Z0091 L`Us- 0 7

Transkrypt

Z0091 L`Us- 0 7
ProtitOw.l.eczniczydl
WytrliJI Med)1:Dr,dII PJocib liltqcz)th
lmld ~
uI. ~
41,03-738 WnzawII
REGKJN:01524ge01
SPRAWDZONO
POD WZGlfiDEM
M~~yCZNYM
1
Z009 L'Us- 0 7
Kazda kapsulka zawiera 267 mg fenofibratu (Fenofibratum)
Substancje pomocnicze -patrzpkt.-6.1.
Kapsulki twarde.
Twarde zelatynowe kapsulki koloru zielonego i karmelowego.
Fenardinjest wskazany jako uzupelnienie diety i innych niefarmakologicznych metod leczenia (np.
ewiczenia fizyczne, zmniejszenie masy ciala) w leczeniu:
.
- ci~i:kiej hipertrojglicerydemii;
- hiperlipidemii mieszanej, jei:eli statyny Sl\.przeciwwskazane lub fIe tolerowane.
Dorosli
W przypadku ci~i:kiej hipertrojglicerydemii lub hiperlipidemii mieszanej, stosowanl\. dawkl\.
POcZl\.tkowl\.jestjedna kapsulka raz na do~.
Produkt Fenardin zawsze powinien bye stosowany zjedzeniem, poniewaz lek po przyj~ciu na pusty
zoll\.dek wchlania si~ gorzej.
Dieta ustalona przed rozpocz~ciem leczenia powinna bye kontynuowana.
Dzieci
Taka dawka nie jest zalecana dla dzieci.
Pacjenci w:podeszlym wieku
U pacjent6w w podeszlym wieku, u ktorych nie wyst~pujl\.zaburzenia czynnosci nerek, zalecanajest
dawka zwykle stosowana u osob doroslych.
Pacjenci z zaburzona czynnoscia nerek
U pacjentow z zaburzonl\. czynnoscil\. nerek konieczne jest zmniejszenie dawki. W tej grupie
pacjentow zalecane jest przyjmowanie dawek zawierajl\.cych mniejsze ilosci substancji czynnej
(kapsulka zawierajl\.ca 67 mg mikronizowanego fenofibratu lub kapsulka zawierajl\.ca 100 mg
niemikronizowanego fenofibratu).
Klirens kreatvniny (ml/min)
20 ml/min <klirens kreatyniny<60 ml/min
Dawki
2 kapsulki
fenofibratu
a 67 mg mikronizowanego
Pacjenci z niewydolnoscia watroby
Brak danych klinicznych dotycZl\.cych dawkowania u pacjentow z niewydolnoscil\. wl\.troby.
Dawka 267 mg produktu Fenardin, 267 mg, kapsulki twarde jest biorownowazna dawce 267 mg
fenofibratu mikronizowanego.
-
Nadwrazliwose na fenofibrat lub ktorllkolwiek z substancji pomocniczych.
Ci~Zka niewydolnose w~troby lub nerek (klirens kreatyniny < 20 mVmin).
Ci¥a i karmienie piersi~ (patrz pkt. 4.6)
Dzieci ponizej 12 roku :tycia. Marskose zolCi()wiw~troby.
Choroba p~cherzyka zolciowego.
Znane reakcje fototoksyczne i fotoalergiczne wyst~puj~ce w trakcie leczenia fibratami lub
ketoprofenem.
Zaburzenia czynnosci nerek
W zaburzeniach czynnosci nerek moze bye konieczne zmniejszenie dawki fenofibratu w zalemosci od
klirensu kreatyniny (patrz pkt 4.2). Zmniejszenie dawki nale:ty rozwaZye u pacjentow w podeszlym
wieku z zaburzeniami czynnosci nerek.
Aminotransferazy
U niektorych pacjentow moze wystlijJie umiarkowane zwi~kszenie aktywnosci aminotransferaz w
surowicy, lecz rzadko wymaga ono zmiany leczenia. Zaleca si~ jednak monitorowanie aktywnosci
aminotransferaz w surowicy, co trzy miesi~ce przez pierwsze dwanaScie miesi~cy leczenia. Leczenie
nale:ty przerwae w przypadku, gdy poziom ALA T lub ASP AT przekroczy ponad 3-krotnie gom~
granic~ normy lub jest wi~kszy niZ 100 jednostek mi~dzynarodowych.
Zapalenie trzustki
U pacjentow przyjmuj~cych fenofibrat opisywano zapalenie trzustki. Moze ono swiadczye 0 braku
skutecznosci u pacjentow z ci~Zk~ hipertrojglicerydemil\jak rowniez moze bye bezposrednim
dzialaniem leku b~dZ tez zjawiskiem wtomym zwil\.Z8.nymz tworzeniem si~ kamieni lub osadu w
drogach zolciowych z-nast~pc~ niedromosci~ przewodu zolciowego wspolnego.
Miopatia
Pacjenci z czynnikami predysponuj~cymi do rozpadu mi~sni pn¢mwanych takimi, jak zaburzenia
czynnosci nerek, niedoczynnose tarczycy i nadu:tywanie alkoholu, mog~ bye narazeni na wystlijJienie
rozpadu mi~sni pr~owanych.
Istniejll doniesienia na temat toksycznego dzialania na mi~snie, w tym bardzo rzadkich przypadkow
rozpadu mi~sni pr~owanych,
podczas stosuwania fibratow i innych srodkow obnizaj~cych st~Zenie
lipidow. C~stose wyst~powania tego zaburzeniajest wi~ksza u pacjentow z hipoalbuminemill oraz
niewydolnoscill nerek w wywiadzie. Toksyczne dzialanie na mi~snie nale:ty podejrzewae u pacjentow
z rozsianymi MIami mi~sni, zapaleniem mi~sni, skurczami mi~sni oraz oslabieniem lub znacznym
podwyzszeniem CPK (poziom 5-krotnie przekraczaj~cy g6m~ granic~ normy). W takich przypadkach
leczenie z zastosowaniem fenofibratu nale:ty przerwae.
Ryzyko toksycznego dzialania na mi~snie moze bye podwyzszone, je:ieli lekjest podawany
rownoczesnie z innym fibratem lub inhibitorem reduktazy HMG-CoA, zwlaszcza wprzypadkach
istniej~cej wczesniej choroby mi~sni. W zwillZku z tym leczenie skojarzone z zastosowaniem
fenofibratu i statyny nale:ty stosowae tylko u pacjentow z ci~Zkllzlozon~ dyslipidemi~ oraz istotnym
ryzykiem chorob ukladu krl\.:ienia, bez chorob mi~sni w wywiadzie. Podczas takiego leczenia
skojarzonego nale:ty zachowae ostromose, a pacjentow uwaznie monitorowae pod k~tem wystlijJienia
toksycznego dzialania na mi~snie.
W przypadku pacjentek z hiperlipidemi1\. przyjmuj1\.cych estrogeny lub srodki antykoncepcyjne
zawieraj1\.ce estrogen naleZy upewnic si~, czy hiperlipidemia ma charakter pierwotny, czy wt6my
(mozliwosc zwi~kszenia st~Zenia lipid6w na skutek doustnego przyjmowania estrogenu).
Fenofibrat nasila dzialanie lek6w przeciwzakrzepowych b~d1\.cychpochodnymi kumaryny. Na
pocZ1\.tkuleczenia dawka leku przeciwzakrzepowego powinna zostae zmniejszona 0 jedn1\.trzeci1\..
Dalsze dostosow~li1ie dawki winno odbywae si~ na podstawie monitorowania czasu protrombinowego.
W przypadkiI pacjent6w uprzednio leczonych podobnymi lekarni obnizajllCymi st~Zenie lipid6w,
podczas stosowania fenofibratu ta sarna dawka leku przeciwzakrzepowego winna bye utrzymana przy
skrupulatnym kontrolowaniu czasu protrombinowego.
Istnieje ryzyko nasilenia dzialania sulfonylomocznika.
Stosowanie fenofibratu 11\.czniez substancjarni hepatotoksycznymi takimi, jak: perheksyliny maleinian
i inhibitory monoarninooksydazy (!MAO) jest przeciwwskazane.
Cyklosporyna: odnotowano powazne, ale odwracalne zaburzenia czynnosci nerek podczas
jednoczesnego stosowania fenofibratu i cyklosporyny. W tej grupie pacjent6w wskazane jest
skrupulatne monitorowanie czynnosci nerek, a leczenie powinno bye przerwane w przypadku zmian w
pararnetrach biologicznych.
Inhibitory reduktazy HMG-CoA lub statyny potencjalnie wykazuj1\.toksyczne dzialanie na mi~snie.
Istniej1\.pewne doniesienia, iz interakcje z fenofibratem nasilaj1\.toksycznose statyn w stosunku do
mi~sni.
Ze wzgl~du na fakt, iz fenofibrat metabolizowany jest z udzialem cytochromu CYP3A4, mozliwe
interakcje zdaj1\.si~ wyst~powac z lekarni czy substancjarni pomocniczymi takimi, jak: imidazol,
erytromycyna, mibefradil, sok grejpfrutowy i inne, metabolizowanymi za pomoc1\.CYP3A4.
Zywice jonowymienne: istnieje ryzyko znacznego zmniejszenia wchlaniania z przewodu
pokarmowego produktu Fenardin podczas jednoczesnego stosowania Zywic jonowymiennych
(cholestyrarnina, kolestypol) z produktem Fenardin.
Produkt Fenardin powinien bye podawany co najrnniej 1 godzin~ przed lub 4 godziny po zai;yciu
Zywicy jonowymiennej.
~
Brakjest wystarczaj1\.cych danych dotycZ1\.cychstosowania fenofibratu u kobiet w ci~. Badania na
zwier~tach nie wykazaly dzialania teratogennego. Dzialanie embriotoksyczne obserwowano w
dawkach odpowiadajl:\:cych zakresowi toksycznosci dla matki (patrz pkt 5.3). Potencjalne zagro:ienie
dla czlowieka nie jest znane.
Fenofibrat nie powinien bye stosowany u kobiet w ci~, dlatego kobiety w wieku rozrodczym
powinny stosowae skuteczne metody zapobiegania ci~.
Laktacja
Brak danych dotycZ1\.cychprzenikania fenofibratu i (lub) jego metabo lit6w do mleka kobiet.
karmi1\.cych piersil:\:.Dlatego produkt Fenardin nie powinien bye stosowany u kobiet karmil:\:cych
piers i1\..
4.7 Wplyw na zdolnosc prowadzenia pojazd6w mechanicznych i obslugiwania u~dzeD
mechanicznych w ruchu.
Fenofibrat nie ma wplywu na zdolnose prowadzenia pojazd6w mechanicznych
UTZ1\.dzen
mechanicznych w ruchu.
i obslugiwania
Wyst~ienie niekt6rych objaw6w dzialan niepoi~danych moze bye powodem do zaprzestania leczenia
produktem Fenardin.
C~stose wyst~powania objaw6w niepoZl\.danych zostala sklasyfJ.kowana nast~pujflCO:
bardzo cz~sto (:::1/10);
cz~sto
(od :::1/100 do <1/10);
niezbyt cz~sto (od:::1/1000 do <1/100);
rzadko
(od ~1/10 000 do <1/1000);
bardzo rzadko «1/10 000) lub c~stose nieznana (nie moze bye oceniona na podstawie dost~pnych
danych).
Zaburzenia zoladkowo-jelitowe:
Czltste (>1/100, <1/10): zaburzenia trawienne, zaburzenia zalfldkowo - jelitowe (b61e brzucha,
nudnosci, wymioty, biegunka i wzd~cia).
Niezbyt cZltsto (:::1/1000, <1/100) zapalenietrzustki*.
,Zaburzenia sk6ty i tkanki podsk6mej:
CZltste (>1/100, <1/10): wysypka, swifld, pokrzywka lub reakcje nadwrazliwosci na swiatlo czasami w
polflczeniu z rumieniem, powstawaniem p~cherzyk6w lub zmian guzkowych.
Rzadkie (> 1/10000, <1/1000): lysienie.
Zaburzenia watroby i dr6g z6lciowych:
Bardzo cZltste (> 1/10): umiarkowane zwi~kszenie aktywnosci aminotransferaz w surowicy;
Rzadkie (>1/10000, <1/1000): zapalenie wfltroby, kamica z6lciowa.
Zaburzenia miesniowo-szkieletowe. tkanki lacznej i kosci:
Rzadkie (> 1/10000, <1/1000): rozlegle b6le mi~sniowe, zapalenie mi~sni, skurcze mi~sni i oslabienie.
Bardzo rzadkie «1/10000): rozpad mi~sni pn¢cowanych.
Zaburzenia ukladu rozrodczego i piersi:
Rzadkie (> 1/10000, <1/1000): impotencja.
Zaburzenia metabolizmu i odZVwiania:
Czltste (> 1/100, <1/1 0): zwi~kszenie st~Zenia homocysteiny we krwi, z czym wi~e si~ zwi~kszone
ryzyko miazdi:ycy; zwi~kszenie st~zenia homocysteiny moze bye znacznie zredukowane za pomocfl
suplementacji kwasu foliowego.
Rzadkie (>1/10000, <1/1000): zwi~kszenie st~Zenia mocznika i kreatyniny w osoczu.
Zaburzenia krwi i ukladu chlonnego:
Rzadkie (> 1/10000, <1/1000): zmniejszenie st~Zenia hemoglobiny i ilosci leukocyt6w.
Zaburzenia ukladu nerwowego:
CZltste (>1/100, <1/10): b6le glowy.
Zaburzenia og6lne:
CZltste (>1/100, <1/10): zm~czenie.
Zaburzenia ucha i blednika:
CZltste (>1/100, <1/10): zawroty glowy.
Zaburzenia nacwiowe
Niezbyt cz~ste (2:1/1000, <1/100): incydenty zakrzepowo-zatorowe
(zatorowose plucna, zakrzepica Zyl
gl~bokich)* .
*W badaniu FIELD (kontrolowanym placebo, randomizowanym badaniu klinicznym)
przeprowadzonym z udzialem 9795 pacjentow z cukrzyc~ typu 2 obserwowano znamienny
statystycznie wzrost c~stosci zapalenia trzustki u pacjentow przyjmuj~cych fenofibrat w porownaniu
z pacjentami otrzymuj~cymi placebo (0,8% vs 0,5%; p = 0,031). W tym samym badaniu zgloszono
znaruienny statystycznie wzrost c~stosci przypadkow zatorowosci plucnej (0,7% w grupie placebo vs
1.1% w grupie fenofibratu; p = 0,022) oraz nieistotny statystycznie wzrost cz~stosci zakrzepicy Zyl
gl~bokich (placebo: 1,0% [48/4900 pacjentow] vs fenofibrat 1,4% [67/4895 pacjentow]; p = 0,074).
Nie odnotowano przypadkow przedawkowania. Nie jest znane swoiste antidotum. Jezeli istnieje
podejrzenie przedawkowania, wskazane jest leczenie objawowe i podtrzymuj~ce podstawowe
czynnosci Zyciowe. Fenofibrat nie mote bye usuni~ty przy pomocy hemodializy.
Grupa farmakoterapeutyczna:
Leki zmniejszajilce st~zenie Iipid6w w surowicy/ Leki
zmniejszajilce st~ienie cholesterolu i tr6jgliceryd6w/ Fibraty.
Kod ATC: CIO AB 05
Produkt Fenardin zawiera 267 mg fenofibratu.
Mechanizm zmniejszania st~zenia lipidow przez fenofibrat, obserwowany w praktyce klinicznej,
zostal wyjaSniony w badaniach in vivo prowadzonych na myszach transgenicznych i hodowlach
hepatocytow ludzkich. Polega on na aktywacji receptora peroksysomalnego czynnika proliferacyjnego
typu a (PPARa). W tym mechanizmie fenofibrat zwi~ksza lipoliz~ oraz eliminacj~ bogatych w
trojglicerydy c~tek z osocza poprzez aktywacj~ lipazy lipoproteinowej i zmniejszenie produkcji
apoproteiny C-I1I. Aktywacja PPARa indukuje takze wzrost syntezy apoprotein A-I, A-II oraz
cholesterolu HDL.
Badania epidemiologiczne wykazaly dodatni~ korelacj~ pomi~dzy zwi~kszonym st~zeniem lipidow w
surowicy i zwi~kszonym ryzykiem choroby wiencowej. Kontrola takich zaburzen lipidowych
uzasadnia leczenie fenofibratem. Jednak mozliwe korzystne i niekorzystne odlegle konsekwencje
stosowania lekow przeznaczonych do terapii zaburzen lipidowych nadal stanowi~ przedmiot dyskusji
naukowych. W zwi~u z tym domniemany korzystny wplyw produktu Fenardin na chorobowosc i
smiertelnose zwi~~
z chorobami ukladu kr~nia wci~ nie jest udowodniony.
Badania fenofibratu konsekwentnie wykazuj~zmniejszenie st~zenia cholesterolu LDL. St~zenie
cholesterolu HDL cz~sto ulega podwyzszeniu. Zmniejsza si~ takZe st~zenie trojglicerydow. Powoduje
to spadek stosunku lipoprotein 0 niskiej i bardzo niskiej g~stosci do lipoprotein 0 wysokiej g~stosci, co
z kolei - jak wykazuj~ badania epidemiologiczne - jest skorelowane ze spadkiem ryzyka miaWZycy.
Rownolegle ze zmian~ poziomu HDL, LDL i VLDL nast~puj~ zmiany poziomu apolipoproteiny A i
apolipoproteiny B.
Podczas leczenia fenofibratem obserwowano regresj~ zoltakow.
U okolo 20% pacjentow z hiperlipidemil\, szczegolnie u osob z fenotypem IV, wyst~puje
podwyzszone st~zenie kwasu moczowego w osoczu. Produkt Fenardin powoduje zwi~kszenie
wydalania kwasu moczowego z moczem, w zwi~u z czym ma korzystne dzialanie u tych pacjentow.
W badaniach klinicznych fenofibratu zaobserwowano istotn~ redukcj~ st~Zenia fibrynogenu i Lp (a) u
pacjentow, u ktorych te parametry byly podwyzszone.
Wykazano, te stosowanie fenofibratu moze zmniejszyc liczb~ przypadkow wystlij>ienia choroby
wiencowej, natomiast nie wykazano wplywu na obnitenie smiertelnosci z wszystkich przyczyn w
I
Lql RejesncjPrtxi*Wlw l.ec:zrIIcz)1m
W)aOw~i~~
u1.lItI*owtU 41, 03-738 \\tnzIwI
REGON: 015248l!O1
przypadku stosowania fenofibratu w pierwotnej lub wt6mej prewencji powiklan chor6b sercowonaczyniowych.
Wchlanianie: Niezmieniony zwi~ekjest trudny do oznaczenia w osoczu. Kwas fenofibrynowy jest
glownym metabolitem obecnym w osoczu. Jego st~zenie maksymalne jest uzyskiwane po okolo 5
godzinach od podania leku. Po podaniu dawki 200 mg mikronizowanego fenofibratu na dob~ srednie
st~zenie w osoczu wynosi 15 Jlg/ml.
Dlugotrwale stosowanie fenofibratu pozwala na uzyskanie stanu stacjonamego we krwi. Kwas
fenofibrynowy silnie wi~ si~ z albuminami osocza: moze wypierac antagonistow witaminy K z
miejsca wi~ia
na cZltStce bialka i przez to zwi~ksza ich dzialanie przeciwzakrzepowe.
Dystrybucja: Kwas fenofibrynowy silnie willi:e si~ z albuminami osocza. Obj~tosc dystrybucji dla
kwasu fibrynowego wynosi 0,89 l/kg.
Metabolizm i wydalanie: produkt jest glownie wydalany z moczem: 70% w ci~ 24 godzin i 88% w
ci~ 6 dni, wowczas calkowite wydalanie z moczem i kalem si~ga 93%. Fenofibrat glownie jest
wydalany w postaci kwasu fenofibrynowego i jego pol~czen z kwasem glukuronowym.
Okres biologicznego poltrwania dla kwasu fenofibrynowego wynosi okolo 20 godzin. Badania
kinetyki po podaniu kolejnych dawek wykazaly brak gromadzenia si~ produktu. Kwas fenofibrynowy
nie jest eliminowany podczas hemodializy.
Badania toksycznosci przewleklej nie ujawnily istotnych informacji na temat szczegolnej toksycznosci
fenofibratu.
Wyniki badan mutagennosci fenofibratu byly ujemne.
Podczas stosowania dUZych dawek u szczurow i myszy zaobserwowano guzy w~troby, kt6re moma
przypisac proliferacji peroksyzomu. Te zmiany s~ specyficzne dla malych gryzoni i nie byly
obserwowane u innych gatunk6w zwier~t. Nie ma to znaczenia w odniesieniu do terapeutycznego
stosowania u ludzi.
Badania prowadzone na myszach, szczurach i krolikach nie wykazaly zadnego dzialania
teratogennego. Dzialania embriotoksyczne obserwowano w dawkach odpowiadaj~cych zakresowi
toksycznosci dla matki. Przy stosowaniu dUZych dawek zaobserwowano wydluzenie okresu ci~ i
problemy podczas porodu. Nie wykazano zadnego wplywu na plodnosc.
makroglicerydow lauryniany, makrogo120000, hydroksypropyloceluloza, sodu
karboksymetyloskrobia, zelatyna, zelaza tlenek czerwony (E 172), zelaza tlenek zolty (E 172), zelaza
tlenek czarny (E 172), tytanu dwutlenek (E 171), indygotyna (E 132)
Opakowanie zawieraj~ce 14,20,28,30,50,56,60,90,98
i 100 sztuk w blistrach (PeV/aluminium).
Nie wszystkie rodzaje opakowail mus~ znajdowac si~ w obrocie.
Wszelkie resztki niewykorzystanego
10kalnymi przepisami.
7. PODMIOT
DOOBROTU
ODPOWIEDZIALNY
produktu lub jego odpady naleZy usun~c w spos6b zgodny z
POSIADAJJ\CY
POZWOLENIE
NA DOPUSZCZENIE
VEDIM Sp. z 0.0.
ui. Kruczkowskiego 8
00-380 Warszawa
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO
POZWOLENIA
OBROTUIDATA PRZEDLUZENIA
POZWOLENIA
NA DOPUSZCZENIE
DO
08.06.2006
10. DATA ZATWIERDZENIA
LUB CZJ!;SCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI
PRODUKTU LECZNICZEGO
Of. 06 eW09
I