Informacje medyczne – wsparcie dla decyzji podejmowanych przez

Informacje medyczne – wsparcie dla decyzji podejmowanych przez

Informacje medyczne – wsparcie dla decyzji podejmowanych przez TUEC
WLEWY DOŻYLNE
WLEWY DOŻYLNE
1.
Wstęp
Wlewy dożylne (IV) zostały umieszczone przez WADA na liście zabronionych substancji i metod
w Sekcji M2. Metody zabronione, Manipulacja chemiczna i fizyczna, już w roku 2005. Wlewy
dożylne są zabronione zarówno podczas zawodów jak i poza zawodami.
Zgodnie z obowiązującym zapisem w liście zabronionych „Wlewy dożylne i/lub zastrzyki
dożylne podawane w dawce wyższej od 50 mL co 6 godzin są zabronione, z wyjątkiem tych,
które podane zostały w toku leczenia szpitalnego lub badań klinicznych” (1).
Wlewy IV zostały umieszczone na liście zabronionych z uwagi na próby manipulowania
poziomami objętości plazmy podejmowanymi przez niektórych zawodników w celu
zamaskowania stosowania substancji zabronionej i/lub zniekształcenia wartości
w Biologicznym paszporcie zawodnika. W dyscyplinach, w których zawodnicy podzieleni są
na kategorie wagowe zawodnicy mogą być zachęcani do przyspieszonego zbijania wagi, aby
mogli się zakwalifikować do zawodów a następnie przyjąć wlew dożylny, aby gwałtownie się
nawodnić. Praktyka ta naraża zawodnika na pogorszenie ich zdrowia i bezpieczeństwa.
Zgodnie z definicją wlewy IV polegają na dostarczeniu płynów lub innych substratów płynów
poprzez wprowadzenie specjalnej igły do żyły i wlewanie płynów z wcześniej ustaloną
szybkością ze zbiornika, zwykle umieszczonego powyżej poziomu ciała. Zastrzyk dożylny jest
podawaniem płynu lub leku za pomocą strzykawki ze standardową lub motylkową igłą,
bezpośrednio do żyły. Wlewy lub zastrzyki są dozwolone, jeżeli substancja podawana we
wlewie lub wstrzykiwana nie jest umieszczona na liście zabronionych, objętość podanego
dożylnie płynu nie przekracza 50 mL w ciągu 6 godzin. Jeżeli substancja zabroniona jest
podawana za pomocą wlewu dożylnego lub zastrzyku, konieczne jest zwolnienie dla celów
terapeutycznych (TUE) dla tej substancji, bez względu na to, czy wlew ma objętość mniejszą od
50 mL.
2.
Diagnoza
A. Historia medyczna
Do wniosku o TUE musi być dołączony precyzyjny opis sytuacji klinicznej oraz konkretne
wskazanie lekarskie do stosowania wlewu IV. Lekarz prowadzący powinien podać jasny
opis substancji podawanej w postaci wlewu, szybkość wlewu oraz wszystkie inne istotne
informacje kliniczne.
© WADA – Światowy Program Antydopingowy
Wersja 3.0
wrzesień 2011
Informacje medyczne – wsparcie dla decyzji podejmowanych przez TUEC
WLEWY DOŻYLNE
Zwraca się uwagę, że jeżeli zabieg jest częścią badań klinicznych lub leczenia szpitalnego,
nie ma wymogu uzyskania TUE, ani przed zabiegiem, ani po nim. Jednakże sugeruje się
zawodnikowi, aby uzyskał i był w posiadaniu kopii dokumentów medycznych.
B.
Kryteria diagnostyczne
Zob. powyżej.
C.
Istotne informacje medyczne
Zob. powyżej.
3.
Leczenie z zastosowaniem najlepszych praktyk medycznych
Uzasadnione wskazania lekarskie do stosowania wlewów IV są dobrze udokumentowane.
Wlewy IV są najczęściej stosowane w nagłych sytuacjach (TUE z datą wsteczną) lub podczas
leczenia pacjenta. Gdy kryteria kliniczne do stosowania wlewów IV są inne niż „leczenie
szpitalne lub badania kliniczne”, wówczas zgodnie z dobrą praktyką medyczną:
1.
2.
3.
4.
5.
Musi być postawiona jasna, dobrze umotywowana i uzasadniona diagnoza.
Nie istnieje żadne dozwolone leczenie alternatywne.
Leczenie nie poprawi wyników a jedynie przywróci zawodnika do normalnego stanu
zdrowia.
Leczenie odbywa się pod kierunkiem wykwalifikowanego personelu medycznego
w miejscu odpowiednim do leczenia.
Prowadzona jest odpowiednia dokumentacja leczenia.
Stosowanie wlewów IV w sporcie powszechnie wiąże się z nawodnieniem po wyczerpującym
wysiłku i sytuacja ta jest prawdopodobnie główną przyczyną debaty toczonej przez lekarzy
sportowych. Należy jasno stwierdzić, że podawanie płynów poprzez wlew dożylny po
ćwiczeniach w celu uzupełnienia płynów w organizmie nie jest wskazane z klinicznego punktu
widzenia ani nie jest potwierdzone w literaturze medycznej. Istnieje szereg opinii naukowych
potwierdzających, że preferowaną metodą terapeutyczną jest przyjmowanie płynów doustnie,
co niektórzy uważają nawet za bardziej skuteczny sposób nawodnienia niż podawanie płynów
pozajelitowo.
(Zob. 3, 4, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16).
A. Nazwa metody zabronionej
Wlew lub zastrzyk dożylny >50 mL co 6 godzin, gdy nie jest częścią badania
klinicznego lub leczenia szpitalnego.
© WADA – Światowy Program Antydopingowy
Wersja 3.0
wrzesień 2011
Informacje medyczne – wsparcie dla decyzji podejmowanych przez TUEC
WLEWY DOŻYLNE
B. Zalecany czas
Całkowicie zależny od diagnozy oraz od konkretnej sytuacji klinicznej, ale zwykle jest
to jeden stosunkowo krótki wlew.
4.
Inne niezabronione alternatywne sposoby leczenia
Nawadnianie drogą ustną lub ustne podawanie leku.
5.
Konsekwencje dla zdrowia po przerwaniu leczenia
Zależą od sytuacji klinicznej. Jednakże w przypadkach, gdy konieczna jest szybka interwencja
lekarza, oczywistą możliwą konsekwencją przerwania leczenia może być śmierć.
6.
Monitorowanie leczenia
Ciągła ocena przeprowadzana przez lekarza prowadzącego do czasu ustabilizowania stanu
pacjenta.
7.
Ważność TUE i zalecany proces oceny
Czas, na jaki przyznano TUE jest zwykle krótki i wiąże się z początkową fazą interwencji
lekarskiej. Dłuższe stosowanie wlewów dożylnych ma z reguły miejsce w szpitalu.
8.
Środki bezpieczeństwa
Lekarz nadzorujący leczenie ma obowiązek ocenić zasadność wskazań klinicznych do
stosowania wlewów IV w przypadku każdego wniosku o TUE. Nawadnianie drogą ustną jest
zwykle wysoce skuteczne, ale mogą być przypadki, takie jak udokumentowany niedobór sodu
we krwi, gdy podanie płynu infuzyjnego dożylnie jest skuteczniejsze od leczenia drogą ustną.
(17).
Cały czas należy pamiętać o dobru pacjenta. Komitetu ds. TUE powinny właściwie
interpretować Standard międzynarodowy pamiętając o niewłaściwości stosowania wlewów IV
w sytuacjach niewymagających nagłej interwencji lekarza, gdy istnieją dozwolone
alternatywne metody leczenia.
9.
Literatura
1.
WADA Prohibited List [Lista zabronionych], WADA website [Strona internetowa WADA]
2.
Vandenbos F., et all: Relevance and complications of intravenous infusion at the
emergency unit at Nice University Hospital.
J. of Infection 46 (3): 173-6, 2006
© WADA – Światowy Program Antydopingowy
Wersja 3.0
wrzesień 2011
Informacje medyczne – wsparcie dla decyzji podejmowanych przez TUEC
WLEWY DOŻYLNE
3.
Wyrok sądu, CAS 2002/A/389-393
4.
Wyrok sądu, CAS2006/A/1102 & 1146
5.
ASOIF Medical Consultative Group: Protokół z posiedzenia, 7 maja 2006
6.
Canadian Academy of Sports Medicine: A brief overview about intravenous hydration in
athletics, Casa DJ, Maresh Cm, Armstrong LE et al Intravenous versus oral rehydration
during a brief period: responses to subsequent exercise in the heat.
Medicine and Science in Sports and Exercise 2000 Jan; 32(1): 124-133
7.
Webster S, Rutt R, Weltmann, A
Physiological effects of a weight loss regimen practiced by college wrestler
8.
Naghii, MR
The Significance of Water in Sport and Weight Control
Nutrition and Health, 2000, Vol. 14, pp. 127-132
9.
Sawka, MN
Physiological consequences of hypohydration: exercise performance
thermoregulation
Medicine and Science in Sports and Exercise 0195-9131/92/2406 Vol. 24, No, 6
10. Maresh CM, Herrera-Soto JA, Armstrong LE, et al.
Perceptual responses in the heat after intravenous versus oral rehydration
Medicine and Science in Sports and Exercise. 2001 jun; 33(6) 1039-1045
and
11. Castellani JW, Maresh CM, Armstrong LE, et al
Endocrine responses during exercise-heat stress: effects of prior isotonic and hypotonic
intravenous rehydration.
European J Appl Physiol Occup Physiol. 1998 Feb; 77(3): 242-248.
12. Kraemer WJ, Fry AC, Rubin MR, Triplett-McBride T, et al
Physiology and performance responses to tournament wrestling
Medicine and Science in Sports and Exercise 0195-9131/01/3308-1367
13. Mudambo SM, Reynolds N
Body fluid shifts in soldiers after a jogging/walking exercise in the heat Central African
Journal of Medicine 2001 Sept-Oct; 47(99-10), 220-225
14. Landers DM, Arent SM, Lutz RS
Affect and cognitive performance in high school wrestlers undergoing rapid weight loss
Journal of Sport and Exercise Psychology 2001, 23, 307-316.
15. Riebe D, Maresh CM, Armstrong LE, Kenefick RW, et al
© WADA – Światowy Program Antydopingowy
Wersja 3.0
wrzesień 2011
Informacje medyczne – wsparcie dla decyzji podejmowanych przez TUEC
WLEWY DOŻYLNE
Effects of oral and intravenous rehydration on ratings of perceived exertion and thirst
Medicine and Science in Sports and Exercise 1997 Jan (1): 117-124
16. Noakes TD, Walsh RM, Hawley JA, Dennis SC
Impaired high-intensity cycling performance time at low levels of dehydration
International Journal of Sports Medicine 15 (1994) 392-398.
17. Rogers, Ian R.; Hook, Ginger. Stuempfle; Kristin J; Hoffman Martin D.; Hew-Butler, Tamara,
An Intervention Study of Oral Versus Intravenous Hypertonic Saline Administration in
Ultramarathon Runners with Exercise-Associated Hyponatremia: A Preliminary
Randomized Trial
Clin J Sport Med _ Volume 21, Number 3, May 2011
© WADA – Światowy Program Antydopingowy
Wersja 3.0
wrzesień 2011