charakterystyka chorób cz. 2 - Graniczna Stacja Sanitarno

Graniczna Stacja Sanitarno - Epidemiologiczna w Warszawie
Zagrożenia epidemiologiczne na świecie charakterystyka chorób cz. 2
Wąglik
Wąglik jest zoonozą – chorobą, która przenosi się ze zwierząt na ludzi. Jest wywoływany przez bakterię Bacillus
anthracis, mającą możliwość wytwarzania przetrwalników, które mogą przetrwać w środowisku przez wiele lat.
Rezerwuarem bakterii są zwierzęta roślinożerne. Choroba występuje endemicznie w kilku regionach świata, w tym
w południowe i wschodniej Europie. Źródłem zakażenia są zwierzęta chore oraz środki pochodzenia zwierzęcego,
w tym mięso, krew, skóra, wełna, kości, włosie. Do zakażenia człowieka może dochodzić poprzez bezpośredni kontakt
ze zwierzętami (głównie bydłem, owcami, kozami, świniami) lub poprzez produkty pochodzenia zwierzęcego, bądź
skażoną wodę. Wrotami zakażenia są uszkodzona skóra, drogi oddechowe. Do zakażenia może dochodzić również
drogą pokarmową. Objawy pojawiają się w okresie 1–7 dni (do 60 dni) od momentu narażenia. Ze względu na drogę
wtargnięcia zarazka lub przetrwalników, wyróżnia się trzy postaci wąglika:
●
●
●
postać skórną (ponad 95% przypadków);
postać płucną;
postać żołądkowo-jelitową.
Leczenie za pomocą antybiotyków jest skuteczne, jeżeli terapia zostanie rozpoczęta odpowiednio wcześnie.
Zwalczanie choroby obejmuje m.in. właściwe usuwanie zwłok zwierząt, dezynfekcje, dekontaminację i usuwanie
skażonych materiałów oraz dekontaminację środowiska. Osoby wyznaczone do tych działań bezwzględnie muszą
zostać zaopatrzone w odpowiednie ubrania ochronne i właściwy sprzęt.
Źródło GIS
Żółta gorączka
Żółta gorączka jest chorobą wirusową, która występuje głównie w rejonach tropikalnych i subtropikalnych Afryki oraz
centralnej części Ameryki Południowej. Tam w przeszłości występowały duże ogniska tej choroby. Wirus wywołujący
żółtą gorączkę przenoszony jest przez komary, które obok małp i ludzi są jego rezerwuarem. W wyniku ukąszenia
komara, u ludzi mogą pojawić się objawy, bądź też zakażenie może przebiegać bezobjawowo. W postaci objawowej
okres inkubacji trwa 3–6 dni. Pierwsze objawy to m.in. wysoka gorączka, zaczerwienienie spojówek, dreszcze,
osłabienie, anoreksja, nudności, zażółcenie powłok skórnych. Po nich następuje okres remisji (wyciszenia objawów),
po którym dochodzi do drugiego wzrost temperatury oraz pojawienia się objawów wynikających z uszkodzenia
wątroby i nerek oraz krwawienia (najpierw z przewodu pokarmowego). Około 50% osób zakażonych, u których nastąpi
uszkodzenie wątroby, umiera. Nie ma dostępnej specyficznej terapii. Stosowana jest terapia objawowa. Dostępna jest
szczepionka, dzięki której u 95% osób zaszczepionych wykształca się oporność. Jest ona rekomendowana wszystkim
osobom podróżującym w obszary endemicznego występowania choroby.
Źródło GIS
1