2016 wrzesień currenda

Diecezjalny Instytut
Akcji Katolickiej
Archidiecezji Poznańskiej
61-109 Poznań, Ostrów Tumski 9, tel/fax (61) 852 97 66
[email protected]
www.poznan.ak.org.pl
▀ KOMUNIKATY
POZNAŃSKIE FORUM DUSZPASTERSKIE
IDŹCIE I GŁOŚCIE
sobota, 24 września 2016 r.
Serdecznie zapraszamy do udziału w Poznańskim Forum
Duszpasterskim w sobotę, 24 września br.
Sesję pod hasłem Idźcie i głoście rozpocznie o godz. 9.30
Msza św. koncelebrowana pod przewodnictwem ks. kard.
Gerharda Müllera w kościele św. Rocha w Poznaniu.
Obrady odbywać się będą w Auli Centrum WykładowoKonferencyjnego Politechniki Poznańskiej, ul. Piotrowo 2.
Program
11.15 – Otwarcie Sesji
11.20 – Słowo wprowadzające – JE Ks. Arcybiskup Stanisław
Gądecki, Metropolita Poznański, Przewodniczący KEP
11.35 – Misja Kościoła wobec współczesnego świata –
JEm Ks. Kardynał Gerhard L. Müller, Watykan
12.25 – Rola sztuki w działalności misyjnej Kościoła –
Ojciec Marco Ivan Rupnik SJ, Rzym
13.15 – Przerwa na kawę
14.10 – Interludium muzyczne
14.20 – Współczesny człowiek wobec religii – capax Dei czy
religijnie niemuzykalny? – JE Ks. Arcybiskup Wiktor
Skworc, Metropolita Katowicki
Dyskusja panelowa – moderator ks. Wojciech Nowicki,
Dyrektor Radia Emaus
uczestnicy:
prof. dr hab. n. med. Bogdan Chazan, prof. dr hab. Krystyna Czuba, dr hab. Maria Ryś, prof. UKSW
Pytania do prelegentów
16.00 – Zakończenie Sesji
Wpisowe wynosi 10 zł od osoby. Wpłaty wpisowego
można dokonać w biurze DIAK w Poznaniu, Ostrów
Tumski 9 we wtorki w godz. od 13.00 do 16.00 oraz
w czwartki w godz. od 13.00 do 17.00 lub przelewem na
konto DIAK Poznań, Bank PEKAO S.A. II O Poznań, nr
10 1240 1763 1111 0000 1812 9605 dopisując w tytule
przelewu Sesja.
Ze względów organizacyjnych bardzo prosimy PT Prezesów o zgłoszenie członków POAK łącznie pocztą elektroniczną na adres: [email protected] lub
[email protected] albo faxem: 61/ 852 97 66 wraz
z wpłatą w biurze lub na konto do 15 września br.
CURRENDA nr 10/173
wrzesień 2016
«Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!»(Mk 16, 15)
Spotkanie i zjednoczenie z Chrystusem celem przekazu wiary
Misyjne posłanie, które uczniowie otrzymali od Pana (por.
Mk 16, 15) zawiera wyraźne odniesienie do głoszenia i nauczania Ewangelii («Uczcie je zachowywać wszystko, co
wam przykazałem» Mt 28, 20). Apostoł Paweł prezentuje się
jako «apostoł, przeznaczony do głoszenia Ewangelii Bożej»
(Rz 1, 1). Zadanie Kościoła polega zatem na urzeczywistnianiu traditio Evangelii, głoszeniu i przekazie Ewangelii, która
jest «mocą Bożą ku zbawieniu dla każdego wierzącego» (Rz
1, 16) i która w istocie jest tożsama z Jezusem Chrystusem
(por. 1 Kor 1, 24)[33]. Mówiąc o Ewangelii nie możemy
mieć na myśli jedynie jakiejś księgi czy jakiegoś nauczania;
Ewangelia to coś znaczenie więcej: jest ona Słowem żywym
i skutecznym, które urzeczywistnia to, co znaczy. Nie jest to
system prawd wiary i przykazań moralnych, ani tym bardziej
program polityczny, lecz jest to osoba: Jezus Chrystus jako
ostateczne Słowo Boga, które stało się człowiekiem[34].
Ewangelia jest Ewangelią Jezusa Chrystusa. Nie tylko w tym
sensie, że jego treścią jest Jezus Chrystus. O wiele więcej,
Jezus Chrystus, poprzez Ducha Świętego jest również promotorem i podstawowym podmiotem jej głoszenia, jej przekazu. Celem przekazu wiary jest zatem urzeczywistnienie
tego spotkania z Jezusem Chrystusem, w Duchu, aby dotrzeć
do Ojca Jego i naszego, i móc Go doświadczyć[35].
Przekazywać wiarę oznacza stwarzać w każdym miejscu i w
każdym czasie warunki, aby mogło dojść do owego spotkania między ludźmi i Jezusem Chrystusem. Wiara jako spotkanie z osobą Jezusa ma formę relacji z Nim, wspominania
Go (w Eucharystii) oraz kształtowania w sobie mentalności
Chrystusa, w łasce Ducha. Jak to potwierdził Papież Benedykt XVI, «u początku bycia chrześcijaninem nie ma decyzji
etycznej czy jakiejś wielkiej idei, jest natomiast spotkanie
z wydarzeniem, z Osobą, która nadaje życiu nową perspektywę, a tym samym decydujące ukierunkowanie.
[…]Ponieważ Bóg pierwszy nas umiłował (por. 1 J 4, 10),
miłość nie jest już przykazaniem, ale odpowiedzią na dar
miłości, z jaką Bóg do nas przychodzi»[36]. Sam Kościół
nabiera własnej formy właśnie poprzez realizację tego zadania głoszenia Ewangelii i przekazywania wiary chrześcijańskiej.
(por. Nowa Ewangelizacja dla przekazu wiary chrześcijańskiej –
Lineamenta, nr 11)
SPOTKANIA W OKRĘGACH
Serdecznie zapraszamy wszystkich członków i sympatyków Akcji Katolickiej z Okręgu II we wtorek, 27 września br. Spotkanie rozpoczniemy Mszą św. o godz. 17.00
w kościele pw. św. Mateusza w Opalenicy.
GODZINY PRACY BIURA DIAK
wtorek
13.00 ÷ 16.00
czwartek
13.00 ÷ 17.00
NUMER KONTA BANKOWEGO DIAK
Bank PEKAO S.A. II/o Poznań
10 1240 1763 1111 0000 1812 9605
ks. Tadeusz Borutka, Katecheza IX / 2016:
Praca służbą Bogu i ludziom - streszczenie.
1. Z życia wzięte – „Paradoks podwyżki i urlopu”
Zabawne, jak mało ważna jest twoja praca, gdy prosisz o podwyżkę, a jak niesamowicie niezbędna dla ludzkości, gdy prosisz o urlop.
2. Służyć pracą Bogu i bliźnim:
Współcześnie nastąpił mocny podział pomiędzy bogatymi i biednymi, wzrosło bezrobocie, wzmaga się emigracja
zarobkowa, która prowadzi do osłabienia i zakłócenia więzi rodzinnych oraz powstania tzw. sieroctwa migracyjnego.
Bezrobocie pozbawia człowieka możliwości tworzenia wartości, przekształcania świata, rozwijania zdolności i służenia innym. Rodzi przekonanie, że człowiek jest bezużyteczny, mniej wartościowy i niedoceniony. Obok bezrobocia
mamy także do czynienia z mniej lub bardziej zamaskowanym wyzyskiem pracowniczym, tzw. umowy śmieciowe,
naruszające ciągłość pracy i godzące w poczucie bezpieczeństwa, powodujące zaniżanie wynagrodzeń, unikanie
świadczeń zdrowotnych i socjalnych. Często dokonuje się natychmiastowych zwolnień bez jakichkolwiek zabezpieczeń na przyszłość, wstrzymuje się wypłaty należne pracownikom, zwiększa się czas pracy. Obecnie pojawia się niebezpieczeństwo zredukowania pracownika do wymiaru przedmiotowego. To niebezpieczeństwo i zło zarazem pojawia
się tam, gdzie w imię praw rynku zapomina się o prawach człowieka, odmawia mu się prawa do odpoczynku, do troski
o rodzinę, do wolności w podejmowaniu decyzji o kształcie własnej codzienności. Dzieje się tak, gdy wartość pracy
jest określana nie poprzez wysiłek człowieka, ale poprzez cenę produktu.
Zagadnienie pracy od początku należało do ważnych tematów w społecznym nauczaniu Kościoła. Temat ten był
poruszany przez kilku papieży: Leon XIII – encyklika „Rerum novarum”, Pius XI - encyklika „Quadragesimo anno”
oraz św. Jan Paweł II – encyklika „Laborem exercens”. Praca oznacza każdą działalność, jaką człowiek spełnia, bez
względu na jej charakter i okoliczności, to znaczy każdą działalność człowieka, którą za pracę uznać można i uznać
należy pośród całego bogactwa czynności, do jakich jest zdolny i dysponowany poprzez samą swoją naturę, poprzez
samo człowieczeństwo. Kościół nie czyni rozróżnienia między pracą „fizyczną” czy „umysłową”, ani między jej poszczególnymi celami. Praca rozumiana jest, jako powołanie człowieka do uczestnictwa w dziele Stwórcy. Opis stworzenia, z pierwszego rozdziału Księgi Rodzaju, jest jakby pierwszą „ewangelią pracy”, ukazuje, bowiem, na czym polega jej godność i uczy, że człowiek pracując, winien naśladować Boga, swojego Stwórcę, nosi bowiem w sobie – on
jeden – ów szczególny pierwiastek podobieństwa do Niego. Ta prawda, że przez pracę człowiek uczestniczy w dziele
samego Boga została w szczególny sposób uwydatniona przez Jezusa Chrystusa. Był On człowiekiem pracy. Należał
do świata pracy, dlatego ma dla ludzkiego trudu uznanie i szacunek. Dla człowieka praca posiada więc nie tylko znaczenie techniczne, ale także etyczne. „O tyle można powiedzieć, że człowiek poprzez pracę czyni sobie ziemię poddaną, o ile człowiek sam przez swoje postępowanie okazuje się panem, a nie niewolnikiem ziemi, a także panem, a nie
niewolnikiem pracy. Praca ma dopomagać człowiekowi do tego, aby stawał się lepszym, duchowo dojrzalszym, bardziej odpowiedzialnym, aby mógł spełniać swoje ludzkie powołanie na ziemi”.
Zadaniem Kościoła jest stałe przypominanie o godziwości i prawach ludzi pracy, piętnowanie sytuacji, w których
bywają one nierespektowane. W tym kontekście Kościół przypomina o następujących wymiarach i aspektach pracy:
ekonomiczny (praca źródłem utrzymania), personalistyczny (rozwojowi osobowości), dialogiczny (praca formą porozumiewania się ludzi i służby społecznej) oraz religijny (praca formą odniesienia człowieka do Boga i kontynuacją
dzieła stworzenia).
Z pracą wiąże się obowiązek modlitwy: Ora et labora – módl się i pracuj. Człowiek, aby był szczęśliwy, musi w życiu zrównoważyć dwa czynniki – pracę i modlitwę. Człowiekowi pracy potrzebna jest modlitwa, osobista i wspólnotowa. W tym względzie niezmiennie ważny pozostaje obowiązek świętowania niedzieli
Poprzez pracę dokonuje się także samorealizacja człowieka. Przez nią zdobywa doświadczenie, wzmacnia siły duchowe i fizyczne, poczucie obowiązku, sumienność i zdolność do poświęceń. Praca nadaje życiu ludzkiemu wartość
i sens. Oprócz praw ludzie pracy mają swoje obowiązki. Pracownik ma obowiązek uczciwego traktowania pracy, ma
być sumienny, punktualny i pilny. Ma także obowiązek dbania o miejsce pracy, szanowania współpracowników, przełożonych i klientów, zachowywania dyscypliny pracy, porządku pracy.
3. Nasze zadania:
Należy starać się patrzeć w duchu chrześcijańskim na swoją pracę, która jest uczestniczeniem w dziele stwórczym
Boga i – stanowiąc podstawową czynność człowieka – staje się również nieodzownym czynnikiem do osiągnięcia
zbawienia. Czy staramy się, zatem realizować w naszym życiu wskazanie prostej benedyktyńskiej reguły: Ora et labora
– módl się i pracuj?
W odniesieniu do konkretnych działań podejmowanych przez Akcję Katolicką ważne jest, aby we współpracy
z innymi podmiotami życia religijnego organizowała spotkania formacyjne dla ludzi pracy, pracodawców oraz tych,
którzy zostali dotknięci nieszczęściem bezrobocia. Mogą to być dni skupienia, rekolekcje, czy spotkania modlitewne.
Mówiąc o potrzebie łączenia pracy z modlitwą, należy także mocno zaakcentować potrzebę świętowania niedzieli.
Niezwykle ważne jest także wychowywanie w rodzinie do poszanowania ludzkiej pracy, uczenia jej, a nade wszystko
łączenia jej z modlitwą i praktyką niedzielnej Mszy św.
Króluj nam Chryste!
ks. Roman