii Pomorskiej, Filharmonii Rzeszowskiej, Filharmonii Jeleniogórskiej, Filharmonii Zielonogórskiej, Filharmonii Świętokrzyskiej, Filharmonii Szczecińskiej, Filharmonii Kaliskiej, Orkiestrą Polskiego Radia, Sinfoniettą Cracovia, Orkiestrą AUKSO, „Capellą
Bydgostiensis”, „Concerto Avenna”, Camerata Academia, „Capella Premisliensis”, „Vratislavia”,
Dresdner Philharmoniker, Philharmonie Greiz-Reichenbach, Philharmonie Meinengen, „Fresco
Sonare”, Tarnowską Orkiestrą Kameralną, Płocką Orkiestrą Symfoniczną, Orkiestrą Filharmonii
we Władymirze, Lwowską Orkiestrą „Akademia” i innymi.
Wspólnie koncertował z takimi artystami jak: Roby Lakatos, Julius Berger, Susana Moncayo von
Hase, Krzysztof Jakowicz, Konstanty Andrzej Kulka, Tomasz Strahl, Andrzej Bauer, Michał Nagy,
Wadim Brodski, Waldemar Malicki, Paweł Gusnar, Rafał Kwiatkowski, Royal String Quartet,
Kwartet „Bell’Arte”.
W marcu 2009 roku miał okazję wykonać „Siedem słów Chrystusa na Krzyżu” Sofii Gubaiduliny
w obecności kompozytorki.
Jest członkiem i założycielem takich zespołów jak: Tangata Quintet, z którym dwukrotnie był
nominowany do Nagrody Fryderyk (2004, 2005), Machina del Tango i DesOrient.
Występował solo, w zespołach kameralnych jak i z towarzyszeniem orkiestr symfonicznych w Polsce, jak i poza granicami kraju – we Francji, Włoszech, Austrii, Ukrainie, Rosji, Hiszpanii, Czechach, Niemczech, Serbii, Słowacji, Litwie, Estonii, Wielkiej Brytanii, Białorusi.
•
08
lipca
środa
godz. 19.00
10
Mario Sedlar – organy/Słowacja/
Program:
Bedřich Antonín Biedermann
– Chorální předehra „Chtíc, aby spal”
Max Reger: Choralfantasie ueber
– „Halleluia! Gott zu loben” Op. 52. Nr 3
Kamil Staniczek – skrzypce
Katarzyna Pyrć – skrzypce
Maria Mikłaszewicz – altówka
Miłosz Drogowski – wiolonczela
Krzysztof Stanienda – fortepian
Program:
Fryderyk Chopin – Andante spianato
i Wielki Polonez Es-dur Op. 22
(wersja na fortepian i kwartet smyczkowy)
Cesar Franck
– Kwintet fortepianowy f-moll 1878/79
Mário Sedlár
(1976), studiował grę organową i muzykę kościelną w Konserwatorium w Bratysławie, pod kierunkiem prof. Istvana Szabo. Następnie studiował w Akademii Muzycznej w Bratysławie u prof.
Ferdinanda Klindy oraz na Uniwersytecie Muzycznym w Wiedniu, pod kierunkiem prof. Herberta Tachezzi. Na Uniwersytecie Bratysławskim odbył także studia uzupełniające z zakresu filozofii i muzykologii. Brał udział w licznych kursach mistrzowskich, festiwalach a także konkursach muzycznych, gdzie zdobywał nagrody i wyróżnienia (Bratysława, Koszyce, Luxembourg,
Norymberga, Karlsruhe, Zurich, Innsbruck, Praga, Warszawa i in.). Mario Sedlar współpracuje
w licznymi solistami i orkiestrami (Filharmonia Słowacka, Orkiestra Kameralna Miasta Żilina, Chór i Orkiestra Radia Słowackiego, Musica Vocalis, Harmonia Seraphica i in.). Dokonał
licznych nagrań dla radia i telewizji. Występował z koncertami w Austrii, Czechach, Słowacji,
w Niemczech, Francji, Włoszech, Polsce, Chorwacji, Hiszpanii oraz w USA. Wykładał w Konserwatorium w Bratysławie i na Uniwersytecie Katolickim w RuŽomberoku. Od 2004 roku prowadzi
klasę organów i kieruje wydziałem muzyki organowej w Konserwatorium w Opavie.
Powstał w 2005 roku. W jego skład wchodzą młodzi, wybitnie utalentowani muzycy związani
z Uniwersytetem Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie. Swoje umiejętności doskonalili
pod kierunkiem takich pedagogów jak Krystyna Makowska-Ławrynowicz, Jan Stanienda, Lee
Kum-Sing, Avedis Kouyoumdjian, Maria Szwajger-Kułakowska, Jerzy Marchwiński.
W 2007 roku zespół otrzymał Nagrodę Specjalną za najlepsze wykonanie utworu kompozytora
polskiego na Międzynarodowym Konkursie Muzyki Kameralnej im. Kiejstuta Bacewicza w Łodzi. W 2008 roku płyta nagrana dla „Musica Sacra” z kompozycjami Juliusza Zarębskiego i Marcina Błażewicza otrzymał nominację do Fryderyków w kategorii Album Roku.
Muzycy Chopin Piano Quintet mają na swoim koncie liczne koncerty w kraju i za granicą, na
których spotykają się z pełną entuzjazmu reakcją publiczności. Koncertują na wielu estradach m.
in. Warszawa – „Salon Warszawski”, Wrocław – „Wieczory w Arsenale”, Stare Babice – „W krainie
11
Chopina”, Kołobrzeg – Europejskie Warsztaty Muzyczne, Żagań – Letnia Akademia Muzyczna,
Janowiec – Janowieckie Interpretacje Muzyki, Puławy – Letnie Koncerty Kameralne. Zespół posiada w swoim repertuarze wszystkie utwory kameralne Fryderyka Chopina oraz najwybitniejsze
dzieła kameralne literatury polskiej i światowej.
Chopin Piano Quintet, zachwycając publiczność utworami kompozytorów polskich, staje się
propagatorem polskiej muzyki kameralnej takiej jak tria, kwartety, a przede wszystkim kwintety
fortepianowe. Ze względu na to, iż muzycy kwintetu to wybitni instrumentaliści – wirtuozi swojego instrumentu oraz pasjonaci polskiej kameralistyki, mają w swoim repertuarze wiele dzieł
najwybitniejszych polskich kompozytorów XX i XXI wieku.
•
15
lipca
środa
godz. 19.00
Ks. Krzysztof Ołdakowski SJ
30. rocznica I pielgrzymki Jana Pawła II do
ojczyzny
„Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi,
tej ziemi”
2 czerwca 1979 r. Jan Paweł II
Georgij Agratina – fletnia Pana, cymbały
Robert Grudzień – organy
Program:
Georgij Agratina – Suita Rumuńska
„Doina, Chora, Pascirta”
Georgij Agratina – Wariacje rumuńskie, Melodie
rumuńskie
Giulio Caccini – Ave Maria
Wojciech Kilar – Polonez,
opracowanie G. Agratina
12
Ks. Krzysztof Ołdakowski
Jezuita, duszpasterz, dziennikarz.
W zakonie od 26 sierpnia 1980 r., święcenia kapłańskie przyjął 29 czerwca 1987 r. Szef Redakcji
Programów Katolickich w Polskim Radiu (lata 1989–91 i 1994–97), wieloletni współpracownik
i dyrektor redakcji programów katolickich w TVP (1997–2003), rektor Kolegium Księży Jezuitów „Bobolanum” w Warszawie, prezes Stowarzyszenia Komunikacji Społecznej SIGNIS-Polska.
Opiekun duchowy Grupy Odnowy w Duchu Świętym „Maria”. Od kilku lat ojciec Krzysztof Ołdakowski odprawia msze święte o uzdrowienie w warszawskim kościele Jezuitów.
Georgij Agratina
Profesor Akademii Muzycznej w Kijowie. Światowej sławy mołdawski multiinstrumentalista,
kompozytor. Koncertuje w całej Europie, Azji, USA i Kanadzie. Ma w swym dorobku liczne nagrania płytowe, radiowe i telewizyjne. Laureat nagród i odznaczeń państwowych. Jeden z dwóch
w Europie wirtuozów gry na fletni Pana. Największy autorytet na świecie w grze na cymbałach.
Jest częstym gościem wielu polskich festiwali muzycznych. Od lat współpracuje z Robertem
Grudniem, z którym nagrał sześć wysoko ocenianych płyt CD.
•
Marek Toporowski – organy
Program:
W KRĘGU ROMANTYZMU
22
lipca
środa
godz. 19.00
Léon Boëllmann (1862–1897) – Suita gotycka
Introduction – Chorale, Menuet gothique,
Prière à Notre Dame, Toccata
Ryszard Borowski (ur. 1955) – Preludium i fuga
(na tematach Chopina)
Richard Wagner (1813–1883) – Gebet des Königs
Charles Villiers Stanford (1852–1924)
– IV Sonata na organy c-moll „Celtica” op. 154
cz. III
St. Patrick’s Breastplate
13
Marek Toporowski
Występuje z równym powodzeniem jako organista, klawesynista, kameralista i dyrygent. Jako organista interpretuje utwory dawnej i romantycznej muzyki organowej. Jest profesorem Akademii
Muzycznej w Katowicach, gdzie prowadzi klasę klawesynu i pełni funkcję prorektora. Po ukończeniu studiów w Akademii Muzycznej w Warszawie (organy – Józef Serafin, klawesyn – Leszek
Kędracki) Marek Toporowski doskonalił swe umiejętności we Francji (Strasbourg), Niemczech
(Saarbrücken), i Holandii (Amsterdam) pracując pod kierunkiem Daniela Rotha (organy) oraz
Aline Zylberajch i Boba van Asperena (klawesyn). Otrzymał pierwsze Nagrody Konserwatorium
w Strasbourgu w dziedzinie organów i klawesynu oraz Dyplom Koncertowy Musikhochschule
des Saarlandes (organy). W późniejszym okresie studiował również improwizację organową pod
kierunkiem Juliana Gembalskiego. Artysta zawdzięcza bardzo wiele konsultacjom znakomitego
pianisty – Kajetana Mochtaka. Jest laureatem pierwszej nagrody I Ogólnopolskiego Konkursu
Klawesynowego im. Wandy Landowskiej w Krakowie (1985).
Założyciel i dyrygent czołowych polskich zespołów specjalizujących się w wykonywaniu barokowej muzyki oratoryjno-kantatowej: orkiestry Concerto Polacco i chóru kameralnego Sine Nomine. Koncertuje w Polsce i za granicą, dokonał kilkunastu nagrań płytowych w Polsce, Niemczech
i we Francji. W Niemczech bierze obecnie udział w cyklu nagrań CD dokumentujących organy
Dolnych Łużyc (w cyklu tym ukazały się już trzy płyty z udziałem Marka Toporowskiego). Dokonał również dużej ilości nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia dokumentujących zabytkowe
organy na terenie Polski. W Zespole Szkół Muzycznych w Koszalinie współorganizuje od 12 lat
letnie organowe kursy mistrzowskie. Jego pasją jest również odtwarzanie bogactwa muzyki polskiego baroku i klasycyzmu. Pod jego batutą zabrzmiały po raz pierwszy dzieła m.in. Benedykta
Cichoszewskiego, Jana Tomasza Żebrowskiego i wielu innych kompozytorów. Nagrana w 2006
roku płyta z muzyką Ivančiča (w serii: „Muzyka Jasnogórska”) otrzymała w 2007 r. Nagrodę
Fryderyka. W 2008 roku nagrodę tę otrzymały nagrania muzyki Józefa Zeidlera i jasnogórskie
Ciemne Jutrznie.
•
29
lipca
środa
godz. 19.00
Konstanty Andrzej Kulka – skrzypce
Członkowie Camerata Vistula
Aare-Paul Lattik – organy/Estonia/
Program:
Karol Lipiński – Fantazja
Charles-Alexandre Fessy – Boléro
Louis Vierne – VI Symphonie Op. 59, Scherzo
– IV Symphonie Op. 32, Finale
Camille Saint-Saens
– Symphonic poem „Danse Macabre” Op. 40,
Transkrypcja Aare-Paul Lattik
14
Konstanty Andrzej Kulka
Światowej sławy skrzypek. Naukę gry na skrzypcach rozpoczął w wieku 8 lat u Stefana Hermana
i kontynuował ją u tego samego pedagoga w Państwowym Liceum Muzycznym i Państwowej
Wyższej Szkole Muzycznej w Gdańsku (dyplom z wyróżnieniem w 1971). Jako siedemnastolatek
otrzymał wyróżnienie na Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. Niccolo Paganiniego
w Genui, jednak drogę do sławy otworzył mu w 1964 r. Międzynarodowy Konkurs Radiowy ARD
w Monachium, podczas którego zdobył I nagrodę. Od tego momentu rozpoczęła się jego światowa kariera. Od 1966 r. koncertował na obu półkulach (we wszystkich krajach Europy, Stanach
Zjednoczonych, Ameryce Południowej, Japonii i Australii). Jest zaliczany do grona najwybitniejszych skrzypków swojego pokolenia. Jako solista był gościem wielu renomowanych orkiestr
(m.in. Berliner Philharmoniker, Chicago Symphony Orchestra, London Symphony Orchestra,
English Chamber Orchestra, Filharmonii Leningradzkej), uczestniczył w prestiżowych festiwalach muzycznych, m.in. w Lucernie, Bordeaux, Berlinie, Pradze, Barcelonie. Szczególne miejsce
w artystycznych tournées skrzypka zajmują występy z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej, z którą w 1971 r. odbył najdłuższą podróż – po krajach Afryki i Azji oraz po Australii. Od 1968 Konstanty Andrzej Kulka występował w duecie z Jerzym Marchwińskim. Uprawiał
też kameralistykę jako członek Kwartetu fortepianowego Polskiego Radia i Telewizji (razem ze
Stefanem Kamasą, Romanem Jabłońskim i Jerzym Marchwińskim). Artysta ma na koncie liczne nagrania dla Polskiego Radia i Telewizji oraz dla Polskich Nagrań. Wśród nagrań płytowych
szczególne uznanie zyskały „Cztery Pory Roku” Antonio Vivaldiego z Orkiestrą Kameralną
Karola Teutscha, koncerty skrzypcowe Felixa Mendelssohna-Bartholdy i Aleksandra Głazunowa z Orkiestrą Filharmonii Narodowej pod dyrekcją Jerzego Katlewicza, Koncert Skrzypcowy
D-dur Johannesa Brahmsa z Orkiestrą Filharmonii Narodowej pod batutą Witolda Rowickiego,
a także Sonaty na skrzypce solo Johanna Sebastiana Bacha. Konstanty Andrzej Kulka nagrywa też
dla zagranicznych radiofonii i firm płytowych. Jego nagranie II Koncertu Skrzypcowego Karola
Szymanowskiego dla EMI zostało w 1981 nagrodzone Grand Prix du Disque. W ogromnym repertuarze artysty ważne miejsce zajmuje muzyka współczesna. Jest znakomitym interpretatorem
utworów Witolda Lutosławskiego, Krzysztofa Pendereckiego (m.in. Koncertu skrzypcowego, który wykonywał wielokrotnie z różnymi orkiestrami pod dyrekcją kompozytora), Henryka Hubertusa Jabłońskiego, Augustyna Blocha, Eugeniusza Knapika. Źródło: Polskie Centrum Informacji
Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, lipiec 2002
Aare-Paul Lattik
Urodził się w Talinie (Estonia) w 1970 r. Naukę muzyki rozpoczął u prof. H. Eller Tartu w Szkole Muzycznej. W latach 1988–92, studiował na kierunku organy w klasie Urmas Taniloo i fortepian w klasie Ruth Ernstson. Jednocześnie był studentem filologii przy Uniwersytecie Tartu.
W 1992 kontynuował naukę na organach przy Estońskiej Akademii Muzycznej u profesora Hugo
Lepnurm i Andres Uibo, kończąc wyższe studia w 1996 r. W 1996–99 doskonalił naukę gry na
organach. Najpierw we Francji u profesora Aude HEURTEMATTE znakomitego organisty Kościoła Saint Gervais a następnie u profesora Louis ROBILLIARD w Konserwatorium w Lyonie.
Jednocześnie, jest studentem muzykologii na Uniwersytecie Sorbońskim w Paryżu. Aare-Paul
Lattik jest laureatem the Mikael Tariverdiev International Organ Competition (2005), of Estonian young performers competition Con Brio (2000) I of interpreter stipendium of Cultural Endowment of Estonia (2006). A. P. Lattik bardzo dużo koncertuje, ma wiele wspaniałych interpretacji muzycznych a także wiele sukcesów. Jest także kompozytorem. Od 1999 roku jest prezesem
Estońskiego Stowarzyszenia Muzyki Organowej. Jest także organizatorem i autorem wielu imprez
muzycznych w Estonii. Jego kunszt artystyczny poznali melomani wielu krajów, min.: Portugalii,
Francji, Hiszpanii, Włoch, Niemiec, Szwecji Rosji i Polski.
Aare-Paul Lattik ma na swoim koncie wiele nagrań płytowych: solo CD „Estnische Orgellandschaft 2” (Eres, 1999) z muzyką estońską, CD „Estnische Orgellandschaft 1” (Eres, 1999) z muzyką estońską i francuską, Arvo Pärt’s music on the CD „Annum per annum” (Arion, 2002).
W 2009 roku zrealizował płytę solową CD „Gone with the Organ”.
15
Początki działalności Zespołu Camerata Vistula były bardzo zachęcające. Stosunkowo
niezłe wynagrodzenie (porównywalne z innymi instytucjami artystycznymi), stabilizacja w postaci etatów w Teatrze Nowym, regularne koncerty i coraz większe zainteresowanie publiczności
wróżyło całkiem dobrą przyszłość. Niestety, zmiany, tak zwane „transformacje ustrojowe”, które
niektórym przyniosły gigantyczne fortuny i zupełnie nieoczekiwaną sławę Zespołowi przyniosły kłopoty i właściwie otarcie się o konieczność rozwiązania, Zespołu. W tym okresie (i później
zresztą też) ciągle przypominały mi się słowa pana Henryka Czyża, któremu opowiadając o projektach powstania zespołu powiedział: „To się nie uda!” – Dlaczego? – zapytałem – „bo pomysł jest
zbyt dobry” – odpowiedział pan Czyż. „Transformacje ustrojowe” okazały się zbawienne dla tych,
którzy chcieli odróżnić sztukę dobrą od złej. Okazało się to bardzo proste. „Sztuka dobra sama się
utrzyma” – zapewniała osoba z kręgu „ludzi kultury” a czasowo pełniąca zaszczytny obowiązek
dbania o harmonijny rozwój polskiej kultury. Obiecała również, że „nie będzie prowadzić żadnej
polityki kulturalnej” – słowa tego dotrzymała. Ponieważ wiele wartościowych zjawisk w kulturze
polskiej „padło”, nikomu nie przyszło do głowy żałować tego, co się stało, bo jeśli nie potrafiło się
utrzymać to znaczy, że nie było dobre. Dopiero później wszyscy zorientowali się, że dobre to było
(i jest) to, co może się samo, czyli z pieniędzy najchętniej podatnika utrzymać, natomiast problem
estetyczno-filozoficzny dalej pozostał. Zespół Camerata Vistula okazał się zbyt słaby, aby egzystować jak przysłowiowe „pączki w maśle” z kolei zbyt dobry, aby zupełnie upaść.
Dzięki uporowi i ustawicznemu trwaniu w umiłowaniu muzyki kameralnej Zespół Camerata Vistula wszedł w bieżącym roku w osiemnasty rok swojego istnienia. Zespół wykonał około tysiąca
koncertów w kraju i, nie wiem dlaczego wszyscy uważają to za ważniejsze, za granicą. Występował na Festiwalach „Warszawska Jesień”, „Inventiones” w Berlinie (wtedy jeszcze zachodnim, co
znacznie podnosiło rangę występu), „Cervantino” w Meksyku, „Festiwal La Chaise Dieu”, Festiwal
w Łańcucie. Oprócz wymienionych Zespół występował na koncertach, które gdyby nie moja niechęć do słowa „festiwal”, też można byłoby tak nazwać. Był więc cykl koncertów (festiwal) poświęconych Boccheriniemu, Schubertowi, „Muzyka Warszawy” – poświęcone 400-leciu stołeczności
Warszawy, były koncerty związane z rokiem mickiewiczowskim, „Europa muzyką zjednoczona”
– na sześć lat przed wstąpieniem Polski do UE – koncerty demonstrujące przenikanie rozmaitych
trendów w muzyce europejskiej. Oprócz tego niezliczona ilość koncertów bez nazwy, koncertów
na specjalne zamówienie (np. dla obradujących na swoim kongresie farmaceutów) ze specjalnej
okazji (np. rocznica działalności IBM Polska). Zespół swoim istnieniem sprowokował powstanie
ponad trzydziestu nowych kompozycji, które „zamawiałem” u warszawskich kompozytorów (słowo „zamawiałem” wziąłem w cudzysłów ze względu na zupełnie oczywiste kojarzenie tego słowa
z zapłatą, której niestety, prawie nigdy nie było). W dawnych dobrych czasach, kiedy Polskie Radio interesowało się sprawami muzyki polskiej Zespół nagrał kilka a może nawet kilkanaście godzin muzyki polskiej, wśród tego prawie wszystkie utwory powstałe z inspiracji Zespołu. Zespół
nagrał też kilka płyt, które cieszą się bardzo dobrą opinią w świecie (nie mylić z Polską!). info ze
strony: http://www.cameratavistula.pl
•
06
SIERPNIA
środa
godz. 19.00
16
„Klasyka w jazzie”
Trio t.r.b. classic /Niemcy/
Roza Kochanek – vocal
Benedikt Frackiewicz – klarnet, saksofony
Thomas Glanc – organy, fortepian
Program:
Improwizacje w stylu jazzowym i klasycznym na
tematy podane przez publiczność
T.r.b classic to symbioza różnych stylów muzycznych – od baroku do jazzu. Stylów tak
bardzo od siebie różnych, a jakże sobie bliskich. To również niespotykane współbrzmienia –
rzadko stosowanych do tego rodzaju muzyki – organów piszczałkowych – w połączeniu z saksofonami, klarnetem, fortepianem, oraz najbardziej naturalnym instrumentem, jakim jest głos
ludzki, często imitujący instrumenty.
W programie Tria trb classic znajdują się improwizacje znanych tematów muzyki klasycznej
(m.in. Bach, Brahms, Beethoven), jazzu oraz własne kompozycje w niecodziennych aranżacjach,
to jakby próba „przebarokowania” jazzu jak i „przejazzowania” klasyki.
Stałym punktem programu są oczywiście improwizacje na spontanicznie przez publiczność zadany temat, np. pieśni kościelnych.
•
Anna Seniuk – recytacja
Tytus Wojnowicz – obój
Piotr Wilczyński – organy, klawesyn
Program:
Bogurodzica czyli Pacierz Staropolski
Johann L. Krebs – Fantazja f-moll
Wolfgang A. Mozart – Andante C-dur
J. H. Hertel – III Partita d-moll
J. D. Druckmüller – Koncert D-dur
Felix Mendelssohn-Bartholdy
– Andante z wariacjami D-dur
Camil Saint-Saëns – Preludium i fuga Es – dur
12
sierpnia
środa
godz. 19.00
Dekalog i modlitwy codzienne, a więc Ojcze nasz, Zdrowaś Maryja i Wierzę, należały w ogóle
do pierwszych tekstów przekładanych na język polski. Bez nich nie mogło się obyć jakiekolwiek
prowadzenie działalności misyjnej czy też nauczanie katechetyczne na poziomie elementarnym.
Głośne odmawianie z wiernymi i wyjaśnianie w języku polskim tych tekstów w czasie mszy niedzielnej zalecały duchownym już najstarsze zachowane statuty synodalne biskupów polskich.
17
W stosunku do Ojcze nasz i Wierzę taki obowiązek nakładały na duchowieństwo ustawy synodu
wrocławskiego z 1248 r., a synod w Łęczycy, odbyty w 1285 r. pod przewodem arcybiskupa Jakuba
Świnki, polecał czytać i objaśniać oprócz powyższych modlitw również Zdrowaś Maryja i Kaję się
Bogu (czyli spowiedź powszechną). Była to najprostsza forma katechezy, którą wówczas często
zastępowano kazanie. Mimo jednak wielu wczesnych informacji o powszechnej znajomości tych
modlitw, nie zachowały się żadne ich zapisy sprzed ostatnich lat XIV w. W rękopisach XV w.
modlitwy codzienne i dekalogi spotykane są już bardzo często, zwykle zanotowano je przygodnie
na kartach dodatkowych kodeksów, na okładkach i marginesach kart. Cechą charakterystyczną
większości polskich średniowiecznych dekalogów jest ich mnemotechniczna, wierszowana postać, dzięki której łatwiej je można było utrwalić w pamięci wiernych.
Starożytna pieśń Bogurodzica, z której śpiewem na ustach ruszyło do boju polskie rycerstwo pod
Grunwaldem, w czasach staropolskich powszechnie uchodziła za dzieło św. Wojciecha. Według
naszych przodków pieśń ta była jakby testamentem św. Wojciecha, powierzonym przez niego Polakom depozytem wiary, rodzajem katechizmu i wyznania religijnego. Traktowano ją też jako
swego rodzaju najdawniejszą polską ustawę prawną, którą ułożył dla Polski ten święty i dlatego
umieszczano Bogurodzicę na początku prawie każdego zbioru praw.
Anna Seniuk
Aktorka teatralna i filmowa, reżyser, profesor Akademii Teatralnej w Warszawie.
Dzieciństwo spędziła w miejscowości Zator pod Oświęcimiem, by w końcu trafić do Krakowa.
Tam chodziła do żeńskiego liceum, a następnie podjęła studia w szkole teatralnej.
W 1964 r. ukończyła PWST w Krakowie i zadebiutowała na scenie rolą Irmy w „Wariatce z Chaillot” J. Giraudoux w Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie. W latach 1964–
1970 była aktorką właśnie Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie. Następnie
wchodziła w skład zespołów Teatru Ateneum (1970–1974, 1991–2003), Teatru Powszechnego
w Warszawie (1977–1982) i Teatru Polskiego (1982–1991). Od roku 2003 r. występuje w Teatrze
Narodowym w Warszawie. Oprócz tego występowała w Teatrze Telewizji, w filmach i licznych
serialach. Niezapomnianą kreację aktorską stworzyła w jednym z najpopularniejszych polskich
seriali telewizyjnych „Czterdziestolatek” i „Czterdziestolatek 20 lat później” w reżyserii Jerzego
Gruzy. Współpracuje z Teatrem Polskiego Radia lat 70. XX w. Do tej pory zagrała ponad 40 ról
radiowych, wśród nich znalazły się także słuchowiska dla dzieci. Otrzymała wiele nagród. W 2005
roku dołączyła do regularnej obsady serialu „Egzamin z życia”, emitowanego w TVP2.
W 1998 r. podczas III Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach odcisnęła dłoń na Promenadzie
Gwiazd. W 2004 roku znalazła się na 10 miejscu w rankingu Super Expressu (przeprowadzonym
przez OBOP) na najpopularniejsze polskie aktorki. W 2007 r. wręczono aktorce doroczną Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie teatru.
Tytus Wojnowicz
Ur. 1965 r. we Wrocławiu. Oboista od 15 roku życia. Sztukę gry na tym instrumencie zgłębiał pod
kierunkiem prof. Stanisława Malikowskiego. Ukończył warszawską Akademię Muzyczną im. F.
Chopina oraz Hochschule Für Musik we Fryburgu w klasie Heinza Holligera. Jest laureatem konkursów krajowych i zagranicznych, m.in. w Pradze na Międzynarodowym Konkursie Młodych
Muzyków – wyróżnienie, we Włoszakowicach na Ogólnopolskim Konkursie Oboistów (1990)
– 1 nagroda, Isle of Wight Oboe Competition (Wlk. Brytania 1993) – 3 nagroda. W latach 1996
i 97 był wybierany instrumentalistą roku w plebiscycie polskich rozgłośni radiowych. Występuje
jako solista i kameralista oraz pracuje jako adiunkt w warszawskiej Akademii Muzycznej. Od roku
1989 jest członkiem Warszawskiego Kwintetu Dętego „Da Camera”. Występował z nim w wielu
krajach europejskich, wielokrotnie w USA, także na Tajwanie. Nagrał kilka płyt z muzyką kameralną. Jest założycielem i kierownikiem artystycznym zespołu „Ensemble de Narol”, który debiutował w roku 2005 na festiwalu w Łańcucie. W roli solisty współpracował z większością polskich
zespołów filharmonicznych i kameralnych. W latach 2005–06 wspólnie z Nigelem Kennedym
i Polską Orkiestrą Kameralną zagrał kilkadziesiąt koncertów w najważniejszych salach europejskich. Nagrał wiele płyt solowych z muzyką popularną i klasyczną dla Sony Music. Prowadzi
działalność pedagogiczną jako adiunkt na Uniwersytecie Muzycznym w Warszawie.
18
Piotr Wilczyński
Ukończył Akademię Muzyczną im. F. Chopina w Warszawie w klasie organów prof. J. Grubicha
i klawesynu prof. Kędrackiego. Brał udział w wielu międzynarodowych kursach interpretacji muzyki organowej i klawesynowej, prowadzonych m.in. przez G. Boveta, J. Guillou, M. Radulescu.
Zainteresowania muzyką kameralną oraz klawesynową pogłębiał w Amsterdamie pod kierunkiem Marii i Gustava Leonhardtów oraz Boba van Asperena, a także na kursach prowadzonych
przez członków Orkiestry XVIII w. Fr. Bruggena.
Jako klawesynista i organista współpracuje z zespołami Chóru i Orkiestry Filharmonii Narodowej
/koncerty na festiwalach – Rawenna, Le Chaise Dieu, Hannover-EXPO 2000, nagrania płytowe
i archiwalne/, zespołem Concerto Polacco, La Tempesta, kwartetem Camerata. W latach 1995–99
był współorganizatorem i kierownikiem artystycznym Białostockiej Orkiestry Kameralnej im.
J. K. Branickiego specjalizującej się w wykonawstwie muzyki barokowej. Obecnie pracuje na stanowisku adiunkta w macierzystej uczelni. Pełni także funkcję organisty-kantora kościoła św. Benona w Warszawie, prowadząc zespół wokalny Bennonitae Cantantes, organizując koncerty muzyki liturgicznej. Koncertuje na festiwalach muzyki organowej i kameralnej w kraju i za granicą.
•
Giedrius Prunskus – baryton /Litwa/
Jurgita Kazakeviciute – organy /Litwa/
Koncert finałowy uczestników
XVII Międzynarodowego Kursu
Muzyki Kameralnej Lublin 2009
19
sierpnia
środa
godz. 19.00
Program:
Alexandre Boely – „Offertoire” op. 38
Johann Sebastian Bach
– Chorał „Kommst du nun, vom Himmel
herunter”, BWV
650 (aus „Schubler-Chorale”)
Francesco Durante – „Vergin tutta amor”
Tomaso Albinoni-Giazotto – „O mio signore”
Padre Davide da Bergamo – „Offertorio”
Johann Kaspar Kerll – „Capriccio cucu”
Arthur Sullivan – „The last Chord”
Pranciskus Beinaris – „Maria, bette fur uns”
Mikalojus Konstantinas Ciurlionis – FugeChoral a-moll
19
Theodore Dubois
– „Deus meus ist orat” aus „Les sept paroles du
Christ”
Theodore Dubois – „Cantilene Nuptiale” und
„Grand Chorus” aus „12 Stucke fur Orgel”
Stanisław Moniuszko
– „Sub tuum praesidium” („Pod twoją obronę”)
Jurgita Kazakeviciute
Ukończyła Konserwatorium Juozasa Gruodisa w Kaune (1995), a następnie rozpoczęła studia na
Litewskiej Akademii Muzycznej i Teatralnej w klasie organów i fortepianu. W latach 2001–2003
doskonaliła swoje umiejętności na Uniwersytecie Mozarteum w Salzburgu u profesora Heriberta
Metzgera i profesor Hiroko Miki. Jest również absolwentką studiów podyplomowych. W 2004
roku otrzymała pierwszą nagrodę w Narodowym Konkursie Młodych Organistów Juozasa Naujalisa, a w 2007 roku również pierwszą nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Organowym
Mikalojusa Konstantinasa Ciurlionisa. Koncertowała na Litwie, w Niemczech, Austrii, Hiszpanii
i we Włoszech. Obecnie jest pedagogiem w Narodowej Szkole Artystycznej im. M. K. Ciurlionisa
oraz piastuje funkcję organisty w Kościele św. Jana w Wilnie.
Giedrius Prunskus
Ur. w Šiauliai 10.10.1971 roku. Studiował śpiew w Kaunas Juozas Gruodis Conservatoire w klasie
prof. Regina Kabalinienė i Gediminas Šmitas. Naukę śpiewu kontynuował w Lithuanian Academy of Music and Theatre, Kaunas Faculty w klasie prof. G. Šmitas. W 2001–2002 roku studiował w Felix Mendelssohn–Bartholdy College for Music and Theatre, Leipzig, Niemcy w klasie
Prof. Jitka Kovařikova–Richter’s. Kolejno studiował w Lithuanian Academy of Music and Theatre, Kaunas Faculty, gdzie w 2003 r. zdobył
dyplom klasy mistrzowskiej. W 2003–2005
roku współpracował z Lithuanian National
Opera and Ballet Theatre. Od 2003 roku jest
asystentem w Lithuanian Academy of Music
and Theatre, Kaunas Faculty, Singing Department. Od roku 2008 solista Kaunas State Musical Theatre. Wygrał nagrody: Stasys Baras
Singers’ competition, Vilnius, Prunskus won
V. Baltrušaitis LAMT KF. W 2004 stpendysta
LNOBT. Współpracuje na stałe: Kaunas State Musical Theatre, – partia Baron Douphal,
G. Verdi’s „La Traviata”, Lithuanian National
Opera and Ballet Theatre, – partia Kromov’s
F. Lehar’s, „The Merry Widow”, Kaunas Philharmonic, Kaunas State Choir oraz prestiżowe orkiestry I chóry na Litwie. : Włochy,
Polska, Republika Czeska, Niemcy, Szwajcaria, Norwegia, Litwa I Estonia. W programie
artysta wykonuje operę, muzykę klasyczną
i sakralną.
20
Orkiestra XVII Międzynarodowego Kursu
Muzyki Kameralnej w Lublinie
Karolina Błędowska – skrzypce
Łukasz Jakubowski – dyrygent
Tomasz Lewandowski – organizator
W przerwie koncertu uczestnicy kursu przeprowadzą zbiórkę datków na rzecz Fundacji Pomocy
Biednym Dzieciom „UT UNUM SINT” ze Świdnicy.
Karolina Błędowska – skrzypce
Ma 17 lat, pochodzi z Lublina. Uczennica Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej im. Karola Lipińskiego w Lublinie w klasie skrzypiec Tomasza Lewandowskiego.
Laureatka konkursu skrzypcowego „Miniatura Muzyczna” w Zamościu w 2009 r.
Uczestniczka konkursów ogólnopolskich i międzynarodowych.
Doskonaliła swoje umiejętności podczas kursów mistrzowskich w klasach wybitnych profesorów.
Wielokrotnie brała udział w Międzynarodowych Kursach Muzyki Kameralnej Niemcy-PolskaWłochy.
Łukasz Jakubowski
Dyrygent i wykładowca na kursie.
Urodzony w 1983 roku Lublinie, wywodzi się z Parafii Św. Rodziny. Ukończył Państwową Szkołę
Muzyczną I stopnia im. K. Lipińskiego w Lublinie w klasie skrzypiec prof. Zofii Włodarskiej i II
stopnia w klasie skrzypiec prof. Tomasza Lewandowskiego.
Kolejnym krokiem w jego edukacji muzycznej były studia w Akademii Muzycznej im. F. Chopina
w Warszawie na wydziale Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki. Od roku 1994 uczestniczy
w Międzynarodowych Kursach Muzyki Kameralnej, początkowo jako uczeń, a od 2005 roku jako
nauczyciel i dyrygent.
W kręgu jego zainteresowań znajduje się m.in. muzyka współczesna, improwizacja fortepianowa,
jazz i kompozycja.
Tomasz Lewandowski
Wykładowca i główny organizator kursu ze strony polskiej.
Skrzypek, pedagog i wokalista, z wykształcenia także romanista i teolog.
Ukończył Akademię Muzyczną w Krakowie w klasie skrzypiec oraz studia podyplomowe w zakresie gry na tym instrumencie w klasie prof. Stanisława Kulki w Akademii Muzycznej im. F.
Chopina w Warszawie. Od 25 lat związany z Lublinem gdzie zapragnął przenieść Międzynarodowy Kurs Muzyki Kameralnej, który do 2003 odbywał się cyklicznie w Świdnicy. Koncertował‚
w Polsce i na świecie jako członek Orkiestry Filharmonii Lubelskiej, zespołu wokalnego Kairos,
również jako kameralista i solista skrzypek. Od 1999 roku współorganizuje Międzynarodowe
Kursy Muzyki Kameralnej.
21
Orkiestra Międzynarodowego Kursu
Muzyki Kameralnej
Składa się z uczniów szkół‚ muzycznych i wspierających ich muzyków w wielonarodowym składzie głównie z Włoch, Niemiec i Polski.
Ma na swoim koncie kilkadziesiąt koncertów charytatywnych na rzecz Fundacji Pomocy Biednym Dzieciom „UT UNUM SINT” ze Świdnicy.
Hasłem przewodnim jest „dalla musica all’amicizia....dall’amicizia alla musica”. Przyjaźń młodych
muzyków jest kontynuacją przyjaźni pomysłodawców i wieloletnich koordynatorów grup narodowych: Jana Adamowicza (Świdnica), Francesco Amico (Macerata) i Markusa Lentza (Limburg).
•
26
sierpnia
środa
godz. 19.00
Rok Juliusza Słowackiego
Krzysztof Kolberger – recytacja
Robert Grudzień – fortepian, organy
Program: Spektakl Juliusz Słowacki – „Hymn”
Spotkanie autorskie, promocja książki
Krzysztofa Kolbergera
„Przypadek-nie przypadek”
W styczniu 2009 roku Sejm RP uchwalił ROK JULIUSZA SŁOWACKIEGO. Krzysztof Kolberger pragnie uczcić okazję 200. rocznicy urodzin i 160. rocznicy śmierci wielkiego Polaka oraz
przypomnieć jednego z najwybitniejszych polskich poetów doby romantyzmu. Jest to literatura
otwarta na świat i inne kultury, ale nie uciekająca od tematów lokalnych, łącząca polską kulturę
i historię z kręgiem antycznej cywilizacji greckiej, pełna fantastyki i wizjonerstwa” – brzmi zapis,
który znalazł się w sejmowej uchwale z 9 stycznia 2009 ogłaszającej rok 2009 rokiem Juliusza
Słowackiego. Siłą poety był indywidualizm pozbawiony pychy i poszukiwanie prawdy w człowieku i o człowieku, a jego twórczość stała się drogowskazem i nadzieją dla wielu pokoleń Polaków
w chwilach najtrudniejszych dla naszego narodu: w okresie rozbiorów i totalitarnego zniewolenia.
Podczas Roku Juliusza Słowackiego Krzysztof Kolberger przedstawia 2 spektakle „Hymn” i „Ze
sztambucha Pani Salomei”. Poezję „otulał” będzie muzyką Robert Grudzień.
Krzysztof Kolberger
Aktor teatralny i filmowy. Reżyser. Urodził się 13 sierpnia 1950 r. w Gdańsku. Warszawską PWST
ukończył w 1972 r. Po studiach zaangażował się w Teatrze Narodowym w Warszawie, gdzie grał,
m.in. w „Dziadach”, „Wacława dziejach” i „Weselu”. W filmie i TV współpracował m.in. z: A. Wajdą, K. Kutzem, L. Wosiewiczem.
Jako reżyser wystawił „Krakowiaków i górali” – (Opera Wrocławska, później Teatr Wielki w Warszawie), „Nędzę uszczęśliwioną” (również Teatr Wielki), „Żołnierza królowej Madagaskaru”
(Opera Szczecińska) oraz „Królewnę Śnieżkę i siedmiu krasnoludków”. Współtwórca „Strof dla
ciebie” w Lecie z Radiem i wielu wieczorach poezji, m.in. Cz. Miłosza, K. Wojtyły, ks. J. Twardowskiego, Zb. Herberta. Jako jedno z ważniejszych swoich „zadań” ocenia powierzenie mu przez
Telewizję TVN przeczytania testamentu papieża Jana Pawła II w czasie żałoby po jego śmierci
w kwietniu 2005 r. Znany m.in. z ról w: „Ostatni prom”, „Kroniki domowe”, „Kornblumenblau”,
„Najdłuższej wojnie nowoczesnej Europy”, „Pan Tadeusz”, „Katyń” a także seriali: „Modrzejewska”, „Ekstradycja”, „Kuchnia Polska”, „Sfora”.
22
Robert Grudzień
Popularny muzyk, jeden z najchętniej zapraszanych artystów w Polsce, menadżer, producent
prestiżowych koncertów, spektakli i festiwali muzycznych, dyrektor wielu festiwali muzycznych. Ukończył Liceum Muzyczne w Lublinie w klasie organów prof. Zdzisława Jańczuka. Jest
absolwentem Akademii Muzycznej w Łodzi oraz Hochschule für Musik w Düsseldorfie. Jego
profesorami byli: Z. Jańczuk, M. Pietkiewicz, Ch. Schoener, Kajetan Mochtak, Slava Kowalinski.
Znany jest jako koncertujący organista. Od kilku lat czynnie udziela się jako pianista i klawesynista. Jego nazwisko wielokrotnie pojawia się w programach koncertowych obok najwybitniejszych artystów różnych dziedzin i specjalności. Występuje m.in. z: Małgorzatą Walewską, Teresą Żylis-Gara, Wiesławem Ochmanem, Markiem Torzewskim, Konstantym Andrzejem Kulką,
Georgijem Agratina, Krzysztofem Kolbergerem, Jerzym Zelnikiem, Olgierdem Łukaszewiczem,
Włodzimierzem Matuszakiem, Grażyną Barszczewską. Współpracuje z Poznańskimi Słowikami,
Jerzym Maksymiukiem i Krzysztofem Pendereckim. Koncertował na najbardziej prestiżowych
festiwalach muzycznych w Polsce, w całej Europie oraz na wielu kontynentach. Posiada nagrania płytowe, radiowe i telewizyjne /solowe, kameralne/. W roku 2006 w Bazylice w Trzebnicy
zrealizował nagranie dla Polskiego Radia z Chórem PR oraz Krzysztofem Pendereckim. Jego
działalność artystyczna, organizacyjna i charytatywna przyniosły mu szereg nagród i wyróżnień,
m.in.: w 1990 r. otrzymał nagrodę Komitetu ds. Radia i Telewizji za twórczość radiową, w 2001
r. otrzymał nagrodę kulturalną Prezydenta Miasta Lublin oraz Marszałka Województwa Lubelskiego, a w 2006 r. otrzymał od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Kazimierza Michała
Ujazdowskiego Medal „Zasłużony dla Kultury Polskiej. W roku 2006 zrealizował nagranie z Chórem Polskiego Radia i Krzysztofem Pendereckim. W 2008 Polskie Radio zrealizowało Album
„Wołyń 1943” z wykorzystaniem kompozycji Roberta Grudnia Misterium Dźwięku „Dolorosa”
i „Człowiek”. Pełni funkcję dyrektora Fundacji im. Mikołaja z Radomia. Jest organizatorem wielu
festiwali muzycznych oraz akcji na rzecz zabytkowych organów w Polsce. Wykłada gościnnie
w Szwajcarii i Niemczech. www.grudzien.pl
•
Małgorzata Sęk – wiolonczela
Katarzyna Kwiatkowska – fortepian
Program:
Girolamo Frescobaldi – Toccata
Fryderyk Chopin
– Grand Duo Concertante E-dur
Igor Strawiński – Suita włoska
Introduzione
Serenata
Minuetto e Finale
Ludomir Różycki – Nokturn
David Popper – Polonez koncertowy
09
WRZEŚNIA
środa
godz. 19.00
23
Małgorzata Sęk
Jej pierwszym nauczycielem był Ryszard Łosakiewicz. Ukończyła Akademię Muzyczną w Łodzi
w klasie prof. Andrzeja Orkisza, oraz studia podyplomowe w Hiszpanii w Conservatorio Superior
de Musica pod kierunkiem prof. Romana Jabłońskiego. Brała udział w kursach mistrzowskich
prowadzonych przez Janosa Devicha, Stanisława Firleja, Stefana Kamasę, Arie Vardiego, Mischę Maiskiego. Jest laureatką I nagrody na Międzynarodowym Konkursie Muzyki Kameralnej
w Łodzi oraz ogólnopolskich przesłuchań wiolonczelowych. Obecnie występuje z towarzyszeniem pianistów, Kingą Firlej i Katarzyną Kwiatkowską. Prowadzi również działalność kameralną
z Kwartetem Concertante. Koncertowała w Polsce, Austrii, Belgii, Chorwacji, Francji, Hiszpanii,
Japonii, Niemczech we Włoszech oraz na Ukrainie. Nagrywała dla TVP, oraz polskich rozgłośni
radiowych.
Katarzyna Kwiatkowska
Jest absolwentką Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach w klasie fortepianu
prof. Andrzeja Jasińskiego i kameralistyki prof. Marii Szwajger-Kułakowskiej.
W ramach stypendium DAAD odbyła studia podyplomowe w Stätliche Hochschule für Musik
w Karlsruhe. Obecnie pracuje w ZPSM nr 1 w Warszawie oraz w Uniwersytecie Muzycznym im.
F. Chopina. Katarzyna Kwiatkowska specjalizuje się w wykonywaniu muzyki kameralnej, koncertując w kraju i za granicą. Jest uznanym akompaniatorem konkursów dla młodych instrumentalistów w Polsce. Bierze czynny udział w festiwalach pianistycznych.
•
23
WRZEŚNIA
środa
godz. 19.00
Ludmiła Worobiec-Witek – skrzypce
Artur Jaroń – fortepian, organy
Orkiestra Szkoły Muzycznej I i II st.
im. T Szeligowskiego
Kamila Siepsiak – saksofon
/klasa prof. Andrzeja Waszczuka/
Iwona Borcuch – dyrygent
Program: E. Chausson – Poeme op. 25
C. Debussy – Walc
Giulio Caccini – Ave Maria
H. Wienawski – Legenda op. 17
Ignacy Paderewski – Sonata a-moll op. 13
Allegro, Intermezzo-Allegretto,
Finale-allegro quasi presto
Józef Haydn – Symfonia D-dur
Vincent Dindy – Wariacje chorałowe
24
Ludmiła Worobec-Witek
Urodziła się w Żydaczowie na Ukrainie. Jest absolwentką Szkoły Talentów im. Salomei Kruszelnickiej w klasie skrzypiec profesor Aleksandry Derkacz. Studiowała w Lwowskim Konserwatorium im. Mikołaja Łysenki. Od 1991 roku mieszka i pracuje w Polsce. Jest koncertmistrzem
I skrzypiec Filharmonii Świętokrzyskiej w Kielcach. Występowała m.in. z Orkiestrą Sinfonia
Varsovia, Orkiestrą Kameralną Polskiego Radia „Amadeus”, Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Lwowskiej. Współpracowała z wybitnymi polskimi dyrygentami: Jerzym Maksymiukiem,
Agnieszką Duczmal, Jerzym Salwarowskim, Szymonem Kawallą, Józefem Wiłkomirskim, Markiem Traczem, Czesławem Grabowskim. Brała udział w wielu międzynarodowych festiwalach,
m.in. w Zielonej Górze (Muzyczne Spotkania Wschód-Zachód), w Busku Zdroju (Festiwal im.
Krystyny Jamroz). Kilkakrotnie występowała w Muzeum Narodowym w Warszawie i Wilanowie,
koncertowała również w Niemczech i Szwecji. Dużym powodzeniem cieszą się jej dwie płyty:
„Przeboje Salonu Muzycznego” oraz „Bach, Mendelssohn”.
Artur Jaroń
Ukończył Akademię Muzyczną w Krakowie w klasie fortepianu profesor Ireny Sijałowej-Vogel.
Odbył również studia podyplomowe w Konserwatorium Odesskim w klasie profesora Anatolija Kardaszowa. Występował z większością polskich orkiestr, m.in. z Sinfonią Varsovia, Orkiestrą Kameralną Polskiego Radia „Amadeus”, Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia i Telewizji
w Krakowie oraz zespołami filharmonicznymi w Białymstoku, Bydgoszczy, Koszalinie, Kielcach,
Katowicach, Lublinie, Jeleniej Górze, Olsztynie, Opolu, Szczecinie, Słupsku, Toruniu, Wałbrzychu, Rzeszowie, Zielonej Górze, Gdańsku. Koncertował w Niemczech, Szwecji, Danii, Słowacji,
Rosji, na Litwie, Łotwie i Ukrainie. Współpracował z wieloma wybitnymi dyrygentami, by wspomnieć nazwiska Jerzego Maksymiuka, Jerzego Salwarowskiego, Marka Pijarowskiego, Agnieszki
Duczmal, Tadeusza Wojciechowskiego. Jako kameralista współpracował m.in. z Teresą Żylis-Garą, Małgorzatą Walewską, Wiesławem Ochmanem i Adamem Zdunikowskim. Ma w swym dorobku pięć płyt długogrających z muzyką solową i kameralną. Wśród dokonanych przez Artura
Jaronia nagrań jest wyjątkowy rarytas, rzadko wykonywany i nagrywany koncert na fortepian
i skrzypce F. Mendelssohna-Bartholdy’ego. Artysta jest dyrektorem Międzynarodowego Festiwalu Muzycznego imienia Krystyny Jamroz w Busku Zdroju, prowadzi również autorską imprezę
cykliczną Salon Muzyki Kameralnej w Kielcach.
Iwona Borcuch
Absolwentka Państwowej Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej im. Karola Lipińskiego w Lublinie w klasie fortepianu prof. Mieczysława Dawidowicza i Akademii Muzycznej w Łodzi. Od roku
1991 nieprzerwanie prowadzi orkiestrę Szkoły II stopnia działającą w Szkole Muzycznej I i II
stopnia im. Tadeusza Szeligowskiego w Lublinie. Od roku 1996 także orkiestrę smyczkową Szkoły
I stopnia, w której skład wchodzą uczniowie klas 4–6 dziecięcej i II–IV działu młodzieżowego
instrumentów smyczkowych. Jako dyrygent obu orkiestr bierze z nimi udział
w licznych koncertach, festiwalach, wreszcie – konkursach muzycznych za granicą. W ostatnich
pięciu latach odbyło się wiele koncertów orkiestry w Lublinie i regionie. Należy przypomnieć
zwłaszcza trzy niezwykłe koncerty : Koncert w środku zimy (2004 r.) i dwa Koncerty Wiosenne
(2006 i 2007 r.), które w Filharmonii Lubelskiej zgromadziły tłumy słuchaczy, a w których orkiestra podjęła się akompaniamentów do trudnych solistycznych koncertów fortepianowych (obydwa Fr. Liszta i E. Griega) oraz skrzypcowego (H. Wieniawskiego). W roku szkolnym 2007/2008
obydwie orkiestry uczestniczyły w konkursie orkiestr w Nyiregyhaza (Węgry). Obydwie też zdobyły II miejsca w swojej kategorii wiekowej. Orkiestra pod batutą Iwony Borcuch uczestniczy
bardzo czynnie w życiu muzycznym miasta, jest zapraszana do uświetniania ważnych wydarzeń
kulturalnych i innych, stale współpracuje z domami opieki społecznej, domami kultury, bibliotekami i innymi placówkami użyteczności publicznej, dając jakże ważne świadectwo istnienia
więzi międzypokoleniowych, promuje muzyczną kulturę wysoką wśród szerokiego społecznego
gremium.
25
16
pAŹDZIERNIKA
piątek
godz. 19.00
Koncert finałowy
Grażyna Barszczewska – recytacja
Magdalena Idzik – mezzosopran
Krzysztof Seroka – organy
Program:
„Wołam do Ciebie Człowieku”
– Spektakl poetycko-muzyczny w oparciu o życie
Świętej Jadwigi Śląskiej i Błogosławionej
Matki Teresy z Kalkuty
Jestem głęboko przekonany, że w tamtym pamiętnym dniu św. Jadwiga Śląska stała się również
patronką wyboru pierwszego w dziejach Polaka na stolicę świętego Piotra.
Jan Paweł II 16 X 1979 r.
– „Wołam do Ciebie człowieku”
– To spektakl teatralno-muzyczny w oparciu o życie dwóch wielkich postaci: Świętej Jadwigi Śląskiej i Błogosławionej Matki Teresy z Kalkuty. Obie wskazują dzisiejszemu człowiekowi drogę
pojednania i trwałego pokoju. Uczą nas radości, prawdy i miłości.
Jan Paweł II powiedział o św. Jadwidze, że jest w dziejach Polski i w dziejach Europy postacią
graniczną, która łączy ze sobą dwa narody: niemiecki i polski: „Łączy na przestrzeni wielu wieków
historii, która była trudna i bolesna. (...) Wśród wszystkich dziejowych doświadczeń pozostaje
przez siedem już stuleci orędowniczką wzajemnego zrozumienia i pojednania”.
Ze szczególnym wzruszeniem Jan Paweł II wspominał Matkę Teresę, wielką służebnicę ubogich,
Kościoła i całego świata. Jej życie było świadectwem godności i uprzywilejowania pokornej służby. Wybrała nie tyle bycie najmniejszą, ile służebnicą najmniejszych, najsłabszych.
Jako prawdziwa matka ubogich pochylała się nad osobami doświadczającymi ubóstwa w różnej
postaci. Jej wielkość polega na zdolności dawania bez obliczania kosztów, dawania „aż do bólu”.
Jej życie było radykalnym przeżywaniem i śmiałym głoszeniem Ewangelii.
Zapraszamy do wysłuchania spektaklu, opartego na scenariuszu aktorki i reżysera filmowego
i teatralnego Grażyny Barszczewskiej. Życie, drogę do świętości dwóch postaci będą przeplatać
myśli i fragmenty listów Matki Teresy z Kalkuty. Obie wspierały biednych, opiekowały się chorymi i głodnymi. Tam gdzie dostrzegły konieczne potrzeby, przychodziły z pomocą, kierując się
miłością serca.
Oficjalna premiera spektaklu „Wołam do Ciebie człowieku” odbyła się w Bazylice św. Jadwigi
Śląskiej w Trzebnicy w dn. 14 października 2007 r.
Program:
Jerzy Fryderyk Haendel – Largo
J. S. Bach
– Chorał „Ich ruf’ zu dir, Herr Jesu Christ”
J. S. Bach
26
– Chorał „Wenn wir in hochsten Nothen sein”
J. S. Bach – Adagio z TAF
J. S. Bach Uwertura D dur Suita orkiestrowa cz.II
Aria na strunie G (transkrypcja)
J. S. Bach – Passacaglia c – moll
Grażyna Barszczewska
Aktorka teatralna i filmowa o zaskakująco szerokim i wszechstronnym emploi (od lirycznych
amantek po charakterystyczne „monstra”). „Amantka z pieprzem” – jak nazwał ją jeden z wybitnych reżyserów filmowych. Ma w swoim dorobku ponad 150 wiodących ról dramatycznych
i komediowych w teatrze, filmie i telewizji, występy w Kabarecie Dudek i na estradzie, recitale
piosenek, nagrane płyty. Jej charakterystyczny, intrygujący głos znają także słuchacze audycji Polskiego Radia. Pracowała z wieloma wybitnymi reżyserami w kraju i za granicą.
Zna język angielski i rosyjski. Gra na fortepianie. Od 1983 r. związana z zespołem Teatru Polskiego w Warszawie. Urodziła się w Warszawie, 1 maja 1947 r. Wykształcona muzycznie. Ukończyła PWST w Krakowie. Zadebiutowała rolą Niny Zariecznej w dyplomowym spektaklu „Czajki”
A. Czechowa w Teatrze Ludowym w Nowej Hucie. Po dwóch pracowitych sezonach otrzymała
angaż do warszawskiego teatru Ateneum, w którym przez dziesięć lat grała role liryczne, dramatyczne i komediowe (m.in. Klara w „Ślubach panieńskich”, Stella w „Fantazym”, Andżelika
w „Balu Manekinów”), zaskakując krytykę i widzów także odważnymi rolami charakterystycznymi (np. Vixen Ciągutka w „Operze za trzy grosze”). W Warszawie na szerszą skalę rozpoczęła
współpracę z teatrem telewizji („Maria Stuart” J. Słowackiego) i filmem. Ogromną popularność
przyniosły Grażynie Barszczewskiej wiodące role w serialach telewizyjnych (m.in. niezapomniana Nina Ponimirska w znakomitej ekranizacji „Kariery Nikodema Dyzmy”, Agata w „SOS”, Marta
w „Trzeciej granicy”). W 1982 r. po sukcesie Gizeli w „Dwojgu na huśtawce” (reż. K. Kutz) została
zaproszona przez Kazimierza Dejmka do roli Olivii w „Wieczorze Trzech Króli” W. Szekspira
w Teatrze Polskim. W ciągu wielu sezonów kreowała role z wielkiego repertuaru (m.in. Porcja
w „Kupcu Weneckim”, Magdalena w „Pierścieniu Wielkiej Damy”, Elwira w „Tartuffie”).
Dwa sezony w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu (1995–1996) przyniosły dwie ważne role:
siostry Ratched w „Locie nad kukułczym gniazdem” i Raniewskiej w „Wiśniowym sadzie”.
Poza macierzystym Teatrem Polskim występuje gościnnie na innych scenach warszawskich
(Roma, Ateneum, Komedia, Kwadrat, Nowy), a także pozastołecznych (Kraków, Kalisz, Tarnów,
Wrocław). W 2004 r. w Tarnowskim Teatrze im. L. Solskiego wyreżyserowała „Zazdrość” Esther
Vilar. Publikowała również reportaże z podróży filmowych w „Twoim Stylu” i „Rzeczpospolitej”,
a obecnie pisze felietony do miesięcznika „Warsaw Point”. Za osiągnięcia zawodowe została dwukrotnie uhonorowana nagrodą pierwszego stopnia Komitetu ds. Radia i Telewizji (1984 i 1988),
Wielkim Splendorem (1999), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2003), a także
indywidualnymi nagrodami za role teatralne (Szczecin i Wrocław). Za działalność charytatywną
połączoną ze sztuką „Solo na dwa głosy” została wyróżniona „Motylem 2001” oraz honorowym
członkostwem Stowarzyszenia Chorych na SM. Wraz z mężem Alfredem Andrysem wspiera fundację na rzecz Domu Artysty Weterana w Skolimowie.
Magdalena Idzik
Mezzosopran. Naukę śpiewu rozpoczynała u Zofii Zamojskiej w Kielcach. Później, jako uczennica średniej szkoły muzycznej zdobyła II nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Młodych Śpiewaków we Wrocławiu. Jest absolwentką warszawskiej Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina
(klasa śpiewu solowego prof. Małgorzaty Marczewskiej), a studia kontynuowała w Mediolanie
pod kierunkiem Vittorio Terranovy i w Londynie u Joy Mammen. Otrzymała stypendium „Promocja Talentu” przyznawane przez Fundację Ewy Czeszejko-Sochackiej. W 2001 roku ukończyła
we Włoszech Akademię Rossiniowską pod kierunkiem znakomitego dyrygenta Alberta Zeddy.
Debiutowała na deskach Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w spektaklu „Śpiewnik domowy”
27
Moniuszki w reżyserii Marii Fołtyn. Od tamtej pory w repertuarze artystki znalazły się partie
mezzosopranowe w takich operach, jak: „Eugeniusz Oniegin” Czajkowskiego (Olga), „Jaś i Małgosia” Humperdincka (Jaś), „Straszny dwór” Moniuszki (Jadwiga), „Wesele Figara” Mozarta (Cherubin), „Janek” Żeleńskiego (Marynka), „La rondine” (Suzy) i „Madame Butterfly” Pucciniego
(Kate) oraz „Podróż do Reims” (Maddalena) Rossiniego. Śpiewała także rolę Hodel w musicalu
„Skrzypek na dachu” Steina/Bocka. Maddalenę w „Podróży do Reims” kreowała także w Pesaro
na zaproszenie Rossini Opera Festival. Z zespołem Opery Narodowej uczestniczyła w występach
gościnnych na Cyprze, w Japonii i Hiszpanii. Wśród ostatnich sukcesów śpiewaczki na scenie
warszawskiej znalazły się premierowe wykonania w: „Czarodziejskim flecie” Mozarta (II Dama)
oraz „Zabobonie, czyli Krakowiakach i góralach” Kurpińskiego (Zosia), a także w prapremierze
„Magicznego Doremika” Marty Ptaszyńskiej (partia tytułowa) i w „Łucji z Lammermooru” Donizettiego (Alicja). Bogaty jest również repertuar oratoryjno-kantatowy i pieśniarski artystki, który
z powodzeniem wykonuje na estradach filharmonicznych w kraju i za granicą. Oklaskiwała ją
publiczność sal koncertowych w Amsterdamie, Brukseli, Kilonii, Luksemburgu, Paryżu, Walencji,
Nowym Jorku, Toronto i Tokio. Regularnie współpracuje i koncertuje z Wiesławem Ochmanem
oraz z Orkiestrą Polskiego Radia. Ważnym wydarzeniem w karierze śpiewaczki był udział w wykonaniu „Requiem” Mozarta podczas uroczystego koncertu dla królowej belgijskiej Fabioli w 5.
rocznicę śmierci króla Baudouina. Wystąpiła w słynnym koncercie galowym Andrei Bocellego
w łódzkim Teatrze Wielkim. Wzięła także udział w koncercie poświęconym pamięci Giuseppe
Sinopoliego (Piza) oraz w uroczystej gali „Gwiazdy dla Europy” pod batutą argentyńskiego tenora
i dyrygenta José Cury
Krzysztof Seroka
Urodzony w 1966 roku w Pułtusku, ukończył Państwowe Liceum Muzyczne w Warszawie uzyskując dyplom z wyróżnieniem w klasie organów Marietty Kruzel-Sosnowskiej 1985 r. Studia
muzyczne kontynuował w Warszawie w Akademii Muzycznej w klasie organów prof. Joachima
Grubicha, otrzymując dyplom magistra sztuki 1990 r.
Kilkakrotnie uczestniczył w kursach interpretacji muzyki organowej w kraju i za granicą, m.in.
u Knuda Vada i Guy Boveta.
Był uczestnikiem międzynarodowych konkursów organowych w Pradze i Budapeszcie.
Od 1990 r. pracuje na stanowisku organisty w parafii Bł. Władysława z Gielniowa w Warszawie.
Piotr Jackowski – konferansjer
Stalowowolski muzykolog, dziennikarz, organizator życia artystycznego, redaktor naczelny
wydawanego w Stalowej Woli Pisma Regionu Nadsańskiego „Nasz Czas”. W działalności publicystycznej promuje ludzi sztuki, wspiera ciekawe inicjatywy kulturalne i społeczne. Jego pasją
jest przeprowadzanie wywiadów z gwiazdami światowych scen, czego przykładem są rozmowy
z Teresą Żylis-Garą, Wiesławem Ochmanem, Stefanem Stuligroszem, Jerzym Maksymiukiem...
Udzielając się na niwie artystycznej prowadził aukcje prac plastycznych i koncerty charytatywne,
organizował biesiady kulturalne z udziałem piosenkarzy, malarzy i poetów, zasiadał w komisjach
oceniających uczestników konkursów wokalnych. Ponadto zajmuje się prowadzeniem koncertów
i spektakli z udziałem wielu znakomitości – Krzysztofa Pendereckiego, Konstantego Andrzeja
Kulki, Krzysztofa Kolbergera, Jerzego Zelnika... Jako muzykolog, Piotr Jackowski jest współorganizatorem Międzynarodowego Festiwalu Muzycznego Stalowa Wola – Rozwadów. Jest również pomysłodawcą przyznawania stalowowolskich Oscarów, czyli statuetek i honorowego tytułu
Człowiek Naszego Czasu. Za swoją działalność otrzymał ministerialną odznakę „Zasłużony działacz kultury” oraz nagrodę Zarządu Województwa Podkarpackiego. Od 1990 roku współpracuje
z Robertem Grudniem.
28
MIĘDZYNARODOWY FESTIWAL ORGANOWY
Kościół św. Rodziny – Lublin – Czuby
Czas trwania i liczba koncertów
I Międzynarodowy Festiwal Organowy
II Międzynarodowy Festiwal Organowy
III Międzynarodowy Festiwal Organowy
IV Międzynarodowy Festiwal Organowy
V Międzynarodowy Festiwal Organowy
VI Międzynarodowy Festiwal Organowy
VII Międzynarodowy Festiwal Organowy
VIII Międzynarodowy Festiwal Organowy
IX Międzynarodowy Festiwal Organowy
X Międzynarodowy Festiwal Organowy
XI Międzynarodowy Festiwal Organowy
XII Międzynarodowy Festiwal Organowy
Czas trwania
2.07.–27.08.1997
1.07.–13.09.1998
30.06.–12.09.1999
5.07.–6.10.2000
27.06.–16.10.2001
7.07.–11.09.2002
25.06.–16.10.2003
23.06.–28.10.2004
29.06.–6.10.2005
28.06.–16.10.2006
27.06.–13.11.2007
25.06.–16.10.2008
Liczba koncertów
9
11
11
12
13
10
13
12
14
12
14
13
ARTYŚCI FESTIWALOWI (1997–2008)
Organiści
Fredrik Albertsson /Szwecja/ 2003, 2008
Jose Luis de Aquino & Cristina Banegas – duet organowy /Brazylia – Urugwaj/ 1997
Emanuel Amtmann /Austria/ 2001
Colin Andrews /USA/ 2001
Colin Andrews & Janette Fishell – duet organowy /USA/ 1997
Gail Archer /USA/ 2003
Maciej Banek /Polska/ 2005
Swietłana Bardaus /Ukraina/ 2000
Ewa Bąk /Polska, Bielsko-Biała/ 2003, 2007
Jan Bartłomiej Bokszczanin /Polska, Warszawa/ 2006, 2008
Alessandro Bianchi /Włochy/ 2000, 2002
Angelo Castaldo /Włochy/ 2003
Elżbieta Charlińska /Polska, Lublin/ 1997, 2004
Andrzej Chorosiński /Polska, Warszawa/ 1999
Lucas Chorosiński /Kanada/ 1998
Michel Colin /Francja/ 1997, 2008
Ennio Cominetti /Włochy/ 2002
Mario Duella /Włochy/ 1999, 2005
Małgorzata Drzewiecka /Polska, Gdańsk/ 2004
Krzysztof Drzewiecki /Polska, Gdańsk/ 2001, 2004
Olivier Eisenmann /Szwajcaria/ 1998, 2001
Jesse E.Eschbach /USA/ 2007
Jakub Garbacz /Polska, Łódź/ 2002
Waldemar Gawiejnowicz /Polska, Poznań/ 2007
Julian Gembalski /Polska, Katowice/ 2003
Valerio Giacobbe /Włochy/ 2007
29
Tomasz Glanc /Niemcy/ 2003
Karol Gołębiowski /Belgia/ 2000, 2008
Karol Gołębiowski &Zygmunt Strzęp- duet organowy /Belgia – Niemcy/ 2001
Robert Grudzień /Polska,Radom, Lublin/ 1997-2008
Felix Gubser /Szwajcaria/ 1997
Mariusz Gumiela /Polska/ 2008
Henryk Gwardak /Finlandia/ 1997
Karol Hilla /Polska/ 2005
Staffan Holm /Szwecja/ 2005
Tom Hoornaert /Belgia/ 2003
Dalia Jatautaite /Litwa/ 2008
Tomasz Kalisz /Polska, Warszawa/ 1998
Sławomir Kamiński /Polska, Poznań/ 1998, 2002
Przemysław Kapituła /Polska, Warszawa/ 1998, 2002, 2003
June Kean /USA/ 1998
Ferdinand Klinda /Słowacja/ 1998
Małgorzata Klorek /Polska/ 2005
Włodzimierz Koszuba /Ukraina/ 1997
Otto Krämer /Niemcy/ 1999
Waldemar Krawiec /Polska, Zabrze/ 2003
Jerzy Kukla /Polska, Bielsko-Biała/ 1997, 2000
Georgij Kurkow /Ukraina/ 2002
Susan Landale /Francja/ 2000
Ludmiła Laruk /Ukraina/ 2000
Marco Limone /Włochy/ 2004
Jerry Martin i Mark Keane – duet organowy /Irlandia/ 2000
Jarosław Marzec /Polska, Bydgoszcz/ 1999
Marie France Messager /Francja/ 2006
Vladimir Nevdax /Białoruś/ 2003
Bruno Oberhammer /Austria/ 2008
Aare Paul Lattik /Estonia/ 2001, 2006
Roman Perucki /Polska, Gdańsk/ 1999, 2002, 2005, 2007
Pauli Pietilainen /Finlandia/ 2005
Fabrice Pitrois /Francja/ 2004
Ewa Polska /Polska, Lublin, Bydgoszcz/ 1998
Natascha Reich /Austria/ 2007
Almut Rossler /Niemcy/ 1997
Zygmunt Strzęp /Niemcy/ 1998
Jan Szydło /Polska-Łańcut/ 2003
Edgar Teufel /Niemcy/ 2000, 2004, 2007
Thomas Thon /Czechy/ 1999
Marek Toporowski /Polska, Warszawa/ 2000
German Torre /Argentyna/ 2001
Florian Wilkes /Niemcy/ 1999
Krzysztof Wilkus /Polska, Poznań/ 2001, 2002
Carol Williams /USA/ 2004
Elżbieta Włosek /Polska, Rybnik/ 1998, 2000
Rodrigo Valencia /Kolumbia/ 2000
Marek Vrabel /Słowacja/ 2007
Witold Zaborny /Polska, Zabrze/ 2001
Conrad Zwicky /Szwajcaria/ 2002
30
Soliści i inni goście
Georgij Agratina – fletnia Pana, cymbały, sopiłka /Ukraina/ 1997–2008
Sebastian Bernat – słowo /Polska/ 2005
Jarosław Bręk – bas-baryton /Polska, Poznań/ 1999
Katarzyna Broda-Firla – śpiew /Polska/ 2005
Józef Broda – trombity, gajdy, okaryny, drumle /Polska/ 2005, 2008
Marcin Ciszewski – kontratenor /Polska/ 2005, 2007
Irena Czubek – harfa /Polska-Kraków/ 2002, 2006
Catherine Dagois – kontralt /Francja/ 2000, 2004, 2007
Lindsay Davidson – dudy /Szkocja/ 2002, 2006
Renata Dobosz – mezzosopran /Polska/ 2005
Albena Dimitrowa – mezzosopran /Francja/ 2006
Paweł Gusnar – saksofon /Polska, Warszawa/ 2008
Yoshiko Hara – sopran /Japonia – Niemcy/ 1997
Monika Kolasa-Hladikova – śpiew /Polska, Łódź/ 2002
Magdalena Idzik – mezzosopran /Polska/ 2003, 2007
Iwona Jędruch – gongi, misy dźwiękowe /Polska/ 2006, 2007
Ks. Bp Ryszard Karpiński – słowo /Polska/ 2007
Janusz Kohut – instrumenty klawiszowe / Polska/ 2005, 2008
Krzysztof Kolberger – recytacje /Polska/ 2001, 2003, 2008
Władysław Kłosiewicz – klawesyn / Polska, Warszawa / 2000
Jarosław Kret – słowo, obraz /Polska/ 2008
Konstanty Andrzej Kulka – skrzypce / Polska, Warszawa / 2000, 2004, 2008
Monique Letourneau – sopran /Kanada/ 1998
Markus Linder – róg alpejski /Szwajcaria/ 1999, 2001
Olgierd Łukaszewicz – słowo /Polska/ 2006
Irena Małaszewska – śpiew /Ukraina/ 2007
Aleksandra i Marzena Małkowicz – śpiew /Polska/ 2006
Anita Maszczyk – śpiew / Polska/ 2005
Nadia i Dariusz Monczak – skrzypce /Kanada/ 2002
Sławomir Mścisz – marimba /Niemcy – Polska/ 2000, 2001
Marek Niesobski – piła śpiewająca /Polska/ 2005
Wiesław Ochman – tenor /Polska/ 2000, 2001, 2005
Ks. Krzysztof Ołdakowski SJ – słowo / Polska/ 2007
Dieter Paetzold – saksofon /Austria/ 2001
Wolfgang Panhofer – wiolonczela /Austria/ 1999, 2001
Maria Perucka – skrzypce /Polska/ 2005, 2007
Tamara Remez – śpiew /Ukraina/ 2003
Jerzy Rynkiewicz – tenor /Niemcy/ 2003
Anna Seniuk – recytacje /Polska/ 2005
Sylwia Siwak – śpiew /Niemcy/ 2004
Arkadiusz Skotnicki – marimba /Polska, Gdańsk/ 2003
Józef Skrzek – śpiew, organy, instrumenty elektroniczne /Polska, Katowice/ 2004
Verena Steffen – flet /Szwajcaria/ 1998, 2001
Aleksandra Stokłosa – sopran /Polska/ 2001
Jan Stromberg – tenor /Szwecja/ 2005
Sylwia Strugińska –sopran /Polska, Łódź/ 2008
Anny Szałapak – śpiew /Polska, Kraków/ 2000
Leszek Szarzyński – flet /Polska, Olsztyn/ 2003, 2005
Marek Szydło – bas-baryton /Polska, Krosno/ 2003
Marek Ulański - gitara /Polska, Łódź/ 2002
Dariusz Tokarzewski –śpiew /Polska/ 2006
Marek Torzewski – śpiew /Polska/ 2008
Elżbieta Towarnicka – sopran /Polska/ 2006
Robert Wallace - dudy szkockie /Szkocja/ 2001
s. Gracja Wasilewska – recytacje /Polska/ 1999
Włodzimierz Wiszniewski – recytacje / Polska/ 2005
31
Tytus Wojnowicz – obój /Polska, Warszawa/ 2002
Ludmiła Worobec-Witek – skrzypce /Polska, Kielce/ 2001
Jacek Wójcicki – śpiew /Polska, Kraków/ 2005
Maria Załanowska – sopran /Polska, Poznań/ 2002
Krzysztof Zanussi – słowo /Polska/ 2005, 2007
Jerzy Zelnik – słowo /Polska/ 2002
Maria Zientek – sopran /Polska, Katowice/ 2000, 2003
Teresa Żylis Gara – sopran /Monako, Polska/ 1999, 2000
Zespoły kameralne, orkiestry, chóry
Bartosz Hadała & Friends – /Polska – USA – Norwegia/ 2002
Capella Bydgostiensis (Czesław Grabowski – dyrygent) /Polska, Bydgoszcz/ 2002
Chór Chłopięcy i Męski PFP „Poznańskie Słowiki” (Stefan Stuligrosz – dyrygent) /Polska, Poznań/ 1998, 1999,
2008
Chór i Orkiestra Kameralna OSM I i II st. im. K. Lipińskiego (Teresa Krasowska – dyrygent) /Polska, Lublin/
2007
Chór Mieszany „Jubilaeum” (Tomasz Orkiszewski – dyrygent) /Polska, Lublin/ 2003, 2004
Chór Polskiego Radia w Krakowie (Krzysztof Penderecki – dyrygent) /Polska/ 2007
Chór Żeński Państwowej Szkoły Muzycznej II st. im. J.Elsnera w Warszawie /Polska/ 2004
Chór Żeński Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej I i II st. im. K. Lipińskiego (Teresa Krasowska – dyrygent)
/Polska, Lublin/ 2004
Duo Glass /Polska, Gdańsk/ 2001
Ensemble Wels /Austria/ 1999
Kameralna Orkiestra Festiwalowa /Polska, Lublin/ 2000
Kwartet bandurzystek „Oriana” /Ukraina/ 2003
Kwartet „DolceVita” /Polska/ 2008
Kwartet klarnetowy „Claribell” /Polska, Lublin/ 2002
Kwartet Prima Vista /Polska- Warszawa/ 2000
Kwartet Smyczkowy „Cantabile” /Ukraina/ 2007
Kwintet Dęty „Rapsodia” /Ukraina/ 2000
Leipziger Syngogalchores /Niemcy/ 2005
Lubelska Federacja Bardów /Polska/ 2008
Orkiestra Dęta Glasfabrik und Stadtkapelle Barnbach (Gregor Nabl – dyrygent /Austria/ 2008
Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Świętokrzyskiej (Jerzy Maksymiuk – dyrygent) /Polska/ 2001
Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Łódzkiej im. A. Rubinsteina (Krzysztof Penderecki – dyrygent)
/Polska/ 2004
Orkiestra i Chór Teatru Muzycznego w Lublinie (Jacek Boniecki – dyrygent) /Polska/ 2006
Scena Plastyczna KUL (Leszek Mądzik) /Polska/ 2008
Tarnopolski Kwartet Wokalny /Ukraina/ 2003
Trio Bandurzystek /Ukraina/ 2007
Trio im.G.Ph.Telemanna /Polska, Bielsko-Biała/ 2004
Trio 21 /Austria/ 2006
Ukraiński Chór Chłopiecy „Dudaryk” /Ukraina/ 2001
Zespół Muzyki Dawnej „Rocal Fuza” /Polska, Świeradów Zdrój/ 2001
Zespół Pieśni i Tańca „Lublin” im. Wandy Kaniorowej /Polska/ 2008
Zespół Wokalny „All Antico” /Polska-Łódź/ 2000, 2002
Zespół Wokalny „ProVocale Lyra Viersen” /Niemcy/ 2004
Zespół Wokalny „Bursztynowa Lira” /Rosja/ 2006
Zespół „LUMEN” /Polska, Gdańsk/ 2006
Oprac. Sebastian Bernat
32
HISTORIA PARAFII PW. ŚW. RODZINY W LUBLINIE
Wiosną 1982 r. ks. biskup Bolesław Pylak, ordynariusz lubelski otrzymał od wojewody lubelskiego Tadeusza
Wilka przyrzeczenie na piśmie o budowie obiektów sakralnych w nowej dzielnicy Lublina, na Czubach, zamieszkałej już wówczas przez ok. 6 tys. ludzi. Prowadzenie prac budowlanych oraz organizowanie Ośrodka Duszpasterskiego powierzono ks. Ryszardowi Jurakowi, dotychczasowemu proboszczowi z Grabówek. Do pomocy, jako
wikariusz, skierowany został ks. Leszek Kuna. 16.IX.1982 r. władze lubelskie wyznaczyły miejsce pod budowę
przyszłego kościoła w centrum nowej dzielnicy.
Wkrótce (28.IX.1982 r.) rozpoczęto prace przy budowie nowej kaplicy. Dzięki ogromnemu zaangażowaniu
parafian i duszpasterzy została ona wzniesiona w ciągu dwóch i pół miesiąca. Wraz z kaplicą wzniesiono dom
parafialny, w którym zamieszkali dwaj księża, otwarto kancelarię parafialną oraz salę katechetyczną.
W dniu 12.XII.1982 r. poświęcona została kaplica. Aktu tego dokonał ks. bp Zygmunt Kamiński ówczesny
sufragan lubelski w asyście wielu kapłanów. W tej podniosłej uroczystości poprzedzonej akademią, występami
chórów spoza Lublina wzięło udział ok. 3 tys. wiernych. Jednocześnie ks. biskup poświęcił krzyż przed kaplicą
i plac przeznaczony pod budowę przyszłego kościoła.
Dnia 13 grudnia 1982 r. ks. bp Bolesław Pylak powołał do życia samodzielny ośrodek duszpasterski pod wezwaniem Św. Rodziny. Ośrodek funkcjonował w ramach Dekanatu Lublin Miasto, będąc filią parafii św. Teresy. Rektorem ośrodka został dotychczasowy organizator i budowniczy ks. Ryszad Jurak, wikariuszem ks. Leszek
Kuna. Z ofiar i zbiórek parafian wyposażono kaplicę w niezbędny sprzęt liturgiczny. Paramenta liturgiczne również ufundowali parafianie. Uroczystości świąt Bożego Narodzenia odbyły się już w tym ośrodku, a zaraz po
Nowym Roku rozpoczęła się nauka religii dla dzieci z klas od 1 do 3 ze szkoły podstawowej na Czubach. Pierwsza
wizyta duszpasterska była dla księży wielką radością. Parafianie wyrażali wdzięczność za obecność ośrodka duszpasterskiego i kapłanów. Napełniało to kapłanów wielkim optymizmem wobec oczekujących zadań. Stworzenie
wspólnoty parafialnej (kościoła w wymiarze ducha) i zbudowania ośrodka duszpasterskiego na miarę potrzeb
ludzi tej dzielnicy.
Od kwietnia 1984 r. w parafii pracują Siostry ze Zgromadzenia Sióstr Rodziny Betańskiej (Betanki). Przybyłe
z Kazimierza n/Wisłą prowadzą kancelarię parafialną i gospodarstwo domowe, zajmują się też katechizacją dzieci.
W październiku 1984 r. przestąpiono do budowy szkoły katechetycznej i plebanii.
Dnia 21 listopada 1984 r. została erygowana parafia św. Rodziny, która weszła w skład nowo powstałego dekanatu Lublin-Południe. Po rozpoczęciu życia duszpasterskiego rozpoczęły się wielkie przygotowania do budowy
kościoła i domu parafialnego. Zorganizowano konkurs na projekt pod patronatem lubelskiego SARP-u i Kurii
Biskupiej. W konkursie uczestniczyło osiem prac. Zwyciężyła praca zespołu architektów: Zbigniewa Szeligi, Jacka
Bieńkowskiego, Bożeny Szeligi. Rozpoczęto gromadzenie materiałów budowlanych, tworzenie zaplecza budowy.
Jesienią 1985 r. rozpoczęto wykop i zalewanie ław fundamentowych pod świątynię. Dnia 10.X 1985 r. bp. Ordynariusz B. Pylak dokonał wizytacji kanonicznej parafii.
Ważnym wydarzenie dla parafii były zorganizowane w latach 1984–1985 spotkania z bioenergoterapeutą Stanisławem Nardellim, które cieszyły się ogromną frekwencją. Składane z tej okazji dobrowolne ofiary były przeznaczone na budowę obiektów sakralnych.
We wrześniu 1986 r. oddano do użytku szkołę liczącą 9 sal katechetycznych a w trzy miesiące później – plebanię. Uroczystego poświęcenia domu parafialnego dokonał ks. bp Jan Śrutwa, sufragan lubelski.
Zaraz po wizycie Ojca Świętego w czerwcu 1987 r. został wmurowany kamień węgielny. Budowę stanu surowego świątyni ukończono w 1990 r. Pierwszą mszę św. w tej świątyni odprawił ks. bp Piotr Hemperek w noc wigilijną
Bożego Narodzenia. W czasie tej mszy dokonał aktu poświęcenia Domu Bożego.
Od 1991 r. rozpoczęły się prace przy wystroju świątyni i otoczenia, które trwają do dzisiaj. Z roku na rok wnętrze świątyni staje się coraz piękniejsze a plac kościelny bardziej uporządkowany.
W 1997 roku zainaugurowano Międzynarodowy Festiwal Organowy z udziałem najwybitniejszych artystów
z całego świata.
W roku 2009 Parafia pw. Św. Rodziny w Lublinie obchodzi jubileusz 25-lecia powstania.
Ks. Ryszard Jurak
Proboszcz Parafii
33
Dyspozycja organów
Lublin, Kościół św. Rodziny (Carl Schuster, München, 1956)
I Manual C - g3
II Manual C - g3
III Manual C - g3
Pedal C - f1
Gedackt 16´
+Copula 8´
Principal 8´
Principalbass 16´
Principal 8´
Quintaton 8´
+Holzflőte 8´
Subbass 16´
Offenflőte 8´
Fernflőte 8´
Dulcgedeckt 8´
Violonbass 16´
Gemshorn 8´
Principal 4´
Weidenpfeife 8´
Stillgedeckt 16´
Amorosa 8´
Blockflőte 4´
Geigenschwebung 8´ Quintbass 10 2/3´
Oktave
Nachthorn 2´
Oktave 4´
Oktavbass 8´
+Querflőte 4´
Quint 1 1/3´
+Hohlflőte 4´
Bassflőte 8´
Nasat 2 2/3´
Sifflőte 1´
Zartgeige 4´
Choralbass 4´
Oktave 2´
Zimbel 1/2´
Quintflőte 2 2/3´
Pedalmixtur 4´
Mixtur 1 1/3´ 5-6-5x Rohrschamei 4´
+Schweizerpfeife 2´ Posaune 16´
Trompete 8´
Terzflőte 1 3/5´
Clarine 4´
Scharfmixtur 1´ 5x
*Trąbka
Oboe 8´
+ głosy zabytkowe
hiszpańska 8´
Vox Humana 8´
* nowy głos (2000 r.)
+Fagott 8´
Stół gry organów kościoła św. Rodziny w Lublinie
34
Opis organów
Organy w kościele St. Michael w Monachium /Berg am Laim/ zostały zbudowane w latach 1956–57 przez monachijską firmę Carl Schuster und Sohne. Posiadają elektryczną trakturę gry i rejestracji.
W roku 1995 instrument został przekazany w darze parafii św. Rodziny w Lublinie, gdzie został zainstalowany w czerwcu 1996 roku. Montaż, adaptacja architektoniczna i akustyczna instrumentu jest dziełem organisty
i organmistrza Jerzego Kukli. Instrument jest jednym z typowych przykładów estetyki „Orgelbewegung”. Jego
dyspozycja jest obrazem dążeń kompromisowych w celu uchwycenia najbardziej znamiennych cech organów barokowych i romantycznych kręgu niemieckiego. Pomimo dużej obsady wysokich alikwotów zarówno jako głosów
pojedynczych jak i mieszanych, sposób intonacji nawiązuje jednak zdecydowanie do tradycji przełomu XIX/XX
wieku (łukowate wycięcia piszczałek głosów fletowych, ząbkowate wycięcia na sercu piszczałek). Na uwagę zasługuje duża – jak na czasy powstania organów – liczba głosów typowo romantycznych jak np. głosy przedęte, flety
otwarte, piramida głosów smyczkowych od 16’ do 2’ a nawet głos językowy o stroikach przelotowych. Już dzisiaj
instrumenty tego typu jako przykłady minionej estetyki brzmieniowej i tendencji w budownictwie organowym
są unikalne. Należy więc traktować je z pietyzmem. Dotyczy to zwłaszcza sześciu zabytkowych XIX-wiecznych
głosów.
W sumie można stwierdzić, iż organy Carla Schustera w kościele św. Rodziny w Lublinie odznaczają się wspaniałymi walorami brzmieniowymi, zaś materiał piszczałkowy zachowany jest w bardzo dobrym stanie.
Miłośnikom muzyki organowej, którzy od czasu zainstalowania w kościele Św. Rodziny organów wiernie uczestniczą w spotkaniach z arcydziełami dawnych mistrzów z pewnością nie ujdzie uwadze nowy element, który pojawił
się w prospekcie naszego instrumentu. Chodzi oczywiście o piszczałki umieszczone nie pionowo, jak zwykle ma
to miejsce w organach, lecz poziomo, promieniście.
To jest nowy głos, który w czerwcu roku 2000 wzbogacił dyspozycję organów Carla Schustera: Hiszpańska trąbka 8´. Głosy tego typu, jak nazwa wskazuje, zostały wynalezione i spopularyzowane w Hiszpanii, zaś całe rzędy
horyzontalnych piszczałek języczkowych zdobią prospekty słynnych barokowych organów z kręgu iberyjskiego
jak np. w Toledo, Salamance, Saragossie, Daroca, Madrycie i wielu jeszcze innych miejscach. Głosy te, ze względu
na ich konstrukcję jak i umieszczenie charakteryzują się niezwykle mocnym, donośnym brzmieniem, z łatwością
dominującym nad pozostałymi głosami organowymi. Ich oryginalne nazwy to: Trompeta de batalla, Trompeta
real, Bajoncillo, Trompeta magna. Powtórnie głosami tego typu zainteresował się wielki francuski budowniczy,
konstruktor i teoretyk organów, Artistide Cavaille-Coll (1811–1899), dla którego języki horyzontalne – nazywane tutaj Chamades – były ukoronowaniem potęgi brzmienia „symfonicznych” organów, którymi się wsławił,
i w kręgu których powstała cała muzyka organowa we Francji od XIX wieku po dzień dzisiejszy. W odróżnieniu od mistrzów hiszpańskich Cavaille-Coll rzadko umieszczał Chamades w prospekcie (tutaj jednym z niewielu
przykładów mogą być wielkie organy katedry w Rouen zbudowane w latach 1888–1890). Z reguły budował je
35
bezpośrednio za piszczałkami frontowymi, ale za to w najwyższym punkcie instrumentu (organy w katedrze Notre Dame i kościele Saint Sulpice w Paryżu). Dzisiaj każde liczące się organy typu koncertowego które powstają
w świecie obligatoryjnie niemalże wyposażone są w horyzontalne trąbki. Ponieważ brak miejsca uniemożliwia
wyliczenie choćby najważniejszych instrumentów w Europie czy obu Amerykach, skupimy się na egzemplarzach
istniejących w Polsce. Najstarsza jest Trąbka hiszpańska w organach Daniela Nitrowskiego w katedrze we Fromborku, którą wstawiła firma Emannela Kempera z Lubeki w roku 1955. Następnym chronologicznie głosem tego
typu jest Chamade zainstalowana w drugich co do wielkości organach polskich – organach Biernackiego z roku
1947 zbudowanych w katedrze w Częstochowie (4 manuały i pedał, 120 głosów). W ostatnich latach takie głosy
zbudowano w organach firmy Eule w Mielcu i w Archikatedrze Św. Jana w Warszawie, w organach Walckera
w Akademii Muzycznej w Warszawie oraz organach firmy Kamiński w kościele Św. Teresy w Łodzi.
Trąbka hiszpańska zainstalowana w organach w kościele Św. Rodziny w Lublinie jest jedynym tego typu głosem
w Archidiecezji Lubelskiej oraz czwartym zainstalowanym po prawej stronie Wisły. Zakupiona staraniem Księdza
Kanonika Ryszarda Juraka, proboszcza parafii Św. Rodziny i zamontowana przez organmistrza i organistę Jerzego
Kuklę wzbogaca paletę brzmieniową organów w naszej świątyni, umożliwiając bliską ideałowi interpretację muzyki organowej szkoły hiszpańskiej oraz zaostrzając i potęgując pełnię organowego pleno.
Robert Grudzień
Zdjęcia na wewnętrznych stronach okładki:
1. Małgorzata Walewska i Robert Grudzień
2. Małgorzata Walewska
3. Krzysztof Penderecki i Robert Grudzień
4. Bp Ryszard Karpiński
5. Cezary Żak
6. Paweł Gusnar
7. Kaludiusz Baran
8. Mario Sedlar
9. Chopin Piano Quintet
10. Ks. Krzysztof Ołdakowski
11. Georgij Agratina, Krzysztof Kolberger
i Robert Grudzień
12. Georgij Agratina
13. Marek Toporowski
14. Konstanty Andrzej Kulka
15. Andre-Paul Lattik
16. Trio t.r.b.
17. Anna Seniuk
18. Tytus Wojnowicz
19. Piotr Wilczyński
20. Giedrius Prunskus
21. Jurgita Kazakeviviute
22. Orkiestra Szkoły Muzycznej II st.
im. Tadeusza Szeligowskiego
23. Iwona Borcuch
24. Krzysztof Kolberger i Robert Grudzień
25. Robert Grudzień
26. Robert Grudzień
27. Małgorzata Sęk
28. Ludmiła Worobec-Witek
29. Artur Jaroń
30. Grażyna Barszczewska
31. Magdalena Idzik
32. Robert Grudzień, Magdalena Idzik
i Krzysztof Zamachowski
33. Krzysztof Seroka
34. Robert Grudzień, Krzysztof Penderecki
i ks. Ruszard Jurak
Fot. archiwum festiwalowe
36

Program - Niecodziennik Biblioteczny

Transkrypt

Podobne dokumenty

Hiszpańscy muzycy wystąpią w Mławie

B. Brok Gdy przyjdzie czas. W. Szpilmąn — B. Broh

Gazeta Wyborcza pisze o nas

CZAS NA MUZYKĘ

Wokół Opery i Filharmonii Podlaskiej

Wokół Opery i Filharmonii Podlaskiej

pobierz - Nestor

6/XI-XII/2015 1 listopad-grudzień 6/2015

WSPA - informator 2011/2012 - Wyższa Szkoła Przedsiębiorczości i