studium dbp # makieta projektu uchwały

Transkrypt

STUDIUM UWARUNKOWAŃ I KIERUNKÓW
ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO
ZESPOŁU MIAST
DZIERŻONIÓW, BIELAWA, PIESZYCE
SYNTEZA DOTYCZĄCA MIASTA PIESZYCE
SPIS TREŚCI
CELE STUDIUM...........................................................................................................................3
I. UWARUNKOWANIA ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO......................... 4
1.ŚRODOWISKO PRZYRODNICZE.......................................................................................... 4
2.ŚRODOWISKO KULTUROWE............................................................................................... 7
3.DEMOGRAFIA..........................................................................................................................7
4.MIESZKALNICTWO................................................................................................................ 8
5.USŁUGI PUBLICZNE (INFRASTRUKTURA SPOŁECZNA)............................................... 9
6.GOSPODARKA – BAZA EKONOMICZNA MIASTA......................................................... 11
7.INFRASTRUKTURA TECHNICZNA....................................................................................12
8.KOMUNIKACJA.....................................................................................................................14
9.UKŁAD OSADNICZY ORAZ STRUKTURA FUNKCJONALNO-PRZESTRZENNA I
WŁASNOŚCIOWA............................................................................................................... 14
II.KIERUNKI ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO.........................................16
1.ROZWÓJ UKŁADU KOMUNIKACYJNEGO.......................................................................16
2.UKŁAD OSADNICZY I STRUKTURA FUNKCJONALNO-PRZESTRZENNA................ 16
3.ROZWÓJ I PRZEKSZTAŁCENIA SYSTEMÓW INFRASTRUKTURY TECHNICZNEJ. 22
4.NARZĘDZIA REALIZACJI USTALEŃ STUDIUM..............................................................24
5.WNIOSKI DO PROGRAMÓW ZADAŃ RZĄDOWYCH ORAZ OPRACOWAŃ
PLANISTYCZNYCH WYŻSZEGO RZĘDU........................................................................25
III. ZAŁĄCZNIK NR 1...............................................................................................................26
I. WYKAZ ZABYTKÓW ARCHITEKTURY I BUDOWNICTWA......................................... 26
II. WYKAZ STANOWISK ARCHEOLOGICZNYCH.............................................................. 33
III. STREFY OCHRONY KONSERWATORSKIEJ..................................................................34
CELE STUDIUM
Głównym celem Studium jest określenie polityki przestrzennej, umożliwiającej:
1. restrukturyzację bazy ekonomicznej oraz aktywizację społeczno-gospodarczą miasta
2. poprawę jakości środowiska zamieszkania (habitatu); wzrost standardów mieszkaniowych,
zbliżając je do przeciętnych standardów europejskich
3. zachowanie wysokich walorów przyrodniczych, krajobrazowych i kulturowych rejonu
4. kształtowanie racjonalnego i spójnego układu funkcjonalno-przestrzennego, w tym:
a) wzmocnienie powiązań funkcjonalnych z pozostałymi układami osadniczymi miast
„Trójkąta”
b) wzmocnienie i usprawnienie powiązań komunikacyjnych (w tym w zakresie transportu
publicznego), zarówno wewnętrznych (w tym w obrębie zespołu „Trójkąta”), jak i zewnętrznych
c) ukształtowanie obszaru centralnego
d) przekształcanie i doposażanie obszarów o substandardowej zabudowie
5. pełne wyposażenie przestrzeni miejskiej w sprawnie działające i sprzyjające środowisku systemy infrastruktury technicznej
6. pełniejsze wykorzystanie walorów przyrodniczo-krajobrazowych dla rozwoju funkcji turystycznych i klimatyczno-zdrowotnych, zwłaszcza w górskiej części miasta.
I. UWARUNKOWANIA ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO
1. ŚRODOWISKO PRZYRODNICZE
1.1.
Środowisko abiotyczne
1. Południowo-zachodnia część miasta leży w Górach Sowich, a północno-wschodnia na Przedgórzu Sudeckim; obie części są ze sobą silnie powiązane krajobrazowo.
2. Część terenów miasta leży w granicach Sowiogórskiego Parku Krajobrazowego.
3. W częściach obszaru miasta, położonych w dolinach śródgórskich Gór Sowich (zespoły
osadnicze Kamionek, Rościszowa, Lasocina), istnieją następujące uwarunkowania zagospodarowania przestrzennego, ze względu na rzeźbę i budowę geologiczną podłoża:
a) znaczne spadki ograniczają rozwój budownictwa i infrastruktury oraz podwyższają koszty inwestycji
b) warunki geologiczne nie stwarzają perspektyw odnośnie możliwości wykrycia złóż cenniejszych kopalin; odnajdywane są natomiast ciekawe minerały, mające wartość kolekcjonerską
c) występują gnejsy i amfibolity w zasobach warunkowych (eksploatacja wykluczona)
d) wysoki udział gruntów trudno urabialnych (skały gnejsowe i ich zwietrzeliny) wydatnie
zwiększa koszty prac ziemnych
e) występują grunty skaliste pochodzenia metamorficznego, z warunkami budowlanymi bardzo dobrymi (na terenach o mniejszym nachyleniu)
f) w wąskich strefach najniższych teras rzecznych warunki budowlane są zazwyczaj złe,
głównie w związku z płytszym zaleganiem zwierciadła wody podziemnej i zagrożeniem
powodziowym
g) głównymi terenami dostępnymi dla zabudowy są dna dolin, z wyłączeniem stref wymienionych w lit. f
h) występowanie podwyższonych wymagań odnośnie kształtowania krajobrazu architektonicznego; tereny górskie miasta mają znaczne walory krajobrazowe i przyrodnicze,
możliwe do wykorzystania przez różnorodne formy turystyki i rekreacji
4. Część obszaru położona jest w strefie podgórskiej, o rzeźbie bardziej wyrównanej, obniżającej się generalnie ku północnemu-wschodowi; w odniesieniu do zagospodarowania przestrzennego istnieją tu następujące uwarunkowania, wynikające z rzeźby i budowy geologicznej podłoża:
a) brak istotnych barier dla rozwoju budownictwa i infrastruktury technicznej
b) w podłożu występują luźne osady kenozoiczne (trzeciorzęd i czwartorzęd), przykrywające
starsze skały gnejsowe (prekambr)
c) występują grunty gliniaste lub makroporowate, z warunkami budowlanymi dobrymi lub
dostatecznymi, pogarszającymi się w miarę wzrostu zawodnienia
d) przedgórska część terenu miasta stanowi integralną część krajobrazu regionu; istotne jest
więc właściwe zagospodarowanie pod względem architektonicznym.
5. Warunki hydrogeologiczne na obszarze miasta są następujące:
a) główna część zasobów wód podziemnych jest zasilana z obszaru sowiogórskiego
b) wody podziemne występują w utworach porowych czwartorzędu oraz w uszczelinionych
utworach metamorficznych prekambru
c) wodonośność podłoża jest niska: na obszarze przedgórskim (przeciętnie 5-10 m3/h), a na
obszarze sowiogórskim nieco większa (10-30 m3/h)
d) na obszarze przedgórskim przeważają utwory powierzchniowe przepuszczalne lub
półprzepuszczalne, natomiast w części sowiogórskiej dominują utwory nieprzepuszczalne
(gliny zboczowe, gliny deluwialne)
e) główne strefy wód użytkowych są jednak dobrze izolowane od powierzchni terenu (także
na obszarze przedgórskim)
f)
retencja podziemna jest niska; w części sowiogórskiej obniżona wskutek dominacji spływu podpowierzchniowego, z pominięciem stref głębszych
g) punktowo stwierdza się występowanie wód podziemnych zanieczyszczonych z powierzchni.
6. Warunki glebowe są następujące:
a) rolniczo przydatnymi są w przewadze tereny przedgórskie; na obszarze sowiogórskim
grunty rolniczo przydatne występują głównie w dolinie Pieszyckiego Potoku (Kamionki);
są niskiej jakości
b) w części podgórskiej przeważa kompleks pszenny dobry, z mniejszym udziałem pszennego wadliwego
c) w części sowiogórskiej (Kamionki) przeważa kompleks użytków zielonych średnich lub
słabych
d) dominującym typem genetycznym gleb są pseudobielice, z wyraźnie mniejszym udziałem
brunatnych właściwych lub wyługowanych; gleby te rozwinęły się w większości na glinach średnich pylastych
e) klimatyczne warunki dla rozwoju rolnictwa są korzystne; wskaźnik bonitacyjny agroklimatu wynosi 11 pkt. (w skali 15-punktowej); na obszarze górskim rolnictwo może mieć
natomiast charakter jedynie ekstensywny
f) średni wskaźnik produkcyjności gruntów ornych wynosi 85,9 pkt.; przydatność rolnicza
gleb ornych jest zatem wysoka; (grunty orne występują niemal wyłącznie w części przedgórskiej)
7. Warunki klimatyczne są następujące:
a) w półroczu ciepłym klimat jest typu chłodnego, pochmurnego, lub bardzo pochmurnego i
wilgotnego; w półroczu chłodnym klimat jest typu ciepłego, umiarkowanie słonecznego i
umiarkowanie wilgotnego
b) średnia roczna temperatura powietrza wynosi na obszarze przedgórskim 7-8°C, a w
górach obniża się wraz ze wzrostem wysokości terenu do 4-5°C; średnia temperatura lipca (miesiąc najcieplejszy) wynosi na obszarze przedgórskim 16-17°C, a w części górskiej
obniża się ze wzrostem wysokości do 12-13°C; średnia temperatura stycznia (miesiąc najchłodniejszy) wynosi w części przedgórskiej od –2,5 do –3°C, a w wyżej położonych partiach gór od –3 do –4°C
c) średnia roczna suma opadów wynosi: w części przedgórskiej 620-700 mm, w Rościszowie 805 mm, a w wyżej położonych partiach gór prawdopodobnie przekracza 900 mm; w
półroczu letnim (V-X) opad obejmuje około 68% sum rocznych w części przedgórskiej,
do 64,2% Rościszowie; w częściach najwyżej położonych prawdopodobnie osiąga
poniżej 60%
d) notuje się przewagę wiatrów z kierunku południowego (17-18%), a drugorzędnie – z zachodniego (16-18%); średnia prędkość wiatru wynosi w części przedgórskiej 3,5-5,0 m/s,
a w górach wzrasta do 5,0-7,5 m/s; frekwencja cisz atmosferycznych wynosi 10-15% w
części przedgórskiej oraz 5-10% w górach
e) średnia maksymalna grubość pokrywy śnieżnej wynosi na obszarze przedgórskim 15-20
cm, a w górach wzrasta do 30 cm; najwyższe z maksymalnych grubości pokrywy śnieżnej
osiągają 70-80 cm, a w górach 100-150 cm; czas trwania pokrywy śnieżnej wynosi nieco
ponad 60 dni, a w wyżej położonych partiach gór do 80 dni
f) obszar cechuje zwiększona frekwencja burz atmosferycznych: średnio w roku 24-26 dni z
burzą na obszarze przedgórskim i 26-28 dni w górach
g) zmniejszona jest frekwencja dni z mgłą: średnio do 30 dni w roku
h) klimatyczny bilans wodny jest na obszarze przedgórskim lekko dodatni (40-60 mm), a w
górach (tj. w strefie alimentacyjnej) silnie dodatni (100-200 mm).
8. Wody powierzchniowe:
a) obszar odwadniany jest przez Pieszycki Potok (dorzecze 25,6 km2) oraz mniejsze, lewobrzeżne dopływy Piławy; potoki te mają reżim hydrologiczny typowych cieków górskich
b) zasoby wód powierzchniowych, wynikające z ich cech reżimowych, cechuje niska dyspozycyjność (większość wody odpływa podczas krótko trwających wezbrań)
c) cieki obszaru mają niekorzystne cechy reżimu przepływu, jako odbiorniki ścieków i wód
pościekowych (wysoka frekwencja przepływów niskich, nie gwarantujących odpowiedniego stopnia rozcieńczenia zanieczyszczeń)
d) podczas ekstremalnych wezbrań (np. powódź z lipca 1997 r.) znaczna część terenów
miasta jest zalewana, w tym także strefa intensywnej zabudowy
e) badania stanu czystości wody Pieszyckiego Potoku wykazały jej pozanormatywne
zanieczyszczenie; przy ujściu do Piławy przekraczane były w 1998 r. przede wszystkim
stężenia substancji biogennych.
1.2.
Środowisko biotyczne
1.2.1. Ekosystemy leśne
1. Lasy zajmują 2545 ha, w tym większość jest administrowana przez Lasy Państwowe. Zarząd
nad lasami ma Nadleśnictwo Świdnica (Obręb Bielawa). Główny obszar pokryty lasem znajduje w się zachodniej części miasta, na obszarze Gór Sowich, w granicach Parku Krajobrazowego Gór Sowich.
2. Przeważają siedliska górskie regla dolnego: Bór Mieszany Górski i Las Górski; Bory Wysokogórskie występują wyłącznie w najwyższych partiach masywu sowiogórskiego.
3. Najsilniej zagrożone są zbiorowiska Borów Wysokogórskich oraz praktycznie już zniszczone
lasy łęgowe na terasach zalewowych rzek.
4. W składzie gatunkowym dominuje świerk, a drugorzędnie buk. Pozostałe gatunki to brzoza,
modrzew i sosna.
5. Drzewostany cechuje dość zaawansowany wiek 68 lat; jest to o 10 lat więcej niż średnioważony wiek drzewostanów na terenie RDLP Wrocław i o 17 lat więcej w stosunku do całej Polski.
6. Aktualnie stan zdrowotny lasów jest określany jako średni i dobry. Spada zagrożenie od
zanieczyszczeń przemysłowych; brak największych zanieczyszczeń (III strefa) atmosfery od
przemysłu i imisji niskiej (komunalnej). Również II strefa zbliża się do I (najsłabszego) zagrożenia. Sprzyjające lata urodzaju nasion, doprowadziły do silnego wzrostu odnowień naturalnych preferowanych gatunków ze względu na lokalne siedliska (buki, brzozy, dęby,
modrzewie, olsze etc.).
7. Na obszarze miasta ze względów społecznych przeważają lasy I grupy ochronnej.
8. Aktualna granica rolno-leśna przebiega po naturalnych załamaniach spadków terenu i wymaga
ze względów wodochronnych korekty pomiędzy Bielawą a Pieszycami, wokół przewidywanego suchego zbiornika wód powodziowych oraz jako pas ochronny wzdłuż projektowanej obwodnicy Dzierżoniowa.
9. Ze względów ochronnych można zwiększyć lesistość miasta o około 3%.
1.2.2. Ekosystemy nieleśne
1. Prawie wszystkie łąki były poddane wielowiekowej gospodarce ekstensywnej (jeden, niekiedy
dwa pokosy i jesienią wypas), co ukształtowało roślinność zielną w kierunku ujednolicenia
struktury gatunkowej (monokultury).
2. Część łąk, głównie słabych i o wysokim poziomie wód gruntowych, które użytkowane były
przez właścicieli w kierunku poletek łowieckich lub pod wypas, utrzymały swoje walory florystyczne i faunistyczne.
3. Brak inwentaryzacji przyrodniczej nie pozwala na szczegółową lokalizację obiektów najcenniejszych pod względem florystycznym czy faunistycznym. Obecne zaniedbania w gospodarce łąkowej powodują, że część łąk samorzutnie przekształca się w zbiorowiska leśne
(samosiewy).
4. Gospodarka orna (pola uprawne) przeżywała kryzys w ostatnich 10-15 latach – najsłabsze
grunty zostały opuszczone (odłogują) i podobnie jak łąki pokrywają się samosiewami.
2.
ŚRODOWISKO KULTUROWE
1. Strefą „A” ochrony konserwatorskiej objęto:
– otoczony murem kościół filialny p.w. Aniołów Stróżów w Kamionkach
– zespół pałacowo-parkowy (pl. Zamkowy)
– kościół parafialny p.w. Św. Jakuba (ul. Kościelna)
– zespół kościoła p.w. Św. Antoniego (ul. Ogrodowa)
– zespół kościoła filialnego p.w. Św. Jana w Piskorzowie
– kościół p.w. Św. Bartłomieja w Rościszowie
– dawna pastorówka i pałac w Rościszowie
– sanatorium w Rościszowie.
2. Strefą „B” ochrony konserwatorskiej objęto historyczny układ przestrzenny miejscowości,
równocześnie tworząc otulinę dla dwóch enklaw objętych strefą „A” ochrony konserwatorskiej.
3. Strefą „K” ochrony krajobrazu kulturowego objęto założenie parkowe przy pałacu pieszyckim.
4. W zespole osadniczym występuje 223 obiekty lub zespoły zabytkowe, z tego 15 wpisanych
jest do rejestru zabytków; szczegółowy wykaz zawiera załącznik nr 1.
5. W granicach administracyjnych miasta zidentyfikowano 11 stanowisk archeologicznych (w
obszarach: AZP 88-24); stanowisko nr 66 objęto strefą „W” – ochrony archeologicznej, a
części układu osadniczego o średniowiecznej metryce strefą „OW” – obserwacji archeologicznej; szczegółowy wykaz zawiera załącznik nr 1.
3.
DEMOGRAFIA
1. Miasto już w końcu lat 60. osiągnęło pełny cykl demograficzny i od 1970 r., kiedy osiągnęło
maksimum zaludnienia – 11 362 M, znajduje się w fazie stabilizacji, wykazując powolny
spadek liczby mieszkańców, z wyraźnymi oscylacjami rocznymi wielkości tego spadku.
2. W ostatnich latach notuje się przyrost naturalny, którego stopa oscyluje wokół wartości zerowej, z wyraźną przewagą stopy ujemnej.
3. Przyczyną procesów, o których mowa w pkt. 2 oraz (jako konsekwencja) w pkt. 1, jest sukcesywny spadek stopy urodzeń przy względnie ustabilizowanej stopie śmiertelności.
4. Spadek stopy urodzeń, o którym mowa w pkt. 3, jest częściowo uwarunkowany biologicznie
(sukcesywne starzenie się populacji), a częściowo kulturowo (zmiany w obyczajowości –
wzrost liczby osób samotnych, spadek dzietności małżeństw, później zawierane małżeństwa
itp.).
5. Od wielu lat utrzymuje się względnie ustabilizowany współczynnik śmiertelności (zbliżony
do średniej wartości krajowej), pomimo sukcesywnego starzenia się populacji (o czym dalej
mowa w pkt. 7); przyczyną tej stabilizacji jest (podobnie, jak w całym kraju) spadek śmiertelności niemowląt oraz wzrost przeciętnej długości życia.
6. Występuje względnie niewielki (w ostatnich latach) ruch migracyjny, z przewagą odpływu
ludności; w większości lat notowany był ujemny bilans migracyjny, będący również przyczyną stanu, o którym mowa w pkt. 1, a także – pośrednio – przyspieszający proces starzenia
się populacji, o którym dalej mowa w pkt. 7 (odpływa głównie ludność w wieku mobilnym, a
więc także „reprodukcyjnym”).
7. Notowany w całym (powojennym) cyklu demograficznym sukcesywny proces starzenia się
populacji miasta, ujawniający się wzrostem udziału ludności w wieku poprodukcyjnym, przy
równoczesnym spadku udziału ludności w wieku przedprodukcyjnym:
 grupa przedprodukcyjna 24,3%
 grupa produkcyjna 58,2%
 grupa poprodukcyjna 17,5%.
8. Zmiany w funkcjonalnej strukturze wieku, o której mowa w pkt. 7 warunkują 
 zmniejszenie zapotrzebowania na placówki wychowania i oświaty oraz na niektóre działy
usług zdrowia (ginekologia, położnictwo, pediatria, żłobki)
 wzrost zapotrzebowania na niektóre placówki opieki społecznej (domy starców) i usług
zdrowia (np. hospicja).
9. Obecna biologiczna struktura wieku populacji miasta wskazuje zdecydowanie na jej regresywny charakter:
 grupa ludności  15 lat – 19%
 grupa ludności  65 lat – 14,7% (> 60 lat – 19,4%);
regresywność ta jest z jednej strony przyczyną, a z drugiej („zwrotnie”) – skutkiem stanu, o
którym mowa w pkt. 1 oraz procesów wymienionych w pkt. 2, 4 i 5.
Za regresywną populację demografowie uważają taką, w której udział ludności w wieku do
15 lat nie przekracza 25%, przy równoczesnym udziale ludności starej ( 65 lat) przekraczającym 10%.
10. W strukturze płci zaznacza się niewielka przewaga kobiet WF = 106, a więc jest niższa niż
średnio w populacji miejskiej kraju (bardziej natomiast zbliżona do populacji średniokrajowej).
Przewaga kobiet wynika głównie z uwarunkowań biologicznych; kobiety żyją dłużej i mniejszy jest też wskaźnik umieralności kobiet w młodszych grupach wiekowych. Stąd też przewaga kobiet rośnie wraz ze wzrostem grupy wieku i jest szczególnie drastyczna w grupie najstarszej ( 60 lat) – nawet kilkukrotna. Z kolei przewaga osobników płci męskiej w najmłodszych grupach wiekowych wynika z większej liczby urodzin chłopczyków niż dziewczynek (co
także jest uwarunkowane biologicznie).
11. Uwzględniając fakt osiągnięcia przez populację miasta fazy stabilizacji (o której mowa w
pkt 1), jako trwałą już cechę rozwoju miasta, docelową wielkość miasta (z pewną „rezerwą”)
określa się na 11 000 M.
12. Przewiduje się, że pod względem struktury wieku populacja miasta nie będzie odbiegać
istotnie od struktury średniokrajowej, t.j. (wg prognozy na rok 2020):

grupa przedprodukcyjna 23%

grupa produkcyjna 57%

grupa poprodukcyjna 20%.
4.
MIESZKALNICTWO
1. Zasoby mieszkaniowe obejmują (1977 r.):
 3 048 mieszkań
 9 670 izb
 178 781 m2 pow. użytkowej (pu).
2. W całym powojennym okresie (zwłaszcza w latach 70.) dynamika przyrostu zasobów mieszkaniowych przewyższała tempo przyrostu zaludnienia, co przyczyniało się do sukcesywnej
poprawy standardów powierzchniowych/zagęszczenia mieszkań. Standardy te pozostają jednak nadal mniej korzystne od przeciętnych krajowych i regionalnych oraz znacznie odbiegają
od przeciętnych standardów w krajach Unii Europejskiej: 1,01 M/izbę; 18,3 m2 pu/M.
3. Budowano mieszkania coraz większe (zwłaszcza w ostatnim okresie), przez co sukcesywnie
wzrastała przeciętna wielkość mieszkania, mierzona zarówno średnią liczbą izb w mieszkaniu, jak i średnią wielkością powierzchni użytkowej. Jest ona jednak nadal niższa od przeciętnej wielkości krajowej i regionalnej; 58,7 m2/pu; 3,11 izb.
Większa średnia wielkość powierzchni użytkowej mieszkania pieszyckiego w porównaniu z
pozostałymi miastami „Trójkąta” (a także miast kraju) wynika z dużego udziału zabudowy
jednorodzinnej.
4. W strukturze własnościowej występuje wyjątkowo (w porównaniu z przeciętną sytuacją w
kraju) wysoki udział własności komunalnej: 43,6%.
Obserwuje się jednak postępujący proces sprzedaży (prywatyzacji) mieszkań komunalnych.
5. Wskaźnik średniej liczby osób przypadających na 1 mieszkanie jest wyższy od przeciętnej liczebności gospodarstwa domowego, co wskazuje na utrzymujący się deficyt mieszkań.
6. W ostatnim okresie (lata 90.) obserwuje się ostre załamanie tempa przyrostu zasobów mieszkaniowych, a od dłuższego już czasu przyrost liczby nowych mieszkań jest niższy od liczby
zawieranych małżeństw. Utrzymywanie się tych niekorzystnych tendencji może doprowadzić
do pogłębienia deficytu mieszkaniowego, a nawet (w dłuższym okresie czasu) do pogorszenia
standardów zagęszczenia mieszkań.
7. W docelowym rozwoju mieszkalnictwa zakłada się następujące pożądane standardy oraz
uwarunkowania:
7.1. średnia wielkość gospodarstwa domowego – 2,6 osób
7.2. 1 mieszkanie = 1 gospodarstwo domowe
7.3. 30 m2 pu/mieszkańca
7.4. średni wskaźnik intensywności zabudowy (brutto) na nowych terenach mieszkaniowych
– i = 0,2 (wskaźnik uogólniony w skali całego miasta, obejmujący zarówno zabudowę
jedno- jak i wielorodzinną, ze zdecydowaną przewagą tej pierwszej)
7.5. docelowa, ustabilizowana wielkość zaludnienia (zgodnie z założeniami demograficznymi) – 11 000
7.6. powierzchnia ogólna zabudowy (p.o.) = 1,3 powierzchni użytkowej (p.u.).
8. Rozwój zasobów mieszkaniowych (przy założeniach, zgodnie z pkt. 7):
8.1. docelowa liczba mieszkań 11 000 M : 2,6 M/mieszkanie = 4 230 mieszkań
8.2. Przyrost liczby mieszkań:
4 230 mieszkań – 3 048 istn. mieszkań  1 200 nowych mieszkań
9. Przyrost powierzchni użytkowej:
(330 000 m2 pu – 178 781 m2 pu) · 1,3 = 197 000 m2 po
10. Zapotrzebowanie na nowe tereny mieszkaniowe:
197 000 m2 po : 0,2  98,5 ha
5.
USŁUGI PUBLICZNE (INFRASTRUKTURA SPOŁECZNA)
1. Sieć szkół podstawowych obejmuje 3 placówki rozmieszczone równomiernie wzdłuż pasma
osadniczego miasta „głównego” oraz jedną filię (obecnie już zlikwidowaną) w Piskorzowie
(łącznie 830 uczniów; 39 oddziałów; 21,3 uczniów/oddział). Ponadto działa niepubliczna
szkoła podstawowa Zgromadzenia Córek Maryi Wspomożycielki (18 uczniów – 1 oddział).
Po wprowadzeniu reformy oświaty utworzono jedno gimnazjum (125 uczniów, 5 oddziałów).
W ostatnich latach obserwuje się znaczący spadek liczby uczniów szkół podstawowych, przyczyniający się do poprawy wskaźników zagęszczenia pomieszczeń do nauki oraz korzystnego
zmniejszenia liczebności oddziałów. Nie będzie też w okresie perspektywicznym potrzeby
budowy nowych szkół.
2. Sieć szkół podstawowych i gimnazjalnych zostanie generalnie utrzymana; nie zakłada się
budowy nowych placówek szkolnych, także na przyszłych terenach rozwojowych mieszkalnictwa; możliwe jest natomiast powstawanie prywatnych placówek oświatowych.
3. Szkolnictwo zawodowe reprezentują placówki:
a) Zespół Szkół Technologii Żywności obejmujący:
– Technikum zawodowe (174 uczniów; 29,0 uczniów/oddział)
– Zasadniczą Szkołę Zawodową (49 uczniów; 24,5 uczniów/oddział)
– Szkołę policealną dla dorosłych (40 uczniów; 20,0 uczniów/oddział)
b) Liceum Zawodowe (129 uczniów; 32 uczniów/oddział).
4. W mieście działa Dom Dziecka (48 wychowanków).
5. W zakresie usług zdrowia miasto wyposażone jest w szpital (70 łóżek), 2 apteki i 1 przychodnię; 6 lekarzy, 2 lekarzy dentystów, 54 pielęgniarki. W Rościszowie znajduje się specjalistyczny zespół zdrowotny chorób płuc.
W ciągu ostatnich 20 lat obserwuje się spadek liczby placówek służby zdrowia (np. w 1978 r.
były dwie przychodnie), wzrosła natomiast liczebność personelu medycznego (z wyjątkiem
lekarzy dentystów).
6. Utrzyma się generalnie istniejącą bazę usług zdrowia; możliwe jest jednak powstawanie nowych placówek (w tym komercyjnych) na terenach rozwojowych, o dominującej funkcji mieszkaniowej.
7. W zakresie kultury – podobnie jak w większości małych i średnich miast kraju – obserwuje
się spadek liczby placówek, miejsc oraz świadczonych usług (zwłaszcza w ostatnim okresie – lata 90.).
8. W mieście działa biblioteka publiczna, do której należą 1 filia i 2 punkty biblioteczne; zbiory
obejmują 49,0 tys. woluminów.
Od co najmniej 10 lat zbiory bibliotek nie powiększały się, wzrosła natomiast liczba czytelników oraz znacząco – bo o prawie 60% – liczba wypożyczeń, co wskazuje na rosnące zapotrzebowanie na tą podstawową formę świadczenia usług kulturalnych.
9. Dążyć się będzie co najmniej do utrzymania dotychczasowych placówek kulturalnych; rozwijać się będzie (ilościowo i jakościowo) usługi kulturalne, w szczególności powiększać się
będzie zasoby biblioteki publicznej (na przykład poprzez poszerzenie o fonotekę i wideotekę),
z preferencją dla zbiorów niekomercyjnych.
10. Pomimo korzystnych warunków terenowych dla rozwoju funkcji sportowo-rekreacyjnych,
w tym o znaczeniu ponadlokalnym (zwłaszcza w osadach górskich), miasto jest stosunkowo
słabo wyposażone w obiekty sportowo-rekreacyjne:
– Kąpielisko i Stadion Sportowy KS „Pogoń” (Pieszyce Środkowe)
– Wyciąg narciarski na Wielką Sowę (o znaczeniu ponadlokalnym)
– Plac Sportowy LZS „Drzewiarz” (Piskorzów).
11. Rozwijać się będzie obiekty sportowo-rekreacyjne (ilościowo i poprzez poszerzanie asortymentu usług), przy wykorzystaniu miejscowych walorów przyrodniczo-krajobrazowych;
tworzyć się będzie z Pieszyc ośrodek wypoczynku codziennego i świątecznego dla zespołu
miast „Trójkąta”.
6.
GOSPODARKA – BAZA EKONOMICZNA MIASTA
1. W mieście zarejestrowano prawie 577 podmiotów gospodarczych (1998 r.); liczba podmiotów
od początku lat 90. szybko wzrasta. Sektor prywatny obejmuje prawie 85,6% firm.
2. Pomimo dużej liczby i silnego rozdrobnienia firm, baza ekonomiczna oraz rynek pracy są
tradycyjnie zdominowane przez kilka dużych przedsiębiorstw przemysłowych:
 Technotex S.A.
 Bieltex S.A.
 Premet S.A.
3. Pomimo od wielu lat postępującego spadku stopnia specjalizacji oraz różnicowania funkcji,
nadal zaznacza się silna dominanta przemysłu w strukturze gospodarczej miasta (prawie
63% zatrudnionych w przemyśle).
4. Baza ekonomiczna o strukturze opisanej w pkt 2 i 3 jest bardzo mało odporna na kryzysy rynkowe.
5. Efektem tradycyjnej (silnie specjalizowanej) struktury gospodarczej miasta jest w szczególności (podobnie, jak we wszystkich miastach tego typu):
a) mała aktywność i słaba przedsiębiorczość lokalnej społeczności
b) silne zagrożenie bezrobociem; w „szczytowym” roku 1996 bezrobociem objętych było
28,7% populacji w wieku produkcyjnym; w następnych latach sytuacja się poprawiła, ale
stałe zagrożenie nadal występuje.
6. Pomimo wysokich walorów przyrodniczych i krajobrazowych, turystyka – jako składnik
bazy ekonomicznej miasta – odgrywa, jak dotąd znikomą rolę; baza noclegowa obejmuje 1
obiekt o łącznej liczbie zaledwie 185 miejsc noclegowych (w tym 163 całorocznych) – roczna
liczba gości wynosi niespełna 578 osób. Znikoma jest też liczba obiektów gastronomicznych.
Pewne znaczenie (ponadlokalne) ma funkcja klimatyczno-zdrowotna (do niedawna działały
prewentoria przeciwgruźlicze). Obserwuje się zapoczątkowanie rozwoju agroturystyki.
7. Dynamicznie rozwija się handel detaliczny; sieć sklepów obejmuje prawie 95 obiektów; na
jedną placówkę handlową przypada 105 mieszkańców, co jak na ośrodek silnie specjalizowany jest wskaźnikiem dość wysokim.
8. Rolnictwo nadal odgrywa istotną rolę w bazie ekonomicznej; przestrzeń rolnicza o wysokich
walorach przyrodniczych (rozdz. 1.1., pkt 6 lit. e, f) zajmuje 3 121 ha (49,1% obszaru miasta
w granicach administracyjnych), z tego 2 284 ha stanowią grunty orne.
9. Przeważająca część areału użytków rolnych należy do gospodarstw indywidualnych – ponad
82%.
10. W granicach administracyjnych miasta działają 552 indywidualne gospodarstwa rolne, z
tego tylko 258 gospodarstw o powierzchni 1 ha i powyżej; średnia wielkość indywidualnego
gospodarstwa wynosi 9,3 ha (8,9 ha użytków rolnych); tylko 3 gospodarstwa posiadają
więcej niż 50 ha gruntów.
11. Dążyć się będzie do kształtowania struktury gospodarczej bardziej odpornej na fluktuacje
rynkowe poprzez:
a) różnicowanie branżowe przemysłu – jako nadal wiodącej funkcji; wprowadzanie nowych
przedsiębiorstw na wyznaczone (w Studium) rezerwy terenowe
b) intensywny rozwój drobnych i średnich firm, w tym kooperujących z wiodącymi przedsiębiorstwami w mieście
c) rozwój funkcji turystycznych, zdrowotno-klimatycznych oraz agroturystyki
d) rozwój firm budowlanych i transportowych
e) rozwój sektora tzw. „otoczenia biznesu” (banki, towarzystwa ubezpieczeniowe, doradztwo itp.).
7.
INFRASTRUKTURA TECHNICZNA
7.1. Zaopatrzenie w wodę
1. Dostawą wody i odbiorem ścieków zajmuje się przedsiębiorstwo „Wodociągi i Kanalizacja”
Spółka z o.o. w Dzierżoniowie. Liczba obsługiwanych mieszkańców w poszczególnych
gminach wynosi:
 Gmina miejska Dzierżoniów – 37 968
 Gmina wiejska Dzierżoniów – 9 711
 Gmina miejska Bielawa – 34 086
 Gmina miejska Pieszyce – 7 968
 Gmina miejska Piława Górna – 7 116
 Miasto i Gmina Niemcza – 3 471
2. Źródło surowca stanowią:
 wody powierzchniowe – zlewnie górskich potoków zlokalizowanych na
północnych i północno-wschodnich stokach Gór Sowich, zlewnia rzeki
Bystrzycy oraz 2 zbiorniki sztuczne zasilane potokami górskimi
 wody głębinowe – trzeciorzęd, czwartorzęd (na obszarze przedsiębiorstwa,
pomiędzy Pieszycami i Bielawą)
 wody infiltracyjne – tereny wodonośne okolicznych miast i gmin.
3. Dobowa zdolność produkcyjna czynnych ujęć wody – 40 800 m3. Wśród ujęć wody znajdujących się w strukturach przedsiębiorstwa dominujący udział mają ujęcia powierzchniowe,
których wydajność w okresach suszy gwałtownie spada – w takich wypadkach wydajność
wodociągu maleje do 25 000 m3/d.
4. Od początku lat 90. obserwowany jest znaczny spadek produkcji wody – z blisko 11,4 mln m3
w roku 1990, do 5,5 mln m3 w roku 1998.
Przyczyną tak gwałtownego spadku produkcji wody jest stale malejący jej pobór z sieci
wodociągowej. Jest to z jednej strony wynik racjonalnego gospodarowania wodą przez odbiorców indywidualnych, z drugiej natomiast – znacznego zmniejszenia udziału przemysłu w
zakupie tego surowca.
5. Z sieci wodociągowej korzysta 45% mieszkańców; sieć ta zasilana jest w wodę z ujęć i Zakładów Uzdatniania Wody, o których mowa w pkt. 6, 8 i 9.
6. Stacja Uzdatniania Wody „Kamionki” wybudowana została dla potrzeb uzdatniania wody pochodzącej z pięciu ujęć powierzchniowych, zlokalizowanych na górskich potokach spływających z północnych stoków gór Sowich oraz jednej studni wierconej o głębokości 124 m. W
stacji poddaje się wodę procesowi filtracji i dezynfekcji, po czym odprowadzana jest do zbiornika wyrównawczego o pojemności 280 m3. Skąd, rurociągiem o średnicy 300 mm, trafia
wprost do sieci wodociągowej miast Pieszyce i Dzierżoniów.
7. Przy ulicy Ogrodowej w Pieszycach wybudowany został zbiornik wyrównawczy o pojemności
V = 2 x 3000 m3 i przepompownia podająca wodę (z Lubachowa) przewodem  400 mm do
Dzierżoniowa i  400 mm do Bielawy. Wodociąg  600 mm, prowadzący wodę uzdatnioną
z Lubachowa, ma na terenie miasta Pieszyce charakter tranzytowy.
8. Ujęcie w Kamieniczkach składa się z sześciu studni wierconych, w tym: jedna studnia
głębinowa położona jest na terenie miasta Bielawa, a pięć na terenie Pieszyc. Studnie te służą
do dwustronnego zasilania w wodę miast: Bielawa i Pieszyce.
9. Studnia głębinowa przy ul. Zamkowej o wydajności Q = 18 m3/h.
10. Miejscowości: Bratoszów, Piskorzów, Rościszów oraz Kamionki zasilane są w wodę z ujęć
własnych.
7.2. Odprowadzanie i unieszkodliwianie ścieków
1. Na terenie miasta występuje rozdzielczy system kanalizacji, tj. kanalizacja sanitarna i deszczowa.
2. Kanalizacja sanitarna w Pieszycach zbudowana została w latach 90. W kanalizację wyposażone są ulice: Ogrodowa  400/500 i 300, Kościuszki i część ulicy Kopernika, do skrzyżowania
z ulicą 1-go Maja. Skanalizowane jest również osiedle „Małe”, z odprowadzeniem ścieków
do kanalizacji w ulicy Ogrodowej.
3. Kanalizacja deszczowa pracuje częściowo jako kanalizacja ogólnospławna, gdyż odprowadzane są do niej również ścieki sanitarne.
4. Odbiornikiem ścieków deszczowych z terenu miasta jest Potok Pieszycki.
5. Ścieki z terenów skanalizowanych odprowadzane są do oczyszczalni ścieków zlokalizowanej
w północno-wschodniej części miasta.
6. Oczyszczalnia ścieków, o której mowa w pkt. 5, o przepustowości Q = 900 m3/d, została oddana do eksploatacji w roku 1992.
Integralną część oczyszczalni stanowią:
 budynek kraty mechanicznej
 piaskownik
 stawy napowietrzane I i II stopnia, o łącznej kubaturze 5 620 m3
 stawy sedymentacyjne I i II stopnia, o łącznej kubaturze 2 318 m3; efektywność oczyszczania ścieków wynosi 90%.
7.3. Zaopatrzenie w gaz
1. Miasto zasilane jest w gaz z gazociągu wysokoprężnego dn 300-250 mm, relacji Ząbkowice –
Lubiechów (Wałbrzych), poprzez stację redukcyjno-pomiarową gazu 1-go stopnia o przepustowości Q = 1 600 nm3/h, zlokalizowaną przy drodze Dzierżoniów – Pieszyce.
2. Zasilanie odbiorców komunalno-bytowych w Pieszycach odbywa się poprzez:
stację redukcyjno-pomiarową 2-go stopnia Q = 1500 nm3/h, zlokalizowaną
przy ulicy Bielawskiej, do której doprowadzony jest gazociąg średniego
ciśnienia dn 160, biegnący wzdłuż ulicy dojazdowej do Pieszyc od wyżej
wspomnianej stacji redukcyjno-pomiarowej 1-go stopnia. Długość gazociągu
średniego ciśnienia wynosi około 2,3 km, a sieci niskiego ciśnienia około
18,7 km. Dla miasta została opracowana przez Zespół Projektowy –
Wrocław ”Koncepcja programowa rozwoju gazyfikacji Pieszyc z uwzględnieniem potrzeb grzewczych”.
3. Stan techniczny sieci średniego ciśnienia jest dobry, natomiast sieci niskiego ciśnienia – średni.
7.4. Zaopatrzenie w energię cieplną
1. Miasto posiada system gospodarki cieplnej rozproszony, oparty na lokalnych kotłowniach.
7.5. Zaopatrzenie w energię elektryczną
1. Miasto zasilane jest z Głównego Punktu Zasilania 110/20 kV, tj. z GPZ Pieszyce. GPZ jest
rezerwowany liniami 20 kV z GPZ Bielawa i GPZ Dzierżoniów.
Do tych GPZ-ów energia elektryczna doprowadzana jest liniami elektroenergetycznymi wysokiego napięcia 110 kV z kierunku Świebodzice – Ząbkowice.
2. Wzdłuż północno-wschodniej granicy miasta przebiega napowietrzna linia elektroenergetyczna wysokiego napięcia 220 kV, mająca charakter tranzytowy.
3. Z GPZ-u energia elektroenergetyczna doprowadzana jest do stacji transformatorowych 20
kV/0,4kV, zlokalizowanych na terenie miasta, a stąd liniami niskiego napięcia (w wykonaniu
napowietrznym i kablowym) bezpośrednio do odbiorców.
4. GPZ Bielawa wraz z GPZ Dzierżoniów przejmie obciążenia GPZ-u Pieszyce, po jego likwidacji.
7.6. Gospodarka odpadami
1. Odpady komunalne, powstające na obszarze municypalnym, wywożone są na wysypisko odpadów zlokalizowane na terenie gminy wiejskiej Dzierżoniów, w miejscowości Gilów. Zarządcą wysypiska jest Miasto Dzierżoniów, w imieniu którego działa Przedsiębiorstwo
Komunalne Sp. z o.o.
2. Ilość odpadów komunalnych składowanych na wysypisku przedstawia się następująco:
rok 1997 – 115 583,0 m3
rok 1998 – 109 201,7 m3
rok 1999 (do 31.08.99) – 68 524,0 m3
3. Obecny sposób utylizacji odpadów jest typowo ekstensywny, polega bowiem jedynie na pozbywaniu się ich poprzez wywożenie i składowanie na wysypisku. Brak jest stosowania na
odpowiednią skalę nowoczesnych metod utylizacji i przetwarzania odpadów.
4. Przewidywany czas wypełnienia wysypiska i zakończenia składowania – 2005 do 2006 rok.
8.
KOMUNIKACJA
8.1.
System drogowy
8.1.1. Podstawowy układ komunikacji drogowej
1. Podstawowy układ komunikacji drogowej miasta stanowią:
a) droga wojewódzka nr 383, relacji Dzierżoniów – Pieszyce – Walim
b) droga powiatowa nr 309, relacji Pieszyce – Kamionki – kierunek Sokolec
c) droga powiatowa nr 206, relacji Piskorzów – Pieszyce – Bielawa
2. Podstawowy układ komunikacji drogowej realizuje obsługę ruchów tranzytowych, ruchu turystycznego oraz ruchu ogólnomiejskiego.
3. Nakładanie się poszczególnych typów i rodzajów ruchu na słabo rozwinięty podstawowy
układ komunikacyjny nie sprzyja ani bezpieczeństwu, ani komfortowi obsługi komunikacyjnej.
8.1.2. Układ wspomagający
1. Podstawowy układ komunikacyjny uzupełniają elementy układu wspomagającego, tworzonego przez system dróg gminnych.
8.1.3. Funkcjonowanie układu komunikacyjnego
1. Opisany powyżej (rozdz. 8.1.1. i 8.1.2.) podstawowy i uzupełniający układ komunikacyjny
jest strukturalnie niedorozwinięty.
2. Trudno wprawdzie mówić o przeciążeniach ruchowych, jednak nakładanie się ruchów
gminnych z tranzytem powoduje pewne niedogodności na odcinku drogi wojewódzkiej nr
383. Szczególnie źle wpływa to na stan bezpieczeństwa ruchu.
3. W chwili obecnej istniejący układ zaspakaja potrzeby komunikacyjne miasta, jednakże rozwój
gospodarczy oraz zagospodarowania przestrzennego wymagać będzie istotnych strukturalnych
przekształceń układu podstawowego.
9.
UKŁAD OSADNICZY ORAZ STRUKTURA FUNKCJONALNO-PRZESTRZENNA I WŁASNOŚCIOWA
1. Miasto stanowi ośrodek silnie specjalizowany (miasto przemysłowe o wysokim stopniu specjalizacji branżowej). Pewne, ponadlokalne znaczenie mają funkcje turystyczno-wypoczynkowe i klimatyczno-zdrowotne (w górskich układach osadniczych) oraz – lokalnie – sportoworekreacyjne i mieszkaniowe w układzie powiązań z ośrodkiem centralnym – Dzierżoniowem
(przewaga wyjazdów nad przyjazdami do pracy).
2. System osadniczy tworzy miasto „główne” oraz szereg inkorporowanych osad śródgórskich i
przedgórskich:
 Pieszyce (Górne, Środkowe i Dolne) – „główny” skupiony układ osadniczy
 osady w dolinach śródgórskich – zespół Kamionki (stanowiący przedłużenie pasma osadniczego miasta głównego), zespół Rościszów – Lasocin – Szczytów (stanowiący oderwany
od miasta „głównego” zespół osadniczy)
 osady przedgórskie – Piskorzów (wieś rolnicza) oraz zespół regularnej zabudowy jednorodzinnej Bratoszów (oba układy osadnicze w oderwaniu od miasta głównego).
3. Miasto „główne” tworzy układ pasmowy, powstały w wyniku transformacji i urbanizacji
pierwotnej łańcuchówki dwuszeregowej (dwie ulice biegnące równolegle do płynącego pomiędzy nimi potoku – Pieszycki Potok), w części górnej (Pieszyce Górne) przechodzącej w
łańcuchówkę jednoszeregową.
4. Zabudowa pierwotnego pasma osadniczego miasta „głównego” – o charakterze spontanicznym – jest silnie zróżnicowana pod względem stylu architektonicznego, wieku, stanu technicznego, standardu, rozplanowania oraz wielkości (dominują 1–2. kondygnacyjne budynki z
przełomu XIX/XX w.); występowanie w rozproszeniu obiektów zabudowy o charakterze
prestiżowym (wille) oraz obiektów o charakterze przemysłowym. Podobnymi cechami charakteryzuje się mniej intensywna zabudowa osad górskich zespołu Kamionek i Rościszowa.
5. W Pieszycach Dolnych (ul. Nadbrzeżna, Świdnicka, Rolna, Dolna) zabudowa o charakterze
wiejskim (z licznymi, zachowanymi siedliskami zagrodowymi); podobna zabudowa występuje w zespole osadniczym Piskorzowa.
6. Niewielki, zwarty zespół wysokiej, blokowej zabudowy wielorodzinnej z lat 60. – 70. spowodował odkształcenie układu pasmowego na odcinku środkowym oraz istotną degradację miejscowego krajobrazu (tj. charakterystycznego krajobrazu sudeckiej wsi fabrycznej z dominantami wież kościelnych i kominów fabrycznych).
7. Liczne obiekty zabudowy substandardowej, zdekapitalizowanej i/lub zaniedbanej.
8. W strukturze własności gruntów dominuje Skarb Państwa (48,8%); grunty państwowe występują jednak głównie na terenach „otwartych”, zwłaszcza leśnych (lasy państwowe); na terenach osadniczych grunty państwowe obejmują 9,5%, a 11,1% to grunty Skarbu Państwa przekazane w wieczyste użytkowanie.
9. Duży jest udział własności prywatnej (33,8%); 33,8% terenów otwartych (głównie indywidualne gospodarstwa rolne) oraz 42,3% terenów osadniczych (zabudowa jednorodzinna i zagrodowa).
10. Grunty gminne obejmują 10,2% obszaru w granicach administracyjnych; na terenach osadniczych zajmują prawie 21% gruntów; 5,3% gruntów na obszarze miasta stanowią grunty
komunalne przekazane w wieczyste użytkowanie (13,4% na terenach osadniczych).
II.
KIERUNKI ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO
1. ROZWÓJ UKŁADU KOMUNIKACYJNEGO
1.1. System drogowy
Planuje się następujący rozwój podstawowego układu komunikacyjnego:
1. 2KD G 1/2 – planowana budowa południowego obejścia Dzierżoniowa, na odcinkach położonych w granicach Pieszyc, o parametrach drogi głównej, jednoprzestrzennej, o dwóch pasach
ruchu; szerokość pasa drogowego w liniach rozgraniczających minimum 25 m, ze stosownymi
poszerzeniami w rejonach skrzyżowań; planowane przełożenie drogi wojewódzkiej nr 383
2. 4KD Z 1/2 – planowane utrzymanie i modernizacja istniejącego ciągu drogi wojewódzkiej nr
383, o parametrach drogi zbiorczej jednoprzestrzennej o dwóch pasach ruchu; szerokość pasa
drogowego w liniach rozgraniczających minimum 20 m, ze stosownymi poszerzeniami w
rejonach skrzyżowań; na odcinkach ścisłego, istniejącego zainwestowania dopuszcza się
zmniejszenie szerokości pasa drogowego, odpowiednie do szerokości korytarza w zabudowie
3. 6KD Z 1/2 – planowana budowa drogi o parametrach zbiorczej, jednoprzestrzennej, dwupasowej, ulokowanej odcinkowo w pasie zlikwidowanej trasy kolejowej; szerokość pasa
drogowego w liniach rozgraniczających minimum 20 m, ze stosownymi poszerzeniami w
rejonach skrzyżowań
4. 13KD Z 1/2 – utrzymanie i modernizacja istniejącego ciągu drogi gminnej, jednoprzestrzennej o dwóch pasach ruchu; szerokość pasa drogowego w liniach rozgraniczających minimum
20 m, ze stosownymi poszerzeniami na skrzyżowaniach
5. 14KD Z 1/2 – budowa drogi zbiorczej jednoprzestrzennej, o dwóch pasach ruchu; szerokość
pasa drogowego w liniach rozgraniczających minimum 20 m, ze stosownymi poszerzeniami w
rejonach skrzyżowań
6. 18KD Z 1/2 – utrzymanie i modernizacja istniejącego ciągu drogi powiatowej nr 206, o parametrach zbiorczej, jednoprzestrzennej o dwóch pasach ruchu; szerokość pasa drogowego w liniach rozgraniczających minimum 20 m, ze stosownymi poszerzeniami na skrzyżowaniach
7. 19KD L 1/2 – utrzymanie i modernizacja istniejącej drogi gminnej na parametrach drogi lokalnej; szerokość w liniach rozgraniczających minimum 15 m, ze stosownymi poszerzeniami
w rejonach skrzyżowań
8. 20KD Z 1/2 – utrzymanie i modernizacja istniejącego przebiegu drogi powiatowej nr 309, do
parametrów drogi zbiorczej jednoprzestrzennej o dwóch pasach ruchu; szerokość w liniach
rozgraniczających minimum 20 m, ze stosownymi poszerzeniami w rejonach skrzyżowań.
2.2. Ścieżki rowerowe
1. Planuje się wykonanie systemu ścieżek rowerowych, dojazdowych, łączących Pieszyce z
Dzierżoniowem i Bielawą. Lokowane są one wzdłuż ciągów drogowych: drogi wojewódzkiej
nr 383 oraz powiatowej nr 206.
2. Planuje się także utworzenie systemu turystycznych ścieżek rowerowych, a w tym
biegnących:
– trasą zlikwidowanej linii kolejowej Dzierżoniów – Pieszyce – Bielawa,
– wzdłuż podgórskiej drogi zbiorczej, obsługującej strefę zabudowy rezydencjonalnej,
– przez obszar międzymiejski od Dzierżoniowa do systemu ścieżek przebiegających wzdłuż
drogi podgórskiej.
2. UKŁAD OSADNICZY I STRUKTURA FUNKCJONALNO-PRZESTRZENNA
2.1. Ogólne zasady rozwoju zagospodarowania przestrzennego
1. Zakłada się wzmocnienie integracji funkcjonalnej i przestrzennej oraz częściowo infrastrukturalnej miasta z pozostałymi ośrodkami zespołu miejskiego „Trójkąta”. Zakłada się uspraw-
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
nienie powiązań komunikacyjnych, zwłaszcza w zakresie transportu publicznego, w relacjach:
mieszkanie – praca – usługi, w skali całego układu miast „Trójkąta”.
Miasto pozostanie silnym ośrodkiem specjalizowanym z dominującym udziałem przemysłu;
zakłada się sukcesywny spadek (względny i bezwzględny) funkcji rolniczych, przy równoczesnej adaptacji rolniczych siedlisk i majątku trwałego dla innej „drobnej” działalności
gospodarczej – produkcyjnej, usługowo-produkcyjnej, usługowej (w tym turystycznej), naprawczej itp. Zakłada się umiarkowany rozwój funkcji mieszkaniowej. Zakłada się dynamiczny rozwój funkcji turystyczno-wypoczynkowych i klimatyczno-zdrowotnej.
W krajobrazie miasta dążyć się będzie do zachowania charakterystycznego układu
pasmowego z przewagą niskiej zabudowy, z dominantami wież kościelnych i kominów fabrycznych. W związku z tym powstrzymywać się będzie ekspansję zabudowy wysokiej i wielkogabarytowej; w kształtowaniu zabudowy mieszkaniowej lansować się będzie powrót do
koncepcji „miasta-ogrodu”.
Sukcesywnie kształtować się będzie strefę centralną (w obrębie historycznej części pasma
osadniczego) o wysokich walorach architektonicznych i funkcjonalnych, ze szczególnym
wyeksponowaniem handlowej ulicy głównej; w kształtowaniu zabudowy zachowany jednak
będzie jej dotychczasowy charakter, tj. zróżnicowanie architektoniczne, gabaryty i rozplanowanie.
Nowe, większe przedsięwzięcia gospodarcze koncentrować się będzie na obszarze wyznaczonym w „klinie” pomiędzy drogą w kierunku Dzierżoniowa a terenami istniejącej zabudowy
Pieszyc Dolnych, a częściowo także w rejonie planowanej obwodnicy dzierżoniowskiej.
Utrzyma się (dla większych przedsiębiorstw gospodarczych) dotychczasowe największe tereny przemysłowe (zgodnie z rysunkiem studium); obiekty przemysłowe położone na obszarze
centralnym i przy głównej ulicy adaptować się będzie na inne funkcje – głównie usługowe.
Nowe tereny mieszkaniowe rozwijać się będzie głównie jako poszerzenie prawobrzeżnej
części pasma osadniczego, na odcinku Pieszyce Środkowe i częściowo Pieszyce Dolne.
Zachowuje się tereny rolne bez prawa zabudowy na obszarze pomiędzy pasmami osadniczymi
Bielawy i Pieszyc dla przyszłej organizacji ekstensywnych (terenochłonnych) form zagospodarowania sportowo-rekreacyjnego (np. pola golfowe).
W planowanej strukturze funkcjonalno-przestrzennej miasta wyróżnia się jednostki terenowe
o zagregowanych funkcjach i generalnych zasadach zagospodarowania, określonych dalej
szczegółowo w podrozdziale 2.2. Linie rozgraniczające terenów mają charakter orientacyjny,
do uściślenia i ewentualnej niewielkiej korekty ich przebiegu w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego lub decyzjach o warunkach zabudowy i zagospodarowania
terenu. W zakresie układu drogowego obowiązują relacje (powiązania) oraz hierarchia dróg,
wyrażona klasami technicznymi; szczegółowy przebieg dróg ma natomiast charakter orientacyjny – do uściślenia w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego.
2.2. Szczegółowe zasady zagospodarowania
1. UC – Tereny obszaru centralnego:
a) zrealizowanie zabudowy zespołu administracyjno-usługowego, zgodnie z obowiązującym
planem szczegółowym (rejon kościoła i Urzędu Miejskiego).
b) koncentracja usług centrotwórczych – administracja, obsługa finansowa (w tym banki),
biura podróży i informacji turystycznej, hotele, handel detaliczny, gastronomia, kultura.
Szczególne preferencje dla małych lokali handlowych w parterach – sklepy o charakterze
specjalistycznym, oferujące towary „rzadkie” lub sklepy różnobranżowe, o wysokiej
jakości wystroju wnętrza i witryn wystawowych; dopuszczalne także nieduże centra handlowo-usługowe, zwłaszcza w obiektach adaptowanych (np. poprzemysłowych).
c) ograniczona funkcja mieszkaniowa – jako funkcja dopełniająca.
d) sukcesywna eliminacja funkcji sprzecznych z charakterem i znaczeniem centrum
miasta: hurtownie, magazyny, bazy, zakłady przemysłowe, targowiska, ogrody; adaptacja
pozostawionych obiektów o dobrym stanie technicznym i/lub wartościowej architekturze
dla funkcji centrotwórczych (np. hali fabrycznej na obiekt handlowy, ogrodu działkowego
na urządzoną zieleń parkową lub skwer itp.).
e) utrzymanie dotychczasowej intensywności zabudowy; lokalnie dopuszczalna intensyfikacja zabudowy, zwłaszcza plombowa; kształtowanie atrakcyjnych pierzei ciągów
ulic handlowych (wg oznaczenia na rysunku Studium).
f) sukcesywna eliminacja zabudowy substandardowej (technicznie i architektonicznie);
modernizacja lub nawet rekonstrukcja starej zabudowy o wyższych walorach architektonicznych (kulturowych) i jej adaptacja na określone funkcje centrotwórcze z ewentualnym udziałem funkcji mieszkaniowych; nowowprowadzana zabudowa powinna odznaczać się wysokimi walorami architektonicznymi, przy uwzględnieniu form zabudowy
sąsiadującej.
g) ograniczenie dostępności dla samochodów indywidualnych; preferencje dla ruchu
pieszego i rowerowego oraz uprzywilejowanie miejskiego transportu publicznego; wyeliminowanie ciężkiego transportu tranzytowego.
h) eliminacja parkingów jednopoziomowych i ograniczenie miejsc postojowych przy krawężnikach ulic; budowa systemu wielopoziomowych parkingów na obrzeżach obszaru
centralnego; dopuszczalne organizowanie parkingów wielopoziomowych (nad i/lub podziemnych) w sąsiedztwie większych obiektów usługowych (centrów handlowo-usługowych, finansowych, hoteli, obiektów kultury), najlepiej na terenie własnym danego obiektu; w szczególnych przypadkach dopuszczalne organizowanie parkingów jednopoziomowych na zapleczu obiektów usługowych (np. przy centrach handlowo-usługowych).
i) wzbogacenie zagospodarowania obszaru obiektami małej architektury: pomnikami,
rzeźbami, fontannami, ławkami, latarniami i kompozycjami zieleni (w tym doniczkowej).
j) kształtowanie głównej ulicy wzdłuż historycznej części pasma osadniczego; zasady przekształceń zabudowy i funkcji oraz zagospodarowania, jak ogólnie dla całego obszaru centralnego, t.j.: szczególna koncentracja usług, eliminacja funkcji sprzecznych z charakterem obszaru centralnego, z ewentualną adaptacją obiektów na funkcje odpowiednie; eliminacja zabudowy substandardowej pod względem architektonicznym i technicznym.
2. MS – Tereny zabudowy mieszkaniowej średniej intensywności
2 (1) Na nowych terenach:
a) tworzenie zespołów wielorodzinnej zabudowy mieszkaniowej z usługami towarzyszącymi (wbudowanymi w partery budynków mieszkalnych lub w indywidualnych, wolno
stojących obiektach na własnej działce i w zieleni – np. szkoły, przedszkola, ośrodki
zdrowia itp.); preferowana forma zabudowy – nieduże indywidualne budynki do 3 kondygnacji z symetrycznym spadzistym dachem ceramicznym lub pokrytym podobnym materiałem; średnia intensywność zabudowy nie przekraczająca i = 0,5 z dużym udziałem
zieleni urządzonej (osiedlowej i przydomowej, wzbogaconej elementami małej architektury – powrót do przedwojennej idei „miasta-ogrodu”).
b) tworzenie zespołów intensywnej i średnio intensywnej zabudowy jednorodzinnej z lokalnymi nieuciążliwymi usługami towarzyszącymi; średnia wielkość działki budowlanej – do 500 m2; wysokość zabudowy nie przekraczająca 2,5 kondygnacji, z symetrycznym spadzistym dachem, krytym dachówką ceramiczną lub materiałem podobnym.
c) dopuszczalna lokalizacja obiektów usługowych o charakterze ponadlokalnym (np. szkoły
średnie, biurowce firm, hotele, banki, obiekty sportowe itp.), na wydzielonym terenie
(działce), z dużym udziałem zieleni.
2 (2) Na terenach istniejącej zabudowy:
a) ograniczanie dalszej intensyfikacji zabudowy, dopuszczalnej tylko w przypadku niezbędnego dopełnienia kompozycyjnego, kontynuacji rozpoczętych realizacji lub lokalizacji
niezbędnych obiektów usług towarzyszących.
b) w zespołach powojennej wielorodzinnej zabudowy „blokowej” sukcesywna modernizacja
w kierunku poprawy wyrazu architektonicznego i ogólnej estetyki, ocieplenia, wzmocnienia konstrukcyjnego itp.; poprawa i wzbogacenie kompozycji zieleni osiedlowej i
blokowej z obiektami i urządzeniami zabawowymi; wzbogacenie o elementy małej
architektury.
c) w zespołach regularnej i jednorodnej wielorodzinnej zabudowy mieszkaniowej z okresu
lat 20. i 30. utrzymywanie estetyki, wzbogacenie i poprawa istniejących kompozycji
zieleni, wprowadzenie elementów drobnej architektury – dbałość o detale (np. w
urządzeniach oświetlenia ulicznego, ławkach itp.); w przypadku remontów lub modernizacji utrzymanie ich formy architektonicznej; dopuszcza się tworzenie lokali mieszkalnych w poddaszach oraz adaptację pomieszczeń w parterach na lokale usługowe (zwłaszcza we frontowych elewacjach budynków usytuowanych wzdłuż ważniejszych ulic).
d) w zespołach najstarszej, spontanicznej i różnorodnej zabudowy mieszkaniowej (oraz o innych funkcjach) sukcesywna wymiana obiektów substandardowych i bezstylowych;
modernizacja lub odtworzenie zdekapitalizowanej zabudowy odznaczającej się większymi walorami architektonicznymi; przy realizacji nowej zabudowy (w miejsce eliminowanej), uwzględnienie charakteru zabudowy sąsiadującej – jej „topograficznego” rozplanowania, gabarytów i generalnych cech uformowań architektonicznych (zwłaszcza formy
dachów); eliminacja funkcji uciążliwych (przemysłu, baz, magazynów, większych warsztatów produkcyjnych lub naprawczych) i adaptacja związanych z nimi obiektów na nieuciążliwe funkcje usługowe lub na lokale mieszkalne; wzbogacenie w kompozycje
zieleni i małej architektury; doposażenie w zakresie urządzeń infrastruktury technicznej.
3. MN – Tereny zabudowy mieszkaniowej niskiej intensywności
a) tworzenie szeregów lub zespołów zabudowy jednorodzinnej, z przewagą wolnostojącej
b) wielkość pojedynczej działki budowlanej nie mniejsza niż 500 m2
c) dopuszczalne tworzenie niewielkich zespołów zabudowy jednorodzinnej szeregowej,
atrialnej, bliźniaczej, a także wielorodzinnej, skalą i charakterem zbliżonej do jednorodzinnej
d) wysokość wszelkiej nowo realizowanej zabudowy, o której mowa w lit. a oraz c, nie powinna przekraczać 2,5 kondygnacji
e) dopuszczalna lokalizacja usług na wydzielonych terenach, w tym o ponadlokalnym charakterze (tzw. usługi o swobodnej lokalizacji)
f) dopuszczalne tworzenie niewielkich zespołów rekreacyjno-sportowych oraz terenów
zieleni publicznej
g) dopuszczalna nieuciążliwa działalność gospodarcza (usługowa, usługowo-produkcyjna,
produkcyjna lub naprawcza) w zespołach zabudowy, zarówno w lokalach wbudowanych
w partery domów mieszkalnych, jak i w osobnych budynkach gospodarczych; w tym drugim przypadku powierzchnia działki budowlanej nie może być mniejsza niż 1 500 m2
h) w przypadku kontynuowania (rozbudowy) istniejących szeregów lub zespołów zabudowy
jednorodzinnej (zwłaszcza powstałej przed wojną), w nowo realizowanej zabudowie zachować należy zasadnicze cechy zabudowy istniejącej, w szczególności jej gabaryty i formy dachu oraz „rytm” podziału na działki
i) pełne doposażenie w zakresie infrastruktury technicznej terenów istniejącej zabudowy
jednorodzinnej o substandardowym uzbrojeniu (w szczególności w zakresie systemów
odprowadzania ścieków).
4. MP – Tereny zabudowy gospodarczej i towarzyszącej mieszkaniowej (funkcja mieszkaniowa powiązana z działalnością gospodarczą: produkcyjną, produkcyjno-usługową, usługową i/lub naprawczą)
a) minimalna wielkość działki budowlanej – 2 000 m2
b) co najmniej 25% powierzchni pojedynczej działki powinna być zagospodarowana
zielenią (zwłaszcza o charakterze izolacyjnym) lub uprawami ogrodniczymi
c) wysokość zabudowy, zarówno mieszkaniowej, jak i gospodarczej, do 2,5 kondygnacji i
nie więcej niż 12 m od poziomu gruntu do kalenicy dachu; dachy (w obydwu typach
funkcjonalnych zabudowy) symetryczne, o nachyleniu połaci w przedziale 30°-50, kryte
dachówką ceramiczną lub materiałem o podobnej fakturze; dopuszcza się pokrycie do
20% powierzchni rzutu budynku w inny sposób
d) drogi wewnętrzne i place postojowe/manewrowe dla pojazdów powinny być utwardzone i
wyposażone w systemy kanalizacji deszczowej podłączonej do miejskiego systemu
kanalizacyjnego
e) dopuszczalna zabudowa gospodarcza bez zabudowy mieszkaniowej (w tym wolnostojących obiektów usługowych); warunki zabudowy i zagospodarowania terenu jak w
lit. a, b, c oraz d
f) dopuszcza się adaptację istniejącej zabudowy rolniczej (siedlisk zagrodowych lub innych
obiektów gospodarstw rolnych) na funkcje mieszkaniowo-gospodarcze lub gospodarcze;
w przypadku modernizacji tej zabudowy obowiązują zasady jak w lit. b, c oraz d.
5. ME – Zabudowa rezydencjonalna
a) wielkość działki co najmniej 5 000 m2
b) budynki powinny się wyróżniać prestiżową architekturą a teren powinien być zagospodarowany atrakcyjną kompozycją zieleni; wysokimi walorami estetycznymi winny wyróżniać się także ogrodzenia posesji
c) całość zabudowy i zagospodarowania terenu powinna uwzględniać walory panoramy
widokowej masywu górskiego (jako elementu ekspozycji biernej)
d) dopuszczalna zabudowa sanatoryjna i pensjonatowa.
6. MG – Tereny osadnictwa górskiego o dominującej funkcji turystyczno-wypoczynkowej
a) zabudowa turystyczna na dużych działkach – hotele, domy wczasowe, pensjonaty, domy
turystyczne
b) sanatoria, prewentoria
c) rezydencjonalna zabudowa mieszkaniowa
d) tereny, obiekty i urządzenia sportowo-rekreacyjne (w tym dla sportów zimowych)
e) dopuszczalna indywidualna zabudowa jednorodzinna lub wielorodzinna o zbliżonej skali
i charakterze
f) dopuszczalne obiekty dla drobnej, nieuciążliwej działalności gospodarczej
g) dopuszczalne obiekty usługowe, w szczególności gastronomiczne i handlowe
h) wszelkie rodzaje zabudowy, wymienione w lit. a-g winny odznaczać się wysokimi walorami architektonicznymi, w nawiązaniu do lokalnego krajobrazu.
7. Przestrzeń rolnicza z zakazem wprowadzania zabudowy (w tym związanej z gospodarką
rolną); rezerwa terenu dla przyszłego zagospodarowania sportowo-rekreacyjnego; dopuszcza
się budowę ujęć wody podziemnej oraz lokalizacji urządzeń z nimi związanych.
8. US – Tereny rekreacyjno-sportowe; w zagospodarowaniu tych terenów należy w maksymalnym stopniu zachować ich walory przyrodnicze i krajobrazowe.
9. Z – Tereny zieleni urządzonej (parki, skwery).
10. ZC – Tereny zieleni cmentarnej istniejącej oraz rezerwy terenu dla rozbudowy cmentarzy;
zasady zagospodarowania zgodnie z przepisami szczególnymi.
11. PP – Tereny skoncentrowanej działalności gospodarczej i zaplecza technicznego miasta
a) preferowane duże obiekty (przedsięwzięcia inwestycyjne)
– produkcyjne
– naprawcze (np. serwis samochodowy)
– usługowe (w tym centra handlowo-usługowe z parkingami, z preferencją ich lokalizacji przy głównych drogach)
– stacje paliw
– bazy, składy, magazyny, duże hurtownie
–
parkingi strategiczne; miejsca przeładunku i zmiany środków transportu (np. przeładunek z tirów na mniejsze jednostki dostawcze)
– inne tereny komunikacyjne
– tereny typu „Cargo”
– obiekty i urządzenia gospodarki komunalnej (z wyłączeniem składowisk odpadów)
– obiekty związane z gospodarką energetyczną i cieplną
b) wszelkie powierzchnie niezabudowane i nieutwardzone powinny być zagospodarowane
zielenią; zieleń (zwłaszcza o charakterze izolacyjnym i osłonowym) powinna zajmować
co najmniej 25% powierzchni każdej nieruchomości, do której dane przedsiębiorstwo
będzie miało tytuł prawny
c) w przypadku terenów z istniejącą zabudową, zachowanie obiektów o wartościach
historycznych („stare fabryki”) przy ich adaptacji dla innych, nowych funkcji (i niezbędnej modernizacji); sukcesywne usuwanie zabudowy substandardowej i szpecącej;
wzbogacenie terenów w zieleń; doposażenie w zakresie infrastruktury technicznej (lub jej
modernizacja)
d) wszelkie powierzchnie utwardzone (ulice, place manewrowe, parkingi) powinny być wyposażone w systemy kanalizacji deszczowej; ścieki deszczowe przed ich wprowadzeniem
do systemu kanalizacji ogólnomiejskiej lub innego odbiornika powinny być podczyszczone na terenie nieruchomości
e) dopuszcza się przeprowadzenie liniowych elementów infrastruktury technicznej (w tym
tranzytowych i magistralnych) oraz tworzenie korytarzy dla infrastruktury technicznej, w
sposób nie kolidujący z pozostałymi (istniejącymi i planowanymi) formami zagospodarowania terenu
f) dopuszcza się intensywne uprawy ogrodnicze pod szkłem i folią
g) dopuszcza się lokalizację obiektów i urządzeń związanych z obsługą produkcji rolnej.
12. Tereny użytków rolnych w ogólności (tj. w rozumieniu ustawy o ochronie gruntów rolnych
i leśnych); maksymalne ograniczanie zabudowy rozproszonej; dopuszczalne intensywne
ogrodnictwo oraz uprawy pod szkłem lub folią. Dopuszcza się przeprowadzenie nowych
dróg oraz liniowych elementów infrastruktury technicznej. Dopuszcza się zadrzewienia i zakrzaczenia śródpolne, a także zalesienia, budowę stawów i ujęć wody podziemnej wraz z
urządzeniami towarzyszącymi, tworzenie gospodarstw agroturystycznych oraz ewentualną,
powierzchniową eksploatację kruszywa. Na terenie sołectw Kamionki i Rościszów w ramach gospodarstw agroturystycznych istnieje możliwość realizacji (pow. 10 szt.) budownictwa letniskowego (domki campingowe).
13. Tereny leśne i przeznaczone do zalesienia
a) dopuszczalne ekstensywne zagospodarowanie turystyczne – szlaki piesze, rowerowe, narciarskie, punkty widokowe, trasy zjazdowe, schroniska
b) ewentualna budowa nowych dróg wyłącznie przy wykorzystaniu istniejących dróg
leśnych
c) w przypadku braku innych możliwości, dopuszczalne przeprowadzanie liniowych
elementów infrastruktury technicznej.
d) dopuszczalna jest budowa ujęć wody i lokalizacja urządzeń towarzyszących.
14. Do rehabilitacji zabudowy wskazuje się tereny:
a) historycznej części pasma osadniczego, ze szczególnym uwzględnieniem obszaru centralnego (tereny UC).
b) tereny osadnictwa górskiego (MG)
c) zespoły powojennej wielorodzinnej zabudowy blokowej.
3. ROZWÓJ I PRZEKSZTAŁCENIA SYSTEMÓW INFRASTRUKTURY TECHNICZNEJ
3.1. Systemy zaopatrzenia w wodę
1. W okresie docelowym utrzyma się istniejący układ zasilania miasta w wodę, oparty o
istniejące ujęcia i zakłady uzdatniania wody.
2. W związku z zakładanym rozwojem miasta planuje się dostawę zwiększonych ilości wody ze
Stacji Uzdatniania Wody w Lubachowie, na bazie istniejącego wodociągu „lubachowskiego”
 600 mm oraz rozbudowę sieci rozdzielczej na tereny planowanej zabudowy.
3. Dla miejscowości Piskorzów i Bratoszów planuje się dostawę wody z wodociągu „lubachowskiego”  600 mm, w ilości 700 m3/d, poprzez budowę przyłącza do w/w wodociągu i
sieci rozprowadzającej.
4. Zaopatrzenie w wodę miejscowości Kamionki odbywać się może z rozpoznanych przez
RPWiK w Dzierżoniowie, rejonów wodonośnych w Kamionkach.
Wykonany został „Projekt badań hydrogeologicznych wraz z programem badań geofizycznych na ujęcie wód z utworów karbonu dolnego i prekambru dla miejscowości Kamionki” zatwierdzony przez Wydział Ochrony Środowiska, Gospodarki Wodnej i Geologii Urzędu Wojewódzkiego w Wałbrzychu. W celu gromadzenia zwiększonej ilości wody w okresach roztopów
projektuje się zbiornik wodny o powierzchni 10 ha.
5. Dla miejscowości Rościszów nie zostały rozpoznane zasoby wodne i do czasu ich rozpoznania oraz budowy systemu wodociągowego (na ich bazie) planuje się zaopatrzenie w
wodę z ujęć lokalnych.
6. Wariantowo planuje się dostawę wody do miejscowości Kamionki, Lasocin i Rościszów z
wodociągu lubachowskiego poprzez budowę pompowni wody (zlokalizowanej w zachodniej
części miejscowości Piskorzów).
Ze względu na istniejące ukształtowanie terenu zachodzi konieczność realizacji kolejnych
pompowni wody (na trasie planowanego wodociągu przesyłowego), a ich ilość i lokalizacja
powinna zostać określona na etapie opracowania kompleksowego programu zwodociągowania w/w miejscowości.
3.2. Systemy gospodarki ściekowej
W celu uporządkowania gospodarki wodno-ściekowej w mieście, jak i uzupełnienia uzbrojenia
na terenach obecnie nie skanalizowanych oraz umożliwienia uruchomienia nowych terenów pod
zainwestowanie, planuje się:
1. rozbudowę systemów kanalizacji sanitarnej na tereny planowanej nowej zabudowy
2. rozbudowę systemów kanalizacji deszczowej na tereny planowanej nowej zabudowy
3. remont istniejących kanałów o złym stanie technicznym (w miarę posiadanych środków)
4. odprowadzenie w sposób grawitacyjny ścieków z północnej, dolnej części miasta do kanalizacji miasta Dzierżoniów
5. budowę kanalizacji w miejscowościach Rościszów i Kamionki oraz odprowadzenie ścieków
do kanalizacji miasta Pieszyce
6. budowę kanalizacji w miejscowościach Piskorzów i Bratoszów oraz odprowadzenie ścieków
do kanalizacji miasta Dzierżoniów systemem grawitacyjno-tłocznym.
3.3. Systemy gospodarki gazowej
Dla miasta opracowana została „Koncepcją programowa gazyfikacji miasta Pieszyce dla potrzeb grzewczych do 2020 r.” przez „Gazoprojekt” Wrocław – 1997 r., pozwalająca ustalić
kolejność działań usprawniających działanie systemu gazyfikacji oraz działań na rzecz wycofania paliw stałych (zamieniając je na paliwo gazowe). Przyczynić się to powinno do poprawy
jakości powietrza w rejonie Podsudecia. Wprowadzenie gazu ziemnego w miejsce paliw stałych
przyniesie także szereg innych korzyści. Niezależnie od eliminacji lokalnej emisji pyłów, dwu-
tlenku siarki i zmniejszenia emisji tlenków azotu i dwutlenku węgla uzyska się poważne oszczędności energetyczne, wynikające głównie z wyższej sprawności użytkowania paliwa gazowego.
1. W celu poprawy dostawy gazu i jego wykorzystania do celów grzewczych planuje się zrealizowanie następujących inwestycji:
wymianę gazociągów żeliwnych, zgodnie z wykazem do wymiany w ramach
przestawień
wybudowanie nowych gazociągów niskiego i średniego ciśnienia
wybudowanie gazociągu wysokiego ciśnienia, włączonego do istniejącego
dn 200 mm – drugostronne zasilanie Bielawy
wybudowanie nowej stacji gazowej pierwszego stopnia – w okolicach stadionu przy ul. Ogrodowej
podłączenie stacji redukcyjno-pomiarowej pierwszego stopnia w Bratoszowie odcinkiem gazociągu dn 100 mm, o długości ok. 600 m
zasilanie miejscowości Kamionki i Rościszów gazociągami średniego
ciśnienia od stacji redukcyjno-pomiarowej drugiego stopnia (w miejsce
istniejących gazociągów niskiego ciśnienia).
2. Rozprowadzanie gazu wysokometanowego w mieście odbywać się będzie poprzez dwie sieci:
niskiego i średniego ciśnienia, przy pomocy nowoprojektowanych gazociągów od stacji gazowych pierwszego i drugiego stopnia.
3. Sieć średniego ciśnienia zasilać będzie głównie kotłownie przewidziane do przestawienia na
gaz oraz przyrastające budownictwo jednorodzinne.
3.4. Systemy gospodarki cieplnej
1. Przechodzenie w istniejących kotłowniach (obecnie na paliwo stałe) na paliwa gazowe i olejowe.
2. Wykorzystanie gazu do celów grzewczych.
3.5. Systemy gospodarki energetycznej
Przewiduje się, zgodnie z planami Zakładu Energetycznego w Wałbrzychu, następujące inwestycje z zakresu sieci i urządzeń elektroenergetycznych:
1. remont istniejących linii 110 kV – S 217, relacji Pieszyce – Świebodzice oraz – S 205, relacji
Dzierżoniów – Ząbkowice
2. likwidację istniejącego GPZ-u w Pieszycach, którego funkcje przejmie GPZ Bielawa i GPZ
Dzierżoniów
3. rozbudowę stacji 110/20 kV Uciechów w roku 2005
4. budowę linii wysokiego napięcia 400 kV, relacji Dobrzeń – Świebodzice
5. budowę linii wysokiego napięcia 110 kV, relacji Ząbkowice – Uciechów w roku 2005
6. budowę linii wysokiego napięcia 110 kV, relacji Uciechów – Jagodnik w roku 2011
7. modernizację i budowę nowych linii średniego napięcia 20 kV
8. modernizacje istniejących i budowę nowych linii niskiego napięcia
9. budowę stacji transformatorowych na terenach planowanego zainwestowania
10. po obu stronach linii napowietrznych wysokiego napięcia 110 kV zachowuje się pas wolny
od zabudowy 2 x 20 m, natomiast dla projektowanej linii wysokiego napięcia 400 kV – pas
wolny od zabudowy 2 x 50 m.
3.6. Systemy gospodarki odpadami
Zwiększający się poziom konsumpcji, wprowadzanie do obiegu substancji o wyjątkowo długim
okresie degradacji oraz postępująca urbanizacja powodują systematyczny wzrost produkowanej
masy odpadów. Ich racjonalne i możliwie optymalne zagospodarowanie stanowi jeden z podstawowych problemów do rozwiązania dla władz gminy.
W celu prawidłowego rozwiązania problemu utylizacji odpadów opracowana została przez Politechnikę Wrocławską Instytut Inżynierii Ochrony Środowiska „Koncepcja zagospodarowania
odpadów komunalnych w miejsko-gminnej aglomeracji Dzierżoniowsko-Świdnickiej”, której
realizacja umożliwi całkowite odejście w perspektywie najbliższych lat od tradycyjnego sposobu
składowania odpadów w formie zmieszanej.
W/w „Koncepcja...” zakłada między innymi utworzenie efektywnego systemu zbierania odpadów, którego podstawowymi cechami są: minimalizacja ilości odpadów poprzez segregację
surowców wtórnych i wykorzystanie składników organicznych oraz kierowanie na składowisko
tylko tych odpadów, które nie nadają się do dalszego wykorzystania. Nowa gospodarka odpadami wykorzystywać powinna już istniejący system zbiórki surowców wtórnych.
1. Zakłada się sukcesywne tworzenie kompleksowego systemu gospodarki odpadami.
2. W I etapie proponowana jest kontenerowa zbiórka odpadów na obszarze systemu regionalnego – odbiór i wywóz do zakładów przetwarzania, sprzedaży lub magazynowania.
3. W II etapie proponowane jest odzysk surowców wtórnych na stacji sortowania – odbiór, przetwarzanie w zakładzie utylizacji, wydzielenie do sprzedaży lub magazynowania.
4. Wywóz i transport odpadów do zakładu utylizacji zlokalizowanego (przez autorów „Koncepcji...”) w Pieszycach.
5. Dopuszcza się usytuowanie poszczególnych obiektów gospodarki odpadami na terenach
wskazanych w „Studium...” pod funkcję przemysłową.
6. Odpady balastowe – wywóz transportem kontenerowym (z lokalną stacją przeładunkową na
terenie zakładu utylizacji w Pieszycach lub na terenach przeznaczonych w „Studium...) do
składowisk odpadów „Gilów”, „Krzczonów”, „Sulisławice” lub w inne miejsce, wymagające
rekultywacji materiałem mineralnym.
7. Lokalizacja kompostowni na nowym składowisku (na terenie gminy Dzierżoniów, w gminie
ościennej) lub na terenie oczyszczalni ścieków w Bielawie.
8. Segregacja odpadów może odbywać się również w stacji sortowania usytuowanej na terenie
składowiska odpadów lub na terenach wskazanych w „Studium...” pod funkcję przemysłową.
9. Lokalizacja poszczególnych obiektów gospodarki odpadami wynikać powinna z przyjętego do
realizacji systemu utylizacji.
10. Przygotowując program gospodarki odpadami należy przeanalizować możliwość
współdziałania kilku sąsiednich gmin we wspólnym rozwiązaniu tego problemu.
4. NARZĘDZIA REALIZACJI USTALEŃ STUDIUM
4.1. Miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego, sporządzane ze względu na przepisy szczególne.
Na obszarze miasta nie występują okoliczności, z których wynika obowiązek sporządzania
takich planów.
4.2. Miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego, proponowane do sporządzenia
ze względu na szczególne uwarunkowania.
Do objęcia takimi planami proponuje się wszystkie jednostki terenowe, określone na rysunku
studium jako:
1. ME – tereny zabudowy rezydencjonalnej
2. Przestrzeń rolnicza z zakazem wprowadzania zabudowy
3. Podstawowy układ komunikacyjny.
Podstawowym zadaniem powyższych planów będzie zabezpieczenie najcenniejszych terenów
przed ekspansją niepożądanego zagospodarowania i chaotycznej zabudowy, a tym samym zabezpieczenie rezerw dla przewidzianych, docelowych form zagospodarowania.
5. WNIOSKI DO PROGRAMÓW ZADAŃ RZĄDOWYCH ORAZ OPRACOWAŃ PLANISTYCZNYCH WYŻSZEGO RZĘDU
1. Realizacja podstawowego układu komunikacyjnego, ze szczególnym uwzględnieniem obwodnicy dzierżoniowskiej.
2. Realizacja kompleksowego systemu przeciwpowodziowego, w tym budowa polderu w
Dzierżoniowie, suchego zbiornika na Brzęczyku lub temu podobnych.
3. Realizacja systemu małej retencji na obszarze sowiogórskim.
4. Zorganizowanie nowoczesnego, regionalnego systemu zbierania oraz unieszkodliwiania lub
utylizacji odpadów przemysłowych i niebezpiecznych.
III. ZAŁĄCZNIK NR 1
I. WYKAZ ZABYTKÓW ARCHITEKTURY I BUDOWNICTWA
ul. Bielawska
Stacja energetyczna, XIX/XX
Dom mieszkalny, ob. przedszkole, nr 1, k. XIX
Dom mieszkalny, nr 11, 3 ćw. XIX, XIX/XX
ul. Boczna
Dom mieszkalny, nr 4, pocz. XX
ul. Kopernika
Poczta, nr 2, 1888
Dom mieszkalny, nr 5, k. XIX
Dom mieszkalny, nr 8, 4 ćw. XIX
Dom mieszkalny, nr 9, XIX/XX
Dom mieszkalny, ob. przychodnia, nr 25, k. XIX
Dom mieszkalno-gospodarczy, nr 44, 1810, k. XIX
Budynek mieszkalno-gospodarczy, nr 56, pocz. XX
Dom mieszkalny, nr 79, 1796
Fabryka, ob. Bielbaw Zakłady Przemysłu Bawełnianego „Bieltex”, nr 81, 1922
Dom mieszkalny, nr 104, 2 poł. XIX
Dom mieszkalny, ob. przedszkole, nr 106, k. XIX
Dom mieszkalny, nr 107, ok. 1905
Dom mieszkalny, nr 108 a, 1 poł. XIX
a) budynek gospodarczy, k. XIX
Dom mieszkalno-gospodarczy, nr 125, k. XIX
Dom mieszkalny, nr 128, 4 ćw. XIX, XX
Dom mieszkalny, nr 140, 1817, k. XIX
Willa, nr 141, ok. 1920
Dom mieszkalny, nr 145, 1825, k. XIX
Zajazd, nr 158, 1812, XIX/XX, wpis do rejestru zabytków dn. 21.03.1986 pod nr 1152/Wł
Zespół mieszkalno-gospodarczy, nr 166:
a) dom mieszkalny, 1 poł. XIX, 1871
b) obora, k. XIX
c) stodoła, k. XIX
Fabryka, ob. Bielbaw Zakłady Przemysłu Bawełnianego „Bieltex”, nr 191, pocz. XX
ul. Kościelna
Kościół parafialny p.w. św. Jakuba, 1 poł. XIV, XV - XVI, XVIII, wpis do rejestru zabytków dn.
13.08.1965 pod nr 1365
a) brama w murze centralnym, 1789
ul. Kościuszki
Dom mieszkalny, nr 1a, k. XIX
Dom mieszkalny, ob. Urząd Miasta, k. XIX
Fabryka, budynek administracyjny, ob. Zespół Szkół Rolniczych, nr 5, k. XIX
Tkalnia Bieltexu, nr 6, k. XIX
Fabryka, ob. hotel robotniczy i magazyn Bieltexu, nr 6a, k. XIX
a) dom mieszkalny, 1 poł. XIX, XIX/XX
b) dom mieszkalno-gospodarczy, 3 ćw. Xix
c) budynek gospodarczy, poł. XIX
d) brama, 4 ćw. XIX
Dom mieszkalny, nr 15, 3 ćw. XIX, k. XX
Dom mieszkalny, nr 17, k. XIX, XX
Dom mieszkalny, nr 17a, k. XIX, XX
Dom mieszkalny, ob. komenda policji, nr 18a, pocz. XX
ul. Mickiewicza
Szkoła, ob. internat Zespołu Szkół Rolniczych, nr 1, k. XIX, XX
Fabryka, budynek biurowy, ob. dom mieszkalny, nr 3, k. XIX, XX
a) dom mieszkalno-gospodarczy, 2 ćw. XIX
b) stodoła z oborą, k. XIX
c) obora ze stajnią, ok. poł. XIX
Dom mieszkalny, nr 9, ok. poł. XIX
Dom mieszkalny z bramą, nr 12, ok. 1870
ul. Nadbrzeżna
a) obora, k. XIX
Dom mieszkalny, nr 36, poł. XIX, XX
Dom mieszkalno-gospodarczy, nr 40, 3 ćw. XIX
Dom mieszkalno-gospodarczy, nr 56, 1841
ul. Obywatelska
Dom mieszkalny, nr 2, lata 20-te XX
ul. Ogrodowa
Zespół kościoła:
a) kościół par. p.w. św. Antoniego, 1873, wpis do rejestru zabytków dn. 30.12.1982 pod nr
907/Wł
b) plebania, nr 44, 1880
c) dom mieszkalny, nr 46, 1880
d) budynek gospodarczy obok plebanii, k. XIX
e) budynek gospodarczy, k. XIX
Kaplica cmentarna, XIX/XX
ul. Sanatoryjna
Zespół fabryki, nr 2:
a) fabryka, k. XIX
b) budynek administracyjny, dawna tkalnia, k. XIX
ul. Sienkiewicza
Zespół fabryki, nr 2:
a) fabryka, XIX/XX
b) budynek administracyjny, pocz. XX
ul. Stara
Dom mieszkalno-gospodarczy, nr 6, 1 poł. XIX
a) budynek gospodarczy, poł. XIX
Dom mieszkalno-gospodarczy, nr 13, 1806, XIX/XX
a) budynek gospodarczy, 1 poł. XIX
ul. Świdnicka
a) dom mieszkalno-gospodarczy I, 1 poł. XIX, XX
b) dom mieszkalno-gospodarczy II, 1 poł. XIX
Dom mieszkalny, nr 6, ok. poł. XIX
Dom mieszkalno-gospodarczy, nr 9b, k. XIX
Dom mieszkalny, nr 20, 4 ćw. XIX, k. XIX
a) dom mieszkalny I, 3 ćw. XIX, k. XIX
b) dom mieszkalny II, 4 ćw. XIX
c) stajnia, 3 ćw. XIX, XX
Dom mieszkalny, nr 47, 3 ćw. XIX, k. XIX
Dom mieszkalno-gospodarczy, nr 51, 3 ćw. XIX, XX
a) stodoła, 2 poł. XIX
Dom mieszkalny, nr 61, 1788, k. XIX, XX
a) budynek gospodarczy, 1 poł. XIX
pl. Zamkowy
Zespół pałacowo-parkowy:
a) pałac, obecnie nieużytkowany, 1580-1581, 1679-1710, wpis do rejestru zabytków dn.
06.06.1957 pod nr 462
b) oficyna mieszkalna I, nr 1, 1 poł. XIX, XX
c) oficyna mieszkalna II, nr 3, 1 poł. XIX, XX
d) oficyna mieszkalna III, nr 3, 1 poł. XIX, k. XIX, XX
e) oficyna mieszkalna IV, nr 3, 1 poł. XIX, k. XIX
f) dom mieszkalny, nr 2, XVI, XVIII, XIX
g) oficyna mieszkalna, nr 4, 1 poł. XIX
h) budynek mieszkalno-gospodarczy, XVIII
i) stodoła, 2 poł. XIX
j) budynek gospodarczy, 1 poł. XIX
k) pawilon ogrodowy – oranżeria, XVIII
l) budynek gospodarczy w parku, 1 poł. XIX, XX
ł) bramka i schody do założenia z sadzawką w parku, XVIII
m) mur obronny z basztą, XVI, wpis do rejestru zabytków dn. 03.04.1984 pod nr 993/Wł
n) mur zewnętrzny z wnękami, XVII, wpis do rejestru zabytków dn. 03.04.1984 pod nr
993/Wł
o) mur z bramami przy dziedzińcu honorowym, XVII, XVIII, wpis do rejestru zabytków dn.
03.04.1984 pod nr 993/Wł
p) brama na dziedziniec honorowy, XVII, XX
r) brama na dziedziniec gospodarczy, XVIII, XX
s) most, 1650, XX
Klasztor, obecnie szpital obserwacyjno-zakaźny ZOZ Bielawa, nr 10, 4 ćw. XIX
ul. Zamkowa
Willa, nr 1, lata 20-te XX
Dom mieszkalny, nr 41, poł. XIX
Dom mieszkalny, nr 81, 3 ćw. XIX, pocz. XX
ul. 9 Maja
Willa, nr 1, ok. 1930
Dom mieszkalny, nr 14, 1 ćw. XX
Bratoszów
Kamionki
Kościół fil. p.w. św. Aniołów Stróżów, XVIII, XX, wpis do rejestru zabytków dn. 03.04.1984
pod nr 991/Wł
a) brama, k. XVIII, XIX/XX
a) budynek gospodarczy, 1 poł. XIX, XX
Dom mieszkalny, nr 27, poł. XIX, XX
Młyn, ob. dom mieszkalno-gospodarczy, nr 35, 2 poł. XIX
Poczta, nr 40, pocz. XX
Dom mieszkalno-gospodarczy, nr 51, 3 ćw. XIX, XX
Willa, nr 63, lata 20-te XX
Zajazd „Ustronie”, nr 65, ok. poł. XIX. pocz. XX, ok. 1930
Willa „Wilnianka”, nr 66, XIX/XX
Willa „Prząśniczka”, nr 72, 1904
Willa, nr 73, pocz. XX, ok. 1930
ul. Górska
Pensjonat „Zacisze”, nr 76, k. XIX, p. XX, ok. 1930
a) budynek gospodarczy, pocz. XX, ok. 1930
Pensjonat, ob. pokoje gościnne „Muchomorek”, nr 77, pocz. XX
Lasocin
Piskorzów
Kościół fil. św. Jana Nepomucena, XVI, 1730, 1921, wpis do rejestru zabytków dn. 30.09.1985
pod nr 1137/Wł
a) mur cmentarny z bramą, XVI, XVIII
Szkoła, nr 60, ok. 1880
Leśniczówka, nr 91, pocz. XX
a) dom mieszkalny, 1828
b) obora, 1 poł. XIX
c) stodoła, 2 poł. XIX
a) budynek gospodarczy, 4 ćw. XIX
Dom mieszkalno-gospodarczy, nr 38, poł. XIX
Dom mieszkalno-gospodarczy, nr 93, 2 poł. XIX
Rościszów
Kościół par. p.w. św. Bartłomieja, XIV, XVIII, wpis do rejestru zabytków dn. 07.12.1960 pod nr
806
a) brama i mur, XVIII, XIX
Klasztor, obecnie szkoła, k. XIX, poł. XX
a) dom mieszkalno-gospodarczy, nr 85 a, k. XIX
Pałac, ob. ośrodek wypoczynkowy „Kasztel”, nr 71, XVIII, XIX/XX, ok. 1960, wpis do rejestru
zabytków dn. 20.08.1976
Sanatorium Przeciwgruźlicze, nr 11, 4 ćw. XIX, poł. XX, wpis do rejestru zabytków dn.
21.03.1986 pod nr 1153/Wł
Pensjonat „Słowik”, nr 12, pocz. XX
Pensjonat „Sokół”, nr 14, pocz. XX
Zajazd, ob. hotel, nr 30, pocz. XX
a) altana przy nr 1, k. XIX
Dom mieszkalny, nr 1a, pocz. XX
Dom mieszkalny, nr 9, 3 cw. XIX, k. XIX
Dom mieszkalny, nr 22, 2 poł. XIX, 1904
a) dom mieszkalny, 1827, wpisany do rejestru zabytków dn. 10.01.1983 pod nr 925/Wł
b) dom mieszkalno-gospodarczy, k. XIX
c) spichlerz, nr 27, wpisany do rejestru zabytków dn. 10.01.1983 pod nr 925/Wł
Dom mieszkalny, nr 50, lata 30-te XX
a) obora, k. XIX
Dom mieszkalno-gospodarczy, nr 64, 3 ćw. XIX, k. XIX
Dom mieszkalny, nr 73, 1786, XIX/XX, wpisany do rejestru zabytków dn. 21.05.1986 pod nr
1151/Wł
Dom mieszkalny, nr 77, 1 poł. XIX, XX, wpisany do rejestru zabytków dn. 21.05.1986 pod nr
1150/Wł
Dom mieszkalny, nr 82, XVIII/XIX
a) budynek gospodarczy z przejazdem, nr 82, k. XIX
II. WYKAZ STANOWISK ARCHEOLOGICZNYCH
Obszar AZP 88-24
60. osada
Stanowisko nr 10/18
61. osada ?
Stanowisko nr 9/17
62. ślad osadnictwa
Stanowisko nr 6/14
63. osada
Stanowisko nr 5/13
64. osada ?
Stanowisko nr 8/16
Stanowisko nr 11/19
66. grodzisko
Stanowisko nr 2/2
stanowisko wpisane do rejestru pod nr
127/arch/65
ślad osadnictwa
Stanowisko nr 12/20
Stanowisko nr 7/15
Stanowisko nr 4/12
Stanowisko nr 3/11
71. grodzisko ?
Stanowisko nr 1/1
III. STREFY OCHRONY KONSERWATORSKIEJ
Wyznaczono następujące strefy ochrony konserwatorskiej:
 strefę „A” ścisłej ochrony konserwatorskiej dla
– zespołu pałacowo-parkowego (pl. Zamkowy)
– kościoła parafialnego p.w. św. Jakuba (ul. Kościelna)
– zespołu kościoła p.w. św. Antoniego (ul. Ogrodowa)
– kościoła filialnego w Kamionkach, p.w. Aniołów Stróżów, otoczonego murem
– zespołu kościoła filialnego w Piskorzowie, p.w. św. Jana
–
kościoła św. Bartłomieja w Rościszowie
–
dawnej pastorówki (nr 73) w Rościszowie
–
pałacu (nr 71) w Rościszowie
– sanatorium (nr 11) w Rościszowie
 strefę „B” ochrony konserwatorskiej, która obejmuje układ przestrzenny miejscowości, a zarazem stanowi otulinę dla dwóch enklaw objętych strefą „A”;
 strefę „K” ochrony krajobrazu dla założenia parkowego przy pałacu (pl. Zamkowy);
 strefę „W” ochrony archeologicznej, którą objęto stanowisko nr 66;
 strefę „OW” obserwacji archeologicznej dla miejscowości o średniowiecznej metryce.

studium dbp # makieta projektu uchwały

Transkrypt

Podobne dokumenty

nieruchomość na sprzedaż

600 000 146 m2 - Studio Nieruchomości

szlakiem zabytków architektury drewnianej w warszawie

Hasło budynek-srednio-wysoki

Rejestr zabytków - Sołectwo Drołtowice

Repertorium A Nr ............. AKT NOTARIALNY Dnia.......... przed

Oferta numer DS-6706, Sprzedaż - Dom

1 600 000 395 m2 - Studio Nieruchomości