Download: Raport_WLAN_card

RAPORT
Bezprzewodowe sieci LAN
Bezprzewodowe sieci LAN 54 MBit/s w standardzie IEEE 802.11g
Potencjał
bezprzewodowych
sieci LAN
Sieci bezprzewodowe w standardzie IEEE 802.11g umożliwiają transmisję danych przy prędkości wynoszącej połowę możliwości przewodowej sieci Ethernet, zachowując jednocześnie zgodność z urządzeniami w standardzie
802.11b 11 Mbit/s. Linux Magazine przetestował jedną z kart 54 Mbit/s. Artykuł zawiera również szczegółowe informacje, dotyczące konfiguracji tego typu karty w Linuksie. MIRKO DÖLLE
S
zybkie bezprzewodowe sieci LAN to wygodne rozwiązanie. Jednak przy podejmowaniu decyzji o aktualizacji laptopów i innych urządzeń przenośnych, firmy ciągle decydują się na karty 2,4 GHz zgodne ze
standardem IEEE 802.11b. Główną wadą takiego rozwiązania jest niska prędkość transferu, wynosząca 11 Mbit/s, zwłaszcza jeśli weźmiemy pod uwagę, iż w idealnych warunkach
tylko połowa pasma jest przeznaczona do przesyłania danych.
Początkowo pomysł podwojenia szybkości
przesyłania danych do 22 Mbit/s był obiecujący. Niestety to rozszerzenie zostało opatentowane przez firmę Texas Instruments i tylko
chipy WLAN tej firmy posiadały tę możliwość.
Z drugiej strony, urządzenia zgodne ze standardem IEEE 802.11a pracują przy prędkości
nominalnej 54 Mbit/s i są znacznie szybsze, ale
wymagają z kolei pasma częstotliwości 5 GHz,
co oznacza konieczność migracji całej infra-
struktury bezprzewodowej. Aby zapewnić taką
prędkość transmisji, należy również znacznie
zmniejszyć odległość od punktu dostępu.
Urządzenia zgodne ze standardem IEEE
802.11g stanowią lepsze rozwiązanie. Są one
wstecznie kompatybilne ze standardem
802.11b i używają pasma częstotliwości 2,4
GHz. Wykorzystują one jednak więcej kanałów niż porównywalna technologia 11 Mbit/s
i pozwalają osiągnąć całkowity transfer na poziomie 54 Mbit/s. Wiąże się to z ograniczeniem zbudowania maksymalnie czterech sieci
802.11g w danej lokalizacji, przy założeniu wykorzystania 13 kanałów WLAN.
Zewnętrzne sieci w standardzie 802.11b,
znajdujące się w zasięgu danego nadajnika,
mogą generować zakłócenia dla urządzeń 54
Mbit/s. W najgorszym przypadku, wolniejsze
sieci zajmą dostępne kanały, uniemożliwiając
tym samym udostępnienie większego obszaru
pasma. Urządzenia w standardzie Bluetooth,
również wykorzystujące pasmo 2,4 GHz , także
mogą być źródłem zakłóceń.
Krótko przed oddaniem tego artykułu do
druku, Linux Magazine przetestował kartę PC
SMC2835W (patrz Rysunek 1) z chipsetem
SMC Intersil Prism Duette. Jako punktu dostępu do sieci WLAN użyliśmy routera dostępu bezprzewodowego SMC2804WBR.
Konfiguracja jądra
Producent po raz kolejny zrzucił opracowanie
sterowników dla chipsetu Intersil Prism Duette na barki użytkowników Linuksa. Można je
pobrać ze strony Luisa Rodrigueza pod adresem [1]. Integracja sterownika z jądrem 2.4
i 2.6 wciąż trwa, ale sterowniki dostępne są
ciągle tylko w postaci łatki. Sterowniki Card
Zdjęcie 2. Router dostępu bezprzewodowego SMC2804WBR zawieZdjęcie 1. Karta WLAN SMC2835W 54 MBit/s kosztuje zaledwie około 60
ra wewnętrzny switch z czterema portami Ethernet oraz jeden port
USD i można jej używać zarówno w sieciach IEEE 802.11b, jak i IEEE 802.11g.
Ethernet 10/100 Mbit przeznaczony do łącza DSL lub LAN. Opro-
Dzięki temu, to ty zdecydujesz, kiedy uaktualnić pozostałą część sieci. Chipset
gramowanie sprzętowe zapewnia filtrowanie pakietów, mechanizmy
Prism Duette jest obsługiwany przez sterowniki Card Services do kart PCMCIA.
firewall oraz front-end sieci Web na potrzeby administracyjne.
42
Luty 2004
www.linux-magazine.pl
Bezprzewodowe sieci LAN
Karta SMC2835W (PC) i router SMC2804WBR
Opis:
karta PC (Cardbus) i router dostępu bezprzewodowego
w standardzie IEEE 802.11g o przepustowości całkowitej 54 Mbit/s
Standardy sieci WLAN:
IEEE 802.11b i 802.11g
Szyfrowanie:
WEP 64/128 Bit, Wi-Fi Protected Access (WPA), IEEE 802.1x
Chipset (karta PC):
Intersil Prism Duette
Złącza (router):
1 WAN (10/100 MBit/s), 4 przełączniki (10/100 MBit/s),
2 SMA (antena), zasilacz
Funkcje specjalne routera: filtrowanie pakietów, routing dla łączy DSL i Ethernet,
funkcja NAT, serwer DHCP, interfejs WWW
Cena:
karta PC Card – około 60 USD
Router:
około 125 USD
Services dla kart PCMCIA z obsługą chipsetu
Prism Duette, dostępne również na stronie
Rodrigueza pod adresem [2], działały dobrze.
Przed zainstalowaniem sterowników należy
wykonać kilka czynności. Najpierw trzeba wyłączyć obsługę systemową PCMCIA i cardbus
w menu General setup | PCMCIA/CardBus support | PCMCIA/CardBus support, a następnie
ponownie skompilować Linuxa. Zgodnie z zaleceniami deweloperów, korzystaliśmy ze
standardowego jądra w wersji 2.4.22.
Nowe sterowniki
Card Services dla kart PCMCIA
Sterowniki Card Services dla kart PCMCIA,
dostarczone wraz z dystrybucją, należy zastąpić sterownikami w wersji 3.2.4 pobranymi
z [2]. Najłatwiej jest rozpakować źródła (również z [2]) w katalogu /usr/src i użyć polecenia
make config all w celu zainstalowania ich. Spowoduje to zastąpienie istniejących sterowników Card Services nowymi.
Takie rozwiązanie ma ogromną zaletę
– oprogramowanie zarządzające zainstalowanymi komponentami, nadal będzie widzieć
oryginalne sterowniki Card Services jako zainstalowane i nie będzie zgłaszać błędów podczas
późniejszego instalowania pakietów ze sterownikami Card Services dla kart PCMCIA.
Z drugiej strony, odinstalowanie lub zaktualizowanie sterowników Card Services dla kart
PCMCIA może pociągnąć za sobą pewne problemy, ponieważ prawdopodobnie nie wszystkie części pakietu zostaną usunięte.
Konfiguracja
Plik konfiguracyjny parametrów WLAN karty
SMC nazywa się /etc/pcmcia/wireless.opts: Listing 1 przedstawia typową konfigurację dla
niezakodowanych operacji. Trzeci wiersz zawiera pierwsze 3 bajty adresu MAC, 00:04:E2:,
zapisane w notacji szesnastkowej z dwukropkami. Umożliwia to dodawanie do pliku wire-
RAPORT
Dopiero wysłanie żądania DHCP, spowodowało przypisanie karcie WLAN przez router
adresu IP 192.168.2.101 i umożliwiło odpowiadanie przez router na pakiety ping. Najwyraźniej, gdy działa serwer DHCP, router korzysta
z listy kontroli dostępu. Jak można było przypuszczać, szybkość transmisji danych przez
usługę FTP zmierzona pomiędzy urządzeniami w odległości około 2 metrów od każdego
z nich, wynosiła 22 Mbit/s. Oczywiście w zależności od warunków zewnętrznych, szybkość
transmisji może być wyższa lub niższa.
Rozwiązanie
jednak nie dla wszystkich?
less.opts osobnych konfiguracji dla kart różnych
producentów. Oczywiście nie jest to konieczne
w przypadku pojedynczej karty WLAN, wtedy
można pominąć pierwsze 3 bajty. Możliwość
precyzyjnego określenia adresu MAC przyda
się jednak użytkownikom, którzy mają karty
IEEE 802.11a i 802.11g tego samego producenta i potrzebują różnych konfiguracji sieci
WLAN. Po zainstalowaniu karty sterownik
Card Services ustawia określone parametry za
pomocą pakietu Wireless Tools [3], dołączanego do ostatnich dystrybucji.
Komunikacja i transfer danych
Pierwsza próba skomunikowania karty i routera dostępu bezprzewodowego SMC2804WBR
była nieco zaskakująca. Mimo iż skonfigurowaliśmy kartę WLAN do używania adresu IP
192.168.2.109, a router dostępowy był domyślnie ustawiony na adres 192.168.2.1, router nie
odpowiedział na polecenie ping.
Listing 1. Fragment
pliku wireless.opts
01 case $ADDRESS in
02 03 *,*,*,00:04:E2 )
04 INFO=SMC EZ Connect g U
(SMC2835W)
05 ESSID=SMC
06 NWID=
07 MODE=Managed
08 FREQ=
09 CHANNEL=
10 SENS=
11 RATE=auto
12 # KEY=0102-0304-0506-0708-U
U090a-0b0c-0d
13 RTS=
14 FRAG=
15 IWCONFIG=
16 IWSPY=
17 IWPRIV=set_port3 1 18 ;;
Nie należy oczekiwać, że umieszczone
w ruchliwych i zatłoczonych miejscach punkty dostępu zgodne ze standardem IEEE
802.11g, będą osiągać swoją maksymalną wydajność. Jest to spowodowane zbyt dużą liczbą wolniejszych urządzeń sieci WLAN. Rozwiązanie to może się jednak sprawdzić w budynkach biurowych, w których występuje niewiele zakłóceń zewnętrznych. Punkty dostępu
802.11b można ponownie skonfigurować lub
zastąpić, tak aby nie blokowały dostępnych
kanałów. Dzięki temu, że 802.11g jest zgodny
ze starszymi standardami, użytkownicy komputerów nie zauważą nawet przejścia ze standardu IEEE 802.11b na 802.11g.
Ceny 60 USD za kartę do komputera PC
oraz 125 USD za router nie są zbyt wygórowane, w porównaniu do cen urządzeń pracujących z szybkością 11 Mbit/s, i z tego choćby
powodu warto rozważyć tę technologię przy
planowaniu nowych inwestycji. W świetle powyższych faktów nie radzimy jednak rezygnować z Ethernetu na rzecz sieci WLAN
o przepustowości 54 Mbit/s. Szybkość transferu danych jest tylko około dwukrotnie wyższa niż w przypadku tanich rozwiązań opartych na kablach koncentrycznych. Stąd też
nasz ostateczny wniosek – obecnie lepiej jednak pozostać przy połączeniach przewodowych między serwerami plików.
■
INFO
[1] Sterownik i dokumentacja do chipsetu
Prism Duette: http://ruslug.rutgers.edu/
~mcgrof/802.11g
[2] Rozszerzona wersja sterowników Card
Services dla kart PCMCIA: http://ruslug.
rutgers.edu/~mcgrof/802.11g/
packages/ISL3890-0.1.0.tar.gz
[3] Wireless Tools: http://www.hpl.hp.com/
personal/Jean_Tourrilhes/Linux/Tools.html
www.linux-magazine.pl
Luty 2004
43