Araszkiewicz abstrakt i bio
Transkrypt
Araszkiewicz abstrakt i bio
Agata Araszkiewicz KOBIECA PODMIOTOWOŚĆ W FEMINISTYCZNEJ TEORII LITERACKIEJ I FILOZOFII ABSTRAKT Druga fala feminizmu sformułowała ważne pytania o możliwość teoretyzowania kobiety jako podmiotu kulturowej interwencji. Co to znaczy mówić jako kobieta i czy jest to w ogóle możliwe? W sukurs przychodzi amerykańska feministyczna krytyka literacka spod znaku ginokrytyki, pytająca o status kobiety-autorki, będąca w stałym zwarciu z francuską teorią écriture féminine, skupionej na samej ekspresji jako rezerwuarze praktyk, dekonstruujących fallogocentryzm. Jak rozumieć obie te tradycje i co wnoszą one do pytań o status kobiet jako podmiotów, renegocjujących to, co symboliczne? Zestawiając konstatacje z pola refleksji teoretycznoliterackich z badaniami ściśle filozoficznymi, odwołującymi się zarówno do historii filozofii, jak i projektów uzupełniających jej męskocentryczność, po próby tworzenia filozofii z miejsca "inności" - spróbujemy zastanowić się, w jaki sposób lacanowska formuła "la femme n'existe pas" może zostać przekroczona, wywołując nie tylko teoretyczny przewrót, ale również społeczne zmiany. BIO Agata Araszkiewicz - doktor nauk humanistycznych, historyczka literatury, krytyczka sztuki, tłumaczka pism Luce Irigaray, felietonistka „Czasu Kultury", działaczka feministyczna. Współzałożycielka Porozumienia Kobiet 8 Marca i członkini Rady Programowej Kongresu Kobiet. Pracę doktorską zaczęła pisać po polsku u prof. Marii Janion w Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, a obroniła po francusku u prof. Anne Berger na pierwszym z założonych w Europie przez prof. Hélène Cixous Centrum Studiów Kobiecych i Genderowych (Centre d'Etudes Féminines et de Genre). Wykładała na gender studies na Uniwersytecie Warszawskim. Autorka rozpraw z dziedziny feministycznej filozofii i krytyki literackiej, a także tekstów o sztuce publikowanych w polskich i zagranicznych czasopismach, pracach zbiorowych i katalogach wystaw. Opublikowała monografię „Wypowiadam wam moje życie. Melancholia Zuzanny Ginczanki" (2001), a także zbiór esejów „Nawiedzani przez dym" (2012) oraz książkę „Zapomniana rewolucja. Rozkwit kobiecego pisania w dwudziestoleciu międzywojennym" (2014) (pierwotnie książka została wydana po francusku "La révolution oubliée. L'émergence de l'écriture féminie dans l'entre-deux-guerres polonais"). Jest też liderką belgijskiego Kongresu Kobiet oraz współtwórczynią i merytorycznym opiekunem Uniwersytetu Trzech Pokoleń w Belgii. Mieszka w Brukseli.