streszczenie pracy - Wydział Nauk o Zdrowiu
Transkrypt
streszczenie pracy - Wydział Nauk o Zdrowiu
Imię i nazwisko doktoranta: Piotr Niewiński Miejsce pracy i zajmowane stanowisko: Klinika Chorób Serca, Wydział Nauk o Zdrowiu, Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu Zajmowane stanowisko: Lekarz rezydent Tytuł pracy doktorskiej: Ocena odpowiedzi odruchowej z chemoreceptorów obwodowych u chorych ze skurczową niewydolnością serca Promotor: Prof. dr hab. n. med. Piotr Ponikowski Recenzenci: Prof. dr hab. n. med. Marcin Gruchała Dr hab. n. med. Łukasz Chrzanowski Życiorys: Urodzony w 1981r. we Wrocławiu. Akademię Medyczną we Wrocławiu ukończył w 2006r z najwyższą średnią ocen. Następnie spędził 2 lata na stażu podyplomowym w Wielkiej Brytanii (Londyn). W 2008r. zdał Lekarski Egzamin Państwowy z najwyższą liczbą punktów oraz rozpoczął specjalizację z kardiologii w Ośrodku Chorób Serca 4 Szpitala Wojskowego we Wrocławiu. W 2009r. został członkiem Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, a w 2014r. – Klubu 30 PTK. Jest autorem rozdziałów książek oraz artykułów publikowanych w czasopismach o zasięgu ogólnopolskim i światowym. Dorobek naukowy: Liczba prac z impact factor (pierwszy autor) – 6 Sumaryczny impact factor – 17,1 Indeks Hirscha – 2 Liczba cytowań – 17 Liczba prac bez impact factor - 11 Liczba rozdziałów książek – 3 Punktacja MNiSW/KBN – 203 Najważniejsze publikacje: • Niewinski P, Tubek S, Banasiak W, Paton JF, Ponikowski P. Consequences of peripheral chemoreflex inhibition with low-dose dopamine in humans. J Physiol. 2014;592(Pt 6):1295-308. • Niewinski P, Janczak D, Rucinski A, Jazwiec P, Sobotka PA, Engelman ZJ, et al. Carotid body removal for treatment of chronic systolic heart failure. Int J Cardiol. 2013;168:2506-9. Wstęp: Nadmierna wrażliwość chemoreceptorów obwodowych (HVR, ang. hypoxic ventilatory response) stanowi istotne ogniwo w patofizjologii niewydolności serca (NS). Nie znane są determinanty kliniczne oraz częstość występowania podwyższonego HVR u optymalnie leczonych chorych z NS. Aktywacja chemoreceptorów ma swoje odzwierciedlenie w odpowiedzi hemodynamicznej. Dane na jej temat są w dostępnej literaturze skąpe i często wzajemnie sprzeczne. Brakuje również metodologii umożliwiającej kompleksową ocenę hemodynamicznych efektów pobudzenia chemoreceptorów. Nie jest wreszcie jasne w jakim zakresie za odpowiedź odruchową odpowiadają chemoreceptory kłębków szyjnych, a w jakim receptory pozostałych obszarów chemowrażliwych – w tym kłębki aortalne. Cele pracy: 1.Opracowanie i walidacja metody oceny odpowiedzi hemodynamicznej na pobudzenie chemoreceptorów obwodowych. 2.Ocena predyktorów klinicznych oraz częstości występowania podwyższonego HVR u optymalnie leczonych chorych z przewlekłą NS. 3.Ocena hemodynamicznej odpowiedzi na pobudzenie chemoreceptorów obwodowych oraz jej związku z odpowiedzią wentylacyjną. 4.Ocena wpływu usunięcia kłębków szyjnych na komponentę wentylacyjną i hemodynamiczną odpowiedzi odruchowej na pobudzenie chemoreceptorów obwodowych. Materiał i metody: Badaniem objęto następujące grupy: a) pacjenci z przewlekłą skurczową NS (n=34) otrzymujący optymalne leczenie farmakologiczne, b) grupa kontrolna zdrowych ochotników (n=16), c) grupa chorych z przewlekłą skurczową NS oraz podwyższonym HVR poddawana zabiegowi usunięcia kłębków szyjnych (n=6). U badanych osób przeprowadzono: 1.Wywiad lekarski oraz badanie fizykalne. 2.Badanie wentylacyjnej (HVR) oraz hemodynamicznej (SBP slope, HR slope) odpowiedzi na hipoksyczne pobudzenie chemoreceptorów obwodowych za pomocą krótkotrwałych ekspozycji na 100% azot. 3.Próba spiroergometryczna z pomiarem peakVO2, VE/VCO2 slope i RER. 4.Badania krwi: parametry hematologiczne i biochemiczne, stężenie NT-proBNP. 5. Standardowe badanie echokardiograficzne. Wyniki: Nowa metoda oceny hemodynamicznej odpowiedzi na hipoksję z zastosowaniem SBP slope i HR slope cechowała się dobrą powtarzalnością z coefficient of variation <25% zarówno w grupie osób zdrowych jak i z NS. Podwyższone wartości HVR odnotowano u 44% chorych z NS. Najlepszym predyktorem HVR na podstawie analizy regresji wieloczynnikowej było stężenie NT-proBNP we krwi (p<0,001). Poza tym pacjenci z wysokim HVR cechowali się niższą LVEF, większą RVEDD, większym wymiarem LA oraz większą częstością występowania migotania przedsionków (p<0,05 dla wszystkich) w porównaniu z grupą chorych z prawidłowym HVR. W grupie z wysokim HVR odnotowano również nadmierną odpowiedź hemodynamiczną na hipoksję wyrażoną podwyższonym SBP slope oraz HR slope (p<0,05 dla obu) w porównaniu z grupą chorych z prawidłowym HVR. W grupie chorych z NS stwierdzono obecność istotnych korelacji pomiędzy poziomem HVR a SBP slope i HR slope (odpowiednio r=0,48, p=0,005; r=0,64, p=0,0003) oraz pomiędzy samymi SBP slope i HR slope (r=0,65, p=0,0002). Obustronne usunięcie kłębków szyjnych spowodowało istotny spadek HVR i SBP slope (odpowiednio o: 91 % i 71 %; p<0,05 dla obu). Wartość HR slope nie uległa istotnej zmianie (p=0,6). Względna redukcja HVR korelowała ze względną redukcją SBP slope (odpowiednio r=0,94, p=0,005). Związku takiego nie stwierdzono dla HR slope (r=0,6, p=0,21). Wnioski: Zwiększona chemowrażliwość obwodowa pozostaje częstym problemem w populacji chorych z NS pomimo stosowania optymalnej terapii. HVR jest związany z zaawansowaniem niewydolności serca, a zwłaszcza ze stężeniem NT-proBNP. Możliwa jest jednoczesna, miarodajna ocenę odpowiedzi hemodynamicznej (SBP slope, HR slope) na hipoksję. Pacjenci z wysokim HVR cechują się również podwyższonymi wartościami SBP slope i HR slope, co może tłumaczyć zaburzenia hemodynamiczne obserwowane w niewydolności serca. Usunięcie obu kłębków szyjnych skutkuje znaczącą redukcją HVR i SBP slope co sugeruje spadek aktywności układu współczulnego po zabiegu. HR slope po usunięciu obu kłębków szyjnych nie ulega zmianie co wskazuje na udział kłębków aortalnych w powstawaniu tej odpowiedzi.