D - Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Toruniu

IX Ka 677/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 19 lutego 2015 r.
Sąd Okręgowy w Toruniu w Wydziale IX Karnym Odwoławczym w składzie:
Przewodniczący – S. S.O. Rafał Sadowski
Sędziowie: S.O. Aleksandra Nowicka (spr.)
S.O. Mirosław Wiśniewski
Protokolant stażysta Marzena Chojnacka
przy udziale del. Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Toruniu Barbary Dryzner
po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2015r.
sprawy K. T. (1) i P. P. oskarżonych z art. 13§1 kk w zw. z art. 286§1 kk i in.
na skutek apelacji wniesionej przez obrońców oskarżonych i prokuratora
od wyroku Sądu Rejonowego w Chełmnie z dnia 17 października 2014 r. sygn. akt II K 141/12
I. zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy, uznając wszystkie wniesione apelacje za oczywiście bezzasadne;
II. zwalnia obu oskarżonych z obowiązku poniesienia kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym, a wydatkami
powstałymi w tym postępowaniu obciąża Skarb Państwa;
III. zasądza od Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Chełmnie) na rzecz adw. G. T.i adw. K. T. (2) kwotę po 516,60
(pięćset szesnaście złotych i sześćdziesiąt groszy) brutto tytułem zwrotu nieopłaconych kosztów obrony udzielonej
oskarżonym z urzędu w postępowaniu odwoławczym.
Sygn. akt IX Ka 677/14
UZASADNIENIE
K. T. (1) został oskarżony o to, że:
I. w dniach 4 i 5 listopada 2011 roku, w C. w salonie (...) na ul. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści
majątkowej, usiłował doprowadzić operatora sieci komórkowej (...)Sp. z o.o. z siedzibą w W. do niekorzystnego
rozporządzenia mieniem w kwocie co najmniej 1.799 zł w ten sposób, iż celem zawarcia umowy o świadczenie
usług telekomunikacyjnych i zakup telefonu komórkowego marki (...)przedłożył podrobione uprzednio przez siebie
zaświadczenie o zatrudnieniu i osiąganych dochodach w firmie (...) w C., podczas gdy w rzeczywistości nigdy nie
pracował w wyżej wymienionej firmie, jednak zmierzonego celu nie osiągnął z uwagi na brak zgody operatora na
zawarcie umowy, działając na szkodę (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.,
tj. o przestępstwo z art. 270 § 1 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk;
II. w dniu 3 listopada 2011 r. w C., w sklepie (...) na ul. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej,
doprowadził (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 2.316, 11 zł
w ten sposób, że przedłożył podrobione uprzednio przez siebie zaświadczenie o zatrudnieniu i osiąganych dochodach
w firmie (...) w C., podczas gdy w rzeczywistości nigdy nie pracował w wyżej wymienionej firmie, a następnie zawarł
umowę kredytu nr (...) na zakup towaru w postaci telewizora marki (...)oraz dwóch aparatów fotograficznych marki
(...), powodując straty w kwocie 2.316,11 zł na szkodę (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W.,
tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk,
III. w dniu 7 listopada 2011 r. w C., w sklepie (...) na ul. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował
doprowadzić (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie co najmniej
1.299 zł w ten sposób, iż celem zawarcia umowy kredytowej na zakup towaru w postaci konsoli do gier (...)o wartości
1.299 zł przedłożył podrobione uprzednio przez siebie zaświadczenie o zatrudnieniu i osiąganych dochodach w firmie
(...) w C., podczas gdy w rzeczywistości nigdy nie pracował w wyżej wymienionej firmie, jednak zamierzonego celu nie
osiągnął z uwagi na brak zgody banku na zawarcie umowy, działając na szkodę (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W.,
tj. o przestępstwo z art. 270 § 1 kk i art. 13 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk i art. 297
§ 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk,
IV. w dniu 5 listopada 2011 r. w C., w sklepie (...) na ul. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej,
doprowadził (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1.204,92 zł
w ten sposób, że przedłożył podrobione uprzednio przez siebie zaświadczenie o zatrudnieniu i osiąganych dochodach
w firmie (...) w C., podczas gdy w rzeczywistości nigdy nie pracował w wyżej wymienionej firmie, a następnie zawarł
umowę kredytu nr (...) na zakup towaru w postaci mebli Havana i fotela Bajka, powodując straty w kwocie 1.204,92
zł na szkodę (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W.,
tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk,
V. w dniu 5 listopada 2011 r. w C., w sklepie (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował
doprowadzić (...)Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie co najmniej 2.099 zł poprzez zawarcie
umowy kredytowej na zakup towaru w postaci wieży marki (...)o wartości 799 zł oraz telewizora LCD marki (...)o
wartości 1.300 zł, jednak zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na możliwość rozpoznania go przez pracownika
sklepu, działając na szkodę (...) Bank,
tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk,
VI. w dniu 14 listopada 2011 r. w Ś., w sklepie (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował
doprowadzić (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie co najmniej
3.000 zł w ten sposób, iż celem zawarcia umowy kredytowej na zakup towaru w postaci laptopa marki (...)wraz z
akcesoriami przedłożył podrobione uprzednio przez siebie zaświadczenie o zatrudnieniu i osiąganych dochodach w
firmie (...) w C., podczas gdy w rzeczywistości nigdy nie pracował w wyżej wymienionej firmie, jednak zamierzonego
celu nie osiągnął z uwagi na brak zgody banku na zawarcie umowy, działając na szkodę (...) Bank (...) S.A. z siedzibą
we W.,
tj. o przestępstwo z art. 270 § 1 kk i art. 13 § 1 kk i art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk,
VII. w dniu 14 listopada 2011 r. w Ś., w sklepie (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował
doprowadzić (...) Bank S.A. z siedzibą we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie co najmniej 2.000
zł w ten sposób, iż celem zawarcia umowy kredytowej na zakup towaru w postaci laptopa przedłożył podrobione
uprzednio przez siebie zaświadczenie o zatrudnieniu i osiąganych dochodach w firmie (...) w C., podczas gdy w
rzeczywistości nigdy nie pracował w wyżej wymienionej firmie, jednak zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na brak
zgody banku na zawarcie umowy, działając na szkodę (...) Bank S.A. z siedzibą we W.,
tj. o przestępstwo z art. 270 § 1 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk w zw. z art.
11 § 2 kk,
VIII. w dniu 14 listopada 2011 r. w Ś., w salonie (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował
doprowadzić operatora sieci komórkowej (...)Sp. z o.o. z siedzibą w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem
w kwocie co najmniej 899 zł w ten sposób, iż celem zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych i
zakup telefonu komórkowego marki (...), przedłożył podrobione uprzednio przez siebie zaświadczenie o zatrudnieniu
i osiąganych dochodach w firmie (...) w C., podczas gdy w rzeczywistości nigdy nie pracował w wyżej wymienionej
firmie, jednak zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na brak zgody operatora na zawarcie umowy, działając na szkodę
(...)Sp. z o.o. z siedzibą w W.,
tj. o przestępstwo z art. 270 § 1 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk,
IX. w dniu 15 listopada 2011 r. w C., w salonie (...), działając wspólnie i w porozumieniu z P. P. oraz w celu
osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował doprowadzić operatora sieci komórkowej (...)Sp. z o.o. z siedzibą w W. do
niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie co najmniej 1.099 zł w ten sposób, iż celem zawarcia umowy o
świadczenie usług telekomunikacyjnych i zakup telefonu komórkowego marki, przedłożył podrobione uprzednio przez
siebie zaświadczenie na nazwisko P. P. o zatrudnieniu i osiąganych dochodach w firmie (...) w C., podczas gdy w
rzeczywistości P. P. nigdy nie pracował w wyżej wymienionej firmie, jednak zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi
na brak zgody operatora na zawarcie umowy, działając na szkodę (...)Sp. z o.o. z siedzibą w W.,
tj. o przestępstwo z art. 270 § 1 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.
P. P. został oskarżony o to, że:
X. w dniu 15 listopada 2011 r. w C., w salonie (...), działając wspólnie i w porozumieniu z K. T. (1) oraz w celu
osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował doprowadzić operatora sieci komórkowej (...)Sp. z o.o. z siedzibą w W. do
niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie co najmniej 1.099 zł w ten sposób, iż celem zawarcia umowy o
świadczenie usług telekomunikacyjnych i zakup telefonu komórkowego marki, przedłożył podrobione uprzednio przez
siebie zaświadczenie na nazwisko P. P. o zatrudnieniu i osiąganych dochodach w firmie (...) w C., podczas gdy w
rzeczywistości nigdy nie pracował w wyżej wymienionej firmie, jednak zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na brak
zgody operatora na zawarcie umowy, działając na szkodę (...)Sp. z o.o. z siedzibą w W.,
tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk;
XI. w dniu 14 listopada 2011 r. w C., w sklepie (...) na ul. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował
doprowadzić (...) Bank S.A. z siedzibą we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie co najmniej
2.299 zł w ten sposób, iż celem zawarcia umowy kredytowej na zakup towaru w postaci telewizora (...) przedłożył
poświadczające nieprawdę zaświadczenie o zatrudnieniu i osiąganych dochodach w firmie (...) w C., podczas gdy w
rzeczywistości nigdy nie pracował w wyżej wymienionej firmie, jednak zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na brak
zgody banku na zawarcie umowy, działając na szkodę (...) Bank S.A. z siedzibą we W.,
tj. o przestępstwo z art. 270 § 1 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk w zw. z art.
11 § 2 kk;
XII. w dniu 22 grudnia 2011 r. w C., na ulicy (...), usiłował dokonać kradzieży z włamaniem do sklepu spożywczo przemysłowego w ten sposób, że wybił ręką szybę w drzwiach wejściowych, a następnie nogą usiłował wybić szybę
wystawna w zamiarze wejścia do wnętrza sklepu i zaboru w celu przywłaszczenia znajdujących się w nim artykułów,
jednakże zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na przyjazd patrolu Policji, działając na szkodę (...)w C.,
tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk.
Wyrokiem z dnia 17 października 2014 roku, wydanym w sprawie II K 141/12 Sąd Rejonowy w
Chełmnie w pkt. I uznał oskarżonego K. T. (1) za winnego zarzucanych mu czynów opisanych w punktach I, VIII i
IX aktu oskarżenia, tj. występku z art. 270 §1 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to po
przyjęciu, iż popełnione one zostały w ramach ciągu przestępstw opisanego w art. 91 § 1 kk po myśli art. 11 § 3 kk oraz
art. 14 § 1 kk i art. 91 § 1 kk i na podstawie art. 286 § 1 kk wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.
W punkcie II. wyroku Sąd uznał oskarżonego K. T. (1) za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów opisanych w
punktach II, IV, VI i VII aktu oskarżenia, tj. występku z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 §
2 kk oraz art. 270 § 1 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to po przyjęciu,
iż popełnione one zostały w ramach ciągu przestępstw opisanego w art. 91 § 1 kk po myśli art. 11 § 3 kk oraz art. 14 §
1 kk i art. 91 § 1 kk i na podstawie art. 286 § 1 kk wymierzył mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności.
W punkcie III. wyroku Sąd uniewinnił oskarżonego K. T. (1) od popełnienia czynu opisanego w punkcie III. aktu
oskarżenia.
W punkcie IV. wyroku na podstawie art. 86 § 1 kk i art. 91 § 2 kk w miejsce orzeczonych jednostkowych kar pozbawienia
wolności Sąd wymierzył oskarżonemu K. T. (1) karę łączną 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności.
W punkcie V. wyroku Sąd uznał oskarżonego P. P. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt. X
aktu oskarżenia, tj. występku z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk i za to po myśli art. 14 § 1 kk oraz na podstawie art.
286 § 1 kk wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.
W punkcie VI. wyroku Sąd uznał oskarżonego P. P. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt.
XI aktu oskarżenia, tj. występku z art. 297 § 1 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za
to po myśli art. 11 § 3 kk oraz art. 14 § 1 kk i na podstawie art. 286 § 1 kk wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy
pozbawienia wolności.
W punkcie VII. wyroku Sąd uznał oskarżonego P. P. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt.
XII aktu oskarżenia, tj. występku z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk i za to po myśli art. 14 § 1 kk oraz na podstawie
art. 279 § 1 kk wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.
W punkcie VIII. wyroku na podstawie art. 86 § 1 kk i art. 91 § 2 kk w miejsce orzeczonych jednostkowych kar
pozbawienia wolności Sąd wymierzył oskarżonemu P. P. karę łączną 1 (jednego) roku i 4 (czterech) miesięcy
pozbawienia wolności.
Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońców koszty tytułem nieopłaconej pomocy udzielonej oskarżonym z
urzędu, zwolnił jednocześnie obu oskarżonych od ponoszenia opłaty, zaś wydatkami poniesionymi w sprawie obciążył
Skarb Państwa.
Od powyższego wyroku apelacje wnieśli: oskarżyciel publiczny oraz obrońcy obu oskarżonych.
Prokurator zaskarżył wyrok na niekorzyść oskarżonego K. T. (1) w części dotyczącej czynu zarzucanego
w pkt. V aktu oskarżenia w zakresie orzeczenia o winie. Na podstawie art. 438 pkt 2 kpk oraz art. 427 § 2 kpk wyrokowi
zarzucił mającą wpływ na treść orzeczenia obrazę przepisów postępowania, tj. art. 413 § 1 pkt 5 kpk polegającą na
niezawarciu w pkt. II wyroku rozstrzygnięcia co do zarzucanego K. T. (1) w pkt. V aktu oskarżenia. W konkluzji
oskarżyciel publiczny wniósł na podstawie art. 427 § 1 kpk oraz art. 437 § 1 kpk o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez
wskazanie, że ciąg przestępstw przypisanych K. T. (1) w pkt. II wyroku obejmuje także czyn zarzucany mu w pkt. V aktu
oskarżenia oraz że czyn został popełniony po uprzednim podrobieniu przez K. T. (1) zaświadczenia o zatrudnieniu i
osiąganych dochodach w firmie (...).
Obrońca P. P. zaskarżył wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze, zarzucając mu na podstawie art. 427 §
2 kpk oraz art. 438 pkt 4 kpk rażącą niewspółmierność wymierzonej oskarżonemu kary. W konkluzji obrońca wniósł na
zasadzie art. 437 § 2 kpk o zmianę orzeczenia poprzez warunkowe zawieszenie wykonania wymierzonej oskarżonemu
kary pozbawienia wolności na okres 4 lub 5 lat.
Obrońca K. T. (1) zaskarżył wyrok w części: w zakresie punktu I wyroku w części dotyczącej uznania
oskarżonego za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie IX aktu oskarżenia oraz w zakresie punktu IV
wyroku dotyczący wymierzenia bezwzględnej kary pozbawienia wolności, zarzucając na podstawie art. 438 pkt 2,
3, 4 kpk i art. 427 kpk:
1. mającą wpływ na treść zaskarżonego wyroku rażącą obrazę prawa procesowego, a mianowicie art. 2 §1 pkt 1 kpk oraz
art. 4 kpk w zw. z art. 5 § 1 i 2 kpk oraz art. 7 kpk poprzez wydanie orzeczenia skazującego za czyn opisany w punkcie
IX aktu oskarżenia bez dostatecznych dowodów uprawdopodabniających fakt zawinienia oraz poprzez naruszenie
podstawowych zasad procesowych określających regułę dowodzenia winy i zastąpienie ich przez domniemanie winy
oskarżonego;
2. obrazę przepisów postępowania, a w szczególności art. 410 kpk i art. 5 § 2 kpk przez odmowę przyznania waloru
wiarygodności świadkowi M. R., a którego zeznania w sposób jednoznaczny wskazują, iż K. T. (1) nie dopuścił
zarzucanego mu czynu z dnia 15 listopada 2011 r. opisanego w punkcie IX aktu oskarżenia;
3. błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę wyroku, a mających wpływ na jego treść, polegających na
uznaniu, iż K. T. (1) dopuścił się zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie IX aktu oskarżenia, pomimo, iż materiał
dowodowy i istniejące wątpliwości nie pozwalają na to;
4. rażącą niewspółmierność kary, wyrażającą się w wymierzeniu oskarżonemu bezwzględnej kary pozbawienia
wolności, będącego osobą młodocianą, wobec którego orzeczenie kary o charakterze izolacyjnym przekracza - zdaniem
obrony - stopień winy, a nadto nie może odegrać właściwej roli szczególno - prewencyjnej.
W konsekwencji podniesionych zarzutów apelacyjnych na podstawie art. 427 § 1 kpk i art. 437 § 1 kpk, a w szczególności
art. 440 kpk, obrońca K. T. (1) wniósł o uniewinnienie oskarżonego go od zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie
IX aktu oskarżenia oraz wymierzenie za pozostałe czyny kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej
wykonania.
Na rozprawie apelacyjnej prokurator wnosił, jak w apelacji oraz o nieuwzględnienie apelacji obrońców. Obrońcy
wnosili, jak w apelacjach, wnosząc jednocześnie o zasądzenie kosztów obrony udzielonej oskarżonym z urzędu w
postępowaniu odwoławczym, oświadczając, iż nie zostały one uiszczone ani w części, ani w całości. Z kolei oskarżony
P. P. wniósł, jak jego obrońca.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Wszystkie wniesione apelacje okazały się bezzasadne w stopniu oczywistym.
Odnosząc się w pierwszym rzędzie do apelacji prokuratora, wskazać stanowczo należy, że brak było podstaw do
wydania orzeczenia reformatoryjnego w sprawie. Oskarżyciel publiczny w swej apelacji zarzucił mającą w jego ocenie
wpływ na treść orzeczenia obrazę przepisów postępowania, tj. art. 413 § 1 pkt 5 kpk polegającą na niezawarciu w pkt.
II wyroku rozstrzygnięcia co do czynu zarzucanego K. T. (1) w pkt. V aktu oskarżenia. W konsekwencji, oskarżyciel
publiczny wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez wskazanie, że ciąg przestępstw przypisanych K. T. (1)
w pkt. II wyroku obejmuje także czyn zarzucany mu w pkt. V aktu oskarżenia oraz, że czyn ten został popełniony
po uprzednim podrobieniu przez K. T. (1) zaświadczenia o zatrudnienia i osiąganych dochodach w firmie (...). W
uzasadnieniu apelacji, oskarżyciel publiczny argumentuje, że kwestia czynu zarzucanego K. T. (1) w pkt. V aktu
oskarżenia, w jego ocenie była przedmiotem rozpoznania Sądu I instancji, a wskazuje na to, jego zdaniem przebieg
rozprawy, w tym wyjaśnienia oskarżonego i zeznania świadka, a nadto analiza uzasadnienia wyroku, w szczególności
części dotyczącej ustaleń faktycznych. Zdaniem prokuratora, uzasadnienie wyroku wskazuje, że Sąd a quo dokonał
ustaleń w zakresie sprawstwa oskarżonego co do zarzucanego mu w pkt. V aktu oskarżenia czynu zabronionego, uznał
jego winę, a także ustalił, że czyn ten stanowi element ciągu przestępstw popełnionych przez oskarżonego.
Argumentacja przedstawiona przez oskarżyciela publicznego zupełnie nie przekonuje. W pierwszym rzędzie należy
wskazać, że uzasadnienie zaskarżonego wyroku w istocie nie przystaje de facto do orzeczenia Sądu I instancji. Rację
ma w tym względzie prokurator, podnosząc w apelacji, że analiza pisemnych motywów rozstrzygnięcia, przytoczone
w nich ustalenia faktyczne wskazują, jakoby Sąd przypisał K. T. (1) również czyn z pkt. V. aktu oskarżenia i przyjął,
iż stanowi on element ciągu przestępstw. Niemniej jednak, apelujący wywodzi z tej okoliczności nieprawidłowe i
nieuzasadnione wnioski. Podkreślić bowiem z całą stanowczością należy, że owa "sprzeczność" musiała pozostać
bez wpływu na rozstrzygnięcie Sądu odwoławczego, w żadnym wypadku z tego, co Sąd zawarł w uzasadnieniu nie
można wywodzić przypisania oskarżonemu zarzucanych czynów. Nie ulega wątpliwości, że "ustalenia faktyczne"
będące podstawą dokonywanej subsumcji pod normy prawa karnego znajdują się w wyroku, nie zaś w pisemnym jego
uzasadnieniu (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 2013 r., II KK 70/12, LEX nr 1294448). Uzasadnienie
wyroku jest dokumentem wtórnym w stosunku do jego sentencji, sporządzanym już po jej ogłoszeniu, dlatego w
zasadzie nie może ono mieć wpływu treść rozstrzygnięć, o których mowa w art. 413 § 1 i 2 kpk (vide: wyrok Sądu
Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 24 stycznia 2013 r., II AKa 197/12, LEX nr 1289384).
Zgodnie z przepisem art. 437 § 1 kpk po rozpoznaniu środka odwoławczego sąd orzeka o utrzymaniu w mocy,
zmianie lub uchyleniu zaskarżonego orzeczenia w całości lub w części. Dotyczy to odpowiednio rozpoznania środka
odwoławczego od uzasadnienia orzeczenia. Po myśli przepisu z art. 437 § 2 kpk jeżeli pozwalają na to zebrane
dowody, sąd odwoławczy zmienia zaskarżone orzeczenie, orzekając odmiennie co do istoty, lub uchyla je i umarza
postępowanie; w innych wypadkach uchyla orzeczenie i przekazuje sprawę sądowi pierwszej instancji do ponownego
rozpoznania; przepis art. 397 stosuje się odpowiednio.
Wniosek apelacyjny Prokuratora - choć formalnie dopuszczalny - z powodów zupełnie zasadniczych musiał zostać
uznany za nietrafny. W ocenie Sądu Okręgowego, w realiach sprawy brak było podstaw zarówno do zmiany
zaskarżonego orzeczenia, jak i jego uchylenia w części i przekazania sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego
rozpoznania. Rzecz bowiem w tym, że Sąd a quo, wbrew twierdzeniom Prokuratora, w zaskarżonym wyroku w ogóle
nie uznał oskarżonego K. T. (1) za winnego popełnienia czynu z pkt. V aktu oskarżenia, a tym bardziej tego, że
oskarżony dopuścił się go w ramach ciągu przestępstw. Sąd nie przypisał oskarżonemu winy w tym zakresie, w
ogóle nie rozpoznał sprawy w tym zakresie. Sąd Okręgowy stoi na stanowisku, że rozstrzygnięcie reformatoryjne
sprowadzające się do zmiany wyroku i odmiennego orzeczenia co do istoty sprawy nie powinno być wydane wówczas,
gdy sąd pierwszej instancji naruszając dyspozycję art. 413 § 2 pkt 1 k.p.k. w ogóle nie określił w wyroku skazującym
czynu przypisanego oskarżonemu. W tym bowiem wypadku sąd odwoławczy zmieniając wyrok sądu a quo w istocie
pełniłby funkcję organu pierwszej instancji określając - mimo braku bezpośredniego kontaktu ze źródłami i środkami
dowodowymi - podmiot, przedmiot oraz elementy strony podmiotowej i przedmiotowej zaistniałego przestępstwa.
Tego rodzaju procedowanie naruszałoby jedną z naczelnych zasad procesu karnego jaką jest zasada bezpośredniości.
W konsekwencji wspomniana zmiana wyroku sądu pierwszej instancji niweczyłaby gwarancyjną funkcję ustawowego
(art. 425 § 1 k.p.k. i art. 426 § 1 k.p.k.) i konstytucyjnego (art. 176 ust. 1 Konstytucji RP) standardu dwuinstancyjności
postępowania sądowego, godząc w jego istotę (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 24 sierpnia 2011 r.,
II AKa 204/11, POSAG 2011/3/156-163, KZS 2011/12/47, KZS 2011/12/52, Lex nr 1087219).
Niemożliwym okazało się również uchylenie zaskarżonego wyroku w części. Nie można uchylać orzeczenia w tej
części, w której nie zawiera ono konkretnego rozstrzygnięcia, ponieważ tak naprawdę nie ma tu czego uchylać.
Przedmiotem uchylenia może być tylko określona pozytywna część orzeczenia, a nie jego część negatywna (por. wyrok
Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2009 r., II KK 131/09, Lex nr 553678).
W ocenie Sądu odwoławczego orzeczenie o karze P. P. nie budzi zastrzeżeń – jako ukształtowane zgodnie z
dyrektywami określonymi w art. 53 kk. Zarzuty obrońcy okazały się nietrafione. Oskarżonemu P. P. Sąd wymierzył
karę łączną pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności - kara ta została wymierzona
za trzy występki. Kary jednostkowe zaś oscylowały w dolnej granicy ustawowego zagrożenia. Wymierzona kara
łączna uwzględniała fakt podobieństwa dwóch czynów, sposobu ich popełnienia oraz czasu ich popełnienia. Tak
ukształtowana kara ta nie jest w żadnym razie surowa, ani rażąco surowa w rozumieniu art. 438 pkt 4 kpk, a tylko
taka ocena jej wymiaru uprawniałby sąd odwoławczy do złagodzenia dolegliwości orzeczenia o karze. Oceny tej nie
zmienia fakt, że orzeczona kara, wymierzona została mu jako kara bezwzględna. Ustalając jej wymiar, sąd orzekający
wziął pod uwagę wszystkie dyrektywy z art. 53 kk, właściwie ocenił znaczenie poszczególnych okoliczności, jakie
in concreto winny mieć wpływ na wybór adekwatnej sankcji. Kara ta uwzględnia należycie nie tylko całokształt
okoliczności dotyczących osoby oskarżonego, ale i te związane z samymi inkryminowanymi zdarzeniami. Przy
wymiarze kary, Sąd a quo miał na względzie fakt, że oskarżony ma za sobą kryminalną przeszłość, wszak był już
wielokrotnie karany, w tym czterokrotnie za przestępstwa włamania. Nie można tracić z pola widzenia, że oskarżony
ma dopiero niespełna 22 lata. W istocie, z zapadłych wcześniej wyroków oskarżony nie wyciągnął jakichkolwiek
konstruktywnych wniosków. Słusznie Sąd I instancji argumentował, że wymierzenie innej kary niż bezwzględna
byłoby niecelowe, Sąd nie dostrzegł po jego stronie pozytywnej prognozy kryminologiczno - społecznej. Podkreślić
również należy, że w przeszłości oskarżony już dwukrotnie nie skorzystał z szansy na resocjalizację wolnościową,
nie sprostał wymogom okresów próby, wszak Sąd zarządzał mu wykonanie kary. Powyższe świadczy o tym, że
jest on sprawcą niepoprawnym. Podkreślić należy, że przesłanką decydującą o tym, czy kara ma być orzeczona
w postaci bezwzględnej, czy też z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, jest ocena, w jakiej postaci kara ta
osiągnie cele wobec sprawcy przestępstwa, a więc rozstrzygnięcie to musi znajdować uzasadnienie w pozytywnej lub
negatywnej prognozie kryminologicznej. Decydując, czy możliwym jest zastosowanie instytucji probacyjnej względem
oskarżonego, Sąd bierze pod uwagę przesłanki z art. 69 § 1 i 2 kk, tj. przede wszystkim postawę sprawcy, jego
właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa i to
ich ocena, a nie analiza znamion czynu, decyduje, czy oskarżony otrzyma szansę na resocjalizację wolnościową. W
przypadku oskarżonego prognoza kryminologiczno – społeczna względem niego jawi się negatywnie, wskazać wypada,
że tożsamej oceny dokonywały już wcześniej Sądy, wszak wymierzano już mu kary bezwzględne. Fakt ponownego
naruszenia porządku prawnego w żadnym wypadku oceny prognozy zmienić przecież nie może. Nadmienić wypada,
że społeczne oddziaływanie kary, jej współmierność do stopnia społecznej szkodliwości oraz limitujący wymiar kary
stopień winy, to elementy wymiaru kary jako takiej i nie mają one żadnego wpływu na instytucję warunkowego
zawieszenia jej wykonania. W przypadku oskarżonego P. P. orzeczenie kary z warunkowym zawieszeniem jej
wykonania nie byłoby wystarczające dla osiągnięcia celów kary. W ocenie Sądu odwoławczego, przede wszystkim
uprzednia karalność oskarżonego przekonała, że tylko kara pozbawienia wolności w bezwzględnym wymiarze spełni
cele wychowawcze i prewencyjne. Brak było zatem dostatecznych podstaw do złagodzenia wymiaru orzeczonej wobec
oskarżonego kary. Oceny Sądu meriti, który przyjął, iż w stosunku od oskarżonego nie zachodzą podstawy do
warunkowego zawieszenie wymierzonej mu kary, nie sposób kwestionować.
Nie znajdując zatem podstaw do uwzględnienia apelacji, Sąd odwoławczy na podstawie art. 437 § 1 kpk zaskarżony
wyrok utrzymał w mocy uznając wniesione w sprawie apelacje za oczywiście bezzasadne. W sprawie nie wystąpiły też
żadne uchybienia mogące stanowić bezwzględne przyczyny odwoławcze będące podstawą do uchylenia bądź zmiany
wyroku z urzędu.
O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono w oparciu o przepisy § 14 ust. 2 pkt 4, § 2 ust. 3, § 20 rozporządzenia
Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez
Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 r., Nr 163 poz. 1348 ze zm.).
Na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 634 kpk, sąd odwoławczy zwolnił oskarżonych od ponoszenia
kosztów sądowych za drugą instancję, obciążając wydatkami postępowania odwoławczego Skarb Państwa, albowiem
przemawia za tym ich sytuacja materialna.