Lucjan Gieros urodził się 16 czerwca 1930 roku w miejscowości

Szczecin, dnia 31.10.2007 r.
Przemówienie z okazji poświęcenie Ronda im. ks. Lucjana Gierosa
Lucjan Gieros urodził się 16 czerwca 1930 roku w miejscowości Kosiorki, leżącej na
terenie ówczesnego powiatu Bielsko-Podlaskiego w parafii Ciechanowiec w diecezji
pińskiej. Jego rodzicami byli Stanisław i Stanisława z domu Kostek. W swojej rodzinnej
parafii przyjął pierwsze sakramenty święte.
Od dnia 1 września 1937 r., rozpoczął naukę w szkole powszechnej w Przybyszewie.
(oddalonej od domu o 2,5 km). Po napaści Niemiec na Polskę w 1939 przerwał naukę, którą
wkrótce podjął uczęszczając w tajnym nauczaniu, a po wojnie znów w szkole powszechnej.
Następnie podjął naukę w gimnazjum, które ukończył w 1949 roku. W tym samym
roku został przyjęty do Zakładu Salezjańskiego w Różanym Stoku, gdzie przebywał rok. Tu
zapoznał się z życiem i działalnością św. Jana Bosko i doświadczał jako wychowanek Jego
charyzmatu. Zaowocowało to podjęciem decyzji o wstąpieniu do Towarzystwa
Salezjańskiego. Dnia 24 lipca 1950 roku rozpoczął nowicjat w Czerwińsku, który ukończy
złożeniem pierwszych ślubów zakonnych. Następnie został skierowany na praktykę
pedagogiczną (tze. Asystencję) do Bazyliki NSPJ w Warszawie.
Międzyczasie realizował program studiów filozoficznych, początkowo w czasie
asystencji, a potem w studentacie filozoficznym w Kutnie.
W 1954 roku w Czerwińsku ofiaruje się Chrystusowi na zawsze, składając śluby
wieczyste. Po nich udał się do studentatu teologicznego w Lądzie, gdzie w roku 1957
przyjął święcenia diakonatu a rok później 18 marca, z rąk ks. bp. Antoniego Pawłowskiego
święcenia kapłańskie.
Jako neoprezbiter, ks. Lucjan skierowany został do pracy w Kutnie Woźniakowie, tam
pełni funkcje asystenta kleryków i katechety oraz posługiwał chorym jako kapelan szpitala.
W 1959 roku został przeniesiony do dobrze znanej sobie Bazyliki NSPJ w Warszawie,
gdzie do 1967 roku z wielką pasją i oddaniem sprawował opiekę nad ministrantami oraz
katechizował rzesze dzieci i młodzieży.
Międzyczasie przez rok pracował w Łodzi w parafii pw. św. Teresy, jako rektor
kościoła i katecheta klas maturalnych.
W 1967 przełożeni powierzyli ks. Lucjanowi opiekę duszpasterską nad parafią
Kobylanka, gdzie jako gorliwy proboszcz zaskarbił sobie wielkie przywiązanie i miłość
parafian.
Charyzma oraz zdolności organizacyjne sprawiły, że przełożeni skierowali go do pracy
w Inspektoracie Towarzystwa Salezjańskiego w charakterze kierownika Ośrodka
Powołaniowego. Swojej pracy oddawał się z wielkim entuzjazmem i zapałem. W trudnej
rzeczywistości PRL-u, prowadził katechezy, rekolekcje, spotkania formacyjne oraz
organizował na dużą skalę wypoczynek wakacyjny dla młodzieży.
W tym samym czasie ks. Gieros pełni zaszczytną funkcję odpowiedzialnego za sektor
duszpasterstwa młodzieży męskiej w komisji przy Episkopacie Polski.
Po trzech latach pracy w Inspektoracie podjął się nowego wezwania jakie postawił
przed Nim Bóg. W 1976 roku udał się do Rumi, gdzie do 1975 r. pełnił funkcję proboszcza
parafii pw. Matki Bożej Wspomożenia Wiernych a także dyrektora wspólnoty zakonnej. W
tym czasie rozpoczął z ogromnym rozmachem budowę dwupoziomowego kościoła i domu
zakonnego i katechetycznego, gdzie obecnie mieści się LO i Gimnazjum Towarzystwa
Salezjańskiego.
Od początku swojego pobytu w Rumi był także członkiem Rady Kapłańskiej Diecezji
Chełmińskiej.
1
Na początku lat osiemdziesiątych ks. biskup Kazimierz Majdański kierując się
względami duszpasterskimi, zaproponował salezjanom utworzenie nowej parafii na
osiedlach Przyjaźni i Kaliny.
Pierwszym administratorem parafii został ks. Lucjan Gieros, który przybył do Grodu
Gryfa w czerwcu 1986 roku.
W tym czasie dzięki wielkiemu darowi zjednywania ludzkich serc ks. Lucjan przy
licznym udziale wolontariuszy, po zaledwie 21 tygodniach zdołał wybudować kaplicę, która
poświęcona zostaje dnia 21 grudnia, tego dnia oficjalnie ks. Lucjan został proboszczem
nowoerygowanej prawie 20-sto tysięcznej parafii.
Razem ze swoim współpracownikami, jako gorliwy duszpasterz zajmował się
tworzeniem struktur parafialnych powołując wiele grup i ruchów przykościelnych.
Za szczególną troską wspierał i animował katechezę parafialną, duszpasterstwo
młodzieżowe takie jak: grupy ministranckie, Oazowe, Duszpasterstwo Pielgrzymkowe
Studentów, zespoły muzyczne, teatr ewangelizacyjny, sport parafialny czy tzw.
,,duszpasterstwo trzepakowe.”
W tym czasie podjął się także budowy kompleksu budynków początkowo
przeznaczonych jako domy zakonne i katechetyczne, później po transformacji ustrojowej w
znacznej części przekazane na istniejące dziś gimnazjum, liceum i szkołę muzyczną
Towarzystwa Salezjańskiego. Nawiązując w ten sposób do przedwojennej tradycji Szkoły
Organowej prowadzonej przez Salezjanów w Przemyślu.
Kolejnym dziełem Salezjańskim na terenie m. Szczecina w które dane było się
zaangażować ks. Lucjanowi, była budowa kompleksu Edukacyjno Wychowawczego przy
ul. Ku Słońcu.
Historyczna więź Kościoła nad Odrą i Bałtykiem z Archidiecezją Bambergu i osobą
św. Ottona – ewangelizatora tych ziem, zaowocowała decyzją o powstaniu kolejnego dzieła
o charakterze oświatowym w postaci Szkoły Zawodowej z internatem dla młodzieży
męskiej.
Na prośbę ówczesnego Arcybiskupa Kazimierza Majdańskiego, skierowanej do
Inspektora Tow. Salezjańskiego, ks. Stanisława Skopianka, podjęto działania związane z
uzyskaniem terenu i zgody na jego użytkowanie od władz Samorządowych i Oświatowych
miasta Szczecina. Inicjatywa ta, spotkała się z życzliwością i uznaniem. Ks. Gieros podjął
trud budowania.
W latami 1992-96 ukończono najważniejsze dla funkcjonowania placówki budynki.
Zasadnicza Szkoła Zawodowa rozpoczęła swoją działalność edukacyjną w roku szkolnym
1994/95, wychodząc w ten sposób na przeciw przede wszystkim młodzieży z warstw
uboższych.
Bardzo ważnym środowiskiem oddziaływania wychowawczego w duchu św. Jana
Bosko, stał się Internat, później przekształcony w Bursę Międzyszkolną. Dla wielu stała się
ona nie tylko miejscem tymczasowego pobytu, ale także domem.
Na uwagę zasługuje powstała wówczas i działająca od dziś świetlica środowiskowa dla
dzieci z naszej dzielnicy.
W ciągu kolejnych lat powołane zostały kolejne dzieła takie jak: Gimnazjum w roku
2001, Szkoła Podstawowa w roku 2003, Liceum Ogólnokształcące Towarzystwa
Salezjańskiego w roku 2004, a całkiem niedawno powstał Mały Salezjański Dom Dziecka.
We wszystkich tych przedsięwzięciach ks. Lucjan Gieros miał swój olbrzymi wpływ.
W międzyczasie ks. Lucjan rozpoczął budowę obiektów sportowych. W 2002 r.
oddano do użytku bogato wyposażoną halę sportową z zapleczem. Doprowadził także do
stanu surowego budynek kaplicy przyszkolnej – mającą być ukoronowaniem dzieła, jako
miejscem obecności Boga.
2
Ks. Lucjan marzył także o modernizacji obiektów sportowych z pełnowymiarowym
boiskiem ze sztuczną nawierzchnią, boiskami do gier zespołowych, bieżnią i trybunami.
Niestety nie dane mu było tego doczekać.
W 2005 roku ciężko zapadł zdrowiu, przez rok walcząc z chorobą nowotworową dał
świadectwo niezachwianej wiary, jednocząc się w cierpieniu z Chrystusem Ukrzyżowanym.
W sobotę 22 kwietnia 2006 roku, w wigilię Niedzieli Miłosierdzia Bożego przekroczył
próg nadziei wracając do Domu Ojca.
W tym miejscu warto podkreślić, że ks. Gieros bardzo ukochał Szczecin i jego
mieszkańców:
gorliwie pracował nie tylko dla Zgromadzenia Salezjańskiego, gdzie przez wiele lat
pełnił funkcję przełożonego domu zakonnego, proboszcza, radcy inspektorialnego;
z wielkim oddaniem pracował na rzecz Diecezji, a potem Archidiecezji
Szczecińsko-Kamieńskiej;
podczas pielgrzymki Ojca Świętego Jana Pawła II do Szczecina, był jednym
z głównych odpowiedzialnych za budowę ołtarza papieskiego;
przez dłuższy czas odpowiadał za koordynację prac społecznych przy budowie
Wyższego Seminarium Duchownego w Szczecinie, gdzie poświęcał się jako
spowiednik;
przez wiele lat był członkiem Rady Kapłańskiej, Duszpasterskiej i Ekonomicznej
Diecezji a potem Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej;
przez 8 lat należał do Centrum Edukacyjnego Archidiecezji, był także członkiem
Synodu;
od 1995 został referentem Referatu Duszpasterstwa Rzemieślników Archidiecezji,
a potem także członkiem rady Duszpasterstwa Rzemiosła Polskiego w Warszawie.
Jego pracę uhonorowano w 2000 roku, nadaniem złotego medalu im. Jana
Kilińskiego za zasługi dla rzemiosła polskiego wraz z odznaką;
w uznaniu ogromnego zaangażowania w dzieło wychowania dzieci i młodzieży
ks. Lucjan został odznaczony także w 2001 roku przez Ministra Edukacji Narodowej
Medalem Komisji Edukacji Narodowej za szczególne zasługi dla oświaty
i wychowania.
Ks. Lucjan pozostaje w naszej pamięci jako człowiek Ogromnej miłości do Boga,
do Kościoła i jego Pasterzy, Zgromadzenia i jego przełożonych, Miasta i jego władz
zwłaszcza Samorządowych i Oświatowych, ale także dla każdego człowieka, szczególnie
młodego, dla którego jak św. Jan Bosko starał się być nie tylko nauczycielem, ale i Ojcem.
Dla wielu był przyjacielem i wsparciem, dla wielu autorytetem, dla innych świadkiem
przyjaźni z Bogiem.
Jako spadkobiercy dzieł ks. Lucjana, dziękujemy:
Władzom Miasta w osobie pana prezydenta Piotra Krzystka, za podjęcie
uchwały w sprawie nadania rondu imienia ks. Lucjana Gierosa.
Pracownikom Energopolu za podjęcie i sfinalizowanie budowy ronda;
Jego Ekscelencji ks. Arcybiskupowi Zygmuntowi Kamińskiemu za życzliwą
pamięć, modlitwę i poświęcenia ronda oraz pomnika ks. Lucjana.
Jednocześnie jako Salezjanie po raz kolejny deklarujemy nie tylko pamięć o
naszym współbracie, ale też troskę, którą on żywił w Duchu św. Jana Bosko o
wychowanie młodych ludzi na dobrych chrześcijan i uczciwych obywateli.
3