Adam Zdunikowski

Adam Zdunikowski
Karierę rozpoczął już w wieku siedmiu lat od występów w warszawskim chórze „Lutnia”.
Jego muzyczne fascynacje były na tyle silne, że po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego
podjął studia w Warszawskiej Akademii Muzycznej w klasie prof. Romana Węgrzyna. Dyplom
otrzymał w 1991 roku. Debiutował w 1990 roku partią Clema w Małym kominiarczyku Brittena na Scenie Kameralnej Teatru Wielkiego w Warszawie, którego solistą zostaje po otrzymaniu dyplomu. Niebawem warszawscy melomani będą go oklaskiwać w Traviacie Verdiego,
Cyruliku sewilskim Rossiniego, w Normie Belliniego, Fauście Gounoda. Z czasem dołoży do
swojego warszawskiego repertuaru Pasterza w Królu Rogerze Szymanowskiego, Leńskiego
w Eugeniuszu Onieginie, Don Ottavia w Don Giovannim Mozarta, Pruniera w La Rondine
1
2
Pucciniego, Narrabotha w Salome R. Straussa. W sumie pełny repertuar artysty liczy blisko 50
partii operowych i operetkowych. Z tych ostatnich najczęściej można go podziwiać jako Alfreda
w Zemście nietoperza i Barinkay’a w Baronie cygańskim Straussa.
W końcówce lat dziewięćdziesiątych zaczął współpracę z zagranicznymi scenami operowymi.
W 1996 roku nawiązał ją z hamburską Staatsoper, gdzie zaśpiewał rolę Ferranda w Cosi fan tutte
W. A. Mozarta. Z tym zespołem odbył też tournée po miastach w Japonii. We wrześniu 1998
roku podejmuje współpracę w Narodnym Divadlem w Pradze. Rozpoczął partią Hrabiego Almavivy w Cyruliku sewilskim, później pojawił się jako Tamino w Czarodziejskim flecie, a od 24
czerwca 1999 roku występował jako Castor w Castor et Pollux Jeana-Philippe Rameau. Kolejne
partie to: Alfred w Traviacie, Ferrando w Cosi fan tutte, Vitek w Daliborze oraz Jenik w Sprzedanej narzeczonej Smetany i Don Ottavio w Don Giovannim. W sumie do 2003 roku zaśpiewał
10 partii w kilkudziesięciu przedstawieniach. Pozostając przy zagranicznych wojażach naszego
bohatera należy zaznaczyć, że brał udział w większości tournée zespołów Teatru Wielkiego Opery Narodowej. Oklaskiwano go również na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki i Sztuki
w Bejrucie
Równolegle z występami na macierzystej scenie Teatru Wielkiego podejmuje gościnne występy
na pozostałych krajowych scenach operowych. W Operze Wrocławskiej i Teatrze Wielkim
3
4
w Poznaniu zbiera uznanie za kreację Ernesta w Don Pasquale Donizettiego. Wrocław podziwiał
też jego kreację Młodego króla w Hagith Szymanowskiego i Tamina w Czarodziejskim flecie. Tę drugą partię śpiewał też na scenie Opery Bałtyckiej w Gdańsku. Krakowscy melomani
podziwiają go najpierw jako Spalanzaniego w Opowieściach Hoffmanna Offenbacha, później
wystąpił w partii Almavivy w Cyruliku sewilskim, tę partię śpiewał również na scenie Gliwickiego Teatru Muzycznego. Scena Opery Krakowskiej jest też miejscem jego występów w partiach Edgara w Łucji z Lammermoor Donizettiego, a ostatnio Leńskiego, Alfreda, Nemorina
i Barinkay’a. Jednak najczęściej i najchętniej wcielał się w postać Alfreda w Traviacie.
Wypada zaznaczyć, że Adam Zdunikowski jest laureatem kilku renomowanych konkursów
wokalnych. W 1991 roku udział w Konkursie Sztuki Wokalnej im. Ady Sari w Nowym Sączu
przyniósł mu wyróżnienie. W 1992 został laureatem III nagrody na I Konkursie Wokalnym im.
Stanisława Moniuszki w Warszawie. W 1995 roku był finalistą Międzynarodowego Konkursu
Wokalnego „Belvedere” w Wiedniu.
Ważną stroną jego artystycznej działalności jest udział w licznych festiwalach muzycznych. Przez
kilka lat brał udział w Festiwalu Mozartowskim Warszawskiej Opery Kameralnej, bywa częstym
gościem Festiwalu Muzycznego im. K. Jamroz w Busku Zdroju, gdzie ma grono zagorzałych
fanów. Gościł go również Festiwal Moniuszkowski w Kudowie-Zdroju, Festiwal Operowy
w Krakowie, Festiwal Operowy w Bydgoszczy, Międzynarodowy Festiwal Wratislavia Cantans.
Brał też udział w europejskim prawykonaniu Psalmów Jerozolimskich Noama Sheriffa pod
dyrekcją samego kompozytora. Wystąpił w polskiej prapremierze opery I Lituani A. Ponchielliego w wykonaniu koncertowym. Ponadto uczestniczył w wykonaniu Stabat Mater
Rossiniego pod dyrekcją Nello Santiego, światowej premierze Stabat Mater Jana Stefaniego
pod dyrekcją Grzegorza Nowaka oraz wykonaniu IX Symfonii d-moll op. 125 Ludwiga van
Beethovena pod dyrekcją Jerzego Semkowa przygotowanym na zakończenie obchodów 25. lecia orkiestry Sinfonia Varsovia, produkcji Strasznego dworu Moniuszki w Buffalo oraz w koncercie Mszy As-dur F. Schuberta pod dyrekcją Siegfrieda Köhlera na zakończenie obchodów
Roku Schubertowskiego.
5