Version 1 - Wyszukiwarka produktów leczniczych

Version 1 - Wyszukiwarka produktów leczniczych

CHARAKYTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1.
NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Ibandronic acid Fresenius Kabi, 3 mg/3 ml, roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce
2.
SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Jedna ampułko-strzykawka z 3 ml roztworu zawiera 3 mg kwasu ibandronowego (w postaci sodu
ibandronianu bezwodnego).
Stężenie kwasu ibandronowego w roztworze do wstrzykiwań wynosi 1 mg/ml.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3.
POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce
Przezroczysty, bezbarwny roztwór
4.
SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1
Wskazania do stosowania
Leczenie osteoporozy u kobiet po menopauzie, ze zwiększonym ryzykiem złamań (patrz punkt 5.1).
Wykazano zmniejszenie ryzyka złamań kręgów, skuteczność w zapobieganiu złamaniom szyjki kości
udowej nie została ustalona.
4.2
Dawkowanie i sposób podawania
Pacjentki leczone produktem leczniczym Ibandronic acid Fresenius Kabi powinny otrzymać ulotkę
dla pacjenta oraz kartę przypominającą.
Dawkowanie
Zalecana dawka wynosi 3 mg kwasu ibandronowego co trzy miesiące, we wstrzyknięciu dożylnym
trwającym 15-30 sekund.
Pacjentki muszą otrzymywać uzupełniająco wapń i witaminę D (patrz punkt 4.4 i punkt 4.5).
W razie pominięcia dawki następne wstrzyknięcie należy wykonać tak szybko, jak to jest możliwe.
Kolejne wstrzyknięcia należy planować w odstępach trzymiesięcznych od daty ostatniego podania.
Nie ustalono optymalnego czasu trwania leczenia bisfosfonianami. Należy okresowo oceniać
konieczność dalszego leczenia u każdej pacjentki indywidualnie w oparciu o korzyści i potencjalne
ryzyko związane ze stosowaniem kwasu ibandronowego, zwłaszcza po upływie 5 lat terapii lub
więcej.
Szczególne grupy pacjentek
Pacjentki z zaburzeniami czynności nerek
Ze względu na ograniczoną ilość odpowiednich danych klinicznych, nie zaleca się stosowania kwasu
ibandronowego do wstrzykiwań u pacjentek ze stężeniem kreatyniny w surowicy większym niż
200 μmol/l (2,3 mg/dl) lub z klirensem kreatyniny (oznaczonym lub oszacowanym) poniżej 30 ml/min
(patrz punkt 4.4 i punkt 5.2).
U pacjentek z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek dostosowywanie dawki nie
jest konieczne, jeśli stężenie kreatyniny w surowicy jest równe lub mniejsze niż 200 μmol/l
(2,3 mg/dl) lub klirens kreatyniny (oznaczony lub oszacowany) jest równy lub większy niż 30 ml/min.
Pacjentki z zaburzeniami czynności wątroby
Dostosowanie dawki nie jest wymagane (patrz punkt 5.2).
Pacjentki w podeszłym wieku (> 65 lat)
Dostosowanie dawki nie jest wymagane (patrz punkt 5.2).
Dzieci i młodzież
Brak wskazań do stosowania kwasu ibandronowego u dzieci w wieku poniżej 18 lat, nie badano
stosowania kwasu ibandronowego w tej populacji (patrz punkt 5.1 i 5.2).
Sposób podawania
Podanie dożylne w ciągu 15-30 sekund, co trzy miesiące.
Należy ścisle przestrzegać dożylnej drogi podania (patrz punkt 4.4).
4.3
Przeciwwskazania


Nadwrażliwość na kwas ibandronowy lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną
w punkcie 6.1;
Hipokalcemia.
4.4
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Nieprawidłowe podanie
Należy zachować ostrożność, aby uniknąć podania produktu leczniczego dotętniczo lub obok żyły ze
względu na możliwość uszkodzenia tkanki.
Hipokalcemia
Kwas ibandronowy, podobnie jak inne podawane dożylnie bisfosfoniany, może powodować
przemijające zmniejszenie stężenia wapnia w surowicy.
Przed rozpoczęciem leczenia kwasem ibandronowym do wstrzykiwań należy wyrównać istniejący
niedobór wapnia. Inne zaburzenia metabolizmu kostnego i mineralnego również należy skutecznie
leczyć przed rozpoczęciem stosowania kwasu ibandronowego do wstrzykiwań.
Wszystkie pacjentki muszą otrzymywać uzupełniająco wapń i witaminę D w odpowiednich dawkach.
Reakcja anafilaktyczna i(lub) wstrząs
Zgłaszano przypadki występowania reakcji anafilaktycznej i(lub) wstrząsu, w tym zakończone
zgonem, u pacjentek leczonych kwasem ibandronowym podawanym dożylnie.
Podczas dożylnego podania kwasu ibandronowego powinny być łatwo dostępne odpowiednie środki
podtrzymujące i możliwość monitorowania parametrów życiowych. W przypadku wystąpienia
ciężkiej reakcji nadwrażliwości i(lub) reakcji alergicznej, należy natychmiast przerwać podawanie
kwasu ibandronowego i rozpocząć odpowiednie leczenie.
Zaburzenia czynności nerek
Pacjentki ze współwystępującymi chorobami lub stosujące inne produkty lecznicze, które mogą mieć
niekorzystny wpływ na czynność nerek, powinny być poddawane regularnym kontrolom, zgodnym
z zasadami dobrej praktyki medycznej w trakcie leczenia.
Ze względu na ograniczoną ilość danych klinicznych nie zaleca się stosowania kwasu ibandronowego
do wstrzykiwań u pacjentek ze stężeniem kreatyniny w surowicy większym niż 200 μmol/l (2,3 mg/dl)
lub z klirensem kreatyniny poniżej 30 ml/min (patrz punkt 4.2 i punkt 5.2).
PT/H/1244/001/IB/002
2
Pacjentki z zaburzeniami czynności serca
Należy unikać przewodnienia u pacjentek z ryzykiem wystąpienia niewydolności serca.
Martwica kości szczęki
Po wprowadzeniu do obrotu, u pacjentek otrzymujących kwas ibandronowy w leczeniu osteoporozy
raportowano bardzo rzadkie przypadki martwicy kości szczęki (ang. osteonecrosis of the jaw, ONJ)
(patrz punkt 4.8).
Należy odroczyć rozpoczęcie leczenia lub rozpoczęcie nowego cyklu leczenia u pacjentek
z niewyleczonymi, otwartymi zmianami tkanek miękkich w jamie ustnej.
U pacjentek z jednocześnie występującymi czynnikami ryzyka przed rozpoczęciem leczenia
bisfofonianami zaleca się przeprowadzenie badania stomatologicznego i stomatologicznego leczenia
zapobiegawczego oraz indywidualnej oceny korzyści i ryzyka.
Dokonując oceny ryzyka wystąpienia ONJ u pacjentki, powinny zostać uwzględnione następujące
czynniki ryzyka:

siła działania produktu leczniczego, który hamuje resorpcję kości (większe ryzyko występuje
po zastosowaniu leków o dużej sile działania), droga podania (większe ryzyko w przypadku
podania pozajelitowego) oraz skumulowana dawka leków stosowanych w terapii
antyresorpcyjnej;

rozpoznanie choroby nowotworowej, choroby współistniejące (np. niedokrwistość, zaburzenia
krzepnięcia, zakażenie), palenie tytoniu;

jednocześnie stosowane: kortykosteroidy, chemioterapia, inhibitory angiogenezy, radioterapia
głowy i szyi;

nieprawidłowa higiena jamy ustnej, choroba przyzębia, niewłaściwie dopasowane protezy
dentystyczne, choroby zębów w wywiadzie, inwazyjne zabiegi stomatologiczne, np. ekstrakcje
zębów.
Należy zachęcać wszystkie pacjentki do należytego dbania o higienę jamy ustnej, rutynowych
kontrolnych badań stomatologicznych i natychmiastowego zgłaszania wszelkich objawów w obrębie
jamy ustnej, takich jak ruchomość zębów, ból lub obrzęk, lub niegojące się owrzodzenia, lub
obecność wydzieliny podczas leczenia produktem leczniczym Ibandronic acid Fresenius Kabi.
Podzcas leczenia inwazyjne zabiegi stomatologiczne należy wykonywać jedynie po starannym
rozważeniu wskazań i unikać ich przeprowadzania w terminie bliskim podania produktu leczniczego
Ibandronic acid Fresenius Kabi.
Plan postępowania z pacjentkami, u których wystąpi martwica kości szczęki, powinien zostać
ustalony w ścisłej współpracy pomiędzy lekarzem prowadzącym a stomatologiem lub chirurgiem
szczękowym posiadającym doświadczenie w leczeniu ONJ. Należy rozważyć czasowe przerwanie
stosowania produktu leczniczego Ibandronic acid Fresenius Kabi, aż do ustąpienia ONJ oraz
zminimalizować czynniki ryzyka ONJ, o ile jest to możliwe.
Martwica kości przewodu słuchowego zewnętrznęgo
Podczas stosowania bisfosfonianów zgłaszano martwicę kości przewodu słuchowego zewnętrznego,
głównie związaną z długotrwałym leczeniem. Możliwe czynniki ryzyka martwicy kości zewnętrznego
przewodu słuchowego to stosowanie steroidów i chemioterapii i(lub) miejscowe czynniki ryzyka,
takie jak zakażenie lub uraz. Należy rozważyć możliwość wystąpienia martwicy kości zewnętrznego
przewodu słuchowego u pacjentek stosujących bisfosfoniany, u których występują objawy związane
z uchem, w tym przewlekłe zakażenia ucha.
Nietypowe złamania kości udowej
Zgłaszano przypadki nietypowych złamań podkrętarzowych i trzonu kości udowej u osób stosujących
bisfosfoniany, głównie u pacjentek długotrwale leczonych z powodu osteoporozy. Poprzeczne lub
krótkie skośne złamania mogą pojawić się w dowolnym miejscu wzdłuż całej kości udowej, od
miejsca zlokalizowanego tuż pod krętarzem mniejszym aż do okolicy nadkłykciowej. Do tego typu
PT/H/1244/001/IB/002
3
złamań dochodzi po minimalnym urazie lub bez urazu, a niektóre pacjentki odczuwają ból uda lub
pachwiny. W badaniach obrazowych, często na kilka tygodni lub miesięcy przed całkowitym
złamaniem kości udowej widoczne są cechy złamań z przeciążenia. Złamania często występują
obustronnie, dlatego u leczonych bisfosfonianami pacjentek, u których stwierdzono złamanie trzonu
kości udowej, należy zbadać kość udową w drugiej kończynie. Zgłaszano również słabe zrastanie tych
złamań. Na podstawie indywidualnej oceny stosunku korzyści do ryzyka u pacjentek, u których
podejrzewa się nietypowe złamanie kości udowej, należy rozważyć odstawienie bisfosfonianów do
czasu przeprowadzenia oceny.
Należy zalecić pacjentkom, żeby zgłaszały pojawienie się jakiegokolwiek bólu w obrębie uda, biodra
lub pachwiny, występującego w trakcie leczenia bisfosfonianami, a każda pacjentka zgłaszająca się
z takimi objawami powinna być zbadana pod względem obecności niecałkowitego złamania kości
udowej.
Ibandronic acid Fresenius Kabi zasadniczo nie zawiera sodu.
4.5
Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Interakcje metaboliczne uważa się za mało prawdopodobne, ponieważ kwas ibandronowy nie wpływa
hamująco na większość wątrobowych izoenzymów cytochromu P-450 u ludzi. Wykazano również, że
nie indukuje wątrobowego układu cytochromu P-450 u szczurów (patrz punkt 5.2). Kwas
ibandronowy wydalany jest wyłącznie przez nerki i nie ulega jakiejkolwiek biotransformacji.
4.6
Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża
Ibandronic acid Fresenius Kabi przeznaczony jest do stosowania wyłącznie u kobiet po menopauzie
i nie wolno go stosować u kobiet w wieku rozrodczym.
Brak odpowiednich danych, dotyczących stosowania kwasu ibandronowego u kobiet w okresie ciąży.
Badania przeprowadzone na szczurach wykazały toksyczny wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3).
Potencjalne ryzyko dla ludzi nie jest znane. Kwasu ibandronowego nie wolno stosować w okresie
ciąży.
Karmienie piersią
Nie wiadomo, czy kwas ibandronowy przenika do mleka ludzkiego. Podczas badań na szczurach
w okresie laktacji wykazano obecność niewielkich ilości kwasu ibandronowego w mleku po podaniu
dożylnym. Kwasu ibandronowego nie należy stosować w okresie karmienia piersią.
Płodność
Brak danych dotyczących wpływu kwasu ibandronowego na płodność u ludzi. W badaniach na
szczurach, którym kwas ibandronowy podawano doustnie, wykazano zmniejszenie płodności.
W badaniach na szczurach, którym kwas ibandronowy podawano dożylnie, obserwowano
zmniejszenie płodności po dużych dawkach dobowych (patrz punkt 5.3).
4.7
Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Na podstawie profilu farmakodynamicznego i farmakokinetycznego oraz zgłaszanych działań
niepożądanych przyjęto, że kwas ibandronowy nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na
zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
4.8
Działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
Najcięższe, zgłaszane działania niepożądane to reakcja anafilaktyczna i(lub) wstrząs, nietypowe
złamania kości udowej, martwica kości szczęki i zapalenie gałki ocznej (patrz opis wybranych działań
niepożądanych i punkt 4.4).
PT/H/1244/001/IB/002
4
Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi są bóle stawów i objawy grypopodobne.
Objawy takie zazwyczaj związane są z pierwszą dawką, mają krótki okres trwania, nasilenie od
łagodnego do umiarkowanego i ustępują w trakcie leczenia bez konieczności zastosowania
zaradczych środków medycznych (patrz objawy grypopodobne).
Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych
Tabela 1 zawiera pełną listę znanych działań niepożądanych.
Bezpieczeństwo doustnego stosowania kwasu ibandronowego w dawce 2,5 mg oceniano w grupie
1251 pacjentek leczonych w ramach czterech badań klinicznych, kontrolowanych placebo, z których
znaczną cześć stanowiły pacjentki uczestniczące w pilotażowym trzyletnim badaniu dotyczącym
złamań (MF 4411).
W pilotażowym, dwuletnim badaniu obejmującym kobiety po menopauzie z osteoporozą (BM16550),
wykazano podobne bezpieczeństwo stosowania kwasu ibandronowego w dawce 3 mg co 3 miesiące
we wstrzyknięciu dożylnym i kwasu ibandronowego w dawce 2,5 mg raz na dobę, podawanego
doustnie. Całkowity odsetek pacjentek otrzymujących kwas ibandronowy 3 mg co 3 miesiące we
wstrzyknięciu dożylnym, u których wystąpiło działanie niepożądane wynosił 26,0% i 28,6%
odpowiednio po roku i dwóch latach. Większość przypadków działań niepożądanych nie
doprowadziła do przerwania leczenia.
Działania niepożądane przedstawiono zgodnie klasyfikacją układów i narządów MedDRA i według
częstości występowania. Częstość występowania została określona w następujący sposób: bardzo
często (≥1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często (≥1/1000 do <1/100); rzadko (≥1/10 000 do
<1/1000); bardzo rzadko (< 1/10 000); nieznana (częstość nie może być określona na podstawie
dostępnych danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania działania
niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającą się ciężkością.
Tabela 1: Działania niepożądane występujące u kobiet po menopauzie otrzymujących kwas
ibandronowy we wstrzyknięciu w dawce 3 mg co 3 miesiące lub w dawce dobowej 2,5 mg
w badaniach fazy III. BM16550 i MF4411 oraz po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu.
Klasyfikacja
Często
Niezbyt często
Rzadko
Bardzo rzadko
układów
i narządów
Zaburzenia układu
Zaostrzenie
Reakcja
Reakcja
immunologicznego
astmy
nadwrażliwości
anafilaktyczna
i(lub) wstrząs*†
Zaburzenia układu
Ból głowy
nerwowego
Zaburzenia oka
Zapalenie gałki
ocznej*†
Zaburzenia
Zapalenie żył
naczyniowe
i(lub)
zakrzepowe
zapalenie żył
Zaburzenia żołądka Zapalenie błony
i jelit
śluzowej
żołądka,
Niestrawność,
Biegunka,
Ból brzucha,
Nudności,
Zaparcia
PT/H/1244/001/IB/002
5
Zaburzenia skóry
i tkanki podskórnej
Wysypka
Obrzęk
naczynioruchowy,
Obrzęk
twarzy/obrzęki,
Pokrzywka
Zaburzenia
mięśniowoszkieletowe i tkanki
łącznej
Ból stawów,
Ból mięśni,
Bóle
mięśniowokostne,
Ból pleców
Ból kości
Zaburzenia ogólne
i stany w miejscu
podania
Objawy
grypopodobne*,
Zmęczenie
Reakcje
w miejscu
wstrzyknięcia,
Astenia
Nietypowe
złamania
podkrętarzowe
i trzonu kości
udowej†
Zespół StevensaJohnsona†,
Rumień
wielopostaciowy†,
Pęcherzowe
zapalenie skóry†
Martwica kości
szczęki*†,
Martwica kości
zewnętrznego
przewodu
słuchowego
(działanie
niepożądane leków
należących do
klasy
bisfosfonianów)
*Więcej informacji patrz poniżej
†Zaobserwowano po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu.
Opis wybranych działań niepożądanych
Objawy grypopodobne
Do objawów grypopodobnych zalicza się zdarzenia niepożądane opisywane jako reakcje ostrej fazy
lub objawy obejmujące ból mięśni, ból stawów, gorączkę, dreszcze, zmęczenie, nudności, utratę
łaknienia i bóle kostne.
Martwica kości szczęki
Raportowano przypadki martwicy kości szczęki, przede wszystkim u pacjentek z rozpoznaniem
choroby nowotworowej, leczonych produktami hamującymi proces resorpcji kości, takimi jak kwas
ibandronowy (patrz punkt 4.4.). Przypadki ONJ zgłaszano po wprowadzeniu na rynek kwasu
ibandronowego.
Zapalenie gałki ocznej
Zgłaszano wystąpienie zapalenia gałki ocznej w postaci zapalenia błony naczyniowej oka, zapalenia
nadtwardówki i twardówki w związku ze stosowaniem kwasu ibandronowego. W niektórych
przypadkach zdarzenia te nie ustąpiły aż do odstawienia kwasu ibandronowego.
Reakcja anafilaktyczna i(lub) wstrząs
Zgłaszano przypadki reakcji anafilaktycznej i(lub) wstrząsu, w tym zakończone zgonem, u pacjentek
leczonych kwasem ibandronowym podawanym dożylnie.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań
niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania
produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać
wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania
PT/H/1244/001/IB/002
6
Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,
Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
tel.: +48 22 49 21 301
faks: +48 22 49 21 309
e-mail: [email protected].
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9
Przedawkowanie
Brak dostępnych informacji dotyczących leczenia przedawkowania kwasu ibandronowego.
Na podstawie wiedzy o związkach z tej grupy można oczekiwać, że przedawkowanie podanego
dożylnie kwasu ibandronowego może spowodować hipokalcemię, hipofosfatemię i hipomagnezemię.
Należy wyrównać stężenie wapnia, fosforanów i magnezu w surowicy poprzez dożylne podanie
odpowiednio wapnia glukonianu, potasu lub sodu fosforanu oraz magnezu siarczanu.
5.
WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1
Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: produkty lecznicze stosowane w leczeniu chorób kości, bisfosfoniany,
kod ATC: M05BA06.
Mechanizm działania
Kwas ibandronowy jest silnie działającym bisfosfonianem, należącym do grupy bisfosfonianów
zawierających azot. Działa wybiórczo na tkankę kostną, selektywnie hamując aktywność osteoklastów
bez wywierania bezpośredniego wpływu na proces syntezy kostnej. Nie wpływa również na
mobilizację osteoklastów. U kobiet po menopauzie kwas ibandronowy powoduje wzmocnienie
struktury masy kostnej i zmniejszenie częstości złamań, dzięki zahamowaniu obrotu metabolicznego
kości do poziomu sprzed menopauzy.
Działanie farmakodynamiczne
Działanie farmakodynamiczne kwasu ibandronowego polega na hamowaniu procesu resorpcji kości.
W badaniach in vivo kwas ibandronowy zapobiega destrukcji kości wywoływanej doświadczalnie
poprzez zahamowanie czynności gonad, retinoidy, nowotwory czy wyciągi z tkanek nowotworowych.
U młodych szczurów (w okresie szybkiego wzrostu) hamowana jest również endogenna resorpcja
kości, co powoduje zwiększenie prawidłowej masy kostnej w porównaniu do zwierząt, którym nie
podawano kwasu ibandronowego.
Doświadczenia na modelu zwierzęcym potwierdzają, że kwas ibandronowy jest silnie działającym
inhibitorem aktywności osteoklastów. W badaniach przeprowadzonych na szczurach w okresie
wzrostu nie stwierdzono żadnych cech zaburzenia mineralizacji, nawet po stosowaniu dawek
5000 razy większych, niż wymagane w leczeniu osteoporozy.
Zarówno codzienne, jak i przerywane (z wydłużonymi okresami przerw pomiędzy kolejnymi
podaniami) długotrwałe podawanie kwasu ibandronowego u szczurów, psów i małp wiązało się
z tworzeniem kości o prawidłowej jakości i utrzymanej lub zwiększonej odporności mechanicznej
nawet wówczas, gdy stosowano dawki toksyczne. U ludzi potwierdzono skuteczność, zarówno
codziennego, jak i przerywanego podawania kwasu ibandronowego z zachowaniem 9-10-tygodniowej
przerwy bez leczenia, w badaniu klinicznym (MF 4411), w którym kwas ibandronowy wykazał
skuteczność przeciwzłamaniową.
PT/H/1244/001/IB/002
7
W badaniach na modelach zwierzęcych kwas ibandronowy powodował zmiany biochemiczne,
wskazujące na zależne od dawki hamowanie resorpcji kostnej, obejmujące zmniejszenie wydalania
w moczu biochemicznych wskaźników degradacji kolagenu kostnego (takich jak deoksypirydynolina,
N-końcowe usieciowane telopeptydy kolagenu typu I (NTX)).
Zarówno codzienne, jak i przerywane (z zachowaniem 9-10-tygodniowej przerwy bez leczenia raz na
kwartał) dawki doustne, jak również dawki dożylne kwasu ibandronowego stosowane u kobiet po
menopauzie prowadziły do uzyskania zmian biochemicznych wskazujących na zależne od dawki
zahamowanie resorpcji kości.
Dożylne podawanie kwasu ibandronowego prowadziło do zmniejszenia stężenia w surowicy
telopeptydu C łańcucha alfa kolagenu typu I (CTX) w ciągu 3-7 dni od rozpoczęcia leczenia
i prowadziło do zmniejszenia stężenia osteokalcyny w ciągu 3 miesięcy.
Przerwanie leczenia powoduje powrót do patologicznych wartości sprzed leczenia, typowych dla
zwiększonej resorpcji kostnej, związanej z osteoporozą po menopauzie.
W badaniach histologicznych bioptatów kostnych, pobranych po dwóch i trzech latach leczenia kobiet
po menopauzie, dawkami doustnymi kwasu ibandronowego 2,5 mg na dobę i dożylnymi dawkami do
1 mg co 3 miesiące stwierdzono prawidłową jakość kości i brak cech zaburzeń mineralizacji. Po
dwóch latach stosowania kwasu ibandronowego podawanego we wstrzyknięciach dożylnych w dawce
3 mg również stwierdzono oczekiwane zmniejszenie obrotu kostnego, prawidłową jakość kości i brak
cech zaburzeń mineralizacji.
Skuteczność kliniczna
Należy wziąć pod uwagę niezależne czynniki ryzyka, takie jak mała wartość BMD, wiek,
występowanie złamań w przeszłości, występowanie złamań w wywiadzie rodzinnym, duży obrót
kostny i mały wskaźnik masy ciała, w celu identyfikacji kobiet, u których zwiększone jest ryzyko
wystąpienia złamań związanych z osteoporozą.
Ibandronic acid Fresenius Kabi, 3 mg/3 ml, roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce
podawany co 3 miesiące
Gęstość mineralna kości (ang. Bone Mineral Density - BMD)
W dwuletnim, randomizowanym, podwójnie ślepym, wieloośrodkowym badaniu nad równoważnością
leczenia (ang. non-inferiority study) (BM16550), obejmującym kobiety po menopauzie (1386 kobiet
w wieku 55-80 lat) z osteoporozą (z wyjściową wartością BMD kręgosłupa lędźwiowego T-score
poniżej -2,5 SD) wykazano, że podawanie kwasu ibandronowego w dawce 3 mg we wstrzyknięciach
dożylnych co 3 miesiące jest co najmniej równie skuteczne, jak podawanie kwasu ibandronowego
doustnie w dawce 2,5 mg na dobę. Udowodniono to zarówno w analizie podstawowej po jednym
roku, jak i w analizie potwierdzającej, wykonanej po upływie dwóch lat (Tabela 2).
W analizie podstawowej danych z badania BM16550 wykonanej po jednym roku, jak i w analizie
potwierdzającej wykonanej po upływie 2 lat wykazano, że dawka 3 mg podawana co 3 miesiące we
wstrzyknięciu dożylnym jest co najmniej równoważna dawce doustnej 2,5 mg podawanej raz na dobę
pod względem średniego zwiększenia wskaźnika BMD kręgosłupa lędźwiowego, całego pola kości
udowej, szyjki kości udowej i krętarza (Tabela 2).
PT/H/1244/001/IB/002
8
Tabela 2: Średnia względna zmiana wskaźnika BMD kręgosłupa lędźwiowego, całego pola kości
udowej, szyjki kości udowej i krętarza po jednym roku (analiza podstawowa) i dwóch latach leczenia
(populacja spełniająca warunki protokołu) w badaniu BM 16550.
Dane z analizy po jednym roku
Dane z analizy po dwóch latach
w badaniu BM 16550
w badaniu BM 16550
Średnia względna
Kwas
Kwas ibandronowy Kwas
Kwas ibandronowy
zmiana w stosunku ibandronowy
3mg we
ibandronowy
3 mg we
do wartości
2,5 mg na
wstrzyknięciu co
2,5 mg na dobę wstrzyknięciu co
początkowej %
dobę (N=377) 3 miesiące
(N=334)
3 miesiące (N=334)
[95% CI]
(N=365)
BMD kręgosłuopa
3,8 [3,4; 4,2]
4,8 [4,5; 5,2]
4,8 [4,3; 5,4]
6,3 [5,7; 6,8]
lędźwiowego
L2-L4
BMD w całym polu 1,8 [1,5; 2,1]
2,4 [2,0; 2,7]
2,2 [1,8; 2,6]
3,1 [2,6; 3,6]
kości udowej
BMD szyjki kości
1,6 [1,2; 2,0]
2,3 [1,9; 2,7]
2,2 [1,8; 2,7]
2,8 [2,3; 3,3]
udowej
BMD krętarza
3,0 [2,6; 3,4]
3,8 [3,2; 4,4]
3,5 [3,0; 4,0]
4,9 [4,1; 5,7]
Ponadto, udowodniono większą skuteczność kwasu ibandronowego w dawce 3 mg we wstrzyknięciu
dożylnym co 3 miesiące nad kwasem ibandronowym stosowanym doustnie w dawce 2,5 mg raz na
dobę pod względem wpływu na zwiększenie BMD kręgosłupa lędźwiowego w analizie prospektywnej
po jednym roku, p<0,001 i po dwóch latach, p<0,001.
W odniesieniu do BMD kręgosłupa lędźwiowego, u 92,1% pacjentek otrzymujących 3 mg kwasu
ibandronowego podawanego dożylnie co 3 miesiące stwierdzono zwiększenie lub utrzymanie na
niezmienionym poziomie wartości BMD po 1 roku leczenia (tj. kobiety te odpowiedziały na terapię)
w porównaniu do 84,9% pacjentek otrzymujących doustnie dawkę 2,5 mg raz na dobę (p=0,002). Po
2 latach terapii zwiększenie lub utrzymanie dotychczasowego wskaźnika BMD kręgosłupa
lędźwiowego stwierdzono u 92,8% pacjentek otrzymujących dożylnie 3 mg kwasu ibandronowego
i 84,7% pacjentek otrzymujących dawkę 2,5 mg doustnie (p=0,001).
W odniesieniu do BMD całego pola kości udowej, 82,3% pacjentek otrzymujących kwas
ibandronowy dożylnie 3 mg co 3 miesiące odpowiedziało na leczenie po jednym roku w porównaniu
do 75,1% pacjentek otrzymujących doustnie dawkę 2,5 mg raz na dobę (p=0,02). Po 2 latach terapii
zwiększenie lub utrzymanie dotychczasowego wskaźnika BMD całego pola kości udowej stwierdzono
u 85,6% pacjentek otrzymujących dożylnie 3 mg i 77,0% pacjentek otrzymujących doustnie 2,5 mg
(p=0,004) kwasu ibandronowego.
Odsetek pacjentek, u których doszło do zwiększenia lub utrzymania dotychczasowego wskaźnika
BMD po jednym roku zarówno w przypadku kręgosłupa lędźwiowego, jak i całego pola kości udowej,
wynosił 76,2% w grupie otrzymującej kwas ibandronowy dożylnie 3 mg podawane co 3 miesiące
i 67,2% w grupie otrzymującej kwas ibandronowy doustnie 2,5 mg na dobę (p=0,007). Po dwóch
latach kryterium to spełniało 80,1% oraz 68,8% pacjentek odpowiednio w obu grupach (p=0,001).
Biochemiczne markery obrotu kostnego
We wszystkich punktach czasowych wykonywania pomiarów, obserwowano klinicznie istotne
zmniejszenie stężenia CTX w surowicy. Po 12 miesiącach mediana względnych zmian w stosunku do
stanu wyjściowego wynosiła –58,6% w przypadku schematu zakładającego dożylne wstrzykiwanie
3 mg co 3 miesiące oraz –62,6% w przypadku schematu zakładającego doustne podawanie dawki
2,5 mg na dobę. Co więcej, 64,8% pacjentek otrzymujących dożylnie 3 mg kwasu ibandronowego co
3 miesiące uznano za odpowiadające na terapię (przy czym odpowiedź definiowano jako zmniejszenie
o ≥50% w stosunku do wartości wyjściowej) w porównaniu do 64,9% pacjentek otrzymujących
doustnie dawkę 2,5 mg na dobę. Zmniejszenie stężenia CTX w surowicy utrzymało się przez okres
PT/H/1244/001/IB/002
9
2 lat, przy czym ponad połowę pacjentek uznano za odpowiadające na leczenie w obu grupach
terapeutycznych.
Na podstawie wyników badania BM 16550 uważa się, że kwas ibandronowy w dożylnej dawce 3 mg
podawanej co 3 miesiące co najmniej tak samo skutecznie zapobiega złamaniom, jak kwas
ibandronowy podawany doustnie w schemacie dawkowania 2,5 mg na dobę.
Kwas ibandronowy w tabletkach w dawce 2,5 mg na dobę
W początkowym trzyletnim, randomizowanym, z zastosowaniem podwójnie ślepej próby,
kontrolowanym placebo badaniu dotyczącym złamań (MF 4411) wykazano istotne statystycznie
i klinicznie zmniejszenie częstości nowych, stwierdzanych radiograficznie, morfometrycznie
i klinicznie złamań kręgów (Tabela 3). Oceniano kwas ibandronowy w doustnej dawce 2,5 mg raz na
dobę i w przerywanej dawce 20 mg, w ramach badanego schematu dawkowania. Kwas ibandronowy
był przyjmowany na 60 minut przed pierwszym posiłkiem lub napojem w danym dniu (przestrzegając
przerwy miedzy podaniem produktu leczniczego a posiłkiem). Do badania włączono kobiety w wieku
od 55 do 80 roku życia, będące co najmniej 5 lat po menopauzie, u których wskaźnik BMD odcinka
lędźwiowego kręgosłupa w co najmniej jednym kręgu lędźwiowym [L1-L4] był od -2 do -5 SD
poniżej średniej przed menopauzą (ang. T-score) i u których stwierdzano od jednego do czterech
złamań kręgów. Wszystkie pacjentki otrzymywały 500 mg wapnia i 400 j.m. witaminy D na dobę.
Skuteczność leczenia oceniono u 2928 pacjentek. Wykazano, że stosowanie kwasu ibandronowego
w dawce 2,5 mg na dobę powoduje istotne statystycznie i klinicznie zmniejszenie częstości nowych
złamań kręgów. W czasie trzech lat trwania badania leczenie zmniejszyło występowanie nowych
złamań rozpoznawanych radiograficznie o 62% (p=0,0001). Po dwóch latach obserwowano
zmniejszenie ryzyka względnego o 61% (p=0,0006). Nie wykazano statystycznie istotnej różnicy po
roku leczenia (p=0,056). Działanie zapobiegające złamaniom utrzymywało się w czasie trwania
badania, nie stwierdzono żadnych oznak zmniejszania się tego działania z upływem czasu.
Częstość występowania jawnych klinicznie złamań kręgów również zmniejszyła się istotnie o 49% po
3 latach (p=0,011). Silny wpływ leczenia na występowanie złamań kręgów odzwierciedlało również
istotne statystycznie zmniejszenie utraty wzrostu, w porównaniu z placebo (p<0,0001).
Tabela 3: Wyniki trzyletniego badania dotyczącego złamań MF 4411 (%, 95% CI)
Placebo
Kwas ibandronowy 2,5 mg
(N=974)
raz na dobę (N=977)
Zmniejszenie ryzyka względnego
Nowe złamania kręgów stwierdzane
62% (40,9; 75,1)
morfometrycznie
Występowanie nowych złamań
kręgów stwierdzanych
9,56% (7,5; 11,7)
4,68% (3,2; 6,2)
morfometrycznie
Zmniejszenie ryzyka względnego
49% (14,03; 69,49)
jawnych klinicznie złamań kręgów
Występowanie jawnych kliniczne
5,33% (3,73; 6,92)
2,75% (1,61; 3,89)
złamań kręgów
BMD – średnia zmiana wobec
wartości początkowych
1,26% (0,8; 1,7)
6,54% (6,1; 7,0)
w kręgosłupie lędźwiowym w 3 roku
BMD – średnia zmiana wobec
wartości początkowych w całym
-0,69% (-1,0; -0,4)
3,36% (3,0; 3,7)
polu kości udowej w 3 roku
Działanie lecznicze kwasu ibandronowego oceniano także poddając analizie podgrupy pacjentek,
u których początkowy wynik BMD (ang. BMD T-score) wynosił mniej niż -2,5 (Tabela 4).
Zmniejszenie ryzyka złamań kręgów było zgodne z ryzykiem obserwowanym w całej populacji.
PT/H/1244/001/IB/002
10
Tabela 4: Wyniki trzyletniego badania dotyczącego złamań MF 4411 (%, 95% CI) u pacjentek
z początkowym wynikiem BMD poniżej -2,5 w odcinku lędźwiowym (ang. BMD T-score)
Placebo
Kwas ibandronowy 2,5 mg
(N=587)
raz na dobbę (N=977)
Zmniejszenie ryzyka względnego
Nowe złamania kręgów stwierdzane
59% (34,5; 74,3)
morfometrycznie
Występowanie nowych złamań
kręgów stwierdzanych
12,54% (9,53; 15,55)
5,36% (3,31; 7,41)
morfometrycznie
Zmniejszenie ryzyka względnego
50% (9,49; 71,91)
jawnych klinicznie złamań kręgów
Występowanie jawnych kliniczne
6,97% (4,67; 9,27)
3,57% (1,89; 5,24)
złamań kręgów
BMD – średnia zmiana wobec
wartości początkowych
1,13% (0,6; 1,7)
7,01% (6,5; 7,6)
w kręgosłupie lędźwiowym w 3 roku
BMD – średnia zmiana wobec
wartości początkowych w całym
-0,70% (-1,1; -0,2)
3,59% (3,1; 4,1)
polu kości udowej w 3 roku
W ogólnej populacji pacjentek uczestniczących w badaniu MF4411 nie zaobserwowano zmniejszenia
liczby złamań pozakręgowych, jednak kwas ibandronowy podawany w dawce dobowej wykazał
skuteczność w subpopulacji wysokiego ryzyka (wartość BMD szyjki kości udowej T-score < −3,0),
gdzie zaobserwowano redukcję ryzyka złamań pozakręgowych o 69%.
Stosowanie doustnej dawki 2,5 mg na dobę kwasu ibandronowego w tabletkach spowodowało
stopniowe zwiększanie się BMD w kręgach i innych częściach układu kostnego.
Po trzech latach leczenia wartość BMD w kręgosłupie lędźwiowym zwiększyła się o 5,3%
w porównaniu z grupą placebo i o 6,5% w stosunku do wartości początkowych. W porównaniu
z wartościami początkowymi BMD zwiększyła się o 2,8% w szyjce kości udowej, o 3,4% w całym
polu kości udowej i o 5,5% w krętarzu.
Badanie biochemicznych wskaźników obrotu metabolicznego kości (takich jak CTX w moczu czy
osteokalcyny w surowicy) wykazało oczekiwane zmniejszanie do wartości sprzed menopauzy
z osiągnięciem maksimum hamowania w okresie 3-6 miesięcy stosowania kwasu ibandronowego
w dawce 2,5 mg raz na dobę.
Po miesiącu od rozpoczęcia stosowania kwasu ibandronowego w dawce 2,5 mg, stwierdzono
znamienne klinicznie zmniejszenie aktywności biochemicznych wskaźników resorpcji kości o 50%.
Dzieci i młodzież (patrz punkt 4.2 i punkt 5.2).
Kwas ibandronowy nie był badany u dzieci i młodzieży, dlatego brak danych dotyczących
bezpieczeństwa stosowania i skuteczności w tej grupie pacjentów.
5.2
Właściwości farmakokinetyczne
W badaniach prowadzonych na zwierzętach i u ludzi wykazano, że podstawowe farmakologiczne
działanie kwasu ibandronowego na kości nie jest bezpośrednio związane z rzeczywistym stężeniem
produktu leczniczego w osoczu.
Stężenie kwasu ibandronowego w osoczu wzrasta proporcjonalnie do dawki po dożylnym podaniu
w dawce od 0,5 mg do 6 mg.
PT/H/1244/001/IB/002
11
Wchłanianie
Nie dotyczy
Dystrybucja
Po pierwszym podaniu ogólnoustrojowym, kwas ibandronowy ulega szybkiemu wiązaniu przez kości
lub jest wydalany z moczem. Pozorna, końcowa objętość dystrybucji u ludzi wynosi co najmniej 90 l
i odsetek krążącej dawki, który dociera do tkanki kostnej szacowany jest na 40-50%. Kwas
ibandronowy wiąże się z białkami osocza w 85-87% (ocena na podstawie badań in vitro przy
stężeniach terapeutycznych kwasu ibandronowego) i z tego powodu ryzyko wzajemnych interakcji
z innymi produktami leczniczymi, z powodu wypierania, jest małe.
Biotransformacja
Brak dowodów, że kwas ibandronowy jest metabolizowany u zwierząt i ludzi.
Wydalanie
Kwas ibandronowy jest usuwany z układu krążenia poprzez wbudowanie do tkanki kostnej
(szacunkowo 40-50% u kobiet po menopauzie), zaś pozostała część wydalana jest w postaci
niezmienionej przez nerki.
Zakres okresu półtrwania jest szeroki, a końcowy okres półtrwania mieści się pomiędzy 10-72 godzin.
Ponieważ obliczone wartości zależą w dużej mierze od czasu trwania badania, stosowanej dawki
i wrażliwości metody oznaczeń, rzeczywisty końcowy okres półtrwania może być znacznie dłuższy,
podobnie jak w przypadku innych bisfosfonianów. Początkowe stężenie kwasu ibandronowego
w osoczu zmniejsza się szybko, osiągając 10% wartości maksymalnych w czasie do 3 godzin po
podaniu dożylnym i do 8 godzin po podaniu doustnym.
Całkowity klirens kwasu ibandronowego jest mały, średnie wartości mieszczą się w zakresie
84-160 ml/min. Klirens nerkowy (około 60 ml/min u zdrowych kobiet po menopauzie) wynosi
50-60% klirensu całkowitego i jest zależny od klirensu kreatyniny. Uważa się, że różnica pomiędzy
pozornym klirensem całkowitym i nerkowym związana jest z wychwytem kwasu ibandronowego
w układzie kostnym.
Nie wydaje się, aby w szlak wydzielniczy zaangażowane były znane kwasowe lub zasadowe układy
transportowe, biorące udział w wydzielaniu innych substancji czynnych (patrz punkt 4.5). Ponadto
kwas ibandronowy nie hamuje głównych izoenzymów wątrobowych cytochromu P450 u ludzi i nie
indukuje systemu cytochromów wątrobowych P450 u szczurów.
Farmakokinetyka w wybranych sytuacjach klinicznych
Płeć
Farmakokinetyka kwasu ibandronowego jest podobna u mężczyzn i kobiet.
Czynniki etniczne
Nie ma dowodów jakiejkolwiek, klinicznie istotnej różnicy dotyczącej reakcji na kwas ibandronowy
u ludności rasy azjatyckiej i kaukaskiej. Dane dotyczące pacjentek rasy czarnej są ograniczone.
Pacjentki z zaburzeniami czynności nerek
Klirens nerkowy kwasu ibandronowego u pacjentek z zaburzeniami czynności nerek różnego stopnia
jest związany w sposób liniowy z klirensem kreatyniny (Clkr).
U pacjentek z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny równy
lub większy 30 ml/min) nie ma konieczności dostosowania dawkowania.
U pacjentek z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 ml/min), które
otrzymywały doustnie 10 mg kwasu ibandronowego przez 21 dni, stężenie w osoczu było 2-3-krotnie
większe, niż u osób z prawidłową czynnością nerek, zaś całkowity klirens kwasu ibandronowego
PT/H/1244/001/IB/002
12
wynosił 44 ml/min. Po dożylnym podaniu 0,5 mg kwasu ibandronowego klirens całkowity, nerkowy
i pozanerkowy u pacjentek z ciężką niewydolnością nerek zmniejszał się odpowiednio o 67%, 77%
i 50%, jednak nie stwierdzono zmniejszenia tolerancji kwasu ibandronowego, związanej ze
zwiększeniem ekspozycji na produkt leczniczy. Ze względu na ograniczoną ilość danych klinicznych
nie zaleca się stosowania kwasu ibandronowego u pacjentek z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek
(patrz punkt 4.2 i 4.4). Farmakokinetyka kwasu ibandronowego u osób ze schyłkową chorobą nerek
była oceniana jedynie w niewielkiej grupie pacjentek leczonych hemodializami. Dlatego nie jest
znana farmakokinetyka kwasu ibandronowego u osób, które nie są poddawane hemodializom. Ze
względu na dostępność ograniczonej ilości danych, kwas ibandronowy nie powinien być stosowany
u pacjentek z krańcową chorobą nerek.
Pacjentki z zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.2)
Brak danych dotyczących farmakokinetyki kwasu ibandronowego u pacjentek z zaburzeniami
czynności wątroby. Wątroba nie odgrywa istotnej roli w eliminacji kwasu ibandronowego, który nie
jest metabolizowany, ale jest wydalany przez nerki oraz ulega wychwytowi przez tkankę kostną.
Z tego względu nie ma konieczności zmiany dawkowania kwasu ibandronowego u pacjentek
z zaburzeniami czynności wątroby.
Pacjentki w podeszłym wieku (patrz punkt 4.2)
Podczas analiz wieloczynnikowych wiek nie był niezależnym czynnikiem w badaniach dotyczących
jakichkolwiek parametrów farmakokinetycznych. Czynnik wieku należy brać po uwagę jedynie
w kontekście postępującego z wiekiem pogarszania się czynności nerek (patrz punkt dotyczący
zaburzeń czynności nerek).
Dzieci i młodzież (patrz punkt 4.2 i punkt 5.1)
Brak danych, dotyczących stosowania kwasu ibandronowego w tych grupach wiekowych.
5.3
Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Działanie toksyczne, jak np. cechy uszkodzenia nerek, obserwowano u psów jedynie po dawkach
uważanych za większe niż maksymalne dawki podawane ludziom i powinno mieć to niewielkie
znaczenie w praktyce klinicznej.
Działanie mutagenne i(lub) rakotwórcze
Nie stwierdzono żadnych oznak działania rakotwórczego. Badania genotoksyczności nie wykazały
żadnych dowodów na aktywność genetyczną kwasu ibandronowego.
Toksyczny wpływ na reprodukcję
Nie wykonano badań dotyczących schematu podawania kwasu ibandronowego raz na trzy miesiące.
W badaniach, w których kwas ibandronowy podawano codziennie dożylnie, nie stwierdzono żadnych
dowodów bezpośredniego działania toksycznego na płód czy działania teratogennego kwasu
ibandronowego u szczurów i królików. Dochodziło do zmniejszenia przyrostów masy ciała
w pokoleniu F1 u szczurów. W badaniach dotyczących reprodukcji szczurów z zastosowaniem
podawanego doustnie kwasu ibandronowego w dawce 1 mg/kg/dobę i większej, stwierdzono wpływ
na płodność w postaci zwiększonej liczby utraty zarodka przed zagnieżdżeniem w macicy.
W badaniach dotyczących reprodukcji szczurów z zastosowaniem kwasu ibandronowego podawanego
dożylnie stwierdzono zmniejszoną liczbę plemników po stosowaniu dawki 0,3 i 1 mg/kg/dobę oraz
zmniejszoną płodność po dawce 1 mg/kg/dobę u samców i 1,2 mg/kg/dobę u samic. Inne działania
niepożądane kwasu ibandronowego w badaniach dotyczących toksycznego wpływu na reprodukcję
były podobne, jak w całej klasie bisfosfonianów. Dotyczyły one zmniejszenia liczby miejsc
zagnieżdżenia, utrudnienia naturalnego porodu (dystocja) i zwiększenia liczby odmienności
trzewnych (zespół nerka-miednica-moczowód).
PT/H/1244/001/IB/002
13
6.
DANE FARMACEUTYCZNE
6.1
Wykaz substancji pomocniczych
Sodu chlorek
Kwas octowy lodowaty
Sodu octan trójwodny
Woda do wstrzykiwań
Sodu wodorotlenek (do ustalenia pH)
Kwas solny (do ustalenia pH)
6.2
Niezgodności farmaceutyczne
Nie wolno mieszać produktu leczniczego Ibandronic acid Fresenius Kabi z roztworami zawierającymi
wapń lub innymi podawanymi dożylnie produktami leczniczymi.
6.3
Okres ważności
2 lata
6.4
Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.
6.5
Rodzaj i zawartość opakowania
Ampułko-strzykawka (5 ml) z polimeru cykloolefiny, zamknięta korkiem z gumy chlorobutylowej,
pełniącym funkcję tłoka i osłonką końcówki z gumy chlorobutylowej, zawierająca 3 ml roztworu do
wstrzykiwań.
Opakowanie zawiera 1 ampułko-strzykawkę i 1 igłę do wstrzykiwań.
6.6
Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowywania produktu
leczniczego do stosowania
Jeśli Ibandronic acid Fresenius Kabi podaje się przez założony wcześniej zestaw do infuzji
podawanymi wcześniej płynami mogą być wyłącznie albo roztwór soli fizjologicznej, albo 50 mg/ml
(5%) roztworu glukozy. Dotyczy to również roztworów stosowanych do przepłukiwania zaworów
i innych urządzeń.
Wszelkie niewykorzystane pozostałości roztworu do wstrzykiwań, jak również zużytą strzykawkę
i igłę do wstrzykiwań należy usunąć zgodnie z lokalnymi wymaganiami. Należy zminimalizować
wprowadzanie produktów leczniczych do środowiska.
Należy ściśle przestrzegać poniższych zaleceń dotyczących używania i usuwania ampułko-strzykawek
i innych ostrych materiałów medycznych:

Nigdy nie należy ponownie używać raz wykorzystanych igieł i strzykawek.

Wszelkie wykorzystane igły i strzykawki należy umieścić w pojemniku na ostre odpady
(pojemniki odporne na przebicie).

Pojemniki te należy przechowywać w miejscu niedostępnym dla dzieci.

Nie należy wyrzucać pojemników z wykorzystanymi wyrobami medycznymi do domowego
pojemnika na odpady.

Zapełnione pojemniki należy usuwać zgodnie z lokalnymi przepisami lub zgodnie
z zaleceniami służby zdrowia.
PT/H/1244/001/IB/002
14
7.
PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Fresenius Kabi Polska Sp. z o.o.
Al. Jerozolimskie 134
02-305 Warszawa
8.
NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr 23303
9.
DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 30.06.2016 r.
10.
DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
23.11.2016 r.
PT/H/1244/001/IB/002
15