Wersja PDF

Transkrypt

Wersja PDF

IBM Maximo Asset Management
Wersja 7 Wydanie 6
Projektowanie aplikacji
Uwaga
Przed wykorzystaniem tych informacji oraz produktu, którego dotyczą, należy zapoznać się z sekcją “Informacje” na stronie 123.
Niniejsze wydanie publikacji dotyczy wersji 7, wydania 6, modyfikacji 0 produktu IBM® Maximo Asset Management oraz
wszystkich jego późniejszych wydań i modyfikacji, aż do odwołania w nowych wydaniach publikacji.
© Copyright IBM Corporation 2008, 2014.
Spis treści
Programowanie aplikacji
. . . . . . . 1
Struktura aplikacji . . . . . . . . . . . . . 1
Przygotowywanie środowiska programistycznego . . . . 3
Konfigurowanie środowiska . . . . . . . . . 3
Eksploracja obszaru roboczego . . . . . . . . 3
Wytyczne projektowe . . . . . . . . . . . 4
Sprawdzanie poprawności danych . . . . . . . 5
Sprawdzanie poprawności po stronie serwera . . . 5
Sprawdzanie poprawności po stronie klienta . . . 6
Sprawdzone procedury sprawdzania poprawności
danych . . . . . . . . . . . . . . 9
Konfiguracje właściwości . . . . . . . . . 11
Programowanie aplikacji . . . . . . . . . . . 12
Tworzenie i modyfikowanie aplikacji . . . . . . 12
Duplikowanie aplikacji . . . . . . . . . 12
Tworzenie aplikacji . . . . . . . . . . 12
Usuwanie aplikacji . . . . . . . . . . 13
Tworzenie ograniczeń. . . . . . . . . . 14
Definiowanie opcji podpisu dla aplikacji . . . . 16
Rozmieszczanie i układ elementów sterujących . . . 16
Tworzenie układu nowej karty . . . . . . . 16
Scalanie wartości atrybutu klasyfikacji w jedną
kolumnę. . . . . . . . . . . . . . 17
Sterowanie rozmiarem pól . . . . . . . . 17
Dodawanie obrazów . . . . . . . . . . 18
Konfigurowanie domyślnych wartości dla elementów
sterujących . . . . . . . . . . . . . . 20
Przypisywanie etykiety domyślnej do atrybutu . . 20
Zapisywanie zmian do bazy danych . . . . . 20
Nadpisywanie wartości w polu etykiety domyślnej 20
Przypisywanie wartości domyślnej do pola aplikacji 21
Ustawianie filtrów domyślnych dla okna tabeli . . 21
Dodawanie listy wartości do pola tekstowego. . . 22
Przenoszenie elementów sterujących aplikacji . . . 23
Przenoszenie elementów sterujących między
kartami . . . . . . . . . . . . . . 23
Przenoszenie elementów sterujących między
aplikacjami . . . . . . . . . . . . . 23
Przenoszenie komponentów i aplikacji między
serwerami . . . . . . . . . . . . . 24
Eksportowanie wielu aplikacji . . . . . . . 24
Dodawanie komponentów nawigacji . . . . . . 24
Komponenty nawigacji . . . . . . . . . 24
Łączenie z zewnętrznym adresem URL . . . . 25
Łączenie z aplikacją z pola tekstowego . . . . 26
Dodawanie przycisków do paska narzędzi aplikacji
lub menu często wykonywanych czynności . . . 26
Dodawanie przycisków obok pól tekstowych . . . 27
Dodawanie opcji do menu Wybierz czynności lub
menu Więcej czynności . . . . . . . . . 28
Modyfikowanie odsyłaczy w aplikacji
samoobsługowej . . . . . . . . . . . 28
Konfigurowanie informacji pokrewnych dla pól . . . 29
Przykład: Włączanie istniejącego dymka . . . . 29
Przykład: Tworzenie dymków . . . . . . . 30
Udostępnianie informacji użytkownikom . . . . . 30
© Copyright IBM Corp. 2008, 2014
Dodawanie komunikatów do tabeli komunikatów
31
Tworzenie odsyłaczy do informacji dla
użytkowników . . . . . . . . . . . . 31
Konfigurowanie okien dialogowych dla aplikacji . . 31
Modyfikowanie okna dialogowego aplikacji . . . 31
Modyfikowanie systemowego okna dialogowego
32
Tworzenie okna dialogowego . . . . . . . 32
Przesyłanie danych między aplikacjami . . . . . 33
Opcje przesyłania danych . . . . . . . . 33
Wiązanie domen w celu współużytkowania danych
między aplikacjami . . . . . . . . . . 37
Konfigurowanie komponentów warunkowych interfejsu
użytkownika . . . . . . . . . . . . . 41
Warunkowy interfejs użytkownika . . . . . . 41
Tworzenie warunków . . . . . . . . . . 43
Stosowanie zabezpieczeń warunkowych . . . . 46
Stosowanie warunkowych ograniczeń dotyczących
danych . . . . . . . . . . . . . . 49
Dodawanie warunków do właściwości pól IU. . . 51
Właściwości programisty aplikacji . . . . . . . . 53
Właściwości elementu sterującego . . . . . . . 53
Element sterujący Pasek aplikacji . . . . . . 53
Element sterujący Załączniki . . . . . . . 54
Element sterujący Pusty wiersz . . . . . . . 55
Element sterujący breadcrumb . . . . . . . 55
Element sterujący Przycisk . . . . . . . . 58
Element sterujący Pole wyboru . . . . . . . 58
Element sterujący Pole złożone . . . . . . . 61
Element sterujący Źródło danych . . . . . . 63
Element sterujący Wartość domyślna . . . . . 65
Element sterujący Tabela pomocy . . . . . . 66
Element sterujący Dymek . . . . . . . . 67
Element sterujący Odsyłacz hipertekstowy . . . 68
Element sterujący Menu ikon . . . . . . . 70
Element sterujący Obraz . . . . . . . . . 70
Element sterujący Dołącz . . . . . . . . 72
Element sterujący Lista . . . . . . . . . 72
Element sterujący będący paskiem menu . . . . 74
Element sterujący Wielowierszowe pole tekstowe
75
Element sterujący Wieloczęściowe pole tekstowe
79
Element sterujący Wartość parametru . . . . . 83
Element sterujący Wartości parametrów . . . . 84
Element sterujący Prezentacja . . . . . . . 84
Element sterujący będący przyciskiem . . . . . 86
Element sterujący Przełącznik . . . . . . . 88
Element sterujący Grupa przełączników . . . . 89
Element sterujący rejestracji obrazu . . . . . 92
Element sterujący Edytor RTF . . . . . . . 93
Element sterujący Tekst RTF . . . . . . . 96
Element sterujący Sekcja . . . . . . . . . 97
Element sterujący Kolumna sekcji. . . . . . 100
Element sterujący Nagłówek sekcji . . . . . 100
Element sterujący Wiersz sekcji . . . . . . 101
Element sterujący Tekst statyczny . . . . . . 101
Właściwości karty . . . . . . . . . . 102
Element sterujący Grupa kart . . . . . . . 104
iii
Element sterujący Tabela . . .
Element sterujący Kolumna tabeli .
Element sterujący Pole tekstowe .
Element sterujący Drzewo . . .
Element sterujący Atrybut drzewa.
iv
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
105
109
113
118
120
Element sterujący Węzeł drzewa .
.
.
.
.
. 120
Informacje. . . . . . . . . . . . . 123
Znaki towarowe .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. 125
Istnieje możliwość zaprogramowania za pomocą Edytora aplikacji nowych aplikacji oraz
zmodyfikowania istniejących. Można również za pomocą Edytora aplikacji wyeksportować
pliki XML, które można następnie modyfikować za pomocą edytora tekstowego przed ich
zaimportowaniem do Edytora aplikacji.
Struktura aplikacji
Struktura aplikacji obejmuje komponenty interfejsu użytkownika umożliwiające
udoskonalanie aplikacji oraz komponentów organizacyjnych umożliwiających dostęp do nich.
Interfejs użytkownika składa się z elementów sterujących, takich jak pola tekstowe, przyciski
i karty, przy czym każdy element sterujący zawiera atrybuty determinujące jego działanie.
Każda aplikacja obejmuje plik presentation.xml zawierający wszystkie informacje
konieczne do utworzenia interfejsu użytkownika aplikacji. Podczas tworzenia aplikacji jest on
automatycznie dodawany do struktury nawigacyjnej modułów i aplikacji.
Elementy sterujące interfejsu użytkownika
Elementy sterujące to wstępnie zdefiniowane komponenty służące do budowania elementów
okna aplikacji. W Edytorze aplikacji można wybrać poszczególne elementy sterujące,
wyświetlać i modyfikować właściwości elementu sterującego lub przeciągać nowe elementy
sterujące do aplikacji z sekcji Paleta sterowania. Nie jest możliwa zmiana kodu elementu
sterującego, można jednak modyfikować jego zachowanie, określając odpowiednie wartości
w oknie właściwości tego elementu sterującego. Można na przykład skonfigurować element
sterujący tak, by był on polem wymaganym, powiązać go z tabelą wyszukiwania lub połączyć
ze zdarzeniem.
Niektóre elementy sterujące, takie jak sekcje, grupy kart lub grupy przycisków są elementami
sterującymi kontenera. Większość elementów sterujących będących kontenerami nie pełni
żadnej innej funkcji, niż zawieranie innych elementów sterujących. Elementy sterujące
niebędące kontenerami musza być umieszczane w elementach sterujących będących
kontenerami. W Edytorze aplikacji można przeciągnąć elementy sterujące z sekcji Paleta
sterująca do obszaru roboczego aplikacji, a następnie zmodyfikować element sterujący w
oknie Właściwości elementu sterującego.
Rozmieszczenie elementów sterujących jest względne względem pozostałych elementów
sterujących i nie bazuje na pikselach ani siatce, a ponadto udostępnia dynamiczne
wymiarowanie szerokości sekcji i jej kolumn. Na przykład jeśli sekcja zawiera pola o różnych
szerokościach, szerokość każdego pola jest automatycznie ustawiana na szerokość
najszerszego pola w tej sekcji.
Pliki XML aplikacji
Każda aplikacja obejmuje plik presentation.xml zawierający wszystkie informacje
konieczne do utworzenia interfejsu użytkownika aplikacji. Wszystkie pliki presentation.xml
są przechowywane w tabeli MAXPRESENTATION w bazie danych. Elementy sterujące to
wstępnie zdefiniowane komponenty służące do budowania elementów okna aplikacji. W
Edytorze aplikacji można wybrać poszczególne elementy sterujące, wyświetlać i
modyfikować właściwości elementu sterującego lub przeciągać nowe elementy sterujące do
aplikacji z sekcji Paleta sterowania. Nie jest możliwa zmiana kodu elementu sterującego,
można jednak modyfikować jego zachowanie, określając odpowiednie wartości w oknie
1
właściwości tego elementu sterującego. Można na przykład skonfigurować element sterujący
tak, by był on polem wymaganym, powiązać go z tabelą wyszukiwania lub połączyć ze
zdarzeniem.
Plik presentation.xml dla aplikacji obejmuje znacznik dla każdego elementu sterującego
użytego w interfejsie użytkownika aplikacji. Każdy element sterujący ma unikalny
identyfikator i atrybuty determinujące sposób, w jaki element sterujący zachowuje się, gdy
użytkownik wyświetla aplikację. Lokalizacja względna znaczników sterujących w pliku
presentation.xml determinuje kolejność i porządek elementów interfejsu użytkownika
widocznych w oknie aplikacji.
Po uruchomieniu aplikacji plik presentation.xml jest pobierany z bazy danych i umieszczany
w pamięci serwera aplikacji. Struktura aplikacji pobiera kod dla każdego elementu
sterującego i tworzy dla niego opis HTML w oparciu o atrybuty określone w pliku
presentation.xml. Proces renderingu przebiega przyrostowo, zaś serwer aplikacji
przechowuje opisy HTML dla każdego elementu sterującego w pamięci aż do chwili, gdy
zostaną zrenderowane wszystkie elementy sterujące w oknie aplikacji. Gdy wszystkie
elementy HTML zostaną zrenderowane, serwer aplikacji przekazuje HTML do przeglądarki
WWW użytkownika (klienta). Plik presentation.xml jest przechowywany w pamięci
podręcznej serwera, gotowy do następnej sytuacji, gdy użytkownik będzie uzyskiwał dostęp
do aplikacji.
Po otwarciu aplikacji w Edytorze aplikacji do pamięci ładowany jest plik presentation.xml.
Wszelkie dokonywane zmiany mają zastosowanie tylko do zapisanej wersji pliku, do chwili
zapisania aplikacji. Podczas zapisywania pliku presentation.xml zmodyfikowane informacje
są potwierdzane w bazie danych i możliwe jest wyświetlenie zmian po otwarciu aplikacji.
Mimo że większość modyfikacji w aplikacji można wprowadzić w Edytorze aplikacji, w razie
potrzeby można także wyedytować plik presentation.xml. Niekiedy modyfikowanie pliku
presentation.xml to najefektywniejszy sposób, na przykład w przypadku zamiana
konkretnego terminu za pomocą funkcji Znajdź i zamień. W aplikacji zawierającej wiele kart
i okien dialogowych to zadanie wymaga otwarcia każdego okna w Edytorze aplikacji z
osobna, co jest jednocześnie czasochłonne i może prowadzić do błędów. W niektórych
aplikacjach stosowane są ukryte karty, które nie są widoczne w Edytorze aplikacji. Nie jest
możliwe modyfikowanie tych kart w Edytorze aplikacji, i w celu ich zmiany konieczna jest
edycja pliku presentation.xml.
Organizacja aplikacji
Wszystkie aplikacje mieszczą się w modułach. Aplikacje są uporządkowane w kategorie
trzech różnych typów, mimo ze każdy z typów korzysta z tej samej struktury i komponentów.
Podczas tworzenia aplikacji konieczne jest określenie jej modułów oraz typu aplikacji do
utworzenia. Dostępne typy aplikacji to:
v Aplikacja główna to standardowy typ aplikacji zawierający wiele kart, menu Wybierz
czynności oraz przyciski paska narzędzi.
v Aplikacja samoobsługowa służy między innymi do tworzenia rekordów i nie zawiera okna
Tabela listy ani paska narzędzi.
v Aplikacja jednostronicowa to aplikacja bez kart, może jednak obejmować menu Wybierz
czynności i przyciski paska narzędzi.
Po utworzeniu aplikacji jest ona dodawana do menu Idź do w module, który został wskazany
podczas jej tworzenia.
2
Przygotowywanie środowiska programistycznego
Przed przystąpieniem do korzystania z Edytora aplikacji należy skonfigurować środowisko
programistyczne oraz zapoznać się ze środowiskiem roboczym i wytycznymi projektowymi.
Konfigurowanie środowiska
Zaplanuj i przygotuj środowisko programistyczne przed przystąpieniem do pracy z Edytorem
aplikacji.
Procedura
1. Ustaw osobne środowiska dla następujących czynności w celu zabezpieczenia środowiska
produkcyjnego przed dokonywanymi zmianami w konfiguracji.
a. Wykonaj czynności programistyczne na dedykowanej stacji roboczej.
b. Scal konfiguracje na serwerze na potrzeby testowania.
c. Zmigruj przetestowane konfiguracje do środowiska produkcyjnego.
2. Ustaw rozdzielczość ekranu monitora na 1280 x 768 w celu zoptymalizowania ilości
informacji widocznych bez przewijania. Przy takiej rozdzielczości ekranu łatwiej jest
umieścić okna Paleta sterowania i Właściwości poza obszarem roboczym aplikacji, gdzie
przeprowadza się konfiguracje.
Eksploracja obszaru roboczego
po otwarciu aplikacji w Edytorze aplikacji otwierana jest karta Obszar roboczy zawierająca
układ elementów sterujących składających się na aplikację. W ramach obszaru roboczego
można wybrać poszczególne elementy sterujące umożliwiające modyfikowanie i
umieszczanie nowych elementów sterujących w interfejsie użytkownika aplikacji.
O tym zadaniu
Obszar roboczy powoduje otwarcie karty głównej aplikacji, lecz niektóre karty, okna,
elementy sterujące i narzędzia konfiguracyjne nie są widoczne od razu. Przed przystąpieniem
do opracowywania aplikacji za pomocą Edytora aplikacji należy użyć następujących procedur
w celu zapoznania się z obszarem roboczym.
Procedura
1. Otwórz aplikację, którą znasz, w Edytorze aplikacji. Aplikacja jest otwierana w obszarze
roboczym, zwykle na karcie aplikacji Lista.
2. Przejrzyj treść obszaru roboczego po jego otwarciu, klikając elementy sterujące w celu
ich wybrania.
3. W menu Wybierz czynności kliknij opcję Przełącz wyświetlanie wszystkich elementów
sterujących. Można użyć tej czynności ponownie w celu wyświetlenia lub ukrycia
elementów sterujących modyfikowanych rzadziej w celu zachowania miejsca w obszarze
roboczym.
4. Wybierz dowolny element sterujący w obszarze roboczym, kliknij prawym przyciskiem
myszy i wybierz opcję Właściwości lub kliknij ikonę Właściwości elementu sterującego
na pasku narzędzi. Zostanie otwarte okno właściwości dla elementu sterującego, w
którym można przejrzeć właściwości skonfigurowane dla elementu sterującego.
5. Wybierz element sterujący Sekcja w obszarze roboczym i kliknij ikonę Paleta sterująca
na pasku narzędzi.
6. Przeciągnij ikonę elementu sterującego z palety do wybranego elementu sterującego
Sekcja. Jeśli nie można umieścić elementu sterującego w elemencie sterującym Sekcja,
nie jest on do niego dodawany. Na przykład konieczne jest umieszczenie elementu
3
sterującego Karta w elemencie sterującym Grupa kart oraz konieczne jest umieszczenie
elementu sterującego Przycisk w elemencie sterującym Grupa przycisków.
7. Kliknij ikonę Edytuj okna dialogowe na pasku narzędzi, aby wyświetlić listę okien
dialogowych skonfigurowanych dla aplikacji.
8. Wybierz okno dialogowe, aby otworzyć je do przeglądu lub modyfikacji w tymczasowym
obszarze roboczym.
9. Kliknij kartę Aplikacje, aby zamknąć obszar roboczy i nie zapisywać zmian po
wyświetleniu odpowiedniego monitu. Zmiany wprowadzone w obszarze roboczym są
zapisywane tymczasowo aż do chwili kliknięcia opcji Zapisz; z tą chwilą są one
potwierdzane w bazie danych.
Wytyczne projektowe
Edytor aplikacji, oraz, w razie potrzeby, pliki XML aplikacji, służą wraz z odpowiednim
procesem projektowania do opracowywania aplikacji charakteryzujących się łatwością i
efektywnością obsługi.
Przegląd celów użytkownika
Przed przystąpieniem do programowania lub modyfikowania aplikacji należy dokonać
przeglądu oczekiwań użytkownika wobec aplikacji. Należy w tym celu podzielić
użytkowników a grupy na podstawie wykonywanych przez nich zadań. Zamiast tworzenia
jednej dużej aplikacji obsługiwanej przez wszystkich użytkowników można rozważyć
utworzenie mniejszych aplikacji zaspokajających wybrane potrzeby. Należy udostępnić
użytkownikom wyłącznie potrzebne im funkcje.
Priorytety dotyczące informacji
Należy rozważyć okoliczności, w których użytkownicy wymagają dostępu do dodatkowych
informacji, i wybrać lokalizację docelową tych informacji spośród następujących opcji:
v Na osobnej karcie.
W przypadku umieszczenia dodatkowych informacji na osobnej karcie nie są one
ładowane, dopóki użytkownik nie kliknie tej karty; zapewnia to większą wydajność i
szybsze działanie aplikacji. Informacje są dostępne, gdy użytkownik ich potrzebuje, za
pośrednictwem jednego kliknięcia.
v Poniżej obszaru ekranu (wiersz zawijany)
Użytkownicy mogą ignorować informacje w dolnej części ekranu oraz przewijać go w dół
odpowiednio do potrzeb. Dołączenie tych informacji w dolnej części ekranu może
wydłużyć czas ładowania, lecz przewijanie w pionie jest łatwiejsze, szybsze i generuje
mniej błędów, niż klikanie.
W przypadku projektowania aplikacji wymagającej wprowadzania dużej ilości danych należy
rozmieścić pola wprowadzania tak, aby zoptymalizować wykorzystanie klawisza Tab do
nawigacji między polami. Przechodzenie klawiszem Tab między oknami powinno odbywać
się w kolejności od góry do dołu i od lewej do prawej.
W przypadku chęci zmiany lokalizacji pewnej liczby pól wprowadzania danych w aplikacji
należy rozważyć zduplikowanie aplikacji, a następnie zmianę kolejności pól wprowadzania.
Podczas modyfikowania aplikacji możliwe jest usunięcie pól, które nie są potrzebne do
wprowadzania danych, lub przeniesienie tych pól na inny ekran.
Używanie odpowiednich elementów sterujących
Elementy sterujące to predefiniowane komponenty, takie jak pola tekstowe, przyciski i karty,
służące do tworzenia interfejsu użytkownika aplikacji. W Edytorze aplikacji można wybrać
4
element sterujący z Palety sterowania i przeciągnąć go do obszaru roboczego w celu dodania
go do interfejsu użytkownika. Następnie można skonfigurować właściwości dla elementu
sterującego, na przykład określając plik obrazu, który ma być wyświetlany na przycisku, lub
ustawiając tekst jako pole wymagane.
Główne elementy sterujące układu to:
v Prezentacja
v Strona
v Okno dialogowe
Prezentacja to główny element sterujący aplikacji, reprezentujący plik presentation.xml,
który definiuje wszystkie komponenty interfejsu użytkownika. Każda aplikacja zawiera tylko
jeden element sterujący będący stroną; zwykle jest to główna karta aplikacji. Do tworzenia
dodatkowych okien można użyć kart lub okien dialogowych. Te elementy sterujące to
najbardziej zewnętrzne kontenery zawierające komponenty aplikacji. Inne elementy sterujące
będące kontenerami to między innymi:
v Sekcja
v Grupa kart
v Tabela
v Grupa przycisków
W ramach elementu sterującego będącego kontenerem można umieścić wiele elementów
sterujących takich jak pola tekstowe, pola złożone oraz pola listy w sekcji, a także umieścić
wiele przycisków w grupie przycisków. Istnieje szereg korzyści związanych z grupowaniem
powiązanych treści w ramach tego samego elementu sterującego będącego kontenerem.
Grupowanie zapewnia logiczny porządek oraz ułatwia obsługę, a także, w przypadku
przeniesienia kontenera do innej lokalizacji, gwarantuje przeniesienie wraz z nim wszystkich
zawartych w nim elementów sterujących.
Organizacja nawigacji
Struktura aplikacji obejmuje szereg predefiniowanych struktur nawigacji, które mogą
posłużyć do uzyskania szybkiego i łatwego dostępu do aplikacji i jej komponentów. Należy
użyć następujących struktur nawigacji:
v Menu Idź do zawiera listę wszystkich modułów i aplikacji. Podczas tworzenia aplikacji
konieczne jest określenie jej modułów. Po zduplikowaniu aplikacji nowa aplikacja zostanie
dodana do tego samego modułu, co aplikacja, z której została wykonana kopia.
v Istnieje możliwość dodania przycisków i odsyłaczy do paska narzędzi aplikacji w celu
uzyskania szybkiego dostępu do poszczególnych funkcji aplikacji.
v Możliwe jest utworzenie opcji w menu Wybierz czynności na potrzeby typowych zadań.
Można także ograniczyć dostęp do tej opcji w oparciu o grupę użytkowników lub warunki.
Sprawdzanie poprawności danych
System sprawdza poprawność danych, aby upewnić się, czy dane, z jakich korzystają
użytkownicy, są poprawne. Poprawność danych może być sprawdzana po stronie serwera lub
po stronie klienta.
Sprawdzanie poprawności po stronie serwera
Wartość wprowadzana do aplikacji umieszczana jest w kolejce do sprawdzenia poprawności
po stronie serwera, podczas której następuje sprawdzenie zgodności tych danych z danymi na
serwerze. Sprawdzanie poprawności po stronie serwera składa się z asynchronicznego i
synchronicznego sprawdzania poprawności. Asynchroniczne sprawdzanie poprawności
5
ułatwia użytkownikom szybszą pracę, ponieważ umożliwia im przenoszenie się z pola do pola
i jednocześnie wprowadzanie danych bez konieczności czekania na sprawdzenie poprawności
informacji.
Asynchroniczne sprawdzanie poprawności jest wyłączane automatycznie podczas korzystania
z lektora ekranowego.
Podczas przetwarzania synchronicznego wartości są sprawdzane od razu po wprowadzeniu;
wartości asynchroniczne pozostają w kolejce do spełnienia jednego z trzech warunków:
v Osiągnięty został próg dla liczby wartości asynchronicznych w kolejce. Wartością
domyślną jest 2.
v Brak działania po stronie interfejsu użytkownika, a domyślny czas limit czasu został
osiągnięty. Wartością domyślną jest 10 sekund.
v Użytkownik kończy wykonywanie czynności, co powoduje wyzwolenie synchronicznego
sprawdzania poprawności.
W przypadku spełnienia co najmniej jednego z tych warunków wszystkie wartości w kolejce
są wysyłane na serwer w celu sprawdzenia ich poprawności.
Asynchroniczne sprawdzanie poprawności danych wprowadzonych przez użytkownika
zostaje włączone domyślnie na poziomie systemu. Można je wyłączyć dla systemu lub
poszczególnych elementów sterujących, a także zmienić proces sprawdzania poprawności dla
systemu.
Tabela 1. Poziomy sprawdzania poprawności danych
Poziom sprawdzania
poprawności danych
Włączenie sprawdzania
poprawności w tle na
poziomie systemu
Gdzie
Jak
Aplikacja
Włączenie lub wyłączenie właściwości systemowej
Właściwości systemu mxe.webclient.async.
Aplikacja Edytor
Skonfigurowanie
sprawdzania poprawności aplikacji
w tle dla poszczególnych
elementów sterujących
Skonfigurowanie właściwości automatycznego wypełniania:
automatyczne uzupełnianie, wartości zadane i filtry.
Modyfikowanie procesu Aplikacja
v Zmiana wartości dla właściwości systemowej
sprawdzania poprawności Właściwości systemu
mxe.webclient.asyncrendertimelimit.
w całym systemie
v Zmiana wartości właściwości systemowej
mxe.webclient.asyncerrortooltipwaitbeforeopen.
v Zmiana wartości właściwości systemowej
mxe.webclient.asyncrequestsbeforerender.
Powiadomienie o błędzie podczas asynchronicznego sprawdzania
poprawności
Jeśli podczas asynchronicznego sprawdzania poprawności wystąpi błąd, w odpowiednim polu
zostanie wyświetlony wskaźnik błędu. Po kliknięciu ikony błędu otwiera się komunikat. Jeśli
wystąpią błędy na więcej niż jednej karcie, ikona błędu zostanie również ustawiona na
poziomie karty dla każdej karty, która zawiera nierozwiązane komunikaty.
Dzięki progowi ustawionemu dla kolejki po przekroczeniu wartości domyślnej jedynie
wartości asynchroniczne są wysyłane do serwera w celu sprawdzenia ich poprawności.
Sprawdzanie poprawności po stronie klienta
Aby zwiększyć wydajność, system sprawdza poprawność danych w przeglądarce klienta
przed rozpoczęciem sprawdzania poprawności na serwerze.
6
Właściwości automatycznego wypełniania:
Funkcja automatycznego wypełniania umożliwia wprowadzanie wartości do pól na podstawie
danych wprowadzonych w innych polach. Dla zwiększenia wydajności właściwości tej
funkcji można tak skonfigurować, aby pola były wypełniane danymi zbuforowanymi, a nie
danymi z serwera.
W przypadku sieci z dużym opóźnieniem użycie danych zbuforowanych może okazać się
skuteczniejsze. Sieć z dużym opóźnieniem to sieć, w której opóźnienie wynosi więcej niż 100
milisekund.
Automatyczne wypełnianie można skonfigurować dla pola tekstowego lub wieloczęściowego
pola tekstowego. Podczas konfigurowania właściwości automatycznego wypełniania w
przeglądarce użytkownika tworzona jest składnica danych. Wielkość składnicy danych w
przeglądarce jest ograniczona, dlatego właściwości automatycznego wypełniania należy
konfigurować dla najważniejszych pól tekstowych i wieloczęściowych pól tekstowych.
Możliwe jest skonfigurowanie następujących właściwości automatycznego wypełniania:
automatyczne uzupełnianie, wartości zadane i filtry.
Automatyczne uzupełnianie to funkcja wyszukiwania przyrostowego. Po wpisaniu danych w
polu wyświetlane są możliwe dopasowania. Funkcję tę można tak skonfigurować, aby
wyświetlane możliwe dopasowania obejmowały jeden lub kilka obiektów biznesowych. Aby
funkcja automatycznego uzupełniania działała, należy ustawić właściwość
mxe.webclient.ClientDataValidation na wartość 1. Konfigurację automatycznego
uzupełniania należy przeprowadzić przed skonfigurowaniem wartości zadanych i filtrów.
Wszystkie pola powiązane z domenami ALN, numerycznymi lub domenami synonimów będą
obsługiwały funkcję automatycznego uzupełniania, jeśli wartość właściwości
mxe.webclient.ClientDataValidation zostanie ustawiona na 1; opcję automatycznego
wypełniania można jednak skonfigurować również dla pól dodatkowych. Proste sprawdzanie
poprawności w razie wystąpienia błędu po stronie klienta jest również aktywowane za
pośrednictwem właściwości mxe.webclient.ClientDataValidation.
Po skonfigurowaniu wartości zadanych dane wprowadzone przez użytkownika w jednym
polu wypełniają inne pola. Na przykład: jeśli wartość zadana zostanie skonfigurowana dla
pola Zasób, po wprowadzeniu przez użytkownika wartości w polu Zasób inne pola tekstowe,
wieloczęściowe pola tekstowe, pola złożone lub pola wybór zostaną wypełnione danymi.
Skonfigurowanie filtrów w polu powoduje ograniczenie wyświetlanych użytkownikowi
możliwości wyboru dla automatycznego uzupełniania na podstawie informacji zawartych w
innym polu tekstowym, wieloczęściowym polu tekstowym, polu złożonym lub polu wyboru.
Po skonfigurowaniu właściwości automatycznego wypełniania sprawdzana jest poprawność
danych z danymi na serwerze. Jeśli dane różnią się, wartości w polach są aktualizowane przez
dane z serwera.
Konfigurowanie właściwości automatycznego wypełniania:
Dla zwiększenia wydajności pola w formularzach mogą być automatycznie wypełniane
danymi zbuforowanymi. Jeśli opóźnienie w sieci wynosi ponad 100 milisekund, można
wprowadzić ustawienie, dzięki któremu pola będą wypełniane automatycznie.
7
O tym zadaniu
Automatyczne wypełnianie można skonfigurować dla pola tekstowego lub wieloczęściowego
pola tekstowego. Możliwe jest skonfigurowanie następujących właściwości automatycznego
wypełniania: automatyczne uzupełnianie, wartości zadane i filtry. Funkcję tę można tak
skonfigurować, aby wyświetlane możliwe dopasowania obejmowały jeden lub kilka obiektów
biznesowych. Po skonfigurowaniu wartości zadanych dane wprowadzone przez użytkownika
w jednym polu wypełniają inne pola. Skonfigurowanie filtrów w polu powoduje ograniczenie
wyświetlanych użytkownikowi możliwości wyboru dla automatycznego uzupełniania na
podstawie informacji zawartych w innym polu tekstowym, wieloczęściowym polu
tekstowym, polu złożonym lub polu wyboru.
Procedura
1. W aplikacji Właściwości systemu ustaw wartość właściwości
mxe.ClientDataValidation na 1.
2. W aplikacji Edytor aplikacji wybierz aplikację, podświetl pole do skonfigurowania i
otwórz arkusz właściwości.
3. Kliknij zakładkę Zaawansowane. W sekcji właściwości automatycznego wypełniania
skonfiguruj funkcję automatycznego uzupełniania.
a. Jeśli domena nie została określona, należy wypełnić pole Domena poprzez określenie
domeny w aplikacji Konfiguracja bazy danych.
b. Dodaj atrybut klucza domeny. W celu określenia atrybutu domeny należy w tabeli
atrybutów jako atrybut wybrać klucz podstawowy tego obiektu, na który wskazuje
domena, a następnie ustawić wartość boolowską na Prawda.
c. Opcjonalne: Pozwoli to udostępnić więcej informacji na temat atrybutu klucza oraz
odróżnić go od innych opcji automatycznego uzupełniania do wyboru oraz od innego
atrybutu.
d. Kliknij przycisk OK.
4. Skonfiguruj wartości zadane.
a. Określ atrybut, który odpowiada polu, z jakiego wartość ma zostać ustawiona.
b. Określ atrybut domeny pola, z jakiego pochodzi wartość zadana, i kliknij przycisk
OK.
5. Skonfiguruj filtry.
a. Określ pole, które ma działać jako filtr dla opcji automatycznego uzupełniania do
wyboru.
b. Określ atrybut domeny pola zawierającego opcje automatycznego uzupełniania do
wyboru.
6. Zapisz definicję aplikacji.
Przykład: konfigurowanie automatycznego wypełniania dla pola Poszkodowany w
zleceniach usług:
Jeśli często otwierane są zlecenia usług dla tych samych użytkowników, w polu
Poszkodowany można skonfigurować funkcję automatycznego wypełniania. Po następnym
otwarciu zlecenia usługi podczas wpisywania w polu Poszkodowany wyświetlona zostanie
lista możliwych dopasowań.
Procedura
1. W aplikacji Właściwości systemu ustaw wartość właściwości
mxe.ClientDataValidation na 1.
2. W aplikacji Edytor aplikacji wybierz aplikację Utwórz zlecenie usługi, wyróżnij pole
Poszkodowany i otwórz arkusz właściwości.
8
3. Kliknij zakładkę Zaawansowane. W sekcji Właściwości automatycznego wypełniania
kliknij opcję Skonfiguruj automatyczne uzupełnianie.
4. Jeśli nie określono domeny, przejdź do aplikacji Konfiguracja bazy danych, aby
zdefiniować domenę i uzupełnić pole Domena.
5. Dodaj atrybut domeny. W celu określenia atrybutu domeny należy w tabeli atrybutów
jako atrybut wybrać klucz podstawowy tego obiektu, na który wskazuje domena, a
następnie ustawić wartość boolowską na Prawda.
6. Opcjonalne: Pozwoli to udostępnić więcej informacji na temat atrybutu klucza oraz
odróżnić go od innych opcji automatycznego uzupełniania do wyboru oraz od innego
atrybutu.
7. Kliknij przycisk OK, a następnie zapisz definicję aplikacji.
Powiadomienie o błędzie podczas sprawdzania poprawności po stronie klienta:
Poprawność wartości z pól typu danych jest sprawdzana lokalnie na poziomie przeglądarki.
W razie wystąpienia błędu użytkownik niezwłocznie otrzymuje powiadomienie, przed
otrzymaniem odpowiedzi z serwera.
Na przykład: po wprowadzeniu wartości w polu tekstowym długość wprowadzonej wartości
jest sprawdzana w przeglądarce. Błąd dodawany jest do kolejki wraz z wartościami
asynchronicznymi, ale jego wartość nie jest wliczana do progu dla kolejki.
Poprawność wartości błędu jest sprawdzana przy kolejnym sprawdzaniu poprawności kolejki,
kiedy osiągnięty zostanie próg lub limit czasu dla wartości asynchronicznych lub po
wyzwoleniu zdarzenia synchronicznego.
Wartości błędów z pól automatycznie wypełnianych oraz proste wartości wpisu danych
również nie są uwzględniane w progu kolejki.
Sprawdzone procedury sprawdzania poprawności danych
W pewnych okolicznościach jedna metoda sprawdzania poprawności danych może być
bardziej skuteczna niż inna. Wszystkie typy sprawdzania poprawności działają na polach
tekstowych, wieloczęściowych polach tekstowych oraz polach wyboru. W przeciwieństwie do
sprawdzania poprawności po stronie klienta, która działa po pierwszej stronie
wieloczęściowego pola tekstowego, synchroniczne i asynchroniczne sprawdzanie
poprawności działa również w przypadku wieloczęściowych pól tekstowych oraz pól wyboru.
9
Tabela 2. Typy sprawdzania poprawności danych i przypadki zastosowania
Interakcja z
automatycznym
wypełnieniem
Typ sprawdzania
poprawności
Ustawienie
działania
Opcje
konfiguracji
Interakcja
użytkownika
Sprawdzona
procedura
Synchroniczne
Dostępne, jeśli
ustawienie
asynchroniczne
jest wyłączone.
Aplikacja
Właściwości
systemu lub
aplikacja Edytor
aplikacji.
Przed przejściem
do następnego
pola
użytkownicy
muszą usunąć
błędy z
bieżącego pola.
Pola, które
wpływają na
działanie innych
pól. Na przykład:
jeśli określona
pozycja z pola A
powoduje, że pole
B staje się polem
tylko do odczytu,
można wyłączyć
asynchroniczne
sprawdzanie
poprawności dla
pola A.
Spowoduje to, że
przed
sprawdzeniem
poprawności pola
A użytkownicy
nie będą mogli
przejść do pola B
w sposób
przypadkowy.
Po wyjściu z
pola otwierane
jest okno
Wybierz wartość
zawierające
odfiltrowane
wartości.
Użytkownicy
mogą teraz
określić
wymaganą
wartość.
Asynchroniczne
Działanie
domyślne.
Aplikacja
Właściwości
systemu lub
aplikacja Edytor
aplikacji.
Błędy i
ostrzeżenia są
wskazywane na
poziomie pola.
Użytkownicy
mogą
rozwiązywać
problemy i
ostrzeżenia w
dowolnym
czasie i w
dowolnej
kolejności przed
zapisaniem.
W aplikacjach, w
których
użytkownicy
wprowadzają dane
w sposób szybki.
Po wyjściu z
pola
wyświetlana jest
w nim ikona
inteligentnego
wypełniania.
Użytkownicy
mogą kliknąć
ikonę, po czym
zostaje
wyświetlone
okno Wybierz
wartość
zawierające
odfiltrowane
wartości.
Alternatywnie,
można przed
wyjściem z pola
kliknąć
kombinację
klawiszy
Ctrl+Enter i
wywołać okno
Wybierz wartość
z odfiltrowanymi
wartościami.
10
Tabela 2. Typy sprawdzania poprawności danych i przypadki zastosowania (kontynuacja)
Typ sprawdzania
poprawności
Ustawienie
działania
Opcje
konfiguracji
Interakcja
użytkownika
Sprawdzona
procedura
Po stronie klienta.
Różne
działanie w
przypadku
sprawdzania
poprawności
typu danych.
Ustawienie
systemu
asynchron. musi
być włączone.
Możliwa
konfiguracja dla
filtrów i wartości
zadanych za
pośrednictwem
aplikacji Edytor
aplikacji.
Ikony błędów i
ostrzeżeń są
wyświetlane na
poziomie pola
przed
sprawdzeniem
poprawności na
serwerze.
Wartości są
również
widoczne w
polach. W
przypadku
konfiguracji z
automatycznym
wypełnianiem
informacje są
widoczne dla
użytkowników
przed
sprawdzeniem
poprawności na
serwerze.
W aplikacjach, w
których dochodzi
do opóźnienia w
sieci lub w
których czas
odpowiedzi na
polecenie
sprawdzania
poprawności jest
zbyt długi.
Interakcja z
automatycznym
wypełnieniem
Automatyczne
uzupełnianie
można
skonfigurować,
aby umożliwić
użytkownikom
podgląd
dostępnych opcji
dla pola w
postaci
rozwijanej listy
wartości. Lista
pozycji na liście
dostępnych opcji
zmienia się po
każdym
wpisaniu
kolejnej litery.
Okno Wybierz
wartość z
odfiltrowanymi
wartościami nie
wyświetla się,
jeśli wybór jest
dokonywany z
listy
automatycznego
uzupełniania.
Konfiguracje właściwości
Działanie i parametry różnych komponentów interfejsu użytkownika można określić poprzez
ustawienie zestawu wartości jako właściwości systemowych lub ustawienie zestawu wartości
dla poszczególnych elementów sterujących. Zastosuj filtr webclient w aplikacji Właściwości
systemu, aby wyświetlić i zmodyfikować właściwości interfejsu. Zmodyfikuj właściwości dla
poszczególnych elementów sterujących w Edytorze aplikacji.
Właściwości wspólnego interfejsu użytkownika (webclient) obejmują właściwości, które
określają działanie przeglądarki po utracie połączenia oraz właściwości, które wskazują
lokalizację stron logowania i wylogowania. W zależności od typu działania aplikacji, który
użytkownik ma zamiar zaprojektować, praktycznym rozwiązaniem może okazać się zmiana
tych i pozostałych wartości właściwości.
Jeśli właściwość systemowa webclient.smartfill jest włączona a użytkownik wprowadzi dane
częściowe do pola i w bazie danych zostanie znaleziona dokładna zgodność, pole zostanie
zaktualizowane tą wartością. Jeśli zostanie znalezionych wiele możliwych zgodności,
wówczas użytkownik może wybrać z listy możliwych zgodności tą, którą zaktualizuje pole.
Złożoność korzystania z inteligentnego wypełniania oraz asynchronicznego sprawdzania
poprawności może w niektórych przypadkach niejasne. Jeśli istnieje taka potrzeba, można
wyłączyć inteligentne wypełnianie dla systemu lub dla konkretnego elementu sterującego.
Jeśli użytkownik zamierza używać funkcji edytowania tekstu w formacie RTF, w którym
użyto niestandardowych czcionek, można dodać te czcionki do właściwości
webclient.richtext.fontlist. Element sterujący Edytora tekstu RTF obsługuje ogólne czcionki,
takie jak szeryfowe i bezszeryfowe.
11
Przed przystąpieniem do tworzenia lub modyfikowania aplikacji należy dokonać przeglądu
wytycznych projektowych i zbadać obszar roboczy w Edytorze aplikacji.
Tworzenie i modyfikowanie aplikacji
Istnieje możliwość utworzenia aplikacji lub zduplikowania istniejącej aplikacji w celu użycia
jako szablonu. Można następnie zmodyfikować aplikację tak, aby dostosować ją do własnych
potrzeb biznesowych. Ponadto można także usunąć aplikacje zdefiniowane przez
użytkownika, nie można jednak usunąć aplikacji wstępnie zdefiniowanych.
Duplikowanie aplikacji
Istnieje możliwość zduplikowania istniejącej aplikacji w celu użycia jako szablonu. Możliwe
jest następnie rozszerzenie i zmodyfikowanie funkcjonalności aplikacji podstawowej w
Edytorze aplikacji.
Procedura
1. Otwórz aplikację, którą chcesz zduplikować, w Edytorze aplikacji.
2. Zaznacz czynność Duplikuj definicję aplikacji, aby otworzyć okno Duplikuj aplikację.
3. W polu Aplikacja podaj unikalną nazwę aplikacji. Zalecana jest przejrzysta i czytelna
konwencja nazewnictwa, np. używanie nazwy firmy jako prefiksu. Ułatwia to
identyfikację nazw aplikacji w menu oraz ich rozpoznawanie podczas aktualizacji
systemu.
4. Wpisz opis tekstowy do pola Opis. Ten tekst jest wyświetlany na pasku nawigacyjnym
aplikacji.
5. Kliknij przycisk OK, a następnie Zapisz.
Wyniki
Zduplikowana aplikacja zostanie wyświetlona na liście w menu Idź do w tym samym
module, co oryginalna aplikacja. Aby wyświetlić nową aplikację, wyloguj się z systemu w
celu odświeżenia listy aplikacji w menu Idź do. Po ponownym zalogowaniu się do systemu
nowa aplikacja będzie dostępna w menu Idź do.
Co dalej
Otwórz aplikację w Edytorze aplikacji i dokonaj zmian potrzebnych do zaadoptowania
aplikacji do swoich potrzeb biznesowych.
Tworzenie aplikacji
Istnieje możliwość utworzenia za pomocą Edytora aplikacji aplikacji głównej, aplikacji
jednostronicowej lub aplikacji samoobsługowej. Po utworzeniu aplikacji jest ona
automatycznie dodawana do menu Idź do.
Zanim rozpoczniesz
Główny obiekt dla nowej aplikacji musi istnieć w bazie danych przed przystąpieniem do jej
tworzenia. W razie zamiaru powiązania aplikacji z nowym obiektem należy zdefiniować
obiekt w aplikacji Konfiguracja bazy danych przed przystąpieniem do jej tworzenia.
Procedura
1. Kliknij opcję Nowa definicja aplikacji na pasku narzędzi Edytora aplikacji.
12
2. W polu Aplikacja podaj unikalną nazwę aplikacji. Zalecana jest przejrzysta i czytelna
konwencja nazewnictwa, np. używanie nazwy firmy jako prefiksu. Ułatwia to
identyfikację nazw aplikacji w menu oraz ich rozpoznawanie podczas aktualizacji
systemu.
3. Wpisz opis tekstowy do pola Opis. Ten tekst jest wyświetlany na pasku nawigacyjnym
aplikacji.
4. Podaj atrybut klucza dla aplikacji.
5. Podaj nazwę głównego obiektu dla aplikacji.
a. Jeśli obiekt jest ustawiony na poziomie SYSTEMORGSITE, utwórz pole tekstowe
ośrodka oraz pole tekstowe organizacji.
6. Podaj nazwę modułu do uwzględnienia w aplikacji. Każda aplikacja musi znajdować się
w module.
7. Kliknij przycisk odpowiadający typowi aplikacji, którą chcesz utworzyć. Nowa aplikacja
zostanie otwarta w obszarze roboczym.
8. Kliknij opcję Zapisz definicję aplikacji.
Wyniki
Aby wyświetlić nową aplikację w menu Idź do, wyloguj się, a następnie ponownie zaloguj
się do systemu.
Co dalej
Ustaw filtr wyświetlający nową aplikację na karcie Lista Edytora aplikacji w celu rozpoczęcia
pracy w nowej aplikacji.
Domyślnym ustawieniem bezpieczeństwa dla nowych aplikacji jest tryb tylko do odczytu.
Wszyscy użytkownicy mający dostęp do aplikacji w swoich profilach bezpieczeństwa mogą
odczytywać rekordy, ale nie mogą wstawiać ani usuwać informacji. Wybierz opcję
Dodaj/modyfikuj opcje podpisu w menu Wybierz czynności, aby zdefiniować menu
dodatkowe opcje podpisu dla nowej aplikacji.
Usuwanie aplikacji
Można usunąć aplikację utworzoną i zduplikowaną w Edytorze aplikacji. W celu usunięcia
aplikacji konieczne jest użycie edytora bazy danych (na przykład, SQL Plus).
Zanim rozpoczniesz
Należy wyłączyć serwer aplikacji, aby usunąć aplikację. W przypadku usuwania aplikacji nie
należy usuwać żadnych tabel niestandardowych, pól ani domen utworzonych na potrzeby
obsługi aplikacji.
Procedura
1. Zaloguj się do edytora bazy danych jako administrator.
2. Wprowadź następujące komendy i zastąp zmienną <NAZWA APLIKACJI> nazwą
aplikacji do usunięcia. Wprowadź nazwę aplikacji pisaną wielkimi literami. Na przykład,
jeśli nazwa aplikacji, która ma zostać usunięta, to Test, zastąp wartość NAZWA
APLIKACJI nazwą TEST we wszystkich komendach.
a. delete from maxapps where app=’<NAZWA APLIKACJI>’;
b.
c.
d.
e.
delete from maxpresentation where app=’<NAZWA APLIKACJI>’;
delete from sigoption where app=’<NAZWA APLIKACJI>’;
delete from applicationauth where app=’<NAZWA APLIKACJI>’;
delete from maxlabels where app=’<NAZWA APLIKACJI>’;
13
f. delete from maxmenu where app=’<NAZWA APLIKACJI>’ and menutype
!=’MODULE’;
g. delete from maxmenu where elementtype=’APP’ and keyvalue=’<NAZWA
APLIKACJI>’;
h. delete from appdoctype where app=’<NAZWA APLIKACJI>’;
i. delete from sigoptflag where app=’<NAZWA APLIKACJI>’;
3. Wyloguj się z edytora bazy danych.
Tworzenie ograniczeń
Aby ograniczyć rekordy widoczne dla użytkownika w aplikacji, należy dodać zapytanie w
aplikacji. Aby ograniczyć dane, które użytkownicy widzą dla elementu sterującego, należy
dodać właściwość allowqualifiedrestriction do pliku XML dla elementu sterującego w
aplikacji
Tworzenie ograniczeń aplikacji:
Aby ograniczyć rekordy wyświetlane użytkownikom, do aplikacji dodawane jest zapytanie.
Na przykład, aby ukryć nieaktywnych użytkowników w aplikacji Użytkownicy, używane jest
zapytanie „status != ’NIEAKTYWNE’”. Użytkownik tworzy ograniczenia dla aplikacji
głównych i aplikacji jednostronicowych w Edytorze aplikacji.
Procedura
1. Otwórz aplikację w Edytorze aplikacji.
2. W menu Wybierz czynności kliknij opcję Przełącz wyświetlanie wszystkich elementów
sterujących.
3. Wybierz element sterujący prezentacji i kliknij ikonę Właściwości elementu sterującego.
4. W oknie Właściwości prezentacji wprowadź zapytanie w polu Ograniczenia aplikacji.
Ograniczanie danych:
Użytkownik dodaje właściwość allowqualifiedrestriction do dokumentu XML dla
aplikacji, aby ograniczyć dane zwracane z bazy danych. Ograniczenie można dodać, gdy dane
są wyświetlane, ale są nie używane w obliczeniach. Możliwe jest dodanie ograniczenia dla
danych, które są używane do kierowania procesu przez kroki. Można również ograniczyć
rekordy, które są zwracane podczas wyszukania.
Ograniczanie danych zwracanych z bazy danych:
Użytkownik ogranicza dane, dodając właściwość allowqualifiedrestriction. Możliwe jest
na przykład ograniczenie klasyfikacji dostępnych dla użytkowników, którzy klasyfikują
zlecenie usługi.
O tym zadaniu
Ograniczenie nie jest stosowane na obiektach podrzędnych. Użytkownik ręcznie dodaje
właściwość allowqualifiedrestriction do elementów sterujących XML, które tworzą
źródło danych. Elementy sterujące, które tworzą źródło danych zawierają obiekt, relację lub
klasę komponentu bean. Obsługiwane są następujące elementy sterujące:
v datasrc
v section
v simpleheadertable
v tab
14
v table
v tree
Niektóre elementy sterujące dziedziczą źródła danych z elementów sterujących wyższego
poziomu. Dodając właściwość do pliku XML, możliwe jest również ustawienie danych jako
tylko do odczytu. Edycja ograniczonego zestawu danych może mieć nieoczekiwane wyniki.
Procedura
1. Otwórz plik XML aplikacji i wyszukaj element sterujący, w którym wymagane jest źródło
danych.
2. Dodaj kod allowqualifiedrestriction= true do pliku XML.
3. Zaimportuj zmodyfikowany plik XML.
Przykłady stosowania ograniczeń dotyczących danych widocznych dla użytkowników:
Istnieje możliwość kontroli danych widocznych dla użytkowników poprzez ograniczenie
danych zwracanych z bazy danych. Możliwe jest na przykład ograniczenie grup osób
widocznych dla użytkownika po wybraniu osoby odpowiedzialnej w aplikacji Zmiana.
Przykład: ograniczenie grup osób widocznych dla użytkownika po wybraniu osoby
odpowiedzialnej w aplikacji Zmiana
W tym przykładzie użytkownik ustawia właściwość allowqualifiedrestriction w
dokumencie XML dla karty w oknie:
<dialog id="owner" label="Wybierz os. odpow.">
<tabgroup id="owner_labor">
<tab id="owner_labor_group" label="Grupy osób" mboname="persongroup" allowqualifiedrestriction="true”
beanclass="psdi.webclient.beans.common.OwnerGroupBean">
Przykład: ograniczenie widoczności okna „Wyświetl szczegóły prac” dla użytkowników
w aplikacji Zasoby
dokumencie XML dla karty w tabeli w oknie:
<dialog id="wopms_byasset" label="Wyświetl szczegóły prac" relationship="VIEWWOPMS"
beanclass="psdi.webclient.beans.common.ViewWOPMsBeanAsset" width="975" height="400">
<section id="viewWOandPMs_ViewWOandPMsFieldGridAsset" border="true">
<multiparttextbox id="viewWOandPMs_ViewWOandPMsFieldGrid_2" dataattribute="assetnum" inputmode="readonly"
descdataattribute="asset.description" longdescinputmode="readonly" descinputmode="readonly" />
<checkbox id="viewWOandPMs_ViewWOandPMsFieldGrid_3a" dataattribute="showchildren" />
<checkbox id="viewWOandPMs_ViewWOandPMsFieldGrid_3b" dataattribute="showparents" />
<buttongroup id="viewWOandPMs_ViewWOandPMsFieldGridAsset99">
<pushbutton id="viewWOandPMs_ViewWOandPMsFieldGridAsset98" label="Odśwież" default="true" mxevent="doRefresh"
targetid="wopms_byasset"/>
</buttongroup>
</section>
<tabgroup id="viewWOandPMs_viewWOandPMsAsset">
<tab id="viewWOandPMs_viewWOandPMsAsset_ViewWO_tab" default="true" label="Praca">
<table id="viewWOandPMs_viewWOandPMsAsset_ViewWO" label="Praca" relationship="VIEWWORK_BYASSET"
allowqualifiedrestriction="true” beanclass="psdi.webclient.beans.common.ViewWOByAssetBean" selectmode="multiple">
<defaultvalue id="viewwoasset_historyflag_default" dataattribute="historyflag" value="N"
defaulttype="query" />
<defaultvalue id="viewwoasset_istask_default" dataattribute="istask" value="N" defaulttype="query" />
Przykład: ograniczanie klasyfikacji widocznych dla użytkownika podczas klasyfikacji
zlecenia usługi w aplikacji Zlecenie usługi
dokumencie XML dla tabeli w drzewie w oknie:
15
<dialog id="associateClassification" label="Klasyfikuj">
<tree mboname="CLASSSTRUCTURE" allowqualifiedrestriction="true” id="associateClassification_tree"
beanclass="psdi.webclient.beans.assetcat.AssociateSpecBean" width="600" height="250" openfirstlevel="false"
maxchildren="1000">
Definiowanie opcji podpisu dla aplikacji
Opcje podpisu określają uprawnienia do korzystania z aplikacji, opcji menu oraz pozycji
paska narzędzi. Opcje podpisów są stosowane na grupach użytkowników, aby kontrolować
dostęp do danych, aplikacji oraz elementów sterujących. Do nowych aplikacji przypisywana
jest automatycznie opcja podpisu ODCZYT. Możliwe jest dodanie dalszych opcji podpisów w
programie Edytor aplikacji.
Procedura
2. Wybierz opcję Dodaj/modyfikuj opcje podpisu w menu Wybierz czynności i kliknij
opcję Nowy wiersz.
3. Określ opcję podpisu w polu Opcja.
4. Opcjonalne: Dodaj dodatkowe opcje podpisu w polu Dodatkowe opcje przyznawane.
Użyj przecinków w celu oddzielenia wielu wpisów, jeśli chcesz włączyć więcej niż jedną
dodatkową opcję podpisu. Na przykład jeśli opcja podpisu przyznaje dostęp do aplikacji
Osoby, użytkownik może dodać opcje podpisu, które przyznają dostęp do powiązanej
aplikacji, takiej jak np. aplikacja Użytkownicy.
5. Opcjonalne: W polu Dodatkowe opcje anulowane wskaż wszelkie opcje podpisu, które
zostaną anulowane w wyniku dodania opcji podstawowej. Na przykład możliwe jest
dodanie do aplikacji uprawnienia tylko do odczytu. W takim przypadku należy usunąć
wszelkie uprawnienia do zapisu w aplikacji, które mogą mieć użytkownicy z opcją
podpisu tylko do odczytu. Aby usunąć uprawnienie zapisu, określ opcję podpisu, która
przyznaje uprawnienie zapisu do aplikacji w polu Dodatkowe opcje anulowane.
6. Zapisz opcje podpisu.
Rozmieszczanie i układ elementów sterujących
Układ komponentów jest względny, tj. zależny od innych komponentów w interfejsie
użytkownika. Elementy sterujące kontenera, takie jak sekcje i tabele, umożliwiają grupowanie
powiązanych elementów sterujących. Elementy sterujące należy rozmieścić w sposób
ułatwiający użytkownikom wprowadzanie informacji w uporządkowany i wydajny sposób.
Tworzenie układu nowej karty
W standardowych aplikacjach informacje są przechowywane na wielu kartach, w tym na
karcie Lista, na karcie głównej aplikacji oraz, odpowiednio do potrzeb, na kartach
dodatkowych.
Procedura
1. Opcjonalne: Aby dodać nową kartę, zaznacz element sterujący Grupa kart w Edytorze
aplikacji i przeciągnij do niego element sterujący Karta z okna Paleta sterująca.
2. Podświetl ten nowy element sterujący karty i przeciągnij do niego element sterujący
Sekcja z okna Paleta sterująca. Powtórz ten krok, aby utworzyć wiele sekcji, które
stworzą pionowy podział na karcie. Element sterujący Sekcja stanowi kontener dla
pozostałych elementów sterujący i nie jest widoczny w aplikacji.
3. Dodaj elementy sterujące kolumn Sekcja do sekcji, aby podzielić sekcję w poziomie.
4. Po utworzeniu pionowych i poziomych sekcji można dodać element sterujące, takie jak
pola tekstowe lub przyciski, w ramach każdej sekcji lub kolumny sekcji.
16
Scalanie wartości atrybutu klasyfikacji w jedną kolumnę
Atrybuty klasyfikacji i ich wartości wyświetlane są w wielu kolumnach, co sprawia, że widok
jest nieco skomplikowany. Istnieje możliwość scalenia danych zawartych w trzech kolumnach
w jedną, co pozwoli uzyskać w tabeli więcej miejsca na dodatkowe kolumny. Dzięki
zmniejszeniu wielkości użytkownicy nie muszą przewijać kolumn, aby zobaczyć ich
zawartość.
Zanim rozpoczniesz
Obiekt biznesowy Maximo (MBO), z którym powiązana jest tabela parametrów technicznych
klasyfikacji, musi zawierać atrybuty ALNVALUE, NUMVALUE oraz TABLEVALUE. W
przeciwnym razie nie będzie można scalić wartości atrybutu klasyfikacji.
Tabela parametrów technicznych klasyfikacji musi również zawierać klasę pola lub klasę
sprawdzania poprawności MBO. Dzięki dołączeniu klasy pola lub klasy sprawdzenia
poprawności MBO wszystkie pola wartości stają się polami tylko do odczytu. Wyjątkiem jest
pole wartości powiązane z typem danych atrybutu. Na przykład: w przypadku danych
alfanumerycznych atrybut alfanumeryczny MBO jest dostępny do odczytu/zapisu, natomiast
atrybuty wartości numerycznej i tabeli MBO są dostępne tylko do odczytu.
O tym zadaniu
Scalanie wartości atrybutu klasyfikacji jest możliwe wyłącznie w przypadku atrybutów
parametrów technicznych klasyfikacji.
Procedura
1. W aplikacji Edytor aplikacji otwórz aplikację, jaka ma zostać zmieniona.
2. W tabeli Parametry techniczne na karcie Parametry techniczne kliknij atrybut, jaki ma
zostać zmieniony.
3. Za pomocą menu kontekstowego usuń kolumnę wartości alfanumerycznych, kolumnę
wartości numerycznych oraz kolumnę wartości tabeli.
4. Na pasku narzędzi kliknij opcję Paleta sterowania i wybierz ikonę Kolumna tabeli.
5. Przeciągnij kolumnę tabeli do tabeli Parametry techniczne i zamknij okno Elementy
sterujące.
6. Otwórz menu kontekstowe, kliknij opcję Właściwości i wprowadź nazwę etykiety
kolumny. Jeśli nazwa nie zostanie określona, użyta będzie etykieta atrybutu wartości
alfanumerycznych.
7. Jako wartość atrybutu wprowadź {CLASSSPECVALUE}, a następnie usuń zaznaczenie
pola wyboru Pokaż filtr.
8. Upewnij się, czy pola wyboru Możliwe sortowanie oraz Możliwe filtrowanie nie są
zaznaczone.
9. Zapisz zmiany.
Sterowanie rozmiarem pól
Wielkość pojedynczego pola można zmienić poprzez zmodyfikowanie wartości szerokości
tego pola w pliku presentation.xml. Można również zdefiniować zakres wartości dla typu
danych, korzystając z pliku field-size-config.xml.
Określanie zakresów wielkości dla typów danych:
Sterowanie zakresem wielkości dla typu danych w interfejsie użytkownika odbywa się
poprzez modyfikowanie wartości w pliku field-size-config.xml. Wielkość pola w interfejsie
użytkownika zależy od ustawienia dla każdego typu danych oraz długości kolumny w bazie
17
danych. Ta zależność pozwala na utworzenie jednolitego wyglądu interfejsu użytkownika,
jeśli w tej samej sekcji pola o różnych długościach znajdują się obok siebie lub nad sobą.
O tym zadaniu
Wielkości pól są definiowane w pliku <katalog_główny>\applications\maximo\properties\
field-size-config.xml. Przykład dla pola ALN:
<maxtype name="aln">
<range below="2" size="2"/>
<range upper="30" size="10"/>
<range upper="31" size="40"/>
</maxtype>
W tym przykładzie, jeśli dla wartości ALN zostanie zdefiniowana długość 1 lub 2, w polu
wyświetlane będą 2 znaki. Jeśli zdefiniowana zostanie wartość z zakresu od 3 do 30, w polu
wyświetlanych będzie 10 znaków. Jeśli zdefiniowana wielkość pola będzie miała wartość 31
lub więcej, w polu wyświetlanych będzie 40 znaków.
Procedura
1. Otwórz plik field-size-config.xml w edytorze tekstu.
2. Wyszukaj typ danych i zmień zakres wielkości określony dla pola.
3. Zapisz plik.
4. Aby zmiany przyniosły efekt, ponownie zbuduj i wdróż pliki .EAR na serwerze aplikacji.
Określanie wielkości pojedynczych pól:
Zmodyfikowanie atrybutu szerokości w pliku presentation.xml pozwala na zmianę
szerokości pojedynczego pola.
Procedura
1. Otwórz plik presentation.xml.
2. Określ pole, którego długość zamierzasz zmienić.
3. Sprawdź, czy w obszarze Identyfikator opisu znajduje się atrybut szerokości; jeśli
nie,dodaj go.
4. Zmień atrybut szerokości w obszarze Identyfikator opisu, aby określić wielkość pola. Na
przykład: aby zmienić szerokość pola na 100 pikseli, można użyć następującego kodu:
<tablecol dataattribute="description" id="results_showlist_tablebody_3" width="100"/>
5. Zapisz plik presentation.xml.
Dodawanie obrazów
Edytor aplikacji zawiera elementy sterujące, które mogą być używane do dodawania obrazów
takich jak ikony do aplikacji. Katalog obrazów zawiera istniejące obrazy, które można
ponownie wykorzystać lub można dodać do katalogu nowe obrazy. Obrazy muszą mieć
format pliku obsługiwany przez przeglądarkę.
Dodawanie obrazów do katalogu obrazów:
Wszystkie obrazy używane w aplikacjach muszą być zapisane w katalogu obrazów. Do tego
katalogu można dodawać nowe obrazy.
Zanim rozpoczniesz
Obrazy muszą mieć format pliku obsługiwany przez przeglądarkę, np. GIF, JPG lub BMP.
18
Procedura
1. Skopiuj obraz (w obsługiwanym formacie) do katalogu obrazów w ścieżce <katalog
główny>\applications\maximo\maximouiweb\webmodule\webclient\images.
2. Jeśli obraz jest w formacie GIF, żadna dodatkowa czynność nie jest wymagana, aby móc
używać obrazu w Edytorze aplikacji.
3. Jeśli obraz jest w formacie innymi niż GIF, należy ponownie wdrożyć pliki EAR na
serwerze aplikacji, zanim będzie można go użyć.
Dodawanie obrazu rekordu do aplikacji:
Element sterujący obrazu rekordu można dodać do aplikacji w celu utworzenia obiektu
zastępczego dla obrazu rekordu — zazwyczaj jest to rozwijalna miniatura obrazu, którą
użytkownik może kliknąć w celu powiększenia. Po dodaniu obrazu rekordu do aplikacji obraz
jest wyświetlany automatycznie w obiektach zastępczych utworzonych za pomocą elementu
sterującego obrazu rekordu.
Zanim rozpoczniesz
Plik obrazu rekordu należy umieścić w katalogu obrazów przed jego dodaniem do aplikacji.
Jeśli opcja Dodaj/zmodyfikuj obraz nie jest uwzględniona w menu Wybierz czynności
należy dodać tę opcję menu przed dodaniem obrazu rekordu do aplikacji.
O tym zadaniu
Do aplikacji można dodać tylko jeden obraz rekordu, ale tego samego obrazu można używać
wiele razy w aplikacji, wstawiając wiele elementów sterujących obrazu rekordu.
Procedura
1. Podświetl element sterujący kontenera i przeciągnij element sterujący Obraz rekordu do
niego z Palety sterowania. Element sterujący obrazu rekordu można wstawić do
dowolnego elementu sterującego kontenera.
2. Wybierz element sterujący Obraz rekordu i kliknij opcję Właściwości elementu
sterującego, aby otworzyć okno Właściwości obrazu rekordu.
3. Opcjonalne: Anuluj wybór opcji Czy dostępna jest miniatura, jeśli wyświetlona ma
zostać tylko wersja pełnoekranowa obrazu. Domyślnym działaniem dla obrazów rekordu
jest wyświetlanie rozwijalnej miniatury obrazu, którą użytkownik może kliknąć w celu
powiększenia. Jeśli użytkownik nie chce udostępniać wersji miniaturowej obrazu, należy
określić wartość w poli Etykieta, która nadpisze etykietę domyślną „Kliknij, aby
powiększyć”.
4. Opcjonalne: Można określić etykietę dla obrazu lub pozostawić to pole puste, aby użyć
domyślnego tekstu etykiety „Kliknij tutaj, aby powiększyć”.
5. Określ odpowiednie wartości w polach Wysokość i Szerokość na podstawie rozmiaru
obrazu, który ma zostać użyty. Wartość domyślna generuje miniaturę obrazu o rozmiarze
100x100 pikseli właściwą dla obrazu kwadratowego. Aby uniknąć zniekształcenia obrazu,
upewnij się, że wartości rozmiaru są proporcjonalne do rozmiaru obrazu.
6. Wprowadź opis tekstowy obrazu do pola Tekst ALT na obrazie. Tekst alternatywny jest
używany jako zastępczy dla obrazu, kiedy obrazy nie są obsługiwane, np. przez lektora
ekranowego.
7. Powtórz poprzednie kroki, jeśli dla obrazu rekordu w innych pozycjach w aplikacji mają
zostać dodane obiekty zastępcze, np. na innej karcie.
8. Wybierz opcję Dodaj/zmodyfikuj obraz w menu Wybierz czynności, aby określić obraz
rekordu, który zostanie użyty dla aplikacji. Obraz może mieć format GIF lub JPG i musi
się znajdować w katalogu obrazów.
19
Konfigurowanie domyślnych wartości dla elementów
sterujących
Istnieje możliwość zmiany etykiet dla pól, określenia wartości domyślnych i filtrów dla pól
oraz skonfigurowania list wartości dla pól.
Przypisywanie etykiety domyślnej do atrybutu
Istnieje możliwość określenia wartości domyślnej dla atrybutu oraz ustawienia dziedziczenia
tej wartości przez wszystkie elementy sterujące będące polami tekstowymi połączonymi z
tym atrybutem. Wartość jest zapisywana w bazie danych.
Zanim rozpoczniesz
Ta procedura obejmuje aktualizację bazy danych. Należy wykonać kopię zapasową bazy
danych i dokonać niezbędnych ustawień przed przystąpieniem do restartowania bazy danych i
serwera aplikacji.
Procedura
1. Wybierz atrybut w aplikacji Konfiguracja bazy danych lub kliknij opcję Nowy wiersz w
celu określenia nowego atrybutu.
2. Określ wartość, której chcesz użyć jako etykiety domyślnej dla atrybutu w polu Tytuł.
3. Kliknij przycisk Zapisz.
4. Uruchom komendę configdb, aby zapisać zmiany w bazie danych. Wyloguj się z systemu
i zatrzymaj serwer aplikacji.
5. W Edytorze aplikacji przeciągnij element sterujący będący polem tekstowym z Palety
sterującej do elementu sterującego będącego sekcją w obszarze roboczym.
6. Zaznacz element sterujący będący polem tekstowym i kliknij opcję Właściwości
elementu sterującego.
7. Wskaż skonfigurowany atrybut. Okno zostanie odświeżone, a pole Etykieta domyślna
będzie zawierać skonfigurowaną wartość.
Zapisywanie zmian do bazy danych
Po dokonaniu zmian w bazie danych w aplikacji Konfiguracja bazy danych należy
zatwierdzić zmiany w bazie danych. Dane z serwera są wówczas ponownie ładowane, a
interfejs użytkownika (UI) zostaje zaktualizowany o dokonane zmiany. Na przykład:
dodawane są nowe pola lub etykiety pól zostają zaktualizowane.
Procedura
1. Zaznacz opcję Zastosuj zmiany konfiguracji w menu Wybierz czynności w aplikacji
Konfiguracja bazy danych.
2. Wyloguj się z systemu.
3. Zatrzymaj serwer aplikacji i zaczekaj minutę, aby mieć pewność, że sesja użytkownika
zakończy się.
4. Otwórz wiersz komend, zmień katalog na katalog_główny_instalacji\tools\maximo i
uruchom komendę configdb, aby dodać nową wartość domyślną do bazy danych.
5. Uruchom serwer aplikacji i zaloguj się do systemu.
Nadpisywanie wartości w polu etykiety domyślnej
Istnieje możliwość określenia etykiety dla pola tekstowego, zastępującej etykietę domyślną.
20
O tym zadaniu
Określona etykieta ma zastosowanie do konkretnej aplikacji i nie zastępuje wartości
domyślnej skonfigurowanej dla atrybutu.
Procedura
1. Zaznacz pole tekstowe w obszarze roboczym i kliknij opcję Właściwości elementu
sterującego.
2. Podaj wartość, której chcesz użyć w polu Etykieta. Etykieta dla pola tekstowego jest
aktualizowana w obszarze roboczym.
Przypisywanie wartości domyślnej do pola aplikacji
Istnieje możliwość przypisania wartości domyślnej dla pola, które jest charakterystyczne dla
aplikacji. Wartość domyślna nie ma zastosowania w przypadku pól w innych aplikacjach,
które są powiązane z tym samym atrybutem.
Procedura
1. Wybierz element sterujący sekcji, która zawiera pole i kliknij opcję Właściwości
2. Przeciągnij element sterujący Wartość domyślna do sekcji z Palety sterowania. Jeśli nie
można wyświetlić elementu sterującego Wartość domyślna po odświeżeniu obszaru
roboczego, kliknij opcję Przełącz wyświetlanie wszystkich elementów sterujących w
menu Wybierz czynności.
3. Wybierz element sterujący Wartość domyślna i kliknij opcję Właściwości elementu
sterującego.
4. Określ atrybut w polu Atrybut i podaj jego wartość domyślną w polu Wartość. Po
utworzeniu powiązania pola tekstowego w sekcji z tym samym atrybutem wartość
domyślna zostanie ustawiona na tę wartość.
5. Opcjonalne: Aby użyć wybranej wartości dla każdego nowego rekordu, wybierz Wstaw
jako typ domyślny.
6. Opcjonalne: Aby dziedziczyć wartość domyślną z innego źródła danych i atrybutu,
wypełnij pola Z id. źródła danych oraz Z atrybutu.
Ustawianie filtrów domyślnych dla okna tabeli
Istnieje możliwość zdefiniowania filtru domyślnego dla okna tabeli za pomocą elementu
sterującego Wartość domyślna w Edytorze aplikacji.
Procedura
1. Przeciągnij element sterujący Wartość domyślna z Palety sterowania do sekcji
zawierającej tabelę do odfiltrowania. Jeśli element Wartość domyślna jest niewidoczny
po odświeżeniu obszaru roboczego, kliknij opcję Przełącz wyświetlanie wszystkich
elementów sterujących w menu Wybierz czynności.
2. Wskaż atrybut do odfiltrowania.
3. Wprowadź jedną lub więcej wartości w celu użycia ich jako filtrów w polu Wartość.
Użyj przecinków w celu oddzielenia wielu wartości. Możesz także użyć znaku % jako
znaku wieloznacznego lub = w celu określenia dokładnej zgodności.
4. Wybierz opcję Zapytanie w polu Typ domyślny.
21
Dodawanie listy wartości do pola tekstowego
Istnieje możliwość dodania ikony Przeglądanie do elementu sterującego będącego polem
tekstowym i skonfigurowania listy wartości, z których użytkownicy mogą wybierać po
kliknięciu ikony.
Zanim rozpoczniesz
Istnieje możliwość użycia istniejącej listy wartości wyszukiwania lub można skonfigurować
nową listę. Aby utworzyć listę wartości, należy skonfigurować domenę zawierającą wartości i
powiązać ją z atrybutem. W celu użycia istniejącej listy wartości należy wyeksportować plik
XML systemu i odszukać odpowiedni identyfikator wyszukiwania w pliku lookups.xml.
Podczas przypisywania wyszukań dla pola, dla którego istnieje domena tabeli, można
zastosować wyszukanie z aplikacji, w której znajduje się to pole. Wyszukania VALUELIST
nie można zastosować w przypadku domen tabeli.
Procedura
1. Kliknij opcję Dodaj nową domenę > Dodaj nową domenę ALN w aplikacji Domeny.
2. W oknie Domena ALN podaj wartości w wymaganych polach. Podczas konfigurowania
powiązanego atrybutu w aplikacji Konfiguracja bazy danych musisz użyć dokładnie tych
samych wartości. Typ danych określa, czy opcje na liście są wyświetlane wielką, czy
małą literą czy na oba te sposoby. Długość określa szerokość listy. W większości
zastosowań odpowiednia długość to 10.
3. Kliknij opcję Nowy wiersz, podaj wartość i kliknij opcję OK. Nowa wartość staje się
elementem na liście wartości.
4. Powtórz krok 3 dla każdej dodatkowej wartości.
6. W aplikacji Konfiguracja bazy danych wybierz aplikację, do której chcesz dodać listę
wartości.
7. Na karcie Atrybuty kliknij opcję Nowy wiersz i skonfiguruj atrybut, korzystając z
wartości precyzyjnych podanych dla domeny.
8. Aby zapisać zmiany w bazie danych:
a. Wyloguj się z systemu.
b. Zatrzymaj serwer aplikacji i odczekaj około minutę.
c. Otwórz wiersz komend, zmień katalog na katalog_główny_instalacji\tools\
maximo i uruchom komendę configdb, aby dodać nową wartość domyślną do bazy
danych.
d. Uruchom serwer aplikacji i zaloguj się do systemu.
9. W Edytorze aplikacji przeciągnij element sterujący będący polem tekstowym z okna
Paleta sterowania do sekcji w obszarze roboczym. W polu tekstowym zostanie
wyświetlony komunikat Niepoprawne powiązanie. Po powiązaniu elementu sterującego
z atrybutem komunikat nie jest więcej wyświetlany.
10. Zaznacz element sterujący będący polem tekstowym i kliknij opcję Właściwości
11. Podaj tę samą nazwę dla atrybutu, co nazwa skonfigurowana w bazie danych.
12. Podaj Valuelist jako wartość w polu Przeglądanie. Ikona przeglądania zostanie
wyświetlona obok elementu sterującego będącego polem tekstowym, zaś komunikat
Niepoprawne powiązanie nie będzie już wyświetlany.
22
Przenoszenie elementów sterujących aplikacji
Edytor aplikacji umożliwia przechodzenie między kartami lub między aplikacjami. Możliwe
jest także przenoszenie elementów sterujących i aplikacji na inny serwer oraz eksportowanie
wielu aplikacji.
Przenoszenie elementów sterujących między kartami
Istnieje możliwość przeniesienia elementu sterującego lub grupy elementów sterujących z
jednej karty na drugą w ramach aplikacji.
O tym zadaniu
Podczas przenoszenia elementu sterującego kontenera przenoszone są wszystkie zawarte w
nim elementy sterujące.
Procedura
1. Wybierz element sterujący lub grupę elementów sterujących, zwykle jest to sekcja.
2. Kliknij prawym przyciskiem myszy i kliknij opcję Kopiuj lub Wytnij.
3. Kliknij kartę, na którą chcesz skopiować lub przenieść element sterujący.
4. Wybierz docelowy element sterujący (zwykle będzie to sekcja).
5. Kliknij opcję Wklej.
Przenoszenie elementów sterujących między aplikacjami
Aby przenieść element sterujący lub grupę elementów sterujących z jednej aplikacji do
drugiej, należy dokonać edycji plików presentation.xml.
Procedura
1. Otwórz aplikację źródłową w Edytorze aplikacji i kliknij opcję Eksportuj definicję
aplikacji. Definicja XML zostanie otwarta w przeglądarce.
2. Zapisz definicję XML do pliku.
3. Otwórz aplikację docelową i wykonaj te same kroki w celu wyeksportowania definicji
XML i zapisz ją do pliku.
4. Otwórz plik XML dla aplikacji źródłowej w edytorze tekstu.
5. Znajdź identyfikator elementu sterującego, który ma zostać przeniesiony. Aby wyszukać
element sterujący w pliku XML, można użyć unikalnego identyfikatora elementu
sterującego z listy okna Właściwości elementu sterującego.
6. Wybierz właściwy kod i skopiuj go do schowka.
7. Otwórz plik XML dla aplikacji docelowej w edytorze tekstu.
8. Przejdź do miejsca, w którym ma zostać wstawiony element sterujący, i wklej kod
zapisany w schowku.
9. Zapisz oba pliki XML.
10. Otwórz aplikację docelową w Edytorze aplikacji i kliknij opcję Importuj definicję
aplikacji.
11. Określ zmodyfikowany plik XML aplikacji docelowej i kliknij przycisk OK.
Wyniki
Po skopiowaniu wieloczęściowego elementu sterującego pola tekstowego do innej aplikacji
element sterujący musi łączyć się z atrybutem, który znajduje się w tabeli głównej obiektu dla
obu aplikacji. Jeśli relacja atrybutu nie istnieje, wieloczęściowy element sterujący pola
tekstowego w aplikacji docelowej nie będzie zawierał żadnej wartości właściwości.
23
Przenoszenie komponentów i aplikacji między serwerami
Komponenty i aplikacje interfejsu użytkownika można przenosić między serwerami, na
przykład w celu przeniesienia ze środowiska testowego do środowiska produkcyjnego. Różni
członkowie organizacji mogą konfigurować różne aplikacje, a następnie przenosić je do
scentralizowanego środowiska testowego.
Procedura
1. Utwórz katalog kopii zapasowej dla przenoszonych plików XML. Pliki kopii zapasowej
mogą służyć do przywracania definicji aplikacji w przyszłości w razie potrzeby.
2. Otwórz aplikację na serwerze źródłowym i kliknij opcję Eksportuj definicję aplikacji.
3. Zapisz kod jako plik XML w utworzonym katalogu kopii zapasowej.
4. Powtórz kroki 2 i 3 dla każdej aplikacji, która ma zostać wyeksportowana.
5. Utwórz kopię utworzonych plików XML.
6. Wklej kopię plików XML na serwer docelowy.
7. Otwórz Edytora aplikacji na serwerze docelowym i kliknij opcję Importuj definicję
aplikacji i przejdź do plików XML. Po zaimportowaniu aplikacji należy nadpisać
aplikację w bazie danych, a nie w plikach presentation.xml.
Eksportowanie wielu aplikacji
Istnieje możliwość skopiowania wielu aplikacji jednocześnie na inny serwer przez
wyeksportowanie prezentacji XML dla każdej aplikacji do pojedynczego pliku.
Procedura
1. Na karcie Aplikacje Edytora aplikacji naciśnij klawisz Enter. Zostanie odświeżona
zawartość ekranu z listą wszystkich aplikacji.
2. Przewiń na dół ekranu i kliknij pole wyboru Wybierz rekordy. Ekran zostanie
odświeżony i będzie zawierał pole wyboru dla każdego rekordu.
3. Zaznacz każdą aplikację, której prezentację w formacie XML chcesz wyeksportować.
4. Na karcie Obszar roboczy kliknij opcję Eksportuj definicję aplikacji z menu Wybierz
czynności.
5. W oknie przeglądarki zostanie otwarty plik XML zawierający kod prezentacji dla każdej
aplikacji wybranej do eksportu. Istnieje możliwość odszukania punktu początkowego dla
aplikacji przez wyszukanie łańcucha tekstowego presentation id.
6. Zapisz plik XML do katalogu.
Co dalej
Aby zaimportować plik XML do innego systemu, w Edytorze aplikacji kliknij opcję
Importuj definicję aplikacji i przejdź do pliku XML. Import umożliwia odczyt początku i
końca każdej aplikacji osadzonej w pliku XML oraz odpowiednio załadowanie kodu.
Dodawanie komponentów nawigacji
Istnieje możliwość połączenia aplikacji z zewnętrznymi adresami URL oraz dodania menu i
przycisków w celu uporządkowania nawigacji aplikacji.
Komponenty nawigacji
Istnieje kilka sposobów, w jaki można zintegrować nową aplikację z istniejącą nawigacją. W
razie potrzeby można także dodać nowe komponenty nawigacji.
Edytor aplikacji udostępnia kilka komponentów nawigacji, które można zmodyfikować w
celu dodania odsyłacza do aplikacji, karty aplikacji lub podręcznego okna aplikacji.
v Menu Idź do
24
v
v
v
v
Pasek narzędzi aplikacji
Menu Wybierz czynności
Szablony menu
Menu paska aplikacji w aplikacjach samoobsługowych
Menu Idź do
Menu Idź do zawiera listę wszystkich modułów i aplikacji, do których użytkownik ma
dostęp. Menu jest hierarchiczne i wyświetla moduły na najwyższym poziomie. Po kliknięciu
modułu przez użytkownika podmenu wyświetli listę aplikacji w tym module. Po utworzeniu
aplikacji w Edytorze aplikacji należy określić jej moduł, a nazwa aplikacji zostanie dodana
pod tym modułem w menu Idź do. Po zduplikowaniu aplikacji nowa aplikacja zostanie
dodana do tego samego modułu co oryginalna aplikacja.
Treść menu Idź do jest generowana automatycznie i nie można jej dostosować w Edytorze
aplikacji.
Pasek narzędzi aplikacji
Pasek narzędzi aplikacji zawiera przyciski, które są zorganizowane w linii poziomej u góry
okna aplikacji. W Edytorze aplikacji można dodawać nowe przyciski do paska narzędzi oraz
modyfikować istniejące. Przyciski mogą być specyficzne dla paska narzędzi na jednej karcie
aplikacji lub być widoczne na wszystkich kartach.
Obrazy przycisków są zapisywane w katalogu obrazów, do których można dodawać nowe
obrazy i ponownie wykorzystywać istniejące.
Menu Wybierz czynności
Menu Wybierz czynności wyświetla czynności specyficzne dla aplikacji. Do menu Wybierz
czynności można dodawać nowe opcje, a także modyfikować jego istniejące opcje w
Edytorze aplikacji.
Szablony menu
Dla istniejących menu można ponownie wykorzystać kod jako szablon dla nowego menu,
użyć Edytora aplikacji do eksportu pliku menus.xml, zmodyfikować plik w edytorze tekstu,
a następnie zaimportować zaktualizowany plik z powrotem do Edytora aplikacji.
Kodu XML dla dowolnego menu w pliku menus.xml można używać jako szablonu dla
nowego menu.
Menu paska aplikacji
Aplikacje samoobsługowe nie zawierają menu Idź do i zapewniają dostęp do aplikacji w
menu u góry okna aplikacji. Aby dodać właściwość nawigacji do paska aplikacji
samoobsługowej, można wyeksportować plik presentation.xml. W przypadku dostosowania
menu paska aplikacji wszelkie konfigurowane fabrycznie odsyłacze zostaną zignorowane.
Łączenie z zewnętrznym adresem URL
Istnieje możliwość utworzenia odsyłacza do zewnętrznego serwisu WWW z aplikacji za
pośrednictwem elementu sterującego będącego odsyłaczem hipertekstowym.
Procedura
25
2. Wybierz element sterujący będący sekcją lub tabelą i przeciągnij do niego odsyłacz
hipertekstowy z okna Paleta sterująca.
3. Podaj wartość w polu Etykieta. Ta wartość staje się odsyłaczem tekstowym, który
użytkownik klika w celu przejścia pod adres URL.
4. Podaj poprawny adres URL dla lokalizacji docelowej.
5. Opcjonalne: Podaj wartości w polach Nazwa pliku obrazu oraz Dopasowanie obrazów,
aby powiązać obraz z odsyłaczem hipertekstowym.
6. Opcjonalne: Podaj wartość w polu Nazwa klasy CSS, aby zmienić wygląd odsyłacza
hipertekstowego.
Wyniki
Po kliknięciu przez użytkownika odsyłacza w ramach aplikacji docelowy serwis WWW
otwiera się w nowym oknie przeglądarki.
Łączenie z aplikacją z pola tekstowego
Istnieje możliwość skonfigurowania menu rozwijanego powiązanego z polem tekstowym w
celu udostępnienia opcji umożliwiających użytkownikowi przejście do innych aplikacji.
Procedura
2. Wybierz element sterujący będący polem tekstowym i kliknij opcję Właściwości
elementu sterującego. Można także skonfigurować menu aplikacji na potrzeby
wieloczęściowego pola tekstowego oraz kolumny tabeli.
3. Dodaj nazwę aplikacji, do której chcesz utworzyć odsyłacz, w polu IDŹ DO aplikacji.
4. Podaj wartość w polu Typ menu, odpowiadającą wskazanej aplikacji. Kliknij opcję
Eksportuj systemowy kod XML w menu Wybierz czynności, aby wyeksportować plik
menus.xml. Plik ten można przeszukać pod kątem odpowiedniej wartości typu menu.
Dodawanie przycisków do paska narzędzi aplikacji lub menu
często wykonywanych czynności
Do paska narzędzi aplikacji lub sekcji często wykonywanych czynności w bocznym menu
nawigacji można dołączyć dodatkowe przyciski. Przyciski paska narzędzi zapewniają dostęp
do często wykonywanych czynności, takich jak Zapisz i Wstaw, i mogą być widoczne na
wszystkich kartach aplikacji lub ograniczone do konkretnej karty.
O tym zadaniu
Jeśli boczne menu nawigacji jest włączone, przyciski dodane do paska narzędzi będą
wyświetlane w sekcji często wykonywanych czynności bocznego menu nawigacji.
Procedura
1.
2.
3.
4.
Otwórz aplikację w Edytorze aplikacji.
W menu Wybierz czynności wybierz opcję Dodaj/modyfikuj menu paska narzędzi.
Utwórz wiersz i wybierz opcję Typ elementu.
Wybierz Wartość kluczową. Wartość kluczowa reprezentuje czynność przycisku i jest
widoczna, gdy użytkownik przeniesie wskaźnik myszy nad przycisk.
5. Określ obraz używany dla przycisku, który znajduje się w katalogu przycisków oraz ma
obsługiwany format.
6. Wprowadź wartości pozycji, które określają lokalizację przycisku względem innych
przycisków na pasku narzędzi.
7. Określ karty, na których opcja jest widoczna.
26
Przykład
Aby dodać przycisk Zmień hasło do paska narzędzi karty Główne aplikacji Osoba:
1. Ustaw Typ elementu na Apl. (aplikacja).
2. Wybierz ChgPassword dla pola Wartość kluczowa.
3. Ustaw wartość pola Pozycja na 60 i Podpozycja na 0.
4. Określ plik nav_icon_changepassword.gif w polu Obraz.
5. Wybierz opcję karty Główne.
Co dalej
Aby zgrupować kilka przycisków razem w sekcji, można dodać przyciski, które działają jak
separatory.
Dodawanie przycisków obok pól tekstowych
Dla najczęściej używanych pozycji menu obok pól tekstowych można dodać przyciski. Do
jednego pola tekstowego można dodać maksymalnie trzy przyciski.
O tym zadaniu
Można wybrać istniejące menu z pliku menus.xml lub zdefiniować nowe menu w pliku
menus.xml. Pozycje menu muszą zawierać atrybuty etykiety, zdarzenia i obrazu, na
przykład:
label="Select Value" event="selectvalue" image="menu_icon_find.gif
Przedstawione poniżej ograniczenia mają zastosowanie w przypadku dodania przycisków
obok pól tekstowych oraz wieloczęściowych pól tekstowych:
v Pozycje menu Wybierz wartość nie będą wyświetlane, jeśli dla pola tekstowego nie
zostanie zdefiniowany atrybut wyszukiwania. Na przykład pozycje menu Wybierz
wartość nie będą wyświetlane obok pól Długi opis.
v Jeśli przycisk stanowi dowiązanie do aplikacji, a użytkownik nie ma dostępu do tej
aplikacji, przycisk nie będzie wyświetlany.
v Jeśli pozycja menu jest zdefiniowana z uwzględnieniem dowolnego wyrażenia
warunkowego, przycisk nie będzie wyświetlany.
Procedura
1. W projektancie aplikacji wybierz pole, do jakiego zamierzasz dodać przyciski i otwórz
okno Właściwości elementu sterującego.
2. Określ identyfikator menu.
Przykład: dodawanie przycisków obok wieloczęściowego pola tekstowego:
Zamierzasz dodać przyciski obok wieloczęściowego pola tekstowego, tak aby użytkownicy
nie musieli wyszukiwać menu Wybierz czynności lub Szczegóły. Ustalasz, jakich pozycji
menu użytkownicy najczęściej potrzebują w przypadku wieloczęściowego pola tekstowego.
Jeśli pozycje nie są zawarte w żadnym istniejącym menu, utwórz menu o nazwie
ICONTEST1 w pliku menus.xml.
Jeśli nie istnieją żadne ograniczenia związane z polem tekstowym lub użytkownikiem,
wyświetlane są trzy pierwsze pozycje zdefiniowane w menu. Jeśli zastosowano ograniczenia
dotyczące pola tekstowego lub użytkownika, pozycja menu może nie zostać wyświetlona, a
zamiast niej wyświetlona zostanie kolejna pozycja.
27
Ustalono pięć pozycji menu, których użytkownicy potrzebują najczęściej:
v Wybierz wartość
v Odsyłacz do aplikacji Elementy konfiguracji
v Odsyłacz do aplikacji Zasoby
v Wyszukiwanie klasyfikacji
v Wyszukiwanie atrybutu
Tworzysz menu o nazwie ICONTEST1, które określa pięć pozycji menu:
<menu id="ICONTEST1">
<menuitem id="icontest1_mi1" label="Select Value" event="selectvalue" image="menu_icon_find.gif" />
<menuitem id="icontest1_mi2" label="Go To" event="applink" image="menu_icon_link.gif" applinkid="ci" />
<menuitem id="icontest1_mi3" label="Go To" event="applink" image="menu_icon_link.gif" applinkid="asset" />
<menuitem id="icontest1_mi4" label="Classifications(w/Sigopt)" event="searchClassificationCI"
image="action_insert_launch.gif" sigoption="REFICONS" />
<menuitem id="icontest1_mi5" label="Attributes" event="searchAttributeCI" image="menu_icon_catalog.gif" />
</menu>
W oknie Właściwości elementu sterującego edytora aplikacji określasz wartość ICONTEST1
jako identyfikator.
Ikony wyszukiwania lub pozycje menu Wybierz wartość nie są wyświetlane obok pól Długi
opis, dlatego pierwszy przycisk nie jest wyświetlany. Jeśli grupa użytkownika nie ma dostępu
do opcji podpisu REFICONS, czwarta pozycja menu również nie jest wyświetlana. W takim
przypadku obok pola Długi opis jako przyciski zostaną wyświetlone tylko przyciski dla
pozycji menu 2, 3 oraz 5.
Dodawanie opcji do menu Wybierz czynności lub menu Więcej
czynności
Istnieje możliwość dodania opcji w menu Wybierz czynności lub w menu Więcej czynności.
Dodatkowe opcje umożliwiają użytkownikom dostęp do czynności, których czasami
potrzebują.
O tym zadaniu
Jeśli boczne menu nawigacji jest włączone, opcje dodane w menu Wybierz czynności są
wyświetlane w sekcji Więcej czynności bocznego menu nawigacji.
Procedura
1.
2.
3.
4.
W menu Wybierz czynności wybierz opcję Dodaj/modyfikuj menu wyboru czynności.
Utwórz wiersz i wybierz opcję Typ elementu oraz Wartość kluczowa.
Wprowadź wartości pozycji, które określają lokalizację opcji w menu.
5. Określ karty, na których opcja jest widoczna w menu Wybierz czynności lub menu
Więcej czynności.
Modyfikowanie odsyłaczy w aplikacji samoobsługowej
W celu zmiany odsyłaczy na pasku aplikacji samoobsługowej należy skonfigurować
właściwość w pliku presentation.xml aplikacji. Te odsyłacze można skonfigurować na
potrzeby aplikacji samoobsługowej, którą zduplikowano z istniejącej aplikacji lub na potrzeby
nowo tworzonej aplikacji samoobsługowej.
O tym zadaniu
Podczas konfigurowania właściwości appbarlinks wszelkie istniejące odsyłacze w bazie
danych są ignorowane, i wyświetlane są tylko odsyłacze niestandardowe.
28
Procedura
1.
2.
3.
4.
Wybierz opcję Eksportuj systemowy kod XML w menu Wybierz czynności.
Zapisz plik XML w katalogu lokalnym i otwórz go w edytorze tekstu.
Wyszukaj znacznik appbar w pliku XML.
5. Dodaj appbarlinks=" " do znacznika appbar, aby dodać menu nawigacyjne do elementu
sterującego będącego paskiem aplikacji.
6. Wstaw odsyłacze oddzielone średnikami.
7. Dla każdego odsyłacza można określić maksymalnie trzy atrybuty, rozdzielane
przecinkami.
a. Identyfikator aplikacji, do której kieruje odsyłacz
b. Opis tekstowy, który ma być wyświetlany na pasku aplikacji
c. Obraz do wyświetlenia obok opisu
Na przykład:
appbarlinks="Application1,Description1,image1.gif:
Application2,Description2,image2.gif"
8. Zapisz zmiany w pliku XML.
9. Zaimportuj plik do Edytora aplikacji, aby zapisać nowe informacje dotyczące menu.
Konfigurowanie informacji pokrewnych dla pól
Aby wyświetlić informacje pokrewne dla pola bez opuszczania rekordu, do pola można dodać
dymki. W niektórych polach dymki są aktywowane od razu, ale można również aktywować
istniejące dymki w innych polach lub utworzyć własne, odpowiednio do potrzeb.
Przykład: Włączanie istniejącego dymka
Możliwe jest aktywowanie istniejących dymków dla pól, odpowiednio do potrzeb. Można na
przykład dodać dymek wyświetlający dane kontaktowe osób odpowiedzialnych za zlecenia
usług. Ogólnie ujmując, istnieje możliwość wyświetlenia informacji pokrewnych w
dowolnych polach, które obsługują funkcję wyszukiwania.
O tym zadaniu
Poniżej przedstawiono dymki dostępne bezpośrednio w niektórych polach, które można
również aktywować w innych polach:
Pole
ID
Zasób
asset_recordhover
Zlecenie pracy
wo_recordhover
Osoba
person_recordhover
Pozycja
item_recordhover
W dużym przedsiębiorstwie przełożony jest odpowiedzialny za przypisanie zleceń usług do
właściwych respondentów. W celu uzyskania danych kontaktowych osób odpowiedzialnych
przełożony zwykle przechodzi do rekordu Osoba, co jest czasochłonne i zmniejsza
wydajność. Przełożony chce, aby po umieszczeniu kursora myszy nad polem Osoba
odpowiedzialna wyświetlane były szczegółowe informacje dotyczące osoby odpowiedzialnej
za dane zlecenie usługi. W aplikacji Zlecenia usług można aktywować dymek dla pola Osoba
odpowiedzialna, dzięki czemu przełożony będzie mógł ustawić kursor myszy nad polem i
wyświetlić pełną nazwę, adres e-mail i numer telefonu osoby odpowiedzialnej za zlecenie
usługi, bez konieczności opuszczania rekordu.
29
Procedura
1. W Edytorze aplikacji otwórz aplikację Zlecenia usług, kliknij pole Osoba
odpowiedzialna i wybierz opcję Właściwości elementu sterującego.
2. Na karcie Zaawansowane podaj person_recordhover jako identyfikator dymka i zapisz
definicję aplikacji.
Przykład: Tworzenie dymków
Jeśli żaden z istniejących dymków nie spełnia potrzeb użytkownika, może on utworzyć
własny dymek. Można na przykład utworzyć dymek wyświetlający informacje o
organizacjach, w których występują klasy awarii. W tym celu należy zaprojektować dymek i
określić widoczne pola.
O tym zadaniu
Obsługiwane są następujące typu widgetów:
v recordhoversection
v recordhoversectioncol
v recordhoversectionrow
v recordhovertextbox
v recordhovermultiparttextbox
W przedsiębiorstwie wielonarodowym administrator wysyła powiadomienie do organizacji, w
których zgłaszane są klasy usterek, jeśli usterki zasobów występują częściej. Administrator
zamierza utworzyć dymek nad polem Klasa usterki, aby wyświetlać nazwę organizacji, w
której dana usterka wystąpiła.
Użytkownik przegląda listę dostępnych dymków i stwierdza, że żaden z nich nie jest
odpowiedni dla tego scenariusza; tworzy więc własny dymek dla pola Klasa usterki.
Procedura
1. W Edytorze aplikacji wybierz czynność Eksportuj systemowy kod XML i wyeksportuj
plik RECHOVERS.XML.
2. Otwórz plik RECHOVERS.XML w edytorze tekstu i dodaj następujące wiersze:
</recordhover>
<recordhover id="fc_recordhover">
<recordhoversection id="fc_rhs_1" label="Failure Class Details">
<recordhoversectioncol id="fc_rhsc_1">
<recordhoversection id="fc_rhs_2">
<recordhovertextbox dataattribute="ORGID" id="fc_rh_1" label="Organization">
</recordhoversection>
</recordhoversectioncol>
</recordhoversection>
</recordhover>
3. Zapisz plik RECHOVERS.XML i zaimportuj go.
4. Otwórz aplikację Zasoby, kliknij opcję Klasa usterki i wybierz wartość Właściwości
5. Na karcie Zaawansowane określ fc_recordhover jako identyfikator dymka i zapisz
definicję aplikacji.
Udostępnianie informacji użytkownikom
Istnieje możliwość udostępnienia informacji ułatwiającym użytkownikom obsługę okien i kart
w interfejsie użytkownika. Istnieje możliwość tworzenia odsyłaczy z okien i kart, a także z
pomocy dla pola, do tematów w Centrum Wiedzy produktu. Możliwe jest także dodawanie
nowych komunikatów o błędach do aplikacji.
30
Dodawanie komunikatów do tabeli komunikatów
Do aplikacji można dodawać nowe komunikaty, które ułatwią użytkownikowi rozwiązywanie
problemów w przypadku wystąpienia błędu. Komunikaty są wyświetlane użytkownikowi i
dodawane do dzienników w celu ułatwienia rozwiązania błędu. Po dodaniu komunikatu do
Edytora aplikacji komunikat ten staje się dostępny do tłumaczenia na inne obsługiwane
języki.
Procedura
1.
2.
3.
4.
5.
W menu Wybierz czynności wybierz opcję Komunikaty.
Określ identyfikator w polu Grupa komunikatów.
Określ Klucz komunikatu, który będzie unikalny w tej grupie komunikatów.
Wybierz identyfikator komunikatu.
6. Określ tekst komunikatu w polu Wartość.
7. Uzupełnij wszystkie pozostałe niezbędne pola i kliknij opcję OK.
Tworzenie odsyłaczy do informacji dla użytkowników
Istnieje możliwość dodania odsyłacza do tematu w Centrum Wiedzy produktu z elementu
sterującego stanowiącego tabelę pomocy lub z pomocy dla pola dla dowolnego innego
O tym zadaniu
Adres URL tematu Centrum Wiedzy musi mieć następujący format:
com.ibm.mbs.doc,application/helpfile.html
Procedura
1. Aby utworzyć odsyłacz z elementu sterującego będącego tabelą pomocy, podaj adres
URL do tego tematu w polu Więcej informacji w oknie Właściwości tabeli pomocy.
2. Aby utworzyć odsyłacz z pomocy dla pola dla elementu sterującego, podaj adres URL dla
tego tematu w polu Więcej informacji w oknie właściwości elementu sterującego. Po
naciśnięciu przez użytkownika klawiszy Alt + F1 dostępny staje się odsyłacz Więcej
informacji w oknie pomocy.
Wyniki
Po kliknięciu odsyłacza Więcej informacji na nowej karcie otwierany jest odpowiedni temat
Centrum Wiedzy. Możliwe jest dodanie odsyłaczy z wielu elementów sterujących do jednego
tematu lub utworzenie odsyłaczy do wielu tematów. Konieczne jest dodanie odsyłaczy ręcznie
do każdego elementu sterującego. W przypadku przeniesienia lub usunięcia tematu Centrum
Wiedzy i zaniechania naprawy/aktualizacji odsyłaczy użytkownicy mogą napotkać
uszkodzone odsyłacze.
Konfigurowanie okien dialogowych dla aplikacji
Okna dialogowe charakterystyczne dla aplikacji można zmodyfikować w Edytorze aplikacji.
Aby zmodyfikować okna dialogowe, które są współużytkowane z innymi aplikacjami, należy
zmodyfikować systemowy plik XML. Można także utworzyć okno dialogowe i dodać je do
aplikacji.
Modyfikowanie okna dialogowego aplikacji
Okno dialogowe charakterystyczne dla aplikacji można zmodyfikować w Edytorze aplikacji.
31
O tym zadaniu
Ta procedura dotyczy okien dialogowych, które są charakterystyczne dla bieżącej aplikacji.
Jeśli okno dialogowe jest niedostępne w oknie Edytuj okna dialogowe, okno jest
prawdopodobnie oknem systemowym, które jest współużytkowane przez inne aplikacje.
Procedura
1. Kliknij ikonę Edytuj okna dialogowe w Edytorze aplikacji i wybierz okno dialogowe,
które ma zostać zmodyfikowane.
2. Wykonaj modyfikacje w obszarze roboczym w taki sam sposób, w jaki zmodyfikowano
aplikację.
Modyfikowanie systemowego okna dialogowego
Aby zmodyfikować systemowe okno dialogowe, należy wyeksportować plik library.xml i
zmodyfikować plik XML w edytorze tekstu.
Zanim rozpoczniesz
Nie modyfikuj pliku library.xml, jeśli inne aplikacje z niego korzystają.
O tym zadaniu
Systemowe okna dialogowe (np. Zmień status) są współużytkowane przez wiele aplikacji i
wszelkie zmiany, które zostaną zastosowane, będą dotyczyły wszystkich aplikacji, które
korzystają z tego okna dialogowego. Aby nie modyfikować okna dla wszystkich aplikacji,
skopiuj kod XML dla elementu okna dialogowego i użyj go jako szablonu dla nowego okna
specyficznego dla aplikacji.
Procedura
1. W edytorze aplikacji kliknij opcję Eksportuj systemowy kod XML w menu Wybierz
czynności.
2. W oknie Eksportuj systemowy kod XML wybierz opcję Biblioteka i kliknij ikonę
Eksportuj XML. W nowym oknie przeglądarki zostanie otwarty plik library.xml.
3. Zapisz plik library.xml w pliku lokalnym i otwórz ją za pomocą edytora tekstu.
4. Znajdź w pliku XML element okna dialogowego, który ma zostać zmieniony, i
zmodyfikuj go zgodnie z zapotrzebowaniem.
5. Zapisz plik XML.
6. W obszarze roboczym edytora aplikacji kliknij ikonę Importuj definicję aplikacji na
pasku narzędzi.
7. Przeglądaj lokalną kopię pliku library.xml, która została zmieniona, i wybierz ją.
Zmodyfikowana definicja kodu XML zostanie zapisana do bazy danych, a dokonane
zmiany będą dostępne we wszystkich aplikacjach.
Tworzenie okna dialogowego
Nowe okno dialogowe można dodać do konkretnej aplikacji lub udostępnić je do używania
dla wszystkich aplikacji. Aby utworzyć okno dialogowe, należy zmodyfikować plik XML i
zaimportować go do Edytora aplikacji. Po imporcie można zmodyfikować nowe okno
dialogowe w Edytorze aplikacji.
Procedura
1. Wyeksportuj w Edytorze aplikacji jeden z następujących plików XML:
32
a. Na karcie Lista kliknij opcję Eksportuj systemowy kod XML w menu Wybierz
czynności, aby wyeksportować plik library.xml, jeśli istnieje potrzeba dodania
nowego okna dialogowego do używania dla wszystkich aplikacji.
b. Na karcie Obszar roboczy kliknij ikonę Eksportuj definicję aplikacji, aby
wyeksportować plik presentation.xml, jeśli istnieje potrzeba dodania nowego okna
dialogowego do używania dla konkretnej aplikacji.
Definicja XML zostanie otwarta w nowym oknie przeglądarki.
2. Zapisz definicję XML w pliku lokalnym i otwórz ją za pomocą edytora tekstu.
3. Dodaj fragment kodu dla okna dialogowego na końcu pliku XML przed ostatnim
zamykającym znacznikiem — </systemlib> lub </presentation>. Poniższy kod
utworzy okno dialogowe Wyświetl historię na końcu pliku presentation.xml:
<dialog id=”newviewhist” label=”View History”>
</dialog>
</presentation>
4. Zapisz zmiany w pliku XML.
5. W edytorze aplikacji kliknij ikonę Importuj definicję aplikacji, przejdź do
zmodyfikowanego pliku XML i zaimportuj go.
6. Kliknij ikonę Edytuj okna dialogowe i wybierz utworzone okno dialogowe.
7. Na karcie Obszar roboczy zmodyfikuj okno dialogowe zgodnie z potrzebami.
Przesyłanie danych między aplikacjami
Połączone obiekty i domeny powiązań są różnymi mechanizmami konfiguracji, które mogą
być używane do przenoszenia danych z jednego pola w aplikacji do innego pola w innej
aplikacji.
Opcje przesyłania danych
Mimo zbliżonego celu istnieją wyraźne różnice między dwoma opcjami konfiguracji, które
mogą służyć do przesyłania danych z pola z jednej aplikacji do pola w innej aplikacji. Te
opcje przesyłania danych są oparte na połączonych obiektach lub na domenach powiązań.
Połączone obiekty mogą przekazywać dane z aplikacji źródłowej do aplikacji docelowej za
pomocą relacji bazy danych. W aplikacji docelowej wartość danych można odczytać bądź
odczytać/zapisać w zależności od sposobu, w jaki skonfigurowano pole wejściowe. Jeśli pole
wejściowe skonfigurowano do odczytu/zapisu, środowisko aplikacji automatycznie
zaktualizuje aplikację źródłową oraz obiekt nadrzędny, jeśli użytkownik zaktualizuje
wyświetlaną wartość.
Domeny powiązań służą do przekazywania danych z jednej aplikacji do drugiej za pomocą
domen. Kopia wartości danych z aplikacji źródłowej jest przekazywana do aplikacji
docelowej za pomocą domeny powiązań poprzez mechanizm wyzwalacza. W aplikacji
docelowej nie można edytować wartości danych, a skopiowana wartość danych jest statyczna.
Relacje bazy danych, które łączą obiekty i domeny powiązań umożliwiają eksport informacji
z obiektu źródłowego do obiektu docelowego za pomocą klauzul WHERE w celu filtrowania
wartości listy i sprawdzani poprawności. Relacja bazy danych lub domena powiązań może
służyć osiągnięciu następujących celów:
v Wprowadzenie numeru zasobu w aplikacji Pozycje, pobranie numeru seryjnego zasobu z
obiektu ZASÓB i skopiowanie tej wartości do pola.
v Wprowadzenie numeru zasobu dla nowego zlecenia pracy, pobranie numeru zasobu
nadrzędnego z obiektu ZASÓB i wstawienie tej wartości do pola.
v Wprowadzenie nazwy użytkownika w aplikacji, pobranie numeru telefonu użytkownika i
adresu z obiektu OSOBA i wstawienie informacji do dwóch różnych pól.
33
v Wprowadzenie nazwy użytkownika dla osoby, która tworzy rekord przyjęcia materiałów,
pobranie nazwy nadzorcy użytkownika z obiektu OSOBA i wstawienie go do pola.
Łączenie obiektów w celu współużytkowania danych między aplikacjami:
Elementy sterujące interfejsu użytkownika są wiązane z atrybutami bazy danych
przedstawiającymi dane z obiektów nadrzędnych (i podrzędnych) aplikacji w oknie
przeglądarki. Większość aplikacji przedstawia dane rezydujące w innych obiektach, w
przypadku których możliwe jest użycie relacji zdefiniowanych w aplikacji Relacje, w celu
wskazania połączenia między tymi obiektami. Ten scenariusz opisuje sposób dodawania
komentarzy użytkownika dotyczących zasobu do zlecenia pracy podczas dodawania zasobu
do zlecenia pracy.
Dodawanie atrybutu komentarza do zasobu:
Konieczne jest dodanie atrybutu (o ile taki jeszcze nie istnieje) do obiektu będącego zasobem
w ramach pierwszego kroku podczas przechwytywania komentarzy użytkownika dotyczących
zasobu.
Procedura
1. W aplikacji Konfiguracja bazy danych odfiltruj obiekt ASSET i kliknij kartę Atrybuty.
2. W sekcji Szczegóły kliknij opcję Nowy wiersz.
3. Podaj wartości w następujących wymaganych polach lub zaakceptuj wartości domyślne
odpowiednio do potrzeb:
Etykieta Pole
Wartość wejściowa
Opis
Atrybut
Assetcomment
Nazwa atrybutu
Opis
Komentarz użytkownika
dotyczący zasobu
Opis tekstowy atrybutu
Typ
ALN
Wartość domyślna
Długość
100
Długość pola
Tytuł
Komentarz
Nazwa lias do podstawienia w
komunikatach i etykietach okna
Typ wyszukiwania
Znak wieloznaczny
Ten atrybut można wyszukać za
pomocą znaków wieloznacznych
np. * czy %
5. Wykonaj zwykłe procedury w celu uruchomienia narzędzia ConfigDB, aby zaktualizować
bazę danych tak, aby zmiany odniosły skutek.
Łączenie obiektów w różnych aplikacjach:
Aby przechwycić komentarze powiązane z zasobem na zleceniu pracy, należy utworzyć
relację lub dowiązanie między obiektami ZASÓB i ZLEC_PRACY. Dowiązanie tych
obiektów umożliwi aplikacji Zlecenia Pracy wyświetlanie i aktualizowanie informacji
zapisanych w obiekcie ZASÓB.
Procedura
1. W aplikacji Konfiguracja bazy danych wybierz aplikację Zlecenie pracy i otwórz kartę
Relacje.
2. Kliknij opcję Nowy wiersz.
3. W oknie Szczegóły określ następujące wartości:
34
Etykieta Pole
Opis
Relacja
ASSET2WOLINK
Nazwa relacji bazy danych
Obiekt podrzędny
ASSET
Nazwa obiektu podrzędnego.
WORKORDER jest obiektem
nadrzędnym.
Klauzula Where
assetnum=:assetnum and
siteid=:siteid
Warunek lub warunki klauzuli
SQL Where. System nie
sprawdza poprawności wpisu w
polu klauzuli Where. Sprawdź,
czy składnia jest poprawna.
Uwagi
<tekst>
Opis relacji. Na przykład: Ta
relacja wiąże obiekty
WORKORDER i ASSET po
wprowadzeniu numeru zasobu w
zleceniu pracy.
Poniższa tabela opisuje logikę warunków klauzuli Where dla tego przykładu:
Składnia klauzuli WHERE
Opis
:assetnum
Reprezentuje wartość numeru zasobu
wprowadzoną na ekranie zlecenia pracy
assetnum=
Znajdź w obiekcie zasobu numer zasobu, który
jest zgodny z wartością wprowadzoną na ekranie
zlecenia pracy
:siteid
Wartość ośrodka wprowadzona na ekranie
zlecenia pracy
siteid=
Znajdź w obiekcie zasobu wartość ośrodka, która
jest zgodna z bieżącą wartością na ekranie
zlecenia pracy
Powyższa klauzula Where łączy obiekty zlecenia pracy z obiektami zasobu i znajduje
unikalny rekord.
Co dalej
Aby zakończyć proces przechwytywania informacji komentarzy o zasobie w zleceniu pracy,
kontynuuj kolejną procedurę, która zawiera opis dodawania elementu sterującego pola
tekstowego do aplikacji Zlecenia Pracy w Edytorze aplikacji.
Dodawanie pola tekstowego na komentarze:
Wykonaj tę procedurę, aby dodać element sterujące pola tekstowego do aplikacji Zasoby oraz
do aplikacji Zlecenia pracy. Pole tekstowe w aplikacji Zasoby umożliwia wprowadzanie lub
edycję wartości komentarzy dla zasobu. Można także wyświetlać te komentarze w polu
tekstowym w aplikacji Zlecenia pracy.
Zanim rozpoczniesz
Przed rozpoczęciem należy sprawdzić, czy dodano atrybut assetcomment do obiektu Zasób.
Procedura
1. Na karcie głównej aplikacji Zasoby w Edytorze aplikacji kliknij sekcję zawierającą pole
Zasób.
35
2. Kliknij opcję Paleta sterująca i przeciągnij element sterujący pola tekstowego do sekcji
Zasób.
3. Otwórz okno Właściwości elementu sterującego dla elementu sterującego pola
tekstowego.
4. Podaj następujące informacje w celu powiązania elementu sterującego z atrybutem
assetcomment:
Dane wejściowe pola
Wartość
Opis
Etykieta domyślna
Przyjmuje domyślnie wartość
Komentarz
W przypadku podania wartości
assetcomment w polu Atrybut
to pole przyjmuje jako wartość
domyślną wartość etykiety
atrybutu (o ile jest dostępna).
Istnieje możliwość przypisania
własnej wartości etykiety dla
tego atrybutu, specyficznej dla
aplikacji, w polu Etykieta. Na
przykład można wprowadzić
wartość Komentarz do zasobu.
Etykieta
Komentarze
Wprowadzana tutaj wartość, na
przykład Komentarz, przesłania
ustawienie Etykieta domyślna w
aplikacji. Wartość wprowadzana
dla etykiety jest specyficzna dla
aplikacji i nie jest zapisywana w
obiekcie.
Atrybut
assetcomment
Nazwa atrybutu komentarza
zasobu w obiekcie Zasób.
Tryb wprowadzania
DEFAULT
Opcja Wartość domyślna
powoduje ustawienie opcji Tryb
wprowadzania dla pola
Komentarz na opcję możliwości
odczytu i zapisu lub trybu edycji.
6. W Edytorze aplikacji otwórz aplikację Zlecenia pracy i wybierz sekcję Zasób aplikacji.
7. Przeciągnij element sterujący pola tekstowego z okna Paleta sterowania do obszaru
roboczego i umieść między polami Zasób i Nadrzędne ZP.
8. Otwórz okno Właściwości elementu sterującego dla pola tekstowego i podaj następujące
wartości:
36
Wartość
Opis
Etykieta domyślna
Komentarz
assetcomment w polu Atrybut to
pole przyjmuje jako wartość
Wartość
Opis
Etykieta
Komentarze
obiekcie.
Atrybut
asset2wolink.assetcomment
Umożliwia wprowadzenie
nazwy atrybutu komentarza
Atrybut assetcomment należy
poprzedzić nazwą relacji bazy
danych wiążącą obiekty Zasób i
Zlecenie pracy oraz kropką. Na
przykład:
asset2wolink.assetcomment.
Tryb wprowadzania
DEFAULT lub READONLY
Można także ustawić pole
Komentarz na wartość Tylko do
odczytu.
Wyniki
Po dokonaniu czynności konfiguracyjnych pole Komentarz w aplikacji Zlecenia pracy jest
wypełniane za każdym razem, gdy użytkownik doda rekord zasobu do zlecenia pracy.
Wiązanie domen w celu współużytkowania danych między
aplikacjami
Używanie domen powiązań do wyświetlania komentarzy dotyczących zasobu w aplikacji
Zlecenia Pracy jest podobne do używania połączonych obiektów poza tym, że do
ustanowienia połączenia między obiektami zlecenia pracy a zasobu używana jest wartość
domeny powiązań, a nie relacja bazy danych. Podczas używania domeny powiązań do
kopiowania danych między aplikacjami nie można edytować wartości komentarza zasobu w
aplikacji docelowej.
Dodawanie atrybutu komentarza do zasobu:
Konieczne jest dodanie atrybutu (o ile taki jeszcze nie istnieje) do obiektu będącego zasobem
w ramach pierwszego kroku podczas przechwytywania komentarzy użytkownika dotyczących
zasobu.
Procedura
1. W aplikacji Konfiguracja bazy danych odfiltruj obiekt ASSET i kliknij kartę Atrybuty.
Etykieta Pole
Opis
Atrybut
Assetcomment
Nazwa atrybutu
37
Etykieta Pole
Opis
Opis
dotyczący zasobu
Typ
ALN
Wartość domyślna
Długość
100
Długość pola
Tytuł
Komentarz
Typ wyszukiwania
Znak wieloznaczny
np. * czy %
Dodawanie atrybutu komentarza do zlecenia pracy:
Konieczne jest dodanie atrybutu (o ile taki jeszcze nie istnieje) do obiektu zlecenia pracy.
Procedura
1. W aplikacji Konfiguracja bazy danych odfiltruj obiekt WORKORDER i kliknij kartę
Atrybuty.
Etykieta Pole
Opis
Atrybut
Woassetcomment
Nazwa atrybutu
Opis
dotyczący zasobu
Typ
ALN
Wartość domyślna
Długość
100
Długość pola
Tytuł
Komentarz
Typ wyszukiwania
Znak wieloznaczny
np. * czy %
Tworzenie domeny powiązań:
Domenę powiązań można utworzyć w aplikacji Domeny.
Procedura
1. W aplikacji Domeny kliknij opcję Dodaj nową domenę > Dodaj nową domenę
POWIĄZANĄ, aby otworzyć okno Domena powiązań.
2. Określ ASSET2WO jako nazwę domeny i „Domena powiązań z zasobu do zlecenia
pracy” jako pełny opis.
38
3. Kliknij opcję Nowy wiersz w sekcji Domena powiązań, aby otworzyć sekcję szczegółów.
4. Określ zasób w polu Obiekt, aby zdefiniować zasób jako obiekt źródłowy powiązania.
5. Wprowadź assetnum=:assetnum and siteid=:siteid do pola Klauzula Where dla
sprawdzania poprawności.
6. Kliknij opcję Nowy wiersz w sekcji Pola powiązane, aby otworzyć sekcję szczegółów.
7. Użyj wyszukania, aby wybrać assetcomment z obiektu zasobu w polu Źródło, a następnie
wpisz woassetcomment do pola Opis.
8. Kliknij przycisk OK.
Stosowanie domeny powiązań:
Konieczne jest zastosowanie domeny powiązania utworzonej przez użytkownika do pola
wyzwalającego warunki powiązania.
Procedura
1. W aplikacji Konfiguracja bazy danych otwórz obiekt WORKORDER i kliknij kartę
Atrybuty.
2. Kliknij opcję Filtr, a następnie wskaż numer zasobu w polu Atrybut.
3. Naciśnij klawisz Enter, aby otworzyć sekcję Szczegóły numeru zasobu i podaj wartość
asset2wo w polu Domena.
Dodawanie pola tekstowego na komentarze:
Wykonaj tę procedurę, aby dodać element sterujące pola tekstowego do aplikacji Zasoby oraz
do aplikacji Zlecenia pracy. Pole tekstowe w aplikacji Zasoby umożliwia wprowadzanie lub
edycję wartości komentarzy dla zasobu. Można także wyświetlać te komentarze w polu
tekstowym w aplikacji Zlecenia pracy.
Zanim rozpoczniesz
Przed rozpoczęciem należy sprawdzić, czy dodano atrybut assetcomment do obiektu Zasób.
Procedura
1. Na karcie głównej aplikacji Zasoby w Edytorze aplikacji kliknij sekcję zawierającą pole
Zasób.
2. Kliknij opcję Paleta sterująca i przeciągnij element sterujący pola tekstowego do sekcji
Zasób.
3. Otwórz okno Właściwości elementu sterującego dla elementu sterującego pola
tekstowego.
4. Podaj następujące informacje w celu powiązania elementu sterującego z atrybutem
assetcomment:
39
Wartość
Opis
Etykieta domyślna
Komentarz
assetcomment w polu Atrybut
to pole przyjmuje jako wartość
Etykieta
Komentarze
obiekcie.
Atrybut
assetcomment
Nazwa atrybutu komentarza
Tryb wprowadzania
DEFAULT
6. W Edytorze aplikacji otwórz aplikację Zlecenia pracy i wybierz sekcję Zasób aplikacji.
7. Przeciągnij element sterujący pola tekstowego z okna Paleta sterowania do obszaru
roboczego i umieść między polami Zasób i Nadrzędne ZP.
8. Otwórz okno Właściwości elementu sterującego dla pola tekstowego i podaj następujące
wartości:
40
Wartość
Opis
Etykieta domyślna
Komentarz
assetcomment w polu Atrybut to
pole przyjmuje jako wartość
Etykieta
Komentarze
obiekcie.
Wartość
Opis
Atrybut
asset2wolink.assetcomment
Umożliwia wprowadzenie
nazwy atrybutu komentarza
Atrybut assetcomment należy
poprzedzić nazwą relacji bazy
danych wiążącą obiekty Zasób i
Zlecenie pracy oraz kropką. Na
przykład:
asset2wolink.assetcomment.
Tryb wprowadzania
DEFAULT lub READONLY
Można także ustawić pole
Komentarz na wartość Tylko do
odczytu.
Wyniki
Po dokonaniu czynności konfiguracyjnych pole Komentarz w aplikacji Zlecenia pracy jest
wypełniane za każdym razem, gdy użytkownik doda rekord zasobu do zlecenia pracy.
Konfigurowanie komponentów warunkowych interfejsu
użytkownika
Stosując warunki, aby kontrolować działanie aplikacji oraz interfejs użytkownika (IU), można
skonfigurować IU, tak aby obsługiwał procesy biznesowe. Możliwe jest osiągnięcie
wymaganego działania interfejsu użytkownika, konfigurując warunkowe ograniczenia
dotyczące danych, konfigurując działanie elementu sterującego IU w programie Edytor
aplikacji lub konfigurując warunkowe ograniczenia zabezpieczeń. Możliwe jest na przykład
zastosowanie warunków, aby zmienić kolor elementów sterujących, treść menu dla różnych
grup użytkowników lub właściwości wyświetlanych danych.
Informacje pokrewne:
Noty techniczne dotyczące warunkowych funkcji interfejsu użytkownika dostarczonych z
produktem.
Warunkowy interfejs użytkownika
Warunki to klauzule lub klasy, które oceniając obiekt zwracają wartość prawda lub fałsz.
Warunki można stosować na elementach sterujących interfejsu użytkownika (IU), aby
kontrolować sposób wyświetlania IU dla użytkowników i wspierać procesy biznesowe.
Istnieje możliwość zastosowania warunkowych ograniczeń dotyczących danych lub opcji
podpisu w celu warunkowej kontroli dostępu do elementów sterujących lub warunkowych
właściwości elementu sterującego do konfiguracji interfejsu użytkownika.
Istnieje możliwość powiązania dowolnego elementu sterującego z opcją podpisu, aby
przyznać lub odebrać prawo dostępu do elementu sterującego dla grupy użytkowników.
Można również zastosować warunki na właściwościach elementu sterującego, więc element
sterujący wygląda i działa inaczej dla określonych grup użytkowników w zależności od oceny
zastosowanych warunków. Możliwe jest na przykład zastosowanie warunków na elemencie
sterującym, tak aby kolor elementu sterującego zmieniał się w zależności od wyświetlonej
wartości.
41
Istnieje możliwość użycia programu Edytor aplikacji, aby powiązać element sterujący z opcją
podpisu i warunkami. Kiedy element sterujący jest powiązany z opcją podpisu lub atrybutem,
dostępne są następujące czynności:
v Konfiguracja działania elementu poprzez ustawienie ograniczenia dotyczącego danych lub
warunkowego ograniczenia dotyczącego danych w aplikacji Grupy uprawnień;
v Przyznanie opcji w aplikacji Grupy uprawnień;
v Konfiguracja właściwości warunkowych w programie Edytor aplikacji.
Podczas planowania warunkowego systemu interfejsu użytkownika użytkownik wybiera
spośród wymienionych metod implementacji. Ograniczenia dotyczące danych są przydatne do
implementacji, w których wymagane są ograniczenia dotyczące każdego elementu interfejsu
użytkownika lub aplikacji, który korzysta z obiektu lub atrybutu. Ograniczenia zabezpieczeń
są przydatne, jeśli chcesz ograniczyć dostęp do elementu sterującego lub danych dla
określonej grupy użytkowników.
Przykład: wyświetlanie opcji statusu na podstawie statusu bieżącego
rekordu
Przedsiębiorstwo XYZ wymaga, aby status zlecenia pracy był dostępny dla dyspozytorów
zlecenia pracy na podstawie bieżącego statusu zlecenia pracy. Dla tej firmy, jeśli status
zlecenia pracy to Oczekuje na zatwierdzenie, dla dyspozytorów dostępne są tylko wartości
Zatwierdzone i Anulowane.
Aby zaimplementować ten proces biznesowy, w aplikacji Menedżer wyrażeń warunkowych
utwórz następujące wyrażenie warunkowe:
STAT_ZLEC_PRAC_ZATW :status = ‘OCZ_ZATW’
Następnie w programie Edytor aplikacji zastosuj ten warunek na wartościach domeny
STAT_ZLEC_PRAC|ZATW. i STAT_ZLEC_PRAC|ANUL. Opcje statusu wyświetlone w IU
odzwierciedlają bieżący status zlecenia pracy.
Przykład: zmiana statusu danych historycznych na tylko do odczytu
Przedsiębiorstwo ABC Inc. wymaga, aby wszyscy użytkownicy widzieli zakończone zlecenia
pracy z poprzednich okresów finansowych jako tylko do odczytu. W celu implementacji
takiego działania twórca aplikacji tworzy warunek, który przyjmuje wartość prawda, gdy Data
kontroli jest przeszła. Warunek jest oceniany dla daty rekordów zakończonych zleceń pracy.
Programista stosuje warunek na danych zleceń pracy w aplikacji Grupy uprawnień dla grupy
uprawnień, która zawiera wszystkich użytkowników.
Kiedy warunek zostanie oceniony, zwraca wartość prawda, jeśli data zlecenia pracy pochodzi
z poprzedniego okresu rozliczeniowego. W IU wszyscy użytkownicy widzą rekordy zleceń
pracy z poprzednich okresów rozliczeniowych jako tylko do odczytu.
Hierarchia ograniczeń:
Zdefiniowane ograniczenia warunkowe są stosowane hierarchicznie. Na przykład jeśli
ograniczenie warunkowe sprawia, że atrybut jest przeznaczony tylko do odczytu, nie można
użyć programu Edytor aplikacji, aby ustawić możliwość edycji pola powiązanego z
atrybutem.
Ograniczenia są stosowane w następujący sposób:
1. Konfiguracje bazy danych
2. Ograniczenia dotyczące danych
42
3. Konfiguracje aplikacji
Konfiguracje bazy danych mają priorytet nad ograniczeniami dotyczącymi danych, a
ograniczenia dotyczące danych mają priorytet nad konfiguracjami aplikacji.
Jeśli obiekt zostanie zdefiniowany jako tylko do odczytu w bazie danych, nie można użyć
ograniczenia dotyczącego danych lub programu Edytor aplikacji do umożliwienia edycji
obiektu.
Ograniczenia dotyczące danych mają priorytet nad konfiguracjami aplikacji w programie
Edytor aplikacji. Na przykład jeśli ograniczenie warunkowe sprawia, że atrybut jest
przeznaczony tylko do odczytu, nie można użyć programu Edytor aplikacji, aby umożliwić
edycję atrybutu.
Konfiguracje dokonane za pomocą ograniczenia dotyczącego danych są stosowane wszędzie,
gdzie używany jest atrybut. Konfiguracje aplikacji dokonane w programie Edytor aplikacji
stosowane są tylko dla tej aplikacji. Na przykład jeśli użytkownik chce ograniczyć dostęp do
pola, które znajduje się w sekcji nagłówka wielu kart, można nałożyć ograniczenie dotyczące
danych w każdej instancji pola. Jeśli ograniczenie zostanie skonfigurowane w programie
Edytor aplikacji, wówczas konieczne będzie zastosowanie ograniczenia w każdej instancji
pola na każdej karcie.
Tworzenie warunków
Istnieje możliwość utworzenia warunków w aplikacji Menedżer wyrażeń warunkowych.
Następnie warunki można stosować na polach, kartach i innych elementach sterujących
interfejsu użytkownika w aplikacjach, aby kontrolować wygląd i działanie interfejsu
użytkownika. Możliwe jest również stosowanie warunków na grupach uprawnień, aby
kontrolować dostęp do aplikacji, elementów sterujących i danych.
Przegląd warunków:
Warunek to klauzula lub klasa, która przeprowadza ocenę dla określonego obiektu, zwracając
w wyniku wartość prawda lub fałsz. Istnieje możliwość utworzenia i utrzymywania biblioteki
warunków. Warunki można stosować na polach, kartach i innych elementach sterujących
interfejsu użytkownika, aby kontrolować sposób prezentacji. Możliwe jest również
stosowanie warunków na grupach uprawnień, aby kontrolować dostęp do danych, aplikacji i
elementów sterujących.
Istnieją dwa typy warunków:
Warunek typu wyrażenie
Warunek typu wyrażenie to klauzula, która ocenia dane i zwraca wynik prawda lub
fałsz. Składnia wyrażenia jest podobna do wyrażeń języka SQL, ale obsługuje
zmienne podstawiane. Wyrażenia powinny być używane do definiowania prostych
warunków.
Warunek typu klasa
W przypadku warunków typu klasa logika warunku jest zawarta w klasach języka
Java, które są zapisane w pliku w katalogu głównym produktu. Użytkownik może
utworzyć pliki klas, które zawierają logikę warunkową. Kiedy oceniany jest warunek
typu klasa, zwraca wynik prawda lub fałsz. Warunków typu klasa należy używać,
jeśli oceniana logika jest zbyt skomplikowana do realizacji za pomocą prostego
wyrażenia.
Warunki są tworzone i zarządzane w aplikacji Menedżer wyrażeń warunkowych. Opisz każdy
tworzony warunek, aby pomóc w identyfikacji warunków stosowanych w elementach
interfejsu użytkownika lub grupach uprawnień.
43
Możliwe jest użycie programu Edytor aplikacji, aby zastosować warunki na elementach
interfejsu użytkownika. Istnieje również możliwość zastosowania warunków w aplikacji
Grupy uprawnień, aby kontrolować dostęp do aplikacji i czynności w aplikacjach.
Możliwa jest modyfikacja warunków typu wyrażenie. Po modyfikacji warunku sprawdź
wszystkie dane i elementy interfejsu użytkownika używające zmienionego warunku. Istnieje
możliwość określenia, czy warunek jest stosowany w elementach interfejsu użytkownika,
grupach uprawnień, lub ograniczeniach dotyczących danych, sprawdzając pole Licznik
odniesień. Jeśli pole Licznik odniesień ma wartość zero, to warunek nie jest stosowany.
Tworzenie wyrażeń i klas warunkowych:
Istnieje możliwość tworzenia warunków typu wyrażenie i typu klasa. Następnie można
zastosować warunki na uprawnieniach dostępu do danych i elementów sterujących interfejsu
użytkownika.
Procedura
1. W aplikacji Menedżer wyrażeń warunkowych dodaj wiersz i zmień automatycznie
wygenerowany identyfikator Warunek na identyfikator o znaczącej nazwie. Wprowadź
pełny opis warunku w polu Opis. Znacząca nazwa identyfikatora oraz pełny opis
pozwalają zidentyfikować warunek w późniejszym okresie.
2. Wybierz typ warunku i wprowadź warunek.
a. Jeśli wybrano typ wyrażenia, wprowadź wyrażenie lub kliknij opcję Kreator
wyrażeń warunkowych, aby utworzyć wyrażenie w aplikacji Kreator wyrażeń
warunkowych.
b. Jeśli wybrano typ klasa, wprowadź nazwę pliku klasa. Plik musi znajdować się w
folderze w katalogu głównym instalacji produktu, na przykład:
Maximo_home\maximo\samples
3. Zapisz warunek.
Pojęcia pokrewne:
“Składnia wyrażeń warunkowych”
Użytkownik wprowadza wyrażenia warunkowe, używając składni podobnej do języka SQL
(Structured Query Language), a także dodatkowych zmiennych.
“Przykładowe warunkowe pliki klas” na stronie 46
Przykładowe warunkowe pliki klas znajdują się w folderze w katalogu głównym instalacji
produktu. Możliwe jest użycie plików przykładowych podczas tworzenia warunków typu
klasa.
Składnia wyrażeń warunkowych:
Użytkownik wprowadza wyrażenia warunkowe, używając składni podobnej do języka SQL
(Structured Query Language), a także dodatkowych zmiennych.
Podczas tworzenia wyrażenia należy użyć dwukropka (:), aby zdefiniować zmienną.
Dwukropek zapobiega niejednoznaczności w przypadku tworzenia wyrażeń dotyczących
bieżącego rekordu i innego określonego rekordu.
Wyrażenie może zawierać podselekcję:
exists (select 1 from workorder where wonum=:wonum).
Pierwsze wystąpienie wonum jest atrybutem wonum obiektu zlecenia pracy. W czasie
wykonywania drugie wystąpienie wonum jest zastępowane wartością atrybutu wonum dla
bieżącego rekordu.
44
Zmienne zastępowania
Składnia
Opis
Komentarze
:yes
true
Logiczna prawda, 1 jeśli
zapisana w bazie danych
:no
false
Logiczny fałsz, 0 jeśli zapisany
w bazie danych
:&date&
Bieżąca data
:&datetime&
Bieżąca data i godzina
:&user&
Użytkownik zalogowany
:&personid&
Identyfikator osoby zalogowanej Na przykład jeśli użytkownik
zarejestrował się jako Nowak,
wówczas
:reportby=&personid& zostaje
przekonwertowane na
:reportby=’SMITH’
:&appname&
Nazwa aplikacji
Na przykład w aplikacji Zlecenia
pracy :&appname& =
WOTRACK zostaje
przekonwertowane na
WOTRACK = WOTRACK. Ta
zmienna jest użyteczna dla
ustawienia różnego działania dla
innych kopii aplikacji.
:&mboname&
Nazwa bieżącego obiektu
biznesowego
Na przykład w obiekcie
będącym zleceniem pracy
object = :&mboname&
zostaje przekonwertowane na
object = WORKORDER
:&ownername&
Nazwa odpowiedzialnego
obiektu biznesowego
Na przykład w aplikacji Zlecenia
pracy :&ownername
&.jobplan.priority>
&ownername&.priority zostaje
przekonwertowane na
workorder.jobplan.priority
>workorder.priority
Składnia
Opis
Przykłady
:<relationshipname>
.<attrname>
Wartość atrybutu powiązanego
:location.description
obiektu biznesowego należącego
do bieżącego obiektu
biznesowego
Na przykład jeśli użytkownik
zarejestrował się jako Nowak,
wówczas :owner.id=&user&
zostaje przekonwertowane na
:ownerid=’SMITH’
Zmienne powiązania
45
Składnia
Opis
Przykłady
:&owner&.<attrname>
Nazwa atrybutu
odpowiedzialnego obiektu
biznesowego
W przypadku zastosowania
planu pracy do zlecenia pracy
system kopiuje priorytet planu
pracy do podrzędnego zlecenia
pracy. Warunkiem może być np.:
:&owner&.jobplan.priority>
:&owner&.priority. W tym
przykładzie system kopiuje
konkretne informacje, jeśli plan
pracy ma priorytet wyższy niż
nadrzędne zlecenie pracy.
:&owner
&.<relationship_name>
.<attrname>
Patrz przykład dla
Wartość atrybutu powiązanego
obiektu biznesowego należącego :&owner&.<attrname>
do odpowiedzialnego obiektu
biznesowego
:&old_<attrname>
Początkowa wartość atrybutu z
bazy danych
Na przykład, jeśli zmieniona
zostanie wartość pola z 1 na 2 na
3 na 4, wartością oryginalną jest
1.
Przykłady wyrażeń warunkowych
v :wostatus=’ZATW.’
v
v
v
v
v
:type=’KD’
:ownerid=:&user&
:supervisor!=:&personid&
:asset.assettype = ’IT’ and :&personid&=:owner
:reportby=:&personid&
v
v
v
v
:assetspec.classstructureid = 122
:po.poline.receivedqty=0
:&owner&.jobplan.priority>:&owner&.priority
:owner&.po.$old_description like ’%Turbina%’
Przykładowe warunkowe pliki klas:
Przykładowe warunkowe pliki klas znajdują się w folderze w katalogu głównym instalacji
produktu. Możliwe jest użycie plików przykładowych podczas tworzenia warunków typu
klasa.
Aby użyć przykładowej klasy warunku, należy wpisać nazwę pliku w polu Klasa w aplikacji
Menedżer wyrażeń warunkowych.
Przykładowe klasy warunkowe
v Wartością wynikową jest prawda: psdi.common.condition.AlwaysTrue
v Wartością wynikową jest fałsz: psdi.common.condition.AlwaysFalse
Stosowanie zabezpieczeń warunkowych
Możliwe jest ograniczenie dostępu do danych oraz elementów interfejsu użytkownika do
użytkowników, którzy mają określony poziom uprawnień dostępu.
46
Zabezpieczenia warunkowe:
Istnieje możliwość zastosowania takich warunków na grupach uprawnień, aby wymusić
środki bezpieczeństwa. Na przykład możliwe jest ograniczenie dostępu do określonych
elementów interfejsu użytkownika do użytkowników, którzy mają określony poziom
uprawnień dostępu.
W bibliotece warunków można zdefiniować warunki, jako wyrażenia lub pliki klas
niestandardowych. Istnieje możliwość kontrolowania dostępu do aplikacji i elementów
sterujących w aplikacjach, stosując warunki na grupach uprawnień. Warunki są stosowane na
opcjach podpisów (SIGOPTION), które następie są przydzielane do grupy uprawnień. Dostęp
warunkowy jest przyznawany w aplikacji Grupy uprawnień. Jeśli użytkownik należy do wielu
grup uprawnień, przyznawany jest najwyższy poziom uprawnień dostępu, gdy łączone są
grupy uprawnień.
Poniżej przedstawiono przykłady typów warunkowych uprawnień dostępu, które można
ustawić:
v Dostęp tylko do odczytu do informacji wyświetlonych w polu.
v Dostęp do odczytu/zapisu do informacji wyświetlonych w polu.
v Możliwość wyłącznie odczytywania określonego pola w aplikacji przez danego
użytkownika lub grupę.
v Dostęp do odczytu/zapisu w aplikacji dla wszystkich członków grupy użytkowników.
v Ukrycie pola lub karty aplikacji przed niektórymi użytkownikami.
v Zezwolenie danej grupie uprawnień na dostęp do opcji aplikacji w menu Wybierz
czynności lub bocznym menu nawigacyjnym.
v Skonfigurowanie dowolnej właściwości elementu sterującego dla konkretnej grupy, np.
ukrycie elementu, zamaskowanie, zablokowanie zapisu lub nadanie statusu wymaganego.
v Skonfigurowanie innych właściwości, takich jak kolor, etykieta oraz odsyłacz aplikacji dla
różnych grup użytkowników korzystających z IU.
v Pokazywanie lub ukrywanie atrybutu danych globalnie lub dla danej grupy uprawnień.
Definiowanie opcji podpisu dla aplikacji:
Opcje podpisu określają uprawnienia do korzystania z aplikacji, opcji menu oraz pozycji
paska narzędzi. Opcje podpisów są stosowane na grupach użytkowników, aby kontrolować
dostęp do danych, aplikacji oraz elementów sterujących. Do nowych aplikacji przypisywana
jest automatycznie opcja podpisu ODCZYT. Możliwe jest dodanie dalszych opcji podpisów w
programie Edytor aplikacji.
Procedura
2. Wybierz opcję Dodaj/modyfikuj opcje podpisu w menu Wybierz czynności i kliknij
opcję Nowy wiersz.
3. Określ opcję podpisu w polu Opcja.
4. Opcjonalne: Dodaj dodatkowe opcje podpisu w polu Dodatkowe opcje przyznawane.
Użyj przecinków w celu oddzielenia wielu wpisów, jeśli chcesz włączyć więcej niż jedną
dodatkową opcję podpisu. Na przykład jeśli opcja podpisu przyznaje dostęp do aplikacji
Osoby, użytkownik może dodać opcje podpisu, które przyznają dostęp do powiązanej
aplikacji, takiej jak np. aplikacja Użytkownicy.
5. Opcjonalne: W polu Dodatkowe opcje anulowane wskaż wszelkie opcje podpisu, które
zostaną anulowane w wyniku dodania opcji podstawowej. Na przykład możliwe jest
dodanie do aplikacji uprawnienia tylko do odczytu. W takim przypadku należy usunąć
wszelkie uprawnienia do zapisu w aplikacji, które mogą mieć użytkownicy z opcją
47
podpisu tylko do odczytu. Aby usunąć uprawnienie zapisu, określ opcję podpisu, która
przyznaje uprawnienie zapisu do aplikacji w polu Dodatkowe opcje anulowane.
6. Zapisz opcje podpisu.
Usuwanie opcji podpisu z elementu sterującego IU:
Aby usunąć opcję podpisu z elementu sterującego interfejsu użytkownika (IU), należy
najpierw usunąć wszystkie grupy uprawnień, które są powiązane z opcją podpisu.
Procedura
1. W obszarze roboczym Edytor aplikacji wybierz element sterujący i kliknij opcję
Właściwości elementu sterującego.
2. W oknie Właściwości elementu sterującego kliknij opcję Konfiguruj właściwości
warunkowe.
3. Usuń wszystkie wiersze w sekcji Grupy uprawnień i kliknij przycisk OK.
4. Usuń opcję podpisu w oknie Właściwości elementu sterującego.
Wyniki
Przywrócone zostaje domyślne działanie elementu sterującego IU.
Stosowanie opcji podpisu do wyświetlania elementów sterujących interfejsu
użytkownika:
Istnieje możliwość przyznania uprawnień dostępu do elementu sterującego interfejsu
użytkownika (IU) przez powiązanie go z opcją podpisu. Następnie użytkownicy, którzy
należą do grup uprawnień powiązanych z tą opcją podpisu otrzymują uprawnienia dostępu do
elementu sterującego. Grupy uprawnień niepowiązane z opcją podpisu nie mają dostępu do
O tym zadaniu
Wiele elementów sterujących można powiązać z jedną opcją podpisu. Następnie dostęp do
elementów sterujących może być nadawany lub odwoływany grupowo.
Procedura
1. W obszarze roboczym Edytor aplikacji wybierz aplikację, którą chcesz skonfigurować.
2. Wybierz opcję Dodaj/modyfikuj opcje podpisu i utwórz opcję podpisu.
3. Wybierz element sterujący, który chcesz skonfigurować i kliknij opcję Właściwości.
Wybierz utworzoną opcję podpisu i zamknij okno.
5. W aplikacji Grupy uprawnień utwórz grupę lub wybierz istniejącą grupę.
6. W sekcji Opcje dla czynności karty Aplikacje zaznacz pole wyboru Nadanie praw
dostępu dla typów dostępu, które chcesz nadać aplikacji.
7. Zaznacz pole wyboru Nadanie praw dostępu dla opcji podpisu, którą zastosowano w
kroku 2.
Wyniki
Element sterujący jest widoczny tylko dla użytkowników w grupie uprawnień, którym
nadawana jest ta opcja podpisu.
48
Wyświetlanie elementów sterujących dla niektórych użytkowników:
Użytkownik może być członkiem wielu grup uprawnień. Użytkownik może mieć w aplikacji
uprawnienia tylko do odczytu w jednej z grup. Jako członek innej grupy, ten sam użytkownik
może mieć warunkowy dostęp do aplikacji. Kiedy grupy uprawnień nakładają się, użytkownik
może mieć dostęp do aplikacji, jeśli warunek jest spełniony. Jeśli warunek ma wartość fałsz,
użytkownik nie ma dostępu do aplikacji.
Procedura
1. W obszarze roboczym Edytor aplikacji wybierz element sterujący i kliknij opcję
2. Wybierz opcję podpisu i zamknij okno.
4. W aplikacji Menedżer wyrażeń warunkowych utwórz warunek, który przyznaje
uprawnienia dostępu do elementu sterującego, gdy warunek ma wartość prawda.
5. W aplikacji Grupy uprawnień wybierz grupę uprawnień, która zawiera wszystkich
użytkowników. Na przykład: wybierz grupę uprawnień MAXEVERYONE.
6. Kliknij kartę Aplikacje i odfiltruj aplikację, na której chcesz zastosować warunek.
7. W wierszu dla opcji podpisu zaznacz opcję Nadaj dostęp i podaj identyfikator warunku
utworzonego w kroku 4 w polu Warunek.
8. Na karcie Lista wybierz inną grupę uprawnień. Na przykład: wybierz grupę uprawnień
PROJECTMANAGERS.
9. Na karcie Aplikacje zaznacz opcję Nadanie praw dostępu w wierszu Prawo do
odczytu czynności.
10. Dodaj tego samego użytkownika do obu grup uprawnień.
Wyniki
Istnieje jedna grupa użytkowników — PROJECTMANAGERS, która ma prawo do odczytu
do aplikacji. Grupa uprawnień, która zawiera wszystkich użytkowników —
MAXEVERYONE — ma warunkowy dostęp do elementu sterującego. Po połączeniu tych
dwu grup użytkownicy mają dostęp do elementu sterującego, jeśli ten warunek ma wartość
Prawda. Użytkownicy, którzy nie mają prawa do odczytu do aplikacji w żadnej grupie nie
mają dostępu do elementu sterującego.
Stosowanie warunkowych ograniczeń dotyczących danych
W celu obsługi procesów biznesowych można stosować warunki ograniczające dostęp
użytkownika lub grupy użytkowników do danych. Dane można określić jako ukryte, tylko do
odczytu lub wymagane.
Warunkowe ograniczenia danych:
Ograniczenia dotyczące danych mogą być warunkowe lub bezwarunkowe. Istnieje możliwość
ograniczenia dostępu do danych dla użytkownika lub grupy użytkowników. Dane można
określić jako ukryte, tylko do odczytu lub wymagane.
Do ograniczenia dostępu użytkownika do danych można użyć następujących metod:
v Konfiguracja bazy danych dla obiektów i atrybutów
v Ograniczenia dotyczące danych dla obiektów i atrybutów
v Konfiguracje aplikacji
Ograniczenia dotyczące danych są konfigurowane w aplikacji Grupy uprawnień.
Ograniczenia dotyczące danych można również ustawić dla atrybutów w obiektach, z
49
zastosowaniem lub bez użycia określonej aplikacji. Ograniczenia dotyczące danych
stosowane na obiekcie nie dotyczą widoków obiektu. Należy utworzyć osobne ograniczenie
dla widoku obiektu.
Możliwe jest zastosowanie warunków na obiektach, aby je ukryć, sprawić, aby były
wymagane lub przeznaczone tylko do odczytu. Warunek można zastosować dla każdego
użytkownika lub tylko określonej grupy uprawnień. Obiekty lub obiekty w kontekście
aplikacji mogą być również powiązane z warunkiem, aby stwierdzić, które dane są widoczne
w aplikacji. Zapytanie w bazie danych zwraca tylko dane spełniające warunek.
Ograniczenia dotyczące danych można zastosować również dla atrybutów w obiektach, z
zastosowaniem lub bez użycia powiązanej aplikacji. Podczas wyświetlania rekordów w
aplikacji ocena warunków może zmienić sposób prezentacji elementów sterujących
powiązanych z obiektami lub atrybutów, dla których zastosowano ograniczenia warunkowe.
Obiekty lub atrybuty można powiązać w aplikacji Grupy uprawnień.
Jeśli stosowanych jest wiele warunków, podczas oceny są one łączone za pomocą operatora
OR.
W przypadku obiektu lub atrybutu można połączyć dwa lub więcej warunków operatorem
AND. Drugi warunek i kolejne można dodać do pierwszego, rozdzielając je funkcją AND.
Twórca aplikacji implementuje ograniczenia danych powodujące wyświetlenie informacji o
zasobach w interfejsie użytkownika. Zasób jest wyświetlany, jeśli spełnione są następujące
warunki:
v Zasób jest zasobem kalibracji
v Zasób zawiera rekordy licznika zasobów
Użytkownik tworzy dwa warunki w aplikacji Menedżer wyrażeń warunkowych:
v Warunek 1 wyświetla pola związane z kalibracją dla zasobu, jeśli jest to zasób kalibracji:
iscalibration=1:
v Warunek 2 sprawdza, czy istnieją rekordy licznika zasobów:
exists (select 1 from assetmeter where assetnum = :assetnum and orgid =:orgid)
Warunek 2 jest dodawany do Warunku 1 za pomocą operatora AND:
iscalibration=1:and exists
(select 1 from assetmeter where assetnum = :assetnum and orgid =:orgid)
Użytkownik stosuje dodany warunek na wymaganym zasobie obiektu lub atrybutu.
Zadania pokrewne:
“Określanie ograniczeń dostępu do danych dla grup uprawnień”
Aby dostosować ustawienia zabezpieczeń, można zdefiniować ograniczenia dostępu grup
uprawnień do rekordów. W celu definiowania i stosowania ograniczeń można użyć wyrażenia
warunkowego lub użyć warunkowego pliku klasy.
“Określanie globalnych ograniczeń dostępu do danych dla grup uprawnień” na stronie 51
Globalne ograniczenia dostępu do danych umożliwiają zdefiniowanie warunków dostępu grup
uprawnień do określonych rekordów.
Określanie ograniczeń dostępu do danych dla grup uprawnień:
Aby dostosować ustawienia zabezpieczeń, można zdefiniować ograniczenia dostępu grup
uprawnień do rekordów. W celu definiowania i stosowania ograniczeń można użyć wyrażenia
warunkowego lub użyć warunkowego pliku klasy.
50
Procedura
1. W aplikacji Grupy uprawnień wybierz grupę, dla której zamierzasz ustawić ograniczenia.
2. Na karcie Ograniczenia dot. danych wybierz typ ograniczenia:
v Aby określić ograniczenia dostępu do obiektów, kliknij opcję Ograniczenia obiektu.
v Aby określić ograniczenia dostępu do atrybutów, kliknij opcję Ograniczenia atrybutu.
3. Kliknij opcję Nowy wiersz.
4. W polu Obiekt wybierz tabelę lub widok, dla którego ograniczenia zostaną ustawione.
5. Opcjonalne: W wypadku określania ograniczenia dostępu do atrybutu określ konkretny
atrybut, do którego dostęp ma być ograniczony.
6. Opcjonalne: W polu Aplikacja wybierz aplikację, do której zostanie zastosowane
ograniczenie. Jeśli pole pozostanie puste, ograniczenie będzie dotyczyło wszystkich
aplikacji, które korzystają z danego obiektu lub atrybutu.
7. Określ typ ograniczenia.
8. Opcjonalne: Określ następujące opcje ograniczeń:
Opcja
Opis
Wyznacz ponownie
Zaznacz to pole wyboru, jeśli warunek ma być
wyznaczany od nowa, gdy użytkownik przejdzie
do innego pola. Jeśli ta opcja nie zostanie
zaznaczona, warunki ograniczenia zostaną
wyznaczone po zapisaniu zmian w polu.
Warunek
Określ wyrażenie warunkowe.
9. Zapisz zmiany.
Pojęcia pokrewne:
“Warunkowe ograniczenia danych” na stronie 49
Określanie globalnych ograniczeń dostępu do danych dla grup uprawnień:
Globalne ograniczenia dostępu do danych umożliwiają zdefiniowanie warunków dostępu grup
uprawnień do określonych rekordów.
Procedura
1. Opcjonalne: W aplikacji Menedżer wyrażeń warunkowych utwórz jeden lub więcej
warunków, które mają zostać ocenione w celu kontroli dostępu.
2. W aplikacji Grupy uprawnień wybierz czynność Ograniczenia danych globalnych.
3. W oknie Ograniczenia danych globalnych wybierz typ ograniczenia i określ szczegóły
tego ograniczenia.
Pojęcia pokrewne:
“Warunkowe ograniczenia danych” na stronie 49
Dodawanie warunków do właściwości pól IU
Istnieje możliwość kontrolowania sposobu wyświetlania interfejsu użytkownika (IU) wśród
użytkowników w celu wsparcia procesów biznesowych. Kiedy element sterujący jest
powiązany z opcją podpisu lub atrybutem, możliwe jest skonfigurowanie właściwości
warunkowych w programie Edytor aplikacji:
51
Dodawanie warunków, aby określić uprawnienia dostępu do elementów sterujących
IU:
Możliwe jest warunkowe zmodyfikowanie domyślnych uprawnień dostępu do elementów
sterujących interfejsu użytkownika (IU). Elementy sterujące IU obejmują pola tekstowe, pola
wyboru oraz przełączniki.
Procedura
1. W aplikacji Menedżer wyrażeń warunkowych utwórz jeden lub więcej warunków, które
przyznają uprawnienia dostępu do elementu sterującego IU, gdy warunek ma wartość
prawda.
2. W aplikacji Grupy uprawnień utwórz lub określ grupy uprawnień, które mają uprawnienia
dostępu do elementu sterującego IU.
3. W obszarze roboczym Edytor aplikacji wybierz opcję Dodaj/modyfikuj opcje podpisu i
utwórz opcję podpisu.
4. Wybierz element sterujący IU, który chcesz skonfigurować, a następnie wybierz opcję
5. Kliknij opcję Konfiguruj właściwości warunkowe i określ następujące opcje:
Opcja
Opis
Opcja podpisu
Określ opcję podpisu utworzoną dla elementu
sterującego.
Grupy uprawnień
Określ grupy, które mają posiadać uprawnienie
dostępu do elementu sterującego.
Warunki dla grupy uprawnień
Określ warunki utworzone w kroku 1. Warunki
mają zastosowanie tylko do grup uprawnień
podanych przez użytkownika.
Wartości właściwości dla warunku
Określ nazwy i wartości właściwości, które mają
być kontrolowane przez warunek.
6. W aplikacji Grupy uprawnień przydziel opcję podpisu do grupy uprawnień.
Wyniki
Użytkownicy w określonych grupach uprawnień widzą element sterujący IU, gdy spełnione
są stosowane warunki. Inni użytkownicy nie widzą elementu sterującego IU.
Dodawanie warunków, aby ukryć elementy sterujące IU:
Istnieje możliwość utworzenia i zastosowania opcji podpisu na elemencie sterującym
interfejsu użytkownika (IU), aby odmówić dostępu na podstawie spełnionego warunku. Jeśli
warunek przyjmuje wartość prawda, nadawany jest dostęp do wszystkich elementów
sterujących powiązanych z opcją podpisu. Dostęp warunkowy jest przyznawany dla
wszystkich użytkowników, którzy należą do grup uprawnień powiązanych z opcją podpisu.
Procedura
1. W aplikacji Menedżer wyrażeń warunkowych utwórz jeden lub więcej warunków, które
odmawiają dostępu do elementu sterującego IU, gdy warunek ma wartość prawda.
2. W aplikacji Grupy uprawnień utwórz lub określ grupy uprawnień, które nie mają dostępu
do elementu sterującego IU.
3. W obszarze roboczym Edytor aplikacji wybierz opcję Dodaj/modyfikuj opcje podpisu i
utwórz opcję podpisu.
52
4. Wybierz element sterujący IU, który chcesz skonfigurować, a następnie wybierz opcję
5. Kliknij opcję Konfiguruj właściwości warunkowe i określ następujące opcje:
Opcja
Opis
Opcja podpisu
Określ opcję podpisu utworzoną dla elementu
sterującego.
Grupy uprawnień
Określ grupy, dla których chcesz ukryć element
sterujący IU.
Warunki dla grupy uprawnień
Określ warunki utworzone w kroku 1. Warunki
mają zastosowanie tylko do grup uprawnień
podanych przez użytkownika.
Wartości właściwości dla warunku
Określ nazwy i wartości właściwości, które mają
być kontrolowane przez warunek.
6. W aplikacji Grupy uprawnień przydziel opcję podpisu do grupy uprawnień.
Wyniki
Użytkownicy w określonych grupach uprawnień nie widzą elementu sterującego IU, gdy
spełnione są stosowane warunki. Użytkownicy w innych grupach uprawnień widzą element
sterujący IU.
Właściwości programisty aplikacji
Każdy element sterujący ma własny zestaw właściwości, które można ustawić. Możliwe jest
także ustawienie właściwości interfejsu użytkownika w celu sterowania wieloma aspektami
zachowania interfejsu użytkownika.
Właściwości elementu sterującego
Istnieje możliwość skonfigurowania właściwości dla każdego elementu sterującego
użytkownika z osobna w interfejsie użytkownika aplikacji.
Element sterujący Pasek aplikacji
Element sterujący będący paskiem aplikacji to pasek menu zawierający wszystkie aplikacje
należące go modułu, z wyjątkiem aplikacji obecnie aktywnej. Pasek aplikacji jest zawsze
otwarty w górnej części okna aplikacji samoobsługowej.
Istnieje możliwość umieszczenia paska aplikacji wewnątrz elementu sterującego będącego
obszarem klienta. Można także umieścić ten element sterujący w elemencie sterującym
będącym sekcją, o ile użyje się przy tym poprawnych opcji układu.
Właściwości
Nazwa atrybutu
Opis
ID elementu sterującego
Każdemu elementowi sterującemu w prezentacji
jest przypisywany unikalny identyfikator elementu
sterującego z atrybutem tylko do odczytu.
Etykieta
Podaj w tym polu wartość tekstową, jeśli chcesz,
aby pasek aplikacji był opatrzony etykietą. Ta
etykieta jest specyficzna dla aplikacji i nie jest
zapisywana w tabelach MAXATTRIBUTE ani
APPFIELDDEFAULTS.
53
Nazwa atrybutu
Opis
Odsyłacze paska aplikacji
Podaj odsyłacze, które mają zostać dodane do
paska aplikacji.
Opcja podpisu
Istnieje możliwość wprowadzenia opcji podpisu
umożliwiającej ograniczenie dostępu do tego
elementu sterującego lub zmianę właściwości tego
elementu sterującego na podstawie wskazanego
przez użytkownika warunku. W celu utworzenia
opcji podpisu kliknij opcję Dodaj/modyfikuj
opcje podpisu w menu Wybierz czynności. W
celu wskazania warunku kliknij przycisk
Konfiguruj właściwości warunkowe.
Id. źródła danych opcji podpisu
Konieczna jest ocena możliwości dostępu do opcji
podpisu przez użytkownika za pomocą obiektu
MBO. Należy wskazać wartość źródła danych,
które realizuje tę ocenę, jeśli jest ono inne niż
źródło danych skonfigurowane dla tego elementu
sterującego.
Element sterujący Załączniki
Istnieje możliwość aktywacji menu rozwijanych oraz okien powiązanych z załącznikami
przez umieszczenie elementu sterującego w dowolnej sekcji stanowiącej kontener w aplikacji.
Nie jest jednak możliwe uzyskanie dostępu do funkcji używanych do utworzenia załączników
za pośrednictwem interfejsu Edytora aplikacji.
Właściwości
54
Nazwa atrybutu
Opis
Etykieta
Istnieje możliwość określenia wartości tekstowej
w tym polu w celu zastąpienia etykiety domyślnej
dla elementu sterującego, która stanowi Załącznik.
Ta etykieta jest specyficzna dla aplikacji i nie jest
APPFIELDDEFAULTS.
Opcja podpisu
sterującego.
Element sterujący Pusty wiersz
Element sterujący Pusty wiersz wstawia w sekcji poziomy biały znak. Puste wiersze
udostępniają przestrzeń między elementami sterującymi w celu poprawienia czytelności lub
graficznego oddzielenia różnych typów elementów sterujących w sekcji.
Element sterujący pustego wiersza służy jako element graficzny, który jest przezroczysty w
interfejsie użytkownika i nie ma właściwości do skonfigurowania. Element sterujący pustego
wiersza należy wstawiać w kontenerze elementu sterującego sekcji.
Element sterujący breadcrumb
Element sterujący breadcrumb może służyć do ulepszania funkcjonalności nawigacyjnej w
aplikacji. Nawigacja breadcrumb śledzi kroki wykonywane przez użytkownika w aplikacji i
pomaga szybko odtworzyć te kroki. Element sterujący breadcrumb może być używany sam
bądź w połączeniu z innym elementem sterującym, jak np. drzewo. Można umieścić ten
element sterujący w dowolnym elemencie sterującym kontenera.
Ślad breadcrumb dopełnia hierarchiczną strukturę drzewa, wyświetlając poziomą
reprezentację miejsca w strukturze menu lub katalogu usług, w którym znajduje się
użytkownik. Aby oddzielić pozycje w śladzie breadcrumb, można skonfigurować znak
separatora, taki jak znak większy od (>) lub dwukropek (:). Każda fraza lub identyfikator
między separatorami reprezentuje jeden krok w hierarchii.
Aby zsynchronizować element sterujący drzewa o elementy sterujące breadcrumb, skopiuj
właściwość Id. źródła danych z elementu sterującego drzewa do elementu sterującego
breadcrumb. Następująca tabela opisuje sposób, w jaki element sterujący drzewa i element
sterujący breadcrumb działają w interfejsie użytkownika, kiedy są używane w kombinacji.
Po kliknięciu . .
Zdarzenie
Etykieta dowolnego węzła
Nowy ślad breadcrumb zastępuje wszystkie
istniejące ślady breadcrumb i:
v Podświetla etykietę węzła w drzewie
v Wyświetla etykietę węzła w elemencie
sterującym breadcrumb
v Wszystkie poziomy w hierarchii drzewa
powyżej podświetlonej etykiety węzła zostaną
wyświetlone w elemencie sterującym
breadcrumb (w kolejności malejącej od lewej
do prawej)
Znak plus w drzewie
Brak skutków.
Znak minus w drzewie
Podświetla element sterujący breadcrumb
wysunięty najbardziej po prawej stronie, który jest
taki sam jak etykieta węzła obok znaku minus.
Znak kropki w drzewie
Odpowiednia etykieta węzła jest podświetlana w
drzewie i wyświetlana w elemencie sterującym
breadcrumb. Wszystkie poziomy w hierarchii
drzewa powyżej podświetlonej etykiety węzła
zostaną wyświetlone w elemencie sterującym
breadcrumb (w kolejności malejącej od lewej do
prawej).
Dowolna etykieta węzła w elemencie sterującym
breadcrumb
Równoważne kliknięciu etykiety węzła w drzewie.
Drzewo zwinie się do poziomu etykiety węzła i
wszystkie odsyłacze breadcrumb po prawej stronie
klikniętej etykiety węzła znikną.
Separator w elemencie sterującym breadcrumb
Brak skutków.
55
Podczas nawigowania w drzewie lub za pomocą elementu sterującego breadcrumb można
oczekiwać następującego działania interfejsu użytkownika:
v Za każdym razem, gdy użytkownik podświetli etykietę węzła w drzewie lub elemencie
sterującym breadcrumb, okno wyświetli informacje dotyczące tej etykiety.
v Kliknięcie znaku plus w drzewie rozwinie węzeł, ale nie wpłynie na treść okna,
podświetlenie etykiety ani na element sterujący breadcrumb.
v Kliknięcie znaku minus w drzewie nie wpłynie na treść okna, ale podświetli etykietę węzła
powiązaną ze znakiem minus, a element sterujący breadcrumb odzwierciedli nową
hierarchię zakończoną podświetlonym węzłem.
v Podświetlona etykieta węzła w drzewie zawsze odzwierciedla element najbardziej
wysunięty w prawo w elemencie sterującym breadcrumb. Elementy breadcrumb po lewej
stronie odzwierciedlają poziomy w hierarchii drzewa.
Właściwości
56
Nazwa atrybutu
Opis
Etykieta
Można podać w tym polu wartość tekstową w celu
użycia jej jako etykiety dla elementu sterującego.
APPFIELDDEFAULTS.
Klasa komponentu bean
Można określić nazwę klasy komponentu bean
danych, która będzie używana podczas tworzenia
źródła danych dla element sterującego. Jeśli nie
zdefiniowano i element sterujący tworzy źródło
danych, zostanie użyta domyślna klasa
psdi.webclient.system.DataBean. Zazwyczaj ta
właściwość służy do tworzenia niestandardowych
metod zdarzeń lub do nadpisywania sposobu, w
jaki źródło danych uzyskuje swój zestaw MboSet.
Id. źródła danych
Podaj identyfikator źródła danych, aby ten
element sterujący korzystał z innego źródła
danych, niż element nadrzędny. Jeśli element
sterujący tworzy źródło danych, a właściwość
identyfikatora źródła danych nie jest określona,
jako identyfikator domyślnie przyjmowany jest
identyfikator elementu sterującego. Jeśli źródło
danych jest puste, element sterujący dziedziczy
źródło danych z elementu nadrzędnego. Jeśli
żaden z nadrzędnych elementów sterujących nie
ma określonego źródła danych lub jeśli elementem
nadrzędnym jest aplikacja, to źródłem danych
będzie MAINRECORD, czyli podstawowe źródło
danych dla aplikacji.
Nazwa atrybutu
Opis
Obiekt biznesowy
Określ nazwę obiektu MBO w tym polu, aby
określić, którego obiektu MBO element sterujący
używa do wyświetlania i przetwarzania
informacji. Jeśli nie określono obiektu MBO,
element sterujący użyje źródła danych swojego
nadrzędnego elementu sterującego. Po ustawieniu
obiektu MBO dla tego elementu sterującego
zostanie utworzone źródło danych, do którego
będzie można odwołać się z innych elementów
sterujących.
Nazwa klasy CSS
W celu zmiany układu i wyglądu odsyłacza
hipertekstowego można wprowadzić nazwę klasy
CSS. Na przykład nazwa klasy „powerwhite”
powoduje zmianę koloru czcionki odsyłacza na
biały. Istnieje możliwość wyszukiwania nazw klas
CSS w katalogu <katalog_główny>\
applications\maximo\maximouiweb\
webmodule\webclient.
Separator
Określa separator do stosowania między
ścieżkami nawigacyjnymi, na przykład >.
Relacja
Jeśli określono wartość w polu Id. nadrzędnego
źródła danych, określ wartość w tym polu, która
wskaże relację między tym elementem sterującym
a nowym źródłem danych. Relacja użyje klauzuli
WHERE do określenia tego, co będzie
wyświetlane i przetwarzane ze źródła danych.
Element sterujący utworzy źródło danych, które
jest domyślnie używane przez podrzędne elementy
sterujące. Istnieje możliwość wyszukiwania
wartości relacji na karcie Konfiguracja bazy
danych > Relacje.
Obiekty Breadcrumb
Identyfikator źródłowy elementu sterującego
ścieżki nawigacyjnej.
Metoda źródłowa
Określa metodę źródłową do zastosowania do
źródła
Wyrównaj
Określa opcje wyrównania dla ścieżek
nawigacyjnych.
Opcja podpisu
sterującego.
57
Element sterujący Przycisk
Grupa przycisków to element sterujący typu kontener, zawierający przyciski. Grupa
przycisków definiuje układ przycisków, które są w niej zawarte, włącznie z układem w
kontenerze oraz tytułem grupy. Ten element sterujący można umieścić w elemencie
sterującym Sekcja lub Tabela.
Właściwości
Nazwa atrybutu
Opis
Etykieta
Istnieje możliwość określenia wartości tekstowej
w tym polu w celu udostępnienia etykiety dla
grupy przycisków. Większość grup przycisków nie
ma etykiety, ponieważ pełnią rolę kontenerów
sterujących rozmieszczeniem podrzędnych
elementów sterujących, będących przyciskami.
Etykieta jest specyficzna dla aplikacji i nie jest
APPFIELDDEFAULTS.
Wyrównanie tekstu
Jeśli określono etykietę dla tego elementu
sterującego, możliwe jest ustawienie wyrównania
etykiety: Lewa, Środek lub Prawa. Etykieta
tekstowa jest wyświetlana zawsze po lewej stronie
przycisków dodanych do grupy.
Wyrównanie przycisku
Zarezerwowane dla przyszłych potrzeb.
Pokaż kontener
W przypadku wybrania tej właściwości dla grupy
przycisków widoczny jest cień linii poziomych.
Nie jest możliwe wyświetlenie cienia dla elementu
sterującego będącego grupą przycisków w
kontenerze Tabela.
Element sterujący Pole wyboru
Korzystając z elementu sterującego będącego polem wyboru, użytkownik może udzielić
odpowiedzi tak lub nie na pytanie lub wybrać jedną albo więcej pozycji z listy. Pole wyboru
stanie się wówczas elementem sterującym typu tekstowego, ponieważ ma ono pole tekstowe
lub etykietę widoczne dla użytkownika. Ten element sterujący należy umieścić w elemencie
sterującym będącym sekcją.
Właściwości ogólne
Nazwa atrybutu
Opis
Etykieta domyślna
Ta wartość tylko do odczytu jest etykietą, której
atrybut bazy danych jest powiązany z tym
elementem sterującym.
Etykieta dla elementu sterującego będącego polem
wyboru kończy się znakiem zapytania, na
przykład: Konto KG?.
58
Nazwa atrybutu
Opis
Etykieta
nadpisania wartości Etykieta domyślna dla
elementu sterującego. Ta etykieta jest specyficzna
dla aplikacji i nie jest zapisywana w tabelach
MAXATTRIBUTE ani APPFIELDDEFAULTS.
Atrybut
Istnieje możliwość powiązania tego elementu
sterującego z atrybutem bazy danych. Nie
wszystkie atrybuty mają wartość Etykieta
domyślna.
Tryb wprowadzania
Opcje trybu wprowadzania to;
v Puste: brak wartości trybu wprowadzania
oznacza tryb odczytu/zapisu. Wszelkie
informacje wprowadzone w tym polu są
zapisywane w kolumnie bazy danych
określonej w polu Atrybut.
v Domyślnie: Ten tryb służy do szybkiego
wprowadzania domyślnych danych w tabelach.
v Zapytanie: Ten tryb jest trybem tylko do
odczytu, przy czym wyświetlana jest
wprowadzona wartość.
v Tylko do odczytu: Ten tryb jest trybem tylko
do odczytu, przy czym tekst jest wyświetlany
jako wyszarzony.
v Wymagane: Ten tryb jest trybem do
odczytu/zapisu i nie umożliwia zapisania
rekordu, o ile użytkownik nie wprowadzi
wartości w tym polu.
59
Właściwości zaawansowane
Nazwa atrybutu
Opis
Zdarzenie zmiany danych
Istnieje możliwość skonfigurowania elementu
sterującego w celu przeprowadzenia jednej z
następujących czynności w przypadku zmiany
jakichkolwiek danych elementu sterującego:
v Zdarzenie REFRESHTABLE powoduje
odświeżenie tabeli źródła danych dla elementu
sterującego.
v Zdarzenie RESETCHILDREN powoduje
usunięcie wszelkich obiektów podrzędnych
komponentów danych Bean elementu
sterującego, który następnie ponownie
pozyskuje ich referencje MBOSetRemote.
Zawsze synchronicznie
Po wyłączeniu element sterujący może
komunikować się z bazą danych bez
wstrzymywania działań użytkownika. Po
usunięciu użytkownik nie może wykonać działań
w innych polach aż do chwili ukończenia działań
w tym polu. Działania synchroniczne są
domyślnie wyłączone. W przypadku zależności
między wartościami podanymi dla tego elementu
sterującego oraz innych elementów sterujących w
aplikacji można włączyć działanie synchroniczne
dla zależnych elementów sterujących.
Portlety powiadomień
Po zaznaczeniu ten element sterujący może
wysyłać powiadomienia do portletu, jeśli
skonfigurowano komunikację z portletem Tivoli
Integration Portlet.
Więcej informacji
Istnieje możliwość określenia wartości w celu
utworzenia adresu URL dla tematu Centrum
Wiedzy za pomocą następującego formatu:
com.ibm.mbs.doc,application/helpfile.html.
Adresem serwera oraz pozostałymi informacjami
adresu URL sterują właściwości mxe.help, które
należy zweryfikować i skonfigurować w aplikacji
Właściwości systemu.
W przypadku określenia adresu URL do pomocy
dla pola (Alt+F1) dodawane są dodatkowe
informacje. Po kliknięciu przez użytkownika
odsyłacza temat docelowy zostanie otwarty w
Centrum Wiedzy.
Właściwość jest specyficzna dla identyfikatora
użytkownika w pliku XML prezentacji. Aby
podać ten sam odsyłacza w różnych elementach
sterujących lub w różnych aplikacjach, należy
ręcznie dodać adres URL do każdego elementu
sterującego.
60
Nazwa atrybutu
Opis
Opcja podpisu
sterującego.
Element sterujący Pole złożone
Korzystając z elementu sterującego typu pole złożone, użytkownik ma możliwość wyboru
jednej lub więcej wartości z listy rozwijanej. Ten element sterujący należy umieścić w
elemencie sterującym będącym sekcją.
Nazwa atrybutu
Opis
Etykieta domyślna
Ta wartość tylko do odczytu jest etykietą, której
atrybut bazy danych jest powiązany z tym
elementem sterującym.
Etykieta
Atrybut
domyślna.
61
Nazwa atrybutu
Opis
Wyświetl atrybut
Podaj atrybuty w celu wyświetlenia ich jako opcji
w menu rozwijanym pola złożonego. Na przykład
w przypadku utworzenia pola złożonego o nazwie
Status można określić wartości takie jak
Oczekiwanie na zatwierdzenie oraz
Zatwierdzone. Wartości są powiązane ze
źródłem danych oraz atrybutem określonym dla
Tryb wprowadzania
jako wyszarzony.
Szerokość
Standardowa szerokość elementu sterującego
będącego polem złożonym to 120 pikseli. Aby
zmniejszyć lub zwiększyć szerokość elementu
sterującego, wprowadź wartość numeryczną, na
przykład 60 (węższe pole) lub 200 (szersze pole).
Nazwa atrybutu
Opis
Wybierz atrybut
Wartość ta stanowi synonim lub skrót pola
Wyświetl atrybut w obszarze pola tekstowego w
polu złożonym. Na przykład w przypadku pola
złożonego Status można użyć wartości
OCZ_ZATW oraz ZATW jako skrótów atrybutów
Oczekuje na zatwierdzenie i Zatwierdzone
dostępnych do wyboru.
sterującego.
62
Nazwa atrybutu
Opis
Więcej informacji
Istnieje możliwość utworzenia adresu URL dla
tematu Centrum Wiedzy za pomocą następującego
formatu: com.ibm.mbs.doc,application/
helpfile.html
W przypadku utworzenia adresu URL do pomocy
Centrum Wiedzy.
sterującego.
Opcja podpisu
sterującego.
Element sterujący Źródło danych
Źródło danych umożliwia przesłonięcie domyślnego źródła danych lub bieżącego źródła
danych aplikacji. Ten element sterujący jest używany głównie w oknach dialogowych i
stanowi odwołanie do obiektu biznesowego, którego elementy sterujące w oknie mogą
używać jako źródła danych. Element sterujący będący źródłem danych jest przezroczysty i nie
zawiera żadnego widocznego elementu.
Istnieje możliwość umieszczenia elementu sterującego będącego źródłem danych w
następujących elementach sterujących:
v Obszar klienta
v
v
v
v
v
Okno dialogowe
Strona
Sekcja
Karta
Tabela
63
Właściwości
64
Nazwa atrybutu
Opis
Obiekt biznesowy
sterujących.
Id. nadrzędnego źródła danych
Można określić identyfikator źródła danych, które
będzie używane jako obiekt nadrzędny dla relacji
lub określić obiekt nadrzędny dla klasy
komponentu bean, jeśli zachodzi taka potrzeba.
Następnie należy określić relację, która użyje tego
elementu nadrzędnego w polu Relacja. Jeśli pole
pozostanie puste, element sterujący użyje źródła
danych tego elementu nadrzędnego jako
identyfikatora nadrzędnego źródła danych
Relacje
danych > Relacje.
Sortowanie wg
Istnieje możliwość określenia kolejności, w jakiej
zapytanie SQL pobierze dane dla źródła danych
dla tego elementu sterującego.
Klauzula Where
Istnieje możliwość określenia klauzuli WHERE
wykorzystywanej przez źródło danych tego
elementu sterującego do odtworzenia danych. Ta
klauzula WHERE jest używana w połączeniu z
dowolną domyślną klauzulą WHERE używaną
przez obiekt biznesowy źródła danych.
Nazwa atrybutu
Opis
Programy nasłuchujące
Wprowadź identyfikator lub identyfikatory dla
jednego lub więcej źródeł danych, których
wartości wyświetlane będą odświeżane na
podstawie zmian w tym elemencie sterującym.
Elementy sterujące programu nasłuchującego
mogą występować w dowolnym miejscu aplikacji.
Wiele wartości należy oddzielić przecinkiem.
Element sterujący Wartość domyślna
Istnieje możliwość użycia elementu sterującego będącego wartością domyślną w celu
przyspieszenia wstawiania bazy danych lub w celu tworzenia zapytań przez ograniczanie
czynności do ograniczonego zestawu rekordów. Element sterujący będący wartością
domyślną jest przezroczysty i nie zawiera żadnego widocznego w interfejsie użytkownika
elementu. Element sterujący będący wartością domyślną można umieścić w elemencie
sterującym będącym sekcją, tabelą lub prezentacją.
Właściwości
Nazwa atrybutu
Opis
Atrybut
Wybierz atrybut ze źródła danych w celu
aktualizacji lub utworzenia zapytania. Możesz
ustawić wartość aktualizacji lub zapytania,
korzystając z jednej z następujących metod:
v Podaj wartość statyczną w polu Wartość.
v Podaj wartości w polach Z id. źródła danych
oraz Z atrybutu w celu odczytania wartości z
bazy danych.
Wartość
Wartość alfanumeryczna w tym polu udostępnia
statyczną wartość domyślną umożliwiającą
wstawienie lub utworzenie zapytania dla
określonej wartości Atrybut. W aplikacji Osoba
można na przykład podać wartość
DEPARTMENT w polu Atrybut oraz
MAINTENANCE w polu Wartość w celu
ograniczenia zapytań do osób pracujących w
dziale konserwacji.
Z id. źródła danych
Jeśli nie skonfigurowano statycznej wartości
domyślnej w polu Wartość, określ identyfikator
źródła danych, który ma być używany jako źródło
danych dla pola Z atrybutu.
Z atrybutu
Jeśli nie skonfigurowano statycznej wartości
domyślnej w polu Wartość, określ wartość Z
atrybutu umożliwiającą aktualizację lub
tworzenie zapytań do bazy danych z tymi
wartościami.
Typ domyślny
Podaj odpowiedni kod czynności dla tego
zapytania domyślnego.
65
Element sterujący Tabela pomocy
Element sterujący Tabela pomocy zawiera tekst w postaci HTML, który można umieścić w
interfejsie użytkownika, zwykle w celu udostępnienia skróconych instrukcji dotyczących
sposobu wprowadzania danych i wykonywania zadań. Aby uzyskać bardziej złożone
informacje, można umieścić w tabelach pomocy odsyłacze hipertekstowe do dodatkowych
informacji na dany temat w Centrum Wiedzy. Istnieje możliwość umieszczenia elementów
sterujących Tabela pomocy w elementach sterujących typu Sekcja, Kolumna sekcji, Karta czy
Okno dialogowe.
Nazwa atrybutu
Opis
Etykieta
Istnieje możliwość określenia w tym polu wartości
tekstowej w przypadku powiązania etykiety z tym
elementem sterującym. Ta etykieta jest
specyficzna dla aplikacji i nie jest zapisywana w
tabelach MAXATTRIBUTE ani
APPFIELDDEFAULTS.
Treść HTML
Do elementu sterującego Tabela pomocy można
dodać tekst oraz odsyłacz Więcej informacji.
Element sterujący Tabela pomocy może zawierać
tekst HTML dotyczący interfejsu użytkownika,
zwykle w postaci krótkich instrukcji na temat
tego, kto wprowadził dane i wykonał zadania. Aby
uzyskać bardziej złożone informacje, można
umieścić w tabelach pomocy odsyłacze
hipertekstowe do dodatkowych informacji na dany
temat w Centrum Wiedzy. Istnieje możliwość
umieszczenia elementów sterujących Tabela
pomocy w elementach sterujących typu Sekcja,
Kolumna sekcji, Karta czy Okno dialogowe:
1. W projektancie aplikacji wybierz element
sterujący Tabela pomocy do zmodyfikowania.
Zmodyfikuj atrybut treści HTML, aby dodać
tekst do wyświetlenia.
2.
66
Opcjonalnie, utwórz odsyłacz z tekstu do
tematu w Centrum Wiedzy poprzez określenie
adresu URL dla tematu w atrybucie morehelp.
Format adresu URL jest następujący: <nazwa
wtyczki dokumentacji>,<ścieżka i nazwa
pliku.rozszerzenie>. Na przykład, odsyłacz z
karty zasobów do tematu przeglądu
dotyczącego zasobów może mieć następującą
postać: com.ibm.mam.doc,asset/
c_asset_overview.html.
Nazwa atrybutu
Opis
Więcej informacji
Do pomocy dla pola można dodać odsyłacz i
przycisk Więcej informacji. Wprowadzenie do
pomocy dla pola odsyłacza i przycisku Więcej
informacji pozwala na uzyskanie technicznych lub
kontekstowych szczegółów, które nie mieszczą się
w pomocy dla pola.
1. W projektancie aplikacji wybierz element
sterujący, jaki zamierzasz zmodyfikować, taki
jak pole lub pole wyboru.
2. We właściwości Więcej informacji określ
adres URL do tematu pomocy. Format adresu
URL jest następujący: <nazwa wtyczki
dokumentacji>,<ścieżka i nazwa
pliku.rozszerzenie>. Na przykład: odsyłacz z
pola wyboru zasobu do tematu dotyczącego
klasyfikacji zasobów może mieć następującą
postać: com.ibm.mbs.doc,assetcat/
c_classify_item_desc.html.
Opcja podpisu
jeśli jest ono inne niż źródło danych
skonfigurowane dla tego elementu sterującego.
Element sterujący Dymek
Dymek jest to okno wywoływane, przeznaczone tylko do odczytu, które powiązane jest z
innym elementem sterującym interfejsu użytkownika i umożliwia wyświetlenie dodatkowych
informacji o atrybucie.
Właściwości
Nazwa atrybutu
Opis
Identyfikator dymka
Dymek może być powiązany z wielowierszowym
polem tekstowym, wieloczęściowym polem
tekstowym, kolumną tabeli i polem tekstowym. W
czasie wykonywania okrągła ikona z literą „i”
pośrodku oznacza, że z danym elementem
sterującym powiązany jest aktywny dymek.
Dostępne dymki są zdefiniowane w pliku
RECHOVERS.XML w bibliotece systemowej.
Aby powiązać jeden z tych dymków z elementem
sterującym, należy określić identyfikator dymka
zgodny z podanym w pliku RECHOVERS.XML.
Atrybut dymka
Domyślnie dymek korzysta z atrybutu danych
pola. Opisywanego tutaj atrybutu można użyć, aby
dymek korzystał z innego atrybutu niż dane pola.
67
Zadania pokrewne:
Konfigurowanie informacji pokrewnych dla pól
Aby wyświetlić informacje pokrewne dla pola bez opuszczania rekordu, do pola można dodać
dymki. W niektórych polach dymki są aktywowane od razu, ale można również aktywować
istniejące dymki w innych polach lub utworzyć własne, odpowiednio do potrzeb.
Element sterujący Odsyłacz hipertekstowy
Istnieje możliwość skonfigurowania tekstu lub grafiki jako odsyłacza hipertekstowego
otwierającego menu lub okno, lub jako obiektu docelowego wewnątrz lub na zewnątrz
aplikacji. Ten element sterujący należy umieścić w elemencie sterującym będącym sekcją.
Nazwa atrybutu
Opis
Etykieta
W przypadku określenia wartości tekstowej
tworzy ona odsyłacz, którego kliknięcie przez
użytkownika powoduje zainicjowanie odsyłacza
tekstowego.
Typ zdarzenia
Istnieje możliwość powiązania odsyłacza ze
zdarzeniem i wówczas po kliknięciu odsyłacza
wyzwalane jest zdarzenie. W celu
skonfigurowania zdarzenia odsyłacza
hipertekstowego konieczne jest określenie typu
zdarzenia, wartości zdarzenia, oraz, opcjonalnie,
identyfikatora elementu sterującego
przetwarzającego zdarzenie. Na przykład w celu
skonfigurowania zdarzenia otwierającego menu
Idź do należy określić wartość showmenu w
polu Typ zdarzenia, wartość goto w polu
Wartość zdarzenia oraz pageTitlebar w polu
Docelowy id. elementu sterującego.
Zdarzenia są przetwarzane w następującej
kolejności:
1. W przypadku podania identyfikatora
docelowego elementu sterującego zdarzenie
jest wysyłane do tego źródła danych na
potrzeby przetwarzania.
2. W przypadku niepodania identyfikatora
jest wysyłane na główną stronę JSP aplikacji
na potrzeby przetwarzania.
3. Ładowane jest okno powiązane z określonym
zdarzeniem.
W celu wyświetlenia wszystkich zdarzeń
zdefiniowanych w systemie wyeksportuj pliki
.XML i wyszukaj w tych plikach wpisów
MXEVENT.
68
Nazwa atrybutu
Opis
Docelowy id. elementu sterującego
W przypadku powiązania zdarzenia z odsyłaczem
hipertekstowym można określić identyfikator
docelowego elementu sterującego w celu
przetworzenia zdarzenia innego niż bieżący
element sterujący. Docelowy identyfikator dla
odsyłacza hipertekstowego, to na przykład
pageTitlebar.
Wartość zdarzenia
hipertekstowym można określić wartość
zdarzenia. Wartość zdarzenia dla odsyłacza Idź do
to na przykład goto.
Wyrównanie tekstu
Wyrównuje etykietę odsyłacza hipertekstowego
do lewej, do prawej lub wyśrodkowuje względem
sekcji.
Nazwa pliku obrazu
Istnieje możliwość powiązania z odsyłaczem
hipertekstowym obrazu. Podaj nazwę pliku obrazu
zapisanego w katalogu <katalog_główny>\
webmodule\webclient\images. Nie jest
konieczne wprowadzanie ścieżki do katalogu
obrazów.
Dopasowanie obrazów
Jeśli hiperłącze obejmuje obraz, wyrównuje obraz
do prawej lub lewej względem etykiety odsyłacza.
Nazwa klasy CSS
W celu zmiany układu i wyglądu odsyłacza
hipertekstowego można wprowadzić nazwę klasy
CSS. Na przykład nazwa klasy „powerwhite”
powoduje zmianę koloru czcionki odsyłacza na
biały. Istnieje możliwość wyszukiwania nazw klas
CSS w katalogu <katalog_główny>\
Klucz dostępu
Podaj literę używaną w etykiecie odsyłacza
hipertekstowego, która będzie działać jako skrót
klawiszowy. Na przykład klucz dostępu dla
odsyłacza Idź do to G i po naciśnięciu przez
użytkownika kombinacji ALT + G rozwijane jest
menu the Idź do. Klawisz dostępu w interfejsie
użytkownika jest podkreślony.
Separator
69
Nazwa atrybutu
Opis
Kolumna
Można podać liczbę, która spowoduje
umieszczenie odsyłacza hipertekstowego w
konkretnej kolumnie. Element sterujący każdej
sekcji ma 7 kolumn niewidocznych dla
użytkownika. W przypadku wprowadzenia
wartości 3 w tym polu i wybrania ustawienia
wyśrodkowania dla opcji wyrównania tekstu
odsyłacz hipertekstowy zostanie wyśrodkowany
powyżej lub poniżej kolumny trzy. Jeśli odsyłacz
hipertekstowy jest szerszy niż dana kolumna, jej
szerokość jest automatycznie zwiększana tak, aby
mogła ona pomieścić odsyłacz.
URL
Jeśli hiperłącze ma zostać powiązane z adresem
URL, należy tutaj wprowadzić wartość.
Opcja podpisu
sterującego.
Element sterujący Menu ikon
Menu ikon wyświetla pozycje menu obok pola tekstowego lub wieloczęściowego pola
tekstowego. Korzystając z właściwości systemowej mxe.webclient.iconsToDisplay,
można ograniczyć liczbę wyświetlanych pozycji menu, ale domyślna liczba wynosi trzy.
Właściwości
Nazwa atrybutu
Opis
Identyfikator menu ikon
Wyświetla pozycje menu jako przyciski obok pola
tekstowego albo pierwszej części
wieloczęściowego pola tekstowego.
Identyfikator menu ikon opisu
Wyświetla pozycje menu jako przyciski obok
drugiej części wieloczęściowego pola tekstowego.
Zadania pokrewne:
Dodawanie przycisków obok pól tekstowych
Dla najczęściej używanych pozycji menu obok pól tekstowych można dodać przyciski. Do
jednego pola tekstowego można dodać maksymalnie trzy przyciski.
Element sterujący Obraz
Istnieje możliwość dodania elementu sterującego będącego obrazem w celu utworzenia
wizualnego znacznika identyfikującego aplikację możliwą do otwarcia lub czynność do
70
wykonania. Istnieje możliwość skonfigurowania wysokości, szerokości oraz wyrównania dla
określonego pliku obrazu. Element sterujący będący obrazem można umieścić w elemencie
sterującym będącym sekcją.
Właściwości
Pliki obrazów udostępnione jako ikony aplikacji znajdują się w katalogu
<katalog_główny>\applications\maximo\maximouiweb\webmodule\webclient\images.
Dostęp do plików w tym katalogu można uzyskać za pośrednictwem elementu sterującego
będącego obrazem.
Nazwa atrybutu
Opis
Nazwa pliku
Istnieje możliwość określenia nazwy dowolnego
pliku przechowywanego w katalogu obrazów w
lokalizacji <katalog_główny>\applications\
maximo\maximouiweb\webmodule\webclient\
images. Można ponownie wykorzystać istniejące
obrazy lub dodać do katalogu nowe obrazy.
Obrazy mogą mieć dowolny format obsługiwany
przez przeglądarkę. W przypadku dodania pliku
.gif możliwe jest niezwłoczne jego użycie. W
przypadku dodawania plików o innych formatach,
takich jak pliki .jpg lub .bmp, konieczne jest
ponowne wdrożenie pliku .EAR na serwerze
aplikacji w celu dodania go do obrazów w
interfejsie użytkownika.
Wysokość
Wprowadź wartość numeryczną w tym polu, która
zwiększy lub zmniejszy wysokość obrazu. W
przypadku zmiany domyślnych wymiarów, obraz
może ulec zniekształceniu.
Szerokość
zwiększy lub zmniejszy szerokości obrazu. W
Wyrównaj obraz
Określ sposób wyrównania obrazu: do lewej, do
środka, do prawej części sekcji, w której się on
znajduje.
Kolumna
Możliwe jest użycie kolumn w celu
manipulowania położeniem obrazu. Sekcja
obejmuje cztery niewidoczne kolumny. Można
wskazać liczbę (1-4) w celu umieszczenia obrazu
w odpowiedniej kolumnie. Można także zmienić
położenie obrazu, przenosząc grafikę do jednej z
kolumn.
Opcja podpisu
71
Nazwa atrybutu
Opis
sterującego.
Element sterujący Dołącz
Istnieje możliwość użycia włączanych elementów sterujących w celu ponownego użycia
okien dialogowych, układów i tabel danych z istniejącej aplikacji w pliku presentation.xml
nowej aplikacji. Możliwe jest umieszczenie włączanego elementu sterującego na stronie, na
karcie lub w sekcji.
Włączany element sterujący jest używany w prezentacji, na stronie oraz w obszarze klienta i
służy do tworzenia pliku presentation.xml dla aplikacji. Włączane elementy sterujące są
zwykle używane do uzyskiwania typowych funkcji aplikacji, takich jak nagłówek czy stopka,
z pliku LIBRARY.XML . Można również użyć włączanego elementu sterującego w obszarze
klienta — na przykład do uzyskiwania definicji tabel dla plików dziennika aplikacji z pliku
LIBRARY.XML .
Właściwości
Nazwa atrybutu
Opis
Id. elementu sterującego do sklonowania
Istnieje możliwość określenia dowolnego
identyfikatora elementu sterującego z pliku
library.xml. Ta właściwość umożliwia wielokrotne
uwzględnienie tego samego elementu
bibliotecznego w prezentacji.
Element sterujący Lista
W elemencie sterującym będącym polem listy wyświetlana jest lista pozycji w polu, które jest
stale otwarte. Ten element sterujący należy umieścić w elemencie sterującym będącym
sekcją.
72
Nazwa atrybutu
Opis
Etykieta domyślna
Ta wartość tylko do odczytu jest wartością
tekstową, której atrybut bazy danych jest
powiązany z tym elementem sterującym.
Etykieta
Nazwa atrybutu
Opis
Atrybut
domyślna.
Nazwa obiektu biznesowego
sterujących.
identyfikatora nadrzędnego źródła danych.
Atrybut klucza
Istnieje możliwość określenia innego atrybutu
obiektu biznesowego do użycia jako atrybutu
klucza. Powinien on być inny niż atrybut klucza
określony dla obiektu MBO.
Wartość klucza
Istnieje możliwość określenia opcji w celu
wyświetlania jako wartości domyślnej.
Tryb wprowadzania
jako wyszarzony.
Wysokość
Aby skrócić lub wydłużyć element sterujący,
należy wprowadzić wartość numeryczną.
Szerokość
Aby poszerzyć lub zwęzić element sterujący,
należy wprowadzić wartość numeryczną.
73
Nazwa atrybutu
Opis
Klauzula Where
Sortowanie wg
Autoodświeżanie
Jeśli zaznaczono tę opcję, informacje w tym
elemencie sterującym są odświeżane
automatycznie po dokonaniu zmiany w obiekcie
biznesowym.
Opcja podpisu
sterującego.
Element sterujący będący paskiem menu
Element sterujący będący paskiem menu przypomina element sterujący będący paskiem
aplikacji, lecz opcje menu zwykle zawierają menu rozwijane z dodatkowym opcjami do
74
wyboru. Pasek menu w górnej części karty Lista w większości aplikacji to typowy przykład.
Możliwe jest umieszczenie elementu sterującego paska menu tylko w elemencie sterującym
będącym kartą.
Właściwości
Nazwa atrybutu
Opis
Etykieta
Istnieje możliwość określenia etykiety dla paska
menu. Etykieta nie jest widoczna w interfejsie
użytkownika. Ta etykieta jest specyficzna dla
aplikacji i nie jest zapisywana w tabelach
Metoda źródłowa
Podaj nazwę metody używanej w kodzie do
wywołania paska menu, wraz z opcjami podpisu,
oraz informacje o układzie. Metoda wywołująca
standardowy pasek menu wyszukiwania to
getAppSearchOptions.
Wartość zdarzenia
Określa zdarzenie wywołane po wybraniu opcji na
pasku menu. Na przykład wartość zdarzenia dla
paska menu wyszukiwania to wyszukiwanie.
Element sterujący Wielowierszowe pole tekstowe
Wielowierszowe pole tekstowej jest to duże pole tekstowe umożliwiające wyświetlanie kilku
wierszy tekstu lub odbieranie tekstu wprowadzanego przez użytkownika. Pola tekstowe są
często połączone z opcjami wyszukiwania wartości oraz menu szczegółowymi. Istnieje
możliwość umieszczenia wielowierszowego pola tekstowego w elemencie sterującym
będącym sekcją.
Nazwa atrybutu
Opis
Etykieta domyślna
Etykieta
W przypadku wprowadzenia w tym polu wartości
tekstowej następuje nadpisanie wartości Etykieta
domyślna dla elementu sterującego. Ta etykieta
jest specyficzna dla aplikacji i nie jest zapisywana
w tabelach MAXATTRIBUTE ani
APPFIELDDEFAULTS.
Ukryj etykietę
Domyślnie etykieta zawsze pojawia się w
interfejsie użytkownika. Zaznacz to pole wyboru,
aby ukryć etykietę.
Atrybut
domyślna.
75
Nazwa atrybutu
Opis
Wiersze
Wprowadź żądaną liczbę wierszy w
wielowierszowym polu tekstowym.
Kolumny
W przypadku większości wielowierszowych pól
tekstowych domyślna szerokość wynosi 35. W
celu zwiększenia lub zmniejszenia szerokości pola
wprowadź inną wartość.
Wyszukiwanie
Istnieje możliwość podania identyfikatora
wyszukiwania w celu połączenia tego elementu
sterującego ze wstępnie sformatowaną tabelą
wyszukiwania pobierającą rekordy z tabeli
głównej. Użytkownik może wybrać rekord z tabeli
wyszukiwania w celu zastosowania go w tym
elemencie sterującym.
Identyfikatory wyszukiwania są zapisywane w
pliku lookups.xml. W celu wyświetlenia
zawartości tego pliku należy wyeksportować pliki
systemowe XML.
76
Nazwa atrybutu
Opis
Tryb wprowadzania
v Hasło: Ten tryb jest trybem umożliwiającym
odczyt i zapis, przy czym znaki wyświetlane są
w postaci symbolu gwiazdki.
v Hasło tylko do odczytu: Ten tryb jest trybem
tylko do odczytu, przy czym znaki wyświetlane
są w postaci symbolu gwiazdki.
v Hasło wymagane: Ten tryb jest trybem
umożliwiającym odczyt i zapis, przy czym
znaki wyświetlane są w postaci symbolu
gwiazdki. Rekordu nie można zapisać, o ile w
tym polu nie zostanie wprowadzona wartość.
jako wyszarzony.
Typ menu
Istnieje możliwość wprowadzenia wartości
identyfikatora menu w tym polu w celu połączenia
tego elementu sterującego ze wstępnie
sformatowanym menu rozwijanym. Identyfikatory
menu są zapisywane w pliku menus.xml. W celu
wyświetlenia zawartości tego pliku należy
wyeksportować pliki systemowe XML.
Nazwa atrybutu
Opis
jakichkolwiek danych elementu:
sterującego.
77
Nazwa atrybutu
Opis
zaznaczeniu użytkownik nie może wykonać
działań w innych polach aż do chwili ukończenia
działań w tym polu. Działania synchroniczne są
Więcej informacji
utworzenia adresu URL dla tematu w Centrum
Centrum Wiedzy.
sterującego.
Przenieś do id. źródła danych
Podaj rekord zapisany w innym obiekcie, do
którego użytkownik ma możliwość przenoszenia
danych. Można wybrać dowolny identyfikator
źródła danych z elementu sterującego prezentacji.
Domyślnie system wysyła zdarzenie Przenieś do
do obiektu ResultsBean, który zawiera zestaw
rekordów wyświetlanych na karcie Lista.
Zdarzenie Przenieś do wpływa na obiekt Przenieś
do id. źródła danych.
Opcja podpisu
78
Nazwa atrybutu
Opis
sterującego.
Element sterujący Wieloczęściowe pole tekstowe
Wieloczęściowe pole tekstowe zawiera dwa pola tekstowe umieszczone obok siebie, które
mogą zawierać informacje z różnych źródeł. Istnieje możliwość wprowadzenia informacji,
wypełnienia pola przez wybór wartości z listy lub wyświetlenia opisu atrybutu z tabeli.
Istnieje możliwość umieszczenia wieloczęściowego pola tekstowego w elemencie sterującym
będącym sekcją.
Zwykle wieloczęściowe pole tekstowe ma widoczną etykietę, z menu rozwijanym w jednym
polu tekstowym i opisem atrybutu w drugim polu. Etykiety opisują, jakiego typu informacje
są wyświetlane w danym polu. Pola tekstowe są często połączone z opcjami wyszukiwania
wartości oraz menu szczegółowymi. W większości aplikacji druga część wieloczęściowego
pola tekstowego zawiera opis wartości zawartej w pierwszym polu.
Nazwa atrybutu
Opis
Etykieta domyślna
Etykieta
APPFIELDDEFAULTS.
Atrybut
domyślna.
Atrybut dla części 2
Istnieje możliwość powiązania drugiej części
wieloczęściowego pola tekstowego z atrybutem
innym niż ten określony w polu Atrybut. Zwykle
użytkownik konfiguruje drugą część
wieloczęściowego elementu sterującego w celu
wyświetlenia opisu rekordu wybranego w
pierwszej części.
79
Nazwa atrybutu
Opis
W wieloczęściowym polu tekstowym atrybuty obu
części muszą odwoływać się do tego samego
obiektu.
Wyszukiwanie
wyszukiwania w celu połączenia pierwszej części
wieloczęściowego pola tekstowego ze wstępnie
sformatowaną tabelą wyszukiwania pobierającą
rekordy z tabeli głównej. Użytkownik może
wybrać rekord z tabeli wyszukiwania w celu
zastosowania go w tym elemencie sterującym.
systemowe XML.
Przeglądanie dla części 2
wyszukiwania w celu połączenia drugiej części
wieloczęściowego pola tekstowego ze wstępnie
sformatowaną tabelą wyszukiwania pobierającą
rekordy z tabeli głównej. Użytkownik może
wybrać rekord z tabeli wyszukiwania w celu
zastosowania go w tym elemencie sterującym.
systemowe XML.
Przejdź do aplikacji
80
Istnieje możliwość powiązania menu rozwijanego
z tym elementem sterującym oraz dodania do
niego nazw aplikacji w celu przejścia do innych
aplikacji.
Nazwa atrybutu
Opis
Tryb wprowadzania
jako wyszarzony.
Tryb wprowadzania dla części 2
W większości przypadków tam, gdzie druga część
wieloczęściowego pola tekstowego zawiera pełny
opis, wartość właściwości będzie mieć atrybut
tylko do odczytu.
W pozostałych przypadkach mogą mieć
zastosowanie standardowe opcje trybu
wprowadzania.
Typ menu
81
Nazwa atrybutu
Opis
Zdarzenie zmiany
sterującego.
82
Wyłącz inteligentne wypełnianie?
Zaznacz tę opcję, aby wyłączyć inteligentne
wypełnianie, które jest domyślnie włączone.
Inteligentne wypełnianie umożliwia
użytkownikowi wprowadzanie wartości
częściowej w polu tekstowym, które system
próbuje dopasować do poprawnej wartości (jednej
lub więcej) w bazie danych. Po znalezieniu
zgodnej wartości jest ona wprowadzana do pola
tekstowego. Gdy system znajdzie więcej niż jedną
wartość zgodną, wówczas może wybrać jedną z
listy wartości zgodnych. W przypadku wyłączenia
inteligentnego wypełniania podczas
wprowadzania nie będzie sprawdzana poprawność
tekstu użytkownika.
Długi opis tylko do odczytu
Jeśli wartość Atrybut dla części 2 to długi opis,
istnieje możliwość zaznaczenia tego pola wyboru
w celu ustawienia opisu na wartość tylko do
odczytu. Gdy to pole wyboru nie jest zaznaczone
(ustawienie domyślne), użytkownicy mogą
edytować długi opis.
Część 2 - Zawsze synchronicznie
Nazwa atrybutu
Opis
Więcej informacji
Centrum Wiedzy.
sterującego.
Opcja podpisu
sterującego.
Element sterujący Wartość parametru
Wartość parametru umożliwia wyświetlanie wartości dynamicznych w etykiecie elementu
sterującego Sekcja lub Tabela.
83
Właściwości
Nazwa atrybutu
Opis
Pozycja parametru
Ta właściwość wskazuje na pole Właściwości
wartości parametrów, które ma zostać zastąpione.
Więcej informacji zawiera pole Właściwości
wartości parametrów.
Atrybut
sterującego z atrybutem bazy danych w celu
wyświetlenia go jako właściwości Etykieta w
elemencie sterującym Sekcja lub Tabela.
danych, niż element nadrzędny. Jeśli źródło
Element sterujący Wartości parametrów
Element sterujący Wartości parametrów to element sterujący typu kontener, w którym mogą
być przechowywane wartości dynamiczne reprezentujące zamienne wartości w etykiecie
elementu sterującego Nagłówek sekcji.
Właściwości
Nazwa atrybutu
Opis
Właściwość
Pole Właściwość ma wartość domyślną Etykieta,
która jest zmienną wyświetlającą wartości
dynamiczne odziedziczone z elementu sterującego
Wartość parametru w elemencie sterującym
Tabela lub Sekcja.
Element sterujący Prezentacja
Prezentacyjny element sterujący będący umożliwia zarządzanie wyglądem ekranu interfejsu
użytkownika oraz wszystkimi pozostałymi elementami sterującymi zawartymi w tym
kontenerze. Element sterujący będący prezentacją zawiera tylko jeden element sterujący
będący stroną. Strona określa główną stronę aplikacji i wykorzystuje do tego cały obszar
klienta w przeglądarce. Wszystkie pozostałe okna aplikacji to okna dialogowe otwierające się
jako okna podręczne. Istnieje możliwość dodania definicji dla okna dialogowego do pliku
PRESENTATION.XML, ponadto można także uwzględnić definicję istniejącego okna
dialogowego z pliku LIBRARY.XML.
84
Reguły
Element sterujący typu prezentacja to najbardziej zewnętrzny element sterujący wszystkich
prezentacji. Może on także zawierać wszystkie pozostałe elementy sterujące.
Nazwa atrybutu
Opis
Obiekt biznesowy
sterujących.
Klasa Bean aplikacji
Sortowanie wg
Klauzula Where
Ograniczenia aplikacji
Istnieje możliwość ustawienia ograniczeń aplikacji
na poziomie pliku presentation.xml.
Id. tabeli wyników
Istnieje możliwość określenia identyfikatora tabeli
wyników.
Pomoc dla aplikacji
Istnieje możliwość określenia adresu URL
kierującego użytkownika do pomocy kontekstowej
dla tej aplikacji w Centrum Wiedzy.
Nazwa atrybutu
Opis
Ekran graficzny
Jeśli tę aplikację zoptymalizowano do
wyświetlania na ekranie graficznym innym niż
standardowy, w tym polu należy określić ekran
graficzny.
85
Nazwa atrybutu
Opis
Mobilne
Wartość logiczna wskazująca, czy aplikację
zaprojektowano w celu uzyskania dostępu do
urządzenia przenośnego.
Debuguj
Istnieje możliwość określenia poziomu
debugowania dla aplikacji.
Element sterujący będący przyciskiem
Element sterujący będący przyciskiem inicjuje zdarzenie takie jak otwieranie okna z listą
rekordów lub otwieranie pustego wiersza, do którego użytkownik może wprowadzić rekord.
Umieść ten element sterujący w elemencie sterującym będącym przyciskiem.
86
Nazwa atrybutu
Opis
Etykieta
Istnieje możliwość wskazania etykiety
identyfikującej element sterujący dla
użytkownika. Jeśli etykieta nie zostanie
wprowadzona, przycisk jest pusty. Ta etykieta jest
APPFIELDDEFAULTS.
Nazwa atrybutu
Opis
Zdarzenie
Istnieje możliwość powiązania przycisku ze
zdarzeniem i wówczas po kliknięciu przycisku
wyzwalane jest zdarzenie. W celu
skonfigurowania zdarzenia przycisku konieczne
jest określenie zdarzenia oraz, opcjonalnie,
identyfikatora elementu sterującego
przetwarzającego zdarzenie.
Zdarzenia są przetwarzane w następującej
kolejności:
1. W przypadku podania identyfikatora
jest wysyłane do tego źródła danych na
potrzeby przetwarzania.
2. W przypadku niepodania identyfikatora
jest wysyłane na główną stronę JSP aplikacji
na potrzeby przetwarzania.
3. Ładowane jest okno powiązane z określonym
zdarzeniem.
W celu wyświetlenia wszystkich zdarzeń
zdefiniowanych w systemie wyeksportuj pliki
.XML i wyszukaj w tych plikach wpisów
MXEVENT.
Id. docelowy
hipertekstowym można określić identyfikator
docelowego elementu sterującego w celu
przetworzenia zdarzenia innego niż bieżący
element sterujący. Docelowy identyfikator dla
odsyłacza hipertekstowego, to na przykład
pageTitlebar.
Wartość
Przycisk domyślny
po wybraniu tej opcji przycisk staje się
przyciskiem domyślnym w grupie przycisków.
Jako przycisk domyślny można skonfigurować
przycisk najczęściej używany, na przykład Nowy
wiersz.
Typ menu
Nazwa atrybutu
Opis
Nazwa pliku obrazu
Istnieje możliwość powiązania z przyciskiem.
Podaj nazwę pliku obrazu zapisanego w katalogu
<katalog_główny>\applications\maximo\
maximouiweb\webmodule\webclient\images.
Nie jest konieczne wprowadzanie ścieżki do
katalogu obrazów.
87
Nazwa atrybutu
Opis
Opcja podpisu
sterującego.
Element sterujący Przełącznik
Przełącznik to element sterujący umożliwiający użytkownik wybór jednej z grupy
predefiniowanych opcji. Przełączniki są pogrupowane po co najmniej dwie sztuki.
Przełączniki zwykle mają postać niewielkich okręgów — z pustym środkiem (gdy przełącznik
nie został wybrany) lub z kropką (gdy przełącznik jest wybrany). Po wybraniu przełącznika
usuwane jest zaznaczenie uprzednio wybranego z tej samej grupy przycisku.
Właściwości
88
Nazwa atrybutu
Opis
Etykieta domyślna
Ta wartość tylko do odczytu jest etykietą i
przyjmuje domyślnie wartość atrybutu bazy
danych powiązanego z grupą przełączników.
Etykieta
Istnieje możliwość wskazania etykiety
identyfikującej element sterujący dla
użytkownika. Jeśli etykieta nie zostanie
wprowadzona, przycisk jest pusty. Ta etykieta jest
APPFIELDDEFAULTS.
Wartość przycisku
Wskaż atrybuty danych dla poszczególnych
przełączników. Jeśli grupa przełączników nie jest
automatycznie wypełniana predefiniowaną listą
wartości połączonych z atrybutem danych,
wówczas można wprowadzić poszczególne
wartości dla każdego przycisku dodawanego
ręcznie do tej grupy.
Nazwa atrybutu
Opis
Opcja podpisu
sterującego.
Element sterujący Grupa przełączników
Grupa przełączników to element sterujący typu kontener, zawierający przełączniki. Grupa
przełączników definiuje układ przycisków, które zawiera, w tym tytuł grupy, wyrównanie
tekstu etykiet przycisków oraz informację o tym, czy mają być wyświetlane krawędzie. Grupę
przełączników można umieścić w elemencie sterującym będącym sekcją.
Istnieje możliwość powiązania grupy przycisków z atrybutem bazy danych umożliwiającym
automatyczne wypełniania grupy przyciskami, wartościami etykiet itd. Utworzenie
powiązania z atrybutem bazy danych pozwala oszczędzić czas, ponieważ nie jest konieczne
zdefiniowanie poszczególnych elementów sterujących przełączników dla grupy. Po
dokonaniu wyboru w grupie przełączników następuje automatyczna aktualizacja atrybutu w
bazie danych. W przypadku połączenia grupy przełączników z atrybutem bazy danych można
edytować grupę w aplikacjach Konfiguracja bazy danych oraz Domeny.
Nazwa atrybutu
Opis
Etykieta domyślna
Etykieta
Ukryj etykietę
Domyślnie wartość etykiety zawsze pojawia się w
aby uczynić etykietę niewidoczną.
Atrybut
domyślna.
89
Nazwa atrybutu
Opis
Atrybut wartości
Opcjonalnie, jeśli Grupa przełączników nie
zostanie wyrównana względem listy przycisków,
można wprowadzić wartość w tym polu, która
będzie powodowała automatyczną aktualizację
bazy danych po wybraniu przycisku. Na przykład
w przypadku dysponowania przyciskiem, którego
Atrybut opisu ma wartość Oczekuje na
zatwierdzenie, można zdefiniować dla opcji
Atrybut wartości wartość OCZ_ZATW. Po
kliknięciu przełącznika przez użytkownika status
OCZ_ZATW jest zapisywany w bazie danych, zaś
w interfejsie użytkownika wyświetlana jest
informacja Oczekuje na zatwierdzenie.
Atrybut opisu
Opcjonalnie można określić atrybut danych
umożliwiający wyświetlenie etykiety tekstowej
dla opcji Atrybut wartości w interfejsie
użytkownika.
Pokaż ramkę
Zaznacz to pole wyboru, aby wyświetlić
prostokątne obramowanie wokół elementu
sterującego.
90
Nazwa atrybutu
Opis
Wyrównanie tekstu
Wybierz jedną z opcji: Lewe, Środek, Prawe, aby
wyrównać tekst przycisku względem obrazów
przycisków. Etykieta dla grupy przełączników jest
zawsze wyświetlana po lewej stronie przycisków
dodanych do grupy.
Nazwa atrybutu
Opis
Tryb wprowadzania
v Wartość domyślna: Domyślnym trybem
wprowadzania jest tryb odczyt/zapis. Wszelkie
jako wyszarzony.
Zdarzenie zmiany
sterującego.
91
Nazwa atrybutu
Opis
Opcja podpisu
sterującego.
Element sterujący rejestracji obrazu
Rejestracja obrazu umożliwia powiązanie obrazu z rekordem, wraz z miniaturą z możliwością
wyświetlania na pełnym ekranie. Możliwe jest następnie dodanie tego obrazu do aplikacji z
interfejsu użytkownika aplikacji. Użytkownik może kliknąć obraz miniatury w celu
wyświetlenia obrazu pełnowymiarowego. Ponadto po wskazaniu obrazu myszą może być
wyświetlany opis tekstowy. Element sterujący obrazu rekordu można wstawić do dowolnego
elementu sterującego kontenera.
Dodając obraz rekordu do aplikacji, użytkownik wstawia obiekt zastępczy, nie zaś
rzeczywisty obraz. Do aplikacji można dodać tylko jeden obraz rekordu, ale tego samego
obrazu można używać wiele razy w aplikacji. Na przykład można wyświetlić obraz na więcej
niż jednej karcie aplikacji.
Po utworzeniu elementu sterującego obrazu rekordu należy otworzyć aplikację i kliknąć opcję
Dodaj/zmodyfikuj obraz w menu Wybierz czynności. W razie potrzeby należy użyć skryptu
autodb w celu dodania opcji Dodaj/zmodyfikuj obraz do elementu menu Wybierz czynności.
Istnieje możliwość dodania obrazów z rozszerzeniem .jpg lub .gif.
Możliwe jest także skonfigurowanie elementu sterującego obrazu rekordu w celu
wyświetlenia obrazów powiązanych z innymi rekordami, nie będącymi częścią bieżącej
aplikacji. Aby otworzyć obraz w oknie podręcznym, należy użyć opcji Wyświetl obraz w
menu Szczegóły. Aby dodać opcję Wyświetl obraz do menu Szczegóły, wyedytuj plik
menu.xml. Po zakończeniu użyj opcji Importuj definicję aplikacji w Edytorze aplikacji do
zaimportowania pliku menu.xml.
Właściwości
92
Nazwa atrybutu
Opis
Etykieta
Nazwa atrybutu
Opis
Nazwa klasy CSS
Istnieje możliwość określenia nazwy klasy CSS,
która będzie używana w przypadku zmiany układu
lub wyglądu obrazu rekordu. Istnieje możliwość
wyszukiwania nazw klas CSS w katalogu
<katalog_główny>\applications\maximo\
maximouiweb\webmodule\webclient.
Wysokość
Szerokość
Czy dostępna jest miniatura
Określa, czy obraz jest obrazem miniatury z
możliwością wyświetlenia na pełnym ekranie.
Tekst ALT na obrazie
Istnieje możliwość podania opisu tekstowego
obrazu widocznego dla użytkownika, gdy
wskazuje on obraz myszą. Opis tekstowy ALT to
tekst zastępczy obrazu wyświetlany dla
użytkowników niedowidzących, korzystających z
lektora ekranowego.
Opcja podpisu
sterującego.
Element sterujący Edytor RTF
Edytor RTF umożliwia dodawanie formatowania RTF do pola długiego opisu.
93
Edytor RTF można umieścić w elementach sterujących typu standardowy kontener, w tym w
sekcjach, na kartach i w tabelach. Edytor RTF oferuje pasek narzędzi ułatwiający
użytkownikom stosowanie formatowania do tekstu wprowadzanego w obszarze tekstu.
Formatowanie RTF nie jest odpowiednie dla pola, które należy do elementów rutynowo
przeszukiwanych, ani dla pola zawierającego duże ilości informacji, ponieważ rozszerzenie
tych informacji o znaczniki HTML może spowodować przekroczenie limitu liczby znaków
ustawionego dla tego pola w bazie danych.
Nazwa atrybutu
Opis
Etykieta domyślna
Etykieta
APPFIELDDEFAULTS.
Ukryj etykietę
Atrybut
domyślna.
Wyszukiwanie
systemowe XML.
94
Nazwa atrybutu
Opis
Tryb wprowadzania
jako wyszarzony.
Typ menu
Szerokość
W tym polu można wprowadzić wartość
numeryczną w celu zmiany szerokości obszaru
edytora.
Wysokość
numeryczną w celu zmiany wysokości obszaru
edytora.
Nazwa atrybutu
Opis
Wtyczki
Wybór określonych wtyczek determinuje pozycje, jakie będą wyświetlane na pasku zadań
edytora. Wartość domyślna dla wtyczek na pasku narzędzi jest następująca:
[’undo’,’redo’,’| ’,’cut’,’copy’,’paste’,’|
’,’bold’,’italic’,’underline’,’strikethrough’,’|
’,’insertOrderedList’,’insertUnorderedList’,’indent’,’outdent’,’|
’,’justifyLeft’,’justifyRight’,’justifyCenter’,’justifyFull’]
Użytkownik może usunąć, dodać wtyczki lub zmienić ich kolejność. Aby usunąć wszystkie
pozycje z paska narzędzi, należy ustawić wartość na [].
Więcej informacji na temat dostępnych wtyczek można uzyskać w serwisie WWW Dojo
Toolkit (
Opcja podpisu
http://www.dojotoolkit.org), wyszukując stosowną publikację.
Istnieje możliwość wprowadzenia opcji podpisu umożliwiającej ograniczenie dostępu do
tego elementu sterującego lub zmianę właściwości tego elementu sterującego na podstawie
wskazanego przez użytkownika warunku. W celu utworzenia opcji podpisu kliknij opcję
Dodaj/modyfikuj opcje podpisu w menu Wybierz czynności. W celu wskazania warunku
kliknij przycisk Konfiguruj właściwości warunkowe.
95
Nazwa atrybutu
Opis
Konieczna jest ocena możliwości dostępu do opcji podpisu przez użytkownika za pomocą
obiektu MBO. Należy wskazać wartość źródła danych, które realizuje tę ocenę, jeśli jest
ono inne niż źródło danych skonfigurowane dla tego elementu sterującego.
Element sterujący Tekst RTF
Tekst RTF umożliwia dodawanie formatowania RTF do pola długiego opisu.
Tekst RTF można umieścić w elementach sterujących typu standardowy kontener, w tym w
sekcjach, na kartach i w tabelach.
96
Nazwa atrybutu
Opis
Etykieta
APPFIELDDEFAULTS.
Ukryj etykietę
Atrybut
domyślna.
Szerokość
numeryczną w celu zmiany szerokości obszaru
przeglądarki.
Wysokość
numeryczną w celu zmiany wysokości obszaru
przeglądarki.
Element sterujący Sekcja
Sekcja jest to jeden z głównych elementów sterujących będących kontenerami, które służą do
porządkowania układu aplikacji. Kontenery zajmują miejsce na stronie i oferują miejsce na
inne elementy sterujące, takie jak tabele, przyciski czy pola tekstowe.
Reguły
Elementy sterujące typu Sekcja bez etykiet nie mają widocznych krawędzi i na stronie
aplikacji są wyświetlane jako przezroczyste. Sekcja wraz z etykietą obejmuje widoczny
niebieski pasek poziomu z ikoną minimalizacji w górnej części sekcji. W wersji minimalnej
użytkownik uruchamia wszystkie nowe układy aplikacji, wstawiając kontener Sekcja.
Większość aplikacji obejmuje wiele stron z wieloma sekcjami i kolumnami.
Istnieje możliwość umieszczenia w sekcji następujących elementów sterujących:
v Załączniki
v
v
v
v
v
v
v
v
Pusta linia
Grupa przycisków
Pole wyboru
Pole złożone
Źródło danych
Wartość domyślna
Odsyłacz hipertekstowy
Obraz
v Dołącz
v
v
v
v
v
Pole listy
Pole tekstowe wielolinii
Grupa przełączników
Nagłówek sekcji
Wiersz sekcji
v Tekst statyczny
v Pole tekstowe
Można umieścić sekcję wewnątrz następujących elementów sterujących będących
kontenerami.
v Okna dialogowe
v Karta
v Tabela
v Kolumny sekcji
Nazwa atrybutu
Opis
97
98
Nazwa atrybutu
Opis
Etykieta
Ta wartość identyfikuje element sterujący. Jeśli
etykieta nie zostanie wprowadzona, sekcja nie ma
tytułu. Wprowadzona tutaj etykieta jest
APPFIELDDEFAULTS.
Pokaż ramkę
Zaznacz to pole wyboru, aby dodać linię poziomą
w dolnej i górnej części sekcji. Jeśli zdefiniujesz
etykietę dla sekcji, linie poziome nie są dodawane.
Zwinięte
W przypadku zaznaczenia tego pola wyboru
sekcja jest domyślnie zwinięta w interfejsie
użytkownika i w celu jej maksymalizacji
konieczne jest kliknięcie.
Opis
Tekst wprowadzany w tym polu jest wyświetlany
pod etykietą na pasku tytułowym sekcji.
Obiekt biznesowy
sterujących.
Nazwa atrybutu
Opis
Tryb wprowadzania
v Wartość domyślna: Domyślnym trybem
wprowadzania jest tryb odczyt/zapis. Wszelkie
jako wyszarzony.
Nazwa atrybutu
Opis
Opcja podpisu
sterującego.
99
Element sterujący Kolumna sekcji
Element sterujący Kolumna sekcji to pionowa kolumna, która może służyć do podziału
wiersza sekcji na kolumny z nagłówkami. Kolumna sekcji to kontener, który przechowuje
elementy sterujące sekcji podrzędnej i jest także elementem podrzędnym elementu
sterującego sekcji nadrzędnej. Po przeniesieniu elementu sterującego sekcji wszystkie jego
podrzędne elementy sterujące zostaną automatycznie przeniesione razem z nim.
Do wierszy sekcji można wstawiać kolumny sekcji. Po przeciągnięciu kolumny sekcji do
wiersza sekcji automatycznie tworzone są dwie kolumny sekcji. Kolumna sekcji nie zawiera
etykiety i jest przezroczysta w interfejsie użytkownika. Sekcja podrzędna może zawierać na
przykład nagłówek sekcji, umożliwiający przypisanie nagłówków kolumn do sekcji
wielokolumnowej. Z wyjątkiem tabel wszystkie elementy graficzne z wieloma kolumnami
zawierają przezroczystą kolumnę sekcji mieszczącą się w wierszu sekcji, a wszystko to
zawiera się w sekcji nadrzędnej.
Element sterujący będący kolumną sekcji ma tylko jedną właściwość — ID elementu
sterującego.
Element sterujący Nagłówek sekcji
Nagłówek sekcji umożliwia wyświetlanie nagłówka tekstowego dla sekcji lub tabeli. Tekst
nagłówka może być dynamiczny i może bazować na zmiennych konfigurowanych w
parametrze oraz w elementach sterujących będących wartościami parametru. Nagłówek sekcji
to element sterujący typu kontener i jest on przezroczysty w interfejsie użytkownika.
Właściwości
100
Nazwa atrybutu
Opis
Etykieta
Etykieta zawiera zmienną wyświetlającą wartości
dynamiczne dziedziczone z wartości parametru
oraz elementy sterujące będące wartościami w
elemencie sterującym sekcja.
Zwykły tekst
Jeśli ta opcja jest zaznaczona, powoduje ona
usunięcie definicji klasy CSS dla etykiety tak, że
jest ona wyświetlana jako zwykły tekst w
interfejsie użytkownika.
Nazwa atrybutu
Opis
Opcja podpisu
sterującego.
Element sterujący Wiersz sekcji
Element sterujący Wiersz sekcji to układ element sterujący układu, który zawiera elementy
sterujące kolumny sekcji. Element sterujący Wiersz sekcji tworzy poziomy wiersz, który
można podzielić na kolumny, które przechowują sekcje podrzędne. Element sterujący Wiersz
sekcji to element podrzędny nadrzędnego elementu sterującego sekcji. Po przeniesieniu sekcji
wszystkie jej podrzędne elementy sterujące zostaną automatycznie przeniesione razem z nią.
Do wierszy sekcji można wstawiać kolumny sekcji. Wierz sekcji nie zawiera etykiety i jest
przezroczysty w interfejsie użytkownika. Element sterujący będący wierszem sekcji zawiera
tylko jedną właściwość — ID elementu sterującego.
Element sterujący Tekst statyczny
Za pomocą tekstu statycznego można dodać tekst do sekcji lub określić atrybut bazy danych,
który można skonfigurować i umieszczać w ramach sekcji, tak jak gdyby był on
niezwiązanym tekstem. Tekst statyczny jest zwykle używany w oknach wyszukiwania daty w
aplikacjach, gdzie etykiety Do oraz Od są właśnie elementami sterującymi Tekst statyczny.
Ponadto można skonfigurować tekst tak, aby zachowywał się jak hiperłącze powodujące
przeniesienie użytkownika po kliknięciu do adresu URL. Po skonfigurowaniu jako adresu
URL tekst styczny korzysta z większej czcionki i przypomina bardziej łańcuch URL niż
zwykły tekst. Tekst statyczny można umieścić w elemencie sterującym będącym sekcją.
Nazwa atrybutu
Opis
Etykieta domyślna
Etykieta
APPFIELDDEFAULTS.
101
Nazwa atrybutu
Opis
Atrybut
domyślna.
Wyrównanie tekstu
Wybierz jedną z opcji: Lewe, Środek, Prawe, aby
wyrównać tekst statyczny w sekcji. Zwykle tekst
statyczny wiąże się z elementem sterującym w
sekcji. Można także umieścić tekst powyżej lub
poniżej elementu sterującego.
Zakres
Można podać w tym polu liczbę, aby tekst
statyczny zajmował więcej niż jedną kolumnę.
Nazwa atrybutu
Opis
Kolumna
Możliwe jest podanie liczby w tym polu w celu
umieszczenia tekstu statycznego w konkretnej
kolumnie. Element sterujący każdej sekcji ma
siedem kolumn przejrzystych dla użytkownika. W
przypadku wprowadzenia wartości 3 w tym polu i
wybrania wartości środek dla opcji Wyrównanie
tekstu tekst statyczny zostanie wyśrodkowany
powyżej lub poniżej kolumny trzy. Jeśli tekst jest
szerszy niż kolumna, szerokość kolumny jest
automatycznie zwiększana tak, aby mogła go
pomieścić.
Wyświetl jako dowiązanie
Domyślnie tekst statyczny nie jest wyświetlany
jako odsyłacz URL. Tę opcję należy wybrać, aby
skonfigurować element sterujący jako odsyłacz
URL
Wyświetl jako zwykły tekst
Zaznaczenie tego pola wyboru powoduje
usunięcie definicji klasy CSS tak, że tekst
interfejsu użytkownika jest wyświetlany jako
zwykły tekst.
Opcja podpisu
sterującego.
Właściwości karty
Element sterujący będący kartą to kontener, w którym umieszczane są inne elementy
sterujące, takie jak sekcje i tabele. Formatowanie kart to zwykle punkt początkowy
102
projektowania struktury i układu nowej aplikacji lub rozszerzania układu istniejącej aplikacji.
Ten element sterujący należy umieścić w elemencie sterującym będącym grupą kart.
Nazwa atrybutu
Opis
Etykieta
Podaj etykietę elementu sterującego będącego
kartą.
APPFIELDDEFAULTS.
Typ
Niektóre karty mają atrybut typu wymagający
ustawienia przez użytkownika:
v Ustaw typ "lista", jeśli karta jest kartą typu
Lista.
v Ustaw typ "wstaw", jeśli karta jest kartą typu
Główna.
v Pozostaw to pole puste dla wszystkich
pozostałych kart.
Domyślne
Wybierz tę opcję, aby uczynić tę kartę kartą
domyślną otwieraną po otwarciu aplikacji przez
użytkownika. Karta domyślna może być kartą
typu lista lub kartą typu wstawienie, z wyjątkiem
aplikacji głównej, w której karta domyślna musi
być kartą typu lista.
Obiekt biznesowy
sterujących.
103
Nazwa atrybutu
Opis
Relacja
danych > Relacje.
Nazwa atrybutu
Opis
Klauzula Where
Sortowanie wg
Opcja podpisu
sterującego.
Element sterujący Grupa kart
Grupa kart to element sterujący typu kontener, zawierający karty. Grupy kart są częścią
szablonu aplikacji głównej. Podczas tworzenia aplikacji głównej dostępny jest element
sterujący będący grupą kart, zawierający standardowe karty Lista i Obszar roboczy.
104
Właściwości
Nazwa atrybutu
Opis
Format
Pozostaw tę wartość pustą (ustawienie domyślne)
lub podaj jedną z następujących opcji układu:
v CARDECK
v DEFAULT
v WIZARD
Opcja kreatora zastępuje standardowy układ kart
strzałkami wskazującymi na ich nagłówki. Opcja
CARDECK pojawia się w aplikacjach
jednostronicowych, w których karty nie
występują.
Styl
Opcja Styl przyjmuje domyślnie wartość
FORMULARZ, który jest atrybutem stylu
elementu sterującego. Styl Formularz definiuje
wygląd głównej grupy kart.
Zdarzenie zmiany
Element sterujący Tabela
Element sterujący Tabela to kontener wraz z paskiem narzędzi z funkcją filtrowania i
wyszukiwania oraz ikonami umożliwiającymi przechodzenie do poprzedniego i następnego
wiersza oraz strony. Istnieje możliwość zawarcia elementu sterującego będącego tabelą w
elemencie sterującym będącym sekcją, kartą lub oknem. Można także umieścić element
sterujący będący kolumną tabeli w innym elemencie sterującym będącym tabelą lub sekcją.
Układ Tabela obejmuje również element sterujący Kolumna tabeli oraz okno szczegółów,
umożliwiające dostęp do sekcji. Element sterujący Tabela jest podobny do okna tabeli na
karcie Lista większości aplikacji. Tabele umożliwiają wyszukiwanie i wyświetlanie rekordów
z jednej lub więcej tabel w formacie kolumnowym. Funkcja filtru standardowego umożliwia
wyświetlanie tylko tych rekordów, które spełniają określone kryteria.
Można wstawić element sterujący Sekcja do sekcji szczegółowej okna Tabela. Sekcja
szczegółów to puste, prostokątne pole w dolnej części okna.
Nazwa atrybutu
Opis
Etykieta
Wprowadź wartość tekstową dla etykiety.
APPFIELDDEFAULTS.
105
Nazwa atrybutu
Opis
Tryb wprowadzania
jako wyszarzony.
Wybierz tryb
Tryb wyboru decyduje o tym, czy tabela
przedstawia pojedynczy rekord, czy wiele
rekordów.
Sortowanie wg
Każda aplikacja obejmuje plik prezentacji
definiujący główny obiekt MBO dla aplikacji,
rekord MAINRECORD. Aby dziedziczyć dane z
innego MBO dla tego elementu sterującego (lub
grupy elementów sterujących), wprowadź w tym
polu alternatywny identyfikator źródła danych.
106
Nazwa atrybutu
Opis
Obiekt biznesowy
sterujących.
Relacja
danych > Relacje.
Szerokość
Podaj liczbę w celu zmiany domyślnej szerokości
tabeli. Domyślna szerokość tabeli to 1000. Można
zmniejszyć szerokość do 400, tj. minimalnej
szerokości mieszczącej treść paska narzędzi, w
tym tytułu tabeli i ikon.
Opis
Tekst w tym polu jest wyświetlany pod etykietą na
pasku tytułowym tabeli.
Atrybuty tytułu
Początek pusty
Wybranie tej opcji spowoduje, że tabela będzie
zawsze otwierana bez wyświetlania rekordów.
Jeśli ta opcja nie zostanie wybrana (ustawienie
domyślne), w otwieranej tabeli automatycznie
wyświetlane są rekordy zgodne z zapytaniem do
wyszukania.
Możliwe filtrowanie
Wybór tej opcji powoduje udostępnienie wiersza
filtru umożliwiającego użytkownikowi
wyszukiwanie w tabeli. Właściwość Możliwe
filtrowanie jest włączona domyślnie i to
ustawienie jest automatycznie stosowane do
kolumn tabeli. Ta opcja musi zostać wybrana, aby
możliwe było użycie właściwości Filtr
rozwinięty.
107
Nazwa atrybutu
Opis
Zwinięte
W przypadku zaznaczenia tego pola wyboru
sekcja jest domyślnie zwinięta w interfejsie
użytkownika i w celu jej maksymalizacji
konieczne jest kliknięcie.
108
Nazwa atrybutu
Opis
Pusta etykieta zwinięta
Istnieje możliwość wprowadzenia wartości, która
zastąpi tytuł tabeli, jeśli tabela jest zwinięta i
pusta.
Etykieta zwinięta
Istnieje możliwość wprowadzenia wartości, która
zastąpi tytuł tabeli, jeśli tabela jest zwinięta.
Pusta etykieta nadrzędna
Jeśli tabela jest tabelą podrzędną innej tabeli, i ta
tabela jest pusta, wartość wprowadzona tutaj
przesłoni tytuł tabeli nadrzędnej.
Szczegóły wiersza rozwinięte
Zaznacz to pole wyboru, aby w tabeli były
wyświetlane rozwinięte sekcje szczegółów dla
każdego z rekordów w tabeli. Domyślnym
ustawieniem jest nierozwijanie sekcji szczegółów
dla wiersza tabeli.
Ograniczenia aplikacji
Wprowadź klauzulę Where umożliwiającą
odfiltrowanie informacji wyświetlanych w tabeli.
W przypadku wprowadzenia ograniczenia
następuje modyfikacja całej klauzuli Where dla
aplikacji. Nie można zmienić ograniczenia w
czasie wykonywania.
Opcja podpisu
sterującego.
Element sterujący Kolumna tabeli
Element sterujący kolumna tabeli to kontener, umożliwiający dodawanie nagłówków kolumn
i kolumn do tabeli. Istnieje możliwość zawarcia elementu sterującego będącego kolumną
tabeli w elemencie sterującym będącym tabelą.
W czasie wykonywania kolumna tabeli umożliwia dynamiczne generowanie elementu
sterującego pola tekstowego lub elementu sterującego pola wyboru w celu wyświetlenia
zawartych tam danych. Pole wyboru jest używane, jeśli typ danych dla pola to YORN. Jeśli
typ danych dla pola jest inny niż YORN, używane jest pole tekstowe.
Istnieje możliwość dodania pola tekstowego do kolumny tabeli w celu powiązania pola o
typie danych YORN z polem tekstowym zamiast z polem wyboru. O ile użytkownik nie chce
zastąpić stosowania pola wyboru dla pola o typie danych YORN, nie powinien dodawać
elementu sterującego do elementu sterującego kolumny tabeli.
Funkcja filtru standardowego umożliwia wyświetlanie tylko tych rekordów, które spełniają
określone kryteria.
Nazwa atrybutu
Opis
Etykieta domyślna
Etykieta
APPFIELDDEFAULTS.
Atrybut
domyślna.
Typ
Kolumna tabeli może powodować wyzwolenie
zdarzenia lub udostępnienie łącza. W przypadku
wybrania wartości Dowiązanie, wartość, np.
numer rekordu, zostanie podkreślona. Po
kliknięciu tego łącza przez użytkownik rekord
zostanie otwarty.
W przypadku wybrania wartości Zdarzenie
należy wprowadzić odpowiednie wartości dla
właściwości Typ zdarzenia, Opis zdarzenia i
Ikona zdarzenia. Na przykład, w przypadku
podania zdarzenia TOGGLEDETAILSTATE
użytkownik może kliknąć ikonę Wyświetl/Pokaż
w celu otwarcia lub zamknięcia sekcji szczegółów
dla wybranego rekordu.
109
Nazwa atrybutu
Opis
Możliwe sortowanie
W przypadku wybrania tej opcji użytkownik może
sortować rekordy w tabeli, klikając etykietę
kolumny. Pierwsze kliknięcie powoduje
posortowanie rekordów w kolejności rosnącej.
Drugie kliknięcie powoduje posortowanie
rekordów w kolejności malejącej.
Wyłącz inteligentne wypełnianie
Zaznaczenie tej opcji umożliwia wyłączenie
inteligentnego wypełniania, które jest domyślnie
włączone. Inteligentne wypełnianie umożliwia
Pokaż filtr
W przypadku wybrania właściwości Możliwe
filtrowanie oraz Pokaż filtr pole tekstowe filtru
dla tej kolumny jest wyświetlane w wierszu filtru
tabeli.
Możliwe filtrowanie
W przypadku ustawienia właściwości Możliwe
filtrowanie dla tabeli ustawienie to ma
zastosowanie również do każdej z kolumn w
tabeli. Istnieje możliwość zastąpienia ustawienia
Możliwe filtrowanie dla tabeli na poziomie
kolumny tabeli. Po zaznaczeniu tej opcji
użytkownik może wyszukiwać atrybuty
powiązane z etykietą kolumny tabeli.
Zdarzenie
W przypadku wybrania opcji Zdarzenie jako
właściwości Typ należy w tym polu wprowadzić
zdarzenie.
Brak jest katalogu zdarzeń, możliwe jest jednak
wyszukiwanie zdarzeń oraz opisów zdarzeń w
plikach systemowych XML. W celu
wyeksportowania plików na głównej karcie w
aplikacji Edytor aplikacji wybierz opcję Wybierz
czynności > Eksportuj systemowy kod XML.
Czynność ta spowoduje wyeksportowanie plików
library.xml, lookups.xml i menus.xml do
katalogu <katalog_główny>\resources\
presentation\system. Istnieje możliwość
wyszukiwania tych plików dla wpisów
MXEVENT i mxevent_desc. Można także
tworzyć własne zdarzenia.
110
Id. docelowy
Wprowadź docelowy identyfikator elementu
sterującego, o ile jest on inny, niż bieżący element
sterujący, dla zdarzenia (o ile zostało
zdefiniowane) wysyłanego do przetwarzania.
Opis zdarzenia
Ta właściwość udostępnia wskazówkę do
narzędzia dla zdarzenia (o ile zostało
zdefiniowane).
Nazwa atrybutu
Opis
Ikona zdarzenia
Ta właściwość może wskazywać na plik .gif
obrazu reprezentującego zdarzenie. Ikony
interfejsu użytkownika są zapisywane w katalogu
głównym <katalog_główny>\applications\
maximo\ maximouiweb\webmodule\webclient\
images. Element sterujący Obraz w aplikacji
Edytor aplikacji udostępnia dostęp do plików w
katalogu obrazów.
Zdarzenie zmiany
sterującego.
Nazwa klasy CSS
W celu zmiany układu i wyglądu elementu
sterującego można wprowadzić nazwę klasy CSS.
Istnieje możliwość wyszukania nazw klas CSS w
katalogu applications\maximo\maximouiweb\
Wyszukiwanie
systemowe XML.
aplikacji.
111
Nazwa atrybutu
Opis
Tryb wprowadzania
jako wyszarzony.
112
Nazwa atrybutu
Opis
Atrybuty etykiety
Istnieje możliwość wprowadzenia listy
oddzielanej przecinkami atrybutów danych, dzięki
którym tworzona jest Etykieta domyślna dla tego
elementu sterującego. Opcje Atrybuty etykiety i
Id. źródła etykiety umożliwiają wyświetlanie
wartości dynamicznych w polu Etykieta
domyślna dla kolumny tabeli.
Id. źródła etykiety
Wprowadź nazwę obiektu stanowiącego źródło
danych dla właściwości Atrybuty etykiety.
Atrybuty tytułu
Atrybut adresu URL
Wprowadź wartość adresu URL w przypadku
ustawienia właściwości Typ tego elementu
sterującego na wartość Dowiązanie. Wartość
adresu URL staje się hiperłączem.
Czy LD jest tylko do odczytu
Domyślnie system ustawia długi opis powiązany z
atrybutem kolumny tabeli jako edytowalny.
Zaznacz to pole wyboru, aby ustawić dla długiego
opisu atrybut tylko do odczytu.
Nazwa atrybutu
Opis
Identyfikator dowiązanych elementów sterujących Istnieje możliwość wprowadzenia identyfikatora
elementu sterującego aktualizowanego
automatycznie przy każdej zmianie wartości
atrybutu na wartość atrybutu w tej kolumnie.
Identyfikator elementu sterującego musi
występować w dowolnym miejscu aplikacji.
Więcej informacji
Centrum Wiedzy.
sterującego.
Opcja podpisu
sterującego.
Element sterujący Pole tekstowe
Pole tekstowe jest to jednowierszowe pole umożliwiające wprowadzanie tekstu służące do
wyświetlania wprowadzanych przez użytkownika lub wybieranych z listy informacji. Pola
113
tekstowe są opatrzone etykietami należącymi do interfejsu użytkownika, zazwyczaj
widocznymi dla użytkownika. Etykiety są to pola tekstowe opisujące, jakiego typu informacje
są wyświetlane w danym polu. Pole tekstowe można umieścić w elemencie sterującym
będącym sekcją.
Pola tekstowe są często połączone z opcjami wyszukiwania wartości oraz menu
szczegółowymi. Wyszukiwanie Wybierz wartość umożliwia użytkownikowi wybór
pojedynczej wartości z listy rekordów. Pole tekstowe połączone z menu szczegółowym może
zawierać różne opcje, takie jak okno Wybierz wartość, przeskoki do innych aplikacji lub
widoki różnych rekordów. Właściwość Typ menu konfigurowana dla pola tekstowego steruje
formatem i zawartością menu szczegółów.
114
Nazwa atrybutu
Opis
Etykieta domyślna
Etykieta
APPFIELDDEFAULTS.
Ukryj etykietę
Wyłącz inteligentne wypełnianie
Zaznaczenie tej opcji umożliwia wyłączenie
inteligentnego wypełniania, które jest domyślnie
włączone. Inteligentne wypełnianie umożliwia
Atrybut
domyślna.
Nazwa atrybutu
Opis
Wyszukiwanie
systemowe XML.
aplikacji.
115
Nazwa atrybutu
Opis
Tryb wprowadzania
jako wyszarzony.
Typ menu
116
Nazwa atrybutu
Opis
Obraz szczegółowy
QBE oczek.
W przypadku ustawienia opcji Tryb
wprowadzania na wartość Zapytanie istnieje
możliwość filtrowania wyszukiwania przez
dodanie prefiksu tekstowego działającego na
zasadzie filtru. Na przykład, okno Więcej pól
wyszukiwania korzysta z opcji QBE Prepend do
dodawania filtrów wyszukiwania dat podobnych
do ">=". Istnieje możliwość wprowadzenia tutaj
wartości w celu zapisania naciśnięć klawiszy
podczas wyszukiwania rekordów spełniających
określone kryteria daty.
Nazwa atrybutu
Opis
Zdarzenie zmiany
sterującego.
Długi opis tylko do odczytu
Domyślnie system ustawia długi opis powiązany z
atrybutem kolumny tabeli jako edytowalny.
Zaznacz to pole wyboru, aby ustawić dla długiego
opisu atrybut tylko do odczytu.
Typ wyświetlania
Więcej informacji
Centrum Wiedzy.
sterującego.
117
Nazwa atrybutu
Opis
Opcja podpisu
sterującego.
Element sterujący Drzewo
Element sterujący drzewa służy jako kontener dla węzła drzewa oraz elementów sterujących
atrybutu drzewa do budowania dynamicznych, hierarchicznych struktur drzewa z
konkretnymi obiektami biznesowymi, które obsługują dane hierarchiczne. Element sterujący
drzewa można umieścić w elemencie sterującym okna dialogowego lub karty. Element
sterujący węzła drzewa można umieścić w elemencie sterującym drzewa.
Aplikacja Klasyfikacje używa elementów sterujących drzewa do tworzenia hierarchii
klasyfikacji, a aplikacja Użytkownicy używa elementów sterujących drzewa do tworzenia
hierarchii profilu zabezpieczeń.
118
Po kliknięciu
Zdarzenie
Znak plus
Rozwinie węzeł drzewa bez podświetlania
odpowiedniej etykiety węzła. Znak plus stanie się
znakiem minus. Jeśli użytkownik podświetlił
etykietę węzła przed kliknięciem znaku plus,
wówczas pozostanie ona podświetlona.
Znak minus
Zwinie węzeł drzewa i podświetli odpowiednią
etykietę węzła.
Znak kropki (jeśli nie wybrano etykiety węzła)
Podświetla etykietę węzła i usuwa wszelkie
istniejące podświetlenia.
Znak kropki (jeśli wybrano etykietę węzła)
Brak skutków.
Etykieta węzła (obok znaku plus)
istniejące podświetlenia. Podświetlony węzeł nie
zostanie rozwinięty. Okno wyświetli hierarchiczne
poziomy poniżej podświetlonego węzła.
Po kliknięciu
Zdarzenie
Etykieta węzła (obok znaku minus)
zostanie zwinięty. Okno wyświetli hierarchiczne
poziomy poniżej podświetlonego węzła.
Etykieta węzła (obok znaku kropki)
zostanie rozwinięty ani zwinięty. Okno wyświetli
wszystkie pozycje i informacje związane z
etykietą węzła.
Właściwości
Nazwa atrybutu
Opis
Wysokość
Szerokość
Obiekt biznesowy
sterujących.
Relacja
danych > Relacje.
119
Nazwa atrybutu
Opis
Użyj źródła danych
Sortowanie wg
Element sterujący Atrybut drzewa
Atrybut drzewa opisuje dane pojawiające się w każdym węźle drzewa. Na przykład atrybuty
drzewa w aplikacji Klasyfikacje wyświetlają identyfikatory klasyfikacji oraz opisy w
interfejsie użytkownika. Istnieje możliwość umieszczenia atrybutu drzewa w węźle drzewa.
Właściwości
Nazwa atrybutu
Opis
Wyświetl
Wybierz tę opcję, aby wyświetlić wartość Atrybut
w węźle drzewa.
Atrybut
Istnieje możliwość powiązania wartości
wyświetlanych w węźle drzewa z atrybutem bazy
danych. W celu utworzenia przykładu klasyfikacji
można wprowadzić wartość "=classstructure" w
polu Obiekt w celu wyświetlenia wszystkich
atrybutów w tabeli CLASSSTRUCTURE.
Wybierz atrybut "CLASSIFICATIONID" w celu
wyświetlenia identyfikatora klasyfikacji jako
jednej z właściwości węzła drzewa. W przykładzie
drzewa można także zdefiniować inną właściwość
Atrybut drzewa, zwaną
"CLASSIFICATION.DESCRIPTION", w celu
wyświetlenia wartości Opis klasyfikacji.
Element sterujący Węzeł drzewa
Element sterujący Węzeł drzewa to element sterujący typu kontener, który działa wraz z
elementami sterującymi Drzewo i Atrybut drzewa. Węzeł drzewa definiuje strukturę
hierarchiczną drzewa.
Reguły
Istnieje możliwość umieszczenia w elemencie sterującym będącym kontenerem elementu
sterującego Atrybut drzewa.
Można umieścić ten element sterujący w elemencie sterującym będącym kontenerem Drzewo.
120
Nazwa atrybutu
Opis
Nazwa atrybutu
Opis
Obraz
Istnieje możliwość określenia nazwy dowolnego
pliku przechowywanego w katalogu obrazów w
lokalizacji <katalog_główny>\applications\
maximo\maximouiweb\webmodule\webclient\
images. Można ponownie wykorzystać istniejące
obrazy lub dodać do katalogu nowe obrazy.
Obrazy mogą mieć dowolny format obsługiwany
przez przeglądarkę. Konieczne jest ponowne
wdrożenie pliku .EAR na serwerze aplikacji w
celu dodania go do obrazów w interfejsie
użytkownika.
Wyświetl atrybut klucza
Wybierz tę właściwość, aby wyświetlić Atrybut
klucza jako część etykiety węzła drzewa.
Wyświetl nazwę obiektu
Wybierz tę właściwość, aby wyświetlić opcję
Nazwa obiektu jako część etykiety węzła drzewa.
Atrybut klucza
Istnieje możliwość określenia innego atrybutu
obiektu biznesowego do użycia jako atrybutu
klucza. Powinien on być inny niż atrybut klucza
określony dla obiektu MBO.
Wartość klucza
Istnieje możliwość określenia opcji w celu
wyświetlania jako wartości domyślnej.
Atrybut zwrotu
Wprowadź nazwę atrybutu, którego wartość jest
zwracana do przeglądarki po kliknięciu ikony
elementu wiersza węzła drzewa.
Aktywuj zwrot
Wybierz tę właściwość, aby aktywować
funkcjonalność właściwości Atrybut zwrotu.
121
122
Informacje
Niniejsza publikacja została przygotowana z myślą o produktach i usługach oferowanych w
Stanach Zjednoczonych.
IBM może nie oferować w innych krajach produktów, usług lub opcji omawianych w tej
publikacji. Informacje o produktach i usługach dostępnych w danym kraju można uzyskać od
lokalnego przedstawiciela IBM. Jakakolwiek wzmianka na temat produktu, programu lub
usługi IBM nie oznacza, że może być zastosowany jedynie ten produkt, ten program lub ta
usługa IBM. Zamiast nich można zastosować ich odpowiednik funkcjonalny, pod warunkiem
że nie narusza to praw własności intelektualnej IBM. Jednakże cała odpowiedzialność za
ocenę przydatności i sprawdzenie działania produktu, programu lub usługi pochodzących od
producenta innego niż IBM spoczywa na użytkowniku.
IBM może posiadać patenty lub złożone wnioski patentowe na towary i usługi, o których
mowa w niniejszej publikacji. Przedstawienie tej publikacji nie daje żadnych uprawnień
licencyjnych do tychże patentów. Pisemne zapytania w sprawie licencji można przesyłać na
adres:
IBM Director of Licensing
IBM Corporation
North Castle Drive
Armonk, NY 10504-1785
USA
Zapytania dotyczące zestawów znaków dwubajtowych (DBCS) należy kierować do lokalnych
działów własności intelektualnej IBM (IBM Intellectual Property Department) lub wysłać je
na piśmie na adres:
Intellectual Property Licensing
Legal and Intellectual Property Law
IBM Japan Ltd.
19-21, Nihonbashi-Hakozakicho, Chuo-ku
Tokyo 103-8510, Japonia
Poniższy akapit nie obowiązuje w Wielkiej Brytanii, a także w innych krajach, w których jego
treść pozostaje w sprzeczności z przepisami prawa miejscowego: INTERNATIONAL
BUSINESS MACHINES CORPORATION DOSTARCZA TĘ PUBLIKACJĘ W STANIE,
W JAKIM SIĘ ZNAJDUJE ("AS IS"), BEZ JAKICHKOLWIEK GWARANCJI (RĘKOJMIĘ
RÓWNIEŻ WYŁĄCZA SIĘ), WYRAŹNYCH LUB DOMNIEMANYCH, A W
SZCZEGÓLNOŚCI DOMNIEMANYCH GWARANCJI PRZYDATNOŚCI HANDLOWEJ,
PRZYDATNOŚCI DO OKREŚLONEGO CELU ORAZ GWARANCJI, ŻE PUBLIKACJA
TA NIE NARUSZA PRAW OSÓB TRZECICH. Ustawodawstwa niektórych krajów nie
dopuszczają zastrzeżeń dotyczących gwarancji wyraźnych lub domniemanych w odniesieniu
do pewnych transakcji; w takiej sytuacji powyższe zdanie nie ma zastosowania.
Informacje zawarte w niniejszej publikacji mogą zawierać nieścisłości techniczne lub błędy
typograficzne. Informacje te są okresowo aktualizowane, a zmiany te zostaną uwzględnione w
kolejnych wydaniach tej publikacji. IBM zastrzega sobie prawo do wprowadzania ulepszeń
i/lub zmian w produktach i/lub programach opisanych w tej publikacji w dowolnym czasie,
bez wcześniejszego powiadomienia.
123
Wszelkie wzmianki w tej publikacji na temat stron internetowych innych podmiotów zostały
wprowadzone wyłącznie dla wygody użytkownika i w żadnym wypadku nie stanowią zachęty
do ich odwiedzania. Materiały dostępne na tych stronach nie są częścią materiałów
opracowanych dla tego produktu IBM, a użytkownik korzysta z nich na własną
odpowiedzialność.
IBM ma prawo do używania i rozpowszechniania informacji przysłanych przez użytkownika
w dowolny sposób, jaki uzna za właściwy, bez żadnych zobowiązań wobec ich autora.
Licencjobiorcy tego programu, którzy chcieliby uzyskać informacje na temat programu w
celu: (i) wdrożenia wymiany informacji między niezależnie utworzonymi programami i
innymi programami (łącznie z tym opisywanym) oraz (ii) wspólnego wykorzystywania
wymienianych informacji, powinni skontaktować się z:
IBM Corporation
2Z4A/101
11400 Burnet Road
Austin, TX 78758 USA
Informacje takie mogą być udostępnione, o ile spełnione zostaną odpowiednie warunki, w
tym, w niektórych przypadkach, zostanie uiszczona stosowna opłata.
Licencjonowany program opisany w niniejszej publikacji oraz wszystkie inne licencjonowane
materiały dostępne dla tego programu są dostarczane przez IBM na warunkach określonych w
Umowie IBM z Klientem, Międzynarodowej Umowie Licencyjnej IBM na Program lub w
innych podobnych umowach zawartych między IBM i użytkownikami.
Informacje dotyczące produktów innych niż produkty IBM pochodzą od dostawców tych
produktów, z opublikowanych przez nich zapowiedzi lub innych powszechnie dostępnych
źródeł. IBM nie testował tych produktów i nie może potwierdzić dokładności pomiarów
wydajności, kompatybilności ani żadnych innych danych związanych z tymi produktami.
Pytania dotyczące możliwości produktów innych podmiotów należy kierować do dostawców
tych produktów.
Publikacja ta zawiera przykładowe dane i raporty używane w codziennej pracy. W celu
kompleksowego ich zilustrowania podane przykłady zawierają nazwiska osób prywatnych,
nazwy przedsiębiorstw oraz nazwy produktów. Wszystkie te nazwy/nazwiska są fikcyjne i
jakiekolwiek podobieństwo do istniejących nazw/nazwisk i adresów jest całkowicie
przypadkowe.
LICENCJA W ZAKRESIE PRAW AUTORSKICH:
Niniejsza publikacja zawiera przykładowe programy w języku źródłowym, zaprezentowane
celem zilustrowania technik programistycznych na różnych platformach operacyjnych. Te
programy przykładowe można kopiować, modyfikować i dystrybuować w dowolnej postaci
bez uiszczania opłat na rzecz IBM, celem opracowywania, używania, promowania i
dystrybuowania programów zgodnych z aplikacyjnym interfejsem programistycznym dla
platformy operacyjnej, dla której te przykładowe programy napisano. Te przykłady nie zostały
dokładnie przetestowane w każdych warunkach. Dlatego też IBM nie może zagwarantować
ani domniemywać ich niezawodności, możliwości ani zakresu funkcji. Programy
przykładowe są oferowane w stanie, w jakim się znajdują („AS IS”), bez jakiejkolwiek
gwarancji. IBM nie będzie ponosić odpowiedzialności za jakiekolwiek szkody wynikające z
używania programów przykładowych.
124
Znaki towarowe
IBM, logo IBM oraz ibm.com są znakami towarowymi lub zastrzeżonymi znakami
towarowymi International Business Machines Corp. zarejestrowanymi w wielu systemach
prawnych na całym świecie. Nazwy innych produktów i usług mogą być znakami
towarowymi IBM lub innych podmiotów. Aktualna lista znaków towarowych IBM dostępna
jest w serwisie WWW IBM, w sekcji “Copyright and trademark information” (Informacje o
prawach autorskich i znakach towarowych), pod adresem www.ibm.com/legal/
copytrade.shtml.
Java oraz wszystkie znaki towarowe i logo dotyczące języka Java są znakami towarowymi lub
zastrzeżonymi znakami towarowymi Oracle i/lub przedsiębiorstw afiliowanych Oracle.
Linux jest zastrzeżonym znakiem towarowym Linusa Torvaldsa w Stanach Zjednoczonych
i/lub w innych krajach.
Microsoft, Windows i logo Windows są znakami towarowymi Microsoft Corporation w
Stanach Zjednoczonych i/lub w innych krajach.
UNIX jest zastrzeżonym znakiem towarowym The Open Group w Stanach Zjednoczonych i
w innych krajach.
Informacje
125
126
Drukowane w USA

Wersja PDF

Transkrypt

Podobne dokumenty

Zadanie 3. Test (5 pkt)

E-Akademia_poziomy z..

Instrukcja - Przesuwka duoPort PAS

Opracowanie rysunku elementu części maszyn za pomocą

przekaźnik czasowy rc312

ĆWICZENIE WYZNACZANIE GĘSTOŚCI CIAŁ STAŁYCH Instrukcja

Przełączany kolektor dolotowy – Mercedes

Lista zadań na zajęcia, semestr letni 2013/2014, zestaw IV Drzewo