Ogłoszenia parafialne OKRES NARODZENIA PAŃSKIEGO`2014-2015

Ogłoszenia parafialne
OKRES NARODZENIA PAŃSKIEGO’2014-2015
1. Liturgia Uroczystości Narodzenia Pańskiego – 25 grudnia - Msza w dzień
Hasło dnia:
Bóg staje się człowiekiem, ludzie winni brać udział w życiu Bożym.
Wstęp
Narodzenie Syna Bożego w Betlejem, choć umiejscowione w czasie i przestrzeni,
jednocześnie przenika czas i przestrzeń oraz wykracza poza nie w sposób, który dotyka każdego
człowieka na ten świat przychodzącego. W Narodzeniu Pańskim objawia się najpełniej Boża miłość
względem człowieka oraz Boża solidarność z grzeszną ludzkością, zakorzenione w historii zbawienia.
Boże Narodzenie niesie przesłanie uniwersalizmu miłości Ojca, który ofiarował swojego Syna
grzesznemu stworzeniu w każdym miejscu i po wszystkie czasy.
I czytanie – Iz 52, 7-10
Ewangelia – to Radosna Nowina. W tym fragmencie Izajasz wygląda wyzwolenia z niewoli,
ale pojmowanego głębiej niż w kategoriach wyzwolenia politycznego. Bóg nie opuścił swojego ludu,
lecz wyzwoli go. W głosie proroka, zapowiadającego przyszłe wybawienie, rozbrzmiewa radość:
„Twój Bóg zaczął królować”. Bóg jest Królem całej ziemi. On przynosi wolność i pokój.
II czytanie – Hbr 1, 1-6
Prolog Listu do Hebrajczyków ukazuje nam przyjście Pana Jezusa jako szczytowy moment w
dziejach objawienia się Boga ludzkości. Prolog (w.1-4) wprowadza bezpośrednio postać Chrystusa w
Boski plan zbawienia. W. 5: Jezus jest identyfikowany z Ojcem, ale różni się od Niego. W. 4: w myśl
Starego Testamentu aniołowie odgrywali ważną rolę jako heroldowie Bożego objawienia. W. 5-6:
najwyższa boskość Syna jest udowodniona na podstawie Pisma. Wielkość Chrystusa przewyższa
wszystkich dotychczasowych wysłańców Bożych: zarówno proroków, jak i aniołów.
Ewangelia – J 1, 1-18
W tajemnicę Wcielenia wprowadza nas najgłębiej słynny prolog Ewangelii wg św. Jana.
Ukazuje on Jezusa narodzonego z Maryi Panny jako odwieczne Słowo Boga, przez które wszystko się
stało. Fragment Ewangelii jest wczesnochrześcijańskim hymnem wywodzącym się z kręgu św. Jana.
Został tak zaadoptowany, aby mógł służyć jako wstęp do opowieści ewangelicznych na temat toku
wcielenia Słowa. W Nim Ojciec wypowiada całą swoją istotę.
Zakończenie
Najgłębszy sens Uroczystości Bożego Narodzenia wypowiedziany jest w tym, że lud, który
jest gotów słuchać Boga, jest przyjęty przez Niego. Jezus Chrystus został posłany na ten świat i stał
się naszym Bratem. Z Nim jesteśmy powołani brać udział we wspaniałości Boga. Wszyscy, którzy
przyjmują Chrystusa z wiarą i miłością, stają się dziećmi Bożymi i otrzymują z Jego pełności łaskę po
łasce.
2. Liturgia Święta św. Szczepana – 26 grudnia
Hasło dnia:
Wraz z przyjściem na świat Syna Bożego, przed ludźmi otwiera się niebo.
Wstęp
W dzień po obchodach pamiątki Narodzenia Syna Bożego Kościół w sposób uroczysty
celebruje wspomnienie przeniesienia relikwii św. Szczepana (Jerozolima, 26. XII. 33 r.), diakona
gminy jerozolimskiej, człowieka, dla którego Chrystus stał się światłością, prawdą i celem życia. On
głosi innym Chrystusa słowem prawdy, czynami miłości i ofiarą życia. On widzi niebo otwarte i Syna
Człowieczego stojącego po prawicy Boga. On przebacza tym, którzy go ukamienowali.
I czytanie – Dz 6,8-10; 7,54-60
Fragment przedstawia świadectwo o śmierci Szczepana. Żydzi ukamienowali go, ponieważ w
ich oczach dopuścił się on bluźnierstwa wyznając, że widzi Jezusa w niebie, a więc w miejscu, które
miało przysługiwać jedynie Bogu. Męczeństwo św. Szczepana jest wymownym świadectwem
Chrystusowego bóstwa.
Ewangelia – Mt 10,17-22
Już w kazaniu na Górze (Mt 5,10-12) Jezus zapowiada prześladowania swoich uczniów. To
samo mówi w tym fragmencie Ewangelii rozsyłając Apostołów. Jezus obiecuje im asystencję Ducha
Bożego, który będzie ich umacniał i przez nich będzie mówił. Ta obietnica wypełniła się w pierwszym
męczenniku, św. Szczepanie. Moc Boża najpełniej przejawia się w wierności i miłości ludzi słabych,
w ich cierpieniach, które znoszą dla Boga. Chrystus obiecuje swojego Ducha wszystkim, którzy w
chwili próby położą całą swą nadzieję w Panu.
Zakończenie
Skoro Bóg przyszedł na świat, to przed człowiekiem otwiera się niebo; śmierć nie jest już
więcej końcem bez wyjścia, lecz narodzeniem się do nowej rzeczywistości: do życia wiecznego u
boku zmartwychwstałego Chrystusa. To przekonanie napełniło św. Szczepana w obliczu śmierci
niepojętą dla jego prześladowców radością. My natomiast boimy się śmierci. Prośmy Boga, by Jego
Duch oczyścił nas i napełnił swoim pokojem.
3. Liturgia Święta Świętej Rodziny: Jezusa, Maryi i Józefa – Niedziela w Oktawie Narodzenia
Pańskiego
Hasło dnia:
Chrystus w rodzinie ludzkiej.
Wstęp
Pośród ośmiu dni oktawy Narodzenia Pańskiego wyróżnia się przypadająca w tym okresie
niedziela. Jest ona poświęcona Świętej Rodzinie, czyli tej wspólnocie, jaką tworzyli: Jezus, Maryja i
Józef. Bóg chciał, by Jego Syn wzrastał w środowisku rodzinnym i wszedł w nie tak ściśle, że patrząc
z zewnątrz można było dostrzec jedynie zwyczajną, ludzką codzienność, którą każdy z nas zna z
własnego doświadczenia. Jeśli jednak spojrzymy oczami wiary, wówczas każda rodzina może się stać
świętą rodziną, to znaczy wspólnotą miłości zjednoczoną wokół Chrystusa.
I czytanie – Syr 3,2-6.12-14
Czwarte spośród Dziesięciu Przykazań Bożych wzywa do okazywania czci własnym
rodzicom. Fragment Księgi (napisanej ok. 180 r. przed n. Chr.) zawiera refleksje Syracha nad
obowiązkami wobec rodziców. Uczucia synowskie zapewniają odpuszczenie grzechów.
II czytanie – Kol 3,12-21
Również św. Paweł, pisząc z więzienia w Rzymie do podzielonej społeczności w Kolosach
(miejscowości położonej niedaleko od Laodycei i Hierapolis, w Frygii, która wchodziła w skład
rzymskiej prowincji Azji), przedstawia nam konkretne zasady życia rodzinnego. Wynikają one stąd, że
przez Chrzest staliśmy się święci i mili Bogu, który nas wybrał.
Ewangelia – Łk 2,22-40
Rodzina, w której narodził się Chrystus, zachowywała wiernie przykazania Boże wyrażone w
Prawie Mojżeszowym. Św. Łukasz łączy dwa starotestamentowe obrzędy: ceremonię oczyszczenia, w
której Matka, po 40 dniach kończy okres „nieczystości” ofiarowując synogarlicę; oraz ceremonię
prezentacji, dzięki której nowo narodzony (pierworodny) potomek jest wykupiony przez ofiarowanie 5
sykli (co nie jest wymienione przez św. Łukasza). Obie ceremonie mają miejsce w świątyni w
Jerozolimie, gdzie Jezus ma wypełniać swoje dzieło (staje się to przedmiotem proroctwa Symeona,
natchnionego przez Ducha Świętego). Jego ofiarowanie jest zapowiedzią przyszłej ofiary.
Sprawozdanie św. Łukasza odzwierciedla twierdzenie św. Pawła Apostoła, że „Jezus został zrodzony
z niewiasty”.
Ewangelia – Mt 2,13-15.19-23
Rodzina, w której przyszedł na świat Chrystus, była narażona na liczne niebezpieczeństwa.
Trzy miejsca pobytu Dzieciątka Jezus: Betlejem, Egipt i Nazaret implikują prawdę o Opatrzności
Bożej nad życiem Świętej Rodziny. Pobyt w Egipcie podkreśla prawdę, że Jezus jest nowym
Mojżeszem, który z Żydów i pogan ma stworzyć nowy lud Boży i przeprowadzić go z królestwa
ciemności i grzechu do królestwa Bożego.
Zakończenie
Kościół w Święcie Świętej Rodziny chce dać każdej chrześcijańskiej rodzinie przykład
dobrego, cnotliwego życia; przez nie ognisko domowe będzie zawsze azylem pokoju, w którym
jaśnieje radość życia i błogosławieństwo łaski.
4. Liturgia Uroczystości Świętej Bożej Rodzicielki Maryi – Nowy Rok
Hasło dnia:
Bóg zesłał swojego Syna zrodzonego z niewiasty.
Wstęp
W ósmym dniu oktawy Narodzenia Pańskiego obchodzimy uroczystość macierzyństwa
Bożego Maryi Dziewicy. Już od IV wieku liturgia rzymska celebruje 1 stycznia, na zakończenie
oktawy Narodzenia Pańskiego – uroczystość Matki Bożej. Dzisiejsza liturgia wychwala przywilej
macierzyństwa Maryi, Matki Syna Bożego i Matki Kościoła. Na progu Nowego Roku wita nas Matka
Najświętsza ze swoim Dzieckiem i pragnie nam błogosławić. Jako źródło wszelkiego
błogosławieństwa wskazuje nam na Syna swego, abyśmy mogli otrzymać przybrane synostwo Boże i
nazywać Stwórcę nieba i ziemi naszym Ojcem.
I czytanie – Lb 6, 22-27
Pierwsze czytanie przekazuje formułę błogosławieństwa, którego udzielali starotestamentowi
kapłani, potomkowie rodu Aarona. Błogosławieństwo to kieruje się na progu nowego roku również do
nas.
II czytanie – Ga 4, 4-7
Jest to jedyny tekst św. Pawła mówiący o Maryi; występuje w nim jako właśnie Ta, która
zrodziła Syna Bożego (w. 4). W. 6: „Abba” – termin, jakiego używał Chrystus zwracając się do Ojca.
Chrystus stał się naszym Bratem, byśmy mogli z całym zaufaniem nazywać Boga naszym Ojcem.
Stało się to możliwe, ponieważ na Chrzcie św. otrzymaliśmy „ducha przybrania za synów” (Rz 8,15).
Ewangelia – Łk 2, 16-21
Poszukujący Jezusa ludzie, o których mówi Ewangelia, napotykają najpierw Jego Matkę. Imię
„Jezus”, które znaczy „Jahwe jest zbawieniem”, zostało wcześniej już nadane i wyjaśnione przez
anioła podczas zwiastowania. Tym imieniem rozpoczynamy Nowy Rok.
Zakończenie
Maryja przekazując nam Syna Bożego, przekazuje nam jednocześnie udział we wszystkich
Jego darach. Dlatego na progu Nowego Roku zwracamy się do Matki Bożej, prosząc Ją, aby nauczyła
nas otworzyć się na Jego słowo i przyjąć je czystym i wdzięcznym sercem. Nowy Rok będzie dla nas
dobrym i błogosławionym, jeśli nas zbliży do Boga przez Jezusa, Maryję i Józefa, jeśli, jak pasterze w
Ewangelii, będziemy wdzięcznym sercem wielbić i wysławiać Boga za wszystko.
5. Liturgia Święta Ubogich Pasterzy – 2 Niedziela po Narodzeniu Pańskim
Hasło dnia:
Jezus przychodzi do odrzuconych, wzgardzonych i ubogich
Wstęp
W drugą niedzielę po Narodzeniu Pańskim Polski Narodowy Kościół Katolicki (PNKK) w
USA i Kanadzie oraz Kościół Polskokatolicki w RP obchodzą Święto Ubogich Pasterzy. Kościoły
obchodząc to święto podkreślają swoje otwarcie na ludzi odrzuconych, wzgardzonych i ubogich, bo
sam Jezus daje im pierwszeństwo i zachęca, by do Niego przyszli i w Nim znaleźli pociechę i
ukojenie.
I czytanie – Iz 62, 11-12
Pieśń z Trito-Izajasza wypatruje zbawienia. Została napisana po powrocie Żydów z niewoli
(535 r. przed n. Chr.). Odczytując ten fragment w kluczu metafory małżeńskiej można w nim widzieć
przygotowanie do ceremonii zaślubin, kiedy to Jerozolima - oblubienica (Córa Syjońska)
przygotowuje drogę dla swojego oblubieńca. Przyjście oczekiwanego Mesjasza ma jej przynieść
wybawienie, ale miasto nie rozpoznało czasu swego nawiedzenia. Dlatego Boża obietnica spełnia się
najpierw w Kościele, nowym Ludzie Bożym.
II czytanie – Ga 4, 1-7
W tym fragmencie Listu św. Paweł odnosi obraz nieletniego dziedzica (w. 1-2) do Prawa,
które było potrzebne do czasu, aż ci, którzy mu podlegali, zostali uznani przez Boga za dojrzałych (w.
3-4). W. 4: jedyny tekst św. Pawła mówiący o Maryi, która występuje w nim jako ta, która zrodziła
Syna Bożego. Chrystus przez swoje Wcielenie stał się bliski życiu każdego człowieka; wyzwolił
ludzkość ze stanu niewoli (Prawa), a każdego człowieka uczynił dzieckiem Bożym (w. 5-6). Bóg
Ojciec bowiem w Chrystusie daje ludziom swojego Ducha Świętego. Umocnieni wewnętrznie przez
Niego, nie tylko mamy odwagę nazywać się dziećmi Bożymi, ale rzeczywiście nimi jesteśmy (por. 1J
3,1). Duch Święty wspiera nas, abyśmy z zaufaniem i prostotą zwracali się do Boga (w. 7), tak jak
czyni to Jezus (np. Mk 14, 36; Rz 8, 15).
Ewangelia - Łk 2, 15-20
Fragment Ewangelii przedstawia objawienie się po raz pierwszy wcielonego Chrystusa
człowiekowi, prostym ludziom z pastwisk. Pasterze byli ludźmi niskiego stanu, z którymi mało kto się
liczył, nie uchodzili za „pobożnych”, a jednak pierwsi usłyszeli Radosną Nowinę. Zbawiciel nie
przychodzi do jakiejś wybranej grupy osób, ale jest otwarty na wszystkich, poczynając od tych
ostatnich. Pasterze zostają nawiedzeni przez anioła nocą, która jest tutaj symbolem niewiedzy
duchowej. Ciemność ta jednak zostaje rozświetlona z inicjatywy samego Boga. Postawa pasterzy,
którzy głoszą to, co zobaczyli, jest zapowiedzią misji apostołów i ich następców. Pasterze uwierzyli
skierowanemu ku nim orędziu i w ubogim Dziecięciu uznali Pana i Zbawcę. Już w Żłóbku
betlejemskim Jezus przyznaje pierwszeństwo odrzuconym, wzgardzonym i ubogim.
Zakończenie
Boże Narodzenie oznacza, że Bóg stając się człowiekiem, stanął po naszej stronie i związał się
z nami w sposób nierozerwalny. Odtąd Pan jest zawsze z nami: wtedy, kiedy się radujemy i wtedy,
kiedy płaczemy; wtedy, kiedy odnosimy sukcesy i wtedy, kiedy cierpimy; wtedy, kiedy pracujemy i
wtedy, kiedy odpoczywamy. Jest z nami nawet wtedy, gdy grzeszymy, bo choć my odwracamy się od
Niego, to On zawsze przy nas pozostaje, czekając na nasz powrót. Fakt, że Bóg jako biedny przybył
do biednych ludzi, jest wyzwaniem dla nas. Posiadając wiele duchowych i materialnych dóbr
powinniśmy się nimi dzielić.
6. Liturgia Uroczystości Objawienia Pańskiego – 6 stycznia
Hasło dnia:
Chrystus objawia się wszystkim narodom
Wstęp
Dzisiejsza uroczystość znana jest powszechnie pod ludową nazwą Trzech Króli, ale ta nazwa
nie mówi nam nic o istocie święta. Wyraża ją pełniej używane w liturgii określenie: Uroczystość
Objawienia Pańskiego. Idzie tu o objawienie Pana Jezusa nie wobec narodu wybranego, który
oczekiwał go od wieków, lecz o objawienie wobec pogan, którzy wcześniej o Chrystusie nic nie
słyszeli, a jednak w decydującej chwili zdołali Go rozpoznać. Starożytna Uroczystość Objawienia
Pańskiego zaliczana jest do najważniejszych uroczystości całego roku liturgicznego, ponieważ sławi w
Dziecięciu narodzonym z Maryi objawienie Tego, który jest Synem Bożym, Mesjaszem Żydowskim i
Światłością narodów. Epifania jest świętem pierwszego objawienia Jezusa i wezwaniem wszystkich
ludzi do zbawienia wiecznego. Mędrcy adorujący na kolanach Dzieciątko Jezus reprezentują wielość
ras, ludów i języków, które pozdrawiają Boga jako króla narodów i głowę nowej rodziny – Kościoła
powszechnego, który żyje w jednej wierze, aczkolwiek w wielu wyznaniach.
I czytanie – Iz 60, 1-6
Wyjątek z Trito-Izajasza został napisany zaraz po powrocie z niewoli babilońskiej (530 r.
przed n. Chr.). Słowa proroka kierują się do zniszczonego miasta Jerozolimy, w czasie, gdy przeżywa
trudne chwile, pogrążona jakby w ciemności. Zapowiadani Magowie, podążający do Betlejem z
darami – to pierwsi przedstawiciele ludów pogańskich, którym objawił się Chrystus jako „Światłość
świata”.
II czytanie – Ef 3, 2-3a. 5-6
Żydzi oczekiwali, że Mesjasz przyjdzie przede wszystkim do nich. Nawet dla św. Pawła fakt,
że również poganie zostali powołani do zbawienia, był odkryciem wielkiej tajemnicy. Podkreśla on
swoją specjalną misję głoszenia „tajemnicy” Boga wobec pogan (w. 3) celem zjednoczenia całego
rodzaju ludzkiego w jednym Ciele, którym jest Kościół.
Ewangelia – Mt 2, 1-12
Ewangelia mówi o przybyciu Mędrców do Jerozolimy, a potem do Betlejem. W
przeciwieństwie do św. Łukasza, który podkreśla, że to żydowscy pasterze jako pierwsi złożyli hołd
Jezusowi, św. Mateusz wskazuje na uczonych Mędrców. Skarby ofiarowane przez Mędrców
tradycyjnie symbolizują podarunki składane królowi (złoto), kapłanowi (kadzidło) i osobie mającej
umrzeć (mirra). Zwróćmy uwagę na reakcję Żydów, którzy przecież oczekiwali przyjścia Chrystusa.
Zabrakło im tej wiary, jaką okazali pogańscy przybysze.
Zakończenie
Podziwiamy wiarę i wytrwałość Mędrców w długiej wędrówce ku nieznanemu przecież
celowi. Za dnia szli jakby po omacku, bo światło gwiazdy prowadziło ich tylko w nocy. Wreszcie
pewnej nocy stanęli u celu. Przeżyli Boże Narodzenie. A czy my, chrześcijanie żyjący w XXI wieku,
uwierzyliśmy, że dane jest nam spotkać Boga, choć tyle wokół nas ciemności?
7. Liturgia Święta Chrztu Pańskiego – Niedziela po Objawieniu Pańskim
Hasło dnia:
Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie
Wstęp
Chrzest Pana Jezusa w Jordanie przyniósł ze sobą świadectwo Ojca i Ducha Świętego o misji,
czekającej Syna Bożego. Chrzest Chrystusa jest nie tylko chrztem pokuty, lecz znakiem prawdziwego
oczyszczenia sakramentalnego z powszechnego grzechu ludzkości. Chrzest ten winien również
przyjąć każdy wierny dla osiągnięcia zbawienia wiecznego.
I czytanie – Iz 42, 1-4. 6-7
We fragmencie pierwszej pieśni Sługi Pańskiego prorok Izajasz oczekuje nadejścia dnia, kiedy
to dzięki Izraelowi wszystkie narody będą mogły ujrzeć sprawiedliwość Bożą. „Sługa” pełni rolę króla
Dawidowego, jak również króla mesjańskiego. Proroctwo znalazło swe wypełnienie w sześć wieków
później, wraz z przyjściem Jezusa.
II czytanie – Dz 10, 34-38
Drugie czytanie przynosi jedną z najwcześniejszych mów chrześcijańskich, przedstawiających
działalność Jezusa Chrystusa. Korneliusz reprezentuje uczniów, do których słowo Boże jest
kierowane. W. 38: „namaszczony” odnosi się do chrztu Jezusa, podczas którego Bóg zaświadczył, że
Jezus jest Jego Synem.
Ewangelia – Mk 1, 6b-11
Świadectwo św. Jana Chrzciciela o Jezusie opiera się na tym, co sam Bóg zaświadczył o
swoim Synu. Św. Marek Ewangelista w przeciwieństwie do innych synoptyków kładzie nacisk na
teofanię podczas chrztu Jezusa, traktowaną jako osobiste doświadczenie, „tajemnicę” nie ujawnioną
widzom. Chrzest jest głównie okazją do wskazania apokaliptycznych wizji opisanych w Starym
Testamencie. W. 10: „gołębica” – symbolizuje Izraela, stąd też Jezus jest uznany (namaszczony) jako
przedstawiciel Izraela, natchniony duchem Świętym. W. 11 nawiązuje do proroctwa Izajasza,
przytoczonego w czyt. I.
Zakończenie
Obchodząc Święto Chrztu Pańskiego, pragniemy zastanowić się nad rzeczywistością naszego
chrztu. Wielu jest ochrzczonych, lecz iluż jest prawdziwie wierzących i żyjących w tym Duchu,
jakiego otrzymali na chrzcie św.?
8. Kalendarz liturgiczny:
24 – śr – Wspomnienie dowolne św. Adeli, Wdowy, († 730)
- koniec Okresu Adwentu
- wieczorem: Wigilia Narodzenia Pańskiego
- początek Okresu Narodzenia Pańskiego
25 – cz – Uroczystość Narodzenia Pańskiego
26 – pt – Święto św. Szczepana, Pierwszego Męczennika
27 – so – Święto św. Jana, Apostoła i Ewangelisty
28 – Niedziela w Oktawie Narodzenia Pańskiego – Święto Świętej Rodziny: Jezusa, Maryi i Józefa
29 – pn – Wspomnienie dowolne św. Tomasza Becketa, Biskupa i Męczennika, († 1170)
01 – cz – Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi – Nowy Rok
04 – 2 Niedziela po Narodzeniu Pańskim – Święto Ubogich Pasterzy
06 – wt – Uroczystość Objawienia Pańskiego
11 – Niedziela po Objawieniu Pańskim – Święto Chrztu Pańskiego
- koniec Okresu Narodzenia Pańskiego.
9. PASTERKA – 24/25 bm. (środa/czwartek) – o północy.
10. W UROCZYSTOŚĆ NARODZENIA PAŃSKIEGO (25 bm.) – Msza św. o godz. 10:00.
11. W ŚWIĘTO ŚW. SZCZEPANA (26 bm. – II dzień Świąt) - Msza św. o godz. 10:00.
12. W ŚWIĘTO ŚWIĘTEJ RODZINY (28 bm. – Niedziela w Oktawie Narodzenia Pańskiego)
- Msza św. o godz. 10:00.
13. W UROCZYSTOŚĆ ŚWIĘTEJ BOŻEJ RODZICIELKI MARYI – Nowy Rok - Msza św.
o godz. 10:00.
14. W ŚWIĘTO UBOGICH PASTERZY (2 Niedziela po Narodzeniu Pańskim) - Msza św. o
godz. 10:00.
15. W UROCZYSTOŚĆ OBJAWIENIA PAŃSKIEGO (Trzech Króli, wtorek - 06 stycznia) Msza św. o godz. 10:00; błogosławieństwo kredy i kadzidła – odrzwia swoich domów oznaczamy:
K+M+B+2015.
16. W ŚWIĘTO CHRZTU PAŃSKIEGO (11 stycznia - Niedziela po objawieniu Pańskim) Msza św. o godz. 10:00.
17. KOLĘDA DUSZPASTERSKA – od Niedzieli w Oktawie Narodzenia Pańskiego – 28. 12.
2014 r.
18. Msze św. w dni powszednie wg zwykłego porządku.
19. Dziękuję za ofiary złożone na funkcjonowanie parafii.
20. Zapraszam do wspólnej modlitwy.
Ks. Dziek. Dr Tadeusz Urban
Proboszcz