D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Pruszkowie

Sygn. akt III RC 208/14
WYROK CZĘŚCIOWY
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 22 maja 2014 r.
Sąd Rejonowy w Pruszkowie III Wydział Rodzinny i Nieletnich
w następującym składzie:
Przewodniczący: SSR Grażyna Paczesna
Protokolant: Jarosław Nowakowski
Po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2014 r. w Pruszkowie
na rozprawie
sprawy z powództwa małoletniego M. D. (1)
reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego matkę J. D.
przeciwko A. D.
o alimenty
1. Zasądza od pozwanego A. D. na rzecz małoletniego M. D. (1) urodzonego (...) tytułem alimentów
za okres od dnia 16 kwietnia do dnia 14 maja 2014 roku kwotę 600 (sześćset) złotych, płatne do dnia
31 maja 2014 roku do rąk matki małoletniego powoda - J. D., z ustawowymi odsetkami w przypadku
zwłoki w płatności powyższej kwoty,
2. W pozostałym zakresie powództwo za okres od dnia 16 kwietnia do dnia 14 maja 2014 roku
oddala,
3. Koszty postępowania pomiędzy stronami wzajemnie znosi,
4. Wyrokowi w punkcie I-szym nadaje rygor natychmiastowej wykonalności,
5. Na podstawie art. 445 par. 2 k.p.c. zawiesza postępowanie co do roszczeń za okres od dnia 15
maja 2014 r.
UZASADNIENIE
J. D. w dniu 16 kwietnia 2014 r. wniosła do tutejszego Sądu powództwo o zasądzenie od A. D. na rzecz małoletniego
powoda M. D. (1) kwoty 1.250 zł miesięcznie tytułem alimentów płatnych do jej rąk do dnia 10-tego każdego miesiąca
z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności, począwszy od dnia 15 stycznia 2014 r. oraz
zasądzenie od pozwanego na rzecz małoletniego powoda kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu
pozwu podała m.in., iż strony zawarły związek małżeński w dniu 25 grudnia 1994 r. w W.. Ze związku tego urodziło
się dwoje dzieci: M. D. (2) dnia (...) r. i M. D. (1) dnia (...) r. W marcu 2011 r. mąż wyprowadził się z domu i
zamieszkał z obecną partnerką, a małoletni syn stron pozostaje pod wyłączną opieką matki i na jej utrzymaniu.
Ponadto wskazała, iż w 2002 r. strony zakupiły na kredyt dom do generalnego remontu. Tuż przed wyprowadzką
męża całkowicie zarwał się dach, co powodowało zalewanie mieszkania po każdym deszczu. Dom nie jest ocieplony,
na ścianach jest pleśń i grzyb oraz wciąż pojawiają się nowe awarie. Wskazała, iż zimą w domu jest 16 stopni ciepła.
Zepsuł się także piec gazowy, wobec czego zakupiła piec pokojowy, w którym pali węglem i drewnem. Poza tym z
sufitu odpada tynk, a w piwnicy notorycznie stoi woda. J. D. (1) została pozbawiona wsparcia czy to finansowego czy
też fizycznego ze strony męża. Małoletni jest natomiast dzieckiem wymagającym troski, stałej opieki lekarskiej oraz
leczenia sanatoryjnego. Małoletni podlegał obserwacji pod kątem astmy oskrzelowej oraz atopowego zapalenia skóry.
Jest pod stałą opieką laryngologiczną, podlega kontrolom neurologicznym i nefrologicznym, ponadto ma problemy
stomatologiczne i wymaga również stałej opieki w tym zakresie. Z powodu odejścia z domu ojca małoletni nie radzi
sobie z emocjami, dlatego znajduje się pod stałą opieką psychologiczną. Z uwagi na ograniczoną dostępność lekarzy
specjalistów w ramach Narodowego Funduszu Zdrowia, korzysta z prywatnej opieki medycznej. Koszty utrzymania
małoletniego M. oszacowała na ok. 2.500 zł miesięcznie, koszty utrzymania domu na ok. 2.400 zł miesięcznie, a swój
koszt utrzymania na ok. 1.300 zł miesięcznie. Wskazała, iż mąż prowadzi własną działalność gospodarczą, pracuje
jako kierowca taksówki, a jego możliwości zarobkowe są wysokie. Podała podniosła, iż wyrokiem Sądu Rejonowego
w P.z dnia 25 maja 2012 r. w sprawie III RC 46/12 zasądzono od męża obowiązek comiesięcznego płacenia części
raty kredytu w wysokości 800 zł – podwyższonej w procesie apelacyjnym do 1000 zł. W dalszej kolejności wskazała,
iż od dnia 31 sierpnia 2013 r. na skutek redukcji jej stanowiska pracy stała się osobą bezrobotną. Od czasu odejścia
męża zachorowała na depresję, którą przez długi czas leczyła. Utrata pracy spowodowała nawrót choroby, w wyniku
czego przez 6 miesięcy pozostawała na zwolnieniu lekarskim, po zakończeniu którego w dniu 20 lutego 2013 r. została
zarejestrowana jako osoba bezrobotna z zasiłkiem w wysokości 800 zł miesięcznie. Aktywnie poszukuje pracy, jednak
na razie bez rezultatu. Podała także, iż mąż i syn widują się rzadko, średnio raz w miesiącu, mąż czasami kupuje dziecku
prezenty w postaci zabawek, natomiast nie kupuje mu potrzebnych rzeczy typu kurtka, buty itp. Ponieważ pozwany nie
opiekuje się już starszym synem, nie uczestniczy w wychowaniu małoletniego powoda, którego usprawiedliwionych
potrzeb przedstawicielka ustawowa nie jest w stanie zaspokoić, powinien on wziąć na siebie część kosztów utrzymania
syna (k. 4-6).
W odpowiedzi na pozew złożonej w dniu 15 maja 2014 r. pełnomocnik pozwanego A. D. wniósł o oddalenie
powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów
zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych. W uzasadnieniu pełnomocnik podał, iż przedstawicielka
ustawowa małoletniego powoda nie udowodniła oraz nie wskazała okoliczności świadczących o zmianie stosunków
koniecznej do zmiany orzeczenia w przedmiocie alimentów. Ponadto nie wykazała również zmiany możliwości
zarobkowych i majątkowych pozwanego, poprzestając na stwierdzeniu, iż prowadzi on działalność gospodarczą,
co było aktualne w dacie wydania poprzedniego orzeczenia. W kwestii niemożności znalezienia pracy przez matkę
małoletniego pełnomocnik wskazał, iż - jak sama podkreślała - posiada 20 letnie doświadczenie, wyższe wykształcenie
ekonomiczne oraz zna biegle dwa języki obce, wobec czego jej twierdzenia pozostają gołosłowne. Zakwestionował
również niemożność sprzedania działki w miejscowości P., której wartość rynkowa wynosi 35.000 zł. Podniósł, iż
pozwany znalazł kupca, który zaoferował za nią 50.000 zł. Na zakończenie wskazał, iż matka powoda nie wykazała
niezaspokojonych potrzeb dziecka, które uzasadniałyby żądanie alimentów wstecz od 15 stycznia 2014 r. (k.35-38).
Przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda J. D. na rozprawie w dniu 22 maja 2014 r. popierała powództwo za
okres 16 kwietnia 2014 r. – 14 maja 2014 r. w ten sposób, że wnosiła o zasądzenie od pozwanego za ten okres kwoty
1.250 zł (k. 76).
Na rozprawie w dniu 22 maja 2014 r. pełnomocnik pozwanego poinformował, iż 15 maja 2014 r. w Sądzie Okręgowym
w W.złożony został pozew o rozwód, wobec tego wnosił o oddalenie powództwa za okres 16 kwietnia 2014 r. – 14 maja
2014 r. oraz zawieszenie postępowania (k. 76).
Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:
Małoletni M. D. (1) urodzony (...) w W. pochodzi ze związku małżeńskiego A. D. i J. D.. Z tego związku małżonkowie
posiadają dwoje dzieci: M. D. (2) urodzonego dnia (...) w W. i małoletniego M. D. (1) urodzonego dnia (...) w W..
Poza małoletnim M. strony nie posiadają innych osób na utrzymaniu. W dniu 15 maja 2014 r. w Sądzie Okręgowym
w W.złożony został pozew o rozwód z powództwa A. D. przeciwko J. D..
Sąd Rejonowy w P.wyrokiem z dnia 25 maja 2012 r. w sprawie III RC 46/12 zasądził od A. D. na rzecz J. D. alimenty
w kwocie po 800 zł miesięcznie - zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w W.z dnia 14 stycznia 2013 r. w sprawie
VI Ca 720/12 do kwoty 1.000 zł miesięcznie. Powództwo o alimenty na M. D. (1) zostało oddalone.
Małoletni M. D. (1) w dacie ostatniego orzekania o alimentach miał 7 lat, uczęszczał do pierwszej klasy Szkoły
Podstawowej w N.. Był dzieckiem z orzeczoną niepełnosprawnością.
Obecnie małoletni M. ma 9 lat. Mieszka razem z mamą w domu w N.. Uczęszcza do trzeciej klasy Szkoły Podstawowej
w N.. Znajduje się pod opieką psychologa. Wymaga opieki neurologa, nefrologa, alergologa oraz laryngologa, jak
również okresowego leczenia sanatoryjnego. Na razie leczony jest w ramach powszechnej opieki zdrowotnej. W tym
roku będzie uczestniczył w zielonej szkole. W trakcie roku szkolnego miał opłacone obiady w szkole z GOPS.
J. D. w dacie ostatniego orzekania o alimentach miała 42 lata, mieszkała z synem M. w N. w domu nadającym się do
generalnego remontu. Nieruchomość wchodziła w skład majątku wspólnego małżonków, na jej zakup i remont domu
w dniu 22 czerwca 2006 r. małżonkowie zaciągnęli kredyt hipoteczny na okres 25 lat na kwotę 193.200 zł, który był
spłacany w miesięcznych ratach po około 1500 zł przez J. D.. Ponadto w dniu 05 stycznia 2005 r. zaciągnęła za zgodą
męża kredyt w mbanku na kwotę 9.300 zł. Była ona zatrudniona w spółce (...) Sp. z .o.o. w W. na podstawie umowy
o pracę na czas nieokreślony na stanowisku specjalista ds. obsługi klienta za miesięcznym wynagrodzeniem 4.400
zł brutto - 2838,72 zł netto. Jej wynagrodzenie do dnia 01 kwietnia 2012 r. miało wynosić 3.520 zł brutto. Etat miał
zostać ograniczony do 4/5.
Leczyła się na depresję w (...) w P. przy ul. (...). Była także konsultowana przez reumatologa.
Obecnie J. D. ma 43 lata, mieszka z małoletnim powodem w tym samym miejscu, użytkują wspólnie około 80
m( 2) domu. W dniu 31 sierpnia 2013 r. rozwiązana została z nią za wypowiedzeniem umowa o pracę w związku z
likwidacją stanowiska pracy. Otrzymała odprawę w wysokości około 6.000 zł. Od 01 września 2013 r. do 24 grudnia
2013 r. przebywała na zasiłku chorobowym. W dniu 20 lutego 2014 r. została zarejestrowana w Urzędzie Pracy jako
osoba bezrobotna z prawem do zasiłku w wysokości 988,40, który otrzymała za marzec i kwiecień. Znajduje się pod
opieką (...), od Caritas otrzymuje jedzenie, otrzymała także jednorazową pomoc z opieki społecznej 300 zł. Posiada
samochód H. E. o wartości około 2.000 zł. Nie posiada oszczędności, jest zadłużona. Nadal spłaca kredyt hipoteczny
i na dwóch kontach ma uruchomione kredyty odnawialne w wysokości 20.000 zł. Od maja 2014 r. miała podjąć
pracę za wynagrodzeniem ok. 2.000 zł miesięcznie. Nadal jest współwłaścicielką niezabudowanej nieruchomości w
miejscowości P.. Od męża otrzymuje alimenty 1.000 zł. Na utrzymanie domu przeznacza około 2.400 zł miesięcznie.
Ponosi miesięczne opłaty za gaz 600-800 zł, światło około 100 zł, rata kredytu hipotecznego 400-500 zł oraz opał
około 200 zł. Ponadto utrzymanie małoletniego M. oceniła na kwotę 2.500 zł miesięcznie. W tym wyżywienie 500 zł,
ubrania 250 zł, szkoła 100 zł, opieka lekarska 200 zł, środki czystości 90 zł, rozrywka 70 zł, wyjazdy wakacyjne 200 zł.
A. D. w dacie ostatniego orzekania o alimentach miał 39 lat. Prowadził własną działalność gospodarczą w zakresie
świadczenia usług taxi. Przelewał na konto bankowe, z którego ściągany był kredyt hipoteczny w okresie kiedy strony
mieszkały jeszcze razem oraz po wyprowadzeniu się do końca grudnia 2011 r. kwoty w różnej wysokości i w różnych
terminach. W miesiącu lipcu nie przekazał żadnych środków pieniężnych, a w miesiącu maju kwotę 50 zł. Także w
styczniu 2012 r. nie wpłacił żadnej kwoty. Dochód za okres od stycznia do grudnia 2011 przedstawił w kwocie 10.355
zł. Ponosił koszty utrzymania syna M..
Obecnie A. D. ma 41 lat. Mieszka z konkubiną w wynajmowanym mieszkaniu o powierzchni około 60 m2 w W., za
które płaci 2.200 zł miesięcznie. Nadal prowadzi działalność gospodarczą - jest kierowcą taksówki, zarabia ok. 2.100
zł miesięcznie. Jego partnerka również prowadzi własną działalność gospodarczą, zarabia około 1.500 zł, dokłada się
do opłat i utrzymania. Pozwany na swoje utrzymanie przeznacza około 500 zł miesięcznie. Na utrzymanie starszego
syna M. przeznacza kilkaset złotych miesięcznie. Kwestionował koszty utrzymania małoletniego powoda. Ponadto
spłaca kredyt hipoteczny w wysokości 700 zł miesięcznie, media to około 600 zł miesięcznie. Choruje na wrzodziejące
zapalenie jelita grubego i znajduje się pod opieką gastrologa. Na opiekę zdrowotną przeznacza około 50 zł miesięcznie.
Nie kwestionował złego stanu technicznego domu, w którym mieszka żona i syn.
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujące dowody: odpisy skrócone aktów urodzenia k. 9-10;
odpis skrócony aktu małżeństwa k. 8; kopia świadectwa pracy przedstawicielki ustawowej małoletniego k. 11-12;
kopia zaświadczenia przedstawicielki ustawowej małoletniego z ZUS k. 13; kopia decyzji przedstawicielki ustawowej
małoletniego z Urzędu Pracy k. 14; kopia opinii ze szkoły małoletniego k. 15; potwierdzenia przelewów przedstawicielki
ustawowej małoletniego k. 16-22; zeznanie PIT pozwanego za 2013 r. k. 40-47; kopie zawiadomień o zajęciu rachunku
bankowego pozwanego k. 48-50; kopia świadectwa legalizacji ponownej samochodu pozwanego k. 64; kopia karty
konfiguracji k. 65; zaświadczenie z SO o wytoczeniu powództwa w sprawie o rozwód k. 69; kopia pozwu o rozwód k.
70-71; zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniego k. 73-74; zeznania pozwanego k. 74-75
Z akt III RC 46/12 kopia umowy o kredyt konsolidacyjny k. 13-17; zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach
przedstawicielki ustawowej małoletniego k. 18, k. 172; kopia porozumienia dotyczącego zmiany warunków
zatrudnienia przedstawicielki ustawowej małoletniego k. 20; kopia orzeczenia o niepełnosprawności małoletniego k.
20; kopia umowy kredytu odnawialnego przedstawicielki ustawowej małoletniego k. 21-27; kopia dowodów wpłat k.
54; zaświadczenie lekarskie k. 179; kopia umowy o kredyt konsolidacyjny k. 181-185; rozliczenie za okres od 01 czerwca
2011 do 31 grudnia 2011 pozwanego k. 277-283; kopia konsultacji reumatologicznej przedstawicielki ustawowej
małoletniego k. 295.
Ustalenia Sądu znajdują uzasadnienie we wszystkich przeprowadzonych dowodach, które zostały powołane przy
ustalaniu podstawy faktycznej w niniejszej sprawie. Jakkolwiek niektóre z dokumentów zostały złożone w
kserokopiach, to jednak nic nie wskazuje na to, by ich treść nie odzwierciedlała wiernie treści dokumentów
oryginalnych. Podnieść też należy, że strony wiarygodności i mocy dowodowej tych dowodów nie kwestionowały.
Zeznania stron były w przeważającej mierze wiarygodne. Sąd nie dał jedynie wiary zeznaniom powódki, iż ponosi
ona opłaty za opał w wysokości 200 zł miesięcznie oraz opłaty za gaz 600-800 zł, co prawda przedstawiła ona dowód
przelew opłaty za gaz na kwotę 600 zł, jednak z treści wniesionego pozwu wnika, iż piec gazowy się zepsuł i zakupiła
piec pokojowy, w którym pali węglem i drewnem. Jeżeli wobec tego ponosi tak wysokie opłaty za gaz wynika z tego, iż
gazem ogrzewane jest również mieszkanie, a dodatkowy opał jest zbędny. Ponadto opłaty za gaz w okresie zimowym są
wyższe, natomiast w miesiącach letnich, czyli przez około pół roku są o wiele niższe, dlatego wskazana kwota kosztów
w tym zakresie jest zdaniem Sądu przeszacowana. Również kwota 200 zł na opiekę lekarską nie została udowodniona
jako ponoszona co miesiąc. Przedstawicielka ustawowa zeznała, iż w zakresie leczenia dziecka nie ponosi wydatków,
jedynie w ostatnim czasie poniosła koszt 130 zł za badania syna.
Określając koszty utrzymania małoletniego powoda Sąd miał na względzie zasady doświadczenia życiowego, które
pozwalają na określenie kosztów codziennego życia i zaspokajania takich potrzeb jak wyżywienie, ubranie, środki
czystości i kosmetyki, koszty wypoczynku oraz rozrywki.
Sąd Rejonowy zważył, co następuje:
Na podstawie art. 445 § 2 k.p.c. postępowanie w sprawach o alimenty, wszczęte przed wytoczeniem powództwa o
rozwód lub separację, ulega z urzędu zawieszeniu z chwilą wytoczenia powództwa o rozwód lub o separację co do
świadczeń za okres od jego wytoczenia. Przepis ten, wobec złożenia powództwa rozwodowego dotyczącego rodziców
małoletniego powoda, ograniczył przedmiot postępowania w sprawie do okresu do dnia 4 listopada 2013r.
Powyższy przepis wyklucza toczenie się odrębnego postępowania o alimenty co do świadczeń przypadających za
okres po dacie wszczęcia sprawy rozwodowej. Jednocześnie jednak reguła ta nie dotyczy alimentów należnych
uprawnionemu za okres przed wytoczeniem powództwa o rozwód. Możność rozpoznania przez Sąd Rejonowy
sprawy alimentacyjnej w trakcie trwania postępowania rozwodowego ograniczona jest zatem jedynie do okresu,
jakiego nie będzie dotyczyć rozstrzygnięcie w przedmiocie alimentów zawarte w wyroku orzekającym rozwód między
małżonkami. W niniejszym przypadku jest to okres od dnia 16 kwietnia 2014 r. do dnia 14 maja 2014 r., stąd też wyrok
Sądu z dnia 22 maja 2014 r. stanowi wyrok częściowy. W zakresie świadczeń za okres od 15 maja 2014 r. Sąd zawiesił
postępowanie.
Stosownie do treści art. 133§1 kro rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych, względem dziecka, które
nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba ż e dochody majątkowe dziecka wystarczają na pokrycie
kosztów jego utrzymania i wychowywania. Zakres tego obowiązku, zgodnie z art. 135 kro, wyznaczają z jednej strony
usprawiedliwione potrzeby osoby uprawnionej, z drugiej zaś zarobkowe i majątkowe możliwości osoby zobowiązanej,
przy czym wykonywanie obowiązku alimentacyjnego może polegać także w całości lub w części, na osobistych
staraniach o utrzymanie lub wychowywanie dziecka. Przez usprawiedliwione potrzeby należy rozumieć nie tylko
elementarne potrzeby polegające na zapewnieniu minimum egzystencji, ale także takie, które stworzą uprawnionemu
normalne warunki bytowania odpowiadające jego wiekowi, stanowi zdrowia i statusowi rodziców. Należy mieć zatem
na względzie zarówno koszty utrzymania dziecka jak i koszty jego wychowania.
W przedmiocie alimentów od dnia 16 kwietnia do dnia 14 maja 2014 r. Sąd ustalił potrzeby małoletniego powoda,
dochody matki oraz możliwości zarobkowe i majątkowe pozwanego.
Wskazane w zestawieniu kosztów przez przedstawicielkę ustawową wydatki na małoletniego Sąd uznał za znacząco
zawyżone. Przedstawicielka ustawowa nie wykazała, aby kwota 2.500 zł miesięcznie stanowiła uzasadnione potrzeby
małoletniego M. D. (1). W szczególności nie przedstawiła żadnych rachunków ogólnie związanych z utrzymaniem syna,
czy jego leczeniem. Nie zmienia to faktu, że potrzeby związane z utrzymaniem prawie 10 letniego chłopca są znaczne.
J. D. (1) za wskazany okres od dnia 16 kwietnia do dnia 14 maja 2014 r. żądała od pozwanego A. D. ostatecznie
kwoty 1.250 zł. W ocenie Sądu kwota kosztów utrzymania wskazana przez przedstawicielkę ustawową małoletniego
powoda nie odpowiada usprawiedliwionym kosztom jego utrzymania, ustalonym w oparciu o możliwości zarobkowe
i majątkowe pozwanego.
W ocenie Sądu miesięczne koszty utrzymania małoletniego ustalone w niniejszej sprawie zgodnie z zasadami
doświadczenia życiowego to kwota 1.200 zł. W kwocie tej znajdują pokrycie wydatki takie jak: wyżywienie 440
zł, odzież 60 zł, koszty leczenia 100 zł, wydatków szkolnych 100 zł, wycieczek 100 zł, środków czystości 50 zł,
kieszonkowego 50 zł oraz koszty mieszkania 300 zł.
Wskazać należy, iż górną granicą świadczeń alimentacyjnych stanowią możliwości dochodowe i majątkowe strony
zobowiązanej do alimentacji, nawet jeśli w tych granicach nie zostaną zaspokojone wszelkie usprawiedliwione
potrzeby osoby do alimentacji uprawnionej. W tym miejscu należy stwierdzić, że przez ustawowe określenie
„możliwości zarobkowe i majątkowe” rozumie się nie tyko zarobki i dochody rzeczywiście uzyskiwane ze swojego
majątku, lecz także te zarobki i dochody, które osoba zobowiązana do alimentacji może i powinna uzyskiwać
przy dołożeniu należytej staranności i przestrzeganiu zasad prawidłowej gospodarki oraz stosownie do swoich sił
umysłowych i fizycznych. Przez usprawiedliwione potrzeby rozumie się nie tylko elementarne potrzeby polegające
na zapewnieniu minimum egzystencji, ale również takie, które stworzą uprawnionemu normalne warunki bytowania
odpowiadające jego wiekowi, stanowi zdrowia i wykształcenia.
W sprawie ustalono, iż pozwany A. D. jest mężczyzną w sile wieku posiadającym wieloletnie doświadczenie zawodowe.
Ponadto ogólnie jest zdrowy, co prawda skarżył się, iż choruje na wrzodziejące zapalenie jelita grubego i znajduje
się pod opieką gastrologa, a w czasie nawrotu choroby nie może pracować, to jednak nie wykazał zdaniem Sądu, aby
problemy zdrowotne ograniczały jego możliwości zarobkowe czy została orzeczona wobec niego z tego tytułu chociażby
częściowa niezdolność do pracy. Nie bez znaczenia jest więc, iż pozwany jest osobą w pełni zdolną do pracy. Poza tym
ustalono, iż mieszka z konkubiną w wynajmowanym mieszkaniu o powierzchni około 60 m2 w W., za które płaci 2.200
zł miesięcznie. Nadal prowadzi działalność gospodarczą - jest kierowcą taksówki, zarabia ok. 2.100 zł miesięcznie. Jego
partnerka również prowadzi własną działalność gospodarczą, zarabia około 1.500 zł, dokłada się do opłat i utrzymania.
Pozwany na swoje utrzymanie przeznacza około 600 zł miesięcznie. Na utrzymanie starszego syna M. przeznacza
kilkaset złotych miesięcznie. Jednak starszy syn wyprowadził się i obecnie mieszka gdzie indziej, uczy się zawodu,
będzie zdawał egzamin na czeladnika.
Biorąc pod uwagę zebrany w sprawie materiał dowodowy i ustalony stan faktyczny – w ocenie Sądu – pozwala
przypuszczać, iż możliwości zarobkowe pozwanego są znacznie wyższe niż obecnie deklarowane osiągane przez niego
dochody. Nie umknęło bowiem uwadze Sądu, że pozwany prowadzi działalność gospodarczą – jest kierowcą taksówki
i jego rzeczywiste dochody są trudne do ustalenia.
Pełnomocnik pozwanego podnosił, iż opłaty mieszkaniowe są elementem wydatku na utrzymanie rodziny, a nie
małoletniego. W tym miejscu należy wskazać, iż jest to błędny tok myślenia, gdyż dziecko korzysta ze wszystkich
mediów i również musi ponosić koszty w tym zakresie, co przekłada się na wliczenie ich do kosztów utrzymania
małoletniego. Ponadto pozwany nie kwestionował złego stanu technicznego domu i tego, że wymaga on generalnego
remontu. Przedstawicielka ustawowa powoda ponosi w związku z tym dodatkowe nakłady w celu zapewnienia dziecku
odpowiednich potrzeb mieszkaniowych, które ojciec całkowicie przerzucił na matkę, zdając sobie sprawę z warunków
w jakich mieszkają. Od czasu wyprowadzenia się z domu nie przekazywał jej na niezbędne remonty żadnych środków
pozostawiając ją samą z koniecznymi wydatkami, a jednocześnie znając jej sytuację finansową.
W zakresie sprzedaży nieruchomości w miejscowości M., co prawda pozwany znalazł na nią kupca, a J. D. nie wyraziła
zgody na jej sprzedaż, to jednak - jak wynika z zeznań przedstawicielki ustawowej powoda - środki ze sprzedaży
początkowo miała uzyskać wyłącznie ona – pozwany miał się zrzec wszystkiego, jednak następnie zmienił zdanie.
Kwota, jaką by uzyskała ok. 25.000 zł była by pozornym chwilowym „zastrzykiem finansowym”, który nie rozwiązałby
w pełni problemów lokalowych. Musiałaby ona w całości przeznaczyć te środki na remont, a drugą połowę czyli
25.000 zł uzyskałby pozwany i mógłby swobodnie nimi dysponować. Należy w tym miejscu wyraźnie podkreślić,
iż nieruchomość, w której mieszka małoletni wraz z matką stanowi współwłasność małżonków. Biorąc zatem pod
uwagę powyższe, nieracjonalnym byłoby, aby przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda w całości przeznaczyła
uzyskaną kwotę na częściowy remont domu, który nie jest wyłączną jej własnością, podnosząc jednocześnie jego
wartość w sytuacji, w której A. D. nie przekazuje żadnych kwot na ten cel. Brak zatem jej zgody na sprzedaż
nieruchomości w tej sytuacji jest zrozumiały.
Ponadto koszty utrzymania mieszkania pozwanego rozdzielane są na dwie osoby, bowiem - jak zeznał - obecna
partnerka dokłada się do opłat. Również starszy syn M. jest już pełnoletni i wyprowadził się z domu. Wobec tego
nie ponosi on kosztów jego utrzymania, a jedynie przekazuje mu pieniądze dobrowolnie. Zdaniem Sądu nie można
oczekiwać, że matka samodzielnie będzie ponosić większość usprawiedliwionych kosztów utrzymania małoletniego
M. tylko z tego powodu, iż pozwany deklaruje co miesięczne niskie dochody i wysokie wydatki. Tym bardziej, że J. D.
swój obowiązek alimentacyjny spełnia także poprzez osobiste starania o utrzymanie i wychowanie małoletniego.
Pozwany zeznał, iż w miesiącu maju i kwietniu łącznie przekazał matce dziecka 2.000 zł, jednak należy wskazać, iż
przekazał on zasądzone w wysokości po 1.000 zł miesięcznie alimenty na żonę, które nie dotyczą kosztów utrzymania
małoletniego.
Zważywszy na powyższe okoliczności Sąd Rejonowy uznał, że pozwany tytułem alimentów winien łożyć połowę
kosztów utrzymania syna. Dodatkową okolicznością w tym zakresie jest fakt, iż pozwany w czasie od 16 kwietnia do
14 maja 2014 r. nie finansował żadnych innych potrzeb syna oraz utrzymuje z nim rzadkie osobiste kontakty. Jako
taką Sąd przyjął kwotę 600 zł miesięcznie.
Kwota zasądzonych alimentów na rzecz małoletniego M. D. (1) jest w ocenie Sądu Rejonowego adekwatna do
możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego jak i usprawiedliwionych potrzeb małoletniego.
Na zakończenie należy także wskazać, iż przedstawicielka ustawowa małoletniego wniosła o zasądzenie alimentów za
okres poprzedzający wytoczenie powództwa od dnia 15 stycznia 2014 r.
Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego wyrażonym w orzeczeniu z dnia 14 czerwca 1974 r. (sygn. akt III
CRN 122/74), które Sąd Rejonowy podziela i przyjmuje za własne, dochodzenie alimentów za czas przeszły jest
jedynie dopuszczalne wtedy, gdy pozostały jeszcze niezaspokojone potrzeby osoby uprawnionej lub nieuregulowane
zobowiązania zaciągnięte u osoby trzeciej na pokrycie tych potrzeb. Przedstawicielka ustawowa J. D. nie
wykazała, iż pozostają jakiekolwiek niezaspokojone potrzeby małoletniego. Należy wskazać, iż zgodnie z treścią
art. 232 k.p.c. strony są obowiązane wykazywać dowody dla potwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki
prawne. Strona powodowa, na której spoczywał ciężar dowodu odnośnie okoliczności istnienia niezaspokojonych
potrzeb małoletniego powoda nie udowodniła. Co prawda podnosiła kwestię, iż zakupiła piec do ogrzewania, czy
przeprowadzała pilne remonty, to jednak niezaspokojonych potrzeb dziecka za okres przed wytoczeniem powództwa
nie wykazała.
Dlatego też Sąd uznał, iż powództwo w zakresie zasądzenia alimentów wstecz od 15 stycznia 2014 r. nie zasługuje na
uwzględnienie.
Na podstawie art.128 § 1 kro w zw. z art. 135 kro orzeczono jak w sentencji, oddalając powództwo w pozostałym
zakresie.
Rygor natychmiastowej wykonalności został wyrokowi nadany na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c.
Wobec wyniku sprawy koszty postępowania pomiędzy stronami -na zasadzie art. 100 k.p.c. - wzajemnie zniesiono.
Postępowanie co do świadczeń za okres od dnia wytoczenia powództwa o rozwód – na podstawie art. 445 § 2 k.p.c.
– Sad zawiesił.
Z tych wszystkich względów orzeczono jak w sentencji wyroku częściowego.