Hasło trzmielina - Encyklopedia Leśna

trzmielina
(botanika leśna, drzewa i krzewy leśne), (Euonymus) rodzaj z rodziny dławiszowatych (Celastraceae)
liczący około 180 gatunków w Ameryce Północnej i Środkowej, Europie, Azji środkowej Afryce i Australii.
W Polsce dwa gatunki. Trzmielina pospolita (Euonymus europaeus L.). Krzew lub niskie drzewko do 10 m
wysokości. Gałązki w pierwszych latach zielone, na słońcu zaczerwienione lub brązowawe. Bujne pędy,
zwłaszcza odroślowe, 4-kanciaste, często z 4 listewkami korkowymi na kantach. Pąki przesunięte w
węzłach o łuskach zielonych z ciemnymi brzegami. Liście jajowatoeliptyczne lub eliptyczne, 3-8 cm
długości, na wierzchołku zaostrzone, u nasady klinowate, brzegiem karbowanopiłkowane. Kwiaty drobne,
żółtawozielone. Owoce (torebki) 4-komorowe, różowe lub czerwone. Nasiona białe, całkowicie otoczone
pomarańczowymi osnówkami. Występowanie – prawie cała zachodnia, środkowa i południowa Europa
oraz zachodnia Azja (Azja Mniejsza, Kaukaz i Krym). W Polsce na całym obszarze, w górach do ok. 900 m
n.p.m. (Bieszczady). Siedliska żyzne, świeże, rzadziej wilgotne. Gatunek podszytowy, występujący
najczęściej w grądach, buczynach i lasach łęgowych. Częsty składnik zarośli krzewiastych, między
innymi z dereniem świdwą Cornus sanguinea (zwykle na siedliskach łęgowych) oraz z leszczyną
pospolitą Corylus avellana (zazwyczaj na siedliskach grądów). Trzmielina brodawkowata (Euonymus
verrucosus Scop.) Krzew do 2 m wysokości. Pędy cienkie, obłe, bez listewek korkowych, zielone, gęsto
pokryte silnie wypukłymi, ciemnymi brodawkami. Pąki małe, stożkowate, lekko odchylone od pędu. Łuski
zielone, brązowo obrzeżone. Liście nakrzyżległe, jajowate lub wąskoeliptyczne, 3-6 cm długości, na
wierzchołku zaostrzone, brzegiem drobno piłkowane. Ogonki krótkie, do ok. 5 mm długości. Kwiaty
drobne, brunatne, na bardzo cienkiej i dość długiej szypułce. Owoce (torebki) 4-komorowe, różowe lub
żółtawoczerwone. Nasiona czarne, tylko częściowo okryte pomarańczowoczerwonymi osnówkami.
Występowanie – wschodnia i południowo-wschodnia Europa oraz Azja Mniejsza i Kaukaz. W Polsce jeden
z nielicznych gatunków osiągających zachodnią granicę zasięgu. Pospolicie występuje na wschód od
Wisły, brak go natomiast na znacznej części Pomorza Zachodniego oraz niemal w całej Wielkopolsce i na
Śląsku. Siedliska średnio żyzne i żyzne, często gleby wapienne. Lasy liściaste, głównie grądy oraz bory
mieszane, a także zarośla kserotermiczne na skałkach wapiennych i płytkich lessach. ŹRÓDŁO (AUTOR)
Władysław Danielewicz