Historia Dnia Babci i Dziadka w pigułce

Transkrypt

Historia Dnia Babci i Dziadka w pigułce
Historia Dnia Babci i Dziadka w pigułce
Dzień Babci i Dziadka to święta obchodzone dla uhonorowania naszych
seniorów i podkreślenia roli, jaką pełnią w naszych rodzinach. W te
następujące po sobie dni 21 i 22 stycznia wnuki składają swoim babciom
i dziadkom życzenia, obdarowując ich własnoręcznie wykonanymi laurkami
i drobiazgami. W przedszkolach, świetlicach, szkołach i innych instytucjach
opiekuńczo- wychowawczych organizowane są uroczyste akademie,
i spotkania, którym również towarzyszy obdarowywanie jubilatów laurkami
i prezentami. Pomysł powstania święta w Polsce narodził się w roku 1964
w tygodniku „Kobieta i Życie”. Rok później święto zaczęto popularyzować na
łamach „Express Poznańskiego” W roku 1966 do obchodów przyłączył się
„Express Wieczorny”, który ogłosił dzień 21 stycznia „Dniem Babci”. Kilka lat
później zaczęto również obchodzić „Dzień Dziadka” ( 22 stycznia).
Dzień Babci 21 stycznia obchodzony jest również w Bułgarii i Brazylii
a w Hiszpanii - 26 lipca. We Francji jest to święto ruchome i obchodzone jest
w pierwszą niedzielę marca.
W USA i Kanadzie odpowiednikiem naszych dni babci i dziadka jest
„Narodowy Dzień Dziadków”, który obchodzony jest w pierwszy poniedziałek
września. Co warte podkreślenia w USA jest to święto oficjalne ustanowione
w roku 1978 przez prezydenta, J. Cartera i zatwierdzone przez amerykański
Kongres. Dzień ten ma swój oficjalny hymn „A Song Grandma And Grandpa”
( Piosenka dla Babci i Dziadka) a symbolem tego dnia jest niezapominajka.
Jest to święto celebrowane zarówno w gronie rodzinnym jak również
w szkołach, kościołach i domach spokojnej starości. Dzień ten ma za zadanie
uświadomić dzieciom jak wiele zawdzięczają swoim dziadkom oraz zachęcić
je do niesienia pomocy najstarszym członkom rodziny. W Wielkiej Brytanii
święto dziadków obchodzone jest w pierwszą niedzielę października, zaś
w Rosji obchodzony jest od 2009 roku „ Rosyjski Dzień Babci”, choć brak jest
oficjalnej daty jego obchodów.
Koło Historyczne „Wiarus”