program - Dominikanie Lublin

PROGRAM
1 marca – 8 kwietnia 2009 r.
Bazylika Ojców Dominikanów
Lublin – Stare Miasto, ul. Złota 9
Chrystus Ukrzyżowany na Palmie
III Zakrystia przy Bazylice OO. Dominikanów w Lublinie
Drodzy Państwo,
Jeszcze nie tak dawno przeżywaliśmy Tajemnicę Wcielenia Syna Bożego, która
wniosła nie tylko wielką radość i szczęście, ale też stała się tajemnicą, która każdego
z nas kosztuje, bo domaga się odpowiedzi; odpowiedzi, która ma zaowocować pokojem
i zmienić nasze patrzenie na życie, gdyż ono i dzieje świata mają swoich dwóch
bohaterów: Boga i człowieka. Ale jest to też tajemnica, która niesie w sobie Krzyż, bez
którego nie ma chrześcijaństwa. To właśnie ponad 2000 lat temu – w Jerozolimie –
ukrzyżowany został najpiękniejszy z Synów ludzkich, Człowiek niewinny, który jest
Synem Bożym. Czas wielkiej pomyłki w dziejach świata…, sądownictwa…,
wyszydzony Bóg… a równocześnie największy czas łaski…
Tajemnica ta jednak nie została zamknięta w grobie i zapomniana. Więcej. Stała się
nowym początkiem…
Wielkanoc to świętowanie niesłychanego wręcz zwycięstwa: Boży Baranek okazał się
silniejszy od ludzkich gierek; Boże światło silniejsze od ciemności; świętość BogaCzłowieka silniejsza od grzechów naszego świata, a Życie silniejsze od śmierci.
Od kilku już lat zapraszamy Państwa do naszej dominikańskiej Bazyliki
św. Stanisława, przed Relikwie Drzewa Krzyża, aby wspólnie przez wszystkie
niedziele Wielkiego Postu słuchać muzyki i słowa, które to mają nas poprowadzić
ku Wielkanocy, ku Życiu.
Zapraszam więc Państwa na kolejny cykl Wielkopostnego śpiewania, wierząc, że będą
to nie tylko niezapomniane chwile skupienia i ciszy, ale przede wszystkim, że do
każdego z nas zawita wiosna wiary, nadziei i miłości.
Zapraszam serdecznie
o. Robert Głubisz OP
przeor klasztoru
1 marca 2009 r. – niedziela, godz. 15
00
„Boży czas to wszak najlepszy czas”
Aleksandra Resztik – sopran
Piotr Olech – kontratenor
Aleksander Kunach – tenor
Szymon Wach – bas
Akademicki Chór Politechniki Lubelskiej
Zespół instrumentalny
Lech Szost, Ewa Szułowicz – flety
Artur Andrzejewski, Piotr Grzelak – altówki
Maria Błaszczak-Szost – wiolonczela
Jolanta Münch – organy
Elżbieta Krzemińska – dyrygent
Johann Sebastian Bach Ich folge dir gleichfalls – sopran
Aria z Pasji według św. Jana
Johann Sebastian Bach Du lieber Heiland du – alt
Buß und Reu – alt
Recytatyw i aria z Pasji według św. Mateusza
Johann Adolph Hasse Sonata A-dur na flet i b.c. op. 2
Johann Sebastian Bach Gottes Zeit ist die allerbeste Zeit
(Actus tragicus) BWV 106
Akademicki Chór Politechniki Lubelskiej powstał w 1975 r. Od 1987 r. obowiązki
dyrygenta i kierownika artystycznego pełni Elżbieta Krzemińska. Członkami Chóru są
studenci, absolwenci i pracownicy Politechniki Lubelskiej a także studenci innych wyższych uczelni Lublina. W repertuarze Zespołu znajdują się pieśni ludowe różnych kultur, utwory sakralne, jazzowe oraz dzieła oratoryjne. Chór odnosił sukcesy na renomowanych festiwalach w kraju i za granicą: Academia Cantat ’89, Eurotreff ’89 i ’94 (Niemcy), Cant Coral ’90 (Hiszpania), Oskarshamn ’93 (Szwecja), Riva del Garda ’96 (Włochy) –
Złoty Dyplom, Nagroda Specjalna dla Dyrygenta, Rodos ’98 (Grecja) – Brązowy Medal,
Grado ’01 (Włochy) – Złoty Dyplom, I Miejsce w kategorii chórów mieszanych i Nagroda
dla Najlepszego Dyrygenta, XVI Polifonica Oristanese ’03 (Włochy), XI Międzynarodowy Festiwal Chórów Uniwersyteckich ’05 – Coimbra (Portugalia), II Międzynarodowy Festiwal Pieśni Adwentowej i Bożonarodzeniowej w Bratysławie (Słowacja) ’07 –
Złote Pasmo i Nagroda dla Najlepszego Dyrygenta. Zespół odwiedził z koncertami
większość krajów Europy. Od początku swego istnienia Chór bierze udział w życiu kulturalnym Uczelni oraz miasta. Współpraca z orkiestrą Filharmonii Lubelskiej, Bałtyckiej i Toruńską Orkiestrą Kameralną zaowocowała wykonaniami m.in. następujących dzieł: Stabat Mater
G. Rossiniego, IX Symfonia L. van Beethovena, Gloria i Magnificat A. Vivaldiego, Te Deum M.A. Charpentiera, Stabat Mater i Msza Nelsońska
J. Haydna, Wachet auf i Weihnachts-oratorium J.S. Bacha, Carmina Burana C.Orffa, II i VIII Symfonia G. Mahlera, Msza Koronacyjna W.A. Mozarta, Messa di Gloria G. Pucciniego, Missa pro pace, Exodus i Angelus W. Kilara, Mesjasz G.F. Haendla.
Największym atutem chóru, poza wysokim poziomem artystycznym, jest więź między śpiewakami, którzy po latach wspólnego tworzenia
piękna pozostają ze sobą w przyjaźni.
Aleksandra Resztik urodziła się w 1982 roku w Warszawie. Naukę muzyki rozpoczęła w wieku 7 lat,
w klasie fortepianu. W 2004 roku ukończyła z wyróżnieniem PSM II st. Im. F. Chopina w klasie śpiewu prof. Jadwigi Skoczylas. W tym samym roku rozpoczęła studia na Uniwersytecie Muzycznym
Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie prof. Zdzisławy Donat. W październiku 2006 wyjechała
na roczne stypendium do Ecole Normale de Musique w Paryżu (klasa śpiewu Mme Isabel Garcisanz), a w sezonie 2007/2008 odbyła 10-miesięczny staż w studiu operowym Cnipal w Marsylii.
Jednocześnie kontynuuje studia w UMFC.
Jeszcze w trakcie studiów była Adelą w „Zemście Nietoperza” J. Straussa, Flaminią w „Il mondo della
luna” J. Haydna i Susanną w „Weselu Figara” W.A. Mozarta. Występowała na scenie Warszawskiej
Opery Kameralnej, Filharmonii Wrocławskiej i Teatru Wielkiego w Poznaniu. W 2007 roku wystąpiła
na Festiwalu Wielkanocnym w Katedrze w Chartres, a w ramach CNIPALa uczestniczyła w koncertach w Operach w Marsylii, Avignonie, Toulonie i Besancon. W maju 2008 wystąpiła z recitalem
w Polskiej Akademii Nauk w Paryżu, a w czerwcu 2008 uczestniczyła w koncercie „Le Grand Soir des
Solistes du Cnipal” z orkiestrą opery marsylskiej, pod dyrekcją Dominique’a Trottein.
Aleksandra Resztik jest stypendystką Banku Societe Generale. W ramach tego stypendium nagrała w lipcu 2008 płytę „Soliści”.
Jest laureatką Ogólnopolskiego Konkursu Franciszki Platówny we Wrocławiu oraz Konkursów „Flame” i „UFAM” w Paryżu. W sierpniu
2008 zdobyła I wyróżnienie na Festiwalu Belcanto w Nałęczowie, a w październiku 2008 I Wyróżnienie oraz Nagrodę Specjalną Przewodniczącego Jury Pani Wandy Polańskiej w Trzecim Ogólnopolskim Konkursie Wykonawstwa Muzyki Operetkowej i Musicalowej im.
I. Borowickiej w Krakowie. W czerwcu 2009 będzie można ją usłyszeć w Opera National de Bordeaux w „L'incoronazione di Poppea”
Claudio Monteverdiego
Piotr Olech ukończył z wyróżnieniem studia na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznej im.
St. Moniuszki w Gdańsku w klasie śpiewu prof. Piotra Kusiewicza. Jest także absolwentem Wydziału Wychowania Muzycznego Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie. Swoje umiejętności wokalne
doskonalił podczas licznych kursów mistrzowskich u takich artystów, jak Paul Eswood, Kai Wessel,
Stephen Taylor oraz u członków zespołu wokalnego The King’s Singers.
W latach 1995 - 2000 był członkiem Kameralnego Zespołu Wokalnego Cantus, z którym zdobył II nagrodę
na Pierwszym Konkursie Muzyki Dawnej „Przeszłość dla przyszłości” w Warszawie oraz nagrodę za
najlepszy debiut na VIII Festiwalu Muzyki Dawnej w Warszawie.
Współpracuje z Warszawską Operą Kameralną (opery m.in. C. Monteverdiego, G.F. Händla, W.A. Mozarta), z wybitnymi solistami, zespołami specjalizującymi się w wykonawstwie muzyki dawnej (m.in. Ars
Cantus, Ars Nova, Concerto Polacco, Dekameron, Il Tempo, Musicae Antiquae Collegium Varsoviense),
a także z filharmoniami i orkiestrami kameralnymi.
Występuje na znaczących festiwalach muzycznych w Polsce i za granicą. Dokonuje wielu nagrań muzycznych dla Polskiego Radia i Telewizji. Ma w swoim dorobku także niemal 30 nagranych płyt CD. Kilka z nich
otrzymało nominacje do nagrody Fryderyka, a płyta z cyklu „Musica Claromontana” z utworami Amando
Ivančiča uhonorowana została nagrodą „Fryderyk 2006”.
Piotr Olech prowadzi też, jako adiunkt, zajęcia emisji głosu w Instytucie Muzyki Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Jest
także zapraszany do prowadzenia kursów poświęconych wykonawstwu muzyki dawnej (Lidzbark Warmiński, Rajnochovice - Czechy).
Aleksander Kunach jest absolwentem Wydziału Wokalnego Akademii Muzycznej im. F. Chopina
w Warszawie w klasie prof. Jerzego Knetiga. Naukę kontynuował pod kierunkiem prof. Toma
Krause w Escuela Superior de Musica Reina Sofia w Madrycie. Artysta specjalizuje się w wykonawstwie muzyki oratoryjno-kantatowej.
Ma na swoim koncie liczne wykonania m.in.: Stabat Mater J. Haydna, Acis i Galatea G.F. Haendla, Te
Deum K.Kurpińskiego, Mszę Koronacyjną W.A. Mozarta, Requiem W.A. Mozarta, „Passio Domini
Nostri Jesu Christi secundum Joannem” A. Pärta, Wielka Msza h-moll J.S.Bacha.
Jest laureatem nagrody specjalnej na V Międzyuczelnianym Konkursie Pieśni Polskiej w Warszawie oraz finalistą Konkursu Wokalnego w Dusznikach-Zdroju.
W marcu 2006 roku otrzymał nagrodę w konkursie Młodych Twórców zorganizowanym przez
Fundację Kultury. Koncertuje w kraju i za granicą. Współpracował z dyrygentami polskimi, m.in.:
Markiem Toporowskim, Janem Tomaszem Adamusem, Kai Bumannem, Władysławem Kłosiewiczem i zagranicznymi: Paulem McCreeshem, Paulem Goodwinem, Reinerem Schmidtem, Phillipem Bonderem. Od listopada 2007 roku jest solistą Warszawskiej Opery Kameralnej.
Szymon Wach (ur. 1985 r.) rozpoczął edukację muzyczną w wieku 8 lat, wtedy również zaczął tańczyć
w folklorystycznym Zespole Pieśni i Tańca „Lublin” im. Wandy Kaniorowej. Drugą pasją od zawsze było
aktorstwo.
Ukończył Szkołę Muzyczną II stopnia im. Tadeusza Szeligowskiego w Lublinie w klasie śpiewu solowego,
początkowo u prof. Marioli Zagojskiej, a następnie kontynuując naukę u prof. Aliny Naumowicz. W roku
2004 uczestniczył w IV Kursie Wokalistyki Operowej w Krynicy Górskiej. Tam też został zaproszony do
wzięcia udziału w koncercie z okazji odsłonięciu pomnika Jana Kiepury. W 2006 roku dostał się z pierwszą
lokatą do Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku do klasy prof. Piotra Kusiewicza
gdzie kształci się do chwili obecnej. Jednocześnie jest studentem piątego roku prawa na Uniwersytecie
Marii Curie- Skłodowskiej w Lublinie.
W kwietniu 2008 roku zadebiutował na scenie operowej w spektaklu dyplomowym studentów AM
w Gdańsku „Don Giovanni” W.A. Mozarta w roli Komandora. W czerwcu 2008 roku na Królewskim Festiwalu Wokalnym w Wilanowie otrzymał Wyróżnienie. W tym samym roku w sierpniu na VI Festiwalu Belcanto w Nałęczowie otrzymał Nagrodę Wojewody Lubelskiego oraz Nagrodę Publiczności. Na tym
festiwalu został zaproszony do wzięcia udziału w Międzynarodowym Festiwalu Wokalnym w Brześciu na
Białorusi, w którym uczestniczył w styczniu 2009 roku.
Uczestniczył także w VI i VII Kursie Mistrzowskim dla Wokalistów prowadzonego przez Maestro Claudio Desderi’ego oraz w II i III
Seminarium Barokowym prowadzonym przez Paula Esswooda z Królewskiej Akademii Muzycznej w Londynie.
8 marca 2009 r. – niedziela, godz. 14
30
„Droga krzyżowa – muzyczne obrazy i impresje”
Jan Nowicki – recytacje
Marek Stryszowski – saksofony, wokal
Cezary Chmiel – instrumenty klawiszowe
Tomasz Kudyk – trąbka
Tomasz Grochot – perkusja
Droga Krzyżowa – muzyczne obrazy i impresje
to misterium muzyczno-poetyckie, a jego oryginalność polega na specjalnie
skomponowanej przez Cezarego Chmiela (muzyczne obrazy) i Marka
Stryszowskiego (impresje) współcześnie brzmiącej muzyce, inspirowanej
filozoficznym tekstem nieżyjącego już ks. Jana Twardowskiego.
Te elementy tworzą niepowtarzalny klimat, a samo dzieło jest na pewno
współczesnym wydarzeniem kulturalnym godnym prezentacji. Pomysł
stworzenia misterium wyszedł od Marka Stryszowskiego, a jego realizacją
zajął się Cezary Chmiel i Leszek Łuszcz. Projekt został zarejestrowany na
CD i wydany w 2001 roku przez Gminę Wieliczka. Oficjalna premiera
miała miejsce w podziemnej kaplicy św. Kingi, w Wielki Piątek, w dniu
13 kwietnia 2001 roku. W pierwszym wydaniu płyty teksty ks. Twardowskiego recytował J. Jankowski. Dotychczas, zarówno przed premierą
płytową, jak i po niej, misterium mogli obejrzeć mieszkańcy wielu miast
w Polski i poza jej granicami. Koncerty zawsze cieszyły się ogromnym
zainteresowaniem mediów i dostarczały niezapomnianych wzruszeń
rzeszom słuchaczy. Drugie wydanie płyty ukazało się w marcu 2007 roku.
Zostało ono wzbogacone muzycznie i interpretacyjnie.
Poezję ks. Twardowskiego recytuje wybitny aktor Jan Nowicki.
Jan Nowicki – wybitny aktor filmowy i teatralny. W latach 19581960 studiował na Wydziale Aktorskim PWSTiF w Łodzi.
W 1964 ukończył studia na PWST w Krakowie. Od początku kariery związany jest ze Starym Teatrem. Na teatralnych deskach
debiutował podwójną rolą braci bliźniaków w „Zaproszeniu do
zamku” J. Anouilha. Za rolę Artura w „Tangu” S. Mrożka, w reżyserii Jerzego Jarockiego, został uhonorowany nagrodą na VII
Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu w 1966.
Był jednym z ulubionych aktorów teatralnych Andrzeja Wajdy.
Grał Wyganowskiego w „Popiołach”, Stawrogina w „Biesach”,
Wielkiego Księcia Konstantego w „Nocy Listopadowej”, Rogożyna w „Nastazji Filipownie” czy H. Ch. Andersena w „Z życia
glist”. Wystąpił w ponad stu filmach. Na srebrnym ekranie defot. W. Łyko
biutował w „Pierwszym dniu wolności” (1964) Aleksandra Forda. Pierwszą główną rolę zagrał w „Barierze” (1966) Jerzego Skolimowskiego. W „Życiu rodzinnym” (1971)
Krzysztofa Zanussiego, wcielił się w Marka. Jako Józef krążył po świecie „Sanatorium pod Klepsydrą” wykreowanym przez Wojciecha J. Hasa. Tomasz Piątek to cierpiący na nieuleczalną chorobę mężczyzna, który do
końca decyduje o własnym losie w filmie „Spirala” (1978) Krzysztofa Zanussiego. Dużą popularność przyniósł
J. Nowickiemu tytułowy Wielki Szu, oszust karciany z filmu Sylwestra Chęcińskiego z 1982 r. Swoistą kontynuacją filmu jest debiut reżyserski Olafa Lubaszenki „Sztos” (1997), w którym J. Nowicki zagrał Eryka. Można
go także oglądać w „Młodych wilkach” (1995) i „Młode wilki 1/2" (1997) Jarosława Żamojdy. J. Nowicki wystąpił w filmach wyreżyserowanych przez Filipa Bajona, do których należą: „Magnat” (1987), „Balu na dworcu
w Koluszkach” (1989), „Poznań '56" (1996) i „Przedwiośnie” (2000).
Związany również z kręgiem twórców Piwnicy pod Baranami. Jest wykładowcą PWST w Krakowie, gdzie
w latach 1973-74 był prodziekanem wydziału aktorskiego. Od 2006 roku członek Rady Programowej Fundacji
Centrum Twórczości Narodowej.
Marek Stryszowski urodził się w Wieliczce. Tam też chodził do
szkoły i tam zakładał swoje pierwsze zespoły wspólnie ze szkolnym kolegą Januszem Grzywaczem.
Jednakże po ukończeniu szkoły średniej Stryszowski zapragnął
być inżynierem, ale z muzyką nie zerwał całkowicie – jednocześnie ze studiami na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie
uczęszczał do średniej szkoły muzycznej w klasie fagotu.
W roku 1970 ponowne spotkanie z Januszem Grzywaczem zaowocowało wspólnym graniem pod nazwą Laboratorium przez
kolejne 16 lat. Debiut najsłynniejszego zespołu polskiego jazzrocka odbył się 14 lipca 1970 roku w Krakowie wykonaniem suity
„Anioły”. Zdobył w tym czasie wiele nagród m.in.: I miejsce na
Festiwalu Młodzieżowej Muzyki Współczesnej w Kaliszu, I i II
miejsce na festiwalu Jazz nad Odrą, Grand Prix oraz nagroda
publiczności na V Lubelskich Spotkaniach Wokalistów Jazzowych, I miejsce na Festiwalu Jazzowym w Czeskim Cieszynie.
W roku 2006 Metal Mind Productions wydaje dziesięciopłytowy box „Laboratorium Anthology 1971-1988 Nagrania wszystkie (no…prawie wszystkie)” poszerzone o dziesiątą płytę wcześniej nie wydaną „Zdrowie na
budowie”, co daje początek reaktywacji Laboratorium pod nazwą Laboratorium SL w składzie: Janusz Grzywacz, Marek Stryszowski, Krzysztof Ścierański, Marek Raduli, Grzegorz Grzyb (okazjonalnie Tomasz Grochot,
Paweł Mąciwoda).
W 1986 roku Marek Stryszowski odszedł z Laboratorium zakładając swoją własną kapelę fusion Little Egoists,
którzy w 1988 roku nagrali dla szwajcarskiej wytwórni Face Music swą pierwszą płytę „Radio Wieliczka”. Kolejne płyty pod szyldem Little Egoists to „Two Fingers” i „10 years”.
Od 1992 roku, po koncertach w chicagowskich klubach nawiązał współpracę z amerykańskimi muzykami
(głównie sekcje), których angażował do swoich projektów z Little Egoists w Polsce i za granicą.
Obecnie Marek Stryszowski koncertuje z Little Egoists (leader) i Laboratorium SL oraz okazjonalnie z C.C. Band
i Free-Dom. Działalność społeczna Marka Stryszowskiego zajmuje znaczące miejsce w jego biografii.
Za tę działalność i osiągnięcia artystyczne został odznaczony Brązowym Medalem Ministra Kultury „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” przyznanym w 2005 roku oraz „Nagrodą Burmistrza Wieliczki za wybitne osiągnięcia w dziedzinie kultury” przyznaną w roku 2006.
15 marca 2009 r. – niedziela, godz. 20
00
„Pieśni postne”
Antonina Krzysztoń – śpiew a cappella
Antonina Krzysztoń zadebiutowała wraz z Andrzejem
Wyrzykowskim w 1980 r. na Festiwalu Piosenki Zakazanej
w Hali Oliwii w Gdańsku. Ten debiut zaowocował współpracą z kabaretem „Pod Egidą”. Po ogłoszeniu stanu wojennego zaczęła występować nieoficjalnie w mieszkaniach prywatnych, kościołach i wybranych klubach studenckich.
W drugim obiegu ukazały się jej trzy pierwsze wydawnictwa (na kasetach magnetofonowych). W 1983 r. otrzymała
nagrodę główną na Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie oraz główną nagrodę FAMA. W latach 1984 – 92
współpracowała z gitarzystą Markiem Wallawenderem, będącym także aranżerem jej utworów.
Antonina występowała i występuje na wszystkich najważniejszych imprezach związanych z poezją śpiewaną
(m.in. FAMA, Zamkowe Spotkania „Śpiewajmy Poezję”).
Wydawcą pierwszej oficjalnej kasety artystki, już w okresie demokratyzacji życia w Polsce, był Pomaton.
W listopadzie 1993 roku piosenka Perłowa Łódź zajęła pierwsze miejsce w plebiscycie Muzycznej Jedynki. To
spowodowało, że Antonina stała się wykonawcą znanym szerszej publiczności.
Wiele osób kojarzy ją z czeskim bardem Praskiej Wiosny '68 r. – Karelem Krylem. Jej interpretacje utworów
czeskiego poety znalazły się na pierwszej kasecie, jeszcze z lat osiemdziesiątych, zatytułowanej „Ballady Karela
Kryla”, wydanej w „podziemnym” wydawnictwie „Nowa”. Spotkały się one z uznaniem słuchaczy, jak również samego autora ballad. W rocznicę śmierci Karela Kryla ukazała się płyta Antoniny Krzysztoń zatytułowana „Czas bez skarg”, której była muzycznym producentem. Teksty większości piosenek przetłumaczyła
Maryna Miklaszewska, współautorka libretta do musicalu „Metro”.
Przez długie lata współpracowała z dwoma muzykami – Słomą (instrumenty perkusyjne) i Kubą (bas), co zaowocowało płytami „Kiedy przyjdzie dzień”, „Pieśni Wielkopostne”, Wołanie”.
Antonina ostatnimi czasy gra wiele koncertów w kościołach, choć jej piosenki, mimo iż dokładnie określone
światopoglądowo trafiały i trafiają do ludzi o różnych przekonaniach. Raczej stara się szukać tego co nas łączy
i nie oceniać, raczej rozważać, zapraszać do zadumy i dialogu. Korzysta z folku, który kocha, co wyraźnie
słychać w jej balladach. Piosenki i muzyka są różnorodne, więc właściwie każdy może coś znaleźć w tym dla
siebie.
Współpracowała też przy projektach innych artystów, m.in. wielokrotnie z Michałem Lorencem, Grzegorzem
Królikiewiczem przy spektaklu teatralnym. Współtworzyła muzykę do filmu dokumentalnego T. Wilde „Czas
Słowian”. Była pomysłodawcą i kierownikiem muzycznym płyty „Każda chwila”, przy której współpracowała
z Leszkiem Możdżerem, Adamem Pierończykiem, Kubą, Marcinem Pospieszalskim, Joszko Brodą, Mieczysławem Litwińskim. Za ten projekt w 1999 r. otrzymała nagrodę
Radia Niepokalanów.
Od dwunastu lat współpracuje z gitarzystą Marcinem Majerczykiem, który także był wraz z nią kierownikiem muzycznym
ostatnich dwóch płyt. Do zespołu również należy Paweł Mazurczak („Mrówka”) - bas i Mikołaj Wielecki („Miki”) – instrumenty perkusyjne (w tym właśnie składzie nagrała płytę „Dwa
księżyce”, która ukazała się w październiku 2004 roku).
Antonina jest nie tylko twórcą muzyki do większości piosenek,
które śpiewa, ale także autorką tekstów. Pisała piosenki dla
Mietka Szcześniaka, Michała Lorenca, a także do muzyki Wojciecha Konikiewicza. Współpracuje z pismem RUaH, w którym
fot. W. Gutt
ma swoja stałą rubrykę „Zapistnik”.
22 marca 2009 r. – niedziela, godz. 15
00
„Płacz u grobu Chrystusa Pana”
Piotr Olech – kontratenor
Stanisław Daniel Kotliński – baryton
Orkiestra Trybunału Koronnego
Gabriela Klauza – organy
Przemysław Stanisławski – dyrygent
Samuel Barber
Adagio
Andrzej Nikodemowicz
Z Gorzkich żalów
Płacz u grobu Chrystusa Pana
Tomaso Albinoni
Adagio
Johann Sebastian Bach
Erbarme dich, mein Gott – alt
Aria z Pasji według św. Mateusza
Johann Sebastian Bach
Ich habe genug – baryton
Aria z kantaty BWV 82
Johann Sebastian Bach
Es ist vollbracht – alt
Aria z Pasji według św. Jana
Johann Sebastian Bach
Aria z III Suity D-dur
Piotr Olech ukończył z wyróżnieniem studia na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznej im.
St. Moniuszki w Gdańsku w klasie śpiewu prof. Piotra Kusiewicza. Jest także absolwentem Wydziału Wychowania Muzycznego Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie. Swoje umiejętności wokalne
doskonalił podczas licznych kursów mistrzowskich u takich artystów, jak Paul Eswood, Kai Wessel,
Stephen Taylor oraz u członków zespołu wokalnego The King’s Singers.
W latach 1995 - 2000 był członkiem Kameralnego Zespołu Wokalnego Cantus, z którym zdobył II nagrodę
na Pierwszym Konkursie Muzyki Dawnej „Przeszłość dla przyszłości” w Warszawie oraz nagrodę za
najlepszy debiut na VIII Festiwalu Muzyki Dawnej w Warszawie.
Współpracuje z Warszawską Operą Kameralną (opery m.in. C. Monteverdiego, G.F. Händla, W.A. Mozarta), z wybitnymi solistami, zespołami specjalizującymi się w wykonawstwie muzyki dawnej (m.in. Ars
Cantus, Ars Nova, Concerto Polacco, Dekameron, Il Tempo, Musicae Antiquae Collegium Varsoviense),
a także z filharmoniami i orkiestrami kameralnymi.
Występuje na znaczących festiwalach muzycznych w Polsce i za granicą. Dokonuje wielu nagrań muzycznych dla Polskiego Radia i Telewizji. Ma w swoim dorobku także niemal 30 nagranych płyt CD. Kilka
z nich otrzymało nominacje do nagrody Fryderyka, a płyta z cyklu „Musica Claromontana” z utworami
Amando Ivančiča uhonorowana została nagrodą „Fryderyk 2006”.
Piotr Olech prowadzi też, jako adiunkt, zajęcia emisji głosu w Instytucie Muzyki Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Jest
także zapraszany do prowadzenia kursów poświęconych wykonawstwu muzyki dawnej (Lidzbark Warmiński, Rajnochovice - Czechy).
Stanisław Daniel Kotliński ukończył z wyróżnieniem Wydział Wokalno-Aktorski Gdańskiej Akademii Muzycznej. Po studiach podjął wyjątkowo znaczącą działalność w życiu muzycznym Trójmiasta.
Dał się poznać jako wybitny organizator – m.in. Orkiestry Kameralnej Wojciecha Rajskiego, dzisiejszej
Polskiej Filharmonii Kameralnej i jej zagranicznych tournée. Organizował z dużym powodzeniem
Bałtyckie Spotkania Oper i Teatrów Muzycznych, czy Festiwal Muzyki Kameralnej w Sopocie. Współpracował też jako dziennikarz i krytyk muzyczny z gdańskim ośrodkiem TVP i Programem II TVP.
W 1984 roku uzyskał stypendium rządu włoskiego i wyjechał do Akademii Muzycznej Chigiana w Sienie, gdzie studiował śpiew i dyrygenturę (dyplom honorowy). Występował na scenach i estradach
koncertowych Europy. Pod dyrekcją Zubina Mehty brał udział m.in. we włoskiej prapremierze Mojżesza i Arona A. Schönberga (transmitowanej na cały świat). Pracował pod kierunkiem dyrygentów jak
Spiros Argiris, Arnold Bosman, Giuseppe Mega, Wojciech Rajski, Myung Wun Chung, Claire Gibault,
Carlo Maria Giulini, Zubin Mehta i reżyserów jak Jean Pierre Ponnelle, Michael Hampe, Liliana Cavani,
Jonathan Miller, Derek Jarman, Lorenzo Mariani. W 1995 r. ze względów zdrowotnych zawiesił występy wokalne, powrócił do Polski, gdzie został szefem programu regionalnego gdańskiego oddziału TVP. W Polsce występował wcześniej
m.in. w ramach Festiwali Moniuszkowskich w Kudowie Zdroju, oraz w gali koncertowej w Operze Leśnej w Sopocie z okazji Jubileuszu 50lecia pracy artystycznej Marii Fołtyn. Jako baryton współpracował też z Państwową Operą Bałtycką (Don Pasquale, Mozart i Salieri, Straszny Dwór), reżyserując tamże Toskę G. Pucciniego. Był konsultantem Teatru Narodowego (obecnie Teatru Wielkiego - Opery Narodowej)
w Warszawie. Od 1996 r. prowadzi klasę śpiewu w Akademii Muzycznej w Gdańsku. Od 2002 roku jest organizatorem i dyrektorem
artystycznym międzynarodowych mistrzowskich kursów wokalnych Fondazione Romualdo Del Bianco we współpracy z Konserwatorium im. L. Cherubiniego we Florencji.
W 2001 roku S.D. Kotliński przy pomocy Władymira Aszkenazego powołał działający do dziś Fundusz Pomocy Studentom Akademii
Muzycznej wyjeżdżającym na kursy, konkursy, koncerty, w kraju i za granicę. Duże znaczenie w szkoleniu młodych adeptów sztuki
wokalnej mają organizowane przez Agencję w gdańskiej Akademii Muzycznej Międzynarodowe Kursy Wokalne, prowadzone przez słynnych artystów śpiewaków jak: Fedora Barbieri, Rolando Panerai, Renata Scotto, Katia Ricciarelli, Salvatore Fisichella, Paul Esswood,
Claudio Desderi.
Stanisław Daniel Kotliński był członkiem komitetów honorowych oraz jurorem międzynarodowych konkursów wokalnych w Polsce,
Włoszech, Rumunii czy na Tajwanie.
Przemysław Stanisławski urodził się w Poznaniu. Edukację muzyczną rozpoczął w wieku sześciu lat. Ukończył teorię muzyki w Akademii Muzycznej w Poznaniu i dyrygenturę
symfoniczno-operową w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie
w klasie prof. Henryka Czyża. Od 1966 do 1986 roku śpiewał w Poznańskim Chórze
Chłopięcym Jerzego Kurczewskiego.
W 1983 roku utworzył męski zespół wokalny „Affabre Concinui”. Od powstania do 1992
roku był kierownikiem artystycznym tego zespołu występując na wielu estradach w kraju
i poza granicami. W latach 1986-1991 pracował w Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy
pełniąc funkcję asystenta dyrygenta. W tym czasie założył Polski Chór Kameralny specjalizujący się w wykonawstwie muzyki wokalno-instrumentalnej baroku i klasycyzmu.
Jako dyrygent koncertował z orkiestrami: Camerata Academia, Warszawska Orkiestra
Kameralna, Polish Sinfonietta, Filharmonii: Bałtyckiej, Koszalińskiej, Lubelskiej, Olsztyńskiej, Pomorskiej a także poza granicami (Belgia, Francja, Hiszpania, Japonia, USA). Od
października 1993 roku prowadzi zespoły kantatowo-oratoryjne i zespoły operowe na Wydziale Wokalno-Aktorskim w Akademii
Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku. Przygotował kilkadziesiąt premier operowych i oratoryjnych: H. Purcell, J.S. Bach, G.F.
Haendel - polska premiera oratorium „Susanna”, J.A. Hasse – polska premiera opery „Cleofide”, G. Pergolesi, D. Cimarosa, J. Haydn, W.A.
Mozart, G. Rossini, S. Moniuszko, G. Donizetti, G. Puccini, H. Czyż, T. Z. Kassern – światowa prapremiera „Comedy of the dumb wife” i in.).
Dokonał wielu nagrań dla polskich i zagranicznych RTV, a także CD (Muzyka polskiego Renesansu; G.F. Haendel - Mesjasz; W.A. Mozart Requiem). W latach 1995-2000 z orkiestrą kameralną Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie, będąc jej pierwszym
gościnnym dyrygentem, koncertował w krajach Beneluksu, Francji i Hiszpanii (ok. 200 koncertów). W 2002 i 2004 roku na festiwalu
„Żakeria” w Lublinie i „Wratislavia Cantans” we Wrocławiu z Orkiestrą Trybunału Koronnego przedstawił oratorium „Susanna”
G.F. Haendla. 10 kwietnia 2005 roku prowadził koncert w Archikatedrze Lubelskiej – W hołdzie Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II chóry
i muzycy miasta Lublina. W maju 2007 na Bergedorfer Musiktage, a także Hochschule für Musik w Hamburgu prowadził „Cleofide”
J.A. Hassego.
29 marca 2009 r. – niedziela, godz. 15
00
„Wołam do Ciebie, Człowieku”
Grażyna Barszczewska – recytacje
Robert Grudzień – organy
„Wołam do Ciebie, Człowieku” – spektakl teatralno-muzyczny w oparciu o teksty
Błogosławionej Matki Teresy z Kalkuty, która wskazuje dzisiejszemu człowiekowi drogę
pojednania i trwałego pokoju. Uczy nas radości, prawdy i miłości.
Grażyna Barszczewska – polska aktorka filmowa, teatralna, telewizyjna i radiowa (liryczna,
dramatyczna i komediowa), również kabaretowa; także reżyserka teatralna i wokalistka.
W 1970 ukończyła PWST w Krakowie, w tym samym roku zadebiutowała w „Czajce” A. Czechowa na scenie Teatru Ludowego w Nowej Hucie, w którym pracowała do 1972 r. Następnie
przeniosła się do Warszawy, gdzie w latach 1972-1983 występowała na scenie Teatru Ateneum. Od 1983 należy do zespołu Teatru Polskiego w Warszawie. W latach 1995-1997 występowała w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu. Ma w swoim dorobku ponad 150 wiodących
ról dramatycznych i komediowych w teatrze, filmie i telewizji, występy w Kabarecie Dudek
i na estradzie, recitale piosenek, nagrane płyty. Jej charakterystyczny, intrygujący głos znają
także słuchacze audycji Polskiego Radia. Pracowała z wieloma wybitnymi reżyserami w kraju
i za granicą. Zna język angielski i rosyjski. Gra na fortepianie.
Za osiągnięcia zawodowe została dwukrotnie uhonorowana nagrodą pierwszego stopnia Komitetu ds. Radia i Telewizji (1984 i 1988), Wielkim Splendorem (1999), Krzyżem Kawalerskim
Orderu Odrodzenia Polski (2003), a także indywidualnymi nagrodami za role teatralne (Szczecin i Wrocław). Za działalność charytatywną połączoną ze sztuką „Solo na dwa głosy” została wyróżniona „Motylem 2001”
oraz honorowym członkostwem Stowarzyszenia Chorych na SM.
Wraz z mężem Alfredem Andrysem wspiera fundację na rzecz Domu Artysty Weterana w Skolimowie.
Jest mężatką. Ma dorosłego syna Jarosława Szmidta – operatora filmowego.
Robert Grudzień ukończył Liceum Muzyczne w Lublinie. Studiował w Akademii Muzycznej w Łodzi oraz Musikhochschule w Düsseldorfie. Jako stypendysta Fundacji
Muzycznej w Zürichu uzupełniał studia na kursach mistrzowskich we Francji oraz
w Austrii i Republice Czeskiej. Koncertuje jako solista na terenie całego kraju oraz za
granicą m.in. Austria, Białoruś, Czechy, Finlandia, Słowacja, Łotwa, Niemcy, Francja,
Włochy, Hiszpania, Szwajcaria, Rosja, Ukraina, Japonia, Ameryka Północna. Dokonał
wielokrotnych nagrań płytowych, radiowych i telewizyjnych. Występuje w duecie
z Krzysztofem Kolbergerem, Grażyną Barszczewską, Jerzym Zelnikiem, Teresą ŻylisGarą, Wiesławem Ochmanem, Konstantym Andrzejem Kulką, Georgijem Agratiną,
Yoshiko Hara. Współpracuje z Krzysztofem Pendereckim, Jerzym Maksymiukiem oraz
Poznańskimi Słowikami.
Jest twórcą i dyrektorem Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Organowej i Kameralnej, odbywającego się w 48 miastach na terenie Polski m.in. Jędrzejów, Kalwaria
fot. S. Siemba
Zebrzydowska, Lublin, Mielec, Białobrzegi, Zelów. W 1990 r. otrzymał nagrodę Komitetu ds. Radia i Telewizji za twórczość radiową. W roku 2006 obchodził jubileusz 20-lecia pracy artystycznej. Czytelnicy
„Gazety Wyborczej" przyznali mu tytuł Radomianina Roku 1994. Rady Miejskie przyznały honorowe obywatelstwo
w Leżajsku, Zelowie, Stalowej Woli i Jędrzejowie. Kapituła VII Edycji Konkursu „Gala Biznesu Ziemi Radomskiej”
przyznała Robertowi Grudniowi w dn. 27 kwietnia 2003 roku nagrodę specjalną za całokształt działań organizatorskich
i artystycznych. Wykładowca na Politechnice Radomskiej im. K. Pułaskiego.
5 kwietnia 2009 r. – niedziela, godz. 15
00
„Sanctus – Sanctus – Sanctus”
Piotr Baron – saksofon
Michał Tokaj – fortepian
Michał Barański – kontrabas
Łukasz Żyta – perkusja
W programie utwory z dwóch ostatnich płyt zespołu:
„Salve Regina” i „Sanctus, Sanctus, Sanctus”.
fot. A. Mason
Piotr Baron – urodzony we Wrocławiu w 1961 roku.
Debiutuje bardzo wcześnie bo w 1977 r. W 1978 r. wyróżniony jako solista na festiwalu Jazz nad Odrą.
W 1980 r. otrzymuje drugą nagrodę na tym samym festiwalu. W 1984 r. wygrywa solistyczne Grand Prix na
festiwalu San Sebastian „Jazz Aldia” w Hiszpanii.
Współpracował z wszystkimi liczącymi się polskimi
jazzmanami, takimi jak m.in.: Urszula Dudziak, Michał Urbaniak, Zbigniew Namysłowski, Tomasz Stańko, Henryk Majewski, Henryk Miśkiewicz, Jarosław
Śmietana, Wojciech Karolak, Zbigniew Lewandowski,
Krzesimir Dębski, Janusz Muniak, Tomasz Szukalski,
Darek Oleszkiewicz, Piotr Wojtasik, Jan Ptaszyn Wróblewski, z niemal wszystkimi europejskimi – m. in. Bo
Stief, Jasper Van’t Hof, 1998 r. - European Broadcasting
Union International Big Band 1998 w Sztokholmie (jako koncertmistrz - 1. saksofon altowy), a także z gwiazdami jazzu z USA, takimi jak: Ray Charles, Art Farmer,
Al Porcino, Billy Harper, David Murray, Kevin Mahogany, Victor Lewis, Roy Mc Curdy, John Hicks, Jon
Meyer, Eddie Henderson, Marvin ‚Smitty’ Smith, Carter Jefferson, Bobby Watson, Kei Akagi, Larry Koonse, Joe
La Barbera, Charlie Shoemake, Mark Soskin, Kevin Hays, Billy Hart, Harvie Swartz, David Friesen, Clarence
Seay, Ed Schuller, John Betsch, „Wadada” Leo Smith, Ronnie Burrage, Greg Bandy, Malcolm Pinson, Skip
Hadden, Darek „Oles” Oleszkiewicz, Wayne Bartlett, Carlos Johnson, Karen Edwards.
Nagrał dotąd ponad 60 CD i LP (m. in. z Artem Farmerem, Eddiem Hendersonem, Victorem Lewisem i Johnem
Hicksem) oraz 6 autorskich przedsięwzięć: Take One (1995), Tango (1996), Blue Rain (1997), Bogurodzica (2000)
i nagrany w Nowym Jorku album Reference (2004).
W kwietniu 2006, w studio No Sound w Pasadenie, nagrał kolejną płytę: Salve Regina, na której obok Piotra
grają Amerykanie: Ishmael „Wadada” Leo Smith – trąbka, Darek „Oles” Oleszkiewicz – kontrabas i Marvin
„Smitty” Smith – perkusja. Kolejnym albumem jest Sanctus, Sanctus, Sanctus (2008), nagrany w listopadzie 2007
wraz z Michałem Tokajem, Michałem Barańskim, Łukaszem Żytą oraz specjalnymi gośćmi: Natalią Niemen,
Mieczysławem Szcześniakiem, Piotrem Wojtasikiem i Tomasem Celis Sanchezem.
Od 20 lat zajmuje czołowe miejsca w ankiecie „Jazz Top” pisma Jazz Forum w kategorii saksofonu tenorowego
i sopranowego, wysoko notowany jako alcista i barytonista.
Współzałożyciel kultowego Traveling Birds Quintet (Baron/Wojtasik/Oleszkiewicz/Stankiewicz/Konrad).
Od 1988 występuje okazjonalnie z orkiestrami symfonicznymi i kameralnymi prowadzonymi przez Jacka Niedzielę, Jana Walczyńskiego i Bohdana Jarmołowicza w repertuarze jazzowym, rozrywkowym, a także poważnym – współczesnym. Solista (saksofon sopranowy) poematu symfonicznego „Sceny z Macondo” autorstwa
Jacka Niedzieli. Razem z Piotrem Wojtasikiem solista (saksofon tenorowy i klarnet basowy) cyklu „Monady”
autorstwa Cezarego Duchnowskiego. Krzysztof Herdzin pisze specjalnie dla Piotra Barona koncert „Looking
For Balance”, prapremiera na JnO 2008.
Wykładowca warsztatów muzycznych m.in. w Chodzieży, Pułtusku, Puławach, Bolesławcu, Lesznie, Brzozowie, Przemyślu, Lwowie (Ukraina) i Pradze (Czechy). Nauczyciel saksofonu i teoretycznych przedmiotów
jazzowych we Wrocławskiej Szkole Jazzu i Muzyki Rozrywkowej I i II st. (od 1998), na Uniwersytecie Zielonogórskim (od 2007) i w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Nysie (od 2008). Autor podręcznika
„Techniczna Szkoła na Saksofon” i zeszytu „Etiudy Jazzowe”. W kwietniu 2004 i w marcu 2006 prowadził
wykłady i zajęcia warsztatowe na uniwersytetach w USA (University California Irvine i California Institute Of
The Arts in Valencia), a we wrześniu 2004 w Turcji (Bilkent University, Ankara).
Recenzent i publicysta Jazz Forum, także Diapazon.pl. Od 1994 na antenie Radia Wrocław prowadzi swój
cotygodniowy autorski program.
Aktualnie jest liderem tria, kwartetu i kwintetu. Ponadto współpracuje z czołowymi europejskimi grupami
jazzowymi (m. in. Piotr Wojtasik Group, Jaromir Honzak Quartet East).
W roku 2005 uzyskał tytuł magistra sztuki na Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu.
W uznaniu swojej pozycji i zasług Piotr Baron został reprezentantem (endorserem) firm „Henri Selmer Paris”
(od 2000), „SD Systems Microphones” (od 2001), „Vandoren Paris” (od 2004) i „Futerały Kisielewski” (od 2007).
Nominowany dwukrotnie do nagrody Fryderyka jako jazzowy muzyk roku 2000 i 2004, nominację w kategorii
jazzowa płyta roku otrzymała także płyta Piotra Barona - „Bogurodzica” (2000).
Na trzydziestolecie pracy artystycznej Piotr Baron został odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” oraz Honorową Odznaką Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego.
00
8 kwietnia 2009 r. – środa, godz. 18 – Msza św.
00
19 – koncert
„Bądź pozdrowiony Krzyżu Święty”
Chór Kameralny Towarzystwa Muzycznego
im. H. Wieniawskiego
Beata Dąbrowska – dyrygent
Króla wznoszą się znamiona
opr. A. Zoła
Krzyżu Chrystusa
opr. S. Stuligrosz
Ty, któryś gorzko na krzyżu umierał opr. A. Nikodemowicz
Już Cię żegnam
opr. A. Nikodemowicz
Ludu mój ludu
opr. W. Dębski
Wisi na Krzyżu
mel. ks. M. Mioduszewski
Pieśń o Krzyżu
opr. ks. A. Chlondowski
Krzyżu Święty
opr. J. Gałuszka
Zawitaj Ukrzyżowany
opr. J. Gałuszka
Wysłuchaj Stwórco łaskawy
opr. S. Wiechowicz
Dobranoc, Głowo Święta
opr. A. Nikodemowicz
Chór Kameralny Towarzystwa Muzycznego im. H. Wieniawskiego w Lublinie istnieje od 1987 roku. Zainteresowania muzyczne skupiają w zespole ludzi różnych profesji. Podstawę
repertuaru stanowią pieśni a cappella różnych epok. Od początku istnienia Chór uczestniczy w cyklicznych imprezach muzycznych odbywających się w Lublinie, takich jak „Triduum
Cecyliańskie”, „Ars Chori”, „Wielkopostne Śpiewanie”, „Dni
Muzyki Organowej” i inne. Ważny nurt w pracy Chóru stanowi
muzyka oratoryjno-kantatowa. We współpracy z innymi chórami i orkiestrami wykonał wiele dzieł oratoryjnych na koncertach w Lublinie i innych miastach Polski. Szczególne miejsce
w repertuarze Chóru zajmują dzieła J. S. Bacha – „Pasja wg św.
Mateusza”, „Magnificat”, „Weinachtsoratorium”; G. F. Händla
– „Mesjasz”, „Susanna”; W. A. Mozarta – „Wielka msza c-moll”, „Msza C-dur Koronacyjna”, „Vesperae
solennes de Confessore”; J. Brahmsa – „Ein Deutsches Requiem”; G. Rossiniego – „Stabat Mater”, „Petite messe
solennelle”. Na zawsze w historii Chóru zapisał się koncert „W hołdzie Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II”, na
którym 10 kwietnia 2005 roku w Archikatedrze wykonano „Requiem” W. A. Mozarta.
Od roku 1993 zespół współpracuje ze środowiskiem uniwersyteckim, biorąc udział m. in. w koncertach oratoryjnych „Żakerii” (1993-96) oraz w „Mikołajkach folkowych” (2001-03). Wystąpił na koncertach i festiwalach
chóralnych we Wrocławiu, Legnicy, Gdańsku, Olsztynie, Toruniu, Zakopanem a także odbył kilka zagranicznych podróży m. in. do Francji, Niemiec, Szwajcarii, Szwecji, Chorwacji, uczestnicząc w konkursach i warsztatach muzycznych.
Dla Chóru Kameralnego od wielu lat wielkie znaczenie ma współpraca z lubelskim Klasztorem Ojców Dominikanów. W Bazylice kilkakrotnie występował na koncertach festiwalu Wielkopostne Śpiewanie, nagrał swoją
pierwszą płytę „Kolędy w Bazylice Dominikanów” (2007), następnie w tym pięknym wnętrzu zarejestrował
program telewizyjny „Kolędy czas…” (2008) a ostatnio dokonał nagrania kolejnej płyty, zawierającej pieśni o
Krzyżu.
Z inicjatywy Chóru, od 1995 roku odbywają się w Lublinie „Międzynarodowe Dni Muzyki Chóralnej”, organizowane przez Towarzystwo Muzyczne. Do chwili obecnej miało miejsce sześć edycji tego festiwalu z udziałem
ponad 20 zespołów z Lublina i regionu, kilkunastu chórów zagranicznych z 10 krajów i kilku zespołów z różnych miast polskich.
Dyrygentem Chóru jest Beata Dąbrowska. Od początku istnienia zespołu w pracy artystycznej i organizacyjnej
wspomaga ją Dariusz Dąbrowski.
Beata Dąbrowska – absolwentka Akademii Muzycznej im. F Chopina w Warszawie i Podyplomowego Studium Chórmistrzowskiego w Akademii Muzycznej im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Jest pracownikiem
naukowo-dydaktycznym Wydziału Artystycznego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Obecnie zatrudniona na stanowisku profesora nadzwyczajnego, prowadzi klasę dyrygentury chóralnej i inne zajęcia
związane z chóralistyką. Jest dyrygentem Chóru Kameralnego Towarzystwa Muzycznego od chwili jego powstania. Zajmuje się działalnością animacyjno-organizacyjną w lubelskim środowisku chóralnym, sprawując
m.in. kierownictwo artystyczne „Międzynarodowych Dni Muzyki Chóralnej”.
BAZYLIKA I KLASZTOR
OO. DOMINIKANÓW W LUBLINIE
WPISANE
NA LISTĘ DZIEDZICTWA EUROPEJSKIEGO
„Lista Dziedzictwa Europejskiego” jest inicjatywą zgłoszoną przez Francuzów podczas jednego z najważniejszych forów skupiających osoby odpowiedzialne za
kształtowanie i rozwój polityki kulturalnej Europy, tj. Europejskich Spotkań Kulturalnych w Grenadzie w kwietniu 2006 r. Lista Dziedzictwa Europejskiego została
przygotowana przez kraje członkowskie Unii Europejskiej i wzorowana jest na Liście
Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Sporządzenie Listy ma służyć utworzeniu mapy miejsc i obiektów istotnych
dla Europy i wzmacnianiu ich europejskiej tożsamości. Znak Dziedzictwa Europejskiego mogą otrzymać te obiekty, zarówno materialne jak i niematerialne, które posiadają zasadnicze znaczenie dla historii i dziedzictwa kulturowego Europy. Polska była
jednym z pierwszych państw, które przystąpiły do Znaku Dziedzictwa Europejskiego.
Jednymi z pierwszych obiektów zgłoszonych do Listy Dziedzictwa Europejskiego były m.in. Akropol, pałac papieży w Awinionie, opactwo benedyktynów
w Cluny, Mur Berliński i dom Roberta Schumanna.
16 marca 2007 Polski Minister Kultury Kazimierz Michał Ujazdowski przedstawił Ministrowi Kultury i Komunikacji Francji polskie kandydatury do wpisu na
Listę Dziedzictwa Europejskiego.
18 kwietnia 2007 na Listę wpisano obiekty z Polski, są to: Katedra na Wawelu,
Wzgórze Lecha w Gnieźnie, Stocznia Gdańska oraz Miasto Lublin. Międzynarodowe
konsylium przyznaje Znak Dziedzictwa maksymalnie czterem obiektom w każdym
kraju.
Znak Dziedzictwa Europejskiego został przyznany Lublinowi jako miastu,
które jest symbolem europejskich idei integracyjnych, ponadnarodowego dziedzictwa
demokracji i tolerancji oraz dialogu kultur między Wschodem a Zachodem.
Przyznanie Znaku Dziedzictwa Europejskiego Miastu Lublin dotyczy przyznania go trzem miejscom w Lublinie o szczególnym znaczeniu dla europejskiej pamięci historycznej i umacniania tożsamości, związanych historycznie z zawarciem
w 1569 r. Unii Polsko - Litewskiej (Unia Lubelska), są to: Bazylika i Klasztor OO.
Dominikanów, kaplica Trójcy Świętej i pomnik Unii Lubelskiej.
„Znak Dziedzictwa Europejskiego”
– Budowanie przyszłości obywateli Europy
(fragment statutu)
Celem inicjatywy pod tytułem „Znak Dziedzictwa Europejskiego” jest promowanie tożsamości europejskiej i wspólnej historii Europy w oparciu o europejskie
dziedzictwo. Program ma również na celu wzmocnienie poczucia przynależności do
Europy i poprawę rozumienia jej istoty wśród jej obywateli i mieszkańców.
Program „Znak Dziedzictwa Europejskiego” ma być środkiem promowania
i zachowywania obiektów kultury, zabytków, obiektów przyrodniczych lub miejskich, w tym również dziedzictwa nie mającego charakteru fizycznego, namacalnego
i nienamacalnego, dziedzictwa współczesnego i tradycyjnego oraz miejsc, które mają
kluczowe znaczenie dla rozumienia historii i kultury Europy w jej wymiarze ponadnarodowym.
Znak Dziedzictwa Europejskiego został stworzony w celu wskazania znaczącej roli, jaką dziedzictwo europejskie odegrało w procesie integracji europejskiej; program ten ma docelowo stać się działaniem wspólnotowym, które wzmocni współpracę
pomiędzy Unia Europejską, jej państwami członkowskimi, instytucjami krajowymi
i Radą Europy, jak również współpracę między sektorami prywatnym i publicznym
oraz organizacjami pozarządowymi.
Drodzy Państwo!
W imieniu Fundacji Restaurare Basilicam bardzo serdecznie dziękuję za przekazywane
darowizny na jej cele. W roku 2008 na konto Fundacji wpłynęły darowizny w kwocie ponad
152 tys. zł.
W roku 2008 zakończyliśmy II etap wymiany okien w Bazylice w ilości 21 za kwotę 299 tys. zł
(w sumie dotychczasowa wymiana okien pochłonęła 359 375 zł; do wymiany pozostaje jeszcze 9 okien
w Kaplicy Tyszkiewiczów za sumę: 139 718 zł); osuszyliśmy i wykonaliśmy izolację w murów klasztoru
przy Teatrze Andresena (148 tys.) oraz ściany krużganków od dużego wirydarza (70,2 tys.);
osuszyliśmy i adoptowaliśmy piwnice pod Bazyliką na sale dla młodzieży (118 tys.); wykonaliśmy prace
remontowe skrzydła wsch. (350 tys.) i inne remonty w klasztorze (ok. 55 tys.).
Obecnie trwają mocno zaawansowane prace na pierwszej kondygnacji piwnic, gdzie oprócz
pomieszczeń ściśle klasztornych (kuchnia i jadalnia), powstają sale spotkań i miejsce na galerie dla
młodych twórców aby mogli prezentować swój dorobek (ma to stanowić część Trasy 750-lecia po naszej
bazylice i klasztorze). Poza tym podjęliśmy prace zabezpieczające fundamenty skrzydła południowego
klasztoru i południowej ściany Bazyliki.
Koszt wykonanych prac w roku 2008 wyniósł: ponad 1 mln 041 tys. zł (otrzymane
dotacje: 406 tys. zł i darowizny: 152 tys. zł). Bardzo więc Wam za to wspólne dzieło dziękuję.
Plany remontowe na 2009 rok: zakończenie wymiany okien w bazylice (313 654 zł),
remont i ocieplenie sklepień w bazylice (323 107 zł), wymiana stolarki okiennej II piętra
Teatru (130 738 zł), projekt i wykonanie elektryki w bazylice (ok. 200 000 zł).
Dotychczasowa pomoc wszystkich ludzi dobrej woli napełnia nas nadzieją na realizację
zaplanowanych prac remontowych. Złożyliśmy już i będziemy składać nadal wnioski do różnych
instytucji, firm i tych, którzy widzą potrzebę, by to miejsce było piękne i służyło wszystkim.
Dotychczasowa działalność Fundacji i klasztoru przysporzyła wiele ciekawych inicjatyw
i projektów, które mamy chęć organizować również i w przyszłości. Wymienić należy: Wielkopostne
śpiewanie, Przegląd Filmów Polskich, Zaduszki Jazzowe, Wigilię Starego Miasta czy też współorganizację m.in. „Muzyka Dawnej Europy”, Festiwalu „Strefa Inne Brzmienia”, „Jurty Lirników” –
Europejskie Tradycje Muzyki Wędrownej, Festiwalu „Słowo Daję”.
Drodzy Państwo, bardzo za wszystko dziękuję. Za pomoc, wsparcie modlitewne i materialne,
wszelką życzliwość oraz za podpowiedzi i rady. Bardzo też proszę o dalszą Waszą pomoc. Prosimy
o zachęcanie swoich znajomych do przekazania 1 % podatku na potrzeby Fundacji.
Pozdrawiam serdecznie. Szczęść Boże
o. Robert Głubisz OP
przeor klasztoru
Możecie Państwo pomóc w odnowie bazyliki wpłacając darowiznę lub przekazując
1% swojego podatku.
Fundacja Restaurare Basilicam
KRS: 0000128069
nr rachunku: 59 1030 1191 0000 0000 7854 2004
Wpłat na konto Fundacji bez prowizji można dokonywać w Banku Handlowym przy ul. Kowalskiej w Lublinie.
Zrealizowano przy pomocy finansowej Urzędu Miasta Lublin
Sponsorzy:
SKOK im. Z. Chmielewskiego
PGE Dystrybucja LUBZEL Sp. z o.o.
Wydawnictwo Archidiecezji Lubelskiej Gaudium
PGE Elektrociepłownia Lublin-Wrotków Sp. z o.o.
MPK Lublin Sp. z o.o.
Patronat medialny:
Telewizja Polska SA Oddział w Lublinie
Radio Lublin SA
Gazeta Wyborcza Lublin
Organizator:
Fundacja Restaurare Basilicam
Partner:
Klasztor Ojców Dominikanów w Lublinie
Kierownictwo artystyczne:
Elżbieta Krzemińska
www.lublin.dominikanie.pl
tel. 081 532 89 80