D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim

Sygn. akt II K 616/15
2 Ds. 422/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 31 marca 2016r.
Sąd Rejonowy w Lwówku Śląskim II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący SSR Justyna Krzysztofik - Skrzydłowska
Protokolant Anna Cichoń
Przy udziale Prokuratora Krzysztofa Świątka
po rozpoznaniu w dniu 31.03.2016r.
sprawy J. H.
urodz. (...) w L.
syna F. i B. z d. S.
oskarżonego o to, że:
w dniu 4 sierpnia 2015 roku w G. w powiecie (...), wykorzystując chwilową nieuwagę pracownika hotelu (...), z recepcji
zabrał w celu przywłaszczenia telefon m-ki L. (...) M. o wartości 500 pln na szkodę K. A.
tj. o czyn z art. 278 § 1 kk
I. oskarżonego J. H. uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku stanowiącego występek
z art. 278 § 1 kk i za to na podstawie art. 278 § 1 kk wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;
II. na podstawie art. 63 § 1 k.k. zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności jeden dzień
zatrzymania tj. 04.08.2015 r.;
III. na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów
sądowych.
Sygn. akt II K 616/15
UZASADNIENIE
SĄD REJONOWY USTALIŁ NASTĘPUJĄCY STAN FAKTYCZNY:
J. H. - mieszkaniec M., w dniu 4 sierpnia 2015r. przybył do G.. Tam w towarzystwie (...) udał się do hotelu (...).
Przebywając wewnątrz budynku, zwrócił się do recepcjonistki K. A. o wręczenie ulotki dotyczącej oferty i cennika
hotelowego. Kiedy pracownica hotelu udała się w kierunku recepcji i znajdowała się za ścianką recepcji, gdzie straciła
kontakt wzrokowy z mężczyzną, J. H. wykorzystując chwilę nieuwagi zabrał w celu przywłaszczenia leżący na blacie
recepcji telefon komórkowy m-ki L. (...) M. o wartości 500 zł na szkodę wymienionej pracownicy.
Oświadczając następnie, że interesującą go ulotkę sam wziął z blatu recepcji, pospieszenie opuścił hotel.
( dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. H. -k. 17-19, zeznania świadka K. A. – k. 39 verte-40, 45 verte-46,
zeznania świadka R. G. –k. 43 verte, protokół przeszukania –k. 9-11 )
Po pewnym czasie K. A. spostrzegła brak telefonu, niezwłocznie wezwała Policję, która na nagraniu wewnętrznego
monitoringu hotelu utrwaliła w formie zdjęć moment dokonania kradzieży i wizerunek dwóch mężczyzn. Wskutek
podjętej penetracji terenu ujęto J. H. i w trakcie przeszukania jego osoby znaleziono przy nim skradziony telefon.
Aparat telefoniczny zwrócony został pokrzywdzonej. Przed zatrzymaniem przedmiotu sprawca zdążył wyciągnąć kartę
SIM i wykasować zdjęcia.
( dowód: zeznania świadka K. A. –k. 45 verte-46, protokół przeszukania –k. 9-11, zeznania świadka R. G. –k. 43 verte,
pokwitowanie odbioru telefonu –k. 13 )
J. H. ma obecnie 46 lat. O wykształceniu średnim, pozostaje na rencie z uwagi na stan zdrowia, w szczególności
padaczkę pourazową. Jest ojcem sześciorga dzieci, z których troje pozostaje na jego utrzymaniu. Żona wymienionego
nie pracuje.
( dowód: wyjaśnienia oskarżonego J. H. –k. 17-19, dokumentacja medyczna –k. 20-26 )
J. H. był uprzednio dwukrotnie karany sądownie. Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim
z dnia 18 grudnia 2012r. skazany został za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. na karę 9 miesięcy pozbawienia
wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby. Następnie prawomocnym wyrokiem Sądu
Rejonowego w Lubaniu z dnia 27 czerwca 2013r. skazany został za przestępstwo z art. 244 k.k. na karę 6 miesięcy
pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby.
( dowód: dane o karalności – k. 28-29 )
W trakcie pierwszego przesłuchania J. H. odmówił złożenia wyjaśnień. W dalszym toku dochodzenia podniósł, że z
uwagi na atak epilepsji, jakiego doznał godzinę przed zdarzeniem nie był świadomy swojego działania. Argumentował,
że na padaczkę cierpi wskutek doznania neurologicznego urazu głowy. O zaborze telefonu, dowiedział się już po
zatrzymaniu i przesłuchaniu od towarzyszącego mu R. G., który wskazał na zabór przez oskarżonego aparatu z lady
hotelowej.
Zawiadomiony o terminie rozprawy nie stawił się do Sądu.
SĄD ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE:
Argumenty J. H. co do braku świadomości czynu, jakiego według zarzutu aktu oskarżenia miał się dopuścić nie
przekonują. Brak po stronie oskarżonego jakichkolwiek wątpliwości co do stanu poczytalności, a tym samym brak
podstaw do słusznego ekskulpowania od odpowiedzialności karnej. Wyjaśnienia w zakresie, w którym oskarżony
wskazywać miał na poprzedzający zabór telefonu atak padaczki skutkujący utratą świadomości nie znajduje oparcia
w materiale dowodowym. Dołączone przez oskarżonego dokumenty medyczne dowodzą szeregu schorzeń na jakie
cierpi, w tym występowania padaczki pourazowej, niemniej żaden dowód nie został przedstawiony na okoliczność,
jakoby istotnie atak wyłączjący świadome działanie rzeczywiście wystąpił krótko przez zdarzeniem. Przy tym utrata
świadomości jest objawem epilepsji w trakcie ataku w występującego w postaci silnego wstrząsu, a nie zaś po nim.
Towarzyszący J. H. R. G. nie podał, aby do ataku epilepsji istotnie doszło, nie wskazuje na nietypowe, zdradzające
atak zachowania oskarżonego. Dodaje, że J. H. przybył do G. rowerem i miał nim wracać do miejsca zamieszkania.
Gdyby do gwałtownego załamania stanu zdrowia miało dojść w rzeczywistości, z pewnością oskarżony wybrałby
inny środek transportu do G.. Na nietypowe zachowanie oskarżonego nie wskazuje także pokrzywdzona K. A. i
nie nasuwa takich wątpliwości samo opisywane przez świadków zachowanie oskarżonego w trakcie popełniania
czynu. Oskarżony pod pretekstem chęci uzyskania oferty hotelowej dokonał zaboru telefonu wykorzystując chwilową
nieuwagę recepcjonistki. Jak podaje świadek G. po zaborze telefonu oskarżony zdołał wykasować z jego pamięci
zdjęcia, wyciągnąć kartę SIM. Jego zachowanie było celowe, ukierunkowane na zabór przedmiotu, a dalej zatarcie
śladów czynu, by udaremnić próby zlokalizowania przedmiotu przestepstwa.
O dopuszczeniu ewentualnego dowodu z opinii biegłych psychiatrów decyduje Sąd w przypadku istnienia
uzasadnionych wątpliwości co do poczytalności sprawcy w chwili czynu, lecz takich wątpliwości po stronie J. H. brak.
Wobec braku wątpliwości co do podmiotowej strony przestępstwa, przy jednoczesnym niekwestionowaniu przez
oskarżonego faktycznego dokonania zaboru telefonu popartego zeznaniami świadków i dokumentacją w postaci
protokołu przeszukania, kiedy to telefon K. A. przy oskarżonym został znaleziony, Sad przyjął, że J. H. swoim
zachowaniem wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa z art. 278 § 1 k.k.
Świadczą o powyższym wymowne wyżej wyszczególnione dowody osobowe oraz dokumenty ujawnione w toku
rozprawy, które jako korespondujące ze sobą i tworzące logiczną całość Sąd uznał za w pełni wiarygodne.
Sąd opierając się na treści art. 115 § 2 k.k. uznał, że stopień społecznej szkodliwości czynu jest znaczny. Sprawca
dopuścił się przestępstwa przeciwko mieniu, działał w sposób ukierunkowany, zuchwały.
Za okoliczność obciążającą przy wymiarze kary Sąd przyjął uprzednią karalność oskarżonego za przestępstwa na kary
pozbawienia wolności.
Za okoliczność łagodzącą Sąd uznał natomiast odzyskanie przez pokrzywdzoną aparatu telefonicznego, lecz w tym
względzie nie można było pominąć, iż jego odzyskanie związane było z działaniami organu Policji, nie zaś samego
oskarżonego.
Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności i w oparciu o dyrektywy wymiaru kary Sąd uznał, że karą adekwatną do
stopnia winy i społecznej szkodliwości, karą sprawiedliwą jest kara minimalna przewidziana za tego rodzaju czyn - 3
miesięcy pozbawienia wolności, lecz bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.
J. H. jest bezkrytyczny wobec własnego zachowania, popełnił przestępstwo po raz trzeci nie wyciągając wniosków z
poprzednich skazań. Brak było więc podstaw do orzekania kary innego rodzaju aniżeli przewidziana za czyn z art. 278
§ 1 k.k. w typie podstawowym.
Warunkowemu zawieszeniu wykonania orzeczonej kary sprzeciwiała się natomiast treść art. 69 § 1 k.k., bowiem w
chwili popełnienia czynu J. H. był skazany na karę pozbawienia wolności.
Na poczet kary Sąd stosownie do treści art. 63 § 1 k.k. zaliczył okres zatrzymania w sprawie.
Zważywszy na brak po stronie oskarżonego stałego zatrudnienia i rentę oraz konieczność utrzymywania żony i trojga
dzieci, Sąd na podstawie art. 624 § 1 k.k., zwolnił go w całości od kosztów sądowych.