Sylabusy dla naboru 2016/2017 - Wyższa Szkoła Rehabilitacji

Transkrypt

PRZEDMIOTY OFEROWANE
NA ZAJĘCIACH OGÓLNOUCZELNIANYCH
LUB NA INNYM KIERUNKU STUDIÓW
Nazwa jednostki prowadzącej
kierunek:
WYŻSZA SZKOŁA REHABILITACJI
W WARSZAWIE
WYDZIAŁ REHABILITACJI
Nazwa kierunku:
Poziom kształcenia:
Profil kształcenia:
Moduły wprowadzające / wymagania
wstępne:
Nazwa modułu (przedmiot lub grupa
przedmiotów):
PSYCHOLOGIA MEDYCZNA
pierwszy
praktyczny
Wiadomości i umiejętności na poziomie szkoły
średniej
Osoby prowadzące:
LEKTORZY
Ogólna liczba punktów ECTS
(zajęcia teoretyczne + zajęcia
praktyczne):
Forma studiów
/liczba godzin/liczba punktów ECTS z
uwzględnieniem form pracy studenta:
JĘZYK ANGIELSKI
5
studia
stacjonarne
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
Zajęcia teoretyczne – zajęcia zorganizowane
0
-
0
-
Praca własna studenta
0
-
0
-
120
4,8
120
4,8
5
0,2
5
0,2
Zajęcia praktyczne – zajęcia zorganizowane
Praca własna studenta:
Cele modułu:
Przygotowanie studenta do takiego poziomu opanowania
języka angielskiego, który umożliwi mu zrozumienie i
formułowanie wypowiedzi ustnych, samodzielne czytanie i
tłumaczenie tekstów fachowych w języku niemieckim przy
pomocy słownika, samodzielne tworzenie tekstów w postaci
opisów, notatek, korespondencji, prowadzenie rozmów przez
telefon.
Efekty kształcenia:
Wiedza: Student zna język angielski na poziomie biegłości B2 Europejskiego Systemu Opisu
Kształcenia Językowego Rady Europy.
Umiejętności: Student potrafi posługiwać się językiem angielskim na poziomie biegłości B2,
potrafi posługiwać się językiem specjalistycznym.
Kompetencje społeczne: Student rozumie potrzebę stałego doskonalenia umiejętności
językowych.
Forma zajęć/metody
dydaktyczne:
Zajęcia praktyczne (ćwiczenia, scenki, dyskusja, praca w grupach)
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu w odniesieniu do efektów kształcenia:
Wiedza: egzamin pisemny
Umiejętności:egzamin ustny
Kompetencje społeczne: egzamin ustny
Treści programowe:
1. Powtórzenie wiadomości ze szkoły średniej.
2. Wymowa, zasady czytania i pisowni - kształtowanie poprawnej wymowy głosek angielskich
w różnym kontekście fonetycznym, kształtowanie właściwego operowania przyciskiem
wyrazowym i przyciskiem zdaniowym.
3. Formy mocne i słabe, prawidłowe posługiwanie się formami słabymi i mocnymi w
zdaniach. Intonacja zdań oznajmujących i różnych typów zdań pytających.
4. Pisownia – grupowanie wyrazów o regularnej pisowni, jako podstawa do późniejszego
zapoznania się z regułami czytania. Pisownia poznanych końcówek, przyrostków i
przedrostków.
5. Utrwalenie poprawnej wymowy głosek angielskich w różnym kontekście fonetycznym w
ramach poznanego słownictwa. Utrwalenie właściwego operowania przyciskiem wyrazowym i
przyciskiem zdaniowym.
6. Przykłady akcentu pobocznego intonacji zdań dłuższych, w których następuje „złamanie”
melodii zdania.
7. Pisownia poznanych końcówek, przyrostków i przedrostków. Pisownia – zasady
interpunkcji, litery samogłoskowe w sylabach nieakcentowanych.
8.
Zdania
twierdzące,
pytające
i
przeczące
w
czasie
teraźniejszym
z czasownikami „be”, „have”, „can”, „may”, „must”. Zdania zawierające orzecznik. Zdania
zawierające
dopełnienia
bliższe.
Zdania
zawierające
okolicznik
miejsca
i czasu.
9.
Konstrukcja
„thereis”
i
„thereare”
w
formie
twierdzącej,
pytającej
i przeczącej. Zdania pytające ogólne, szczegółowe, alternatywne, QuestionsTags, pytania, w
których zaimek pytające jest podmiotem (Whoisthere ?).
10. Zdania w formie twierdzącej, pytającej i przeczącej w czasach Present Simple,
PresentContinous, Past Simple, Past Continous.
11. Rzeczownik: regularna i nieregularna liczba mnoga, forma dzierżawcza imion nazw i
stworzeń, rzeczowniki policzalne i niepoliczalne. Przedimek określony i nieokreślony w
zdaniach. Zaimki osobowe w przypadku podmiotu i dopełnienia. Zaimki wskazujące i
pytające. Zaimki zwrotne. Trzy formy podstawowe czasowników.
12. Zdania twierdzące, pytające i przeczące z czasownikami „be”, „have”, „can”, „may”,
„must” w czasach Past Simple i Present Perfect. Czas Past Simple a Present Perfect. Czas
Present Perfect Continous.
13. Części mowy: rzeczowniki policzalne i niepoliczalne występujące tylko w liczbie
pojedynczej (many, much, plenty of, a lot of, a little, a few), stopniowanie przymiotników.
Zaimki some i any i złożenia: nothing, nobody, nooone. Stopniowanie przysłówków. Zdania
twierdzące, pytające i przeczące w czasie Past Perfect. Zdania złożone. Zdania
FutureContinous, Future Perfect, Future Perfect Continous. Konstrukcja zdaniowa z
dopełnieniem bliższym i przyimkowym.
14.
Okresy
warunkowe.
Zdania
w
stronie
biernej.
Następstwo
czasów
i mowa zależna.
15. Mówienie o teraźniejszości, przeszłości i przyszłości (charakterystyka człowieka, zdrowie,
kontakty z ludźmi, usługi, komunikacja i transport, praca, dom i miejsce zamieszkania,
rodzina, wypoczynek i rozrywka, podróże i turystyka, środowisko naturalne i zagrożenia z nim
związane, położenie geograficzne, kultura i cywilizacja, zagrożenia cywilizacyjne, patologie
społeczne, oświata i szkolnictwo wyższe, ochrona zdrowia, środki przekazu informacji,
ochrona informacji, nowe zjawiska kulturowe i społeczne, instytucje państwowe, system
prawny).
16. Opracowywanie dokumentów, cv.
17. Relacjonowanie i streszczanie tekstów i wypowiedzi z zakresu medycyny i psychologii.
18. Sytuacyjne wykorzystanie języka.
19. Ćwiczenia z wykorzystaniem artykułów naukowych z obszaru kierunku studiów.
20. Konwersacje na tematy związane z medycyną i psychologią.
Literatura podstawowa:
1. Bałuk - Ulewiczowa T., Jodłowiec M.: Mały podręcznik tekstów pisanych, Wydawnictwo
PWN, Warszawa-Kraków 1998.
2. Benn C., Dummett P.: Reward- Resourse Pack, MacmillianHeineman 2001.
3. Bruice K., Ellis M., O’Driscoll N.: Socializing, Longman 1990.
4. Burke K., Brooks J.: Wavelenght, Longman 2000.
5. Evans V.: FCE Practice – exam papers, Express Publishing 2006.
6. Evans V.: FCE – Listening and Speaking Skills, Express Publishing 2006.
Literatura uzupełniająca:
1. Murphy R.: Grammar in Use, Wyd. Cambridge University Press, third edition.
2. Oxenden C., Latham-Koenig Ch.: English File, Oxford University Press 2006.
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
wstępne:
przedmiotów):
pierwszy
praktyczny
średniej
Osoby prowadzące:
LEKTORZY
praktyczne):
Forma studiów
JĘZYK NIEMIECKI
5
studia
stacjonarne
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
0
-
0
-
0
-
0
-
120
4,8
120
4,8
5
0,2
5
0,2
Cele modułu:
Przygotowanie studenta do takiego poziomu opanowania
języka niemieckiego, który umożliwi mu zrozumienie i
formułowanie wypowiedzi ustnych, samodzielne czytanie i
tłumaczenie tekstów fachowych w języku niemieckim przy
pomocy słownika, samodzielne tworzenie tekstów w postaci
opisów, notatek, korespondencji, prowadzenie rozmów przez
telefon.
Wiedza: Student zna język niemiecki na poziomie biegłości B2 Europejskiego Systemu Opisu
Kształcenia Językowego Rady Europy.
Umiejętności: Student potrafi posługiwać się językiem niemieckim na poziomie biegłości B2,
potrafi posługiwać się językiem specjalistycznym.
Kompetencje społeczne: Student rozumie potrzebę stałego doskonalenia umiejętności
językowych.
dydaktyczne:
Zajęcia praktyczne (ćwiczenia, scenki, dyskusja, praca w grupach)
Umiejętności: egzamin ustny
Kompetencje społeczne: egzamin ustny
Treści programowe:
1.
Zarys historyczny. Podstawy gramatyczne. Przedstawianie się, podawanie adresu
zamieszkania, liczebniki 1-12. Odmiana czasowników: haben, sein.
2.
Liczebniki do 1000 i wyżej. Samodzielne prowadzenie dialogów obejmujących
podawanie danych osobistych i adresów. Podawanie numerów telefonów. Zadawanie
pytań i udzielanie odpowiedzi. Pytania grzecznościowe. Pochodzenie. Nazwy krajów.
3.
Odmiana czasowników modalnych: mögen, möchten. Klamra zdaniowa. Rzeczowniki
i ich deklinacja w języku niemieckim. Rodzajnik określony i nieokreślony. Negacja:
kein.
4.
Negacja – ćwiczenia. Forma grzecznościowa Sie – zaimek osobowy. Zaimki
dzierżawcze (porównanie z rodzajnikiem). Test I.
5.
Speisekarte – posiłki, jedzenie i picie - słownictwo. Dialogi - zamawianie posiłków. Tryb
rozkazujący dla czasowników słabych i mocnych. Forma grzecznościowa – ćwiczenia.
6.
Forma bezosobowa man – ćwiczenia. Czasowniki modalne – znaczenia. Klamra
zdaniowa – ćwiczenia.
7.
Czasowniki modalne. Czasowniki rozdzielne. Klamra zdaniowa – ćwiczenia.
8.
Zegar
–
określanie
czasu
zegarowego.
Czasowniki
rozdzielne
–
ćwiczenia
w mówieniu.
9.
Nazwy dni tygodnia, miesięcy. Kalendarz. Dialogi kreatywne. Ustalanie terminów
spotkań. Pisanie kart i listów.
10.
Opis wnętrza domu (Akkusativ). Zaimek nieokreślony i określony.
11.
Ogłoszenia prasowe dotyczące wynajmu mieszkania. Układanie dialogów.
12.
Dativ – przyimki z Dativem. Ćwiczenia porównawcze na bazie tekstu „Streit im Haus”.
Czasowniki modalne.
13.
Opis hotelu, schroniska, campingu. Na urlopie - słownictwo. Pisanie kart z pobytu na
urlopie.
14.
Części ciała - słownictwo. Samopoczucie - pytania i odpowiedzi. Określanie stanu
zdrowia. Choroby i samopoczucie (stan zdrowia). Lekarstwa.
15.
Wizyta u lekarza – zamawianie, przebieg. Ćwiczenia w rozumieniu ze słuchu.
16.
Lekarz i stan zdrowia. Forma czasu przeszłego Perfekt - wprowadzenie. Perfekt
czasowników mocnych i słabych. Użycie czasowników posiłkowych.
17.
Czas Perfekt dla czasowników modalnych. Opis historyjek obrazkowych. Perfekt –
ćwiczenia (repetytorium). Dzień powszedni. Czynności w ciągu dnia (Perfekt). Praca
w biurze – Perfekt.
18.
Moje przeżycia – ćwiczenia w opowiadaniu (Perfekt). Przekazywanie wiadomości.
Opowiadanie w czasie Perfekt. Pytania proste, inwersja, odpowiedzi. Perfekt – dialogi.
Dzień roboczy – opis (Perfekt).
19.
Słownictwo specjalistyczne – medyczne.
20.
Opowiadanie wydarzeń na podstawie tekstów prasowych (Perfekt). Ćwiczenia
w rozumieniu ze słuchu (Perfekt). Test III (Perfekt). Miasto, kraj – słownictwo.
Orientacja w terenie na podstawie mapy miasta.
21.
Opis drogi do celu na podstawie mapy miasta. Ćwiczenia w stosowaniu przyimków
z Dativem i Akkusativem. Dialogi.
22.
Ćwiczenia gramatyczne z lukami. Rozumienie ze słuchu – ćwiczenia. Prospekty
informacyjne o miastach europejskich. Opis wycieczki po danym mieście.
23.
Berlin – stolica Niemiec. Zarys historyczny, opowiadanie na podstawie tekstów
w podręczniku. Zaimki osobowe w Dativie i Akkusativie – ćwiczenia. Prezenty, składanie
życzeń okolicznościowych. Zaproszenia – ćwiczenia w pisaniu i przekazywaniu ustnym.
24.
Ćwiczenia w rozumieniu ze słuchu. Historyjki obrazkowe - opowiadanie. Stopniowanie
przymiotnika i przysłówka – ćwiczenia. Stopniowanie nieregularne.
25.
Zaimek względny. Ćwiczenia z historyjkami obrazkowymi. Prospekty reklamowe
różnych produktów. Ćwiczenia porównawcze.
26.
Kraje niemieckojęzyczne – zarys historyczno-kulturowy. Opowiadanie.
27.
Najpopularniejsze dialekty niemieckie.
28.
Teksty i dialogi oryginalne (kaseta). Plany wakacyjne. „Bodensee” - dialogi. Mozart,
Goethe, Heine, Beethoven, Schiller - krótkie życiorysy.
29.
Czytanie i streszczanie artykułów prasowych.
30.
Doskonalenie umiejętności językowych – słownictwo specjalistyczne – psychologia,
medycyna.
1. Bęza S.,Nowe repetytorium z gramatyki języka niemieckiego, Warszawa 2007.
2. Grammatik? Kein Problem
3. Rostek E. M.,Repetytorium tematyczno-leksykalne. Cz. I i II, Bagros 2006.
4. Słownik Langenscheidt.
5. ThemenNeu, część I i II, – podręcznik i książka ćwiczeń, Wyd. Max Heuber. Verlag,
(2006), Ismaning.
1. Luscher Renate,Übungsgrammatik. Deutsch als Fremdsprache für Anfänger, Ismaning,
2006.
2. Dłużniewski St.,Deutsch. Kommunikative Übungsgrammatik. Warszawa, 1995
3. Jędrzejczyk-Skrzyńska M.: Repetytorium z gramatyki języka niemieckiego, Kraków
2000.
4. Gieryk A., Kulawiec S., Ryżyk H.,Skrypt do nauki języka niemieckiego. Wybór tekstów i
ćwiczeń leksykalnych, Szczytno 2001.
5. Bęza St.,Deutsch deine Chance 1. Warszawa 2011.
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
wstępne:
przedmiotów):
pierwszy
praktyczny
średniej
BEZPIECZEŃSTWO I HIGIENA PRACY
Mgr Bogusław Poturalski
Osoby prowadzące:
praktyczne):
Forma studiów
1
studia
stacjonarne
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
15
0,6
15
0,6
10
0,4
10
0,4
0
-
0
-
0
-
0
-
Cele modułu:
Celem
przedmiotu
jest
przekazanie
studentom
interdyscyplinarnej wiedzy o człowieku w środowisku pracy,
a także zapoznanie z zasadami zachowania się wprzypadku
zagrożenia oraz uświadomienie obowiązków i praw
pracownika i pracodawcy.
Wiedza: Student posiada wiedzę w zakresie kształtowania bezpiecznych warunków pracy i
o metodach profilaktyki na stanowiskach pracy z komputerem, zna przepisy prawa pracy,
szczególnie w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy.
Umiejętności: Student oceniawarunki pracy pod kątem spełnienia zasad bezpiecznych
warunków pracy, identyfikuje czynniki niebezpieczne i szkodliwe w środowisku pracy, potrafi
wyszukiwać informacje z zakresu BHP.
Kompetencje społeczne: Student jest świadomy prawnych, zdrowotnych i innych skutków
nieprzestrzegania zasad i przepisów BHP, angażuje się w działania prozdrowotne i inne
podnoszące kulturę pracy.
dydaktyczne:
Zajęcia teoretyczne (wykład, wykład z prezentacją multimedialną)
Wiedza: przygotowanie prezentacji
Umiejętności: przygotowanie prezentacji
Kompetencje społeczne: ocena na podstawie aktywności na zajęciach
Treści programowe:
1. Podstawowe pojęcia z zakresu BHP.
2. Rys historyczny, podstawowe zadania higieny pracy.
3. Bezpieczeństwo pracy. Obowiązki pracodawcy.
4. Państwowa Inspekcja Sanitarna - nadzór sanitarny.
5. Ochrona przed szkodliwym wpływem wykonywanego zawodu na stan zdrowia.
6. Choroby zawodowe i parazawodowe. Uwarunkowania stanu zdrowia – zdolność do
wykonywania określonego zawodu.
7. Wyposażenie ochronne. Bezpieczeństwo pożarowe.
8. Sytuacje niebezpieczne - uszkodzenia osób, pożar. Telefony alarmowe.
9. Pierwsza pomoc - uwagi ogólne, ocena sytuacji, zabezpieczenie terenu, troska
o bezpieczeństwo, ustalenie planu działania.
10. Reanimacja: zasady reanimacji, ocena stanu ofiary wypadku, pozycja boczna ustalona,
sztuczne oddychanie, przywracanie krążenia, reanimacja krążeniowo - oddechowa.
11. Oparzenia. Krwotoki i wstrząs. Złamania i zwichnięcia. Bandażowanie i materiały
opatrunkowe. Wyposażenie apteczki pierwszej pomocy.
12. Pożar. Zasady postępowania. Materiały gaśnicze.
1. Augustyńska D.: Czynniki szkodliwe w środowisku pracy. Wartości dopuszczalne.
Centralny Instytut Ochrony Pracy 2007.
2. Wybrane akty prawne i rozporządzenia
1. Gałusza M., Poradnik bhp dla pracodawców oraz osób kierujących pracownikami,
Tarbonus, 2008
2. Gacek W.: Kompendium pierwszej pomocy w przedsiębiorstwie. Centralny Instytut
Ochrony Pracy, 2006.
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
wstępne:
przedmiotów):
praktyczne):
Forma studiów
Cele modułu:
OCHRONA WŁAŚNOŚCI INTELEKTUALNEJ
Mgr Piotr Żurawski
Osoby prowadzące:
pierwszy
praktyczny
średniej
3 (1,5 + 1,5)
studia
stacjonarne
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
15
0,6
5
0,2
22,5
0,9
32,5
1,3
15
0,6
5
0,2
22,5
0,9
32,5
1,3
Zapoznanie studenta z problematyką ochrony własności
intelektualnej ze szczególnym uwzględnieniem prawa
autorskiego.
Wiedza: Student zna pojęcia z zakresu ochrony własności intelektualnej oraz sposoby ochrony
tej własności.
Umiejętności: Student potrafi świadomie i zgodnie z prawem korzystać z materiałów i
programów.
Kompetencje społeczne: Student wykazuje dbałość o ochronę własnej i cudzej własności
intelektualnej.
dydaktyczne:
Zajęcia teoretyczne (wykład, wykład z prezentacją multimedialną), zajęcia praktyczne
(ćwiczenia, analiza przypadku, dyskusja)
Wiedza: zaliczenie pisemne
Umiejętności: zaliczenie pisemne – omówienie zadanego problemu
Kompetencje społeczne: zaliczenie na podstawie wypowiedzi na zajęciach
Treści programowe:
1. Pojęcie własności intelektualnej.
2. Ochrona wzorów użytkowych i znaków towarowych, ochrona przed nieuczciwą
konkurencją.
3. Charakterystyka i źródła prawa autorskiego. Zakres i przedmiot regulacji – ogólna
charakterystyka.
4. Obowiązujące akty prawne: konwencje międzynarodowe regulujące zagadnienia prawa
autorskiego - ustawa z 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
5. Przedmiot prawa autorskiego. Utwór – definicja i charakterystyka. Opracowanie, jako
przedmiot ochrony autorsko-prawnej. Opracowanie a utwór inspirowany.
6. Podmioty prawa autorskiego. Twórca jako podmiot prawa autorskiego.
7. Prawa
do
dzieł
współautorskich.
Połączenie
utworów
w
celu
wspólnego
rozpowszechniania. Dzieła zbiorowe. Utwory pracownicze.
8. Treść prawa autorskiego – autorskie prawa osobiste. Charakterystyka ogólna.
9. Najważniejsze autorskie prawa osobiste (prawo do autorstwa dzieła, prawo do
integralności utworu, prawo do decydowania o pierwszym udostępnieniu utworu, prawo do
nadzoru nad sposobem korzystania z utworu).
10. Ochrona praw osobistych – zakres i środki ochrony.
11. Ochrona wizerunku i tajemnicy korespondencji.
12. Treść prawa autorskiego – autorskie prawa majątkowe. Charakterystyka ogólna.
13. Charakterystyka poszczególnych praw majątkowych. Czas trwania autorskich praw
majątkowych.
14. Umowy dotyczące autorskich praw majątkowych (przedmiot umowy, prawa i obowiązki
stron).
15. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych. Umowa licencyjna.
16. Ochrona autorskich praw majątkowych – zakres i środki ochrony.
17. Dozwolony użytek chronionych utworów.
18. Dochodzenie praw własności intelektualnej.
1. Barczewski M.,Traktatowa ochrona praw autorskich i praw pokrewnych, WoltersKluwer
Polska 2007.
2. Brata J. Markiewicz R.,Prawo autorskie, WoltersKluwer Polska 2008.
3. Poźniak-Niedzielska M., Szczotka J., Mozgawa M.,Prawo autorskie i prawa pokrewne,
Oficyna Wydawnicza Branta 2006.
1. Sobczak J.,Prawo autorskie i prawa pokrewne, "Iuris", Warszawa-Poznań 2000.
2. Barta J., Czajkowska-Dębska M., Ćwiąkalski Z., Markewicz R., Trople E., (red.),
Komentarz do ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, "ABC", Warszawa 2001.
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
wstępne:
przedmiotów):
pierwszy
praktyczny
średniej
SOCJOLOGIA
Dr Barbara Lejzerowicz - Zajączkowska
Osoby prowadzące:
praktyczne):
Forma studiów
3
studia
stacjonarne
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
30
1,2
15
0,6
45
1,8
60
2,4
0
-
0
-
0
-
0
-
Cele modułu:
Wprowadzenie studentów w podstawowe zagadnienia
socjologii: od źródeł i etapów rozwoju tej dziedziny wiedzy,
poprzez jej przedstawicieli, zarysowanie podstawowych
teorii socjologicznych, socjologicznych metod badawczych
do ukazania specyfiki socjologii – jej specyfiki wyjaśniania
zjawisk.
Wiedza: Student zna podstawowe pojęcia i przedmiot zainteresowania socjologii.
Umiejętności: Student sprawnie posługuje się pojęciami socjologicznymi oraz potrafi wskazać
na przykładach istniejącą na gruncie socjologii „wielość” rzeczywistości społecznej.
Kompetencje społeczne: Student potrafi pracować w grupie.
dydaktyczne:
Zajęcia teoretyczne (wykład klasyczny), zajęcia praktyczne (ćwiczenia, dyskusja, warsztat,
praca w grupach)
Wiedza: zaliczenie na podstawie prezentacji zadanego tematu przygotowanej w grupie
Umiejętności: zaliczenie na podstawie prezentacji zadanego tematu przygotowanej w grupie
Kompetencje społeczne: zaliczenie na podstawie prezentacji zadanego tematu przygotowanej
w grupie
Treści programowe:
1.
Socjologia jako dyscyplina naukowa.
2.
Prekursorzy socjologii.
3.
O teoriach socjologicznych.
4.
Człowiek jako istota społeczna.
5.
Zbiorowości społeczne.
6.
Zjawiska i procesy społeczne.
7.
Kultura i jej wpływ na życie społeczne.
8.
Stratyfikacja społeczna.
9.
Zmiana społeczna.
10. „Małżeństwo z miłości” a praktyka społeczna.
11. Przyczyny powszechności edukacji w perspektywie socjologicznej.
1.
Domański H., Struktura społeczna, Warszawa 2004.
2.
Giddens A., Socjologia, Warszawa 2004.
3.
Szacka B., Wprowadzenie do socjologii, Warszawa 2003.
1.
Aronson E., Człowiek – istota społeczna, Warszawa 2005.
2.
Berger P., Zaproszenie do socjologii, Warszawa 1998.
3.
Castells M., Społeczeństwo sieci, Warszawa 2007.
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
wstępne:
przedmiotów):
pierwszy
praktyczny
średniej
Osoby prowadzące:
trenerzy
praktyczne):
Forma studiów
WYCHOWANIE FIZYCZNE
1
studia
stacjonarne
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
0
-
0
-
0
-
0
-
30
1
30
1
0
-
0
-
Cele modułu:
Zapoznanie studenta z prawidłowym
wybranego przez niego rodzaju ćwiczeń.
wykonywaniem
Wiedza: Student wie jak prawidłowo wykonywać wybrany rodzaj ćwiczeń.
Umiejętności: Student potrafi prawidłowo wykonać wybrany rodzaj ćwiczeń.
Kompetencje społeczne: Student dba o poziom swej sprawności fizycznej
dydaktyczne:
Zajęcia praktyczne (ćwiczenia w wybranym przez studenta zakresie).
Wiedza: sprawdzian praktyczny na zajęciach
Umiejętności: sprawdzian praktyczny na zajęciach
Kompetencje społeczne: sprawdzian praktyczny na zajęciach
Treści programowe:
1. Wstęp. Podstawowe pojęcia - wysiłek fizyczny: rodzaje, cechy, adaptacja organizmu do
wysiłku. Pojęcie motoryczności, rozwój cech motorycznych w toku rozwoju osobniczego.
2. Charakterystyka cech motorycznych: siła – pojęcie i uwarunkowanie.
3. Charakterystyka cech motorycznych: szybkość – pojęcie i uwarunkowanie.
4. Charakterystyka cech motorycznych: wytrzymałość – pojęcie i uwarunkowanie.
5. Charakterystyka cech motorycznych: gibkość – pojęcie i uwarunkowanie.
6. Charakterystyka cech motorycznych: skoczność - pojęcie i uwarunkowanie.
7. Charakterystyka cech motorycznych: koordynacja ruchowa – pojęcie i uwarunkowanie.
8. Metody kształtowania cech motorycznych: trening szybkości, metody kształtowania siły
mięśniowej, metody kształtowania wytrzymałości, ćwiczenia rozwijające skoczność,
ćwiczenia rozwijające koordynację ruchową.
9. Organizacja, bezpieczeństwo i higiena zajęć ruchowych.
Ćwiczenia:
1. Gimnastyka
2. Gry zespołowe
3. Siłownia
4. Pływanie
5. Sztuki walki
6. Inne
1. Fidelus K., Kocjasz L.: Atlas ćwiczeń fizycznych. Polska federacja sportu wyczynowego.
2. Mazurek L.: Słownictwo i gimnastyka. Sport i Turystyka. Warszawa 1997.
3. Nowotny J.:Kształtownie umiejętności ruchowych – podstawy teoretyczne oraz aspekty
praktyczne, Śl. A.M. Katowice 2002.
4. Stefaniak T.: Atlas uniwersalnych ćwiczeń siłowych. Wrocław 2001.
5. Huciński T.: Koszykówka. Atlas ćwiczeń. Warszawa 1992.
6. Marciszewska B.: Sport dla wszystkich: rekreacja dla każdego. Cz. 1,2,3. 1994, 1995,
1996.
1.
2.
Strzeżewski S.: Proces wychowania w kulturze fizycznej. WSiP Warszawa 1986.
Trzęśniewski R.: Zabawy i gry ruchowe. Sport i Turystyka. Warszawa 1974.
PRZEDMIOTY PODSTAWOWE
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
wstępne:
przedmiotów):
Osoby prowadzące:
praktyczne):
Forma studiów
Cele modułu:
pierwszy
praktyczny
podstawowa wiedza z zakresu filozofii na poziomie
szkoły średniej
WPROWADZENIE DO PSYCHOLOGII I
HISTORII MYŚLI PSYCHOLOGICZNEJ
Dr hab. Piotr Radkiewicz
5 (2,5 + 2,5)
5 (3,3 + 1,7)
studia
stacjonarne
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
30
1,2
30
1,2
32,5
1,3
52,5
2,1
30
1,2
15
0,6
32,5
1,3
27,5
1,1
Celem
modułu
jest
zapoznanie
studentów
z
uwarunkowaniami i rozwojem dziedziny naukowej jaką jest
psychologia, student poznaje etapy powstawania i ewolucji
psychologii.
Wiedza: Student zna pochodzenie współczesnych teorii i metod psychologicznych, rozpoznaje
współczesne szkoły psychologiczne, wskazuje miejsce psychologii w systemie nauk.
Umiejętności: Student posiada umiejętności obserwowania i interpretowania różnorodnych
sytuacji psychologicznych, potrafi wyszukiwać potrzebne mu informacje, wykorzystuje
dostępne źródła informacji i poznane metody badawcze.
Kompetencje społeczne: Student samodzielnie uzupełnia potrzebną wiedzę w celu realizacji
modułu, rozumie potrzebę ciągłego pogłębiania wiedzy.
dydaktyczne:
Zajęcia teoretyczne (wykład klasyczny), zajęcia praktyczne (ćwiczenia, dyskusja, praca w
grupach)
Umiejętności: zaliczenie na podstawie referatu na wybrany temat
Kompetencje społeczne: zaliczenie na podstawie aktywności na zajęciach
Treści programowe:
1. Proces filozoficzno-historyczne kształtowania się przedmiotu psychologii
2. Współczesne definicje psychologii.
3. Przedmiot badań psychologii.
4. Początki psychologii jako dziedziny nauki, szkoła Wundta.
5. Psychologia behawioralna, podział na behawioryzm metafizyczny i metodologiczny.
6. Neobehawiorystyczna koncepcja uczenia się jako forma nowożytnego asocjacjonizmu
a psychologia poznawcza.
7. Psychoanalityczna koncepcja nieświadomego procesu psychicznego- Sigmund Freud
8. Następcy Freuda - Adler i Jung ich poglądy jako alternatywa.
9. Psychologia humanistyczna jako „trzecia siła” w psychologii, poglądy C Rogersa, A
Maslowa
10. Psychologia transpersonalna jako „czwarta siła” w psychologii współczesnej.
11. Źródła historii psychologii polskiej w świecie ducha polskiego u schyłku XIXstulecia
12. Idea Psychologicznej Szkoły Lwowskiej.
13. Rys humanistyczny wewspółczesnej psychologii polskiej.
14. Psychologia eksperymentalna WładysławaHeinricha (1869–1957).
15. Psychologia polska po roku 1945
1. Rzepa, T., Dobroczyński, B., Historia polskiej myśli psychologicznej.Wydawnictwo
Naukowe PWN: Warszawa. 2009
2. Stachowski, R., Historia współczesnej myśli psychologicznej. Od Wundta do czasów
najnowszych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR. 2007
1. Benjamin, L.T.,Historia współczesnej psychologii. Warszawa, Wydawnictwo
Naukowe PWN 2008
2. Strelau J., Doliński D., (red.), Psychologia. Podręcznik akademicki. Gdańskie
Wydawnictwo Psychologiczne: Gdańsk 2011
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
wstępne:
przedmiotów):
pierwszy
praktyczny
Osoby prowadzące:
Mgr Dariusz Tomczyk
praktyczne):
Forma studiów
Cele modułu:
Wiedza z biologii na poziomie szkoły średniej
BIOLOGICZNE PODSTAWY ZACHOWAŃ
5 (2,5 + 2,5)
5 (3,3 + 1,7)
studia
stacjonarne
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
30
1,2
30
1,2
32,5
1,3
52,5
2,1
30
1,2
15
0,6
32,5
1,3
27,5
1,1
Celem modułu jest zapoznanie studentów z nowoczesnym
ujęciem biologicznych podstaw zachowania człowieka,
przekazanie studentom wiedzy z zakresu procesów
sensorycznych i motorycznych, nakreślenie studentom metod
i nowoczesnych narzędzi badania mózgu człowieka i
wykrywanie jego uszkodzeń, wskazanie studentom znaczenia
stresu i snu w funkcjonowaniu człowieka.
Wiedza: Student zna mechanizmy zachowań człowieka i idące za tym czynniki biologiczne,
zna i opisuje różnorodność w zachowaniach ludzi w zależności od perspektywy, definiuje
funkcjonowanie mechanizmów poznawczych w tym podstawy o charakterze sensorycznym i
motorycznym.
Umiejętności: Student poprawnie stosuje poznaną terminologię w analizie problemów
badawczych, interpretuje wyniki badań mózgu oceniając jego stany fizjologiczne i
patologiczne, opisuje silny związek określonych zachowań człowieka z uwarunkowaniami
biologicznymi.
Kompetencje społeczne: Student rozumie znaczenie aktualizowania i pogłębiania wiedzy.
dydaktyczne:
grupach)
Umiejętności: kolokwium pisemne
Treści programowe:
1. Znaczenie czynników biologicznych w psychologii.
2. Współczesne poglądy na rolę układu nerwowego w interakcji organizm i środowisko.
3. Główne pietra organizacji funkcjonowania układu nerwowego.
4. Budowa, funkcje i fizjologia tkanki nerwowej.
5. Anatomia układu nerwowego.
6. Podział topograficzny, czynnościowy i rozwojowy układu nerwowego.
7. Podstawowe podejścia topografii mózgu i rdzenia kręgowego.
8. Komory mózgu i układ krwionośny.
9. Typy i rola dróg łączących poszczególne części mózgu.
10. Asymetria funkcjonalna półkul mózgowych.
11. Współczesne metody badania mózgu i wykrywania jego uszkodzeń.
12. Rola i znaczenie neurotransmisji i neuroprzekaźnictwa.
13. Rola i znaczenie regulacji neurohormonalnej.
14. Biologiczne podstawy stresu.
15. Rola i znaczenie rytmów biologicznych.
1. Kalat J.W., Biologiczne podstawy psychologii, PWN Warszawa 2006,
2. Zimmbardo P. G., Psychologia. Kluczowe koncepcje. Warszawa 2010,
3. Kalat J. W., Biologiczne mechanizmy zachowania się ludzi i zwierząt, PWN Warszawa
2007.
4. Sadowski B., Biologiczne mechanizmy zachowania się ludzi i zwierząt, PWN.
Warszawa. 2009
5. Świderska C. Biomedyczne podstawy rozwoju i wychowania., Łódź 2008
Wydaw.WSH-E,
1. TurloughFitz Gerard,Neuroanatomia, Wyd. U&P, Wrocław 2008.
2. Jopkiewicz A.,Biomedyczne podstawy rozwoju i wychowania., Kielce, Wydaw.AŚ ,
2008
3. Jaczewski A.,Biologiczne i medyczne podstawy rozwoju i wychowania. Kraków,
Wydaw. Żak, 2008
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
wstępne:
przedmiotów):
Osoby prowadzące:
praktyczne):
Forma studiów
Cele modułu:
pierwszy
praktyczny
METODOLOGIA BADAŃ
PSYCHOLOGICZNYCH ZE STATYSTYKĄ
Dr Tomasz Prusiński
5 (2,5 + 2,5)
5 (3,3 + 1,7)
studia
stacjonarne
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
30
1,2
30
1,2
32,5
1,3
52,5
2,1
30
1,2
15
0,6
32,5
1,3
27,5
1,1
Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z wiedzą z
zakresu sposobów uzyskiwania danych, prowadzenia badań,
a także rozwijanie umiejętności obliczania wyników badań z
użyciem miar statystycznych oraz opracowywania ich
interpretacji.
Wiedza: Student zna cechy tzw. poznania psychologicznego, wymienia i charakteryzuje
metody pozwalające na pozyskanie danych dotyczących społeczeństwa, zna zasady
interpretacji wyników w sposób ilościowy i jakościowy.
Umiejętności: Student formułuje interpretacje i diagnozy psychologiczne, sporządza
harmonogramy badań, weryfikuje postawione wcześniej hipotezy badawcze wykorzystując do
tego poznane na zajęciach narzędzia i metody.
Kompetencje społeczne: Student rozumie i zachowuje etyczne standardy badań
naukowych,stosuje się do nich przestrzegając wszelkich zasad rzetelności naukowej.
dydaktyczne:
grupach)
Treści programowe:
1. Cechy charakterystyczne poznania naukowego w psychologii, dwa modele poznania
naukowego i schematy wnioskowania.
2. Fazy postępowania badawczego: indukcjonizm (sprawdzaniepozytywne) i hipotetyzm
(sprawdzanie negatywne).
3. Najważniejsze cechy poznania naukowego.
4. Modele badań psychologicznych eksperymentalny i korelacyjny.
5. Proces badawczy w psychologii (osiem etapów)i jego uwarunkowania procesu
badawczego.
6. Zmienna – zmienność – wariancja
7. Pojęcie manipulacji – zmienne klasyfikacyjne i manipulacyjne.
8. Pojęcie zmiennej i zmienności
9. Zasadarandomizacji – posługiwanie się tablicami liczb losowych.
10. Rodzaje zmiennych i zmienności
11. Klasyfikacja problemów badawczych i hipotez
12. Model eksperymentalny badań.
13. Definicja
modelueksperymentalnego,
pojęcie
planu
eksperymentalnego
quasieksperymentalnego.
14. Testy statystyczne istotności różnic stosowane w analizie danych eksperymentalnych.
15. Kryteria wyboru optymalnego testu, rodzaje testów i ich cechy
16. Alternatywne eksperymentalne modele badań.
17. Model ex post facto (EPF). E vs. EPF.
18. Analiza SWOT w EPF.
19. Bierne i czynne granie roli w psychologii
20. Alternatywne eksperymentalne modele badań.
21. Metody opisowe badań
22. Korelacje pozorne i metody ich rozpoznawania
23. Równanie regresji liniowej i współczynniki regresji.
24. Dobór próby i metody doboru próby z populacji
25. Kontekst psychologiczny i etyczny badania naukowego w psychologii.
26. Ochrona własności intelektualnej-plagiaty
i
27. Struktura raportu z badań empirycznych.
1. Brzeziński, J. Metodologia badań psychologicznych(wyd. 5). Warszawa2007,
Wydawnictwo Naukowe PWN.
2. Babbie, E. Badania społeczne w praktyce. Warszawa 2003, Wydawnictwo
Naukowe PWN
3. Frankfort-Nachmias, Ch., Nachmias, D., Metody badawcze w naukach społecznych.
Poznań 2001, Zysk S-ka Wydawnictwo.
1. Makać W. Podstawy statystyki i demografii dla studentów Adm. - Gdańsk : Wyd.UG ,
2003
2. Ferguson, G. A., Takane, Y. Analiza statystyczna w psychologii i pedagogice(wyd. 3).
Warszawa 2003, Wyd. Nauk. PWN.
3. Jóźwiak J., Podgórski J.,Statystyka od podstaw, PWE, Warszawa. 2006
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
wstępne:
przedmiotów):
praktyczne):
Forma studiów
Cele modułu:
Wiedza na poziomie szkoły średniej
FILOZOFIA Z ELEMENTAMI LOGIKI
Dr Barbara Lejzerowicz - Zajączkowska
Osoby prowadzące:
pierwszy
praktyczny
4 (2,7 + 1,3)
4 (2+ 2)
studia
stacjonarne
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
30
1,2
15
0,6
37,5
1,5
35
1,4
15
0,6
15
0,6
17,5
0,7
35
1,4
Celem przedmiotu jest wprowadzenie studentów w obszar
wiedzy z zakresu filozofii i logiki - podstawowe pojęcia,
przedstawiciele obu dziedzin, sposoby wyrażania poglądów
za pomocą poznanych pojęć filozoficznych i heurystyk
logiki.
Wiedza: Student zna i definiuje podstawowe pojęcia filozoficzne, wymienia najważniejszych
przedstawicieli i cechy wybranych kierunków filozoficznych, ma wiedzę z zakresu logiki,
która niezbędna jest do poprawnej interpretacji danych.
Umiejętności: Student wykorzystuje poznane pojęcia w interpretacji
psychologicznych, wskazuje związek pomiędzy filozofią i logiką a psychologią.
danych
Kompetencje społeczne: Student potrafi samodzielnie wyrażać swoje poglądy przy użyciu
poznanych pojęć, zdaje sobie sprawę ze znaczenia filozofii w kształtowaniu się tożsamości
współczesnej kultury.
dydaktyczne:
grupach)
Umiejętności: egzamin pisemny
Kompetencje społeczne: zaliczenie na podstawie aktywności na zajęciach i udziału w dyskusji
Treści programowe:
1. Czym jest filozofia.
2. Podstawowe zagadnienia filozofii.
3. Podstawowe kierunki ontologiczne.
4. Klasyczne i nieklasyczne sposoby pojmowania prawdy.
5. Aprioryzm i empiryzm oraz racjonalizm i irracjonalizm.
6. Problem granic poznania.
7. Realizm i idealizm poznawczy.
8. Stosunek teorii poznania do innych dziedzin filozofii.
9. Pochodzenie nazwy "metafizyka". Podział jej zagadnień.
10. Spór o uniwersalia.
11. Współczesna postać sporu o uniwersalia.
12. Idealizm i materializm w ontologii.
13. Obiektywizm i relatywizm aksjologiczny.
14. Dziedziny aksjologii: etyka, estetyka, teoria wartości prakseologicznych.
15. Etyka opisowa i normatywna.
16. Etyczne problemy współczesności.
17. Estetyka opisowa i normatywna.
18. Klasyczny rachunek zdań.
19. Kierunki filozofii współczesnej.
20. Podstawowe pojęcia logiki.
21. Wnioskowanie.
1. Magee B., Historia filozofii, Warszawa 2008, Arkady.
2. Bremer J. W., Wprowadzenie do logiki, Wydawnictwo WAM, Kraków.2004
3. Wieczorek K., Wprowadzenie do logiki dla studentów wszystkich kierunków,
Wydawnictwo „Skrypt”, Warszawa. 2005
4. Mayer R. Sztuka argumentacji. GWP. Gdynia. 2013
1. Ajdukiewicz K., Logika praktyczna, PWN, Warszawa1974
2. Ziembiński Z., Logika praktyczna, Warszawa 1994, PWN.
3. Lipczyńska M,. Zbiór zadań z logiki, PWN, Warszawa1980
4. Drosser Ch. Logika. Daj się uwieść. PWN. Warszawa. 2013
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
wstępne:
przedmiotów):
Wiedza z filozofii na poziomie szkoły średniej
ETYKA ZAWODU PSYCHOLOGA
Dr Barbara Sokołowska
Osoby prowadzące:
praktyczne):
Forma studiów
Cele modułu:
pierwszy
praktyczny
4 (2,7 + 1,3)
4 (2 + 2)
studia
stacjonarne
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
30
1,2
15
0,6
37,5
1,5
35
1,4
15
0,6
15
0,6
17,5
0,7
35
1,4
Celem przedmiotu jest przekazanie studentom wiedzy i
umiejętności dostrzegania i identyfikowania dylematów
etycznych związanych z praktyką psychologiczną,
kształtowanie świadomości etycznej i wrażliwości moralnej,
nakreślenie powiązań etyki z psychologią.
Wiedza: Student zna podstawowe zasady etyki zawodu psychologa, wymienia uregulowania
prawne z tego zakresu.
Umiejętności: Student dostosowuje poznane normy etyczne do konkretnych sytuacji
psychologicznych, ocenia zasadność podjętych decyzji.
Kompetencje społeczne: Student analizuje poglądy własne i poglądy innych pod kątem
zachowania zasad etyki, rozumie znaczenie etyki w zawodzie psychologa.
dydaktyczne:
grupach)
Umiejętności: zaliczenie pisemne
Kompetencje społeczne: zaliczenie na podstawie aktywność na zajęciach
Treści programowe:
1. Moralność – etyka – aksjologia.
2. Normy moralne a normy prawne w aktywności zawodowej psychologów.
3. Tło historyczne etyki i jej związków z psychologią.
4. Wybrane koncepcje etyczne w perspektywie ich odniesień do psychologii.
5. Etyka psychologii a psychologia moralności.
6. Wrażliwość moralna a świadomość etyczna.
7. Psychologia jako forma praktyki moralnej.
8. Psycholog – zawód zaufania publicznego.
9. Naczelne wartości zawodu psychologa.
10. Etyczna specyfika różnych obszarów aktywności zawodowej psychologa.
11. Podstawowe zasady relacji psychologa z klientem.
12. Tajemnica zawodowa.
13. Podmiotowe traktowanie odbiorcy usług psychologicznych.
14. Specyfika realizacji zasad etycznych w diagnostyce psychologicznej, udzielaniu pomocy
psychologicznej
15. Znaczenie psychoterapii w badaniach naukowych.
16. Niebezpieczeństwa wykorzystywania wiedzy psychologicznej i psychologów w reklamie,
kontaktach z mediami.
1. Brzezinski J., ChyrowiczB., Poznaniak W., Etyka zawodu psychologa, Wydawnictwo
Naukowe PWN, Warszawa 2008
2. Brzeziński, J., Toeplitz-Winiewska, M. (red.) Etyczne dylematy psychologii. Warszawa
2004/2000, Wyd. SWPS „Academica”.
3. Brzeziński, J., Toeplitz-Winiewska, M. (red.) Praktyka psychologiczna w świetle
standardów etycznych. Warszawa 2004, Wyd. SWPS „Academica”.
1. Hołówka J., Etyka w działaniu. Prószyński i S-ka .Warszawa. 2001
2. Brzezińska A. Problemy etyczne w badaniach i interwencji psychol. – Warszawa,
Wydaw.SMS, 2007
3. Ratajczak, Z., Spendel, Z. (red.) Świadomość etyczna psychologów. Szkice z pogranicza
psychologii i etyki. Katowice 1997, Wyd.UŚ
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
wstępne:
przedmiotów):
Osoby prowadzące:
praktyczne):
Forma studiów
Cele modułu:
pierwszy
praktyczny
brak
ELEMENTY PRAWA W ZAWODZIE
PSYCHOLOGA
Mgr Piotr Żurawski
3
studia
stacjonarne
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
15
0,6
15
0,6
22,5
0,9
60
2,4
15
0,6
0
-
22,5
0,9
0
-
Celem modułu jest przekazanie studentom podstawowej
wiedzy z zakresu prawoznawstwa, regulacji prawnych
dotyczących diagnozy i pomocy psychologicznej.
Wiedza: Student zna podstawowe pojęcia i zasady prawne niezbędne do podjęcia pracy w
zawodzie psychologa.
Umiejętności: Student analizuje przepisy prawa związane z wykonywaniem zawodu
psychologa, samodzielnie zdobywa i pogłębia wiedzę za pomocą dostępnych źródeł
informacji.
Kompetencje społeczne: Student zna ograniczenia i zasady prawne wykonywania zawodu
psychologa, rozumie potrzebę ciągłego pogłębiania i aktualizowania zdobytej wiedzy.
dydaktyczne:
grupach)
Kompetencje społeczne: zaliczenie na podstawie wypowiedzi i aktywności na zajęciach
Treści programowe:
1. Źródła prawa i systemy prawne. Norma a przepis. Podstawowe zasady interpretacji
przepisów prawa.
2. Podstawowe pojęcia prawa cywilnego.
3. Podstawowe pojęcia z zakresu prawa karnego.
4. Podstawy prawa rodzinnego.
5. Regulacje prawne dotyczące wykonywania zawodu psychologa.
6. Domy opieki społecznej – uregulowania prawne.
7. Polityka społeczna, programy pomocowe, polityka w zakresie ochrony zdrowia,
edukacji,
wspierania
niepełnosprawnych,
aktywizacji
zawodowej,
polityka
prorodzinna.
8. Poradnictwo rodzinne.
9. Ośrodki interwencji kryzysowej.
10. Opieka nad dziećmi – zagadnienia prawne.
11. Adopcja, opieka, pomoc rodzinie, rodzaje i funkcje placówek opiekuńczych.
12. Rodziny zastępcze.
13. Finansowanie opieki społecznej.
14. Pomoc ubogim i bezdomnym. Programy wychodzenia z bezdomności
15. Opieka i wsparcie osób z problemami psychicznymi.
1. Strzebińczyk J., Prawo rodzinne, Kantor Wydawniczy Zakamycze 2003
2. Kodeks etyczno- zawodowy psychologa Polskiego Towarzystwa Psychologicznego
PTP 1994
3. Ustawa o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym psychologów z dnia 8
czerwca 2001 Dz.U.Nr 73 p763
4. Ustawa z dnia 3 grudnia 2010 o zmianie ustawy ochronie zdrowia psychicznego Dz.U
2011 nr 6 p.19
1. Sierpowska I., Prawo pomocy społecznej. Warszawa, WoltersKluwer, 2009
2. Arczewska M.,Społeczne role sędziów rodzinnych. Warszawa, Wydaw. UW, 2009
PRZEDMIOTY KIERUNKOWE
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
wstępne:
przedmiotów):
Osoby prowadzące:
praktyczne):
Forma studiów
pierwszy
praktyczny
Wprowadzenie do psychologii i historii myśli
psychologicznej
PSYCHOLOGIA PROCESÓW
POZNAWCZYCH
Dr Giuseppe Leonardi
6 (2,4 + 3,6)
6 (2 + 4)
studia
stacjonarne
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
30
1,2
15
0,6
30
1,2
35
1,4
45
1,8
30
1,2
45
1,8
70
2,8
Cele modułu:
Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z podstawowa
wiedzą z zakresu psychologii poznawczej, jej pojęciem i
teoriami, przekazanie studentom umiejętności twórczego
myślenia i kreatywnego rozwiązywania problemów
psychologicznych.
Wiedza: Student posiada wiedzę dotyczącą pojęć i rozwiązań na gruncie psychologii
poznawczej, wymienia i charakteryzuje procesy z nią związane, zna istotę psychologii
poznawczej w całości poznawczego funkcjonowania człowieka jako jednostki.
Umiejętności: Student potrafi odnieść się do konkretnego rozwiązania psychologicznego
zaczerpniętego z literatury w celu wyjaśnienia konkretnego problemu badawczego, analizuje i
porównuje teorie z literatury z własnymi poglądami.
Kompetencje społeczne: Student zna wartość poprawnych procesów poznawczych, rozumie
potrzebę ciągłego dokształcania się.
dydaktyczne:
grupach)
Treści programowe:
1. Istota psychologii poznawczej, cechy, przedmiot,założenia.
2. Reprezentacjereceptoryczne, reprezentacjemózgowe.
3. Podstawowe założenia teoriischematów poznawczych..
4. Fazy i struktura spostrzeżenia.
5. Współczesne teorie spostrzegania.
6. Pole percepcyjne.
7. Uwaga i jej rola w procesie przetwarzania informacji.
8. Uwagaidziałanie.
9. Proces nabywaniemsprawności.
10. Mechanizm wykonywaniem równoczesnych czynności.
11. Teorie pamięci, mechanizmy zapamiętywania.
12. Klasyfikacje pamięci.
13. Struktura, funkcje i rodzaje myślenia.
14. Rozwiązywanie problemów.
15. Fazy i etapy podejmowania decyzji.
16. Język i jego funkcja.
17. Komunikacja.
1. Nęcka,E.,Orzechowski,J.,Szymura,B.Psychologiapoznawcza.Warszawa
2006,
Wyd.
Nauk.PWN.
2. Maruszewski,T., Psychologiapoznania. Gdańsk 2001, Gdańskie Wyd.Psychologiczne.
1. Brannon L., Psychologia rodzaju GWP. Gdańsk 2002
2. Eysenck H.H., Podpatrywanie umysłu, GWP, Gdańsk 2003
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
wstępne:
przedmiotów):
pierwszy
praktyczny
Osoby prowadzące:
Dr Patrycja Sroka - Oborska
praktyczne):
Forma studiów
Biologiczne podstawy zachowań
PSYCHOLOGIA EMOCJI I MOTYWACJI
6 (2,4 + 3,6)
6 (2 + 4)
studia
stacjonarne
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
30
1,2
15
0,6
30
1,2
35
1,4
45
1,8
30
1,2
45
1,8
70
2,8
Cele modułu:
Celem przedmiotu jest nakreślenie studentom znaczenia
emocji i motywacji w ujęciu psychologicznym, przekazanie
studentom ujęcia teoretycznego emocji,
mechanizmu
motywacyjnego i jego wpływu na funkcjonowanie człowieka,
zapoznanie się studentów z podstawowymi technikami
motywacyjnymi.
Wiedza: Student zna pojęcia związane z emocjami i motywacją, opisuje procesy związane z
powstawaniem emocji i ich znaczenie w funkcjonowaniu człowieka, charakteryzuje
podstawowe techniki motywacyjne.
Umiejętności: Student potrafi zastosować wiedzę w typowych i nietypowych sytuacjach
emocjonalnych, analizuje efektywność poszczególnych technik motywacyjnych na
konkretnych przypadkach, chętnie podejmuje aktywność zarówno indywidualnie jak i w
grupie.
Kompetencje społeczne: Student porównuje własne poglądy z poglądami innych, akceptuje
odmienne poglądy, aktywnie włącza się w dyskusje, samodzielnie pogłębia wiedzę.
dydaktyczne:
grupach)
Umiejętności: zaliczenie ustne na podstawie wygłoszonego referatu na wybrany temat
Treści programowe:
1. Pojęcia emocji i motywacji w psychologii.
2. Podstawowa klasyfikacjaprocesówafektywnych.
3. Emocje, uczucia, nastroje- różnice.
4. Współczesny neuropsychologicznymodel emocji.
5. Mechanizmy regulacji emocji.
6. Mózgowepodłożeprocesów emocjonalnychimotywacyjnych.
7. Elementarne znaczenie emocji w rozwoju człowieka i w kontaktach społecznych.
8. Pamięć emocjonalna.
9. Doświadczanie, rozpoznawanie i zakłóceniaemocji.
10. Samokontrola i regulacja emocji.
11. Mechanizm motywacji.
12. Typy, źródła i konsekwencje motywacji.
13. Główne mechanizmy motywacyjne.
14. Podstawowe potrzeby człowieka.
15. Czynniki motywacyjne, pozytywne i negatywne.
16. Znaczenie konfliktu w motywowaniu.
17. Istota motywacji wtórnej.
18. Stres – teorie stresu.
19. Rola stresu w funkcjonowaniu człowieka.
20. Metody radzenia sobie ze stresem.
1. Ekman P., Davidson (red), Natura emocji, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne,
Gdańsk 1998
2. Strelau J., Doliński D. (red), Psychologia podręcznik akademicki, Gdańskie Wydawnictwo
Psychologiczne, Gdańsk 2008
3. Łosiak, W., Psychologia emocji. Warszawa 2007, WAiP.
4. Rheinberg, F, Psychologia motywacji. Kraków 2006, WAM
1. Franken R., Psychologia motywacji, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk
2005
2. Czapiński J., Psychologia pozytywna. Nauka o szczęściu, zdrowiu, sile i cnotach
człowieka, PWN, Warszawa 2005
3. Philip G., Zimbardo, Robert L. Johnson, Vivian McCann, Psychologia. Kluczowe
koncepcje (Motywacja i Uczenie się) PWN, Warszawa 2011
4. Mądrzycki, T., Osobowość jako system tworzący i realizujący plany. Gdańsk 2002, GWP
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
pierwszy
praktyczny
psychologicznej, znajomość podstawowych pojęć
wstępne:
psychologicznych
PSYCHOLOGIA OSOBOWOŚCI
przedmiotów):
Dr hab. Jerzy Rosiński
Osoby prowadzące:
praktyczne):
Forma studiów
6 (2,4 + 3,6)
6 (2 + 4)
studia
stacjonarne
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
30
1,2
15
0,6
30
1,2
35
1,4
45
1,8
30
1,2
45
1,8
70
2,8
Cele modułu:
Celem przedmiotu jest przekazanie studentom wiedzy z
zakresu psychologii osobowości, zapoznanie z jej
koncepcjami i najważniejszymi pojęciami, kształtowanie
postaw zgodnych z zasadami zawodu psychologa.
Wiedza: Student posiada podstawową wiedzę w zakresie koncepcji osobowości, wskazuje
różnice pomiędzy postawami i zachowaniami ludzi, zna wpływ silnych bodźców takich jak
stres na zachowania człowieka, opisuje sposób zachowania się człowieka w określonej sytuacji
za pomocą poznanych pojęć i metod.
Umiejętności: Student analizuje zachowania człowieka pod katem koncepcji osobowości,
układa proste rozwiązania dotyczące pomocy psychologicznej w kontekście różnych
osobowości, wyjaśnia własne decyzje za pomocą zaczerpniętych z literatury teorii
psychologicznych.
Kompetencje społeczne: Student chętnie współpracuje z innymi członkami grupy, dyskutuje,
zachowuje ostrożność w wyrażaniu opinii, wykorzystuje nabytą wiedzę w rozwiązywaniu
problemów badawczych.
dydaktyczne:
grupach)
Kompetencje społeczne: zaliczenie na podstawie pracy w grupach
Treści programowe:
1. Osobowość jako przedmiot zainteresowania psychologii.
2. Podejście ilościowe i jakościowe w badaniach nad osobowością.
3. Koncepcja Freuda w ujęciu osobowości.
4. Osobowość w ujęciu teorii ego.
5. Osobowość w ujęciu psychologii analitycznej.
6. Współczesna teoria psychoanalityczna.
7. Teorie psychospołeczne i ich przedstawiciele.
8. Osobowość jako mechanizm przetwarzania i organizowania informacji.
9. Osobowość a teoria uczenia się.
10. Teoria społeczno – poznawcza .
11. Zespół cech jako istota osobowości.
12. Koncepcje osobowości - fenomenologiczne i humanistyczne.
13. Koncepcja osobowości A. Maslowa i C. Rogersa.
14. Interakcja sił kierunkowych w wyjaśnieniu zachowania.
15. Psychoanaliza klasyczna a osobowość.
16. Osobowość w ujęciu EricaBerne’a – zarys analizy transakcyjnej.
17. Osobowość w koncepcji Karen Horney.
18. Istota i znaczenie lęk u i konfliktu w funkcjonowaniu człowieka.
19. Wyidealizowany obraz siebie jako skutek strategii obronnej.
20. Podstawowe narzędzia badające osobowość.
21. Biologiczne determinanty osobowości.
22. Powiązania psychologii osobowości i psychologii społecznej.
23. Koncepcja rozwoju ego w cyklu życia.
24. Biologiczne, społeczne i kulturowe uwarunkowania rozwoju ego.
1. Cierpiałkowska L., Psychologia zaburzeń osobowości., Poznań , Wyd. Naukowe UAM,
2004
2. Hall C., Lindzey G.,Teorie osobowości. Warszawa 2001, Wydawnictwo Naukowe PWN.
3. Pervin L. A., Psychologia osobowości. Gdańsk 2002, GWP
4. Rosenhan
D.L.,
Seligman
M.E.P.,
Psychopatologia,
Warszawa
1994,
Polskie
Towarzystwo Psychologiczne.
5. Strelau J., Psychologia: podręcznik akademicki, Gdańsk 2001, GWP.
1. Gasiul H., Psychologia osobowości. Nurty, teorie, koncepcje. Wydawnictwo DIFIN., 2006
2. Kofta M, Szutrowa T. (red.) Złudzenia, które pozwalają żyć: Szkice ze społecznej
psychologii osobowości. Warszawa 2001 , PWN.
3. Luck H., Klasycy psychologii. Wprowadzenie do studiów psych. , Kraków, Wydaw.
WAM, 2008
4. Oleś N., Okła W.,Wybrane zagadnienia z psychologii klinicznej i osobowości., Lublin,
TNKUL, 2005
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
wstępne:
przedmiotów):
Osoby prowadzące:
praktyczne):
Forma studiów
pierwszy
praktyczny
Psychologia procesów poznawczych
PSYCHOLOGIA RÓŻNIC
INDYWIDUALNYCH
6 (2,4 + 3,6)
6 (2 + 4)
studia
stacjonarne
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
30
1,2
15
0,6
30
1,2
35
1,4
45
1,8
30
1,2
45
1,8
70
2,8
Cele modułu:
Celem przedmiotu jest przekazanie studentom wiedzy z
zakresu różnic indywidualnych, sposobów i metod ich
pomiaru a także zachowań w kontaktach z różnorodnością
jaką cechuje się społeczeństwo, student zapoznaje się także z
wartością działalności ludzkiej jako osobistej i społecznej
kategoriizachowywania się.
Wiedza: Student zna podstawową terminologię z zakresu różnic indywidualnych w
psychologii, zna zasady i narzędzia pomiaru różnic, opisuje związki psychologii z innymi
dziedzinami nauki poprzez badanie różnic indywidualnych.
Umiejętności: Student wykorzystuje nabytą wiedzę, dokonuje prostych pomiarów różnic za
pomocą poznanych narzędzi, samodzielnie formułuje wnioski i proponuje konkretne
rozwiązania do konkretnych problemów badawczych.
Kompetencje społeczne: Student rozumie znaczenie przestrzegania etyki zawodowej i
przestrzega jej w procesie pomiaru różnic indywidualnych, chętnie podejmuje się nowych
doświadczeń.
dydaktyczne:
grupach)
Kompetencje społeczne: zaliczenie na podstawie aktywności i udziału w dyskusjach na
zajęciach
Treści programowe:
1.
Definicja pojęcia psychologii różnic indywidualnych.
2.
Czynniki genetyczne i środowiskowe i ich wpływ na różnice indywidualne.
3.
Temperament i jego funkcjonalne znaczenie.
4.
Cechy i pomiar temperamentu.
5.
Teorie temperamentu w odniesieniu do dziecka.
6.
Różnice indywidualne - ujęcie psychometryczne.
7.
Koncepcja Spermana, Catella, koncepcje czynników równorzędnych i hierarchicznych.
koncepcja inteligencji wielorakich Gardnera.
8.
Psychometryczny pomiar inteligencji płynnej i skrystalizowanej.
9.
Diagnoza możliwości intelektualnych.
10. Style poznawcze.
11. Zainteresowania.
12. Typy umysłu; psychologiczne teorie umysłu i myślenia twórczego.
13. Typologia umysłu, inteligencja emocjonalna.
14. Modele inteligencji emocjonalnej.
15. Podstawy psychologii i psychopatologii twórczości.
1. Marszał-Wiśniewska M. i in., Psychologia różnic indywidualnych. Wybrane zagadnienia.
Gdańsk 2003, GWP
2. Popek S., Bernacka R., Domański C. W. i in /red./ Psychologia twórczości. Nowe
horyzonty. Lublin 2009, Wyd. UMCS
3. Ciarkowska W., Oniszczenko W., Szkice z psychologii różnic indywidualnych, Scholar
Warszawa 2008
4. Strelau J., Psychologia różnic indywidualnych. Warszawa 2002., Scholar
1. StrelauJ.,Zawadzki B., Kwestionariusz Temperamentu PST Podręcznik, 1998
2. Popek S. /red./ Zdolności i uzdolnienia jako osobowościowe właściwości człowieka.
Lublin1996, Wyd. UMCS
3. Strelau J., Psychologia temperamentu. Warszawa 2001. WN PWN
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
wstępne:
przedmiotów):
pierwszy
praktyczny
psychologicznej, Socjologia
Osoby prowadzące:
praktyczne):
Forma studiów
Cele modułu:
PSYCHOLOGIA SPOŁECZNA
5 (2,5 + 2,5)
studia
stacjonarne
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
30
1,2
15
0,6
32,5
1,3
47,5
1,9
30
1,2
15
0,6
32,5
1,3
47,5
1,9
Celem modułu jest zapoznanie studentów z tematyką polityki
społecznej,
nakreślenie
zachowań
człowieka
w
społeczeństwie, zapoznanie się z mechanizmami stereotypów
czy dyskryminacji, wprowadzenie studentów w terminologię
terapeutyczną z zakresu psychologii społecznej.
Wiedza: Student posiada podstawową wiedzę na temat psychologii społecznej, wskazuje jej
miejsce w systemie nauk, charakteryzuje podstawowe pojęcia i terminy związane z
psychologia społeczną.
Umiejętności: Student potrafi analizować i interpretować wybrane sytuacje psychologiczne,
wykorzystując do tego poznane pojęcia i narzędzia, ocenia znaczenie psychologii społecznej w
poznawaniu natury człowieka, zachowuje otwartość na poglądy innych członków grupy.
Kompetencje społeczne: Student ma świadomość dynamiki zmian w zachowaniu człowieka,
chętnie podejmuje próby rozwiązania konkretnego problemu badawczego, samodzielnie
uzupełnia wiedzę na potrzeby realizowanego przedmiotu.
dydaktyczne:
grupach)
Treści programowe:
1.
Historia psychologii widziana przez pryzmat podstawowych paradygmatów.
2.
Poznanie społeczne.
3.
Istota i znaczenie samooceny.
4.
Postawy i ich zmiana.
5.
Relacje interpersonalne takie jak agresja, pomaganie innym, atrakcyjność interpersonalna.
6.
Wpływ społeczny i techniki wywierania wpływu społecznego.
7.
Grupa społeczna jej rodzaje i struktura.
8.
Społeczna psychologia stosowana, diagnoza i rozwiązywanie problemów społecznych.
9.
Manipulacja i jej podstawowe techniki i sposoby obrony.
10. Sztuka przekonywania i perswazji.
11. Relacje międzygrupowe.
12. Konflikt międzygrupowy.
1. Aronson E., Willson T., Akert R., Psychologia Społeczna. Serce i Umysł, Zysk i S – ka,
Poznań 2007.
2. Zimbardo P.G., Johnson R.L. McCann V., Psychologia. Kluczowe koncepcje., PWN
Warszawa 2010
3. Aronson E., Człowiek istota społeczna, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2006.
Crisp R. J. Turner R.N., Psychologia społeczna, PWN Warszawa
4. Wojciszke B., Doliński D., Psychologia społeczna, GWP Gdańsk 2010
5. Crisp R. J. Turner R.N., Psychologia społeczna, PWN Warszawa
1. Kossly S.M., Rosenberg R.S., Psychologia, Mózg, Człowiek, Świat, Kraków Znak, 2006
2. Cialdini R., Wywieranie wpływu na ludzi - teoria i praktyka, Gdańskie Wydawnictwo
Psychologiczne, Gdańsk 2007,
3. Zwoliński A., Obraz w relacjach społecznych, Kraków 2003
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
wstępne:
przedmiotów):
praktyczne):
Forma studiów
Cele modułu:
PSYCHOPATOLOGIA
Mgr Małgorzata Procner - Przeszowska
Osoby prowadzące:
pierwszy
praktyczny
Biologiczne podstawy zachowań, Psychologia
osobowości
5 (2,5 + 2,5)
studia
stacjonarne
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
30
1,2
15
0,6
32,5
1,3
47,5
1,9
30
1,2
15
0,6
32,5
1,3
47,5
1,9
Celem przedmiotu jest wdrożenie studentów w tematykę
psychopatologii, jej terminologię, przekazanie studentom
wiedzy o procesach psychicznych i psychopatologicznych w
zachowaniu człowieka oraz o sposobach radzenie sobie z
konkretnymi modelami psychopatologicznymi.
Wiedza: Student zna rodzaje zaburzeń psychicznych oraz zasady ich klasyfikacji,
charakteryzuje podstawowe pojęcia z tego zakresu, opisuje ujęcie ilościowe i jakościowe
zaburzeń psychicznych, wymienia zasady formułowania diagnozy różnicowej, rozróżnia
metody diagnostyczne stosowane w zawodzie psychiatry.
Umiejętności: Student rozpoznaje objawy zaburzeń psychicznych u człowieka, proponuje
proste metody diagnozy, analizuje podstawowe kategorie zaburzeń, samodzielnie wyprowadza
wnioski, odróżnia objawy takich zaburzeń jak nerwice i psychozy.
Kompetencje społeczne: Student rozumie potrzebę ciągłej aktualizacji wiedzy, potrafi
pracować w grupie.
dydaktyczne:
grupach, projekt)
Wiedza: zaliczenie na podstawie projektu przygotowanego w grupie
Umiejętności: zaliczenie na podstawie projektu przygotowanego w grupie
Kompetencje społeczne: zaliczenie na podstawie projektu przygotowanego w grupie
Treści programowe:
1.
Psychopatologia jako nauka o zaburzeniach psychicznych.
2.
Psychopatologia a psychologia kliniczna i psychiatria- podobieństwa i różnice.
3.
Podstawy klasyfikowania zaburzeń psychicznych- współczesne systemy klasyfikacyjne.
4.
Zasady wyodrębniania i klasyfikacji symptomów, syndromów, zespołów klinicznych i
zaburzeń psychicznych.
5.
Psychopatologia ogólna -zaburzenia procesów psychicznych.
6.
Zaburzenia świadomości, myślenia i pamięci, uwagi.
7.
Przyczyny upośledzenie umysłowego i zespoły otępienne późnego okresu dorosłości.
8.
Choroby układu nerwowego prowadzące do otępienia.
9.
Epidemiologia.
10. Schizofrenia.
11. Schizofrenia rezydualna a schizofrenia niezróżnicowania.
12. Psychozy i zespoły psychotyczne.
13. Zaburzenia lękowe.
14. Fobie specyficzne i społeczne.
15. Lęk paniczny - objawy napadu lęku panicznego.
16. Zaburzenia obsesyjno -kompulsywne.
17. Zaburzenia nastroju jego klasyfikacja.
18. Depresja i zaburzenia depresyjne.
19. Zaburzenia nastroju samobójstwa.
20. Zaburzenia somatoformiczne i dysocjacyjne.
21. Problemy i trudności diagnostyczne zaburzeń somatoformicznych.
22. Problematyka zaburzeń seksualnych.
23. Zaburzenia wywołane zażywaniem środków psychoaktywnych.
24. Eksperymentowanie, nadużywanie a uzależnienie - różnice.
25. Społeczne i prawne zagadnienia diagnozy i leczenia zaburzeń psychicznych
26. Nadużycia związane z leczeniem i opieką nad osobami z zaburzeniamipsychicznymi.
27. Etyka zawodowa a diagnoza różnicowa.
1. CierpiałkowskaL.,Psychopatologia. Warszawa 2008, Scholar
2. Sęk H., Pychologia kliniczna, Warszawa2005, PWN,
3. Kępiński A., Psychopatologia nerwic, Warszawa 1972, PZWL.
4. Kępiński A., Schizofrenia, Kraków 2001,
1. Jankowski K., Przełom w psychologii, Warszawa 1978.
2. Heszen I., Teoria i technika psychoterapii w ujęciu Dollarda-Millera, Warszawa, PWN,
Meyer R., Psychopatologia, GWP Gdańsk 2003
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
wstępne:
przedmiotów):
Osoby prowadzące:
praktyczne):
Forma studiów
Cele modułu:
pierwszy
praktyczny
znajomość podstawowych pojęć psychologicznych
PSYCHOLOGIA ROZWOJU CZŁOWIEKA W
CYKLU ŻYCIA
Dr Justyna Korzeniewska
Mgr Marcin Kulpiński
7 (3,5 + 3,5)
7 (2,3 + 4,7)
studia
stacjonarne
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
45
1,8
15
0,6
42,5
1,7
42,5
1,7
45
1,8
30
1,2
42,5
1,7
87,5
3,5
Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z wiedzą z
zakresu cyklu życia człowieka i jego fazach, nakreślenie
różnic w funkcjonowaniu człowieka w poszczególnych
fazach życia, przekazanie umiejętności analizy zachowań w
różnych momentach życia, wskazanie związku między
cyklem życia człowieka a ujęciem społeczno-kulturowym.
Wiedza: Student rozróżnia fazy cyklu życia człowieka, opisuje najważniejsze cechy każdej z
nich, interpretuje zjawiska i procesy psychiczne zachodzące w różnych momentach życia
człowieka, identyfikuje wpływ sytuacji stresowych i konfliktowych na proces rozwojowy
jednostki, zna metody i narzędzia zapobiegania takim zjawiskom, wyjaśnia przyczyny różnych
zachowań na podstawie zdobytej wiedzy teoretycznej i własnych obserwacji.
Umiejętności: Student wykorzystuje poznane narzędzia i metody do diagnozy wybranych
przypadków, proponuje konkretne rozwiązania, samodzielnie planuje i przygotowuje proste
metody badawcze, rozpoznaje fazy cyklu życia człowieka i dopasowuje do nich typowe i
nietypowe zachowania, samodzielnie wyprowadza wnioski odwołując się do odpowiednich
teorii psychologicznych.
Kompetencje społeczne: Student aktywnie współpracuje z innymi członkami grupy, chętnie
zabiera głos w dyskusjach, jest otwarty na poglądy innych i nowe doświadczenia,
samodzielnie uzupełnia niezbędna mu wiedzę.
dydaktyczne:
grupach)
Umiejętności: ocena na podstawie indywidualnego projektu na wybrany temat
Kompetencje społeczne: ocena na podstawie indywidualnego projektu na wybrany temat
Treści programowe:
1. Psychologia rozwoju człowieka w ujęciu historycznym i współczesnym.
2. Sfery rozwoju człowieka.
3. Główne okresy rozwojowe człowieka.
4. Czynniki rozwoju, ich rodzaje i klasyfikacja.
5. Koncepcja okresów krytycznych, optymalnych i sensytywnych w rozwoju człowieka.
6. Rozwój schematów poznawczych w ujęciu Jeana Piageta.
7. Główne procesy rozwojowe: asymilacja, akomodacja, równoważenie. Stadia rozwoju
poznawczego.
8. Teoria psychospołecznego rozwoju ego Erika H. Eriksona. Psychoanaliza klasyczna a
funkcje ego wg Eriksona.
9. Pojecie kryzysu rozwojowego.
10. Rozwój tożsamości- tożsamość Ja i poczucie tożsamości, cykl różnicowania i integracji
tożsamości, tożsamość a cykl życia.
11. Modele zmiany rozwojowej.
12. Podejście mechanistyczne, organizacyjne, kontekstualne rozwoju.
13. Tempo, rytm i dynamika rozwoju.
14. Modele rozwoju: liniowy – stadialny – cykliczno – fazowy.
15. Cykl rozwoju, fazy rozwoju: progres – plateau – regres – kryzys.
16. Periodyzacja rozwoju.
17. Kryteria podziału życia człowieka na etapy. Dzieciństwo, dorastanie i dorosłość.
18. Konteksty rozwoju człowieka- środowisko społeczne i fizyczne.
19. Znaczenie genotypu i wpływów społecznych; relacje człowiek – otoczenie.
20. Tożsamość jako kluczowy obszar rozwoju w cyklu życia.
21. Koncepcja rozwoju w okresie dorosłości.
22. Pojęcie rozwoju w ujęciu potocznym i naukowym.
23. Rozwój w okresie prenatalnym i niemowlęcym (do 1 roku życia) - podstawowe zadania
rozwoju okresu niemowlęcego.
24. Rozwój w okresie wczesnego dzieciństwa (2-3/4 lat) - zadania rozwojowe okresu
wczesnego dzieciństwa.
25. Rozwój w wieku przedszkolnym (3/4-6/7 lat)- zadania rozwojowe w wieku
przedszkolnym.
26. Rozwój w wieku szkolnym (6/7 – 10/12 lat) .
27. Rozwój w okresie dorastania (I faza: 10/12 – 15/16 lat; II faza 15/16 – 18/20 lat)zadania rozwojowe okresu adolescencji.
28. Rozwój w okresie wczesnej dorosłości (20-35 lat) - zadania rozwojowe okresu
dorosłości.
29. Rozwój w okresie środkowej dorosłości (35 - 60 lat) - zadania rozwojowe okresu
dorosłości.
30. Rozwój w okresie później dorosłości (od 60 roku życia) - charakter zmian w późnej
dorosłości.
1. Brzezińska A.I., Appelt K., Ziółkowska B., Psychologia rozwoju człowieka, GWP,
Gdańsk2005
2. Birch A., Psychologia rozwojowa w zarysie, PWN, Warszawa. 2007
3. Harwas-Napierała B., Psychologia rozwoju człowieka T.2 WSiP. Warszawa.2005
4. Strelau J., Psychologia Podręcznik akademicki T.3 Jednostka w społeczeństwie… GWP.
Gdynia 2006
1. Czarnecki K.,Psychologia rozwojowa, osobowości i zachowania człowieka. Of.
Humanitas 2007
2. Nęcka E.,Psychologia twórczości. GWP, Gdynia2006
Chlewiński Z.,Psychologia poznawcza w trzech ostatnich dekadach XX wieku. GWP.
Gdańsk 2007
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
wstępne:
przedmiotów):
Osoby prowadzące:
praktyczne):
Forma studiów
pierwszy
praktyczny
Metodologia badań psychologicznych ze statystyką
PODSTAWY DIAGNOZY
PSYCHOLOGICZNEJ
Dr Elżbieta Trylińska - Tekielska
Mgr Marcin Kulpiński
8 (4 + 4)
studia
stacjonarne
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
60
2,4
45
1,8
40
1,6
55
2,2
60
2,4
45
1,8
40
1,6
55
2,2
Cele modułu:
Celem modułu jest wprowadzenie studentów w tematykę
podstawowych pojęć z zakresu diagnozy, celów, rodzajów,
funkcji oraz systemów diagnozy, zapoznanie studentów z
ujęciem etycznym stawiania poprawnej diagnozy w zawodzie
psychologa.
Wiedza: Student definiuje pojęcia związane z diagnozą, zna jej funkcje i cele, rozróżnia
modele procesu diagnostycznego w różnorodnych ujęciach, rozumie istotę diagnozy jako
postępowania decyzyjnego, zna zasady budowania i weryfikacji hipotez badawczych.
Umiejętności: Student klasyfikuje i opisuje modele diagnostyczne, ich cechy i klasyfikację,
potrafi samodzielnie ułożyć plan procesu diagnostycznego w oparciu o zdobytą wiedzę,
poprawnie formułuje i weryfikuje hipotezy badawcze, potrafi samodzielnie postawić diagnozę
i wyjaśnić ją za pomocą poznanej terminologii fachowej.
Kompetencje społeczne: Student chętnie poddaje dyskusji własne poglądy i rozwiązania,
rozumie potrzebę ciągłego kształcenia, samodzielnie uzupełnia wiedzę, zna istotę pracy w
zawodzie psychologa i związanych z tym ograniczeń, praw i obowiązków.
dydaktyczne:
grupach, casestudies)
Umiejętności: ocena na podstawie projektu realizowanego w małych grupach (opracowanie
casestudy)
Kompetencje społeczne: ocena na podstawie prezentacji projektu i dyskusji na jego temat
Treści programowe:
1. Diagnoza pojęcie i przedmiot diagnozowania w psychologii, cele diagnozy, kryteria
rodzaje.
2. Diagnoza genetyczna, prognostyczna, rozwojowa.
3. Porównanie diagnozy różnicowej, funkcjonalnej i interakcyjnej.
4. Problem psychologiczny a proces diagnozowania.
5. Metody ilościowe i jakościowe w diagnozowaniu.
6. Ramy prawne w diagnozie psychologicznej
7. Orientacja patogenetyczna i salutogenetyczna; źródła danych diagnostycznych w Cattella.
Model Bartona.
8. Narzędzia diagnostyczne – model Fiske’go.
9. Strategie analizy danych.
10. Opis i łączenie danych.
11. Kryteria trafności interpretacji psychologicznej.
12. Integracja danych diagnostycznych.
13. Mechanizmy obronne i ich wpływ na proces diagnozy.
14. Przekazywanie wyników diagnozy – budowanie poczucia bezpieczeństwa
w interakcji z klientem.
15. Metody i techniki diagnostyczne.
16. Procesy uruchamiane w badaniu kwestionariuszowym.
17. Procesy uruchamiane podczas badania – badanie procesów poznawczych.
18. Procesy uruchamiane podczas badania – badanie technikami projekcyjnymi.
1. Paluchowski W.J., Diagnoza psychologiczna, Wydawnictwo Naukowe Scholar Warszawa
2006
2. Paluchowski W.J.,Diagnoza psychologiczna. Proces narzędzia, standardy. WAiP
Warszawa 2007
3. Stemplewska-Żakowicz K., Diagnozapsychologiczna. Diagnozowanie jako kompetencja
profesjonalna, Gdańsk 2009, GWP
4. Heszen I., Sęk H., Psychologia zdrowia, Warszawa 2007
5. Stemplewska-Żakowicz, K., Paluchowski W.J. Podstawy diagnozy psychologicznej. w: J.
Strelau, D. Doliński (red), Psychologia. Podręcznik akademicki, Gdańsk: GWP. (2009)
1. Paluchowski W.J., Diagnoza psychologiczna. Podejście ilościowe i jakościowe, Warszawa
2001, Scholar
2. Krasowicz -Kupis G., Skala inteligencji Wechslera dla dzieci (WISC-R) w praktyce
psychologicznej, PWN Warszawa 2006
3. Kowalik S., Brzeziński J., Protodiagnoza kliniczna, w: H. Sęk (red.), Społeczna
psychologia kliniczna, 2000
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
wstępne:
przedmiotów):
pierwszy
praktyczny
Psychologia procesów poznawczych, Psychologia
emocji i motywacji, Psychologia osobowości
PODSTAWY POMOCY PSYCHOLOGICZNEJ
Dr Elżbieta Trylińska – Tekielska
Osoby prowadzące:
praktyczne):
Forma studiów
8 (4 + 4)
studia
stacjonarne
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
60
2,4
45
1,8
40
1,6
55
2,2
60
2,4
45
1,8
40
1,6
55
2,2
Cele modułu:
Celem
przedmiotu
jest
przedstawienie
studentom
elementarnej wiedzy z zakresu pomocy i interwencji
psychologicznej, podstawowych modeli i rozwiązań
stosowanych w zawodzie psychologa.
Wiedza: Student zna podstawową terminologię z zakresu pomocy psychologicznej, wymienia i
opisuje modele udzielania pomocy psychologicznej na wielu płaszczyznach m.in. klinicznej i
wsparcia rozwoju, zna składowe procesu udzielania pomocy, jego uwarunkowania
emocjonalno-poznawcze.
Umiejętności: Student organizuje plan procesu udzielania pomocy psychologicznej z
wykorzystaniem poznanych narzędzi i metod, stosując jednocześnie zasady etyczne dotyczące
pracy psychologa, rozróżnia rodzaje pomocy indywidualnej i grupowej, chętnie wymienia
poglądy z innymi członkami grupy.
Kompetencje społeczne: Student analizuje poglądy własne i innych, chętnie pracuje w zespole,
ma świadomość społecznej roli psychologa a także skutków udzielania pomocy
psychologicznej.
dydaktyczne:
grupach)
Umiejętności: ocena na podstawie opracowanego studium przypadku
Kompetencje społeczne: ocena na podstawie aktywności i prezentacji projektu
Treści programowe:
1. Pojęcie interwencji psychologicznej.
2. Modele psychologicznej interwencji.
3. Profesjonalna i nieprofesjonalna pomoc psychologiczna.
4. Interwencja jako celowy i intencjonalny proces wywoływania zmiany.
5. Perspektywa ontologiczna, epistemologiczna i aksjologiczna przyjmowanaprzez
psychologa a rodzaj i zakres interwencji.
6. Znaczenie samoświadomości psychologa w profesjonalnym modelu interwencji.
7. Rodzaje i formy oddziaływań psychologicznych.
8. Wybrane formy interwencji.
9. Rodzaje interwencji.
10. Interwencja psychologiczna w wymiarze indywidualnym i grupowym.
11. Doradztwoi rehabilitacja psychologiczna.
12. Prewencja i psychoprofilaktyka jako forma pomocy indywidualnej.
13. Interwencja psychologiczna w wymiarze klinicznym – psychoterapia
14. Podstawowe założenia przyjmowane w ramach paradygmatówpsychologicznych na
temat natury zaburzeń – przyczyny, patomechanizmy, konsekwencje, możliwości
zmiany.
15. Deficyty i zasoby w procesie korekcji.
16. Konsekwencje przyjmowanych założeń dla rodzaju podejmowanych form oddziaływań
psychologicznych.
17. Prezentacja podstaw interwencji psychologicznej w paradygmatach:
psychodynamicznym, poznawczym i neobehawioralnym, systemowym i egzystencjalnohumanistycznym.
18. Interwencja psychologiczna w środowisku pracy.
19. Interwencja w różnych etapach życia zawodowego: poszukiwanie pracy, adaptacja do
warunków pracy, budowanie ścieżki zawodowej i awans, kryzysy, zakończenie
aktywności zawodowej.
20. Działalność ekspercka psychologa.
21. Interwencja psychologiczna w środowisku edukacyjnym.
22. Towarzyszenie i wspomaganie rozwoju jako specyficzna forma
interwencjipsychologicznej.
23. Interwencja na rzecz nauczyciela – treningi kompetencji, radzenie sobie ze
specyficznymi obciążeniami zawodowymi.
24. Istota procesu pomagania; etyczne kontaktu terapeutycznego, modele i teorie pomagania.
25. Słuchanie jakopodstawowa umiejętność pomagania.
26. Aktywne słuchanie. Przeszkody w skutecznym słuchaniu.
27. Pomaganie w procesie grupowym; odzwierciedlanie treści, uczuć, doświadczenia.
28. Interpretowanie i informowanie.
29. Rodzaje i poziomy interpretacji (tłumaczenie, pytania, fantazjowanie).Informowanie
(dawanie informacji, rad, sugerowanie).
30. Różnice i podobieństwa międzyinformowaniem i radzeniem.
1. Brzezińska, A.,Społeczna psychologia rozwoju. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe
Scholar 2000.
2. Corey, M., Corey, G. Grupy. Zasady i techniki grupowej pomocy psychologicznej.
IPZiT Warszawa 2000.
3. Krasowicz -Kupis G.,Wiejak K., Kliniczne zastosowania skal inteligencji D. Wechslera
Pracownia Testów Psychologicznych, PTP Warszawa 2011
4. Sęk H., Społeczna psychologia kliniczna. PWN, 2000
1. Kowalik S., Brzeziński J., Diagnoza kliniczna,Warszawa: Wydawnictwo Naukowe
PWN 2000
2. Szustrowa, T., Raport o stanie orzecznictwa psychologicznego w Polsce , PTP
Warszawa 2003,
3. Lelienfeld S. O., Wood J. M., Garb H. N., Status naukowy technik projekcyjnych,
Kraków: Wydawnictwo UJ 2000
4. Stemplewska K., Żakowicz K., Kretz K., (red.), Wywiad psychologiczny, Warszawa:
Pracownia Testów Psychologicznych Polskiego Towarzystwa Psychologicznego
Warszawa 2005
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
wstępne:
przedmiotów):
praktyczne):
Forma studiów
Cele modułu:
PSYCHOMETRIA
Dr Tomasz Prusiński
Osoby prowadzące:
pierwszy
praktyczny
Psychologia procesów poznawczych, Psychologia
emocji i motywacji, Psychologia osobowości
5 (2,5 + 2,5)
studia
stacjonarne
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
30
1,2
15
0,6
32,5
1,3
47,5
1,9
30
1,2
15
0,6
32,5
1,3
47,5
1,9
Celem przedmiotu jest wprowadzenie studentów w tematykę
psychometrii,
przekazanie
studentom
podstawowej
terminologii i wiedzy z zakresu sposobów budowy i
stosowania testów psychologicznych na wielu płaszczyznach,
a także ilościowych interpretacji wyników stosowanych w
praktyce zawodu psychologa.
Wiedza: Student posiada wiedzę z zakresu zasad poprawnej interpretacji wyników badań
psychologicznych, zna metody i narzędzia stosowane w budowaniu i przeprowadzaniu
specjalistycznych testów psychologicznych, rozróżnia rodzaje i pochodzenie badań
empirycznych prowadzonych z użyciem testów psychologicznych, rozumie znaczenia ochrony
własności intelektualnej i zasad etyki w przeprowadzaniu badań psychologicznych.
Umiejętności: Student poprawnie analizuje i wyjaśnia zjawiska społeczne, porównuje różne
rodzaje testów psychologicznych, potrafi samodzielnie zaplanować i przeprowadzić badanie
według poznanej procedury psychometrycznej, ocenia jakość wyników badań, samodzielnie
wyprowadza wnioski na podstawie przeprowadzonego badania.
dydaktyczne:
grupach, dyskusja)
Wiedza: ocena na podstawie projektu grupowego
Umiejętności: ocena na podstawie projektu grupowego
Kompetencje społeczne: ocena na podstawie projektu grupowego
Treści programowe:
1. Test psychometryczny jako narzędzie pomiaru.
2. Schemat wnioskowania psychometrycznego.
3. Procedura standaryzacji.
4. Wprowadzenie do teorii rzetelnościtestów psychologicznych.
5. Pojęcie wyniku prawdziwego, wyniku otrzymanego i błędu pomiaru.
6. Definicja rzetelności.
7. Pojęcie testów równoległych.
8. Rzetelność - rodzaje i techniki obliczeniowe
9. Rzetelność rozumiana jako stabilność bezwzględna, jako stabilność względna oraz jako
zgodność wewnętrzna.
10. Metoda badania korelacji pozycji testowych z ogólnym wynikiem testu (wzór
Spearmana-Browna).
11. Definicja, obliczanie i interpretacja błędu standardowego pomiaru.
12. Konstruowanie przedziałów ufności do porównywania wyników dwóch osób w tym
samym teście lub dwóch wyników jednej osoby w podtestach danego testu.
13. Wprowadzenie do problematyki trafności.
14. Współczynnik i rodzaje trafności.
15. Normalizacja testów; pojęcie normy statystycznej.
16. Skale oparte na rozkładzie normalnym; skala tenowa, stenowa, tetronowa, ilorazów
inteligencji.
17. Zasady korzystania zpodręczników testowych.
18. Problemyetyczne związane ze stosowaniem testów populacja, dla jakiej przeznaczony
jest test.
19. Znaczenie informacji dotyczących próby standaryzacyjnej.
20. Procedura badania testowego.
21. Odstępstwa od procedury (możliwościi konsekwencje).
22. Jak korzystać z danych na temat rzetelności (błądstandardowy pomiaru, wynik jako
punkt i jako przedział).
23. Zasady adaptacji kulturowej testów.
24. Zasady przekazywania informacji o poziomie wykonania testu.
25. Etyczne standardy stosowania testów.
26. Praca z testem APIS – P, APIS_Z.
1. American PsychologicalAssociation, APA, Standardy dla testów stosowanych
w psychologii i w pedagogice. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne 2007.
2. Anastasi, A., Urbina, S., Testy psychologiczne. Warszawa: Pracownia Testów
Psychologicznych 1999
3. Brzeziński, J., Metodologia badań psychologicznych, Warszawa: Wyd. Nauk.
PWN.2003
4. Brzeziński J.,(red.)Trafność i rzetelność testów psychologicznych. Gdańsk, Gdańskie
Wydawnictwo Psychologiczne 2005
1. Hornowska, E., Paluchowski, W.J., Kulturowa adaptacja testów psychologicznych. W: J.
Brzeziński (red.), Metodologia badań psychologicznych.Wybór tekstów Warszawa,
Wyd. Nauk. PWN 2004
2. Ciechanowicz, A., Prawne aspekty tworzenia, adaptacji, rozpowszechniania i
stosowania testów psychologicznych. W: A. Ciechanowicz, A. Jaworowska, T.Szustrowa
(red.). Testy, prawo, praktyka. Warszawa: Pracownia Testów Psychologicznych PTP
1996
PRZEDMIOTY
DO
WYBORU
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
wstępne:
przedmiotów):
pierwszy
praktyczny
PSYCHOLOGIA ZDROWIA I CHOROBY
Osoby prowadzące:
praktyczne):
Forma studiów
studia stacjonarne
45
Cele modułu:
8 (4 + 4)
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
1,8
30
1,2
55
2,2
70
2,8
45
1,8
30
1,2
55
2,2
70
2,8
Celem wykładu jest wyposażenie studenta w wiedzę z
zakresu psychologii zdrowia i choroby w jej najszerszym
znaczeniu obejmującym zarówno pełne zdrowie, stany
zagrożenia zdrowia i załamania zdrowia, czyli chorobę o
różnym nasileniu. Celem jest także stworzenie ram dla
rozumienia wieloczynnikowych uwarunkowań poziomów
zdrowia i choroby oraz rozumienia procesów regulujących
poziom zdrowia.
Wiedza: Student zna podstawowe koncepcje psychologiczne dotyczące zdrowia i choroby,
identyfikuje wpływ czynników psychicznych na rozwój choroby i proces zdrowienia.
Umiejętności: Student potrafi wskazać czynniki psychiczne przyczyniające się do rozwoju
choroby i zachowania zdrowia, analizuje i wyciąga wnioski dotyczące roli psychologii w
leczeniu.
Kompetencje społeczne: Student rozumie potrzebę ciągłego uzupełniania i uaktualniania
posiadanej wiedzy. Pacjentów traktuje z szacunkiem i zrozumieniem.
dydaktyczne:
Zajęcia teoretyczne (wykład, wykład multimedialny), zajęcia praktyczne (ćwiczenia, warsztat,
praca w grupach, scenki).
Kompetencje społeczne: zaliczenie na zajęciach praktycznych
Treści programowe:
1. Psychologia zdrowia i psychologia pozytywna jako dziedziny badań i praktyki:
przedmiot i zadania psychologii zdrowia;pojęcie psychologii pozytywnej i jej związek
z psychologią zdrowia;psychologia zdrowia a psychologia lekarska i medyczna oraz
medycynapsychosomatyczna i behawioralna; nowoczesne formy zastosowania wiedzy
do rozwiązywania problemów zdrowotnych; praktyka psychologii zdrowia: promocja,
edukacja zdrowotna,poradnictwo zdrowotne; zapobieganie ryzyku
choroby i
wspomaganie procesów zdrowienia.
2. Zdrowie, dobrostan i jakość życia jako podstawowe kategorie psychologii zdrowia:
naukowe i potoczne koncepcje zdrowia; kontinuum zdrowia i choroby; potencjały i
zasoby zdrowia; zdrowie jako proces; dobrostan i psychologiczne pojęcie jakości
życia.
3. Modele i koncepcje zdrowia i choroby: model holistyczny i socjoekologiczny zdrowia;
zdrowie i choroba w ujęciu rozwojowym; model salutogenetyczny i patogenetyczny.
4. Poznawcze, emocjonalne i behawioralne uwarunkowania zdrowia i choroby:
komponenty jednostkowej świadomości zdrowotnej i jej rozwój; indywidualne
koncepcje zdrowia i choroby, przekonania zdrowotne; percepcja sytuacji zdrowia,
ryzyka i sytuacji choroby; emocje negatywne i pozytywne w mechanizmach zdrowia i
choroby;
przekonania
a
kompetencje
zdrowotne
(poczucie
kontroli,
skuteczności,zaradności); zachowania zdrowotne i modele wyjaśniające kształtowanie
się zachowańzdrowotnych.
5. Stres a zdrowie i choroba: salutogenetyczne i patogenetyczne ujęcie stresu; poziomy
analizy mechanizmów stresu: biologiczny (allostaza),psychologiczny, społeczny;
radzenie sobie ze stresem życiowym, stresem choroby, sytuacją diagnozy ileczenia;
znaczenie zasobów podmiotowych (zasobność) i środowiskowych (wsparciespołeczne)
w radzeniu sobie ze stresem.
6. Psychologiczne uwarunkowania i następstwa choroby:polietiologiczne modele
funkcjonowania
czynników
psychoneuroimmunologia
jako
ryzyka
chorób
współczesna
idysfunkcji
propozycja
somatycznych;
wyjaśnianiazależności
psychosomatycznych; psychologiczne następstwa choroby: stres sytuacji choroby i
leczenia,poznawcze ustosunkowanie do choroby, ból jako forma cierpienia;
psychologiczne aspekty procesów leczenia i czynności zdrowotnych.
7. Psychologiczne aspekty opieki zdrowotnej: kontakt lekarz-pacjent, aspekty poznawcze
emocjonalne i komunikacyjne,spełnianie zaleceń; partnerstwo, edukacja zdrowotna i
zmiana zachowań w chorobachcywilizacyjnych przykłady samo-opieki (pacjent
kardiologiczny, diabetologiczny,reumatologiczny); rola psychologii w wybranych
dziedzinach medycyny (psycholog wkardiologii, onkologii, diabetologii, medycynie
naprawczej i ratowniczej,psychologiczne aspekty prokreacji); opieka zdrowotna a
jakość życia.
8. Strategie działania – metody i sposoby postępowania terapeutycznego wobec chorych z
różnymi schorzeniami oraz w różnych stadiach chorobowych.
1. Bishop, G. D.: Psychologia zdrowia. Zintegrowany umysł i ciało. Wrocław:
Astrum 2000
2. Heszen, I., Sęk H. (red.): Kliniczna psychologia zdrowia. W: H. Sęk (red.),
Psychologia
kliniczna (t. 2, s. 223-242). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN 2005
3. Heszen, I., Sęk, H.: Psychologia zdrowia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe
PWN 2007
1. Sheridan, Ch. L., Radmacher, S. A.:Psychologia zdrowia. Wyzwanie dla
biomedycznego modelu zdrowia. Warszawa: Instytut Psychologii Zdrowia Polskiego
Towarzystwa Psychologicznego 1998
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
wstępne:
przedmiotów):
pierwszy
praktyczny
Osoby prowadzące:
Psychologia emocji i motywacji
ZACHOWANIA ZDROWOTNE
praktyczne):
Forma studiów
studia stacjonarne
45
Cele modułu:
8 (4 + 4)
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
1,8
30
1,2
55
2,2
70
2,8
45
1,8
30
1,2
55
2,2
70
2,8
Celem
modułu
jest
zapoznanie
studentów
z
psychologicznymi mechanizmami kształtowania zachowań
zdrowotnych w aspekcie rozwojowym oraz nabywaniem
zachowań
zdrowotnych,
a
także
charakterystyką
zachowańzdrowotnych w różnych etapach życia.
Wiedza: Student zna źródła i znaczenie zachowań zdrowotnych człowieka w cyklu życia.
Charakteryzuje zmienność zachowań dotyczących zdrowia w cyklu życia.
Umiejętności: Student potrafi skonstruować strategię postępowania wzmacniającą lub
kształtującą zachowania prozdrowotne z uwzględnieniem etapu życia człowieka.
Kompetencje społeczne: Student rozumie wagę zachowań zdrowotnych, potrafi pracować w
grupie.
dydaktyczne:
zajęcia teoretyczne (wykład), zajęcia praktyczne (ćwiczenia, scenki, analiza przypadku, praca
w grupach, pokazy multimedialne)
Umiejętności: przygotowanie grupowego projektu na zadany temat
Kompetencje społeczne: przygotowanie grupowego projektu na zadany temat
Treści programowe:
1. Zachowania zdrowotne – wprowadzenie w problematykę: źródła zainteresowania
zachowaniem
jako
czynnikiem
zdrowia;konceptualizacja
sprzyjającymkształtowaniu
pojęcia
zachowania
zdrowotne
i
utrzymywaniu
(ujęcia
celowe,
skutkowe,relacyjne); sposoby klasyfikowania zachowań zdrowotnych (podział
zachowańzdrowotnych ze względu na poziom organizacji i świadomości, stosunek
dozdrowia, sytuację zdrowotną, rolę społeczną, treść zachowania).
2. Skąd się biorą zachowania zdrowotne? – psychospołeczne modele kształtowania się
zachowań zdrowotnych: motywacyjne modele zachowań zdrowotnych (model
przekonańzdrowotnych, teoria własnej skuteczności, model motywacji do ochrony,
teoriauzasadnionego działania i planowanego zachowania); modele wyjaśniające
rozpoczęcie zachowania (teoria urzeczywistnianiazamiaru Gollwitzera i teoria celów
Bagozziego); wielofazowe modele zachowań zdrowotnych (procesualny model
zachowańzdrowotnych,
transteoretyczny
model
zmiany
zachowania,
kompetencyjnymodel zachowań zdrowotnych).
3. Znaczenie zachowań zdrowotnych dla rozwijania, ochrony i utrzymywania zdrowia:
związki zachowań zdrowotnych z poziomem zdrowia somatycznego,psychicznego i
społecznego; konsekwencje zachowań zdrowotnych – czy zachowania zdrowotne
zawszesłużą zdrowiu; nadmierne zainteresowanie własnym zdrowiem i jego ochroną –
zagadnieniekultu zdrowia (healthism); zachowania antyzdrowotne i możliwości
zmiany.
4. Strategie postępowania – modele i metody kształtowania postaw sprzyjających
zdrowiu.
5. Zachowania zdrowotne w dzieciństwie i adolescencji: główne zmiany rozwojowe i
procesy rozwojowe okresu dzieciństwa iadolescencji ich związki ze zdrowiem; nawyki
higieniczne u dzieci jako pierwsza forma zachowań zdrowotnych; zagrożenia zdrowia
dzieci i młodzieży (np. antyzdrowotna dieta, zachowaniaryzykowne, korzystanie z
używek),promocja
zdrowia
i
edukacja
zdrowotna
jako
sposoby
przeciwdziałaniazagrożeniom zdrowia wśród dzieci i młodzieży.
6. Strategie postępowania – metody kształtowania postaw prozdrowotnych u dzieci i
młodzieży.
7. Zachowania zdrowotne we wczesnej dorosłości: główne zmiany rozwojowe i procesy
rozwojowe okresu wczesnej dorosłości oraz ich związki ze zdrowiem; prozdrowotny
styl życia, (elementy składowe; ukształtowanie sposobówspędzania czasu wolnego,
stworzenie grupy towarzyskiej, podejście do pracy,utrwalenie sposobów radzenia sobie
z napięciem, podjęcie odpowiedzialności zazdrowie dzieci); znaczenie świadomości i
podmiotowych decyzji dla kształtowania sięprozdrowotnego stylu życia; zagrożenia
dla zdrowia wynikające z nieodpowiedniej realizacji zadańrozwojowych okresu
wczesnej dorosłości – świadoma i celowa aktywnośćczłowieka jako forma
przeciwdziałania im.
8. Strategie postępowania – metody kształtowania zachowań prozdrowotnych u dorosłych
z uwzględnieniem zmian rozwojowych charakterystycznych dla danego okresu życia.
9. Zachowania zdrowotne w średniej dorosłości: główne zmiany rozwojowe i procesy
rozwojowe okresu średniej dorosłości oraz ich związki ze zdrowiem; pojawiające się
choroby jako podstawowe zagrożenia dla zdrowia w średniejdorosłości; zachowania
zmniejszające ryzyko nawrotu choroby oraz zachowaniamedyczne jako podstawowa
forma aktywności w tej fazie życia; rezygnacja z zachowańantyzdrowotnych jako
podstawowe wyzwanie wzakresie ochrony zdrowia w średniej dorosłości.
10. Zachowania zdrowotne w późnej dorosłości: główne zmiany rozwojowe i procesy
rozwojowe okresu późnej dorosłości iich związki ze zdrowiem; pogorszenie
sprawności fizycznej i pojawienie się niepełnosprawności jakopodstawowe zagrożenia
dla zdrowia w późnej dorosłości; aktywne i refleksyjne formy ochrony zdrowia, rola
twórczości dniacodziennego.
1. Brzezińska, A, I. (red.): Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna
2. psychologia rozwojowa. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne 2006
3. Łuszczyńska, A.: Zmiana zachowań zdrowotnych. Dlaczego dobre chęci nie
wystarczają? Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne 2004
4. Heszen, I., Sęk, H.: Behewioralne uwarunkowania zdrowia i choroby. W: I. Heszen, H.
Sęk (red.), Psychologia zdrowia (s. 90-105). Warszawa: PWN 2007
Schwarzer, R.:Poczucie własnej skuteczności w podejmowaniu i kontynuacji zachowań
zdrowotnych. Dotychczasowe podejścia teoretyczne i nowy model. W: I HeszenNiejodek, H. Sęk. (red.), Psychologia zdrowia (s. 175-205).Warszawa: Wyd. Naukowe
PWN 1997
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
wstępne:
przedmiotów):
pierwszy
praktyczny
Osoby prowadzące:
Dr Marek Graczyk
Psychologia emocji i motywacji
STRATEGIE I TECHNIKI TERAPEUTYCZNE
praktyczne):
Forma studiów
studia stacjonarne
45
Cele modułu:
8 (4 + 4)
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
1,8
30
1,2
55
2,2
70
2,8
45
1,8
30
1,2
55
2,2
70
2,8
Celem modułu jest nabycie przez studentów wiedzy z
zakresu projektowania i oceny użytecznościposzczególnych
technik (interwencji), a także wiedzy historycznej dotyczącej
pochodzenia techniki (interwencji). Studenci nabywają także
podstawową umiejętność zastosowania poszczególnych
technik (interwencji) w odpowiednim momencie w
postępowaniu z pacjentem, mając świadomość kontekstu
strategii. Ponadto nabywają umiejętność rozpoznania zakresu
zmiany doświadczenia, przekonań lub zachowań pod
wpływem poszczególnych technik (interwencji).
Wiedza: Student zna techniki terapeutyczne, ich historię oraz możliwości ich zastosowania w
pracy z pacjentem. Rozumie znaczenie właściwego doboru techniki do stanu i potrzeb
pacjenta.
Umiejętności: Student potrafi odpowiednio zastosować poznane techniki w pracy
terapeutycznej.
Kompetencje społeczne: Student rozumie znaczenie i wagę pracy terapeutycznej z pacjentem.
Przy wykonywaniu zadań terapeutycznych kieruje się zasadami etyki.
dydaktyczne:
Zajęcia teoretyczne (wykład), zajęcia praktyczne (ćwiczenia, praca w grupach, analiza
przypadku, dyskusja, warsztat).
Wiedza: zaliczenie ustne
Umiejętności: zaliczenie na podstawie projektu
Kompetencje społeczne: zaliczenie na podstawie projektu
Treści programowe:
1. Wprowadzenie do przedmiotu: paradygmat, strategia, technika, interwencja podstawowe zależności międzypojęciami. Relacje między skargą (oczekiwaniem,
zgłoszeniem) a problemempsychologicznym. Rola kontaktu psychologicznego w
budowaniu skutecznychstrategii pracy terapeutycznej i stosowania technik. Rola
paradygmatu wformułowaniu strategii. Kontrakt jako warunek konieczny do
podejmowaniadziałań terapeutycznych.
2. Praca z uporczywymi emocjami i schematami poznawczymi inspirowana technikami
NLP.
3. Strategie i techniki ukierunkowane na zmianę w zakresie procesów poznawczych:
rozpoznawanie, weryfikowanie i modyfikowanie zniekształceńpoznawczych oraz
myśli
automatycznych
przy
zastosowaniu
sondowania,skalowania,
zapisu
automatycznych myśli, klaryfikacji.
4. Strategie i techniki ukierunkowane na zmianę w zakresie procesówpoznawczych dialog sokratejski: wywoływanie zmiany poznawczej za pomocą kierowanego
dyskursu naprzykładzie dialogu sokratejskiego. Poszukiwanie dowodów prawdziwości
sądów,badanie konsekwencji, przewidywań i wyobrażeń, kierowane dochodzenie do
wniosków, zadawanie pytań, poddawanie w wątpliwość założeń interlokutora,
uwypuklanie
dysfukcjonalnego
myślenia,
użycie
paradoksu
lub
przesady,
dekatastrofizacja, odgrywanie ról oraz eksperymentów behawioralnych do testowania i
modyfikacji przekonań.
5. Poszerzanie
świadomości
[wewnętrznej
i
zewnętrznej]
z
wykorzystaniem
eksperymentu(doświadczenia): podłoże filozoficzne i teoretyczne eksperymentu
poszerzającego świadomośćw terapii Gestalt. Diagnozowanie gotowości klienta do
uczestniczenia w eksperymencie. Projektowanie eksperymentu z uwzględnieniem
kontekstu emocjonalnego i poznawczego klienta. Typologie eksperymentów. Wady i
zalety techniki. Technika dwóch krzeseł.
6. Poszerzanie świadomości z wykorzystaniem metafory zewnętrznej (zaprojektowanej
dla danego klienta / pacjenta) lub wewnętrznej (używanej przez danego klienta /
pacjenta): podstawowe zagadnienia dotyczące budowy metafory i typów metafor.
Zasadadziałania
metafory
jako
elementu
języka
figuratywnego.
Sposobydopasowywania metafory do doświadczenia klienta. Wady i zalety
techniki.Eksplorowanie doświadczenia klienta z wykorzystaniem tworzonych przez
niegometafor. Sposoby rozwijania metafory klienta i prowadzenia rozmowy z
użyciemsłów klienta. Elaborowanie metafory wg zasad opracowanych przez Simsa.
7. Zastosowanie technik psychodramatycznych w terapii: klasyczna psychodrama wg J.
Moreno. Techniki psychodramy: gra ról,improwizacja, trening roli, zamiana ról i
trening spontaniczności. Elementyskładowe np. przygotowanie, rozgrzewka. Wybrane
sposoby pracy np.:„magiczny sklep”, „puste krzesło”. Psychodrama jako technika w
różnychszkołach terapeutycznych.
8. Model pracy terapeutycznej zaproponowany w ramach Analizy Transakcyjnej jako
procedura
służąca
zmianie
długotrwałych
i
uporczywych
emocji.
„Emocje
pasożytnicze” – model pracy terapeutycznej zaproponowany wramach Analizy
Transakcyjnej jako procedura służąca zmianie długotrwałych iuporczywych emocji;
diagnoza i rozpoznawanie „uczuć pasożytniczych”, rolauprzednich doświadczeń oraz
wykształconych schematów poznawczych,emocjonalnych i behawioralnych.
9. Zmiana
nawykowych
zachowań
ryzykownych
z
wykorzystaniem
wywiadu
motywującego: tło filozoficzne i historyczne wywiadu motywującego i terapii
motywujących.Pojęcie ambiwalencji jako podstawowego dylematu związanego ze
zmianą.Integracja umiejętności komunikacyjnych w wywiadzie motywującym.
Etapypracy: 1) budowanie motywacji do zmiany 2) podtrzymywanie zobowiązania
dozmiany. Specyfika rozumienia oporu w wywiadzie motywującym.Powstrzymywania
odruchu
korygującego
przez
terapeutę
jako
podstawaskuteczności
techniki.
Zastosowanie wywiadu motywującego do zmianyryzykownych zachowań.
1. Beck,
J.S.:Terapia
poznawcza.
Podstawy
i
zagadnienia
szczegółowe.
Kraków:Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 2005
2. Popiel, A., Pragłowska, E.: Psychoterapia poznawczo-behawioralna. Teoria ipraktyka.
Warszawa: Wydawnictwo Paradygmat 2008
3. Roine, E.: Psychodrama. Opole: Wydawnictwo „Kontakt” 1993
4. McDermott, I., Jago, W.: NLP - terapia krótkoterminowa. Gdańsk: GWP 2006
5. Miller, W. R., Rollnick, S.: Wywiad motywujący. Jak przygotowywać ludzi dozmiany.
Kraków: WUJ 2010
6. Sills, C., Fish, S., Lapworth, P.: Pomoc psychologiczna w ujęciu Gestalt. Warszawa:
IPZ PTP 1999
7. Soroko, E. (2006). Dlaczego metafora działa? Pytanie o skuteczność terapeutyczną
wświetle wiedzy o metaforze. Czasopismo Gestalt, 2, 2006
1. Bennett -Levy, J., Butler, G., Fennel, M., Hackman, A., Mueller, M., Westbrook,
D.(red.): Oksfordzki podręcznik eksperymentów behawioralnych w terapiipoznawczej.
Gdynia: Alliance Press 2005
2. Clark, D. M., Fairburn, Ch.G. (red.): Terapia poznawczo-behawioralna. Badania
naukowe i praktyka kliniczna. Gdynia: Alliance Press 2006
3. Sills, C., Fish, S., Lapworth, P.: Pomoc psychologiczna w ujęciu Gestalt. Warszawa:
IPZ PTP 1999
4. Rollnick, S., Miller, W.R., Butler, Ch., C.: Wywiad motywujący w opiece zdrowotnej.
Warszawa: Academica SWPS 2010
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
wstępne:
przedmiotów):
pierwszy
praktyczny
Osoby prowadzące:
Dr Marek Graczyk
POMOC OFIAROM URAZU
praktyczne):
Forma studiów
studia stacjonarne
45
Cele modułu:
8 (4 + 4)
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
1,8
30
1,2
55
2,2
70
2,8
45
1,8
30
1,2
55
2,2
70
2,8
Celem modułu jest zatem zapoznanie studentów z wiedzą
na temat konsekwencji traumy o charakterze incydentalnym
oraz chronicznym, a także z teoretycznymi mechanizmami
tłumaczącymi funkcjonowanie ofiar urazu potrzebnymi do
projektowania oddziaływań interwencyjnych, przyswojenie
wybranych metod diagnozy oraz pracy terapeutycznej z
ofiarami urazu.
Wiedza: Student zna konsekwencje traumy o charakterze incydentalnym i chronicznym.
Charakteryzuje metody diagnozy traumy oraz schematy pracy terapeutycznej z ofiarami
traumy.
Umiejętności: Student potrafi prawidłowo zaprojektować interwencję terapeutyczną w
przypadku osób będących ofiarami traumy o charakterze incydentalnym oraz o charakterze
chronicznym.
Kompetencje społeczne: Student rozumie potrzebę ciągłego aktualizowania i pogłębiania
zdobytej wiedzy i umiejętności.
dydaktyczne:
Zajęcia teoretyczne (wykład), zajęcia praktyczne (ćwiczenia, dyskusja, praca w grupach,
analiza przypadku)
Wiedza: zaliczenie na podstawie projektu
Umiejętności: zaliczenie na podstawie projektu
Kompetencje społeczne: zaliczenie na podstawie projektu
Treści programowe:
1. Konsekwencje sytuacji traumatycznej ograniczonych w czasie – PTSD: sposób
rozumienia pojęcia traumy w literaturze psychologicznej; typologia zdarzeń
traumatycznych; zaburzenie po stresie traumatycznym – kryteria oraz trudności
diagnostyczneu dorosłych i dzieci.
2. Inne typy reakcji na przeżycie traumy (depresja, lęk, dysocjacja, zaburzenia
somatoformiczne, nadużywanie alkoholu i narkotyków).
3. Narzędzia stosowane do oszacowana urazu ograniczonego w czasie i jego
konsekwencji: kwestionariusz do oceny obecności urazu (Initial Trauma Review – 3),
wywiad do oceny skutków urazu (Brief Interview for PosttraumaticDisorders).
4. Mechanizmy rozwoju zaburzenia po stresie traumatycznym: od przeżywania koszmaru
do poczucia odrętwienia – mechanizmyneurofizjologiczne oraz psychologiczne
wyjaśniające dialektykę funkcjonowaniaosób cierpiących na PTSD; czynniki
sytuacyjne oraz podmiotowe warunkujące rozwój PTSD.
5. Pomoc osobom dorosłym cierpiącym na PTSD: redukcja dystresu i trening regulacji
afektu; interwencje nakierowane na funkcjonowanie poznawcze, wzmacnianie
poczucia tożsamości i funkcjonowania w relacjach, przetwarzanie emocjonalne.
6. Pomoc dzieciom cierpiącym na PTSD: psychoedukacja rodziców dotycząca
postępowania z dzieckiem, które przeżyłouraz; wybrane metody pracy z dziećmi
doświadczonymi przez traumę.
7. Trauma chroniczna – charakterystyka sytuacji: definicja przemocy fizycznej; definicje
przemocy seksualnej, przemoc emocjonalna i zaniedbania – trudności definicyjne,
propozycjadefinicji wg D. Glaser.
8. Długotrwałe konsekwencje przemocy: złożony zespół pourazowy (DESNOS),
symptomy złożonego zespołu pourazowego, strukturyzowany wywiad służący do
diagnozy DESNOS (Structured Interviewfor Disorders of Extreme Stress);
kontrowersje oraz trudności z diagnostyczne.
9. Próby zrozumienia mechanizmu: mechanizmy neurofizjologiczne, perspektywa
rozwojowa.
10. Terapia osób cierpiących na złożony zespół pourazowy (DESNOS): różnice w terapii
osób cierpiących na PTSD i DESNOS; metody pracy stosowane w pracy z dziećmi,
metody pracy stosowane w pracy z osobami dorosłymi.
1. Browne, K., Herbert, M.: Zapobieganie przemocy w rodzinie. Warszawa:
Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne 1999
2. Dobrzyńska-Masterhazy, W., Badura – Madej, W.: Wpływ traumy na funkcjonowanie
dziecka – świadka. Dziecko Krzywdzone, 6, 2004
3. Dudek, B.: Zaburzenie po stresie traumatycznym. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo
Psychologiczne 2003
4. Herman, J.: Przemoc. Uraz psychiczny i powrót do równowagi. Gdańsk: Gdańskie
Wydawnictwo Psychologiczne, 2003
5. James, R. K., Gilliland, B. E.: Strategie interwencji kryzysowej. Warszawa: PARPA
2008
6. Pospiszyl, I.: Przemoc w rodzinie. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne
1994
7. Rosiano, A.: Przemoc wobec dzieci. Kraków: eSPe 2002
1. Badura-Madej, W., Dobrzyńska-Mesterhazy, A.: Przemoc w rodzinie. Interwencja
kryzysowa i psychoterapia. Kraków: Wydawnictwo UniwersytetuJagiellońskiego 2000
2. Beisert, M.: Kazirodztwo. Rodzice w roli sprawców. Warszawa: Wydawnictwo Scholar
2004
3. Glaser, D., Frosh, S.: Dziecko seksualnie wykorzystane. Warszawa: PZWL 1995
4. Kmiecik–Baran,
K.:
Młodzież
i
przemoc.
Mechanizmy
socjologicznopsychologiczne.Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN 2000
5. Lis-Turlejska, M.: Stres traumatyczny. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”
2002
6. Salter, A. C.: Pokonywanie traumy. Poznań: Media Rodzina 2003
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
wstępne:
przedmiotów):
pierwszy
praktyczny
Biologiczne podstawy zachowań
PODSTAWY NEUROPSYCHOLOGII
Prof. dr hab. Danuta Kądzielawa
Osoby prowadzące:
praktyczne):
Forma studiów
studia stacjonarne
45
Cele modułu:
8 (4 + 4)
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
1,8
30
1,2
55
2,2
70
2,8
45
1,8
30
1,2
55
2,2
70
2,8
Zapoznanie studentów z rolą układu nerwowego jako nośnika
procesów poznawczych i emocjonalnych, myślenia oraz
języka. Przedstawienie podstawowej wiedzy z zakresu
neuroanatomii i neurofizjologii.
Wiedza: Student posiada podstawową wiedzę z zakresu budowy układu nerwowego oraz jego
wpływu na procesy psychiczne. Rozumie wpływ zaburzeń układu nerwowego na zachowanie.
Umiejętności: Student potrafi wskazać związki pomiędzy układem nerwowym a procesami
psychicznymi, Wyciąga wnioski, na podstawie obserwacji, dotyczące możliwych zaburzeń
układu nerwowego występujących u pacjentów.
Kompetencje społeczne: Student rozumie wagę zasad etycznych w postępowaniu z pacjentem,
rozumie konieczność ciągłego poszerzania nabytej wiedzy.
dydaktyczne:
Zajęcia teoretyczne (wykład multimedialny), zajęcia praktyczne(ćwiczenia, dyskusja, analiza
przypadku, zadanie problemowe)
Umiejętności: egzamin pisemny – analiza przypadku
Kompetencje społeczne: zaliczenie na podstawie aktywności i wypowiedzi na zajęciach
Treści programowe:
1. Mózgowa
organizacji
praksji;
znaczenie
ruchu
dla
funkcjonowania
i rozwoju psychicznego człowieka, rola korowych okolic ruchowych, organizacja
funkcjonalna móżdżku i jąder podstawy.
2. Mózgowe
w
podstawy
procesie
widzenia
procesów
słyszenia,
psychicznych;
czucia,smaku
i
aktywność
węchu;
mózgowa
lokalizacja
funkcji
a pojęcie systemu funkcjonalnego, struktura organiczna a struktura funkcjonalna.
3. Język, świadomość, pamięć,emocje, uwaga a czynność mózgowa; mózgowa organizacja
mowy- zasada dynamicznej lokalizacji, świadomość jako dodatkowa pętla pamięci,
koncepcja funkcjonalnego bloku emocji, mózgowe podłoże procesów uwagi.
4. Mózgowe podłoże procesów pamięci i uczenia się; struktury biorące udział w
zapamiętywaniu,lokalizacja pamięci krótko i długotrwałej, mechanizmy zapamiętywania.
5. Rozwojowe zaburzenia w funkcjonowaniu układu nerwowego; związek czasu,miejsca oraz
rodzaju działającego czynnika z zakresem deficytów funkcji psychicznych; upośledzenia
umysłowe, specyficzne trudności szkolne,nadpobudliwość psychoruchowa.
6. Starzenie
się
mózgu;
starzenie
się
komórek
nerwowych
układów
i
sieci
neuronalnych,zmiany funkcjonalne i dementowane.
7. Procesy chorobowe w układzie nerwowym, przyczyny, mechanizmy, leczenie; choroba
Alzheimera, padaczka, zespół Parkinsona, demencje wtórne.
8. Zespoły naczyniowe i naczyniopochodne – udary niedokrwienne i krwotoczne mózgu.
9. Struktury podkorowe mózgu i ich funkcje z perspektywy neuropsychologii;
jądra
podkorowe a procesy emocjonalno – motywacyjne, wzgórze a mowa i emocje, rola
podwzgórza i autonomicznego układu nerwowego.
1. Kalat J. W.:„Biologiczne podstawy psychologii”, PWN Warszawa2006
2. Zimmbardo P. G.:„Psychologia. Kluczowe koncepcje”, Warszawa2010
3. Kalat J. W.:„Biologiczne mechanizmy zachowania się ludzi i zwierząt”, PWN Warszawa
2007
4. Grabowska A.:„Asymetria półkul mózgowych”. W: T. Górska, A. Grabowska,
J.Zagrodzka,(red.), „Mózgazachowanie”, Warszawa, PWN 2000.
1. Sadowski B. 2009, „Biologiczne mechanizmy zachowania się ludzi i zwierząt”, PWN
Warszawa.
2. Turlough Fitz Gerard et al.,” Neuroanatomia”, Wyd. U&P, Wrocław 2008
3. Domańska Ł. „Podstawy neuropsychologii klinicznej”. Lublin, Wydawnictwo UMCS,
2008
4. Herzyk A., „Wprowadzenie do neuropsychologii kliniczne”j, wyd. II, Wyd. Scholar,
Warszawa 2009
5. Walsh
K.,
„Jak
rozumieć
uszkodzenia
neuropsychologicznej”, Warszawa 2001
mózgu?
Podstawy
diagnozy
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
wstępne:
przedmiotów):
pierwszy
praktyczny
Osoby prowadzące:
PSYCHOONKOLOGIA
praktyczne):
Forma studiów
studia stacjonarne
45
Cele modułu:
8 (4 + 4)
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
1,8
30
1,2
55
2,2
70
2,8
45
1,8
30
1,2
55
2,2
70
2,8
Celem jest wyposażenie studentów w nowoczesną wiedzę z
zakresu psychoonkologii i nowoczesnej opieki paliatywnej.
Przygotowanie studentów do wzięcia udziału w różnych
formach pomocy pacjentom nowotworowym z różnym
rokowaniem i współpracy z rodziną także w sytuacji
terminalnej.
Wiedza: Student posiada ogólną wiedzę o źródłach, diagnostyce i leczeniu chorób
nowotworowych. Zna wpływ czynników psychicznych na stan pacjenta w trakcie choroby.
Identyfikuje sposoby udzielania wsparcia psychologicznego chorym na nowotwory.
Umiejętności: Student potrafi udzielić wsparcia psychologicznego choremu na nowotwór w
różnych stadiach choroby oraz rodzinie chorego.
Kompetencje społeczne: Student jest świadomy roli psychologa jako członka zespołu
leczącego. Prawidłowo identyfikuje dylematy związane z wykonywaniem zawodu.
dydaktyczne:
Zajęcia teoretyczne (wykład multimedialny), zajęcia praktyczne(ćwiczenia, dyskusja,
odgrywanie ról)
Umiejętności: zaliczenie na ćwiczeniach – studium przypadku
Treści programowe:
1. Powstanie psychoonkologii jako wyodrębnionej dziedziny wiedzy i badań.
Problematyka badawcza podejmowana w ramach psychoonkologii. Badania nad
jakością życia w chorobie nowotworowej - metody badań. Pojęcia: nowotwór nowotwór złośliwy - rak, typy chorób nowotworowych, charakterystyka faz rozwoju
procesu nowotworowego. Omówienie czynników uznawanych za istotne w genezie
chorób nowotworowych. Ogólna charakterystyka metod stosowanych w diagnostyce
oraz leczeniu chorób nowotworowych oraz psychologiczne aspekty stosowania tych
metod.
2. Poglądy na udział czynników psychologicznych w genezie i dynamice choroby
nowotworowej. Uwarunkowania osobowościowe. Rola stresu i sposobów radzenia
sobie ze stresem. Znaczenie stylu życia oraz wzoru zachowania. Obraz choroby
nowotworowej. Przekonania i opinie o chorobie nowotworowej. Obraz choroby
nowotworowej w świadomości społecznej - uwarunkowania oraz konsekwencje tego
obrazu dla podejmowania działań prozdrowotnych i prewencyjnych. Subiektywny
obraz choroby nowotworowej – charakterystyka treściowa i formalna. Przedstawienie
wyników badań.
3. Choroba nowotworowa jako wydarzenie krytyczne. Stadia przebiegu choroby
nowotworowej – dynamika procesów emocjonalnych i poznawczych. Sposoby
radzenia sobie z chorobą nowotworową i jej konsekwencjami,
koncepcje
psychologiczne. Źródła i możliwości wsparcia.
4. Typowy przebieg procesu żałoby. Nietypowy (patologiczny) przebieg żałoby.
Możliwości pomocy psychologicznej dorosłym i dzieciom w sytuacji żałoby.
5. Przedmiot diagnozy psychologicznej w szpitalu oraz hospicjum. Bezpośrednie i
pośrednia metody pracy terapeutycznej. Psychoterapia wobec chorych na nowotwory.
Czynniki
kształtujące
pozytywną
albo
negatywną
relację
psycholog
lekarz/pielęgniarka. Rola psychologa w zespole leczącym.
1. De Walden - Gałuszko K. (red.): „Psychoonkologia”. Kraków: Komitet RedakcyjnoWydawniczy PTP 2000
2. Juczyński Z.: „Psychoonkologia – przedmiot badań”. Psychoonkologia 3, 1-4 1998
3. Kubacka - Jasiecka D., Łosiak W. (red.): „Zmagając się z chorobą nowotworową”.
Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 1999
4. Ogryzko - Wiewiórkowska M.: „Rodzina i śmierć”. Lublin:
WydawnictwoUniwersytetu M. Curie-Skłodowskiej 1999
5. Wirsching M.: „Wokół raka”. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne 1994
1. Heszen - Klemens I.: „Poznawcze uwarunkowania zachowania się wobec własnej
choroby”. Wrocław – Warszawa- Kraków – Gdańsk: Wydawnictwo PAN 1979
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
wstępne:
przedmiotów):
pierwszy
praktyczny
Podstawy pomocy psychologicznej
PSYCHOLOGIA REHABILITACJI
Mgr Katarzyna Włodarczyk
Osoby prowadzące:
praktyczne):
Forma studiów
studia stacjonarne
30
Cele modułu:
6 (3 + 3)
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
1,2
15
0,6
45
1,8
60
2,4
30
1,2
15
0,6
45
1,8
60
2,4
Zapoznanie studentów z celowym i świadomym
oddziaływaniem
psychologicznym
na
osoby
niepełnosprawne, gdzie niepełnosprawność może mieć
charakter względnie trwałego stanu. Kształtowanie u
studentów prawidłowych postaw wobec osób z różnymi
rodzajami
niepełnosprawności
oraz
nawiązania
i
podtrzymywania kontaktu pomocowego z klientem
niepełnosprawnym.
Wiedza:Student posiada wiedzę dotyczącą współczesnych zagadnień psychologii rehabilitacji.
Sprawnie rozpoznaje i opisuje konsekwencje psychologiczne różnych niepełnosprawności.
Definiuje pojęcia związane z problematyka psychologii rehabilitacji. Zna założenie etyczne
pracy psychologa rehabilitacji.
Umiejętności:Student stosuje zdobytą wiedzę do rozwiązywania problemów praktycznych w
relacji z osobą niepełnosprawną i jej rodziną. Posiada podstawowe kwalifikacje, wystarczające
do przeprowadzenia badania psychologicznego osoby z niepełnosprawnością. Potrafi
samodzielnie tworzyć plany terapii i oceniać ich skuteczność.
Kompetencje społeczne: Student potrafi znajdować rozwiązania dla konkretnych problemów z
zakresu etyki w zawodzie psychologa. Potrafi wskazać przykłady działań nieetycznych oraz
omówić ich negatywne konsekwencje w relacji z pacjentem.
dydaktyczne:
Zajęcia teoretyczne (wykład), zajęcia praktyczne (ćwiczenia, dyskusja, analiza przypadku)
Umiejętności: egzamin pisemny i zaliczenie ćwiczeń (stworzenie planu terapii)
Treści programowe:
1. Pojęcie rehabilitacji.
2. Cele rehabilitacji.
3. Polska szkoła rehabilitacji w ujęciu psychologicznym.
4. Przyczyny niepełnosprawności.
5. Podstawowa wiedza medyczna dotycząca niepełnosprawności dla psychologa.
6. Wczesne działania psychologiczne wobec pacjenta z urazem.
7. Interwencja kryzysowa.
8. Wczesne działania psychologiczne wobec rodziny pacjenta.
9. Strategie radzenia sobie w sytuacjach trudnych.
10. Koncepcje przyjmowania do świadomości wydarzeń trudnych i nieodwracalnych.
11. Pojęcie osobowości i obrazu siebie i ich rola w adaptacji do niepełnosprawności.
12. Mechanizmy obronne osobowości.
13. Wzorce osobowe jako istotny czynnik w procesie adaptacji do niepełnosprawności.
14. Metody pracy psychologa w procesie rehabilitacji.
15. Szczególne miejsce i ważność obserwacji psychologicznej.
16. Wieloaspektowa ocena tego samego pacjenta przez zespół leczący.
17. Rola i zadania psychologa jako członka zespołu.
18. Osiągnięcia
Ośrodka
Rehabilitacji
Społecznej
w
procesie
adaptacji
do
niepełnosprawności.
19. Analiza czynników warunkujących skuteczność procesu rehabilitacji:
a) rzetelna wiedza o uszkodzeniu i jego następstwach oraz o przeszłości pacjenta;
b) identyfikacja i zrozumienie subiektywnych (często negatywnych) doznań
pacjenta i jego rodziny;
c) stosowanie podejścia strategicznego i ukierunkowanego na cel (cele główne i
poboczne oraz ich późniejsza realizacja);
d) konstruowanie indywidualnego harmonogramu ćwiczeń w ramach podejścia
heurystycznego;
e) koncentrowanie działań terapeutycznych na usprawnianiu funkcji poznawczych
oraz poprawie stanu emocjonalnego;
f) wprowadzenie długoterminowej opieki (redukcja długofalowych efektów
urazu, a jeśli jest to niemożliwe – nauka życia z niepełnosprawnością).
20. Niedokształcenie mowy typu korowego u dzieci.
21. Przedstawienie
koncepcji
teoretycznych
oraz
badań,
wyjaśniających
i
charakteryzujących autyzm wczesnodziecięcy
22. Wybrane formy diagnozy i stymulacji psychologicznej dzieci w wieku od urodzenia do
trzeciego roku życia. Analiza problemów rodzinnych i społecznych, towarzyszących
niepełnosprawności dziecka. Charakterystyka celów rehabilitacji dziecka z wczesnym
uszkodzeniem mózgu:
a) autonomia ruchowa;
b) samodzielność w czynnościach życia codziennego;
c) możliwość porozumiewania się;
d) dostęp do nauki szkolnej;
e) osiągnięcie równowagi emocjonalnej i afektywnej;
f) korzystanie z wartości kulturowych.
23. Psychologiczne aspekty procesu udzielania pomocy. Optymalizacja realizacji wczesnej
interwencji i wspomagania rozwoju dziecka. Analiza społecznego kontekstu przebiegu
rehabilitacji w ramach aktualnych regulacji formalno - prawnych.
24. Podstawowe metody rehabilitacji dziecka z niepełnosprawnością ruchową i ich
psychologiczne implikacje:
- metoda NDT Bobach;
- metoda Vojty;
- metoda Peto;
- metoda Fay’a – Domana – Delacato.
25. Rola psychologa w procesie wspomagania osób niesłyszących i niewidomych. Terapia
ekspresywna. Idea planowania skoncentrowanego na osobie. Podstawy i elementy
planowania działań terapeutycznych wobec osób z niepełnosprawnością sprzężoną.
26. Metody oddziaływań rehabilitacyjnych i stymulacyjnych realizowane wobec osób w
stanie wegetatywnym.
27. Pomoc psychologiczna i fizjoterapia w Chorobie Parkinsona.
28. Omówienie propozycji oddziaływań psychologicznych w Chorobie Alzheimera.
29. Instytucjonalne i pozainstytucjonalne formy wspomagania osób niepełnosprawnych i
ich rodzin.
30. Problemy etyczne w działaniach psychologa rehabilitacji.
1. Kowalik S.: „Psychologia rehabilitacji”. Warszawa: WAiP. 2007
2. Kowalik S.: „Psychologiczne podstawy niepełnosprawności i rehabilitacji”, [w:]
Strelau J. (red) „Psychologia. Podręcznik akademicki”, Gdańsk, Gdańskie
3. Gałkowski T.: „Dzieci niepełnosprawne w programach oddziaływań wychowawczych i
rehabilitacyjnych”, [w:] (red.) A. Jurkowski: „Z zagadnień współczesnej psychologii
wychowawczej”, Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Psychologii PAN 2003
4. Cytowska B., Winczura B.: „Wczesna interwencja i wspomaganie rozwoju małego
dziecka”, Impuls, Kraków 2006
5. Fries W., Liebenstund I.: „Rehabilitacja w chorobie Parkinsona”. Elipsa-JAIM,
Kraków 2002
6. Nowak A.: „Wybrane edukacyjne i prawne aspekty niepełnosprawności”. Oficyna
Wyd. Impuls, Kraków 1999.
7. Gałkowski, T., Pisula, E.: „Psychologia rehabilitacyjna. Wybrane zagadnienia”,
Wydawnictwo Instytutu Psychologii PAN, Warszawa 2006
8. Kowalik S.: „Psychologia rehabilitacji”, WAIP, Warszawa 2007
1. Grochmal-Bach B.: „Wychowanie i terapia w rewalidacji dzieci i młodzieży”, Impuls
Kraków 2001
2. Heaton –Albronda J.: „Rozwijanie umiejętności terapeutycznych”, GWP, Gdańsk 2003
3. Meder J.: „Trening umiejętności społecznych w rehabilitacji zaburzeń psychicznych”.
Scholar, Warszawa 1996
4. Rzedzicka K., Kobylańska A.: „Dorosłość, niepełnosprawność, czas współczesny”.
Impuls, Kraków 2003
5. Aouil B. Kościelska M. (red.): „Człowiek niepełnosprawny - Rodzina i praca”., WU
AB, Bydgoszcz 2004
6. Prigatano George P.:„Rehabilitacja neuropsychologiczna”, PWN, Warszawa 2009
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
wstępne:
przedmiotów):
pierwszy
praktyczny
PSYCHOLOGIA SPORTU
Dr hab. Artur Ziółkowski
Osoby prowadzące:
praktyczne):
Forma studiów
studia stacjonarne
30
Cele modułu:
6 (3 + 3)
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
1,2
15
0,6
45
1,8
60
2,4
30
1,2
15
0,6
45
1,8
60
2,4
Przekazanie słuchaczom wiedzy na temat szeroko rozumianej
problematyki działalności sportowej ze szczególnym
uwzględnieniem
psychologicznych
mechanizmów
i
czynników wpływających na podejmowanie aktywności
sportowej. Opisanie możliwości implementacji wiedzy
psychologicznej w celu uzyskania optymalnego poziomu
oraz podnoszenia wyników sportowych.
Wiedza: Student definiuje przedmiot, cele i zadania psychologii sportu. Rozpoznaje postawy
osób zaangażowanych w działalność sportową. Opisuje psychologiczne mechanizmy
motywacyjne odpowiedzialne za osiąganie optymalnych wyników sportowych. Porównuje i
wyjaśnia patologiczne zachowania uczestników zawodów sportowych. Analizuje przyczyny
sukcesów i porażek sportowych w sportach indywidualnych i zespołowych.
Umiejętności: Student potrafi zaprojektować oddziaływanie psychologiczne na sportowców w
celu uzyskiwania optymalnych wyników, potrafi analizować przejawy agresji sporcie.
Kompetencje społeczne: Student otwarcie komentuje niepożądane zachowania osób
zaangażowanych w działalność sportową. Potrafi pracować w grupie.
dydaktyczne:
Zajęcia teoretyczne (wykład multimedialny),zajęcia praktyczne(ćwiczenia, dyskusja, praca w
grupach)
Umiejętności: zaliczenie na podstawie projektu przygotowane w grupie
Kompetencje społeczne: zaliczenie na podstawie projektu przygotowane w grupie
Treści programowe:
1. Zagadnienia wprowadzające. Definicja, przedmiot, cele, zadania i metody badawcze.
Rys historyczny rozwoju psychologii sportu jako dyscypliny naukowej.
2. Organizacje psychologów sportu i czasopisma naukowe.
3. Procesy poznawcze w aktywności sportowej. Kształtowane się wrażeń w różnych
dyscyplinach sportowych. Znaczenie spostrzeżeń i uwagi w działalności sportowej.
Taktyka i myślenie taktyczne w sporcie.
4. Proces uczenia się w aktywności sportowej. Specyfika uczenia się czynności
ruchowych.
5. Znaczenie transferu i interferencji w kształtowaniu się nawyków ruchowych
sportowca.
6. Utrwalanie i dezautomatyzacja nawyków.
7. Procesy motywacyjne w działalności sportowej. Klasyfikacja motywów aktywności
sportowej. Geneza i kształtowanie motywów sportowca – implikacje praktyczne.
8. Znaczenie motywacji osiągnieć w rywalizacji sportowej. Teoria motywacji osiągnieć i
jej empiryczne implikacje. Rola poziomu aspiracji w aktywności sportowej.
Psychologiczne mechanizmy kształtowania się poziomu aspiracji sportowców.
9. Procesy emocjonalne w aktywności sportowej. Wpływ emocji na sprawność działania
sportowca. Koloryt emocji przedstartowych i tych związanych bezpośrednio z
przebiegiem rywalizacji sportowej.
10. Rywalizacja w aktywności sportowej. Motywy podejmowanie rywalizacji sportowej.
Nagrody i koszty psychospołeczne związane z rywalizacją w sporcie. Predyspozycje
psychiczne do sprawnego funkcjonowania w sytuacji rywalizacji sportowej.
11. Wpływ czynników społecznych i środowiskowych na wyniki rywalizacji sportowej.
12. Psychologiczne koncepcje wyjaśniające większą skuteczność sportowców w
zależności od otocznia społecznego i materialnego rozgrywania zawodów sportowych.
Znaczenie widowni i miejsca rozgrywania zawodów sportowych na poziom występu
sportowców.
13. Kształtowanie postaw sportowych wśród sportowców i osób zaangażowanych
aktywność fizyczną.
14. Rodzaje i funkcje postaw w aktywności sportowej. Czynniki determinujące
kształtowanie się postaw i mechanizmy zmiany postaw w działalności sportowej.
15. Agresja w sporcie. Definicja zachowania agresywnego. Teorie psychologiczne
wyjaśniające zachowania agresywne w sporcie. Wpływ czynników sytuacyjnych na
eskalację przejawów agresywnych.
16. Psychologia zachowania kibiców sportowych. Motywy zrzeszania się sympatyków
sportu w grupy społeczne. Analiza przejawów patologii w zachowaniach kibiców
sportowych.
17. Przyczyny powstawania i eskalacji agresji pseudokibiców.
18. Kształtowanie odporności psychicznej sportowców. Definicja odporności psychicznej.
Zasady i techniki kształtowania odporności psychicznej. Znaczenie treningu
mentalnego i umiejętności prowadzenie monologu wewnętrznego przez sportowca.
19. Stres w aktywności sportowej. Przejawy stresu i czynniki stresogenne aktywności
sportowej.
20. Znaczenie silnego pobudzenia dla sprawności działania sportowca. Techniki redukcji
napięcia psychicznego w rywalizacji sportowej.
21. Psychologia sportu w pigułce dla trenerów sportowych osób dorosłych, młodzieży i
dzieci.
22. Specyfika problemów psychologicznych różnych grup wiekowych osób aktywnych
fizycznie.
23. Kompetencje psychologiczne trenerów sportowych w dyscyplinach indywidualnych i
zespołowych.
24. Zadania i obszary odpowiedzialności zawodowej psychologów sportu. Pomoc
psychologiczna w sytuacji porażki sportowej i urazów fizycznych sportowców.
Wparcie psychologiczne sportowców powracających do aktywności sportowej i
kończących długoletnie kariery sportowe.
1. Blecharz, J., Siekańska, M (red.):„Praktyczna psychologia sportu. Wykorzystanie
koncepcji psychologicznych w sporcie”. Kraków: Wydawnictwo AWF im. B. Czecha
2009
2. Gracz, J., Sankowski, T.:„Psychologia sportu”.Poznań: Akademia Wychowania
Fizycznego im. E. Piaseckiego w Poznaniu 2000
3. Jarvis, M.:„Psychologia sportu”.Gdańsk: GWP 2003
4. Krawczyński, M., Nowicki, D. (red.): „Psychologia sportu w treningu dzieci i
młodzieży”.Warszawa: Zespół Wydawnictwo COS 2004
1. Blecharz, J.: „Sportowiec w sytuacji urazu fizycznego”. Kraków: Wydawnictwo AWF
im. B. Czecha 2008
2. Bull, S. J.: „Sport psychology”. Wiltshire: The Crowood Press 1997
3. Chantal, Y., Robin, P., Vernat, J-F., Bernache-Assollant, I.: „Motivation,
sportspersonship, and athleticaggression: a meditationalanalysis”. Psychology of
Sport and Exercise 6, 2005
4. Mallett, C. J., Hanrahan, S. (2004). „Elite athletes: whydoes the ‘fire’
burnsobrightly?”Psychology of Sport and Exercise, 5, 2004
5. Morris, T., Summers, J. (red.): „Psychologia sportu. Techniki i strategie”. Warszawa:
Biblioteka Trenera 1998
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
wstępne:
przedmiotów):
Osoby prowadzące:
pierwszy
praktyczny
INTERWENCJA W KRYZYSIE
ZDROWOTNYM
praktyczne):
Forma studiów
studia stacjonarne
45
Cele modułu:
8 (4 + 4)
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
1,8
30
1,2
55
2,2
70
2,8
45
1,8
30
1,2
55
2,2
70
2,8
Celem zajęć jest poznanie podstawowych zasad interwencji
w kryzysie, ćwiczenie umiejętności postępowania w sytuacji
kryzysowej, poznanie możliwości i ograniczeń w pracy z
osobą znajdującą się w stanie kryzysu zdrowotnego.
Zadaniem tych zajęć jest także utrwalenie wiedzy o
zjawiskach kryzysowych.
Wiedza: Student posiada wiedzę o etapach i przebiegu kryzysu zdrowotnego. Opisuje reakcje
pacjenta w sytuacji kryzysu. Zna zasady udzielania wsparcia psychologicznego pacjentowi w
kryzysie oraz jego rodzinie. Student jest świadomy własnych ograniczeń i możliwości
wystąpienia wypalenia zawodowego.
Umiejętności: Student potrafi udzielić wsparcia psychologicznego pacjentowi w sytuacji
kryzysu zdrowotnego. Prawidłowo dostosowuje metody i techniki wsparcia do stanu
emocjonalnego pacjenta i jego możliwości. Pomaga pacjentowi i jego rodzinie w radzeniu
sobie z trudnymi emocjami.
Kompetencje społeczne: Student jest świadomy znaczenia pomocy psychologicznej w sytuacji
kryzysu zdrowotnego. Rozumie potrzebę ciągłego poszerzania posiadanej wiedzy i
umiejętności.
dydaktyczne:
Zajęcia teoretyczne (wykład), zajęcia praktyczne(ćwiczenia, analiza przypadku, dyskusja,
praca w grupach, odgrywanie ról)
Wiedza: egzamin ustny
Umiejętności: zaliczenie na podstawie projektu oraz aktywności na ćwiczeniach
Treści programowe:
1. Kryzys - etapy i przebieg kryzysu - w ujęciu wybranych koncepcji. Kryzys zdrowotny przebieg i etapy kryzysu zdrowotnego wywołanego chorobą, wypadkiem czy utratą
sprawności. Możliwości i ograniczenia pomocy psychologicznej.
2. Postępowanie
diagnostyczne
w
celu
określenia
rodzaju
wymaganej
przez
wspomaganego pomocy - pomoc w kryzysie czy pomoc nad zmianą. Głębokość i
przebieg kryzysu zdrowotnego - diagnozowanie ryzyka samobójstwa. Poszukiwanie
dostępnych pacjentowi zewnętrznych źródeł wsparcia.
3. Reakcje pacjenta na niepomyślna diagnozę - prognozę. Problem zaakceptowania
diagnozy - lęk przed zagrożeniem zdrowia i życia, lęk przed leczeniem. Problem
poczucia
winy powodowanego
przypisywaniem
sobie
odpowiedzialności
za
pojawienie się choroby. Znaczenie w procesie pomagania posiadanej przez psychologa
wiedzy medycznej dotyczącej chorób zagrażających życiu oraz sposobów ich leczenia.
Nadzieja jako ważny czynnik motywujący zachowania prozdrowotne.
4. Czynniki warunkujące adaptację do sytuacji choroby - radzenia sobie z długotrwałym
stresem. Typy postaw wobec choroby - ich znaczenie dla leczenia i rehabilitacji.
Problem
reorganizacji
życia
codziennego
i
pracy
zawodowej.
Budowanie,
wzmacnianie nadziei oraz pomoc w znalezieniu sensu cierpienia (choroba jako znak).
Identyfikowanie i wzmacnianie tzw. mocnych stron i wewnętrznych źródeł oparcia.
5. Pacjent w zaawansowanej fazie choroby - sytuacja niepomyślnej prognozy oraz
zakończenia leczenia przyczynowego z negatywnym skutkiem. Problem utraty
poczucia sensu życia oraz kryzysu wiary. Lęk przed śmiercią oraz problem
negatywnego bilansu życia. Sposoby radzenia sobie z trudnymi emocjami takimi jak:
złość, przygnębienie, poczucie winy, lęk przed śmiercią. Znaczenie współpracy
psychologa i kapłana. Problem eutanazji - proszenia o skrócenie życia.
6. Choroba zagrażająca życiu jako zdarzenie krytyczne w życiu rodziny. Konieczność
podjęcia stałej opieki - problem reorganizacji życia codziennego oraz zawodowego.
Trudności w porozumiewaniu się między rodziną a pacjentem. Problem informowania
o stanie zdrowia - sytuacja tzw. "zmowy milczenia". Zmaganie się z nieuleczalną
chorobą dziecka. Jak pomóc dziecku, gdy rodzic znajduje się w zaawansowanym
stadium choroby. Rola i znaczeniedziałań psychoedukacyjnych.
7. Śmierć osoby bliskiej jako sytuacja kryzysowa (śmierć w wyniku długotrwałej choroby
oraz śmierć w wyniku nagłego zdarzenia). Przeżywanie żałoby jako ważny czynnik
ryzyka zagrożenia dla zdrowia fizycznego i psychicznego. Charakterystyka faz procesu
żałoby. Problem zmagania się z poczuciem winy. Patologizacja procesu żałoby.
Możliwości i ograniczenia pomocy osobom przeżywającym żałobę.
8. Wypalenie zawodowe – radzeniesobie przez psychologa z obciążeniememocjonalnym
związanym z pomaganiemosobom w sytuacji kryzysu zdrowotnego.
1. Badura-Madej W.: „Wybrane zagadnienia interwencji kryzysowej”. Katowice:
Biblioteka Pracownika Socjalnego 1999
2. James R.K., Gilliand B.E.: „Strategie interwencji kryzysowej”. Warszawa: Paramedia
2008
3. Kubacka-Jasiecka D., Mudyń K. (red.): „Kryzys, interwencja i pomoc psychologiczna.
Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek 2003
4. Kubacka-Jasiecka D.: „Interwencja kryzysowa”. W: H. Sęk (red.)
Psychologiakliniczna (tom 2, s. 244-272). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PTP
2005
5. Okun B.F.: „Skuteczna pomoc psychologiczna”. Warszawa: Wydawnictwo Instytutu
Psychologii Zdrowia PTP 2002
1. Sęk H.: „Wprowadzenie do psychologii klinicznej” (r. 12). Warszawa: Wydawnictwo
Naukowe Scholar 2001
2. Keirse M.: „Smutek, strata, żałoba. Jak sobie z nimi radzić? Jak pomóc innym?”.
Radom: Polskie Wydawnictwo Encyklopedyczne 2004
3. Fengler J.: „Pomaganie męczy. Wypalenie w pracy zawodowej”. Gdańsk: Gdańskie
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
wstępne:
przedmiotów):
pierwszy
praktyczny
Psychologia osobowości
KOMUNIKACJA Z PACJENTEM
Osoby prowadzące:
praktyczne):
Forma studiów
studia stacjonarne
45
Cele modułu:
8 (4 + 4)
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
1,8
30
1,2
55
2,2
70
2,8
45
1,8
30
1,2
55
2,2
70
2,8
Celem modułu jest zapoznanie studentów z wiedzą dotyczącą
roli prawidłowej komunikacji z pacjentem, metod i form
komunikacji,
możliwości
występowania
barier
komunikacyjnych oraz ich rodzajów.
Wiedza: Student rozumie rolę prawidłowej komunikacji z pacjentem w procesie dochodzenia
do zdrowia. Prawidłowo charakteryzuje bariery komunikacyjne. Zna metody służące
właściwej komunikacji z pacjentem.
Umiejętności: Student potrafi zastosować w praktyce metody i narzędzia służące do
nawiązania prawidłowego kontaktu z pacjentem.
Kompetencje społeczne: Student rozumie potrzebę ciągłego poszerzania posiadanej wiedzy i
umiejętności warsztatowych.
dydaktyczne:
Zajęcia teoretyczne (wykład), zajęcia praktyczne(ćwiczenia, studium przypadku)
Umiejętności: zaliczenie w trakcie ćwiczeń na podstawie studium przypadku
Treści programowe:
1. Proces psychologicznej adaptacji do choroby.
2. Wpływ choroby na stan psychiczny pacjenta.
3. Analiza sytuacji psychologicznej osoby chorej somatycznie.
4. Różnicowanie i nazywanie emocji, rozwój inteligencji emocjonalnej (funkcji
refleksyjnej).
5. Nawiązanie i utrzymanie efektywnej relacji z pacjentem i jego rodziną.
6. Korzyści z nawiązania prawidłowego kontaktu z chorym:
- nawiązanie współpracy z pacjentem przy trudnych metodach leczenia,
- zmniejszenie w chorym poczucia bezradności,
- podjęcie współodpowiedzialności pacjenta za leczenie,
- wzbudzenie pozytywnych emocji skutecznie wzmacniających powrót do zdrowia.
7. Aktywne słuchanie w procesie zbierania informacji i jego funkcje (potwierdzenie
zrozumienie przez słuchającego, przekazanie empatii i akceptacji, rozwijanie
wypowiedzi przez pacjenta).
8. Efekty aktywnego słuchania.
9. Lęk u pacjentów jako efekt braku informacji.
10. Prowadzenie pacjenta (edukowanie, motywowanie, negocjowanie).
11. Rola stresu w chorobie somatycznej oraz techniki radzenia sobie ze stresem.
12. Bariery w komunikacji:
- ganienie, upominanie, grożenie,
- ignorowanie i przerywanie,
- osądzanie, obwinianie,
- moralizowanie,
- nadmierne wypytywanie,
- nakazywanie,
- nieadekwatne pocieszanie.
1. Gordon T.: „Rozmawiać z pacjentem: podręcznik doskonalenia umiejętności
komunikacyjnych i budowania partnerskich relacji”, Warszawa, Wydawnictwo Szkoły
Wyższej Psychologii Społecznej "Academica", 2009
2. Salmon P.: „Psychologia w medycynie: wspomaga współpracę z pacjentem i proces
leczenia”, Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, 2002
3. Myerscough, P. R.: „Jak rozmawiać z pacjentem”, Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo
Psychologiczne, 2001
4. McKay M.: „Sztuka skutecznego porozumiewania się”, Gdańsk: Gdańskie
Wydawnictwo Psychologiczne, 2004
1. Kulus M. (red.), Doroszewski J., Markowski A.: „Porozumienie z pacjentem, relacje i
komunikacja”, Wydawnictwo WoltersKluwer 2014
2. Makara – Studzińska M.: „Komunikacja z pacjentem”, Wydawnictwo Czelej, 2012,
3. Sikorski W.: „Komunikacja terapeutyczna – relacja pozasłowna”, Wydawnictwo
Impuls, Kraków 2013
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
wstępne:
przedmiotów):
pierwszy
praktyczny
Osoby prowadzące:
Psychologia rozwoju człowieka w cyklu życia
PSYCHOLOGIA STRESU
praktyczne):
Forma studiów
studia stacjonarne
30
Cele modułu:
6 (3 + 3)
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
1,2
15
0,6
45
1,8
60
2,4
30
1,2
15
0,6
45
1,8
60
2,4
Celem przedmiotu jest przedstawienie klasycznej i
współczesnej wiedzy na temat stresu i radzeniasobie,
tworzenie
pojęciowych
ram
dla
uporządkowania
dotychczasowej wiedzy o stresie, wdrożenie studentów do
wielopłaszczyznowego myślenia o stresie i zastosowania tej
wiedzy w praktyce, a także zaznajomienie ze specyfiką badań
nad stresem i radzeniem sobie oraz poznanie założeń do
metod wspomagania skutecznych form radzenia sobie ze
stresem.
Wiedza: Student posiada wiedzę o źródłach stresu i sposobach radzenia sobie, w tym o stresie
traumatycznym i wypaleniu zawodowym.
Umiejętności: Student potrafi wskazać źródła stresu, potrafi zaproponować czynności zaradcze
i metody terapeutyczne wspomagające radzenie sobie ze stresem.
Kompetencje społeczne: Student rozumie konieczność ciągłego poszerzania i doskonalenia
nabytej wiedzy.
dydaktyczne:
Zajęcia teoretyczne (wykład), zajęcia praktyczne(ćwiczenia, dyskusja, analiza przypadku)
Umiejętności: egzamin ustny
Kompetencje społeczne: zaliczenie na podstawie wypowiedzi na zajęciach
Treści programowe:
1. Przypomnienie podstawowych terminów: stresory a stres, reakcje stresu, stan stresu,
stres i radzenie sobie. Od stresu biologicznego, przez stres psychologiczny do stresu
społecznego. Od badania reakcji na stresory do badania mechanizmów funkcjonowania
człowieka w stresie (podejście interakcyjne).
2. Stres jako nieswoista reakcja na wszelkie stawiane mu wymagania.
3. Neurofizjologiczne mechanizmy adaptacji do stresora. Neurohormonalne mechanizmy
stresu i ich znaczenie jako czynników odpornościowych i ryzyka.
4. Podejście patogenetyczne i salutogenetyczne do stresu.
5. Współczesne modele stresu i radzenia sobie.
Założenia koncepcji Lazarusa i
Folkmann: pojęcie stresu i radzenia sobie,znaczenie oceny pierwotnej i wtórnej;
sposoby zmagania się ze stresem.Hobfolla koncepcja zachowania zasobów (CORconservation of resources),pojęcie stresu, rodzaje zasobów, mechanizmy rozwoju i
ochrony zasobów.Założenia koncepcji Antonovsky’ego - pojęcie uogólnionych
zasobówodpornościowych i ich znaczenie w konfrontacji ze stresorami, rola
poczuciakoherencji w zachowaniu zdrowia. Stres krytycznych wydarzeń życiowych.
6. Podstawowe pojęcia i koncepcje na temat radzenia sobie ze stresem. Waga problemów
terminologicznych „zmaganie się ze stresem” radzenie sobieze stresem”, zwalczanie
stresu”, „zarządzanie stresem”. Podział sposobówradzenia sobie ze stresem; typologie
empiryczne i teoretyczne copingnastawiony na zadanie, na regulację emocji; przykłady
podziałów mechanizmówradzenia sobie i czynności zaradczych. Problem relacji
między mechanizmamiobronnymi i czynnościami zaradczymi stanowisko Lazarusa, N.
Haan i Vallianta.
7. Strategia i styl radzenia sobie; koncepcje Miller, Endlera i Parkera rezultaty.
8. Stres
traumatyczny
i
zespół
potraumatyczny.Pojęcie
stresu
traumatycznego.
Charakterystyka zespołu stresu potraumatycznego (PTSD i jego miejsce w klasyfikacji
w klasyfikacji zaburzeń psychicznych). Przykłady wydarzeń traumatycznych:
katastrofy naturalne (powódź, trzęsienie ziemi), cywilizacyjne (awarie, wybuchy,
terroryzm), przemoc rodzinna. Koncepcje wyjaśniające mechanizm pojawiania i
utrzymywania się PTSD. Możliwości zapobiegania i terapii wobec stresu
traumatycznego. Zespół ostrego stresu (ASD).
9. Stres zawodów usług społecznych i wypalenie zawodowePojęcie wypalenia
zawodowego różne sposoby konceptualizowania wypalenia. Syndrom wypalenia:
emocjonalne
wyczerpanie,
dystansowanie
się
(depersonalizowanie),obniżona
satysfakcja zawodowa. Teoretyczne modele wyjaśniające wypalenie zawodowe:
podejście multidymensjonalne Ch. Maslach; podejście egzystencjalne A. Pines,
poznawczo kompetencyjne podejście do wypalenia (Cherniss, Sęk), badania
empiryczne. Czynniki osobowościowe i sytuacyjne usposabiające i zapobiegające
wypaleniu.
10. Znaczenie wiedzy o stresie i radzeniu sobie w badaniach i praktyce psychologa.
1. Heszen - Niejodek, I.: „Psychologia stresu i radzenia sobie”. W: J. Strelau (red.),
Psychologia. Podręcznik akademicki”. Gdańsk: GWP 2000
2. Heszen - Niejodek I., Ratajczak Z. (red.): „Człowiek w sytuacji stresu.” Katowice:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego 2000
3. Lis-Turlejska M.: „Stres traumatyczny”,. Warszawa: Wyd. Akademickie Żak 2002
4. Sęk H.: „Uwarunkowania i mechanizmy wypalenia zawodowego w modelu
społecznej psychologii poznawczej”. W: H. Sęk (red.), Wypalenia zawodowe:
mechanizmy, przyczyny zapobieganie Warszawa: Wyd. Naukowe PWN 2000
1. Dudek B.: „Zaburzenia po stresie traumatycznym”. Gdańsk: GWP 2003
2. Hobfoll S.E.: „Stres, kultura i społeczność”. Gdańsk: GWP 2006
3. Sęk H.: „Potoczna wiedza o stresie a naukowe koncepcje stresu i radzenia sobie”, W:
I Heszen - Niejodek (red.): „Teoretyczne i kliniczne problemy radzenia sobie ze
stresem”, Poznań: Wydawca SPA 2002
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
wstępne:
przedmiotów):
Osoby prowadzące:
pierwszy
praktyczny
Psychologia emocji i motywacji, Psychologia
osobowości
PSYCHOREGULACJA – METODY I
TECHNIKI TRENINGU MENTALNEGO
Mgr Barbara Janiec
praktyczne):
Forma studiów
studia stacjonarne
30
Cele modułu:
6 (3 + 3)
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
1,2
15
0,6
45
1,8
60
2,4
30
1,2
15
0,6
45
1,8
60
2,4
Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z różnymi
technikami treningu mentalnego i możliwościami ich
zastosowania w praktyce terapeutycznej oraz w rozwoju
własnym.
Wiedza: Student identyfikuje rodzaje treningu mentalnego. Opisuje ich cechy i możliwe
zastosowania.
Umiejętności: Student potrafi zaproponować określoną metodę treningu (lub ich grupę)
właściwą dla potrzeb pacjenta. Potrafi przygotować samodzielnie plan treningu.
dydaktyczne:
Zajęcia teoretyczne (wykład), zajęcia praktyczne (ćwiczenia, praca w grupach, projekt)
Umiejętności: zaliczenie na podstawie projektu przygotowanego w grupie
Treści programowe:
1. Wprowadzenie do problematyki psychosomatyki i psychoaktywacji oraz sposobów jej
regulacji.
2. Tło historyczne, orientalne systemy psychoregulacyjne w aspekcie koncepcji
biopsychospołecznych oraz biopsychonoetycznych: medycyna chińska, joga, systemy
medytacyjne.
3. Trening „uważności” J. Kabata – Zinna jako podstawa współczesnych metod
psychoregulacyjnych.
4. Trening relaksacyjny metodą „autogenną” J. H. Schultza.
5. Trening relaksacyjny metodą „progresywnej relaksacji mięśniowej” E. Jacobsona.
6. Trening wyobrażeniowy oraz techniki wizualizacyjne „treningu ideomotorycznego i
zdrowotnego”.
7. Trening sofrologiczny metodą „relaksu dynamicznego” A. Caycedo.
8. Trening mentalny w sporcie. Metoda „IPOGS Master” M. Graczyka.
9. Kinezjologia edukacyjna i techniki „Brain Gym”, P. Dennisona jako reedukacja oraz
metoda terapii pedagogicznej.
10. Metody neurotechnologiczne w psychoregulacji.
11. Trening i monitoring psychofizjologiczny metodą biofeedback: EEG, EMG, HRV,
GSR, EMG.
12. Instrumentalne techniki relaksacyjne: AVS.
1. Doktor T.: „Orientalne techniki relaksu i medytacji”. Warszawa: Iskry 1993
2. Kabat – Zinn J.: „Życie. Piękna katastrofa.”, Wydawnictwo Czarna Owca, 2009
3. Grochmal S. (red.): „Ćwiczenia relaksowo-koncentrujące”. Warszawa: PZWL 1993
4. Heszen-Niejodek I., Ratajczak Z. (red.): „Człowiek w sytuacji stresu”. Katowice: Wyd.
Uniwersytetu Śląskiego 1996
5. Kłodecka - Różalska J.: „Radzimy sobie ze stresem. Przewodnik do relaksacji i
treninguumysłowego dla sportowców”. Warszawa: Resortowe Centrum MetodycznoSzkoleniowe Kultury Fizycznej i Sportu 1993
6. Paul-Cavallier F.: „Wizualizacja. Od obrazu do działania”. Poznań: Dom Wydawniczy
Rebis 1992
7. Schenk Ch.: „Relaksacja - sposób na stres”. Warszawa: Wydawnictwo J&BF 1996
8. Siek S.: Treningi relaksacyjne. Warszawa: ATK 1990
9. Trelak J.F.: „Człowiek i stres. Koncepcje – źródła – reakcje - radzenie sobie –
modyfikatory”, Bydgoszcz: Oficyna Wydawnicza "Branta" 2008
1. Iyengar B.K.S. (1990): Joga. Warszawa: PWN.
2. Kulmatycki L.: „Ćwiczenia relaksacyjne. Praktyczne techniki antystresowe dla dzieci i
młodzieży”. Warszawa: Agencja Promo-Lider 1995
3. Kłodecka - Różalska J. (red.): „Przekraczanie umysłem możliwości ciała”. Warszawa:
Centralny Ośrodek Sportu, Resortowe Centrum Metodyczno-Szkoleniowe Kultury
Fizycznej i Sportu, Instytut Sportu 1996
4. Hariman J.: „Jak wykorzystać siłę autohipnozy”. Łodź: Ravi 1995
5. Kulmatycki L.: „Stres. Joga. Relaksacja. Podręcznik ćwiczeń”. Wrocław: Wyd.
Wacław Bagiński i Synowie 1993
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
wstępne:
przedmiotów):
pierwszy
praktyczny
ARTETERAPIA
Mgr Katarzyna Janiec - Piłat
Osoby prowadzące:
praktyczne):
Forma studiów
studia stacjonarne
0
Cele modułu:
5
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
-
0
-
0
-
0
-
45
1,8
30
1,2
80
3,2
95
3,8
Arteterapia to wykorzystanie twórczości w celach
leczniczych, poprzez wykorzystanie konkretnych działań
artererapeutycznych z wykorzystaniem określonej koncepcji
terapeutycznej. Arteterapia wykorzystuje do celów
leczniczych terapeutyczne formy plastyczne, muzyczne,
literackie i teatralne. Sztuka daje możliwość symbolicznego
wyrażenia trudnych przeżyć, doświadczeń i emocji pacjentów
w bezpiecznych warunkach. Obniża napięcie psychofizyczne
i pomaga nazwać problem.
Wiedza: Student opisuje kierunki i formy działań arteterapeutycznych. Rozumie ich
zastosowanie w praktyce terapeutycznej.
Umiejętności: Student potrafi zaproponować formę działań arteterapeutycznych
dostosowanych do zainteresowań i potrzeb pacjenta. Wykorzystuje metody artystyczne w
działaniach terapeutycznych.
Kompetencje społeczne: Student angażuje się w wykonywane zadania i rozwija swoje
zainteresowania artystyczne. Potrafi pracować w grupie.
dydaktyczne:
Zajęcia teoretyczne (wykład, pokaz multimedialny), zajęcia praktyczne(ćwiczenia, praca w
grupach)
Wiedza: zaliczenie ustne
Umiejętności: zaliczenie ustne
Treści programowe:
1. Współczesne kierunki arteterapii.
2. Formy działań arteterapeutycznych.
3. Charakterystyka następujących form:
-terapii za pomocą sztuk plastycznych,
-muzykoterapii,
-choreoterapii irytmiki,
-teatroterapii,
-biblioterapii.
4. Charakterystyka metod i technik plastycznych w arteterapii.
5. Praktyczne wykorzystanie technik indywidualnych i zbiorowych.
6. Podstawowe techniki plastyczne wykorzystywane w terapii z osobami niepełnosprawnymi.
1. Konieczna E.: ,Arteterapia w teorii i praktyce, Kraków, Oficyna Wydawnicza
,,Impuls” 2003
2. Nieduziak E.: „Twórczość i terapia”. Sandomierz. Wydawnictwo Naukowe
Sandomierskie 2003
3. Popek S.: „Człowiek jako jednostka twórcza”, Lublin, Wydawnictwo UMCS 2001
4. Bielańska A.:„Psychodrama. Elementy teorii i praktyki”.Warszawa2009
5. Karolak W., Kaczorowska B.:„Arteterapia w medycynie i edukacji”. Łódź 2008
6. Łoza B., Chmielnicka, Rudowski T.: „Arteterapia. Od teorii do praktyki”. Warszawa
2013
7. Metera A.:„Muzykoterapia. Muzyka w medycynie i edukacji”. Leszno 2006
8. Molicka M.: „Biblioterapia i bajko terapia”. Poznań 2011
9. Witerska K.:„Drama Techniki, strategie, scenariusze”.Warszawa2011
10. Rudowski T.:„Edukacja i terapia przez sztukę. Arteterapia w świetle teorii doznań
transakcyjnych”.Warszawa2013
1. Niestorowicz E.: „Świat w umyśle i rzeźbie osób głuchoniewidomych”, Lublin,
wydawnictwo UMCS 2007.
2. Steliga A.:„Arteterapia w rehabilitacji osób chorych na schizofrenię”.Lublin2011
3. Szulc W.:„Arteterapia. Narodziny idei, ewolucja teorii, rozwój praktyki”. Warszawa
2011
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
wstępne:
przedmiotów):
pierwszy
praktyczny
CHOREOTERAPIA
Mgr Barbara Zarańska
Osoby prowadzące:
praktyczne):
Forma studiów
studia stacjonarne
0
Cele modułu:
5
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
-
0
-
0
-
0
-
45
1,8
30
1,2
80
3,2
95
3,8
Celem modułu jest zapoznanie studentów z techniką terapii
za pomocą tańca i ruchu oraz możliwościami wykorzystania
tej techniki w pracy z pacjentem.
Wiedza: Student zna zasady prowadzenia terapii przy użyciu tańca. Prawidłowo identyfikuje
możliwości użycia tej techniki w pracy z określonego typu pacjentami.
Umiejętności: Student potrafi przygotować program psychologiczny choreoterapii dla
określonego odbiorcy.
dydaktyczne:
Zajęcia teoretyczne (wykład), zajęcia praktyczne (ćwiczenia, praca w grupach)
Wiedza: zaliczenie na podstawie projektu przygotowane w grupie
Umiejętności: zaliczenie na podstawie projektu przygotowane w grupie
Kompetencje społeczne: zaliczenie na podstawie projektu przygotowane w grupie
Treści programowe:
1. Język ciała i jego rola w komunikacji niewerbalnej.
2. Możliwości uruchamiania różnych sfer odczuć człowieka poprzez - ruch i muzykę.
3. Polskie tańce narodowe i regionalne, tańce różnych kultur o - charakterze
integrującym, tańce towarzyskie w prostych układach - ćwiczenia w parach, zabawy
ruchowe.
4. Program ruchowy i program psychologiczny choreoterapii dla konkretnego odbiorcy.
5. Scenariusz choreoterapii, zasady pisania scenariuszy.
1. Gęca L.: Tańce integracyjne w pracy z grupą. Cz. I . Wydawnictwo KLANZA, Lublin
2002.
2. Kozołło D.: Taniec i psychoterapia. Instytut Historii UAM. Poznań 1999.
3. Ziarko B., Twardowska M.: Choreoterapia w leczeniu zaburzeń psychicznych i chorób
somatycznych, Wiadomości Lekarskie 2002
1. Gnat R., Saulicz E., Sczogiel D. Żukowska A.: Charakterystyka choreoterapii oraz
możliwość jej wykorzystania w kompleksowej rehabilitacji pacjentów różnych
schorzeń. Fizjoterapia 2002
2. Kozłowska J.: Choreoterapia w rehabilitacji niepełnosprawnych dzieci, młodzieży i
dorosłych. Rehabilitacja Medyczna 2002
W WARSZAWIE
kierunek:
Nazwa kierunku:
wstępne:
przedmiotów):
pierwszy
praktyczny
SEMINARIUM DYPLOMOWE
Samodzielnie nauczyciele akademiccy – w
zależności od tematu pracy dyplomowej
Osoby prowadzące:
Ogólna liczba punktów ECTS(zajęcia
16
teoretyczne + zajęcia praktyczne):
Forma studiów
studia stacjonarne
0
liczba
punktów
ECTS
studia
niestacjonarne
liczba
punktów
ECTS
-
0
-
0
-
0
-
90
3,6
60
2,4
310
12,4
340
13,6
Cele modułu:
Zapoznanie studenta z techniką pisania pracy, sposobami
zbierania i wykorzystywania źródeł naukowych.
Wiedza: Student zna technikę pisania pracy dyplomowej, sposoby poszukiwania i
wykorzystania źródeł naukowych.
Umiejętności: Student potrafi przygotować pracę dyplomową zgodnie z zasadami, ze
szczególnym uwzględnieniem poszanowania praw własności intelektualnej.
Kompetencje społeczne: Student rozumie potrzebę uczelnia się przez całe życie.
dydaktyczne:
Zajęcia praktyczne (seminarium, dyskusja, analiza przypadku)
Wiedza: przygotowanie pracy dyplomowej
Umiejętności: przygotowanie pracy dyplomowej
Kompetencje społeczne: zaliczenie na podstawie głosu w dyskusji nad pracą
Treści programowe:
1. Wstęp. Określanie problematyki badawczej i tematu pracy.
2. Zasady formułowania celów pracy.
3. Techniki poszukiwania literatury przedmiotu.
4. Technika pisania pracy.
5. Koncepcja pracy – konstrukcja i plan.
6. Dokładne opracowywanie wcześniej wytyczonych celów pracy w oparciu o zebrany
materiał badawczy.
7. Usystematyzowanie wyników badań i ocena wniosków płynących z pracy pod kątem
wcześniej założonych celów pracy.
8. Poznanie dodatkowych form przedstawienia wiarygodności wyników badań i metod
statystycznych.
9. Poznanie metod stosowania piśmiennictwa naukowego i różnych technik cytowania
włącznie z piśmiennictwem internetowym.
10. Sposoby wykorzystania zasobów bibliotecznych, specjalistycznych przeglądarek.
1. Babbie E.: Badania społeczne w praktyce. Warszawa 2003.
2. Kamiński S.: Nauka i metoda. Pojęcie nauki i klasyfikacja nauk, Lublin 1992.
3. Boć J.: Jak pisać pracę magisterską. Kolonia, Wrocław 2001.
4. Cabarelli G., Łucki Z.: Jak przygotować pracę dyplomową lub doktorską. Universitas,
Kraków 1998.
5. Pułło A.: Prace magisterskie i licencjackie. Wskazówki dla studentów. WP PWN,
Warszawa 2000.
6. Urban S., Ładoński W.: Jak napisać dobrą pracę magisterską. Wydawnictwo AE im.
Oskara Langego, Wrocław 1997.
1. Ajdukiewicz K.: Logika pragmatyczna. Warszawa 1965.

Sylabusy dla naboru 2016/2017 - Wyższa Szkoła Rehabilitacji

Transkrypt

Podobne dokumenty

dr Mateusz Hohol Wykład 1: Wprowadzenie

Szczegółowy program i plan studiów stacjonarnych drugiego