Raport - BIP UM Żywiec

Transkrypt

Przedsiębiorstwo Naukowo-Badawczo-Usługowe „BT”
str. 1
Raport
o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko
do decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach
dla
budowy kolei linowej krzesełkowej w masywie Pilska w Korbielowie gmina
Jeleśnia, w miejscu istniejących obecnie wyciągów narciarskich (oznaczonych
numerami V i VI), oraz niwelacja Hali Szczawiny
Autorzy opracowania:
mgr inż. Włodzimierz Buziński
mgr inż. Rafał Paluch
Bielsko-Biała kwiecień 2008 r.
Raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko dla budowy kolei linowej krzesełkowej
w masywie Pilska w Korbielowie gmina Jeleśnia, w miejscu istniejących obecnie wyciągów narciarskich V i VI
str. 2
Spis treści
I. STRESZCZENIE W JĘZYKU NIESPECJALISTYCZNYM..........................................................5
II. PODSTAWA SPORZĄDZENIA RAPORTU O ODDZIAŁYWANIU PRZEDSIĘWZIĘCIA NA
ŚRODOWISKO................................................................................................................................... 8
II.1. Cel i zakres oceny oddziaływania na środowisko....................................................................8
II.2. Podstawa prawna sporządzenia raportu................................................................................. 10
II.3. Dokumentacja podstawowa – źródła informacji....................................................................12
II.4. Stan formalno-prawny............................................................................................................14
II.5. Udostępnianie informacji....................................................................................................... 15
III. CHARAKTERYSTYKA PRZEDSIĘWZIĘCIA......................................................................... 16
III.1. Lokalizacja przedsięwzięcia................................................................................................. 16
III.2. Charakterystyka przedsięwzięcia..........................................................................................16
III.2.1. Stan istniejący............................................................................................................... 16
III.2.2. Stan projektowy............................................................................................................ 17
IV. WPŁYW PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO – ETAP BUDOWY...............................21
OPIS ANALIZOWANYCH WARIANTÓW PLANOWANEGO PRZEDSIĘWZIĘCIA...........21
IV.1 Wariant polegający na niepodejmowaniu przedsięwzięcia................................................... 21
IV.2. Wariant polegający na podjęciu przedsięwzięcia................................................................. 21
IV.3. Uzasadnienie wyboru podjętego przedsięwzięcia................................................................ 22
IV.4. Określenie przewidywanego oddziaływania na środowisko................................................ 22
IV.4.1. Zanieczyszczenie powietrza..........................................................................................22
IV.4.2. Oddziaływania akustyczne........................................................................................... 23
IV.4.3. Gospodarka wodno-ściekowa....................................................................................... 23
IV.4.4. Gospodarka odpadami.................................................................................................. 23
IV.4.5. Oddziaływanie na glebę................................................................................................24
IV.4.6. Oddziaływanie na florę i faunę..................................................................................... 24
IV.5. Możliwość wystąpienia nadzwyczajnych zagrożeń............................................................. 25
V. WPŁYW PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO – ETAP EKSPLOATACJI.................... 26
V.1. Informacje dotyczące gminy Jeleśnia.................................................................................... 26
V.1.1. Charakterystyka ogólna gminy...................................................................................... 26
V.1.2. Położenie geograficzne, rzeźba terenu........................................................................... 26
V.1.3. Budowa geologiczna...................................................................................................... 28
V.1.4. Charakterystyka hydrologiczna – wody podziemne i powierzchniowe.........................31
V.1.5. Gleby.............................................................................................................................. 34
V.1.6. Zasoby surowców naturalnych.......................................................................................36
V.1.7. Klimat.............................................................................................................................37
V.2. Zanieczyszczenie powietrza...................................................................................................40
V.2.1. Cel opracowania.............................................................................................................40
V.2.2. Zanieczyszczenie powietrza...........................................................................................40
V.2.3. Wnioski.......................................................................................................................... 41
V.3. Oddziaływania akustyczne.....................................................................................................42
V.3.1. Dane ogólne opracowania.............................................................................................. 42
V.3.2. Lokalizacja wyciągu krzesełkowego..............................................................................44
V.3.3. Charakterystyka obiektu inwestycyjnego...................................................................... 44
str. 3
V.3.4. Charakterystyka źródeł hałasu....................................................................................... 45
V.3.5. Dopuszczalne wartości poziomu hałasu.........................................................................45
V.3.6. Obliczenia poziomu natężenia dźwięku jakie będzie emitowane do
środowiska i jego rozprzestrzenianie się..................................................................................45
V.3.7. Wnioski ......................................................................................................................... 47
V.4. Gospodarka wodno-ściekowa................................................................................................ 48
V.4.1. Cel opracowania.............................................................................................................48
V.4.2. Zaopatrzenie w wodę..................................................................................................... 48
V.4.3. Odprowadzanie ścieków................................................................................................ 48
V.4.4. Wody deszczowe i roztopowe........................................................................................49
V.4.5. Wnioski.......................................................................................................................... 49
V.5. Gospodarka odpadami........................................................................................................... 50
V.5.1. Cel i zakres opracowania............................................................................................... 50
V.5.2. Rodzaje i ilości przewidzianych do wytwarzania odpadów...........................................50
V.5.9. Wnioski.......................................................................................................................... 51
V.6. Oddziaływanie na glebę.........................................................................................................52
V.6.1. Charakterystyka terenu badań........................................................................................ 52
V.6.1.1. Lokalizacja.................................................................................................................. 52
V.6.1.2. Morfologia i hydrografia.............................................................................................52
V.6.1.3. Aktualny sposób użytkowania terenu......................................................................... 52
V.6.1.4. Charakter techniczny projektowanej inwestycji......................................................... 53
V.6.2. Budowa geologiczna...................................................................................................... 53
V.6.3. Warunki wodne.............................................................................................................. 54
V.6.4. Warunki geologiczno-inżynierskie................................................................................ 54
V.6.5. Podsumowanie............................................................................................................... 56
V.6.6. Wpływ narciarstwa i turystyki na erozję gleby..............................................................57
V.7. Oddziaływanie na przyrodę................................................................................................... 58
V.7.2. Czynniki zagrożenia dla fauny i flory............................................................................ 58
V.7.3. Charakterystyka szaty roślinnej..................................................................................... 59
V.7.4. Charakterystyka świata zwierząt....................................................................................61
V.7.5. Zadania ochronne wynikające z położenia w Żywieckim Parku Krajobrazowym.... 63
V.7.6. Otulina parku..................................................................................................................71
V.7.7. System obszarów chronionych.......................................................................................74
V.7.8. Pomniki przyrody...........................................................................................................75
V.7.9. Użytek ekologiczny........................................................................................................76
V.7.10. Waloryzacja przyrodnicza...........................................................................................76
V.7.11. Powiązanie analizowanego terenu z szerszym otoczeniem, Natura 2000.................. 79
Gatunki roślin i zwierząt z załącznika II Dyrektywy Siedliskowej.......................................... 80
V.7.12. Wnioski........................................................................................................................ 84
V.8. Przewidywane oddziaływanie na środowisko w wypadku wystąpienia poważnej awarii
przemysłowej................................................................................................................................. 85
V.9. Szkody w środowisku............................................................................................................ 86
V.9.2. Klasyfikacja instalacji.................................................................................................... 86
V.9.3. Analiza potencjalnych szkód w środowisku.................................................................. 86
V.9.4. Obowiązki wynikające z ustawy o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie
...................................................................................................................................................87
str. 4
V.9.5.Wnioski........................................................................................................................... 87
VI. WPŁYW PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO – ETAP LIKWIDACJI.........................88
VI.1. Cel opracowania................................................................................................................... 88
VI.2. Oddziaływania na środowisko..............................................................................................88
VI.3. Wnioski............................................................................................................................ 89
VII. PORÓWNANIE PROPONOWANEJ TECHNOLOGII Z TECHNOLOGIĄ SPEŁNIAJĄCĄ
WYMAGANIA W NOWO URUCHAMIANYCH LUB ZMIENIANYCH W SPOSÓB ISTOTNY
INSTALACJACH.............................................................................................................................. 90
VII.1. Stosowanie substancji o małym potencjale zagrożeń......................................................... 90
VII.2. Efektywne wytwarzanie oraz wykorzystywanie energii..................................................... 90
VII.3. Zapewnienie racjonalnego zużycia wody i innych surowców oraz materiałów i paliw..... 90
VII.4. Stosowanie technologii bezodpadowych i małoodpadowych oraz możliwość odzysku
powstających odpadów.................................................................................................................. 90
VII.5. Rodzaj, zasięg oraz wielkość emisji....................................................................................91
VII.6. Wykorzystywanie porównywalnych procesów i metod, które zostały skutecznie
zastosowane w skali przemysłowej............................................................................................... 91
VII.7. Postęp naukowo-techniczny................................................................................................91
VIII. WPŁYW PRZEDSIĘWZIĘCIA NA OTOCZENIE................................................................. 92
OPIS POTENCJALNIE ZNACZĄCYCH ODDZIAŁYWAŃ PALOWANEGO
PRZEDSIĘWZIĘCIA....................................................................................................................92
VIII.1. Oddziaływanie na środowisko........................................................................................... 92
VIII.2. Kumulacja oddziaływań.....................................................................................................93
VIII.2.1. Oddziaływania krótkoterminowe............................................................................... 93
VIII.2.2. Oddziaływania długoterminowe................................................................................ 94
VIII.3. Kompensowanie oddziaływań na środowisko................................................................... 94
VIII.3.1. W stosunku do powietrza........................................................................................... 94
VIII.3.2. W stosunku do oddziaływań akustycznych................................................................94
VIII.3.3. W stosunku do gospodarki wodno-ściekowej............................................................94
VIII.3.4. W stosunku do gospodarki odpadami ....................................................................... 94
VIII.3.5. W stosunku do gleby.................................................................................................. 94
VIII.3.6. W stosunku do flory i fauny.......................................................................................95
VIII.3.7. W stosunku do wpływu na krajobraz......................................................................... 95
VIII.4. Środki chroniące i minimalizujące wpływ przedsięwzięcia na środowisko ..................... 95
VIII.5. Ustanowienie obszaru ograniczonego użytkowania.......................................................... 96
VIII.6. Analiza możliwych konfliktów społecznych..................................................................... 96
VIII.7. Potencjalne skutki oddziaływań transgranicznych............................................................ 96
VIII.8. Propozycje monitoringu oddziaływań planowanej inwestycji ......................................... 96
VIII.8.1. Etap budowy...............................................................................................................96
VIII.8.2. Etap eksploatacji........................................................................................................ 96
VIII.9. Trudności jakie napotkano przy opracowaniu raportu.......................................................96
IX. WNIOSKI.....................................................................................................................................97
IX. ZAŁĄCZNIKI..............................................................................................................................98
str. 5
I. STRESZCZENIE W JĘZYKU NIESPECJALISTYCZNYM
Oddziaływanie kompleksowe na środowisko, w zakresie emisji zanieczyszczeń do
powietrza, rozprzestrzeniania się dźwięku, gospodarki wodno-ściekowej, gospodarki
odpadami oraz wpływu na środowisko przyrodnicze dla budowy kolei linowej krzesełkowej
w masywie Pilska w Korbielowie gmina Jeleśnia, w miejscu istniejących obecnie wyciągów
narciarskich (oznaczonych numerami V i VI), oraz niwelacja Hali Szczawiny przedstawia się
następująco:
 Podstawą opracowania jest zlecenie Gliwickiej Agencji Turystycznej S.A. z siedzibą
w Gliwicach przy ul. Jasnej 31.
 Przedmiotem opracowania jest charakterystyka wpływu na stan środowiska
przedsięwzięcia polegającego na budowie kolei linowej krzesełkowej, w miejscu
istniejących obecnie wyciągów narciarskich V i VI, oraz niwelacji Hali Szczawiny.
 Inwestorem jest:
Gliwicka Agencja Turystyczna S.A
44-100 Gliwice
ul. Jasna 31
 Miejsce lokalizacji instalacji: instalacja zlokalizowana będzie na terenie ośrodka
narciarskiego PILSKO w Korbielowie gmina Jeleśnia na działce 6807/5 będącej
własnością Wspólnoty Hali Miziowej. Kolej prowadzona będzie w miejscu istniejących
wyciągów orczykowych nr V i VI, z Hali Szczawiny na Halę Miziową. Niwelacja terenu
prowadzona będzie na działce 6807/5, w okolicy projektowanego budynku stacji dolnej.
 Opracowanie
wykonano
w
celu
uzyskania
decyzji
o
środowiskowych
uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia
 Obiekt przeznaczony będzie do użytku całosezonowego
 Liczba osób obsługujących kolej nie ulegnie zmianie w stosunku do stanu obecnego
i wynosić będzie 6 osób.
Punktem wyjścia do sporządzenia niniejszego opracowania, było ustalenie prognozy
wpływu projektowanego przedsięwzięcia na środowisko w zakresie oddziaływania na: środowisko
przyrodnicze, stan powietrza atmosferycznego, klimat akustyczny terenu, wody powierzchniowe
i gruntowe oraz określenie stopnia oddziaływania powstających odpadów, na etapie budowy,
str. 6
eksploatacji i likwidacji.
Z wykonanego raportu o oddziaływaniu na środowisko wynika, ze:
Oddziaływania środowiskowe w fazie budowy będą miały charakter czasowy aż do
zakończenia prac związanych z realizacja przedsięwzięcia. Podczas realizacji inwestycji mogą
wystąpić następujące kolizje środowiskowe:
➢
zaburzenia funkcjonalne, wynikające z konieczności okresowego ograniczenia dojazdu
do terenu budowy,
➢
zanieczyszczenie powietrza atmosferycznego związane z eksploatacją maszyn
transportowych, drogowych, śmigłowca oraz specjalistycznego sprzętu budowlanego,
➢
zaburzenie klimatu akustycznego spowodowane hałasem emitowanym przez
śmigłowiec, samochody oraz maszyny i urządzenia wykonujące prace budowlane,
➢
zakłócony zostanie ustalony spływ wód opadowych jak również przepływ wód
gruntowych,
➢
emisja do środowiska substancji w postaci odpadów wytworzonych podczas budowy,
➢
wystąpi ingerencja w powierzchniowe warstwy gleb,
Realizacja inwestycji nie wiąże się z wycinką drzew ani krzewów.
Oddziaływania środowiskowe w fazie eksploatacji będą miały następujący charakter:
➢
eksploatacja projektowanej kolei linowej krzesełkowej nie wpłynie na środowisko
w aspekcie makroregionalnym,
➢
eksploatacja kolei nie będzie powodowała zmiany poziomów substancji w powietrzu,
a tym samym nie będzie miała wpływu na stan zanieczyszczenia powietrza
atmosferycznego,
➢
projektowana kolej linowa w Korbielowie (stacja dolna) nie wpłynie na klimat
akustyczny w środowisku w rejonie omawianego obiektu,
➢
oceniono, iż bezpośredni wpływ narciarstwa na erozję gleby na stokach Pilska jest
umiarkowany,
➢
eksploatacja projektowanej kolei nie spowoduje dodatkowych uciążliwości dla flory
i fauny, oraz nie spowoduje wzrostu niekorzystnego wpływu na obszar NATURA
2000,
➢
eksploatacja instalacji nie będzie stanowiła zagrożenia dla środowiska wodnego
zarówno w odniesieniu do wód powierzchniowych jak i gruntowych,
➢
str. 7
eksploatacja obiektu nie będzie związana z emisją odpadów do środowiska (poza
stanami awarii i konserwacji), za wyjątkiem odpadów komunalnych,
➢
inwestycja nie stanowi źródła nadzwyczajnego zagrożenia dla środowiska naturalnego.
Oddziaływania środowiskowe w fazie ewentualnej likwidacji będą miały charakter
czasowy aż do zakończenia prac związanych z likwidacją. Mogą wystąpić następujące kolizje
środowiskowe:
➢
zaburzenia funkcjonalne, wynikające z konieczności okresowego ograniczenia dojazdu
do terenu prowadzonych prac,
➢
emisja pyłów i gazów do atmosfery podczas prac wyburzeniowych oraz wynikła
z ruchu samochodów obsługujących przedsięwzięcie,
➢
zaburzenie klimatu akustycznego spowodowane pracami śmigłowca, ciężkiego sprzętu
budowlanego, jak i wzmożonym ruchem samochodów,
➢
emisja do środowiska substancji w postaci odpadów,
➢
ingerencja w powierzchniowe warstwy gleby podczas likwidacji fundamentów podpór
oraz stacji dolnej i górnej.
Przedstawiona w opracowaniu analiza wpływu przedsięwzięcia, polegającego na budowie
kolei linowej krzesełkowej w masywie Pilska w Korbielowie gmina Jeleśnia, w miejscu
istniejących obecnie wyciągów narciarskich (oznaczonych numerami V i VI), oraz niwelacji Hali
Szczawiny, na poszczególne komponenty środowiska przyrodniczego na etapie realizacji
przedsięwzięcia, jego eksploatacji oraz ewentualnej likwidacji, pozwala stwierdzić, że w/w
inwestycja nie będzie uciążliwa dla środowiska naturalnego oraz nie będzie stanowiła zagrożenia
dla zdrowia i życia okolicznych mieszkańców.
str. 8
II. PODSTAWA SPORZĄDZENIA RAPORTU O ODDZIAŁYWANIU
PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO
II.1. Cel i zakres oceny oddziaływania na środowisko
Według obowiązującego prawa jednym ze środków administracyjnych gwarantujących
dochodzenie do właściwej i wyważonej decyzji w sprawie realizacji zamierzonej inwestycji jest
sformułowanie i analiza oceny oddziaływania na środowisko (OOŚ). Podstawowym celem
sporządzania raportu jest rozpoznanie i identyfikacja zagrożeń i oddziaływań planowanego
przedsięwzięcia na różne elementy środowiska naturalnego. Wiadomym jest, że każda nowa
inwestycja, modyfikacja lub rekultywacja zmienia pewne elementy istniejącego środowiska.
Bardzo
ważną
funkcją
OOŚ
w
procesie
podejmowania
administracyjnych
i inwestycyjnych decyzji jest zapewnienie optymalnego sposobu realizacji przedsięwzięcia tak, aby
w dłuższym okresie czasu zapewnić zbilansowany rozwój danego regionu (rozumiany np. jako
nowe miejsca pracy) z jednoczesnym uwzględnieniem zasad zrównoważonego rozwoju.
Tworzenie ocen oddziaływania planowanych inwestycji na środowisko jest procesem
ciągłym i wieloetapowym. Obejmują one okres od planowania i projektowania inwestycji, poprzez
jej realizację, aż do zalecanego monitoringu środowiska. W efekcie OOŚ stanowi dokument nie
tylko bardzo istotny dla organów administracji państwowej, które m.in. w oparciu o to opracowanie
wydają decyzje i pozwolenia, ale również i dla inwestora, gdyż postępując zgodnie z zawartymi
w OOŚ wytycznymi minimalizuje on potencjalne negatywne dla środowiska skutki prowadzenia
działalności gospodarczej.
Ocena oddziaływań prognozująca skutki ingerencji w środowisko ma stanowić:
załącznik do wniosku inwestora o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach
➢
zgody na realizację przedsięwzięcia,
element charakteryzujący istniejący stan środowiska oraz oddziaływanie przedsięwzięcia
➢
na środowisko w fazie budowy i eksploatacji, jak również ewentualnej likwidacji.
Podczas sporządzania niniejszego raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko
oparto się na następujących aktach prawnych:
➢
Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 25,
poz. 150);
➢
Ustawa z dnia 27 lipca 2001 r. – o wprowadzeniu ustawy Prawo ochrony środowiska,
str. 9
ustawy o odpadach oraz zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 100, poz. 1085 z późn.
zm.);
➢
Ustawa z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (Dz. U. z 2005 r. Nr 239, poz. 2019 z późn.
zm.);
➢
Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. – o odpadach (Dz. U. z 2007 r. Nr 39, poz. 251,
z późn. zm.);
Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym
➢
(Dz. U. Nr 180, poz. 1495);
Ustawa z dnia 11 maja 2001 r. - o opakowaniach i odpadach opakowaniowych (Dz. U.
➢
Nr 63, poz. 638 z późn. zm.);
➢
Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880 z późn.
zm.);
➢
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118
z późn. zm.);
➢
Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.
U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.);
➢
Ustawa z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr
162, poz. 1568 z późn. zm.);
➢
Ustawa z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2005 r. Nr 45, poz. 435 z późn.
zm.),
➢
Ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach
ochrony uzdrowiskowej oraz gminach uzdrowiskowych (Dz. U. Nr 167, poz. 1399
z późn. zm.).
➢
Ustawa z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie
(Dz. U. Nr 75, poz. 493);
➢
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 09 listopada 2004 r. w sprawie określenia
rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz
szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do
sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko (Dz. U. z 2004 r. Nr 257, poz.
2573 z póżn. zm.).
str. 10
Planowana inwestycja w świetle rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 09 listopada 2004 r.
w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz
szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia
raportu o oddziaływaniu na środowisko (Dz. U. z 2004 r. Nr 257, poz. 2573 z późn. zm.), jest
przedsięwzięciem mogącym znacząco oddziaływać na środowisko (§3 ust. 1, pkt 47 – trasy
narciarski, bobslejowe, wyciągi narciarskie oraz urządzenia towarzyszące).
Niniejszy raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko zawiera opis warunków
korzystania ze środowiska dla budowy, eksploatacji oraz ewentualnej likwidacji kolei linowej
krzesełkowej.
II.2. Podstawa prawna sporządzenia raportu
Podstawą prawną sporządzenia raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko
były następujące akty prawne i wytyczne:
➢
Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 25,
poz. 150);
➢
Ustawa z dnia 27 lipca 2001 r. – o wprowadzeniu ustawy Prawo ochrony środowiska,
ustawy o odpadach oraz zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 100, poz. 1085 z późn.
zm.);
➢
Ustawa z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (Dz. U. z 2005 r. Nr 239, poz. 2019 z późn.
zm.);
➢
Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. – o odpadach (Dz. U. z 2007 r. Nr 39, poz. 251,
z późn. zm.);
Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym
➢
(Dz. U. Nr 180, poz. 1495);
Ustawa z dnia 11 maja 2001 r. - o opakowaniach i odpadach opakowaniowych (Dz. U.
➢
Nr 63, poz. 638 z późn. zm.);
➢
Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880 z późn.
zm.);
➢
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118
z późn. zm.);
➢
Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.
U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.);
➢
str. 11
Ustawa z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr
162, poz. 1568 z późn. zm.);
➢
Ustawa z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2005 r. Nr 45, poz. 435 z późn.
zm.),
➢
Ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach
ochrony uzdrowiskowej oraz gminach uzdrowiskowych (Dz. U. Nr 167, poz. 1399).
➢
Ustawa z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie
(Dz. U. Nr 75, poz. 493);
➢
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 09 listopada 2004 r. w sprawie określenia
rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz
szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do
sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko (Dz. U. Nr 257, poz. 2573 z póżn.
zm.);
➢
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 3 marca 2008 r. w sprawie poziomów
niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. Nr 47, poz. 281);
➢
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 5 grudnia 2002 r. w sprawie wartości
odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. Nr 1, poz. 12);
➢
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 14 stycznia 2002 r. w sprawie określenia
przeciętnych norm zużycia wody (Dz. U. Nr 8, poz. 70);
➢
Rozporządzenie Ministra Budownictwa z dnia 14 lipca 2006 r. w sprawie sposobu
realizacji
obowiązków
dostawców
ścieków
przemysłowych
oraz
warunków
wprowadzania ścieków do urządzeń kanalizacyjnych (Dz. U. Nr 136, poz. 964);
➢
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 24 lipca 2006 r. w sprawie warunków, jakie
należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi, oraz w sprawie
substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego (Dz. U. Nr 137, poz. 984);
➢
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie
dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (Dz. U. Nr 120, poz. 826);
➢
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu
odpadów (Dz. U. Nr 112, poz. 1206);
➢
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 21 kwietnia 2006 r. w sprawie listy
rodzajów odpadów, które posiadacz odpadów może przekazywać osobom fizycznym
lub jednostkom organizacyjnym niebędącym przedsiębiorcami, oraz dopuszczalnych
str. 12
metod ich odzysku (Dz. U. Nr 75, poz. 527);
➢
Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 4 sierpnia 2004 r. w sprawie
szczegółowego sposobu postępowania z olejami odpadowymi (Dz. U. Nr 192, poz.
1968);
➢
Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 9 kwietnia 2002 r. w sprawie rodzajów
i ilości substancji niebezpiecznych, których znajdowanie się w zakładzie decyduje
o zaliczeniu go do zakładu o zwiększonym ryzyku albo zakładu o dużym ryzyku
wystąpienia poważnej awarii przemysłowej (Dz. U. Nr 58, poz.535 z późn. zm.);
➢
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 21 lipca 2004 r. w sprawie obszarów
specjalnej ochrony ptaków Natura 2000 (Dz. U. Nr 229, poz. 2313);
➢
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 maja 2005 r. w sprawie typów siedlisk
przyrodniczych oraz gatunków roślin i zwierząt, wymagających ochrony w formie
wyznaczenia obszarów 2000 (Dz. U. 94, poz. 795);
II.3. Dokumentacja podstawowa – źródła informacji
➢
Postanowienia Burmistrza Miasta Żywiec, Państwowego Powiatowego Inspektora
Sanitarnego w Żywcu oraz Wojewody Śląskiego;
➢
Pismo Urzędu Miejskiego w Żywcu IOŚ.7624-26/06/07/OŚ z dnia 23 sierpnia
2007 r.;
➢
Koncepcja programowo-przestrzenna kolei linowej PILSKO opracowana przez
Pracownię Projektową MB, Kraków, ul. Miłkowskiego 6/26;
➢
Mapa do celów projektowych sporządzona na bazie mapy zasadniczej w skali
1:1000;
➢
Mapa ewidencji gruntów w skali 1:2880;
➢
Mapa turystyczna Korbielów gmina Jeleśnia skala 1:20 000 i 1:40 000,
wydawnictwo Witański;
➢
Wypis i wyrys z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego;
➢
Umowa dzierżawy terenu inwestycji;
➢
Wypis uproszczony z rejestru gruntów;
➢
Oświadczenie dotyczące poboru wody;
➢
Zapewnienie możliwości odbioru ścieków;
➢
str. 13
Mysłajek R.W. (w druku). Możliwości rozwoju różnych form turystyki w zachodniej
części Karpat . Przegląd Przyrodniczy;
➢
„Natura 2000. Europejska Sieć Ekologiczna” Ministerstwo Środowiska, Warszawa,
2002;
➢
„System Ocen Oddziaływania na Środowisko w Granicach Obszarów Europejskiej
Sieci Ekologicznej Natura 2000”, EkoKonsult, Gdańsk, 2004;
➢
S. Nowak, R.W. Mysłajek „Wilk Canis lupus w Żywieckim PK i PK Beskidu
Śląskiego – ekologia i problemy ochrony”, 2002;
➢
Prognoza skutków ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego do
zmiany fragmentu miejscowego plany zagospodarowania przestrzennego Gminy Jeleśnia
w rejonie Pilska – „BT” Bielsko-Biała 2002;
➢
Studia naturae 41 Wpływ narciarstwa i turystyki pieszej na przyrodę masywu Pilska.
PAN Kraków 1996;
➢
Osobliwości szaty roślinnej województwa bielskiego. Colgraf-Pres, Poznań 1998;
➢
Przyroda województwa bielskiego Colgraf-Pres, Poznań 1997;
➢
Rośliny gór i pogórzy, T. Gołębiowski, „Sport i Turystyka” Warszawa1990 r;
➢
Rozporządzenie Wojewody Bielskiego Nr 7/98 z dnia 20.05.1998r. w sprawie
utworzenia Parku Krajobrazowego Beskidu Śląskiego – Dz. Urz. Województwa bielskiego
z 1998r. Nr 8/98;
➢
Waloryzacja szaty roślinnej i krajobrazu województwa bielskiego. Praca zbior. U.Śl.
na zlecenie WOŚ UW w Bielsku-Białej, 1994;
➢
Program Ochrony Środowiska Województwa Bielskiego do Roku 2015, Urząd
Wojewódzki Bielsko-Biała, 1996;
➢
Rejestr Tworów Przyrody Poddanych pod Ochronę – Dział B - Pomniki, maszynopis,
Urząd Wojewódzki Bielsko-Biała, 1998;
➢
Atlas Województwa Bielskiego, PAN Kraków, 1981;
➢
J. Kondracki, Geografia Polski. Mezoregiony Fizyczno-Geograficzne, PWN
Warszawa;
➢
Dane techniczno - technologiczne inwestycji;
➢
Obliczenia teoretyczne wykonane z wykorzystaniem numerycznych metod
modelowania pola akustycznego;
➢
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie
str. 14
dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (Dz. U. Nr 120, poz. 826);
➢
Instrukcja ITB nr 338/96. “Metoda określenia emisji i imisji hałasu przemysłowego
w środowisku oraz program komputerowy HPZ_95_ITB”. Warszawa 1996 r.;
➢
Obliczeniowe metody klimatu akustycznego w środowisku. Instytut Ochrony
Środowiska Warszawa 1988 r.;
➢
“Wytyczne dla służb ochrony środowiska w zakresie ochrony środowiska w zakresie
ochrony przed hałasem”; MOŚZNiL , Warszawa 1988 r.;
➢
PN-70/B-02151-“Akustyka budowlana. Ochrona przeciwdźwiękowa pomieszczeń”;
➢
PN-84/N - 01330 - “Hałas. Techniczna metoda określenia poziomu mocy
akustycznej hałasu maszyn w swobodnym polu akustycznym nad powierzchnią odbijającą
dźwięk”;
➢
Informacje uzyskane od Inwestora.
II.4. Stan formalno-prawny
➢
Właściciel terenu
Właścicielem terenu inwestycji jest:
Wspólnota Hali Miziowej reprezentowana przez:
- Władysława Mizia – Przewodniczącego Wspólnoty Hali Miziowej
zam. w Jeleśni ul. Jana Kazimierza 179,
- Jana Wrzeszcz – Skarbnika Wspólnoty Hali Miziowej zam. Krzyżowa 124
➢
Inwestor
Inwestorem jest:
Gliwicka Agencja Turystyczna S.A
44-100 Gliwice
ul. Jasna 31
➢
Miejsce inwestycji
Inwestycja realizowana będzie na terenie ośrodka narciarskiego PILSKO
w Korbielowie gmina Jeleśnia na działce 6807/5. Kolej linowa krzesełkowa
str. 15
prowadzona będzie w miejscu istniejących wyciągów orczykowych nr V i VI, z Hali
Szczawiny na Halę Miziową. Niwelacja terenu prowadzona będzie na działce
6807/5, w okolicy projektowanego budynku stacji dolnej.
II.5. Udostępnianie informacji
Wnioskodawca nie nosi o wycofanie z publicznego rejestru informacji zawartych
w niniejszym opracowaniu.
str. 16
III. CHARAKTERYSTYKA PRZEDSIĘWZIĘCIA
III.1. Lokalizacja przedsięwzięcia
Inwestycja realizowana będzie na terenie ośrodka narciarskiego PILSKO w Korbielowie
gmina Jeleśnia na działce 6807/5. Kolej linowa krzesełkowa prowadzona będzie w miejscu
istniejących wyciągów orczykowych nr V i VI, z Hali Szczawiny na Halę Miziową. Niwelacja
terenu prowadzona będzie na działce 6807/5, w okolicy projektowanego budynku stacji dolnej na
Hali Szczawiny.
Dla wyżej wymienionej działki inwestycyjnej Gmina Jeleśnia posiada miejscowy plan
ogólnego zagospodarowania przestrzennego zatwierdzony uchwałą nr XXVII/241/05 z 19 lipca
2005 r. Rady Gminy w Jeleśni opublikowaną w Dz. Urz. Woj. Śląskiego Nr 113, poz. 2900 z 14
września 2005 r. (załącznik Z 7 - Wypis i wyrys z miejscowego planu ogólnego zagospodarowania
przestrzennego gminy Jeleśnia).
III.2. Charakterystyka przedsięwzięcia
III.2.1. Stan istniejący
Na terenie przeznaczonym na realizację inwestycji znajdują sie obecnie dwa wyciągi
orczykowe oznaczone numerami V i VI wraz ze stacją napędową (dolną – budynek B3)
i przewojową (górną).
Istniejący budynek stacji dolnej (budynek B3) jest obiektem o konstrukcji żelbetowej
i murowanej. Wymiary budynku w rzucie : 12,5 x 12,5 m. Budynek posiada przyłącze WN
Obiekt jest ogrzewany elektrycznie. W budynku tym znajduje się WC dla turystów, kasa biletowa
oraz stacja transformatorowa z której zasilane są istniejące wyciągi. W obiekcie tym występuje
także zaplecze gastronomiczne w którym wydawane są ciepłe posiłki oraz napoje. Bufet ten nie jest
prowadzony przez GAT ON PILSKO.
Ścieki sanitarne z budynku B3 są odprowadzane do zbiornika bezodpływowego. Okresowo
są wypompowywane i wywożone do oczyszczalni ścieków.
Charakterystyka techniczna wyciągu orczykowego numer V:
–
wyciąg narciarski o wysokim prowadzeniu liny
–
nazwa wytwórni: Zabrzańskie Zakłady Naprawcze PW
–
typ wyciągu: podwójny, orczykowy
–
rok budowy 1984
–
miejsce zainstalowania: Korbielów Hala Szczawiny – Hala Miziowa
–
długość trasy mierzona po stoku 912 m
–
długość trasy mierzona w poziomie 876 m
–
różnica poziomów 234 m
–
średnie nachylenie trasy 15 °
–
liczba podpór 14 szt.
–
odległość między urządzeniami holującymi 32 m
–
liczba urządzeń holujących 57 szt.
–
prędkość jazdy 3,26 m/s
–
czas przejazdu 4,5 min.
–
zdolność przewozowa 760 osób/h
–
ciężar napinający 4500
–
rodzaj i moc silnika: silnik elektryczny N-55 kW – 1465 obr/min
–
urządzenie sygnalizacyjne: elektr.
–
urządzenia łączności: telefoniczna
str. 17
Charakterystyka techniczna wyciągu orczykowego numer VI jest taka sama jak wyciągu
nr V.
Istniejące wyciągi orczykowe obsługują trasy narciarskie:
–
nr 6 (trasa łatwa) – długość 1600 m, powierzchnia ca 18 000 m2,
–
nr 5 (trasa trudna) – długość 1250 m, powierzchnia ca 44 000 m2,
–
nr 7 (trasa bardzo trudna) – długość 1000 m, powierzchnia ca 20 000 m2,
III.2.2. Stan projektowy
Realizacja przedsięwzięcia polegać będzie na budowie kolei linowej krzesełkowej
w masywie Pilska w Korbielowie gmina Jeleśnia, wraz z niezbędną infrastrukturą, w miejscu
istniejących obecnie wyciągów narciarskich oznaczonych numerami V i VI poprowadzonych
z Hali Szczawiny na Halę Miziową.
Projektuje się budowę kolei z krzesełkami czteroosobowymi tzw. niewyprzęganymi –
poruszającymi się ze stałą prędkością na linie nośno-napędowej. Wszystkie zainstalowane
str. 18
urządzenia będą urządzeniami nowymi.
Projektuje się konstrukcje stalowe kolei ocynkowane. Nie przewiduje się konserwacji przez
malowanie.
Charakterystyka techniczna projektowanej kolei:
–
typ kolei linowej : jednoliniowa kolej obiegowa z 4-osobowym niewyprzęganym krzesełkiem i z
przenośnikiem taśmowym do wsiadania
–
długość trasy w poziomie : 848,0 m
–
długość trasy po stoku : 880,7 m
–
różnica poziomów : 237,8 m
–
średnie nachylenie trasy : 15 °
–
poziom peronu na dolnej stacji : 1045,0 m
–
poziom peronu na górnej stacji : 1282,8 m
–
prędkość jazdy : 0,5 – 2,6 m/s
–
zdolność przewozowa (przy 2,6 m/s) : 2 200 osób/h
–
przewóz w górę trasy (narciarze) : 100 % zdolności
–
przewóz w górę i w dół trasy (piesi) : 25 – 50 % zdolności
–
odstęp czasowy krzeseł : 6,54 s
–
odstęp krzeseł na linie : 17,0 m
–
czas jazdy : 5,6 min.
–
liczba krzeseł (orientacyjnie) : 105 szt.
–
moc silnika elektrycznego : ok. 250 kW
–
napęd awaryjny :silnik wysokoprężny
–
liczba podpór : 11 – 12 szt.
–
napęd i napinanie : stacja dolna
–
urządzenie przewojowe : stacja górna
–
rodzaj urządzenia napinającego : hydrauliczne
Do realizacji celów technicznych związanych z budową kolei linowej projektuje sie budynki
oznaczone symbolami B1 i B2 oraz wykorzystuje istniejące funkcje budynku B3.
Projektowana stacja górna (budynek B2) znajdować się będzie tuż obok istniejącej stacji
górnej. Istniejący obiekt stacji górnej zostanie rozebrany.
Obiekt stacji górnej (B2) stanowić będzie peron stacji oraz dyżurka. Peron stacji wykonany
zostanie w postaci konstrukcji stalowej z nawierzchnią drewnianą. Dyżurka w postaci konstrukcji
drewnianej umieszczonej na konstrukcji peronu. Wymiary peronu w rzucie : 10 x 10,5 m a dyżurki
str. 19
2,2 x 2,2 m. Powierzchnia użytkowa około 4 m2. Obiekt ogrzewany będzie elektrycznie. Nie
przewiduje sie przyłącza wody.
Projektowana stacja dolna (budynek B1) znajdować sie będzie tuż obok istniejącej stacji
dolnej (budynek B3). Obecnie istniejący budynek stacji dolnej (B3) zostanie pozostawiony w stanie
niezmienionym.
W projektowanym budynku stacji dolnej znajdować sie będą sterownia, pomieszczenia
socjalne dla załogi (6 osób), na poddaszu dyżurka. Budynek będzie wykonany w konstrukcji
murowanej, wymiary w rzucie: min. 5,0 x 10,0 m, powierzchnia użytkowa około 60 m2 z czego 12
m2 przewidziano na urządzenie sterowni kolei linowej. Budynek będzie zasilany koleją linową NN
ze stacji transformatorowej. Projektuje się przyłącze do sieci kanalizacyjnej. Budynek będzie
ogrzewany elektrycznie.
Istniejący budynek stacji dolnej (budynek B3) dotychczasowych wyciągów narciarskich
pozostanie w stanie nienaruszonym. Przewiduje sie jedynie likwidację urządzeń napędowych
istniejących wyciągów oraz przebudowę stacji transformatorowej.
Przepustowość projektowanej kolei wzrośnie w stosunku do stanu obecnego
z 760 osób/h x 2 = 1520 osób/h
na 2200 osób/h
Realizacja inwestycji wiązać sie będzie także z niwelacją terenu Hali Szczawiny
(obniżenie poziomu terenu o 1,5 do 2 metrów). Niwelacja jest konieczna z uwagi na polepszenie
warunków dla narciarzy. Bowiem różnica poziomów pomiędzy istniejącą stacją górną kolei linowej
zlokalizowanej na odcinku od Polany Strugi do Hali Szczawiny, a projektowaną stacją dolną
projektowanej kolei z Hali Szczawiny na Halę Miziową wynosi około 3 metry. Realizacja niwelacji
terenu zmniejszy uciążliwość dla narciarzy wynikającą z konieczności pokonywania wzniesienia
terenu pomiędzy obiema w/w stacjami.
Teren przeznaczony do niwelacji zaznaczono na dołączonej mapie. Szacuje się, iż podczas
niwelacji wydobytego zostanie około 900 m3 gruntu.
Realizacja inwestycji nie zakłada ingerencji w istniejące trasy narciarskie nr 5, 6 i 7.
Długość oraz powierzchnia tych tras nie ulegnie zmianom.
str. 20
Oświetlenie kolei linowej
Projektuje się oświetlenie elektryczne tylko obiektów kolei linowej po 2 oprawy
umieszczone na konstrukcjach stacji i na wysięgnikach podpór trasowych.
Oświetlenie to ma być używane tylko w następujących przypadkach:
–
akcja ratownicza (np. ewakuacja pasażerów),
–
prowadzenie prac remontowych i konserwacyjnych w czasie trwania sezonu
narciarskiego
Nie projektuje się oświetlenia tras narciarskich.
Zasilanie oświetlenia z projektowanego budynku B1 dolnej stacji kolei linowej (sterownia).
Zasilanie w energię elektryczną
W chwili obecnej istniejące odbiorniki (wyciągi, budynki, oświetlenie) w rejonie Hali
Szczawnicy zasilane są ze stacji transformatorowej 800 kVA znajdującej się w ciągu kablowym SN
z możliwością przyłączenia.
Na zasilanie projektowanej kolei linowej (ok. 250 kW) konieczna będzie przebudowa
obecnej stacji transformatorowej na stację o mocy 2 x 630 kVA z funkcją tzw. telemechaniki
tj. zdalnego sterowania droga radiową. Istniejący transformator 800 kVA, z uwagi na przydatność
do pracy, zostanie odsprzedany lub wykorzystany w innych obiektach należących do GAT.
Zaopatrzenie w wodę, odprowadzanie ścieków
Woda do celów socjalno-bytowych jest w chwili obecnej pobierana z istniejącego ujęcia
w km 2+000 potoku Szczyrbok (Kamienny) w miejscowości Korbielów na podstawie pozwolenia
wodnoprawnego z dnia 12 września 2007 r. znak WOŚ-gw-6223/15/07 i następnie transportowana
w pojemnikach na Halę Szczawiny za pomocą ratraków.
Po realizacji zamierzenia inwestycyjnego polegającego na budowie kolei linowej
krzesełkowej w miejscu istniejących obecnie wyciągów narciarskich V i VI stan ten nie ulegnie
zmianom.
Ścieki sanitarne odprowadzane są obecnie do zbiornika bezodpływowego. Okresowo są
wypompowywane i wywożone do oczyszczalni ścieków. Realizacja przedsięwzięcia przewiduje
budowę przyłącza do istniejącej sieci kanalizacji sanitarnej, administrowanej przez PTTK.
str. 21
IV. WPŁYW PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO – ETAP
BUDOWY
OPIS ANALIZOWANYCH WARIANTÓW PLANOWANEGO
PRZEDSIĘWZIĘCIA
IV.1 Wariant polegający na niepodejmowaniu przedsięwzięcia
Na terenie przeznaczonym na realizację inwestycji znajdują sie obecnie dwa wyciągi
orczykowe oznaczone numerami V i VI wraz ze stacją napędową (dolną – budynek B3)
i przewojową (górną).
Istniejący budynek stacji dolnej (budynek B3) jest obiektem o konstrukcji żelbetowej
i murowanej. Wymiary budynku w rzucie: 12,5 x 12,5 m. Budynek posiada przyłącze WN,
ogrzewanie elektrycznie. W budynku tym znajduje się WC dla turystów, kasa biletowa, stacja
transformatorowa z której zasilane są istniejące wyciągi oraz bufet.
Istniejące wyciągi obsługują trasy narciarskie nr 5, 6 i 7.
Wariant polegający na niepodejmowaniu przedsięwzięcia pozostawi obecny stan
nienaruszony a tym samym nie spowoduje dodatkowych uciążliwości w środowisku.
IV.2. Wariant polegający na podjęciu przedsięwzięcia
Wariant polegający na podjęciu przedsięwzięcia polegał będzie na budowie kolei linowej
krzesełkowej w masywie Pilska w Korbielowie gmina Jeleśnia, wraz z niezbędną infrastrukturą,
w miejscu istniejących obecnie wyciągów narciarskich oznaczonych numerami V i VI. Istniejące
wyciągi narciarskie nr V i VI zostaną zlikwidowane.
Kolej linowa krzesełkowa projektowana jest w osi istniejących wyciągów orczykowych.
Stacja górna znajdować się będzie tuż obok obecnej stacji górnej. Obecny obiekt zostanie
rozebrany. Stacja dolna znajdować sie będzie tuż obok obecnej stacji dolnej. Obecny obiekt
zostanie pozostawiono w stanie niezmienionym.
Realizacja inwestycji wiązać sie będzie także z niwelacją terenu Hali Szczawiny (obniżenie
poziomu terenu o 1,5 do 2 metrów).
Zastosowane, w raporcie o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, wymogi
korzystania ze środowiska uwzględniły istniejące wymagania przyrodnicze i są zgodne z aktualnie
obowiązującymi przepisami w zakresie ochrony środowiska. W raporcie określono zasady realizacji
i funkcjonowania inwestycji, zabezpieczające przed możliwością wystąpienia negatywnych
skutków wprowadzonych zmian.
str. 22
Realizacja inwestycji, zgodnie z wymogami i zaleceniami zawartymi w niniejszym
opracowaniu nie przyczyni się do trwałych zmian elementów środowiska przyrodniczego.
IV.3. Uzasadnienie wyboru podjętego przedsięwzięcia
Uzasadnieniem wyboru podjęcia przedsięwzięcia są następujące korzyści:
➢
Realizacja inwestycji polegającej na budowie kolei linowej krzesełkowej w masywie
Pilska w Korbielowie gmina Jeleśnia, wraz z niezbędną infrastrukturą, zgodnie
z założonymi rozwiązaniami technicznymi, wpłynie na poprawę bezpieczeństwa
korzystania z obiektu,
➢
Zwiększona zostanie przepustowość wyciągu (z 2 x 760 osób/godz do 2200
osób/godz.).
➢
Obecnie stosowane urządzenia technologiczne emitują do środowiska hałas, przez co
wpływają na stan akustyczny analizowanego terenu. Przewidziane do zainstalowania
urządzenia są urządzeniami nowymi, emitującymi hałas o niższym poziomie.
W związku z czym realizacja inwestycji przyczyni się do poprawy stanu akustycznego
omawianego terenu.
IV.4. Określenie przewidywanego oddziaływania na środowisko
IV.4.1. Zanieczyszczenie powietrza
Prace prowadzone na etapie budowy nie będą miały istotnego wpływu na stan
zanieczyszczenia powietrza.
W trakcie prowadzenia prac wystąpi nieznaczna emisja zanieczyszczeń pyłowych
i gazowych. Emisja zanieczyszczeń pyłowych spowodowana będzie pracami budowlanymi, ruchem
pojazdów obsługujących teren budowy, jak również transportem wielkogabarytowych przedmiotów
za pomocą śmigłowca. Wystąpi ona w najbliższym otoczeniu wykonywanych prac. Emisja
zanieczyszczeń gazowych związana będzie z pracą silników spalinowych sprzętu budowlanego
i transportu obsługującego budowę (w tym ze spalania paliw w silnikach śmigłowca).
Biorąc pod uwagę zakres i czas trwania prac można stwierdzić, iż zanieczyszczenie
powietrza związane z tymi pracami nie będzie miało istotnego wpływu na stan zanieczyszczenia
powietrza najbliższego otoczenia.
str. 23
IV.4.2. Oddziaływania akustyczne
Podczas prowadzenia prac budowlanych głównymi źródłami hałasu będą:
➢
dowóz wielkogabarytowych przedmiotów za pomocą śmigłowca,
➢
pracujący sprzęt budowlany przygotowujący teren budowy, fundamenty stacji dolnej
i górnej oraz podpór, prowadzący wykopy i niwelację terenu w rejonie stacji dolnej,
➢
pracujący sprzęt służący do montażu elementów konstrukcji,
➢
prace budowlane tj. betonowanie, prace wykończeniowe itp.,
➢
dowóz małogabarytowych przedmiotów oraz surowców za pomocą pojazdów
silnikowych;
➢
wywóz przedmiotów oraz odpadów powstałych w wyniku likwidacji, w zamierzonym
zakresie, istniejących wyciągów orczykowych.
Najbardziej uciążliwa pod względem emisji hałasu będzie praca śmigłowca oraz ciężkiego
sprzętu budowlanego (źródła hałasu o poziomie maksymalnym przekraczającym 85 dB). Transport
samochodowy generować będzie hałas o poziomie 65 - 85 dB(A).
Hałas emitowany do środowiska będzie hałasem zmiennym czasowo o dużej dynamice
przekraczającej 20-30 dB.
IV.4.3. Gospodarka wodno-ściekowa
W wyniku prowadzonych prac budowlanych zakłócony zostanie ustalony spływ wód
opadowych jak również przepływ wód gruntowych. Nastąpi to na skutek przewidzianej do
wykonania niwelacji terenu w rejonie stacji dolnej na Hali Szczawiny, wykopów pod fundamenty
oraz innych prac budowlanych. Zasięg tych zakłóceń będzie miał jednak charakter lokalny
i zamknie się w granicy terenu do którego inwestor posiada tytuł prawny.
Po zakończeniu realizacji inwestycji zostanie ustabilizowany spływ wód opadowych oraz
przepływ wód gruntowych.
IV.4.4. Gospodarka odpadami
W trakcie prowadzenia prac budowlanych (w tym rozbiórkowych) powstawać będą
następujące odpady:
➢
odpady opakowaniowe (15 01 01, 15 01 02, 15 01 03, 15 01 05),
➢
str. 24
odpady opakowaniowe zawierające pozostałości farb, klejów, lakierów
(15 01 10*),
➢
gruz betonowy (17 01 01),
➢
drewno (17 02 01),
➢
tworzywa sztuczne (17 02 03),
➢
żelazo i stal (17 04 05),
➢
mieszaniny metali (17 04 07),
➢
grunt z wykopów (17 05 04),
➢
materiały izolacyjne (17 06 04),
➢
odpady komunalne z zaplecza socjalnego (20 03 01).
Odpady komunalne gromadzone będą w pojemnikach zamkniętych i przekazywane na
składowisko. Grunt z wykopów przekazany zostanie na składowisko. Tworzywa sztuczne, drewno,
odpady betonu, odpady opakowaniowe, materiały izolacyjne, żelazo i stal oraz mieszaniny metali
oddane zostaną do odzysku.
IV.4.5. Oddziaływanie na glebę
Podczas prowadzenia prac budowlanych (w tym prac związanych z rozbiórką wyciągów
orczykowych nr V i VI wraz ze stacją górną) wystąpi ingerencja w powierzchniowe warstwy gleb
związana z:
przewidzianą do wykonania niwelacją terenu w rejonie stacji dolnej na Hali Szczawiny,
➢
➢
przewidzianymi do wykonania wykopami pod fundamenty stacji dolnej i górnej oraz
podpór,
➢
demontażem fundamentów istniejących podpór,
➢
wykonaniem przyłącza do istniejącej sieci kanalizacyjnej,
Ingerencja ta będzie miała jednak charakter lokalny i zamknie się w granicy terenu do
którego inwestor posiada tytuł prawny.
IV.4.6. Oddziaływanie na florę i faunę
Podczas prowadzenia prac związanych z realizacją inwestycji polegającej na budowie kolei
linowej krzesełkowej w masywie Pilska w Korbielowie gmina Jeleśnia, w miejscu istniejących
str. 25
obecnie wyciągów narciarskich (oznaczonych numerami V i VI), oraz niwelacji Hali Szczawiny nie
będzie prowadzona wycinka drzew i krzewów.
W trakcie budowy kolei, oraz poprzedzającej jej likwidacji istniejących wyciągów
orczykowych nr V i VI, wydeptaniu ulegną zbiorowiska roślinne znajdujące się bezpośrednio na
trasie projektowanej inwestycji.
Hałas emitowany do środowiska podczas prowadzenia prac budowlanych może
spowodować stany lękowe zwierząt bytujących w najbliższej okolicy. Jednakże hałas ten będzie
miał charakter tymczasowy, aż do zakończenia prac budowlanych. Tym samym nie spowoduje
zmiany siedlisk zwierząt.
IV.5. Możliwość wystąpienia nadzwyczajnych zagrożeń
Podczas realizacji zamierzonego przedsięwzięcia nie przewiduje się wystąpienia
nadzwyczajnych zagrożeń.
str. 26
V. WPŁYW PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO – ETAP
EKSPLOATACJI
V.1. Informacje dotyczące gminy Jeleśnia
V.1.1. Charakterystyka ogólna gminy
Gmina Jeleśnia zajmuje powierzchnię około 170,51 km2 i jest położona w południowowschodniej części powiatu żywieckiego. W skład gminy wchodzi dziewięć sołectw:Jeleśnia,
Sopotnia Wielka,Pewel Wielka, Krzyżowa, Sopotnia Mała, Korbielów, Mutne, Krzyżówkim,
Przyborów.
Rys. 1 Położenie Gminy Jeleśnia w powiecie Żywieckim (Źródło: www.a-z.silesia.pl)
V.1.2. Położenie geograficzne, rzeźba terenu
Zgodnie z fizyczno-geograficznym podziałem teren gminy Jeleśnia znajduje się w obrębie
następujących jednostek fizyczno-geograficznych:
–
prowincja – Karpaty Zachodnie
–
podprowincja – Zewnętrzne Karpaty Zachodnie
–
makroregion – Beskidy Zachodnie
str. 27
mezoregion – Beskid Żywiecki i Beskid Makowski
–
Gmina położona jest południowo wschodniej części województwa śląskiego.
Obszar gminy jest zróżnicowany morfologicznie. Południowa i południowo-wschodnia
część ma charakter górzysty. Są to tereny należące do Beskidu Żywieckiego, grupy Pilska ze
szczytami Lipowska Góra (1324 m n.p.m.), Romanka (1366 m n.p.m.) i Pilsko (1557 m n.p.m.),
i Pasma Babiogórskiego ciągnące się od przełęczy Glinne (809 m npm) poprzez szereg wniesień
osiągających od 935 m npm do 1169 m npm po szczyt Mędralowej. Nachylenie zboczy w górach
jest zróżnicowane i uzależnione od rodzaju budujących skał. Szczytowe partie zboczy górskich są
bardziej strome od niżej leżących i są pocięte korytami potoków o często stromych brzegach.
Najwyższe szczyty mają dobrze ukształtowane piętra roślinne: regla górnego i dolnego,
subalpejskie i alpejskie. Występują tutaj najwyższe w obrębie gminy strome stoki, spadki: 30 –
50% okryte miejscami pokrywami koluwialnymi. Wyższe partie obszaru gminy są w większości
porośnięte lasami.
Tereny w północnej części gminy należące do Beskidu Makowskiego
są typowe dla
pogórza wysokiego, zaliczyć tu należy tereny Pasma Pewelskiego (Janikowa Grapa (730 m npm),
Garlejów Groń (750 m npm) i Lasku (871 m npm) oraz należące do Beskidu Żywieckiego grzbietu
Grapy i Kiczory (761 m npm). Natomiast część środkowa i zachodnia gminy to obszar
o ukształtowaniu dolinno-kotlinowym. Obejmuje szerokie doliny potoków Koszarawa, Sopotnia
Mała i Wielka oraz Kamienna, łączące się w kotlinie śródgórskiej w której leży Jeleśnia. Dno tej
kotliny obniża się od 600 m npm u podstawy grzbietów Beskidu Żywieckiego do 420 m npm na
północnych krańcach. Pozostałe doliny są typowymi dolinami potoków górskich charakteryzujące
się stromymi zboczami oraz wąskim i płaskim dnem. W dolinach rzeki i potoków, w niżej
położonych obszarach dominują łąki i pola uprawne oraz zabudowa zagrodowa. W obrębie dolin
rzek i potoków na obszarze Gminy zachował się układ teras, charakteryzujących się różną
wysokością:
-
terasa wysoka – od 16 do 26 m występuje w północnej części Kotliny Jeleśni oraz
w Sopotni Wielkiej i w Krzyżówkach, gdzie jest najlepiej zachowana i szeroko
rozprzestrzeniona. W części Kotliny Jeleśni występuje w postaci stożków u wylotów dolin.
-
terasa średnia – od 6 do 8 m, występuje w kotlinie Jeleśni w formie rozprzestrzenionych
stożków napływowych Sopotni Wielkiej i Koszarawy w Kotlinie Jeleśni. Stożki te tworzą
rozległe równie pochylone zgodnie z biegiem rzek. Szerokość ich w dolnm biegu dochodzi do 1
km, w biegu górnym zwęża się nawet miejscami do kilkudziesięciu metrów. Na stożku
str. 28
Koszarawy znajduje się zabudowa Jeleśni , natomiast stożek Sopotni pokryty jest prawie
całkowicie lasami.
-
terasa łęgowa – od 0,5 do 2 m, występuje wzdłuż koryta Koszarawy, przy czym rzędna
doliny Koszarawy wynosi 470-686 m npm. Zbudowana jest z otoczaków fliszowych i żwiru.
V.1.3. Budowa geologiczna
Obszar Gminy Jeleśnia leży w strefie Karpat Zewnętrznych w obrębie nasunięcia jednostki
magurskiej. Jedynie w dolinie Małej Sopotni stwierdza się zalegające w głębokim podłożu utwory
jednostki śląskiej. Zarówno Beskid Żywiecki jak i Beskid Makowski, w których to pasmach
zawiera się analizowany teren, należą do gór płaszczowinowych wypiętrzonych w orogenezie
alpejskiej. Karpaty Zewnętrzne zbudowane są z utworów wieku kredowego i trzeciorzędowego oraz
utworów czwartorzędowych. Są to utwory fliszowe wykształcone w postaci naprzemianległych
warstw łupków i piaskowców z domieszkami margli, wapieni i zlepieńców. Obecna miąższość
nasuniętych Karpat wynosi od 2000 m w północnej części i do około 3000 m w części południowej.
Pod utworami fliszowymi znajdują się utwory mioceńskie o miąższości około 50 m w części
północnej i około 100 m w części południowej. Utwory fliszowe charakteryzują się silnymi
zaburzeniami tektonicznymi i nasunięciami płaszczowinowymi. Powoduje to zmienny bieg i upad
warstw, który wynosi często ponad 40-70° i to w różnych kierunkach (GEOPROJEKT 1981).
Osady
płaszczowiny
magurskiej
należące
do
Karpat
Zachodnich
najszerzej
są
reprezentowane przez eoceńskie trzeciorzędowe piaskowce gruboławicowe i łupki facji mikowej
i glaukonitowej serii magurskiej. Są to paleoceńskie piaskowce glaukonitowe i łupki warstw
magurskich oraz łupki i piaskowce warstw podmagurskich. Piaskowce te mają strukturę średnio
i gruboziarnistą, gruboławicową. Są poprzekładane cienkimi warstwami łupków ciemnych lub
zielonkawych. Jako najbardziej odporne na działanie czynników denudacyjnych, budują one
wszystkie pasma górskie obszaru. Jedynie wzniesienie Kiczory buduje starsza seria piaskowców
pasierbieckich. W kilku wąskich strefach – w jądrach antyklin spod piaskowców magurskich
odsłaniają się cienkoławicowe łupki i piaskowce warstw hieroglifowych.
Część terenu gminy położona w obrębie Beskidu Żywieckiego zbudowana jest
z oligoceńskich piaskowców i łupków warstw krośnieńskich oraz łupków margli i rogowców
warstw minilitowych z przerostami łupków pstrych i piaskowców ciężkowickich z dużą
zawartością rumoszu skalnego.
Występują one zwłaszcza w strefach obniżeń, głównie szerokie obniżenia Jeleśni i Sopotni
str. 29
wyścielają mniej odporne na czynniki niszczące łupki z wkładkami piaskowców warstw
podmagurskich oraz łupki pstre. W podszczytowych partiach masywu Pilska występują
górnokredowe warstwy piaskowców ze Szczawiny oraz łupki pstre z wkładkami twardych margli.
W tektonice obszaru dominują struktury fałdowe. Większe uskoki stwierdzono w Kotlinie Jeleśni
i Sopotni. Utwory wchodzące w skład jednostki magurskiej są silnie sfałdowane, tworząc szereg
wąskich antyklin i szerszych synklin, a osie fałdów biegną południowej części obszaru. Warstwy
zapadają się pod silnie zmiennym nachyleniem, uzależnionym od położenia w obrębie struktury
fałdowej. Grzbiety górskie maja zróżnicowany charakter tektoniczny, dominują jednak grzbiety
o charakterze twardzielowym, bez wyraźnego związku z tektoniką. Klasycznym grzbietem
monoklinalnym jest pasmo Lasku, budowę monoklinalną ma również szczytowa kopuła Pilska.
Synklinalny grzbiet Pilska jest zbudowany z piaskowca magurskiego stanowiącego potężną płytę
zapadającą w kierunku południowo-wschodnim. Płytę podścielają mniej odporne warstwy
hieroglifowe i pstre łupki.
Utwory czwartorzędowe występują głównie w obniżeniach dolin rzecznych. Cechuje je
duża zmienność litologiczna, spowodowana zmiennymi warunkami sedymentacji w ciągu okresu
postglacjalnego. Utwory akumulacji rzecznej są wykształcone w postaci grubych żwirów i piasków
różnoziarnistych z wkładkami ilastymi i różnej wielkości otoczakami. W dolinie rzeki Koszarawy
utwory te są reprezentowane przez iły, gliny i piaski zwietrzelinowe oraz mułki,
piaski i żwiry
rzeczne pleistoceńskie i holoceńskie. Występują one w postaci odosobnionych płatów na
fragmentach wysokiej terasy akumulacyjnej u zbiegu dolin bocznych z doliną główną. Miąższość
tych utworów wynosi do 10m. W dolinie Koszarawy w szerokich pasach zalegają holoceńskie
muły, piaski i żwiry rzeczne o łącznej miąższości sięgającej do 6 m.
Utwory czwartorzędowe na wzniesieniach wykształcone ą jako gliniaste i ilaste pokrywy
zwietrzelinowe, o niewielkiej na ogół miąższości z dużą zawartością rumoszu skalnego.
W utworach czwartorzędu, fliszu karpackiego, miocenu, dewonu i krystalicznego podłoża
występuja zbiorniki wód geotermalnych:
–
w utworach czwartorzędu – w dolinie rzeki Koszarawa i jej dopływów
występują
zbiorniki porowe o temperaturze wód od 6° do 10°C,
–
w utworach fliszu karpackiego- w piaskowcach godulskich i ligockich występują
zbiorniki o średniej porowatości (ok. 15%) i przepuszczalności. Temperatura wód wynosi od
30° do 50°C,
–
w utworach miocenu występują zbiorniki o charakterze porowym (porowatość 15%),
str. 30
i temperaturze wody ok. 55°C.
–
w utworach dewońskich – występują dwa typy zbiorników:
a) zbiornik w utworach węglanowych dewonu górnego i środkowego, znajdujący się
w północnej części gminy, o miąższości od 0 do 500m, porowatości około 10% i temperaturze
wody 60°C. Ponadto – zbiornik piaskowcowy wieku dolno dewońskiego o miąższości od 0 do 100
m, porowatości około 15% i temperaturze wody 65°C.,
b) zbiorniki wód geotermalnych w utworach prekambryjskich, występujące w strefie
zwietrzelinowej i szczelinowej, o miąższości do ponad 100 m, porowatości 20% i temperaturach
wód od 65° do 70°C.
Zgodnie z danymi przedstawionymi przez Państwowy Instytut Geologiczny, na terenie
gminy Jeleśnia występuje potencjalne zagrożenie osuwiskowe. Zarówno pokrywy zwietrzelinowe
jak i podłoże skalne mają bardzo zmienne właściwości fizyczne i mechaniczne. Duża zmienność
cechuje też warunki wodne podłoża. Skłonność do powstawania osuwisk płytkich obejmujących
jedynie warstwy zwietrzelinowe, uzależniona jest od nachylenia stoku i wilgotności gruntu,
w mniejszym zaś stopniu od budowy geologicznej podłoża.
Strefami o znacznej predyspozycji do powstania lub uaktywnienia osuwisk są nisze
źródłowe potoków, dolne partie zboczy dolin i strefy uskokowe. Do obszarów potencjalnie
zagrożonych należą również strefy kontaktu gruboławicowych kompleksów piaskowców
i podścielających je łupków ilastych. Największe zagrożenie występuje w obszarach o przewadze
warstw łupków, zwłaszcza jeśli nachylenie warstw skalnych jest zgodne z nachyleniem powierzchni
terenu. Na obszarach równiny Kotliny Jeleśni i na terenach Sopotni przeważają korzystne warunki
posadawiania obiektów budowlanych na podłożach gliniastych lub żwirowych. Bezpieczeństwo
posadowienia na stokach o spadku większym niż 12-15% wymaga uprzedniego rozpoznania
geotechnicznego z powodu potencjalnego zagrożenia osuwiskowego. W przypadku zdarzeń
katastrofalnych, jakimi są ruchy osuwiskowe, zwłaszcza istotne są zagrożenia dla dróg,
budownictwa lub też zsuwy powodujące lokalne podtopienia i utworzenie jeziorek, kiedy dna dolin
rzek i potoków wypełnione są koluwiami. Tego typu zagrożenie, przez wypełnienie den dolin
koluwiami, występować może prawdopodobnie w górnych odcinkach doliny w rzeki Koszarawa.
Obszary o predyspozycjach do różnego typu osuwisk zostały przedstawione na mapie dołączonej do
niniejszego opracowania.
str. 31
V.1.4. Charakterystyka hydrologiczna – wody podziemne i powierzchniowe
Gmina Jeleśnia leży w dorzeczu rzeki Koszarawy, największego prawobrzeżnego dopływu
rzeki Soły. Zlewnia rzeki Koszarawy obejmuje teren trzech gmin: Koszarawy, Jeleśni i Świnnej.
Całkowita długość rzeki wynosi 30 km, powierzchnia dorzecza 258 km2..
Przez teren Gminy Jeleśnia przepływają następujące większe cieki wodne:
➢
Rzeka Koszarawa – prawobrzeżny dopływ Soły: długość 30,4 km, powierzchnia
zlewni ok. 183,7 km2
➢
Glinna – lewobrzeżny dopływ rzeki Koszarawy: powierzchnia zlewni: 23,8 km2
➢
Sopotnianka – lewobrzeżny dopływ Koszarawy – do połączenia z Sopotnią Małą
bywa nazywana Sopotnią Wielką, powierzchnia zlewni: 35,2 km2
➢
Sopotnia Mała – lewobrzeżny dopływ Sopotnianki , powierzchnia zlewni: 26,1 km2
➢
Potok Pierlaków – lewobrzeżny dopływ potoku Sopotnia Wielka.
Rzeka Koszarawa oddziela Beskid Żywiecki od Beskidu Średniego. Wypływa na
zachodnich Stokach Jałowca (1111 m npm.) w gminie Koszarawa i wijąc się osiąga Kotlinę Jeleśni,
która stanowi lokalny węzeł hydrograficzny, a następnie przepływa krótkim przełomem pomiędzy
Wolentarskim Groniem i wzniesieniami okolic Mutnego i Pewli Małej. Do Soły wpływa na terenie
miasta Żywca. Dorzecze rzeki Koszarawy, należące do górskiego regionu karpackiego, jest terenem
zasobnym w wodę. Sieć rzeczna, należąca do największej w Karpatach Zachodnich, wynosi 1,5-4,0
km/km2. Dorzecze tworzą cieki powierzchniowe, spływająca z okolicznych gór. Wszystkie cieki
pełnią wybitnie drenującą rolę, a ze względu na górski charakter potoków występuje duża
zmienność stanów wody, dochodzącą do 4m. Duże opady atmosferyczne, znaczne różnice
wysokości i spadki terenu oraz słaba przepuszczalność podłoża fliszowego
są przyczyną szybkiego odpływu wód, osiągającego 2500 l/s/km2.
Po drodze wpływa do Koszarawy wiele potoków, biorących swój początek na grzbietach
Beskidu Żywieckiego. Dorzecze Koszarawy posiada gęsta sieć potoków, liczne źródła i młaki.
Torfowiska występują w zagłębieniach pojeziernych, i mają pochodzenie osuwiskowe lub
glacjalne. Wiele torfowisk występuje również na spłaszczeniach stokowych, na terasach wysokich,
na połogich kopułach szczytowych, a także na wierzchowinach grzbietowych. Największy
kompleks młak i torfowisk występuje na północnych szczytach Pilska i Sypurzenia, w rejonie Hal:
Miziowej, Cebulowej, Cudzichowej i Kamieniarskiej.
W związku z tym obszar gminy odznacza się obfitymi zasobami wód powierzchniowych
i dużą gęstością sieci rzecznej przekraczającej 3km/km². Potoki na terenie Gminy Jeleśnia mają
str. 32
charakter typowo górski: koryta w górnych i środkowych biegach są stabilne, wcięte w podłoże
skalne, zaś w dolnym biegu koryta są silnie zmienne, wyżłobione w kamiennych aluwiach.
Gęsta sieć rzeczna z ciekami o znacznych spadkach wpływa na atrakcyjność terenu, jednak
stwarza
okresowo
zagrożenie
powodziowe
wynikające
ze
znacznej
dynamiki
wód
powierzchniowych. Większość mniejszych cieków zachowała charakter naturalny, większe
natomiast mają miejscami umocnione brzegi zabudową techniczną. Całkowicie umocniono
i uregulowano fragmenty koryt o największy zagrożeniu dla mostów, dróg i pobliskiej zabudowy.
Obszary fliszowe cechują się niewielką retencyjnością wód, stąd duża część wody odpływa drogą
powierzchniową wywołując szybkie i wysokie wezbrania w rzekach.
Rzeka Koszarawa ma decydujący wpływ na kształtowanie się stosunków hydrograficznych
w gminie. Cały obszar gminy leży w obrębie jej zlewni, a granice gminy obejmują zlewnie
większości jej źródłowych potoków. Przedmiotowy teren charakteryzuje rzeźba młodych gór
fałdowanych z najwyższymi wzniesieniami ostańcowymi. Obecnie powierzchnie zlewni modelują
głównie procesy wietrzenia fizycznego i chemicznego, osuwanie i erozja rzeczna.
Ze względu na spadki terenu znaczna część obszaru gminy narażona jest na szybkie,
powierzchniowe spływy wód opadowych. Retencja uzależniona jest również od powierzchni lasów,
które porastają tylko wyższe partie grzbietów górskich należących do gminy. Pozostałe obszary to
łąki, użytki rolne i obszary zabudowane.
Najwyższe stany wody notuje się w czasie wiosennych roztopów pokrywy śnieżnej. Druga
faza podwyższonych stanów wody notowana jest w czasie letnich opadów, które są powodem
częstych wezbrań. Zagrożenia powodziowe zwiększa duża częstotliwość opadów ulewnych
w górach. Odpływ w rzece Koszarawa, charakteryzuje się dużymi i szybkimi zmianami.
Maksymalne odpływy miesięczne notowane są podczas roztopów
wiosennych przypadających
w kwietniu. Minimalne odpływy następują jesienią, głównie w październiku. Wezbrania letnie
należą do szczególnie groźnych. Opady o charakterze ciągłym zakończony intensywnymi ulewami
wpływają na kształtowanie się wysokiej fali powodziowej. W tym okresie spływ wód jest bardzo
szybki do czego przyczyniają się duże spadki cieków i zboczy.
Gwałtowne załamania spadków potoków na stosunkowo krótkich odcinkach spowodowało
uformowanie licznych progów wodospadowych. Największy jest wodospad w Sopotni Wielkiej
o wysokości 10 m.
Wody gruntowe na terenie gminy występują na zboczach górskich w postaci źródeł
str. 33
o charakterze szczelinowym i zwietrzelinowym. Obecnie powierzchnie zlewni modelują głównie
procesy wietrzenia fizycznego i chemicznego, osuwanie i erozja rzeczna.
Gmina Jeleśnia należy do karpackiego regionu hydrogeologicznego, podregionu
zewnątrzkarpackiego. Zasoby wód podziemnych ściśle związane są z występującym na obszarze
powiatu żywieckiego Głównymi Zbiornikami Wód Podziemnych (GZWP). Są to zbiorniki
oznaczone numerami:
➢
445 o nazwie Magura (Babia Góra) - trzeciorzędowy poziom wodonośny
➢
446 o nazwie Dolna rzeki Soły – QIII- czwartorzędowy poziom wodonośny
Charakterystyka użytkowego poziomu wód podziemnych GZWP 445 Magura Babia Góra
Jest to zbiornik trzeciorzędowy, szczelinowo-porowy, wydzielony według indywidualnych
kryteriów we fliszowych utworach terygenicznych Beskidu Żywieckiego. Są to głównie piaskowce,
sporadycznie zlepieńce i łupki. W wodach tych utworów notowano w większości wody typów
HCO3-SO4-Ca, HCO3-SO4-Ca-Mg. Ponadto stwierdzono wody HCO3-Ca, HCO3-Ca-Mg oraz
wielojonowe świadczące ewidentnie o przekształceniach ich składu chemicznego.
Charakterystyka użytkowego poziomu wód podziemnych UPWP - 446 - Dolina rzeki Soły
(QIII) Jest to przepływowy, odkryty zbiornik o powierzchni 56 km2. Jest on sztucznie podzielony
przez zbiorniki powierzchniowe, żywiecki i międzybrodzki. Odcinek górny zbiornika
charakteryzuje się niewielkimi miąższościami utworów czwartorzędowych ( 6,0 -19,0 m).
str. 34
Rys. 2 Rozmieszczenie UPWP 446 QIII w okolicy Gminy Jeleśnia (Program Ochrony Środowiska dla Gminy Jeleśnia)
Legenda:
Rejon Gminy Jeleśnia
Czwartorzędowy użytkowy poziom wód podziemnych (UPWP) 446
Trzeciorzędowy, szczelinowo-porowy GZWP
Kredowe, szczelinowo-porowe GZWP
V.1.5. Gleby
Charakter gleb na terenie gminy Jeleśnia uwarunkowany jest obecnością podłoża skalnego.
Na podłożu z utworów fliszowych marglisto – krzemianowych wykształciły się gleby gliniaste, są
to gleby brunatne z dużym poziomem próchnicznym. Obejmują one drobnoziarnicowe piaskowce i
łupki ilaste zawierające węglan wapnia. W północne części gminy występują utwory warstw
inocramowych, łupki pstre, warstwy beloweskie i łąckie. Większość z nich to gleby o dużej
żyzności i zasobności w składniki pokarmowe. Ze skał serii marglisto krzemowej rozwijają się na
ogół średniogłębokie i głębokie gleby gliniaste w większości brunatne. Są to gleby żyzne z dobrze
rozwiniętym poziomem próchniczym. Odczyn ich kształtuje się od obojętnego do lekko kwaśnego.
Znacznie bardziej rozpowszechnione na analizowanym obszarze są gleby brunatne wyługowane,
głębiej odwapnione. Miejscami występują gleby brunatne kwaśne należące do najbardziej
zdegradowanych i ubogich pokarmowo.
Do serii kwarcowo-krzemianowej należą warstwy zlepieńców i gruboziarnicowych
piaskowców z ogniwa piaskowca magurskiego oraz gruboziarniste odmiany piaskowców typu
magurskiego, budujących pasma Piszczańskie i Babiogórskie. Na podłożu kwarcowo –
krzemianowym wykształciły się gleby piaszczyste i piaszczysto – gliniaste. Gleby te charakteryzują
się odczynem wyraźnie kwaśnym. Występują one głównie na wzniesieniach. Wskutek wymywania
łatwiej rozpuszczalnych związków chemicznych łatwo następuje degradacja i zubożenie gleby.
W dolinach rzek ukształtowały się mady. Powstały one z utworów aluwialnych.
W zależności od składu mechanicznego podłoża w niektórych rejonach występują mady brunatne w
innych mady z domieszkami wapieni tzw. mady rędzinowe, charakterystyczne dla terasy
nadzalewowej – głównie w dolinach Koszarawy i Sopotni.
str. 35
Gleby wytworzone z glin płytko zalegających na podłożu skalnym mają okresowy niedobór
wilgoci. Niewielki procent gleb na terenie gminy to gleby podmokłe i okresowo nadmiernie
uwilgotnione. Na młakach i wysiękach powierzchniowych wykształciły się różne podtypy gleb
hydromorficznych. Są to gleby żyzne, odznaczające się wysokim stanem wody gruntowej.
Według bonitacyjnej klasyfikacji gleb, wśród gruntów ornych gminy dominują grunty klasy
od III do VI. Gleby IV klasy bonitacji glebowej, zajmują największe powierzchni na ternie Jeleśni,
Krzyżowej i Sopotni Wielkiej. Powierzchniowo dominują jednak gleb klasy V nadające się do
utrzymania jako użytki zielone, klasa VI łącznie z gruntami nieprzydatnymi do użytkowania
rolniczego kwalifikuje się do zalesienia.
Zgodniw z Mapą glebowo-rolniczą gmin Jeleśnia i Koszarawa opracowanej przez
Krakowskie Biuro Geodezji i Teenów Rolnych podział gleb na terenie Gminy Jeleśnia przedstawia
się następująco:
Tabela V.1.1 Podział gleb na terenie gminy Jeleśnia wg klas bonitacyjnych
sołectwo
klasy gleb w % powierzchni
gruntów ornych
III b
IV a
IV b
V
VI
użytków zielonych
powierz
chnia
użytków,
ornych ha
III
IV
V
VI
powierz.
użytków
zielonych
ha
powierz,
użytków
rolnych
ogółem ha
Jeieśnia
2,3
28,7
30,8
27,1
11,1
957,9
0,2
36,4
35,4
28,0
209,7
1167,6
Korbielów
-
4,6
21,8
50,6
23,0
343,3
U
33,1
32,6
33,1
380,0
723,3
Krzyżowa
-
33,9
24,2
34,6
7,3
553,2
34,0
31,0
29,0
6,0
24,0
577,2
Krzyżówki
-
-
4,0
27,7
68,3
239,4
-
9,4
61,4
29,2
142,7
382,1
M utnę
-
4,5
33,8
47,5
14,2
101,9
15,5
29,6
31,1
23,8
20,6
122,5
Pewel Wielka
-
8,2
35,6
49,6
6,6
711,6
U5
44,1
50,9
3,5
216,1
927,7
Przyborów
0,1
3,8
7,4
29,6
59,1
885,1
2,3
18,2
75,3
4,2
309,0
1194,1
Sopotnia Mała
0,1
13,9
39,6
44,1
2,3
408,8
1,5
71,1
22,0
5,4
289,2
698,0
Sopotnia Wielka
0,0
-
3,0
63,2
33,8
364,1
-
7,4
27,9
64,7
347,8
711,9
gmina w %
0,3
10,8
22,2
41,6
25,1
70,2
6,2
31,1
40,6
22,1
29,8
100,0
gmina w ha
13,7
493,1
1014
1899
1146
4565,3
120,2
603,1
787,3
418,5
1939,1
6504,4
str. 36
Na terenie Gminy uprawiane są: ziemniaki, pszenica, owies, pszenżyto, jęczmień, buraki,
rośliny motylkowe, warzywa.
Gleby zaliczane do użytków rolnych na terenie Gminy Jeleśnia kwalifikują się do pięciu
kompleksów przydatności rolniczej:
•
Kompleks 10-pszenno górski o glebach klasy III b i IV
Obejmuje niewielkie kompleksy gleb w Kotlinie Jeleśni. Należą tutaj gleby brunatne
kwaśne i wyługowane oraz mady glejowe, dobrze wykształcone, uwilgotnione, łatwe do
uprawiania.
•
Kompleks 11 zbożowy górski. Należą tutaj gleby zaliczane do dwóch stref wysokości:
a) występujące na wysokości do 450m npm –gleby słabsze
Występujące na wysokości od 450 do 600 m npm..- na terasie nadzalewowej
i powierzchniach stożków napływowych w Kotlinie Jeleśnii w dolinach głównych obssrów
Koszarawy – korzystniejsze dla upraw.
•
Kompleks 12 zbożowo-pastewny. Należą tutaj różnego rodzaju gleby górskie pod
uprawę ozimin.
•
Kompleks 13-owsiano-pastewno-górski. Należą tutaj gleby znajdujące się na stokach
o nachyleniu 20 stopni. SA to grunty orne o najsłabszej wartości użytkowej.
Wg projektu regulacji granicy rolno-leśnej większość kompleksu 13 przeznaczona jest
pod zalesienie.
Kompleks 14 – gleby orne. Należą tutaj gleby występujące na terenach o wybitnie
Piekorzystnych warunkach geomorfologicznych.
Gleby położone na zboczach wzniesień wykazują dużą podatność na czynniki erozyjne jak:
woda, wiatr, czynniki fizyczne i chemiczne. W celu zapobiegania tym niekorzystnym zjawiskom
należy odpowiednio zagospodarować wąwozy i stoki wzniesień, zastosować zadrzewienia
i zakrzaczenia śródpolne a także stale utrzymywać gleby pod pokrywą roślinną.
V.1.6. Zasoby surowców naturalnych
Na terenie gminy Jeleśnia brak jest udokumentowanych złóż surowców mineralnych
o wysokiej jakości dla przemysłowej eksploatacji. Jednak lokalnie pozyskuje się kamień i glinę na
terenie całej gminy. W dolinie rzeki Koszarawa występują żwiry rzeczne i gliny, które są
eksploatowane przez mieszkańców w miarę potrzeb.
str. 37
V.1.7. Klimat
Warunki mezoklimatyczne na terenie Gminy Jeleśnia są określone przez jej położenie
w zachodniej części Karpat, w strefie klimatów podgórskich i dolinnych. Mikroklimat obszaru
określony jest przez urozmaiconą rzeźbę terenu i znaczne zalesienie.
Klimat gminy jest nieco zróżnicowany: umiarkowanie łagodny w dolinach i surowszy górski
w partiach szczytowych. Na podstawie pionowego zróżnicowania średniej temperatury powietrza
można wyróżnić cztery piętra klimatyczne:
➢
piętro umiarkowanie ciepłe obejmujące Kotlinę Jeleśniańską, Dolinę Koszarawy. Są
to tereny obejmujące dolne partie stoków do 650-740 m npm, w zależności od ekspozycji
terenu. Średnia temperatura roczna to 6 do 8 o C,
➢
piętro umiarkowanie chłodne obejmujące stoki, grzbiety i niższe wierzchołki górskie
do ok. 1050 m npm na stokach północnych. Średnia temperatura roczna dla tego piętra
wynosi 4 – 6o C,
➢
piętro chłodne obejmujące najwyższe grzbiety i wierzchołki pasm Pilska, Lipowskiej
i Romanki. Srednia temperatura to 2 – 4 o C ,
➢
piętro bardzo chłodne obejmujące szczyt Pilska powyżej 1400 m npm z temperaturą
roczną 2 – 4 o C.
Ze względu na wysokość n.p.m. Gmina Jeleśnia, podobnie jak cała zlewnia rzeki Koszarawy
jest rejonem o stosunkowo wysokiej rocznej sumie opadów, która wynosi w dolinie około 800 mm,
natomiast na szczytach powyżej 1000mm, na stokach Pilska do około 1150 mm. Najwięcej ulew
i deszczy nawalnych przypada na początku lata a najmniej w miesiącach zimowych. Czas pomiędzy
występowaniem opadów atmosferycznych a wzrostem wydajności źródeł zasilających rzekę
Koszarawę jest zróżnicowany. W okresie, gdy intensywność opadów atmosferycznych jest duża
a nasycenie górotworu wodą jest znaczne, wzrost wydajności źródeł występuje tuż po wystąpieniu
opadów deszczu, a w zimie i wczesną wiosną po roztopach. Teren gminy odznacza się dobrym
i wysokim uśnieżeniem. Pokrywa śnieżna zalega w dolinie Koszarawy około 100 a na grzbietach
górskich powyżej 1000 m npm około 150 dni. Natomiast maksymalna grubość pokrywy śnieżnej
wynosi w dolinach od 60 do 80 cm, na grzbietach powyżej 100 cm. Duży zapas wody
zgromadzonej w pokrywie śnieżnej odgrywa ważną rolę w bilansie wodnym obszaru. Średnia
temperatura powietrza na terenie gminy waha się od 2°C w górnych partiach analizowanego terenu
do 8°C w niższych partiach. Średnie miesięczne spadały poniżej 0°C od grudnia do lutego
i przekraczały 16°C w miesiącach letnich. Amplituda średnich miesięcznych temperatur wynosi
str. 38
około 20°C.
Czynnikiem silnie modyfikującym lokalne warunki klimatyczne, szczególnie warunki
nasłonecznienia jest rzeźba terenu. Okres wegetacji trwa 180do 190 dni. Rozpoczyna się
w ostatnich dniach marca, a kończy w drugiej połowie października.
Występujące na analizowanym obszarze urzeźbienie terenu oraz różna ekspozycja stoków
powoduje duże zróżnicowanie mezoklimatyczne między zaokrąglonymi grzbietami a dolinami,
w których występują duże dobowe wahania temperatury i wilgotności powietrza, częste zastoiska
chłodnego powietrza ze względu na słabą wentylację oraz inwersje temperatury i wilgotności.
Wzniesienie nad poziom morza, wysokości względne i ich układ, nachylenia, wystawa i formy
stoków warunkują bowiem występowanie pięter klimatycznych.
W skali mikroregionu zasadniczy wpływ na kształtowanie się klimatu mają: litologia, rzeźba
terenu, stosunki wodne i szata roślinna. Procesy zachodzące na styku tych elementów środowiska
polegają na wymianie energii i zdolności przetwarzania jej w energię cieplną. Decydują one
o cechach klimatu miejscowego określanego jako topoklimat. Na obszarze gminy Koszarawa
można wyróżnić następujące typy topoklimatów:
•
-
Topoklimat form wypukłych:
zaliczono tutaj tereny nie zalesione, głównie zbocza dolin o nachyleniu powyżej 5°. Są
to tereny o dużym i umiarkowanym nasłonecznieniu, o wystawie południowej i małym
nasłonecznieniu, o wystawie północnej.
Charakterystyczna jest tutaj silna wymiana ciepła pomiędzy powierzchnią terenu a atmosferą
na skutek turbulencji.
•
-
Topoklimat form płaskich wyniesionych ponad dna dolin:
zaliczono tutaj rozległe wierzchowiny i obszary o nachyleniu poniżej 5°. Są to tereny
o wilgotnych glebach i dużej przewodności cieplnej, na ogół użytkowane rolniczo, bez zwartej
szaty roślinnej. Na terenach tych mogą tworzyć się w czasie pogodnych nocy przyziemne
inwersje temperatury łagodzone dopływem ciepła z głębszych warstw gleby.
•
-
Topoklimat form wklęsłych:
występuje w rozległych podmokłych dnach dolin, w wąwozach i na niżej położonych
łąkach. Są to tereny wilgotniejsze, z tendencją do gromadzenia się wychłodzonego powietrza
wskutek adwekcji. Często występują tutaj lokalne przymrozki.
•
-
Topoklimat powierzchni zadrzewionych:
występuje na obszarach leśnych i zadrzewionych. Cechuje się mniejszym spadkiem
str. 39
temperatury w godzinach nocnych i mniejszą dobową ampiltudą temperatur.
Na terenie Gminy Jeleśnia kierunek dominujących wiatrów wykazuje silny związek
z orografią i ogranicza się do przeważających wiatrów z kierunków południowo-zachodnich,
zachodnich i południowych. Największa przewaga wiatrów zachodnich nad wiatrami z kierunków
wschodnich notowana jest w miesiącach letnich, tj. od lipca do września oraz w zimie, szczególnie
w grudniu i styczniu. Średnia miesięczna prędkość wiatru wykazuje w przebiegu rocznym wyraźną
sezonowość. Największe prędkości wiatrów występują w okresie zimowym (są to bowiem często
wiatry o charakterze fenu), mniejsze w okresie lata. Główne elementy układu osadniczego gminy
maja położenie dolinne, co powoduje, że lokalna cyrkulacja powietrza jest niekorzystna dla
rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń powietrza.
W obszarach o większej wentylacji wilgotność powietrza osiąga niższe wartości niż
w półroczu ciepłym. W związku z powyższym, w dolinie rzeki Koszarawa nierzadkim zjawiskiem
meteorologicznym jest inwersja temperatur, która prowadzi do powstania zastoisk chłodniejszego
powietrza. Powoduje to tworzenie się mgieł radiacyjnych. Dobowe wahania temperatury
i wilgotności są tu znaczne, przy słabej naturalnej wentylacji.
Najkorzystniejsze warunki mezoklimatyczne występują na wyżej położonych obszarach
gminy, na suchych i słonecznych zboczach zwłaszcza południowych, oraz na grzbietach górskich.
Temperatury tutaj są wyższe przy niższej wilgotności powietrza, korzystne są również warunki
aerosanitarne.
Obszarami najkorzystniejszymi ze względów klimatycznych są obszary rolnicze i zalesione,
wyżej położone, na suchych i słonecznych zboczach zwłaszcza południowych, oraz na grzbietach
górskich Zachodzi tutaj wymiana ciepła uniemożliwiająca powstawanie inwersji temperatur
i lokalnych przymrozków radiacyjnych. Najmniej korzystne są natomiast tereny objęte
topoklimatem form wklęsłych.
str. 40
V.2. Zanieczyszczenie powietrza
V.2.1. Cel opracowania
Celem tej części opracowania jest określenie oddziaływania na stan zanieczyszczenia
powietrza projektowanej kolei linowej krzesełkowej w masywie Pilska w Korbielowie gmina
Jeleśnia.
V.2.2. Zanieczyszczenie powietrza
Na stan zanieczyszczenia powietrza atmosferycznego związany z eksploatacją określonego
obiektu wpływają następujące czynniki:
−
rodzaj i ilość zanieczyszczeń gazowych oraz pyłowych emitowanych przez obiekt,
−
sposób wprowadzania zanieczyszczeń do powietrza atmosferycznego (rodzaj
i wysokość emitorów, prędkość i temperatura wylotu gazów),
−
warunki rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń w atmosferze.
Dwa pierwsze czynniki określa rodzaj działalności obiektu, trzeci jest zależny od lokalizacji
obiektu,
a
szczególnie
od
zjawisk
atmosferycznych
i
topograficznych
decydujących
o intensywności wymiany masy powietrza w atmosferze, takich jak:
➢
kierunek wiatru,
➢
prędkość wiatru,
➢
dyfuzja atmosferyczna (miara burzliwości atmosfery),
➢
szorstkość terenu; roślinność i zagospodarowanie przestrzenne,
➢
pochłanianie zanieczyszczeń przez podłoże suche,
➢
przemiany zanieczyszczeń w atmosferze,
➢
wymywanie zanieczyszczeń przez opady,
➢
górna inwersja temperatury (grubość warstwy mieszania),
➢
skręt wiatru z wysokością (zjawisko związane z ruchem geograficznym),
➢
krzywoliniowy ruch mas powietrza (zjawisko związane z ruchem obrotowym Ziemi),
➢
kumulacja zanieczyszczeń w chmurach.
Istniejący budynek stacji dolnej (B3) jest ogrzewany elektrycznie.
Projektowany budynek stacji dolnej (B1) będzie również ogrzewany elektrycznie.
Na terenie projektowanej kolei linowej nie będzie źródeł emisji zanieczyszczeń pyłowych
ani gazowych.
str. 41
Z eksploatacją projektowanej kolei linowej krzesełkowej nie wiążą się żadne emisje
zanieczyszczeń do powietrza, stąd projektowana inwestycja nie będzie stanowiła źródła emisji
zanieczyszczeń do powietrza, a co za tym idzie nie będzie miała wpływu na stan zanieczyszczenia
powietrza na omawianym terenie.
V.2.3. Wnioski
Przeprowadzona analiza wpływu na stan zanieczyszczenia powietrza projektowanej kolei
linowej krzesełkowej w masywie Pilska w Korbielowie gmina Jeleśnia, na etapie eksploatacji,
wskazuje, iż omawiane przedsięwzięcie nie będzie miało wpływu na stan zanieczyszczenia
powietrza.
str. 42
V.3. Oddziaływania akustyczne
V.3.1. Dane ogólne opracowania
V.3.1.1. Przedmiot opracowania
Przedmiotem opracowania jest określenie zasięgu rozprzestrzeniania się w środowisku
dźwięku emitowanego przez wszystkie źródła hałasu zlokalizowane na terenie kolei linowej
krzesełkowej w masywie Pilska w Korbielowie gmina Jeleśnia, na etapie eksploatacji.
V.3.1.2. Cel i zakres opracowania
Opracowanie dotyczy akustycznego oddziaływania na środowisko projektowanej kolei
linowej krzesełkowej w Korbielowie oraz ocena jej wpływu na klimat akustyczny w rejonie granicy
terenu do którego inwestor posiada tytuł prawny oraz najbliższej zabudowy mieszkalnej.
Zakres opracowania obejmuje:
• charakterystyka terenu w bezpośrednim sąsiedztwie planowanej inwestycji wraz
z oceną jego aktualnego stanu akustycznego;
• określenie wartości dopuszczalnych poziomu dźwięku (A) na terenie przylegającym do
wyciągu;
• inwentaryzację źródeł hałasu;
• wytypowanie głównych źródeł hałasu oraz wstępny sposób oceny akustycznego
oddziaływania na środowisko projektowanego wyciągu;
• obliczenia poziomu natężenia dźwięku jakie będzie emitowane do środowiska przez
wyciąg i jego rozprzestrzenianie się do otoczenia;
• wnioski i zalecenia.
V.3.1.3. Pojęcie zasięgu uciążliwości akustycznej
W przypadku obiektu emitującego hałas, stopień oraz zasięg jego uciążliwości dla otoczenia
zależą od poziomu dźwięku emitowanego przez źródła oraz od następujących czynników:
➢
stopnia zabezpieczenia źródeł hałasu (obudowy dźwiękoizolacyjne, tłumiki itp.),
➢
rodzaju zagospodarowania terenu w bezpośrednim sąsiedztwie hałaśliwych urządzeń,
➢
charakterystyki czasowej źródeł hałasu,
➢
ukształtowania i rodzaju zagospodarowania terenu narażonego na oddziaływanie hałasu.
str. 43
Granicę zasięgu uciążliwości akustycznej obiektu wyznacza przebieg krzywej równego
poziomu dźwięku, o wartości dopuszczalnej dla danego rodzaju terenu. Obszar, dla którego wartość
poziomu dźwięku jest wyższa od dopuszczalnej, przyjęto określać jako strefę uciążliwości
akustycznej, a jego granicę, granicą strefy oddziaływania, w obrębie której nie dopuszcza się
lokalizacji terenów i obiektów hałasu przekraczającego swą wartością poziom dźwięku
dopuszczalnego, obowiązującego na terenie sąsiadującym.
Niniejsza metoda opiera się na zależności między emisją dźwięku scharakteryzowaną
ekwiwalentnym i maksymalnym poziomem mocy akustycznej A poszczególnych źródeł i imisją
dźwięku w interesującym nas obszarze oddziaływania hałasu, scharakteryzowanym ekwiwalentnym
i maksymalnym poziomem dźwięku A.
METODA POMIAROWA
Metodę pomiarową stosuje się tylko w przypadku obiektów istniejących, dla których
konieczne jest określenie wartości poziomu dźwięku emitowanego do środowiska, oraz stopnia
penetracji hałasu w głąb terenów sąsiadujących z obiektem, przy uwzględnieniu charakterystyki ich
zabudowy.
V.3.1.4. Dopuszczalne natężenia hałasu w środowisku
Wartość dopuszczalną poziomu dźwięku na terenie o określonym przeznaczeniu podano
w tabeli nr 1 poniżej - zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia Ministra Ministra Środowiska
z dnia 14 czerwca 2007 roku w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku
(Dz. U. Nr 120, poz. 826).
Dopuszczalny poziom hałasu wyrażony równoważnym poziomem
dźwięku A w dB
Lp.
Przeznaczenie terenu
drogi lub linie kolejowe*)
LAeqD
przedział
czasu
odniesienia
równy
16
godzinom
LAeqN
przedział
czasu
odniesienia
równy
8 godzinom
pozostałe obiekty i grupy źródeł hałasu
LAeqD
przedział
czasu
odniesienia
równy
8 najmniej
korzystnym
godzinom
dnia kolejno
LAeqN
przedział
czasu
odniesienia
równy
1 najmniej
korzystnej
godzinie nocy
str. 44
po sobie
następującym
1
1
2
3
4
*)
2
a. Strefa ochronna „A”uzdrowiska
b. Tereny szpitali poza miastem
a. Tereny zabudowy mieszkaniowej
jednorodzinnej
b. Tereny zabudowy związanej ze stałym lub wielogodzinnym pobytem
dzieci i młodzieży
c. Tereny domów opieki społecznej
d. Tereny szpitali w miastach
a. Tereny zabudowy mieszkaniowej
wielorodzinnej i zamieszkania
zbiorowego
b. Tereny zabudowy zagrodowej
c. Tereny rekreacyjno wypoczynkowe
d. Tereny mieszkaniowo-usługowe
a. Tereny w strefie śródmiejskiej
miast powyżej 100 tys. mieszkańców.
3
4
5
6
50
45
45
40
55
50
50
40
60
50
55
45
65
55
55
45
Wartości określone dla dróg i linii kolejowych stosuje się także dla torowisk tramwajowych poza pasem drogowym.
V.3.2. Lokalizacja wyciągu krzesełkowego
Projektowana Kolej Linowa zlokalizowana będzie w Korbielowie na terenie Żywieckiego
Parku Krajobrazowego, w miejscu istniejących wyciągów orczykowych nr V i VI. Dolna stacja
napędowa znajduje się na Hali Szczawiny, natomiast stacja górna-przewojowa na Hali Miziowej.
Inwestycję otaczają głównie kompleksy leśne i hale.
V.3.3. Charakterystyka obiektu inwestycyjnego
Inwestycja obejmuje budowę kolei linowej krzesełkowej wraz ze stacją dolną – napędową
oraz stację górną – przewojową oraz przyłączem energetycznym. Kolej linowa powstanie
w miejscu istniejących wyciągów narciarskich orczykowych.
Przebudowa polega na wymianie urządzeń istniejących oraz zainstalowanie ich w oparciu
o istniejące przyłącza sieciowe.
Projektowana kolej służyć będzie uprawianiu sportów zimowych oraz turystyki pieszej
str. 45
w pozostałych porach roku.
V.3.4. Charakterystyka źródeł hałasu
Problem uciążliwości akustycznej z terenu projektowanej kolei może wiązać się
z oddziaływaniem źródeł bezpośrednich (zlokalizowane w obrębie obiektu) w tym źródła
punktowe.
Klimat akustyczny w czasie funkcjonowania kolei kształtowany będzie głównie przez silnik
i zespół napędowy.
Źródła punktowe.
Do źródeł tych zalicza się źródła zlokalizowane na zewnątrz obiektów lub w ich pobliżu oraz
zastępcze źródła komunikacyjne. Na terenie wyciągu zlokalizowane są następujące źródła:
Zespół napędowy – silnik o mocy 200 kW – poziom mocy akustycznej – 98 dB(A)
➢
Dane inwestora.
V.3.5. Dopuszczalne wartości poziomu hałasu
Zgodnie z obowiązującymi dokumentami:
Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych
poziomów hałasu w środowisku (Dz. U. Nr 120, poz. 826)
oraz biorąc pod uwagę charakter terenów otaczających kolej proponuje się przyjęcie
następujących dopuszczalnych wartości poziomu dźwięku, jak dla terenów rekreacyjnowypoczynkowych:
- 55 dB(A) - równoważny poziom dźwięku w godz. 6oo do 22 oo
V.3.6. Obliczenia poziomu natężenia dźwięku jakie będzie emitowane do
środowiska i jego rozprzestrzenianie się
Obliczenie poziomu natężenia dźwięku jakie będzie emitowane do otoczenia z terenu
projektowanej kolei linowej w Korbielowie oraz jego rozprzestrzenianie, przeprowadzono
posługując się programem komputerowym “HPZ_95_ITB”.
Do
programu
“HPZ_95_ITB”
przygotowano
następujące
dane
(przedstawione
str. 46
w załącznikach).
Emisja hałasu przez powierzchniowe źródła hałasu.
Jako instrukcję bazową do opisu i obliczenia emisji hałasu przez powierzchniowe źródła
dźwięku oraz zewnętrzne przyjęto Instrukcję ITB-338. Do źródeł powierzchniowych można
zaliczyć wtórne źródła hałasu, jak ściany i dach budynków, wewnątrz których zlokalizowane są
źródła hałasu. W omawianym przypadku brak takich źródeł.
Całkowity równoważny poziom dźwięku A w miejscu imisji, dla hałasu pochodzącego od
wszystkich elementarnych źródeł dźwięku oblicza się za pomocą wzorów sumarycznych,
realizowanych przez program komputerowy. Wybór odpowiednich opcji programu pozwala na
tabelaryczny lub graficzny wydruk wyników w punktach obserwacji.
Obliczenie poziomu natężenia dźwięku jakie będzie emitowane do otoczenia przez kolej
oraz jego rozprzestrzenianie, przeprowadzono posługując się programem komputerowym
“HPZ_95_ITB”.
Program ten umożliwia obliczenie i wykreślenie zasięgu emisji hałasu przez obiekt,
określenie które ze źródeł i w jakim stopniu wpływa na wypadkowy hałas oraz określenie w jaki
sposób optymalnie ograniczyć hałas. W programie rozróżnia się źródła hałasu zlokalizowane na
zewnątrz budynków oraz źródła hałasów zlokalizowane wewnątrz budynków. W drugim przypadku
powstają “wtórne” źródła hałasu, którymi są ściany i dach budynku.
Dane do programu określające model matematyczno-akustyczny mają za zadanie opisać
geometryczne położenie, rozmiar elementów modelu (np. źródeł, ekranów) oraz ich cechy
akustyczne (ekwiwalentny i maksymalny skorygowany poziom mocy akustycznej A, poziom
dźwięku A wewnątrz pomieszczenia przy każdej ścianie zewnętrznej, izolacyjność ścian
zewnętrznych). Wszystkie dane o rozmiarach i współrzędnych podawane są w metrach, a opisujące
właściwości akustyczne w dB.
Do w/w programu przygotowano dane przedstawione w załączniku.
Wytypowano następujące źródła hałasu:
Z-1 - Zespół napędowy– poziom mocy akustycznej–98 dB(A)
W przypadku, gdy na drodze pomiędzy źródłem hałasu a obserwatorem znajduje się
str. 47
jakakolwiek przegroda sztywna typu budynek, wał ziemi itp. lub zwarty pas zieleni, wartość
poziomu dźwięku w punkcie obserwacji zależy od obniżenia poziomu dźwięku w funkcji odległości
od źródła oraz od efektywności ekranowania przez daną przegrodę.
Dla rozpatrywanego obiektu wybrano następujące ekranujące elementy pośrednie:
BT1 – zadaszenie peronu stacji dolnej
BT2 - budynek techniczny (istniejący).
Powyższe dane przedstawiają załączniki dołączone do opracowania.
Przy wyznaczaniu zasięgu oddziaływania hałasu emitowanego z terenu kolei linowej
w Korbielowie posłużono się metodą obliczeniową.
Program przy pomocy, którego dokonano obliczeń to “HPZ_95_ITB”, powstały
w oparciu o Instrukcję 338/96 ITB z 1996 r. System ten opracował Zakład Akustyki ITB
Warszawa.
Posługując się w/w programem komputerowym wprowadzono dane dotyczące źródeł
i ekranów, zgodnie z tym co podano w załączniku.
W celu obliczenia zasięgu oddziaływania hałasu wokół rozpatrywanego obiektu, na planie
przedstawiającym projektowany wyciąg wraz z terenem przyległym, naniesiono układ
prostokątnych współrzędnych kartezjańskich. Oś OX układu skierowano w kierunku wschód zachód, zaś oś OY w kierunku północ - południe. Węzły siatki przyjęto co 10 m.
W programie tym w każdym węźle siatki obliczono natężenie dźwięku emitowanego przez
źródła przy uwzględnieniu ekranowania. Pozwoliło to na wykreślenie izolinii hałasu (krzywych
jednakowego poziomu dźwięku) na terenach przylegających do wyciągu. Izolinie te określają
maksymalny zasięg oddziaływania hałasu o jednakowym poziomie natężenia dźwięku.
Przedstawiono to w załącznikach, które przedstawiają rozpatrywany obiekt w rzucie płaskim
wraz z wyrysowanymi izoliniami.
V.3.7. Wnioski
Wykonana analiza akustyczna wykazała, że można prognozować, iż projektowana kolej
linowa w Korbielowie (stacja dolna) nie wpłynie na klimat akustyczny w środowisku w rejonie
omawianego obiektu.
str. 48
V.4. Gospodarka wodno-ściekowa
V.4.1. Cel opracowania
Celem tej części opracowania jest określenie wpływu na stan wód powierzchniowych
i gruntowych projektowanej kolei linowej krzesełkowej w masywie Pilska w Korbielowie gmina
Jeleśnia, na etapie eksploatacji.
V.4.2. Zaopatrzenie w wodę
W związku z eksploatacją projektowanej kolei linowej krzesełkowej będzie pobierana woda
do celów:
➢
socjalno-bytowych
- osób z obsługi kolei (6 osób) oraz
- turystów korzystających z WC znajdującego sie w istniejącym budynku B3.
Woda do celów socjalno-bytowych jest w chwili obecnej pobierana z istniejącego ujęcia
w km 2+000 potoku Szczyrbok (Kamienny) w miejscowości Korbielów na podstawie pozwolenia
wodnoprawnego z dnia 12 września 2007 r. znak WOŚ-gw-6223/15/07 i następnie transportowana
w pojemnikach na Halę Szczawiny za pomocą ratraków (załącznik Z 10 – Oświadczenie dotyczące
poboru wody).
Po realizacji zamierzenia inwestycyjnego polegającego na budowie kolei linowej
krzesełkowej w miejscu istniejących obecnie wyciągów narciarskich V i VI stan ten nie ulegnie
zmianom.
V.4.3. Odprowadzanie ścieków
W związku z eksploatacją projektowanej kolei linowej krzesełkowej przewiduje sie
powstawanie ścieków sanitarnych.
Ścieki sanitarne odprowadzane są obecnie do zbiornika bezodpływowego. Okresowo są
wypompowywane i wywożone do oczyszczalni ścieków. Czynność wypompowania i wywożenia
ścieków jest dokonywana przez specjalistyczną firmę zewnętrzną.
Realizacja przedsięwzięcia przewiduje budowę przyłącza do istniejącej sieci kanalizacji
sanitarnej, administrowanej przez firmę Schroniska i Hotele PTTK Sp. z o.o. ”KARPATY”
z siedzibą: Rynek 9, 33-300 Nowy Sącz, NIP: 734-001-14-95; REGON: 490391274; KRS:
0000135063.
str. 49
Inwestor posiada zapewnienie możliwości włączenia się do sieci kanalizacyjnej, i odbioru
ścieków (załącznik Z 11 – Zapewnienie możliwości odbioru ścieków).
V.4.4. Wody deszczowe i roztopowe
Na terenie projektowanej inwestycji nie znajdują się tereny utwardzone. Nie ma tez
kanalizacji deszczowej.
Realizacja inwestycji nie przewiduje utwardzana terenu, ani budowy kanalizacji deszczowej.
Wody deszczowe z dachu istniejącego budynku stacji dolnej wyciągów orczykowych V i VI
odprowadzane są za pomocą rynien do gruntu. Przewiduje się identyczne rozwiązanie dla
projektowanego budynku stacji dolnej (budynku B1).
V.4.5. Wnioski
Gospodarka wodno-ściekowa prowadzona będzie w sposób maksymalnie zabezpieczający
środowisko przed zanieczyszczeniem. Eksploatacja projektowanej kolei linowej krzesełkowej nie
wpłynie na zmianę stosunków wodnych oraz nie wpłynie na pogorszenie jakości wód
powierzchniowych i gruntowych.
str. 50
V.5. Gospodarka odpadami
V.5.1. Cel i zakres opracowania
Celem tej części opracowania jest określenie wpływu na środowisko, pod względem
wytwarzanych odpadów, projektowanej kolei linowej krzesełkowej w masywie Pilska
w Korbielowie gmina Jeleśnia, na etapie eksploatacji.
V.5.2. Rodzaje i ilości przewidzianych do wytwarzania odpadów
Obowiązkiem każdego podmiotu wytwarzającego odpady jest chronić środowisko przed ich
ujemnym oddziaływaniem. Niewłaściwe postępowanie z wytworzonymi odpadami stwarza
zagrożenie dla środowiska i zdrowia ludzi, dlatego działania powodujące powstawanie odpadów
powinny być planowane, projektowane i prowadzone tak, aby zapobiegać powstawaniu odpadów,
zapewnić bezpieczne dla środowiska ich wykorzystanie, a jeżeli nie udało się zapobiec ich
powstaniu zapewnić zgodny z zasadami ochrony środowiska sposób postępowania z nimi.
Na podstawie przeprowadzonych analiz ustalono, że w wyniku eksploatacji kolei linowej
krzesełkowej nie będą powstawały odpady, za wyjątkiem odpadów komunalnych. Odpady mogą
powstać jedynie w wyniku zaistnienia sytuacji awaryjnej lub prowadzenia prac konserwatorskich.
Będą to następujące odpady:
-
żelazo i stal 17 04 05
-
drewno 17 02 01
-
gleba i ziemia w tym kamienie 17 05 04
-
olej hydrauliczny 13 01 10*
-
olej smarowy 13 02 05*
Zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 22 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – o odpadach (Dz. U.
z 2007 r. Nr 39, poz. 251) “...wytwórcą odpadów powstających w wyniku świadczenia usług
w zakresie budowy, rozbiórki, remontu obiektów, czyszczenia zbiorników lub urządzeń
oraz sprzątania, konserwacji i napraw jest podmiot, który świadczy usługę...”. W związku
z powyższym wytwórcom odpadów powstających w wyniku zaistnienia sytuacji awaryjnej lub
prowadzenia prac konserwatorskich będzie firma dokonująca usunięcia awarii lub konserwacji
urządzeń.
Odpady te nie będą magazynowane na terenie obiektu. W razie ich ewentualnego
wytworzenia będą odbierane przez wyspecjalizowaną firmę dokonującą usunięcia awarii lub
konserwacji urządzeń, posiadającą stosowne zezwolenia właściwych organów ochrony środowiska
str. 51
w zakresie prowadzonej działalności.
W celu zabezpieczenia terenu przed zaśmieceniem odpadami komunalnymi wytwarzanymi
przez turystów i obsługę wyciągu teren zostanie wyposażony w kosze na odpady komunalne.
Odpady zbierane w koszach przesypywane będą do kontenera i odwożone na wysypisko odpadów
przez wynajętą firmę zewnętrzną.
V.5.9. Wnioski
Sposób postępowania z odpadami oceniono jako zgodny z obowiązującymi przepisami
ochrony środowiska. Przewidziane do powstawania, w związku z eksploatacją kolei linowej
krzesełkowej w masywie Pilska w Korbielowie gmina Jeleśnia, odpady, z uwagi na właściwe z nimi
postępowanie, nie wpłyną w sposób negatywny na środowisko naturalne terenu inwestycji jak
i terenów sąsiednich.
str. 52
V.6. Oddziaływanie na glebę
V.6.1. Charakterystyka terenu badań
V.6.1.1. Lokalizacja
Wyciągi orczykowe nr V i VI, w miejscu których powstanie kolej linowa, zlokalizowane są
pomiędzy Halą Szczawiny i Halą Miziową w masywie Pilska. Projektowana kolej krzesełkowa
w miejscu wyciągów orczykowych ma kierunek NE-SW. Teren znajduje się poza obszarem
górniczym i jest w użytkowaniu Gliwickiej Agencji Turystycznej, a jest własnością Wspólnoty Hali
Miziowej.
V.6.1.2. Morfologia i hydrografia
Opisywany teren położony jest w Beskidzie Żywieckim, w Paśmie Pilska i Babiej Góry.
Opisywany teren położony jest na północnym zboczu Pilska, pomiędzy halami Szczawiny
i Miziową. Hala Miziowa stanowi rozległy i stosunkowo płaski teren powstały na skutek
gigantycznego osuwiska, które zaistniało w przeszłości. Masy ziemi oderwane od szczytu Pilska
“zjechały” w dół zatrzymując się na stoku przeciwnym przemieszczając sie w pionie ok. 280 m.
Powstałe hale w tym rejonie mają najprawdopodobniej podobną genezę. Zbocza góry
charakteryzują się dużymi nierównościami, jest wiele wypłaszczeń i podmokłości oraz niewielkich
nisz osuwiskowych. Generalnie jednak całe zbocze jest w stanie równowagi pomimo lokalnych
osuwisk, w skali mikro.
Trasa wyciągów przechodzi przez kilka wypłaszczeń będących w przeszłości jęzorami
osuwiskowymi. Sama trasa została złagodzona do potrzeb użytkowników wyciągu i w miejscach
obniżonych usypane zostały nasypy a miejscach największego spadku wykonano wykop
o głębokości ok. 2 -4 m. Tam odsłaniają się też skały podłoża.
Na zboczu obserwuje się szereg wysięków z różnych poziomów, zaczynają się tu lokalne
cieki. Wysięki są lokalne w wiercenia nie potwierdzają zawodnienia podłoża. Otwory rzadko
rozmieszczone na trasie nie trafiły na poziomy wodonośne.
Hydrograficznie teren ten należy do zlewni rzeki Soły, dokąd odprowadzane są wody za
pośrednictwem licznych potoków i wysięków wypływających ze zboczy Pilska.
V.6.1.3. Aktualny sposób użytkowania terenu
Wyciągi orczykowe nr V i VI są równoległe, położone w najbliższym sąsiedztwie,
podwieszone na wspólnych słupach. Na całej długości stoku ustawionych jest 14 par podpór,
str. 53
na których rozpięte są liny z podwieszonymi orczykami. Wyjazd następuje wzdłuż lin
zewnętrznych, wewnętrzne służą do powrotu orczyków. Opisywane wyciągi stanowią fragment
zespołu wyciągów zlokalizowanych na północnych zboczach Pilska należących do Gliwickiej
Agencji Turystycznej S.A.
V.6.1.4. Charakter techniczny projektowanej inwestycji
Zamiarem inwestora jest zamiana istniejących wyciągów orczykowych nr V i VI na kolej
linową krzesełkową. Istniejące tu wyciągi działają nieprzerwalnie od lat, są przestarzałe
i technicznie wyeksploatowane. Nowa kolej wykorzystywać będzie tę samą trasę, tylko zmieni się
położenie i ilość podpór. Stare podpory zostaną zlikwidowane. Projektowana kolej będzie miała
większą przepustowość i będzie bezpieczniejsza.
V.6.2. Budowa geologiczna
Starsze podłoże badanego terenu budują utwory z okresu paleogenu reprezentowane przez
serię
magurską,
wykształconą
tu
w
postaci
warstw
gruboławicowych
piaskowców
przewarstwionych szarymi łupkami. Warstwy te mają bieg NW-SE, a zapadają na NE, czyli
zgodnie z nachyleniem zbocza. Strop nienaruszonych warstw skalnych zalega głęboko, poza
zasięgiem wierceń (wykonanych i archiwalnych). Występujące na trasie wyciągu wychodnie skalne
w wykopie pomiędzy podporami 11 i 12 (otwory 10-11) są najprawdopodobniej oberwanym
fragmentem starszego podłoża zachowanym tu w całości. Świadczą o tym bardzo popękane
i poprzestawiane ławice, duży rozrzut kierunku i upady warstw skalnych, bo od 205°/30° do
167°/16°. Są to ławice piaskowca przewarstwione łupkiem ilastym o ławicach piaskowca od 0,05
do 0,8 m i łupka 0,02 – 1,0 m.
W strefie rozpoznanej otworami wystąpiły (oprócz fragmentu pomiędzy podporami 10 – 12)
wyłącznie rumosze skalne o różnym stopniu zaglinienia, czyli materiał podlegający transportowi po
zboczu. Rumosze reprezentowane są przez okruchy skalne głównie piaskowców wypełnione gliną
pylasta, rzadziej gliną pylastą zwięzłą. Stan materiału okruchowego określony został jako średnio
zagęszczony, a materiału wypełniającego jako twardoplastyczny, sporadycznie plastyczny.
W górnej partii wyciągu przeważa materiał drobnokruchowy “wtopiony” w materiał gliniasty
twardoplastyczny.
str. 54
W dolnej części w podłożu występuje w większości materiał grubszy, niekiedy w postaci
głazów (do 0,5 m) wypełniony materiałem drobniejszym i gliniastym. W dolnej części wyciągu
wydzielono też warstwę podłoża o zdecydowanej przewadze materiału kamienistego, w tym dużych
okruchów piaskowca, która zalega poniżej w/o.
V.6.3. Warunki wodne
W okresie prowadzenia wierceń, tj. w listopadzie 2007 r. w badanym podłożu, do
wykonanego rozpoznania nie stwierdzono występowania poziomu wód gruntowych. W otworach
nr 8 i 9, na głębokości 1,2 i 2,3 m ppt, wystąpiły sączenia, zaobserwowano też znaczne
zawilgocenie gruntów, ale woda nie wystąpiła. Grunty podłoża są generalnie łatwo przepuszczalne,
stąd woda może wystąpić lokalnie lub w szczelinach skalnych. Woda gruntowa przemieszcza sie
swobodnie w okruchowym podłożu i można na nią nie trafić otworami o średnicy 100 mm, chociaż
obserwuje się szereg sączeń powierzchniowych i podmokłości. Generalnie obserwuje się dużo
wysięków na zboczu.
V.6.4. Warunki geologiczno-inżynierskie
Celem określenia warunków geologiczno-inżynierskich dokonano podziału podłoża na
warstwy geotechniczne, w oparciu o wydzielenia stratygraficzne, genetyczne, litologiczne oraz
fizyko-mechaniczne własności gruntów.
W podłożu dokumentowanego terenu wydzielono dwie warstwy utworów:
–
utwory kamieniste, koluwialne, neogenu,
–
grunty skaliste z okresu paleogenu.
Grunty podzielono na warstwy geotechniczne na podstawie wyników oznaczeń
makroskopowych i badań polowych.
WARSTWA 1a – to koluwialne rumosze kamieniste, gliniaste. W składzie gruntu przeważa
materiał okruchowy, w postaci okruchów piaskowca różnych frakcji oraz domieszek gruntów
spoistych i piasków, pochodzących z ich zwietrzenia. Zawartość materiału wypełniającego sięga
20-40 %, przy czym większą ilość domieszek spoistych obserwuje się wyłącznie w stropie warstwy.
Również w rejonie górnej stacji wyciągów występują drobne rumosze. Stanowią go głównie
twardoplastyczne gliny pylaste i piaszczyste. Grunty są średnio zagęszczone. Opisywane utwory
stwierdzono w podłożu bezpośrednio pod warstwą gleb, do głębokości ponad 8 m ppt w części
str. 55
górnej i dolnej wyciągu, w części środkowej (otw. 9-11) warstwa ta zanika lub osiąga niewielkie
wartości, rzędu 0,4 – 4,0 m.
Dla gruntów kamienistych brak jest metod badań parametrów wytrzymałościowych.
W związku z powyższym cechy te należy wyznaczać w sposób ekspercki, w oparciu o dane
porównawcze oraz doświadczenia na terenach podobnych, z uwzględnieniem składu i cech
gruntów. Przejmując, ze geotechnicznie grunty te odpowiadają utworom kamienistym rzecznym,
o stopniu zagęszczenia ID~0,4, a więc o około 25 % mniejszym niż przyjmowany dla utworów
rzecznych (zgodnie z danymi literaturowymi, dotyczącymi zagęszczenia gruntów w zależności od
ich genezy), można z dużym przybliżeniem oszacować cechy wytrzymałościowe, uznając za
wyjściowe parametry żwirów zaglinionych, z otoczakami i obniżając je o około 25 %. Tak
oszacowana parametry należy traktować jako wyprowadzone, w rozumieniu norm geotechnicznych
Mają one następujące wartości:
ρ(n) = 2,00 t/m3, фu(n) = 28°20', Cu = 13,0 kPa
Eo = 90,0 MPa, Mo = 100,0 MPa, M = 97,5 MPa
WARSTWA 1b – to również koluwialnerumosze kamieniste, lecz z niewielkim
zaglinieniem o dużymi głazami w składzie. Występują w końcowych przelotach otworów w dolnej
części wyciągu na głębokości poniżej 1,2 – 5,2 m ppt ich nie przewiercono. Budują je duże głazy
piaskowcowe zagęszczone drobniejszym materiałem. Całość warstwy określono jako średnio
zagęszczoną.
Profile otworów, przedstawiające przestrzenne rozmieszczenia gruntów mają następujące
wartości:
ρ(n) = 1,75 t/m3, фu(n) = 34°12',
Eo = 108,0 MPa, Mo = 121,5 MPa, M = 121,5 MPa
WARSTWA II – to grunty skaliste paleogeńskie, które najprawdopodobniej zostały
przesunięte w pionie w gigantycznym osuwisku. Stąd warstwy te charakteryzują się bardzo dużym
stopniem spękania i dużym rozrzutem parametrów zalegania. Sąto piaskowce gruboławicowe
warstw magurskich. Jest to wyraźny garb i stromizna widoczna pomiędzy istniejącymi podporami
nr 11 i 12. Na tym odcinku skały wychodzą na powierzchnię terenu. Warstwy te należą do skał
zwietrzałych, w rozumieniu uproszczonej klasyfikacji wietrzenia skał (norma PN-B-04452).
Są to utwory fliszowe, wykształcone w postaci wzajemnie się przewarstwiających warstw
str. 56
piaskowców i łupków, przy czym skały twarde, piaskowce, zdecydowania przeważają w profilu
pionowym. Zgodnie z pomiarami parametrów zalegania, dokonanymi w kilku miejscach na
wychodniach, warstwy skalne zalegają generalnie zgodnie z nachyleniem stoku, a pomierzone
wartości kątków były następujące: wielkość upadu warstw skalnych wahała sie w granicach 16 –
30°, a azymut upadu 167 – 205°. Strop gruntów skalistych stwierdzono w wyrobiskach nr 8 – 11, na
głębokości 0,0 – 4,8 m ppt.
Wytrzymałość na ściskanie piaskowców oscyluje w pobliżu wartości Re ~ 40 MPa, ale
z uwagi na burzliwą przeszłość geologiczną terenu proponuje się przyjmować wartości jak dla
zwietrzałego łupka ilastego, czyli w wysokości Re ~ 1 Mpa.
V.6.5. Podsumowanie
Reasumując:
–
podłoże rodzime badanego terenu posiada budowę geologiczną złożoną,
–
złożoność budowy wynika z nachylenia terenu i z występowania w pobliżu lokalnych
osuwisk,
–
w podłożu, bezpośrednio poniżej gleb powierzchniowych zalegają grunty kamieniste
koluwialne,
–
w części środkowej występują grunty skaliste, o przewadze skały twardej-piaskowca,
–
warstwy skalne, zgodnie z pomiarami dokonanymi w szeregu punktach, zapadają
konsekwentnie, czyli zgodnie z nachyleniem terenu,
–
wody gruntowej, do głębokości wykonanego rozpoznania nie stwierdzono,
–
bezpośrednio
na
trasie
wyciągu
nie
stwierdzono
występowania
zjawisk
geodynamicznych, chociaż obok w lesie występują lokalne niewielkie osuwiska,
–
pomimo niekorzystnych zjawisk opisanych powyżej warunki dla posadowienia podpór
nowej kolei są umiarkowanie korzystne, gdyż planowana inwestycja to lekka
konstrukcja stalowa o niewielkich obciążeniach.
–
projektowane obiekty budowlane można posadowić bezpośrednio na gruncie
bezwzględnie poniżej głębokości przemarzania – ok. 2,0 n ppt), w stropie utworów
skalistych lub utworów kamienistych. W zasadzie wszystkie warstwy posiadają
wystarczającą nośność, by przenieść obciążenia od podpór.
str. 57
V.6.6. Wpływ narciarstwa i turystyki na erozję gleby
Morfologiczne skutki degradacji gleby dokonującej się pod wpływem działalności człowieka
na Pilsku stwierdzić można głównie na ścieżkach turystycznych, trasach narciarskich oraz w ich
bliskim otoczeniu. Erozja jest powodowana przez turystykę piesza w ciągu lata i jesieni, a w okresie
zimowym przez narciarstwo. O rozmiarach degradacji stoku świadczy długość żłobin erozyjnych
i ilość wyerodowanego materiału. W wyniku erozji gleby powstaje szereg mikroform, które nawet
po utrwaleniu roślinnością wyraźnie zaznaczają się w morfologii stoku. Narciarstwo prowadzi do
wielkoobszarowych zniszczeń w pokrywie roślinnej. W takich miejscach erozja gleby zachodzi
lokalnie, głównie na wypukłych załomach stoku, gdzie miąższość pokrywy śnieżnej jest
permanentnie redukowana w wyniku wywiewania, ruchu narciarskiego i pracy ratraków. Ścinanie
darni, zarośli jałowca halnego czy pędów borówki prowadzi do odsłaniania gleby, która zaczyna
ulegać degradacji na skutek oddziaływania naturalnych czynników powodujących erozję.
Turystyka piesza powoduje szybkie niszczenie systemu korzeniowego darni. Odsłonięta
gleba na ścieżkach ulega szybkiej erozji. Poprowadzenie ścieżek prostopadle do poziomic
zwiększa rozmiary spłukiwania, co wywołuje erozję żłobinową. W miejscach intensywniej
penetrowanych przez pieszych turystów zwiększają się rozmiary deflacji, soliflukcji, bardziej
widoczne są także skutki działalności lodu włóknistego. Turystyczne użytkowanie ścieżek prowadzi
także do przesuwania rumoszu ze stromych odcinków-często z wychodniami skalnymi, do bardziej
połogach miejsc, gdzie tworzą się nawet jęzory gruzowe.
Reasumując, można stwierdzić, że bezpośredni wpływ narciarstwa na erozję gleby na
stokach Pilska jest umiarkowany. Większy wpływ od narciarzy na degradowanie gleb wywierają
ratraki. Erozja na trasach narciarskich jest powodowana głównie przez pieszych turystów. Zjawisko
to
określa
się
jako
pośredni
wpływ
narciarstwa
na
degradację
gleb
i
wynika
z powstania wielu przecinek w lesie i kosodrzewinie, rozpraszających turystyczną penetracje
w okresie letnio-jesiennym.
Negatywny wpływ narciarstwa można zminimalizować przez wprowadzenie lekkiego typu
ratraka, który nie będzie w takim stopniu niszczył podłoża jak obecnie używany sprzęt.
str. 58
V.7. Oddziaływanie na przyrodę
Celem tej części opracowania jest charakterystyka przyrody oraz określenie wpływu na nią
projektowanej kolei linowej krzesełkowej w masywie Pilska w Korbielowie gmina Jeleśnia, na
etapie eksploatacji.
V.7.2. Czynniki zagrożenia dla fauny i flory
Poważnym zagrożeniem dla bytowania fauny jest ruch rekreacyjny i wypoczynkowy.
Rozwój infrastruktury turystycznej w obszarach leśnych i w ich bezpośrednim otoczeniu np. trasy
zjazdowe, szlaki turystyczne, zabudowa rekreacyjna, dzikie składowiska odpadów, prowadzą do
synantropizacji fauny, poprzez ułatwione zdobywanie pokarmu w tych miejscach. Pojawiają się
gatunki, które wnikają w ekosystemy naturalne, wykorzystując otwarcia dróg, nartostrad i szlaków
turystycznych. Należy tu wiele gatunków ptaków, owadów, a także i ssaków. Wprowadzenie
gatunków synantropijnych prowadzi w rezultacie do ustąpienia gatunków rodzimych i ta forma
eksterminacji jest największym zagrożeniem dla wielu gatunków zasiedlających analizowany
obszar.
Czynnikiem mającym duże znaczenie w przemianach siedlisk przyrodniczych stała się
turystyka piesza i narciarstwo. Powodują one zniszczenia głównie w szacie roślinnej i w postaci
erozji gleby. Szczególnie narażona jest szczytowa kopuła Pilska i jej ekosystemy, najbardziej
wrażliwe na niszczące czynniki.
Zabiegi ochronne
Właściwe warunki bytowania gatunków chronionych zwierząt jest tworzenie obszarów
ochronnych. Wielkość obszaru chronionego zależy od rozmiarów osobnika i związanego z nim
areału osobniczego, ponieważ ochronie podlegają całe populacje.
Obszary ochrony fauny powinny zabezpieczyć dalsze bytowanie zwłaszcza dwóch grup
gatunków zwierząt: największych ssaków i ptaków puszczańskich a także gatunków górskich
i wysokogórskich. Dla dużych ssaków powinny powstać duże obszary chronione wokół masywu
Pilska.
Powinny
to
być
strefy
ciszy
z
ograniczoną
penetracją
turystów
w
lecie
i narciarzy w zimie. W lasach nie należy dopuszczać do lokalizowania zabudowy na terenach
leśnych oraz należy ograniczyć pozyskiwanie drewna, pozostawiając pewna liczbę przestojów.
str. 59
V.7.3. Charakterystyka szaty roślinnej
Masyw Pilska stanowi środkową część Beskidu Żywieckiego, jest pod względem wysokości
drugim po Babiej Górze wzniesieniem w Zachodnich Beskidach, osiągającym wysokość 1557 m
npm. Szczytowa część Pilska ma charakter subalpejski i stanowi obszar o znacznej wartości
przyrodniczej. Występuje tu wiele gatunków roślin i zwierząt rzadkich i bardzo rzadkich a także
gatunki endemiczne. Obecność na stosunkowo niewielkim terenie dużej liczby cennych gatunków
drobnych ssaków sprawia, że szczytową część Pilska można uznać za obszar o dużych walorach
teriologicznych.
Obszar objęty badaniem należy do masywu Pilska, który leży w granicach Żywieckiego
Parku Krajobrazowego. Park reprezentuje tereny wyróżniające się szczególnym pięknem
krajobrazu, dużym udziałem zbiorowisk o charakterze naturalnym a także ogromną atrakcyjnością
turystyczną i rekreacyjną. Masyw Pilska charakteryzuje się znacznym zróżnicowaniem i zaliczony
jest do najbardziej wartościowych obszarów florystycznych w polskich Karpatach.
Zbiorowiska roślinne:
Zbiorowiska leśne:
Zachodniokarpacka acydofilna świerczyna górnoreglowa (Plagiothecio- Piceetumtatricum)
- występuje na znacznych wysokościach (do 1380 m npm). W poszczególnych płatach boru
górnoreglowego można wyróżnić trzy podzespoły:
–
paprociowy (filicetosum) – miejsca strome, skaliste, wilgotne,
–
borówkowego (myrtilletosum) – miejsca suche, połogie części stoków
–
trzcinnikowego (calamagrostietosum) – miejsca suche i strome, grzbiety,
Zarośla jarzębinowe (Pado-Sorbetum) – występują w górnej granicy lasu i stanowią
zbiorowisko pośrednie między lasem i zaroślami wykształcone na przejściu między
świerczyną górnoreglową a zaroślami kosodrzewiny.
Zbiorowiska zaroślowe:
Karpackie zarośla kosówki (Pinetum mughi carpaticum) – występują w strefie szczytowej
Pilska w formie różnej wielkości płatów przeplatających się ze zbiorowiskiem borówczysk.
Zbiorowiska krzewinkowe:
Wysokogórskie
borówczyska
bażynowe
(Empetro-Vaccinietum)
str. 60
–
występuje
w bezpośrednim sąsiedztwie zbiorowisk kosówki.
Borówczyska czernicowe (Vaccinietum myrtilli) – występują najliczniej w piętrze leśnym,
w słabiej użytkowanych częściach polanek, oraz w przecinkach leśnych. Zbiorowisko to
wykazuje silną ekspansję i zdolności rozprzestrzeniania się na polanach.
Zbiorowiska ziołorośli:
Ziołorośla z tojadem mocnym (Aconitetum firmi) – rozwijają się na śródleśnych młakach,
wzdłuż cieków wodnych i w otoczeniu źródeł. Zbiorowisko to charakteryzuje się
malowniczością i bogactwem gatunków.
Ziołorośla szczawiu alpejskiego (Rumicetum alpini) – występuje na polanach w miejscach
dawniej silnie nawożonych. Jest to zbiorowisko uboższe gatunkowo. Nieliczne płaty można
spotkać na Hali Miziowej i Hali Cebulowej.
Zbiorowiska traworośli:
Zespół Calamagrostetum villosae – jest to silnie zubożała fragmentaryczna postać zespołu.
Występuje w piętrze kosówki na rumoszu skalnym i płytkich glebach o charakterze
kamienistym.
Zbiorowiska łąkowe:
Górska łąka mietlicowa (Gladiolo-Agrostietum deschampsietosum) – zwana łąką reglową,
występuje na obszarach polan Hali Miziowej i Hali Cebulowej. Zaliczana jest do zbiorowisk
ze znacznym udziałem gatunków wysokogórskich roślin rzadkich.
Uboga łąka bliźniczkowa (Hieracio-Nardetum) – występuje w sąsiedztwie borówczysk
czernicowych i miejscami w okolicach łąki reglowej. Zaliczana jest do zbiorowisk ubogich
florystycznie.
Zbiorowiska torfowiskowe:
Eutroficzna młaka górska (Waleriano-Caricetum flavae) - zajmuje rozległe powierzchnie na
polanach analizowanego terenu. Charakteryzuje się bogactwem gatunkowym z udziałem
gatunków rzadkich: Swertia perennis ssp. alpestris i Allium schoenoprasum.
Kwaśna młaka turzycowo-mietliskowa (Carici-Agrostietumcaninae) – występuje w postaci
płatów na łąkach i polanach – rzadziej spotykana.
Zespół turzycy prosowatej (Caricetum paniculatae) – występuje w postaci niewielkich
str. 61
kępek na łąkach i obrzeżach polan –rzadziej spotykana.
Fragmenty torfowiska wysokiego (Sphagnetum magellanici) – występują w postaci
niewielkich powierzchni wśród młak eutroficznych znajdujących się na Hali Miziowej i Hali
Cebulowej.
Mszarniki źródliskowe (Cardamino- Cratoneuretum) – występują w postaci małych płatów
w piętrze kosodrzewiny i w wyższej części regla górnego, w ciekach wodnych i źródłach
w drobnym rumoszu skalnym. Jest to zbiorowisko z dużym udziałem gatunków
wysokogórskich.
V.7.4. Charakterystyka świata zwierząt.
Na terenie Żywieckiego Parku Krajobrazowego żyje około 40 gatunków ssaków, 106
gatunków ptaków, 5 gatunków gadów, 11 gatunków płazów, 23 gatunki ryb i 1 gatunek minoga.
Wśród bezkręgowców wyróżnić można 186 gatunków chrząszczy i 64 gatunki motyli.
Spośród ssaków kopytnych zamieszkujących lasy Beskidu Żywieckiego dominantem jest
sarna (79%), znacznie mniej liczny jest jeleń (17%) i dzik Sus scrofa (4%). Obecnie występują tu
trzy gatunki dużych ssaków drapieżnych: wilk Canis lupus, ryś Lynx lynx i niedźwiedź brunatny
Ursus arctos.
Można wyróżnić obszary koncentracji gatunków górskich fauny oraz największych wśród
niej rzadkości. Należą do nich strefa kosówki wraz ze strefą przejścia między formacją leśna
i krzewiastą oraz halę cebulową i Miziową. Występująca na Pilsku populacja darniówki
tatrzańskiej jest jedną z najmniejszych w Karpatach a jej zagrożenie jako jednej z kilku populacji
endemicznego gatunku jest problemem w skali ponadkrajowej. Na objętym badaniami terenie
wyróżniono 6 stanowisk teriofauny: Halę Miziowa, Halę Cebulową, Halę pod Kopcem, Halę
Słowikową, pas kosodrzewiny na pograniczu z lasem świerkowym, las świerkowy z obfitym runem
borówkowym rozciągający się powyżej polan: miziowej i Cebulowej. Bytują tutaj głównie gryzonie
i owadożerne.
Ssaki mięsożerne:
Ursus arctos Linnaeus, Vulpes vulpes, Lynx lynx, Canis lupus Linnaeus, Meles meles,
Ssaki kopytne:
Capreolus capreolus, Cervus elaphus Linnaeus, Sux scrofa,
str. 62
Drobne ssaki:
Sorex araneus, Sorex minutus, Sorex alpinus, Clathrionomys glareolus, Microtus tatricus,
Microtus agrestis, Apodemus agrarius, Apodemus sylvaticus, Apodemus avellanarius, Sicista
betulina, Eptesicus nilssonii, Eptesicus serotinus, Myotis mystacinus,
Ptaki:
Accipiter gentiles, Accipiter nisus, Buteo buteo, Falco tinnunculus, Falcosubbuteo, Bonasa
bonasia, Tetrao tetrix, Tetrao urogallus Linnaeus,Charadrius dubius Scopoli, Vanellus vanellus,
Columba palumbus, Cuculus canorus, Bubo bubo, Strix aluco, Alcedo aluco, Dendrocopos major,
Dendrocopos medius, Anthus pratensis, Motacilla cinerea, Cinclus cinclus, Erithacus rubecula,
Turdus pilaris, Sylvia communis Latham, Phylloscopus sibilatrix, Phylloscopus collybita,
Phylloscopus trochilus, Regulus regulus, Parus ater Linnaeus, Parus cristatus, Sitta europaea
Linnaeus, Garrulus glandarius, Fringilla coelebs, Loxia curvirostra,
Coccothraustes
coccothraustes,
Gady:
Lacerta agilis, Lacerta vivipara, Natrix natrix, Vipera berus ,
Płazy:
Salamandra salamandra, Triturus vulgaris, Triturus montandoni Boulenger, Triturus
alpestris Laurenti, Bombina variegata,
Ryby i smoczkouste:
Lampetra planeri, Salmo trutta,
Owady:
- motyle dzienne: Adscita statices, Ochlodes venata, Lycaena hippothoe, Aphantopus
hyperanthus, Coenonympha tullia, Pararge aegaria, Lasiommata maera, Aglais urticea, Boloria
alethea, Inachis io, Nymphalis antiopa, Polygonia c-album, Vanessa atalanta, Pieris napi, Pieris
rapae,
- owady pszczołowate: Bombus lucorum, Bombus hortorum, Bombus jonellus, Bombus s.
soroeensis, Bombus s. proteus, Bombus lapidarius, Bombus ruderarius, Bombus pyrenaeus,
Bombus protorum, Bombus Hypnorum, Bombus distinguendus, Psithyrus campestris, Psithyrus
sylvestris, Andrena apicata, Andrena lapponica, Andrena fucata,
- chrząszcze: Amara sp. Calathus metallicus, Pterostichus pilosus, Elophorus sp.
str. 63
Magesternum obscurus, Cyrcyon sp, Omaliinae, Tachinus sp, Stenus sp, Aphodius sp,Athous
subfucus, Byturus tomentosus, Coccinella septempunctata, Carilia virginea, Alticinae, Chrysomela
sp. Lochmaea sp, Galeruca tanaceti, Dryocoetes autographus,
- ryjkowce: Apion violaceum, Apion virens, Apion fulvipes, Otiorhynchus salicis, Phyllobius
viridicollis, Phyllobius maculicornis, Phyllobius arborator, Polydrusus amoneus, Notaris
acridulus, Sitona suturalis, Rhinoncus castor, Ceutorhynchus floralis,
Gatunki objęte ochroną:
Sorex araneus, Sorex minutus, Sorex alpinus, Sicista betulina, Microtus tatricus,
Lacerta agilis, Lacerta vivipara, Natrix natrix, Vipera berus, Salamandra salamandra,
Triturus vulgaris, Triturus montandoni Boulenger, Triturus alpestris Laurenti, Bombina variegata,
Eptesicus nilssonii,
Gatunki zagrożone i ginące:
Microtus tatricus, Lycaena hippothoe, Coenonympha tullia, Boloria alethea, , Nymphalis
antiopa, Bombus s. soroeensis, Bombus s. Proteus, Bombus distinguendus, Pterostichus pilosus,
Lampetra planeri, Ursus arctos Linnaeus,
Gatunki unikatowe w skali regionalnej lub w skali kraju:
Bombus jonellus, Bombus pyrenaeus, Andrena lapponica,
Gatunki bardzo nieliczne:
Tetrao tetrix, Tetrao urogallus Linnaeus,
Gatunki skrajnie nieliczne:
Bubo bubo,
V.7.5. Zadania ochronne wynikające z położenia w Żywieckim Parku
Krajobrazowym
Zasady
wynikające
z
potrzeb
ochrony
podstawowych
wartości
przyrodniczych
i kulturowych obszaru i warunki użytkowania terenu na obszarach chronionych określa Ustawa
o ochronie przyrody. Masyw Pilska położony jest w granicach Żywieckiego Parku
Krajobrazowego,
utworzonego
na
podstawie
Uchwały
W.R.N.
z
dnia
13.06.1986r.
i Rozporządzenia Nr 7/98 Wojewody Bielskiego z dnia 20.05.1998 (Dz. U. Woj. bielskiego nr
str. 64
8/98).
Żywiecki Park Krajobrazowy jest wielopowierzchniowym elementem krajowego systemu
obszarów chronionych, obejmującym zdecydowaną większość terenu gminy o naturalnych cechach
krajobrazu i nieliczne zgrupowania zabudowy wiejskiej (osiedla na polanach leśnych, schroniska
górskie).
Cały obszar Parku liczy 35 870 ha, a otulina 21 790 ha. Gmina Jeleśnia zajmuje wschodnią
część Parku o powierzchni 7795 ha tj. 21,7 % całego jego obszaru.
Park jest obszarem chronionym, w obrębie którego można jednak prowadzić działalność
gospodarczą uwzględniając dotychczasowy stan zagospodarowania i użytkowania terenu. Uchwała
w sprawie utworzenia parku uznaje „potrzeby racjonalnie pojętej turystyki, sportu i rekreacji” jako
jeden z celów jego istnienia. Natomiast otulina jako strefa ochronna, ma zabezpieczać park przed
szkodliwym oddziaływaniem czynników zewnętrznych, spełniając równocześnie rolę zaplecza
przestrzennego i turystyczno-usługowego.
Stopień ochrony musi być proporcjonalny do różnych walorów poszczególnych
ekosystemów i obszarów, zatem rozwój i rozmieszczenie poszczególnych funkcji oraz elementów
struktury przestrzennej należy dostosować do lokalnych uwarunkowań.
Wprowadzono podział obszaru parku na strefy uwzględniające różnorodność struktury
obszaru oraz związanych z tym zadań ochronnych, a zwłaszcza zróżnicowanie ustaleń o charakterze
regulacyjnym. W operatach szczegółowych określono zasady ochrony ekosystemów oraz
elementów przyrody nieożywionej.
W zatwierdzonym rozporządzeniu nr 8/98 wojewody Bielskiego z dnia 19.06.1998 (Dz.
Urzędowy Woj. Bielskiego nr 9/98) „Planie ochrony Żywieckiego Parku Krajobrazowego w
miejsce jednolitych ustaleń
obowiązujących na terenie całego parku wprowadzono podział
strefowy.
Struktura Parku – strefy i kategorie ochronne
Aby
zapewnić
warunki
ochrony
różnorodności
zasobów
przyrodniczych
i kulturowych Parku oraz walorów krajobrazowych i rekreacyjnych wprowadzono podział jego
obszaru na strefy, reprezentujące różny poziom i typ wartości.
Wyróżnia się następujące strefy podstawowe:
A- strefa ochrony walorów przyrodniczych
B- strefa ochrony walorów krajobrazowych
str. 65
C- strefa ochrony walorów kulturowych
D- strefa ochrony walorów ekologicznych
E- strefa działalności szczególnej
Strefy B i D oraz B, C, E mogą się wzajemnie nakładać.
Dla poszczególnych stref ustalono zróżnicowane zasady ochrony, kształtowania rekultywacji
i rewaloryzacji oraz dopuszczalne formy zagospodarowania i użytkowania gospodarczego,
przedstawione w formie ustaleń o charakterze regulacyjnym.
Analizowany obszar znajduje się w strefie ochrony walorów przyrodniczych A.
A- Strefa ochrony walorów przyrodniczych
Strefa obejmuje obszary, w których dominującym rodzajem pokrycia są kompleksy leśne
z halami, polami i sporadycznie występująca zabudowa. W granicach strefy znajdują się wszystkie
rezerwaty przyrody. Podstawową funkcją strefy jest ochrona zasobów naturalnych (zachowawcza
lub czynna), utrzymanie różnorodności biologicznej ekosystemów, ochrona form i elementów
przyrody
nieożywionej
oraz
ciągłości
procesów
naturalnych
(za
wyjątkiem
sytuacji
katastrofalnych). W obrębie strefy dopuszcza się ściśle określone formy użytkowania
gospodarczego, podporządkowane funkcji ochronne w tym:
-
gospodarka leśna, prowadzona wg zasad uwzględniających ustalenia „planu ochrony”,
-
gospodarka rolna (głównie hodowla bydła i owiec, pasterstwo) wg zasad „rolnictwa
ekologicznego”,
-
turystyka-rekreacja w ściśle określonym zakresie tj.: piesza, narciarska, konna
i rowerowa (poza obszarem Ar )-z ograniczonymi urządzeniami,
-
gospodarka łowiecka z ograniczeniami,
-
wprowadzenie innych form gospodarki jest niedopuszczalne.
W obrębie strefy zakazuje się:
-
wszelkich działań, wymienionych w zakazach dot. całego obszaru parku, a ponadto:
-
eksploatacji surowców mineralnych,
-
wycinania lasu z przeznaczeniem na inne cele,
-
zalesiania hal, polan i łąk wykluczonych z zalesienia
-
realizacji ujęć wody dla zaopatrzenia terenów i obiektów położonych poza strefą A (nie
dotyczy zbiorników ujętych w opracowanych wcześniej planach zagospodarowania
str. 66
przestrzennego),
-
prowadzenia melioracji wodnych, osuszania łąk i torfowisk,
-
budowy nowych dróg kołowych,
-
modernizacji dróg istniejących w sposób naruszający rzeźbę terenu lub mogących
spowodować erozję,
-
budowy nowych wyciągów narciarskich oraz wyznaczenia tras na terenach pokrytych
zwartym lasem lub w przypadkach wymagających wycięcia znacznej ilości drzew,
bądź mogących uszkodzić chronione ekosystemy:
projektowane
wyciągi
i
trasy
muszą
być
wprowadzone
do
miejsc,
planów
zagospodarowania przestrzennego,
-
budowy obiektów kubaturowych za wyjątkiem: schronisk turystycznych, schronów,
stacji GOPR, obiektów związanych z obsługą Parku, zaplecza techniczno-sanitarnego
wyciągów narciarskich, niezbędnych dla gospodarki leśnej i wypasowej, obsługi
przejść granicznych (z wykluczeniem stacji paliw i dużych parkingów)- pod
warunkiem imiennego wprowadzenia do miejscowych planów zagospodarowania
przestrzennego i uzyskania zgody dyrekcji Parku, zastosowania rygorów dot.
gabarytów i formy architektonicznej oraz oczyszczania ścieków,
-
adaptacji obiektów istniejących na cele mogące spowodować pogorszenie stanu
środowiska,
-
budowy ponadlokalnych sieci przesyłkowych elektroenergetycznych i gazowych stacji
telewizyjnych i telekomunikacyjnych,
-
stosowania technicznej obudowy potoków,
W obrębie strefy A nakazuje się:
-
utrzymanie w stanie niezalesionym wszystkich polan i hal grzbietowych wykluczonych
z zalesienia,
-
prowadzenie gospodarki łowieckiej w ścisłym uzgodnieniu z Dyrektorem Parku,
-
likwidację wszelkich form działalności gospodarczej zaliczonych do „szkodliwych dla
środowiska” w terminie 2 lat od zatwierdzenia planu ochrony,
-
likwidację źródeł zanieczyszczenia wody w terminie 2 lat od zatwierdzenia planu
ochrony,
-
uzgodnienie z Dyrektorem Parku lokalizacji i dokumentacji dot. wszystkich zamierzeń
str. 67
inwestycyjnych oraz modernizacji obiektów budowlanych i elementów infrastruktury
technicznej (w tym również budynków mieszkalnych i gospodarczych, ogrodzeń,
regulacji potoków, dróg, wyciągów narciarskich, szlaków turystycznych, tras
narciarskich, rowerowych i konnych oraz związanych z nimi urządzeń),
-
przeprowadzenie inwentaryzacji zabytkowych szałasów na halach i objęcie ich ochroną
prawną- z możliwością adaptacji na cele turystyczne położonych poza obszarem „Ar”,
-
sukcesywna przebudowę obiektów bezstylowych.
Obszar „AR”
W obrębie strefy „A” wydzielono obszary, na których koncentrują się tereny i elementy
o najwyższych walorach przyrodniczych- w tym m.in.:
–
istniejące i projektowane rezerwaty przyrody oraz pomniki przyrody
–
dobrze zachowane zbiorowiska leśne z naturalnymi starodrzewami, o dużym bogactwie
gatunkowym, wysokim stopniu unikatowości i występowania gatunków rzadkich,
–
naturalne
i
i
półnaturalne
pastwiskowe)
stanowiące
ekosystemy
biotopy
nieleśne
rzadkich
(torfowiskowe,
gatunków
łąkowe
wysokogórskich,
charakterystyczne dla Beskidu Żywieckiego i podlegających ochronie prawnej, ciągi
łąk i polan grzbietowych, stanowiących bazę pokarmową większości gatunków fauny
i umożliwiających jej migracje,
–
biocenozy wodne, a zwłaszcza strefy źródliskowe potoków i ich górne odcinki,
zbiorniki
widne
i
młaki,
stanowiące
siedliska
najciekawszych
gatunków
bezkręgowców i płazów,
–
ostoje i stanowiska „gatunków specjalnej troski”,
–
pasma wewnętrznych powiązań ekologicznych,
–
elementy przyrody nieożywionej o szczególnych wartościach.
Tereny w granicach obszaru „Ar” nie stanowiące rezerwatów przyrody i nie objęte innymi
szczególnymi formami ochrony traktuje się jako otulinę rezerwatu.
W obrębie obszaru „Ar” wprowadzono dodatkowe ustalenia regulacyjne:
zakazuje się :
-
lokalizacji nowych dróg kołowych,
str. 68
-
budowy nowych wyciągów narciarskich,
-
wyznaczania tras rowerowych,
-
prowadzenia robót ziemnych zmieniających trwale ukształtowanie terenu,
-
regulacji potoków (za wyjątkiem związanych z zabezpieczeniem dróg),
-
wjazdu pojazdów samochodowych (za wyjątkiem dróg prowadzących do przejść
granicznych, niezbędnych dla prac leśnych oraz zaopatrzenia schronisk),
nakazuje się:
-
przekształcenie gruntów ornych w trwałe użytki zielone lub zalesianie,
-
utrzymanie wszelkich polan widokowych przy szlakach turystycznych, urządzenie
miejsc biwakowania i punktów widokowych,
-
oznakowanie i urządzenie przejść w miejscach wymagających szczególnej ochrony
(np. młaki, torfowiska), w przypadkach koniecznych zmianę trasy,
-
ustalenie zasad eksploatacji wszystkich istniejących wyciągów narciarskich;
likwidację w przypadku szczególnie szkodliwych dla środowiska.
C - strefa ochrony walorów krajobrazowych
Strefa obejmuje obszary szczególnie charakterystyczne dla krajobrazu wiejskiego
Żywiecczyzny. Dominującą formą pokrycia są zespoły zabudowy wiejskiej oraz tereny otwarte,
częściowo przekształcone w historycznym procesie rozwoju- w tym kompleksy gruntów ornych,
łąk i pastwisk oraz niewielkie zespoły leśne.
Podstawową funkcją strefy jest ochrona i zachowanie wysokich walorów widokowych,
estetycznych i kulturowych krajobrazu. W granicach strefy wyodrębniono tereny o szczególnych
walorach kulturowych (strefa „C”- obejmuje pasmo zabudowy Sopotni Wielkiej).
D- strefa pasma powiązań ekologicznych
Obejmuje doliny rzek i potoków w obrębie niezabudowanej terasy łęgowej- koryto rzeki,
kamieńce, nieużytki, lasy łęgowe, zakrzewienia oraz łąki i pastwiska.
Funkcją pasm jest stworzenie dodatkowych warunków dla migracji gatunków fauny
i flory poza strefą „A” – tak pomiędzy poszczególnymi częściami Parku jak i obszarami
sąsiadującymi.
Dopuszcza się użytkowanie gospodarcze nie kolidujące z funkcją ochronną – w tym wypas
str. 69
bydła i owiec oraz wypoczynek nadwodny w miejscach określonych w miejscowych planach
zagospodarowania przestrzennego.
W obrębie strefy obowiązują ustalenia jak dla całego Parku, a ponadto:
zakazuje się:
-
realizacji obiektów kubaturowych (za wyjątkiem urządzeń sanitarnych w rejonach
wypoczynku
nadwodnego)
pól
namiotowych
oraz
wszelkich
urządzeń
przegradzających lub zawężających strefę (nie dotyczy mostów),
-
wycinania drzew, krzewów i niszczenia roślin.
nakazuje się:
-
uzgadniania
zasięgu
strefy
w
„miejscowych
planach
zagospodarowania
przestrzennego” oraz sposobu jej zagospodarowania z Dyrekcją Parku,
-
likwidacji wszystkich wysypisk odpadów,
-
uzupełnienia zadrzewień i zakrzewień.
Na terenie całego Parku obowiązują następujące zakazy i ograniczenia:
➢
wprowadzenia działalności gospodarczej, mogącej w istotny sposób oddziaływać
szkodliwie na ekosystemy, walory krajobrazowe, kulturowe i turystyczne Parku,
➢
lokalizacji:
–
inwestycji, zaliczanych do grupy „szczególnie szkodliwych dla środowiska i ludzi”,
–
inwestycji, zaliczanych w rozporządzeniu j.w. do grupy „mogących pogorszyć stan
środowiska ” w przypadku potwierdzenia w „ocenie oddziaływania” szkodliwego
wpływu na ekosystemy Parku,
–
obiektów wypoczynkowych stałych i sezonowych oraz letniskowych (nie dotyczy
budynków mieszkalno-pensjonatowych, lokalizowanych poza sferą A i C
w granicach terenów zabudowy ustalonych w planach miejscowych),
–
obiektów kubaturowych poza terenami ustalonymi w planach miejscowych
(w formie zabudowy rozproszonej), zakaz nie dotyczy „wymiany substancji”
i budynków uzupełniających w granicach istniejącej działki zagrodowej,
➢
realizacji obiektów, których gabaryty i forma architektoniczna mogą obniżyć walory
krajobrazowe,
➢
realizacji przedsięwzięć, mogących spowodować niekorzystne zmiany stosunków
wodnych, naruszając w sposób istotny rzeźbę terenu lub powodujących wzmożenie
str. 70
procesów erozyjnych – w tym w szczególności:
–
lokalizacji retencyjnych zbiorników wodnych (za wyjątkiem ujętych w aktualnie
obowiązujących planach miejscowych),
➢
–
eksploatacji surowców mineralnych – w tym poboru kruszywa z rzek i potoków,
–
melioracji wodnych, osuszania torfowisk i młak,
budowy ponadlokalnych dróg oraz elektroenergetycznych i gazowniczych linii
przesyłkowych o znaczeniu ponadlokalnym,
➢
prowadzenia technicznej regulacji rzek i potoków, powodującej utratę ich naturalnego
charakteru, a zwłaszcza prostowania i skracania ich biegu, stosowania progów
wyższych niż Im, obudowy hydrotechnicznej – za wyjątkiem przypadków
niezbędnych, za zgodą Dyrektora Parku,
➢
realizacji obiektów kubaturowych w odległości mniejszej niż 6 m, a ogrodzeń 3 m od
linii brzegu cieków wodnych,
➢
➢
przeznaczenia gruntów na cele nieleśne,
niszczenia zadrzewień i zakrzewień śródpolnych oraz wzdłuż cieków wodnych i dróg.
Na terenie całego Parku obowiązują niżej określone nakazy:
➢
stosowania w projektowaniu i realizacji obiektów rozwiązań architektonicznych,
nawiązujących gabarytami i formą do tradycji regionu oraz uwzględniających lokalne
uwarunkowania krajobrazowe,
➢
zaliczenia wszystkich lasów- w tym, również prywatnych do grupy „lasów
ochronnych”,
➢
opracowania- aktualizacji planów urządzeniowych gospodarki leśnej dla wszystkich
lasów w granicach Parku;
➢
wprowadzenia do planów zaleceń ujętych w „wytycznych” stanowiących załącznik do
planu ochrony,
➢
likwidacji i rekultywacji terenów wszystkich wysypisk odpadów i wylewisk ścieków,
➢
likwidacji wszelkich form eksploatacji surowców mineralnych, rekultywacji terenów z
pozostawieniem odkrywek jako rezerwatów geologicznych,
➢
sukcesywnej likwidacji źródeł zanieczyszczeń wody i powietrza: bezwzględny
obowiązek włączenia kanalizacji obiektowych do zrealizowanych odcinków sieci
str. 71
komunalnej,
➢
ochrony „in situ” obiektów i układów zabytkowych, ujętych w rejestrach zabytków,
➢
uzgadniania z Dyrektorem Parku:
studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin oraz
–
planów miejscowych,
decyzji o warunkach realizacji inwestycji (za wyjątkiem budynków mieszkalnych
–
jednorodzinnych i związanych z prowadzeniem indywidualnych gospodarstw
rolnych – poza sferą A),
projektów
–
dotyczących
inwestycji
j.w.
oraz
budynków
mieszkalnych
o kubaturze ponad 1000 m3 .
V.7.6. Otulina parku
Otulina Żywieckiego Parku Krajobrazowego obejmuje obszar, o powierzchni 217,9 km2
określony jako „strefa ochrony parku”. Obszar może bezpośrednio oddziaływać na zachowanie
wartości przyrodniczych, krajobrazowych i kulturowych Parku poprzez ochronę przed szkodliwym
wpływem czynników zewnętrznych – a w szczególności przed:
-
zanieczyszczeniami powietrza, napływającymi z zewnątrz,
-
zanieczyszczeniem wód powierzchniowych i podziemnych oraz niekorzystnymi
zmianami stosunków wodnych – w tym powodowanymi nadmierna eksploatacją
zasobów wodnych w obrębie Parku,
-
zanieczyszczeniem gleb,
-
hałasem,
-
obniżaniem walorów widokowych, dot. ekspozycji Parku z terenów otaczających,
oraz zachowania walorów krajobrazowych obszarów zewnętrznych widocznych
z Parku
-
utrudnianiem migracji fauny do obszarów otaczających.
Otulina
stanowi
teren
powiązań
ekologicznych
i
krajobrazowo
–
widokowych
z sąsiadującymi obszarami objętymi ochroną, w ramach wielkoprzestrzennego systemu ochrony.
W obrębie otuliny utrzymuje się dotychczasowe formy gospodarczego wykorzystania,
wprowadzając równocześnie ustalenia regulacyjne i zalecenia, mające na celu ukierunkowanie
str. 72
dalszego rozwoju w sposób harmonizujący ze środowiskiem, uwzględniający uwarunkowania
przyrodnicze, kulturowe i historyczne, decydujące o zachowaniu ładu przestrzennego, zasady
racjonalnej gospodarki zasobami i warunki zdrowotne dla mieszkańców i turystów.
Zgodnie z uchwałą w sprawie utworzenia ŻPK otulina spełniać ma również rolę zaplecza
usługowego dla funkcji turystycznej w parku.
Na terenie otuliny wprowadzono zakazy i ograniczenia:
-
prowadzenie działalności gospodarczej , mogącej w istotny sposób oddziaływać
szkodliwie na ekosystemy, walory krajobrazowe i turystyczne Parku,
-
lokalizacji:
•
inwestycji zaliczanych do grupy „szczególnie szkodliwych dla środowiska
i ludzi”,
•
inwestycji zaliczanych do grupy „mogących pogorszyć stan środowiska” poza
terenami, wyznaczonymi na ten cel w miejscowych planach zagospodarowania
przestrzennego,
•
obiektów kubaturowych poza terenami zabudowy ustalonymi w planach
miejscowych (zakaz nie dotyczy „wymiany substancji” i realizacji budynków
uzupełniających w granicach działek zabudowanych),
-
realizacji obiektów o gabarytach powyżej l ½
kondygnacji poza terenami
przeznaczonymi w planach miejscowych dla usług publicznych,
-
lokalizacji zbiorników wodnych nie wprowadzonych do „planu ochrony”,
-
prowadzenia regulacji rzek i potoków w sposób powodujący utratę ich naturalnego
charakteru,
-
wprowadzania w planach zagospodarowania przestrzennego długich, nieprzerwanych
ciągów zabudowy, tworzących bariery ekologiczne wzdłuż dróg (dot. szczególnie
obszarów z oznaczonymi na mapie korytarzami fauny leśnej),
-
projektowania nowych elementów struktury osadniczej w sposób rażąco odbiegający
od historycznie ukształtowanej kompozycji przestrzennej wsi beskidzkich (np.
w poprzek doliny),
-
lokalizacji nowych osiedli poza zasięgiem projektowanej sieci kanalizacyjnej.
str. 73
nakazuje się:
-
opracowania „miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego” dla całego
obszaru otuliny oraz wprowadzenia w nich ustaleń, wynikających z „planu ochrony”,
-
szczególnego przestrzegania zasad ekorozwoju i ładu przestrzennego jako podstawy
wszelkich działań, związanych z planowanym zagospodarowaniem obszaru,
-
ograniczenia
powierzchni
terenów
inwestycji
do
wielkości
uzasadnionych
rzeczywistymi potrzebami,
-
ograniczenia dalszego rozpraszania zabudowy – m.in. poprzez dogęszczanie osiedli
istniejących lub ich powiększanie,
-
wykonania opracowań studialnych, określających zasoby i wymagania ochrony
dziedzictwa kulturowego – w tym stanowisk archeologicznych,
-
ochrony „in situ” obiektów zabytkowych i zespołów (układów przestrzennych) ujętych
w rejestrach zabytków ,
-
uzgadniania z Woj. Konserwatorem Zabytków zamierzeń, dotyczących rozebrania
bądź przebudowy – modernizacji związanej ze zmianą elementów konstrukcji lub
wyglądu zewnętrznego wszystkich obiektów, zrealizowanych przed 1945 r.
-
stosowania w projektowaniu i realizacji obiektów rozwiązań architektonicznych,
nawiązujących gabarytami i formą do tradycji regionu oraz uwzględniających lokalne
uwarunkowania krajobrazowe,
-
likwidacji i rekultywacji terenów wszystkich wysypisk odpadów i wylewisk ścieków,
-
sukcesywnej likwidacji źródeł zanieczyszczeń wody i powietrza; bezwzględny
obowiązek włączania kanalizacji obiektowych do zrealizowanych odcinków sieci
komunalnej,
-
wykonania przepławek dla ryb przy projektowanych zaporach i stopniach wodnych,
-
uzgadnianie z Dyrektorem Parku opracowań planistycznych,
-
decyzji o warunkach realizacji inwestycji oraz dokumentacji proj. Inwestycji (za
wyjątkiem budynków mieszkalnych dla ludności miejscowej oraz związanych z
prowadzeniem indywidualnych gospodarstw rolnych)
str. 74
V.7.7. System obszarów chronionych
Szczytowe partie masywu Pilska ze względu na wielkie wartości przyrodnicze winny być
objęte różnymi formami ochrony. Cele ochronne zawarte w projekcie zabezpieczenia tych wartości
zakładają
ochronę
czynną
i
bierną
opartą
na
reżimach
wynikających
z regulaminów rezerwatów przyrody, użytków ekologicznych oraz pomników przyrody.
Granicami terenów chronionych objęto wszystkie cenne pod względem przyrodniczym
tereny określone w oparciu o waloryzację poszczególnych elementów przyrodniczych. Na terenach
tych znajdują się stanowiska rzadkich zagrożonych gatunków flory i fauny a także interesujące
formy rzeźby.
Zgodnie z opracowaniem „Projekt systemów chronionych w szczytowej partii masywu
Pilska” [S. Michalik 1996r.] w obrębie masywu przewiduje się utworzenie dwóch rezerwatów
przyrody:
Rezerwat „Pilsko” – powierzchnia 107 ha, który stanowiłby rozszerzenie już istniejącego
rezerwatu o tej samej nazwie. Największe powierzchnie na terenie rezerwatu zajmuje
zachodniokarpacka świerczyna górnoreglowa Plagiothecio-Piceetum tatricum. W starodrzewiu
świerkowym w wieku ponad 170 lat pojedynczo występuje jarzębina Sorbus aucuparia. Ze
względu na luźne zwarcie warstwy drzew świerki są nisko ugałęzione. Ich gałęzie porośnięte są
brodaczką zwyczajną Usnea filipendula. Ochronie podlegają tutaj:
- starodrzew boru świerkowego w wariancie paprociowym i borówkowym obejmujący lej
źródłowy potoku Glinne a na północnym stoku tereny do trasy wyciągu nr VII
- strefa górnej granicy lasu
- piętro kosodrzewiny od górnej granicy lasu aż po granicę państwa.
Najstarsze pomnikowe okazy świerka w wieku około 330 lat osiągają średnicę ponad 110
cm pierśnicy. Świerk dobrze się odnawia, jego udział w podszycie w niektórych miejscach osiąga
20%.
Ekosystemy na tych terenach mają charakter naturalny, w niewielkim stopniu zaznacza się
zniekształcenie będące wynikiem gospodarki leśnej i pasterskiej, w wyniku której obniżona została
górna granica lasu. Jednak
stanowiska cennych przyrodniczo gatunków flory i fauny
wysokogórskiej zostały zachowane.
W górnej części rezerwatu, na terenie płaskim o nachyleniu wynoszącym zaledwie 3%
występuje kwaśna młaka Carecetum fuscae subalpinum. W bardzo bujnym runie o pokryciu 100%
str. 75
największą rolę odgrywa sit cienki Juncus filiformis, pięciornik kurze ziele Potentilla erecta,
turzyca dwupienna carem dioica oraz psia trawka Nardus stricte. W warstwie mszystej o pokryciu
70% dominują torfowce: Sphagnum gigensohnii, Sphagnum squarosum.
Wzdłuż potoków, na stromych, pozbawionych drzewostanu zboczach rozwijają się zespoły
ziołoroślowe tj. Ziołorośle paprociowe i ziołorośle z tojadem mocnym.
Rezerwat „Hala Cebulowa – Góra Szczawinka” –powierzchnia około 156 ha.
o charakterze łąkowo-torfowiskowo-leśnym. Proponowane do objęcie ochroną są:
- kompleks torfowisk oraz kompleks reglowych i ziołorośli na Hali Cebulowej
wraz z przylegającymi lasami: występuje tutaj szczególnie bogata flora i fauna
wysokogórska i stanowiska rzadkich w polskiej części Karpat gatunków roślin,
-
naturalne
starodrzewia
borów
górnoreglowych
w
podzespole
paprociowym
i borówkowym występujących na skalistych stokach Góry Szczawinka i Sypurzenia
z licznymi śródleśnymi młakami i torfowiskami leżącymi na wysokości około 1150 m
npm. lasy te mają charakter glebo- i wodochronny;
- drzewostany świerkowe z fragmentami lasów bukowych w niższej części leja
źródłowego Cebulowego Potoku i Roztoki, które stanowią największy obszar źródłowy
w szczytowych partiach masywu Pilska;
W związku ze zróżnicowanym charakterem zespołów florystycznych, projektowany
rezerwat wymaga zróżnicowanych form ochrony. Ekosystemy łąkowe i torfowiska na Hali
Cebulowej winny podlegać ochronie aktywnej, obejmującej wykaszanie i spasanie roślinności oraz
usuwanie podrostów świerka. Starodrzewia boru górnoreglowego, położone powyżej 1140 m npm.
kwalifikują się do ochrony biernej. Drzewostany świerkowe w dolnej części projektowanego
rezerwatu wymagają przebudowy w kierunku lasu z przewagą buka, typowego dla pietra
dolnoreglowego.
V.7.8. Pomniki przyrody
Na Hali Miziowej obok schroniska oraz obok budynku GOPR znajdują się dwa niewielkie
torfowiska górskie wymagające zabezpieczenia w formie pomników przyrody. Mają one dużą
wartość przyrodniczą. Występują tutaj stanowiska rzadkich zespołów roślinnych i gatunków
wysokogórskich. Objęcie ochroną pomnikową gwarantowałoby zachowanie istniejących stosunków
wodnych,
uporządkowanie
otoczenia
torfowisk,
eliminację
str. 76
wydeptywania
zaśmiecania.
Koniecznym wydaje się w przyszłości usuwanie świerków zarastających torfowiska.
V.7.9. Użytek ekologiczny
Nad Halą Miziową rozciąga się rejon źródlisk i wycieków o powierzchni ok. 4 ha.
Występują tutaj cenne zespoły ziołorośli, torfowisk, młak i mszarników a także stanowiska rzadkich
gatunków wysokogórskich. Teren ten jest poprzecinany nartostradami i wyciągami, które
usytuowane są we wcięciach i zagłębieniach nad ciekami i źródliskami dzięki czemu nie powodują
zniszczeń wartościowych zbiorowisk i gatunków. Jednak w okresie letnim wzmożony ruch
turystyczny zwłaszcza ten, który odbywa się na dziko bez szlaków powoduje silne niszczenie
cennych zbiorowisk zwłaszcza przez wydeptywanie.
Utworzenie proponowanego systemu obiektów chronionych i prowadzenie odpowiednich
zabiegów daje możliwość zabezpieczenia najcenniejszych wartości przyrodniczych szczytowej
części
masywu
Pilska
przy
równoczesnym
kontrolowanym
użytkowaniu
narciarskim
i turystycznym. Efektywność systemu ochrony musi być jednak stale sprawdzana na założonej sieci
powierzchni monitoringowych, co powinno być wykorzystane do ewentualnych modyfikacji ruchu
narciarskiego i pieszego a także korekt stosowanych zabiegów ochronnych.
V.7.10. Waloryzacja przyrodnicza
Masyw Pilska wyróżnia się szczególnymi walorami przyrody ożywionej. Występuje tutaj
89 gatunków roślin górskich, w tym 18 alpejskich i 27 subalpejskich. Wśród nich stwierdzono
unikatowy dla całych Karpat polskich gatunek Allium schoenoprasum. Potwierdzono też
występowanie na tym obszarze endemitu zachodniokarpackiego – Microtus tatricus oraz kilku
bardzo rzadkich i zagrożonych gatunków owadów.
Zbiorowiska roślinne
Teren objęty analizą jest zróżnicowany pod względem bioróżnorodności.
Można wyróżnić tutaj 5 kategorii zbiorowisk roślinnych:
•
Młaki i torfowiska niskie z Allium schoenoprasum i Swertia perennis – mające najwyższą
wartość. Tworzą one unikatową postać zespołu Valeriano-Caricetum flavae z siedliskiem
licznych gatunków rzadkich oraz chronionych.
•
str. 77
Zbiorowiska o bardzo wysokiej wartości: Aconitetum firmi, Cardamino-Cratoneuretum,
Sphagnetum magellanici oraz Carici-Agrostietum- charakteryzujące się dużym bogactwem
florystycznym ze znacznym udziałem gatunków wysokogórskich i roślin chronionych.
Zbiorowiska te występują niezbyt często w Karpatach.
•
Zbiorowiska o dość wysokiej wartości: Caricetum paniculatae, Gladiolo-Agrostietum
deschampsietosum, Empetro-Vaccinietum, Pinetum mughi oraz Pado-Sorbetum. Odznaczają
się one stosunkowo dużym udziałem gatunków wysokogórskich a także innych rzadkich
roślin. Zbiorowiska te można podzielić na:
-
rzadkie zbiorowiska wysokogórskie – Pado-Sorbetum, Empetro-Vaccinietum
i Pinetum mughi
-
występujące w Karpatach w rozproszonych stanowiskach: Caricetum paniculatae
-
rozpowszechnione w Karpatach, ale w grupie Pilska tworzy odrębna postać
z
dużym
udziałem
gatunków
alpejskich
–
Gladiolo
-
Agrostietum
deschampsietosum.
•
Zbiorowiska charakteryzujące się niewielką różnorodnością florystyczną i stosunkowo
niewielkim udziałem gatunków wysokogórskich. Zbiorowiska te są pospolite w Karpatach
i nie tworzą w grupie Pilska odrębnych form. Są to: Plagiothecio-Piceetum i Vaccinietum
myrtilli.
•
Zbiorowiska ubogie florystycznie to: Hieracio-Nardetum i Rumicetum alpini. Do tej grupy
można
również
zaliczyć
fragmentarycznie
wykształcone
na
tym
terenie
płaty
Calamagrostietum villosae.
W oparciu o przeprowadzone w terenie badania w czasie wizji lokalnych oraz analizy
dostępnej literatury florystycznej, na analizowanym obszarze stwierdzono występowanie około 300
gatunków roślin. Większość z nich to gatunki rzadko i bardzo rzadko występujące na terenie
naszego kraju.
Na badanym obszarze można wyróżnić piętra roślinne:
•
Piętro regla górnego (do ok. 1380 m npm). Dominują tutaj acidofilne bory świerkowe.
Górna granica lasu w rejonie wzniesienia „kopiec” sięga do 1380 m npm. W ekspozycji
wschodniej nie przekracza wysokości 1350 m npm. Natych wysokościach stosunkowo dużą
powierzchnie zajmują zbiorowiska łąkowe i torfowiskowe. Powyżej wymienionych
wysokości w poprzerzedzanych laskach występują biogrupy niskich świerków z udziałem
str. 78
jarzębiny i tworzą strefę przejściową pomiędzy górnoreglowym borem, a zaroślami
kosodrzewiny. Pomiędzy Halą Miziową a piętrem kosodrzewiny górna granica lasu jest
obniżona i poprzerywana polankami
i wycinkami pod wyciągi i trasy narciarskie.
Na stokach wschodnich górna granica lasu ma charakter ciągły jednak w rejonie dawnej
Hali Słowikowej górna granica lasu została obniżona z powodu intensywnego wypasu
owiec.
•
Piętro subalpejskie - jest to obszar porośnięty zaroślami kosodrzewiny i rozległymi płatami
wysokogórskich zbiorowisk krzewinkowo-murawowych.
Wykaz gatunków górskich
Zgodnie z klasyfikacją wg Białeckiej (1982) na przedmiotowym terenie, przedstawić można
4 grupy gatunków górskich:
•
Gatunki alpejskie – Viola biflora, Empetrum hermaphroditum, Cerastium fontanum,
Diphasium alpinum, Epilobium anagallidifolium, Gnaphalium supinum, Hieracium
nigrescens, Hypochoeris uniflora, , Juniperus sibiraca, Ligusticum mutellina, Phleum
alpinum, Poa alpina, Polygonum viviparum, Potentilla aurea, Salix herbacea, Solidago
virgaurea ssp. alpestris, Swertia perennis ssp. alpestris, Trollius europaeus var.
transsilvanicus.
•
Gatunki subalpejskie – Allium schoenoprasum, Allium victorialis, Adenostyles alliariae,
Athyrium distentifolium, Campanula serrata, cardamine amara ssp. Opizii, Cicerbita
alpina, Cortusa matthioli, Doronicum austriacum, Epilobium alsinifolium, Epilobium
nutans, Euprasia picta, Geranium sylvaticum var. alpestre, Gnaphalium norvegicum,
Leucanthemum waldsteini, Melampyrum sylvaticum ssp. Carpaticum, Pinus mugo, Poa
chaixii, Pseudorchis albida, Ranunculus platanifolius, Ribes petraeum var. carpaticum,
Rumex alpinus, Rumex arifolius, Sagina saginoides, Senecio subalpinus, Sorbus aucuparia
var. glabrata, Veratrum album ssp. Lobelianum.
•
Gatunki reglowe – Abies alba, Acer pseudoplatanus, Aconitum variegatum, Alchemilla
walasii, Galanthus nivalis, galium rotundifolium, Listera cordata, Lonicera nigra, Luzula
luzulina, Luzula sylvatica, Lysimachia nemorum, Picea abies, Polygonatum verticillatum,
Prenanthes purpurea, Rosa pendulina, Sambucus racemosa, Scrophularia scopolii, Senecio
nemorensis, Streptopus amplexifolius, Veronica montana.
•
Gatunki ogólnogórskie – Acinitum firmum, Alchemilla crinita Alchemilla glabra,
str. 79
Alchemilla straminea, Alchemilla obtusa, Asplenium viride, Calamagrostis villosa, Caltha
palustris ssp. laeta, Campanulla rotundifolia ssp. polymorpha, Carex pauciflora,
Chaerophyllum hirsutum, Coeloglossum viride, Dryopteris dilatata, Gentiana asclepiadea,
Homogyne alpina, Huperzia selago, Ranunculus nemorosus, Salix silesiaca, Saxifraga
paniculata, Sedum telephinum ssp. fabaria, Soldanella carpatica, Thymus alpestris,
Valeriana officinalis ssp. sambucifolia, Valeriana tripteris.
Rośliny podlegające ochronie prawnej
Na terenie rezerwatu stwierdzono obecność 24 gatunków roślin naczyniowych objętych
ochrona całkowita oraz 2 gatunki objęte ochrona częściową. Większość z nich do rośliny zielne,
w tym storczykowate i widłaki.
Gatunki objęte ochrona całkowitą:
Aconitum firmum, Aconitum variegatum ssp. gracile, Blechnum spicant, Coeloglossum viride,
Cortusa matthioli, Dactylorhiza majalis, Dactylorhizamaculata, Daphne mezereum,, Diphasium
alpinum, Doronicum austriacum, Epipactis palustris, Galanthus nivalis, gentiana asclepiadea,
Huperzia selago, Lilium martagon, Listera cordata, Lycopodium annotinum, Lycopodium
clavatum, Pinus cembra (sadzona), Pinus mugo, Pseudorchis albida, Swertia perennis ssp.
alpestris, Triollus europaeus var. transsilvanicus, Veratrum album ssp. lobelianum.
Gatunki objęte ochroną częściową:
Primula elatior, Polypodium vulgare
Gatunki zagrożone w skali całej Polski znajdujące się na czerwonej liście roślin wymierających
i zagrożonych:
Cortusa matthioli, Epipactis palustris, Allium schoenoprasum, Dactylorhiza maculata.
V.7.11. Powiązanie analizowanego terenu z szerszym otoczeniem, Natura 2000
Dzięki położeniu w Beskidzie Żywieckim, przedmiotowy teren należy do sieci ekologicznej
NATURA 2000. Beskid Zachodni to Specjalny Obszar Ochrony SOO (kod obszaru : PLH240006)
zajmujący powierzchnię 35276,06 ha.
str. 80
Na terenie ostoi siedliskowej Beskid Żywiecki znajdują się następujące typy siedlisk
przyrodniczych z załącznika I Dyrektywy:
Kod siedliska
Nazwa
3220
Pionierska roślinność zielna na kamieńcach górskich potoków
3230
Zarośla wierzbowo-wrześniowe na kamieńcach i żwirowiskach górskich
potoków(z przewagą wrześni).
3240
Zarośla wierzbowo-wrześniowe na kamieńcach i żwirowiskach górskich
potoków (z przewagą wierzby siwej).
4060
Wysokogórskie borówczyska i zarośla z jałowcem halnym.
4070
Zarośla kosodrzewiny*.
4080
Zarośla z wierzbami ponad górną granicą lasu.
6210
Murawy kserotermiczne i krzewiaste facje (priorytetowe są tylko murawy z
istotnymi stanowiskami storczyków)*.
6230
Górskie i podgórskie murawy bliźniczkowe (dotyczy płatów stosunkowo
bogatych florystycznie)*.
6430
Niżowe i górskie, hydrofilne okrajkowe zbiorowiska ziołoroślowe.
6510
Niżowe łąki kośne.
6520
Górskie łąki kośne.
7110
Czynne torfowiska wysokie z roślinnością torfotwórczą*.
7140
Torfowiska przejściowe i trzęsawiska.
7230
Torfowiska i moczary (bagniska) alkaliczne.
8310
Jaskinie nieudostępnione do zwiedzania.
9110
Kwaśne buczyny.
9130
Żyzne buczyny.
9140
Górskie jaworzyny ziołoroślowe.
9170
Lasy dębowo-grabowe.
9180
Górsko-podgórskie zboczowe lasy lipowo-jaworowe*.
91E0
Nadrzeczne lasy i zarośla łęgowe*.
9410
Bory świerkowe regla górnego i dolnoreglowe bory jodłowo-świerkowe.
Gatunki roślin i zwierząt z załącznika II Dyrektywy Siedliskowej
Nazwa polska
Nazwa łacińska
Populacja
Obuwik pospolity
Cypripedium calceolus
C
Dzwonek
piłkowany**
Campanula serrata
C
str. 81
Nazwa polska
Nazwa łacińska
Populacja
Tocja karpacka**
Tozzia alpina subsp. carpatica
B
Biegacz
gruzełkowaty**
Carabus variolosus**
D
---
Phryganophilus ruficollis**
A
Minóg strumieniowy
Lampetra planeri
C
Brzanka
Barbus peloponnesius (B. Petenyi)
C
Koza
Cobitis taenia
C
Głowacz białopłetwy
Cottus gobio
C
Traszka grzebieniasta
Triturus cristatus
C
Traszka karpacka**
Triturus montandoni**
C
Kumak górski
Bombina variegata
C
Nocek duży
Myotis myotis
C
Darniówka
tatrzańska**
Microtus tatricus
C
Wydra
Lutra lutra
C
Ryś
Lynx lynx
C
Wilk
Canis lupus
C
Niedźwiedź brunatny*
Ursus arctos*
B
Populacja:
oszacowanie wielkości populacji gatunku na terenie obszaru w stosunku do populacji krajowej:
A: >15-100%, B: >2-15%, C: >0-2%, D: populacja nieistotna
* - Gatunek priorytetowy
** - Gatunek zaproponowany przez Polskę, włączony do załącznika II na mocy Traktatu Akcesyjnego, podpisanego
w Atenach w dniu 16 kwietnia 2003 roku.
Ogólnym zaleceniem dla ochrony w obszarze NATURA 2000 jest utrzymanie typów
siedlisk przyrodniczych w tzw. właściwym stanie ochrony, dla których zachowania został on
wyznaczony.
Sieć NATURA 2000 ma na celu wprowadzenie w życie nowocześnie pojmowanej ochrony
przyrody, zakładającej realizuję celów ochrony w warunkach użytkowania. Szczególnie cenne
w tym programie jest ogólnoeuropejskie spojrzenie na problem, przyjęcie w miarę spójnej
metodyki i uwzględnienie zasad zrównoważonego rozwoju. Zakłada się harmonijną koegzystencje
str. 82
człowieka i przyrody, dążąc do kompromisu pomiędzy doraźnymi korzyściami ekonomicznymi
a ochroną środowiska przyrodniczego.
Docelowo zgodnie z dyrektywami unijnymi, wyznaczone w ramach koncepcji NATURA
2000 tereny cenne przyrodniczo winny być poddane ochronie. Celem tworzenia Sieci jest ochrona
różnorodności biologicznej poprzez zachowanie siedlisk naturalnych oraz gatunków dzikiej flory
i fauny, będących przedmiotem zainteresowania Wspólnot Europejskich, w stanie sprzyjającym
ochronie w ich naturalnym zasięgu. Realizacja wyznaczonego celu odbywa się poprzez: tworzenie
obszarów chronionych, utrzymywanie i zagospodarowanie zgodnie z wymaganiami ekologicznymi
siedlisk w strefach chronionych i poza nimi, odtwarzanie zniszczonych biotopów i tworzenie
nowych.
Ostoje siedliskowe to Specjalne Obszary Ochrony (SOO; ang. Special Areas of
Conservation - SACs), tworzone w oparciu o art. 3 Dyrektywy Rady Wspólnot Europejskich
92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 roku w sprawie ochrony siedlisk naturalnych oraz dzikiej fauny
i flory, wymienionych w załączniku II dyrektywy, będących przedmiotem zainteresowania
Wspólnot.
Ostoja siedliskowa położona jest w zachodniej części Beskidu Żywieckiego, znajdującej się
w granicach Żywieckiego Parku Krajobrazowego oraz w południowej części Kotliny Żywieckiej,
będącej w otulinie tego parku. Beskid Żywiecki składa się z kilku pasm górskich, mających układ
równoleżnikowy. Obszar ostoi obejmuje grupę Pilska (1 557 m n.p.m.) i Wielkiej Raczy
(1 236 m n.p.m.) oraz interesujący ostaniec denudacyjny - górę Grojec (612 m n.p.m.) w Żywcu,
będący ważnym stanowiskiem archeologicznym. W granicach ostoi istnieje kilka leśnych
rezerwatów przyrody: Butorza, Dziobaki, Gawroniec, Muńcoł, Oszast, Pięć Kopców, Pilsko, Pod
Rysianką, Romanka, Śrubita. Powołano tu ponadto trzy pomniki przyrody nieożywionej: jaskinia
w Sopotni Wielkiej (Jaskinia Wickowa), jaskinia Przed Rozdrożem, wodospad na potoku Sopotnia
Wielka. Obszar ostoi należący do Beskidu Żywieckiego, zbudowany z fliszowych utworów serii
magurskiej. Charakteryzuje go występowanie różnorodnych form geomorfologicznych, takich jak:
grzbiety, garby, żebra, mury skalne, gołoborza, osuwiska skalne i in. Dominującymi skałami są
tutaj - odporne na wietrzenie - piaskowce magurskie, które wraz z łupkami ilastymi tworzą flisz
karpacki. W północnej części obszaru przeważają utwory płaszczowiny śląskiej (m.in. warstwy
cieszyńskie) i podśląskiej (okno tektoniczne Kotliny Żywieckiej). Najciekawsze zespoły form
skalnych znajdują się: w szczytowych partiach Pilska, w dolinie Cebulowego Potoku oraz
w obrębie grzbietowej części pasma Lipowskiej-Romanki i pasma Boraczej-Prusowa. Na Pilsku
str. 83
prawdopodobnie istniał mały lodowiec. Największa jaskinia na tym obszarze to jaskinia w Sopotni
Wielkiej, osiągająca długość 101 metrów. Najwyższy wodospad, o wysokości 10 m, powstał na
potoku Sopotnia Wielka; malownicze są również wodospady na potoku Szczyrbok w Korbielowie
Kamiennej oraz na potoku Bystra w Złatnej.
Sieć rzeczna jest dobrze rozwinięta. Rzeki mają charakter typowo górski, z gwałtownymi
spadkami i wodospadami. Znajdują się tu źródła Soły, a część potoków należy do dorzecza
Koszarawy. Soła i Koszarawa to główne rzeki na tym obszarze. Granicą państwa biegnie odcinek
europejskiego działu wodnego. W ostoi biją źródła wód mineralnych – siarkowodorowych
i siarczkowych w Złatnej oraz solankowych w Soli. Osobliwością hydrograficzną są również,
nielicznie tu występujące, drobne jeziorka osuwiskowe, które można obserwować wśród torfowisk
i świerczyn górnoreglowych pomiędzy Lipowską a Rysianką. Szatę roślinną tworzą naturalne
i półnaturalne górskie zbiorowiska roślinne, w tym dobrze wykształcone zespoły lasów iglastych
i liściastych. Na spłaszczeniach stokowych, wierzchowinach grzbietowych i zagłębieniach
osuwiskowych, występują cenne torfowiska. Roślinność ostoi jest bardzo bogata. Stwierdzono tu
ponad 50 zbiorowisk roślinnych. Przeważają zbiorowiska leśne, które pokrywają około 80%
powierzchni ostoi. Fragmenty naturalnych lasów zachowały się na Pilsku, Romance, Oszaście i w
grupie Wielkiej Raczy. Stwierdzono tu 22 siedliska z załącznika I Dyrektywy Siedliskowej, w tym
6 priorytetowych. W piętrze subalpejskim występują: zarośla z jarzębiną w odmianie nagiej,
borówczyska bażynowe i zarośla kosodrzewiny - wymienione w załączniku I Dyrektywy – które
w omawianej ostoi które w omawianej ostoi mają jedyne stanowiska w województwie śląskim.
Spośród siedlisk leśnych z załącznika I Dyrektywy, w ostoi stwierdzono: podgórski łęg
jesionowy, olszynkę karpacką, grąd, kwaśną buczynę górską, żyzną buczynę górską, jaworzynę
ziołoroślową, jaworzynę z miesiącznicą trwałą, jaworzynę karpacką oraz dolnoreglowy bór
jodłowo-świerkowy i bór górnoreglowy. Roślinność nieleśną z załącznika I Dyrektywy
reprezentują: murawa bliźniczkowa, zbiorowiska ziołoroślowe, niżowe i górskie łąki kośne,
roślinność zielna i drzewiasta wzdłuż potoków, moczary alkaliczne, torfowiska przejściowe oraz
bardzo rzadkie torfowiska wysokie - stwierdzone na spłaszczeniach stokowych, wierzchowinach
grzbietowych i w zagłębieniach osuwiskowych na halach: Cebulowej, Kornienieckiej i Miziowej
oraz w Kotlinie Żywieckiej (Stawek na Kosarach pod Hyćkowcem). Niezwykle rzadkie są również
murawy kserotermiczne, których największe płaty rozwijają się na stokach Grojca. Badania
florystyczne wykazały obecność około 1 000 gatunków roślin naczyniowych, w tym ponad 150
typowo górskich. Z załącznika II Dyrektywy Siedliskowej stwierdzono tu trzy gatunki, a do
str. 84
rzadkich należą m.in.: czosnek syberyjski, niebielistka trwała alpejska, tojad lisi.
Ostoja jest
matecznikiem: niedźwiedzia (do 5 osobników), wilka (ponad 10 osobników) i rysia (3-4 terytoria).
Występuje tu ponadto 10 innych gatunków kręgowców z załącznika II Dyrektywy Siedliskowej.
Bezkręgowce z tego załącznika są reprezentowane przez dwa gatunki (w tym jeden proponowany
przez Polskę). Stwierdzono tu także 11 gatunków z załącznika I Dyrektywy Ptasiej, do których
należą: dzięcioł białogrzbiety, dzięcioł czarny, dzięcioł średni, dzięcioł trójpalczasty, dzięcioł
zielonosiwy, gąsiorek, głuszec, jarząbek, puchacz, sóweczka, zimorodek.
V.7.12. Wnioski
Sieć NATURA 2000 ma na celu wprowadzenie w życie nowocześnie pojmowanej ochrony
przyrody, zakładającej realizuję celów ochrony w warunkach użytkowania. Szczególnie cenne
w tym programie jest ogólnoeuropejskie spojrzenie na problem, przyjęcie w miarę spójnej metodyki
i uwzględnienie zasad zrównoważonego rozwoju. Zakłada się harmonijną koegzystencje człowieka
i przyrody, dążąc do kompromisu pomiędzy doraźnymi korzyściami ekonomicznymi a ochroną
środowiska przyrodniczego. Dlatego też, na obszarach NATURA 2000 należy liczyć się z pewnymi
zaleceniami ochronnymi, mającymi postać zarówno nakazów
jak i zakazów, oraz
ukierunkowaniem gospodarki.
Eksploatacja projektowanej kolei linowej krzesełkowej nie będzie wiązała się
z pogorszeniem stanu środowiska przyrodniczego obszaru NATURA 2000, tym samym nie
wpłynie na jego stan.
str. 85
V.8. Przewidywane oddziaływanie na środowisko w wypadku wystąpienia poważnej
awarii przemysłowej
Przez poważną awarię przemysłową rozumie się zdarzenie (mające miejsce w zakładzie),
w szczególności emisję, pożar lub eksplozję powstałe w trakcie procesu przemysłowego,
magazynowania lub transportu, w których występuje jedna lub więcej niebezpiecznych substancji
prowadzące do natychmiastowego powstania zagrożenia życia lub zdrowia ludzi lub środowiska lub
powstania takiego zagrożenia z opóźnieniem.
Zakład stwarzający zagrożenie wystąpienia poważnej awarii przemysłowej, w zależności od
rodzaju, kategorii i ilości substancji niebezpiecznej znajdującej się w zakładzie uznaje się za zakład
o zwiększonym ryzyku albo za zakład o dużym ryzyku wystąpienia poważnej awarii przemysłowej.
W rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 9 kwietnia 2002 r. w sprawie rodzajów
i ilości substancji niebezpiecznych, których znajdowanie się w zakładzie decyduje o zaliczeniu go
do zakładu o zwiększonym ryzyku albo zakładu o dużym ryzyku wystąpienia poważnej awarii
przemysłowej (Dz. U. Nr 58, poz.535) ustalono:
nazwy i ilości substancji niebezpiecznych, decydujące o zaliczeniu do zakładu
➢
o zwiększonym ryzyku albo zakładu o dużym ryzyku,
➢
oznaczenie numeryczne substancji pozwalające na jednoznaczną ich identyfikację,
➢
kryteria kwalifikowania substancji do kategorii:
–
bardzo toksycznych,
–
toksycznych,
–
utleniających,
–
wybuchowych,
–
łatwopalnych,
–
wysoce łatwopalnych,
–
skrajnie łatwopalnych,
–
niebezpiecznych w szczególności dla ludzi lub środowiska
oraz ich ilości decydujące o zaliczeniu do zakładu o zwiększonym ryzyku albo zakładu
o dużym ryzyku wystąpienia poważnej awarii przemysłowej.
W/w rozporządzenie zmieniono rozporządzeniem z dnia 31 stycznia 2006 r. (Dz. U. Nr 30,
poz.208).
Projektowanej kolei linowej krzesełkowej w Korbielowie nie można zaliczyć do zakładu
o zwiększonym ryzyku ani do zakładu o dużym ryzyku wystąpienia poważnej awarii przemysłowej.
str. 86
V.9. Szkody w środowisku
Celem tej części opracowania jest analiza projektowanej kolei linowej krzesełkowej
prowadzącej z Hali Szczawiny na Halę Miziową na terenach ośrodka narciarskiego PILSKO
w Korbielowie pod kątem ryzyka wystąpienia szkody w środowisku.
V.9.2. Klasyfikacja instalacji
Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku
i ich naprawie (Dz. U. Nr 75, poz. 493) projektowaną kolej linową krzesełkową nie zalicza się do
działalności stwarzającej ryzyko szkody w środowisku.
V.9.3. Analiza potencjalnych szkód w środowisku
Przez szkodę w środowisku rozumie się negatywną, mierzalną zmianę stanu lub funkcji
elementów przyrodniczych, ocenioną w stosunku do stanu początkowego, która została
spowodowana bezpośrednio lub pośrednio przez działalność prowadzoną przez podmiot
korzystający ze środowiska:
a) w gatunkach chronionych lub chronionych siedliskach przyrodniczych, mającą
znaczący negatywny wpływ na osiągnięcie lub utrzymanie właściwego stanu ochrony tych
gatunków lub siedlisk przyrodniczych, z tym, ze szkoda w gatunkach chronionych
lub chronionych siedliskach przyrodniczych nie obejmuje uprzednio zidentyfikowanego
negatywnego wpływu wynikającego z działania podmiotu korzystającego ze środowiska
zgodnie z art. 34 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody lub zgodnie
z decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia
w rozumieniu ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska,
b) w wodach, mających znaczący negatywny wpływ na stan ekologiczny, chemiczny
lub ilościowy wód,
c) w powierzchni ziemi, przez co rozumie się zanieczyszczenie gleby lub ziemi, w tym
w szczególności zanieczyszczenie mogące stanowić zagrożenie dla życia ludzi.
Przez
bezpośrednie
zagrożenie
szkodom
w
środowisku
rozumie
się
wysokie
prawdopodobieństwo wystąpienia szkody w środowisku w dającej sie przewidzieć przyszłości.
Analiza
projektowanej
działalności,
przy
uwzględnieniu
warunków
korzystania
ze środowiska, pozwala na stwierdzenie, iż eksploatacja projektowanej kolei linowej krzesełkowej,
str. 87
po zastosowaniu właściwych rozwiązań i zabezpieczeń, z jednoczesnym uwzględnieniem zaleceń
przedstawionych w poszczególnych rozdziałach niniejszego opracowania, nie będzie wiązać się
z bezpośrednim zagrożeniem szkodom w środowisku.
V.9.4. Obowiązki wynikające z ustawy o zapobieganiu szkodom w środowisku i
ich naprawie
Eksploatacja
projektowanej
kolei
linowej
krzesełkowej
nie
będzie
powodować
bezpośredniego zagrożenia szkodą w środowisku.
W przypadku jednak wystąpienia, w przyszłości, bezpośredniego zagrożenia szkodą
w
środowisku
prowadzący
instalację
jest
obowiązany
niezwłocznie
podjąć
działania
zapobiegawcze.
W przypadku wystąpienia szkody w środowisku prowadzący zakład jest obowiązany do:
–
podjęcia działań w celu ograniczenia szkody w środowisku, zapobieżenia kolejnym
szkodom i negatywnym skutkom dla zdrowia ludzi lub dalszemu osłabieniu funkcji
elementów przyrodniczych, w tym natychmiastowego skontrolowania, powstrzymania,
usunięcia lub ograniczenia w inny sposób zanieczyszczeń lub innych szkodliwych
czynników;
–
podjęcia działań naprawczych.
Jeżeli bezpośrednie zagrożenie szkodą w środowisku nie zostało zażegnane, mimo
przeprowadzenia działań zapobiegawczych, lub wystąpiła szkoda w środowisku, zakład jest
obowiązany niezwłocznie zgłosić ten fakt organowi ochrony środowiska i wojewódzkiemu
inspektorowi ochrony środowiska.
V.9.5.Wnioski
Eksploatacja kolei linowej krzesełkowej prowadzącej z Hali Szczawiny na Halę Miziową na
terenach ośrodka narciarskiego PILSKO w Korbielowie, po zastosowaniu właściwych rozwiązań
i zabezpieczeń, z jednoczesnym uwzględnieniem zaleceń przedstawionych w poszczególnych
rozdziałach niniejszego opracowania, nie będzie wiązać się z bezpośrednim zagrożeniem szkodą
w środowisku.
str. 88
VI. WPŁYW PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO – ETAP
LIKWIDACJI
VI.1. Cel opracowania
Celem tej części opracowania jest przeanalizowanie wpływu na środowisko przedsięwzięcia
polegającego na likwidacji projektowanej kolei linowej krzesełkowej prowadzącej z Hali
Szczawiny na Halę Miziową w Korbielowie.
VI.2. Oddziaływania na środowisko
W perspektywie najbliższych lat nie przewiduje się likwidacji projektowanej kolei linowej
krzesełkowej. W razie jednak zaistnienia takiej konieczności likwidacja przebiegać będzie
z zachowaniem wszelkich wymogów ochrony środowiska.
Likwidacja kolei polegać będzie na zaprzestaniu prowadzenia działalności oraz usunięciu
projektowanych podpór wraz z fundamentami, wyburzeniu projektowanych obiektów stacji dolnej
i górnej.
W wyniku prac rozbiórkowych i wyburzeniowych oraz związaną z tym pracą ciężkiego
sprzętu a także wzmożonym ruchem samochodów oraz transportem wielkogabarytowych
przedmiotów za pomocą śmigłowca, zakłócony zostanie klimat akustyczny otaczających terenów.
Najbardziej uciążliwa pod względem emisji hałasu będzie praca śmigłowca, a także ciężkiego
sprzętu budowlanego (źródło hałasu o poziomie maksymalnym przekraczającym 85 dB). Transport
samochodowy będzie generował hałas o poziomie 65 - 85 dB(A). Hałas emitowany do środowiska,
w fazie realizacji likwidacji, będzie hałasem zmiennym czasowo o dużej dynamice przekraczającej
20-30 dB.
Hałas emitowany do środowiska podczas prowadzenia prac budowlanych może
spowodować stany lękowe zwierząt bytujących w najbliższej okolicy. Jednakże hałas ten będzie
miał charakter tymczasowy, aż do zakończenia prac rozbiórkowych i wyburzeniowych. Tym
samym nie spowoduje zmiany siedlisk zwierząt.
Pracom wyburzeniowym towarzyszyć będzie także emisja pyłu do atmosfery.
Przewiduje się, iż będą powstawały następujące odpady:
–
odpady betonu oraz gruz betonowy z rozbiórek i remontów – kod 17 01 01,
–
odpady innych materiałów ceramicznych i elementów wyposażenia – kod 17 01 03,
–
drewno – kod 17 02 01,
–
szkło – kod 17 02 02,
str. 89
–
tworzywa sztuczne – kod 17 02 03,
–
mieszaniny metali – kod 17 04 07,
–
kable z zasilania (kable inne niż wymienione w 17 04 10) – kod 17 04 11,
–
zmieszane odpady z budowy, remontów i demontażu inne niż wymienione w 17 09 01,
17 09 02 i 17 09 03 – kod 17 09 04,
–
odpady komunalne – kod 20 03 01.
Odpady wywożone będą transportem samochodowym, wielkogabarytowe (np. podpory) za
pomocą śmigłowca.
Zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 22 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – o odpadach (Dz. U. z 2007
r. Nr 39, poz. 251) wytwórcą odpadów jest m.in. podmiot, który świadczy usługę w zakresie
budowy, rozbiórki i remontów obiektów. W związku z powyższym wytwórcą w/w odpadów będzie
firma świadcząca usługę w zakresie rozbiórki kolei. Za prawidłową gospodarkę tymi odpadami
będzie więc odpowiedzialna ta firma.
Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2 w/w ustawy firma świadcząca usługę w zakresie rozbiórki
powinna posiadać decyzję Wójta Gminy Jeleśnia zatwierdzającą program gospodarki odpadami
niebezpiecznymi (wytworzonymi w wyniku prowadzonej działalności) oraz przedłożyć informację
o wytwarzanych odpadach oraz o sposobach gospodarowania wytworzonymi odpadami.
Usunięcie istniejących fundamentów stacji dolnej i górnej oraz podpór związane będzie
z ingerencją w glebę. Po zakończeniu prac teren zostanie zniwelowany.
W trakcie budowy kolei wydeptaniu ulegną zbiorowiska roślinne znajdujące się
bezpośrednio na trasie projektowanej kolei. Likwidacja kolei nie będzie związana z wycinką drzew.
Zmiana klimatu akustycznego, emisja zanieczyszczeń do atmosfery, jaki i ingerencja
w wierzchnie warstwy gleby, będą miały charakter lokalny i krótkotrwały - do zakończenia
prowadzonych prac, tym samym nie wpłyną na trwałą zmianę istniejącego stanu środowiska.
VI.3. Wnioski
Powyższa analiza wskazuje, iż przedsięwzięcie polegające na likwidacji projektowanej kolei
linowej krzesełkowej prowadzącej z Hali Szczawiny na Halę Miziową w Korbielowie nie
spowoduje trwałych zmian w środowisku, jak i nie wpłynie w istoty sposób na jego stan.
str. 90
VII. PORÓWNANIE PROPONOWANEJ TECHNOLOGII Z
TECHNOLOGIĄ SPEŁNIAJĄCĄ WYMAGANIA W NOWO
URUCHAMIANYCH LUB ZMIENIANYCH W SPOSÓB ISTOTNY
INSTALACJACH
VII.1. Stosowanie substancji o małym potencjale zagrożeń
Eksploatacja projektowanej kolei linowej krzesełkowej związana będzie ze stosowaniem olei
hydraulicznego oraz smarowego. Oleje te będą niezbędne do konserwacji urządzeń. Nie będą one
gromadzone na terenie projektowanego obiektu. Będą dowożone przez specjalistyczną firmę
dokonującą konserwacji urządzeń w ilości niezbędnej do jej dokonania.
Innych substancji o charakterze niebezpiecznym na terenie obiektu nie przewiduję się.
VII.2. Efektywne wytwarzanie oraz wykorzystywanie energii
Zużycie energii elektrycznej będzie na bieżąco monitorowane.
VII.3. Zapewnienie racjonalnego zużycia wody i innych surowców oraz materiałów
i paliw
Woda będzie pobierana jedynie na cele socjalno-bytowe osób z obsługi kolei oraz turystów
(WC w budynku B3).
Do konserwacji urządzeń kolei stosowane będą olej hydrauliczny i smarowy. Konserwacji
urządzeń dokonywały będą firmy zewnętrzne.
Ogrzewanie obiektów nie będzie związane ze spalaniem paliw bowiem:
–
istniejący budynek stacji dolnej (B3) jest ogrzewany elektrycznie,
–
projektowany budynek stacji dolnej (B1) będzie również ogrzewany elektrycznie.
Inwestor zobowiązuje sie do racjonalnego zużywania wody oraz energii elektrycznej.
VII.4. Stosowanie technologii bezodpadowych i małoodpadowych oraz możliwość
odzysku powstających odpadów
W wyniku eksploatacji kolei linowej krzesełkowej nie będą powstawały odpady, za
wyjątkiem odpadów komunalnych. Odpady mogą powstać jedynie w wyniku zaistnienia sytuacji
awaryjnej lub prowadzenia prac konserwatorskich. Będą to następujące odpady:
-
żelazo i stal 17 04 05
-
drewno 17 02 01
-
olej hydrauliczny 13 01 10*
-
olej smarowy 13 02 05*
str. 91
Odpady te nie będą magazynowane na terenie obiektu. W razie ich ewentualnego
wytworzenia będą odbierane przez wyspecjalizowaną firmę dokonującą usunięcia awarii lub
konserwacji urządzeń, posiadającą stosowne zezwolenia właściwych organów ochrony środowiska
w zakresie prowadzonej działalności.
W celu zabezpieczenia terenu przed zaśmieceniem odpadami komunalnymi wytwarzanymi
przez turystów i obsługę wyciągu teren zostanie wyposażony w kosze na odpady komunalne.
Odpady zbierane w koszach przesypywane będą do kontenera i odwożone na wysypisko odpadów
przez wynajętą firmę zewnętrzną.
VII.5. Rodzaj, zasięg oraz wielkość emisji
Rodzaj, zasięg oraz wielkość emisji zanieczyszczeń do środowiska na etapie eksploatacji
projektowanej instalacji opisano w rozdziale V – Wpływ przedsięwzięcia na środowisko – etap
eksploatacji.
VII.6. Wykorzystywanie porównywalnych procesów i metod, które zostały
skutecznie zastosowane w skali przemysłowej
Projektuje się budowę kolei z krzesełkami czteroosobowymi tzw. niewyprzęganymi - to jest
poruszającymi się ze stałą prędkością na linie nośno-napędowej. Rozwiązanie to znalazło
powszechne zastosowanie w większości budowanych współcześnie stacji narciarskich.
VII.7. Postęp naukowo-techniczny
Projektowana instalacja bazuje na technologi, która jest technologią nowoczesną.
str. 92
VIII. WPŁYW PRZEDSIĘWZIĘCIA NA OTOCZENIE
OPIS POTENCJALNIE ZNACZĄCYCH ODDZIAŁYWAŃ PALOWANEGO
PRZEDSIĘWZIĘCIA
VIII.1. Oddziaływanie na środowisko
Planowana inwestycja w świetle rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 09 listopada 2004 r.
w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz
szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia
raportu o oddziaływaniu na środowisko (Dz. U. z 2004 r. Nr 257, poz. 2573 z późn. zm.), jest
przedsięwzięciem mogącym znacząco oddziaływać na środowisko (§3 ust. 1, pkt 47 – trasy
narciarski, bobslejowe, wyciągi narciarskie oraz urządzenia towarzyszące).
Jak każda inwestycja w mniej lub bardziej znaczący sposób oddziałuje na poszczególne
komponenty środowiska. Oddziaływanie to uzależnione jest od:
➢
lokalizacji inwestycji
➢
sposobu dotychczasowego wykorzystania terenu
➢
środków chroniących i minimalizujących wpływ inwestycji na środowisko
Poszczególne rodzaje oddziaływań związane z przyjętymi rozwiązaniami zostały ocenione
jako możliwe do zaakceptowania.
➢
oddziaływania na ludzi – przy prawidłowej eksploatacji i stałej kontroli stanu
technicznego nie spowodują zagrożeń,
➢
oddziaływania na powietrze – inwestycja nie wpłynie na stan zanieczyszczenia
powietrza terenów sąsiednich,
➢
oddziaływania na klimat akustyczny – hałas emitowany przez urządzenia kolei
linowej krzesełkowej nie będzie wpływał w sposób istotny na klimat akustyczny
analizowanego terenu,
➢
oddziaływania na wodę – po zakończeniu inwestycji zostanie ustabilizowany spływ
wód powierzchniowych i przepływ wód gruntowych,
➢
oddziaływania na glebę – zabezpieczenia projektowanego obiektu uniemożliwią
w przyszłości skażenie gleby,
➢
oddziaływania na faunę i florę – zasady realizacji i funkcjonowania inwestycji
zostały tak przygotowane aby możliwie najlepiej zabezpieczyć przed możliwością
wystąpienia negatywnych skutków wprowadzonych zmian,
➢
str. 93
oddziaływania na klimat – skala oddziaływania obiektu nie będzie miała wpływu
na kształtowanie klimatu,
➢
oddziaływania na dobra materialne, dobra kultury i krajobraz – inwestycja nie
spowoduje zakłócenia ładu przestrzennego.
Wielkość planowanej inwestycji i związana z nią eksploatacja skłaniają do stwierdzenia, że
bezpośrednie i pośrednie oddziaływanie na środowisko będą miały charakter zrównoważony
w każdym z możliwych rodzajów.
Oddziaływania o charakterze wtórnym nie będą występowały.
VIII.2. Kumulacja oddziaływań
VIII.2.1. Oddziaływania krótkoterminowe
Oddziaływania krótkoterminowe są to te rodzaje oddziaływań na środowisko, których
pojawienie się na skutek oddziaływania inwestycji nie powodują trwałych skutków w postaci
degradacji środowiska. W tym zakresie stwierdzono:
–
emitowane, w fazie realizacji przedsięwzięcia, substancje do powietrza nie spowodują
przekroczeń norm dopuszczalnych, a wiec można wnioskować, że wprowadzone do
powietrza nie doprowadzą do ich nadmiernej kumulacji,
–
hałas związany z wykorzystaniem śmigłowca, prowadzonymi pracami budowlanymi
oraz ze zwiększonym transportem samochodów obsługujących budowę na etapie
realizacji przedsięwzięcia będzie miał charakter krótkotrwały – do czasu zakończenia
prac,
–
powstające w czasie realizacji inwestycji odpady będą oddawane specjalistycznym
firmom celem odzysku, stąd nie wystąpi ich kumulacja w środowisku; tylko odpady
w postaci gruntu z wykopów oraz odpady komunalne będą przekazywane na
składowisko odpadów.
–
w wyniku prowadzonych prac związanych z budową kolei linowej krzesłkowej
zostanie zakłócony spływ wód opadowych i wód gruntowych będący następstwem
prowadzenia prac budowlanych. Spływ ten jednak zostanie ustabilizowany po
zakończeniu realizacji przedsięwzięcia.
str. 94
VIII.2.2. Oddziaływania długoterminowe
Przy założonym programie w zakresie korzystania ze środowiska stwierdzono, że
długoterminowe kumulacje oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko nie spowodują
nagromadzenia czynników mogących wpłynąć na degradację środowiska. Do osiągnięcia tych
celów zostaną odpowiednio zorganizowane działania służb technicznych polegające na ciągłej
kontroli i utrzymaniu instalacji i urządzeń w należytym stanie.
VIII.3. Kompensowanie oddziaływań na środowisko
VIII.3.1. W stosunku do powietrza
Eksploatacja projektowanej kolei linowej krzesełkowej nie wiąże się z negatywnym
oddziaływaniem na stan jakości powietrza atmosferycznego dlatego, w stosunku do ochrony
powietrza, nie przewiduje się działań kompensujących.
VIII.3.2. W stosunku do oddziaływań akustycznych
Kompensowanie oddziaływań na środowisko, na etapie eksploatacji obiektu, w stosunku do
ochrony klimatu akustycznego, polegać będzie na utrzymaniu w wysokiej sprawności urządzeń
powodujących emisję hałasu lub w wypadku nadmiernej głośności na obudowie dźwiękochłonnej
tych urządzeń.
VIII.3.3. W stosunku do gospodarki wodno-ściekowej
Kompensowanie oddziaływań na środowisko, na etapie eksploatacji obiektu, w stosunku do
wód powierzchniowych i gruntowych polegać będzie na utrzymaniu w wysokiej sprawności
urządzeń ochrony wód pierwszego poziomu wodonośnego (kanalizacji sanitarnej).
VIII.3.4. W stosunku do gospodarki odpadami
Przestrzeganie wymogów ustawy o odpadach, ustaw towarzyszących oraz rozporządzeń
wykonawczych do nich w pełni skompensuje wpływ wytwarzanych odpadów na środowisko.
VIII.3.5. W stosunku do gleby
W okresie wiosenno-letnim teren będzie poddawany waloryzacji.
str. 95
VIII.3.6. W stosunku do flory i fauny
Kompensowanie oddziaływań na środowisko na etapie eksploatacji kolei linowej
krzesełkowej, w stosunku do flory i fauny, polegać będzie na utrzymywaniu stałego nadzoru nad
zachowaniem porządku i czystości w miejscach przebywania ludzi.
VIII.3.7. W stosunku do wpływu na krajobraz
Realizacja inwestycji nie wpłynie na krajobraz. W miejscu projektowanej kolei linowej
krzesełkowej znajdują się obecnie eksploatowane wyciągi orczykowe nr V i VI wraz z niezbędną
infrastrukturą. Kolej linowa krzesełkowa projektowana jest w osi istniejących wyciągów
orczykowych. Stacja górna znajdować się będzie tuż obok obecnej stacji górnej. Obecny obiekt
zostanie rozebrany. Stacja dolna znajdować sie będzie tuż obok obecnej stacji dolnej. Obecny
obiekt zostanie pozostawiono w stanie niezmienionym. Projektowana niwelacja terenu obok stacji
dolnej na Hali Szczawiny polegać będzie na obniżeniu poziomu o 1,5 – 2 m.
Niemniej kompensowanie oddziaływań na środowisko, w stosunku do krajobrazu, polegać
będzie na utrzymaniu porządku i estetycznego wyglądu terenu w otoczeniu projektowanej instalacji.
VIII.4. Środki chroniące i minimalizujące wpływ przedsięwzięcia na środowisko
Projektowane przedsięwzięcie nie będzie stanowić źródła nadzwyczajnego zagrożenia dla
środowiska. Jednak podczas eksploatacji instalacji mogą zaistnieć sytuacje awaryjne zagrażające
środowisku naturalnemu. Są to wszelkiego rodzaju zdarzenia wynikające ze stanu awaryjnego
urządzeń i instalacji lub z ich niewłaściwej eksploatacji.
Celem minimalizacji wpływu przedsięwzięcia na środowisko przyrodnicze inwestor
zamierza:
➢
bezwzględnie przestrzegać wymogów bezpieczeństwa i higieny pracy, jak również
założonych parametrów eksploatacji tego typu obiektów,
➢
zwrócić szczególną uwagę na potencjalne sytuacje awaryjne i w razie ewentualnego ich
zaistnienia w trybie natychmiastowym przystąpić do ich usunięcia,
Ponadto, celem dostosowania funkcjonowania inwestycji do aktualnie obowiązujących
przepisów w zakresie ochrony środowiska, należy uwzględniać zalecenia podane w poszczególnych
rozdziałach niniejszego opracowania.
str. 96
VIII.5. Ustanowienie obszaru ograniczonego użytkowania
Zgodnie z art. 135 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U.
z 2006 r. Nr 129, poz. 902 z późn. zm.), wprowadzanie obszaru ograniczonego użytkowania nie ma
uzasadnienia.
VIII.6. Analiza możliwych konfliktów społecznych
Z uwagi na to, że działka inwestycyjna (6807/5) nie jest własnością inwestora (jest
własnością Wspólnoty Hali Miziowej) przewiduje się możliwość wystąpienia w przyszłości
konfliktów społecznych.
VIII.7. Potencjalne skutki oddziaływań transgranicznych
Biorąc pod uwagę charakter projektowanej instalacji można stwierdzić, że analizowane
przedsięwzięcie nie spowoduje oddziaływań transgranicznych.
VIII.8. Propozycje monitoringu oddziaływań planowanej inwestycji
Zakres monitoringu czyli analitycznego i koncepcyjnego sposobu kontroli stanu środowiska
oraz prognozowania
kierunków
i
etapów
jego
przekształceń
w
przypadku
realizacji
charakteryzowanej inwestycji wynika ściśle ze sposobu i skali oddziaływań obiektu na środowisko
naturalne.
VIII.8.1. Etap budowy
Na etapie budowy, dla cyklu realizacji przedsięwzięcia, nie przewiduje się nałożenia
obowiązku monitoringu środowiska.
VIII.8.2. Etap eksploatacji
Etap eksploatacji kolei linowej krzesełkowej w Korbielowie nie będzie wiązał się z istotnym
wpływem na stan środowiska stąd nałożenie obowiązku monitoringu oddziaływania obiektu na
środowisko nie jest wymagane.
VIII.9. Trudności jakie napotkano przy opracowaniu raportu
Stosując metody opisowo-obliczeniowe nie napotkano trudności mogących wpłynąć na
jakość dokumentacji. Podstawą do opracowania dokumentacji, w sposób kompletny opisującej
wyjściowe i docelowe oddziaływania obiektu na środowisko, były dane techniczno-technologiczne
i dane literaturowe.
str. 97
IX. WNIOSKI
W niniejszym opracowaniu wykonano analizę wpływu na stan środowiska projektowanej
kolei linowej krzesełkowej zlokalizowanej w masywie Pilska w Korbielowie gmina Jeleśnia,
w miejscu istniejących obecnie wyciągów narciarskich (oznaczonych numerami V i VI) na etapie
jej budowy, eksploatacji oraz ewentualnej likwidacji.
Z przeprowadzonej analizy wynika, że:
inwestycja nie stanowi źródła nadzwyczajnego zagrożenia dla środowiska
➢
naturalnego,
eksploatacja kolei nie będzie powodowała zmiany poziomów substancji w powietrzu,
➢
a tym samym nie będzie miała wpływu na stan zanieczyszczenia powietrza
atmosferycznego,
projektowana kolej linowa w Korbielowie nie wpłynie na klimat akustyczny
➢
w środowisku w rejonie omawianego obiektu,
eksploatacja instalacji nie będzie stanowiła zagrożenia dla środowiska wodnego
➢
zarówno w odniesieniu do wód powierzchniowych jak i gruntowych,
➢
bezpośredni wpływ narciarstwa na erozję gleby na stokach Pilska jest umiarkowany,
➢
eksploatacja obiektu nie będzie związana z emisją odpadów innych niż komunalne
do środowiska (poza stanami awarii i konserwacji),
eksploatacja projektowanej kolei nie spowoduje dodatkowych uciążliwości dla flory
➢
i fauny, oraz nie spowoduje wzrostu niekorzystnego wpływu na obszar NATURA 2000,
projektowana kolej linowa przebiegać będzie w miejscu istniejących wyciągów
➢
orczykowych, a więc na terenie który już w latach ubiegłych był poddawany ingerencji
przez człowieka,
eksploatacja projektowanej instalacji nie będzie wpływać na środowisko w aspekcie
➢
makroregionalnym.
Biorąc pod uwagę powyższe można stwierdzić, iż eksploatacja projektowanej kolei linowej
krzesełkowej w masywie Pilska w Korbielowie gmina Jeleśnia, po zastosowaniu właściwych
rozwiązań
i
zabezpieczeń,
z
jednoczesnym
uwzględnieniem
zaleceń
przedstawionych
w poszczególnych rozdziałach niniejszego opracowania, nie będzie wpływać negatywnie na stan
środowiska przyrodniczego a także na zdrowie i życie okolicznych mieszkańców.
Biorąc pod uwagę powyższe, wnioskuje się o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach
zgody na realizację przedsięwzięcia.
IX. ZAŁĄCZNIKI
str. 98

Raport - BIP UM Żywiec

Transkrypt

Podobne dokumenty

IDENTYFIKACJA Numer karty 77/2013 Rodzaj dokumentu Decyzja

IDENTYFIKACJA Numer karty 77/2015 Rodzaj dokumentu Decyzja

pracownik utrzymania ruchu

Stowarzyszenie "Natura-Wspólne Dobro" w Jeleśni Lokalizacja

rada gminy - BIP

WYJAZD NOWOROCZNY Francja

Szlifierka MAXITRONIC

PRACODAWCA Nazwa firmy: Laboratorium Usługowo

Szczyrk - zimowisko narty 8-13 lat