Hrubieszów, dnia 30 września 2015 r. RLO.6222.2.2015

Transkrypt

Hrubieszów, dnia 30 września 2015 r.
RLO.6222.2.2015
DE CYZ JA













Na podstawie:
art. 181 ust. 1 pkt 1, art. 183 ust. 1, ust.2, art. 188, art. 193 ust. 1 pkt 3 i ust. 3, art.
201, 202, 204, 211, 224 ust. 3, w związku z art. 378 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001
roku Prawo ochrony środowiska (tj. Dz. U. z 2013 r. poz.1232 z późn. zm.),
art. 122 ust. 1 pkt 1 i pkt 10 ustawy z dnia 18 lipca 2001 roku Prawo wodne (tj.
Dz. U. z 2015 r. poz. 469),
art. 41 ust.1, art.43 i art.45 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 roku r. o odpadach (tj.
Dz.
U.
z 2013 r. poz. 21 z późn. zm.),
§ 1 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 27 sierpnia 2014 r. w sprawie
rodzajów instalacji mogących powodować znaczne zanieczyszczenie poszczególnych
elementów przyrodniczych albo środowiska jako całości (Dz. U. z 2014 r. poz.1169),
§ 3, ust.1 pkt 100 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w
sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. z 2010 r.
nr 213, poz. 1397 z późn. zm.),
§ 1 pkt 1, § 2 ust.1 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 24 sierpnia 2012 r.
w sprawie poziomów niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. z 2012 r. poz.1031),
§ 1 pkt 1 lit. a, pkt: 2, 3, 4, 5 i 6, § 2 ust.1, § 4 ust.1 i § 5 rozporządzenia Ministra
Środowiska z dnia 26 stycznia 2010 r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych
substancji w powietrzu (Dz. U. z 2010 r. Nr 16, poz. 87),
rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 04 listopada 2014 r. w sprawie
standardów emisyjnych dla niektórych rodzajów instalacji, źródeł spalania paliw oraz
spalania lub współspalania odpadów (Dz. U. z 2014 roku, poz.1546),
§ 1 i § 2 rozporządzenia Ministra Środowiska, z dnia 14 czerwca 2007 r.
w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (tj. Dz. U. z 2014 r. poz.112),
§ 3 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 09 grudnia 2014 r. w sprawie
katalogu odpadów (Dz. U. z 2014 r. poz. 1923),
rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 30 października 2014 r. w sprawie
wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji oraz pomiarów ilości
pobieranej wody (Dz. U. z 2014 r. poz. 1542),
rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie rodzajów
wyników pomiarów prowadzonych w związku z eksploatacją instalacji lub urządzenia
i innych danych oraz terminów i sposobów ich prezentacji (Dz. U. z 2008 r. Nr 215, poz.
1366),
rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 18 listopada 2014 r. w sprawie warunków
jakie należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi oraz w sprawie
substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego (Dz. U. z 2014 r. poz.1800),
art. 104, art. 163 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku Kodeks postępowania
administracyjnego (tj. Dz. U. z 2013 r. poz.267 z późn. zm.),
1
po rozpatrzeniu wniosku Krajowej Spółki Cukrowej S.A. w Toruniu Oddział „Cukrownia
Werbkowice” w Werbkowicach przy ul. Przemysłowej 2, z dnia 01 lipca 2015 roku, znak:
WER/DTOS/JP/280/11/15
o r z e k a m:
I. Wygaszam decyzję ostateczną wydaną z upoważnienia Marszałka Województwa
Lubelskiego NR PZ 11/2009 z dnia 31 marca 2009 r. znak: RŚ.V.IŁ.7624/40/08,
zmienioną decyzjami: NR PZ 17/2014 z dnia 08 sierpnia 2014 roku, znak: RŚV.7222.39.2014.ILU oraz Nr PZ 84/2014 z dnia 03 grudnia 2014 roku, znak: RŚV.7222.39.2014.ILU, którą udzielono Krajowej Spółce Cukrowej S.A. w Toruniu
Oddział „Cukrownia Werbkowice” w Werbkowicach przy ul. Przemysłowej 2 decyzji
pozwolenia zintegrowanego na eksploatację instalacji do produkcji lub przetwórstwa
produktów spożywczych z surowych produktów roślinnych o zdolności produkcyjnej
ponad 300 ton wyrobów gotowych na dobę, którą jest produkcja cukru oraz instalacji
do spalania paliw o mocy nominalnej ponad 50 MWt, zlokalizowanych na terenie
Oddziału „Cukrownia Werbkowice” w Werbkowicach przy ul. Przemysłowej 2.
II. Udzielam Krajowej Spółce Cukrowej S.A. w Toruniu Oddział „Cukrownia
Werbkowice” w Werbkowicach przy ul. Przemysłowej 2 pozwolenia zintegrowanego na
eksploatację instalacji do produkcji lub przetwórstwa produktów spożywczych
z surowych produktów roślinnych o zdolności produkcyjnej ponad 300 ton wyrobów
gotowych na dobę, którą jest produkcja cukru, instalacji do spalania paliw
o nominalnej mocy nie mniejszej niż 50 MW, instalacji do oczyszczania ścieków oraz
produkcji wapna w piecach o zdolności produkcyjnej ponad 50 ton na dobę,
zlokalizowanych na terenie Oddziału „Cukrownia Werbkowice” w Werbkowicach przy
ul. Przemysłowej 2.
II.1. Charakterystyka instalacji.
Cukrownia „Werbkowice” wybudowana została w latach 1960-1965. Zakład zajmuje
obszar o powierzchni ok. 23 ha, który przylega bezpośrednio do szosy Zamość – Hrubieszów.
Od momentu uruchomienia, tj. od roku 1963 zakład corocznie prowadzi kampanię
produkcyjną osiągając aktualnie przerób w granicach 6 800 – 10 000 ton/dobę.
Cukrownia pracuje w systemie kampanijnym. W okresie kampanii praca odbywa się
na trzy zmiany produkcyjne, zaś po zakończeniu kampanii na jedną zmianę.
Przedmiotem działalności Cukrowni Werbkowice jest:
- kontraktacja i skup buraków cukrowych oraz ich przerób,
- produkcja cukru, melasy i wysłodków.
Zdolność przerobowa cukrowni po dokonanych modernizacjach przekracza obecnie
8 000 ton/dobę buraków. Ilość buraków, którą należy przerobić, aby otrzymać jedną tonę
cukru zależy od jakości buraków (zawartości cukru – polaryzacji surowca), stopnia ich
zanieczyszczenia, staranności ogłowienia, dojrzałości, świeżości i wynosi orientacyjnie od
6,50 -9,25 tony buraków/tonę cukru.
Podstawowym surowcem do produkcji cukru, obok buraków cukrowych, są: woda,
kamień wapienny, koks i antracyt do produkcji wapna i gazu saturacyjnego CO2 oraz węgiel
kamienny do produkcji energii.
2
Produktem finalnym jest cukier biały, wyprodukowany w okresie tzw. kampanii
cukrowniczej, który trwa w granicach 90-110 dni w roku (od września do stycznia) – praca
w systemie ciągłym 24 godziny/dobę, bez przerw w niedziele i święta.
W ostatnich latach produkcja cukru wynosiła:
-kampania 2011
110 558 ton
-kampania 2012
104 391 ton
-kampania 2013
116 938 ton
-kampania 2014
127 566 ton
Całość cukru pakowana jest i sprzedawana pod marka handlową „KSC S.A. Oddział
Cukrownia Werbkowice”.
II.1.1. Instalacja do produkcji cukru z buraków cukrowych
Instalację do produkcji cukru z buraków cukrowych stanowią obiekty i urządzenia
zakładu umożliwiające prowadzenie procesu technologicznego produkcji cukru, który
przedstawia się następująco: buraki cukrowe linią suchego rozładunku, poprzez urządzenia
czyszczące i myjące, dostarczane są na krajalnice a następnie do urządzeń dyfuzyjnych, gdzie
następuje proces wysładzania krajanki. Aktualnie prowadzona jest budowa dyfuzora
wieżowego o nominale przerobowym 10 000 Mg/dobę.
Powstały sok dyfuzyjny poddawany jest oczyszczaniu oraz zagęszczaniu na stacji wyparek
a następnie po procesie krystalizacji odwirowany na wirówkach, skąd wychodzi gotowy
produkt, w postaci cukru.
Dodatkowo można poddawać cukier procesowi rafinacji, którego celem jest uszlachetnienie
gotowego produktu.
Produktem ubocznym przy przerobie buraków jest melasa i wysłodki oraz błoto
defekosaturacyjne. Melasa wykorzystywana jest jako produkt podstawowy w gorzelnictwie
i drożdżownictwie. Wysłodki, po wyjściu z ekstraktora zawierają ok. 93% wody, którą trzeba
częściowo mechanicznie usunąć przed ich wykorzystaniem jako paszę w stanie świeżym
i suchym. Błoto defekosaturacyjne – częściowo wykorzystywane jest jako wapno nawozowe.
1.
Rozładunek buraków
Rozładunek buraków na stacji suchego rozładunku. Samochody o dużej ładowności
rozładowywane są na stacji suchego rozładunku na taśmociąg zagłębiony lub na plac wokół
zagłębionego przenośnika placowego skąd surowiec trafia bezpośrednio do produkcji. Buraki
z instalacji suchego rozładunku transportowane są przenośnikami taśmowymi do suchego
oddzielacza ziemi i zanieczyszczeń. Nad przenośnikiem skośnym zainstalowany jest łapacz
ferromagnetyków. Po czym bezpośrednio trafiają do wodnej, obrotowej płuczki bębnowej,
w której są myte a ocierając się o siebie pozbawiają zanieczyszczeń organicznych. Po płuczce
bębnowej
transportowane są rynną spławiakową wyposażoną w łapacze lekkich
zanieczyszczeń i kamieni.
2.
Mycie buraków
Buraki wraz z wodą trafiają do płuczki wysokowodnej a po odwodnieniu wody
spławiakowej na ruszcie prętowym trafiają do rolkowej, natryskowej płuczki buraków
usytuowanej w głównym budynku produkcyjnym.
Do mycia buraków używana jest oczyszczona i przefiltrowana woda spławiakowa
oraz schłodzona woda barometryczna.
Brudna woda spławiakowa oddzielona na oddzielaczach prętowych przed płuczkami,
kierowana jest grawitacyjnie do filtra taśmowego oraz separatora korzonków i odłamków.
3
Frakcja „gruba” z separatora trafia wraz z burakami do zasobnika. Frakcja „drobna” po
zmieleniu trafia do wysłodków plantatorskich.
Oddzielona woda spławiakowa pompowana jest na osadniki: radialny oraz typu
Borsig i po oczyszczeniu zawracana jest ponownie do obiegu spławiakowego. Do obiegu
spławiakowego może być dodane mleko wapienne w celu alkalizowania wody i jej
dezynfekcji oraz poprawienia sedymentacji osadów znajdujących się w wodzie spławiakowej.
W miarę potrzeb do wody spławiakowej dozowany jest również środek przeciwpienny.
Po umyciu buraki spryskiwane są roztworem środka dezynfekcyjnego
i transportowane do zasobnika buraków nad krajalnicami.
3.
Krojenie buraków
Buraki krajane są na trzech krajalnicach bębnowych typu Putsch. Krojenie buraków
ma na celu maksymalne rozwinięcie powierzchni w celu umożliwienia procesu wysładzania.
Krajanka po zważeniu kierowana jest do procesu ekstrakcji.
4.
Ekstrakcja
Krajanka po zważeniu kierowana jest do zaparzalnika krajanki, gdzie
w przeciwprądzie przepływa sok z dyfuzora wieżowego. Celem pracy zaparzalnika jest
uzyskanie soku surowego o minimalnej temperaturze i maksymalnej zawartości cukru oraz
optymalnej temperaturze pulpy kierowanej do dyfuzora wieżowego. W dyfuzorze pionowym
ślimak transportuje krajankę do góry w przeciwprądzie do wody wysłodkowej i wody
świeżej, które wysładzają krajankę do optymalnego poziomu. Proces ten zachodzi przy pH
5,5 ÷ 6,8. Aby utrzymać pH procesu woda świeża zakwaszana jest kwasem siarkowym do pH
3,5÷5,5.
W zaparzalniku i ekstraktorze zachodzą kolejno następujące procesy:
- wydyfundowanie soku ze zdenaturowanych komórek tkanki,
- przeciwprądowa, bezpośrednia wymiana ciepła między sokiem a krajanką w celu ogrzania
krajanki przez sok do temperatury ok.72 oC,
- denaturacja tkanki buraków i odpowietrzenie krajanki,
- dyfuzja, osmoza i dializa cukru, niecukrów i wody oraz wyciskanie krajanki przez wstęgi
ślimaka,
W celu utrzymania właściwej temperatury procesu ekstrakcji w ekstraktorze wykonana jest
instalacja cyrkulacji soku między ekstraktorem i zaparzalnikiem obejmująca przepływ soku
przez ogrzewacze w ilości ok. 180 % nb.
Wysłodzona w ekstraktorze krajanka kierowana jest na prasy wysłodkowe. Podczas
prasowania wysłodków otrzymuje się wysłodki plantatorskie, wysłodki przeznaczone do
suszenia oraz wodę wysłodkową, która po odwłóknieniu i podgrzaniu kierowana jest do
ekstraktora. Podczas prowadzenia procesu ekstrakcji do mediów: krajanka, sok, pulpa
dodawane są środki antypienne i odkażające.
5.
Odwłóknianie soku surowego
Sok surowy uzyskany w procesie ekstrakcji jest odwłókniany na trzech sekcyjnych
szczelinowych łapaczach miazgi typu zamkniętego i po podgrzaniu do 50 – 60 0C kierowany
jest do procesu defekacji wstępnej.
6.
Defekacja wstępna
Proces defekacji wstępnej prowadzony jest w aparacie typu Putsch. Czas przebywania
soku wynosi ok. 40 min. Temperatura utrzymywana jest na poziomie
50 – 60 °C. Progresja pH w aparacie kształtuje się w zakresie od 8,0 do 11,8. Do procesu
4
defekacji wstępnej zawracana jest część gęstwy I i całość gęstwy II oraz dozowana jest
odpowiednia ilość mleka wapiennego.
W procesie dochodzi do zobojętnienia wolnych kwasów i zalkalizowania soku.
Powoduje to zahamowanie kwaśnej inwersji sacharozy i rozwoju drobnoustrojów. Pod
wpływem dodawanego wapna zachodzą takie zjawiska jak:
 wytrącenie nierozpuszczalnych soli wapniowych i wodorotlenków Mg, Fe, Al,
 koagulacja koloidów i ich dehydratacja,
 adsorpcja na wytrącanym osadzie niecukrów zawartych w soku.
7.
Defekacja główna zimna
Po defekacji wstępnej sok grawitacyjnie odpływa do zbiornika defekacji zimnej
o pojemności roboczej 500 m3. Do procesu dodawana jest następna porcja mleka wapiennego.
Alkaliczność soku w aparacie może wahać się w szerokich granicach od 0,4 do 1,4 g
CaO/100 cm3 i uzależniona jest od zastosowanej dawki wapna. Zbiornik ten pełni funkcję
mieszalnika oraz bufora soku i służy do wyrównania przepływu przez dalsze stacje
oczyszczania. W procesie defekacji zimnej rozpoczyna się rozkład części niecukrów, głównie
inwertu.
Oprócz soku do aparatu kierowane są również:
 ścieki słodkie z hali produktowni,
 osad z filtrów soku gęstego,
 roztwór pochodzący z rozpuszczania zmiotek i rozsypek cukru.
8.
Defekacja główna gorąca
Sok z defekacji zimnej pompowany jest przez baterię ogrzewaczy i po podgrzaniu do
temperatury 85 – 90°C kierowany jest do defekacji głównej gorącej. Do procesu może być
dodana kolejna porcja mleka wapiennego. Alkaliczność soku wynosi od 0,9 do 1,4 g CaO/100
cm3. Funkcję reaktora pełni aparat bezmieszadłowy z wewnętrzną rurą cyrkulacyjną.
Czas przebywania soku w aparacie wynosi ok. 15 min. W procesie defekacji gorącej
zachodzi rozkład:
 inwertu do kwasów organicznych,
 amidów aminokwasowych do amoniaku oraz kwasów organicznych.
9.
Saturacja I
Po defekacji gorącej sok grawitacyjnie odpływa do aparatów saturacji I. Proces
prowadzony jest w kotle wyposażonym w dystrybutory gazu oraz wewnętrzną rurę
cyrkulacyjną. W procesie saturacji I następuje reakcja pomiędzy dodanym wcześniej
wodorotlenkiem wapna, a gazem saturacyjnym.
Przeciętnie gaz saturacyjny zawiera 30-35 % CO2, 1-2 % 02, < 1 % CO oraz N2.
Głównymi celami saturacji I są:
 przeprowadzenie głównej masy Ca(OH)2 w krystaliczny CaCO3,
 zaadsorbowanie na jego powierzchni jak największej ilości niecukrów oraz uzyskanie
soku o dobrych własnościach filtracyjnych i sedymentacyjnych.
Optymalne pH końcowe saturacji I wynosi ze względu na efekt oczyszczenia soku
11,0 -11,5 oraz alkaliczność 0,09 -0,10 g CaO/100 cm3.
Podczas saturacji I zostaje usunięta z soku znaczna część soli wapniowych, substancji
barwnych oraz koloidowych białek i pektyn.
9a. Saturacja wstępna
Wariant oczyszczania soków z wykorzystaniem saturacji wstępnej funkcjonuje
w przypadku przerobu surowca o pogorszonej jakości technologicznej.
Sok ze zbiornika defekacji zimnej po ogrzaniu do 85 – 90 oC skierowany zostaje do
aparatu saturacji wstępnej. Przed procesem sok zostanie nawapniony dawką ok. 0.5 % CaO
5
nb. Sok, po odsaturowaniu do alkaliczności 0,08 – 0,1 g CaO/100 cm 3 zostaje
przepompowany do defekacji głównej gorącej. Przed defekacją główną sok zostanie
nawapniony następną dawką mleka wapiennego w ilości ok. 0,5 % CaO nb.
10.
Filtracja po saturacji I
Sedymentacja osadu z soku po saturacji I prowadzona jest w dekantatorach typu
DORR-a oraz w dekantatorze pośpiesznym. W celu przyspieszenia sedymentacji oraz
flokulacji cząstek osadu stosowany jest flokulant jako środek wspomagający.
Klarowny dekanat odpływa do zbiornika soku przed saturacją II, natomiast gęstwa
odpływa grawitacyjnie do zbiornika przed prasami filtracyjnymi.
Gęstwa błotna filtrowana jest na prasach membranowo – komorowych NETZSCH.
Uzyskane w procesie filtracji błoto defekosaturacyjne usuwane jest na zewnątrz budynku,
skąd transportowane jest do zasobnika.
Błoto defekosaturacyjne wydawane jest plantatorom i używane jako nawóz wapniowy.
Do procesu wysładzania błota używana jest woda amoniakalna o temperaturze 70°C.
Filtrat odpływa do zbiornika soku przed saturacją II. Wysłody uzyskane z procesu
wysładzania używane są do sporządzania mleka wapiennego. Brakująca ich ilość uzupełniana
jest filtratem.
11.
Saturacja II – odwapniająca
Przed II saturacją sok ogrzewany jest do temperatury 92 – 98°C. Możliwe jest dodanie
przed procesem niewielkiej dawki wapna ( 0,1-0,2 % CaO nb.) w celu rozłożenia pozostałości
inwertu i amidów. Proces prowadzony jest przeciwprądowo w reaktorze zaopatrzonym
w dystrybutory gazu i wewnętrzną rurę cyrkulacyjną do uzyskania końcowej alkaliczności
optymalnej 0,01 - 0,02 g CaO/100 cm3, której odpowiada odczyn pH 9,0 - 9,5.
Podczas saturacji II zostaje zobojętniony nadmiar Ca(OH) 2, a wodorotlenki K i Na
przechodzą w węglany, które reagują z rozpuszczalnymi solami wapniowymi z wytrącaniem
CaCO3.
12.
Rekrystalizacja
Węglan wapnia tworzy roztwory przesycone dlatego po saturacji II konieczne jest
przetrzymanie soku w wydzielonym mieszalniku, aby nadmiar CaCO3 mógł w pełni
wykrystalizować. Po saturacji II sok grawitacyjnie odpływa do dwóch zbiorników, które służą
jako rekrystalizatory.
Czas przebywania w nich soku wynosi ok. 30 min. Do soku przed rekrystalizatorami
dodawany jest roztwór Na2CO3 w celu wytrącenia dodatkowych ilości soli wapniowych.
13.
Filtracja po saturacji II
Prowadzona jest dwustopniowo. Jako pierwszy stopień wykorzystywane są trzy filtry
świecowe firmy PUTSCH , a jako drugi (uzupełniający), filtry płytowe.
Osad z filtrów świecowych zawracany jest w całości do defekacji wstępnej. Klarowny
sok rzadki odpływa grawitacyjnie do zbiornika przed wyparką.
14.
Siarczynowanie soku rzadkiego
Sok rzadki siarkuje się w celu:
 zmniejszenia zabarwienia,
 zapobiegania przyrostowi zabarwienia w wyparce,
 zmniejszenia alkaliczności i pH soku do wartości optymalnej ( pH = 9,0 - 9,3).
6
SO2 służący do siarkowania soku wytwarzany jest przez spalanie siarki pierwiastkowej
(w postaci granulatu) w piecykach, skąd po ochłodzeniu trafia do reaktora. Do reaktora
pompowany jest sok rzadki ze zbiornika przed wyparką.
15.
Zagęszczanie soku rzadkiego
Układ gospodarki cieplnej oparty jest na sześciodziałowej stacji wyparnej. Pracuje ona
współprądowo ze stopniowym obniżaniem temperatur soku i oparów (od 135°C w dziale I do
85,5°C w dziale VI).
Sok rzadki pompowany jest do działu wstępnego, następnie podgrzewany jest do
temperatury 110°C, stamtąd trafia do działu I stacji wyparnej.
Opary z poszczególnych działów wyparki oprócz samego procesu zagęszczania
używane są do celów technologicznych, takich jak ogrzewanie ekstraktorów, podgrzewanie
soków, odcieków i powietrza oraz do krystalizacji cukru.
Sok przebywa w wyparce ok. 20 -30 min. i zagęszczany jest do 65—74 Bx.
Do poszczególnych aparatów stacji dozowany jest środek przeciwinkrustacyjny w dawce
uzależnionej od poziomu soli wapniowych.
16.
Filtracja soku gęstego
Filtracja soku gęstego prowadzona jest dwuetapowo. W pierwszym stopniu sok
filtrowany jest na 2 szt. filtrach krykietowych S.C. oraz 1 szt. filtra krykietowego Amafiltrer
o łącznej powierzchni filtracyjnej 360 m 2. W drugim stopniu sok filtrowany jest na filtrach
woreczkowych posiadających wymienne jednorazowe wkłady filtracyjne o określonej ściśle
przepuszczalności cząstek stałych ( 5 µm lub 10 µm).
17.
Cukrzyca A
Cukrzycę A gotuje się z soku gęstego oraz mieszaniny odcieków jasnego A
i rafinerskiego ciemnego. Zastosowano sposób gotowania na bazie tzw. cukrzycy zarodowej.
Cukrzyca zarodowa (AZ) po ugotowaniu w osobnym warniku zarodowym magazynowana
jest w mieszadłach spustowym i dociągowym, skąd odpowiednia jej ilość pobierana jest
z instalacji dociągowej przez warniki.
Po ugotowania cukrzyca magazynowana jest w dwóch mieszadłach spustowych,
a następnie wirowana na wirówkach periodycznych BMA. Odciek w wirówkach A dzieli się
na frakcje jasną i ciemną.
18.
Cukrzyca B
Cukrzycę B gotuje się z odcieku I ciemnego, mieszaniny odcieków afinacyjnych B i C
oraz magmy będącej mieszaniną odcieku ciemnego A i mączki C. Magma pełni funkcję
cukrzycy zarodowej dla warników B. Cukrzyca zarodowa B może być także osobno
gotowana w warniku zarodowym B, z odcieku ciemnego I i pasty zarodowej. Proces
gotowania odbywa się w sposób ciągły. Do pierwszego lub drugiego warnika dozowana jest
magma lub cukrzyca zarodowa tzw. Bz oraz odpowiednia ilość odcieku. Do pozostałych
warników dozowany jest odciek. Z ostatniego warnika cukrzyca odbierana jest w sposób
ciągły przy pomocy pompy i kierowana do mieszadeł przed wirówkami B.
Cukrzyca B wirowana jest na dwubębnowych lub jednobębnowej, wirówkach ciągłych
afinująco – klarujących. Odwirowany syrop macierzysty - odciek B odpływa do zbiornika
odcieku, skąd po ogrzaniu pompowany jest do skrzyni dociągowej.
Mączka B afinowana jest odciekiem ciemnym A i po odwirowaniu odcieków
afinacyjnych rozpuszczana jest wodą amoniakalną. Powstała klarówka odpływa do
klarownicy wstępnej.
7
19.
Cukrzyca C
Zastosowano sposób gotowania na bazie tzw. cukrzycy zarodowej. Do formowania
kryształów używana jest tzw. „pasta zarodowa”.
Cukrzycę zarodową C (CZ) gotuje się ją kolejno z odcieku ciemnego A i odcieku B.
Po ugotowaniu w osobnym warniku zarodowym cukrzyca magazynowana jest w mieszadle
spustowym skąd odpowiednia jej ilość dozowana jest przy pomocy pompy do pierwszego
warnika cukrzycy C.
Proces gotowania cukrzycy C odbywa się w sposób ciągły. Do pierwszego warnika
dozowana jest cukrzyca zarodowa C oraz odciek B. Do pozostałych warników dozowany jest
odciek B. Z ostatniego warnika cukrzyca odbierana jest w sposób ciągły przy pomocy pompy
i kierowana do mieszadeł pionowych – krystalizatorów chłodzonych cukrzycy C.
W czasie gotowania dodawany jest w razie potrzeby środek przeciwpianowy i środek
obniżający lepkość.
Cukrzycę C chłodzi się w krystalizatorach chłodzonych w czasie ok. 48 h do
temperatury zapewniającej maksymalny efekt krystalizacyjny.
Po podgrzaniu gorącym melasem cukrzyca C wirowana jest na wirówkach afinujących
BMA. Odwirowana mączka C afinowana jest odciekiem I ciemnym. Powstała w wirówkach
magma pełni rolę cukrzycy zarodowej dla warników B.
Oddzielony melas pompowany jest do zbiorników magazynowych – melaśników.
Nadmiar magmy wirowany jest na wirówce klarującej BMA. Odwirowany odciek
afinacyjny C miesza się z odciekami afinacyjnymi B i używany jest do gotowania cukrzycy
B, natomiast powstała klarówka odpływa do klarownicy wstępnej.
20.
Cukrzyca rafinerska
Gotowana jest z ulepu rafinerskiego. Ulep rafinerski sporządzany jest z mieszaniny
klarówek B i C, odcieku rafinerskiego jasnego oraz roztworu cukru powstałego
z rozpuszczonych grudek.
Mieszanina tych mediów po wstępnym wymieszaniu w klarownicy wstępnej
kierowana jest do klarownicy głównej. W klarownicy głównej podgrzewana jest do ok. 90 95°C w celu rozpuszczenia kryształów cukru i poddawana procesowi odbarwiania
z zastosowaniem węgla aktywnego. W reaktorze następuje wymieszanie klarówki z ziemią
okrzemkową środkiem wspomagającymi filtrację. Filtracja ulepu prowadzona jest na filtrach
krykietowych Amafiltrer.
Filtracja uzupełniająca – kontrolna prowadzona jest na filtrach woreczkowych
posiadających wymienne jednorazowe wkłady filtracyjne o przepuszczalności 5 μm lub 10
μm.
Otrzymana cukrzyca rafinerska wirowana na periodycznej wirówce Buckau – Wolf lub
BMA.
Odciek z wirowania cukrzycy dzielony jest na frakcje jasną i ciemną. Frakcja ciemna
odpływa do skrzyni odcieku jasnego A i po podgrzaniu kierowana jest gotowania cukrzycy A,
natomiast frakcja jasna kierowana jest do klarownicy wstępnej.
Ogrzewanie odcieków afinacyjnych oraz odcieku B następuje do temperatury 85-92°C
przeponowo gorącym kondensatem o temperaturze 96 -104°C.
Odcieki afinacyjne (mieszaniny odcieków jasnego A i R ciemnego oraz odcieku
ciemnego A) ogrzewane są przeponowo oparem IV do temperatury 85 - 90°C.
21.
Suszenie i pakowanie cukru
Po odwirowaniu cukier biały i cukier rafinowany transportowane są przenośnikami
wstrząsowymi na podnośniki kubełkowe. Proces suszenia cukru białego odbywa się na
8
suszarce fluidalnej OMNIKON. Po odsianiu grudek cukier schładzany jest w schładzarce
płytowej BULKFLOW.
Cukier rafinowany suszony jest na suszarko-schładzarce OMNIKON.
Powietrze używane do suszenia i schładzania poddawane jest wcześniej
dwustopniowej filtracji.
Po wysuszeniu oddzielane są grudki cukru. Separowanie ferromagnetyków
prowadzone jest dwukrotnie.
Cukier transportowany jest przenośnikami taśmowymi i kubełkowymi na zespół
zasobników. Na etapie tym następuje kontrola jakościowa cukru i jego sklasyfikowanie.
Na zasypach cukru na podnośniki taśmowe, po podnośnikach kubełkowych
zainstalowane są łapacze ferromagnetyków będące punktami kontroli poziomu
zanieczyszczeń ferromagnetycznych (OPRP1AiB) oraz detektor zgrubny (OPRP2).
Następnie cukier kierowany jest na silosy.
Cukier z silosów może zostać skierowany:
- ponownie do zasobników i na wagopakowaczki cukru w worki 50 kg i 25 kg,
- na stację załadunku w worki Big-Bag,
- na stację załadunku autocystern.
Na zasypie cukru na przenośnik taśmowy po podnośniku kubełkowym zainstalowany jest
łapacz ferromagnetyków, będący punktem kontroli poziomu zanieczyszczeń
ferromagnetycznych (OPRP3 i PRPR4).
Zainstalowano następujące detektory metali: na linii transportu cukru po zapakowaniu
w worki 50 kg i 25 kg – CCP1, przy zasypie cukru do opakowań big-bag – CCP2, na linii
transportu cukru do autocysterny – CCP3.
II.1.2. Instalacja do produkcji energii cieplnej i elektrycznej
Elektrociepłownia wyposażona jest w 3 kotły parowe wysokoprężne typu OR 32 (K1)
o wydajności pary 32 Mg/h oraz kotły OR 32/42M (K2, K3), zmodernizowane w 2010 roku
o wydajności pary 42 Mg/h każdy i łącznej nominalnej mocy cieplnej 129,3 MW oraz
2 turbiny o mocy 6 MW każda.
Dodatkowo oddzielnie pracuje instalacja ciepłowni. Na jej wyposażenie składają się
3 kotły wodne, w tym jeden kocioł typu WLM 5 o mocy cieplnej 7,8 MW, jeden kocioł typu
WLM 2,5 o mocy cieplnej 3,9 MW i jeden kocioł typu WR 2,5 o mocy cieplnej 3,9 MW.
Wszystkie kotły posiadają urządzenia odpylające spaliny. Kocioł parowy OR 32 (K1)
wyposażony jest w multicyklon typu GZ -12/10 o skuteczności odpylania 92%. Kocioł
parowy OR 32/42M (K2) wyposażony jest w filtr tkaninowy typu FT – II/21x7 o skuteczności
odpylania 99,1 %. Kocioł parowy OR 32/42M (K3) wyposażony jest w filtr tkaninowy typu
FT-II/21x7 o skuteczności odpylania 98,9 %. Urządzenia odpylające współpracują
z wentylatorami wyciągu typu WPWD-90/1.8 o wydajności 34 m 3/s gazów każdy. Spaliny
z każdego z kotłów parowych wprowadzane są do powietrza odrębnymi emitorami stalowymi
o wysokości 32 m, zakończonymi zwężkami o średnicy wylotu spalin 1,2 m. Emitory
oznaczono symbolami E1, E2 i E3.
Kotły wodne WLM 5, WLM 2,5 i WR 2,5 wyposażone są we wspólną baterię czterech
cyklonów typu CE-4* 90/0,4 o skuteczności odpylania 82 %. Bateria cyklonów współpracuje
z wentylatorem wyciągu typu WPW -71/1.8 o wydajności 9 m 3/s gazów. Spaliny z kotłów
wodnych wprowadzane są do powietrza wspólnym emitorem stalowym o wysokości 30 m
i o średnicy wylotu spalin 0,9 m. Emitor oznaczono symbolem E4.
Kotły opalane są węglem kamiennym w sortymencie miał.
Pozwolenie na budowę kotłów zostało wydane przed dniem 1 lipca 1987 roku. Kotły
zostały uruchomione przed dniem 29 marca 1990 roku.
9
II.1.3. Piec wapienny
Na terenie Cukrowni znajduje się piec wapienny produkcji Świdnickiej Fabryki Urządzeń
Przemysłowych o pojemności użytecznej 200m3 i wydajności 165 Mg/d.
Wypalanie wapna określa proces, którego celem jest dokonanie rozkładu węglanu
wapnia w temperaturze 900 –1300 oC na tlenek wapnia i dwutlenek węgla.
Typowy proces wypalania wapna wymaga:
- dostarczania odpowiedniej ilości ciepła w temperaturze powyżej 7500C dla podgrzania
wapienia i spowodowania jego dekarbonatyzacji, poprzez dysocjację dwutlenku węgla,
- utrzymywania przez odpowiedni czas wysokiej temperatury (zwykle w zakresie 1000 do
13000C) dla uzyskania wapna palonego o odpowiedniej reaktywności i minimalnej zawartości
niedopałów.
II.1.4. Oczyszczalnia ścieków
Na terenie „Cukrowni Werbkowice” funkcjonuje biologiczna oczyszczalnia
ścieków przemysłowych, której stopień beztlenowy oddany został do rozruchu technicznotechnologicznego w trakcie kampanii 2013-2014 r.
Proponowana technologia zakładała wykonanie oczyszczalni pracującej w układzie
dwufazowym: wysokosprawnej fermentacji metanowej prowadzonej w warunkach
beztlenowych oraz metody osadu czynnego w warunkach tlenowych.
Oczyszczalnia zaprojektowana została dla przepustowości ścieków przemysłowych:
Qd = 2 400 m3/d.
Wszystkie ścieki przemysłowe (ścieki spławiakowe zdekantowane ze stawu
osadowego błota spławiakowego + ścieki technologiczne z produkcji) kierowane są do
zbiornika uśredniającego ścieków surowych.
Ze zbiornika poprzez pompownię ścieków surowych wprowadzane są na urządzenia
przekazanej do rozruchu w 2013 roku wysokosprawnej oczyszczalni ścieków przemysłowych
– części beztlenowej fermentacji metanowej.
W ciągu technologicznym oczyszczalni pracują:
 wymienniki ciepła zlokalizowane w budynku technicznym, ogrzewające ścieki surowe
do temperatury koniecznej dla prowadzenia fermentacji metanowej, beztlenowej,
 hydrolizator, w którym zachodzi pierwszy etap biodegradacji zanieczyszczeń
polegający na rozkładzie sacharozy na cukry proste oraz białek roślinnych do
aminokwasów,
 reaktor beztlenowy w którym prowadzona jest fermentacja metanowa, mezofilna
w temp. 36 – 370C,
 odgazowywacz pęcherzyków biogazu,
 osadniki lamelowe dla oddzielenia zawiesiny osadu beztlenowego od
przefermentowanych ścieków.
Z osadników sklarowane ścieki odprowadzane są do zbiornika ścieków przefermentowanych,
skąd poprzez I - szy stopień stacji wymienników przepompowywane są do zbiornika
akumulacyjnego ścieków oczyszczonych.
10
II.1.5. Instalacje pomocnicze
Instalacje pomocnicze stanowią: zespół dwóch suszarni bębnowych o wydajności
120 Mg/dobę suchych wysłodków każda. Zespół suszarki składa się z pieca z rusztem
ruchomym, obrotowego bębna suszącego, wentylatora wyciągu oraz odpylaczy cyklonowych.
System odpylania suszarki składa się z wentylatora wyciągu typu WPWD-90/1,4
o wydajności 25 m3/h i dwóch cyklonów pracujących równolegle o skuteczności odpylania
83%.
Spaliny z pieców suszarniczych, po odpyleniu w cyklonach, wprowadzane są do powietrza
czterema emitorami stalowymi (po dwa z każdego pieca) o wysokości 25 m i średnicy 1,1 m.
Emitory oznaczono symbolami E5, E6, E7 i E8.
Jako paliwo do opalania pieców suszarniczych stosowany jest węgiel kamienny
w sortymencie groszek płukany.
II.2. Dopuszczalna emisja gazów i pyłów wprowadzanych do powietrza z instalacji
Krajowej Spółki Cukrowej S.A. w Toruniu Oddziału „Cukrowni Werbkowice”
w warunkach normalnej eksploatacji instalacji.
II.2.1. Elektrociepłownia.
II.2.1.1. Rodzaj emitowanych substancji: dwutlenek siarki, tlenki azotu w przeliczeniu
na dwutlenek azotu, tlenek węgla, pył ogółem.
II.2.1.2. Wielkość dopuszczalnej emisji w mg/m 3u gazów odlotowych, w stanie suchym,
w temperaturze 273 K i ciśnieniu 101,3 kPa, przy zawartości 6% tlenu w gazach
odlotowych:
Dopuszczalna wielkość emisji gazów i pyłów
Rodzaj źródła
Do 31 grudnia 2015 roku
Kocioł parowy K1 typu OR32 i emitor E1
Kocioł parowy K2 typu OR32/42M i emitor
E2
E3
Kocioł K4 WLM5 i emitor E4 w sezonie
grzewczym
Kocioł K5 WLM2,5 oraz WR2,5 i emitor E4
poza sezonem grzewczym
Od 1 stycznia 2016 roku
Kocioł parowy K1 typu OR32 i emitor E1
E2
E3
Kocioł K4 WLM5 i emitor E4 w sezonie
grzewczym
11
SO2
NO2
Pył ogółem
mg/m3u
mg/m3u
mg/m3u
1 500
400
400
1 500
400
400
1 500
400
400
1 500
400
400
1 500
400
700
1 500
400
700
1 500
400
100
1 500
400
100
1 500
400
100
1 500
400
100
Kocioł K6 typu WR2,5 i emitor E4 poza
sezonem grzewczym
1 500
400
200
1 500
400
200
Odstępuje się od określenia warunków emisji tlenku węgla dla każdego z kotłów
i emitorów, z uwagi na nie objęcie tlenku węgla standardem emisji z instalacji spalania paliw,
zgodnie z art. 224 ust. 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 roku Prawo ochrony środowiska.
II.2.1.3. Warunki wprowadzania gazów i pyłów do powietrza:
Źródło emisji
Emitor E1 kotła parowego
typu OR32
typu OR32/42M
typu OR32/42M
Parametry emitora
Średnica
Wysokość
wylotowa
emitora
emitora
[m]
[m]
Warunki wprowadzania gazów i pyłów do
powietrza
Prędkość
Temp. spalin
Czas pracy
wylotowa
[°K]
w roku [h]
[m/s]
32,0
1,2
30,0
483
2 640
32,0
1,2
29,5
403
2 640
32,0
1,2
29,5
403
2 640
Kocioł K4
typu WLM5
Emitor E4
wspólny dla 3
kotłów
wodnych
Kocioł K5
typu WLM2,5
2 064
30,0
0,9
5,0÷10,0
453
4 056
Kocioł K6
Typu WR2,5
II.2.2. Źródła technologiczne: suszarnia, piec wapienny i pochodnia biogazu
II.2.2.1. Rodzaj emitowanych substancji: dwutlenek siarki, tlenki azotu w przeliczeniu
na dwutlenek azotu, tlenek węgla, pył ogółem.
II.2.2.2. Wielkość dopuszczalnej emisji i warunki wprowadzania do powietrza gazów ze
źródeł technologicznych:
12
Dopuszczalna emisja
Źródło
Emisji
Warunki wprowadzania do powietrza gazów
Prędkość
wylotowa
[m/s]
Wysokość
emitora (m)
Średnica
emitora (m)
Temp.
spalin
[°K]
Czas pracy
h/rok
2,7
25,0
1,1
368
2 640
2,7
25,0
1,1
368
2 640
2,7
25,0
1,1
368
2 640
2,7
25,0
1,1
368
2 640
4,3
22,0
0,7
358
2 640
1,4
23,0
0,7
365
2 640
17,7
23,0
0,1
320
2 640
34,0
20,0
0,125
320
2 640
0,5
3,0
0,25
320
2 640
Substancja
Emisja
kg/h
SO2
NO2
CO
Pył ogółem
SO2
NO2
CO
Pył ogółem
SO2
NO2
CO
Pył ogółem
SO2
NO2
CO
Pył ogółem
NO2
NH3
CO
4,87
2,44
12,18
2,07
4,87
2,44
12,18
2,07
4,87
2,44
12,18
2,07
4,87
2,44
12,18
2,07
1,26
2,5
53,9
NO2
0,42
NH3
0,86
CO
15,8
Nadmiar gazu
saturacyjnego
Emitor E9
NO2
0,1
NH3
0,11
CO
4,2
Nadmiar gazu
saturacyjnego
Emitor E10
NO2
0,282
NH3
0,33
CO
12,6
NO2
0,123
NH3
0,027
CO
0,455
Pył ogółem
0,04
0,4
23,0
0,8x1,0
302
2 640
Suszarka rafinady
Pył ogółem
Emitor E15
0,028
0,4
23,0
1,8
302
2 640
Lasownik wapna
Emitor E16
Pył ogółem
2,059
11,1
14,0
0,6x0,6
313
2 640
SO2
8,74
23,0
35,0
471
168
Emitor pieca
suszarniczego S1
E5
Emitor pieca
suszarniczego S1
E6
Emitor pieca
suszarniczego S2
E7
Emitor pieca
suszarniczego S2
E8
Saturacja 1
Emitor E11
Saturacja 2
Emitor E12
Pompy próżniowe
Emitor E13
Suszarka cukru
białego
Emitor E14
13
Dopuszczalna emisja
Źródło
Emisji
Piec wapienny
(początek i koniec
kampanii)
Emitor E17
Pochodnia
biogazu
Emitor E18
Substancja
Emisja
kg/h
NO2
CO
1,68
21,0
Pył ogółem
18,48
SO2
NO2
CO
Pył ogółem
1,5
0,335
0,07
0,015
Warunki wprowadzania do powietrza gazów
Prędkość
wylotowa
[m/s]
Wysokość
emitora (m)
Średnica
emitora (m)
Temp.
spalin
[°K]
Czas pracy
h/rok
1 100
2 640
0,5
8,5
0,7
0,5
II.2.3. Wielkość dopuszczalnej rocznej emisji gazów i pyłów dla instalacji
eksploatowanych na terenie Oddziału „Cukrownia Werbkowice” w Werbkowicach przy
ul. Przemysłowej 2.
Emisja z instalacji spalania paliw (emitory E1, E2, E3 i E4)
Dwutlenek siarki
Emisja roczna
(Mg/rok)
777,889
Dwutlenek azotu
207,444
Pył ogółem:
- do 31.12.2015 roku
- od 01.01.2016 roku
216,408
34,395
Substancja
Z uwagi na nie objęcie tlenku węgla standardem emisji nie określono rocznej wielkości emisji
z instalacji spalania paliw (art.224 ust.4 ustawy Prawo ochrony środowiska).
Emisja z instalacji do produkcji lub przetwórstwa produktów spożywczych z surowych
produktów roślinnych o zdolności produkcyjnej ponad 300 ton wyrobów gotowych na dobę
(emitory E9÷E17)
Dwutlenek siarki
Emisja roczna
(Mg/rok)
1,468
Dwutlenek azotu
6,051
Pył ogółem:
8,720
Tlenek węgla
233,089
Amoniak
10,102
Substancja
14
Emisja z instalacji suszarni wysłodków (emitory E5÷E8)
Dwutlenek siarki
Emisja roczna
(Mg/rok)
51,428
Dwutlenek azotu
25,768
Pył ogółem:
21,860
Tlenek węgla
128,620
Substancja
Emisja ze spalania gazu w pochodni (emitor E18)
Dwutlenek siarki
Emisja roczna
(Mg/rok)
0,884
Dwutlenek azotu
0,185
Pył ogółem:
3,960
Tlenek węgla
0,040
Substancja
II.3. Rodzaj i ilość wykorzystywanych podstawowych surowców, paliw i energii.
Przewidywane rodzaje i ilości wykorzystywanych podstawowych materiałów,
surowców, paliw i energii:

buraki cukrowe – ok. 1 000 000 Mg/kampanię,

kamień wapienny – ok. 35 000 Mg/kampanię,

woda powierzchniowa wraz z próbami wodnymi – ok. 170 000 m3/rok,

woda podziemna (na wszystkie cele) – ok. 455 000 m3/rok,

środki przeciwpianowe – ok. 90 kg/1 000 Mg buraków

dezynfekanty – ok. 46 kg/1 000 Mg buraków

preparaty przeciwinkrustacyjne - ok. 33 kg/1 000 Mg buraków

flokulanty – ok. 2,2 kg/ 1 000 Mg buraków

kwas siarkowy – ok. 650 kg/1000 Mg buraków,

siarka granulowana – ok. 90 kg/1 000 Mg buraków,

ziemia okrzemkowa – ok. 27 kg/1 000 Mg buraków,

soda amoniakalna – ok. 525 kg/1 000 Mg buraków,
15






soda kaustyczna – ok. 150 kg/1 000 Mg buraków,
węgiel kamienny (miał) – ok. 33 000 Mg/rok,
węgiel kamienny (groszek) – ok. 4 000 Mg/rok,
koks – ok. 2 600 Mg/rok,
antracyt – ok. 2 600 Mg/rok,
energia elektryczna – ok. 6900 MWh/rok.
Parametry paliw istotne z uwagi na ilość gazów i pyłów wprowadzanych do
powietrza:
 węgiel kamienny (miał):

wartość opałowa – nie mniejsza niż 22 500 kJ/kg,

zawartość siarki całkowitej – nie większa niż 0,95%,

zawartość popiołu – nie większa niż 18,5%,

wilgotność całkowita – nie większa niż 11%,
 koks:

wartość opałowa – nie mniejsza niż 28,5 GJ/Mg,

zawartość siarki całkowitej – nie większa niż 0,65%,

zawartość siarki palnej – nie większa niż 0,6%,

zawartość popiołu – nie większa niż 11%,

-
węgiel kamienny (groszek):
wartość opałowa 25 000 ÷ 29 218 kJ/kg
W zależności od jakości technologicznej buraka wielkości stosowanych środków
mogą ulec zmianie.
II.4. Dopuszczalny pobór wód.
II.4.1. Pobór wód.
Cukrownia do celów technologicznych instalacji IPPC korzysta z wody
powierzchniowej pobieranej z rzeki Huczwy oraz z zakładowego ujęcia wód podziemnych
w skład, którego wchodzą dwie studnie wiercone zlokalizowane w obrębie doliny rzeki
Huczwy. Woda pobierana z ujęcia podziemnego zabezpiecza także cele socjalno-bytowe
pracowników oraz sprzedawana jest na cele osiedla mieszkaniowego. Na pobór wód
podziemnych udzielone zostało odrębne pozwolenie wodnoprawne. Ponadto Zakład ma
możliwość zakupu wody z gminnego systemu wodociągowego.
II.4.1.1 Udzielam pozwolenia na pobór wód z ujęcia powierzchniowego do celów
technologicznych instalacji zlokalizowanych na terenie Oddziału „Cukrownia
Werbkowice”.
Woda pobierana przez Oddział „Cukrownia Werbkowice” do celów
technologicznych instalacji IPPC pochodzi z ujęcia brzegowego komorowego
zlokalizowanego na prawym brzegu rzeki Huczwy (50o45ʹ44ʺN, 50o45ʹ44ʺE, km 23+330).
Ujęcie składa się z dwóch komór mających możliwość niezależnej pracy. Wloty do komór
stanowią okna o wymiarach 1,0 m x 1,2 m. Próg otworu wlotowego znajduje się na rzędnej
16
184,30 m n.p.m., a dno komór na rzędnej 183,20 m n.p.m. Otwory wlotowe zabezpieczone są
kratami. Każda komora posiada odprowadzenie do dolnej wody przewodem zamykanym
zasuwą kanałową zainstalowaną od strony ujęcia.
Woda z ujęcia odprowadzana jest do studni czerpalnej przepompowni dwoma
rurociągami. Pompownia składa się ze studni czerpalnej i z budynku pompowni, w którym
zainstalowane zostały pompy tłoczne. Studnia czerpalna o wymiarach 3,50 m x12,70 m
podzielona jest na dwie niezależne części. Ze studni czerpalnej woda tłoczona jest pompami
na wieżę wodną, skąd rozprowadzana jest grawitacyjnie do poszczególnych punktów jej
rozbioru.
Ilość pobieranej wody z ujęcia powierzchniowego na cele technologiczne wynosi:
Qroczne max = 150 000 m3/rok, w tym:
- w okresie przedkampanijnym (próby wodne i napełnianie obiegów) oraz w okresie
kampanii:
Qd max= 5 000 m3/d
Qd śr = 4 000 m3/d
Qh max = 500 m3/h
-w okresie remontowym:
Qd max= 450 m3/d
Qd śr =
300 m3/d
Qh max = 60 m3/h
II.4.2. Pobór wód podziemnych z zakładowego ujęcia wód podziemnych do celów
technologicznych instalacji zlokalizowanych na terenie Oddziału „Cukrownia
Werbkowice” oraz cele bytowe pracowników.
Woda pobierana z zakładowego ujęcia wód podziemnych, w skład którego wchodzą
dwie studnie wiercone, stacja uzdatniania wody, zbiornik przejściowy, pompownia II-go
stopnia i urządzenia hydroforowe.
Lokalizację studni można opisać współrzędnymi geograficznymi:
- studnia nr 1 E 230 46’ 26’’ N 500 45’31’’
- studnia nr 2 E 230 46’ 29’’ N 500 45’37’’
Aktualne zasoby eksploatacyjne ujęcia wynoszą:
Qe = 120,0 m3/h przy depresji s = 17,0 – 22,4 m.
17
Woda ze studni wierconej (pracuje jedna ze studni) tłoczona jest do zlokalizowanego na
terenie zakładu budynku stacji wodociągowej- a w nim do komory rozdeszczowania
i napowietrzania, skąd wprowadzana jest do zbiornika przejściowego o pojemności 138 m 3.
Ze zbiornika woda tłoczona jest pompami wirowymi poprzez dwa odżelaziacze ciśnieniowe
do sieci zewnętrznej.
Pobór wody dla potrzeb Cukrowni Werbkowice wynosi:
Qroczne max = 30 000 m3/rok, w tym:
- w okresie kampanii:
Qd max = 1 300 m3/d
Qd śr = 1 000 m3/d
Qh max = 60 m3/h
- w okresie pokampanijnym:
Qd max = 1 000 m3/d
Qd śr = 800 m3/d
Qh max = 55 m3/h
II.5. Dopuszczalna ilość i jakość ścieków.
II.5.1. Ścieki przemysłowe z instalacji
Udzielam pozwolenia na odprowadzenie ścieków będących mieszaniną ścieków
przemysłowych i deszczowych oczyszczonych w zakładowej oczyszczalni ścieków
odprowadzonych za pośrednictwem rowu zrzutowego do wód rzeki Huczwy w km 19 + 200
(brzeg prawy) w ilości:
Qd max
= 6 900 m3/d
Qd śr
= 5 000 m3/d
Qh max
= 300 m3/h
Qroczne max = 250 000 m3/rok
przy najwyższych dopuszczalnych wartościach wskaźników zanieczyszczeń:
Wskaźnik zanieczyszczenia*
Odczyn pH
Zawiesiny ogólne
Jednostka
pH
g/m3
18
Wartość
6,5 – 9,0
150
BZT5
CHZT
Azot ogólny
Fosfor ogólny
gO2/m3
gO2/m3
gN/m3
gP/m3
25
125
30
2
*wskaźniki zanieczyszczeń z wyjątkiem zawiesiny ogólnej należy wykonać z próbek
przefiltrowanych.
II.5.2. Wody opadowe i roztopowe.
Udzielam pozwolenia na odprowadzenie wód opadowych i roztopowych z terenu
zakładu w okresie pokampanijnym za pośrednictwem rowu zrzutowego do wód rzeki Huczwy
w km 23 + 320 w ilości:
Qs
= 400,0 dm3/s
Qdmax
= 365,0 m3/d
Qdśr
= 160 m3/d
dla deszczu miarodajnego o prawdopodobieństwie wystąpienia p = 20% i czasie trwania
t = 15 min, przy maksymalnych wskaźnikach zanieczyszczeń:
Wskaźnik zanieczyszczenia
Zawiesiny ogólne
Węglowodory ropopochodne
Jednostka
g/m3
g/m3
Wartość
100
15
II.5.3. Wody pochłodnicze.
Udzielam pozwolenia na odprowadzenie wód pochłodniczych z Zakładu do rzeki
Huczwy w km 23 + 320 w ilości:
Qd max
= 1 640 m3/d
Qd śr
= 1 400 m3/d
Qh max
=
80 m3/h
Temperatura wód pochłodniczych wprowadzanych do rzeki Huczwy nie może przekroczyć
35oC.
II.6. Gospodarka odpadami.
19
II.6.1. Ustalam następujące rodzaje i ilości odpadów niebezpiecznych dopuszczonych do
wytworzenia w ciągu roku:
Kod
odpadu
Rodzaj odpadu
Syntetyczne oleje hydrauliczne
Mineralne
oleje
przekładniowe
i
niezawierające
chlorowcoorganicznych
13 01 11*
silnikowe,
smarowe
13 02 05*
związków
Inne oleje silnikowe, przekładniowe i
smarowe
Oleje i ciecze stosowane jako
elektroizolatory i nośniki ciepła
zawierające PCB
Sorbenty, materiały filtracyjne (w tym
filtry olejowe nieujęte w innych
grupach), tkaniny do wycierania (np.
szmaty, ścierki) i ubrania ochronne
zanieczyszczone
substancjami
niebezpiecznymi (np. PCB)
Chemikalia laboratoryjne i analityczne
(np.
odczynniki
chemiczne)
zawierające substancje niebezpieczne,
w tym mieszaniny chemikaliów
laboratoryjnych i analitycznych
Zużyte nieorganiczne chemikalia
zawierające substancje niebezpieczne
(np. przeterminowane odczynniki
13 02 08*
13 03 01*
Podstawowy skład chemiczny
Masa
i właściwości odpadu
[Mg/rok]
Postać ciekła, są to destylaty
ciężkie
parafinowe
ropy
naftowej wraz z niewielkim
5,0
dodatkiem
dialkiloditiofosforanu cynku.
Olej mineralny pochodzenia
naftowego,
detergenty
metaliczne,
dyspergatory,
10,0
inhibitory utleniania, korozji i
zużycia, modyfikatory lepkości
oraz metale ciężkie.
Postać ciekła – są to produkty
ropopochodne (syntetyczne lub
mineralne)
zawierające
mieszaninę
węglowodorów
10,0
alifatycznych i aromatycznych,
dodatki
uszlachetniające
i
poprawiające
własności
użytkowe.
Postać ciekła – oleje lub ciecze
z dodatkiem polichlorowanych
0,5
bifenyli.
Ciała stałe w postaci
materiałów wykonanych z
15 02 02* wełny, bawełny lub materiałów
syntetycznych, zanieczyszczone
mieszaninami węglowodorów.
10,0
Odpady w postaci ciekłej lub
16 05 06* stałej zawierające substancje
niebezpieczne
3,0
16 05 07* Odpady w postaci ciekłej lub
stałej – związki nieorganiczne.
20
10,0
Rodzaj odpadu
Kod
odpadu
chemiczne)
Zużyte
organiczne
chemikalia
zawierające substancje niebezpieczne
Odpady w postaci ciekłej lub
16 05 08*
(np. przeterminowane odczynniki
stałej – związki organiczne.
chemiczne)
Ciecz
będąca
mieszaniną
Odpady farb i lakierów zawierające
związków organicznych takich
rozpuszczalniki organiczne lub inne 08 01 11* jak węglowodory aromatyczne,
substancje niebezpieczne
węglowodory
alifatyczne,
alkany, ketony
Zawartość
tonera
cartrige
stanowią mieszaniny polimeru
styrenu i kopolimeru akrylowo
–styrenowego.
Związkami
czynnymi w tonerach są tlenki
Odpadowy
toner
drukarski
08 03 17* żelaza, związki miedzi czy
zawierający substancje niebezpieczne
magnezu
oraz
chromu
sześciowartościowego.
Substancją barwnikową jest
sadza lub inne barwniki
pochodzenia naftowego.
Ciecz będąca mieszaniną wody
(95-97% wody) i koncentratu
Odpadowe emulsje i roztwory z
chłodziwa, w skład którego
obróbki
metali
niezawierające 12 01 09* wchodzi
olej
mineralny,
chlorowców
emulgatory, stabilizatory i
inhibitory, oraz drobna frakcja
cząstek metali nieżelaznych
Postać
ciekłaprodukty
ropopochodne (syntetyczne lub
mineralne)
zawierające
Inne oleje silnikowe, przekładniowe i
mieszaninę
węglowodorów
13 02 08*
smarowe
alifatycznych i aromatycznych,
dodatki
uszlachetniające
i
poprawiające
własności
użytkowe
Mineralne oleje i ciecze stosowane 13 03 07* Oleje pochodzenia naftowego
jako elektroizolatory oraz nośniki
oraz dodatki uszlachetniające w
21
Masa
[Mg/rok]
10,0
2,0
2,0
2,0
10,0
5,0
Kod
odpadu
Rodzaj odpadu
ciepła
niezawierające
chlorowcoorganicznych
związków
Szlamy z odwadniania olejów w
13 05 02*
separatorach
Zaolejona woda
olejów separatorach
z odwadniania
13 05 07*
Mieszanina odpadów z piaskowników
13 05 08*
i z odwadniania olejów w separatorach
Inne rozpuszczalniki i mieszaniny
14 06 03*
rozpuszczalników
Opakowania zawierające pozostałości
substancji niebezpiecznych lub nimi 15 01 10*
zanieczyszczone
Filtry olejowe
16 01 07*
Zużyte
urządzenia
zawierające 16 02 13*
niebezpieczne elementy inne niż
wymienione w 16 02 09 do 16 02 12
22
Masa
[Mg/rok]
skład
których
wchodzą
detergenty,
dyspergatory,
inhibitory utleniania, korozji i
zużycia, modyfikatory lepkości
oraz
śladowe
ilości
węglowodorów alifatycznych
Są to osady o uwodnieniu do
80% będące mieszaniną wody,
10,0
substancji ropopochodnych i
substancji mineralnych (kwarc)
Mieszanina wody i olejów
10,0
pochodzenia naftowego
Uwodnione osady substancji
mineralnych
(kwarcu)
3,0
zanieczyszczonych
olejami
pochodzenia naftowego
Ciecz będąca mieszaniną wody
oraz
węglowodorów
1,0
alifatycznych i aromatycznych
takich jak ksylen, toluen, fenol.
Opakowania po substancjach
niebezpiecznych używanych do
5,0
produkcji,
jak
i
po
odczynnikach chemicznych
Wkłady papierowe w obudowie
metalowej
zanieczyszczone
substancjami ropopochodnymi.
Ciało stałe w postaci materiału
filtracyjnego
wykonane
z
włókien celulozowych oraz
1,5
żywic
fenolowych,
zanieczyszczone składnikami:
asfalteny,
koks,
karbony,
karboidy, krzemionka, związki
metali ciężkich
Zużyte lampy fluorescencyjne,
6,5
przełączniki
rtęciowe
pochodzące z wymiany źródeł
Rodzaj odpadu
Zużyte akumulatory
Kod
odpadu
Masa
[Mg/rok]
światła. Ciało stałe stanowi
tworzywo sztuczne, szkło,
metal zawierające substancje
niebezpieczne:
rtęć,
ołów,
nikiel,
chrom,
kadm,
wodorotlenki,
kwasy,
sole
nieorganiczne rozpuszczalne w
wodzie
W skład baterii i akumulatorów
ołowiowych oprócz ołowiu i
16 06 01* propylenowej
obudowy
5,0
wchodzi
elektrolitrozcieńczony kwas siarkowy
II.6.2. Ustalam następujące warunki postępowania z odpadami niebezpiecznymi,
wymienionymi w pkt. II.6.1.:
a)
b)
c)
d)
e)
f)
Magazynowanie odpadów przeznaczonych do odzysku lub unieszkodliwiania,
z wyjątkiem składowania, jest możliwe, jeżeli konieczność magazynowania wynika
z procesów technologicznych lub organizacyjnych i nie przekracza terminów
uzasadnionych zastosowaniem tych procesów, nie dłużej jednak niż przez okres 3 lat –
dla odpadów poddawanych odzyskowi lub unieszkodliwianiu, łącznie dla wszystkich
kolejnych posiadaczy danego odpadu.
Odpady przeznaczone do składowania mogą być magazynowane jedynie
w celu zebrania odpowiedniej ilości tych odpadów do transportu na składowisko
odpadów, nie dłużej jednak niż przez okres 1 roku – łącznie dla wszystkich kolejnych
posiadaczy danego odpadu.
Magazynowane odpadów powinno się odbywać w sposób selektywny,
w wyznaczonych miejscach, w warunkach uniemożliwiających ich negatywne
oddziaływanie na środowisko, a także rozprzestrzenianie się w środowisku.
Odpady o kodach: 15 02 02, 16 05 07, 16 05 08, 08 03 17, 15 01 10, 16 01 07, 16 02 13,
16 06 01 należy magazynować w szczelnych, zamykanych pojemnikach,
przystosowanych do gromadzenia różnego rodzaju odpadów, umiejscowionych na
utwardzonym podłożu w magazynie odpadów niebezpiecznych.
Odpady o kodach: 13 01 11, 13 02 05, 13 02 08, 13 03 01, 13 03 07, 16 05 06, 16 05
07,16 05 08, 08 01 11, 12 01 09, 13 02 08, 13 05 02, 13 05 07, 13 05 08, 14 06 03,
należy magazynować w szczelnych, zamykanych beczkach, przystosowanych do
gromadzenia odpadów płynnych, umiejscowionych na wannach ociekowych na
utwardzonym podłożu w magazynie odpadów niebezpiecznych.
Magazynowanie odpadów może się odbywać jedynie na terenie, do którego Zakład
posiada tytuł prawny.
23
g)
h)
Odpady należy przekazywać wyłącznie podmiotom, które uzyskały zezwolenie
właściwego organu na prowadzenie działalności w zakresie gospodarki odpadami, jeżeli
jest wymagane.
Transport odpadów musi odbywać się z zachowaniem przepisów obowiązujących przy
transporcie
towarów
niebezpiecznych,
w
warunkach
uniemożliwiających
rozprzestrzenienie się odpadów w środowisku.
II.6.3. Ustalam następujące rodzaje i ilości odpadów innych niż niebezpieczne
dopuszczonych do wytworzenia w ciągu roku:
Rodzaj odpadu
Odpadowa masa roślinna
Osady z oczyszczania i mycia buraków
Kod
odpadu
02 01
03
02 04
01
24
Masa
[Mg/rok]
Odpad ten stanowią liście
buraczane,
korzonki
buraczane wyseparowane w
trakcie
przygotowania
krajanki
oraz
miazga
buraczana z mechanicznego
oczyszczania
soku
po
dyfuzorach. Postać stała. Są
10 000,0
to aminokwasy białkowe i
niebiałkowe, białka, peptydy,
amidy, kwasy nukleinowe i
nukleotydy,
substancje
porfirynowe wchodzące w
skład chlorofilu, witaminy,
koenzymy, alkaloidy, betainy
itp.
Są to części gleby, piasku, 350 000,0
kamieni i biomasy roślinnej
powstające
podczas
oczyszczania mechanicznego i
mycia buraków. Postać stała.
Są to aminokwasy białkowe i
niebiałkowe, białka, peptydy,
amidy, kwasy nukleinowe i
nukleotydy,
substancje
porfirynowe wchodzące w
skład chlorofilu, witaminy,
koenzymy, alkaloidy, betainy
Rodzaj odpadu
Kod
odpadu
Nienormatywny węglan wapnia oraz
kreda cukrownicza (wapno defekacyjne)
02 04
02
Odpady z przemysłu gumowego i
produkcji gumy
07 02
80
Mieszanki popiołowo-żużlowe z
mokrego odprowadzania odpadów
paleniskowych
10 01
80
Osady z zakładowych oczyszczalni
ścieków
02 04
03
Odpady farb i lakierów inne niż
wymienione w 08 01 11
08 01
12
25
Masa
[Mg/rok]
itp.
Stanowi
odsiew
(drobne
frakcje kamienia stanowiące
odsiew
z
pieca
wapienniczego) oraz niedopał
kamienia
wapiennego
powstający
w
wyniku
technologicznego
spalania
wapna w piecu wapienniczym. 150 000,0
Odpad o konsystencji stałej, w
skład wchodzi tlenek wapnia
CaO oraz nie-wielkie i9losci
metali ciężkich (w granicach
dopuszczalnej
normy
nawozowe) kadm Cd oraz
ołów Pb.
Odpady gumowe z urządzeń
transportowych.
Podstawowymi składnikami
20,0
gumy są polimery, sadza
techniczna i plastyfikatory.
Postać sypka, podstawowymi
składnikami popiołów ze
spalania węgla kamiennego są
50 000,0
tlenki: krzemu SiO2, glinu
Al2O3, żelaza Fe2O3 i
wapnia CaO
Osady występują w postaci
mazistej i zawierają duże
ilości substancji biogennych –
azot (w tym azot amonowy),
700,0
fosforu ogólnego, wapnia i
magnezu. Mogą zawierać
śladowe ilości metali ciężkich
Ciecz będąca mieszaniną
2,0
związków organicznych
takich jak węglowodory
aromatyczne, węglowodory
Rodzaj odpadu
Kod
odpadu
Odpadowy toner drukarski inny niż
wymieniony w 08 03 17
08 03
18
Odpady z toczenia i piłowania żelaza i
jego stopów
12 01
01
Opakowania z papieru i tektury
15 01
01
Opakowania z tworzyw sztucznych
15 01
02
Opakowania z drewna
15 01
03
Opakowania wielomateriałowe
15 01
26
Masa
[Mg/rok]
alifatyczne, alkany, ketony
Zawartość tonera cartrige
stanowią mieszaniny polimeru
styrenu
i
kopolimeru
akrylowo
–styrenowego.
Związkami
czynnymi
w
tonerach są tlenki żelaza,
0,5
związki miedzi czy magnezu
oraz
chromu
sześciowartościowego.
Substancją barwnikową jest
sadza lub inne barwniki
pochodzenia naftowego.
Mieszanina żelaza i jego
stopów. Ciało stałe w postaci
20,0
wiór wstęgowych i śrubowych
z żelaza i jego stopów
Uszkodzone opakowania z
papieru i tektury powstające
podczas pakowania cukru.
100,0
Ciało stałe w skład, którego
wchodzą włókna celulozowe
tworzyw
sztucznych
powstające podczas procesu
pakowania
cukru.
50,0
Podstawowe
składniki
tworzyw sztucznych to PCV,
polietylen, poliuretan
drewna powstające podczas
procesu pakowania cukru.
Ciało
stale
w
postaci
50,0
kawałków
lub
całych
przedmiotów składające się z
celulozy,
dodatkowo
z
chemicelulozy i ligniny
Uszkodzone
opakowania
4,0
Rodzaj odpadu
Kod
odpadu
05
Sorbenty, materiały filtracyjne, tkaniny
do wycierania (np. szmaty, ścierki) i
ubrania ochronne inne niż wymienione
w 15 02 02
15 02
03
Zużyte opony
16 01
03
Zużyte urządzenia inne niż wymienione
w 16 02 09 do 16 02 13
16 02
14
Inne baterie i akumulatory
16 06
05
Uwodnione odpady ciekłe inne niż
16 10
02
Odpady betonu oraz gruz betonowy z
rozbiórek i remontów
17 01
01
27
Masa
[Mg/rok]
wielomateriałowe powstające
podczas procesu pakowania
cukru. Ciało stałe składa się
głównie
z
polietylenu,
poliestru i polipropylenu
Zużyte materiały filtracyjne
tkaninowe i polipropylenowe,
zużyte
ubrania
ochronne
pracowników. Ciało stałe w
20,0
postaci
materiałów
wykonanych z wełny, bawełny
lub materiałów syntetycznych
Ciało stałe składa się z gumy,
sadzy, włókien syntetycznych,
10,0
dodatków
utwardzających,
elementów stalowych
Ciała
stałe,
których
konstrukcje stanowi tworzywo
sztuczne, ceramika, szkło oraz
1,0
metale takie jak: miedź,
aluminium, stal
Odpad stały, niezawierający
substancji niebezpiecznych. W
zależności od typu baterii
zawiera związki różnych
metali: litu, niklu, kobaltu,
1,0
miedzi, żelaza, metali ziem
rzadkich
oraz
związki
organiczne
np.
węglan
propylenu,
dioksolan,
dimotoksyetan.
Są to głównie uwodnione
oleje zawierające mieszaninę
10,0
węglowodorów alifatycznych
i aromatycznych
Ciało stałe, mieszanina piasku
300,0
oraz związków glinu, wapnia ,
magnezu
Kod
Masa
odpadu
[Mg/rok]
Odpady
innych
materiałów 17 01 Ciało stałe, główny składnik
300,0
ceramicznych i elementów wyposażenia
03
to glina
Zmieszane odpady z betonu, gruzu
Ciało stałe, mieszanina piasku
ceglanego, odpadowych materiałów 17 01
oraz związków glinu, wapnia,
600,0
ceramicznych i elementów wyposażenia
07
magnezu
inne niż wymienione w 17 01 06
Szkło składa się głównie z
17 02 minerałów, i innych surowców
Szkło
3,0
02
nieorganicznych:
piasek
kwarcowy, wapń
17 04 Ciało stałe: miedź i jej stopy,
Miedź, brąz, mosiądz
3,0
01
brąz, mosiądz
17 04
Aluminium
Ciało stałe: aluminium
3,0
02
Ciało stałe: stopy żelaza i
węgla,
niewielkie
ilości
17 04
Żelazo i stal
dodatków: chrom, nikiel, 2 000,0
05
mangan, wolfram, miedź,
molibden, tytan
Ciało stałe: związki krzemu,
Gleba i ziemia, w tym kamienie inne niż
17 05
glinu, żelaza, wapnia , sodu,
100,0
04
potasu i magnezu
Są
to
odpady
wełny
Materiały izolacyjne inne niż
17 06 mineralnej, styropianu – w
20,0
wymienione w 17 06 01 i 17 06 03
04
składzie występuje polistyren,
bazalt, dolomit, wapień, kwarc
Rodzaj odpadu
II.6.4. Ustalam następujące warunki postępowania
niebezpieczne, wymienionymi w pkt. II.6.3.:
a)
b)
z
odpadami
innymi
niż
28
c)
d)
e)
f)
Odpady należy magazynować w pojemnikach lub kontenerach przystosowanych do
gromadzenia poszczególnych rodzajów odpadów umieszczonych na utwardzonej
powierzchni w wydzielonym miejscu na terenie placu magazynowego.
Odpady należy przekazywać wyłącznie podmiotom, które uzyskały zezwolenie
właściwego organu na prowadzenie działalności w zakresie gospodarki odpadami, jeżeli
jest wymagane.
Transport odpadów musi odbywać się z zachowaniem stosownych w tym zakresie
przepisów w warunkach uniemożliwiających ich rozprzestrzenianie się w środowisku.
II.6.5. Ustalam rodzaje
w procesach odzysku:
i
ilość
odpadów
dopuszczonych
do
przetworzenia
Odpadowa masa roślinna
Osady z oczyszczania i mycia buraków
Nienormatywny węglan wapnia oraz kreda
cukrownicza (wapno defekacyjne)
Mieszanki popiołowo-żużlowe z mokrego
odprowadzania odpadów paleniskowych
02 01 03
02 04 01
Masa
[Mg/rok]
10 000,0
350 000,0
02 04 02
150 000,0
R10
10 01 80
50 000,0
R5
Opakowania z papieru i tektury
15 01 01
100,0
Opakowania z drewna
15 01 03
50,0
17 01 01
300,0
R5
17 01 03
300,0
R5
17 01 07
600,0
R5
17 04 01
17 04 02
17 04 05
3,0
3,0
2 000,0
R5
R5
R5
17 05 04
100,0
R5
Rodzaj odpadu
Kod odpadu
Odpady betonu oraz gruz betonowy z rozbiórek i
remontów
Odpady innych materiałów ceramicznych i
elementów wyposażenia
Zmieszane odpady z betonu, gruzu ceglanego,
odpadowych materiałów ceramicznych i
elementów wyposażenia inne niż wymienione w
17 01 06
Miedź, brąz, mosiądz
Aluminium
Żelazo i stal
Gleba i ziemia, w tym kamienie, inne niż
II.6.6. Ustalam następujące warunki postępowania
niebezpieczne, wymienionymi w pkt. II.6.5.:
29
z
odpadami
Proces
odzysku
R3
R5
innymi
R1
R5
R1
R5
niż
a)
b)
c)
d)
e)
Odpady należy magazynować w pojemnikach lub kontenerach przystosowanych do
gromadzenia poszczególnych rodzajów odpadów umieszczonych na utwardzonej
powierzchni w wydzielonym miejscu na terenie placu magazynowego.
Transport odpadów musi odbywać się z zachowaniem stosownych w tym zakresie
przepisów w warunkach uniemożliwiających ich rozprzestrzenianie się w środowisku.
II.6.7. Dopuszczalny poziom hałasu emitowanego do środowiska przez Oddział
„Cukrownia Werbkowice” w Werbkowicach przy ul. Przemysłowej 2.
Głównymi źródłami hałasu na terenie Oddziału „Cukrownia Werbkowice”
w Werbkowicach przy ul. Przemysłowej 2 są:
 maszyny i urządzenia zainstalowane w hali głównej,
 linia wysłodkowa,
 wapniarnia z zespołem wibratorów,
 suszarnia wysłodków,
 elektrociepłownia,
 chłodnia wentylatorowa,
 zasyp pieca wapiennego,
 wentylatory wyciągowe i podmuchowe.
Poziom mocy akustycznej kształtuje się w przedziale od 84,6 do 102,1 dB.
Czas eksploatacji źródeł hałasu jest ciągły w okresach pracy urządzeń, eksploatowanych
w okresie kampanii cukrowniczej.
Dopuszczalny poziom hałasu emitowanego do środowiska przez Oddział „Cukrownia
Werbkowice” w Werbkowicach przy ul. Przemysłowej 2 ustala się w sposób następujący:
 tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej i zamieszkania zbiorowego:
LAeqD = 55 dB (przedział czasu odniesienia równy 8 najmniej korzystnym godzinom dnia
kolejno po sobie następującym),
LAeqN = 45 dB (przedział czasu odniesienia równy 1 najmniej korzystnej godzinie nocy).
II.7. Parametry pracy w warunkach odbiegających od normalnych.
30
Ze względu na charakter instalacji, parametry odbiegające od normalnych występują
praktycznie jedynie w sytuacjach awaryjnych. Rozruch instalacji jest w swojej istocie zbieżny
z parametrami jej normalnej pracy, warunkowanej jedynie sukcesywnym uruchamianiem
poszczególnych jej urządzeń wchodzących w ciąg technologiczny.
Odwrotna sytuacja występuje, kiedy cały skupiony surowiec zostanie skierowany do
produkcji, tj. następuje sukcesywne zatrzymywanie kolejnych urządzeń ciągu
technologicznego, do momentu uzyskania ostatniej partii wyrobu gotowego, co oznacza
zakończenie kampanii.
Sytuacje awaryjne, jakie mogą zaistnieć w okresie kampanii cukrowniczej to
ewentualne awarie sprzętu technicznego, związanego z bieżącą pracą linii technologicznej lub
z urządzeniami pośrednio z nią powiązanymi. Każda z ewentualnych awarii wymagała będzie
innego podejścia procesowego. Ze względu jednak na możliwość szybkiej reakcji obsługi,
awarie te w sposób niezauważalny wpływają na parametry pracy instalacji.
Służby zakładowe są przygotowane do działań naprawczych i praktycznie jedynie awaria
mająca znamiona katastrofy budowlanej, może spowodować poważne zakłócenia w pracy lub
zatrzymanie linii produkcyjnej.
Właściciel obiektu stwierdza możliwość eksploatacji instalacji w warunkach
odbiegających od normalnych, podczas rozruchu kotłów, co stanowi okres 24 godzin, tj.
1,96% czasu eksploatacji kotła. W związku z krótkim czasem rozruchu w stosunku do czasu
eksploatacji kotła oraz uwzględniając fakt, że podczas rozruchu kocioł nie będzie pracował
pod pełnym obciążeniem, nie będzie występowała inna wielkość emisji gazów i pyłu niż
określona w warunkach normalnej pracy instalacji Cukrowni w Werbkowicach.
II.8. Sposoby osiągania wysokiego poziomu ochrony środowiska jako całości, w tym
ograniczanie potencjalnych oddziaływań transgranicznych na środowisko.
II.8.1. Metody ochrony środowiska wodnego.
KSC. S.A. w Toruniu Oddział „Cukrownia Werbkowice” wszystkie rodzaje ścieków
odprowadza poprzez system kanalizacji rozdzielczej. Odprowadzane ścieki przed
wprowadzeniem do wód powierzchniowych poddawane są oczyszczeniu, w stopniu zgodnym
z wymaganiami obowiązujących przepisów.
Teren ujęcia wody jest ogrodzony i zabezpieczony przed dostępem osób nieupoważnionych.
Ilość pobieranej wody podziemnej jest niższa od ustalonych dla ujęcia zasobów
dyspozycyjnych, zaś działalność instalacji nie ma wpływu na jakość ujmowanych wód
podziemnych.
II.8.2. Metody ochrony powietrza.
Metody zapobiegania i minimalizowania oddziaływania na jakość powietrza
polegają w szczególności na:

skutecznym ograniczaniu wprowadzania zanieczyszczeń do powietrza (art. 137
ustawy Prawo ochrony środowiska),
 dotrzymywaniu standardów emisyjnych (art. 141 ustawy Prawo ochrony środowiska),
 nie powodowaniu przekroczenia standardów jakości powietrza poza terenem, do
którego KSC S.A. Oddział „Cukrownia Werbkowice” posiada tytuł prawny (art. 144
ustawy Prawo ochrony środowiska),
 zapewnieniu prawidłowej eksploatacji instalacji i urządzeń (art.146 ustawy Prawo
ochrony środowiska),
31




stosowaniu paliw zapewniających ograniczenie negatywnego oddziaływania na jakość
powietrza (art.146 ustawy Prawo ochrony środowiska),
prowadzeniu wymaganych prawem pomiarów wielkości emisji przez akredytowane
laboratorium (art.147 i 147a ustawy Prawo ochrony środowiska),
zapewnieniu, że emisja w warunkach normalnego funkcjonowania instalacji, nie
będzie większa niż wynikająca z prawidłowej eksploatacji instalacji, dla
poszczególnych wariantów funkcjonowania (art. 188 ustawy Prawo ochrony
środowiska),
zapewnieniu spełniania wymagań najlepszej dostępnej techniki (BAT), a zwłaszcza
dotrzymywanie granicznych wielkości emisyjnych ustalonych w odniesieniu do
wymagań BAT (art. 204 ustawy Prawo ochrony środowiska).
Realizacji tak określonych ogólnych wymagań prawnych służą szczegółowe zasady
i procedury prowadzenia działalności, w tym zwłaszcza proponowane dopuszczalne wielkości
emisji do środowiska substancji.
W Oddziale „Cukrowni Werbkowice” stosowane są metody zminimalizowania
negatywnego oddziaływania na jakość powietrza:

wyprowadzanie spalin z kotłów odbywa się poprzez urządzenie odpylające:
kocioł parowy OR 32 (K1) wyposażony jest w multicyklon typu GZ 12/10
o skuteczności odpylania 92 %. Kocioł parowy OR 32/42M (K2) wyposażony jest
w filtr tkaninowy typu FT – II/21x7 o skuteczności odpylania 99,1 %. Kocioł parowy
OR 32/42M (K3) wyposażony jest w filtr tkaninowy typu FT – II/21x7
o skuteczności odpylania 98,9 %.
Kotły wodne WLM 5, WLM 2,5, wyposażone są we wspólną baterię czterech
cyklonów typu CE-4*90/04 o skuteczności odpylania 82 %.

dotrzymywanie standardów emisyjnych podczas eksploatacji instalacji i wszystkich
urządzeń, dla których określone są standardy emisyjne,

poza terenem, dla którego Cukrownia ma tytuł prawny nie występują przekroczenia
dopuszczalnych stężeń zanieczyszczeń (poziomów wartości odniesienia),

stosowanie paliwa stałego o jak najlepszych parametrach (niska zawartość popiołu
i siarki palnej),

stosowanie w piecach wapiennych koksu i antracytu o wysokiej wartości opalowej
oraz niskiej zawartości siarki i popiołu,

ograniczanie emisji tlenków azotu poprzez kontrolowanie nadmiaru powietrza do
strefy spalania,

prowadzenie wymaganych prawem pomiarów emisji zanieczyszczeń do powietrzawykonanie pomiarów zlecane jest akredytowanemu laboratorium,

wyniki prowadzonych pomiarów pokazują, że emisja w warunkach normalnego
funkcjonowania instalacji, nie jest większa niż wynikająca z prawidłowej eksploatacji
instalacji i określona w obowiązującym pozwoleniu,
32

zróżnicowanie czasu i eksploatacji poszczególnych kotłów w zależności od
zapotrzebowania na energie cieplną.
II.8.3. Metody ochrony środowiska przed hałasem.
W związku ze stwierdzonym okresowym przekraczaniem dopuszczalnego poziomu
hałasu Oddział „Cukrownia Werbkowice” rozpoczęła realizację przedsięwzięcia polegającego
na wyciszeniu źródeł hałasu. Po wykonaniu w roku 2015 wstępnej ekspertyzy opracowano
plan obejmujący następujące etapy:

analiza akustyczna oddziaływania poszczególnych źródeł hałasu, następnie kontrola,
regulacja, naprawa urządzeń technologicznych i aktualizacja dokumentacji
technicznej zabezpieczeń akustycznych,

montaż tłumików akustycznych na wylocie gazów saturacyjnych z budynku
produkcyjnego oraz z pieca wapiennego,

ekranowanie zasypu kamienia wapiennego do pojemnika dozującego pod bunkrem
i ekranowanie zasypu wagonika pieca kamieniem wapiennym.

ekranowanie zasypu koksu do bunkra kamienia wapiennego i koksu, wyciszenie
bunkra, likwidacja zbędnych otworów ściennych, zwiększenie izolacyjności
akustycznej okien i drzwi zewnętrznych budynku sprężarkowni, ograniczenie ilości
otwieranych kwater okiennych w pomieszczeniach produkcyjnych, montaż
wibroizolatorów pod maszyny produkcyjne.
Termin zakończenia realizacji przedsięwzięcia został określony na dzień 31 grudnia 2019 r.
Niezależnie od powyższego ze względu na charakter głównych źródeł hałasu
(mających największy wpływ na klimat akustyczny wokół Zakładu), podstawowe metody
ochrony przed hałasem przemysłowym polegają na:

sytuowaniu nowych i przenoszeniu- w miarę możliwości technologicznych- obiektów
i urządzeń emitujących hałas w możliwie największej odległości od sąsiadującej
zabudowy,

systematycznej wymianie istniejących urządzeń emitujących hałas podczas
okresowych modernizacji lub renowacji na urządzenia o mniejszej mocy akustycznej,

prowadzeniu procesów produkcyjnych w reżimie ograniczającym konieczność
eksploatacji urządzeń o podwyższonej mocy akustycznej w porze nocnej,

systematycznej kontroli i wymianie w miarę potrzeb tych elementów urządzeń
emitujących hałas, których zużycie lub nieprawidłowy stan powoduje wzrost emisji
(elementy takie jak łożyska, dysze, kanały przepływowe itp.),

dotrzymaniu dopuszczalnych poziomów hałasu na obszarach podlegających ochronie
akustycznej.
II.8.4. Metody ograniczania uciążliwości gospodarki odpadowej.
33
Metody ograniczania uciążliwości gospodarki odpadowej polegają głównie na:

zapewnieniu prawidłowej eksploatacji instalacji i urządzeń minimalizującej
negatywne oddziaływanie na środowisko,

wdrażaniu programu minimalizującego ilości wytwarzanych odpadów,

zapewnienie aby magazynowanie odpadów odbywało się zgodnie z zasadami ochrony
środowiska, selektywnie, w wyznaczonych miejscach, w sposób uniemożliwiający
rozprzestrzenianie się odpadów w środowisku.
II.8.5. Metody doboru technologii bezpiecznych dla środowiska.
Wprowadzenie na teren Krajowej Spółki Cukrowej S.A. w Toruniu Oddziału
„Cukrownia Werbkowice” w Werbkowicach nowych technologii oraz zmiany sposobu
prowadzenia dotychczasowych procesów produkcyjnych, niezależnie od tego, czy
powodowałoby to konieczność weryfikacji warunków pozwolenia (zgodnie z wymogiem art.
214 lub 215 w powiązaniu z art. 3 pkt 7 ustawy Prawo ochrony środowiska) będą
każdorazowo poprzedzane analizą kryterialną z preferencjami dla technik i technologii, które:
 nie powodują powstawania ścieków (w odniesieniu do procesów nowych), jeżeli jest
to tylko możliwe,
 zmniejszają ilość wytwarzanych ścieków, a zwłaszcza ładunki substancji chemicznych
wprowadzane na oczyszczalnię w stosunku do aktualnego poziomu (w odniesieniu do
procesów zmienianych lub modernizowanych),
 nie powodują zwiększenia emisji tlenków azotu, dwutlenku siarki, pyłu oraz tlenków
węgla,
 minimalizują powstawanie odpadów oraz nie powodują powstawania odpadów
klasyfikowanych jako niebezpieczne,
 zmniejszają zapotrzebowanie na energię i media produkcyjne,
 charakteryzują się wysokimi wskaźnikami wykorzystania surowców, półproduktów
i energii (w przypadku procesów zmienianych lub modernizowanych za wystarczające
uznaje się wykazanie, ze wskaźniki efektywności będą wyższe niż dotychczas
osiągane),
 nie stanowią dodatkowego obciążenia akustycznego dla otoczenia.
II.8.6. Metody zapewnienia bezpiecznej gospodarki substancjami niebezpiecznymi.
Bezpieczna gospodarka substancjami niebezpiecznymi realizowana jest poprzez:
bezpieczną dostawę substancji niebezpiecznych do miejsc magazynowania,
magazynowanie substancji niebezpiecznych w szczelnych zbiornikach magazynowych
lub w szczelnych opakowaniach, umieszczonych w magazynie, zabezpieczonym przed
dostępem osób postronnych.
Postępowanie z substancjami niebezpiecznymi określają wdrożone w Zakładzie
procedury i instrukcje BHP.


34
II.8.7. Metody zapewnienia efektywnej gospodarki energetycznej oraz materiałowosurowcowej.
W elektrociepłowni produkcja energii cieplnej i elektrycznej realizowana jest
w skojarzeniu, czyli wykorzystaniu kotłów parowych i turbozespołu, tak by tworzyć układ
optymalny, w którym produkcja pary, ciepłej wody i energii elektrycznej była realizowana
w sposób najbardziej efektywny i najmniej szkodliwy dla środowiska.
Kotły parowe pracują w okresie kampanii z obciążeniem uzależnionym od aktualnego
poboru pary i zapotrzebowania mocy elektrycznej.
Kotły wodne produkują ciepłą wodę dla celów grzewczych w okresie poza
kampanijnym, tj. w sezonie grzewczym i letnim, przy obciążeniu dostosowanym do
zewnętrznych temperatur.
Pochodną takiej, skojarzonej produkcji energii, uzależnionej od potrzeb odbiorców, jest
ograniczenie możliwości optymalizacji gospodarki surowcowo- materiałowej.
Zużycie opału – węgla kamiennego jest podporządkowane potrzebom produkcyjnym
a dodatkowo konieczności dotrzymywania wielkości emisji do powietrza oraz potrzebie
ograniczenia ilości powstających odpadów – popiołów w wyniku spalania węgla. Celowi
temu służy dobór węgla o niezbędnych parametrach zawartości siarki, popiołu i substancji
lotnych.
II.9. Określam zakres i sposób monitorowania procesu technologicznego, w tym
ewidencjonowania wielkości emisji.
II.9.1. Określam zakres i sposób monitorowania w zakresie ochrony powietrza.
Wymagania w zakresie pomiarów wielkości emisji do powietrza, do prowadzenia,
których są obowiązani prowadzący instalację oraz referencyjne metodyki wykonywania
pomiarów określa rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 30 października 2014 r.
w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji oraz pomiarów
ilości pobieranej wody (Dz. U. z 2014 r. poz. 1542).
Zgodnie z ww. rozporządzeniem dla instalacji do spalania paliw, której eksploatacja
wymaga pozwolenia zintegrowanego, istnieje obowiązek prowadzenia okresowych pomiarów
emisji – dwa razy w roku kalendarzowym, raz w sezonie zimowym (październik – marzec)
i raz w sezonie letnim (kwiecień – wrzesień). Z uwagi na fakt, iż kotły parowe,
wysokoprężne, typu OR 32/42, opalane węglem kamiennym sortymentu miał eksploatowane
są tylko w okresie kampanii cukrowniczej, w miesiącach październik – marzec, ustala się
obowiązek wykonywania jednorazowego pomiaru emisji zanieczyszczeń wprowadzanych do
powietrza z kotłów parowych, podczas kampanii cukrowniczej, natomiast dla kotłów
wodnych ustala się obowiązek wykonywania jednorazowego pomiaru w roku, kiedy są
eksploatowane.
Zakres oraz metodyki referencyjne wykonywania okresowych pomiarów emisji do
powietrza z instalacji spalania paliw określony jest w Załączniku nr 2 do ww. rozporządzenia.
Ewidencję wielkości emisji należy prowadzić na podstawie wyników pomiarów
emisji, zużycia paliw i parametrów paliw oraz wskaźników emisji.
II.9.2. Zakres i sposób monitorowania w zakresie gospodarki wodnej.
Określam zakres i sposób monitorowania w zakresie gospodarki wodnej
w następujący sposób:
35
-
pomiar ilości wody podziemnej pobieranej z poszczególnych studni ujęcia
w oparciu o odczyt wskazania wodomierza zainstalowanego na rurociągu
tłocznym w budynku stacji wodociągowej, wykonywany w cyklu dobowym,
- pomiar ilości pobieranej wody powierzchniowej w oparciu o odczyt wskazania
urządzenia pomiarowego zainstalowanego na rurociągu tłocznym w budynku
produktowni, wykonywany w cyklu dobowym,
- pomiar wydajności studni ujęcia, przy jednoczesnych pomiarach rzędnych
zwierciadła wody (dynamicznego i statycznego) – jeden raz na kwartał,
- pomiar jakości odprowadzanych na zbiornik akumulacyjny wstępny ścieków
„surowych” (w okresie trwania kampanii cukrowniczej) – 1 raz na dwa tygodnie
(pobór ze zbiornika przepompowni ścieków przemysłowych),
- pomiar jakości ścieków w zbiorniku wstępnym (po zakończeniu kampanii) – 1 raz
w miesiącu (pobór z rejonu mnicha zrzutowego do zbiornika głównego),
- pomiar jakości ścieków odprowadzanych do wód rzeki Huczwy ze zbiornika
głównego – nie mniej niż 2 razy w roku, tj. w okresach planowanych terminów
rozpoczęcia i zakończenia zrzutu w zakresie wskaźników opisanych pozwoleniem,
- pomiaru ilości oczyszczonych ścieków odprowadzanych do rzeki Huczwy (odczyt
na urządzeniu pomiarowym) – 1-krotnie: dobowy + po zakończeniu cyklu każdego
zrzutu,
- pomiar ilości odprowadzanych wód pochłodniczych w oparciu o odczyt wskazania
urządzenia pomiarowego zainstalowanego na rurociągu w budynku produktowni,
- pomiar temperatury wód pochłodniczych w sposób ciągły poprzez termometr na
rurociągu w budynku produktowni i odnotowywanie przypadków przekroczenia
wartości ustalonej w pozwoleniu.
Sposób ewidencjonowania wielkości ilości pobieranej wody oraz ilości i jakości
odprowadzanych ścieków na podstawie wyników pomiarów w rejestrach dotyczących
gospodarki wodnej.
II.9.3. Określam zakres i sposób monitorowania eksploatacji instalacji w zakresie
oddziaływań akustycznych.
Pomiary poziomu hałasu w środowisku należy prowadzić, zgodnie z rozporządzeniem
Ministra Środowiska z dnia 30 października 2014 r. w sprawie wymagań w zakresie
prowadzenia pomiarów wielkości emisji oraz pomiarów ilości pobieranej wody (Dz. U.
z 2014 r. poz. 1542). z częstotliwością jeden raz na dwa lata, metodą bezpośrednich pomiarów
w terenie, wykonywanych na zachodniej granicy terenu Cukrowni.
II.9.4. Zakres i sposób monitorowania instalacji w zakresie gospodarki odpadami.
Monitorowanie wytwarzanych odpadów należy prowadzić na podstawie ilościowej
i jakościowej ewidencji odpadów, zgodnie z wymaganiami art. 66 ustawy o odpadach
i wzorami dokumentów ewidencji odpadów, określonymi w rozporządzeniu Ministra
Środowiska z dnia 12 grudnia 2014 r. w sprawie wzorów dokumentów stosowanych na
potrzeby ewidencji odpadów (Dz. U. z 2014 r. poz.1973).
Zbiorcze zestawienie danych o rodzajach i ilościach odpadów oraz o sposobach
gospodarowania nimi należy przekazywać marszałkowi województwa, w terminie do dnia 15
marca za poprzedni rok kalendarzowy, zgodnie z wymaganiami art. 76 ustawy o odpadach i
wzorami dokumentów określonymi w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 10
36
listopada 2011 r. w sprawie niezbędnego zakresu informacji objętych obowiązkiem zbierania i
przetwarzania oraz sposobu prowadzenia centralnej i wojewódzkiej bazy danych dotyczącej
wytwarzania i gospodarowania odpadami (Dz.U. z 2011 r. Nr 257, poz.1547).
Ewidencja odpadów będzie prowadzona dla każdego rodzaju odpadu odrębnie.
Krajowa Spółka Cukrowa S.A. Oddział „Cukrownia Werbkowice” jest zobowiązana do
przechowywania dokumentów ewidencji odpadów przez okres 5 lat licząc od końca roku
kalendarzowego, w którym sporządzono te dokumenty.
II.9.5. Wymagania zapewniające ochronę gleby, ziemi i wód gruntowych, w tym środki
mające na celu zapobieganie emisjom do gleby, ziemi i wód gruntowych oraz sposób ich
systematycznego nadzorowania.
Proces produkcji cukru realizowany jest w halach produkcyjnych o szczelnych
posadzkach, dzięki czemu wszelkie rozlewy, bądź wycieki substancji stosowanych lub
powstających w procesie nie przedostają się do gleby, ziemi i wód gruntowych.
Zanieczyszczeniu gruntów w sąsiedztwie zakładu zapobiega oczyszczanie spalin
z substancji pochodzących z procesów spalania w elektrociepłowni i w piecu wapiennym.
Odpady powstające w wyniku eksploatacji instalacji magazynowane są w sposób
uniemożliwiający przedostanie się substancji szkodliwych do gleby, ziemi i wód gruntowych.
W zakładzie prowadzony jest monitoring procesów technologicznych.
Z uwagi na powyższe nie określa się dodatkowych wymagań.
II.10. Sposoby zapobiegania występowaniu i ograniczania skutków awarii przemysłowej.
Instalacja Oddziału „Cukrownia Werbkowice” i elektrociepłowni, ze względu na
możliwość powstawania pożarów, zostały wyposażone w urządzenia gaśnicze. Działanie tych
urządzeń oparte jest na czujnikach sygnalizacyjnych. Ponadto zakład wyposażony jest
w ręczne ostrzegacze pożarowe. Ciągła sprawność sprzętu sygnalizacji pożarowej
zapewniona jest dzięki umowie konserwacyjnej.
Na wypadek zaistnienia pożaru lub innej sytuacji awaryjnej na terenie Cukrowni,
opisano procedurę postępowania w tego typu sytuacjach w postaci „Instrukcji alarmowej
w przypadku powstania pożaru, katastrofy lub innego miejscowego zagrożenia na terenie
KSC S.A. Oddział „Cukrownia Werbkowice”.
II.11. Sposoby postępowania w przypadku zakończenie eksploatacji instalacji, w tym
sposoby usunięcia negatywnych skutków powstałych w środowisku w wyniku
prowadzonej eksploatacji, gdy są one przewidywane.
W okresie obowiązywania pozwolenia zintegrowanego nie jest planowane
zakończenie eksploatacji instalacji.
W przypadku zakończenia eksploatacji, likwidację obiektów i urządzeń należy
przeprowadzić w sposób zapobiegający wystąpieniu awarii przemysłowej.
Instalacja winna być zlikwidowana zgodnie z przepisami prawa budowlanego,
zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz z wymaganiami ochrony środowiska.
Sposób postępowania na etapie likwidacji instalacji, wynikający z aktualnych
przepisów prawa krajowego powinien być zgodny z wytycznymi dokumentów referencyjnych
BAT (BREF-ów), które zalecają:
 minimalizować ilości ziemi wydobywanej z wykopów, ograniczyć jej przemieszczanie
i zabezpieczyć przed zanieczyszczeniem,
37


zabezpieczyć grunty przed zanieczyszczeniem na skutek wycieku, niewłaściwego
składowania materiałów niebezpiecznych i depozycji z powietrza,
przeprowadzać oceny stanu zanieczyszczenia środowiska w celu opracowania
harmonogramu działań rewitalizacyjnych.
II.12. Ustalam częstotliwość dokonywania analiz pozwolenia zintegrowanego.
W odniesieniu do każdego procesu prowadzonego na terenie Krajowej Spółki
Cukrowej S.A. w Toruniu Oddział „Cukrownia Werbkowice” w Werbkowicach przy
ul. Przemysłowej 2 przeprowadzana będzie co najmniej raz na 5 lat – ocena porównująca
parametry procesowe ze wskaźnikami charakteryzującymi najlepsze dostępne techniki (BAT).
Wyniki tych ocen będą gromadzone i przechowywane przez okres co najmniej 5 lat,
a w przypadku stwierdzenia daleko idących rozbieżności z wymogami BAT, stanowić będą
podstawę do podjęcia decyzji o modernizacji, względnie eliminacji danego procesu.
III. Zobowiązuję Krajową Spółkę Cukrową S.A. w Toruniu Oddział „Cukrownia
Werbkowice” w Werbkowicach przy ul. Przemysłowej 2 do:
III.1. Informowania Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Lublinie o wystąpieniu
szkody w środowisku, zgodnie z ustawą z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom
w środowisku i ich naprawie (tj. Dz.U. z 2014 roku, poz. 1789 z późn. zm.).
III.2. Przekazywania wyników pomiarów emisji substancji i energii wprowadzanych do
środowiska Staroście Hrubieszowskiemu w Hrubieszowie i Wojewódzkiemu Inspektorowi
Ochrony Środowiska w Lublinie, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 19
listopada 2008 r. w sprawie rodzajów wyników pomiarów prowadzonych w związku
z eksploatacją instalacji lub urządzenia i innych danych oraz terminów i sposobów ich
prezentacji, (Dz. U. z 2008 r. Nr 215 poz. 1366) – w terminie 30 dni od zakończenia pomiaru.
III.3. Przekazywania Marszałkowi Województwa Lubelskiego w Lublinie zbiorczego
zestawienia danych, o których mowa w art. 76 ustawy o odpadach,
w terminie do 15 marca za poprzedni rok kalendarzowy z uwzględnieniem zakresu i formy
określonymi w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie
niezbędnego zakresu informacji objętych obowiązkiem zbierania i przetwarzania oraz
sposobu prowadzenia centralnej i wojewódzkiej bazy danych dotyczącej wytwarzania
i gospodarowania odpadami (Dz.U. z 2011 r. Nr 257, poz.1547).
III.4. Przekazywania Marszałkowi Województwa Lubelskiego w Lublinie wykazów za rok
poprzedni zawierających informacje i dane o zakresie korzystania ze środowiska oraz
wysokości należnych z tego tytułu opłat do dnia 31 marca. Wykazy te należy sporządzić
zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 27 lutego 2014 r. w sprawie
wykazów zawierających informacje i dane o zakresie korzystania ze środowiska oraz
o wysokości należnych opłat (Dz.U. z 2014 r. poz.274).
IV. Pozwolenie wydaje się na czas nieoznaczony.
UZASADNIENIE
Decyzją NR PZ 11/2009 z dnia 31 marca 2009 roku, znak: RŚ.V.IŁ.7624/40/08,
wydaną z upoważnienia Marszałka Województwa, zmienionej decyzją Nr PZ 17/2014 z dnia
38
08 sierpnia 2014 roku, RŚ-V.7222.39.2014.ILU oraz decyzją Nr PZ84/2014 z dnia 03 grudnia
2014 roku, znak: RŚ-V.7222.39.2014.ILU udzielono Krajowej Spółce Cukrowej S.A.
w Toruniu Oddziałowi „Cukrownia Werbkowice” w Werbkowicach pozwolenia
zintegrowanego na eksploatację instalacji do produkcji lub przetwórstwa produktów
spożywczych z surowych produktów roślinnych o zdolności produkcyjnej ponad 300 ton
wyrobów gotowych na dobę, którą jest produkcja cukru oraz instalacji do spalania paliw
o mocy nominalnej ponad 50 MWt.
Ww. decyzja, pozwolenie zintegrowane, obowiązuje do dnia 30 marca 2019 roku.
KSC S.A. w Toruniu Oddział „Cukrownia Werbkowice” w Werbkowicach przy
ul. Przemysłowej 2 wystąpiła z wnioskiem z dnia 01 lipca 2015 roku, o wygaszenie decyzji
Marszałka Województwa Lubelskiego w Lublinie Nr PZ 11/2009 z dnia 31 marca 2009 roku
i wydanie pozwolenia zintegrowanego dla instalacji eksploatowanych na terenie „Cukrowni
Werbkowice” tj. instalacji do produkcji lub przetwórstwa produktów spożywczych
z surowych produktów roślinnych o zdolności produkcyjnej ponad 300 ton wyrobów
gotowych na dobę, którą jest produkcja cukru oraz instalacji do spalania paliw o mocy
nominalnej ponad 50 MWt oczyszczalni ścieków i instalacji do produkcji wapna, w piecach
o zdolności produkcyjnej ponad 50 ton na dobę.
Obowiązek posiadania pozwolenia zintegrowanego dla przedmiotowej instalacji
wynika z zakwalifikowania jej do instalacji mogących powodować znaczne zanieczyszczenie
poszczególnych elementów przyrodniczych albo środowiska jako całości – wg załącznika do
rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 27 sierpnia 2014 r. w sprawie rodzajów instalacji
mogących powodować znaczne zanieczyszczenie poszczególnych elementów przyrodniczych
albo środowiska jako całości (Dz. U. z 2014 r. poz.1169).
Zgodnie z art. 21 oraz art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 roku
o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie
środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (tj. Dz. U. z 2013 r. poz.1235 z
późn. zm.) dane o wniosku o zmianę decyzji pozwolenia zintegrowanego zamieszczono w
publicznie dostępnym wykazie danych o dokumentach zawierających informację
o środowisku i jego ochronie pod numerem 2/2015.
Zgodnie z art. 218 ustawy z dnia 21 kwietnia 2001 roku Prawo ochrony środowiska
oraz z art. 33 ustawy z dnia 3 października 2008 roku o udostępnianiu informacji
o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach
oddziaływania na środowisko, w celu zapewnienia możliwości udziału społeczeństwa
w postępowaniu o zmianę decyzji pozwolenia zintegrowanego, w dniu 16 lipca 2015 r.
zamieszczono na stronie internetowej Starostwa Powiatowego w Hrubieszowie oraz na
tablicy ogłoszeń tut. Urzędu, zawiadomienie o wszczęciu postępowania w sprawie wszczęcia
postępowania w sprawie wydania pozwolenia zintegrowanego oraz o prawie i terminie
wnoszenia uwag i wniosków. W terminie 21 dni, nie zostały wniesione żadne uwagi
i wnioski.
Po przeanalizowaniu dokumentów przedłożonych przez KSC S.A. w Toruniu Oddział
„Cukrownia Werbkowice” w Werbkowicach uznano, że wniosek wraz z dostarczonymi
materiałami uzupełniającymi, spełnia wymogi art. 184 oraz art. 201 ustawy Prawo ochrony
środowiska.
Na podstawie wniosku ustalono:

dopuszczalną wielkość emisji gazów i pyłów wprowadzanych do powietrza
ustalono zgodnie ze standardami emisji, określonymi w rozporządzenia Ministra
Środowiska z dnia 04 listopada 2014 r. w sprawie standardów emisyjnych dla niektórych
rodzajów instalacji, źródeł spalania paliw oraz spalania lub współspalania odpadów (Dz.
U. z 2014 roku, poz.1546),
39






dopuszczalny pobór wód powierzchniowych rzeki Huczwy z ujęcia brzegowego,
zlokalizowanego powyżej jazu piętrzącego w km 23+330 rzeki, na podstawie przepisów
ustawy z dnia 18 lipca 2001 roku Prawo wodne (tj. Dz. U. z 2015 r. poz. 469 z późn.
zm.),
dopuszczalny pobór wód podziemnych z ujęcia zlokalizowanego na terenie KSC S.A.
w Toruniu Oddział „Cukrownia Werbkowice” na podstawie przepisów ustawy z dnia
18 lipca 2001 roku Prawo wodne (tj. Dz. U. z 2015 r. poz. 469 z późn. zm.),
dopuszczalną ilość i jakość ścieków przemysłowych, deszczowych i bytowych
odprowadzanych do rzeki Huczwy w 19+200 oraz gminnej oczyszczalni ścieków
komunalnych na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 18
listopada 2014 roku w sprawie warunków, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu
ścieków do wód lub do ziemi oraz w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla
środowiska wodnego (Dz. U. z 2014 roku poz. 1800) oraz na umowie pomiędzy
Cukrownią, a Gminą Werbkowice opartej na rozporządzeniu Ministra Budownictwa
z dnia 14 lipca 2006 r . w sprawie sposobu realizacji obowiązków dostawców ścieków
przemysłowych oraz warunków wprowadzania ścieków do urządzeń kanalizacyjnych
(Dz. U. z dnia 28 lipca 2006 r.),
ilość odpadów niebezpiecznych, dopuszczonych do wytworzenia w ciągu roku
i warunki postępowania z tymi odpadami, na podstawie aktualnej ilości wytwarzanych
odpadów, zgodnie z ustawą o odpadach (tj. Dz. U. z 2013 r. poz.21 z późn. zm.),
ilość odpadów innych niż niebezpieczne, dopuszczonych do wytworzenia w ciągu roku
i warunki postępowania z tymi odpadami, na podstawie aktualnej ilości wytwarzanych
odpadów, zgodnie z ustawą o odpadach (tj. Dz. U. z 2013 r. poz.21 z późn. zm.),
dopuszczalny poziom hałasu zgodnie z rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 14
czerwca 2007 roku w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku
(tj. Dz. U. z 2014 r. poz. 112).
Emisja gazów i pyłów, wprowadzanych do powietrza z instalacji Oddziału
„Cukrownia Werbkowice” w Werbkowicach nie powoduje przekroczeń wartości
dopuszczalnych stężeń substancji w powietrzu, określonych w załączniku nr 1 do
rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 24 sierpnia 2012 roku w sprawie poziomów
niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. z 2012 r. poz. 1031) oraz wartości odniesienia
substancji w powietrzu, określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra
Środowiska z dnia 26 stycznia 2010 r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych
substancji w powietrzu (Dz. U. z 2010 r. Nr 16, poz. 87).
Dopuszczalna wielkość emisji gazów i pyłów wprowadzanych do powietrza
z instalacji elektrociepłowni zakładowej, instalacji do spalania paliw o mocy nominalnej
większej od 50 MW, ustalona jest zgodnie ze standardami emisyjnymi, określonymi
w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 04 listopada 2014 r. w sprawie standardów
emisyjnych z instalacji.
Dopuszczalny poziom hałasu ustalono zgodnie z rozporządzeniem Ministra
Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 roku w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu
w środowisku (tj. Dz. U. z 2014 r. poz.112).
Zakres monitoringu i częstotliwość prowadzenia pomiarów wynika z obowiązujących
aktów prawnych.
Biorąc pod uwagę powyższe, orzeczono jak w sentencji.
Od decyzji niniejszej służy prawo wniesienia odwołania do Samorządowego
Kolegium Odwoławczego w Zamościu za pośrednictwem Starosty Hrubieszowskiego
w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia.
40
Otrzymuje:
1. Krajowa Spółka Cukrowa S.A. w Toruniu
Oddział „Cukrownia Werbkowice”
ul. Przemysłowa 2
22-550 Werbkowice
Do wiadomości:
1. Minister Środowiska
00-922 Warszawa, ul. Wawelska 52/54
2. Inspekcja Ochrony Środowiska
Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska
20-092 Lublin ul. Obywatelska 13
3. Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej
03-194 Warszawa, ul. Zarzecze 13 B
4. Urząd Marszałkowski Województwa Lubelskiego
20-074 Lublin, ul. Spokojna 4
5. a/a – 2 egzemplarze
Informacja o niniejszym pozwoleniu zintegrowanym znajduje się w publicznie
dostępnym wykazie danych o dokumentach, zawierających informacje o środowisku i jego
ochronie pod numerem 1/2015.
Na podstawie ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 225,
poz. 1635 z późn. zm.), zgodnie z pkt 40, ppkt. 1 części III załącznika do wyżej wymienionej
ustawy pobrano opłatę skarbową w wysokości 2 011,00 zł.
Dowód zapłaty należnej opłaty skarbowej pozostawiono w aktach sprawy.
41

Hrubieszów, dnia 30 września 2015 r. RLO.6222.2.2015

Transkrypt

Podobne dokumenty

BURAK CUKROWY

Produkcja cukru

Dawkowanie: 1:60 (1 część zastępuje 60 części cukru)

Nowa koncepcja brykietowania styropianu (EPS)

z cukrzycą

zlecenie odbioru odpadów - SanTa-EKO

Nie taki słodki – uprawa buraka cukrowego

ZAŁĄCZNIK Nr 5 WZÓR KARTY PRZEKAZANIA ODPADU Wzór