bagno całowanie plb140011

BAGNO CAŁOWANIE
PLB140011
Bagno Całowanie w okolicach wsi Podbiel Fot. Grzegorz Rąkowski
Obszar obejmuje kompleks terenów podmokłych
położony na najwyższym, nadzalewowym tarasie doliny
Wisły Środkowej na południe od Otwocka, wyniesionym
5–15 m nad poziom rzeki. Kompleks ten ciągnie się
pasem o długości ok. 15 km i szerokości 3 km wzdłuż
pociętej wąwozami kilkunastometrowej wysokości
krawędzi morenowej wysoczyzny Równiny
Garwolińskiej. Obszar w większości zajmują łąki kośne
oraz zmeliorowane i częściowo wtórnie zabagnione
mokradła z turzycowiskami z zespołami ziołorośli. Teren
odwadnia kanał Bilińskiego, będącym przedłużeniem
rzeki Jagodzianki. Mokradła i łąki tworzą duży kompleks
w środkowej części obszaru. Jego największa, północna
część, położona pomiędzy wsiami Całowanie i Podbiel,
nosi nazwę Bagna Całowanie. Znajdują się tu stanowiska
rzadkich roślin bagiennych, w tym m.in. bogate
stanowisko brzozy niskiej. Duża część łąk i torfowisk jest
porośnięta wierzbami, znaczne powierzchnie zajmują też
młode olsy i łęgi. Na Bagnie Całowanie znajdują się także
wyrobiska potorfowe oraz niewysokie piaszczyste wydmy
z zespołami roślinności napiaskowej.
Łąki są częściowo zagospodarowane: prowadzi się
tu wypas bydła i koni oraz koszenie i zbiór siana. Na
części zdegradowanych torfowisk prowadzone są prace
renaturalizacyjne. Na północnym i południowym skraju
obszaru oraz na jego wschodnim obrzeżu znajdują się
tereny leśne, które zajmują łącznie ponad 1/3 jej
powierzchni. Są to fragmenty Lasów Otwockich,
Celestynowskich i Osieckich. Znaczna część tych lasów
to lasy bagienne: bory wilgotne, bory bagienne, olsy
i brzeziny. W ich otoczeniu występują większe obszary
borów świeżych oraz niewielkie fragmenty grądów.
Omawiany obszar w znacznej części pokrywa się
z siedliskowym obszarem Natura 2000 Bagno Całowanie
PLH140001 (3447,5 ha). Ponad połowa obszaru znajduje
się w granicach Mazowieckiego Parku Krajobrazowego,
pozostała część – w granicach Nadwiślańskiego Obszaru
Chronionego Krajobrazu. W obrębie obszaru leżą dwa
rezerwaty przyrody „Na Torfach” (21,13 ha)
i „Wymięklizna” (62,37 ha).
Derkacz Fot. Grzegorz i Tomasz Kłosowscy
Zachowaniu i utrzymaniu siedlisk cennych
gatunków ptaków wodno-błotnych na omawianym
obszarze sprzyja ekstensywna gospodarka łąkowopastwiskowa prowadzona przez użytkowników
prywatnych. Do największych zagrożeń dla awifauny i jej
siedlisk na Bagnie Całowanie należą: przesuszenie terenu
w wyniku obniżenia poziomu wód gruntowych,
ograniczenie wypasu i koszenia oraz związane z tym
zarastanie terenów otwartych, eksploatacja złóż torfu,
wzrastająca antropopresja związana z rozwojem
budownictwa mieszkaniowego i rozbudową
infrastruktury na obrzeżach łąk i mokradeł.
Bagno Całowanie stanowi jedną z cenniejszych ostoi
ptaków wodno-błotnych w okolicach Warszawy.
Głównym przedmiotem ochrony na omawianym obszarze
jest populacja lęgowa zagrożonego w skali globalnej
derkacza Crex crex (48–64 odzywających się samców),
jedna z największych na Mazowszu. W okresie migracji
można spotkać tu zgrupowania gęsi, bocianów białych
i żurawi.
Powierzchnia: 4214,90 ha
Rok zatwierdzenia: 2008
Region geograficzny: Nizina Środkowomazowiecka
Mezoregion: Dolina Środkowej Wisły
Położenie administracyjne: województwo mazowieckie,
powiat otwocki
Sprawujący nadzór nad obszarem:
Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska
w Warszawie
ul. Henryka Sienkiewicza 3
00-015 Warszawa
tel: 22 556 56 00, fax: 22 556 56 02
e-mail: [email protected]
www.warszawa.rdos.gov.pl
Dane Bazy Danych Ogólnogeograficznych, będące treścią niniejszego opracowania, są materiałem
państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, prowadzonego przez Głównego Geodetę
Kraju na podstawie przepisów ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne. Osoby korzystające z
tych materiałów nie mają prawa do ich zwielokrotniania, sprzedawania, udostępniania lub w inny
sposób wprowadzania do obrotu lub rozpowszechniania ich treści w całości bądź we fragmentach,
w szczególności do ich przesyłania lub udostępniania w systemach i sieciach komputerowych lub
jakichkolwiek innych systemach teleinformatycznych.