Analiza zatrudnienia, ze względu na rodzaj umowy o pracę i formę

Analiza zatrudnienia, ze względu na rodzaj umowy o pracę i formę zatrudnienia (…)
Zatrudnianie pracowników w resorcie ON odbywa się na podstawie umów o pracę
z pełnym wykorzystaniem ich katalogu i zasad przewidzianych przepisami prawa. Stosowane
praktyki wykształciły pewne zasady charakterystyczne dla określonych instytucji:
w urzędach zatrudniających członków korpusu służby cywilnej kwestie nawiązania
stosunku pracy regulowane są ustawą o służbie cywilnej, która rozróżnia pracowników
służby cywilnej i urzędników służby cywilnej. Z osobami podejmującymi po raz pierwszy
pracę w służbie cywilnej umowę o pracę zawierało się (w trybie ówcześnie obowiązującej
ustawy) na czas określony, nie dłuższy niż 3 lata. W związku z powyższym stosowana jest
zasada, iż osoba podejmującą pracę po raz pierwszy w korpusie służby cywilnej
zatrudniana jest na umowę o pracę na czas określony, najczęściej na okres 1 roku,
następnie zawierana jest z nią umowa na czas nieokreślony. Ustawa nie przewiduje
umowy na okres próbny. W stosunku do urzędników służby cywilnej stosuje się
szczególną formę nawiązania stosunku pracy, jaką jest mianowanie.
w pozostałych jednostkach organizacyjnych resortu ON (pracownicy zatrudniani zgodnie
z Ponadzakładowym Układem Zbiorowym Pracy), jako pierwszą, co do zasady, zawiera
się umowę na okres próbny do 3 miesięcy, następnie na czas określony, maksymalnie
dwie umowy, po czym umowę na czas nieokreślony.
W resorcie ON ok. 80 % pracowników zatrudnionych jest na podstawie umów na czas
nieokreślony, 15 % to umowy na czas określony, a ok. 2 % to umowy na okres próbny.
W chwili obecnej pracodawcy sami dążą do zatrudniania pracowników na czas nieokreślony,
gdyż jest to korzystniejsze zarówno dla pracownika – gdyż zapewnia stabilizację
zatrudnienia, jak i pracodawcy – gdyż rokuje nadzieję na jego pozostanie w jednostce przez
dłuższy okres.
Podstawową formą zatrudnienia pracowników jest zatrudnienie w pełnym wymiarze
czasu pracy. Taka tendencja utrzymywana jest przez szereg lat. Aktualnie tylko 2.660
pracowników wojska (5,2 %) zatrudnionych jest w niepełnym wymiarze czasu pracy, co
w przeliczeniu na pełne etaty daje liczbę 1.545,5 stanowisk.
Na zatrudnienie w niepełnym wymiarze czasu pracy często ma wpływ charakter pracy
na danym stanowisku, możliwość elastycznego dostosowania zatrudnienia do potrzeb
kadrowych jednostki, warunki finansowe jednostki, niemożność zatrudnienia na cały etat
w pewnych grupach wykwalifikowanych pracowników lub inne potrzeby pracodawców
wojskowych. Ponadto, zatrudnienie w niepełnym wymiarze czasu pracy jest niejednokrotnie
wymuszone problemami ze znalezieniem odpowiednich fachowców za oferowane
wynagrodzenie w pełnym wymiarze czasu pracy, np. radca prawny, psycholog, audytor
wewnętrzny itp. Zatrudnienie w niepełnym wymiarze czasu pracy w większości przypadków
odbywa się na wniosek pracowników, głównie ze względu na zatrudnianie w niepełnym
wymiarze emerytów, w tym głównie wojskowych, ze względu na ograniczenia dotyczące
osiąganych dochodów. Ponadto w niepełnym wymiarze czasu pracy zatrudnione są osoby,
które sprawują opiekę nad małymi dziećmi lub kontynuują pracę po przejściu na emeryturę.