Plan tygodniowy CORAZ BLIŻEJ ŚWIĘTA

Plan pracy dydaktyczno - wychowawczej
15-19.12.2014
Nauczyciel: …
Oddział: I, Krasnoludki, dzieci 3 – letnie
Temat tygodnia: Coraz bliżej Święta
Termin realizacji: 15-19.12.2014 r.
TEMAT DNIA: Pomagam w świątecznych przygotowaniach. / poniedziałek
PP: I/1,2 III/1,2,3 IV/3 V/4 X/1 XIV/5
ŚRODKI REALIZACJI:
1. Powitanie rytmiczną rymowanką:
Święta, święta się zbliżają, dzieci z
Krasnalem się witają.
2. Opowiadanie B. Gorajskiej Czekamy na
święta, inscenizowane pacynkami:
Krasnalem oraz Misiem (załącznik nr 3)
Wprowadzenie do tematyki świątecznej.
Rozmowa na temat opowiadania. – Co
robiły mama i córka na obrazku, który
zobaczył miś? – Jak nazywają się święta, do
których się przygotowujemy? – Jak wy
pomagacie rodzicom w przedświątecznych
porządkach?
3.Zabawa naśladowcza Robimy
ciasteczka. Dzieci podwijają rękawy i bawią
się w robienie ciasteczek. Dzieci (za
nauczycielem):
Wbijają jajka: puk, puk, uderzają piąstką
jednej ręki w drugą, chlup. strzepują ręce
(powtarzają całość dwa razy), Wsypują
cukier .przechylają dłoń zwiniętą w piąstkę i
mówią: szuuuu, Ucierają. kręcą tułowiem,
Wsypują mąkę. przechylają drugą dłoń
zwiniętą w piąstkę i mówią: suuuu,
Ugniatają ciasto. prostują palce i zginają je
w piąstkę, wypowiadając słowo: ugniatamy,
Wałkują ciasto. przesuwają ręce od siebie do
siebie (dłonie zaciśnięte w pięść), rytmicznie
powtarzają słowo: wałkujemy, Wycinają
ciastka. kręcą dłońmi w nadgarstkach.
4. Zabawa relaksacyjna Ciasto rośnie.
Dzieci leżą na podłodze – naśladują rośnięcie
ciasta w piekarniku. Robiąc wdech nosem, a
KRYTERIA SUKCESU:
- wypowie słowa rymowanki,
- rytmizuje tekst,
- odpowie na pytania dotyczące opowiadania,
- powie, jak można przygotować się do
Świąt,
- opowie czy sam pomaga w domu w
przygotowaniach świątecznych,
- naśladuje czynności opisywane przez N.,
- z uwagą wykonuje ruchy, by nie uderzyć
kolegi obok,
- kładzie się na podłodze,
- wdycha powietrze nosem,
- wydycha powietrze ustami,
wydech ustami, obserwują podnoszenie się i
opadanie swojego brzucha.
5. Zabawa z masą solną: Świąteczne
pierniczki. Dzieci otrzymują tacki oraz kulki
z masy solnej. N. na środku stołu kładzie
plastikowe foremki (zamiast foremek mogą
być plastikowe zakrętki różnej wielkości).
Powtarzając rymowankę przypominającą
kolejne etapy przygotowania ciasta, zachęca
dzieci do wykonywania poszczególnych
czynności.
Dzieci: Najpierw ciasto ugniatamy.
ugniatają kulkę masy solnej raz jedną, raz
drugą ręką, Teraz – wałkujemy. formują
placek (przesuwając po cieście dłonią
zaciśniętą w pięść), No a potem z tego ciasta
ciasteczka wytniemy. wyciskają foremkami
różne wzory ciasteczek. Nauczyciel
umieszcza dziecięce wytwory na tacach, aby
wyschły. (Po wyschnięciu i pomalowaniu
farbami umieści je w kąciku kuchennym,
gdzie posłużą do zabawy).
- obserwuje swój brzuch,
- siada przy stole,
- podwija rękawy,
- ugniata kulkę z masy solnej,
- wałkuje kulkę,
- formuje placek,
- wycina foremką wybrany kształt ciasteczka,
- samodzielnie myje ręce,
- maluje farbą swoje ciasteczko,
TEMAT DNIA: Wesoła choinka. / wtorek
PP: I/1,2 III/1,3 V/3,4 XI/1 XII/1 XIV/2,3,5
ŚRODKI REALIZACJI:
1. Zabawa inhibicyjno-incytacyjna
Bombka choinkowa. Dzieci poruszają się po
sali w rytmie wystukiwanym przez
nauczyciela na bębenku. Podczas przerwy w
grze z obu rąk formują przed sobą okrąg –
choinkową bombkę. Zabawę powtarzamy
kilka razy.
2. Zabawa z wierszem T. Kubiaka Wesoła
choinka.
Rozmowa na temat zbliżających się świąt.
Przedstawienie choinki, omówienie jej
wyglądu.
3. Oglądanie gałązek świerka i sosny;
dotykanie ich, wąchanie, porównywanie
wyglądu igieł; zwrócenie uwagi, z jakich
drzew pochodzą gałązki i gdzie można je
zobaczyć; umieszczenie ich w kąciku
przyrody.
KRYTERIA SUKCESU:
- porusza się po Sali w rytm muzyki
zachowując zasady bezpieczeństwa,
- reaguje na przerwę w wystukiwanym
rytmie,
- formuje okrąg z rąk,
- odpowie na pytania dotyczące wiersza,
- podzieli się swoimi spostrzeżeniami
związanymi ze Świętami,
- opisze wygląd choinki,
- dotknie prezentowane gałązki,
- powącha gałązki i opisze ich zapach,
- nazwie drzewa, z których one pochodzą:
świerk i sosna,
- opisze wygląd igieł gałązek i wskaże
różnice,
- umieści gałązki w kąciku przyrody,
4. Zabawa ruchowa przy choince (CD –
Witaj, choinko!) Podczas zwrotek dzieci
poruszają się naokoło choinki, trzymając się
za ręce. W trakcie refrenów stają twarzą do
środka koła, łączą wyprostowane ręce nad
głową (pokazują choinkę ubraną w czubek) i
lekko się kołyszą.
5. Różnice między choinkami. Każde
dziecko otrzymuje kartkę przedstawiającą 2
choinki. Zadaniem dzieci będzie przy drugiej
choince dorysować brakujące elementy.
6. Zestaw zabaw ruchowych z rekwizytem
(duża koperta) dla dzieci 3-4 letnich.
7. Wyjście na spacer alejkami
osiedlowymi. Poszukiwanie choinek:
świerków, sosen.
Opisywanie wyglądu drzew. Zwrócenie
uwagi na fakt, iż drzewa iglaste nie
pozbywają się igieł na zimę. Opisuje pogodę
oraz zjawiska atmosferyczne.
- porusza się rytmicznie wokół choinki,
- tańczy zachowując zasady bezpieczeństwa,
- podczas refrenu łączy ręce nad głową,
- lekko się kołysze,
- podejmie próbę śpiewu refrenu piosenki,
- wskaże czym różnią się przedstawione na
rysunku choinki,
- dorysuje brakujące elementy drugiej
choince,
- pokoloruje rysunek,
- schowa kredki po skończonej zabawie,
- biegnie slalomem między kopertami,
- unosi do góry kopertę,
- kładzie kopertę przed stopami,
- w leżeniu na ziemi kładzie kopertę na
brzuchu,
- oddycha mocno: wdycha powietrze nosem,
wydycha ustami,
- maszeruje z kopertą po Sali w rytm
bębenka,
- na hasło: „list” podnosi kopertę jak
najwyżej, stając na palcach.
- samodzielnie założy obuwie,
- schowa pantofle do półki,
- ustawi się w parze z kolegą,
- wskaże świerk lub sosnę,
- opisze wygląd drzewa,
- opisze pogodę i zjawiska atmosferyczne,
TEMAT DNIA: Dbamy o skrzydlatych przyjaciół. środa
PP: I/1,2 II/3,4 III/1,2,3 VIII/3 X/1 XII/1,2 XIV/2,5
ŚRODKI REALIZACJI:
1. Słuchanie opowiadania M. Kownackiej
„Śpiewająca choinka” ilustrowanego
historyjką obrazkową (zał.2)
Rozmowa kierowana do treści opowiadania
N. zadaje pytania:
Kogo obdarowały dzieci? Co dzieci dały
ptaszkom w prezencie? Co to znaczy, że
choinka śpiewa? Jak sądzicie, dlaczego
należy dokarmiać ptaki zimą?
KRYTERIA SUKCESU:
- odpowie na pytania dotyczące opowiadania,
- powie, dlaczego należy dokarmiać ptaki
zimą,
- wyrazi chęć niesienia pomocy
potrzebującym zwierzętom,
2. Zabawa ruchowa „Stołówka dla
ptaków” na podstawie „Wróbelki” (wg K.
Wlaźnik) Małe wróbelki skaczą ćwierkając:
ćwir, ćwir! Potem przysiadają w karmniku i
zbierają okruszki (dzieci naśladują to,
stukając paluszkami o ziemię). Wróbelki
skaczą cichutko. Na sygnał – odlatują.
Powtarzamy zabawę.
3. Zabawa badawcza – Oglądanie
przyniesionego przez dzieci pokarmu dla
ptaków i nazywanie go”Dzieci wraz z
nauczycielem oglądają przyniesione
produkty, przesypują, porównują ziarna,
nazywają.
4. Zabawa ruchowa z ćwiczeniami
ortofonicznymi (CD – piosenka Witaj,
choinko!) W takt muzyki dzieci naśladują
fruwające ptaki, poruszając się między
rozłożonymi na podłodze obręczami
symbolizującymi karmniki. Wstrzymanie
muzyki jest sygnałem do zajęcia miejsc w
najbliższym karmniku i naśladowania ptasich
treli, np. ćwir, świr, kra, wrrr, fiu, fuju, kuku, czyr, ku- ku… zgodnie z instrukcją
słowną nauczyciela.
5. Wykonanie ozdób choinkowych
jadalnych dla ptaków.
Dzieci nasypują ziarenka do woreczków,
nauczyciel pomaga dzieciom zaczepiać
sznurek na jabłkach, pomarańczach oraz
słoninie.
6. Ubieranie choinki na placu zabaw.
Wyjście na teren przedszkolny. Wspólne
ubieranie choinki dla ptaszków jadalnymi
ozdobami. Obserwowanie z oddali zachowań
ptaków oraz ich wyglądu.
- skacze naśladując ruchy wróbelka,
- naśladuje odgłosy ptaszków: „ćwir”
- naśladuje odlatywanie ptaków,
- stuka paluszkami o podłogę,
- ogląda smakołyki dla ptaków przyniesione
przez kolegów,
- porównuje ziarna,
- nazywa przyniesione produkty,
- naśladuje ruchy (lot) ptaków,
- na przerwę w muzyce zajmuje miejsce przy
obręczy,
- naśladuje ptasie trele,
- wykonuje ozdobę na ptasią choinkę,
- nasypuje ziarna do woreczków,
- mocuje sznurek do jabłka, słoniny,
pomarańczy,
- samodzielnie korzysta z toalety zachowując
zasady higieny oraz bezpieczeństwa,
- podejmuje próbę samodzielnego założenia
obuwia,
- ustraja choinkę smakołykami dla ptaków,
- opisuje zachowanie ptaków,
TEMAT DNIA: Lubimy dostawać prezenty. /czwartek
PP: I/1,2 III/2 V/4 VIII/2 IX/1 XIII/1 XIV/2,3
ŚRODKI REALIZACJI:
KRYTERIA SUKCESU:
1.Powitanie: Wszyscy którzy chcą być z nami, - siada w kole,
niech usiądą między nami. I podajmy sobie
- mówi tekst rymowanki,
ręce. Będzie nas więcej.
2. Zagadka obrazkowa Prezent. Nauczyciel
umieszcza na tablicy sylwetę przedstawiającą
prezent (pudełko przewiązane kokardą),
składającą się z trzech części, pod którą
znajduje się obrazek przedstawiający
samochód. Każda część jest zaznaczona
odpowiednią liczbą kropek, od 1 do 3. W
ręce ma kostkę z kropkami (dwa razy jedna
kropka, dwa razy dwie kropki i dwa razy trzy
kropki). Chętne dziecko rzuca kostką. Jeśli
wyrzuci, np. trzy kropki, nauczyciel odkrywa
arkusz z taką samą liczbą kropek i pyta
dzieci: – Jaki prezent może ukrywać się w
tym pudełku? Jeśli dzieciom nie uda się
odgadnąć, następna osoba rzuca kostką, a
nauczyciel odkrywa kolejne części. Po
odsłonięciu wszystkich części dzieci mówią,
co znajduje się w pudełku.
3. Zabawa: Prezenty. Nauczyciel rozkłada
w sali obrazki z gazetek reklamowych.
Dzieci poruszają się po sali przy nagraniu
dowolnej kolędy, rozglądając się w
poszukiwaniu prezentów. Gdy nauczyciel
mówi: – Prezent dla mamy, dzieci wybierają
spośród rozłożonych obrazków ten, na
którym jest przedmiot, który może przydać
się mamie. Zabawę powtarzamy jeszcze raz,
a dzieci wybierają obrazek z prezentem dla
taty. Wybrane obrazki dzieci wkładają do
wykonanych pudełek i umieszczają pod
choinką.
4. Zabawa plastyczna Prezencik. Każde
dziecko ma przyniesione przez siebie
kartonowe pudełko oraz bibułę w jednym
kolorze. Nauczyciel pokazuje i omawia
kolejne etapy wykonywania pracy: –
ugniatanie bibuły w obu dłoniach i delikatne
jej rozkładanie – smarowanie klejem pudełka
z każdej strony – przyklejanie rozłożonej,
pogniecionej bibuły na bokach pudełka,
dociskając ją lekko rękami.- ozdabianie
pudełka według własnego pomysłu,
- rzuca kostką,
- liczy kropki, które wypadły,
- podejmuje próbę odgadnięcia jaki prezent
kryje się w środku pudełka,
- zgłasza chęć wypowiedzenia się przez
podniesienie ręki,
- porusza się po sali w rytm muzyki,
- na hasło: prezent dla mamy wybiera
przedmiot, który chciałby podarować mamie,
- na hasło: prezent dla taty wybiera
przedmiot, który chciałby podarować tacie,
- wkłada obrazki do swojego pudełeczka i
kładzie je pod choinką,
- siada przy stole,
- ugniata bibułę w rękach,
- smaruje klejem pudełko z każdej strony,
- obkleja pudełko bibułą,
- dociska bibułę do pudełka,
- ozdabia pudełko według własnego
pomysłu,
TEMAT DNIA: W krainie Szuru – buru. / piątek
PP: I/1,2 III/1,2,3 V/3,4 VII/2 VIII/2 X/3 XIV/2
ŚRODKI REALIZACJI:
KRYTERIA SUKCESU:
1. Zabawa ruchowa „Ludzie do ludzi” (wg
E. Noga, A. Wasilak) Dzieci maszerują po
sali, słuchając przy tym muzyki. Gdy
muzyka ucichnie, dobierają się parami i na
hasło nauczyciela witają się: np. palec do
palca, nos do nosa, kolano do kolana, ucho
do ucha, palec do czoła. Na hasło „ludzie do
ludzi” dzieci muszą szybko znaleźć inną parę
2. Słuchanie opowiadania B. Szelągowskiej
„W krainie szuru-buru” zał. 1
- maszeruje po Sali zachowując bezpieczną
odległość od kolegów,
- na przerwę w muzyce znajduje sobie kolegę
do pary,
- dotyka kolegę wymienioną częścią ciała w
tę samą część ciała kolegi,
- na hasło: „ludzie do ludzi” zmienia parę,
3. Ćwiczenie oddechowe Dmuchanie –
sprzątanie. Nauczyciel układa na stolikach
kawałki waty. Dzieci siedzą przy stolikach i
dmuchają na watę, wciągając powietrze
nosem, a wydychając – ustami.
4. Zabawa dramowa „Wielkie sprzątanie”
W trakcie muzyki dzieci biegają po sali.
Kiedy muzyka przestaje grać, nauczyciel –
Wróżka pokazuje obrazek oraz podaje nazwę
przedmiotu bądź urządzenia, które jest
przydatne podczas sprzątania, a dzieci
naśladują ruchem daną czynność: odkurzacz
– odkurzają dywan, pralka – wkładają brudne
ubrania do pralki, dosypują proszek itp.,
zlewozmywak – myją naczynia, szczotka –
zamiatają podłogę, szmatka – wycierają kurz
z regału.
5. Zabawa dydaktyczna „Wskaż właściwe
obrazki” W takt muzyki (na zmianę
akompaniament do marszu, biegu i
podskoków) dzieci poruszają się po całej sali
lub po obwodzie koła. Po zatrzymaniu
nagrania N. podaje piłkę do dziecka, które
otrzymuje zadanie – wybranie spośród kilku
obrazków na tablicy tego, który przedstawia
urządzenie pomocne do robienia porządku.
Otoczenie kółkiem tego przedmiotu. Zabawę
powtarzamy kilka razy.
6. Zestaw zabaw ruchowych wg
W. Sherborne dla dzieci 3-4 letnich.
- odpowie na pytania dotyczące opowiadania,
- opowie czy lubi sprzątać i w jaki sposób to
robi,
- wciąga powietrze nosem,
- wydycha powietrze ustami,
- dmucha w watę tak, by spadła ona na
podłogę,
- porusza się po sali w rytm muzyki,
- naśladuje ruchem czynność odpowiadającą
wskazanemu przez N. przedmiotowi,
- porusza się po obwodzie koła w tempie
dyktowanym muzyką,
- na przerwę w muzyce zatrzymuje się,
- łapie piłkę podaną przez N.
- wybiera jeden przedmiot pomocny w
sprzątaniu,
- otacza przedmiot pętelką,
- opiera się swoimi plecami o plecy kolegi,
- odpycha się plecami naprzemiennie z
kolegą,
- leży na podłodze z zamkniętymi oczami,
- masuje leżącego kolegę według instrukcji
N.,
Zabawy ruchowe:
1. Zabawa ruchowa: Zabaweczka z pudełeczka.
N. dzieli dzieci na dwie grupy: dziewczynki to laleczki, chłopcy – pajacyki. Dzieci siadają na
rozłożonych na podłodze gazetach – są prezentami zamkniętym w pudełkach. Gdy
nauczyciel klaśnie w dłonie i powie: Laleczki, dziewczynki wstają i poruszają się wokół
gazet. Następne klaśnięcie jest sygnałem powrotu do siedzenia. Na ponowne klaśnięcie i
hasło: Pajacyki wstają chłopcy i podskakują.
2. Zabawa Łańcuch choinkowy. Dzieci wykonują przysiad w dowolnym miejscu sali.
Nauczyciel chodzi między nimi przy nagraniu spokojnej muzyki. Dotknięte przez niego
dziecko podaje mu rękę i razem chodzą między pozostałymi dziećmi. Zabawa trwa do
momentu, aż wszystkie dzieci utworzą łańcuch
3. Dzieci-kolorowe ciasteczka (kolor ubrania wskazuje kolor ciastka) poruszają się po sali
przy nagraniu dowolnej muzyki. W czasie przerwy w muzyce nauczyciel zaprasza do siebie,
np. dzieci-ciastka z czerwoną polewą. Do nauczyciela podchodzą dzieci, które mają w
ubraniu coś czerwonego, i siadają na podłodze. Zabawa trwa do momentu, aż wszystkie
ciastka zostaną ułożone – dzieci usiądą na podłodze.
4. Zabawa Przyjdź, uciekaj. Dzieci dobierają się w pary. Łapią się za ręce i siadają na
podłodze. Przy nagraniu piosenek dla dzieci szybko wstają i uciekają od siebie. Gdy muzyka
milknie, wtedy dzieci wracają do siebie, podają sobie ręce i siadają na dywanie
5. Zabawa ruchowa z elementami ćwiczeń słuchowych Gwiazdeczki. Nauczyciel dzieli
dzieci na 5-osobowe grupy. Każdej grupie przydziela obręcz. Dzieci trzy- mają obręcze
rękami i poruszają się w koło. Tempo ich ruchu jest uzależnione od uderzeń nauczyciela w
bębenek.
Zał.1 Opowiadanie B. Szelągowskiej pt.: W krainie szuru-buru
Powoli zbliżały się święta Bożego Narodzenia. Ania codziennie pytała mamę, ile
jeszcze dni zostało do Mikołaja. Krzysio, młodszy brat Ani, też nie mógł się doczekać
choinki. Poprzedniej nocy spadł pierwszy śnieg. I było go naprawdę dużo. Piękny bałwanek
od rana pilnował podwórka. – Mamo, mamo to kiedy w końcu będą te święta. Ja już się nie
mogę doczekać... i Krzysio też... i bałwanek... – zapytała po raz kolejny dziewczynka.
– Posłuchajcie mnie teraz – tajemniczym głosem dodała mama. – Zanim nadejdą święta,
musicie poznać krainę szuru-buru. – Krainę szuru-buru – z niedowierzaniem dopytywał
Krzysio. – A co to jest za kraina? – Mamo, a gdzie ona jest? – dopytywała się Ania. – Jakby
to wam wytłumaczyć? – zastanawiała się mama. – Widzicie, każdy dom przed świętami
zamienia się w taką krainę. Czas przedświąteczny, to czas porządków i przygotowań. Musimy
pięknie posprzątać wszystkie pokoje, wytrzepać dywany, uprać zasłony i firanki, zetrzeć
kurze... Musimy upiec ciasta, przygotować świąteczne potrawy i oczywiście ubrać choinkę. –
No to zacznijmy od ubierania choinki! – zawołał radośnie Krzysio. – Choinkę ubierzemy jak
już cały dom będzie lśnił czystością – powiedziała mama i pogłaskała synka po głowie. – W
takim razie jesteśmy gotowi do pracy! – uroczyście dodała Ania. – Tylko powiedz mamo, co
mamy robić? – Najlepiej, jeśli teraz posprzątacie swoje pokoje. Pochowajcie do pudełek
klocki. Ty Aniu, załóż lalkom czyste sukienki, a ty Krzysiu zrób porządek z samochodami.
Trzeba powycierać kurze na półkach, poukładać ładnie książeczki i resztę zabawek. Zresztą
nie ma na co czekać! Dzieci razem z mamą od razu zabrały się do porządków. Były tak
zapracowane, że nie zauważyły, kiedy tata wrócił do domu. – Jak tu pięknie! – nie mógł się
nadziwić. – Chyba jakieś skrzaty przyszły i posprzątały w waszych pokojach! – To my, to
my! – zawołały radośnie dzieci. – Robimy porządki w krainie szuru- buru. – Widzę, że mama
powiedziała wam o krainie szuru-buru. Ja też muszę ją odwiedzić i zaraz po obiedzie zrobię
porządki w garażu. A jutro... jutro nie idę do pracy... i rano pomożemy mamie w kuchni, a po
obiedzie pójdziemy kupić... choinkę. – Hurra – zawołała Ania; hurra – zawtórował jej
Krzysio. – Zobaczcie! Śnieg! Znowu pada śnieg! To będą naprawdę piękne, białe święta –
dodała dziewczynka.
Zał.2 Opowiadanie M. Kownackiej pt.: Śpiewająca choinka
Kiedy już choinka dla dzieci była wystrojona jak krakowianka na wesele – pani powiedziała;
– No, dobrze, a ptaki? – Co „ptaki”? – zapytały dzieci. – No, gdzie choinka dla ptaków?
Dzieci się zakłopotały, bo nikt nie wiedział, gdzie jest choinka dla ptaków. Wtedy pani mówi:
– Może tę małą choinkę, co ją z gałązek jodłowych powiązał tata
Jasia, podarujemy
ptaszkom? – Tak! Taak! – krzyknęli wszyscy. A Jasio skoczył – cap! choinkę i pędzi na
dwór... – Czekaj, Jasiu, czekaj, przecież choinka musi być przystrojona i z podarunkami... –
Zawiesimy bombki, zdejmie się je z naszej choinki. – Eee, na bombkach ptaszki się nie znają!
Jeszcze się przelękną! – Ognie sztuczne też do niczego – mruknął Jarek. – To co robić –
zakłopotały się dzieci. – Pomyślmy dobrze, co ptaszki lubią? Każdemu trzeba dawać to, co
lubi! Zaraz wszyscy zaczęli wyliczać, co ptaszki lubią! – Siemię konopne! Mak! Słoneczniki!
– Pszenicę – proszę pani – pszenicę! – Jarzębinę, bez czarny! Różne nasiona! – Łój, smalec,
słoninę! – No dobrze, już dobrze! To teraz Jasiu, podaj choinkę! Ubierzemy ją tym, co ptaszki
bardzo lubią! I zabrali się do roboty. Gałązki choinki maczali w roztopionym łoju z makiem i
konopiami, a kiedy łój zastygł – wyglądało to jak szron.
Zamiast łańcucha wisiały na choince plasterki słoniny – to był podarunek dla sikorek,
kowalików i dzięciołów. Na czubku drzewka, zamiast gwiazdy, nabiły z ziarnami słonecznik.
Zamiast bombek chwiały się na gałązkach makówki, w których mak szeleścił... A pęczki
czarnego bzu i jarzębiny stroiły choinkę w korale. Kiedy wreszcie ta choinka stanęła na ławce
pod topolą, kiedy dokoła posypano pszenicy – to zleciały się ptaki! Ćwierkały, śpiewały! Że
wokoło szumią drzewa: Dziw nad dziwy! Cud prawdziwy! Choinka śpiewa...
Zał.3 - Opowiadanie B. Gorajskiej pt.: Czekamy na święta
Krasnal siedział na mięciutkim fotelu. Obok niego odpoczywał miś. Leżał i przyglądał się
zawieszonym na tablicy obrazkom. – Zobacz, Krasnoludku – powiedział. – Te dziewczynki
bawią się tak samo jak nasze przedszkolaki. – Ależ, misiu, to nie są przedszkolaki. To jest
mama ze swoją córką. Miś przechylał głowę raz w jedną, raz w drugą stronę, jakby chciał się
upewnić, czy Krasnal ma rację. – A co one robią? – zapytał cichutko miś. – Mama odkurza
dywan, a dziewczynka ściera kurze. Zbliżają się święta Bożego Narodzenia, a wtedy wszyscy
ludzie sprzątają swoje mieszkania, wieszają różne ozdoby na świątecznym drzewku – choince
– i pieką pyszne ciasteczka. Później zapraszają do siebie swoją rodzinę: babcię, dziadka,
wujka, ciocię, składają sobie życzenia, dzielą się opłatkiem i razem, przy pięknie nakrytym
stole, jedzą taką specjalną kolację, która nazywa się wieczerzą wigilijną. Wigilia to czas
oczekiwania na narodziny małego Jezusa. Po wieczerzy wigilijnej wszyscy rozpakowują
prezenty, które leżą pod choinką.
– Ciekawe, czy w naszym przedszkolu będzie choinka? – spytał miś. – Pewnie, że będzie.
Pani Ela obiecała dzieciom, że jeśli dzisiaj posprzątają w kącikach, będą mogły jej jutro
pomóc przystroić świąteczne drzewko. – Skąd ty to wszystko wiesz, Krasnalku? – Jak to
skąd? Słucham uważnie, jak pani Ela opowiada dzieciom.
Zał. 4.
Wiersz Tadeusza Kubiaka pt.: Wesoła choinka
Na gałązce choinkowej
wiszą dwa jabłuszka.
Przy jabłuszku pierwszym- pajac,
przy drugim- kaczuszka.
Pajac biały jest jak piekarz,
mąkę ma na brodzie.
A kaczuszka- złota, jakby
kąpała się w miodzie.
Popatrz mamo- woła Krysiajak ten pajac skacze!
A czy słyszysz- mówi mamajak kaczuszka kwacze?
Pajac tańczy, kaczka kwacze- posłuchajcie sami.
A zajączek tu, tuż obok
rusza wąsikami.