SAVOIR VIVRE - WIZYTÓWKI

Wizytówki nie służą tylko do przedstawiania się, czy przekazywania komuś
naszych danych adresowych.
Używamy ich również w innych celach – do przesłania krótkiej wiadomości
lub przekazania podziękowań czy życzeń wyrażonych dodatkowo, oprócz
tych, które przekazaliśmy ustnie, telefonicznie lub pisemnie.
Wiadomość ta musi być z założenia bardzo krótka. Piszemy ją tylko
odręcznie zaczynając od miejsca pod naszym nazwiskiem i, ewentualnie
kończąc na drugiej stronie.
Nigdy jej nie podpisujemy.
Nigdy w ten sposób nie składamy
kondolencji.
Nie może to być również jedyna
forma życzeń.
Typowe błędy i faux pas:
- Osoba niższa rangą wręcza wizytówkę osobie wyższej rangą.
- Wręczanie po kilka kartoników na raz – rozdawnictwo przypominające wręczanie
ulotek.
- Mężczyzna wręczający, jako pierwszy, wizytówkę kobiecie w sytuacji towarzyskiej.
- Zabawa otrzymaną wizytówką – ugniatanie, składanie, gniecenie, wyginanie, itp.
- Nie zwrócenie uwagi na. treść podczas otrzymywania wizytówki.
- Nanoszenie zmian na otrzymanej wizytówce bez takowej propozycji ze strony
wręczającego.
- Jeśli na kartoniku nie ma numeru telefonu komórkowego, nie dopytujemy – nie ma
go z jakiś powodów.
- Włożenie wizytówki do kieszeni spodni.
- Położenie wizytówki na stole, przed drugą osobą,
a nie podanie jej do ręki
Wygląd wizytówki
Wizytówka powinna przede wszystkim w jasny sposób przekazywać
informacje. Prezentuje firmę i osobę, więc znak firmowy oraz imię i nazwisko
to najważniejsze informacje. Najczęściej umieszczane są w centralnej części
wizytówki. Niżej powinno się znajdować stanowisko, a pod spodem albo z
boku - dane adresowe.
Dopuszczalne są linie rozdzielające lub podkreślające. Podstawowe kolory to
szary i niebieski, ponieważ budzą skojarzenia z kompetencją,
wiarygodnością i spokojem.
Nie ma wątpliwości co do tego, że wizytówka powinna być prostokątna.
Najpowszechniejszy format w Polsce to 90×50 mm.
Typ użytej na wizytówce czcionki nie jest dowolny. Musi być poważny, klasyczny,
tradycyjny, nie utrudniający odczytania.
Litery na wizytówkach prywatnych mogą być
kursywą, na służbowych muszą być zwykłym
pismem.
Najbardziej eleganckie wizytówki mają
litery wypukłe.
Przykładowa
wizytówka
Zasady wręczania wizytówek
Są dwa momenty, w których wręczamy wizytówki.
Tradycyjnie wręczamy je na koniec spotkania.
Jeśli jednak rozmawiamy z kimś, kogo nie znamy i nie zostaliśmy mu przedstawieni
możemy wręczyć mu wizytówkę w ramach przedstawiania się na początku rozmowy.
Można też wręczyć ją w trakcie rozmowy, gdy kontekst będzie to sugerował
czy umożliwiał.
Osobom starszym, także rangą wręczamy wizytówki tylko wtedy, kiedy
o to poproszą. Zawsze dajemy wizytówkę tej osobie, która wręczyła nam swoją.
Jeżeli nie zamierzamy utrzymywać z nią kontaktów dajemy jej wizytówkę bez
adresu.
Nie prosimy o nią kobiet i osób znajdujących się na wyższych
stanowiskach niż nasze. W takich wypadkach możemy
tylko oczekiwać na to, że zostaną nam wręczone.
Nigdy nie wręczamy wizytówki przy stole podczas jedzenia.
Jeżeli ktoś daje mi wizytówkę to ja powinienem zrewanżować
mu się swoją.
Skróty dopisywane
na wizytówkach
Takie wizytówki zazwyczaj zostawia
się na pamiątkę, można je także
podarować kolekcjonerowi takich
szkiców.
PFC – pour faire connaisance (by poznać się)
PP – pour presentation (by przedstawić się)
PS – pour sauer (by pozdrowić)
PF – pour feliciter (by złożyć życzenia)
PC – pour condoleances (by złożyć kondolencje)
PR – pour remercier (by podziękować)
PPC – pour prendre conde (by pożegnać się)
PFNA – pour feliciter a l`occasion du nouvel an (by złożyć życzenia noworoczne)
Savoir-vivre sugeruje, aby na życzenia P.F. odpowiedzieć wysłaniem swojej
wizytówki, wysłaniem kartki lub innym sposobem złożenia życzeń.
Grzecznie jest również podziękować.
Jeżeli kobieta wręcza mężczyźnie wizytówkę
z prywatnym adresem i telefonem może
on to odczytać jako zachętę do kontaktowania
się z nią jako z kobietą, a wiec jako zachętę
do flirtu lub nawiązania bliższej znajomości.
Jeśli kobieta chce takich sytuacji uniknąć powinna
dawać mężczyźnie wizytówkę służbową
lub prywatną bez danych adresowych.
Litery na wizytówkach prywatnych mogą być
kursywą, na służbowych muszą być zwykłym
pismem.
W sytuacji nieoficjalnej, pozazawodowej, to my
decydujemy jakie dane chcemy komuś przekazać.
Może to być numer telefonu, e-mail
lub jakiekolwiek inne dane